Niet geschikt voor een relatie?

Dat van het vermoeiende als iemand smalltalk verkoopt ken ik wel. Idd, het neemt alle energie weg en uiteindelijk wil je alleen nog maar zwijgen zodat je niet een half uur kokhalzend moet luisteren naar ellenlange verhalen over niets als je gewoon vraagt of het druk was in de winkel.
Maar met de juiste is dit toch anders. Een persoon die bij je past qua karakter doet dit niet en heeft er zelf een hekel aan als anderen dit doen.
Dus de kunst bestaat er in om zo een persoon te treffen en niet te settelen voor het eerste wat op je pad komt.
Een iets introverter, dromerig meisje is in dit geval beter voor je dan die hippe insta-meid die elke kruimel van haar leven wil delen met de wereld.
Maar vooral: niets moet. Je hoeft geen relatie te hebben om een compleet leven te hebben! Als jij het prima vindt zo, dan moet je dat lekker zo houden! Spiegel je niet aan de rest en laat je niet onder druk zetten.

Vrij herkenbaar, zou me er niet te druk om maken. Ik denk zelf:"een relatie komt vast wel en als ie niet komt is het ook goed, komt ie wel dan zien we dan wel weer" En ik heb ook moeten leren praten over ijstaarten en snap precies wat je zegt daarover

Het houdt je wel bezig, hè?

R&P / Wel relatiewens, maar blijven uitstellen.

Een paar dingen die mij opvallen:

Je maakt je zorgen of je wel in staat bent om een relatie aan te gaan, maar je lijkt tegelijkertijd ook niet echt van goeie wil om wat aan jezelf te doen.

Je lijkt hier vooral bevestiging te zoeken dat je niet hoeft te veranderen, maar dat alles met de juiste vrouw op zijn plek valt.

En je lijkt wel neer te kijken op anderen die wel goed zijn in smalltalk. Om heel eerlijk te zijn, en misschien sla ik hier de plank heel erg mis: het lijkt wel alsof je geen interesse hebt in anderen. Dat laatste herken ik trouwens heel goed, ik ben heel selectief in wie ik interesse heb. Zelfs binnen mijn familie vind ik dat lastig. Als iedereen een uur over sport zit te emmeren, dan heb ik na 5 minuten ook gegeten en gedronken.

Heb je wel eens een relatie gehad?

Voor mij -als man- is er een groot verschil tussen het begrip relatie en het begrip vriendin. Een vriendin hebben is voor mij genoeg, ik wil vooral mijn eigen gang kunnen gaan daar je basic je eigen behoeftes vervult, brede en diepe behoeftes.

Ik herhaal even wat ik elders ook al eens geschreven heb...een vrouw denkt en handelt niet in termen van wie is die man, maar is dit mijn relatie. Een enorm verschil van denken en doen dus.

Dat alles heb inmiddels ervaren na het hebben van tientallen vriendinnen. En nee dit is geen stoere praat.

Ik ben ooit eens 6 jaar getrouwd geweest en heb ooit eens 8 maanden samengewoond. Ik heb mijn les geleerd over wie ik ben. Het is nu 2e kerstdag, ga verder met het blauw verven van een houten vloer in mijn huis.

Er zijn toch ook vrouwen die zo zijn? Die niet altijd samen met iemand moeten zijn en ook geen half uur over een ijstaart praten.

Dat doe ik namelijk ook niet

Dat

quote:

Op woensdag 26 december 2018 08:24 schreef Yasmin23 het volgende:
Er zijn toch ook vrouwen die zo zijn? Die niet altijd samen met iemand moeten zijn en ook geen half uur over een ijstaart praten.

Dat doe ik namelijk ook niet

Dat verhaal over 'niet altijd met...' ken ik uit mijn hoofd. Realiteit: uuhhh ik heb mij toch vergist, ik vind je zo geweldig blablabla...zegt ze na een paar jaar maanden.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 08:27 schreef cempexo het volgende:
Dat

[..]

Dat verhaal over 'niet altijd met...' ken ik uit mijn hoofd. Realiteit: uuhhh ik heb mij toch vergist, ik vind je zo geweldig blablabla...zegt ze na een paar jaar maanden.

Kan gebeuren maar dat kan met TS ook gebeuren.

Ik herken het wel hoor. En ben 5 jaar ouder onderhand.

Het is ook wel zo dat als je echt een relatie hebt dat er veel dingen wel automatisch gaan.
En in mijn idee valt het dan wel mee. Maargoed die duurde ook geen jaren bij mij en zeker dat je na jaren wel eens een keertje ruzie krijgt

Maargoed het is beetje de maatschappelijke druk wel op een gegeven moment. Opzich kan ik prima alleen zijn en 90% van de tijd heb ik er ook niet eens moeite mee. Maar er is wel een soort gemis en dat wordt altijd nog meer benadrukt als ik de rest van mijn leeftijd met kinderen zie onderhand. Of in de zomer gezellig hand in hand. Maargoed je kunt het gewoon niet beide hebben helaas.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 08:28 schreef Yasmin23 het volgende:

[..]

Kan gebeuren maar dat kan met TS ook gebeuren.

Dan kan niet gebeuren...dat gebeurt. Heeft te maken met de psychologie mbt de vrouw. Onder andere een hoog saamhorigheidsgevoel willen en/of moeten hebben.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 08:48 schreef cempexo het volgende:

[..]

Dan kan niet gebeuren...dat gebeurt. Heeft te maken met de psychologie mbt de vrouw. Onder andere een hoog saamhorigheidsgevoel willen en/of moeten hebben.

Toch niet elke vrouw is hetzelfde? Weet zeker dat er genoeg vrouwen zijn die het er zelfde over denken als TS.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 08:49 schreef Yasmin23 het volgende:

[..]

Toch niet elke vrouw is hetzelfde? Weet zeker dat er genoeg vrouwen zijn die het er zelfde over denken als TS.

Stuur die maar door. Maar dat wat ze zeggen en wat ze doen is het basic verschil in hun wereld.

In mijn stamkroeg, vriendin tegen vriendin: wat een leuke vent die daar binnenkomt. Ja die Cempexo ken ik...pas op voor hem, hij is volstrekt onbetrouwbaar.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 08:55 schreef Chia het volgende:

[..]

Duh, je moet altijd selecteren op gedrag, niet op wat men over zichzelf zegt. Mensen die de mond vol hebben over hoe laid back ze zijn, zijn dat uiteindelijk toch nooit echt.

Dat jij niet slaagt in die selectie betekent niet dat die vrouwen er wel degelijk ook gewoon zijn.

Gedrag is de uitkomst van hoe mensen persoonlijk denken. Dat is wat anders dan de werkelijkheid van hun denken versus hun onbewust aanwezige behoeftes.

Mijn strategie en tip voor Llucmajor, neem een leuke vriendin en neem afscheid na 3 maanden. Meer of minder zit er gewoonweg niet in.

En ga gewoon door met de volgende 3 maanden ronde...

Tip 2: neem een getrouwde/samenwonende vrouw als vriendin. Ik heb daar prachtige maar ook zinvolle ervaringen mee gehad.

[ Bericht 14% gewijzigd door cempexo op 26-12-2018 09:31:28 ]

quote:

Op woensdag 26 december 2018 09:05 schreef cempexo het volgende:
Mijn strategie en tip voor Llucmajor, neem een leuke vriendin en neem afscheid na 3 maanden. Meer of minder zit er gewoonweg niet in.

En ga gewoon door met de volgende 3 maanden ronde...

Hahahahahahhahahahhaha.

Ik heb wel medelijden met sommige mensen in dit topic maar ik zal wel mijn soulmate gevonden hebben of zo. Denken dat je in een relatie altijd maar tegen elkaar aan moet beppen en geen bewegingsvrijheid hebt. Jij bent geen 30 maar 12 met deze gedachtegang.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 08:48 schreef cempexo het volgende:

[..]

Dan kan niet gebeuren...dat gebeurt. Heeft te maken met de psychologie mbt de vrouw. Onder andere een hoog saamhorigheidsgevoel willen en/of moeten hebben.

En jij bent helemaal de weg kwijt.

Ik leer allemaal nieuwe dingen hier op 2e kerstdag.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 08:48 schreef cempexo het volgende:

[..]

Dan kan niet gebeuren...dat gebeurt. Heeft te maken met de psychologie mbt de vrouw. Onder andere een hoog saamhorigheidsgevoel willen en/of moeten hebben.

Je doet me twijfelen aan mijn gender!

quote:

Op woensdag 26 december 2018 09:05 schreef cempexo het volgende:
Mijn strategie en tip voor Llucmajor, neem een leuke vriendin en neem afscheid na 3 maanden. Meer of minder zit er gewoonweg niet in.

En ga gewoon door met de volgende 3 maanden ronde...

Tip 2: neem een getrouwde/samenwonende vrouw als vriendin. Ik heb daar prachtige maar ook zinvolle ervaringen mee gehad.

Zeg dan gewoon dat je je niet wil binden aan 1 persoon en geen zin hebt in een lange relatie, wat trouwens prima is!
In plaats van alle vrouwen zijn hetzelfde en bla bla. Hoe durven ze! Samenhorigheid willen en praten en zeggen dat ze van me houden! De hoeren!!!!

haha ok even alle reacties weer gelezen.

Laat ik beginnen bij mezelf maar. Ik ben ook alleen en herken dat probleem wel. Maar ik heb niet de wil om nouja hoe zeg je dat, om van beide de walletjes te eten... En alleen zijn en alles kunnen doen en relatie gaan niet samen enzo?

Ik zou best wel iemand willen ontmoeten hoor en dan neem ik de "nadelen" van een relatie op de koop toe.
Maar het is nog even voor mij niet het moment dat ik er ook me best voor ga doen.
En ja dat moet je op deze leeftijd.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 09:24 schreef MPC60 het volgende:
Ik heb wel medelijden met sommige mensen in dit topic maar ik zal wel mijn soulmate gevonden hebben of zo. Denken dat je in een relatie altijd maar tegen elkaar aan moet beppen en geen bewegingsvrijheid hebt. Jij bent geen 30 maar 12 met deze gedachtegang.

Zo is het. Alleen als je dat niet kent, dan kun je niet anders dan je spiegelen aan allerlei verhaaltjes en relaties in ie omgeving die ook niet helemaal kloppen om je heen.

Als jij niet wil ouwehoeren over taartbodems dan zorg je dat je niet met een dergelijke vrouw eindigt. Of nog waarschijnlijker, je eindigt er we met zo en omdat ze heel veel andere eigenschappen heeft die je geweldig vindt.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 00:20 schreef LlucMajor het volgende:

Ook op communicatief gebied heb ik soms het idee dat ik op een heel ander speelveld zit dan de meeste mensen. Vanavond had mijn zus bijvoorbeeld een ijstaart gemaakt als dessert. Ik geef aan dat ik het er mooi vind uitzien en dat het lekker smaakt. Daarmee is het onderwerp ''ijstaart'' voor mij volledig besproken. Zo echter niet voor de rest van de familie:

''Wat zit er voor bodem onder deze taart? Het lijkt wel koek! Hoe heb je dat gemaakt?'' --> Het is bastognekoek. --> ''Oh wat heerlijk zeg, en hoe zorg je er dan voor dat het aan elkaar blijft plakken? --> Ik heb een speciale soort boter gebruikt. En zo ging het letterlijk een half uur door, over een fucking ijstaart. Terwijl ik zoiets heb van : mensen, cut the crap. Die ijstaart smaakt lekker, hou je bek en geniet er van of als je toch moet lullen, vertel dan iets interessants.

Dat kan inderdaad irritant zijn ja.......

maar sommige mensen willen óf écht die ijstaart maken óf ze zijn gewoon lief voor je zus
omdat die zoveel werk heeft gemaakt voor het eten en het toetje, dus dat is dan gewoon
aardig bedoeld.

Als je broer al het eten zo naar binnen schuift zonder af en toe iets zeggen is ook niet leuk..

oké... je hebt in ieder geval dat je gezegd dat je het lekker vond, dat is al leuk, dat dan weer
wel...

quote:

Op woensdag 26 december 2018 10:41 schreef FANN het volgende:

[..]



Dat kan inderdaad irritant zijn ja.......

maar sommige mensen willen óf écht die ijstaart maken óf ze zijn gewoon lief voor je zus
omdat die zoveel werk heeft gemaakt voor het eten en het toetje, dus dat is dan gewoon
aardig bedoeld.

Als je broer al het eten zo naar binnen schuift zonder af en toe iets zeggen is ook niet leuk..

oké... je hebt in ieder geval dat je gezegd dat je het lekker vond, dat is al leuk, dat dan weer
wel...

ja dat is waar denk ook niet dat het slecht bedoelt was. En het is niet verkeerd als ze er een opmerking over geven denk ik.

Goed in dit geval. wellicht sluit TS zich te veel af dan voor iets wat wel positief bedoelt is?

quote:

Op woensdag 26 december 2018 10:55 schreef kree het volgende:

[..]

ja dat is waar denk ook niet dat het slecht bedoelt was. En het is niet verkeerd als ze er een opmerking over geven denk ik.

Goed in dit geval. wellicht sluit TS zich te veel af dan voor iets wat wel positief bedoelt is?

Ja..... een béétje wel

Hij mag wel een leuk kaartje voor zijn zus sturen dat het een lekker etentje was

kan ie afleren om niet zo te zeuren

quote:

Op woensdag 26 december 2018 00:20 schreef LlucMajor het volgende:
Nu het kerst is, word ik meer geconfronteerd met relaties: alle neven en nichten vandaag op het kerstdinner met partner. Gister etentje bij een vriend, ook bijna iedereen met partner.

Ik ben 30, en voor mij wordt het ook wel steeds meer onderwerp van mijn gedachten. Echter het onderwerp ''relaties'' , daar heb ik voor mijzelf een soort haat/liefde verhouding mee. Enerzijds lijkt het me erg fijn om iemand te vinden, anderzijds benauwt het mij soms ook best erg.

En dat zal ook zo wel zo blijven, zolang je niet iemand ontmoet die je redelijk leuk genoeg gaat vinden en samen een modus mee kan vinden die beide partijen redelijk bevalt.

quote:

Hoewel ik redelijk wat vrienden heb, zou ik mezelf toch ook wel kunnen kwalificeren als einzelganger. Ik wissel sociale activiteiten graag af met ''me-time'' waarbij ik het laatstgenoemde dikwijls zie als beloning voor het deelnemen aan de sociale activiteit. Ik ben nogal een gevoelsmens, een dromer. Altijd al geweest ook. Ik vind het heerlijk om tijdens lange (soms zelfs nachtelijke) wandelingen te verzinken in mijn eigen gedachtegangen en om het comfort te zoeken in mijn eigen gedachten/belevingswereld.

Hierbij vind ik het vooral prettig dat ik dit kan doen wanneer ik wil, en dat ik niemand impliciet of expliciet om toestemming hoef te vragen of uitleg hoef te geven. Ik woon in een historisch stadje, en in deze tijd waarin alles sfeervol versierd is buiten, vind ik het heerlijk om in het donker als het rustig is op straat lekker een uurtje te wandelen. Laatst kon ik niet de slaap vatten, en ben ik om 01:30 nog een uur buiten gaan wandelen. Als je dan een vriendin naast je hebt liggen is het minimaal ''Wat ga ja doen?'' ''Waarom?''. etc. etc. Nu stap ik gewoon mijn nest uit, trek een lekkere warme trui aan, en ga op pad. No questions asked.

Als partner van een behoorlijke einzelgänger kan ik zeggen dat dit helemaal niet zo een probleem hoeft te zijn. Anders hadden wij ook geen relatie meer gehad, want wij hebben er beide niet zo een trek (meer) in om verantwoording af te hoeven (blijven) leggen.
Gaandeweg leer je elkaar natuurlijk ook beter kennen, dan kun je weten dat bepaalde dingen nu eenmaal bij iemand horen. Zo ook een nachtelijke wandeling of hardlopen of een cake bakken of whatever.

quote:

Ook op communicatief gebied heb ik soms het idee dat ik op een heel ander speelveld zit dan de meeste mensen. Vanavond had mijn zus bijvoorbeeld een ijstaart gemaakt als dessert. Ik geef aan dat ik het er mooi vind uitzien en dat het lekker smaakt. Daarmee is het onderwerp ''ijstaart'' voor mij volledig besproken. Zo echter niet voor de rest van de familie:

''Wat zit er voor bodem onder deze taart? Het lijkt wel koek! Hoe heb je dat gemaakt?'' --> Het is bastognekoek. --> ''Oh wat heerlijk zeg, en hoe zorg je er dan voor dat het aan elkaar blijft plakken? --> Ik heb een speciale soort boter gebruikt. En zo ging het letterlijk een half uur door, over een fucking ijstaart. Terwijl ik zoiets heb van : mensen, cut the crap. Die ijstaart smaakt lekker, hou je bek en geniet er van of als je toch moet lullen, vertel dan iets interessants.

Waarom zou je er niet van kunnen genieten wanneer je tot in de details bespreekt hoe het gemaakt is? Beetje kortzichtig en weinig flexibel van je, zo een avondje is natuurlijk niet alleen jouw feestje.
Daarnaast kan dit ook een manier zijn om interesse naar een ander te tonen. Misschien niet totaal vanuit jezelf, maar wel de ruimte kunnen en willen geven aan iemand die ergens moeite in gestoken heeft en bevestigen dat je dat waardeert.

quote:

Maar die smalltalk - skills, lijken mij een noodzakelijke eigenschap die je moet hebben om een relatie gezond te houden. Je zit immers dagen, weken, maanden, jaren (als het goed is) met elkaar opgescheept. Elke dag samen op een paar vierkante meter, en je kunt niet alleen maar over interessante shit praten. Je moet dus wel op een gegeven moment met elkaar gaan zitten zeveren over bullshit praat. Dat kan ik echter totaal niet, en als ik het gevoel krijg dat een gesprek saai wordt, dan word ik daar ook fysiek moe van, tot het moment dat ik niet eens meer de energie voel om nog woorden uit mijn mond te persen.

Sommige dingen kunnen interessanter worden, omdat iemand waar je gevoelens voor hebt zich ermee bezig houdt. En als je daar geen moeite voor wil (blijven) doen, moet je gewoon niet zeuren dat je dan liever single blijft tot je een persoon tegenkomt die daar ongeveer zo over denkt en toevallig precies hetzelfde het lijkt vindt.

quote:

Ik vroeg mij af of meer mensen hier dit herkennen? En hoe jullie relatie/date leven er uit ziet? Ben ik een type die gewoon niet geschikt is voor een relatie? Of zijn dit soort problemen breed herkenbaar, maar vervallen deze problemen als je simpelweg ''de juiste'' tegen komt?

Je geschiktheid hangt in redelijke mate af van een bepaalde wil lijkt me en ik denk te lezen dat die wil nogal beperkt bij je lijkt te zijn vooralsnog. Dat is helemaal prima, zolang jij redelijk happy bent met hoe je je leven nu leidt en je het niet zo een probleem vindt tot je dat ene sneeuwvlokje hebt die precies aansluit bij jouw wensen.
Tevens zien we in de praktijk met grote regelmaat dat die wil best flexibel kan zijn, du moment dat je wel verkikkerd op iemand raakt. Als einzelgänger kom je gewoon minder vaak in die positie om zo iemand tegen te komen, daar ligt een stukje zelfverantwoording en de beslissing om er al dan niet actief achter te gaan komen in hoeverre je bereid wil en kan zijn om een passende partner tegen te komen cq te vinden.

Moet zeggen dat ik ook iets ouder en ervarener moest worden voor ik beter snapte wie ik was, ben en wil zijn, voor ik dat relatieding echt succesvol kon laten zijn. Omdat je dan ook kritischer kijkt naar wie en wat er bij je past. Tevens grenzen en hoe daarmee om te gaan.
Maar goed, dat is wellicht abstract geleuter voor iemand die vooralsnog niet serieus aan de bak wil met het willen toepassen van een "hoe dan" in de praktijk.
Bij deze dan maar gewoon de bevestiging van een praktijk, dat je als einzelgänger prima een relatie kan beginnen en aanhouden waarin je een redelijke mate van vrijheid kan behouden zonder enorme verantwoording af te hoeven leggen aan een ander. Kwestie van redelijk op een zelfde lijn zitten en/of begrip hebben voor de ander zijn of haar wensen, zonder dat persoonlijk aan te hoeven trekken. En daar samen een modus in te vinden en te houden, maar dat lijkt me vrij standaard voor relaties in het algemeen die wat langer duren..

Dus, wat wil je eigenlijk nou echt? Vooral ervaringen lezen van mensen en dan denken dat het je motiveert om iets meer of minder te willen? Moet je geprikkeld worden met een aantrekkelijke wortel om die drempel over te willen gaan of is het meer ongeloof dat wat je wel zou willen gewoonweg niet zou bestaan ofzo?

quote:

Op woensdag 26 december 2018 10:00 schreef mrspoeZ het volgende:

[..]

Je doet me twijfelen aan mijn gender!

Niet doen. Cempexo trekt met zijn gepoch over zijn villa met zwembad en zijn vliegtuig alleen maar golddiggers. Dat vertroebelt zijn blik nogal.

Meeste relaties beginnen bij aardig 0 of mss uiterlijk etc noem het op. Tinder dating sites elkaar toevallig tegen komen.

Maar de klik merk je echt wel vanzelf. En het kan werken of niet en kan je ook kwetsen (uit ervaring) Maar als het wel klikt dan merk je dat echt vanzelf. Je maakt je veels te veel druk nu al over de gevolgen TS. Je merkt het vanzelf, maar moet je het wel proberen natuurlijk

quote:

Op woensdag 26 december 2018 11:02 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]


heel verhaal...........

pffffffffffffffff jij praat tevéél!

Als die man om 01:30 nog een uur buiten gaan wandelen, dan draai ik mezelf lekker om
en dan zeg ik....... jij liever als ik...........

tenzij we samen willen wandelen....... dat kan ook

quote:

Op woensdag 26 december 2018 11:05 schreef Elpis het volgende:

[..]

Niet doen. Cempexo trekt met zijn gepoch over zijn villa met zwembad en zijn vliegtuig alleen maar golddiggers. Dat vertroebelt zijn blik nogal.

Het leest allemaal als een onzeker jongentje die maar niet kan begrijpen dat ondanks een villa, dure auto en vliegbrevet de vrouwtjes nog steeds niet voor hem vallen. Misschien ligt het aan je persoonlijkheid jongen.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 11:09 schreef FANN het volgende:

[..]

pffffffffffffffff jij praat tevéél!

Als die man om 01:30 nog een uur buiten gaan wandelen, dan draai ik mezelf lekker om
en dan zeg ik....... jij liever als ik...........

tenzij we samen willen wandelen....... dat kan ook

mja TS weet het zelf nog niet denk ik? Niks verkeerds met wat hij doet. Maar hoe verzin je hier een oplossing voor? of antwoord? Het is wel of niet willen denk ik? En ok vanaf daar kun je pas verder? Niks mis mee als hij zo wil leven ok niks mis mee doe ik ook nu. Als ie wel verder wil dan moet ie een heel andere vraag stellen. Er is hier gewoon geen antwoord op te geven zo.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 09:25 schreef MPC60 het volgende:

[..]

En jij bent helemaal de weg kwijt.

Jij komt niet vaak in NWS als je dat nu pas denkt.

Op de een of andere manier is hij nu ook in R&P beland. Het is nog lachwekkender dan in NWS. Ach, prima toch? Kleur.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 11:13 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Jij komt niet vaak in NWS als je dat nu pas denkt.

Op de een of andere manier is hij nu ook in R&P beland. Het is nog lachwekkender dan in NWS. Ach, prima toch? Kleur.

Is ook zo, het verbaast mij alleen. Het zal wel een troll zijn maar zo niet dan

quote:

Op woensdag 26 december 2018 00:20 schreef LlucMajor het volgende:
Nu het kerst is, word ik meer geconfronteerd met relaties: alle neven en nichten vandaag op het kerstdinner met partner. Gister etentje bij een vriend, ook bijna iedereen met partner.

Ik ben 30, en voor mij wordt het ook wel steeds meer onderwerp van mijn gedachten. Echter het onderwerp ''relaties'' , daar heb ik voor mijzelf een soort haat/liefde verhouding mee. Enerzijds lijkt het me erg fijn om iemand te vinden, anderzijds benauwt het mij soms ook best erg.

Hoewel ik redelijk wat vrienden heb, zou ik mezelf toch ook wel kunnen kwalificeren als einzelganger. Ik wissel sociale activiteiten graag af met ''me-time'' waarbij ik het laatstgenoemde dikwijls zie als beloning voor het deelnemen aan de sociale activiteit. Ik ben nogal een gevoelsmens, een dromer. Altijd al geweest ook. Ik vind het heerlijk om tijdens lange (soms zelfs nachtelijke) wandelingen te verzinken in mijn eigen gedachtegangen en om het comfort te zoeken in mijn eigen gedachten/belevingswereld.

Hierbij vind ik het vooral prettig dat ik dit kan doen wanneer ik wil, en dat ik niemand impliciet of expliciet om toestemming hoef te vragen of uitleg hoef te geven. Ik woon in een historisch stadje, en in deze tijd waarin alles sfeervol versierd is buiten, vind ik het heerlijk om in het donker als het rustig is op straat lekker een uurtje te wandelen. Laatst kon ik niet de slaap vatten, en ben ik om 01:30 nog een uur buiten gaan wandelen. Als je dan een vriendin naast je hebt liggen is het minimaal ''Wat ga ja doen?'' ''Waarom?''. etc. etc. Nu stap ik gewoon mijn nest uit, trek een lekkere warme trui aan, en ga op pad. No questions asked.

Ook op communicatief gebied heb ik soms het idee dat ik op een heel ander speelveld zit dan de meeste mensen. Vanavond had mijn zus bijvoorbeeld een ijstaart gemaakt als dessert. Ik geef aan dat ik het er mooi vind uitzien en dat het lekker smaakt. Daarmee is het onderwerp ''ijstaart'' voor mij volledig besproken. Zo echter niet voor de rest van de familie:

''Wat zit er voor bodem onder deze taart? Het lijkt wel koek! Hoe heb je dat gemaakt?'' --> Het is bastognekoek. --> ''Oh wat heerlijk zeg, en hoe zorg je er dan voor dat het aan elkaar blijft plakken? --> Ik heb een speciale soort boter gebruikt. En zo ging het letterlijk een half uur door, over een fucking ijstaart. Terwijl ik zoiets heb van : mensen, cut the crap. Die ijstaart smaakt lekker, hou je bek en geniet er van of als je toch moet lullen, vertel dan iets interessants.

Maar die smalltalk - skills, lijken mij een noodzakelijke eigenschap die je moet hebben om een relatie gezond te houden. Je zit immers dagen, weken, maanden, jaren (als het goed is) met elkaar opgescheept. Elke dag samen op een paar vierkante meter, en je kunt niet alleen maar over interessante shit praten. Je moet dus wel op een gegeven moment met elkaar gaan zitten zeveren over bullshit praat. Dat kan ik echter totaal niet, en als ik het gevoel krijg dat een gesprek saai wordt, dan word ik daar ook fysiek moe van, tot het moment dat ik niet eens meer de energie voel om nog woorden uit mijn mond te persen.

Ik vroeg mij af of meer mensen hier dit herkennen? En hoe jullie relatie/date leven er uit ziet? Ben ik een type die gewoon niet geschikt is voor een relatie? Of zijn dit soort problemen breed herkenbaar, maar vervallen deze problemen als je simpelweg ''de juiste'' tegen komt?

Vrouwen zijn net mensen (ja, Cempie, echt) en dus zijn er genoeg die ook heerlijk hun eigen gang willen blijven gaan. Er zijn er genoeg die helemaal niet zitten te wachten op inhoudsloze verhaaltjes en waarmee je juist heel goed hele diepe gesprekken kan voeren.

Kortom: ga daten en leer ontdekken waar jij bij past. Er is namelijk niet zoiets als ‘een relatie’. Dat vul je namelijk samen in.

Als je de juiste persoon gevonden hebt is een relatie geweldig. Zo niet, of als het niet meer helemaal loopt is een relatie helemaal niet zo geweldig. Zo simpel is het eigenlijk. En het is nog best lastig om iemand te vinden die echt helemaal bij je past. Maar de zoektocht is ook leuk!

quote:

Op woensdag 26 december 2018 11:18 schreef MPC60 het volgende:

[..]

Is ook zo, het verbaast mij alleen. Het zal wel een troll zijn maar zo niet dan

Nee joh, iemand die gedesillusioneert vertrokken is uit Nederland, die zich ontheemd voelt in Denemarken en nu vanuit Denemarken loopt te schoppen tegen Nederland om zich beter te voelen.

Ach. Het is zo aandoenlijk eigenlijk.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 11:09 schreef FANN het volgende:

[..]

pffffffffffffffff jij praat tevéél!

Als die man om 01:30 nog een uur buiten gaan wandelen, dan draai ik mezelf lekker om
en dan zeg ik....... jij liever als ik...........

tenzij we samen willen wandelen....... dat kan ook

Dat valt erg veel mee hoor Ik typ weleens teveel, dat is waar, maar qua praten val ik best mee schijnt het

quote:

Op woensdag 26 december 2018 00:20 schreef LlucMajor het volgende:
Ook op communicatief gebied heb ik soms het idee dat ik op een heel ander speelveld zit dan de meeste mensen.

Ik weet het het is Fok, maar ik ga de vraag toch stellen . Heb je een vorm van autisme?

Op zoek naar het antwoord, kwam ik je eerste topic tegen over het daten met een vrouw met een kind. Waarom denk je dat dat wel een goed idee was als je als zo slecht tegen smalltalk praat kan en veel vrijheid nodig hebt? Tenzij je zou willen blijven latten ofzo.

Ik denk dat wat je zoekt best kan hoor. Ik zou daar bij het daten alleen wel heel duidelijk over zijn.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 11:31 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Dat valt erg veel mee hoor Ik typ weleens teveel, dat is waar, maar qua praten val ik best mee schijnt het

Die gag helpt goed!

Een tip: doe iets vooral niet omdat je denkt dat het zo hoort of het wenselijk is voor anderen. Er is niets mis met vrijgezel zijn als dat echt is wat je wilt. Experimenteer eventueel om te weten wat je fijn vindt en wat bij je past.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 00:20 schreef LlucMajor het volgende:
Nu het kerst is, word ik meer geconfronteerd met relaties: alle neven en nichten vandaag op het kerstdinner met partner. Gister etentje bij een vriend, ook bijna iedereen met partner.

Ik ben 30, en voor mij wordt het ook wel steeds meer onderwerp van mijn gedachten. Echter het onderwerp ''relaties'' , daar heb ik voor mijzelf een soort haat/liefde verhouding mee. Enerzijds lijkt het me erg fijn om iemand te vinden, anderzijds benauwt het mij soms ook best erg.

Hoewel ik redelijk wat vrienden heb, zou ik mezelf toch ook wel kunnen kwalificeren als einzelganger. Ik wissel sociale activiteiten graag af met ''me-time'' waarbij ik het laatstgenoemde dikwijls zie als beloning voor het deelnemen aan de sociale activiteit. Ik ben nogal een gevoelsmens, een dromer. Altijd al geweest ook. Ik vind het heerlijk om tijdens lange (soms zelfs nachtelijke) wandelingen te verzinken in mijn eigen gedachtegangen en om het comfort te zoeken in mijn eigen gedachten/belevingswereld.

Hierbij vind ik het vooral prettig dat ik dit kan doen wanneer ik wil, en dat ik niemand impliciet of expliciet om toestemming hoef te vragen of uitleg hoef te geven. Ik woon in een historisch stadje, en in deze tijd waarin alles sfeervol versierd is buiten, vind ik het heerlijk om in het donker als het rustig is op straat lekker een uurtje te wandelen. Laatst kon ik niet de slaap vatten, en ben ik om 01:30 nog een uur buiten gaan wandelen. Als je dan een vriendin naast je hebt liggen is het minimaal ''Wat ga ja doen?'' ''Waarom?''. etc. etc. Nu stap ik gewoon mijn nest uit, trek een lekkere warme trui aan, en ga op pad. No questions asked.

Ook op communicatief gebied heb ik soms het idee dat ik op een heel ander speelveld zit dan de meeste mensen. Vanavond had mijn zus bijvoorbeeld een ijstaart gemaakt als dessert. Ik geef aan dat ik het er mooi vind uitzien en dat het lekker smaakt. Daarmee is het onderwerp ''ijstaart'' voor mij volledig besproken. Zo echter niet voor de rest van de familie:

''Wat zit er voor bodem onder deze taart? Het lijkt wel koek! Hoe heb je dat gemaakt?'' --> Het is bastognekoek. --> ''Oh wat heerlijk zeg, en hoe zorg je er dan voor dat het aan elkaar blijft plakken? --> Ik heb een speciale soort boter gebruikt. En zo ging het letterlijk een half uur door, over een fucking ijstaart. Terwijl ik zoiets heb van : mensen, cut the crap. Die ijstaart smaakt lekker, hou je bek en geniet er van of als je toch moet lullen, vertel dan iets interessants.

Maar die smalltalk - skills, lijken mij een noodzakelijke eigenschap die je moet hebben om een relatie gezond te houden. Je zit immers dagen, weken, maanden, jaren (als het goed is) met elkaar opgescheept. Elke dag samen op een paar vierkante meter, en je kunt niet alleen maar over interessante shit praten. Je moet dus wel op een gegeven moment met elkaar gaan zitten zeveren over bullshit praat. Dat kan ik echter totaal niet, en als ik het gevoel krijg dat een gesprek saai wordt, dan word ik daar ook fysiek moe van, tot het moment dat ik niet eens meer de energie voel om nog woorden uit mijn mond te persen.

Ik vroeg mij af of meer mensen hier dit herkennen? En hoe jullie relatie/date leven er uit ziet? Ben ik een type die gewoon niet geschikt is voor een relatie? Of zijn dit soort problemen breed herkenbaar, maar vervallen deze problemen als je simpelweg ''de juiste'' tegen komt?

Joh, in een exclusieve relatie zal je je toch ook moeten aanpassen aan je partner. Het kan niet altijd zo gaan zoals jij dat graag wilt.
Betekent dat je soms ook wel eens zal moeten luisteren naar (wat jij saai vind ) gesprekken van je partner. Dat hoort er nou eenmaal bij. Je zal jezelf dus moeten aanpassen en vooral rekening houden met de wensen van haar. Andersom zal zij dat ook moeten doen bij jou.

Staat je dat niet aan? Dan kan je beter gewoon singel blijven me dunkt.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 15:38 schreef LlucMajor het volgende:

[..]

Ach het gaat mij nog niet eens om maatschappelijke druk. Zelf lijkt het me onderhand ook gewoon wel fijn / leuk. Alleen merk ik nu dus dat ik best onzeker ben geworden over dit onderwerp, juist omdat ik zo lang single ben : kan ik het überhaupt wel, ben ik wel een geschikte partner, etc.

Je bent niet het type waar iedereen op valt, maar dat geldt voor iedereen. Je zou echt de juiste nog moeten ontmoeten, I guess! Daarvoor kan je bepaalde stappen ondernemen..

quote:

Op woensdag 26 december 2018 00:20 schreef LlucMajor het volgende:
Nu het kerst is, word ik meer geconfronteerd met relaties: alle neven en nichten vandaag op het kerstdinner met partner. Gister etentje bij een vriend, ook bijna iedereen met partner.

Ik ben 30, en voor mij wordt het ook wel steeds meer onderwerp van mijn gedachten. Echter het onderwerp ''relaties'' , daar heb ik voor mijzelf een soort haat/liefde verhouding mee. Enerzijds lijkt het me erg fijn om iemand te vinden, anderzijds benauwt het mij soms ook best erg.

Hoewel ik redelijk wat vrienden heb, zou ik mezelf toch ook wel kunnen kwalificeren als einzelganger. Ik wissel sociale activiteiten graag af met ''me-time'' waarbij ik het laatstgenoemde dikwijls zie als beloning voor het deelnemen aan de sociale activiteit. Ik ben nogal een gevoelsmens, een dromer. Altijd al geweest ook. Ik vind het heerlijk om tijdens lange (soms zelfs nachtelijke) wandelingen te verzinken in mijn eigen gedachtegangen en om het comfort te zoeken in mijn eigen gedachten/belevingswereld.

Hierbij vind ik het vooral prettig dat ik dit kan doen wanneer ik wil, en dat ik niemand impliciet of expliciet om toestemming hoef te vragen of uitleg hoef te geven. Ik woon in een historisch stadje, en in deze tijd waarin alles sfeervol versierd is buiten, vind ik het heerlijk om in het donker als het rustig is op straat lekker een uurtje te wandelen. Laatst kon ik niet de slaap vatten, en ben ik om 01:30 nog een uur buiten gaan wandelen. Als je dan een vriendin naast je hebt liggen is het minimaal ''Wat ga ja doen?'' ''Waarom?''. etc. etc. Nu stap ik gewoon mijn nest uit, trek een lekkere warme trui aan, en ga op pad. No questions asked.

Ook op communicatief gebied heb ik soms het idee dat ik op een heel ander speelveld zit dan de meeste mensen. Vanavond had mijn zus bijvoorbeeld een ijstaart gemaakt als dessert. Ik geef aan dat ik het er mooi vind uitzien en dat het lekker smaakt. Daarmee is het onderwerp ''ijstaart'' voor mij volledig besproken. Zo echter niet voor de rest van de familie:

''Wat zit er voor bodem onder deze taart? Het lijkt wel koek! Hoe heb je dat gemaakt?'' --> Het is bastognekoek. --> ''Oh wat heerlijk zeg, en hoe zorg je er dan voor dat het aan elkaar blijft plakken? --> Ik heb een speciale soort boter gebruikt. En zo ging het letterlijk een half uur door, over een fucking ijstaart. Terwijl ik zoiets heb van : mensen, cut the crap. Die ijstaart smaakt lekker, hou je bek en geniet er van of als je toch moet lullen, vertel dan iets interessants.

Maar die smalltalk - skills, lijken mij een noodzakelijke eigenschap die je moet hebben om een relatie gezond te houden. Je zit immers dagen, weken, maanden, jaren (als het goed is) met elkaar opgescheept. Elke dag samen op een paar vierkante meter, en je kunt niet alleen maar over interessante shit praten. Je moet dus wel op een gegeven moment met elkaar gaan zitten zeveren over bullshit praat. Dat kan ik echter totaal niet, en als ik het gevoel krijg dat een gesprek saai wordt, dan word ik daar ook fysiek moe van, tot het moment dat ik niet eens meer de energie voel om nog woorden uit mijn mond te persen.

Ik vroeg mij af of meer mensen hier dit herkennen? En hoe jullie relatie/date leven er uit ziet? Ben ik een type die gewoon niet geschikt is voor een relatie? Of zijn dit soort problemen breed herkenbaar, maar vervallen deze problemen als je simpelweg ''de juiste'' tegen komt?

Herkenbaar, heb niet zulke goede ervaringen met relaties gehad en misschien houdt dat mijzelf tegen maar ik herken de dingen die je doormaakt. Ikzelf zit nu in een fase waarin ik er vrede mee heb als ik geen vriendin en kinderen kan krijgen. Ik heb een huis, goede baan en al, sta iets te serieus in het leven maar dat is een karaktereigenschap.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 11:44 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Die gag helpt goed!

Grapjas, wij hebben elkaar nooit ontmoet en ik val toch buiten jouw premium scope, dus laat mij buiten jouw geile insinuaties man

Niet iedere vrouw heeft behoefte aan hele gesprekken he.
Alleen misschien komt het ook omdat familie een andere band is dan met een partner.

Small talk kan soms een goed smeersel zijn voor een avondje, maar je bent of een prater of je bent het niet.

Ik zie mijzelf momenteel echt niet 7 dagen per week op de bank zitten met iemand. Alleen de laatste tijd heb ik wel wat afspraakjes en bezoek gehad en merk ik dat het toch wel fijn is om iemand naast je te hebben op de bank (al is het alleen maar om een filmpje te kijken).
Het heeft geen zin om je onzekerheid compleet weg te acteren, maar na 2 of 3 dates zal je elkaar toch wel beter leren kennen en wie weet staat ze een beetje hetzelfde in het leven als jijzelf.

Perfecte partners bestaan niet en dat is maar goed ook.
Want stel jij zou perfect zijn in alles, dan zal zo meisje ook denken in zijn leven daar kan ik niets meer aan toevoegen, ik loop alleen maar in de weg.

Denk ik dan he

quote:

Op woensdag 26 december 2018 16:27 schreef LlucMajor het volgende:

[..]

Hoop het

En ook meer open durven stellen denk ik. Ben vrij gesloten geworden de afgelopen jaren, ook uit een soort zelfbescherming.

sowieso is initiatief nemen voor mij lastig, omdat ik panisch ben om een blauwtje te lopen. Dat lijkt me de eerste hindernis die overwonnen moet worden. Daarnaast ben ik denk ik te perfectionistisch, en wil ik op elk vlak de perfecte partner zijn. Zolang ik het idee heb daar niet aan te kunnen voldoen, blijf ik afstand houden van dames/relaties.

Blauwtjes lopen op je 30e zijn goed te doen hoor. Het is niet meer alsof de grond onder je wegzakt. En er wordt ook niet meer over gegiecheld of geroddeld.
Besef dat jij niet elk meisje leuk vindt en je er dus ook zou afwijzen als ze niet bij je passen, zo is het ook voor die meisjes! Wie weet naar wat ze op zoek zijn? En dat jij dat niet bent is toch helemaal niet erg? Jullie passen dan niet bij elkaar en dat is prima, er is niets mis met jou of haar.
En niemand eist een perfecte partner, dus relax!

quote:

Op woensdag 26 december 2018 16:27 schreef LlucMajor het volgende:

[..]

Hoop het

En ook meer open durven stellen denk ik. Ben vrij gesloten geworden de afgelopen jaren, ook uit een soort zelfbescherming.

sowieso is initiatief nemen voor mij lastig, omdat ik panisch ben om een blauwtje te lopen. Dat lijkt me de eerste hindernis die overwonnen moet worden. Daarnaast ben ik denk ik te perfectionistisch, en wil ik op elk vlak de perfecte partner zijn. Zolang ik het idee heb daar niet aan te kunnen voldoen, blijf ik afstand houden van dames/relaties.

Herkenbaar, ik heb dit ook, nog steeds helaas. En daar moet ik eigenlijk mee stoppen, want zo houd ik mensen van mij af.

[ Bericht 0% gewijzigd door Gruj0 op 26-12-2018 20:01:44 ]

quote:

Op woensdag 26 december 2018 15:36 schreef LlucMajor het volgende:

[..]

Dat van neerkijken op anderen vul je zelf een beetje in, want dat is het absoluut niet.

Heb wel eens een relatie gehad, toen was ik 21. Ik heb ook wel een beetje het idee dat ik sinds dien wat minder 'sociaal' ben geworden. Bij mij is mijn wil om een gesprek te voeren altijd het eerste dat verdwijnt als ik mij fysiek of mentaal niet top voel / moe ben ofzo. Dan trek ik mij liever terug en luister ik naar het gepraat van anderen.

Maar nu ik probeer terug te denken aan die tijd van die relatie, kan ik me daar niet zo veel meer over herinneren. Of we vaak / lange gesprekken hadden o.i.d.

In zekere zin wil ik best veranderen, maar sommige dingen zitten ook in je karakter. Ik heb vrij snel dat dingen (bepaald gedrag van mensen) mij kan vermoeien en zelfs kan ergeren. Soms neem ik me vsantevoren echt voor om met iedereen mee te praten / geïnteresseerd te doen, maar na een tijdje is de koek gewoon op. Sommige mensen kunnen ook echt zo enorm lang doorgaan over een bepaald onderwerp. Zelf ben ik meer van het samenvatten van verhalen tot de kern en die kern vertellen. Terwijl anderen weer van A tot Z willen vertellen wat ze hebben meegemaakt.

En het hebben van interesse in de andere persoon : dat heb ik wel. Waar het alleen vaak ''mis'' gaat, is als personen waarmee ik een gesprek heb, zélf ook weer over derden beginnen te praten. Voor je het weet zit je dan opeens te luisteren naar het verhaal over de relatieproblemen van de nicht van een goede vriendin, lees: mensen die je nog nooit gezien hebt, en die je ook nooit zult gaan zien.

Mijn zusje werkt bijvoorbeeld als verpleegkundige, en heeft ook soms de neiging om over elke patiënt te gaan vertellen : waar ze vandaan komen, welke verhalen ze hebben verteld, etc. etc. Bij 1 tot hooguit 2 patiënten kan ik het prima aanhoren en aandachtig luisteren, maar daarna ben ik er wel klaar mee dat er een patiënt was die een appartement heeft op de keizersgracht in Amsterdam, en die had merengue meegenomen, en toen kwam de dochter van die persoon en die nam ook merengue alleen moest die persoon toen zo hard niezen dat die hele merengue over haar trui ging. Tja ik heb dan echt zo iets van : wat moet ik hiermee?! Ik ken die hele mensen niet en ga ze überhaupt waarschijnlijk nooit van mijn leven zien. Dat smalltalk. -element mist totaal bij mij.

Dat van dat samenvatten herken ik wel. Mn vriend is totaal anders. En dat is soms schipperen

Ik merk dat ik niet altijd alles registreer en dat is soms lullig

Verder vind ik hem voornamelijk de perfecte partner voor mij en lijkt hij dat grotendeels ook te vinden. Dus dan doe je wat je doet in een relatie. Ik geef hem veel meer praatruimte dan ik zelf vraag en hij accepteert dat ik soms dingen niet helemaal onthou en dat ik soms zeg "nu ben ik even uitgepraat!"

Dat deel is suboptimaal maar we werken er aan en er omheen en de rest maakt veel goed.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 11:31 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Dat valt erg veel mee hoor Ik typ weleens teveel, dat is waar, maar qua praten val ik best mee schijnt het

ik weet niet eens meer waar het over ging...... kan je nagaan

Sommige mensen zijn meer op zichzelf. Zij zijn gebaat bij een partner die ook zo is, mits overleg een optie blijft. Ik ben 29 en single en erg op mezelf. Mijn broer is bijna 34 en single. Ik heb twee neven. Een van mijn neven is 29 en vrijgezel. Mijn andere neef is 33 en heeft een relatie maar heeft voor haar met de familie gebroken. Ik zou niet zeggen dat de tijd dringt. Gemiddeld genomen heb ik nog zo'n vijftig jaar te leven en mijn ouders kwamen, toen ze al kinderen hadden, hun grootste liefde pas na hun veertigste tegen.

Nou ik denk dat je het moet treffen vooral met een partner?

En goed soms werkt het even goed of het klikt gewoon. Denk echt dat je daar dus nooit teveel over moet nadenken. Echt je merkt dat wel gewoon en ja je geeft er iets voor op aan vrijheid sowieso. (laat staan kinderen) maar die dingen gaan vanzelf. Ruzie hebben ja. Maargoed de andere optie is het afhouden en zeg niet dat dat verkeerd is, want ik heb er ook geen zin in nu even, maar dat wil niet zeggen dat ik me toch wel eens eenzaam voel en verlang ernaar. Maar die keus maak ik gewoon nu bewust. Wellicht wat later

Oja tenzij er een heel lieve FOK! meid nu langs komt in dit topic gehehe

quote:

Op woensdag 26 december 2018 00:20 schreef LlucMajor het volgende:

Ik vroeg mij af of meer mensen hier dit herkennen? En hoe jullie relatie/date leven er uit ziet? Ben ik een type die gewoon niet geschikt is voor een relatie? Of zijn dit soort problemen breed herkenbaar, maar vervallen deze problemen als je simpelweg ''de juiste'' tegen komt?

Hoe groot is de kans dat je voor altijd bij elkaar blijft?

quote:

Op woensdag 26 december 2018 22:03 schreef kree het volgende:
Nou ik denk dat je het moet treffen vooral met een partner?

En goed soms werkt het even goed of het klikt gewoon. Denk echt dat je daar dus nooit teveel over moet nadenken. Echt je merkt dat wel gewoon en ja je geeft er iets voor op aan vrijheid sowieso. (laat staan kinderen) maar die dingen gaan vanzelf. Ruzie hebben ja. Maargoed de andere optie is het afhouden en zeg niet dat dat verkeerd is, want ik heb er ook geen zin in nu even, maar dat wil niet zeggen dat ik me toch wel eens eenzaam voel en verlang ernaar. Maar die keus maak ik gewoon nu bewust. Wellicht wat later

Met de juiste partner voelt het niet alsof je vrijheid opgeeft, kan ik je vertellen.

Ik wil geen relatie guru gaan spelen hier.

Maar de truck is dat je elkaar moet nemen zoals je bent en dat moet van beide kanten komen

quote:

Op woensdag 26 december 2018 22:16 schreef kree het volgende:
Ik wil geen relatie guru gaan spelen hier.

Maar de truck is dat je elkaar moet nemen zoals je bent en dat moet van beide kanten komen

quote:

Op woensdag 26 december 2018 22:16 schreef Seven. het volgende:

[..]

Met de juiste partner voelt het niet alsof je vrijheid opgeeft, kan ik je vertellen.

eens

Het ook echt vinden is punt twee wel hahaha dat kan ik wel melden

quote:

Op woensdag 26 december 2018 22:13 schreef Chia het volgende:

[..]

Want een relatie moet per se voor altijd zijn?

Dat is voor mij wel het idee van een relatie ja. Samen beginnen en samen groeien.

Hoe zie jij een tijdelijke relatie voor je dan? Zodra je bent uitgekeken op je huidige liefje zoek je gewoon een andere die je uit kan melken totdat die voldoende is uitgemolken en je verder naar de volgende kan?

quote:

Op woensdag 26 december 2018 22:16 schreef Seven. het volgende:

[..]

Met de juiste partner voelt het niet alsof je vrijheid opgeeft, kan ik je vertellen.

Ik kan niets met dat begrip van dat: voelt het niet alsof of het voelt wel alsof ...

Ik ga op voor de realiteit. Volgende week pak ik mijn werk weer op, zit dan in Noorwegen en Zweden. Ik wil daar privé dát doen wat ik ook wil. In vrijheid en in vreugde.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 22:13 schreef Chia het volgende:

[..]

Want een relatie moet per se voor altijd zijn?

Een gesprek van 20 minuten in 1 minuut begrijpen ?

quote:

Op woensdag 26 december 2018 22:49 schreef Chia het volgende:

[..]

Ga geen filmpjes kijken die gaan over een mi irrelevante vraag.

Daarom vraag ik aan jou waarom dat zo relevant is in jouw ogen

Met economisch luie mensen heb ik niets.

Lol gaan we ontsporen nu?

Wat er ook in dat filmpje staat heb het niet gekeken, maar wil niet echt van het punt afwijken?

Om nog een antwoord te geven op eerder. Denk ik dat een relatie voor eeuwig moet zijn?
Niet perce, maar het moet wel het doel zijn denk ik.
Tenminste als je een vaste relatie zoekt?

quote:

Op woensdag 26 december 2018 22:34 schreef cempexo het volgende:

[..]

Ik kan niets met dat begrip van dat: voelt het niet alsof of het voelt wel alsof ...

Ik ga op voor de realiteit. Volgende week pak ik mijn werk weer op, zit dan in Noorwegen en Zweden. Ik wil daar privé dát doen wat ik ook wil. In vrijheid en in vreugde.

Ik zit minstens elke maand in Göteborg. Soms weken achter elkaar, elke week een paar nachten. We missen elkaar wel want we zijn gek op elkaar, maar mijn vele reizen levert nooit problemen op tussen ons. Ik wil geen ander want hij is de allerbeste kerel die er maar is. Een relatie hoeft je eigen ontwikkeling niet in de weg te staan.

Eigenlijk kan het elkaar ontzettend mooi ontmoeten. Zijn onvoorwaardelijke steun in alles wat ik aan wil pakken, waardoor ik enorme sprongen maak in mijn carrière. Tegelijkertijd draagt zijn steun er juist sterk aan bij dat ik meer tijd met hem door wil brengen.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 23:29 schreef Seven. het volgende:

[..]

Ik zit minstens elke maand in Göteborg. Soms weken achter elkaar, elke week een paar nachten. We missen elkaar wel want we zijn gek op elkaar, maar mijn vele reizen levert nooit problemen op tussen ons. Ik wil geen ander want hij is de allerbeste kerel die er maar is. Een relatie hoeft je eigen ontwikkeling niet in de weg te staan.

Eigenlijk kan het elkaar ontzettend mooi ontmoeten. Zijn onvoorwaardelijke steun in alles wat ik aan wil pakken, waardoor ik enorme sprongen maak in mijn carrière. Tegelijkertijd draagt zijn steun er juist sterk aan bij dat ik meer tijd met hem door wil brengen.

Uitstekende situatie !

Mijn werkelijkheid, vooral in Nederland, is juist de verbinding die gebruikt wordt als binding in de zin van een alles moet nu samen, je bent mijn bezit, mijn eigendom. Vier en twintig uur per dag.
Want dat hoort zo.

Nederland is nog steeds een calvinistisch land en die oeroude cultuur zal ook niet veranderen.

Framgång med ditt förhållande.

Daarom is er ook een essentieel verschil tussen een (gezonde) relatie en een vriendschap.

In een goede relatie, accepteer je elkaar onvoorwaardelijk als het goed is. Als jij dus midden in de nacht die wandeling wil gaan maken en je hebt even tijd nodig voor jezelf, dan accepteert en respecteert je partner dat, als het goed is.

Al zie ik tegenwoordig ook wel dat een relatie meer een status dingetje lijkt te worden in sommige gevallen : je wordt toch als succesvoller gezien, je kunt samen een groter (mooier) huis kopen o.b.v. een dubbel inkomen en je kunt niet alleen pronken met jezelf, maar ook met je partner. Daar is op zich niets mis mee, maar er schuilt wel het gevaar dat je met een partner komt te zitten die nét niet in die zone van volledige acceptatie en respect zit, maar dat er een soort structurele ontevredenheid en onbegrip sluimert op de achtergrond. Dan wordt het wel vervelend inderdaad.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 08:36 schreef DesertGlory het volgende:
Daarom is er ook een essentieel verschil tussen een (gezonde) relatie en een vriendschap.

In een goede relatie, accepteer je elkaar onvoorwaardelijk als het goed is. Als jij dus midden in de nacht die wandeling wil gaan maken en je hebt even tijd nodig voor jezelf, dan accepteert en respecteert je partner dat, als het goed is.

Al zie ik tegenwoordig ook wel dat een relatie meer een status dingetje lijkt te worden in sommige gevallen : je wordt toch als succesvoller gezien, je kunt samen een groter (mooier) huis kopen o.b.v. een dubbel inkomen en je kunt niet alleen pronken met jezelf, maar ook met je partner. Daar is op zich niets mis mee, maar er schuilt wel het gevaar dat je met een partner komt te zitten die nét niet in die zone van volledige acceptatie en respect zit, maar dat er een soort structurele ontevredenheid en onbegrip sluimert op de achtergrond. Dan wordt het wel vervelend inderdaad.

Pronken met je partner is slechts een beperkt deel gegeven hoor.

Kom op, al dat soort gedachtes zegt toch vooral iets over degene die toekijkt en vervolgens die gedachte heeft.

Er zijn denk ik heel weinig mensen die een relatie nemen vanwege de ‘status’. Hell, ik ervaar eerder dat mensen (ok, mannen) in mijn omgeving juist laten weten ‘jaloers’ te zijn omdat ik nu veel wisselende partners heb. Het is misschien ook wel wat je uitstraalt. Straal jij uit dat jij met jouw relatie gelukkig bent, dan reageren mensen daar positief op. Straal je uit dat jij als vrijgezel gelukkig bent reageren ze daar positief op.

Tsja, mensen reageren dus positief op een positieve uitstraling. Niet gek, toch?

quote:

Op donderdag 27 december 2018 08:49 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Pronken met je partner is slechts een beperkt deel gegeven hoor.

Kom op, al dat soort gedachtes zegt toch vooral iets over degene die toekijkt en vervolgens die gedachte heeft.

Er zijn denk ik heel weinig mensen die een relatie nemen vanwege de ‘status’. Hell, ik ervaar eerder dat mensen (ok, mannen) in mijn omgeving juist laten weten ‘jaloers’ te zijn omdat ik nu veel wisselende partners heb. Het is misschien ook wel wat je uitstraalt. Straal jij uit dat jij met jouw relatie gelukkig bent, dan reageren mensen daar positief op. Straal je uit dat jij als vrijgezel gelukkig bent reageren ze daar positief op.

Tsja, mensen reageren dus positief op een positieve uitstraling. Niet gek, toch?

Heb je helemaal gelijk in, maar onder bijvoorbeeld vrienden die (al dan niet na lange periode vrijgezel geweest te zijn) een relatie hebben, merk ik vaak toch wel een houding van ''Zo, nu heb ik het allemaal voor mekaar. Zeg, wanneer ga jij eens aan een relatie beginnen? Het wordt toch wel tijd''.

We zijn anno 2018 verder dan 50 jaar geleden, maar het single zijn boven je 30e is toch echt nog niet volledig geaccepteerd. Alleen al op dit forum heb ik al diverse uitspraken gezien van (voornamelijk vrouwelijke) users die beweren al bij voorbaat vraagtekens te hebben bij een vrijgezelle man van rond die leeftijd, want ''daar is waarschijnlijk wat mis mee'' : hij is of een player waar je ver bij vandaan moet blijven, of hij spoort niet helemaal, luidt dan de conclusie.

Ook al straal je uit als single dat je prima in je vel zit. Gewild of ongewild krijg je toch een stempel op je hoofd gedrukt.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:08 schreef BlackMolly77 het volgende:

[..]

Veel wisselende partners vind ik eerder een negatief iets dan positief.

Het ging mij even om hoe daarop wordt gereageerd.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:14 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Het ging mij even om hoe daarop wordt gereageerd.

Ik vraag me overigens af of mannen daar écht jaloers op zijn.

Veel mannen houden toch voornamelijk van stoere praat, maar op kerstavond zijn de meesten uiteindelijk toch gewoon bij hun (vaste) partner.

Leuk en aardig als ze dan wat grapjes zitten te maken over die kale duimplek op hun hoofd, maar dat is vaak maar oppervlakkig gelul denk ik. Ben er heilig van overtuigd dat de meeste mannen in mijn (sociale) omgeving hun vaste relatie never nooit zouden willen inruilen voor wisselende (tijdelijke) contacten.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:10 schreef Chia het volgende:

[..]

Volgens mij gaat dat vaak over maagdelijke types die qua sociale vaardigheden ook niet helemaal je van het zijn.

Of wanhopige, jankerige types die geen moeite willen doen en niet even een beetje willen zelfreflecteren. Het ligt altijd aan de ander!
Maar een man, gelukkig op zichzelf die zich prima amuzeert zal niet bekeken worden als 'er is iets mis mee' door vrouwen. Integendeel!

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:10 schreef Chia het volgende:

[..]

Volgens mij gaat dat vaak over maagdelijke types die qua sociale vaardigheden ook niet helemaal je van het zijn.

Toch denk ik dat je als 30 jarige vrijgezelle vent meer 'verdenkingen' tegen je hebt om het zo maar te zeggen.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:26 schreef DesertGlory het volgende:

[..]

Ik vraag me overigens af of mannen daar écht jaloers op zijn.

Veel mannen houden toch voornamelijk van stoere praat, maar op kerstavond zijn de meesten uiteindelijk toch gewoon bij hun (vaste) partner.

Leuk en aardig als ze dan wat grapjes zitten te maken over die kale duimplek op hun hoofd, maar dat is vaak maar oppervlakkig gelul denk ik. Ben er heilig van overtuigd dat de meeste mannen in mijn (sociale) omgeving hun vaste relatie never nooit zouden willen inruilen voor wisselende (tijdelijke) contacten.

Ik denk meer dat het een gevalletje gras groener bij de buren is.

Maar dat is natuurlijk wat anders dan je partner willen inruilen. Dan zit er iets niet goed in je relatie. Maar trek hebben in afwisseling, al is het maar gewoon fantasie, is doodnormaal. Ik ken echt geen mannen of vrouwen die niet ook eens naar een ander kijken.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:31 schreef Chia het volgende:

[..]

Waarom is vrijgezel zijn op de ene leeftijd raar en op een andere leeftijd niet? Bovendien heb je geen controle over wanneer je wel/niet verliefd wordt.

Ik ben het volledig met je eens hoor, ik vind het zélf ook niet raar. Maar er zijn verscheidene types die het wel raar vinden of die je op zijn minst met een gefronste wenkbrauw tegemoet treden zeg maar.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:30 schreef DesertGlory het volgende:

[..]

Toch denk ik dat je als 30 jarige vrijgezelle vent meer 'verdenkingen' tegen je hebt om het zo maar te zeggen.

Het scheelt natuurlijk of je op die leeftijd nog nooit een relatie hebt gehad, of dat je bv net een relatie van 8 jaar achter de rug hebt.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 08:52 schreef cempexo het volgende:

[..]

Stuur die maar door. Maar dat wat ze zeggen en wat ze doen is het basic verschil in hun wereld.

In mijn stamkroeg, vriendin tegen vriendin: wat een leuke vent die daar binnenkomt. Ja die Cempexo ken ik...pas op voor hem, hij is volstrekt onbetrouwbaar.

Misschien dan maar eens naar jezelf kijken ipv. iedereen om je heen de schuld te geven

quote:

Op donderdag 27 december 2018 08:49 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Pronken met je partner is slechts een beperkt deel gegeven hoor.

Kom op, al dat soort gedachtes zegt toch vooral iets over degene die toekijkt en vervolgens die gedachte heeft.

Er zijn denk ik heel weinig mensen die een relatie nemen vanwege de ‘status’. Hell, ik ervaar eerder dat mensen (ok, mannen) in mijn omgeving juist laten weten ‘jaloers’ te zijn omdat ik nu veel wisselende partners heb. Het is misschien ook wel wat je uitstraalt. Straal jij uit dat jij met jouw relatie gelukkig bent, dan reageren mensen daar positief op. Straal je uit dat jij als vrijgezel gelukkig bent reageren ze daar positief op.

Tsja, mensen reageren dus positief op een positieve uitstraling. Niet gek, toch?

Pronken kan natuurlijk ook prima als het geen topmodel is. Denk dat het voor een redelijk aantal mensen wel degelijk een soort status mee geeft, omdat het zo hoort cq normaal is. Reacties op je single zijn met ah, maar je bent zo leuk geeft denk ik wel aan dat het toch een soort bevestiging kan zijn zeg maar. Naast dat het economisch ook een stukje extra vrijheid en bevestiging kan geven. Een huis kunnen kopen is denk ik minder vanzelfsprekend geworden, dus niet zo raar dat dit dan ook hier op kan afstralen.

Denk overigens dat niet alleen mannen, maar ook vrouwen kunnen verlangen naar zo een single periode (die spreek ik ook weleens). De spanning van een nieuw begin, het bevestigende van het flirten en het idee dat de toekomst nog wat opener ligt en je wat vrijer in je keuzes zou kunnen zijn als single, maar puntje bij paaltje kiezen ze niet voor niks voor de vastigheid ipv het groener lijkende gras van de buren.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:05 schreef DesertGlory het volgende:

[..]

Heb je helemaal gelijk in, maar onder bijvoorbeeld vrienden die (al dan niet na lange periode vrijgezel geweest te zijn) een relatie hebben, merk ik vaak toch wel een houding van ''Zo, nu heb ik het allemaal voor mekaar. Zeg, wanneer ga jij eens aan een relatie beginnen? Het wordt toch wel tijd''.

We zijn anno 2018 verder dan 50 jaar geleden, maar het single zijn boven je 30e is toch echt nog niet volledig geaccepteerd. Alleen al op dit forum heb ik al diverse uitspraken gezien van (voornamelijk vrouwelijke) users die beweren al bij voorbaat vraagtekens te hebben bij een vrijgezelle man van rond die leeftijd, want ''daar is waarschijnlijk wat mis mee'' : hij is of een player waar je ver bij vandaan moet blijven, of hij spoort niet helemaal, luidt dan de conclusie.

Ook al straal je uit als single dat je prima in je vel zit. Gewild of ongewild krijg je toch een stempel op je hoofd gedrukt.

Ik denk dat dergelijke uitspraken vooral gelden voor mensen die nauwelijks relatie-ervaring op hebben gedaan tegen die leeftijd en het dus niet voor alle singles boven de 30 geldt. En dat soort opmerkingen heb ik over vrouwen net zo goed langs zien komen.

Dat gezegd hebbende, in mijn omgeving had ik meerdere eeuwige singles rond lopen die soms ook echt flink voorbij die 30 pas aan hun eerste echte relatie zijn begonnen (en op het forum zijn er ook meerderen geweest die over dit situaties gepost hebben). Dan lijkt me het geen rare overweging om rekening te houden met dat er iets anders is of kan zijn aan hen, omdat zij een andere achtergrond hebben die natuurlijk wel mee kan spelen in een relatie. Die twijfels hadden die dames ook, maar het heeft hen niet weerhouden om gewoon eens te kijken hoe bepaalde dingen gaan. Eigenlijk net zoals je doet met iedere nieuwe partner, want wel die ervaring hebben hoeft ook niet echt doorslaggevend te zijn op compatibiliteit natuurlijk.
Daarnaast heb ik het al vaker gezegd, maar volgens mij heeft zo een beetje iedereen voorbij rond en voorbij de 30 wel "iets". Je zal sowieso moeten schiften op dingen waar je wel en/of niet mee denkt te kunnen werken en dan hoeft weinig tot geen relatie-ervaring niet eens zo negatief te blijken.
Soms kan dat betekenen dat het makkelijker samen een modus vinden kan zijn, omdat er minder patroon verankerd is van dit is hoe een relatie zou moeten zijn op basis van een vorige partner zeg maar. Er is weinig tot geen vergelijkingsmateriaal, geen (zichtbare) exen, geen kinderen, etc en dat kan een absoluut voordeel zijn.
Zeker voor de onzekere medemens zou je het ook kunnen zien dat iemand goed alleen kan zijn en het een bewustere keuze is om er nu wel voor te gaan en daar ook een stukje rust in te vinden die je als de zoveelste minder makkelijk zou kunnen ervaren zolang je niet de bevestiging hebt dat je ook daadwerkelijk (op z'n minst voorlopig) de laatste (en dus beste) zou zijn.

Een risico-analyse lijkt me hoe dan ook op z'n plaats, niet per se bij eeuwige singles maar in het algemeen en hoeft m.i. dan ook niet per se negatief te zijn. Kan ook een teken van volwassen gedrag zijn om alert te zijn op dingen waar aan gewerkt zou moeten worden ofzo. In dat opzicht is het ook niet zo raar om ook juist vraagtekens te zetten bij mensen die wel de nodige ervaring hebben, maar toch een aaneenschakeling van scharrels en relaties op hun conto hebben. Omdat die wellicht niet zo hebben leren werken aan een degelijke basis en vooral op verliefde gevoelens en het gebrek daaraan ageren. Ofzo.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 11:02 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Pronken kan natuurlijk ook prima als het geen topmodel is. Denk dat het voor een redelijk aantal mensen wel degelijk een soort status mee geeft, omdat het zo hoort cq normaal is. Reacties op je single zijn met ah, maar je bent zo leuk geeft denk ik wel aan dat het toch een soort bevestiging kan zijn zeg maar. Naast dat het economisch ook een stukje extra vrijheid en bevestiging kan geven. Een huis kunnen kopen is denk ik minder vanzelfsprekend geworden, dus niet zo raar dat dit dan ook hier op kan afstralen.

Denk overigens dat niet alleen mannen, maar ook vrouwen kunnen verlangen naar zo een single periode (die spreek ik ook weleens). De spanning van een nieuw begin, het bevestigende van het flirten en het idee dat de toekomst nog wat opener ligt en je wat vrijer in je keuzes zou kunnen zijn als single, maar puntje bij paaltje kiezen ze niet voor niks voor de vastigheid ipv het groener lijkende gras van de buren.

[..]

Ik denk dat dergelijke uitspraken vooral gelden voor mensen die nauwelijks relatie-ervaring op hebben gedaan tegen die leeftijd en het dus niet voor alle singles boven de 30 geldt. En dat soort opmerkingen heb ik over vrouwen net zo goed langs zien komen.

Dat gezegd hebbende, in mijn omgeving had ik meerdere eeuwige singles rond lopen die soms ook echt flink voorbij die 30 pas aan hun eerste echte relatie zijn begonnen (en op het forum zijn er ook meerderen geweest die over dit situaties gepost hebben). Dan lijkt me het geen rare overweging om rekening te houden met dat er iets anders is of kan zijn aan hen, omdat zij een andere achtergrond hebben die natuurlijk wel mee kan spelen in een relatie. Die twijfels hadden die dames ook, maar het heeft hen niet weerhouden om gewoon eens te kijken hoe bepaalde dingen gaan. Eigenlijk net zoals je doet met iedere nieuwe partner, want wel die ervaring hebben hoeft ook niet echt doorslaggevend te zijn op compatibiliteit natuurlijk.
Daarnaast heb ik het al vaker gezegd, maar volgens mij heeft zo een beetje iedereen voorbij rond en voorbij de 30 wel "iets". Je zal sowieso moeten schiften op dingen waar je wel en/of niet mee denkt te kunnen werken en dan hoeft weinig tot geen relatie-ervaring niet eens zo negatief te blijken.
Soms kan dat betekenen dat het makkelijker samen een modus vinden kan zijn, omdat er minder patroon verankerd is van dit is hoe een relatie zou moeten zijn op basis van een vorige partner zeg maar. Er is weinig tot geen vergelijkingsmateriaal, geen (zichtbare) exen, geen kinderen, etc en dat kan een absoluut voordeel zijn.
Zeker voor de onzekere medemens zou je het ook kunnen zien dat iemand goed alleen kan zijn en het een bewustere keuze is om er nu wel voor te gaan en daar ook een stukje rust in te vinden die je als de zoveelste minder makkelijk zou kunnen ervaren zolang je niet de bevestiging hebt dat je ook daadwerkelijk (op z'n minst voorlopig) de laatste (en dus beste) zou zijn.

Een risico-analyse lijkt me hoe dan ook op z'n plaats, niet per se bij eeuwige singles maar in het algemeen en hoeft m.i. dan ook niet per se negatief te zijn. Kan ook een teken van volwassen gedrag zijn om alert te zijn op dingen waar aan gewerkt zou moeten worden ofzo. In dat opzicht is het ook niet zo raar om ook juist vraagtekens te zetten bij mensen die wel de nodige ervaring hebben, maar toch een aaneenschakeling van scharrels en relaties op hun conto hebben. Omdat die wellicht niet zo hebben leren werken aan een degelijke basis en vooral op verliefde gevoelens en het gebrek daaraan ageren. Ofzo.

Een risico-analyse lijkt me altijd op zijn plaats. Het probleem wat ik er echter mee heb, wat ik ook een beetje uit de strekking van jouw post lees, is dat de tendens toch lijkt te zijn dat je als (langdurige) single een soort ''verscherpte'' risico-analyse over je heen krijgt, zeg maar.

Zelf vind ik dit best vreemd. Want als ik in mijn omgeving kijk, zijn het doorgaans juist de mensen in relaties, die op een gegeven moment vreemd en sociaal onaangepast gedrag gaan vertonen. Die creëren voor zichzelf een veilige wereld waar alleen hun partner, (schoon) ouders, (schoon)broers/zussen en een heel select groepje vrienden (als je geluk hebt) onderdeel van uitmaken.

Zodra deze mensen buiten dit zelf-gecreeerde comfortabele wereldje komen, dan weten ze zich geen houding te geven. Ook kun je in een relatie alles samen doen, en veel mensen doen dit ook, waardoor ze zich altijd ''veilig'' wanen.

Enkele dagen geleden was ik bijvoorbeeld nog op een housewarming. Ik vond het toch aandoenlijk om te zien hoe alle stelletjes zich eigenlijk veilig aan elkaar vastklampen : sowieso samen binnenkomen en samen vertrekken. Maar ook naast elkaar gaan zitten/staan (veel mensen kenden elkaar niet zo goed). Bij ongemakkelijke situaties zochten ze elkaar op, of als één van beiden geen gesprekspartner had.

Als single moet je al dat soort situaties zelf maar zien te ''overleven''. Zelf een cadeau regelen zonder ruggespraak of het wel een leuk cadeau is. Zelf zo'n woonkamer binnen treden met 30 man waarvan je er 25 niet kent, en dan maar hopen dat je een leuke gesprekspartner vindt, niemand die met je mee is als ''vangnet''. Als single word je wat dat betreft sowieso wel gedwongen om je assertiever en socialer op te stellen : het moet immers allemaal vanuit jezelf komen en je kunt niet lekker mee liften op de sociale activiteiten die een eventuele partner nog even met zich mee brengt.

Met andere woorden : als single moet je zelf alle verantwoordelijkheid, lastigere momenten dragen. Alleen naar verjaardagen, feestjes, etc. In een relatie is het toch makkelijk om lekker ''veilig'' met de partner overal naartoe te gaan.

Juist daarom snap ik niet waarom singles toch onder een vergrootglas liggen. Alsof ze minder volwassen/ontwikkeld zijn op bepaalde punten, terwijl ik juist van mening ben dat je als single vaak in lastigere situaties terecht komt dan met een partner, omdat je ook nooit ergens advies over kunt vragen en alles in je eentje moet beslissen.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 11:23 schreef DesertGlory het volgende:

[..]

Een risico-analyse lijkt me altijd op zijn plaats. Het probleem wat ik er echter mee heb, wat ik ook een beetje uit de strekking van jouw post lees, is dat de tendens toch lijkt te zijn dat je als (langdurige) single een soort ''verscherpte'' risico-analyse over je heen krijgt, zeg maar.

Als het gaat om relaties aan kunnen en willen gaan, lijkt het me niet zo raar dat men wat alerter wordt als dat tot op heden door welke omstandigheid ook vooralsnog niet gebeurt is. En nogmaals, het hoeft niet per se negatief te zijn of zo uit te vallen.

quote:

Zelf vind ik dit best vreemd. Want als ik in mijn omgeving kijk, zijn het doorgaans juist de mensen in relaties, die op een gegeven moment vreemd en sociaal onaangepast gedrag gaan vertonen. Die creëren voor zichzelf een veilige wereld waar alleen hun partner, (schoon) ouders, (schoon)broers/zussen en een heel select groepje vrienden (als je geluk hebt) onderdeel van uitmaken.

Maar dan bekijk je het niet vanuit de relatie aangaan en blijven onderhouden, maar van buitenaf. Zolang die relatie staande houdt, zou je kunnen beweren dat het geen probleem hoeft te zijn toch? Sterker nog, ik denk dat het zelfs voor mensen kan spreken in die zin dat ze prioriteiten kunnen stellen en daarmee ook op een bepaalde manier investeren in een zekere verdieping. Dat hangt denk ik ook sterk samen met een zekere levensfase waarin carrière en gezinsleven (kinderen) nu eenmaal kunnen zorgen voor een beperkte verbreding van bezigheden die niet geheel onlogisch is.

quote:

Zodra deze mensen buiten dit zelf-gecreeerde comfortabele wereldje komen, dan weten ze zich geen houding te geven. Ook kun je in een relatie alles samen doen, en veel mensen doen dit ook, waardoor ze zich altijd ''veilig'' wanen.

Eens, maar vlak ook niet uit dat je door ontwikkelingen ook bepaalde dingen gewoon kan ontgroeien. Als je kort door de bocht van uitgaanstwintiger verandert in een gezinsdertiger dan hoeft het niet alleen aan het simpelweg onderhouden van contacten te liggen dat je nu eenmaal minder te delen hebt met je oude matties die nog niet samenwonen en tussen de poepluiers zitten zeg maar. En dat ligt niet alleen hun veranderde leven, maar ook aan de flexibiliteit van de anderen om daarmee om te (leren) gaan.
Daarnaast zie ik ook wel gebeuren dat mensen nadat het gezin eenmaal naar school gaande kinderen heeft, er meer ruimte is om zich weer wat vrijer te bewegen buiten die ouderrol. Dan is er een modus gevonden en wat verminderde afhankelijkheid van de kids, etc. waardoor ze zich weer wat makkelijker op de buitenwereld kunnen richten en ook weer meer dat ook gaan doen.

quote:

Enkele dagen geleden was ik bijvoorbeeld nog op een housewarming. Ik vond het toch aandoenlijk om te zien hoe alle stelletjes zich eigenlijk veilig aan elkaar vastklampen : sowieso samen binnenkomen en samen vertrekken. Maar ook naast elkaar gaan zitten/staan (veel mensen kenden elkaar niet zo goed). Bij ongemakkelijke situaties zochten ze elkaar op, of als één van beiden geen gesprekspartner had.

Het samen binnen komen en vertrekken lijkt me niet bepaald onlogisch door evidente omstandigheden als het delen van een auto en elkaar niet alleen laat naar huis te willen laten fietsen, al dan niet onder invloed. Net als dat je elkaar opzoekt of op terug valt als iets ongemakkelijk is, best begrijpelijk.

Ja, ik vind dat ook wel een beetje jammer als men zo elkaar vast geplakt zit, maar ik ken ook stelletjes waarbij dat dus niet zo een issue is. Ik herken het eerlijk gezegd niet dat alle stelletjes aan elkaar blijven plakken, dat kan ook iets zeggen over het soort kringen waar we ons in bewegen en zie het dan ook niet als een standaard die puur voor stelletjes geldt.
Zo heb ik ook vriendschappen gezien waarbij men enorm aan elkaar kan kleven en heb ik zowel als single of als bezette weinig verschil gemerkt in het gebrek aan aansluiting kunnen vinden bij bijvoorbeeld van die beruchte kringverjaardagen. Dat is denk ook een stukje cultuur en echt wel een stukje breder dan stelletjes alleen.

quote:

Als single moet je al dat soort situaties zelf maar zien te ''overleven''. Zelf een cadeau regelen zonder ruggespraak of het wel een leuk cadeau is. Zelf zo'n woonkamer binnen treden met 30 man waarvan je er 25 niet kent, en dan maar hopen dat je een leuke gesprekspartner vindt, niemand die met je mee is als ''vangnet''. Als single word je wat dat betreft sowieso wel gedwongen om je assertiever en socialer op te stellen : het moet immers allemaal vanuit jezelf komen en je kunt niet lekker mee liften op de sociale activiteiten die een eventuele partner nog even met zich mee brengt.

Ik snap waarom je dit zo ervaart, maar ik vind het wel erg kort door de bocht en niet per se algemeen. Alsof je niet met een stelletje kan checken hoe zij denken dat een kado overkomt. In een van mijn vriendengroepen deden we standaard overleg met z'n allen wie wat ging kopen of dat we samen iets groters zouden doen en daar was de helft toch echt bezet van, zowel intern de "kudde" als daarbuiten. Tevens carpoolen en logeren na concerten en feestjes, dus als iemand altijd zelfstandig ergens kwam en ging was dat echt een eigen keuze en niet omdat het niet anders kon. Het lijkt me niet dat dit nou super uniek is ofzo..

Daarnaast lijkt het zo makkelijk om mee te kunnen liften op de activiteiten van de partner, maar in de praktijk kan dat vies tegenvallen. Massa's gezeur over niet (weer) mee moeten naar x evenement, dat je niet genoeg aanwezig en geïnteresseerd deed of juist teveel, etc. Het kan ook best een druk leggen op de partner, als die ander mee lift en zelf weinig initiatief en/of interesse toont. Dat je je vooral in de wereld van de een voortbeweegt, scheve balans ditdat. En dan moet je het ook maar een beetje leuk vinden en aansluiting kunnen vinden, anders zit je er ook maar opgeprikt te wezen.

quote:

Met andere woorden : als single moet je zelf alle verantwoordelijkheid, lastigere momenten dragen. Alleen naar verjaardagen, feestjes, etc. In een relatie is het toch makkelijk om lekker ''veilig'' met de partner overal naartoe te gaan.

Als volwassene ben en blijf je gewoon verantwoordelijk hoor, ook als je je achter je partner verschuilt. Ja, het is makkelijker om lui te doen in dat opzicht, maar dat betekent niet dat iedereen dit ook maar doet of dat het allemaal zo een feest is om zo te doen. Gras groener blabla, maar iedereen kent het gezeur over verplichte nummers of over tering onzekere partners die hun partner niet uit het oog willen verliezen.

quote:

Juist daarom snap ik niet waarom singles toch onder een vergrootglas liggen. Alsof ze minder volwassen/ontwikkeld zijn op bepaalde punten, terwijl ik juist van mening ben dat je als single vaak in lastigere situaties terecht komt dan met een partner, omdat je ook nooit ergens advies over kunt vragen en alles in je eentje moet beslissen.

Het kan wel degelijk een indicatie zijn ja, maar wat je hier zegt lijkt me vooral iets te zeggen over hoe jij in het algemeen sociaal functioneert. Hoezo zou je niets met vrienden kunnen overleggen? Waarom zou je single issues langs de meetlat willen leggen als zijnde moeilijker dan in een relatie zitten? Alsof je niet in een relatie net zo goed moeilijke shizzle kan hebben, die weliswaar anders kunnen zijn maar evengoed net zo ingewikkeld (misschien ingewikkelder zelfs omdat het meer mensen betreft dan wanneer je single bent) zijn?

Het ergste is als een stelletje waarvan beide werken ‘klagen’ dat ze voor een reis 2 maal ¤2500 moeten betalen, en een singel maar 1 maal ¤2500. Alsof ik goedkoper uit ben.

Hun delen alle lasten, huis, eten, stroom. Maar als het op een reis aan komt zijn hun dubbel zoveel kwijt. Jaja, my ass.

oi dit verhaal herken ik wel, maar het is niet negatief om jezelf te moeten uitleggen van wat je gaat doen aan iemand als je van diegene houdt. Als diegene echt bij jou past begrijpt diegene wel dat je een eindje rond gaat sjokken in je eentje.

smalltalk hoort er gewoon bij, als je daar niet echt oprecht van kan genieten met iemand, past diegene gewoon niet goed bij je.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 11:23 schreef DesertGlory het volgende:

[..]

Een risico-analyse lijkt me altijd op zijn plaats. Het probleem wat ik er echter mee heb, wat ik ook een beetje uit de strekking van jouw post lees, is dat de tendens toch lijkt te zijn dat je als (langdurige) single een soort ''verscherpte'' risico-analyse over je heen krijgt, zeg maar.

Zelf vind ik dit best vreemd. Want als ik in mijn omgeving kijk, zijn het doorgaans juist de mensen in relaties, die op een gegeven moment vreemd en sociaal onaangepast gedrag gaan vertonen. Die creëren voor zichzelf een veilige wereld waar alleen hun partner, (schoon) ouders, (schoon)broers/zussen en een heel select groepje vrienden (als je geluk hebt) onderdeel van uitmaken.

Zodra deze mensen buiten dit zelf-gecreeerde comfortabele wereldje komen, dan weten ze zich geen houding te geven. Ook kun je in een relatie alles samen doen, en veel mensen doen dit ook, waardoor ze zich altijd ''veilig'' wanen.

Enkele dagen geleden was ik bijvoorbeeld nog op een housewarming. Ik vond het toch aandoenlijk om te zien hoe alle stelletjes zich eigenlijk veilig aan elkaar vastklampen : sowieso samen binnenkomen en samen vertrekken. Maar ook naast elkaar gaan zitten/staan (veel mensen kenden elkaar niet zo goed). Bij ongemakkelijke situaties zochten ze elkaar op, of als één van beiden geen gesprekspartner had.

Als single moet je al dat soort situaties zelf maar zien te ''overleven''. Zelf een cadeau regelen zonder ruggespraak of het wel een leuk cadeau is. Zelf zo'n woonkamer binnen treden met 30 man waarvan je er 25 niet kent, en dan maar hopen dat je een leuke gesprekspartner vindt, niemand die met je mee is als ''vangnet''. Als single word je wat dat betreft sowieso wel gedwongen om je assertiever en socialer op te stellen : het moet immers allemaal vanuit jezelf komen en je kunt niet lekker mee liften op de sociale activiteiten die een eventuele partner nog even met zich mee brengt.

Met andere woorden : als single moet je zelf alle verantwoordelijkheid, lastigere momenten dragen. Alleen naar verjaardagen, feestjes, etc. In een relatie is het toch makkelijk om lekker ''veilig'' met de partner overal naartoe te gaan.

Juist daarom snap ik niet waarom singles toch onder een vergrootglas liggen. Alsof ze minder volwassen/ontwikkeld zijn op bepaalde punten, terwijl ik juist van mening ben dat je als single vaak in lastigere situaties terecht komt dan met een partner, omdat je ook nooit ergens advies over kunt vragen en alles in je eentje moet beslissen.

Als mijn nieuwe vriendin dit niet durft, dan valt ze al af...

quote:

Op woensdag 26 december 2018 16:27 schreef LlucMajor het volgende:

[..]

Hoop het

En ook meer open durven stellen denk ik. Ben vrij gesloten geworden de afgelopen jaren, ook uit een soort zelfbescherming.

sowieso is initiatief nemen voor mij lastig, omdat ik panisch ben om een blauwtje te lopen. Dat lijkt me de eerste hindernis die overwonnen moet worden. Daarnaast ben ik denk ik te perfectionistisch, en wil ik op elk vlak de perfecte partner zijn. Zolang ik het idee heb daar niet aan te kunnen voldoen, blijf ik afstand houden van dames/relaties.

Dit is opzich geen verkeerde insteek alleen moet je er niet in doorslaan. Op een gegeven moment ben je wel compleet mentaal ontwikkeld, en is het gewoon zaak dat je jezelf tof vindt, en dat uitstraalt naar de buitenwereld. Dat trekt vanzelf mensen aan, en dan leer je vanzelf wat je wel of niet bij jezelf vindt passen.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 11:02 schreef Scary_Mary het volgende:

Pronken kan natuurlijk ook prima als het geen topmodel is. Denk dat het voor een redelijk aantal mensen wel degelijk een soort status mee geeft, omdat het zo hoort cq normaal is. Reacties op je single zijn met ah, maar je bent zo leuk geeft denk ik wel aan dat het toch een soort bevestiging kan zijn zeg maar. Naast dat het economisch ook een stukje extra vrijheid en bevestiging kan geven. Een huis kunnen kopen is denk ik minder vanzelfsprekend geworden, dus niet zo raar dat dit dan ook hier op kan afstralen.

Denk overigens dat niet alleen mannen, maar ook vrouwen kunnen verlangen naar zo een single periode (die spreek ik ook weleens). De spanning van een nieuw begin, het bevestigende van het flirten en het idee dat de toekomst nog wat opener ligt en je wat vrijer in je keuzes zou kunnen zijn als single, maar puntje bij paaltje kiezen ze niet voor niks voor de vastigheid ipv het groener lijkende gras van de buren.

Met pronken bedoel ik meer dat je vanuit een 'kijk mij eens' de zaal binnenloopt. Dat associeer ik dan toch meer met wat meer opvallende vrouwen (hoeft niet meteen een topmodel te zijn, maar toch wel iemand die boven het maaiveld uitsteekt op welke manier dan ook) en eigenlijk ook wel weer met mannen die daaraan hun status ontlenen.

Dat is wezenlijk anders dan trots zijn op je vriendin of daar intens gelukkig mee zijn. Dat is meer naar binnen gericht en ook wat gezonder lijkt mij.

Het is misschien ook dat ik er zelf geen waardeoordeel aan koppel. Vrijgezel, relatie... het heeft beiden voor- en nadelen.

Dat het voor vrouwen ook leuk is om even single te zijn is uiteraard waar. Toch zijn de reacties van mannen vaak wat anders dan van vrouwen. En dat was waar ik het over had. Ik denk overigens ook dat vrouwen die vaak wisselen van partner ook anders benaderd worden dan mannen, wat nergens op slaat, maar dat is wel de realiteit. Dat zie je ook hier op fok terug.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 11:23 schreef DesertGlory het volgende:

Enkele dagen geleden was ik bijvoorbeeld nog op een housewarming. Ik vond het toch aandoenlijk om te zien hoe alle stelletjes zich eigenlijk veilig aan elkaar vastklampen : sowieso samen binnenkomen en samen vertrekken. Maar ook naast elkaar gaan zitten/staan (veel mensen kenden elkaar niet zo goed). Bij ongemakkelijke situaties zochten ze elkaar op, of als één van beiden geen gesprekspartner had.

Ik zie dat juist vaak anders. Ok, je komt samen binnen en vertrekt samen, omdat het ook wel heel raar is om als stel met twee auto's te gaan, maar verder ken ik vooral dat stellen juist niet de hele tijd bij elkaar gaan staan. Als je een nieuwe vriendin hebt is het wel logisch om die even in het begin gewoon voor te stellen aan deze en gene. Maar verder gaat dat toch niet.

Uitzonderingen daargelaten natuurlijk en natuurlijk spreek je ook wel eens elkaar op zo'n avond, maar dat aan elkaar klitten vind ik niet normaal.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 12:27 schreef Jardis het volgende:
Het ergste is als een stelletje waarvan beide werken ‘klagen’ dat ze voor een reis 2 maal ¤2500 moeten betalen, en een singel maar 1 maal ¤2500. Alsof ik goedkoper uit ben.

Hun delen alle lasten, huis, eten, stroom. Maar als het op een reis aan komt zijn hun dubbel zoveel kwijt. Jaja, my ass.

Die klacht heb ik werkelijk nog nooit gehoord!

Het is overigens vaak: 5.000 voor een stel, 3.500 voor een single (want die hebben meestal een eenpersoonskamer en dat is nu eenmaal duurder).

quote:

Op donderdag 27 december 2018 13:16 schreef VEM2012 het volgende:

Dat het voor vrouwen ook leuk is om even single te zijn is uiteraard waar. Toch zijn de reacties van mannen vaak wat anders dan van vrouwen. En dat was waar ik het over had. Ik denk overigens ook dat vrouwen die vaak wisselen van partner ook anders benaderd worden dan mannen, wat nergens op slaat, maar dat is wel de realiteit. Dat zie je ook hier op fok terug.

Als een 33jarige vrouw single is wordt daar anders naar gekeken dan een 33 jarige single man inderdaad. Dit komt denk ik van oudsher. Een vrouw 'hoort' voor het gezin te zorgen en haar veiligheid bij haar man te krijgen. Als je single vrouw dus alleen bent heb je beide factoren niet.
(ja ik vind het verschrikkelijk om bovenstaande te typen omdat dat in deze tijd niet meer zo is).
Voor een man is dat anders, die werkt gewoon en heeft geen beschermer nodig in zijn leven. Iemand om voor te zorgen mist natuurlijk wel.

Het tweede, als een man heel veel vrouwen af gaat kan dat overkomen als stoer. Een man moet over het algemeen ook meer zijn best doen om met een vrouw op date te gaan etc.. Hij is dus goed in met vrouwen om gaan.

Als een vrouw met heel veel mannen omgaat en het bed deelt komt dat als snel over als 'slet' o.i.d. omdat een vrouw over het algemeen minder moeite hoeft te doen om met mannen in contact te komen. Haar zelfrespect komt bij mij wat laag over als zij met iedereen het bed deelt.

En je kan zeggen dat het niet zo is, maar ik heb een keer een Tinder profiel aan gemaakt van een redelijk aantrekkelijke vrouw. ik had in 10 minuten 100 berichten van mannen en 40 matches. (en +99 stond er bij mensen die mij leuk vonden)

Ik als 'normale' jongeman heb in 1 week 10 matches en 0 reacties ontvangen. Ik zal dus mijn best moeten doen om in contact te komen met vrouwen. En als vrouw moet je dus je best doen om onderscheid te maken.

Als je als vrouw dat niet kan/doet, kan je inderdaad overkomen als makkelijk.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 13:43 schreef Jardis het volgende:

[..]

Als een 33jarige vrouw single is wordt daar anders naar gekeken dan een 33 jarige single man inderdaad. Dit komt denk ik van oudsher. Een vrouw 'hoort' voor het gezin te zorgen en haar veiligheid bij haar man te krijgen. Als je single vrouw dus alleen bent heb je beide factoren niet.
(ja ik vind het verschrikkelijk om bovenstaande te typen omdat dat in deze tijd niet meer zo is).
Voor een man is dat anders, die werkt gewoon en heeft geen beschermer nodig in zijn leven. Iemand om voor te zorgen mist natuurlijk wel.

Het tweede, als een man heel veel vrouwen af gaat kan dat overkomen als stoer. Een man moet over het algemeen ook meer zijn best doen om met een vrouw op date te gaan etc.. Hij is dus goed in met vrouwen om gaan.

Als een vrouw met heel veel mannen omgaat en het bed deelt komt dat als snel over als 'slet' o.i.d. omdat een vrouw over het algemeen minder moeite hoeft te doen om met mannen in contact te komen. Haar zelfrespect komt bij mij wat laag over als zij met iedereen het bed deelt.

En je kan zeggen dat het niet zo is, maar ik heb een keer een Tinder profiel aan gemaakt van een redelijk aantrekkelijke vrouw. ik had in 10 minuten 100 berichten van mannen en 40 matches. (en +99 stond er bij mensen die mij leuk vonden)

Ik als 'normale' jongeman heb in 1 week 10 matches en 0 reacties ontvangen. Ik zal dus mijn best moeten doen om in contact te komen met vrouwen. En als vrouw moet je dus je best doen om onderscheid te maken.

Als je als vrouw dat niet kan/doet, kan je inderdaad overkomen als makkelijk.

Nou ja, dat is bij sommigen de gedachtengang. Ik vind het juist wel getuigen van stevig in je schoenen staan dat je keuzes maakt op basis van wat jij belangrijk vindt en niet op basis van wat anderen belangrijk vinden.

Daarnaast: ja, vrouwen die een beetje leuk zijn hebben snel genoeg aanbiedingen. Maar ook van echt leuke mannen? Want die zijn wel selectief, omdat ze dat kunnen zijn. Je kan maar met één vrouw gelijktijdig daten (nou ja, meer kan, maar dat is wat ongebruikelijk). En dan kun je maar beter een hele leuke vrouw daten, nietwaar?

quote:

Nou ja, dat is bij sommigen de gedachtengang. Ik vind het juist wel getuigen van stevig in je schoenen staan dat je keuzes maakt op basis van wat jij belangrijk vindt en niet op basis van wat anderen belangrijk vinden.

Eens. Maar ik zag ook bij een first dates een vrouw met een leidinggevende functie en met assertief gedrag en een groot koophuis zoals ze zelf aan gaf. Ze zag er niet lelijk uit, maar wel als een echte leidinggevende. Dit kan je 'stevig in je schoenen staan' noemen, maar doe mij maar iemand met een milder karakter en die het financieel misschien iets minder heeft.

quote:

Daarnaast: ja, vrouwen die een beetje leuk zijn hebben snel genoeg aanbiedingen. Maar ook van echt leuke mannen? Want die zijn wel selectief, omdat ze dat kunnen zijn. Je kan maar met één vrouw gelijktijdig daten (nou ja, meer kan, maar dat is wat ongebruikelijk). En dan kun je maar beter een hele leuke vrouw daten, nietwaar?

Eens.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 14:08 schreef Jardis het volgende:

Eens. Maar ik zag ook bij een first dates een vrouw met een leidinggevende functie en met assertief gedrag en een groot koophuis zoals ze zelf aan gaf. Ze zag er niet lelijk uit, maar wel als een echte leidinggevende. Dit kan je 'stevig in je schoenen staan' noemen, maar doe mij maar iemand met een milder karakter en die het financieel misschien iets minder heeft.

Nou was dat niet precies wat ik daarmee bedoelde. Ik kijk het programma niet, dus kan ook niets over die vrouw zeggen, maar op zichzelf heb ik geen probleem met vrouwen die leidinggevende functies hebben. Die zijn niet allemaal in hun relatie ook bossy. Vaak willen die juist in hun relatie een man die hen goed tegengas geeft.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 14:21 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Nou was dat niet precies wat ik daarmee bedoelde. Ik kijk het programma niet, dus kan ook niets over die vrouw zeggen, maar op zichzelf heb ik geen probleem met vrouwen die leidinggevende functies hebben. Die zijn niet allemaal in hun relatie ook bossy. Vaak willen die juist in hun relatie een man die hen goed tegengas geeft.

Hahaha, ja inderdaad. En dan moet je van goede huizen komen om altijd maar die tegengas te kunnen bieden. Mijn karakter is niet zo, dus ik pas.

Ah, het maandelijkse eeuwige vrijgezel vs de cliché stelletjes-topic.

Een relatie is geven en nemen. Soms concessies doen jegens de ander, soms je zin een beetje doordrukken. In een gezonde relatie levert dat totaal geen problemen op. Heb je begrip voor elkaar en houd je rekening mét elkaar. Dat laatste een nogal belangrijke evidente voorwaarde om een relatie überhaupt te doen slagen. Respect.

Uiteindelijk leiden dit soort topics altijd tot een soort zwart-wit discussie. Men heeft zelf blijkbaar zelf geen ervaringen (met langdurige en gezonde relaties) en baseert een standpunt op aannames, door te spiegelen aan andermans verhaaltjes en relaties. Soms schromelijk overdreven, met als enorme valkuil dat je alleen de buitenschil van andermans verhaaltjes en relaties ziet. Met het stigmatiseren op deze wijze kom je echt niet verder.

Ergo, er wordt niet alleen een stempel op singles geplakt hier, maar net zo goed op stelletjes. Naar mijn ervaring valt het stempelplakken in de praktijk best mee, zeker vanaf een jaar of 25. Sommige mensen ontpoppen zich op veel latere leeftijd en dat hoeft echt niet zo'n probleem te zijn.

Voor TS: ik lees eigenlijk niets waarom een relatie in deze setting niet zo slagen. Toegegeven, (meedoen aan) smalltalk is niet altijd te voorkomen, maar er zijn genoeg dames die geen problemen met je zouden hebben met wat jij beschrijft een 'einzelganger' en juist bewondering voor je zouden hebben. Het grootste probleem is denk ik om in deze setting in contact te komen met potentieel relatiemateriaal. Dat heb ik zelf ook ondervonden. Ik heb ook behoefte aan me-time in een relatie, maar dat is nog nooit een probleem geweest. Ga het ervaren.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 09:43 schreef Aneurism het volgende:
Een relatie is vaak een kwestie van geven en nemen, dat doe je omdat je van elkaar houdt.

Ik zie het meer als werken aan problemen die je in je eentje niet hebt

- offtopic -

[ Bericht 98% gewijzigd door STING op 27-12-2018 18:43:28 ]

quote:

Op donderdag 27 december 2018 12:48 schreef cempexo het volgende:

[..]

Als mijn nieuwe vriendin dit niet durft, dan valt ze al af...

[ afbeelding ]

Wat een watje. Ik deed mijn 1e sprong gelijk alleen.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 16:05 schreef Elpis het volgende:

[..]

Wat een watje. Ik deed mijn 1e sprong gelijk alleen.

na een training...

quote:

Op donderdag 27 december 2018 14:45 schreef Justinn het volgende:
Ah, het maandelijkse eeuwige vrijgezel vs de cliché stelletjes-topic.

Een relatie is geven en nemen. Soms concessies doen jegens de ander, soms je zin een beetje doordrukken. In een gezonde relatie levert dat totaal geen problemen op. Heb je begrip voor elkaar en houd je rekening mét elkaar. Dat laatste een nogal belangrijke evidente voorwaarde om een relatie überhaupt te doen slagen. Respect.

Uiteindelijk leiden dit soort topics altijd tot een soort zwart-wit discussie. Men heeft zelf blijkbaar zelf geen ervaringen (met langdurige en gezonde relaties) en baseert een standpunt op aannames, door te spiegelen aan andermans verhaaltjes en relaties. Soms schromelijk overdreven, met als enorme valkuil dat je alleen de buitenschil van andermans verhaaltjes en relaties ziet. Met het stigmatiseren op deze wijze kom je echt niet verder.

Ergo, er wordt niet alleen een stempel op singles geplakt hier, maar net zo goed op stelletjes. Naar mijn ervaring valt het stempelplakken in de praktijk best mee, zeker vanaf een jaar of 25. Sommige mensen ontpoppen zich op veel latere leeftijd en dat hoeft echt niet zo'n probleem te zijn.

Voor TS: ik lees eigenlijk niets waarom een relatie in deze setting niet zo slagen. Toegegeven, (meedoen aan) smalltalk is niet altijd te voorkomen, maar er zijn genoeg dames die geen problemen met je zouden hebben met wat jij beschrijft een 'einzelganger' en juist bewondering voor je zouden hebben. Het grootste probleem is denk ik om in deze setting in contact te komen met potentieel relatiemateriaal. Dat heb ik zelf ook ondervonden. Ik heb ook behoefte aan me-time in een relatie, maar dat is nog nooit een probleem geweest. Ga het ervaren.

Dit.

Wat betreft me-time: Mijn vriend heeft ook zeer weinig behoefte aan sociale contacten. Ik vind het prima, ik zorg er zelf voor dat ik die contacten wel heb en hij kan lekker thuis gamen en gaat af en toe mee naar iets. Je bent in essentie verantwoordelijk voor je eigen geluk, ook binnen een relatie. Ik ga hem dus niet dwingen om mee te doen aan allerlei sociale activiteiten waar hij geen zin in heeft, maar ga me ook niet door hem laten tegenhouden. Het gaat erom dat je samen een balans vindt die je allebei prettig vindt.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 13:16 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Met pronken bedoel ik meer dat je vanuit een 'kijk mij eens' de zaal binnenloopt. Dat associeer ik dan toch meer met wat meer opvallende vrouwen (hoeft niet meteen een topmodel te zijn, maar toch wel iemand die boven het maaiveld uitsteekt op welke manier dan ook) en eigenlijk ook wel weer met mannen die daaraan hun status ontlenen.

Jij ja, maar mindere goden hebben hun Ria weer voor op eeuwige singles die het misschien allemaal wel als pronken ervaren.

quote:

Dat is wezenlijk anders dan trots zijn op je vriendin of daar intens gelukkig mee zijn. Dat is meer naar binnen gericht en ook wat gezonder lijkt mij.

Het is misschien ook dat ik er zelf geen waardeoordeel aan koppel. Vrijgezel, relatie... het heeft beiden voor- en nadelen.

Naar binnen gericht lijkt mij ook gezonder dan het voor de buitenwacht moeten doen, maar uiteindelijk vellen we allemaal een soort waarde-oordeel. Is misschien niet zo bedoelt, maar hoe een en ander overkomt is weer een tweede.
Zie je omschrijving bij pronken, daar spreekt voor veel mensen wel een waarde-oordeel op uiterlijk uit denk ik en dat is commentaar wat je hier vaker hebt gekregen geloof ik. En we weten allemaal dat uiterlijk meespeelt, dus juist bij zulke voor- en nadelen op te noemen hoop ik dat er ook meer nuance ervaren kan worden dat het niet alleszeggend hoeft te zijn.
Jij schrijf een tijdje terug bijvoorbeeld ook over twijfels bij een dame van 30+ die nooit een langere relatie had gehad. Jammer dat dit soort dingen niet zo opvallen als sommige mensen hier graag willen voorkomen dat vooral mannen aan zo een kritische blik bloot gesteld zouden worden en er niet meer mee kan spelen. Zonde..

quote:

Dat het voor vrouwen ook leuk is om even single te zijn is uiteraard waar. Toch zijn de reacties van mannen vaak wat anders dan van vrouwen. En dat was waar ik het over had. Ik denk overigens ook dat vrouwen die vaak wisselen van partner ook anders benaderd worden dan mannen, wat nergens op slaat, maar dat is wel de realiteit. Dat zie je ook hier op fok terug.

Ja, duidelijk zichtbaar en daarom denk ik ook meespelend in verschil van reactie dus..

quote:

Op donderdag 27 december 2018 13:43 schreef Jardis het volgende:

[..]

Als een 33jarige vrouw single is wordt daar anders naar gekeken dan een 33 jarige single man inderdaad. Dit komt denk ik van oudsher. Een vrouw 'hoort' voor het gezin te zorgen en haar veiligheid bij haar man te krijgen. Als je single vrouw dus alleen bent heb je beide factoren niet.
(ja ik vind het verschrikkelijk om bovenstaande te typen omdat dat in deze tijd niet meer zo is).
Voor een man is dat anders, die werkt gewoon en heeft geen beschermer nodig in zijn leven. Iemand om voor te zorgen mist natuurlijk wel.

Denk dat een kinderwens hier ook een rol in speelt, vanwege de optimale vruchtbaarheid van de vrouw en men toch vaak lijkt te verwachten dat je als vrouw sowieso wel moeder wil worden. Bij mannen zie ik dat men daar doorgaans wat laconieker op reageert, alsof hun kinderwens vooral pas zou ontstaan bij de juiste partner ofzo.

quote:

En je kan zeggen dat het niet zo is, maar ik heb een keer een Tinder profiel aan gemaakt van een redelijk aantrekkelijke vrouw. ik had in 10 minuten 100 berichten van mannen en 40 matches. (en +99 stond er bij mensen die mij leuk vonden)

Ik als 'normale' jongeman heb in 1 week 10 matches en 0 reacties ontvangen. Ik zal dus mijn best moeten doen om in contact te komen met vrouwen. En als vrouw moet je dus je best doen om onderscheid te maken.

Als je als vrouw dat niet kan/doet, kan je inderdaad overkomen als makkelijk.

Is leuk en aardig, maar je mist m.i. enige nuances. Aandacht is leuk en aardig als je er meer van wil, maar kwantitatief is niet hetzelfde als kwalitatief. Bij Tinder zal een aanzienlijk deel van de mannen een sleepnettechniek toepassen en alles swipen en later kijken wat the return is. Een gedeelte zal meer geïnteresseerd zijn in de snelle neuk of een beetje scharrelen of op z'n minst zo overkomen. Dan kun je doen alsof je marktwaarde dan supergoed is, maar getuige het aantal single vrouwen hoeft het op relationeel gebied nog steeds niet zoveel te betekenen.
Maar goed, zo een gebrekkig begrip over en weer geeft misschien ook wel aan waarom aansluiting vinden en ervaren tegenwoordig zo moeilijk kan lijken..

quote:

Op donderdag 27 december 2018 13:58 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Nou ja, dat is bij sommigen de gedachtengang. Ik vind het juist wel getuigen van stevig in je schoenen staan dat je keuzes maakt op basis van wat jij belangrijk vindt en niet op basis van wat anderen belangrijk vinden.

Dit ja

En sterk in je schoenen staan hoeft niet gelijk te staan aan dominantie en/of een grote bek en altijd maar tegengas moeten krijgen ja. Doen wat jij wil, omdat jij het wil kan zowel door de stille introvert als de jolige extravert gebezigd worden.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 16:08 schreef cempexo het volgende:

[..]

na een training...

Ik weet zeker dat jij alleen, zonder training, met enkel een plasic vuilzak uit een vliegtuig sprong!

quote:

Op donderdag 27 december 2018 20:14 schreef Lenny77 het volgende:

[..]

Ik weet zeker dat jij alleen, zonder training, met enkel een plasic vuilzak uit een vliegtuig sprong!

Nee met een boodschappentas van DIRK, een rode.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 20:19 schreef cempexo het volgende:

[..]

Nee met een boodschappentas van DIRK, een rode.

Ja dat lijkt me slimmer

quote:

Op donderdag 27 december 2018 12:27 schreef Jardis het volgende:
Het ergste is als een stelletje waarvan beide werken ‘klagen’ dat ze voor een reis 2 maal ¤2500 moeten betalen, en een singel maar 1 maal ¤2500. Alsof ik goedkoper uit ben.

Hun delen alle lasten, huis, eten, stroom. Maar als het op een reis aan komt zijn hun dubbel zoveel kwijt. Jaja, my ass.

Dat is vaak juist andersom, een 2 persoonskamer is goedkoper dan een 1 persoonskamer.

quote:

Op zondag 30 december 2018 16:26 schreef Mishu het volgende:

[..]

Dat is vaak juist andersom, een 2 persoonskamer is goedkoper dan een 1 persoonskamer.

Per persoon ja...