Niet geschikt voor een relatie?

Dat van het vermoeiende als iemand smalltalk verkoopt ken ik wel. Idd, het neemt alle energie weg en uiteindelijk wil je alleen nog maar zwijgen zodat je niet een half uur kokhalzend moet luisteren naar ellenlange verhalen over niets als je gewoon vraagt of het druk was in de winkel.
Maar met de juiste is dit toch anders. Een persoon die bij je past qua karakter doet dit niet en heeft er zelf een hekel aan als anderen dit doen.
Dus de kunst bestaat er in om zo een persoon te treffen en niet te settelen voor het eerste wat op je pad komt.
Een iets introverter, dromerig meisje is in dit geval beter voor je dan die hippe insta-meid die elke kruimel van haar leven wil delen met de wereld.
Maar vooral: niets moet. Je hoeft geen relatie te hebben om een compleet leven te hebben! Als jij het prima vindt zo, dan moet je dat lekker zo houden! Spiegel je niet aan de rest en laat je niet onder druk zetten.

Vrij herkenbaar, zou me er niet te druk om maken. Ik denk zelf:"een relatie komt vast wel en als ie niet komt is het ook goed, komt ie wel dan zien we dan wel weer" En ik heb ook moeten leren praten over ijstaarten en snap precies wat je zegt daarover

Het houdt je wel bezig, hè?

R&P / Wel relatiewens, maar blijven uitstellen.

Een paar dingen die mij opvallen:

Je maakt je zorgen of je wel in staat bent om een relatie aan te gaan, maar je lijkt tegelijkertijd ook niet echt van goeie wil om wat aan jezelf te doen.

Je lijkt hier vooral bevestiging te zoeken dat je niet hoeft te veranderen, maar dat alles met de juiste vrouw op zijn plek valt.

En je lijkt wel neer te kijken op anderen die wel goed zijn in smalltalk. Om heel eerlijk te zijn, en misschien sla ik hier de plank heel erg mis: het lijkt wel alsof je geen interesse hebt in anderen. Dat laatste herken ik trouwens heel goed, ik ben heel selectief in wie ik interesse heb. Zelfs binnen mijn familie vind ik dat lastig. Als iedereen een uur over sport zit te emmeren, dan heb ik na 5 minuten ook gegeten en gedronken.

Heb je wel eens een relatie gehad?

Voor mij -als man- is er een groot verschil tussen het begrip relatie en het begrip vriendin. Een vriendin hebben is voor mij genoeg, ik wil vooral mijn eigen gang kunnen gaan daar je basic je eigen behoeftes vervult, brede en diepe behoeftes.

Ik herhaal even wat ik elders ook al eens geschreven heb...een vrouw denkt en handelt niet in termen van wie is die man, maar is dit mijn relatie. Een enorm verschil van denken en doen dus.

Dat alles heb inmiddels ervaren na het hebben van tientallen vriendinnen. En nee dit is geen stoere praat.

Ik ben ooit eens 6 jaar getrouwd geweest en heb ooit eens 8 maanden samengewoond. Ik heb mijn les geleerd over wie ik ben. Het is nu 2e kerstdag, ga verder met het blauw verven van een houten vloer in mijn huis.

Er zijn toch ook vrouwen die zo zijn? Die niet altijd samen met iemand moeten zijn en ook geen half uur over een ijstaart praten.

Dat doe ik namelijk ook niet

Dat

quote:

Op woensdag 26 december 2018 08:24 schreef Yasmin23 het volgende:
Er zijn toch ook vrouwen die zo zijn? Die niet altijd samen met iemand moeten zijn en ook geen half uur over een ijstaart praten.

Dat doe ik namelijk ook niet

Dat verhaal over 'niet altijd met...' ken ik uit mijn hoofd. Realiteit: uuhhh ik heb mij toch vergist, ik vind je zo geweldig blablabla...zegt ze na een paar jaar maanden.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 08:27 schreef cempexo het volgende:
Dat

[..]

Dat verhaal over 'niet altijd met...' ken ik uit mijn hoofd. Realiteit: uuhhh ik heb mij toch vergist, ik vind je zo geweldig blablabla...zegt ze na een paar jaar maanden.

Kan gebeuren maar dat kan met TS ook gebeuren.

Ik herken het wel hoor. En ben 5 jaar ouder onderhand.

Het is ook wel zo dat als je echt een relatie hebt dat er veel dingen wel automatisch gaan.
En in mijn idee valt het dan wel mee. Maargoed die duurde ook geen jaren bij mij en zeker dat je na jaren wel eens een keertje ruzie krijgt

Maargoed het is beetje de maatschappelijke druk wel op een gegeven moment. Opzich kan ik prima alleen zijn en 90% van de tijd heb ik er ook niet eens moeite mee. Maar er is wel een soort gemis en dat wordt altijd nog meer benadrukt als ik de rest van mijn leeftijd met kinderen zie onderhand. Of in de zomer gezellig hand in hand. Maargoed je kunt het gewoon niet beide hebben helaas.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 08:28 schreef Yasmin23 het volgende:

[..]

Kan gebeuren maar dat kan met TS ook gebeuren.

Dan kan niet gebeuren...dat gebeurt. Heeft te maken met de psychologie mbt de vrouw. Onder andere een hoog saamhorigheidsgevoel willen en/of moeten hebben.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 08:48 schreef cempexo het volgende:

[..]

Dan kan niet gebeuren...dat gebeurt. Heeft te maken met de psychologie mbt de vrouw. Onder andere een hoog saamhorigheidsgevoel willen en/of moeten hebben.

Toch niet elke vrouw is hetzelfde? Weet zeker dat er genoeg vrouwen zijn die het er zelfde over denken als TS.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 08:49 schreef Yasmin23 het volgende:

[..]

Toch niet elke vrouw is hetzelfde? Weet zeker dat er genoeg vrouwen zijn die het er zelfde over denken als TS.

Stuur die maar door. Maar dat wat ze zeggen en wat ze doen is het basic verschil in hun wereld.

In mijn stamkroeg, vriendin tegen vriendin: wat een leuke vent die daar binnenkomt. Ja die Cempexo ken ik...pas op voor hem, hij is volstrekt onbetrouwbaar.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 08:55 schreef Chia het volgende:

[..]

Duh, je moet altijd selecteren op gedrag, niet op wat men over zichzelf zegt. Mensen die de mond vol hebben over hoe laid back ze zijn, zijn dat uiteindelijk toch nooit echt.

Dat jij niet slaagt in die selectie betekent niet dat die vrouwen er wel degelijk ook gewoon zijn.

Gedrag is de uitkomst van hoe mensen persoonlijk denken. Dat is wat anders dan de werkelijkheid van hun denken versus hun onbewust aanwezige behoeftes.

Mijn strategie en tip voor Llucmajor, neem een leuke vriendin en neem afscheid na 3 maanden. Meer of minder zit er gewoonweg niet in.

En ga gewoon door met de volgende 3 maanden ronde...

Tip 2: neem een getrouwde/samenwonende vrouw als vriendin. Ik heb daar prachtige maar ook zinvolle ervaringen mee gehad.

[ Bericht 14% gewijzigd door cempexo op 26-12-2018 09:31:28 ]

quote:

Op woensdag 26 december 2018 09:05 schreef cempexo het volgende:
Mijn strategie en tip voor Llucmajor, neem een leuke vriendin en neem afscheid na 3 maanden. Meer of minder zit er gewoonweg niet in.

En ga gewoon door met de volgende 3 maanden ronde...

Hahahahahahhahahahhaha.

Ik heb wel medelijden met sommige mensen in dit topic maar ik zal wel mijn soulmate gevonden hebben of zo. Denken dat je in een relatie altijd maar tegen elkaar aan moet beppen en geen bewegingsvrijheid hebt. Jij bent geen 30 maar 12 met deze gedachtegang.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 08:48 schreef cempexo het volgende:

[..]

Dan kan niet gebeuren...dat gebeurt. Heeft te maken met de psychologie mbt de vrouw. Onder andere een hoog saamhorigheidsgevoel willen en/of moeten hebben.

En jij bent helemaal de weg kwijt.

Ik leer allemaal nieuwe dingen hier op 2e kerstdag.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 08:48 schreef cempexo het volgende:

[..]

Dan kan niet gebeuren...dat gebeurt. Heeft te maken met de psychologie mbt de vrouw. Onder andere een hoog saamhorigheidsgevoel willen en/of moeten hebben.

Je doet me twijfelen aan mijn gender!

quote:

Op woensdag 26 december 2018 09:05 schreef cempexo het volgende:
Mijn strategie en tip voor Llucmajor, neem een leuke vriendin en neem afscheid na 3 maanden. Meer of minder zit er gewoonweg niet in.

En ga gewoon door met de volgende 3 maanden ronde...

Tip 2: neem een getrouwde/samenwonende vrouw als vriendin. Ik heb daar prachtige maar ook zinvolle ervaringen mee gehad.

Zeg dan gewoon dat je je niet wil binden aan 1 persoon en geen zin hebt in een lange relatie, wat trouwens prima is!
In plaats van alle vrouwen zijn hetzelfde en bla bla. Hoe durven ze! Samenhorigheid willen en praten en zeggen dat ze van me houden! De hoeren!!!!

haha ok even alle reacties weer gelezen.

Laat ik beginnen bij mezelf maar. Ik ben ook alleen en herken dat probleem wel. Maar ik heb niet de wil om nouja hoe zeg je dat, om van beide de walletjes te eten... En alleen zijn en alles kunnen doen en relatie gaan niet samen enzo?

Ik zou best wel iemand willen ontmoeten hoor en dan neem ik de "nadelen" van een relatie op de koop toe.
Maar het is nog even voor mij niet het moment dat ik er ook me best voor ga doen.
En ja dat moet je op deze leeftijd.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 09:24 schreef MPC60 het volgende:
Ik heb wel medelijden met sommige mensen in dit topic maar ik zal wel mijn soulmate gevonden hebben of zo. Denken dat je in een relatie altijd maar tegen elkaar aan moet beppen en geen bewegingsvrijheid hebt. Jij bent geen 30 maar 12 met deze gedachtegang.

Zo is het. Alleen als je dat niet kent, dan kun je niet anders dan je spiegelen aan allerlei verhaaltjes en relaties in ie omgeving die ook niet helemaal kloppen om je heen.

Als jij niet wil ouwehoeren over taartbodems dan zorg je dat je niet met een dergelijke vrouw eindigt. Of nog waarschijnlijker, je eindigt er we met zo en omdat ze heel veel andere eigenschappen heeft die je geweldig vindt.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 00:20 schreef LlucMajor het volgende:

Ook op communicatief gebied heb ik soms het idee dat ik op een heel ander speelveld zit dan de meeste mensen. Vanavond had mijn zus bijvoorbeeld een ijstaart gemaakt als dessert. Ik geef aan dat ik het er mooi vind uitzien en dat het lekker smaakt. Daarmee is het onderwerp ''ijstaart'' voor mij volledig besproken. Zo echter niet voor de rest van de familie:

''Wat zit er voor bodem onder deze taart? Het lijkt wel koek! Hoe heb je dat gemaakt?'' --> Het is bastognekoek. --> ''Oh wat heerlijk zeg, en hoe zorg je er dan voor dat het aan elkaar blijft plakken? --> Ik heb een speciale soort boter gebruikt. En zo ging het letterlijk een half uur door, over een fucking ijstaart. Terwijl ik zoiets heb van : mensen, cut the crap. Die ijstaart smaakt lekker, hou je bek en geniet er van of als je toch moet lullen, vertel dan iets interessants.

Dat kan inderdaad irritant zijn ja.......

maar sommige mensen willen óf écht die ijstaart maken óf ze zijn gewoon lief voor je zus
omdat die zoveel werk heeft gemaakt voor het eten en het toetje, dus dat is dan gewoon
aardig bedoeld.

Als je broer al het eten zo naar binnen schuift zonder af en toe iets zeggen is ook niet leuk..

oké... je hebt in ieder geval dat je gezegd dat je het lekker vond, dat is al leuk, dat dan weer
wel...

quote:

Op woensdag 26 december 2018 10:41 schreef FANN het volgende:

[..]



Dat kan inderdaad irritant zijn ja.......

maar sommige mensen willen óf écht die ijstaart maken óf ze zijn gewoon lief voor je zus
omdat die zoveel werk heeft gemaakt voor het eten en het toetje, dus dat is dan gewoon
aardig bedoeld.

Als je broer al het eten zo naar binnen schuift zonder af en toe iets zeggen is ook niet leuk..

oké... je hebt in ieder geval dat je gezegd dat je het lekker vond, dat is al leuk, dat dan weer
wel...

ja dat is waar denk ook niet dat het slecht bedoelt was. En het is niet verkeerd als ze er een opmerking over geven denk ik.

Goed in dit geval. wellicht sluit TS zich te veel af dan voor iets wat wel positief bedoelt is?

quote:

Op woensdag 26 december 2018 10:55 schreef kree het volgende:

[..]

ja dat is waar denk ook niet dat het slecht bedoelt was. En het is niet verkeerd als ze er een opmerking over geven denk ik.

Goed in dit geval. wellicht sluit TS zich te veel af dan voor iets wat wel positief bedoelt is?

Ja..... een béétje wel

Hij mag wel een leuk kaartje voor zijn zus sturen dat het een lekker etentje was

kan ie afleren om niet zo te zeuren

quote:

Op woensdag 26 december 2018 00:20 schreef LlucMajor het volgende:
Nu het kerst is, word ik meer geconfronteerd met relaties: alle neven en nichten vandaag op het kerstdinner met partner. Gister etentje bij een vriend, ook bijna iedereen met partner.

Ik ben 30, en voor mij wordt het ook wel steeds meer onderwerp van mijn gedachten. Echter het onderwerp ''relaties'' , daar heb ik voor mijzelf een soort haat/liefde verhouding mee. Enerzijds lijkt het me erg fijn om iemand te vinden, anderzijds benauwt het mij soms ook best erg.

En dat zal ook zo wel zo blijven, zolang je niet iemand ontmoet die je redelijk leuk genoeg gaat vinden en samen een modus mee kan vinden die beide partijen redelijk bevalt.

quote:

Hoewel ik redelijk wat vrienden heb, zou ik mezelf toch ook wel kunnen kwalificeren als einzelganger. Ik wissel sociale activiteiten graag af met ''me-time'' waarbij ik het laatstgenoemde dikwijls zie als beloning voor het deelnemen aan de sociale activiteit. Ik ben nogal een gevoelsmens, een dromer. Altijd al geweest ook. Ik vind het heerlijk om tijdens lange (soms zelfs nachtelijke) wandelingen te verzinken in mijn eigen gedachtegangen en om het comfort te zoeken in mijn eigen gedachten/belevingswereld.

Hierbij vind ik het vooral prettig dat ik dit kan doen wanneer ik wil, en dat ik niemand impliciet of expliciet om toestemming hoef te vragen of uitleg hoef te geven. Ik woon in een historisch stadje, en in deze tijd waarin alles sfeervol versierd is buiten, vind ik het heerlijk om in het donker als het rustig is op straat lekker een uurtje te wandelen. Laatst kon ik niet de slaap vatten, en ben ik om 01:30 nog een uur buiten gaan wandelen. Als je dan een vriendin naast je hebt liggen is het minimaal ''Wat ga ja doen?'' ''Waarom?''. etc. etc. Nu stap ik gewoon mijn nest uit, trek een lekkere warme trui aan, en ga op pad. No questions asked.

Als partner van een behoorlijke einzelgänger kan ik zeggen dat dit helemaal niet zo een probleem hoeft te zijn. Anders hadden wij ook geen relatie meer gehad, want wij hebben er beide niet zo een trek (meer) in om verantwoording af te hoeven (blijven) leggen.
Gaandeweg leer je elkaar natuurlijk ook beter kennen, dan kun je weten dat bepaalde dingen nu eenmaal bij iemand horen. Zo ook een nachtelijke wandeling of hardlopen of een cake bakken of whatever.

quote:

Ook op communicatief gebied heb ik soms het idee dat ik op een heel ander speelveld zit dan de meeste mensen. Vanavond had mijn zus bijvoorbeeld een ijstaart gemaakt als dessert. Ik geef aan dat ik het er mooi vind uitzien en dat het lekker smaakt. Daarmee is het onderwerp ''ijstaart'' voor mij volledig besproken. Zo echter niet voor de rest van de familie:

''Wat zit er voor bodem onder deze taart? Het lijkt wel koek! Hoe heb je dat gemaakt?'' --> Het is bastognekoek. --> ''Oh wat heerlijk zeg, en hoe zorg je er dan voor dat het aan elkaar blijft plakken? --> Ik heb een speciale soort boter gebruikt. En zo ging het letterlijk een half uur door, over een fucking ijstaart. Terwijl ik zoiets heb van : mensen, cut the crap. Die ijstaart smaakt lekker, hou je bek en geniet er van of als je toch moet lullen, vertel dan iets interessants.

Waarom zou je er niet van kunnen genieten wanneer je tot in de details bespreekt hoe het gemaakt is? Beetje kortzichtig en weinig flexibel van je, zo een avondje is natuurlijk niet alleen jouw feestje.
Daarnaast kan dit ook een manier zijn om interesse naar een ander te tonen. Misschien niet totaal vanuit jezelf, maar wel de ruimte kunnen en willen geven aan iemand die ergens moeite in gestoken heeft en bevestigen dat je dat waardeert.

quote:

Maar die smalltalk - skills, lijken mij een noodzakelijke eigenschap die je moet hebben om een relatie gezond te houden. Je zit immers dagen, weken, maanden, jaren (als het goed is) met elkaar opgescheept. Elke dag samen op een paar vierkante meter, en je kunt niet alleen maar over interessante shit praten. Je moet dus wel op een gegeven moment met elkaar gaan zitten zeveren over bullshit praat. Dat kan ik echter totaal niet, en als ik het gevoel krijg dat een gesprek saai wordt, dan word ik daar ook fysiek moe van, tot het moment dat ik niet eens meer de energie voel om nog woorden uit mijn mond te persen.

Sommige dingen kunnen interessanter worden, omdat iemand waar je gevoelens voor hebt zich ermee bezig houdt. En als je daar geen moeite voor wil (blijven) doen, moet je gewoon niet zeuren dat je dan liever single blijft tot je een persoon tegenkomt die daar ongeveer zo over denkt en toevallig precies hetzelfde het lijkt vindt.

quote:

Ik vroeg mij af of meer mensen hier dit herkennen? En hoe jullie relatie/date leven er uit ziet? Ben ik een type die gewoon niet geschikt is voor een relatie? Of zijn dit soort problemen breed herkenbaar, maar vervallen deze problemen als je simpelweg ''de juiste'' tegen komt?

Je geschiktheid hangt in redelijke mate af van een bepaalde wil lijkt me en ik denk te lezen dat die wil nogal beperkt bij je lijkt te zijn vooralsnog. Dat is helemaal prima, zolang jij redelijk happy bent met hoe je je leven nu leidt en je het niet zo een probleem vindt tot je dat ene sneeuwvlokje hebt die precies aansluit bij jouw wensen.
Tevens zien we in de praktijk met grote regelmaat dat die wil best flexibel kan zijn, du moment dat je wel verkikkerd op iemand raakt. Als einzelgänger kom je gewoon minder vaak in die positie om zo iemand tegen te komen, daar ligt een stukje zelfverantwoording en de beslissing om er al dan niet actief achter te gaan komen in hoeverre je bereid wil en kan zijn om een passende partner tegen te komen cq te vinden.

Moet zeggen dat ik ook iets ouder en ervarener moest worden voor ik beter snapte wie ik was, ben en wil zijn, voor ik dat relatieding echt succesvol kon laten zijn. Omdat je dan ook kritischer kijkt naar wie en wat er bij je past. Tevens grenzen en hoe daarmee om te gaan.
Maar goed, dat is wellicht abstract geleuter voor iemand die vooralsnog niet serieus aan de bak wil met het willen toepassen van een "hoe dan" in de praktijk.
Bij deze dan maar gewoon de bevestiging van een praktijk, dat je als einzelgänger prima een relatie kan beginnen en aanhouden waarin je een redelijke mate van vrijheid kan behouden zonder enorme verantwoording af te hoeven leggen aan een ander. Kwestie van redelijk op een zelfde lijn zitten en/of begrip hebben voor de ander zijn of haar wensen, zonder dat persoonlijk aan te hoeven trekken. En daar samen een modus in te vinden en te houden, maar dat lijkt me vrij standaard voor relaties in het algemeen die wat langer duren..

Dus, wat wil je eigenlijk nou echt? Vooral ervaringen lezen van mensen en dan denken dat het je motiveert om iets meer of minder te willen? Moet je geprikkeld worden met een aantrekkelijke wortel om die drempel over te willen gaan of is het meer ongeloof dat wat je wel zou willen gewoonweg niet zou bestaan ofzo?

quote:

Op woensdag 26 december 2018 10:00 schreef mrspoeZ het volgende:

[..]

Je doet me twijfelen aan mijn gender!

Niet doen. Cempexo trekt met zijn gepoch over zijn villa met zwembad en zijn vliegtuig alleen maar golddiggers. Dat vertroebelt zijn blik nogal.

Meeste relaties beginnen bij aardig 0 of mss uiterlijk etc noem het op. Tinder dating sites elkaar toevallig tegen komen.

Maar de klik merk je echt wel vanzelf. En het kan werken of niet en kan je ook kwetsen (uit ervaring) Maar als het wel klikt dan merk je dat echt vanzelf. Je maakt je veels te veel druk nu al over de gevolgen TS. Je merkt het vanzelf, maar moet je het wel proberen natuurlijk

quote:

Op woensdag 26 december 2018 11:02 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]


heel verhaal...........

pffffffffffffffff jij praat tevéél!

Als die man om 01:30 nog een uur buiten gaan wandelen, dan draai ik mezelf lekker om
en dan zeg ik....... jij liever als ik...........

tenzij we samen willen wandelen....... dat kan ook

quote:

Op woensdag 26 december 2018 11:05 schreef Elpis het volgende:

[..]

Niet doen. Cempexo trekt met zijn gepoch over zijn villa met zwembad en zijn vliegtuig alleen maar golddiggers. Dat vertroebelt zijn blik nogal.

Het leest allemaal als een onzeker jongentje die maar niet kan begrijpen dat ondanks een villa, dure auto en vliegbrevet de vrouwtjes nog steeds niet voor hem vallen. Misschien ligt het aan je persoonlijkheid jongen.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 11:09 schreef FANN het volgende:

[..]

pffffffffffffffff jij praat tevéél!

Als die man om 01:30 nog een uur buiten gaan wandelen, dan draai ik mezelf lekker om
en dan zeg ik....... jij liever als ik...........

tenzij we samen willen wandelen....... dat kan ook

mja TS weet het zelf nog niet denk ik? Niks verkeerds met wat hij doet. Maar hoe verzin je hier een oplossing voor? of antwoord? Het is wel of niet willen denk ik? En ok vanaf daar kun je pas verder? Niks mis mee als hij zo wil leven ok niks mis mee doe ik ook nu. Als ie wel verder wil dan moet ie een heel andere vraag stellen. Er is hier gewoon geen antwoord op te geven zo.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 09:25 schreef MPC60 het volgende:

[..]

En jij bent helemaal de weg kwijt.

Jij komt niet vaak in NWS als je dat nu pas denkt.

Op de een of andere manier is hij nu ook in R&P beland. Het is nog lachwekkender dan in NWS. Ach, prima toch? Kleur.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 11:13 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Jij komt niet vaak in NWS als je dat nu pas denkt.

Op de een of andere manier is hij nu ook in R&P beland. Het is nog lachwekkender dan in NWS. Ach, prima toch? Kleur.

Is ook zo, het verbaast mij alleen. Het zal wel een troll zijn maar zo niet dan

quote:

Op woensdag 26 december 2018 00:20 schreef LlucMajor het volgende:
Nu het kerst is, word ik meer geconfronteerd met relaties: alle neven en nichten vandaag op het kerstdinner met partner. Gister etentje bij een vriend, ook bijna iedereen met partner.

Ik ben 30, en voor mij wordt het ook wel steeds meer onderwerp van mijn gedachten. Echter het onderwerp ''relaties'' , daar heb ik voor mijzelf een soort haat/liefde verhouding mee. Enerzijds lijkt het me erg fijn om iemand te vinden, anderzijds benauwt het mij soms ook best erg.

Hoewel ik redelijk wat vrienden heb, zou ik mezelf toch ook wel kunnen kwalificeren als einzelganger. Ik wissel sociale activiteiten graag af met ''me-time'' waarbij ik het laatstgenoemde dikwijls zie als beloning voor het deelnemen aan de sociale activiteit. Ik ben nogal een gevoelsmens, een dromer. Altijd al geweest ook. Ik vind het heerlijk om tijdens lange (soms zelfs nachtelijke) wandelingen te verzinken in mijn eigen gedachtegangen en om het comfort te zoeken in mijn eigen gedachten/belevingswereld.

Hierbij vind ik het vooral prettig dat ik dit kan doen wanneer ik wil, en dat ik niemand impliciet of expliciet om toestemming hoef te vragen of uitleg hoef te geven. Ik woon in een historisch stadje, en in deze tijd waarin alles sfeervol versierd is buiten, vind ik het heerlijk om in het donker als het rustig is op straat lekker een uurtje te wandelen. Laatst kon ik niet de slaap vatten, en ben ik om 01:30 nog een uur buiten gaan wandelen. Als je dan een vriendin naast je hebt liggen is het minimaal ''Wat ga ja doen?'' ''Waarom?''. etc. etc. Nu stap ik gewoon mijn nest uit, trek een lekkere warme trui aan, en ga op pad. No questions asked.

Ook op communicatief gebied heb ik soms het idee dat ik op een heel ander speelveld zit dan de meeste mensen. Vanavond had mijn zus bijvoorbeeld een ijstaart gemaakt als dessert. Ik geef aan dat ik het er mooi vind uitzien en dat het lekker smaakt. Daarmee is het onderwerp ''ijstaart'' voor mij volledig besproken. Zo echter niet voor de rest van de familie:

''Wat zit er voor bodem onder deze taart? Het lijkt wel koek! Hoe heb je dat gemaakt?'' --> Het is bastognekoek. --> ''Oh wat heerlijk zeg, en hoe zorg je er dan voor dat het aan elkaar blijft plakken? --> Ik heb een speciale soort boter gebruikt. En zo ging het letterlijk een half uur door, over een fucking ijstaart. Terwijl ik zoiets heb van : mensen, cut the crap. Die ijstaart smaakt lekker, hou je bek en geniet er van of als je toch moet lullen, vertel dan iets interessants.

Maar die smalltalk - skills, lijken mij een noodzakelijke eigenschap die je moet hebben om een relatie gezond te houden. Je zit immers dagen, weken, maanden, jaren (als het goed is) met elkaar opgescheept. Elke dag samen op een paar vierkante meter, en je kunt niet alleen maar over interessante shit praten. Je moet dus wel op een gegeven moment met elkaar gaan zitten zeveren over bullshit praat. Dat kan ik echter totaal niet, en als ik het gevoel krijg dat een gesprek saai wordt, dan word ik daar ook fysiek moe van, tot het moment dat ik niet eens meer de energie voel om nog woorden uit mijn mond te persen.

Ik vroeg mij af of meer mensen hier dit herkennen? En hoe jullie relatie/date leven er uit ziet? Ben ik een type die gewoon niet geschikt is voor een relatie? Of zijn dit soort problemen breed herkenbaar, maar vervallen deze problemen als je simpelweg ''de juiste'' tegen komt?

Vrouwen zijn net mensen (ja, Cempie, echt) en dus zijn er genoeg die ook heerlijk hun eigen gang willen blijven gaan. Er zijn er genoeg die helemaal niet zitten te wachten op inhoudsloze verhaaltjes en waarmee je juist heel goed hele diepe gesprekken kan voeren.

Kortom: ga daten en leer ontdekken waar jij bij past. Er is namelijk niet zoiets als ‘een relatie’. Dat vul je namelijk samen in.

Als je de juiste persoon gevonden hebt is een relatie geweldig. Zo niet, of als het niet meer helemaal loopt is een relatie helemaal niet zo geweldig. Zo simpel is het eigenlijk. En het is nog best lastig om iemand te vinden die echt helemaal bij je past. Maar de zoektocht is ook leuk!

quote:

Op woensdag 26 december 2018 11:18 schreef MPC60 het volgende:

[..]

Is ook zo, het verbaast mij alleen. Het zal wel een troll zijn maar zo niet dan

Nee joh, iemand die gedesillusioneert vertrokken is uit Nederland, die zich ontheemd voelt in Denemarken en nu vanuit Denemarken loopt te schoppen tegen Nederland om zich beter te voelen.

Ach. Het is zo aandoenlijk eigenlijk.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 11:09 schreef FANN het volgende:

[..]

pffffffffffffffff jij praat tevéél!

Als die man om 01:30 nog een uur buiten gaan wandelen, dan draai ik mezelf lekker om
en dan zeg ik....... jij liever als ik...........

tenzij we samen willen wandelen....... dat kan ook

Dat valt erg veel mee hoor Ik typ weleens teveel, dat is waar, maar qua praten val ik best mee schijnt het

quote:

Op woensdag 26 december 2018 00:20 schreef LlucMajor het volgende:
Ook op communicatief gebied heb ik soms het idee dat ik op een heel ander speelveld zit dan de meeste mensen.

Ik weet het het is Fok, maar ik ga de vraag toch stellen . Heb je een vorm van autisme?

Op zoek naar het antwoord, kwam ik je eerste topic tegen over het daten met een vrouw met een kind. Waarom denk je dat dat wel een goed idee was als je als zo slecht tegen smalltalk praat kan en veel vrijheid nodig hebt? Tenzij je zou willen blijven latten ofzo.

Ik denk dat wat je zoekt best kan hoor. Ik zou daar bij het daten alleen wel heel duidelijk over zijn.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 11:31 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Dat valt erg veel mee hoor Ik typ weleens teveel, dat is waar, maar qua praten val ik best mee schijnt het

Die gag helpt goed!

Een tip: doe iets vooral niet omdat je denkt dat het zo hoort of het wenselijk is voor anderen. Er is niets mis met vrijgezel zijn als dat echt is wat je wilt. Experimenteer eventueel om te weten wat je fijn vindt en wat bij je past.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 00:20 schreef LlucMajor het volgende:
Nu het kerst is, word ik meer geconfronteerd met relaties: alle neven en nichten vandaag op het kerstdinner met partner. Gister etentje bij een vriend, ook bijna iedereen met partner.

Ik ben 30, en voor mij wordt het ook wel steeds meer onderwerp van mijn gedachten. Echter het onderwerp ''relaties'' , daar heb ik voor mijzelf een soort haat/liefde verhouding mee. Enerzijds lijkt het me erg fijn om iemand te vinden, anderzijds benauwt het mij soms ook best erg.

Hoewel ik redelijk wat vrienden heb, zou ik mezelf toch ook wel kunnen kwalificeren als einzelganger. Ik wissel sociale activiteiten graag af met ''me-time'' waarbij ik het laatstgenoemde dikwijls zie als beloning voor het deelnemen aan de sociale activiteit. Ik ben nogal een gevoelsmens, een dromer. Altijd al geweest ook. Ik vind het heerlijk om tijdens lange (soms zelfs nachtelijke) wandelingen te verzinken in mijn eigen gedachtegangen en om het comfort te zoeken in mijn eigen gedachten/belevingswereld.

Hierbij vind ik het vooral prettig dat ik dit kan doen wanneer ik wil, en dat ik niemand impliciet of expliciet om toestemming hoef te vragen of uitleg hoef te geven. Ik woon in een historisch stadje, en in deze tijd waarin alles sfeervol versierd is buiten, vind ik het heerlijk om in het donker als het rustig is op straat lekker een uurtje te wandelen. Laatst kon ik niet de slaap vatten, en ben ik om 01:30 nog een uur buiten gaan wandelen. Als je dan een vriendin naast je hebt liggen is het minimaal ''Wat ga ja doen?'' ''Waarom?''. etc. etc. Nu stap ik gewoon mijn nest uit, trek een lekkere warme trui aan, en ga op pad. No questions asked.

Ook op communicatief gebied heb ik soms het idee dat ik op een heel ander speelveld zit dan de meeste mensen. Vanavond had mijn zus bijvoorbeeld een ijstaart gemaakt als dessert. Ik geef aan dat ik het er mooi vind uitzien en dat het lekker smaakt. Daarmee is het onderwerp ''ijstaart'' voor mij volledig besproken. Zo echter niet voor de rest van de familie:

''Wat zit er voor bodem onder deze taart? Het lijkt wel koek! Hoe heb je dat gemaakt?'' --> Het is bastognekoek. --> ''Oh wat heerlijk zeg, en hoe zorg je er dan voor dat het aan elkaar blijft plakken? --> Ik heb een speciale soort boter gebruikt. En zo ging het letterlijk een half uur door, over een fucking ijstaart. Terwijl ik zoiets heb van : mensen, cut the crap. Die ijstaart smaakt lekker, hou je bek en geniet er van of als je toch moet lullen, vertel dan iets interessants.

Maar die smalltalk - skills, lijken mij een noodzakelijke eigenschap die je moet hebben om een relatie gezond te houden. Je zit immers dagen, weken, maanden, jaren (als het goed is) met elkaar opgescheept. Elke dag samen op een paar vierkante meter, en je kunt niet alleen maar over interessante shit praten. Je moet dus wel op een gegeven moment met elkaar gaan zitten zeveren over bullshit praat. Dat kan ik echter totaal niet, en als ik het gevoel krijg dat een gesprek saai wordt, dan word ik daar ook fysiek moe van, tot het moment dat ik niet eens meer de energie voel om nog woorden uit mijn mond te persen.

Ik vroeg mij af of meer mensen hier dit herkennen? En hoe jullie relatie/date leven er uit ziet? Ben ik een type die gewoon niet geschikt is voor een relatie? Of zijn dit soort problemen breed herkenbaar, maar vervallen deze problemen als je simpelweg ''de juiste'' tegen komt?

Joh, in een exclusieve relatie zal je je toch ook moeten aanpassen aan je partner. Het kan niet altijd zo gaan zoals jij dat graag wilt.
Betekent dat je soms ook wel eens zal moeten luisteren naar (wat jij saai vind ) gesprekken van je partner. Dat hoort er nou eenmaal bij. Je zal jezelf dus moeten aanpassen en vooral rekening houden met de wensen van haar. Andersom zal zij dat ook moeten doen bij jou.

Staat je dat niet aan? Dan kan je beter gewoon singel blijven me dunkt.