Niet geschikt voor een relatie?

quote:

Op woensdag 26 december 2018 22:49 schreef Chia het volgende:

[..]

Ga geen filmpjes kijken die gaan over een mi irrelevante vraag.

Daarom vraag ik aan jou waarom dat zo relevant is in jouw ogen

Met economisch luie mensen heb ik niets.

Lol gaan we ontsporen nu?

Wat er ook in dat filmpje staat heb het niet gekeken, maar wil niet echt van het punt afwijken?

Om nog een antwoord te geven op eerder. Denk ik dat een relatie voor eeuwig moet zijn?
Niet perce, maar het moet wel het doel zijn denk ik.
Tenminste als je een vaste relatie zoekt?

quote:

Op woensdag 26 december 2018 22:34 schreef cempexo het volgende:

[..]

Ik kan niets met dat begrip van dat: voelt het niet alsof of het voelt wel alsof ...

Ik ga op voor de realiteit. Volgende week pak ik mijn werk weer op, zit dan in Noorwegen en Zweden. Ik wil daar privé dát doen wat ik ook wil. In vrijheid en in vreugde.

Ik zit minstens elke maand in Göteborg. Soms weken achter elkaar, elke week een paar nachten. We missen elkaar wel want we zijn gek op elkaar, maar mijn vele reizen levert nooit problemen op tussen ons. Ik wil geen ander want hij is de allerbeste kerel die er maar is. Een relatie hoeft je eigen ontwikkeling niet in de weg te staan.

Eigenlijk kan het elkaar ontzettend mooi ontmoeten. Zijn onvoorwaardelijke steun in alles wat ik aan wil pakken, waardoor ik enorme sprongen maak in mijn carrière. Tegelijkertijd draagt zijn steun er juist sterk aan bij dat ik meer tijd met hem door wil brengen.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 23:29 schreef Seven. het volgende:

[..]

Ik zit minstens elke maand in Göteborg. Soms weken achter elkaar, elke week een paar nachten. We missen elkaar wel want we zijn gek op elkaar, maar mijn vele reizen levert nooit problemen op tussen ons. Ik wil geen ander want hij is de allerbeste kerel die er maar is. Een relatie hoeft je eigen ontwikkeling niet in de weg te staan.

Eigenlijk kan het elkaar ontzettend mooi ontmoeten. Zijn onvoorwaardelijke steun in alles wat ik aan wil pakken, waardoor ik enorme sprongen maak in mijn carrière. Tegelijkertijd draagt zijn steun er juist sterk aan bij dat ik meer tijd met hem door wil brengen.

Uitstekende situatie !

Mijn werkelijkheid, vooral in Nederland, is juist de verbinding die gebruikt wordt als binding in de zin van een alles moet nu samen, je bent mijn bezit, mijn eigendom. Vier en twintig uur per dag.
Want dat hoort zo.

Nederland is nog steeds een calvinistisch land en die oeroude cultuur zal ook niet veranderen.

Framgång med ditt förhållande.

Daarom is er ook een essentieel verschil tussen een (gezonde) relatie en een vriendschap.

In een goede relatie, accepteer je elkaar onvoorwaardelijk als het goed is. Als jij dus midden in de nacht die wandeling wil gaan maken en je hebt even tijd nodig voor jezelf, dan accepteert en respecteert je partner dat, als het goed is.

Al zie ik tegenwoordig ook wel dat een relatie meer een status dingetje lijkt te worden in sommige gevallen : je wordt toch als succesvoller gezien, je kunt samen een groter (mooier) huis kopen o.b.v. een dubbel inkomen en je kunt niet alleen pronken met jezelf, maar ook met je partner. Daar is op zich niets mis mee, maar er schuilt wel het gevaar dat je met een partner komt te zitten die nét niet in die zone van volledige acceptatie en respect zit, maar dat er een soort structurele ontevredenheid en onbegrip sluimert op de achtergrond. Dan wordt het wel vervelend inderdaad.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 08:36 schreef DesertGlory het volgende:
Daarom is er ook een essentieel verschil tussen een (gezonde) relatie en een vriendschap.

In een goede relatie, accepteer je elkaar onvoorwaardelijk als het goed is. Als jij dus midden in de nacht die wandeling wil gaan maken en je hebt even tijd nodig voor jezelf, dan accepteert en respecteert je partner dat, als het goed is.

Al zie ik tegenwoordig ook wel dat een relatie meer een status dingetje lijkt te worden in sommige gevallen : je wordt toch als succesvoller gezien, je kunt samen een groter (mooier) huis kopen o.b.v. een dubbel inkomen en je kunt niet alleen pronken met jezelf, maar ook met je partner. Daar is op zich niets mis mee, maar er schuilt wel het gevaar dat je met een partner komt te zitten die nét niet in die zone van volledige acceptatie en respect zit, maar dat er een soort structurele ontevredenheid en onbegrip sluimert op de achtergrond. Dan wordt het wel vervelend inderdaad.

Pronken met je partner is slechts een beperkt deel gegeven hoor.

Kom op, al dat soort gedachtes zegt toch vooral iets over degene die toekijkt en vervolgens die gedachte heeft.

Er zijn denk ik heel weinig mensen die een relatie nemen vanwege de ‘status’. Hell, ik ervaar eerder dat mensen (ok, mannen) in mijn omgeving juist laten weten ‘jaloers’ te zijn omdat ik nu veel wisselende partners heb. Het is misschien ook wel wat je uitstraalt. Straal jij uit dat jij met jouw relatie gelukkig bent, dan reageren mensen daar positief op. Straal je uit dat jij als vrijgezel gelukkig bent reageren ze daar positief op.

Tsja, mensen reageren dus positief op een positieve uitstraling. Niet gek, toch?

quote:

Op donderdag 27 december 2018 08:49 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Pronken met je partner is slechts een beperkt deel gegeven hoor.

Kom op, al dat soort gedachtes zegt toch vooral iets over degene die toekijkt en vervolgens die gedachte heeft.

Er zijn denk ik heel weinig mensen die een relatie nemen vanwege de ‘status’. Hell, ik ervaar eerder dat mensen (ok, mannen) in mijn omgeving juist laten weten ‘jaloers’ te zijn omdat ik nu veel wisselende partners heb. Het is misschien ook wel wat je uitstraalt. Straal jij uit dat jij met jouw relatie gelukkig bent, dan reageren mensen daar positief op. Straal je uit dat jij als vrijgezel gelukkig bent reageren ze daar positief op.

Tsja, mensen reageren dus positief op een positieve uitstraling. Niet gek, toch?

Heb je helemaal gelijk in, maar onder bijvoorbeeld vrienden die (al dan niet na lange periode vrijgezel geweest te zijn) een relatie hebben, merk ik vaak toch wel een houding van ''Zo, nu heb ik het allemaal voor mekaar. Zeg, wanneer ga jij eens aan een relatie beginnen? Het wordt toch wel tijd''.

We zijn anno 2018 verder dan 50 jaar geleden, maar het single zijn boven je 30e is toch echt nog niet volledig geaccepteerd. Alleen al op dit forum heb ik al diverse uitspraken gezien van (voornamelijk vrouwelijke) users die beweren al bij voorbaat vraagtekens te hebben bij een vrijgezelle man van rond die leeftijd, want ''daar is waarschijnlijk wat mis mee'' : hij is of een player waar je ver bij vandaan moet blijven, of hij spoort niet helemaal, luidt dan de conclusie.

Ook al straal je uit als single dat je prima in je vel zit. Gewild of ongewild krijg je toch een stempel op je hoofd gedrukt.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:08 schreef BlackMolly77 het volgende:

[..]

Veel wisselende partners vind ik eerder een negatief iets dan positief.

Het ging mij even om hoe daarop wordt gereageerd.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:14 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Het ging mij even om hoe daarop wordt gereageerd.

Ik vraag me overigens af of mannen daar écht jaloers op zijn.

Veel mannen houden toch voornamelijk van stoere praat, maar op kerstavond zijn de meesten uiteindelijk toch gewoon bij hun (vaste) partner.

Leuk en aardig als ze dan wat grapjes zitten te maken over die kale duimplek op hun hoofd, maar dat is vaak maar oppervlakkig gelul denk ik. Ben er heilig van overtuigd dat de meeste mannen in mijn (sociale) omgeving hun vaste relatie never nooit zouden willen inruilen voor wisselende (tijdelijke) contacten.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:10 schreef Chia het volgende:

[..]

Volgens mij gaat dat vaak over maagdelijke types die qua sociale vaardigheden ook niet helemaal je van het zijn.

Of wanhopige, jankerige types die geen moeite willen doen en niet even een beetje willen zelfreflecteren. Het ligt altijd aan de ander!
Maar een man, gelukkig op zichzelf die zich prima amuzeert zal niet bekeken worden als 'er is iets mis mee' door vrouwen. Integendeel!

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:10 schreef Chia het volgende:

[..]

Volgens mij gaat dat vaak over maagdelijke types die qua sociale vaardigheden ook niet helemaal je van het zijn.

Toch denk ik dat je als 30 jarige vrijgezelle vent meer 'verdenkingen' tegen je hebt om het zo maar te zeggen.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:26 schreef DesertGlory het volgende:

[..]

Ik vraag me overigens af of mannen daar écht jaloers op zijn.

Veel mannen houden toch voornamelijk van stoere praat, maar op kerstavond zijn de meesten uiteindelijk toch gewoon bij hun (vaste) partner.

Leuk en aardig als ze dan wat grapjes zitten te maken over die kale duimplek op hun hoofd, maar dat is vaak maar oppervlakkig gelul denk ik. Ben er heilig van overtuigd dat de meeste mannen in mijn (sociale) omgeving hun vaste relatie never nooit zouden willen inruilen voor wisselende (tijdelijke) contacten.

Ik denk meer dat het een gevalletje gras groener bij de buren is.

Maar dat is natuurlijk wat anders dan je partner willen inruilen. Dan zit er iets niet goed in je relatie. Maar trek hebben in afwisseling, al is het maar gewoon fantasie, is doodnormaal. Ik ken echt geen mannen of vrouwen die niet ook eens naar een ander kijken.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:31 schreef Chia het volgende:

[..]

Waarom is vrijgezel zijn op de ene leeftijd raar en op een andere leeftijd niet? Bovendien heb je geen controle over wanneer je wel/niet verliefd wordt.

Ik ben het volledig met je eens hoor, ik vind het zélf ook niet raar. Maar er zijn verscheidene types die het wel raar vinden of die je op zijn minst met een gefronste wenkbrauw tegemoet treden zeg maar.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:30 schreef DesertGlory het volgende:

[..]

Toch denk ik dat je als 30 jarige vrijgezelle vent meer 'verdenkingen' tegen je hebt om het zo maar te zeggen.

Het scheelt natuurlijk of je op die leeftijd nog nooit een relatie hebt gehad, of dat je bv net een relatie van 8 jaar achter de rug hebt.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 08:52 schreef cempexo het volgende:

[..]

Stuur die maar door. Maar dat wat ze zeggen en wat ze doen is het basic verschil in hun wereld.

In mijn stamkroeg, vriendin tegen vriendin: wat een leuke vent die daar binnenkomt. Ja die Cempexo ken ik...pas op voor hem, hij is volstrekt onbetrouwbaar.

Misschien dan maar eens naar jezelf kijken ipv. iedereen om je heen de schuld te geven

quote:

Op donderdag 27 december 2018 08:49 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Pronken met je partner is slechts een beperkt deel gegeven hoor.

Kom op, al dat soort gedachtes zegt toch vooral iets over degene die toekijkt en vervolgens die gedachte heeft.

Er zijn denk ik heel weinig mensen die een relatie nemen vanwege de ‘status’. Hell, ik ervaar eerder dat mensen (ok, mannen) in mijn omgeving juist laten weten ‘jaloers’ te zijn omdat ik nu veel wisselende partners heb. Het is misschien ook wel wat je uitstraalt. Straal jij uit dat jij met jouw relatie gelukkig bent, dan reageren mensen daar positief op. Straal je uit dat jij als vrijgezel gelukkig bent reageren ze daar positief op.

Tsja, mensen reageren dus positief op een positieve uitstraling. Niet gek, toch?

Pronken kan natuurlijk ook prima als het geen topmodel is. Denk dat het voor een redelijk aantal mensen wel degelijk een soort status mee geeft, omdat het zo hoort cq normaal is. Reacties op je single zijn met ah, maar je bent zo leuk geeft denk ik wel aan dat het toch een soort bevestiging kan zijn zeg maar. Naast dat het economisch ook een stukje extra vrijheid en bevestiging kan geven. Een huis kunnen kopen is denk ik minder vanzelfsprekend geworden, dus niet zo raar dat dit dan ook hier op kan afstralen.

Denk overigens dat niet alleen mannen, maar ook vrouwen kunnen verlangen naar zo een single periode (die spreek ik ook weleens). De spanning van een nieuw begin, het bevestigende van het flirten en het idee dat de toekomst nog wat opener ligt en je wat vrijer in je keuzes zou kunnen zijn als single, maar puntje bij paaltje kiezen ze niet voor niks voor de vastigheid ipv het groener lijkende gras van de buren.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:05 schreef DesertGlory het volgende:

[..]

Heb je helemaal gelijk in, maar onder bijvoorbeeld vrienden die (al dan niet na lange periode vrijgezel geweest te zijn) een relatie hebben, merk ik vaak toch wel een houding van ''Zo, nu heb ik het allemaal voor mekaar. Zeg, wanneer ga jij eens aan een relatie beginnen? Het wordt toch wel tijd''.

We zijn anno 2018 verder dan 50 jaar geleden, maar het single zijn boven je 30e is toch echt nog niet volledig geaccepteerd. Alleen al op dit forum heb ik al diverse uitspraken gezien van (voornamelijk vrouwelijke) users die beweren al bij voorbaat vraagtekens te hebben bij een vrijgezelle man van rond die leeftijd, want ''daar is waarschijnlijk wat mis mee'' : hij is of een player waar je ver bij vandaan moet blijven, of hij spoort niet helemaal, luidt dan de conclusie.

Ook al straal je uit als single dat je prima in je vel zit. Gewild of ongewild krijg je toch een stempel op je hoofd gedrukt.

Ik denk dat dergelijke uitspraken vooral gelden voor mensen die nauwelijks relatie-ervaring op hebben gedaan tegen die leeftijd en het dus niet voor alle singles boven de 30 geldt. En dat soort opmerkingen heb ik over vrouwen net zo goed langs zien komen.

Dat gezegd hebbende, in mijn omgeving had ik meerdere eeuwige singles rond lopen die soms ook echt flink voorbij die 30 pas aan hun eerste echte relatie zijn begonnen (en op het forum zijn er ook meerderen geweest die over dit situaties gepost hebben). Dan lijkt me het geen rare overweging om rekening te houden met dat er iets anders is of kan zijn aan hen, omdat zij een andere achtergrond hebben die natuurlijk wel mee kan spelen in een relatie. Die twijfels hadden die dames ook, maar het heeft hen niet weerhouden om gewoon eens te kijken hoe bepaalde dingen gaan. Eigenlijk net zoals je doet met iedere nieuwe partner, want wel die ervaring hebben hoeft ook niet echt doorslaggevend te zijn op compatibiliteit natuurlijk.
Daarnaast heb ik het al vaker gezegd, maar volgens mij heeft zo een beetje iedereen voorbij rond en voorbij de 30 wel "iets". Je zal sowieso moeten schiften op dingen waar je wel en/of niet mee denkt te kunnen werken en dan hoeft weinig tot geen relatie-ervaring niet eens zo negatief te blijken.
Soms kan dat betekenen dat het makkelijker samen een modus vinden kan zijn, omdat er minder patroon verankerd is van dit is hoe een relatie zou moeten zijn op basis van een vorige partner zeg maar. Er is weinig tot geen vergelijkingsmateriaal, geen (zichtbare) exen, geen kinderen, etc en dat kan een absoluut voordeel zijn.
Zeker voor de onzekere medemens zou je het ook kunnen zien dat iemand goed alleen kan zijn en het een bewustere keuze is om er nu wel voor te gaan en daar ook een stukje rust in te vinden die je als de zoveelste minder makkelijk zou kunnen ervaren zolang je niet de bevestiging hebt dat je ook daadwerkelijk (op z'n minst voorlopig) de laatste (en dus beste) zou zijn.

Een risico-analyse lijkt me hoe dan ook op z'n plaats, niet per se bij eeuwige singles maar in het algemeen en hoeft m.i. dan ook niet per se negatief te zijn. Kan ook een teken van volwassen gedrag zijn om alert te zijn op dingen waar aan gewerkt zou moeten worden ofzo. In dat opzicht is het ook niet zo raar om ook juist vraagtekens te zetten bij mensen die wel de nodige ervaring hebben, maar toch een aaneenschakeling van scharrels en relaties op hun conto hebben. Omdat die wellicht niet zo hebben leren werken aan een degelijke basis en vooral op verliefde gevoelens en het gebrek daaraan ageren. Ofzo.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 11:02 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Pronken kan natuurlijk ook prima als het geen topmodel is. Denk dat het voor een redelijk aantal mensen wel degelijk een soort status mee geeft, omdat het zo hoort cq normaal is. Reacties op je single zijn met ah, maar je bent zo leuk geeft denk ik wel aan dat het toch een soort bevestiging kan zijn zeg maar. Naast dat het economisch ook een stukje extra vrijheid en bevestiging kan geven. Een huis kunnen kopen is denk ik minder vanzelfsprekend geworden, dus niet zo raar dat dit dan ook hier op kan afstralen.

Denk overigens dat niet alleen mannen, maar ook vrouwen kunnen verlangen naar zo een single periode (die spreek ik ook weleens). De spanning van een nieuw begin, het bevestigende van het flirten en het idee dat de toekomst nog wat opener ligt en je wat vrijer in je keuzes zou kunnen zijn als single, maar puntje bij paaltje kiezen ze niet voor niks voor de vastigheid ipv het groener lijkende gras van de buren.

[..]

Ik denk dat dergelijke uitspraken vooral gelden voor mensen die nauwelijks relatie-ervaring op hebben gedaan tegen die leeftijd en het dus niet voor alle singles boven de 30 geldt. En dat soort opmerkingen heb ik over vrouwen net zo goed langs zien komen.

Dat gezegd hebbende, in mijn omgeving had ik meerdere eeuwige singles rond lopen die soms ook echt flink voorbij die 30 pas aan hun eerste echte relatie zijn begonnen (en op het forum zijn er ook meerderen geweest die over dit situaties gepost hebben). Dan lijkt me het geen rare overweging om rekening te houden met dat er iets anders is of kan zijn aan hen, omdat zij een andere achtergrond hebben die natuurlijk wel mee kan spelen in een relatie. Die twijfels hadden die dames ook, maar het heeft hen niet weerhouden om gewoon eens te kijken hoe bepaalde dingen gaan. Eigenlijk net zoals je doet met iedere nieuwe partner, want wel die ervaring hebben hoeft ook niet echt doorslaggevend te zijn op compatibiliteit natuurlijk.
Daarnaast heb ik het al vaker gezegd, maar volgens mij heeft zo een beetje iedereen voorbij rond en voorbij de 30 wel "iets". Je zal sowieso moeten schiften op dingen waar je wel en/of niet mee denkt te kunnen werken en dan hoeft weinig tot geen relatie-ervaring niet eens zo negatief te blijken.
Soms kan dat betekenen dat het makkelijker samen een modus vinden kan zijn, omdat er minder patroon verankerd is van dit is hoe een relatie zou moeten zijn op basis van een vorige partner zeg maar. Er is weinig tot geen vergelijkingsmateriaal, geen (zichtbare) exen, geen kinderen, etc en dat kan een absoluut voordeel zijn.
Zeker voor de onzekere medemens zou je het ook kunnen zien dat iemand goed alleen kan zijn en het een bewustere keuze is om er nu wel voor te gaan en daar ook een stukje rust in te vinden die je als de zoveelste minder makkelijk zou kunnen ervaren zolang je niet de bevestiging hebt dat je ook daadwerkelijk (op z'n minst voorlopig) de laatste (en dus beste) zou zijn.

Een risico-analyse lijkt me hoe dan ook op z'n plaats, niet per se bij eeuwige singles maar in het algemeen en hoeft m.i. dan ook niet per se negatief te zijn. Kan ook een teken van volwassen gedrag zijn om alert te zijn op dingen waar aan gewerkt zou moeten worden ofzo. In dat opzicht is het ook niet zo raar om ook juist vraagtekens te zetten bij mensen die wel de nodige ervaring hebben, maar toch een aaneenschakeling van scharrels en relaties op hun conto hebben. Omdat die wellicht niet zo hebben leren werken aan een degelijke basis en vooral op verliefde gevoelens en het gebrek daaraan ageren. Ofzo.

Een risico-analyse lijkt me altijd op zijn plaats. Het probleem wat ik er echter mee heb, wat ik ook een beetje uit de strekking van jouw post lees, is dat de tendens toch lijkt te zijn dat je als (langdurige) single een soort ''verscherpte'' risico-analyse over je heen krijgt, zeg maar.

Zelf vind ik dit best vreemd. Want als ik in mijn omgeving kijk, zijn het doorgaans juist de mensen in relaties, die op een gegeven moment vreemd en sociaal onaangepast gedrag gaan vertonen. Die creëren voor zichzelf een veilige wereld waar alleen hun partner, (schoon) ouders, (schoon)broers/zussen en een heel select groepje vrienden (als je geluk hebt) onderdeel van uitmaken.

Zodra deze mensen buiten dit zelf-gecreeerde comfortabele wereldje komen, dan weten ze zich geen houding te geven. Ook kun je in een relatie alles samen doen, en veel mensen doen dit ook, waardoor ze zich altijd ''veilig'' wanen.

Enkele dagen geleden was ik bijvoorbeeld nog op een housewarming. Ik vond het toch aandoenlijk om te zien hoe alle stelletjes zich eigenlijk veilig aan elkaar vastklampen : sowieso samen binnenkomen en samen vertrekken. Maar ook naast elkaar gaan zitten/staan (veel mensen kenden elkaar niet zo goed). Bij ongemakkelijke situaties zochten ze elkaar op, of als één van beiden geen gesprekspartner had.

Als single moet je al dat soort situaties zelf maar zien te ''overleven''. Zelf een cadeau regelen zonder ruggespraak of het wel een leuk cadeau is. Zelf zo'n woonkamer binnen treden met 30 man waarvan je er 25 niet kent, en dan maar hopen dat je een leuke gesprekspartner vindt, niemand die met je mee is als ''vangnet''. Als single word je wat dat betreft sowieso wel gedwongen om je assertiever en socialer op te stellen : het moet immers allemaal vanuit jezelf komen en je kunt niet lekker mee liften op de sociale activiteiten die een eventuele partner nog even met zich mee brengt.

Met andere woorden : als single moet je zelf alle verantwoordelijkheid, lastigere momenten dragen. Alleen naar verjaardagen, feestjes, etc. In een relatie is het toch makkelijk om lekker ''veilig'' met de partner overal naartoe te gaan.

Juist daarom snap ik niet waarom singles toch onder een vergrootglas liggen. Alsof ze minder volwassen/ontwikkeld zijn op bepaalde punten, terwijl ik juist van mening ben dat je als single vaak in lastigere situaties terecht komt dan met een partner, omdat je ook nooit ergens advies over kunt vragen en alles in je eentje moet beslissen.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 11:23 schreef DesertGlory het volgende:

[..]

Een risico-analyse lijkt me altijd op zijn plaats. Het probleem wat ik er echter mee heb, wat ik ook een beetje uit de strekking van jouw post lees, is dat de tendens toch lijkt te zijn dat je als (langdurige) single een soort ''verscherpte'' risico-analyse over je heen krijgt, zeg maar.

Als het gaat om relaties aan kunnen en willen gaan, lijkt het me niet zo raar dat men wat alerter wordt als dat tot op heden door welke omstandigheid ook vooralsnog niet gebeurt is. En nogmaals, het hoeft niet per se negatief te zijn of zo uit te vallen.

quote:

Zelf vind ik dit best vreemd. Want als ik in mijn omgeving kijk, zijn het doorgaans juist de mensen in relaties, die op een gegeven moment vreemd en sociaal onaangepast gedrag gaan vertonen. Die creëren voor zichzelf een veilige wereld waar alleen hun partner, (schoon) ouders, (schoon)broers/zussen en een heel select groepje vrienden (als je geluk hebt) onderdeel van uitmaken.

Maar dan bekijk je het niet vanuit de relatie aangaan en blijven onderhouden, maar van buitenaf. Zolang die relatie staande houdt, zou je kunnen beweren dat het geen probleem hoeft te zijn toch? Sterker nog, ik denk dat het zelfs voor mensen kan spreken in die zin dat ze prioriteiten kunnen stellen en daarmee ook op een bepaalde manier investeren in een zekere verdieping. Dat hangt denk ik ook sterk samen met een zekere levensfase waarin carrière en gezinsleven (kinderen) nu eenmaal kunnen zorgen voor een beperkte verbreding van bezigheden die niet geheel onlogisch is.

quote:

Zodra deze mensen buiten dit zelf-gecreeerde comfortabele wereldje komen, dan weten ze zich geen houding te geven. Ook kun je in een relatie alles samen doen, en veel mensen doen dit ook, waardoor ze zich altijd ''veilig'' wanen.

Eens, maar vlak ook niet uit dat je door ontwikkelingen ook bepaalde dingen gewoon kan ontgroeien. Als je kort door de bocht van uitgaanstwintiger verandert in een gezinsdertiger dan hoeft het niet alleen aan het simpelweg onderhouden van contacten te liggen dat je nu eenmaal minder te delen hebt met je oude matties die nog niet samenwonen en tussen de poepluiers zitten zeg maar. En dat ligt niet alleen hun veranderde leven, maar ook aan de flexibiliteit van de anderen om daarmee om te (leren) gaan.
Daarnaast zie ik ook wel gebeuren dat mensen nadat het gezin eenmaal naar school gaande kinderen heeft, er meer ruimte is om zich weer wat vrijer te bewegen buiten die ouderrol. Dan is er een modus gevonden en wat verminderde afhankelijkheid van de kids, etc. waardoor ze zich weer wat makkelijker op de buitenwereld kunnen richten en ook weer meer dat ook gaan doen.

quote:

Enkele dagen geleden was ik bijvoorbeeld nog op een housewarming. Ik vond het toch aandoenlijk om te zien hoe alle stelletjes zich eigenlijk veilig aan elkaar vastklampen : sowieso samen binnenkomen en samen vertrekken. Maar ook naast elkaar gaan zitten/staan (veel mensen kenden elkaar niet zo goed). Bij ongemakkelijke situaties zochten ze elkaar op, of als één van beiden geen gesprekspartner had.

Het samen binnen komen en vertrekken lijkt me niet bepaald onlogisch door evidente omstandigheden als het delen van een auto en elkaar niet alleen laat naar huis te willen laten fietsen, al dan niet onder invloed. Net als dat je elkaar opzoekt of op terug valt als iets ongemakkelijk is, best begrijpelijk.

Ja, ik vind dat ook wel een beetje jammer als men zo elkaar vast geplakt zit, maar ik ken ook stelletjes waarbij dat dus niet zo een issue is. Ik herken het eerlijk gezegd niet dat alle stelletjes aan elkaar blijven plakken, dat kan ook iets zeggen over het soort kringen waar we ons in bewegen en zie het dan ook niet als een standaard die puur voor stelletjes geldt.
Zo heb ik ook vriendschappen gezien waarbij men enorm aan elkaar kan kleven en heb ik zowel als single of als bezette weinig verschil gemerkt in het gebrek aan aansluiting kunnen vinden bij bijvoorbeeld van die beruchte kringverjaardagen. Dat is denk ook een stukje cultuur en echt wel een stukje breder dan stelletjes alleen.

quote:

Als single moet je al dat soort situaties zelf maar zien te ''overleven''. Zelf een cadeau regelen zonder ruggespraak of het wel een leuk cadeau is. Zelf zo'n woonkamer binnen treden met 30 man waarvan je er 25 niet kent, en dan maar hopen dat je een leuke gesprekspartner vindt, niemand die met je mee is als ''vangnet''. Als single word je wat dat betreft sowieso wel gedwongen om je assertiever en socialer op te stellen : het moet immers allemaal vanuit jezelf komen en je kunt niet lekker mee liften op de sociale activiteiten die een eventuele partner nog even met zich mee brengt.

Ik snap waarom je dit zo ervaart, maar ik vind het wel erg kort door de bocht en niet per se algemeen. Alsof je niet met een stelletje kan checken hoe zij denken dat een kado overkomt. In een van mijn vriendengroepen deden we standaard overleg met z'n allen wie wat ging kopen of dat we samen iets groters zouden doen en daar was de helft toch echt bezet van, zowel intern de "kudde" als daarbuiten. Tevens carpoolen en logeren na concerten en feestjes, dus als iemand altijd zelfstandig ergens kwam en ging was dat echt een eigen keuze en niet omdat het niet anders kon. Het lijkt me niet dat dit nou super uniek is ofzo..

Daarnaast lijkt het zo makkelijk om mee te kunnen liften op de activiteiten van de partner, maar in de praktijk kan dat vies tegenvallen. Massa's gezeur over niet (weer) mee moeten naar x evenement, dat je niet genoeg aanwezig en geïnteresseerd deed of juist teveel, etc. Het kan ook best een druk leggen op de partner, als die ander mee lift en zelf weinig initiatief en/of interesse toont. Dat je je vooral in de wereld van de een voortbeweegt, scheve balans ditdat. En dan moet je het ook maar een beetje leuk vinden en aansluiting kunnen vinden, anders zit je er ook maar opgeprikt te wezen.

quote:

Met andere woorden : als single moet je zelf alle verantwoordelijkheid, lastigere momenten dragen. Alleen naar verjaardagen, feestjes, etc. In een relatie is het toch makkelijk om lekker ''veilig'' met de partner overal naartoe te gaan.

Als volwassene ben en blijf je gewoon verantwoordelijk hoor, ook als je je achter je partner verschuilt. Ja, het is makkelijker om lui te doen in dat opzicht, maar dat betekent niet dat iedereen dit ook maar doet of dat het allemaal zo een feest is om zo te doen. Gras groener blabla, maar iedereen kent het gezeur over verplichte nummers of over tering onzekere partners die hun partner niet uit het oog willen verliezen.

quote:

Juist daarom snap ik niet waarom singles toch onder een vergrootglas liggen. Alsof ze minder volwassen/ontwikkeld zijn op bepaalde punten, terwijl ik juist van mening ben dat je als single vaak in lastigere situaties terecht komt dan met een partner, omdat je ook nooit ergens advies over kunt vragen en alles in je eentje moet beslissen.

Het kan wel degelijk een indicatie zijn ja, maar wat je hier zegt lijkt me vooral iets te zeggen over hoe jij in het algemeen sociaal functioneert. Hoezo zou je niets met vrienden kunnen overleggen? Waarom zou je single issues langs de meetlat willen leggen als zijnde moeilijker dan in een relatie zitten? Alsof je niet in een relatie net zo goed moeilijke shizzle kan hebben, die weliswaar anders kunnen zijn maar evengoed net zo ingewikkeld (misschien ingewikkelder zelfs omdat het meer mensen betreft dan wanneer je single bent) zijn?

Het ergste is als een stelletje waarvan beide werken ‘klagen’ dat ze voor een reis 2 maal ¤2500 moeten betalen, en een singel maar 1 maal ¤2500. Alsof ik goedkoper uit ben.

Hun delen alle lasten, huis, eten, stroom. Maar als het op een reis aan komt zijn hun dubbel zoveel kwijt. Jaja, my ass.

oi dit verhaal herken ik wel, maar het is niet negatief om jezelf te moeten uitleggen van wat je gaat doen aan iemand als je van diegene houdt. Als diegene echt bij jou past begrijpt diegene wel dat je een eindje rond gaat sjokken in je eentje.

smalltalk hoort er gewoon bij, als je daar niet echt oprecht van kan genieten met iemand, past diegene gewoon niet goed bij je.