Welkom in het centrale topic van "Depressie & Angst".
quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-5 zijn de angststoornissen zoals ze in het DSM-IV vermeld werden, opgesplitst in drie categorieën:
1) de angststoornissen
2) de obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen (ocgs)
3) de trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Angststoornissen in het DSM-5:
Paniekstoornis
Agorafobie
Specifieke fobie
Sociale angststoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Separatieangststoornis
Selectief mutisme
Angststoornis door een middel of medicatie
Angststoornis door een andere medische aandoening
angststoornis (niet anders omschreven)
Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD)
Stoornis in de lichaamsbeleving
Hoarding (het dwangmatig verzamelen van dingen)
Trichotillomanie (het regelmatig uittrekken van het eigen haar)
Excoriation disorder/Dermatillomanie (het regelmatig pulken aan de eigen huid)
Trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Reactieve hechtingsstoornis
Ontremde sociale engagementstoornis
Posttraumatische stressstoornis
Acute stressstoornis
Aanpassingsstoornissen
quote:FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.
Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:
http://irc.fok.nl/
En dan in principe
/join #dna
Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO
quote:
@Fripsel: wat fijn dat het jou zo helpt. Heb jij ook antidepressiva of andere medicatie?
En over Eddie Vedder, het is een held die man!
Ik zie je -als zoveel fokkers- als iemand die online meer bravoure voordoet dan hij daadwerkelijk heeft. Dus in mijn mening ben je geen klootzak, maar gedraag je je op het forum wel vaak zo. En meer dan hoe je je gedraagt (hier) krijgen wij niet mee.quote:Op maandag 16 oktober 2017 22:23 schreef Quotidien het volgende:
[..]
Goed punt maar zoals ik al zei handel ik 9 van de 10 keer niet naar die boosheid. De tiende keer gooi ik het er helaas uit. Counteren.. heb je suggesties hoe?
[..]
Sporten is wel een fantastische manier om er mee om te gaan. Alleen ben ik daar nu even te afgemat voor. Wel een doelstelling dit zsm mogelijk weer op te pakken.
Die spiegel die jullie me voorhouden is ook echt weer ontzettend confronterend. Pijnlijk in te zien dat je gewoon een klootzak bent eigenlijk.
Mbt dat controleren. Jij dealt er geen 1 keer mee. Je onderdrukt het 9 keer en de 10 keer ontplof je irrationeel. Ga nou eens bij de eerste keer bij jezelf te rade... Is dit gedag van die ander daadwerkelijk zo ergeniswekkend? Ziet iedereen dit zo? Als je de enige bent die het zo ervaart kun je waarschijnlijk concluderen dat er iets in jou zit, wat hier op triggert, wat is dit? Waarom is het zo'n achilleshiel voor mij? En ook als je die antwoorden niet weet, kun je je gedrag wel aanpassen.
Je ziet het hier, ik neem aan dat je botte gedrag hier voortkomt uit ergernissen die je hebt met reacties van anderen? Je reageert imo soms best fel op posts waarbij dat totaal niet gerechtvaardigd is? Ik borduur even voort op deze aanname. Voor je, met het stoom uit je oren een reactie typt -die waarschijnlijk best even oplucht, maar die je gewoon niet helpt- kun je eerlijk kijken naar je eigen reactie en je afvragen of je eerste reactie-impuls nou echt de beste is? Zouden die genen er echt op uit zijn mij onderuit te schoffelen? Waarom zouden meerdere personen in een topic als dit, waar iedereen wel met iets worstelt, de intentie hebben om jou te kwetsen of op de kast te jagen? Zou het kunnen dat, ondanks de standaard reactie die voor jou automatisch is, die genen het NIET zo bedoelen? Dat het misschien, in jouw ogen, ongelukkig geformuleerd is, maar dat iemand evengoed een hele goede intentie met de post kan hebben?
En als je jezelf zulke vragen begint te stellen kom je een beetje in die cartoonsituatie terecht, met op je ene schouder een duiveltje en op je andere schouder een engeltje. En de gene die jij met je gedachten voedt, wint altijd. (Nou ja, schrikbarend vaak als je je eenmaal realiseert hoe krampachtig je aan sommige waarheden hebt vastgehouden cause it's the devil you know... En die is in je hoofd altijd nog een stuk veiliger gezelschap dan het groote onbekende.)
Dat het een zwakte is om ze nodig te hebben. Echt, daar komt de stoom nu van uit mijn oren :pquote:
@DancingPhoebe: welke misvatting over medicijnen bedoel jij?
@Fripsel: wat fijn dat het jou zo helpt. Heb jij ook antidepressiva of andere medicatie?
En over Eddie Vedder, het is een held die man!
Eerlijk gezegd zie ik op fok mensen zich ook te makkelijk afmaken met de smoes dat het "maar internet" is, dat je maar een dikkere huid moet kweken en zo nog een lange lijst.quote:
Q, no offense, maar 'online omdat hier geen consequenties aan zitten' is ook niet voor iedereen waar. Als iemand weinig buiten komt, is een forum een soort life line.
Hoe kan je deze mensen bereiken voordat ze een goede psychologe en pillen hebben? Ik loop geregeld tegen dit soort botte horken aan en erger me aan hun asociale houding naar mensen waar ze zelf geen begrip voor kunnen opbrengen omdat ze niet kunnen geloven dat er mensen zijn die -echte- problemen hebben, maar niet dezelfde problemen als de asociale psychologe-loze en pillen-loze botte hork zelf heeft.quote:
[..]
Wordt gewoon overheen gepraat ofzo?
Ik herken het wel hoor, zeker. Het is bij mij echt beduidend minder nu ik een goede psychologe heb gevonden en een handje pillen er bij. De ergernis ligt namelijk niet aan de andere mensen, maar aan jou. Jij kiest er voor het negatieve te zien, daar op te hyperfocussen en daar je energie aan te geven. De energie die je maar een keer kunt uitgeven. En volgens mij ook een energie die zichzelf accelereert. Hou daar eens mee op en zie wat het voor je doet...
Hoe zou ik die mensen moeten aanspreken? Want je hele aanwezigheid lijkt voor die mensen wel een onuitstaanbaar iets te zijn dat de grond ingestampt dient te worden of zo.
Je krijgt nooit haatgevoelens zomaar, daar is altijd een reden voor.quote:
[..]
Die ergernis is geen keuze, die zit diep van binnen. Ik kan zomaar haatgevoelens voor iemand krijgen omdat ik me aan diegene stoor. Hoe irrationeel het ook is.
Wat is de reden dat jij andere users ergerlijk vindt? Het heeft iets te maken met dat je vindt dat iemand anders zich aanstelt of zo? Of dat ie overdrijft?
Weet dat als je ernaast zit, dat je daarmee schade kunt aanrichten aan iemand die hier voor hulp komt.
Het is in theorie best mogelijk iemand een klap in het gezicht te geven door deze tekstueel over te brengen.quote:Op maandag 16 oktober 2017 21:48 schreef madam-april het volgende:
[..]
Wil je nou serieus, een post op een forum, die niet eens aan jou gericht was, vergelijken met een klap in je gezicht krijgen?
Overigens kan ik nog wel een korte update over mezelf geven dat ik nu nog niet echt kan zeggen wat mijn volgende behandelaars worden. Het blijkt een lastige zoektocht te zijn.
Wow, ik wilde net iets antwoorden in die trant, maar jij zet t even heel helder neer.quote:
[..]
Ik zie je -als zoveel fokkers- als iemand die online meer bravoure voordoet dan hij daadwerkelijk heeft. Dus in mijn mening ben je geen klootzak, maar gedraag je je op het forum wel vaak zo. En mee dan hoe je je gedraagt (hier) krijgen wij niet mee.
Mbt dat controleren. Jij dealt er geen 1 keer mee. Je onderdrukt het 9 keer en de 10 keer ontplof je irrationeel. Ga nou eens bij de eerste keer bij jezelf te rade... Is dit gedag van die ander daadwerkelijk zo ergeniswekkend? Ziet iedereen dit zo? Als je de enige bent die het zo ervaart kun je waarschijnlijk concluderen dat er iets in jou zit, wat hier op triggert, wat is dit? Waarom is het zo'n achilleshiel voor mij? En ook als je die antwoorden niet weet, kun je je gedrag wel aanpassen.
Je ziet het hier, ik neem aan dat je botte gedrag hier voortkomt uit ergernissen die je hebt met reacties van anderen? Je reageert imo soms best fel op posts waarbij dat totaal niet gerechtvaardigd is? Ik borduur even voort op deze aanname. Voor je, met het stoom uit je oren een reactie typt -die waarschijnlijk best even oplucht, maar die je gewoon niet helpt- kun je eerlijk kijken naar je eigen reactie en je afvragen of je eerste reactie-impuls nou echt de beste is? Zou die gene er echt op uit zijn mij onderuit te schoffelen? Waarom zouden meerdere personen in een topic als dit, waar iedereen wel met iets worstelt, de intentie hebben om jou te kwetsen of op de kast te jagen? Zou het kunnen dat, ondanks de standaard reactie die voor jou automatisch is, die genen het NIET zo bedoelen? Dat het misschien, in jouw ogen, ongelukkig geformuleerd is, maar dat iemand evengoed een hele goede intentie met de post kan hebben?
En als je jezelf zulke vragen begint te stellen kom je een beetje in die cartoonsituatie terecht, met op je ene schouder een duiveltje en op je andere schouder een engeltje. En de gene die jij met je gedachten voedt, wint altijd. (Nou ja, schrikbarend vaak als je je eenmaal realiseert hoe krampachtig je aan sommige waarheden hebt vastgehouden cause it's the devil you know... En die is in je hoofd altijd nog een stuk veiliger gezelschap dan het groote onbekende.)
Ik heb dit ook in bepaalde mate maar t is inderdaad welke gedachten en gevoelens je voedt hoe je uiteindelijk reageert. Ik kan mezelf redelijk tot de orde roepen, en meestal ook wel zien dat mijn gehaat in t verkeer simpelweg komt omdat ik moe ben of niet lekker in mn vel zit. En bij die realisatie en acceptatie koel ik wel weer af.
Sorry... t zit diep in mij om zo te denken. Maar ik ben me ervan bewust en daarom ga ik t ook met de psycholoog bespreken.quote:
[..]
Dat het een zwakte is om ze nodig te hebben. Echt, daar komt de stoom nu van uit mijn oren :p
quote:
[..]
Wow, ik wilde net iets antwoorden in die trant, maar jij zet t even heel helder neer.
Ik heb dit ook in bepaalde mate maar t is inderdaad welke gedachten en gevoelens je voedt hoe je uiteindelijk reageert. Ik kan mezelf redelijk tot de orde roepen, en meestal ook wel zien dat mijn gehaat in t verkeer simpelweg komt omdat ik moe ben of niet lekker in mn vel zit. En bij die realisatie en acceptatie koel ik wel weer af.
Behehe, in het verkeer mag ik mezelf lekker laten gaan. Dat is stiekem echt mijn secret valve ofzo...
Ik bedoel niet perse jou, gewoon de hele opvatting die toch best wel vaak voorkomt in ALLES, media enzo, blablaquote:
[..]
Sorry... t zit diep in mij om zo te denken. Maar ik ben me ervan bewust en daarom ga ik t ook met de psycholoog bespreken.
Fuck.quote:
[..]
Je ziet het hier, ik neem aan dat je botte gedrag hier voortkomt uit ergernissen die je hebt met reacties van anderen? Je reageert imo soms best fel op posts waarbij dat totaal niet gerechtvaardigd is? Ik borduur even voort op deze aanname. Voor je, met het stoom uit je oren een reactie typt -die waarschijnlijk best even oplucht, maar die je gewoon niet helpt- kun je eerlijk kijken naar je eigen reactie en je afvragen of je eerste reactie-impuls nou echt de beste is? Zouden die genen er echt op uit zijn mij onderuit te schoffelen? Waarom zouden meerdere personen in een topic als dit, waar iedereen wel met iets worstelt, de intentie hebben om jou te kwetsen of op de kast te jagen? Zou het kunnen dat, ondanks de standaard reactie die voor jou automatisch is, die genen het NIET zo bedoelen? Dat het misschien, in jouw ogen, ongelukkig geformuleerd is, maar dat iemand evengoed een hele goede intentie met de post kan hebben?
En als je jezelf zulke vragen begint te stellen kom je een beetje in die cartoonsituatie terecht, met op je ene schouder een duiveltje en op je andere schouder een engeltje. En de gene die jij met je gedachten voedt, wint altijd. (Nou ja, schrikbarend vaak als je je eenmaal realiseert hoe krampachtig je aan sommige waarheden hebt vastgehouden cause it's the devil you know... En die is in je hoofd altijd nog een stuk veiliger gezelschap dan het groote onbekende.)
quote:
Hahaha ja dat kan ook. Ik heb vooral mezelf ermee omdat ik er stikchagrijnig van wordt. En dan baal ik daar weer van.quote:
[..]
Behehe, in het verkeer mag ik mezelf lekker laten gaan. Dat is stiekem echt mijn secret valve ofzo...
Sorry, wij begrijpen elkaar dusdanig niet dat ik deze laat gaanquote:
[..]
Eerlijk gezegd zie ik op fok mensen zich ook te makkelijk afmaken met de smoes dat het "maar internet" is, dat je maar een dikkere huid moet kweken en zo nog een lange lijst.
[..]
Hoe kan je deze mensen bereiken voordat ze een goede psychologe en pillen hebben? Ik loop geregeld tegen dit soort botte horken aan en erger me aan hun asociale houding naar mensen waar ze zelf geen begrip voor kunnen opbrengen omdat ze niet kunnen geloven dat er mensen zijn die -echte- problemen hebben, maar niet dezelfde problemen als de asociale psychologe-loze en pillen-loze botte hork zelf heeft.
Hoe zou ik die mensen moeten aanspreken? Want je hele aanwezigheid lijkt voor die mensen wel een onuitstaanbaar iets te zijn dat de grond ingestampt dient te worden of zo.
[..]
Je krijgt nooit haatgevoelens zomaar, daar is altijd een reden voor.
Wat is de reden dat jij andere users ergerlijk vindt? Het heeft iets te maken met dat je vindt dat iemand anders zich aanstelt of zo? Of dat ie overdrijft?
Weet dat als je ernaast zit, dat je daarmee schade kunt aanrichten aan iemand die hier voor hulp komt.
[..]
Het is in theorie best mogelijk iemand een klap in het gezicht te geven door deze tekstueel over te brengen.
Overigens kan ik nog wel een korte update over mezelf geven dat ik nu nog niet echt kan zeggen wat mijn volgende behandelaars worden. Het blijkt een lastige zoektocht te zijn.
Mij lucht het dus echt daadwerkelijk opquote:
[..]
Hahaha ja dat kan ook. Ik heb vooral mezelf ermee omdat ik er stikchagrijnig van wordt. En dan baal ik daar weer van.
Een seconde na de rage denk ik "oeh 
" en daarna moet ik er om lachen Ik slik op dit moment topiramaat tegen de dromen/nachtmerries, quatiapine vooral om in en door te slapen, en escilatopram escilable ik weet niet meer hoe het allemaal schrijft, zodat ik me overdag beter voel. Ik heb ook een hele tijd oxazepam geslikt, en de quatiapine heb ik recent gehalveerd.quote:
@DancingPhoebe: welke misvatting over medicijnen bedoel jij?
@Fripsel: wat fijn dat het jou zo helpt. Heb jij ook antidepressiva of andere medicatie?
En over Eddie Vedder, het is een held die man!
Het voelt wel dubbel, iedere avond drie verschillende medicijnen naar binnen gooien. Heb ook al heel veel andere middelen gegooid. Maar als je maar lang genoeg niet fatsoenlijk slaapt..
Ik moet juist leren boos worden.quote:
[..]
Mij lucht het dus echt daadwerkelijk op
Heb je al een rijbewijs?quote:
Ja die is niet heel tof inderdaad. Ik vertel het daarom ook niet aan iedereen eerlijk gezegd. Terwijl ik begreep van mijn psychiater dat ik er gedeeltelijk weinig aan kan doen omdat het een stukje genetische aanleg is. Weliswaar in combinatie met een fucked up jeugd maar gedeeltelijk heb ik waarschijnlijk van mijn moeders kant de depressies geërfd.quote:
[..]
Ik bedoel niet perse jou, gewoon de hele opvatting die toch best wel vaak voorkomt in ALLES, media enzo, blabla
Anders probeer je het gewoon eens?quote:
[..]
Sorry, wij begrijpen elkaar dusdanig niet dat ik deze laat gaan
het gedrag van Q doet me sterk aan jouw gedrag jegens mij denken, met name van de afgelopen paar jaar. Je bent er nog niet overheen dus? Want ik heb jou nooit iets misdaan maar zie/zag je geregeld rotzooi posten dat je aan mij associeerde.
Ik gooi het juist daarom graag in de groepquote:
[..]
Ja die is niet heel tof inderdaad. Ik vertel het daarom ook niet aan iedereen eerlijk gezegd. Terwijl ik begreep van mijn psychiater dat ik er gedeeltelijk weinig aan kan doen omdat het een stukje genetische aanleg is. Weliswaar in combinatie met een fucked up jeugd maar gedeeltelijk heb ik waarschijnlijk van mijn moeders kant de depressies geërfd.
Oh dat is wel fijn!quote:
[..]
Mij lucht het dus echt daadwerkelijk op
Ik ben daar niet zo goed in, ben meer een binnenvetter.
Eerlijk is eerlijk; het gaat ook nooit echt om die dikke audi die als een lul invoegtquote:
[..]
Oh dat is wel fijn!
Ik ben daar niet zo goed in, ben meer een binnenvetter.
Ik kan me goed voorstellen dat je alles probeert als je zo'n slaapgebrek hebt. Ik wordt daar zelf ook helemaal naar van.quote:
[..]
Ik slik op dit moment topiramaat tegen de dromen/nachtmerries, quatiapine vooral om in en door te slapen, en escilatopram escilable ik weet niet meer hoe het allemaal schrijft, zodat ik me overdag beter voel. Ik heb ook een hele tijd oxazepam geslikt, en de quatiapine heb ik recent gehalveerd.
Het voelt wel dubbel, iedere avond drie verschillende medicijnen naar binnen gooien. Heb ook al heel veel andere middelen gegooid. Maar als je maar lang genoeg niet fatsoenlijk slaapt..
Hoe is jouw ervaring met escitalopram? Die heb ik namelijk ook.
Dat vind ik erg lastig te zeggen omdat ik met de escitalopram ben begonnen toen ook mijn therapie een beetje begon. En sindsdien is er een stijgende lijn. Dus ik weet niet zo goed wat waar aan ligt.quote:
[..]
Ik kan me goed voorstellen dat je alles probeert als je zo'n slaapgebrek hebt. Ik wordt daar zelf ook helemaal naar van.
Hoe is jouw ervaring met escitalopram? Die heb ik namelijk ook.
Bij de Qua en de Topi is het veel duidelijker voor me.Ja maar ik durf niet meer te rijden sinds ik een paniekaanval heb gekregen drie kwartier van huis.quote:
Ik ben bang dat een grote boze politie agent me aan de kant van de weg gaat zetten terwijl ik nog nooit in aanraking ben geweest met politie. De ene keer dat ze me dan aan de kant zette kwam ik zo betrouwbaar over dat ik niet eens hoefde te blazen of mijn rijbewijs hoefde te laten zien en het was zaterdag nacht in het centrum van Breda. Maarja.
Gewoon meer je white privilege voedenquote:
[..]
Ja maar ik durf niet meer te rijden sinds ik een paniekaanval heb gekregen drie kwartier van huis.
Ik ben bang dat een grote boze politie agent me aan de kant van de weg gaat zetten terwijl ik nog nooit in aanraking ben geweest met politie. De ene keer dat ze me dan aan de kant zette kwam ik zo betrouwbaar over dat ik niet eens hoefde te blazen of mijn rijbewijs hoefde te laten zien en het was zaterdag nacht in het centrum van Breda. Maarja.
Trouwens ik zeg wel dat ik nooit "in aanraking ben geweest met politie" maar naderhand ben ik wel eens zo in paniek geraakt dat er politie aan de deur heeft gestaan.quote:
[..]
Gewoon meer je white privilege voeden
Hahaha... bij mij zijn t altijd vrouwen op de fiets met een kind voorop of met kinderwagen, die niet opletten en dan zo bam oversteken. En dan vervloek ik ze intern dat ze onder een auto komen, snij ze af ofzo en dan schaam ik me daarna heel diep.quote:
[..]
Eerlijk is eerlijk; het gaat ook nooit echt om die dikke audi die als een lul invoegt
Hahah o troost je, sommige mensen wensen andere mensen nog veeeeeel naardere dingen toe, in the heath of the momentquote:
[..]
Hahaha... bij mij zijn t altijd vrouwen op de fiets met een kind voorop of met kinderwagen, die niet opletten en dan zo bam oversteken. En dan vervloek ik ze intern dat ze onder een auto komen, snij ze af ofzo en dan schaam ik me daarna heel diep.
Het kan ook heel goed de combinatie zijn natuurlijk. Wel echt tof dat het je zo helpt. Ik merk zelf dat mijn emoties iets vlakker zijn geworden op een goeie manier. Maar het is vooral dat mijn gemoed heel erg veel rustiger is geworden wat een groot verschil maakt.quote:
[..]
Dat vind ik erg lastig te zeggen omdat ik met de escitalopram ben begonnen toen ook mijn therapie een beetje begon. En sindsdien is er een stijgende lijn. Dus ik weet niet zo goed wat waar aan ligt.
Misschien hebben jullie dan wel tips voor mij.
Ik heb zoveel moeite met mijn grenzen aangeven.. Zo erg dat ik soms niet eens door heb dat er over mijn grenzen heen gegaan word. En daar word je moe van. En uiteindelijk kom ik altijd op een punt dat er zovaak over mijn grenzen is heen geraakt dat het zo op is bij me, dat ik zo in paniek raak, en dan word ik zo boos op mezelf, om alles wat ik voel. En dan ben ik dus echt doodsbang en durf ik niemand meer toe te laten. Terwijl ik voor mijn omgeving juist woedend lijk, maar dat is om iedereen op afstand te houden ofzo. 
Iemand daar misschien goede tips voor?
Werk er sowieso in therapie aan hoor, maar 1 keer per week gaat zo langzaam he. 
Terwijl met onbenullige dingen kan ik juist best wel mijn mening aangeven. Bij mensen die op een afstandje van me staan zal ik niet bekend staan als iemand die op dr mondje gevallen is volgens mij en daar raak ik best conflicted van zeg maar.Bakfietsmoeders zijn het ergst..quote:
[..]
Hahaha... bij mij zijn t altijd vrouwen op de fiets met een kind voorop of met kinderwagen, die niet opletten en dan zo bam oversteken. En dan vervloek ik ze intern dat ze onder een auto komen, snij ze af ofzo en dan schaam ik me daarna heel diep.
Over wat voor situaties heb je het?quote:
Misschien hebben jullie dan wel tips voor mij.
Iemand daar misschien goede tips voor?
Ik kan in het algemeen wel tips geven maar als je vertelt in welke situaties mensen over je grenzen gaan kan ik proberen wat specifieker te zijn. Zelf ben ik hier in de afgelopen jaren mee aan de slag geweest.
Ja echt he?quote:
[..]
Bakfietsmoeders zijn het ergst..
Kijken niet op of om lijkt het wel. Slingeren over t fietspad en zijn dan gepikeerd als je ze afsnijdt omdat je er niet anders langs kan. Afschaffen die bakfietsen. En de moeders die ze kopen erbij.
Heb je ook geregeld het idee dat mensen zo snel je grenzen aan het overschrijden zijn, dat je voor je gevoel niet genoeg tijd hebt om goed te reageren?quote:
Misschien hebben jullie dan wel tips voor mij.
Heb je soms dat je als het ware bevriest, of dat je het dan maar gelaten ondergaat omdat je geen gedoe wilt?
Als het te snel gaat, dan zal je tijd moeten rekken. Als je je grenzen slecht kunt aangeven, is het trouwens een beter idee als je zo min mogelijk omgaat met mensen die jouw grenzen heel slecht kunnen aanvoelen of ze zelfs bewust overschrijden omdat je zo makkelijk bent.
De mensen die (bijvoorbeeld) meer rekening met je grenzen houden, maar het misschien toch nog steeds niet goed doen, die kan je als oefenmateriaal gebruiken
Eerlijk gezegd...verbaast het me (met deze informatie) helemaal niet dat je problemen met je emoties hebt (in jouw geval uiten deze zich blijkbaar in in elk geval paniekaanvallen, maar de kans is groot dat je zeg maar nog wat andere psychische issues hebt).quote:En daar word je moe van. En uiteindelijk kom ik altijd op een punt dat er zovaak over mijn grenzen is heen geraakt dat het zo op is bij me, dat ik zo in paniek raak, en dan word ik zo boos op mezelf, om alles wat ik voel. En dan ben ik dus echt doodsbang en durf ik niemand meer toe te laten. Terwijl ik voor mijn omgeving juist woedend lijk, maar dat is om iedereen op afstand te houden ofzo.
mensen die op een afstandje van je staan....je hebt best kans dat iemand aan je zou kunnen zien dat je juist slecht je grenzen kunt aangevenquote:Iemand daar misschien goede tips voor?
Vaak kan je dingen herkennen door wat mensen niet doen of juist doordat ze iets proberen te verbergen. In jouw geval is je "niet op je mondje gevallen" je masker waarmee je je slechte defensieve staat van je grenzen camoufleert (waar je blijkbaar gelukkig wel mee bezig bent).
Overigens is je mening geven en je grenzen bewaken niet helemaal hetzelfde. Ik kan me best voorstellen dat je wel je mening geeft wanneer er niet echt een direct gevaar is in de vorm van iemand die je grenzen zal gaan overschrijden door iets wat je op dat moment zegt.
Moet je eens naar Amsterdam gaanquote:
[..]
Bakfietsmoeders zijn het ergst..
Echt ongelooflijk wat ik daar soms allemaal voorbij zie fietsen
Eigenlijk vooral de basic dingen die ik nodig heb om mijn dag door te komen. Mijn fibromyalgie is daar onderdeel van bijvoorbeeld. Ik moet wat bewuster plannen dan de meeste mensen, en kan ook niet altijd zoveel als ik wil, en het gaat al wel beter, maar er zijn zelfs tijden geweest dat aan mijn vriend vragen of hij alleen naar de supermarkt wilde gaan een paniekaanval op kon leveren. Heel basaal eigenlijk het wie ik ben. Mijn ouders hebben er ook echt een handje naar van het op hun manier dingen willen doen en daarmee plat over me heen walsen. En mijn trauma, en het medische hel trajectquote:
[..]
Over wat voor situaties heb je het?
Ik kan in het algemeen wel tips geven maar als je vertelt in welke situaties mensen over je grenzen gaan kan ik proberen wat specifieker te zijn. Zelf ben ik hier in de afgelopen jaren mee aan de slag geweest.
van afgelopen jaar hebben het er ook allemaal niet beter op gemaakt zeg maar. Ik vind het ergens ook lastig om zo een duidelijk voorbeeld te noemen. Ik loop wat achter maar wilde op bovenstaande nog even inspringen. Ik ben namelijk ook iemand die af en toe nogal wat geërgerd over kan komen wat mensen snel ervaren als gemeen. Wat bij mij daarin meespeelt is dat ik niemand om mij heen heb, en ik heb het vermoeden dat dat bij de bovengenoemde dames niet zo is. Volgens mij kan dat namelijk een hoop ergernis wegnemen omdat er mensen zijn die luisteren en er eventueel voor ze zijn. Wat heb ik? Een digitale uitlaatklep waar mensen het af en toe, zonder de achterliggende gedachte te weten, moeten ontgelden.quote:
Bloem en Fripsel komen ondanks alle kreekreeeeey waar ze mee dealen, over als geinteresseerde, lieve en aardige vrouwen. Dat trekt mensen aan. En ja, die zullen dan misschien best wel even schrikken van de psychische problematiek, het is ook niet niets, maar dat is iets dat je krijgt bij het pakket van hun andere, positieve eigenschappen.
Ik vind dit best wel een zwaktebod.quote:
[..]
Ik loop wat achter maar wilde op bovenstaande nog even inspringen. Ik ben namelijk ook iemand die af en toe nogal wat geërgerd over kan komen wat mensen snel ervaren als gemeen. Wat bij mij daarin meespeelt is dat ik niemand om mij heen heb, en ik heb het vermoeden dat dat bij de bovengenoemde dames niet zo is. Volgens mij kan dat namelijk een hoop ergernis wegnemen omdat er mensen zijn die luisteren en er eventueel voor ze zijn. Wat heb ik? Een digitale uitlaatklep waar mensen het af en toe, zonder de achterliggende gedachte te weten, moeten ontgelden.
Waarom kun je niet gewoon zeggen waar je last van hebt zonder te roepen dat je het vast slechter hebt dan? Je weet helemaal niks van mijn sociale leven of welke stappen ik daarvoor moet ondernemen zeg maar en je gebruikt het nu wel als excuus voor je gedrag. Ja alsof de weg van hun is..quote:
[..]
Ja echt he?
Kijken niet op of om lijkt het wel. Slingeren over t fietspad en zijn dan gepikeerd als je ze afsnijdt omdat je er niet anders langs kan. Afschaffen die bakfietsen. En de moeders die ze kopen erbij.
geweldig plan!Sorry maar je doet heel veel aannames in je bericht waar ik niet zoveel mee kan op dit moment, en ik heb ook niet zo'n trek in een discussie maar dan weet je in ieder geval dat ik het gelezen heb.quote:
[..]
Heb je ook geregeld het idee dat mensen zo snel je grenzen aan het overschrijden zijn, dat je voor je gevoel niet genoeg tijd hebt om goed te reageren?
Heb je soms dat je als het ware bevriest, of dat je het dan maar gelaten ondergaat omdat je geen gedoe wilt?
Als het te snel gaat, dan zal je tijd moeten rekken. Als je je grenzen slecht kunt aangeven, is het trouwens een beter idee als je zo min mogelijk omgaat met mensen die jouw grenzen heel slecht kunnen aanvoelen of ze zelfs bewust overschrijden omdat je zo makkelijk bent.
De mensen die (bijvoorbeeld) meer rekening met je grenzen houden, maar het misschien toch nog steeds niet goed doen, die kan je als oefenmateriaal gebruiken
[..]
Eerlijk gezegd...verbaast het me (met deze informatie) helemaal niet dat je problemen met je emoties hebt (in jouw geval uiten deze zich blijkbaar in in elk geval paniekaanvallen, maar de kans is groot dat je zeg maar nog wat andere psychische issues hebt).
[..]
mensen die op een afstandje van je staan....je hebt best kans dat iemand aan je zou kunnen zien dat je juist slecht je grenzen kunt aangeven
Vaak kan je dingen herkennen door wat mensen niet doen of juist doordat ze iets proberen te verbergen. In jouw geval is je "niet op je mondje gevallen" je masker waarmee je je slechte defensieve staat van je grenzen camoufleert (waar je blijkbaar gelukkig wel mee bezig bent).
Overigens is je mening geven en je grenzen bewaken niet helemaal hetzelfde. Ik kan me best voorstellen dat je wel je mening geeft wanneer er niet echt een direct gevaar is in de vorm van iemand die je grenzen zal gaan overschrijden door iets wat je op dat moment zegt.
[..]
Moet je eens naar Amsterdam gaan
Echt ongelooflijk wat ik daar soms allemaal voorbij zie fietsen
Ik bedoelde er niet mee te zeggen dat ik het slechter heb.quote:
[..]
Ik vind dit best wel een zwaktebod.
Je begrijpt mij even verkeerd denk ik. Wat ik ermee bedoel te zeggen is dat bijvoorbeeld ik of Q het wat meer opkroppen wat uiteindelijk zorgt voor wat meer zure reacties richting anderen. Ik gebruik het ook niet als excuus, als ik rijk zou worden van de keren dat ik er na een korte tijd op terug kwam en mijn excuses aan had geboden aan de persoon naar wie het gericht was. Had ik nu miljarden op de bank.Oh even nog een edit: Ja het is ook een zwaktebod, dat weet ik zelf heel goed. Maar als je nooit geleerd hebt om bepaalde emoties goed te uitten komt dat op een andere manier eruit. Dit is schijnbaar de makkelijkste. Zelf weet ik heel goed dat het niet de juiste aanpak is, maar dat is niet zo 1-2-3 te veranderen.
[ Bericht 9% gewijzigd door Duyvis op 16-10-2017 23:42:48 ]
Het ligt er een beetje aan waar het door komt dat je niet goed voor jezelf opkomt.quote:
[..]
Eigenlijk vooral de basic dingen die ik nodig heb om mijn dag door te komen. Mijn fibromyalgie is daar onderdeel van bijvoorbeeld. Ik moet wat bewuster plannen dan de meeste mensen, en kan ook niet altijd zoveel als ik wil, en het gaat al wel beter, maar er zijn zelfs tijden geweest dat aan mijn vriend vragen of hij alleen naar de supermarkt wilde gaan een paniekaanval op kon leveren. Heel basaal eigenlijk het wie ik ben. Mijn ouders hebben er ook echt een handje naar van het op hun manier dingen willen doen en daarmee plat over me heen walsen. En mijn trauma, en het medische hel traject
Zelf heb ik na een burnout geleerd om mijn grenzen beter aan te geven. Ik vond het heel lastig met name omdat ik minder kon dan andere mensen en eigenlijk niet minder wilde bijdragen dan hen.
Ik vond het heel eng omdat ik bang was die mensen kwijt te raken, en een aantal verloor ik ook, maar de meeste bleven wel en toonden begrip.
Het belangrijkste wat ik leerde is dat je 1. geen zekerheid hebt dat mensen bij je blijven, en 2. dat mijn grenzen oke zijn en er mogen zijn.
En ik probeer het altijd te zeggen als dat nodig is en het dan bij mezelf te houden. 'Ik voel me erg moe dus ik kan niet naar je verjaardag komen.' of tegen mijn moeder die de volledige regie wilde overnemen toen ik uit het ziekenhuis kwam. 'Ma, ik vind het heel lief dat je me wil helpen. Ik kan dit zelf, en ik vind het fijner om x en y op mijn manier te regelen.' en mijn moeder is lastig en probeert het dan nog zes keer en dan is het simpel de kras in de plaat toepassen, boodschap blijven herhalen en nee blijven zeggen. Zeker als mensen het niet gewend zijn kost het in het begin iets meer energie, maar zodra het went gaan mensen vanzelf beter luisteren.
Het meeste werk zit erin dat je jezelf aanleert dat het oke is om grenzen te hebben waar die ook liggen en dat je daar niet overheen hoeft. Daarna is het een kwestie van ernaar luisteren en als mensen erop gaan staan ze bewust maken dat die grens er ligt. Meestal stappen ze dan vanzelf al een beetje terug.
Oeh je reageert tof op wat ik zeg. :Is toch maar de vraag hoe je overkomt, kan me voorstellen dat ik fel klonkZquote:
[..]
Ik bedoelde er niet mee te zeggen dat ik het slechter heb.
Oh even nog een edit: Ja het is ook een zwaktebod, dat weet ik zelf heel goed. Maar als je nooit geleerd hebt om bepaalde emoties goed te uitten komt dat op een andere manier eruit. Dit is schijnbaar de makkelijkste. Zelf weet ik heel goed dat het niet de juiste aanpak is, maar dat is niet zo 1-2-3 te veranderen.
Zoals je hierboven kan lezen ben ik dus ook wel een opkroppertje. Er zijn vast wel onderzoeken gedaan naar wat bepaald hoe je reageerd toch? Ik denk zelf dat het voor een deel ook wel met persoonlijkheid/opvoeding te maken heeft maar dat weet ik niet zeker. En ik denk zelf, dat hoe je internet gebruikt ook wel een beetje generatie afhankelijk is.
Als je wat ouder bent, zie je internet toch wat meer als een anonieme plek, terwijl in 2017 online media bijna een onderdeel is van je identiteit om het even heel extreem te zeggen. Ik denk zelf dat dat soms ook wel een beetje voor een generatie clash in reageren zorgt. Reageer ik een keer tof is het weer niet goed.quote:
[..]
Oeh je reageert tof op wat ik zeg. :Is toch maar de vraag hoe je overkomt, kan me voorstellen dat ik fel klonkZ
En ik denk zelf, dat hoe je internet gebruikt ook wel een beetje generatie afhankelijk is.
Nee grapje natuurlijk. Dat zou best kunnen inderdaad dat er ook andere factoren zijn. Ik weet van mijzelf heel goed dat het daardoor komt. Ik ben geen prater nooit geweest ook. Maar beetje bij beetje leer ik dat te veranderen omdat het andere toch niet werkt. Dat leer je pas als je genoeg mensen hebt weggeduwd in je leven en er ineens alleen voor staat.Ik weet niet of het een generatie ding is. Ik weet ook niet of ik onder de noemer ouder val.
Maar dit is niet voor niks een kloon. Genoeg mensen die mij redelijk kennen met mijn andere account. Waarbij ik heb geleerd dat je sommige dingen ook schijnbaar beter anoniem kunt doen voordat het tegen je gebruikt gaat worden.Bij mij zit het voor een groot deel in mijn opvoeding, wat het erg lastig maakt. Ik heb ptss door een misbruik verleden. Maar mijn ouders hebben ook heel wat steekjes laten vallen. En ik heb van mijn 13e tot mijn 22e een relatie gehad met iemand die dwangmatig was, icm depressies en een ontwijkende persoonlijkheid. Dus Mja, alles bij elkaar is er niet zoveel ruimte voor me geweest zeg maar. Maar zelfs dat zo zeggen vind ik heel moeilijk, en er is niemand die me ka vertellen dat dat echt zo is, behalve ik zelf.quote:
[..]
Het ligt er een beetje aan waar het door komt dat je niet goed voor jezelf opkomt.
Zelf heb ik na een burnout geleerd om mijn grenzen beter aan te geven. Ik vond het heel lastig met name omdat ik minder kon dan andere mensen en eigenlijk niet minder wilde bijdragen dan hen.
Ik vond het heel eng omdat ik bang was die mensen kwijt te raken, en een aantal verloor ik ook, maar de meeste bleven wel en toonden begrip.
Het belangrijkste wat ik leerde is dat je 1. geen zekerheid hebt dat mensen bij je blijven, en 2. dat mijn grenzen oke zijn en er mogen zijn.
En ik probeer het altijd te zeggen als dat nodig is en het dan bij mezelf te houden. 'Ik voel me erg moe dus ik kan niet naar je verjaardag komen.' of tegen mijn moeder die de volledige regie wilde overnemen toen ik uit het ziekenhuis kwam. 'Ma, ik vind het heel lief dat je me wil helpen. Ik kan dit zelf, en ik vind het fijner om x en y op mijn manier te regelen.' en mijn moeder is lastig en probeert het dan nog zes keer en dan is het simpel de kras in de plaat toepassen, boodschap blijven herhalen en nee blijven zeggen. Zeker als mensen het niet gewend zijn kost het in het begin iets meer energie, maar zodra het went gaan mensen vanzelf beter luisteren.
Het meeste werk zit erin dat je jezelf aanleert dat het oke is om grenzen te hebben waar die ook liggen en dat je daar niet overheen hoeft. Daarna is het een kwestie van ernaar luisteren en als mensen erop gaan staan ze bewust maken dat die grens er ligt. Meestal stappen ze dan vanzelf al een beetje terug.
En de mensen die normaal dus als eerst rekening houden met zulke klachten, je familie zeg maar, Mja daar kan ik dus wel naar fluiten.
In praktisch opzicht kom ik niks te kort zeg maar.. maar verder.Nee juist goed! Daarom reageerde ik zo.quote:
[..]
Reageer ik een keer tof is het weer niet goed.
Ik weet niet of het een generatie ding is. Ik weet ook niet of ik onder de noemer ouder val.
Ik ben zo awkward. Ik heb die laatste les te laat geleerd helaas. Vind het wel jammer soms, hoeveel aannames mensen doen met bepaalde stukjes info en dat ze dan meteen denken dat ze beter weten dan jij hoe je bent.
Aannames kan ik mee leven, niet iedereen kan zich inleven in de situatie waar jij, ik of iemand anders in zit. Volgens mij is het zelfs heel menselijk. Het gaat mij meer om mensen die je belachelijk maken met iets wat voor jou een gevoelig onderwerp is. Maar goed ik ga daarover niet in details treden anders had ik net zo goed geen kloon kunnen aanmaken.quote:
[..]
Nee juist goed! Daarom reageerde ik zo.
Ik heb die laatste les te laat geleerd helaas. Vind het wel jammer soms, hoeveel aannames mensen doen met bepaalde stukjes info en dat ze dan meteen denken dat ze beter weten dan jij hoe je bent.
Oh ja die aannames zijn zo lelijk dat het zwart maken is zeg maar.quote:
[..]
Aannames kan ik mee leven, niet iedereen kan zich inleven in de situatie waar jij, ik of iemand anders in zit. Volgens mij is het zelfs heel menselijk. Het gaat mij meer om mensen die je belachelijk maken met iets wat voor jou een gevoelig onderwerp is. Maar goed ik ga daarover niet in details treden anders had ik net zo goed geen kloon kunnen aanmaken.
Dat is ook wel heel rot ja. Ik vind het wel een pijnlijk iets soms hoor. Dat ik het gevoel heb dat ik me een soort van moet verstoppen om geaccepteerd te worden zeg maar. Maar aan de andere roept iedereen wel dat je jezelf niet de schuld moet geven en dat je er ook niks aan kan doen etc etc.
Aan de andere kant kun je ook niet altijd met iedereen door een deur dat hoort er ook bij. Dus sommige mensen zullen niet altijd aardig zijn. Maar dat is wel wat anders dan gericht met een opmerking iets gemeens zeggen.quote:
[..]
Oh ja die aannames zijn zo lelijk dat het zwart maken is zeg maar.
Ik vind het wel een pijnlijk iets soms hoor. Dat ik het gevoel heb dat ik me een soort van moet verstoppen om geaccepteerd te worden zeg maar. Maar aan de andere roept iedereen wel dat je jezelf niet de schuld moet geven en dat je er ook niks aan kan doen etc etc.
Welkom in mijn leven.quote:
Damn en nu word ik gehit door slapeloosheid.
Ik vond het eerlijk gezegd ook niet makkelijk om te doen in het begin. En het was ook best spannend. Maar ik bleef tegen mezelf zeggen dat ik grenzen mag hebben en die mag aangeven en tegelijkertijd had ik aandacht en tijd voor wat het met me deed. Het gaat niet vanzelf maar door vol te houden lukt het me nu best goed.quote:
[..]
Bij mij zit het voor een groot deel in mijn opvoeding, wat het erg lastig maakt. Ik heb ptss door een misbruik verleden. Maar mijn ouders hebben ook heel wat steekjes laten vallen. En ik heb van mijn 13e tot mijn 22e een relatie gehad met iemand die dwangmatig was, icm depressies en een ontwijkende persoonlijkheid. Dus Mja, alles bij elkaar is er niet zoveel ruimte voor me geweest zeg maar. Maar zelfs dat zo zeggen vind ik heel moeilijk, en er is niemand die me ka vertellen dat dat echt zo is, behalve ik zelf.
En de mensen die normaal dus als eerst rekening houden met zulke klachten, je familie zeg maar, Mja daar kan ik dus wel naar fluiten.
Sorry hoor, maar ik stelde vragen. Een vraag is niet een aanname.quote:
[..]
Sorry maar je doet heel veel aannames in je bericht waar ik niet zoveel mee kan op dit moment, en ik heb ook niet zo'n trek in een discussie maar dan weet je in ieder geval dat ik het gelezen heb.
Oké, lamaar dan.
Ja, dat is in elk geval fijner dan hoe DP 'reageerde'.
Volgens mij worden veel problemen al zo veel minder groot wanneer je ze zelf accepteert... dat lijkt me echt het belangrijkste begin. Zelf accepteren dat je een bepaald probleem hebt waardoor je dingen anders zult moeten doen dan he had gewild.quote:
[..]
Ik vond het eerlijk gezegd ook niet makkelijk om te doen in het begin. En het was ook best spannend. Maar ik bleef tegen mezelf zeggen dat ik grenzen mag hebben en die mag aangeven en tegelijkertijd had ik aandacht en tijd voor wat het met me deed. Het gaat niet vanzelf maar door vol te houden lukt het me nu best goed.
Ik dacht er vanaf te zijn, maar ik ben om 2 uur toch in slaap gevallen.quote:
Ik baal wel een beetje nu. De psychiater had in het begin gezegd dat we regelmatig helafspraken zouden plannen, maar toen het goed ging na de 2e belafspraak nu een week geleden, vond ie het prima en heeft ie begin een november een face to face afspraak ingepland. Ik was een beetje overrompeld, maar ik begin nu wel een beetje te balen. Omdat sinds die belafspraak de werking steeds minder lijkt te worden, de dromen worden ietsje sterker, gister ochtend was ik weer bezweet terwijl ik de helft minder haar op mijn hoofd heb en vannacht kon ik dus slecht inslapen.
Ik slaap al maanden slecht, vaak net 5 uurtjes met als gevolg dat ik op een gegeven moment dan in de middag even in bed ging liggen. Tijd zat aangezien ik toch 24/7 thuis zit. Maar dat werkt niet echt goed op je verdere nachtrust. Dromen/nachtmerries heb ik dan weer gelukkig geen last van. Ik word alleen onrustig wakker.quote:
[..]
Ik dacht er vanaf te zijn, maar ik ben om 2 uur toch in slaap gevallen.
Ik baal wel een beetje nu. De psychiater had in het begin gezegd dat we regelmatig helafspraken zouden plannen, maar toen het goed ging na de 2e belafspraak nu een week geleden, vond ie het prima en heeft ie begin een november een face to face afspraak ingepland. Ik was een beetje overrompeld, maar ik begin nu wel een beetje te balen. Omdat sinds die belafspraak de werking steeds minder lijkt te worden, de dromen worden ietsje sterker, gister ochtend was ik weer bezweet terwijl ik de helft minder haar op mijn hoofd heb en vannacht kon ik dus slecht inslapen.
Maar je ziet je behandelaar niet wekelijks? Anders even zelf contact opnemen of kan dat niet bij jou?
Heb jij eigenlijk therapie? En al geprobeerd om overdag niet te slapen? Dat zou wel kunnen helpen. Maar grote kans dat je dat al lang geprobeerd hebt natuurlijk.quote:
[..]
Ik slaap al maanden slecht, vaak net 5 uurtjes met als gevolg dat ik op een gegeven moment dan in de middag even in bed ging liggen. Tijd zat aangezien ik toch 24/7 thuis zit. Maar dat werkt niet echt goed op je verdere nachtrust. Dromen/nachtmerries heb ik dan weer gelukkig geen last van. Ik word alleen onrustig wakker.
Maar je ziet je behandelaar niet wekelijks? Anders even zelf contact opnemen of kan dat niet bij jou?
Mijn psycholoog zie ik wel wekelijks. En ik heb nu sinds twee weken en begeleidster aan huis waar ik een jaarindicatie voor heb (Mine Mine Mine Mine, heb er lang op moeten wachten
). De psychiater wisselt nogal hoe vaak ik die zie. Maar Mja, dat is me nogal een verhaal hoor dat slapen en die medicijnen en wie het voorschrijft. En ja als ik vannacht weer zo slecht slaap ga ik zelf maar even bellen ja. Want mijn slaap is me best wel heilig geworden. Het gaat steeds beter overdag en als het resultaat van de topiramaat is dat ik minder slaap dan op het oude ga ik denk ik toch liever terug naar het oude met de nachtmerries. Dat gaat wel een hele nare domper worden denk ik.SPOILERIn februari 2016 zijn er bij mij traumaherinneringen van mijn jeugd getriggerd van toen ik ongeveer 8/9 was. Hierdoor sliep ik echt nog max 2/3 uurtjes aan elkaar door. Ik begon echt lichtelijk door te draaien zeg maar.
Topamax is the BOM. Echt. Fantastisch spul. Jammer alleen dat het zo'n interactie heeft met de pilquote:
[..]
Heb jij eigenlijk therapie? En al geprobeerd om overdag niet te slapen? Dat zou wel kunnen helpen. Maar grote kans dat je dat al lang geprobeerd hebt natuurlijk.
Mijn psycholoog zie ik wel wekelijks. En ik heb nu sinds twee weken en begeleidster aan huis waar ik een jaarindicatie voor heb (Mine Mine Mine Mine, heb er lang op moeten wachtenEn ja als ik vannacht weer zo slecht slaap ga ik zelf maar even bellen ja. Want mijn slaap is me best wel heilig geworden. Het gaat steeds beter overdag en als het resultaat van de topiramaat is dat ik minder slaap dan op het oude ga ik denk ik toch liever terug naar het oude met de nachtmerries. Dat gaat wel een hele nare domper worden denk ik.SPOILERIn februari 2016 zijn er bij mij traumaherinneringen van mijn jeugd getriggerd van toen ik ongeveer 8/9 was. Hierdoor sliep ik echt nog max 2/3 uurtjes aan elkaar door. Ik begon echt lichtelijk door te draaien zeg maar.
Al kort had ik tijdens het gebruik overdag weinig triggers meer. Waardoor ik 's nachts beter kon slapen. Gebruik het nu helaas niet meer.
Mja pil is wel een dingetje ja. Rubbertje nu en even sparen voor iets anders.quote:
[..]
Topamax is the BOM. Echt. Fantastisch spul. Jammer alleen dat het zo'n interactie heeft met de pil
Al kort had ik tijdens het gebruik overdag weinig triggers meer. Waardoor ik 's nachts beter kon slapen. Gebruik het nu helaas niet meer.
Overdag voel ik me ook anders inderdaad, ik kan kalmer dingen benaderen. Al voel ik me soms ook juist eenzamer voor mijn gevoel. Maar dat komt misschien ook doordat mijn oplossingen niet altijd begrepen worden.
Ik vraag mij af waar dat laatste door komtquote:
[..]
Mja pil is wel een dingetje ja. Rubbertje nu en even sparen voor iets anders.
Overdag voel ik me ook anders inderdaad, ik kan kalmer dingen benaderen. Al voel ik me soms ook juist eenzamer voor mijn gevoel. Maar dat komt misschien ook doordat mijn oplossingen niet altijd begrepen worden.
Doordat het lastig is om te begrijpen wat PTSS is denk ik. Mijn ouders begrijpen bijvoorbeeld niet waarom de schilders aan mijn huis me zoveel spanning opleveren en waarom ik dan wat verder denk over hoe dat aan te pakken. Het is dan erg makkelijk zeggen dat het wel los zal lopen bijvoorbeeld.quote:
[..]
Ik vraag mij af waar dat laatste door komt
En als het dan vervolgens niet los loopt ben ik natuurlijk het probleem. En dan ben ik actiever vooruit aan het denken geweest en levert het me niks op zeg maar. Je twijfelt ook natuurlijk wel altijd heel erg of het aan je "echte zelf" (snap je dan wat ik bedoel?) ligt met zulke dingen, en of het niet de ptss is zeg maar, of dat een oplossing slecht is. Maar ik mag hopen dat mijn psycholoog dat dan wel aankaart toch?
Ik heb inmiddels sinds een maand therapie, of nou ja eerst duizend en één intakegesprekken gehad natuurlijk en inmiddels sinds een week medicatie. De rest even in een spoiler gezet want langquote:
[..]
Heb jij eigenlijk therapie? En al geprobeerd om overdag niet te slapen? Dat zou wel kunnen helpen. Maar grote kans dat je dat al lang geprobeerd hebt natuurlijk.
Mijn psycholoog zie ik wel wekelijks. En ik heb nu sinds twee weken en begeleidster aan huis waar ik een jaarindicatie voor heb (Mine Mine Mine Mine, heb er lang op moeten wachtenEn ja als ik vannacht weer zo slecht slaap ga ik zelf maar even bellen ja. Want mijn slaap is me best wel heilig geworden. Het gaat steeds beter overdag en als het resultaat van de topiramaat is dat ik minder slaap dan op het oude ga ik denk ik toch liever terug naar het oude met de nachtmerries. Dat gaat wel een hele nare domper worden denk ik.SPOILERIn februari 2016 zijn er bij mij traumaherinneringen van mijn jeugd getriggerd van toen ik ongeveer 8/9 was. Hierdoor sliep ik echt nog max 2/3 uurtjes aan elkaar door. Ik begon echt lichtelijk door te draaien zeg maar.
Als ik het bij jou zo lees mag ik eigenlijk niet klagen over mijn slaap.SPOILERMaar vooralsnog zit er weinig schot in de zaak omdat ik mij niet kan focussen op 'beter worden'. Ben sinds 2,5 maand werkloos (2 maanden vrijstelling van werk gehad) en dat was eigenlijk het enige nog wat mij op de been hield. Ritme, afleiding, zekerheid en sociale contacten. Mogelijk ook de reden waarom ik niet al veel eerder hulp heb gezocht. Alleen ben ik in die 2 maanden alleen maar achteruit gegaan tot het punt dat ik nu amper nog buiten kom.
Het probleem nu is dat ik mij elke dag opnieuw enorm druk maak over het hele traject. WW aangevraagd maar kreeg het advies om mij ziek te melden en de ziektewet in te gaan, omdat het proces van solliciteren nu even teveel is. Bleek achteraf dat mijn ex-werkgever eigenrisicodrager is als het aankomt op de ziektewet. Nu moest er dus weer contact komen met mijn ex-werkgever wat een enorme stressfactor is en uiteindelijk weer een externe partij die gaat beoordelen of ik inderdaad aanspraak maak op de ziektewet. In mijn hoofd werken zij voor mijn ex-werkgever en heb ik het vermoeden dat ze zo snel mogelijk zullen zeggen dat ik gewoon zou kunnen werken/solliciteren.
Ofwel een enorme opbouw van angst en piekergedachtes die mij weer helemaal van het pad afgebracht hebben sinds vorige week. Tel daar nog wat andere situaties bij op die niet helpen en je hebt de perfecte combinatie om er allemaal geen zin meer in te hebben. En dat nadat ik 2 weken geleden juist een enorm goede week had en weer dingen ondernam.
Ik heb gewoon even een tijdje rust nodig zodat ik ook echt aan dingen kan werken die mij al genoeg stress opleveren. Maar dat schijnt bij instanties nogal moeilijk te zijn.
Maar gewoon zelf bellen als het niet goed gaat. Dat is wel altijd het advies van mijn psycholoog in ieder geval. Je hebt een hoop regelwerk op je bordje liggen dus. Ik heb misschien nog wel wat tips waar je wat aan hebt.quote:
[..]
Ik heb inmiddels sinds een maand therapie, of nou ja eerst duizend en één intakegesprekken gehad natuurlijk en inmiddels sinds een week medicatie. De rest even in een spoiler gezet want langAls ik het bij jou zo lees mag ik eigenlijk niet klagen over mijn slaap.SPOILERMaar vooralsnog zit er weinig schot in de zaak omdat ik mij niet kan focussen op 'beter worden'. Ben sinds 2,5 maand werkloos (2 maanden vrijstelling van werk gehad) en dat was eigenlijk het enige nog wat mij op de been hield. Ritme, afleiding, zekerheid en sociale contacten. Mogelijk ook de reden waarom ik niet al veel eerder hulp heb gezocht. Alleen ben ik in die 2 maanden alleen maar achteruit gegaan tot het punt dat ik nu amper nog buiten kom.
Het probleem nu is dat ik mij elke dag opnieuw enorm druk maak over het hele traject. WW aangevraagd maar kreeg het advies om mij ziek te melden en de ziektewet in te gaan, omdat het proces van solliciteren nu even teveel is. Bleek achteraf dat mijn ex-werkgever eigenrisicodrager is als het aankomt op de ziektewet. Nu moest er dus weer contact komen met mijn ex-werkgever wat een enorme stressfactor is en uiteindelijk weer een externe partij die gaat beoordelen of ik inderdaad aanspraak maak op de ziektewet. In mijn hoofd werken zij voor mijn ex-werkgever en heb ik het vermoeden dat ze zo snel mogelijk zullen zeggen dat ik gewoon zou kunnen werken/solliciteren.
Ofwel een enorme opbouw van angst en piekergedachtes die mij weer helemaal van het pad afgebracht hebben sinds vorige week. Tel daar nog wat andere situaties bij op die niet helpen en je hebt de perfecte combinatie om er allemaal geen zin meer in te hebben. En dat nadat ik 2 weken geleden juist een enorm goede week had en weer dingen ondernam.
Ik heb gewoon even een tijdje rust nodig zodat ik ook echt aan dingen kan werken die mij al genoeg stress opleveren. Maar dat schijnt bij instanties nogal moeilijk te zijn.
Maak je een dagplanning? Het klinkt misschien een beetje kinderachtig maar als je behoefte hebt aan structuur kan dat wel helpen. Ik heb dat ook heel veel gedaan, zeker toen het slechter met me ging deed ik dat heel veel. Nu pak ik vaak op zondag avond mijn agenda erbij en maak ik een globale planning om de afspraken die ik al heb staan.
Heb je misschien iemand die je zou kunnen helpen met al het regelwerk met de instanties? Een familielid, goede vriend, anders een maatschappelijk werker? Voor de momentjes dat het moeilijk is?
En probeer je zelf iedere dag een complimentje te geven! Het zijn hele lullige dingetjes om nu te horen waarschijnlijk. Maar toen ik begon met de hulpverlening werden zulke dingen me ook verteld, en ik zat ook heel erg met die piekergedachtes, en negativiteit. En dat soort kleine positieve stapjes zijn het begin om de positiviteit weer te vinden.
Heel veel sterkte in ieder geval!
Sterkte. En als U** weigert je de ZW toe te kennen: zoek een advocaat en ga in bezwaar!
SPOILERIk moet straks naar overleg met mijn advocaat. Voel me alsof ik tachtig espresso's op heb en heb al twee keer gehuild. Hopelijk zijn mijn tranen nu op.
Planning zijn we voorzichtig mee begonnen. Eerst in kaart brengen wat de activiteiten nu zijn en elke dag 1 taak uitvoeren wat ik nu op zijn beloop laat. Vorige week dinsdag precies daarover gehad met behandelaar en ik was er ook enthousiast over, tot woensdag de poep de ventilator raakte met het werk gezeur wat ik hierboven vertelde.quote:
[..]
Je hebt een hoop regelwerk op je bordje liggen dus. Ik heb misschien nog wel wat tips waar je wat aan hebt.
Maak je een dagplanning? Het klinkt misschien een beetje kinderachtig maar als je behoefte hebt aan structuur kan dat wel helpen. Ik heb dat ook heel veel gedaan, zeker toen het slechter met me ging deed ik dat heel veel. Nu pak ik vaak op zondag avond mijn agenda erbij en maak ik een globale planning om de afspraken die ik al heb staan.
Heb je misschien iemand die je zou kunnen helpen met al het regelwerk met de instanties? Een familielid, goede vriend, anders een maatschappelijk werker? Voor de momentjes dat het moeilijk is?
En probeer je zelf iedere dag een complimentje te geven! Het zijn hele lullige dingetjes om nu te horen waarschijnlijk. Maar toen ik begon met de hulpverlening werden zulke dingen me ook verteld, en ik zat ook heel erg met die piekergedachtes, en negativiteit. En dat soort kleine positieve stapjes zijn het begin om de positiviteit weer te vinden.
Heel veel sterkte in ieder geval!
Nee wat dat betreft sta ik er alleen voor. Geen familie, geen maatschappelijk werker en geen vrienden. Althans daar kwam ik deze week achter. Had 1 goede vriendin maar op het moment dat ik het nodig had kon zij er niet voor mij zijn. Om goede redenen, dat wel. Al voelde dat alsnog alsof ik voor de zoveelste keer in de steek werd gelaten. Iets wat zij ook maar niet wil begrijpen. Later bleek ook nog is dat de verhoudingen tussen ons als vrienden schijnbaar heel anders lagen volgens mij dan volgens haar. Wat dat betreft zijn we eerder bekenden/kennissen van elkaar. En dat heeft mij eigenlijk helemaal gebroken. De laatste week heb ik er eigenlijk helemaal geen zin meer in om er energie in te steken om iets aan de situatie te doen.
Gek genoeg was het UWV eigenlijk verrassend medelevend toen ik contact met ze opnam. Zowel de casemanager van de WW als de casemanager van de ziektewet. Totdat het bleek dat mijn werkgever eigenrisicodrager is van de ziektewet en dat zij het dus zelf moeten regelen, in dit geval samen met een extern bedrijf. Zie het als een soort Arboarts constructie.quote:
@Duyvis: Ik voel je pijn, qua inkomenssituatie. Bang dat ik gek word van deze klotesituatie.
Sterkte. En als U** weigert je de ZW toe te kennen: zoek een advocaat en ga in bezwaar!SPOILERIk moet straks naar overleg met mijn advocaat. Voel me alsof ik tachtig espresso's op heb en heb al twee keer gehuild. Hopelijk zijn mijn tranen nu op.
Maar dank je.
Ik heb zelf via het WMO een indicatie gehad voor extra begeleiding omdat ik ook een beperkte kring heb voor hulp bij zulke dingen. Ik had daar een ingang voor omdat ik een uitkeringsaanvraag had lopen, maar misschien kan de psycholoog je ook wel op weg helpen met zoiets. Ik kan me voorstellen dat dat fijn voelt.quote:
[..]
Planning zijn we voorzichtig mee begonnen. Eerst in kaart brengen wat de activiteiten nu zijn en elke dag 1 taak uitvoeren wat ik nu op zijn beloop laat. Vorige week dinsdag precies daarover gehad met behandelaar en ik was er ook enthousiast over, tot woensdag de poep de ventilator raakte met het werk gezeur wat ik hierboven vertelde.
Nee wat dat betreft sta ik er alleen voor. Geen familie, geen maatschappelijk werker en geen vrienden. Althans daar kwam ik deze week achter. Had 1 goede vriendin maar op het moment dat ik het nodig had kon zij er niet voor mij zijn. Om goede redenen, dat wel. Al voelde dat alsnog alsof ik voor de zoveelste keer in de steek werd gelaten. Iets wat zij ook maar niet wil begrijpen. Later bleek ook nog is dat de verhoudingen tussen ons als vrienden schijnbaar heel anders lagen volgens mij dan volgens haar. Wat dat betreft zijn we eerder bekenden/kennissen van elkaar. En dat heeft mij eigenlijk helemaal gebroken. De laatste week heb ik er eigenlijk helemaal geen zin meer in om er energie in te steken om iets aan de situatie te doen.
[..]
Gek genoeg was het UWV eigenlijk verrassend medelevend toen ik contact met ze opnam. Zowel de casemanager van de WW als de casemanager van de ziektewet. Totdat het bleek dat mijn werkgever eigenrisicodrager is van de ziektewet en dat zij het dus zelf moeten regelen, in dit geval samen met een extern bedrijf. Zie het als een soort Arboarts constructie.
Maar dank je.
En misschien helpt het voor jezelf als je de dingen die je moet doen in kleinere stukjes ophakt? Als ik naar het grote geheel kijk loop ik ook vast, daarom probeer ik het altijd stapje voor stapje te bekijken. Iets is beter dan niets zeg maar.
SPOILERIk krijg dus een uitkering en het werd voorlopig nog niet van me verwacht dat ik met vrijwilligerswerk zou beginnen maar dat wilde ik zelf graag. Dus ben ik bij de kringloop begonnen. Mijn begeleidster daar is een hele aardige vrouw waar ik het erg goed mee kan vinden, alleen zei zelf is helaas nooit op de werkvloer aanwezig. De bedoeling was dat ik er twee keer per week een dagdeel zou gaan beginnen. Bij alles wat ik doe merk ik progressie, en gaat het beter. Maar hierbij sta ik stil. Ik ben er of een uurtje of twee, en ben dan helemaal gesloopt, of ik raak totaal in paniek en kom helemaal nergens.
Nu heb ik het hier met mijn begeleidster aan huis over gehad, en met de psycholoog. En ik denk eigenlijk dat ik er niet zo goed tussen pas. Daarom heb ik een gesprek met mijn jobcoach aan gevraagd om over het vrijwilligerswerk te praten en te kijken of er andere mogelijkheden zijn. En dat is morgen. Ik wilde in de tussentijd wel gewoon naar de kringloop blijven gaan maar heb vanmiddag toch afgezegd omdat mijn hoofd zo verschrikkelijk vol zit, en deze benadering kost me al best veel energie op zich. En daarom heb ik een mail gestuurd naar mijn begeleidster waarin ik dit uitleg. Maar ik ben teleurgesteld in mezelf dat ik dit vrijwilligerswerk niet volhoud totdat ik met de gemeente bekeken heb of ik iets anders kan doen.
Ben wel lekker lief dagboek like bezig vandaag. Heb het even nodig blijkbaar.
psycholoog was niet bereikbaar.[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 17-10-2017 16:37:46 ]
Mijn psych/therapeut/begeleider, geen idee hoe ik haar moet noemenquote:
[..]
Ik heb zelf via het WMO een indicatie gehad voor extra begeleiding omdat ik ook een beperkte kring heb voor hulp bij zulke dingen. Ik had daar een ingang voor omdat ik een uitkeringsaanvraag had lopen, maar misschien kan de psycholoog je ook wel op weg helpen met zoiets. Ik kan me voorstellen dat dat fijn voelt.
En misschien helpt het voor jezelf als je de dingen die je moet doen in kleinere stukjes ophakt? Als ik naar het grote geheel kijk loop ik ook vast, daarom probeer ik het altijd stapje voor stapje te bekijken. Iets is beter dan niets zeg maar.
, weet er wel vanaf. Het gaat vooral om het inkomsten gedeelte. Ik ben echt niet te beroerd om te werken, dat doe ik al vanaf dat ik 18 was. Alleen het is nu gewoon even tijd om orde op zaken te stellen, te werken aan mijzelf zodat ik ook weer toe ben aan een nieuwe uitdaging en ze daar ook op mij kunnen rekenen zonder dat ik mij na een tijd weer ziek moet gaan melden met de nodige klachten.Kleine stukjes probeer ik al. Maar als je vervolgens weer 3 stappen terug zet en vervolgens weer niks doet wordt de berg steeds groter.
Jammer dat hij niet bereikbaar was. Ik denk als je gewoon open en eerlijk bent tegen die jobcoach dat het wel positief gaat zijn. Je toont initiatief en dat wordt over het algemeen wel gewaardeerd.quote:
Heb nog even gebeld naar de psychiater omdat ik me heel onrustig begon te voelen, die zou me terugbellen. Toen dus maar even de deur uit gegaan. Na overleg met hem besloten dat we alles even zo houden en dat hij me volgende week belt, en dan hopen dat de jobcoach het positief oppakt morgen. Daar ben ik zo bang voor.
Ben wel lekker lief dagboek like bezig vandaag. Heb het even nodig blijkbaar.
Krijg ik 1 van m'n meest belangrijke besef-momenten terwijl ik in de wachtkamer loop te ijsberen!
Ik weet ein-de-lijk wat dat grootste ding is waar ik al jaren mee in m'n maag zit!
Tis alleen jammer dat het verdere gedoe met m'n hulpverlening maar niet dood wil
De rest van de dag ga ik alleen nog maar yolo-en!
en ik ben moe Geef jezelf nou gewoon eens credits voor het proberen. Soms lukt het, soms niet. Zo ZIJN dingen. En dan kun je nooit meer iets proberen of toch voorzichtig weer eens iets oppakken. En dat deed je. En hopelijk blijf je dat ook doen. Anders doe je jezelf echt tekort.quote:
Heb nog even gebeld naar de psychiater omdat ik me heel onrustig begon te voelen, die zou me terugbellen. Toen dus maar even de deur uit gegaan. Na overleg met hem besloten dat we alles even zo houden en dat hij me volgende week belt, en dan hopen dat de jobcoach het positief oppakt morgen. Daar ben ik zo bang voor.
Ben wel lekker lief dagboek like bezig vandaag. Heb het even nodig blijkbaar.
Je zegt notabene zelf dat je nog helemaal niet MOEST. En toch deed je het. Daar mag je trots op zijn. Dat het niet zo uitpakt als je had gehoopt is jammer, maar niet meer dan dat.
Door het onverwachte mooie weer heeft mn stemming echt een sprongetje gemaakt en ik heb mezelf dan ook gelijk gedwongen in actie te komen en weer eens een heel lang stuk te gaan wandelen. Daar merk ik gelijk de positieve effecten van. Ik hoop dat ik dit weer kan ombuigen naar een gewoonte ipv iets dat ik eens in de zoveel weken doe
zou ook graag willen dat het altijd dit weer bleef 
Dit probeerde ik dus te zeggen, jij verpakt het wat vriendelijker.quote:
[..]
Geef jezelf nou gewoon eens credits voor het proberen. Soms lukt het, soms niet. Zo ZIJN dingen. En dan kun je nooit meer iets proberen of toch voorzichtig weer eens iets oppakken. En dat deed je. En hopelijk blijf je dat ook doen. Anders doe je jezelf echt tekort.
Je zegt notabene zelf dat je nog helemaal niet MOEST. En toch deed je het. Daar mag je trots op zijn. Dat het niet zo uitpakt als je had gehoopt is jammer, maar niet meer dan dat.
Das gemeen.quote:
Ik heb vaak zo veel moeite mezelf in beweging te krijgen. Letterlijk, met lichaamsbeweging, maar ook in m'n gedachten.
Door het onverwachte mooie weer heeft mn stemming echt een sprongetje gemaakt en ik heb mezelf dan ook gelijk gedwongen in actie te komen en weer eens een heel lang stuk te gaan wandelen. Daar merk ik gelijk de positieve effecten van. Ik hoop dat ik dit weer kan ombuigen naar een gewoonte ipv iets dat ik eens in de zoveel weken doe
Ik getij namelijk beter met druilerig weer. Maar ik herken het probleem met lichaamsbeweging. Ik zou met liefde weer willen gaan zwemmen omdat ik nu al weet dat ik daar blij van zou kunnen worden. Maar gezien een hoop onzekerheid doe ik het niet en loopt het geheid uit op drama als ik het wel doe. Maar lekker bezig!
Waarom denk je dat het drama wordt?quote:
[..]
Dit probeerde ik dus te zeggen, jij verpakt het wat vriendelijker.
[..]
Das gemeen.
Maar lekker bezig!
Ik heb twee weken geleden ruzie gehad met mijn moeder en ik worstel weer zo verschrikkelijk erg met die gevoelens, en ik worstel weer met het feit dat ik worstel met die gevoelens. En hoe mijn moeder dezelfde situatie zo bizar anders kan zien.quote:
[..]
Geef jezelf nou gewoon eens credits voor het proberen. Soms lukt het, soms niet. Zo ZIJN dingen. En dan kun je nooit meer iets proberen of toch voorzichtig weer eens iets oppakken. En dat deed je. En hopelijk blijf je dat ook doen. Anders doe je jezelf echt tekort.
Je zegt notabene zelf dat je nog helemaal niet MOEST. En toch deed je het. Daar mag je trots op zijn. Dat het niet zo uitpakt als je had gehoopt is jammer, maar niet meer dan dat.
Het streberige zal voor een deel wel in mijn karakter zitten. Maar het is er ook wel echt ingestampt zeg maar. En er zingen heel veel herinneringen door mijn hoofd die op zichzelf niet zoveel voorstellen. Maar alles bij elkaar word ik er gewoon heel verdrietig van.
De ruzie met je moeder was gerelateerd aan het kringloopwerk oid?quote:
[..]
Ik heb twee weken geleden ruzie gehad met mijn moeder en ik worstel weer zo verschrikkelijk erg met die gevoelens, en ik worstel weer met het feit dat ik worstel met die gevoelens. En hoe mijn moeder dezelfde situatie zo bizar anders kan zien.
Het streberige zal voor een deel wel in mijn karakter zitten. Maar het is er ook wel echt ingestampt zeg maar. En er zingen heel veel herinneringen door mijn hoofd die op zichzelf niet zoveel voorstellen. Maar alles bij elkaar word ik er gewoon heel verdrietig van.
Je mag ook best verdrietig zijn dat dingen niet lukken toch? Is iets anders dan jezelf de schuld geven...
Onzekerheid, ik ben namelijk een dikkerdje. Dan begin meteen de bovenkamer weer te werken met de standaard gedachtes: ze kijken naar mij, wat zullen ze wel niet denken, etc. Alleen zou het dus sowieso al geen optie zijn op het moment. Zelfs samen met iemand die ik vertrouw zou ik mij al niet op mijn gemak voelen.quote:
[..]
Waarom denk je dat het drama wordt?
Nou en, je zegt het zelf, je BENT een dikkerdje. Dat zullen anderen ook heus wel zien en daar zullen anderen ook heus wel een mening over hebben. Dikke schijt. Ook weer zo iets, ok zijn met je dikheid levert veel minder gedoe op. Makkelijk gezegd hoor, ik weet het. Ik vertoon me ook niet supergraag in bikini (mededikkerdje hier)... Maar laat jezelf toch niet iets ontzeggen door fucking nitwits.quote:
[..]
Onzekerheid, ik ben namelijk een dikkerdje. Dan begin meteen de bovenkamer weer te werken met de standaard gedachtes: ze kijken naar mij, wat zullen ze wel niet denken, etc. Alleen zou het dus sowieso al geen optie zijn op het moment. Zelfs samen met iemand die ik vertrouw zou ik mij al niet op mijn gemak voelen.
Nee met mijn woning. Kwam er heel kort door de bocht op neer dat ik mijn PTSS maar opzij moest zetten voor schilderwerk, want ik kon best wel even op mijn tenen lopen en moest maar even normaal doen. En juist die, je loopt maar even op je tenen en doet normaal voor de buitenwereld is voor mijn gevoel een van de oorzaken dat ik nu zit waar ik zit zeg maar.quote:
[..]
De ruzie met je moeder was gerelateerd aan het kringloopwerk oid?
Je mag ook best verdrietig zijn dat dingen niet lukken toch? Is iets anders dan jezelf de schuld geven...
En ik ben het een beetje kotsbeu om dat maar te doen voor hun en wil me gewoon op dingen als de kringloop kunnen richten want ik ben juist knetterhard bezig om normaal te kunnen doen zeg maar.
Geen idee of dit te snappen is.
Ik geloof dat ik je wel snap, ja.quote:
[..]
Doordat het lastig is om te begrijpen wat PTSS is denk ik. Mijn ouders begrijpen bijvoorbeeld niet waarom de schilders aan mijn huis me zoveel spanning opleveren en waarom ik dan wat verder denk over hoe dat aan te pakken. Het is dan erg makkelijk zeggen dat het wel los zal lopen bijvoorbeeld.
Je twijfelt ook natuurlijk wel altijd heel erg of het aan je "echte zelf" (snap je dan wat ik bedoel?) ligt met zulke dingen, en of het niet de ptss is zeg maar, of dat een oplossing slecht is. Maar ik mag hopen dat mijn psycholoog dat dan wel aankaart toch?
Lastig om die twee zaken te onderscheiden wel. Ik zie het soms als onderdeel van mezelf en soms, wanneer het echt niet goed gaat, om mezelf te kalmeren, en ik signalen heel helder herken probeer ik het daar waar dat zo is ook neer te leggen bij de PTSS. Maar goed.. als je zo jong al een trauma oploopt heeft dat invloed op je ontwikkeling. Dus wanneer ben jij jij en wanneer is het de PTSS? Die grens is dun en loopt in elkaar over, vind ik.
PS: en soms moet je andermans onbegrip ook bij hunzelf laten hoor. Er kan van alles, ook aan hun zijde, gaande zijn waardoor ze je niet snappen. Het hoeft echt niet aan jouw manier van doen te maken te hebben. Al is dat misschien lastig wanneer het je ouders betreft. Mij doet het nog steeds zeer wanneer mijn familie er niets van snapt of wil snappen.
Beetje afhankelijk van de dosering en hoe lang je het in eerste instantie hebt gebruikt, denk ik.quote:
Wat is het effect van een week niet je antidepressivum innemen? Ik merk er zelf niks van, maar hoeveel kwaad kan het?
Ben je aan het afbouwen? Of wil je cold turkey stoppen?
Ik heb het een week niet gebruikt en wil nu weer beginnen, vraag me af of dat consequenties voor de werking heeft.quote:
[..]
Beetje afhankelijk van de dosering en hoe lang je het in eerste instantie hebt gebruikt, denk ik.
Ben je aan het afbouwen? Of wil je cold turkey stoppen?
Dat durf ik je niet te zeggen. Kan afhankelijk zijn van de spiegel die je eerder evt opgebouwd hebt en de halfwaardetijd van het middel zelf. Zou even overleggen met de arts als ik jou wasquote:
[..]
Ik heb het een week niet gebruikt en wil nu weer beginnen, vraag me af of dat consequenties voor de werking heeft.
.Ik snap 'm nietquote:
Heb er vandaag eens over na zitten denken van, wanneer is het ptss en wanneer is het complexe ptss. Mijn behandelaar heeft het ook al eens benoemd dat wanneer je er al zo lang mee rond loopt, dat het gedeeltelijk verweven kan zitten in je persoonlijkheid. Maar als dat zo is spreek je van complexe ptss toch? Misschien moet ik dat volgende week eens aankaarten bij haar want ik denk dat wat meer duidelijkheid me beter zou helpen.quote:
[..]
Ik geloof dat ik je wel snap, ja.
Lastig om die twee zaken te onderscheiden wel. Ik zie het soms als onderdeel van mezelf en soms, wanneer het echt niet goed gaat, om mezelf te kalmeren, en ik signalen heel helder herken probeer ik het daar waar dat zo is ook neer te leggen bij de PTSS. Maar goed.. als je zo jong al een trauma oploopt heeft dat invloed op je ontwikkeling. Dus wanneer ben jij jij en wanneer is het de PTSS? Die grens is dun en loopt in elkaar over, vind ik.
PS: en soms moet je andermans onbegrip ook bij hunzelf laten hoor. Er kan van alles, ook aan hun zijde, gaande zijn waardoor ze je niet snappen. Het hoeft echt niet aan jouw manier van doen te maken te hebben. Al is dat misschien lastig wanneer het je ouders betreft. Mij doet het nog steeds zeer wanneer mijn familie er niets van snapt of wil snappen.
SPOILERVooral in het geval van mijn moeder frustreert het me en maakt het me heel verdrietig. Omdat ik in mijn moeder twee druppels water van mezelf zie op sommige momenten, of Nouja andersom dan. Ze heeft alleen een heel beschermd wereldje gehad waardoor het wel redelijk goed gekomen is met haar voor mijn gevoel. Klinkt dat lullig om te zeggen? Maar heel veel van de dingen waar ik last van heb zie ik terug bij haar en heb heb ik van haar overgenomen, en ze verwijt haar moeder eigenlijk een heleboel en legt daarmee een heleboel onvermogen bij zichzelf neer. Ik heb daar ook last van, maar ik wil er wel mee aan de slag om anders te leren zeg maar.
En ik begin er op dit moment ook moedeloos van te worden. Dat ze denkt dat ze mij telkens maar een schop onder mijn reet kan komen geven van hoe het volgens haar moet en dat het dan goed komt zeg maar. Daarom probeer ik haar eigenlijk niet meer bij situaties te betrekken waarbij ze denkt dat ze dat kan doen. Want dan raak ik van streek omdat ze me daarmee kwetst. En dan raakt zei helemaal van de rel want ze kan er allemaal niks aan doen en zei doet niks fout en Mja.. En laatst heeft ze me dus toch weer in die hoek gekregen en ik baal ervan dat het dr weer gelukt is.
Zelfzorg.quote:
Op Ik snap dat je er gevoelig voor bent jaquote:
[..]
Heb er vandaag eens over na zitten denken van, wanneer is het ptss en wanneer is het complexe ptss. Mijn behandelaar heeft het ook al eens benoemd dat wanneer je er al zo lang mee rond loopt, dat het gedeeltelijk verweven kan zitten in je persoonlijkheid. Maar als dat zo is spreek je van complexe ptss toch? Misschien moet ik dat volgende week eens aankaarten bij haar want ik denk dat wat meer duidelijkheid me beter zou helpen.SPOILERVooral in het geval van mijn moeder frustreert het me en maakt het me heel verdrietig. Omdat ik in mijn moeder twee druppels water van mezelf zie op sommige momenten, of Nouja andersom dan. Ze heeft alleen een heel beschermd wereldje gehad waardoor het wel redelijk goed gekomen is met haar voor mijn gevoel. Klinkt dat lullig om te zeggen? Maar heel veel van de dingen waar ik last van heb zie ik terug bij haar en heb heb ik van haar overgenomen, en ze verwijt haar moeder eigenlijk een heleboel en legt daarmee een heleboel onvermogen bij zichzelf neer. Ik heb daar ook last van, maar ik wil er wel mee aan de slag om anders te leren zeg maar.
En ik begin er op dit moment ook moedeloos van te worden. Dat ze denkt dat ze mij telkens maar een schop onder mijn reet kan komen geven van hoe het volgens haar moet en dat het dan goed komt zeg maar. Daarom probeer ik haar eigenlijk niet meer bij situaties te betrekken waarbij ze denkt dat ze dat kan doen. Want dan raak ik van streek omdat ze me daarmee kwetst. En dan raakt zei helemaal van de rel want ze kan er allemaal niks aan doen en zei doet niks fout en Mja.. En laatst heeft ze me dus toch weer in die hoek gekregen en ik baal ervan dat het dr weer gelukt is.
. Iedereen heeft zijn moeder/vader nodig. En om dan elke keer weer die bevestiging te krijgen van afwijzing/of iets anders naars, ja, da's enorm pijnlijk. Maar goed dat je je bewust bent van bepaalde patronen en die ook wilt doorbreken! Daarin ben jij al anders en heel goed bezig.
Heb je het ook wel eens over de relatie met je moeder tijdens de sessies?
Euuuwh, ok.quote:
Ik merkte bij alle vier de antidepressiva die ik heb geslikt al na een dag onttrekkingsverschijnselen (brain zaps). Was je net begonnen en/of had je een lage dosis?quote:
Wat is het effect van een week niet je antidepressivum innemen? Ik merk er zelf niks van, maar hoeveel kwaad kan het?
Je had onttrekkingsverschijnselen kunnen krijgen maar die zeg je niet te hebben. Of het terugkeren of verergeren van psychische klachten, het ontstaan van nieuwe. Als je het weer gaat slikken kan het zijn dat je weer de bijwerkingen krijgt die je had bij het starten met het medicijn- als je die toen had.
De bloedspiegel die je had opgebouwd zal nu behoorlijk verlaagd zijn dus ja, dat heeft consequenties voor de werking. Het kan zijn dat, ook als je nu meteen begint, je alsnog iets gaat merken van het stoppen, denk ik, omdat het weer even duurt voordat het medicijn terug op de eerdere spiegel is.
Waarom besloot je ermee te stoppen?
[ Bericht 1% gewijzigd door kuolema op 17-10-2017 21:07:16 ]
quote:
[..]
Ik snap dat je er gevoelig voor bent ja
Maar goed dat je je bewust bent van bepaalde patronen en die ook wilt doorbreken! Daarin ben jij al anders en heel goed bezig.
Heb je het ook wel eens over de relatie met je moeder tijdens de sessies?
SPOILERJawel maar zolang mijn moeder deze houding aanneemt, kan ik dus eigenlijk alleen maar voor mezelf een acceptabele afstand bewaren of proberen haar een keer mee naar therapie te nemen. Die conclusie hebben we eigenlijk getrokken.
Nou zou ik haar best een keer mee naar therapie willen nemen, maar dus juist niet met deze houding zeg maar. Misschien een beetje egoïstisch van me, maar ik heb op dit moment mijn handen vol aan mezelf. Ik zou er graag met een beetje een teamgevoel heen gaan en dat vraagt voor mijn gevoel zo'n andere manier van denken van haar, ik vind dat ze daar eerst zelf met een therapeut aan moet gaan werken. En daar hangt ze hele wisselende verhalen over op. Zolang ze normaal is, is er sowieso niks aan de hand en word haar deel dood gezwegen. Als ze over de rel gaat, is ze of dood normaal en heeft ze geen hulp nodig. Of laatst had ze wel hulp gehad opeens en zou ik niet met haar mee daar naartoe willen, maar daar heeft ze me nooit IETS over verteld. Dus ik snap het ook niet zo goed meer.
Daarom heb ik morgen mijn vader uitgenodigd. Ik ben benieuwd hoe mijn moeder heeft overgebracht wat er gebeurd is, wil hem graag meer vragen over die zogenaamde therapie, mijn kant nog een keer proberen te vertellen. En afhankelijk van die reactie gaat het deurtje misschien voorlopig wel even helemaal dicht. Het is niet dat ik mijn moeder niet begrijp, maar je kan niet eeuwig in de "ik kan er niks aan doen" rol blijven hangen.
Het is een klassiek geval van makkelijker gezegd dan gedaan inderdaad...quote:
[..]
Nou en, je zegt het zelf, je BENT een dikkerdje. Dat zullen anderen ook heus wel zien en daar zullen anderen ook heus wel een mening over hebben. Dikke schijt. Ook weer zo iets, ok zijn met je dikheid levert veel minder gedoe op. Makkelijk gezegd hoor, ik weet het. Ik vertoon me ook niet supergraag in bikini (mededikkerdje hier)... Maar laat jezelf toch niet iets ontzeggen door fucking nitwits.
Hey maar is dit niet precies waar we t gisteren over hadden? Kan het zijn dat je nu je een grens voelt en die aangeeft door af te bellen wat van je apropos bent?quote:
Ik zet met iets in mijn maag wat mijn paniekstemmetjes begint over te nemen.SPOILERIk krijg dus een uitkering en het werd voorlopig nog niet van me verwacht dat ik met vrijwilligerswerk zou beginnen maar dat wilde ik zelf graag. Dus ben ik bij de kringloop begonnen. Mijn begeleidster daar is een hele aardige vrouw waar ik het erg goed mee kan vinden, alleen zei zelf is helaas nooit op de werkvloer aanwezig. De bedoeling was dat ik er twee keer per week een dagdeel zou gaan beginnen. Bij alles wat ik doe merk ik progressie, en gaat het beter. Maar hierbij sta ik stil. Ik ben er of een uurtje of twee, en ben dan helemaal gesloopt, of ik raak totaal in paniek en kom helemaal nergens.
Nu heb ik het hier met mijn begeleidster aan huis over gehad, en met de psycholoog. En ik denk eigenlijk dat ik er niet zo goed tussen pas. Daarom heb ik een gesprek met mijn jobcoach aan gevraagd om over het vrijwilligerswerk te praten en te kijken of er andere mogelijkheden zijn. En dat is morgen. Ik wilde in de tussentijd wel gewoon naar de kringloop blijven gaan maar heb vanmiddag toch afgezegd omdat mijn hoofd zo verschrikkelijk vol zit, en deze benadering kost me al best veel energie op zich. En daarom heb ik een mail gestuurd naar mijn begeleidster waarin ik dit uitleg. Maar ik ben teleurgesteld in mezelf dat ik dit vrijwilligerswerk niet volhoud totdat ik met de gemeente bekeken heb of ik iets anders kan doen.
Het is echt heel goed dat je besluit niet te gaan als het niet gaat. En natuurlijk zou je liever alsnog je vrijwilligerswerk doen, maar het is oke als het niet lukt. Dat mag, en je kunt beter nu even lief voor jezeld zijn dan dat je daar als hoopje ellende rondloopt omdat je vond dat je had moeten gaan om weetikveel wat aan jezeld te bewijzen.
Ik heb dat ook zo. Ben al 3 dagen lekker op de fiets op pad en fijn buiten aan het zijn terwijl de 2 weken ervoor ik gevoelsmatig helemaal vast aan t roesten was op de bank.quote:
Ik heb vaak zo veel moeite mezelf in beweging te krijgen. Letterlijk, met lichaamsbeweging, maar ook in m'n gedachten.
Door het onverwachte mooie weer heeft mn stemming echt een sprongetje gemaakt en ik heb mezelf dan ook gelijk gedwongen in actie te komen en weer eens een heel lang stuk te gaan wandelen. Daar merk ik gelijk de positieve effecten van. Ik hoop dat ik dit weer kan ombuigen naar een gewoonte ipv iets dat ik eens in de zoveel weken doe
Het lastige met ouders is dat je aan ze ene kant graag steun van ze wil, maar het aan de andere lant net mensen zijn.quote:
[..]SPOILERJawel maar zolang mijn moeder deze houding aanneemt, kan ik dus eigenlijk alleen maar voor mezelf een acceptabele afstand bewaren of proberen haar een keer mee naar therapie te nemen. Die conclusie hebben we eigenlijk getrokken.
Nou zou ik haar best een keer mee naar therapie willen nemen, maar dus juist niet met deze houding zeg maar. Misschien een beetje egoïstisch van me, maar ik heb op dit moment mijn handen vol aan mezelf. Ik zou er graag met een beetje een teamgevoel heen gaan en dat vraagt voor mijn gevoel zo'n andere manier van denken van haar, ik vind dat ze daar eerst zelf met een therapeut aan moet gaan werken. En daar hangt ze hele wisselende verhalen over op. Zolang ze normaal is, is er sowieso niks aan de hand en word haar deel dood gezwegen. Als ze over de rel gaat, is ze of dood normaal en heeft ze geen hulp nodig. Of laatst had ze wel hulp gehad opeens en zou ik niet met haar mee daar naartoe willen, maar daar heeft ze me nooit IETS over verteld. Dus ik snap het ook niet zo goed meer.
Daarom heb ik morgen mijn vader uitgenodigd. Ik ben benieuwd hoe mijn moeder heeft overgebracht wat er gebeurd is, wil hem graag meer vragen over die zogenaamde therapie, mijn kant nog een keer proberen te vertellen. En afhankelijk van die reactie gaat het deurtje misschien voorlopig wel even helemaal dicht. Het is niet dat ik mijn moeder niet begrijp, maar je kan niet eeuwig in de "ik kan er niks aan doen" rol blijven hangen.
Mijn eigen moeder is kort samengevat knettergestoord en ik heb door de jaren heen geleerd genoeg afstand te nemen zodat ze niet over mijn grenzen dendert maar haar dichtbij genoeg te laten om iets van een band te kunnen hebben.
Wat jou zou kunnen helpen is te stoppen met het hebben van verwachten dat ze je begrijpt en daarnaar handelt. Het zou kunnen dat ze ooit verandert maar dat is haar keuze en verantwoordelijkheid. En jij mag zolang ze jou kwetst met haar gedrag grenzen stellen. Heel duidelijk aangeven wat wel en niet kan, gaat ze eroverheen aangeven en luistert ze niet het gesprek beëindigen.
Mijn moeder vind de burnout die ik heb gehad onzin, heeft ze me letterlijk zo gezegd. Dus als ze vraagt hoe het gaat vertel ik wel dat ik nog bepaalde problemen heb en in therapie zit. Maar no way dat zij iets te horen krijgt over wat ik bespreek. Laatst belt ze me halfdronken op 'En hoe is het met je therapie?' Daar antwoord ik dan heel neutraal op 'We zijn nog aan het uitzoeken wat precies het probleem is, komt vast goed. Hoe is het met jou?' En hoewel ik liever een moeder heb die wel normaal en begrijpend is raakt dit me nauwelijks omdat ik van haar eigenlijk weinig verwacht.
Bedankt voor je uitgebreide reactie op deze post en die erboven. Hierboven klopt het inderdaad dat ik een grens aanvoel, en ik ben heel erg bang voor hoe die ontvangen gaat worden door mijn jobcoach/de kringloop. Normaal krijg ik ook altijd wel een reactie terug, en nu heb ik geen mailtje terug gehad. Ik had eerst een andere jobcoach, met haar kon ik het heel goed vinden. Vanmiddag heb ik een gesprek. Ik heb voor mezelf wat worst case scenario's bedacht, hoe ik het dan af zou kunnen kappen zodat het niet weer een verschrikkelijke ervaring word, just in case.quote:
[..]
Het lastige met ouders is dat je aan ze ene kant graag steun van ze wil, maar het aan de andere lant net mensen zijn.
Mijn eigen moeder is kort samengevat knettergestoord en ik heb door de jaren heen geleerd genoeg afstand te nemen zodat ze niet over mijn grenzen dendert maar haar dichtbij genoeg te laten om iets van een band te kunnen hebben.
Wat jou zou kunnen helpen is te stoppen met het hebben van verwachten dat ze je begrijpt en daarnaar handelt. Het zou kunnen dat ze ooit verandert maar dat is haar keuze en verantwoordelijkheid. En jij mag zolang ze jou kwetst met haar gedrag grenzen stellen. Heel duidelijk aangeven wat wel en niet kan, gaat ze eroverheen aangeven en luistert ze niet het gesprek beëindigen.
Mijn moeder vind de burnout die ik heb gehad onzin, heeft ze me letterlijk zo gezegd. Dus als ze vraagt hoe het gaat vertel ik wel dat ik nog bepaalde problemen heb en in therapie zit. Maar no way dat zij iets te horen krijgt over wat ik bespreek. Laatst belt ze me halfdronken op 'En hoe is het met je therapie?' Daar antwoord ik dan heel neutraal op 'We zijn nog aan het uitzoeken wat precies het probleem is, komt vast goed. Hoe is het met jou?' En hoewel ik liever een moeder heb die wel normaal en begrijpend is raakt dit me nauwelijks omdat ik van haar eigenlijk weinig verwacht.
Hoe ik die grenzen dan duidelijker aan kan geven bij mijn moeder kan ik misschien nog wel eens bespreken met mijn psycholoog. Ik herken wel veel van wat je verteld van hoe je dat ervaart.
quote:Op woensdag 18 oktober 2017 10:29 schreef Lonaa het volgende:
Ik kom schoorvoetend even on de hoek kijken...
quote:
Ik vind het altijd lastig om hier te posten, maar wil wel mijn aanwezigheid 'kenbaar' maken ofzo.
Verdriet als default, boos dat dat zo is, boos uit hulpeloosheid, bang dat het nooit over gaat en vervolgens denk ik 'laat allemaal maar zitten dan'.
Ik probeer het wel, valkuilen dichttimmeren, praten, braaf meds slikken, niet vluchten. Langzaam door blijven lopen, maar het is zo zwaar.
Ik denk dat dat ook het beste is wat je nu kunt doen. Als je naar de lange termijn kijkt, gaat het nu dan wel beter dan eerst?quote:
De afgelopen weken word ik heen en weer geslingerd tussen gevoelens van onverschilligheid, boosheid, verdriet en angst.
Verdriet als default, boos dat dat zo is, boos uit hulpeloosheid, bang dat het nooit over gaat en vervolgens denk ik 'laat allemaal maar zitten dan'.
Ik probeer het wel, valkuilen dichttimmeren, praten, braaf meds slikken, niet vluchten. Langzaam door blijven lopen, maar het is zo zwaar.
Ik denk het.quote:
[..]
Ik denk dat dat ook het beste is wat je nu kunt doen. Als je naar de lange termijn kijkt, gaat het nu dan wel beter dan eerst?
Ik probeer dat zelf altijd tegen mezelf te zeggen om door te gaan op de manier zoals ik bezig ben al voel ik de voortgang niet zo op het moment zelf. Ik heb voor mijn gevoel een beetje hetzelfde als jou op het moment, al blijf ik er uiterlijk vrij kalm onder.quote:
Het is dat grote zwarte gat, dat niks. Ik wil wel vluchten, verdoven. Die drang is groot, maar ik wil ook normaal functioneren.quote:
[..]
Ik probeer dat zelf altijd tegen mezelf te zeggen om door te gaan op de manier zoals ik bezig ben al voel ik de voortgang niet zo op het moment zelf. Ik heb voor mijn gevoel een beetje hetzelfde als jou op het moment, al blijf ik er uiterlijk vrij kalm onder.
Nou ja, for now zit ik gewoon te studeren, so it's something
Ik ben bang dat het teveel over mezelf praten word, maar ik kan hierin alleen maar advies geven over wat ik ermee doe, en ook dat had ik gister. Heb er met de psychiater over gesproken of ik toch weer aan de oxazepam wilde of niet, omdat ik ook gewoon even niks wilde. Rust. Heb er uiteindelijk voor besloten om het niet te doen. De nacht is niks, rust. En nu mijn nachten ook wat beter zijn werkt het ook een beetje merk ik.quote:
[..]
Het is dat grote zwarte gat, dat niks. Ik wil wel vluchten, verdoven. Die drang is groot, maar ik wil ook normaal functioneren.
Nou ja, for now zit ik gewoon te studeren, so it's something
Hoe slaap jij?
Ik slaap matig. Niet altijd slecht, zeker niet altijd goed. Vrij licht en doorslapen is lastig. Daarbij is wakker worden ook echt wakker worden.quote:
[..]
Ik ben bang dat het teveel over mezelf praten word, maar ik kan hierin alleen maar advies geven over wat ik ermee doe, en ook dat had ik gister. Heb er met de psychiater over gesproken of ik toch weer aan de oxazepam wilde of niet, omdat ik ook gewoon even niks wilde. Rust. Heb er uiteindelijk voor besloten om het niet te doen. De nacht is niks, rust. En nu mijn nachten ook wat beter zijn werkt het ook een beetje merk ik.
Hoe slaap jij?
In het kasjte ligt nog valium, voor het geval dat, en aan de ene kant wil ik dat nu. Rust, verdwijnen, relaxt, maar ik moet ook dingen, van mezelf.
En mezelf kennende blijf ik dan vandaag een beetje doorslepen, en dan is het eindelijk 5 uur en dan wacht ik op morgen, en hoop ik dat het beter wordt.
Is het dan niet verstandig om jezelf in ieder geval goede nachtrust te gunnen?quote:
[..]
Ik slaap matig. Niet altijd slecht, zeker niet altijd goed. Vrij licht en doorslapen is lastig. Daarbij is wakker worden ook echt wakker worden.
In het kasjte ligt nog valium, voor het geval dat, en aan de ene kant wil ik dat nu. Rust, verdwijnen, relaxt, maar ik moet ook dingen, van mezelf.
En mezelf kennende blijf ik dan vandaag een beetje doorslepen, en dan is het eindelijk 5 uur en dan wacht ik op morgen, en hoop ik dat het beter wordt.
Ik vind mn nachtrust niet dusdanig slecht dat ik daar meds voor moet slikken, eigenlijk.quote:
[..]
Is het dan niet verstandig om jezelf in ieder geval goede nachtrust te gunnen?
Oh sorry ik dacht dat je bedoelde dat je tot 5 uur vannacht wakker zou liggen en dat je dus nog wel iets had liggen.quote:
[..]
Ik vind mn nachtrust niet dusdanig slecht dat ik daar meds voor moet slikken, eigenlijk.
I know i know i know. Tis een lastig ietsquote:
[..]
Het is een klassiek geval van makkelijker gezegd dan gedaan inderdaad...
Oh ja, ik zie dat het ook zo opgevat kan worden.quote:
[..]
Oh sorry ik dacht dat je bedoelde dat je tot 5 uur vannacht wakker zou liggen en dat je dus nog wel iets had liggen.
Zo bedoelde ik het niet nee. Doorslepen tot vanmiddag 5 uur.
En dan om 9 of 10 uur naar bed, uur lezen, gemakkleijk in slaap vallen en hopen dat ik de nacht doorslaap Heel veel sterkte in ieder geval!quote:
[..]
Oh ja, ik zie dat het ook zo opgevat kan worden.
Zo bedoelde ik het niet nee. Doorslepen tot vanmiddag 5 uur.
En misschien helpt het als je 1 ding uitkiest wat je het belangrijkste vind voor vandaag? En als je daar eerder mee klaar bent dan verwacht, kun je weer het volgende kiezen.Dankjequote:
[..]
Heel veel sterkte in ieder geval!
Jij ook trouwens. Ik heb hele korte lijstjes voor de dag. Voor nu gaat het goed.
Heb je al eens aan een meer natuurlijke optie gedacht? Kamillethee of bachbloesem voor het slapen gaan.quote:
[..]
Ik vind mn nachtrust niet dusdanig slecht dat ik daar meds voor moet slikken, eigenlijk.
Inslapen is het probleem niet.quote:
[..]
Heb je al eens aan een meer natuurlijke optie gedacht? Kamillethee of bachbloesem voor het slapen gaan.
Graag gedaan! Ik hoop dat je er iets aan hebtquote:
[..]
Bedankt voor je uitgebreide reactie op deze post en die erboven. Hierboven klopt het inderdaad dat ik een grens aanvoel, en ik ben heel erg bang voor hoe die ontvangen gaat worden door mijn jobcoach/de kringloop. Normaal krijg ik ook altijd wel een reactie terug, en nu heb ik geen mailtje terug gehad. Ik had eerst een andere jobcoach, met haar kon ik het heel goed vinden. Vanmiddag heb ik een gesprek. Ik heb voor mezelf wat worst case scenario's bedacht, hoe ik het dan af zou kunnen kappen zodat het niet weer een verschrikkelijke ervaring word, just in case.
Hoe ik die grenzen dan duidelijker aan kan geven bij mijn moeder kan ik misschien nog wel eens bespreken met mijn psycholoog. Ik herken wel veel van wat je verteld van hoe je dat ervaart.
Het enige wat je kan doen in de situatie met je jobcoach is het bij jezelf houden. Jouw grens mag er gewoon zijn, en als je jobcoach daar anders (vervelend) op reageert kun je navragen waarom hij/zij zo reageert. Vraag bijvoorbeeld waarom je geen antwoord op je mail hebt gekregen. Waarschijnlijk heeft hij/zij daar helemaal geen specifieke bedoeling mee gehad maar was ie gewoon druk of dacht van 'ik spreek je morgen toch, dan hebben we t er dan over.' En jij kunt je verzoek om dat wel te doen voorleggen en uitleggen dat je erg veel stress ervaart als je geen reactie krijgt op een e-mail omdat je je dan zorgen maakt of je het wel goed doet. Zo begrijp je elkaar, en het geeft je jobcoach een handvat hoe met jou om te gaan.
Ik heb haar de kwestie met medicatie voorgelegd en eigenlijk gaf ik zelf het antwoord al tijdens mijn uitleg. Zolang ik vat heb op mijn dips en mezelf eruit kan trekken is een hogere dosis niet nodig. Ik moet het wel in de gaten houden.We hebben vandaag ook op een whiteboard mijn stamgezin uitgetekend. Dat was emotioneel wel intensief en ik kreeg veel food for thought. Het was ook op een manier wel heftig om zo zwart op wit te zien hoe de structuren in het gezin waren. Of eigenlijk vooral wat een wanorde het vroeger was. En toen ik dat zag snapte ik eigenlijk ook wel waarom ik degene ben die er nog t meeste last van heeft. Er valt t een en ander op zijn plek nu. Volgende week gaan we t schema verder uittekenen.
Zijn hier mensen die dat ook hebben gedaan?
Getver zeg!quote:
Wat is werken met depressie toch kut zeg. Ik ben aangenomen ergens omdat ze snel mensen nodig hadden, en die stress die ze daardoor hebben richten ze maar op mij af. Dus dan wordt je zonder goede reden weer afgeblaft. Heb eigenlijk de neiging per direct te stoppen, kijken hoe ze het dan redden.
Kun je dit daar ergens kwijt zodat er wat aan gedaan wordt?
Ze zijn niet echt voor reden vatbaar.quote:
[..]
Getver zeg!
Kun je dit daar ergens kwijt zodat er wat aan gedaan wordt?
Misschen te makkelijk gedacht, maar kun je nog ergens anders aan de slag, als het echt niet gaat lukken? Werk zou toch op z'n minst een goede afleiding moeten zijn, dat je in ieder geval met iets bezig bent.quote:
[..]
Ze zijn niet echt voor reden vatbaar.
Dit is het enige dat ik heb kunnen vinden dat nog een beetje draaglijk zou moeten zijn. Iets anders kan helaas niet.quote:
[..]
Misschen te makkelijk gedacht, maar kun je nog ergens anders aan de slag, als het echt niet gaat lukken? Werk zou toch op z'n minst een goede afleiding moeten zijn, dat je in ieder geval met iets bezig bent.
Mooi zoquote:
Ik heb me echt druk gemaakt om niks. Maar ik heb de angst wel veel beter onder controle gehad dan normaal en een heel goed gesprek gehad.
Dat is met wel meer dingen zo, dan bouw je in je hoofd hele scenario's waardoor je angstiger wordt, terwijl het dan uiteindelijk heel erg mee blijkt te vallen Fijn dat het een goed gesprek was!quote:
Ik heb me echt druk gemaakt om niks. Maar ik heb de angst wel veel beter onder controle gehad dan normaal en een heel goed gesprek gehad.
Ja, ik.quote:
Ik had n goed gesprek met mn psycholoog vandaag.
We hebben vandaag ook op een whiteboard mijn stamgezin uitgetekend. Dat was emotioneel wel intensief en ik kreeg veel food for thought. Het was ook op een manier wel heftig om zo zwart op wit te zien hoe de structuren in het gezin waren. Of eigenlijk vooral wat een wanorde het vroeger was. En toen ik dat zag snapte ik eigenlijk ook wel waarom ik degene ben die er nog t meeste last van heeft. Er valt t een en ander op zijn plek nu. Volgende week gaan we t schema verder uittekenen.
Zijn hier mensen die dat ook hebben gedaan?
Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar hoe jij dat ervaren hebt. Wil je daar iets over vertellen?quote:
Fijn om te horen! Dat geeft weer moed voor een volgende keer!quote:
Ik heb me echt druk gemaakt om niks. Maar ik heb de angst wel veel beter onder controle gehad dan normaal en een heel goed gesprek gehad.
Euhm jawel maar ik weet niet of je er iets aan hebt. Ik had destijds geen echt contact met mijn behandelaar en was er ook niet aan toe om met zulke dingen bezig te zijn. Ik heb daarom toen ook van een afstand geluisterd naar wat ze zei, zeg maar.quote:
[..]
Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar hoe jij dat ervaren hebt. Wil je daar iets over vertellen?
Nu ik bezig ben op een andere plek, met ander vertrouwen, waar aan mijn trauma's wordt gewerkt en mijn dissociatieve stoornis en daar de punten van trauma en afsplitsing naar voren komen, komt ook die tekening en die opstelling weer naar voren soms.
En dan merk het wel, dat ik daar was, of eigenlijk ook niet meer was, en hoe ik daar was.
En hoe andere mensen daar dan zijn geweest. Of ontbraken. En dat ik alleen stond. Sta.
Hoe het gebruikelijker was geweest, hoe anderen er waren geweest, daar houd ik me nog ver van verwijderd.
En welke invloed dat op mij heeft gehad, ook niet.
Ik hoop niet dat je me te vaag vind, ik kan het niet beter uitleggen. Ik reageer soms ook niet ook al lees ik wel dingen die herken omdat jullie hele andere levens hebben dan dat ik heb dan weet ik niet hoe ik moet reageren. Maar ik kan me dus wel voorstellen dat je zoiets heftig vindt en dat het effect op je heeft, een deel van je probleem wordt uitgetekend. Ook nog eens van je basis.
Misschien helpt het fijner door te slapen of om weer in te slapen wanneer je toch wakker wordt.quote:
Lijkt me wel echt vervelend. Ik hoop dat je snel je nachtrust vindt
.wat houdt dat in zo'n schema?quote:
Ik had n goed gesprek met mn psycholoog vandaag.
We hebben vandaag ook op een whiteboard mijn stamgezin uitgetekend. Dat was emotioneel wel intensief en ik kreeg veel food for thought. Het was ook op een manier wel heftig om zo zwart op wit te zien hoe de structuren in het gezin waren. Of eigenlijk vooral wat een wanorde het vroeger was. En toen ik dat zag snapte ik eigenlijk ook wel waarom ik degene ben die er nog t meeste last van heeft. Er valt t een en ander op zijn plek nu. Volgende week gaan we t schema verder uittekenen.
Zijn hier mensen die dat ook hebben gedaan?
Told you so.quote:
Ik heb me echt druk gemaakt om niks. Maar ik heb de angst wel veel beter onder controle gehad dan normaal en een heel goed gesprek gehad.
Sorry voor deze dagboekpost, moest het even kwijt.
Ik vind verliefd zijn echt grote scheissequote:
Wat ook niet meehelpt bij een depressie is liefdesverdriet. Het ene moment is alles oké en het andere moment verdriet, boosheid en schuldgevoel.
Sorry voor deze dagboekpost, moest het even kwijt.
Tis je vergeven
Vind je? Het is voor mij juist een van de dingen waarvan ik weet dat ze het leven toch nog leuk kunnen maken. Dat het nu even zijn keerzijde heeft hoort er een beetje bij. Maargoed dat is voor een groot deel ook mijn eigen schuld in dit geval.quote:
[..]
Ik vind verliefd zijn echt grote scheisse [ afbeelding ]
Tis je vergeven
Ik heb er eerlijk gezegd niet echt fijne herinneringen aan overgehouden, enkele uitzonderingen daargelaten. Laten we het maar even daarop houdenquote:
[..]
Vind je? Het is voor mij juist een van de dingen waarvan ik weet dat ze het leven toch nog leuk kunnen maken. Dat het nu even zijn keerzijde heeft hoort er een beetje bij. Maargoed dat is voor een groot deel ook mijn eigen schuld in dit geval.
Gneh, kgingquote:
[..]
Vind je? Het is voor mij juist een van de dingen waarvan ik weet dat ze het leven toch nog leuk kunnen maken. Dat het nu even zijn keerzijde heeft hoort er een beetje bij. Maargoed dat is voor een groot deel ook mijn eigen schuld in dit geval.
op deze.Dank je voor het delen.quote:
[..]
Euhm jawel maar ik weet niet of je er iets aan hebt. Ik had destijds geen echt contact met mijn behandelaar en was er ook niet aan toe om met zulke dingen bezig te zijn. Ik heb daarom toen ook van een afstand geluisterd naar wat ze zei, zeg maar.
Nu ik bezig ben op een andere plek, met ander vertrouwen, waar aan mijn trauma's wordt gewerkt en mijn dissociatieve stoornis en daar de punten van trauma en afsplitsing naar voren komen, komt ook die tekening en die opstelling weer naar voren soms.
En dan merk het wel, dat ik daar was, of eigenlijk ook niet meer was, en hoe ik daar was.
En hoe andere mensen daar dan zijn geweest. Of ontbraken. En dat ik alleen stond. Sta.
Hoe het gebruikelijker was geweest, hoe anderen er waren geweest, daar houd ik me nog ver van verwijderd.
En welke invloed dat op mij heeft gehad, ook niet.
Ik hoop niet dat je me te vaag vind, ik kan het niet beter uitleggen. Ik reageer soms ook niet ook al lees ik wel dingen die herken omdat jullie hele andere levens hebben dan dat ik heb dan weet ik niet hoe ik moet reageren. Maar ik kan me dus wel voorstellen dat je zoiets heftig vindt en dat het effect op je heeft, een deel van je probleem wordt uitgetekend. Ook nog eens van je basis.
Ik raakte vandaag bewust bepaalde stukjes niet aan omdat dat nog veel te heftig is. Ik vond het wel te doen omdat je het alleen over de structuur hebt en niet over wat er precies allemaal is gebeurd. Het gaf me ook wel wat duidelijkheid op bepaalde punten.
Ze tekende een stamboom van mijn gezin, de gezinnen van mijn ouders en de 2 honden die we door de jaren hadden wilde ik er ook op omdat die voor mij wel belangrijk zijn.quote:
Vervolgens vroeg ze naar hoe het gezin zich tot elkaar verhield, gezinsleden onderling, en bondjes, positieve en negatieve banden. Ze trok lijnen tussen de gezinsleden en zette daar steekwoorden bij.
Volgende week hebben we het over de honden en de gezinnen waar mijn ouders in zijn opgegroeid en hoe dat later was.
Door het zo op een flipover uitgetekend te zien kan ik dingen wel wat beter plaatsen en krijg ik wat meer overzicht van de situatie van mijn gezin destijds.
Ik vind het wel lastig om erover te praten, ik heb dat nooit eerder zo gedaan. Aan de andere kant lucht het ook wel een beetje op. Om het eens zo aan iemand te vertellen allemaal.
Het geeft ook duidelijkheid. Bij mijn dochter is het toen zij nog maar negen jaar oud was gedaan om haar aan te laten geven te waar ze stond in (pleeg)gezinsituatie. In verband met eventuele loyaliteitsconflicten. Door zo'n opstelling te maken krijg je dan best een beeld van een al dan niet actuele situatie.quote:
[..]
Dank je voor het delen.
Ik raakte vandaag bewust bepaalde stukjes niet aan omdat dat nog veel te heftig is. Ik vond het wel te doen omdat je het alleen over de structuur hebt en niet over wat er precies allemaal is gebeurd. Het gaf me ook wel wat duidelijkheid op bepaalde punten.
Overigens is de traumatherapeute waarvan ik hierboven schreef dat het contact niet goed was een maand later gestopt met de behandeling. "Omdat ze mijn trauma niet aan kon."
Heel eerlijk. Maar ik heb daardoor weer extra angst gekregen tegenover de volgende.
Jeetje dat is wel een klap zeg. Ik kan me wel voorstellen dat je dan huiverig bent voor een nieuwe poging, het is al moeilijk genoeg om uberhaupt die stap te zetten.quote:
[..]
Het geeft ook duidelijkheid. Bij mijn dochter is het toen zij nog maar negen jaar oud was gedaan om haar aan te laten geven te waar ze stond in (pleeg)gezinsituatie. In verband met eventuele loyaliteitsconflicten. Door zo'n opstelling te maken krijg je dan best een beeld van een al dan niet actuele situatie.
Overigens is de traumatherapeute waarvan ik hierboven schreef dat het contact niet goed was een maand later gestopt met de behandeling. "Omdat ze mijn trauma niet aan kon."
Heel eerlijk. Maar ik heb daardoor weer extra angst gekregen tegenover de volgende.
Ik ben zelf nu bij een ggz instantie die zich in trauma en alle daaruit voortkomende problemen heeft gespecialiseerd. Vergeleken met eerdere hulp die ik heb gehad merk ik wel een groot verschil in aanpak, op een positieve manier.
Ik merk dat mijn psycholoog weet hoe ze met mij om moet gaan. Ik vind fijn dat ik niet hoef te praten over specifieke herinneringen en ze me t gevoel geeft dat dat oke is terwijl ze ondertussen door er soort van omheen te werken wel weet waar de pijn hem zit. Dat merk ik omdat ze af en toe dingen duidt en dan bijna altijd wel raak zit. Ze let ook op mijn grenzen, en dat is erg fijn.
voor iedereen die het nodig heeftDat klinkt goed en netjes.quote:
[..]
Jeetje dat is wel een klap zeg. Ik kan me wel voorstellen dat je dan huiverig bent voor een nieuwe poging, het is al moeilijk genoeg om uberhaupt die stap te zetten.
Ik ben zelf nu bij een ggz instantie die zich in trauma en alle daaruit voortkomende problemen heeft gespecialiseerd. Vergeleken met eerdere hulp die ik heb gehad merk ik wel een groot verschil in aanpak, op een positieve manier.
Ik merk dat mijn psycholoog weet hoe ze met mij om moet gaan. Ik vind fijn dat ik niet hoef te praten over specifieke herinneringen en ze me t gevoel geeft dat dat oke is terwijl ze ondertussen door er soort van omheen te werken wel weet waar de pijn hem zit. Dat merk ik omdat ze af en toe dingen duidt en dan bijna altijd wel raak zit. Ze let ook op mijn grenzen, en dat is erg fijn.
Bovenstaande was al in 2012 denk ik, ik ben nu ook in behandeling bij een trtc. Maar bij mij duurde het ook daar vrij lang voordat ik een beetje durfde te praten ofzo. Het is nog steeds opbouwen.
SPOILEREn ik woon nog steeds binnen andere GGZ en dat verloopt helaas minder. Ondanks wederzijdse inspanningen, denk ik.
Het is dat ik af en toe rationeel denk, maar anders had ik bijna dezelfde mening als mk gehad op dit moment.quote:
Gelukkig alweer een tijdje niet meer verliefd geweest!quote:
[..]
Het is dat ik af en toe rationeel denk, maar anders had ik bijna dezelfde mening als mk gehad op dit moment.
SPOILERNee, ik heb me gister bij de psycho-therapeut wat gerealiseerd en ik -moet- dit zsm een plekje gaan geven.
Ik heb wel de mazzel dat 1 van m'n andere begeleiders toevallig ervaring heeft met trauma's en hij bood me aan bepaalde dingen ook met hem te gaan bespreken, aangezien 't traject bij het LKH nu misschien ook op losse schroeven staat... gekut steeds met die hulpverlening weer
Die van mij had mij vanaf het eerste moment al gelijk door. Niet leuk.quote:
[..]
Ik merk dat mijn psycholoog weet hoe ze met mij om moet gaan. Ik vind fijn dat ik niet hoef te praten over specifieke herinneringen en ze me t gevoel geeft dat dat oke is terwijl ze ondertussen door er soort van omheen te werken wel weet waar de pijn hem zit. Dat merk ik omdat ze af en toe dingen duidt en dan bijna altijd wel raak zit. Ze let ook op mijn grenzen, en dat is erg fijn.
Nee dat meen ik niet. Het is vooral confronterend, precies datgene waar ik niet van hou. Probeer ik er omheen te lullen door een grap te maken zoals altijd, lacht ze even of haakt er op in maar gaat vervolgens net zo hard weer door.Kan het stiekem wel waarderen.
Heb je bij het trtc wel het gevoel aan t juiste adres te zijn? Ikvind het ook moeilijk om veel te vertellen. Er zijn veel dingen waar ik nooit over gepraat heb en dat nu ook niet wil omdat ik het doodeng vind om aan te raken. Ik merk wel dat na 4 gesprekken ik de psycholoog een beetje begin te vertrouwen en het iets makkelijker gaat.quote:
[..]
Dat klinkt goed en netjes.
Bovenstaande was al in 2012 denk ik, ik ben nu ook in behandeling bij een trtc. Maar bij mij duurde het ook daar vrij lang voordat ik een beetje durfde te praten ofzo. Het is nog steeds opbouwen.SPOILEREn ik woon nog steeds binnen andere GGZ en dat verloopt helaas minder. Ondanks wederzijdse inspanningen, denk ik.
SPOILERWat vervelend voor je. Is daar iets aan te doen? Kun je eventueel ergens anders terecht?
Ik heb vooral (of eigenlijk uitsluitend) psychologen gehad die eigenlijk niks zeiden en me geen feedback gaven. Ja hallo! Ik kwam daar juist -omdat- ik was vastgelopen! Nu heb ik gelukkig iemand die wel wat terugzegt, man wat is het moeilijk om -werkende- psychologen te vinden hierquote:
[..]
Die van mij had mij vanaf het eerste moment al gelijk door. Niet leuk.
Kan het stiekem wel waarderen.
Wat een idioten waren dat
Ik had veel meer aan een psycholoog als de jouwe gehad.
SPOILEROverigens, wanneer iets me te heftig wordt (wat dus heel toevallig gister ook gebeurde (en gebeurt heel zelden)), geef ik dit ook aan. Ik beschreef dat ik te bang was voor de confrontatie en ik liever eerst het hele ding wilde laten bezinken. Volgende week misschien weer verder. Dit zou best weleens een flinke kluif kunnen worden, meer nog dan wat al die paniekaanvallen triggerde, ben ik bang.
Nog niet eerder zo'n uitdaging meegemaakt, dus ik weet niet wat er gaat gebeuren.
Dingen weglachen is ook een manier ermee om te gaan. Maar fijn dat je psycholoog scherp is en ziet wat je doet.quote:
[..]
Die van mij had mij vanaf het eerste moment al gelijk door. Niet leuk.
Kan het stiekem wel waarderen.
De mijne is soms wel confronterend maar op een heel vriendelijke manier. Ze drukt niet op mijn knopjes.
Ik hoor de verhalen en lees ze ook hier dat mensen niet direct de juiste hebben. Volgens mij heb ik daarin heel veel geluk gehad. Moet er wel bij zeggen dat ik expliciet om een vrouw gevraagd heb. Klinkt stom maar op de een of andere manier kan ik daar makkelijker mee praten.quote:
[..]
Ik heb vooral (of eigenlijk uitsluitend) psychologen gehad die eigenlijk niks zeiden en me geen feedback gaven. Ja hallo! Ik kwam daar juist -omdat- ik was vastgelopen! Nu heb ik gelukkig iemand die wel wat terugzegt, man wat is het moeilijk om -werkende- psychologen te vinden hier
Wat een idioten waren dat [ afbeelding ]
Ik had veel meer aan een psycholoog als de jouwe gehad.SPOILEROverigens, wanneer iets me te heftig wordt (wat dus heel toevallig gister ook gebeurde (en gebeurt heel zelden)), geef ik dit ook aan. Ik beschreef dat ik te bang was voor de confrontatie en ik liever eerst het hele ding wilde laten bezinken. Volgende week misschien weer verder. Dit zou best weleens een flinke kluif kunnen worden, meer nog dan wat al die paniekaanvallen triggerde, ben ik bang.
Nog niet eerder zo'n uitdaging meegemaakt, dus ik weet niet wat er gaat gebeuren.
Maar eerlijk is eerlijk, hiervoor ben ik ook bij 2 private psychologen geweest en dat was hem ook niet. Dat werd afgedaan met hier heb je een boekje, ga maar lezen en succes.
Het is vooral mijn manier om er onderuit te komen. Naast de leugens voor eigen bestwil want daar moet ik ook echt mee stoppen.quote:
[..]
Dingen weglachen is ook een manier ermee om te gaan. Maar fijn dat je psycholoog scherp is en ziet wat je doet.
De mijne is soms wel confronterend maar op een heel vriendelijke manier. Ze drukt niet op mijn knopjes.
Over feedback he, dat roept een vraag in zijn algemeenheid op. Hoeveel feedback kun je van een psycholoog verwachten? Soms vraag ik letterlijk naar omgangsvormen en welk gedrag geaccepteerd is en niet en daar krijg ik natuurlijk gewoon netjes een antwoord op. Maar een heleboel dingen zijn toch meer wat jij acceptabel vind en hoe jij er mee omgaat en dan kunnen ze toch niet echt feedback geven maar meer vragen stellen en luisteren en tools geven?
Dat lachen herken ik wel.quote:
[..]
Ik hoor de verhalen en lees ze ook hier dat mensen niet direct de juiste hebben. Volgens mij heb ik daarin heel veel geluk gehad. Moet er wel bij zeggen dat ik expliciet om een vrouw gevraagd heb. Klinkt stom maar op de een of andere manier kan ik daar makkelijker mee praten.
Maar eerlijk is eerlijk, hiervoor ben ik ook bij 2 private psychologen geweest en dat was hem ook niet. Dat werd afgedaan met hier heb je een boekje, ga maar lezen en succes.
[..]
Het is vooral mijn manier om er onderuit te komen. Naast de leugens voor eigen bestwil want daar moet ik ook echt mee stoppen.
Soms lach ik ook en dan flap ik er daarna uit "ik lach wel, maar eigenlijk weet ik niet eens waarom ik lach".Ja dat heb ik wel. Meestal. Soms ook niet naar dat is dan vooral omdat ik dan alles zwart zie. Dat ligt niet aan de mensen of hun betrouwbaarheid. Dat het zo langzaam gaat ligt aan de hoeveelheid gedoe. Helaas.quote:
[..]
Heb je bij het trtc wel het gevoel aan t juiste adres te zijn? Ikvind het ook moeilijk om veel te vertellen. Er zijn veel dingen waar ik nooit over gepraat heb en dat nu ook niet wil omdat ik het doodeng vind om aan te raken. Ik merk wel dat na 4 gesprekken ik de psycholoog een beetje begin te vertrouwen en het iets makkelijker gaat.SPOILERWat vervelend voor je. Is daar iets aan te doen? Kun je eventueel ergens anders terecht?
Voor mij klinkt iets als na vier gesprekken al wat meer vertrouwen, al heel opbouwend.
SPOILERNee. Ja. Ik doe mijn best naar niks kan echt ofzo, past nooit echt. Ik doe te moeilijk. Systemen doen ook moeilijk. Ik moet het denk ik gewoon een tijd vol houden. Maar dat is niet fijn, als het over wonen gaat.
Of lachen dat direct overgaat in huilen. "Ja want ik hoefde eigenlijk helemaal niet te lachen."quote:
[..]
Dat lachen herken ik wel.
"Huillachen" is een begrip bij mijn vriend en mij.quote:
[..]
Of lachen dat direct overgaat in huilen. "Ja want ik hoefde eigenlijk helemaal niet te lachen."
Het is zo idioot dat hij dan vaak ook maar begint te lachen. Soms dan is ook gewoon nog een stukje van mijn rationele brein er, en die vind het zo idioot wat ik zit te doen dat ik dan ook echt mezelf uitlach omdat ik het ook niet meer weet.
Je bent dan letterlijk deze smiliequote:
[..]
"Huillachen" is een begrip bij mijn vriend en mij.
Soms dan is ook gewoon nog een stukje van mijn rationele brein er, en die vind het zo idioot wat ik zit te doen dat ik dan ook echt mezelf uitlach omdat ik het ook niet meer weet.
Ja, het valt me mee. Ik had in t begin bij de intake gesprekken echt allerlei redenen in mn hoofd waarom ik daar nooit meer naartoe moest. Soort van afweermechanisme denk ik, maar ze zijn zo begripvol en vriendelijk dat ik nu wel wat begin te durven.quote:
[..]
Ja dat heb ik wel. Meestal. Soms ook niet naar dat is dan vooral omdat ik dan alles zwart zie. Dat ligt niet aan de mensen of hun betrouwbaarheid. Dat het zo langzaam gaat ligt aan de hoeveelheid gedoe. Helaas.
Voor mij klinkt iets als na vier gesprekken al wat meer vertrouwen, al heel opbouwend.SPOILERNee. Ja. Ik doe mijn best naar niks kan echt ofzo, past nooit echt. Ik doe te moeilijk. Systemen doen ook moeilijk. Ik moet het denk ik gewoon een tijd vol houden. Maar dat is niet fijn, als het over wonen gaat.
SPOILERIk kan me dat wel voorstellen. In mijn pubertijd ben ik opgenomen geweest en zo'n plek moet ook jouw plek voelen anders kom je nooit echt tot rust. En lastig als je niet in het systeem past, terwijl je zou verwachten dat het systeem zich ook een beetje naar jou aanpast.
T is ook een manier van relativeren. Maakt iets minder zwaar.quote:
Extra stress! Wat nou als ik een hoop belangrijke dingen mis?
Ik hoop niet dat gmail zelf iets heeft, mijn gmail is al een tijdje stil?quote:
Damn, damn... Mijn gmail doet raar (ik krijg amper nieuwe mailtjes binnen, die wel zijn verstuurd). Gmail is mijn nummer 1 communicatiemiddel met de wereld, omdat ik mijn telefoon al bijna twee jaar niet/amper opneem.
Extra stress! Wat nou als ik een hoop belangrijke dingen mis?
Ook niet in je spambox misschien?quote:
Damn, damn... Mijn gmail doet raar (ik krijg amper nieuwe mailtjes binnen, die wel zijn verstuurd). Gmail is mijn nummer 1 communicatiemiddel met de wereld, omdat ik mijn telefoon al bijna twee jaar niet/amper opneem.
Extra stress! Wat nou als ik een hoop belangrijke dingen mis?
Voor zover ik weet werkt mijn gmail ook gewoon naar behoren (over het algemeen)...
Nope. Heb alles geprobeerd. Ik wacht al een week op een mailtje van de praktijkondersteuner, die deze heeft verstuurd waar ik zelfs bij zat. En een aantal nieuwsbrieven, die ik toch niet lees, zijn ook al een week niet aangekomen.. Ik snap hier geen snars van.quote:
[..]
Ook niet in je spambox misschien?
Voor zover ik weet werkt mijn gmail ook gewoon naar behoren (over het algemeen)...
). Ben erg rustig, al kan dat ook komen omdat ik nu een hoop externe stress en angstfactoren niet meer heb (zoeken naar werk, afronden PhD, impostor syndrome). Hopelijk, als ik gesetteld ben, weer proberen om de dosis te verlagen en wie weet helemaal te stoppen, want libidogewijs enzo hebben de medicijnen wel hun impact, en daar baal ik flink van
Welke medicijnen gebruik je? Wel fijn dat ze werken! Dat van het libido herken ik wel, zeker in combinatie met hangry heid. Je mag eerlijk zijn hier toch? Eerst besprong ik mijn vriend s ochtends en toen kwam er een fase dat ik hem zo ongeveer neer stak als hij dacht dat ik seks wilde voor ik gegeten had.quote:
De meds lijken hier goed hun werk te doen, trouwens (na even gepost te hebben over Gmail
Ben erg rustig, al kan dat ook komen omdat ik nu een hoop externe stress en angstfactoren niet meer heb (zoeken naar werk, afronden PhD, impostor syndrome). Hopelijk, als ik gesetteld ben, weer proberen om de dosis te verlagen en wie weet helemaal te stoppen, want libidogewijs enzo hebben de medicijnen wel hun impact, en daar baal ik flink van
! En ik ben uit mezelf best veel af gevallen dus het is niet alsof ik honger niet uit kan stellen zeg maar. Ik begon zelfs te denken dat ik geluk had gehad met het afvallen, dat het stress was geweest ipv doorzettingsvermogen waardoor het gelukt was. Maar nu de quatiapine gehalveerd is is de eetlust ook weer een stuk minder. Weer een negatieve ervaring erbij, weken schuldig voelen en terug bij af. Behandelaar is natuurlijk op vakantie dus die kan ik ook niet bereiken. Echt tyfus dit.
Wat klote zeg. En wat horkerig dat ze het allemaal zo bij jou neerleggen.quote:
Gister is me duidelijk gemaakt op werk dat ik ze schijnbaar zwaar teleurstel en dat ze spijt hebben dat ze me aangenomen hebben. In mijn beleving omdat ze onrealistische verwachtingen hadden, en van me vroegen dat ik na een week zonder ingewerkt te zijn alles onder controle heb en geen fouten maak. Dus dat gecombineerd met dat ik om half 6 op moet en niet voldoende slaap krijg, en dus 10 uur fysieke arbeid niet kan handelen omdat ik ook gewoon een slapjanus ben heeft ervoor gezorgd dat ik vandaag ontslag heb genomen.
Weer een negatieve ervaring erbij, weken schuldig voelen en terug bij af. Behandelaar is natuurlijk op vakantie dus die kan ik ook niet bereiken. Echt tyfus dit.
Maar hoezo ben jij een slapjanus? Je zat daar toch niet op je plek en mensen behandelden je slecht... dan is het toch juist goed dat je nu de knoop hebt doorgehakt en bent opgestapt?
Het is de zoveelste keer dat ik er abrupt mee stop omdat het te zwaar is. Dit is een patroon waar ik al jaren mee worstel.quote:
[..]
Wat klote zeg. En wat horkerig dat ze het allemaal zo bij jou neerleggen.
Maar hoezo ben jij een slapjanus? Je zat daar toch niet op je plek en mensen behandelden je slecht... dan is het toch juist goed dat je nu de knoop hebt doorgehakt en bent opgestapt?
Maar als het te zwaar is voor je zou je dan niet eerst zorgen dat je wat steviger staat voordat je weer aan t werk gaat?quote:
[..]
Het is de zoveelste keer dat ik er abrupt mee stop omdat het te zwaar is. Dit is een patroon waar ik al jaren mee worstel.
Ik heb natuurlijk geen inzicht in wat je al hebt geprobeerd dus correct me if im wrong.
Je zou dan eigenlijk een soort rem voor jezelf in moeten bouwen, en dan kom ik toch weer tot een maatschappelijk werker, of een goed reïntegratie traject vanuit de gemeente.quote:
[..]
Het is de zoveelste keer dat ik er abrupt mee stop omdat het te zwaar is. Dit is een patroon waar ik al jaren mee worstel.
Maar ik heb gewoon niet de tips om je daarmee op weg te helpen dat je daar aankomt. Want als je zo iemand hebt, zou je die persoon kunnen contacten. Die kan dan met je bekijken of het dan wel echt slim is om ontslag te nemen. Want wanneer je je ziek meld ipv ontslag neemt ga je bijvoorbeeld wel opeens met instanties te maken krijgen, die naast dat ze vervelend zijn ook kunnen helpen zeg maar en begeleiding kunnen geven. Nu probeer je het alleen, en als het alleen niet lukt, trek je je weer terug. Je hoeft het niet alleen te doen he, en hulp krijgen is niet makkelijk maar kan echt wel!
Ja maar dit wil ik allemaal niet. Ik wil gewoon m'n vwo diploma eindelijk een keer halen (ben 20 lol) en gaan studeren. Dit baantje was sowieso eigenlijk alleen voor dit jaar omdat ik me te laat voor school had aangemeld.quote:
[..]
Je zou dan eigenlijk een soort rem voor jezelf in moeten bouwen, en dan kom ik toch weer tot een maatschappelijk werker, of een goed reïntegratie traject vanuit de gemeente.
Maar ik heb gewoon niet de tips om je daarmee op weg te helpen dat je daar aankomt. Want als je zo iemand hebt, zou je die persoon kunnen contacten. Die kan dan met je bekijken of het dan wel echt slim is om ontslag te nemen. Want wanneer je je ziek meld ipv ontslag neemt ga je bijvoorbeeld wel opeens met instanties te maken krijgen, die naast dat ze vervelend zijn ook kunnen helpen zeg maar en begeleiding kunnen geven. Nu probeer je het alleen, en als het alleen niet lukt, trek je je weer terug. Je hoeft het niet alleen te doen he, en hulp krijgen is niet makkelijk maar kan echt wel!
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 19-10-2017 17:04:15 ]
Je kunt er sowieso een melding van maken. En informeer ook eens bij andere buren of zij ook geluidsoverlast ervaren, dan kunnen zij bij een ja ook een melding maken.quote:
Het vervormen van bassen zegt niks over het aantal decibels he? Ik hoor al sinds gister af en aan het vervormen van bassen doordreunen in mijn huis. Als ik nu de politie bel weet ik niet eens of ze het wel erg genoeg vinden, al moeten zijn dochter en hond er een gehoorbeschadiging van oplopen volgens mij.
Mijn vriend is een keer gaan aanbellen bij de andere kant en die was gewoon verbouwereerd over hoe weinig je bij hun hoorde. Dus ik denk dat de subwoofer tegen mijn muur staat.quote:
[..]
Je kunt er sowieso een melding van maken. En informeer ook eens bij andere buren of zij ook geluidsoverlast ervaren, dan kunnen zij bij een ja ook een melding maken.
Ik heb net mijn maatschappelijk werkster even een appje gestuurd. Is nog even wennen dat ik die nu heb en dat dat ook kan. Als morgen mijn huurtoeslag op mijn rekening staat ga ik even kijken voor oordopjes.
En ik moet ook gewoon zo snel mogelijk een keer met de wijkagent praten dus eigenlijk. Omdat het me dus extra lelijk gedrag van hem naar mij toe oplevert als ik melding maak. En ik zelf door mijn ptss ook eigenlijk al huiverig ben voor politieagenten.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 19-10-2017 17:46:09 ]
Ik heb eens aangebeld om te vragen of het zachter ging, toen ging het volume eerst even omhoog (lekker flauw, als je dan bedenkt dat ze 10 jaar ouder zijn dan wij... maar drank doet rare dingen met een mens...)
en dan de volgende dag nog een soort sarcastische opmerking erover.
Maar regelmatig feestjes, ook hun kinderen. En dan tussen 2 en 3 's nachts je visite uitgebreid uitlaten met het nodige geschreeuw op straat.
Gruwelijk irritant.
Niet zo als je 's nachts letterlijk blikken bier moet ontwijken of je fiets 3 keer gestolen wordt.
[ Bericht 49% gewijzigd door #ANONIEM op 19-10-2017 21:52:39 ]
Goed zo. Ik hoop voor je dat het zo blijft/ beter wordt.quote:
[..]
Ja, het valt me mee. Ik had in t begin bij de intake gesprekken echt allerlei redenen in mn hoofd waarom ik daar nooit meer naartoe moest. Soort van afweermechanisme denk ik, maar ze zijn zo begripvol en vriendelijk dat ik nu wel wat begin te durven.SPOILERIk kan me dat wel voorstellen. In mijn pubertijd ben ik opgenomen geweest en zo'n plek moet ook jouw plek voelen anders kom je nooit echt tot rust. En lastig als je niet in het systeem past, terwijl je zou verwachten dat het systeem zich ook een beetje naar jou aanpast.
SPOILERHet ligt vooral bij mij, ook. Denk ik. En vastlopen met hulp die niet echt gewend is aan mijn mensen met mijn problemen. En ik die heel verdrietig ben want thuiskomen ken ik niet. Hiervoor ben ik jaren lang opgenomen geweest op een afdeling voor acute psychiatrie dus het zou nu beter moeten voelen. Maar ja. Ik probeer wel naar oplossingen te zoeken en er is ook wel hulp, maar het is moeilijk want overal zijn dan weer regels, wachten, eisen. En dan ben je daar weer over aan het strijden. Terwijl ik de hele dag tegen mezelf vecht.
Ik had het nog gelezen, zal er niet inhoudelijk op reageren dan. Dat is wel een hele nare situatie, zou ik zelf niet lang volhouden.quote:
Ik ben heel erg geneigd om mezelf de schuld te geven omdat ik zelf dus ook wel eens overlast veroorzaak met mijn paniek aanvallenquote:
[..]
Ik had het nog gelezen, zal er niet inhoudelijk op reageren dan. Dat is wel een hele nare situatie, zou ik zelf niet lang volhouden.
quote:
[..]
Goed zo. Ik hoop voor je dat het zo blijft/ beter wordt.SPOILERHet ligt vooral bij mij, ook. Denk ik. En vastlopen met hulp die niet echt gewend is aan mijn mensen met mijn problemen. En ik die heel verdrietig ben want thuiskomen ken ik niet. Hiervoor ben ik jaren lang opgenomen geweest op een afdeling voor acute psychiatrie dus het zou nu beter moeten voelen. Maar ja. Ik probeer wel naar oplossingen te zoeken en er is ook wel hulp, maar het is moeilijk want overal zijn dan weer regels, wachten, eisen. En dan ben je daar weer over aan het strijden. Terwijl ik de hele dag tegen mezelf vecht.
SPOILERWat lijkt me dat vermoeiend zeg. Altijd maar strijd, zou fijn zijn als je soms even vakantie van jezelf kon nemen. Knuf!
Mijn kat en ik zijn heel close. Hij slaapt vaak aan het voeteneinde van mijn bed. Ik merk dat ik zo rustig slaap met mijn nieuwe medicijnen dat ik soms wakker word met slapende lichaamsdelen van het stil liggen. En mijn kat merkt het dus ook want ik word nu telkens wakker en kijk mijn kat dan recht aan omdat hij besloten heeft zijn slaapplek recht in mijn lepeltje te verplaatsen. Aww wat lief!quote:
Dit is wel heel schattig.
Weet je wat leven, fuck jou met alles en je therapie. Ik ga nooit meer mijn bed uitkomen.
Ik vond juist de realisatie dat je er, hoe dan ook, alleen voor staat en dat je het daarmee ook wel redt, een hele fijne zekerheid om op verder te bouwen. Je moet dus jezelf sterken en energie geven, om te blijven vertrouwen op die zekerheid. Met mezelf moet ik altijd door en dat kan ik.quote:
En dan krijg je te horen (of eindelijk duidelijk gemaakt) dat de enige persoon die je nog in je leven hebt er eigenlijk ook niet meer is zoals je dat gewend was zodat je er dus echt alleen voor staat.
Weet je wat leven, fuck jou met alles en je therapie. Ik ga nooit meer mijn bed uitkomen.
Itt mensen aantrekken en vasthouden omdat je ze nodig denkt te hebben. Je hebt geen enkele controle over of andere mensen bij je blijven of niet. Je hebt wel controle over wie jij bent en hoe jij omgaat met zaken als je psychische problemen en de mensen om je heen.
Dat vind ik heel bewonderingswaardig maar de mens is niet gemaakt om eenzaam en alleen door het leven te gaan. Begrijp mij niet verkeerd want de realisatie dat ik er alleen voor sta en het alleen moet oplossen is er al jaren. Maar het is wel fijn om in ieder geval 1 iemand in je leven te hebben waar je af en toe terecht kunt om even je verhaal kwijt te kunnen of laat staan überhaupt iemand te hebben waar je gewoon mee over koetjes en kalfjes kunt praten. Het is niet dat ik nog anderen in mijn omgeving heb of een familie om gewoon even een praatje te maken. Het dichtstbijzijnde sociale contact wat ik verder heb is de caissière bij de supermarkt. Nou joepie.quote:
[..]
Ik vond juist de realisatie dat je er, hoe dan ook, alleen voor staat en dat je het daarmee ook wel redt, een hele fijne zekerheid om op verder te bouwen. Je moet dus jezelf sterken en energie geven, om te blijven vertrouwen op die zekerheid. Met mezelf moet ik altijd door en dat kan ik.
Itt mensen aantrekken en vasthouden omdat je ze nodig denkt te hebben. Je hebt geen enkele controle over of andere mensen bij je blijven of niet. Je hebt wel controle over wie jij bent en hoe jij omgaat met zaken als je psychische problemen en de mensen om je heen.
Ik heb het hier heel bewust met mijn psycholoog over gehad omdat ik bij dat alleen zijn verhaal ook een beetje de kriebels krijg van, ja heel leuk, maar wat nou als dat simpelweg niet is hoe ik ben, wat nou als ik niks zo mooi vind als mijn geluk delen met andere.quote:
[..]
Dat vind ik heel bewonderingswaardig maar de mens is niet gemaakt om eenzaam en alleen door het leven te gaan. Begrijp mij niet verkeerd want de realisatie dat ik er alleen voor sta en het alleen moet oplossen is er al jaren. Maar het is wel fijn om in ieder geval 1 iemand in je leven te hebben waar je af en toe terecht kunt om even je verhaal kwijt te kunnen of laat staan überhaupt iemand te hebben waar je gewoon mee over koetjes en kalfjes kunt praten. Het is niet dat ik nog anderen in mijn omgeving heb of een familie om gewoon even een praatje te maken. Het dichtstbijzijnde sociale contact wat ik verder heb is de caissière bij de supermarkt. Nou joepie.
En zei kon er voor mij een hele mooie andere bruikbare draai aan geven. Je hoeft het niet alleen te doen. Het is alleen niet handig om een persoon te hebben die zo belangrijk voor je is, dat het voelt alsof je hele wereld instort als die persoon weg valt. Volgens haar kan het juist ook de kunst zijn om meerdere mensen om je heen te verzamelen waar je je prettig bij voelt zodat je je minder Holy crappy shit voelt als er dan 1 weg valt. Al blijft een dierbaar persoon verliezen altijd kut natuurlijk. Soms kan dit je familie zijn. Soms zal je daar wat harder je best voor moeten doen dmv familie. Ik begin wat dat betreft ook echt wel wat vrienden om me heen te bouwen waarvan ik weet dat ze me kennen en respecteren en zullen te helpen. En andersom natuurlijk hetzelfde.
Het is voor iedereen ook anders denk ik.
Ja, zwaar. Maar ook (nu) een feit. Accepteer dat feit als volledig waar en ook onveranderlijk. Niemand gaat je ooit meer aardig vinden/steunen/naar je luisteren noem het maar op.quote:
[..]
Dat vind ik heel bewonderingswaardig maar de mens is niet gemaakt om eenzaam en alleen door het leven te gaan. Begrijp mij niet verkeerd want de realisatie dat ik er alleen voor sta en het alleen moet oplossen is er al jaren. Maar het is wel fijn om in ieder geval 1 iemand in je leven te hebben waar je af en toe terecht kunt om even je verhaal kwijt te kunnen of laat staan überhaupt iemand te hebben waar je gewoon mee over koetjes en kalfjes kunt praten. Het is niet dat ik nog anderen in mijn omgeving heb of een familie om gewoon even een praatje te maken. Het dichtstbijzijnde sociale contact wat ik verder heb is de caissière bij de supermarkt. Nou joepie.
Wat kun JIJ dan nu doen om het komende uur in te vullen op een manier waar jij iets aan hebt?
Lekker opbeurende woorden.quote:
[..]
Ja, zwaar. Maar ook (nu) een feit. Accepteer dat feit als volledig waar en ook onveranderlijk. Niemand gaat je ooit meer aardig vinden/steunen/naar je luisteren noem het maar op.
Wat kun JIJ dan nu doen om het komende uur in te vullen op een manier waar jij iets aan hebt?
En dat mag ik hier niet posten.
Ik sta niet in jouw schoenen en jij niet in die van mij, knap dat jij dat kunt maar daar ben ik de persoon schijnbaar niet voor. Zeker niet als dit juist een van de oorzaken is waar de problemen juist door ontstaan zijn.
Ik weet heel goed dat ik daarin alleen ben dat inzicht heb ik zoals ik zei al jaren. Het gaat mij er ook niet om dat dat een feitelijk iets is. Het gaat erom dat vereenzaming al jaren bij mij aan de hand is en dit is de spreekwoordelijke druppel die de emmer doet overlopen. Dus dan ben ik er ook wel een beetje klaar mee.quote:
[..]
Ik heb het hier heel bewust met mijn psycholoog over gehad omdat ik bij dat alleen zijn verhaal ook een beetje de kriebels krijg van, ja heel leuk, maar wat nou als dat simpelweg niet is hoe ik ben, wat nou als ik niks zo mooi vind als mijn geluk delen met andere.
En zei kon er voor mij een hele mooie andere bruikbare draai aan geven. Je hoeft het niet alleen te doen. Het is alleen niet handig om een persoon te hebben die zo belangrijk voor je is, dat het voelt alsof je hele wereld instort als die persoon weg valt. Volgens haar kan het juist ook de kunst zijn om meerdere mensen om je heen te verzamelen waar je je prettig bij voelt zodat je je minder Holy crappy shit voelt als er dan 1 weg valt. Al blijft een dierbaar persoon verliezen altijd kut natuurlijk. Soms kan dit je familie zijn. Soms zal je daar wat harder je best voor moeten doen dmv familie. Ik begin wat dat betreft ook echt wel wat vrienden om me heen te bouwen waarvan ik weet dat ze me kennen en respecteren en zullen te helpen. En andersom natuurlijk hetzelfde.
Het is voor iedereen ook anders denk ik.
Trek het je niet aan. De meeste mensen in dit topic hebben een relatie en vrienden/familie waar ze op kunnen bouwen. Dus als je jarenlang in een sociaal isolement zit dan krijg je al snel reacties die blijk geven van onbegrip. Verzamel mensen om je heen, zoek een partner die je steunt, etc. Terwijl dat juist niet te doen is vanuit een isolement.quote:
[..]
Lekker opbeurende woorden.
En dat mag ik hier niet posten.
Ik sta niet in jouw schoenen en jij niet in die van mij, knap dat jij dat kunt maar daar ben ik de persoon schijnbaar niet voor. Zeker niet als dit juist een van de oorzaken is waar de problemen juist door ontstaan zijn.
Zo'n persoon word je denk ik vanzelf wanneer je je realiseert dat jij de enige bent die je shit kan fixen, desnoods met hulp van anderen en/of medicatie. :pquote:
[..]
Lekker opbeurende woorden.
En dat mag ik hier niet posten.
Ik sta niet in jouw schoenen en jij niet in die van mij, knap dat jij dat kunt maar daar ben ik de persoon schijnbaar niet voor. Zeker niet als dit juist een van de oorzaken is waar de problemen juist door ontstaan zijn.
[..]
Ik weet heel goed dat ik daarin alleen ben dat inzicht heb ik zoals ik zei al jaren. Het gaat mij er ook niet om dat dat een feitelijk iets is. Het gaat erom dat vereenzaming al jaren bij mij aan de hand is en dit is de spreekwoordelijke druppel die de emmer doet overlopen. Dus dan ben ik er ook wel een beetje klaar mee.
Echt, ik geloof niet dat het leven mooier voor je wordt wanneer je de verabtwoordelijkheid daarvoor bij anderen neerlegt. Hoe kut dat ook is.
quote:
[..]
Zo'n persoon word je denk ik vanzelf wanneer je je realiseert dat jij de enige bent die je shit kan fixen, desnoods met hulp van anderen en/of medicatie. :p
Echt, ik geloof niet dat het leven mooier voor je wordt wanneer je de verabtwoordelijkheid daarvoor bij anderen neerlegt. Hoe kut dat ook is.
Lieve schat, jij bent de enige die nu zegt dat ik de verantwoordelijkheid daarvan bij iemand anders neerleg. Lees anders mijn posts nog even terug, en dan echt lezen, want dat doe ik namelijk niet. Voor de derde keer, ik weet heel goed dat ik de enige ben die mijn eigen problemen kan en moet oplossen. Dat neemt niet weg dat altijd alleen staan, eenzaam zijn en in een sociaal isolement zitten daar niet bij helpt. Waarom krijg ik anders het advies om op de eerste plek die sociale kring uit te breiden? Ik heb namelijk nog nooit mijn problemen bij die persoon neergelegd als zijnde: "los jij ze maar voor mij op", het gaat erom dat ik een dierbaar iemand verlies die naast een beetje steun geeft op de eerste plek vooral de eenzaamheid doorbrak door er gewoon te zijn voor een normaal praatje over koetjes en kalfjes.
. Dat zeg ik geloof ik nergens?quote:
[..]
Lieve schat, jij bent de enige die nu zegt dat ik de verantwoordelijkheid daarvan bij iemand anders neerleg. Lees anders mijn posts nog even terug, en dan echt lezen, want dat doe ik namelijk niet. Voor de derde keer, ik weet heel goed dat ik de enige ben die mijn eigen problemen kan en moet oplossen. Dat neemt niet weg dat altijd alleen staan, eenzaam zijn en in een sociaal isolement zitten daar niet bij helpt. Waarom krijg ik anders het advies om op de eerste plek die sociale kring uit te breiden? Ik heb namelijk nog nooit mijn problemen bij die persoon neergelegd als zijnde: "los jij ze maar voor mij op", het gaat erom dat ik een dierbaar iemand verlies die naast een beetje steun geeft op de eerste plek vooral de eenzaamheid doorbrak door er gewoon te zijn voor een normaal praatje over koetjes en kalfjes.
Ik heb het idee dat je mijn posts leest als een aanval oid, zo is het niet bedoeld.
Ik probeer je te laten nadenken over een andere manier van kijken naar de feiten, omdat dat mij écht zoveel heeft geholpen en de kans heeft gegeven mijn gevoel over mijzelf en mn leven op te bouwen vanuit dingen die er wél zijn, die ik wél heb, die ik wel kan doen. Niet obv dingen die ik niet heb, zou willen of moet proberen te krijgen.
Wat heb ik nu beschikbaar en wat kan ik daarmee doen om te zorgen dat ik me het komende uur niet zo allejezus donker en verrot voel.
Helemaal hiermee eens!quote:
[..]
Trek het je niet aan. De meeste mensen in dit topic hebben een relatie en vrienden/familie waar ze op kunnen bouwen. Dus als je jarenlang in een sociaal isolement zit dan krijg je al snel reacties die blijk geven van onbegrip. Verzamel mensen om je heen, zoek een partner die je steunt, etc. Terwijl dat juist niet te doen is vanuit een isolement.
Misschien een persoonlijk dingetje van mij, maar ik zoek ook mensen die ik zelf ook kan helpen.
Als ik alleen maar met mensen om zou gaan die alleen maar mij helpen en niet omgekeerd, zou ik me denk ik een beetje bezwaard voelen
quote:
Ik gebruik nu een week of 6 ad en gisteren en ook eergisteren was het ineens of de zon weer door de wolken in mn hoofd heenbrak. Ik was zowaar spontaan weer eens lekker vrolijk en dacht bij mezelf 'wow, ik voel me goed!'
Ik kan me dat moment nog zó goed herinneren
Was toen op vakantie, waar alles perfect was, dus dacht dat het grotendeels daar door kwam, dat het weer over zou zijn bij thuiskomst, of tijdens de reis zelfs al.
Maar neeeeeein
Het hele punt is dat ik niet iemand 'zoek' of had die mij hielp, maar gewoon iemand om een sociale band mee te hebben. Maar nee ik moet kijken naar de feiten van nu, en wat ik nu heb. Ah ik heb een spelcomputer nou jongens alles is ineens goed gemaakt!quote:
[..]
Helemaal hiermee eens!
Misschien een persoonlijk dingetje van mij, maar ik zoek ook mensen die ik zelf ook kan helpen.
Als ik alleen maar met mensen om zou gaan die alleen maar mij helpen en niet omgekeerd, zou ik me denk ik een beetje bezwaard voelen
Ik lees je posts niet als een aanval maar het is verdomde irritant als iemand blijft hameren op dat ik moet kijken naar de 'feiten van nu' en je niet goed leest wat ik post.quote:
[..]
. Dat zeg ik geloof ik nergens?
Ik heb het idee dat je mijn posts leest als een aanval oid, zo is het niet bedoeld.
Ik probeer je te laten nadenken over een andere manier van kijken naar de feiten, omdat dat mij écht zoveel heeft geholpen en de kans heeft gegeven mijn gevoel over mijzelf en mn leven op te bouwen vanuit dingen die er wél zijn, die ik wél heb, die ik wel kan doen. Niet obv dingen die ik niet heb, zou willen of moet proberen te krijgen.
Wat heb ik nu beschikbaar en wat kan ik daarmee doen om te zorgen dat ik me het komende uur niet zo allejezus donker en verrot voel.
Ja, dat laatste geef ik je sowieso wel gelijk.quote:
[..]
Het hele punt is dat ik niet iemand 'zoek' of had die mij hielp, maar gewoon iemand om een sociale band mee te hebben. Maar nee ik moet kijken naar de feiten van nu, en wat ik nu heb. Ah ik heb een spelcomputer nou jongens alles is ineens goed gemaakt!
Ja, dat "helpen" is dan ook meer een invulling die voor mij persoonlijk wel opgaat. Het ging over mezelf en refereerde naar het "steunen" waar Q het over had.
Maar nee, je -moet- niet kijken naar de feiten nu, dat klopt.
En ik vind dat je ook best mag aangeven dat je baalt, al helemaal als het nog maar net gebeurd is dat de laatste met wie je deze band had, "echt" weg blijkt te zijn nu.
En met "zoeken" bedoel ik ook meer dat je je ogen open zou moeten houden...maar ik heb eigenlijk een beetje een ander iets wat ik me afvraag: Hoe komt het dat je nu in deze situatie terecht bent gekomen? -Waarom- heb je nu niet met iemand zo'n sociale band waar je wel behoefte aan hebt? En wat voor band zoek je precies? Wat is jouw invulling?
Ik heb ook het gevoel dat jij wat ik schrijf niet leest. Of leest met de gedachte dat iemand die niet met je meepraat (ik in dit geval) slechte of ongeïnteresseerde intenties heeft en dat je het op de slechts mogelijke manier lijkt te willen interpreteren zodat het kan bijdragen aan het zwelgen in (inderdaad aanwezige) ellende ipv iets doen.quote:
[..]
Het hele punt is dat ik niet iemand 'zoek' of had die mij hielp, maar gewoon iemand om een sociale band mee te hebben. Maar nee ik moet kijken naar de feiten van nu, en wat ik nu heb. Ah ik heb een spelcomputer nou jongens alles is ineens goed gemaakt!
[..]
Ik lees je posts niet als een aanval maar het is verdomde irritant als iemand blijft hameren op dat ik moet kijken naar de 'feiten van nu' en je niet goed leest wat ik post.
Als je denkt dat ik op iets als gamen doel met mijn advies zit je er ook mijlebver naast. Het zal voor iedereen anders zijn, dat wat helpt, maar voor mij was een hele wereld aan dingen beschikbaar, enkel via mijn computer en internetverbinding (die jij ook hebt), die me hielpen om me eventjes uit die donkere stroom te tillen. Voor mij was en is het belangrijk om mezelf te blijven inprenten dat er, ondanks alle ellende en fuckfaces in de wereld, er ook echt een heleboel mooie dingen en mensen zijn. Dat de media er op ingericht is je vooral te confronteren met de fuckfaces en de ellende. Dat ik daarom extra moeite moet doen om de dingen die ik mooi vind, die voor mij het leven de moeite waard maken, tegen te komen, er bewust naar op zoek moet gaan. En het mooie was (/is) dat dat allemaal kan met dat wat ik nu heb. Ik hoef er mijn huis niet voor uit, hell ik kan zelfs met stinkende oksels in bed blijven liggen en een tedtalk of 3 kijken waarin er bijna altijd wel iets opbeurends en hoopgevends te vinden is. Of gelijksoortige sites/media.
Waarmee ik niet wil zeggen dat jij ook aan de tedtalks moet, maar er is vast iets te vinden waarmee jij jezelf, zonder uit je luie stoel te komen, een heel klein beetje en heel even, omhoog kunt werken uit die stroom van donker en ellende waar je in zit.
Maar is dat dan echt zo? Ik vind het niet gek dat wanneer je keer op keer -min of meer- hetzelfde probeert op -min of meer dezelfde manier, met -min of meer- dezelfde instelling, het resultaat niet ineens compleet anders is...quote:
Ik herken me veel in wat Duyvis zegt. Alleen zitten met je computer en verder niemand hebben is gewoon ontzettend kut. Dan is het advies van ga gewoon iets doen ook niet echt toereikend. Op een bepaald punt heb je alles wel zo'n beetje gehad wat je kunt doen.
Dat is helemaal niet waar mijn initiële post over ging. Dit heb je zelf erbij gehaald.quote:
[..]
Maar is dat dan echt zo? Ik vind het niet gek dat wanneer je keer op keer -min of meer- hetzelfde probeert op -min of meer dezelfde manier, met -min of meer- dezelfde instelling, het resultaat niet ineens compleet anders is...
Ik heb een waslijst aan hobbies gehad inmiddels. Echt niet steeds hetzelfde.quote:
[..]
Maar is dat dan echt zo? Ik vind het niet gek dat wanneer je keer op keer -min of meer- hetzelfde probeert op -min of meer dezelfde manier, met -min of meer- dezelfde instelling, het resultaat niet ineens compleet anders is...
Dit was dan ook een antwoord op Quotidienquote:
[..]
Dat is helemaal niet waar mijn initiële post over ging. Dit heb je zelf erbij gehaald.
Maar goed, mijn antwoorden lijken je te irriteren als een mofo, dus laat ik het er op houden dat ik hoop dat ook jij je snel beter voelt. Op welke manier dan ook en met middelen die voor jou werken.
Dus je probeert iedere x een andere hobby?quote:
[..]
Ik heb een waslijst aan hobbies gehad inmiddels. Echt niet steeds hetzelfde.
En dat doet dan niets positiefs voor je?
Misschien het in iets anders zoeken dan in een hobby?
Van de week hadden we hier een gesprek over hoe jij over kan komen en dat je -zeer waarschijnlijk- geen klootzak bent, maar dat wel uitstraalt door je gedrag en woordkeuze... misschien kun je alle hobbies van de wereld afgaan, maar als je dat allemaal met een afwijzende en gesloten houding doet, zal niemand denken "laat ik Quotidien eens meevragen!"
Als je meer open -en dus fucking kwetsbaar- bent en wat meer van je andere kanten laat zien, is dat misschien wel een veel verrassender experiment dan nog maar weer eens een nieuwe hobby oppakken...
Klopt wel ja. De meeste van die hobbies waren niet echt dingen waar je andere mensen tegenkomt. Longboarden, bmx, hardlopen, etc. Doe je toch alleen.quote:
[..]
Dus je probeert iedere x een andere hobby?
En dat doet dan niets positiefs voor je?
Misschien het in iets anders zoeken dan in een hobby?
Van de week hadden we hier een gesprek over hoe jij over kan komen en dat je -zeer waarschijnlijk- geen klootzak bent, maar dat wel uitstraalt door je gedrag en woordkeuze... misschien kun je alle hobbies van de wereld afgaan, maar als je dat allemaal met een afwijzende en gesloten houding doet, zal niemand denken "laat ik Quotidien eens meevragen!"
Als je meer open -en dus fucking kwetsbaar- bent en wat meer van je andere kanten laat zien, is dat misschien wel een veel verrassender experiment dan nog maar weer eens een nieuwe hobby oppakken...
Maar wat je zegt slaat wel de spijker op z'n kop op andere sociale situaties. Doordat je onzeker bent ga je een soort muur om je heen bouwen en dat stoot mensen af. Probleem is alleen dat ik nu iedereen heb afgestoten en dat er niks meer over is. En als je zwaar depressief bent vind je dat juist fijn. Maar als het dan beter gaat en je wilt de wijde wereld weer gaat dat niet want alle deuren heb je dicht geslagen.
Dus het wordt een soort matroesjkapop van problemen. Ik voel me beter dus had prima school weer op kunnen pakken, alleen is het schooljaar allang begonnen dus dat gaat niet meer. De behoefte aan een sociaal leven is er ook weer gewoon alleen die deur heb je ook dichtgeslagen. Dus ik zit nu helemaal klem eigenlijk.
Zo dat was de dagelijkse klaag post weer.
Ja, naar.quote:
[..]
Klopt wel ja. De meeste van die hobbies waren niet echt dingen waar je andere mensen tegenkomt. Longboarden, bmx, hardlopen, etc. Doe je toch alleen.
Maar wat je zegt slaat wel de spijker op z'n kop op andere sociale situaties. Doordat je onzeker bent ga je een soort muur om je heen bouwen en dat stoot mensen af. Probleem is alleen dat ik nu iedereen heb afgestoten en dat er niks meer over is. En als je zwaar depressief bent vind je dat juist fijn. Maar als het dan beter gaat en je wilt de wijde wereld weer gaat dat niet want alle deuren heb je dicht geslagen.
Dus het wordt een soort matroesjkapop van problemen. Ik voel me beter dus had prima school weer op kunnen pakken, alleen is het schooljaar allang begonnen dus dat gaat niet meer. De behoefte aan een sociaal leven is er ook weer gewoon alleen die deur heb je ook dichtgeslagen. Dus ik zit nu helemaal klem eigenlijk.
Zo dat was de dagelijkse klaag post weer.
En wat kun je nu doen om het komende half uur een tikkeltje draagbaarder te maken? Met de middelen die je tot je beschikking hebt?
Geen idee. Suggesties?quote:
[..]
Ja, naar.
En wat kun je nu doen om het komende half uur een tikkeltje draagbaarder te maken? Met de middelen die je tot je beschikking hebt?
Ben nu even niet op mn helderst, dus ik doe voor het gemak 1 van de dingen die mij hielpen: zoek een tedtalk over een onderwerp of van een spreker die je boeit, van een kwartiertje ofzo. Sluit alle andere input even af en neem je voor de hele talk te kijken ongeacht je mening erover. En probeer ook op play te drukken met "thisgunbegoooood" gevoel ipv "godverdekutklotehoeretedtalk"quote:
(Stating the obvious: kortetermijnbeloningsstelselstimula tellen niet...)
Wat ik normaal doe is een jointje opsteken, maar dat wil ik niet meer doen.quote:
Maar heb je zelf niet enig idee wat je op kan zoeken dat je wellicht een beetje blijer zou maken?
(Stating the obvious: kortetermijnbeloningsstelselstimula tellen niet...)
Die tedtalks zijn meestal wel interessant. Zal eens kijken.
Dat was ook je antwoord op mij.quote:
[..]
Dit was dan ook een antwoord op Quotidien
Maar goed, mijn antwoorden lijken je te irriteren als een mofo, dus laat ik het er op houden dat ik hoop dat ook jij je snel beter voelt. Op welke manier dan ook en met middelen die voor jou werken.
Nee het irriteert mij niet, maar ik kan moeilijk blij gaan doen over een reactie die je op mij hebt terwijl dat een totaal ander onderwerp betreft. Ze quote mij en zegt dat het een antwoord op mij is. Dan is het toch duidelijk of niet?quote:
[..]
Dat was ook je antwoord op mij.
Wat toevallig over precies hetzelfde gaat en ze daarboven ook al meerdere keren heeft gezegd tegen mij?quote:
[..]
Ze quote mij en zegt dat het een antwoord op mij is. Dan is het toch duidelijk of niet?
Hierzoquote:
Wie heeft hier het idee dat het zaadje van zijn depressie gelegd is in zijn jeugd?
Ik heb zelf een beetje het gevoel dat mijn angst klachten en het me klein en opgesloten voelen echt een opvoedingsdingetje wat in meer generaties doorsijpelt.quote:
Wie heeft hier het idee dat het zaadje van zijn depressie gelegd is in zijn jeugd?
En de eerste keer dat ik mijn nieuwe begeleidster aan huis sprak gaf ik haar een korte samenvatting over mijn familie zonder dat gevoel eigenlijk heel specifiek te benoemen, en toen kwam zei met een bepaald onderzoek wat dat gevoel heel erg ondersteunt.
Dus Ehm ja dat gevoel heb ik wel ja. En dat heeft mee icm pech best een hoop shit opgeleverd. Maar mijn ouders ontkennen dat dus heel erg en dat is zo'n groot conflict in mijn hoofd dat die droom nog steeds door mijn medicijnen heen probeert te rammen. Terwijl mensen die juist buiten mij en mijn familie staan die wel beide kennen die geven me wel gelijk zeg maar. Maar dat zit echt eng diep.
Ik heb een hele slechte hechting aan mensen en ik ben snel emotioneel als iemand me niet leuk vind/afwijst.
Ik kan dan echt acuut pijn in mijn buik krijgen enzo, diarree etc
Ik denk dat dat bij wel meer dingen zo is.quote:
Wie heeft hier het idee dat het zaadje van zijn depressie gelegd is in zijn jeugd?
Mijn psychiater denkt dat de oorzaak van mijn paniekstoornis in mijn jeugd ligt. Ik denk dat dat psychiaterpraat is en dat we richting persoonlijkheidsdingen moeten kijken. Maar hey, ik leef pas 33 jaar met mezelf. Hij kent me al (in totaal) twee uur ofzo.quote:
Wie heeft hier het idee dat het zaadje van zijn depressie gelegd is in zijn jeugd?
*steekt hand op*quote:
Wie heeft hier het idee dat het zaadje van zijn depressie gelegd is in zijn jeugd?
Alhoewel ik niet van mening ben dat toen alles meteen al is scheef gegaan. Meer dat ik door het verloop van mijn jeugd/tienerjaren bepaalde elementen niet heb meegekregen wat nu zijn effect heeft op hoe ik omga met bepaalde gebeurtenissen.
Dat is wel knap na 2 uurtjes inderdaad. Het kan altijd omdat ik wel denk dat je jeugd en opvoeding vaak een sterke aanhechtingsplek is voor psychische problemen, maar dat na 2 uurtjes al weten is vrij bijzonder.quote:
[..]
Mijn psychiater denkt dat de oorzaak van mijn paniekstoornis in mijn jeugd ligt. Ik denk dat dat psychiaterpraat is en dat we richting persoonlijkheidsdingen moeten kijken. Maar hey, ik leef pas 33 jaar met mezelf. Hij kent me al (in totaal) twee uur ofzo.
Soms moet je er veel meer proberen om de goede te vinden...quote:
Had ik dat maar bij een van de 3 antidepressiva die ik geprobeerd heb.
Ik heb even geteld, ik heb ondertussen minstens 7 verschillende soorten medicatie geprobeerd waarvan ik er dan nu nog een paar gebruik.quote:
[..]
Soms moet je er veel meer proberen om de goede te vinden...
(even bekeken vanuit hulpverleners en niet vanuit medicatie btw. goeie morgenquote:
[..]
Soms moet je er veel meer proberen om de goede te vinden...
)Zelf had ik het prettiger gevonden als ze zich beter hadden kunnen aanpassen aan hun eigen cliënten in plaats van in essentie hun visies aan hun cliënt op te willen leggen.
Ja en dan minimaal 3 maanden om te kijken of het werkt, en dan nog eens dubbel de dosering en dat weer 2 maanden afwachten. Zo blijf je bezig.quote:
[..]
Soms moet je er veel meer proberen om de goede te vinden...
Misschien een beetje crue om te zeggen maar een leven lang depressief duurt langer. Het is niet leuk om ermee door te zetten maar het kan het wel echt waard zijn.quote:
[..]
Ja en dan minimaal 3 maanden om te kijken of het werkt, en dan nog eens dubbel de dosering en dat weer 2 maanden afwachten. Zo blijf je bezig.
Of verder kijken naar andere dingen. Sporten bijv. helpt mij al veel meer dan medicatie heeft kunnen doen.quote:
[..]
Misschien een beetje crue om te zeggen maar een leven lang depressief duurt langer. Het is niet leuk om ermee door te zetten maar het kan het wel echt waard zijn.
Dat zou ik sowieso eerst doen voor je medicatie probeert.quote:
[..]
Of verder kijken naar andere dingen. Sporten bijv. helpt mij al veel meer dan medicatie heeft kunnen doen.
Maar dat je een heel jaar niet naar school bent geweest kun je niet alleen aan die medicijnen wijten toch.quote:
Ik was vorig jaar bij begin medicatie best wel suicidaal de eerste week. Laat dat nou net de eerste week van school geweest zijn. Afgemeld en het hele jaar thuisgezeten. Wellicht niet slim dat ik er toen mee begon, maar het heeft voor mij meer schade aangericht eigenlijk.
Nee maar als ik later of eerder begonnen was met medicijnen was ik wel gewoon begonnen met school. Ik kan alleen mezelf verwijten, maar wie weet hoe het eruit gezien had als ik me die weken niet zo rottig voelde.quote:
[..]
Maar dat je een heel jaar niet naar school bent geweest kun je niet alleen aan die medicijnen wijten toch.
Probeer het iets meer als een les te zien voor jezelf. Medicijnen zijn inderdaad geen snoepjes, en het is handig om na te denken over het moment om ermee te beginnen (daarmee ben ik ook wel eens de mist in gegaan). En dat weet je nu ook. Het is jammer dat je daarvoor een slechte ervaring nodig had maar het zou ook jammer zijn als je alleen het slechte ervan meeneemt zeg maar.quote:
[..]
Nee maar als ik later of eerder begonnen was met medicijnen was ik wel gewoon begonnen met school. Ik kan alleen mezelf verwijten, maar wie weet hoe het eruit gezien had als ik me die weken niet zo rottig voelde.
Mijn omgeving en behandelaren lopen te klagen dat ik weer in een (hypo)manie zit. Alleen ik vind alles wel prima en geweldig momenteel.
En als je er last van hebt, hoe ga je ermee om?
Is het bij een manie te doen om van te voren maatregelen te nemen voor tijdens je manie? Of heb je daar dan tijdens je manie dikke schijt aan? Zoals een planning en meer mag je niet doen?quote:
Zijn hier trouwens ook mensen die "last" hebben van manieën?
Mijn omgeving en behandelaren lopen te klagen dat ik weer in een (hypo)manie zit. Alleen ik vind alles wel prima en geweldig momenteel.
En als je er last van hebt, hoe ga je ermee om?
Nee, ik voel ze niet aankomen en als ik erin zit, is alles geweldig (zoals ik nu ervaar). Alleen ik heb wel wat geld uitgegeven (niet veel hoor, alleen meer dan anders, dertig euro aan een abo op een tijdschrift en een boek van twintig euro). En slaap heel weinig en plan mijn dagen vol. Kan me nergens op richten en ben hyper.quote:
[..]
Is het bij een manie te doen om van te voren maatregelen te nemen voor tijdens je manie? Of heb je daar dan tijdens je manie dikke schijt aan? Zoals een planning en meer mag je niet doen?
Zou het helpen als je ook een manieplan paraat hebt? Je heb blijkbaar (nu nog?) het zelfbewustzijn dat je er in zit, dus kun je daar ook naar handelen?quote:
[..]
Nee, ik voel ze niet aankomen en als ik erin zit, is alles geweldig (zoals ik nu ervaar). Alleen ik heb wel wat geld uitgegeven (niet veel hoor, alleen meer dan anders, dertig euro aan een abo op een tijdschrift en een boek van twintig euro). En slaap heel weinig en plan mijn dagen vol. Kan me nergens op richten en ben hyper.
Ik heb geloof ik wel eens van je gelezen dat je een plan hebt voor als je bepaalde donkere periodes aan voelt komen? Misschien werkt dat ook voor je goede periodes?
Ik ben in 't verleden mensen tegengekomen die vaker manische periodes hadden gehad. Dat was soms beetje niveautje "Ineens op Ibiza wonen omdat ze het zeker weten gaan maken als DJ en hun huis verkocht/onderverhuurd".quote:
[..]
Nee, ik voel ze niet aankomen en als ik erin zit, is alles geweldig (zoals ik nu ervaar). Alleen ik heb wel wat geld uitgegeven (niet veel hoor, alleen meer dan anders, dertig euro aan een abo op een tijdschrift en een boek van twintig euro). En slaap heel weinig en plan mijn dagen vol. Kan me nergens op richten en ben hyper.
Zijn in het verleden je manies meer uit de hand gelopen dan tegenwoordig?
Tot zover ik weet niet een manie. Wat het meest in de buurt komt (en wat ook redelijk wat raakvlakken heeft met je beschrijving in deze post), is een fiep.quote:
Zijn hier trouwens ook mensen die "last" hebben van manieën?
Mijn omgeving en behandelaren lopen te klagen dat ik weer in een (hypo)manie zit. Alleen ik vind alles wel prima en geweldig momenteel.
En als je er last van hebt, hoe ga je ermee om?
vergelijkbaar uitgavepatroon, bioritme is dan non-existent, veeeel meer energie (juist omdat het zo boeiend is/interessant is) en een fiep is per definitie leuk.
Enige verschil (afgezien van de heftigheid misschien) is dat tijdens een fiep niet alles noodzakelijkerwijs volgepland wordt...behalve dan met ALLE beschikbare tijd besteden aan die fiep. Die fiep is dan ALLES!
Gelukkig zijn ze vaak ook zo weer voorbij, soms duren ze wat langer. Ik heb m'n uitgavepatroon wel in de hand leren houden. Toen ik nog meer geld had, was ik ook makkelijker met het aanschaffen van dingen.
Maar ik vind dat je het qua uitgaven best netjes gehouden hebt. Een eenmalige aanschaf lijkt me trouwens een stuk minder vervelend dan een abo.
Maja... het is meer een "men zegt" dan dat ik het zelf vind. Alleen inmiddels herken ik wel de symptomen en ik gok dat ik een hypo heb. Alleen ik weet niet wat ik er tegen kan doen. In het verleden knalde ik altijd in een zware depressie (soort voorbode) en daar ben ik wel bang voor. Als dit een full blow wordt, heb ik straks wel een probleem. Manie en studeren gaat niet echt samen en manie en functioneren gaat niet samen. Maar goed... even afwachten dus. In ieder geval is de haldol verdubbeld, zodat het niet te heftig wordtquote:
[..]
Zou het helpen als je ook een manieplan paraat hebt? Je heb blijkbaar (nu nog?) het zelfbewustzijn dat je er in zit, dus kun je daar ook naar handelen?
[quote
Ik heb geloof ik wel eens van je gelezen dat je een plan hebt voor als je bepaalde donkere periodes aan voelt komen? Misschien werkt dat ook voor je goede periodes?
[/quote]
Misschien moet ik er inderdaad een schrijven met mijn psych. Een manie is niet praktisch.
Manie is inderdaad wel iets als een fiep, maar vooral de heftigheid verschild. Het abo loopt na een jaar af, alleen het was impulsief als de pestquote:
[..]
Ik ben in 't verleden mensen tegengekomen die vaker manische periodes hadden gehad. Dat was soms beetje niveautje "Ineens op Ibiza wonen omdat ze het zeker weten gaan maken als DJ en hun huis verkocht/onderverhuurd".
Zijn in het verleden je manies meer uit de hand gelopen dan tegenwoordig?
[..]
Tot zover ik weet niet een manie. Wat het meest in de buurt komt (en wat ook redelijk wat raakvlakken heeft met je beschrijving in deze post), is een fiep.
vergelijkbaar uitgavepatroon, bioritme is dan non-existent, veeeel meer energie (juist omdat het zo boeiend is/interessant is) en een fiep is per definitie leuk.
Enige verschil (afgezien van de heftigheid misschien) is dat tijdens een fiep niet alles noodzakelijkerwijs volgepland wordt...behalve dan met ALLE beschikbare tijd besteden aan die fiep. Die fiep is dan ALLES!
Gelukkig zijn ze vaak ook zo weer voorbij, soms duren ze wat langer. Ik heb m'n uitgavepatroon wel in de hand leren houden. Toen ik nog meer geld had, was ik ook makkelijker met het aanschaffen van dingen.
Maar ik vind dat je het qua uitgaven best netjes gehouden hebt. Een eenmalige aanschaf lijkt me trouwens een stuk minder vervelend dan een abo.
Welkom in mijn wereld.quote:
Ik heb een beetje last van het alleen zijn. En dat maakt het zo moeilijk om het doosje dicht te houden. Heb ook echt 2 lege dagen voor me.
Kun je niet gewoon dingen inplannen. Zoals "dan ga ik knutselen" en "dan ga ik wandelen" etc.quote:
Ik heb een beetje last van het alleen zijn. En dat maakt het zo moeilijk om het doosje dicht te houden. Heb ook echt 2 lege dagen voor me.
Dat doe ik meestal wel. Heb ook wel een lijst met dingen die ik kan doen maar heb echt even overal zo'n "flikker op" gevoel bij. Al heb ik sinds vanavond twee dingetjes verzonnen. Ik wil een tulband cake bakken en mn stopcontacten boven goud maken.quote:
[..]
Kun je niet gewoon dingen inplannen. Zoals "dan ga ik knutselen" en "dan ga ik wandelen" etc.
Ik vind het knap dat men (jij in dit geval) toch dingen blijven bedenken en doen. Ik kom zelf maar niet over dat 'het zal allemaal wel' gevoel heen.quote:
[..]
Dat doe ik meestal wel. Heb ook wel een lijst met dingen die ik kan doen maar heb echt even overal zo'n "flikker op" gevoel bij. Al heb ik sinds vanavond twee dingetjes verzonnen. Ik wil een tulband cake bakken en mn stopcontacten boven goud maken.
Ik had er vandaag ook even de pest in toen ik wakker werd. Dat ik echt overvallen werd van, ik voel me net zo'n circus aapje dat maar bezig blijft met trucjes aanleren om een doosje in haar hoofd dicht te houden zeg maar..quote:
[..]
Ik vind het knap dat men (jij in dit geval) toch dingen blijven bedenken en doen. Ik kom zelf maar niet over dat 'het zal allemaal wel' gevoel heen.
Maar heb er vandaag met mijn psycholoog over gesproken en we gaan nu echt richting het stukje trauma dus dat betekent een nieuwe psycholoog.
Ik heb het een beetje moeilijk ook door mijn nieuwe medicijnen, doordat ik beter slaap, voel ik me rustiger. Maar doordat ik me rustiger voel is er meer ruimte voor besef van wat er nou allemaal aan de hand is. En dat doet me zoveel verdriet..
En Mja wat dat betreft is doorgaan en niet nadenken ook altijd wel een beetje mijn coopingsmechanisme geweest.
Het is een vloek en zegen tegelijk. Ik zou juist af en toe wat beter apathisch op de bank moeten kunnen gaan zitten om alles binnen te laten komen. Maar ook dan leid ik mezelf het liefste af. Ergens is het ook een manier van overleven. Balans is belangrijk. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 23-10-2017 21:23:33 ]
Mijn trauma's en alles wat daardoor gebeurd is. Ik probeer dat zoveel mogelijk uit te zetten in mijn hoofd.quote:
Dat is volgens mij wel de 'normale' en juiste manier om te verwerken. Het geeft ook helemaal niet om dat een dagje of 2 te hebben. Sommige gebeurtenissen zijn niet niks natuurlijk en dat verdriet moet en mag er ook gewoon een keer uit.quote:
[..]
Ik had er vandaag ook even de pest in toen ik wakker werd. Dat ik echt overvallen werd van, ik voel me net zo'n circus aapje dat maar bezig blijft met trucjes aanleren om een doosje in haar hoofd dicht te houden zeg maar..
Maar heb er vandaag met mijn psycholoog over gesproken en we gaan nu echt richting het stukje trauma dus dat betekent een nieuwe psycholoog.
Ik heb het een beetje moeilijk ook door mijn nieuwe medicijnen, doordat ik beter slaap, voel ik me rustiger. Maar doordat ik me rustiger voel is er meer ruimte voor besef van wat er nou allemaal aan de hand is. En dat doet me zoveel verdriet..
En Mja wat dat betreft is doorgaan en niet nadenken ook altijd wel een beetje mijn coopingsmechanisme geweest.
Blijf het bijzonder vinden dat iedereen wel weer zijn eigen manier heeft om er mee om te gaan en dus te overleven. Bij mij persoonlijk is het precies andersom, ik denk juist de hele dag door aan bepaalde onderwerpen wat dan weer leidt tot het niet doorgaan en juist niks doen.
Je vertelt hier -exact- alsof je een vriendin van me bent. Die doet het al jaren zo en het is haar aan het opbreken.quote:
[..]
En Mja wat dat betreft is doorgaan en niet nadenken ook altijd wel een beetje mijn coopingsmechanisme geweest.
Het is inderdaad ook een manier van overleven.
Dat (continu) afleiden doe ik zelf trouwens ook, die vriendin van mij heeft het nog extremer dan ik.
Ze werkt haarzelf te pletter om maar niet met haarzelf geconfronteerd te hoeven worden.
Ik denk dat dit iets met die trauma's te maken heeft.
Het is een soort onrust, een soort oer-angst of zo.quote:
[..]
Ik vind het knap dat men (jij in dit geval) toch dingen blijven bedenken en doen. Ik kom zelf maar niet over dat 'het zal allemaal wel' gevoel heen.
Op 't moment dat je ergens door een bos heen loopt en ineens word je met een hongerige beer geconfronteerd, dan zal jouw lichaam het waarschijnlijk niet kunnen laten om naar een soort vecht-vlucht stand te switchen. En doe dat maar jarenlang, continu in zoverre dat je denkt dat dat de normale stand is. En ergens weet je ook wel dat dit niet normaal is, maar dat idee wuif je ook een beetje zelf weg, want je wilt die confrontatie maar niet aan...en dus word je onrustig en zoek je afleiding.
Er zit zoveel onrust in je lijf dat je van gekkigheid niet weet wat je met 'jezelf' aan moet, je kan de gekste dingen gaan doen om maar aan rustmomentjes te komen.
Soms lukt het me die hele pot met shit even weg te zetten en dan kom ik in een soort ongemakkelijke "het zal allemaal wel"-toestand terecht, maar deze is voornamelijk melancholisch en gewoonlijk spoelt de angst dit melancholische gevoel snel weer weg.
Ik weet niet zo goed hoe ik 't anders uit moet leggen. het is een walgelijk gevoel ook.
[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 24-10-2017 10:52:51 ]
Voor die tijd had ik al bij de dokter gezeten omdat ik dus merkte dat ik last had van dat patroon, en omdat ik me zo uitgeput voelde, en maar niet wist waarom. Maar de dokter zat me dan ook maar aan te kijken van
wat moet ik hier nou weer mee (vind ik ook niet gek hoor). Gister was ik met mijn maatschappelijk werkster bezig om in kaart te brengen hoe paniekaanvallen zich opbouwen en ze wilde mijn "0" weten. Toen ik die vertelde was haar conclusie dat ik geen 0 kende.. En besefte ik me dat ik eigenlijk alweer vergeten was hoe hard ik eigenlijk ook altijd maar werk om alles dicht getimmerd te houden..
Het is wel fijn om dit even zo uit te typen eigenlijk.. ik voel me altijd heel alleen in dat gevecht. Ook dat er herkenning kwam op wat ik gister typte, thnx.
Daar is dit topic dan ook voor lijkt mij zo. Er is niemand die het voor je kan oplossen, het enige wat wij en anderen kunnen doen is er naar luisteren. Alleen hebben de mensen in dit topic 1 verschil en dat is dat we allemaal iets hebben wat niet goed gaat en wat dus voor herkenning kan zorgen. Je bent niet alleen maar wij kunnen het gevecht niet voor je aangaan.quote:
Ik was me er al van bewust dat ik het deed voordat ik doorhad waar het vandaan kwam. Die jeugdtrauma's zaten zo goed weggestopt dat ik ze "vergeten" was, ik praatte er alleen in mijn slaap over. Daarom praat ik er ook niet graag over. Het is zo'n Carry Slee boek verhaal voor mijn gevoel, ik ben bang dat mensen me niet geloven. Mijn vriend is gaan puzzelen met wat ik zei s nachts en is door gaan vragen bij me, en toen is alles er uitgekomen en ben ik verschrikkelijk slecht gegaan. Het is ongelofelijk hoe lief hij me opgevangen heeft toen. We kende elkaar helemaal nog niet zo lang en waren gewoon dates en niet vriend en vriendin.
Voor die tijd had ik al bij de dokter gezeten omdat ik dus merkte dat ik last had van dat patroon, en omdat ik me zo uitgeput voelde, en maar niet wist waarom. Maar de dokter zat me dan ook maar aan te kijken van
Gister was ik met mijn maatschappelijk werkster bezig om in kaart te brengen hoe paniekaanvallen zich opbouwen en ze wilde mijn "0" weten. Toen ik die vertelde was haar conclusie dat ik geen 0 kende.. En besefte ik me dat ik eigenlijk alweer vergeten was hoe hard ik eigenlijk ook altijd maar werk om alles dicht getimmerd te houden..
Het is wel fijn om dit even zo uit te typen eigenlijk.. ik voel me altijd heel alleen in dat gevecht. Ook dat er herkenning kwam op wat ik gister typte, thnx.
Zegt overigens de persoon die er helemaal alleen voor staat in het leven.
Jij kunt in ieder geval ook gebruik maken van de mensen in dit topicquote:
[..]
Daar is dit topic dan ook voor lijkt mij zo. Er is niemand die het voor je kan oplossen, het enige wat wij en anderen kunnen doen is er naar luisteren. Alleen hebben de mensen in dit topic 1 verschil en dat is dat we allemaal iets hebben wat niet goed gaat en wat dus voor herkenning kan zorgen. Je bent niet alleen maar wij kunnen het gevecht niet voor je aangaan.
Zegt overigens de persoon die er helemaal alleen voor staat in het leven.
SPOILER[img]
http://i0.kym-cdn.com/entries/icons/facebook/000/005/600/its-something.jpg[/img]
I know en dat is lief.quote:
[..]
Jij kunt in ieder geval ook gebruik maken van de mensen in dit topicSPOILER
Het is alleen wat anders dan iemand in je omgeving hebben waar je gewoon even je verhaal bij kwijt kunt, je gewoon even een normaal gesprek mee kunt hebben, je even wat mee kunt gaan doen en die je als het moet even een knuffel geeft als dat nodig is.
Truetruetrue...quote:
[..]
I know en dat is lief.
Het is alleen wat anders dan iemand in je omgeving hebben waar je gewoon even je verhaal bij kwijt kunt, je gewoon even een normaal gesprek mee kunt hebben, je even wat mee kunt gaan doen en die je als het moet even een knuffel geeft als dat nodig is.
Dankquote:
Ik was me er al van bewust dat ik het deed voordat ik doorhad waar het vandaan kwam. Die jeugdtrauma's zaten zo goed weggestopt dat ik ze "vergeten" was, ik praatte er alleen in mijn slaap over. Daarom praat ik er ook niet graag over. Het is zo'n Carry Slee boek verhaal voor mijn gevoel, ik ben bang dat mensen me niet geloven. Mijn vriend is gaan puzzelen met wat ik zei s nachts en is door gaan vragen bij me, en toen is alles er uitgekomen en ben ik verschrikkelijk slecht gegaan. Het is ongelofelijk hoe lief hij me opgevangen heeft toen. We kende elkaar helemaal nog niet zo lang en waren gewoon dates en niet vriend en vriendin.
Voor die tijd had ik al bij de dokter gezeten omdat ik dus merkte dat ik last had van dat patroon, en omdat ik me zo uitgeput voelde, en maar niet wist waarom. Maar de dokter zat me dan ook maar aan te kijken van
Gister was ik met mijn maatschappelijk werkster bezig om in kaart te brengen hoe paniekaanvallen zich opbouwen en ze wilde mijn "0" weten. Toen ik die vertelde was haar conclusie dat ik geen 0 kende.. En besefte ik me dat ik eigenlijk alweer vergeten was hoe hard ik eigenlijk ook altijd maar werk om alles dicht getimmerd te houden..
Het is wel fijn om dit even zo uit te typen eigenlijk.. ik voel me altijd heel alleen in dat gevecht. Ook dat er herkenning kwam op wat ik gister typte, thnx.
En ja..nu ik er zo bij stil sta, is het idd een eenzame strijd.
Dit kan ik ook naar Duyvis meenemen, het hebben van een heel harem zal die specifieke eenzaamheid niet oplossen. Het is uiteindelijk ook maar een vorm van afleiding. Eigenlijk gun je het jezelf toch niet, so why bother?
Gelijk heb je.quote:
[..]
Daar is dit topic dan ook voor lijkt mij zo. Er is niemand die het voor je kan oplossen, het enige wat wij en anderen kunnen doen is er naar luisteren. Alleen hebben de mensen in dit topic 1 verschil en dat is dat we allemaal iets hebben wat niet goed gaat en wat dus voor herkenning kan zorgen. Je bent niet alleen maar wij kunnen het gevecht niet voor je aangaan.
Zegt overigens de persoon die er helemaal alleen voor staat in het leven.
We zijn uiteindelijk lotgenoten en het domste wat we kunnen doen, is elkaar het leven nog zuurder maken dan het al is. Maar het is ook heel lastig, omdat je makkelijk in elkaars vaarwater kunt komen. Beetje een mijnenveld waarbij die mijnen voor "outsiders" (dus zeg maar mensen zonder ernstige psychische issues) niet op de radar staan..zoiets.
Overigens merk ik dat ik weinig zin heb om te tikken, moet naar m'n peut deze middag en was gister al nerveus merkte ik.
Ik ben niet op zoek naar een hele harem hoor. Misschien dat het zo overkwam, duidelijkheid is een van de zaken waar ik aan moet werken. Het eerdere bericht wat ik plaatste waarna die discussie op gang kwam ging erover dat ik een dierbare kwijtraak, iemand waar ik lief en leed mee heb gedeeld en die op momenten die eenzaamheid een beetje weghaalde. Het is/was dus eigenlijk een beetje dubbelop. Aan de ene kant raak je een dierbare kwijt wat voor iedereen altijd een kut gevoel oplevert en daarnaast ook nog dat ene sociale contact wat je hebt.quote:
[..]
Dank
En ja..nu ik er zo bij stil sta, is het idd een eenzame strijd.
Dit kan ik ook naar Duyvis meenemen, het hebben van een heel harem zal die specifieke eenzaamheid niet oplossen. Het is uiteindelijk ook maar een vorm van afleiding. Eigenlijk gun je het jezelf toch niet, so why bother?
[..]
Gelijk heb je.
We zijn uiteindelijk lotgenoten en het domste wat we kunnen doen, is elkaar het leven nog zuurder maken dan het al is. Maar het is ook heel lastig, omdat je makkelijk in elkaars vaarwater kunt komen. Beetje een mijnenveld waarbij die mijnen voor "outsiders" (dus zeg maar mensen zonder ernstige psychische issues) niet op de radar staan..zoiets.
Overigens merk ik dat ik weinig zin heb om te tikken, moet naar m'n peut deze middag en was gister al nerveus merkte ik.
Dat betekent niet dat die eenzaamheid of andere problemen meteen verholpen zijn als ik dat wel zou hebben hoor. Het is alleen verdomde fijn om gewoon wat sociaal contact te hebben, dat beurt een beetje op waardoor je stemming ook wat beter wordt en je weer met jezelf aan de slag kunt. Zodat je stappen kunt maken in de goede richting en niet blijft zwelgen in de depressieve gevoelens.
quote:
Weet je wat, ik ga mij niet meer verstoppen ook voor mijn problemen. Ik ben dus Duyvis en zal vanaf nu gewoon onder mijn eigen account weer gaan posten.
I knew it. Had al zo'n vermoeden maar vond het niet nodig om je te exposenquote:
Weet je wat, ik ga mij niet meer verstoppen ook voor mijn problemen. Ik ben dus Duyvis en zal vanaf nu gewoon onder mijn eigen account weer gaan posten.
Groot gelijkquote:
Weet je wat, ik ga mij niet meer verstoppen ook voor mijn problemen. Ik ben dus Duyvis en zal vanaf nu gewoon onder mijn eigen account weer gaan posten.
Ik heb sinds kinds af aan last van angststoornis, maar dat is gelukkig grotendeels weg. Van mijn 12e tot mijn 22e was ik depressief met zware tijden vooral tijdens de winter, maar dat is gelukkig ook grotendeels weg dankzij medicatie.
Nu resteert alleen nog een dingetje, ik heb een dwang waarmee ik mijn huid moet open plukken
En omdat ik geen OCD topic kon vinden en het grotendeels samenhangt met mijn stemming vroeg ik mij af of ik hier mag posten.
Mag dat?
En hebben meer mensen hier dwang?
quote:
Weet je wat, ik ga mij niet meer verstoppen ook voor mijn problemen. Ik ben dus Duyvis en zal vanaf nu gewoon onder mijn eigen account weer gaan posten.
.quote:
Op Ik pluk ook. Haartjes (in mijn gezicht/nek), korstjes, bultjes.. Ik weet niet of dat met dwang, of 'gewoon' nerveuze energie samenhangt. Maar ik krab echt alles open. Soms moet ik mijn sjaal omhouden, omdat mijn nek vol rode plekken zit.quote:Op dinsdag 24 oktober 2017 15:18 schreef summer2bird het volgende:
Hoi, ik kom me maar eens melden.
Ik heb sinds kinds af aan last van angststoornis, maar dat is gelukkig grotendeels weg. Van mijn 12e tot mijn 22e was ik depressief met zware tijden vooral tijdens de winter, maar dat is gelukkig ook grotendeels weg dankzij medicatie.
Nu resteert alleen nog een dingetje, ik heb een dwang waarmee ik mijn huid moet open plukken
En omdat ik geen OCD topic kon vinden en het grotendeels samenhangt met mijn stemming vroeg ik mij af of ik hier mag posten.
Mag dat?
En hebben meer mensen hier dwang?
Levenslange gewoonte. Ik geloof niet dat ik nerveus word als ik het niet doe. Maar ik doe het wel als ik nerveus ben. Snappie?
Ow pffquote:
[..]
Ik ben niet op zoek naar een hele harem hoor.
Dat bedoelde ik ook niet Ik bedoelde meer dat het een geweldig prettige roes kan zijn en je hebt (in een goede relatie) ook steun aan elkaar, maar je hebt ook wel ergernissen en uiteindelijk stop je die shitgevoelens dan alleen maar nog langer weg in dat potje en dat potje dieper ergens in de achterste gekrochten van je bewustzijn.
Ja..ik denk dat daar ook wat weinig aandacht voor was?quote:Misschien dat het zo overkwam, duidelijkheid is een van de zaken waar ik aan moet werken. Het eerdere bericht wat ik plaatste waarna die discussie op gang kwam ging erover dat ik een dierbare kwijtraak, iemand waar ik lief en leed mee heb gedeeld en die op momenten die eenzaamheid een beetje weghaalde. Het is/was dus eigenlijk een beetje dubbelop. Aan de ene kant raak je een dierbare kwijt wat voor iedereen altijd een kut gevoel oplevert en daarnaast ook nog dat ene sociale contact wat je hebt.
Ik ben pasgeleden ook een dierbare kwijtgeraakt. Ik kende haar niet zo heel erg goed, maar ze was wel belangrijk voor mij
't voelt ook een beetje als falen of zo, niet prettig.
Vetgedrukte is absoluut waar!quote:Dat betekent niet dat die eenzaamheid of andere problemen meteen verholpen zijn als ik dat wel zou hebben hoor. Het is alleen verdomde fijn om gewoon wat sociaal contact te hebben, dat beurt een beetje op waardoor je stemming ook wat beter wordt en je weer met jezelf aan de slag kunt. Zodat je stappen kunt maken in de goede richting en niet blijft zwelgen in de depressieve gevoelens.
Maar het is ook makkelijk om zo'n persoon dan als een soort klankbord te gaan gebruiken...of als een soort vuilnisemmer. 1 van m'n oude vrienden heeft daar de laatste jaren een beetje een handje van en daar zit ik ook niet op te wachten.
het is ook zonde want daarmee jaag je mensen weg..maar ik ratel een beetje
En even heel rationeel gezien: Opbeuren voelt even prettig...maar uiteindelijk is het ook weer die afleiding. Het verbloemen van die verrote waarhied waarmee je jezelf niet confronteren kan.
Waarom heb je de ervaring dat je iemand nodig hebt om aan jezelf te werken? Heb je 't idee dat je aan feedback behoefte hebt?
Ik had echt geen flauw idee, paar dagen terug ook al zo'n "revelation" en die had ik ook totaal niet door!quote:
[..]
I knew it. Had al zo'n vermoeden maar vond het niet nodig om je te exposen
Het pulken van de huid is ook een vorm van auto-mutilatie.quote:
Hoi, ik kom me maar eens melden.
Ik heb sinds kinds af aan last van angststoornis, maar dat is gelukkig grotendeels weg. Van mijn 12e tot mijn 22e was ik depressief met zware tijden vooral tijdens de winter, maar dat is gelukkig ook grotendeels weg dankzij medicatie.
Nu resteert alleen nog een dingetje, ik heb een dwang waarmee ik mijn huid moet open plukken
En omdat ik geen OCD topic kon vinden en het grotendeels samenhangt met mijn stemming vroeg ik mij af of ik hier mag posten.
Mag dat?
En hebben meer mensen hier dwang?
Ik heb ooit een vrouw ontmoet die dit ook deed (of had gedaan, ze was er al een tijdje vanaf..maar het was zeg maar wel nog steeds duidelijk te zien enzo) en zij legde me uit dat het veel gelijkenissen had met auto-mutilatie...of met nagelbijten of haar uittrekken.
Maar het heeft veel weg van dit dus
En wat mij betreft ben jij altijd hier welkom!
(niet rot bedoel )Tuurlijk ben je welkom.quote:
Hoi, ik kom me maar eens melden.
Ik heb sinds kinds af aan last van angststoornis, maar dat is gelukkig grotendeels weg. Van mijn 12e tot mijn 22e was ik depressief met zware tijden vooral tijdens de winter, maar dat is gelukkig ook grotendeels weg dankzij medicatie.
Nu resteert alleen nog een dingetje, ik heb een dwang waarmee ik mijn huid moet open plukken
En omdat ik geen OCD topic kon vinden en het grotendeels samenhangt met mijn stemming vroeg ik mij af of ik hier mag posten.
Mag dat?
En hebben meer mensen hier dwang?
Er is best veel overlap in de behandeling van dwang en angst en paniek toch? Ik heb zelf heen OCD, maar lang samengewoond met iemand met een erge vorm er van. Ik weet er daardoor ook best wat van helaas.Volgens mij snap ik je reactie niet helemaal... maar ook goedemiddag inmiddelsquote:
[..]
(even bekeken vanuit hulpverleners en niet vanuit medicatie btw. goeie morgen
Zelf had ik het prettiger gevonden als ze zich beter hadden kunnen aanpassen aan hun eigen cliënten in plaats van in essentie hun visies aan hun cliënt op te willen leggen.
Kon je maar van tevoren voorspellen of een middel werkt voor iemand en hoe het dan werkt. Helaas kunnen ze dat nog niet.quote:
[..]
Ja en dan minimaal 3 maanden om te kijken of het werkt, en dan nog eens dubbel de dosering en dat weer 2 maanden afwachten. Zo blijf je bezig.
Ik ben wel blij dat ik uiteindelijk het goede middel heb gekregen, want ik dacht echt dat het nooit meer goed zou komen. En als iemand met een jaar of 5 geleden had gezegd dat ik zou staan waar ik nu sta, dan had ik diegene voor gek uitgemaakt.
De medicatie is mede mijn redding geweest, al denk ik dat ook de juiste diagnose heel veel heeft bijgedragen.
Medicatie sinds de zomer mee gestopt (na heel lang afbouwen) en so far so good (alleen de eerste 2 weken heb ik enige twijfel gehad of het de juiste keuze was om te stoppen).
Zolang ik maar oplet dat ik mezelf niet weer zo ontzettend voorbij ren dan kom ik denk ik een heel eind.
Een super optimist zal ik niet worden, dat is ook niet mijn karakter, maar dat het niet meer zo gitzwart is om me heen is wel heel fijn. Ik ben redelijk stabiel.
Manie heb ik (gelukkig) geen ervaring mee.
Ja en ook een dag laterquote:
[..]
Volgens mij snap ik je reactie niet helemaal... maar ook goedemiddag inmiddels
Je zei laatst dat je nog op school zat. Heb je door hoe erg je aan het doemdenken bent? Ik bedoel dit niet lullig, want ik ben zelf ook nog jong en zeg het dus ook regelmatig tegen mezelf, maar hoeveel weet je nou eigenlijk van het leven zeg maar dat je zo'n conclusie kan trekken dat er "geluksvogels en pechhebbers" zijn en jij geen geluksvogel bent?quote:
Het plaatje is er om te illustreren dat mensen bij wie medicatie werkt, altijd roepen dat het zo fantastisch is. Maar omdat het voor hen gewerkt heeft hoeft het niet voor iedereen te werken.quote:
[..]
Je zei laatst dat je nog op school zat. Heb je door hoe erg je aan het doemdenken bent? Ik bedoel dit niet lullig, want ik ben zelf ook nog jong en zeg het dus ook regelmatig tegen mezelf, maar hoeveel weet je nou eigenlijk van het leven zeg maar dat je zo'n conclusie kan trekken dat er "geluksvogels en pechhebbers" zijn en jij geen geluksvogel bent?
Dat er geluksvogels en pechhebbers bestaan is trouwens wel degelijk waar.
Tuurlijk heeft de een meer pech dan de ander, maar je kan het ook te zwart/wit zien. Er is hier niemand die zomaar roept dat het fantastisch is zonder de nadelen ervan te beseffen of te erkennen dat het ingewikkelder is dan een pilletje slikken en het werkt.quote:
[..]
Het plaatje is er om te illustreren dat mensen bij wie medicatie werkt, altijd roepen dat het zo fantastisch is. Maar omdat het voor hen gewerkt heeft hoeft het niet voor iedereen te werken.
Dat er geluksvogels en pechhebbers bestaan is trouwens wel degelijk waar.
Ik wil er verder niet te lang over in discussie, maar het is natuurlijk wel zo dat voornamelijk de succesverhalen hier verteld worden. Zat mensen bij wie het niet geholpen heeft en die dus ook niet de behoefte hebben om dat hier te komen melden.quote:
[..]
Tuurlijk heeft de een meer pech dan de ander, maar je kan het ook te zwart/wit zien. Er is hier niemand die zomaar roept dat het fantastisch is zonder de nadelen ervan te beseffen of te erkennen dat het ingewikkelder is dan een pilletje slikken en het werkt.
Ik doe het ook al mijn hele leven. Ook dat verbergen, komt heel bekend voor.quote:
[..]
Ik pluk ook. Haartjes (in mijn gezicht/nek), korstjes, bultjes.. Ik weet niet of dat met dwang, of 'gewoon' nerveuze energie samenhangt. Maar ik krab echt alles open. Soms moet ik mijn sjaal omhouden, omdat mijn nek vol rode plekken zit.
Levenslange gewoonte. Ik geloof niet dat ik nerveus word als ik het niet doe. Maar ik doe het wel als ik nerveus ben. Snappie?
Dankjequote:
[..]
Het pulken van de huid is ook een vorm van auto-mutilatie.
Ik heb ooit een vrouw ontmoet die dit ook deed (of had gedaan, ze was er al een tijdje vanaf..maar het was zeg maar wel nog steeds duidelijk te zien enzo) en zij legde me uit dat het veel gelijkenissen had met auto-mutilatie...of met nagelbijten of haar uittrekken.
Maar het heeft veel weg van dit dus
En wat mij betreft ben jij altijd hier welkom!
Bedanktquote:
[..]
Tuurlijk ben je welkom.
Ik weet niet of het een kwestie van zelfbeschadiging is (in mijn geval). Ik pluk haartjes omdat ik ze per se weg wil hebben. Liever een rode vlek, dan een haartje op mijn kin. Hoe kort ook. Ik ben ervan overtuigd dat de hele wereld dat haartje kan zien.quote:
[..]
Ik doe het ook al mijn hele leven. Ook dat verbergen, komt heel bekend voor.
Korstjes en bultjes krab ik op armen, benen etc omdat ze weg moeten en ik nerveus ben.
Ik voel er niets van (onderprikkeling?) als ik krab. Doe het ook echt niet om die reden.
Dit doe ik ook, kan er ook wel echt heel obsessief mee bezig zijn.quote:
[..]
Ik weet niet of het een kwestie van zelfbeschadiging is (in mijn geval). Ik pluk haartjes omdat ik ze per se weg wil hebben. Liever een rode vlek, dan een haartje op mijn kin. Hoe kort ook. Ik ben ervan overtuigd dat de hele wereld dat haartje kan zien.
Korstjes en bultjes krab ik op armen, benen etc omdat ze weg moeten en ik nerveus ben.
Ik voel er niets van (onderprikkeling?) als ik krab. Doe het ook echt niet om die reden.
Fantastisch... nee, medicatie is niet zaligmakend.quote:
[..]
Het plaatje is er om te illustreren dat mensen bij wie medicatie werkt, altijd roepen dat het zo fantastisch is. Maar omdat het voor hen gewerkt heeft hoeft het niet voor iedereen te werken.
Dat er geluksvogels en pechhebbers bestaan is trouwens wel degelijk waar.
Ik heb jarenlang (zeker 10 jaar en dat is een zeer voorzichtige schatting) medicatie geslikt en weer veranderd omdat het allemaal niet echt wat deed, voordat ik dus medicatie kreeg die wel werkte (en daar heb ik absoluut geluk mee gehad!).
Want ik zag het niet meer gebeuren.
Ik heb jarenlang therapie gehad, opnames... het is niet dat ik een een dipje had en de oplossing me kwam aanwaaien. Ik heb er hard voor gewerkt.
Ik heb ook mensen gezien waar het niet goed mee kwam (of die niet meer door konden omdat ze al zo lang onderweg waren).
Ik heb vaak genoeg gedacht dat het nooit meer goed zou komen, ik ben nu wel blij dat ik heb volgehouden en dat het voor mij wel beter is geworden. Maar garanties krijg je niet, helaas.
Uiteindelijk heeft de juiste medicatie mij wel een zet in de goede richting gegeven, waardoor ik weer verder kon en waardoor er ruimte was om niet enkel bezig te zijn met overleven. Maar elk mens is anders, het werkt voor iedereen anders en daardoor is er niet een standaard oplossing.
Mooi zo'n sneer achter je rugquote:
[..]
Het leven is moeilijk en Quoti lijkt het vooral vervelend te vinden dat anderen dat niet op willen en kunnen lossen heb ik het idee
Ook wel komisch dat mensen altijd zeggen "je moet eens naar jezelf kijken en niet anderen de schuld geven" en tegelijkertijd "je moet je niet zo schuldig voelen".
[ Bericht 10% gewijzigd door Quotidien op 24-10-2017 22:39:47 ]
Schuld en verantwoording zijn 2 verschillende dingen.quote:
[..]
Mooi zo'n sneer achter je rug
Ook wel komisch dat mensen altijd zeggen "je moet eens naar jezelf kijken en niet anderen de schuld geven" en tegelijkertijd "je moet je niet zo schuldig voelen".
Maakt niet uit. Ik heb met regelmaat gezegd dat ik mezelf 100% aansprakelijk stel voor al mijn problemen. Dat is hetzelfde als mezelf de schuld geven.quote:
[..]
Schuld en verantwoording zijn 2 verschillende dingen.
Je realiseert je dat die post dateert van voor de omslag in je houding hier in het topic op 16 oktober? En dat DP je na die post juist enorm geholpen heeft?quote:
[..]
Mooi zo'n sneer achter je rug
Ook wel komisch dat mensen altijd zeggen "je moet eens naar jezelf kijken en niet anderen de schuld geven" en tegelijkertijd "je moet je niet zo schuldig voelen".
Dude, stel je niet aan:quote:
[..]
Mooi zo'n sneer achter je rug
Ook wel komisch dat mensen altijd zeggen "je moet eens naar jezelf kijken en niet anderen de schuld geven" en tegelijkertijd "je moet je niet zo schuldig voelen".
^ wat zij zegt (maar dan eerder @dat we daarna een chill gepsprek hadden)quote:
[..]
Je realiseert je dat die post dateert van voor de omslag in je houding hier in het topic op 16 oktober? En dat DP je na die post juist enorm geholpen heeft?
Wat je had kunnen bedenken wanneer je dit
Nog even had doorgelezen.quote:
[..]
Je ziet het hier, ik neem aan dat je botte gedrag hier voortkomt uit ergernissen die je hebt met reacties van anderen? Je reageert imo soms best fel op posts waarbij dat totaal niet gerechtvaardigd is? Ik borduur even voort op deze aanname. Voor je, met het stoom uit je oren een reactie typt -die waarschijnlijk best even oplucht, maar die je gewoon niet helpt- kun je eerlijk kijken naar je eigen reactie en je afvragen of je eerste reactie-impuls nou echt de beste is? Zouden die genen er echt op uit zijn mij onderuit te schoffelen? Waarom zouden meerdere personen in een topic als dit, waar iedereen wel met iets worstelt, de intentie hebben om jou te kwetsen of op de kast te jagen? Zou het kunnen dat, ondanks de standaard reactie die voor jou automatisch is, die genen het NIET zo bedoelen? Dat het misschien, in jouw ogen, ongelukkig geformuleerd is, maar dat iemand evengoed een hele goede intentie met de post kan hebben?
En als je jezelf zulke vragen begint te stellen kom je een beetje in die cartoonsituatie terecht, met op je ene schouder een duiveltje en op je andere schouder een engeltje. En de gene die jij met je gedachten voedt, wint altijd. (Nou ja, schrikbarend vaak als je je eenmaal realiseert hoe krampachtig je aan sommige waarheden hebt vastgehouden cause it's the devil you know... En die is in je hoofd altijd nog een stuk veiliger gezelschap dan het groote onbekende.)
Verder hoop ik niet dat het laatste deel een soort interpretatie is wat ik gezegd heb...
Na mijn openbaring vanmiddag kwam ik namelijk weer even in een dipje vanavond en dat ging maar niet weg. Uit het niets besloot ik ineens een soorrt audio dagboek te gaan maken. Nu ken ik mijzelf en zal het eerder een momentenboek worden, maar dat terzijde.
Ik heb een kwartier zitten lullen over het dipje, waar het vandaan kwam en nog wat randzaken en heb dat vervolgens ook nog terug zitten luisteren. Nou is het geen wondermiddel maar ik merk wel dat het wat heeft geholpen om het gewoon even lekker wat van je af te praten, wat dingen te kunnen relativeren, wat andere dingen weer wat beter te begrijpen en je gedachten wat meer op een rij te krijgen.
Niet dat ik nu euforisch ben of iets dergelijks maar ik ga nu wel met een minder kut gevoel naar bed omdat het de gedachtes en het gevoel even tot rust heeft gebracht. De gemoedstoestand is dus niet slecht en niet goed, maar gewoon even in het midden en dat is eigenlijk wel heel fijn.
Vanuit mezelf gesproken, wanneer ik in een depressie val, worden mijn gedachten (gevuld met angst en negatieve invullingen) extreem chaotisch en herhalend. Wanneer ik het opschrijf in een overzichtelijk rijtje, kan ik de overlappingen overzien van de gedachten en er realistische denkbeelden tegenover zetten.
Het haalt de depressie zeker niet weg, maar het maakt het wel makkelijker er mee om te gaan.
Mooi dat je er een positieve ervaring mee hebt opgedaan. Nu zou het mooi zijn dat wanneer je het nodig hebt, je de energie en discipline kan vinden om het wederom in te zetten. Wat helaas juist zo moeilijk is wanneer je in een dipje zit.....
Zoals een paar dagen hadden ze met mij over wanneer ik voor het laatst een vriendin had (nog nooit). Ze vroegen het me recht in mijn gezicht en ik weiger tegen ze te liegen, maar ik wil ook niet dat ze zich er rot over voelen of het idee krijgen dat ik ineens een ander mens word voor hun beleving. Deels ben ik er zelf bij, maar ik kan hun interpretatie hoogstens sturen en niet bepalen.
Het voelt een beetje alsof je ineens als een open boek voor ze staat, kwetsbaar (geen werk, relaties, vrienden en pas binnenkort voor het eerst op mezelf wonend) en eerlijk. Mijn familie vooral heeft mijn leven altijd veel rooskleuriger aan hun voorgesteld, waar ik zelf probeer het vooral eerlijk te houden, maar wel vaag op kritieke gebieden om ze geen rotgevoel te geven. Ze zijn 10 en 9 en beginnen echt dingen uit te vogelen nu.
Ik weet uiteindelijk niet eens voor wie ik het erger vind; voor hen of mijzelf. Ik ben hun enige "echte" oom en zou graag willen dat ze trots op me kunnen zijn. Dat zit meer bij mezelf denk ik, omdat ik het gevoel heb dat ik gefaald heb als oom. Toch vind ik het echt ook oprecht erg voor hun. Ik zou graag sterker zijn en er meer voor hun kunnen zijn. Ik zoek vaak isolement op, maar ondanks dat denk ik dat ze zich wel erg veilig bij me voelen. Ik ben bang dat dit verandert wanneer de bewustwording meer komt over hoe hun oom er daadwerkelijk voorstaat in het leven.
Wat allemaal haaks staat op het toch wel feit dat ik juist de laatste tijd behoorlijke stappen maak in mijn herstel. Misschien dat ik het deels hierom ook uitschrijf, maar ik zou ook graag wat tips krijgen van mensen die zich hier misschien in herkennen. Misschien ooms, tantes of ouders die ook in zo`n situatie hebben gezeten, hoe jullie er mee om zijn gegaan? Of gewoon van mensen die zich er iets bij voor kunnen stellen. Ik ben zelf opgegroeid in een gezin waar continu werd gelogen over hoe mensen zich voelden, alles werd mooier voorgesteld. Dat wil ik absoluut niet, maar ik wil ook niet dat zij last hebben van mijn problemen, niet omdat ik ze zal lastig vallen er mee, maar überhaupt dat ze zich teveel zorgen om me zouden maken. Laat ze maar lekker kind blijven.
Het opschrijven had heel vreemd niet datzelfde effect voor mij, dan bleef het vaak alsnog rondspoken. Het lijkt alsof door het uitspreken en terugluisteren het besef er wat meer is waar ik op dat moment mee zit en dat het ook oké is om daar mee te zitten.quote:
Goed idee om je gedachten op te nemen. Net zoals het schrijven een hele goede uitwerking kan hebben op je gemoedstoestand wanneer je er doorheen zit.
Vanuit mezelf gesproken, wanneer ik in een depressie val, worden mijn gedachten (gevuld met angst en negatieve invullingen) extreem chaotisch en herhalend. Wanneer ik het opschrijf in een overzichtelijk rijtje, kan ik de overlappingen overzien van de gedachten en er realistische denkbeelden tegenover zetten.
Het haalt de depressie zeker niet weg, maar het maakt het wel makkelijker er mee om te gaan.
Mooi dat je er een positieve ervaring mee hebt opgedaan. Nu zou het mooi zijn dat wanneer je het nodig hebt, je de energie en discipline kan vinden om het wederom in te zetten. Wat helaas juist zo moeilijk is wanneer je in een dipje zit.....
Het herhalen van gedachten ken ik maar al te goed. Het chaotische iets minder of eigenlijk niet zelfs. Ik vind het niets bijzonders maar mijn psychologe blijft maar herhalen dat ze het niet vaak meemaakt dat iemand heel goed weet wat er mis gaat in de bovenkamer vanaf het begin van de allereerste sessie. Alleen kan ik er vervolgens zelf niks mee. Waarschijnlijk door mijn jeugd en opvoeding heb ik nooit geleerd hoe ik daar mee om moet gaan. Als ik dat onder de knie krijgen zijn we denk ik al een heel stuk verder.
Ik denk dat het mij wel lukt om dit vaker te doen. Het had zo'n kalmerend effect dat ik nu eindelijk iets achter de deur heb om op terug te vallen.
Er zit een groot verschil helaas tussen iets weten en het toe kunnen passen, want juist dan komt er dat sterke gevoel bij kijken. Uiteraard begint het vaak wel met bewustwording van wat er gebeurd bij je, om vervolgens bewust daar een actie tegenover te zetten. Ik denk zeker dat je dat onder de knie zal krijgen, het is een kwestie van herhalen. Wanneer je het onder de knie hebt, wordt het vervolgens een onbewuste handeling, dan heb je de nieuwe manier van omgaan met een probleem jezelf aangeleerd. Maar het is hard werken. Zelf vind ik het erg moeilijk. Maar ze zeggen niets voor niets dat het afleren moeilijker is dan het aanleren van gedrag.quote:
[..]
Het opschrijven had heel vreemd niet datzelfde effect voor mij, dan bleef het vaak alsnog rondspoken. Het lijkt alsof door het uitspreken en terugluisteren het besef er wat meer is waar ik op dat moment mee zit en dat het ook oké is om daar mee te zitten.
Het herhalen van gedachten ken ik maar al te goed. Het chaotische iets minder of eigenlijk niet zelfs. Ik vind het niets bijzonders maar mijn psychologe blijft maar herhalen dat ze het niet vaak meemaakt dat iemand heel goed weet wat er mis gaat in de bovenkamer vanaf het begin van de allereerste sessie. Alleen kan ik er vervolgens zelf niks mee. Waarschijnlijk door mijn jeugd en opvoeding heb ik nooit geleerd hoe ik daar mee om moet gaan. Als ik dat onder de knie krijgen zijn we denk ik al een heel stuk verder.
Ik denk dat het mij wel lukt om dit vaker te doen. Het had zo'n kalmerend effect dat ik nu eindelijk iets achter de deur heb om op terug te vallen.
Heftig en lastig vooral. Ik kan er niet zo goed wat betreft familie over mee praten omdat ik zelf eigenlijk geen familie meer heb.quote:
Iets waar ik zelf overigens erg mee worstel is dat mijn neefje en nichtje meer vragen gaan stellen over mijn leven. Ze zien me nu nog een beetje als een vrolijke lieve oom, maar vooral omdat mijn verleden en problemen nu met mijn psychologische problemen (vermijdende persoonlijkheidsstoornis/ trekken van borderline) voor hun zoveel mogelijk onzichtbaar zijn gehouden.
Zoals een paar dagen hadden ze met mij over wanneer ik voor het laatst een vriendin had (nog nooit). Ze vroegen het me recht in mijn gezicht en ik weiger tegen ze te liegen, maar ik wil ook niet dat ze zich er rot over voelen of het idee krijgen dat ik ineens een ander mens word voor hun beleving. Deels ben ik er zelf bij, maar ik kan hun interpretatie hoogstens sturen en niet bepalen.
Het voelt een beetje alsof je ineens als een open boek voor ze staat, kwetsbaar (geen werk, relaties, vrienden en pas binnenkort voor het eerst op mezelf wonend) en eerlijk. Mijn familie vooral heeft mijn leven altijd veel rooskleuriger aan hun voorgesteld, waar ik zelf probeer het vooral eerlijk te houden, maar wel vaag op kritieke gebieden om ze geen rotgevoel te geven. Ze zijn 10 en 9 en beginnen echt dingen uit te vogelen nu.
Ik weet uiteindelijk niet eens voor wie ik het erger vind; voor hen of mijzelf. Ik ben hun enige "echte" oom en zou graag willen dat ze trots op me kunnen zijn. Dat zit meer bij mezelf denk ik, omdat ik het gevoel heb dat ik gefaald heb als oom. Toch vind ik het echt ook oprecht erg voor hun. Ik zou graag sterker zijn en er meer voor hun kunnen zijn. Ik zoek vaak isolement op, maar ondanks dat denk ik dat ze zich wel erg veilig bij me voelen. Ik ben bang dat dit verandert wanneer de bewustwording meer komt over hoe hun oom er daadwerkelijk voorstaat in het leven.
Wat allemaal haaks staat op het toch wel feit dat ik juist de laatste tijd behoorlijke stappen maak in mijn herstel. Misschien dat ik het deels hierom ook uitschrijf, maar ik zou ook graag wat tips krijgen van mensen die zich hier misschien in herkennen. Misschien ooms, tantes of ouders die ook in zo`n situatie hebben gezeten, hoe jullie er mee om zijn gegaan? Of gewoon van mensen die zich er iets bij voor kunnen stellen. Ik ben zelf opgegroeid in een gezin waar continu werd gelogen over hoe mensen zich voelden, alles werd mooier voorgesteld. Dat wil ik absoluut niet, maar ik wil ook niet dat zij last hebben van mijn problemen, niet omdat ik ze zal lastig vallen er mee, maar überhaupt dat ze zich teveel zorgen om me zouden maken. Laat ze maar lekker kind blijven.
Maar wat belangrijk is, wat ook geldt naar vrienden toe of zoals bij mij hier op het forum, is jezelf niet schamen voor wat er allemaal speelt en daar gewoon open kaart over spelen. Dat zal zeker niet altijd makkelijk zijn maar liegen en jezelf beter voorstellen heb je op den duur alleen maar jezelf mee.
Ze zijn jong en zullen nog niet alles begrijpen, zeker als ze gaan puberen zullen ze vooral de negatieve dingen opmerken omdat ze niet alles snappen maar dat veranderd allemaal wel weer als ze ouder zijn. Je maakt stappen zoals je zelf zegt, dat is het allerbelangrijkste en dat is juist iets waar ze trots op kunnen zijn.
Het is familie en als er iets is waar je je juist vaak geen zorgen om hoeft te maken dan is het wel familie, die hebben vaak het beste met je voor.
True maar dat verschilt ook wel per persoon denk ik. En dat laatste is zeker waar ja.quote:
[..]
Er zit een groot verschil helaas tussen iets weten en het toe kunnen passen, want juist dan komt er dat sterke gevoel bij kijken. Uiteraard begint het vaak wel met bewustwording van wat er gebeurd bij je, om vervolgens bewust daar een actie tegenover te zetten. Ik denk zeker dat je dat onder de knie zal krijgen, het is een kwestie van herhalen. Wanneer je het onder de knie hebt, wordt het vervolgens een onbewuste handeling, dan heb je de nieuwe manier van omgaan met een probleem jezelf aangeleerd. Maar het is hard werken. Zelf vind ik het erg moeilijk. Maar ze zeggen niets voor niets dat het afleren moeilijker is dan het aanleren van gedrag.