OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Oh dat is wel heel lastig Morretje. Was het wel snel over toen je weg was? Ik vind het soms ook heel moeilijk om te bepalen wanneer je door moet zetten en wanneer je beter je kind kan volgen. M wil heel vaak niks dus als ik alles aan hem overlaat dat gebeurt er ook gewoon niks. Gelukkig gaat hij wel graag naar school. En ook J trekt meestal wel bij voordat ik weg ben.
Morretje, ik heb hetzelfde hoor! Ik heb een duidelijk hoogsensitief kind en een temperamentvol kind, wat heerlijk botst natuurlijk 
en ik ben zelf ook hooggevoelig. Ik word alleen niet snel boos als ik overprikkeld ben, maar ik heb dan de neiging om me terug te trekken, wat natuurlijk helemaal niet kan als je jonge kinderen hebt.
Wat je schrijft over een uitzondering die dan als regel wordt aangenomen, dat is hier ook heel herkenbaar. We moesten bij de oudste altijd goed oppassen dat iets geen patroon werd toen hij peuter en kleuter was. Dat is nu hij ouder is gelukkig niet meer zo; wat ervan overgebleven is is alleen de positieve kant: hij houdt zich goed aan regels
Livelink, bedankt voor het delen van je tandartsverhaal! Moet jouw zoon nu iedere 3 maanden naar de tandarts omdat zijn gebit meer verzorging nodig heeft (ook door kaaskiezen?) of is het omdat hij dan gewend blijft aan de handelingen?
Ik twijfel wat bij N het beste werkt. Bij fietsen en zwemmen werkte lang wennen en aanmodderen helemaal niet, hij maakte het alleen maar steeds groter. Pas toen hij het ineens "moest" en merkte dat het toch niet zo eng was (bij fietsen fietsvestje loslaten en hij fietste zelf en bij zwemmen meteen naar het diepe met een drijfvest), verdween zijn angst. Maar bij de tandarts ga je natuurlijk niet dwingen, met de kans dat het niet werkt en hij een fobie voor het leven krijgt.
en ik ben zelf ook hooggevoelig. Ik word alleen niet snel boos als ik overprikkeld ben, maar ik heb dan de neiging om me terug te trekken, wat natuurlijk helemaal niet kan als je jonge kinderen hebt. Wat je schrijft over een uitzondering die dan als regel wordt aangenomen, dat is hier ook heel herkenbaar. We moesten bij de oudste altijd goed oppassen dat iets geen patroon werd toen hij peuter en kleuter was. Dat is nu hij ouder is gelukkig niet meer zo; wat ervan overgebleven is is alleen de positieve kant: hij houdt zich goed aan regels
Livelink, bedankt voor het delen van je tandartsverhaal! Moet jouw zoon nu iedere 3 maanden naar de tandarts omdat zijn gebit meer verzorging nodig heeft (ook door kaaskiezen?) of is het omdat hij dan gewend blijft aan de handelingen?
Ik twijfel wat bij N het beste werkt. Bij fietsen en zwemmen werkte lang wennen en aanmodderen helemaal niet, hij maakte het alleen maar steeds groter. Pas toen hij het ineens "moest" en merkte dat het toch niet zo eng was (bij fietsen fietsvestje loslaten en hij fietste zelf en bij zwemmen meteen naar het diepe met een drijfvest), verdween zijn angst. Maar bij de tandarts ga je natuurlijk niet dwingen, met de kans dat het niet werkt en hij een fobie voor het leven krijgt.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Hij moet zo vaak naar de tandarts zodat hij er helemaal gewend aan raakt. En dat heeft gewerkt. Ik zie nu dat naar de tandarts gaan er bij hem gewoon bij hoort. Geen paniek meer in de dagen ervoor, geen drama's met een kind dat ik met geweld ongeveer naar binnen moet sleuren.
Het probleem met de tandarts vs fietsen/zwemmen is dat je kind echt elke week naar zwemles gaat en vaak elke dag wel fietst. Als je dan eenmaal door het moeten heen bent blijf je het doen.
Bij de tandarts beklijft dat niet als je maar 2x per jaar gaat. Omdat mijn zoon in het begin echt elke week naar de tandarts moest, werd dat een deel van zijn routine. En daar moest hij ook wel echt. Hij mocht pas weg bij de tandarts als alles gedaan was wat ze gezegd hadden dat ze zouden doen. Ik heb er 1 keer geloof ik wel 3 uur met hem gezeten toen ze rontgenfoto's moesten maken. Ze bleven heel rustig en kalm, maar maakten wel duidelijk dat hij pas weg kon als dat gebeurd was.
Het probleem met de tandarts vs fietsen/zwemmen is dat je kind echt elke week naar zwemles gaat en vaak elke dag wel fietst. Als je dan eenmaal door het moeten heen bent blijf je het doen.
Bij de tandarts beklijft dat niet als je maar 2x per jaar gaat. Omdat mijn zoon in het begin echt elke week naar de tandarts moest, werd dat een deel van zijn routine. En daar moest hij ook wel echt. Hij mocht pas weg bij de tandarts als alles gedaan was wat ze gezegd hadden dat ze zouden doen. Ik heb er 1 keer geloof ik wel 3 uur met hem gezeten toen ze rontgenfoto's moesten maken. Ze bleven heel rustig en kalm, maar maakten wel duidelijk dat hij pas weg kon als dat gebeurd was.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik vind het een hele bijzondere tandarts Livelink. In de positieve zin. Wauw!
Zei ik pas nog dat ik veel kenmerken van HSP bij Eva herken, maar niet de gevoeligheid bij kleding? Daar kom ik nu ook op terug.
Broeken waren al langer een issue, maar nu toch echt omdat ze niet lekker zitten, te strak zijn (skinny dus hoort zo en ze is hartstikke dun dus dat zit niet echt strak).
Maar vanmorgen jurk met maillot en bolero en riempje.
Pffff riempje zat niet fijn. Rand van de maillot op haar buik niet prettig.
Dus maar weer omgekleed. Het wordt wel enorm zoeken zo.
Zei ik pas nog dat ik veel kenmerken van HSP bij Eva herken, maar niet de gevoeligheid bij kleding? Daar kom ik nu ook op terug.
Broeken waren al langer een issue, maar nu toch echt omdat ze niet lekker zitten, te strak zijn (skinny dus hoort zo en ze is hartstikke dun dus dat zit niet echt strak).
Maar vanmorgen jurk met maillot en bolero en riempje.
Pffff riempje zat niet fijn. Rand van de maillot op haar buik niet prettig.
Dus maar weer omgekleed. Het wordt wel enorm zoeken zo.
Bedoel je daarmee de samenklontering van eigenschappen en gedragingen? Die we dan labelen? Klinkt niet veel anders dan wat hier gebeurd.quote:Op vrijdag 18 november 2016 18:42 schreef leeell het volgende:
[..]
Leuk dat je eigen onderzoek zegt dat het om een glijdende schaal gaat en dat iedereen in bepaalde mate hieraan onderhevig is. En dat de auteur zegt dat dit niets is wat op een bepaald persoon betrokken kan worden omdat dat weg kan nemen van echte psychologische stoornissen
Gek work k van die klapjosties ant ent van de straot, gek zeg ik je. Zo, en nu gaak om een bal gehakt!
Ik zit ook te overwegen om met Chris van tandarts te switchen. We zitten nu bij een grote "zakelijke"tandartspraktijk. Maar met een angstige Chris die waarschijnlijk wel een beugel gaat krijgen is een overstap misschien wel handig. Er zit hier vlakbij eentje die zich bezig houdt met het gebit en alles eromheen.. Dus ook de angsten..
Ze krijgen nu zijn onderste kiezen niet gesealt. De bovenste zijn wel gedaan, maar dat was ook al drama op het randje eigenlijk. Dat wil ik niet nog een keer op die manier..
Morretje, naar om ze zo achter te laten dan.. Daan maakt er wel een spelletje van, en dan stiekem grinniken als ik de andere kant opkijk.. Ik heb hem toen over de drempel gezet en ben weg gegaan (met knipoog van juf). Dat was de eerste paar maanden af en toe even. Maar het is wel naar om te zien. Hier ging het gelukkig wel over, als ik 2 minuten later buiten de klas even gluurde was hij alweer met zijn ding bezig. En na een poosje zat hij ook gewoon in het ritme..
Ze krijgen nu zijn onderste kiezen niet gesealt. De bovenste zijn wel gedaan, maar dat was ook al drama op het randje eigenlijk. Dat wil ik niet nog een keer op die manier..
Morretje, naar om ze zo achter te laten dan.. Daan maakt er wel een spelletje van, en dan stiekem grinniken als ik de andere kant opkijk.. Ik heb hem toen over de drempel gezet en ben weg gegaan (met knipoog van juf). Dat was de eerste paar maanden af en toe even. Maar het is wel naar om te zien. Hier ging het gelukkig wel over, als ik 2 minuten later buiten de klas even gluurde was hij alweer met zijn ding bezig. En na een poosje zat hij ook gewoon in het ritme..
Hij is de hele dag lekker bezig geweest op school zei juf. Hij kakte alleen enorm in rond 4en thuis, lag er om kwart over 6 al in. Toch niet helemaal fit. Vanmorgen zei hij: ik voel me een stuk beter dan gisteren..
Dus nu weet ik nog niet of ik er goed aan gedaan heb, maar goed.
Wat een bijzondere tandarts Livelink. En wat fijn dat het zo goed gewerkt heeft bij hem!
Oh Danic, dat ken ik ook van mijn oudste. Broeken mogen alleen maar zacht zijn. Wij hebben vaak een paar van de zeeman of c&a. Ze heeft als voordeel dat ze een magere lat is, dus veel dingen zitten eerder te losjes dan te strak. Te strak is ook zeker not done bij haar.
Ook geen goed idee met hoogsensitieve kinderen. Ik vermoed dat er een heel groot stuk onmacht bij zit, omdat er op dat moment niet naar me geluisterd word, en ik me als kind ook heel vaak ongehoord voelde en onredelijk behandelt.. Misschien moet ik daar nog eens wat mee.
Dus nu weet ik nog niet of ik er goed aan gedaan heb, maar goed.
Wat een bijzondere tandarts Livelink. En wat fijn dat het zo goed gewerkt heeft bij hem!
Oh Danic, dat ken ik ook van mijn oudste. Broeken mogen alleen maar zacht zijn. Wij hebben vaak een paar van de zeeman of c&a. Ze heeft als voordeel dat ze een magere lat is, dus veel dingen zitten eerder te losjes dan te strak. Te strak is ook zeker not done bij haar.
Ik word dus wel boosquote:Op dinsdag 13 december 2016 01:12 schreef Twinkly het volgende:
Morretje, ik heb hetzelfde hoor! Ik heb een duidelijk hoogsensitief kind en een temperamentvol kind, wat heerlijk botst natuurlijk
Ook geen goed idee met hoogsensitieve kinderen. Ik vermoed dat er een heel groot stuk onmacht bij zit, omdat er op dat moment niet naar me geluisterd word, en ik me als kind ook heel vaak ongehoord voelde en onredelijk behandelt.. Misschien moet ik daar nog eens wat mee.
I 21-5-10 ♥ T 1-11-12 ♥ K 4-11-18 ♥
Wauw, wat een geweldige tandarts, Livelink!
Ik ga donderdag nog even stiekem aan de tandarts vragen of zij ook verschillende smaakjes shampoo hebben.
Ik kan me van vroeger de fluorbehandelingen in een bitje nog levendig herinneren, wat was dat smerig! Gelukkig hoeft het tegenwoordig niet meer zo.
Deepfreeze, Chris is dus ook al zo bang voor het sealen
Ik ga donderdag nog even stiekem aan de tandarts vragen of zij ook verschillende smaakjes shampoo hebben.
Ik kan me van vroeger de fluorbehandelingen in een bitje nog levendig herinneren, wat was dat smerig! Gelukkig hoeft het tegenwoordig niet meer zo.
Deepfreeze, Chris is dus ook al zo bang voor het sealen
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Hoi 
Ik heb al vaak op het punt gestaan om hier wat te schrijven omdat ik er veel van herken, maar ik vind Ow veel te jong om te zeggen dat hij hooggevoelig is.
Maar hij is zeker weten een heel gevoelig jongetje.
Dat is prima en juist heel mooi, heb ik bijvoorbeeld zijn school op uitgekozen (veel structuur, zo had de juf ook vanochtend een werkje voor hem neergelegd. Zodat hij precies wist wat van hem werd verwacht en hij niet hoefde te zoeken naar "iets" te doen)
maar tegen twee dingen loop ik echt aan.
Nou eigenlijk ff een ding moet ik gewoon kwijt. Ik voelde me gisteren zo rot. Hij moest naar de kapper (hij zag niets meer
). Nu heb ik al een kapster bij wie ik thuis mag komen (minder prikkels) en knip ik het zo kort mogelijk, zodat ik pas over een maand of 3 weer hoef. Maar daarna moesten we naar huis en Ow zat echt intens verdrietig en machteloos te draaien en krijsend te huilen. Hij had kriebel overal.. hij was zo wanhopig en ik voelde me zo'n slechte moeder... maar ik weet niet hoe het anders te doen, thuis heb ik hem meteen onder de douche gezet, maar ik moet toch echt naar huis 
Nou die moest ik ff kwijt maar hier loop ik echt tegen aan en vraag me af of het herkenbaar is (en zo ja of jullie tips hebben, bij de peuters kwamen er geen reacties op).
Ow is echt heel snel extreem angstig. En natuurlijk bij nieuwe dingen, drukte of spannende dingen. Dit vind ik niet erg en komt uiteindelijk meestal wel goed door te luisteren, serieus te nemen en bij hem te blijven.
Maar hij is ook heel snel angstig bij bijvoorbeeld boeken of tv. Zo kan hij gaan gillen en het boek dichtslaan als er een ijsje smelt of te gillen en weg te rennen als Nijntje een bal in de boom gooit. En nee, dan overdrijf ik echt niet.
Ik vind het zo lastig om hiermee om te gaan... ik verzin m'n eigen verhalen in de boeken, beeldscherm tijd blijft momenteel ook beperkt tot Nijntje en babytv. Maar nu gaat hij naar school, ik kan hem niet beschermen tegen alles wat hij daar hoort en ziet..
Trouwens, bedankt voor het lezen van jullie verhalen. Toch altijd fijn om te weten dat je "niet alleen" bent. En ik vind dat jullie hele mooie kinderen en inzichten hebben. Dank je wel daarvoor
Ik heb al vaak op het punt gestaan om hier wat te schrijven omdat ik er veel van herken, maar ik vind Ow veel te jong om te zeggen dat hij hooggevoelig is.
Maar hij is zeker weten een heel gevoelig jongetje.
Dat is prima en juist heel mooi, heb ik bijvoorbeeld zijn school op uitgekozen (veel structuur, zo had de juf ook vanochtend een werkje voor hem neergelegd. Zodat hij precies wist wat van hem werd verwacht en hij niet hoefde te zoeken naar "iets" te doen)
maar tegen twee dingen loop ik echt aan.
Nou eigenlijk ff een ding moet ik gewoon kwijt. Ik voelde me gisteren zo rot. Hij moest naar de kapper (hij zag niets meer
). Nu heb ik al een kapster bij wie ik thuis mag komen (minder prikkels) en knip ik het zo kort mogelijk, zodat ik pas over een maand of 3 weer hoef. Maar daarna moesten we naar huis en Ow zat echt intens verdrietig en machteloos te draaien en krijsend te huilen. Hij had kriebel overal.. hij was zo wanhopig en ik voelde me zo'n slechte moeder... maar ik weet niet hoe het anders te doen, thuis heb ik hem meteen onder de douche gezet, maar ik moet toch echt naar huis Nou die moest ik ff kwijt maar hier loop ik echt tegen aan en vraag me af of het herkenbaar is (en zo ja of jullie tips hebben, bij de peuters kwamen er geen reacties op).
Ow is echt heel snel extreem angstig. En natuurlijk bij nieuwe dingen, drukte of spannende dingen. Dit vind ik niet erg en komt uiteindelijk meestal wel goed door te luisteren, serieus te nemen en bij hem te blijven.
Maar hij is ook heel snel angstig bij bijvoorbeeld boeken of tv. Zo kan hij gaan gillen en het boek dichtslaan als er een ijsje smelt of te gillen en weg te rennen als Nijntje een bal in de boom gooit. En nee, dan overdrijf ik echt niet.
Ik vind het zo lastig om hiermee om te gaan... ik verzin m'n eigen verhalen in de boeken, beeldscherm tijd blijft momenteel ook beperkt tot Nijntje en babytv. Maar nu gaat hij naar school, ik kan hem niet beschermen tegen alles wat hij daar hoort en ziet..
Trouwens, bedankt voor het lezen van jullie verhalen. Toch altijd fijn om te weten dat je "niet alleen" bent. En ik vind dat jullie hele mooie kinderen en inzichten hebben. Dank je wel daarvoor
Hij paniekt gewoon als ze in zijn mond zit te wroeten.. En als hij paniekt wil hij door zijn mond ademhalen en dat gaat natuurlijk niet.. Hij kan zich echt heel lang goed houden, dat ging met alleen de boventanden goed. Ook gaatje vullen ging net aan goed. Maar hij kon zich niet lang genoeg goed houden voor meer, en dat leek me psychologisch ook niet verantwoord. Hij kan dan echt dwars door angst/pijn heen goed houden, maar het geeft natuurlijk wel een stempel. (aan de ene kant succes, maar ook extra angst voor volgende keer).quote:
Deepfreeze, Chris is dus ook al zo bang voor het sealen
Zijn zelfbeheersing laat veel mensen denken dat het wel meevalt. Je merkt weinig aan hem, en hij uit het heel zwak. Ook juf kan bijvoorbeeld slecht hoogte van hem krijgen. Ik doe heel veel op mijn gevoel/intuïtie bij hem en ik lees hem daardoor wel goed. Maar de rest van de wereld minder, en hij moet echt leren om dat wel eerder zelf te uiten. Niet pas als hij over die grens gaat en al compleet in paniek/angst is..
Die zelfbeheersing geldt ook voor mezelf trouwens. Heb pas onlangs aantekening "angstig voor tandarts" in mijn dossier. Heb het zovaak aangegeven, maar tijdens de afspraak hou ik me groot. Tot ik een keertje zo'n lading verdovingsvloeistof had gehad, maar dat ik door de angst het verwerkte voordat de tandarts klaar was met boren.. Echt 3 keer bij moeten spuiten.. En de laatste keer bij de mondhygiëniste hyperventileerde ik bij binnenkomst. Dat was echt een heel jong grietje, maar nam gelukkig wel de tijd.. Ik denk dat die andere tandarts voor mij ook wel beter is
Ook herkenbaar. De reactie is hier iets minder heftig, maar dat soort dingen kunnen ze hier ook niet goed handelen. Ik vermoed dat ze dan zo in het verhaal zitten, zich inleven in de hoofdpersoon, dat ze helemaal voelen hoe de hoofdpersoon zich voelt of hoe zij zich zouden voelen als hen dat zou gebeuren.quote:
Ow is echt heel snel extreem angstig. En natuurlijk bij nieuwe dingen, drukte of spannende dingen. Dit vind ik niet erg en komt uiteindelijk meestal wel goed door te luisteren, serieus te nemen en bij hem te blijven.
Maar hij is ook heel snel angstig bij bijvoorbeeld boeken of tv. Zo kan hij gaan gillen en het boek dichtslaan als er een ijsje smelt of te gillen en weg te rennen als Nijntje een bal in de boom gooit. En nee, dan overdrijf ik echt niet.
Ik vind het zo lastig om hiermee om te gaan... ik verzin m'n eigen verhalen in de boeken, beeldscherm tijd blijft momenteel ook beperkt tot Nijntje en babytv. Maar nu gaat hij naar school, ik kan hem niet beschermen tegen alles wat hij daar hoort en ziet..
Trouwens, bedankt voor het lezen van jullie verhalen. Toch altijd fijn om te weten dat je "niet alleen" bent. En ik vind dat jullie hele mooie kinderen en inzichten hebben. Dank je wel daarvoor
Tv kijken is hier nu vooral lego-filmpjes kijken. Dingen als kabouter plop/bumba etc vinden ze vaak ook te spannend.
Afgelopen jaar hadden wij een akkefietje op school, we kijken geen journaal/nieuws waar de kinderen bij zijn, en bespreken dat ook niet in hun bijzijn. Toen was er iets verschrikkelijks gebeurt, waar ze op school aandacht aan besteed hadden, ook dmv een kaarsje branden ed. Ik was not amused, want vervolgens een kind thuis vol vragen waarvan ik het lastig vond ze zodanig te beantwoorden dat ze weer rustig kon gaan slapen.
Verhaal van juf: er zijn kleuters met oudere broers en zussen, die wel nieuws/(jeugd)journaal kijken, en zo best veel wereldleed mee krijgen. Die kinderen waren met het verhaal op school gekomen, en dus vond juf dat ze er wel wat mee moest. Dat is natuurlijk ook zo.
Bottomline, ik vind het effect hier meevallen, ook al kijken ze thuis nog niks wat ze spannend vinden..
[ Bericht 30% gewijzigd door Morretje op 13-12-2016 10:37:03 ]
I 21-5-10 ♥ T 1-11-12 ♥ K 4-11-18 ♥
Ik merk hier ook echt een verschil tussen oudste en jongste. De jongste fluit overal doorheen en lijkt weinig last te hebben van de onrust van de feestdagen. Ondanks dat hij ook nog jarig is volgende week en 2 kinderfeestjes heeft (van hemzelf en vriendinnetje).
De oudste loopt nu op zijn tenen, oke, hij moet een topo toets maken en een voordracht in de klas. Maar hij heeft deze week al een nachtmerrie gehad en gedachten voor het slapen die ontspoorden (hij werd ontvoerd, wij vermoord. Na een intro van CSI.). Dus ook al is hij 4,5 jaar ouder, ik moet hem veel meer "beschermen" voor dingen.. Ook al probeer ik het steeds minder te doen..
Ik zeg zo vaak: Als we de kinderen andersom hadden gehad, had de oudste allang een stempel gehad. Nu verbaas ik me pas 4,5 jaar later als ik ze vergelijk..
De oudste loopt nu op zijn tenen, oke, hij moet een topo toets maken en een voordracht in de klas. Maar hij heeft deze week al een nachtmerrie gehad en gedachten voor het slapen die ontspoorden (hij werd ontvoerd, wij vermoord. Na een intro van CSI.). Dus ook al is hij 4,5 jaar ouder, ik moet hem veel meer "beschermen" voor dingen.. Ook al probeer ik het steeds minder te doen..
Ik zeg zo vaak: Als we de kinderen andersom hadden gehad, had de oudste allang een stempel gehad. Nu verbaas ik me pas 4,5 jaar later als ik ze vergelijk..
Ik heb niet alles gelezen, maar wilde even reageren op het tandartsverhaal. Oudste kreeg afgelopen jaar van onze gewone tandarts te horen dat hij gaatjes had en dat hij een beugel moest. Op mijn vraag waarom hij een beugel moest (ik bedoelde het echt informatief, staan zijn tanden scheef, is het een kaakafwijking, etc) kwam ze met dat 'zijn gebit zo echt niet normaal is', en meer van zulke uitlatingen ('is toch niet mooi zo'..). Oudste ging er compleet verbolgen weg (ik ook ) en wilde er nooit meer heen. Daarom en ook omdat er dus een behandeling plaats moest vinden (die we niet door die tandarts wilde laten doen) zijn wij op zoek gegaan naar een kindertandarts en uitgekomen bij de Hofstee in Wognum, en jongens wat een aanrader is dat!
Gespecialiseerd in kinderen die het 'heel spannend' vinden, zoals ze dat noemen. Ze nemen enorm de tijd voor elke behandeling, ze gaan er vanuit dat geen enkele behandeling in een keer lukt dus ze plannen een aantal data zodat als ze echtecht moeten stoppen je op korte termijn kan komen om de behandeling af te maken, maar wat nog beter is: ze kregen mijn ik-ben-8-maar-plak-aan-mama-alsof-ik-pasgeboren-ben-kind zonder enige moeite zo ver dat hij zonder mij (!!) de behandelkamer in ging. We hebben het over een kind dat niet zonder mij ergens wil spelen he, en ik weet nog steeds niet goed hoe die magic precies werkt maar hij is er in totaal vier keer geweest en is echt enorm gegroeid van het feit dat hij dat durfde. Die specifieke tandarts zal voor veel mensen in dit topic te ver weg zijn, maar op zoek gaan naar een tandarts die goed met angstige kindjes om kan gaan is echt heel erg de moeite waard
) en wilde er nooit meer heen. Daarom en ook omdat er dus een behandeling plaats moest vinden (die we niet door die tandarts wilde laten doen) zijn wij op zoek gegaan naar een kindertandarts en uitgekomen bij de Hofstee in Wognum, en jongens wat een aanrader is dat! Gespecialiseerd in kinderen die het 'heel spannend' vinden, zoals ze dat noemen. Ze nemen enorm de tijd voor elke behandeling, ze gaan er vanuit dat geen enkele behandeling in een keer lukt dus ze plannen een aantal data zodat als ze echtecht moeten stoppen je op korte termijn kan komen om de behandeling af te maken, maar wat nog beter is: ze kregen mijn ik-ben-8-maar-plak-aan-mama-alsof-ik-pasgeboren-ben-kind zonder enige moeite zo ver dat hij zonder mij (!!) de behandelkamer in ging. We hebben het over een kind dat niet zonder mij ergens wil spelen he, en ik weet nog steeds niet goed hoe die magic precies werkt maar hij is er in totaal vier keer geweest en is echt enorm gegroeid van het feit dat hij dat durfde. Die specifieke tandarts zal voor veel mensen in dit topic te ver weg zijn, maar op zoek gaan naar een tandarts die goed met angstige kindjes om kan gaan is echt heel erg de moeite waard
Ik heb gisteravond weer bijna een uur bij Eva gezeten.
Ik vind het dan zo moeilijk om te achterhalen wat er nu precies aan de hand is
Ze was aan het huilen, want ze was boos.
Waarom wist ze niet. Ik heb alles opgenoemd, maar niks van dat alles was het. Ze zat helemaal met zichzelf in de knoop.
Ze gaf wel aan dat ze oma miste, dus die gebeld. Maakte het alleen maar erger
Toen gevraagd of ze het dan misschien wilde tekenen. Maar dat kon niet, want ze wist niet wat ze moest tekenen...uiteindelijk moest ik een kasteel voor haar tekenen. Dat gedaan, maar hij zag er natuurlijk anders uit dan zij in haar hoofd had. Dus nog meer tranen.
Ik hoef niet uit te leggen dat ik ook redelijk gefrustreerd raakte.
Uiteindelijk ging ze zo over haar toeren dat ze er hoofdpijn van kreeg en misselijk werd. En heel warm. Dus hebben we het kunnen afronden door een pyjamashirt uit te trekken en lekker te gaan liggen. Shirt wel in de buurt, zodat ze het weer kon aantrekken als ze het koud kreeg.
Ze is toen gaan liggen en ik heb haar niet meer gehoord. Toen ik later bij haar ging kijken had ze wel haar pyjama aan getrokken. Ze heeft ook heel de nacht heerlijk geslapen.
Maar jemig, wat zou ik graag willen weten wat er in dat koppie omgaat
Ik vind het dan zo moeilijk om te achterhalen wat er nu precies aan de hand is
Ze was aan het huilen, want ze was boos.
Waarom wist ze niet. Ik heb alles opgenoemd, maar niks van dat alles was het. Ze zat helemaal met zichzelf in de knoop.
Ze gaf wel aan dat ze oma miste, dus die gebeld. Maakte het alleen maar erger
Toen gevraagd of ze het dan misschien wilde tekenen. Maar dat kon niet, want ze wist niet wat ze moest tekenen...uiteindelijk moest ik een kasteel voor haar tekenen. Dat gedaan, maar hij zag er natuurlijk anders uit dan zij in haar hoofd had. Dus nog meer tranen.
Ik hoef niet uit te leggen dat ik ook redelijk gefrustreerd raakte.
Uiteindelijk ging ze zo over haar toeren dat ze er hoofdpijn van kreeg en misselijk werd. En heel warm. Dus hebben we het kunnen afronden door een pyjamashirt uit te trekken en lekker te gaan liggen. Shirt wel in de buurt, zodat ze het weer kon aantrekken als ze het koud kreeg.
Ze is toen gaan liggen en ik heb haar niet meer gehoord. Toen ik later bij haar ging kijken had ze wel haar pyjama aan getrokken. Ze heeft ook heel de nacht heerlijk geslapen.
Maar jemig, wat zou ik graag willen weten wat er in dat koppie omgaat
Aggos Het kan ook zijn dat ze dat zelf ook helemaal niet weet.
Misschien is deze periode met sinterklaas en kerst ook wat te heftig en uit ze dat zo?
In herken het van mezelf toen ik kind was. Ik raakte van iets kleins helemaal over mijn toeren en in de war en wist echt niet waardoor. Het was achteraf vooral stress (nasleep na echtscheiding). Mijn moeder kon er op zo'n moment alleen maar voor me zijn, maar mij niet troosten. Het hielp wel om met een koel washandje over mijn gezicht te gaan.
Het kan ook zijn dat ze dat zelf ook helemaal niet weet.Misschien is deze periode met sinterklaas en kerst ook wat te heftig en uit ze dat zo?
In herken het van mezelf toen ik kind was. Ik raakte van iets kleins helemaal over mijn toeren en in de war en wist echt niet waardoor. Het was achteraf vooral stress (nasleep na echtscheiding). Mijn moeder kon er op zo'n moment alleen maar voor me zijn, maar mij niet troosten. Het hielp wel om met een koel washandje over mijn gezicht te gaan.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
LE, herkenbaar dat plakken aan mama als een baby bij spannende momenten.
Wat klinkt zo'n tandarts fijn. Ik hoop dat het morgen goed gaat, maar anders ga ik hier ook op zoek naar een tandarts die gespecialiseerd is in angstige kinderen. Liever snel daar naartoe dan dat de angst nog groter wordt.
Wat klinkt zo'n tandarts fijn. Ik hoop dat het morgen goed gaat, maar anders ga ik hier ook op zoek naar een tandarts die gespecialiseerd is in angstige kinderen. Liever snel daar naartoe dan dat de angst nog groter wordt.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
danic, wij hebben door schade en schande geleerd om niet perse boven water willen hebben wat er mis is op dat moment. Wel vragen wat er is, maar weet hij het niet? Dan niet. Je kan ook troosten zonder dat je weet wat er is, niet alles hoeft opgelost. Dat heeft ons heel wat frustratie bespaard, denk ik. De speltherapeute legde uit dat het voor hem ook heel heftig kan voelen dat wij een uitleg vereisen bij een emotie terwijl hij het zelf ook niet weet.
Wat fijn om te lezen. Heel erg bedankt voor deze reactie. Het zit inderdaad in mij om voor alles een oplossing te zoeken.quote:
danic, wij hebben door schade en schande geleerd om niet perse boven water willen hebben wat er mis is op dat moment. Wel vragen wat er is, maar weet hij het niet? Dan niet. Je kan ook troosten zonder dat je weet wat er is, niet alles hoeft opgelost. Dat heeft ons heel wat frustratie bespaard, denk ik. De speltherapeute legde uit dat het voor hem ook heel heftig kan voelen dat wij een uitleg vereisen bij een emotie terwijl hij het zelf ook niet weet.
Maar door te beseffen dat een oplossing niet altijd nodig is, zal het ons beiden veel frustratie kunnen schelen. En dan zijn wel ook meer in het hier en nu.
Twinkly, dat washandje ga ik onthouden. Simpel, maar ik heb daar echt niet aan gedacht gisteren.
Vanavond is ze wederom van pyjama veranderd. Haar schone pyjama had een afzakbroek (dunne billen
), de huidige zat goed maar was te kort....nu eentje die welaan alle eisen voldoet....Maar ik hen voorgesteld op zoek te gaan naar nachthemdjes met lange mouwen. Hopelijk kost het niet teveel moeite om die te vinden.
Nog een leuke tip, L. vindt het echt heel leuk om dit te doen voor hij gaat slapen.
https://www.bol.com/nl/p/slaapklets/9200000001997358/
&
https://www.bol.com/nl/p/(...)rs/9200000040924234/
https://www.bol.com/nl/p/slaapklets/9200000001997358/
&
https://www.bol.com/nl/p/(...)rs/9200000040924234/
Life is what happens while you are busy making other plans...
Danic, lastig als ze het niet kunnen benoemen..
Als ik er bij Chris niet uitkom ga ik gewoon even bij hem liggen/zitten. Meer doorvragen geeft nog extra spanning, ipv ontspanning.. Gewoon even fysiek contact. Dan voel ik de spanning wel een beetje wegtrekken.
Chris ligt ook een beetje overhoop. Maar de topo-toets vandaag zou de oorzaak kunnen zijn. Hij had 5 weken om te leren, en nam het afgelopen vrijdag pas mee. Dat, naast de kerst en Daans verjaardag is misschien wel de druppel. Topo is gelukkig vandaag voorbij. Dan nog voordracht dinsdag, maar hij pakt een gedicht wat hij voor logopedie al 1000 keer geoefend heeft. En hij is niet bang om voor de klas te staan gelukkig. (Dat verbaasd de juffen wel steeds).
Als ik er bij Chris niet uitkom ga ik gewoon even bij hem liggen/zitten. Meer doorvragen geeft nog extra spanning, ipv ontspanning.. Gewoon even fysiek contact. Dan voel ik de spanning wel een beetje wegtrekken.
Chris ligt ook een beetje overhoop. Maar de topo-toets vandaag zou de oorzaak kunnen zijn. Hij had 5 weken om te leren, en nam het afgelopen vrijdag pas mee. Dat, naast de kerst en Daans verjaardag is misschien wel de druppel. Topo is gelukkig vandaag voorbij. Dan nog voordracht dinsdag, maar hij pakt een gedicht wat hij voor logopedie al 1000 keer geoefend heeft. En hij is niet bang om voor de klas te staan gelukkig. (Dat verbaasd de juffen wel steeds).
Wat beschrijf je dat mooi! Het is zo waar, maar als ik zelf niet helemaal lekker in mijn vel zit vergeet ik het somsquote:
danic, wij hebben door schade en schande geleerd om niet perse boven water willen hebben wat er mis is op dat moment. Wel vragen wat er is, maar weet hij het niet? Dan niet. Je kan ook troosten zonder dat je weet wat er is, niet alles hoeft opgelost. Dat heeft ons heel wat frustratie bespaard, denk ik. De speltherapeute legde uit dat het voor hem ook heel heftig kan voelen dat wij een uitleg vereisen bij een emotie terwijl hij het zelf ook niet weet.
Ik heb nog niet echt de tijd gehad om hier mee te schrijven, maar lees mee en heb heel veel aan wat jullie schrijven. Alles is zo herkenbaar: zwemles- en kappersperikelen, heftige reacties op "enge" verhalen en filmpjes, de grote behoefte aan fysieke nabijheid...
Oude (on)bekende.
Tanden sealen is niet gelukt. De lamp was te fel, de stofzuiger eng en zand/ schuurmiddel in je mond is raar en vies. Dus N probeerde wel steeds te gaan liggen en zijn mond open te houden, maar hij hield het steeds nog geen halve minuut vol. En hij had duizenden vragen over alle apparaten, knopjes, roostertjes, etc. De tandarts reageerde heel rustig en geduldig en het leek haar geen goed idee om door te zetten. We hebben nu afgesproken om 5 keer 10 minuten te komen wennen begin volgend jaar, zodat hij vertrouwen krijgt.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Bah heb even zo een gruwelijke hekel aan heel spd en gevoeligheid van prikkels.
Sinds gisteren avond ineens paniek.Want vandaag voorstelling voor ouders van kerstspel. Hij zou Jozef spelen. Vannacht paniek en drama en spugen.
Hij is verder absoluut niet ziek. Hij staat op dikke vette paniekaanval want hij is zo bang en dan zo bang dat zijn juffie boos gaat zijn. Dus hup weer spugen Maar door het spugen en de textuur ervan van raakt hij nog meer in paniek...
Sinds gisteren avond ineens paniek.Want vandaag voorstelling voor ouders van kerstspel. Hij zou Jozef spelen. Vannacht paniek en drama en spugen.
Hij is verder absoluut niet ziek. Hij staat op dikke vette paniekaanval want hij is zo bang en dan zo bang dat zijn juffie boos gaat zijn. Dus hup weer spugen Maar door het spugen en de textuur ervan van raakt hij nog meer in paniek...
Engaging Infinite Improbability Drive..
Oh, wat zielig, Evenstar
Hoe is het uiteindelijk gegaan vandaag?
Hoe is het uiteindelijk gegaan vandaag?
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Oh gossie wat naar Evenstar. Hoe is de dag uiteindelijk verlopen?
Wij hadden vanmorgen ook weer een dingetje. Kind wil broek aan. Dus alles avond ervoor klaargelegd. Broek zit te strak bij de pijpen.
Andere broek.
Broek zit te strak om middel.
Knoopsgatelastiek losser.
Broek zit niet fijn bij de laarsjes
Gympen aan.
Nog steeds niet fijn.
Tijd op.....
3 driftbuien verder
Wij hadden vanmorgen ook weer een dingetje. Kind wil broek aan. Dus alles avond ervoor klaargelegd. Broek zit te strak bij de pijpen.
Andere broek.
Broek zit te strak om middel.
Knoopsgatelastiek losser.
Broek zit niet fijn bij de laarsjes
Gympen aan.
Nog steeds niet fijn.
Tijd op.....
3 driftbuien verder
Kleding geeft hier gelukkig niet meer zo een gevecht. want uniforms naar school 
Verder van de dag buiten wat geslapen hebben we het prikkelvrij gehouden. Hij heeft de show zelf alleen voor mij gedaan
Toen ik vroeg waar hij zo bang voor was zei hij voor de mensen die kijken. Want ik ken die mensen helemaal niet. En hij is erg bang dat zijn juf boos is...
Heb gezegd dat juffie echt niet boos is of wat dan ook.
Ik vond het echt een geval wat is wijsheid. Gevoel versus verstand.
Want geeft dit niet nog meer problemen? Had ik hem toch moeten laten gaan en was het misschien allemaal wel meegevallen? Maar ja wat als hij daar midden op podium staat en dan paniekaanval krijgt?
Hij is ook nog maar 5 en het is ook reuze spannend en het was echt naar om hem zo in paniek te zien... heftigste tot nu toe. Dat ie me recht in het gezicht spuugde nemen we dan maar voor lief.
Hoe kunnen we dit aanpakken dat hij toch gevoel van controle heeft en een volgende keer iets wat hij heel graag doet hem niet zo bang maakt?
Zoveel vragen maar geen antwoord. Ik voel me machteloos want ik sta erbij en kijk er na. Zie de innerlijke strijd die hij voert en kan het niet wegnemen.
Verder van de dag buiten wat geslapen hebben we het prikkelvrij gehouden. Hij heeft de show zelf alleen voor mij gedaan
Toen ik vroeg waar hij zo bang voor was zei hij voor de mensen die kijken. Want ik ken die mensen helemaal niet. En hij is erg bang dat zijn juf boos is...
Heb gezegd dat juffie echt niet boos is of wat dan ook.Ik vond het echt een geval wat is wijsheid. Gevoel versus verstand.
Want geeft dit niet nog meer problemen? Had ik hem toch moeten laten gaan en was het misschien allemaal wel meegevallen? Maar ja wat als hij daar midden op podium staat en dan paniekaanval krijgt?
Hij is ook nog maar 5 en het is ook reuze spannend en het was echt naar om hem zo in paniek te zien... heftigste tot nu toe. Dat ie me recht in het gezicht spuugde nemen we dan maar voor lief.
Hoe kunnen we dit aanpakken dat hij toch gevoel van controle heeft en een volgende keer iets wat hij heel graag doet hem niet zo bang maakt?
Zoveel vragen maar geen antwoord. Ik voel me machteloos want ik sta erbij en kijk er na. Zie de innerlijke strijd die hij voert en kan het niet wegnemen.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Ik denk dat je er goed aan hebt gedaan hem niet mee te laten doen, Evenstar. Hij is er nog niet aan toe en voelde zich duidelijk heel erg onveilig. Misschien de volgende keer bijvoorbeeld alleen helpen het podium klaarzetten en de keer daarna een heel klein rolletje.
N vindt het ook heel erg eng. Maar de laatste keer, een paar weken geleden, zong hij wel mee met de klas. Dansen was nog een stap te ver.
Danic, poeh Ik herken de gevoeligheid wel (labeltjes zijn de hel en zachte stoffen geweldig), maar het levert hier gelukkig geen driftbuien op.
Kan ze aangeven wat ze wel fijn vindt zitten? Een zachte legging met een jurk bijvoorbeeld?
N vindt het ook heel erg eng. Maar de laatste keer, een paar weken geleden, zong hij wel mee met de klas. Dansen was nog een stap te ver.
Danic, poeh
Ik herken de gevoeligheid wel (labeltjes zijn de hel en zachte stoffen geweldig), maar het levert hier gelukkig geen driftbuien op.Kan ze aangeven wat ze wel fijn vindt zitten? Een zachte legging met een jurk bijvoorbeeld?
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Herkenbaar bij de jongste; labeltjes, sokklontjes (op de markt vond ik sokken met handgenaaide teennaad, stuk minder klont, ik heb er zelf ook een hekel aan), te strakke broeken, te ruwe stofjes...
Ze is erg blij met joggingstofjes op het moment
Ze is erg blij met joggingstofjes op het moment
Mama van 2 lieve meiden :)
Ze draagt hoofdzakelijk jurkjes met legging of maillot.
Maar af en toe besluit ze anders.
Ik denken dat ik haar voortaan ook mee uit winkelen neem. Dan kan ze zelf passen en voelen hoe het zit.
Gelukkig is ze de oudste, dus al wat ongedragen is kan nog de kast in bij de jongste.
Maar af en toe besluit ze anders.
Ik denken dat ik haar voortaan ook mee uit winkelen neem. Dan kan ze zelf passen en voelen hoe het zit.
Gelukkig is ze de oudste, dus al wat ongedragen is kan nog de kast in bij de jongste.
Ze ligt nu ook met een dekbed op de bank. Is wat verkouden en de decembermaand put behoorlijk uit. Ik vind het wel best. Ben zelf ook niet fit.
Vanmiddag zwemles en spelen bij een vriendinnetje (oefenen of ze dat durft. Ze gaat met haar zusje. Ik ga een boodschapje halen en kom haar een uurtje later weer halen. Als het goed gaat appt moeder mij dat ik langer kan weg blijven).
Dus de middag is spannend zat.
Vanmiddag zwemles en spelen bij een vriendinnetje (oefenen of ze dat durft. Ze gaat met haar zusje. Ik ga een boodschapje halen en kom haar een uurtje later weer halen. Als het goed gaat appt moeder mij dat ik langer kan weg blijven).
Dus de middag is spannend zat.
Zo herkenbaar danic! Wat vond ik de ochtenden altijd vreselijk.. het was alleen maar gedoe. Nu kopen we alleen kleding die aan alle eisen voldoet: uitsluitend zachte stofjes (hij woont echt in joggingbroeken), geen labels of randjes of ritsen. Onderbroeken van de Hema en sokken ook en dan het liefst binnenstebuiten. En elke avond alles klaar leggen, om gezoek en gedoe in de ochtendspits te voorkomen. Voorkeur van zijn gevoeligheid vind ik dat hij snel ontspant bij lekkere stofjes: hij slaapt met een fleecedekentje (om mee te knuffelen, dus onder z'n gewone dekbed) en heeft twee schapenvachtjes in z'n kamer, vindt hij heerlijk.
Herkenbare dingen weer. Ik denk ook dat je er goed aan gedaan hebt om hem niet mee te laten doen Evenstar. Klinkt als de veiligste oplossing voor hem.
Goede tips wat betreft de kleding. Het maakt mij weer bewust van het feit dat ik dat gewoon kan (en voor hem moet) doen. Ondanks dat ik miet extreem ijdel ben merk ik toch dat ik een blokkade op zit te werpen, omdat ik joggingbroekjes buiten en naar school gewoon geen porum vindt.
Dat zou gewoon geen overweging moeten zijn. Punt.
Heeft iemand hier ervaring met kinderyoga?
Bij V merk ik dat hij niet weet hoe hij moet ontspannen. Hij geeft inmiddels wel aan dat hij dingen te druk vindt en ik wil hem graag helpen daar een weg in te vinden. als hij uit zn plaat gaat komt hij er niet meer uit en de dingen die ik aandraag zijn niet de manier voor hem.
Wat ik lees over kinderyoga is dat ze kinderen leren te ontspannen en de grenzen van hun lichaam te leren kennen, erkennen en daarop te acteren.
Hoewel wat te zweverig voor mij, lijkt me wel dat ze aan de slag gaan met dingen waar hij baat bij zou hebben.
Speltherapie sprak mij ook wel aan, maar ¤60 per consult gaan wij niet trekken als er veel consulten komen. Voordeel is wel dat hij dan graties naar de kinderyoga zou mogen van ¤27,50 pw.
Goede tips wat betreft de kleding. Het maakt mij weer bewust van het feit dat ik dat gewoon kan (en voor hem moet) doen. Ondanks dat ik miet extreem ijdel ben merk ik toch dat ik een blokkade op zit te werpen, omdat ik joggingbroekjes buiten en naar school gewoon geen porum vindt.
Dat zou gewoon geen overweging moeten zijn. Punt.
Heeft iemand hier ervaring met kinderyoga?
Bij V merk ik dat hij niet weet hoe hij moet ontspannen. Hij geeft inmiddels wel aan dat hij dingen te druk vindt en ik wil hem graag helpen daar een weg in te vinden. als hij uit zn plaat gaat komt hij er niet meer uit en de dingen die ik aandraag zijn niet de manier voor hem.
Wat ik lees over kinderyoga is dat ze kinderen leren te ontspannen en de grenzen van hun lichaam te leren kennen, erkennen en daarop te acteren.
Hoewel wat te zweverig voor mij, lijkt me wel dat ze aan de slag gaan met dingen waar hij baat bij zou hebben.
Speltherapie sprak mij ook wel aan, maar ¤60 per consult gaan wij niet trekken als er veel consulten komen. Voordeel is wel dat hij dan graties naar de kinderyoga zou mogen van ¤27,50 pw.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Speltherapie werd hier voor een deel vergoed Away, loont het om je pakket uit te breiden?
Herkenbaar, wat je zegt over kleding. Ik heb lang (te lang..) in de 'doe nou normaal waarom is alles met jou zo moeilijk'-stand gestaan. (Niet trots op) Maar als je dat los laat en meer investeert in de basisvoorwaarden op orde hebben betaalt dat zich terug in een blijer en daardoor over de gehele linie flexibeler kind
Herkenbaar, wat je zegt over kleding. Ik heb lang (te lang..) in de 'doe nou normaal waarom is alles met jou zo moeilijk'-stand gestaan. (Niet trots op) Maar als je dat los laat en meer investeert in de basisvoorwaarden op orde hebben betaalt dat zich terug in een blijer en daardoor over de gehele linie flexibeler kind
Overigens kwam Oudste dit jaar met het voorstel om een niet-joggingbroek aan te doen met kerst, ik vind het heel wat!
Oh ja goede tip! Welke dekking moet je dan hebben? Weet je dat zo?quote:
Speltherapie werd hier voor een deel vergoed Away, loont het om je pakket uit te breiden?
Herkenbaar, wat je zegt over kleding. Ik heb lang (te lang..) in de 'doe nou normaal waarom is alles met jou zo moeilijk'-stand gestaan. (Niet trots op) Maar als je dat los laat en meer investeert in de basisvoorwaarden op orde hebben betaalt dat zich terug in een blijer en daardoor over de gehele linie flexibeler kind
Ook een goed punt over dat het zich terug betaald als wij ons ook flexibel opstellen naar hem toe.
Iemand nog tips voor smalle joggingbroekjes? De meisjesvariant van de action zitten prima, maar zijn zo snel verwassen
.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Die stand is heel herkenbaar.quote:
Speltherapie werd hier voor een deel vergoed Away, loont het om je pakket uit te breiden?
Herkenbaar, wat je zegt over kleding. Ik heb lang (te lang..) in de 'doe nou normaal waarom is alles met jou zo moeilijk'-stand gestaan. (Niet trots op) Maar als je dat los laat en meer investeert in de basisvoorwaarden op orde hebben betaalt dat zich terug in een blijer en daardoor over de gehele linie flexibeler kind
Pas nu door iemand van buitenaf heeft gezegd hoe het is, durf ik er naar te handelen. Toch te bang voor die stomme buitenwereld met zijn stomme oordelen
En daar kan ik nu mooi schijt aan hebben.
Ik merk hierdoor dat mijn geduld nog steeds op de proef wordt gesteld, maar dat ik een veel langere adem heb dan ervoor.
Danic, hoe is het spelen gegaan?
Decembermaand is ook een drukke vermoeiende maand en dan gaan er ook nog virusjes rond, geen ideale combinatie...
AwayTL, ik vind joggingbroekjes ook niet zo heel leuk, maar er is gelukkig best een en ander te krijgen dat er dan net wat leuker uit ziet dan de standaard joggingbroek. Heel af en toe komen we een ander broekje tegen wat ook voldoet en die dan wat vlotter staat. Aan de ander kant, draag ik zelf ook het liefst dat wat ik prettig vind zitten…
Kinderyoga hebben mijn beide kinderen gedaan. Geen zweverig gebeuren vond ik (soms mochten de ouders een lesje meedoen).
Ze gingen er met plezier heen en zijn er op een gegeven moment mee gestopt, toen wilden ze andere dingen.
Jongste hier zat niet lekker in haar vel en in eerste instantie waren we op zoek naar een kindercoach. We vonden iemand maar die ging met verlof en dan zouden we moeten wachten of een ander zoeken, maar die spraken me een stuk minder aan.
En toen kwamen we bij een tekentherapeute en daar gaat ze nu met enige regelmaat heen.
Ze is de afgelopen tijd enorm gegroeid qua zelfvertrouwen, op school meer haar draai gevonden, met sporten kan je het ook heel goed zien.
Trotse mama modus:
Ze doet karate en ging van een "verlegen" meisje wat op de bank keek naar de les naar een dametje die plezier heeft in wat ze doet. Het helpt dat ze inmiddels een van de oudsten van haar groepje is, dus ze voelt zich groot, maar ze wil ook mee gaan trainen bij een oudere groep. Dat is dan wel weer spannend en vorige keer heeft ze op de bank zitten kijken. Maar die gelegenheid krijgt ze gelukkig ook. En ik ben blij dat ik haar daarin ook haar tijd heb gegeven tot nu toe, want ze weet zelf blijkbaar wat werkt voor haar.
In haar tempo maakt ze steeds stappen en ik vind het superknap.
Van de week zei een andere ouder dat ze het zo mooi vond om te zien hoe ze gegroeid was van begin van het jaar tot nu, hoe anders ze in de les staat. Ik was al trots op mn karateka, maar het is wel heel leuk om te horen dat anderen het verschil ook zien
.
Decembermaand is ook een drukke vermoeiende maand en dan gaan er ook nog virusjes rond, geen ideale combinatie...
AwayTL, ik vind joggingbroekjes ook niet zo heel leuk, maar er is gelukkig best een en ander te krijgen dat er dan net wat leuker uit ziet dan de standaard joggingbroek. Heel af en toe komen we een ander broekje tegen wat ook voldoet en die dan wat vlotter staat
. Aan de ander kant, draag ik zelf ook het liefst dat wat ik prettig vind zitten…Kinderyoga hebben mijn beide kinderen gedaan. Geen zweverig gebeuren vond ik (soms mochten de ouders een lesje meedoen).
Ze gingen er met plezier heen en zijn er op een gegeven moment mee gestopt, toen wilden ze andere dingen.
Jongste hier zat niet lekker in haar vel en in eerste instantie waren we op zoek naar een kindercoach. We vonden iemand maar die ging met verlof en dan zouden we moeten wachten of een ander zoeken, maar die spraken me een stuk minder aan.
En toen kwamen we bij een tekentherapeute en daar gaat ze nu met enige regelmaat heen.
Ze is de afgelopen tijd enorm gegroeid qua zelfvertrouwen, op school meer haar draai gevonden, met sporten kan je het ook heel goed zien.
Trotse mama modus:
Ze doet karate en ging van een "verlegen" meisje wat op de bank keek naar de les naar een dametje die plezier heeft in wat ze doet. Het helpt dat ze inmiddels een van de oudsten van haar groepje is, dus ze voelt zich groot, maar ze wil ook mee gaan trainen bij een oudere groep. Dat is dan wel weer spannend en vorige keer heeft ze op de bank zitten kijken. Maar die gelegenheid krijgt ze gelukkig ook. En ik ben blij dat ik haar daarin ook haar tijd heb gegeven tot nu toe, want ze weet zelf blijkbaar wat werkt voor haar.
In haar tempo maakt ze steeds stappen en ik vind het superknap.
Van de week zei een andere ouder dat ze het zo mooi vond om te zien hoe ze gegroeid was van begin van het jaar tot nu, hoe anders ze in de les staat. Ik was al trots op mn karateka, maar het is wel heel leuk om te horen dat anderen het verschil ook zien
.
Mama van 2 lieve meiden :)
Wat mooi Nijna! Onze kleuter zit op judo en zijn zelfvertrouwen en assertiveit zie je echt groeien op de mat. Bovendien kan een uurtje judoën hem ook weer wat in balans krijgen als zijn hoofdje overloopt 
En over overlopende hoofdjes gesproken... Wat helpt jullie kinderen bij overprikkeling? S heeft het op het moment zwaar; zijn intense beleving van de feestdagen, de onrust bij andere kinderen door de feestdagen en veel onrust bij mij door gedoe in de familie. Het jochie loopt helemaal over Buitenspelen (in het donker, in de regen voetballen met een onbekend jongetje en zijn ouders ) en zijn voeten masseren hielp uiteindelijk wel iets, maar bah, wat vind ik het naar om hem zo te zien... ik ben dus heel benieuwd wat jullie doen om jullie kinderen te helpen
We hebben trouwens net besloten morgen met hem te bespreken wat er in de familie speelt zodat hij dat wat hij van alle toestanden meekrijgt een beetje kan plaatsen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Mevr_Mus op 17-12-2016 23:09:43 ]
En over overlopende hoofdjes gesproken... Wat helpt jullie kinderen bij overprikkeling? S heeft het op het moment zwaar; zijn intense beleving van de feestdagen, de onrust bij andere kinderen door de feestdagen en veel onrust bij mij door gedoe in de familie. Het jochie loopt helemaal over
Buitenspelen (in het donker, in de regen voetballen met een onbekend jongetje en zijn ouders ) en zijn voeten masseren hielp uiteindelijk wel iets, maar bah, wat vind ik het naar om hem zo te zien... ik ben dus heel benieuwd wat jullie doen om jullie kinderen te helpen We hebben trouwens net besloten morgen met hem te bespreken wat er in de familie speelt zodat hij dat wat hij van alle toestanden meekrijgt een beetje kan plaatsen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Mevr_Mus op 17-12-2016 23:09:43 ]
Oude (on)bekende.
Nijna, wat geweldig dat ze nu zulke stappen maakt met karate!
Mevr_Mus, hier werkt alleen spelen (bouwen) op zijn kamer, tekenen, in bed liggen zonder sokken en met z'n zachte hydrofieldoeken, luisterboek luisteren. Dat laatste doet hij vaak tijdens het alleen spelen.
Schermen verplaatsen de aandacht van de overprikkeling naar het scherm, maar daarna komen alle prikkels er dubbel zo hard uit. Hier dus hele strenge afspraken over tv en iPad (alleen heel (te) vroeg in de ochtend en 17-18 uur is televisie-/schermtijd).
Mevr_Mus, hier werkt alleen spelen (bouwen) op zijn kamer, tekenen, in bed liggen zonder sokken en met z'n zachte hydrofieldoeken, luisterboek luisteren. Dat laatste doet hij vaak tijdens het alleen spelen.
Schermen verplaatsen de aandacht van de overprikkeling naar het scherm, maar daarna komen alle prikkels er dubbel zo hard uit. Hier dus hele strenge afspraken over tv en iPad (alleen heel (te) vroeg in de ochtend en 17-18 uur is televisie-/schermtijd).
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Bij overprikkeling helpt bij Oudste maar 1 ding echt en dat is fysiek contact. Masseren, knuffelen, samen slapen, allemaal dingen die wij in drukke en/of moeilijke periodes in onze dag inbouwen zodat hij niet overloopt.
Bij overprikkeling wordt ons aangeraden om voelspelletjes te doen zoals kleien, zand, puzzel etc (kleuren of tekenen kan ook maar omdat de motoriek van mijn kleuter niet zo lekker gaat is dat weer een bron van frustratie). Of een luisterboek of naar muziek luisteren. Fysiek contact werkt bij ons juist weer totaal niet.
We hebben nu ook een rustig plekje ingericht op zijn kamer met een zitzak. Maar hij vindt het nog wel lastig om daar zelf zijn moment voor te kiezen en wij merken toch vaak net iets te laat als hij overprikkeld is. En hem afzonderen op dat moment voelt dan gewoon niet goed (ook niet met ons erbij).
Filmpjes kijken op de tablet werkt voor hem juist weer heel goed. Dat is echt zijn rustmomentje s avonds.
Wij lopen nu vooral tegen zijn faalangst/onzekerheid aan. Hij wil alles meteen in 1 keer kunnen en als dat niet zo is dan vindt hij het moeilijk en raakt hij gefrustreerd. Hij wil absoluut niet oefenen of proberen. En daar raak ik dan weer gefrustreerd van. En ik vind de balans zo lastig tussen enerzijds het laten gaan en hem volgen en anderzijds toch de wens om hem zo goed mogelijk mee te laten komen met zijn leeftijdsgenoten.
We hebben nu ook een rustig plekje ingericht op zijn kamer met een zitzak. Maar hij vindt het nog wel lastig om daar zelf zijn moment voor te kiezen en wij merken toch vaak net iets te laat als hij overprikkeld is. En hem afzonderen op dat moment voelt dan gewoon niet goed (ook niet met ons erbij).
Filmpjes kijken op de tablet werkt voor hem juist weer heel goed. Dat is echt zijn rustmomentje s avonds.
Wij lopen nu vooral tegen zijn faalangst/onzekerheid aan. Hij wil alles meteen in 1 keer kunnen en als dat niet zo is dan vindt hij het moeilijk en raakt hij gefrustreerd. Hij wil absoluut niet oefenen of proberen. En daar raak ik dan weer gefrustreerd van. En ik vind de balans zo lastig tussen enerzijds het laten gaan en hem volgen en anderzijds toch de wens om hem zo goed mogelijk mee te laten komen met zijn leeftijdsgenoten.
Ja hier werkt klei en zand echt niet, maar heeft wellicht ook met de leeftijd te maken? De natuur in is overigens ook een goede ontprikkel-tip!
De jogginbroeken van 4 Funky flavours.quote:Op zaterdag 17 december 2016 13:51 schreef AwayTL het volgende:
[..]
Oh ja goede tip! Welke dekking moet je dan hebben? Weet je dat zo?
Ook een goed punt over dat het zich terug betaald als wij ons ook flexibel opstellen naar hem toe.
Iemand nog tips voor smalle joggingbroekjes? De meisjesvariant van de action zitten prima, maar zijn zo snel verwassen
En Next heeft ook slim fit joggingbroeken, goede kwaliteit, en ze vallen ook echt behoorlijk smal.
Dank! Fysiek contact werkt hier ook heel goed. In drukke periodes slapen we ook regelmatig samen Eigenlijk doen alle fysieke activiteiten hem goed, in bad, fietsen, klimmen, rennen, apenkooien in de woonkamer, knuffelen met de kat
Spelen met playmobil of lego doet S ook erg goed, maar dat is meer preventief, als hij overprikkelt is lukt het hem niet meer. S is een kind dat heel fijn zelf kan spelen, dus als dat niet meer lukt is voor ons een duidelijk teken dat het te veel is.
Eigenlijk doen alle fysieke activiteiten hem goed, in bad, fietsen, klimmen, rennen, apenkooien in de woonkamer, knuffelen met de kat Spelen met playmobil of lego doet S ook erg goed, maar dat is meer preventief, als hij overprikkelt is lukt het hem niet meer. S is een kind dat heel fijn zelf kan spelen, dus als dat niet meer lukt is voor ons een duidelijk teken dat het te veel is.
Oude (on)bekende.
De We heeft broeken voor jongens met spijkerbroek buitenkant en joggingbroek binnenkant. Misschien een tip
Projecteer je hiermee niet jouw faalangst/onzekerheid op hem?quote:
Wij lopen nu vooral tegen zijn faalangst/onzekerheid aan. Hij wil alles meteen in 1 keer kunnen en als dat niet zo is dan vindt hij het moeilijk en raakt hij gefrustreerd. Hij wil absoluut niet oefenen of proberen. En daar raak ik dan weer gefrustreerd van. En ik vind de balans zo lastig tussen enerzijds het laten gaan en hem volgen en anderzijds toch de wens om hem zo goed mogelijk mee te laten komen met zijn leeftijdsgenoten. => dat je het je alleen al bewust bent is al briljant!
Je doet het goed! Laat de statistieken los, hij hoeft niet mee te komen, met niemand niet. Hij hoeft zich alleen comfortabel te voelen in elke situatie. Als je een paar jaar verder bent, komen zijn leeftijdsgenoten ook niet mee met hem..
Nogmaals, van een vreemde op het internet, die zich herkent in jouw (zoons) verhaal, JE DOET HET GOED!
Dank Morretje nog op de reactie op de angsten. Ik ben "bang" hoe Ow straks op gewoon de prentenboeken gaat reageren. En terwijl ik dit schrijf denk ik: boeiend hoe mijn kind dan reageert, als ze hem maar serieus nemen. Tnx!
LE, wat klinkt dat als een fijne tandarts zeg
Oh Danic, wat vervelend voor haar. Zo "gefrustreerd" zijn en niet weten waarom
Skoap, dank voor de boekentip. Dat zou ook wel eens iets voor Ow kunnen zijn. Ik heb hem meteen op z'n verjaardagslijstje gezet
Ik denk dat je er ook goed aan hebt gedaan Evenstar! En wat mooi dat hij het wel voor jou nog heeft gedaan En nog maar 5, dat is toch ook echt superjong.
Dat kinderyoga ga ik onthouden. Ik was gisteren met Ow naar een kinderconcert. Muziek van een orkest bij het verhaal "the snowman". Ik had bedacht dat ik zo weg kon gaan, als Ow het niet zou trekken. Bij de rustige muziek zei hij zelf: wat een fijne muziek en lag hij heel rustig tegen mij aan. De wat hardere muziek pakte hij mijn hand en vond hij het niet leuk. Maar ik geloof dat ik hem genoeg zekerheid gaf om te blijven. Maar hij werd dus van de rustige muziek echt heel relax, dus ik ga het zeker nog een keer proberen
Hier helpt hele dagen niets inplannen heel goed tegen de overprikkeling. Gewoon helemaal niets, nog geen boodschapje. Alleen met z'n viertjes. En Ow zoekt zelf zijn puzzels op, dan pakt hij een puzzel van 100 stukjes en is daar zo een half uur mee bezig.
Oh faalangst, zo lastig om daarmee om te gaan Kyara. Maar wat mooi dat je al een plekje voor hem hebt ingericht. En zoeken naar het rustplekje ook niet gewoon heel veel tijd kosten? Kan ik me zomaar voorstellen.
Ik heb trouwens begonnen aan een cursus kindercoach. Echt zo leerzaam en fijn:
LE, wat klinkt dat als een fijne tandarts zeg
Oh Danic, wat vervelend voor haar. Zo "gefrustreerd" zijn en niet weten waarom
Skoap, dank voor de boekentip. Dat zou ook wel eens iets voor Ow kunnen zijn. Ik heb hem meteen op z'n verjaardagslijstje gezet
Ik denk dat je er ook goed aan hebt gedaan Evenstar! En wat mooi dat hij het wel voor jou nog heeft gedaan
En nog maar 5, dat is toch ook echt superjong.Dat kinderyoga ga ik onthouden. Ik was gisteren met Ow naar een kinderconcert. Muziek van een orkest bij het verhaal "the snowman". Ik had bedacht dat ik zo weg kon gaan, als Ow het niet zou trekken. Bij de rustige muziek zei hij zelf: wat een fijne muziek en lag hij heel rustig tegen mij aan. De wat hardere muziek pakte hij mijn hand en vond hij het niet leuk. Maar ik geloof dat ik hem genoeg zekerheid gaf om te blijven. Maar hij werd dus van de rustige muziek echt heel relax, dus ik ga het zeker nog een keer proberen
Hier helpt hele dagen niets inplannen heel goed tegen de overprikkeling. Gewoon helemaal niets, nog geen boodschapje. Alleen met z'n viertjes. En Ow zoekt zelf zijn puzzels op, dan pakt hij een puzzel van 100 stukjes en is daar zo een half uur mee bezig.
Oh faalangst, zo lastig om daarmee om te gaan Kyara. Maar wat mooi dat je al een plekje voor hem hebt ingericht. En zoeken naar het rustplekje ook niet gewoon heel veel tijd kosten? Kan ik me zomaar voorstellen.
Ik heb trouwens begonnen aan een cursus kindercoach. Echt zo leerzaam en fijn:
Onze zoon zat in groep 1 regelmatig met zijn handen voor zijn oren tijdens het voorlezen. Nu in groep 2 heeft hij dat niet meer nodig en geniet hij van het voorlezen. Wat heel erg geholpen heeft is dat de juf hem heel serieus nam; ze bereidde hem voor op verhalen waarin S zich teveel zou kunnen inleven en zorgde altijd dat er zorgzaam kindje naast S zat. En als het echt te eng was mocht S in de leeshoek zelf een boekje gaan lezen.quote:
Dank Morretje nog op de reactie op de angsten. Ik ben "bang" hoe Ow straks op gewoon de prentenboeken gaat reageren. En terwijl ik dit schrijf denk ik: boeiend hoe mijn kind dan reageert, als ze hem maar serieus nemen. Tnx!
Oude (on)bekende.
Oh ja, Kyara inderdaad. Wij hebben drie bakken met kinetisch zand, erwten (dikke rietjes van de Action en trechtertjes er in) en rijst (kleine speeltjes er in). N is op een leeftijd dat hij het zelf pakt om rustig te worden.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Mevr Mus, heerlijk dat jouw kleuter z'n ei kwijt kan bij de judo!
Overlopende hoofdjes… ik weet het niet zo goed. Wat de jongste (7) hier nog wel eens doet als ze in bed ligt en niet kan slapen, is luisteren naar de regenboogtrap. Toen ze hoorde dat er ook nog “de piekerballon” bestaat, vroeg ze of ze die ook mocht.
Overdag wil ze wel even tabletten of tv kijken. En buiten spelen, maar dat doet ze nu wat minder in de winter. Knutselen/kleien e.d. doet ze ook graag.
Succes met bespreken, hopelijk geeft dat wat rust.
Overlopende hoofdjes… ik weet het niet zo goed. Wat de jongste (7) hier nog wel eens doet als ze in bed ligt en niet kan slapen, is luisteren naar de regenboogtrap. Toen ze hoorde dat er ook nog “de piekerballon” bestaat, vroeg ze of ze die ook mocht.
Overdag wil ze wel even tabletten of tv kijken. En buiten spelen, maar dat doet ze nu wat minder in de winter. Knutselen/kleien e.d. doet ze ook graag.
Succes met bespreken, hopelijk geeft dat wat rust.
Mama van 2 lieve meiden :)
Dat doen wij ook heel veel! Ik probeer daar ook altijd 1 weekend-dag voor vrij te houden..quote:
Hier helpt hele dagen niets inplannen heel goed tegen de overprikkeling. Gewoon helemaal niets, nog geen boodschapje. Alleen met z'n viertjes.
Daar knappen we allemaal weer van op
Life is what happens while you are busy making other plans...
Dank je welquote:Op zondag 18 december 2016 08:33 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Projecteer je hiermee niet jouw faalangst/onzekerheid op hem?
Je doet het goed! Laat de statistieken los, hij hoeft niet mee te komen, met niemand niet. Hij hoeft zich alleen comfortabel te voelen in elke situatie. Als je een paar jaar verder bent, komen zijn leeftijdsgenoten ook niet mee met hem..
Nogmaals, van een vreemde op het internet, die zich herkent in jouw (zoons) verhaal, JE DOET HET GOED!
Dat proberen wij ook, om in elk geval 1 dag in het weekend vrij te houden.quote:
[..]
Dat doen wij ook heel veel! Ik probeer daar ook altijd 1 weekend-dag voor vrij te houden..
Daar knappen we allemaal weer van op
Ik moet zeggen dat wij daar ook allemaal wel weer van opknappen.
Mama van 2 lieve meiden :)
http://www.zorgwijzer.nl/vergoeding/speltherapiequote:
[..]
Oh ja goede tip! Welke dekking moet je dan hebben? Weet je dat zo?
Ook een goed punt over dat het zich terug betaald als wij ons ook flexibel opstellen naar hem toe.
Iemand nog tips voor smalle joggingbroekjes? De meisjesvariant van de action zitten prima, maar zijn zo snel verwassen
Lang verhaal, voor wie het wil lezen, hieronder in spoiler
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Musique, ik heb je verhaal gelezen. Heftig.
Met het risico dat ik de plank volledig missla, is het eerste woord dat in mij opkomt "begrenzen".
Grenzen geven een kind ook duidelijkheid en veiligheid. Mijn aloude stokpaardje: Geef een kind de ruimte, maar niet de leegte.
Oftewel, ruimte is begrensd.
Met het risico dat ik de plank volledig missla, is het eerste woord dat in mij opkomt "begrenzen".
Grenzen geven een kind ook duidelijkheid en veiligheid. Mijn aloude stokpaardje: Geef een kind de ruimte, maar niet de leegte.
Oftewel, ruimte is begrensd.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dat ^quote:
Musique, ik heb je verhaal gelezen. Heftig.
Met het risico dat ik de plank volledig missla, is het eerste woord dat in mij opkomt "begrenzen".
Grenzen geven een kind ook duidelijkheid en veiligheid. Mijn aloude stokpaardje: Geef een kind de ruimte, maar niet de leegte.
Oftewel, ruimte is begrensd.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Mooie Moonah!quote:
Musique, ik heb je verhaal gelezen. Heftig.
Met het risico dat ik de plank volledig missla, is het eerste woord dat in mij opkomt "begrenzen".
Grenzen geven een kind ook duidelijkheid en veiligheid. Mijn aloude stokpaardje: Geef een kind de ruimte, maar niet de leegte.
Oftewel, ruimte is begrensd.
Ik gaf mijn oudste ook de ruimte binnen duidelijke grenzen. Grenzen lagen soms laag, soms hoger. Soms net over zijn eigen grens heen. In bepaalde periodes soms ook wat korter. Maar vooral duidelijkheid. En vooral in vakanties, en voordat hij naar school ging overzicht in de dagen brengen. Redelijk vast ritme (maar niet te strikt ivm vastroesten gewoontes), op gekke dagen overzicht maken met tekeningen. Misschien kun je iets met pictogrammen?
Mijn oudste gaf ook snel speelgoed weg, maar dat was vooral angst. Andere kindjes hoefden maar te kijken en hij gaf het al. Zelfs als ze het niet wilden
Hem steeds opnieuw uitgelegd dat als hij de dingen weggeeft, hij er zelf niet meer mee kan spelen en of hij dat echt wilde. Na een lange periode kwam hij erachter dat hij soms dingen echt ging missen en hield hij dingen beter vast. Hem dus vooral geleerd om ook echt naar zichzelf te luisteren, niet alleen naar anderen..
Thanks Moonah. Ik denk dat je helemaal gelijk hebt. Ik vind het echter zo verdomd moeilijk om mijn grenzen te stellen. De keren dat ik het strikt doe, en dat is best regelmatig, heeft dat extreme driftbuien tot gevolg (en de ander wordt dan boos op mij omdat ik boos ben op haar zus. Die roept: "in de hoek mama Stout! In de hoek mama!" Dat is namelijk hun ultieme straf") Ik ben dan in conflict met mezelf: ben ik te streng? Ben ik te hard? En dat voelt ze hartstikke goed aan. Waardoor ik nog meer getest word.
Als ik haar laat kiezen tussen 2 dingen, bijv. 2 paar sokken 's ochtends, of 2 dingen op brood: kaas of zoet, dan kan ze bijna niet kiezen. En als ze dan gekozen heeft, en haar zus wil vervolgens wat anders, dan wil zij dat ook weer. Moet ik dan vasthouden aan haar eerste keuze? Ik vind van wel, want ze heeft gekozen. Maar als ik dat doe, is er weer een driftbui.
Vanochtend was het weer raak. Ik had de kat binnengelaten terwijl zij dat had willen doen. Gevolg: een half uur lang in een hoekje zitten mokken en huilen.
Sommige dingen passen bij hun peuterleeftijd, die ook niet makkelijk is voor hunzelf. Sommige dingen passen daar niet bij, waardoor ik vermoedens heb van HSS en HSP. Maar hoe kan je dat toetsen? Zeker op hun leeftijd lijkt me dat lastig.
Ik ben onlangs begonnen met de klok. Als de grote wijzer op de 9 staat, gaan we naar boven. Als de wijzer op de 11 staat, gaan we zus en zo... Dat lijkt te helpen en lijkt ze te begrijpen. Nog wel gemok, maar geen enorme strijd meer.
Ook tel ik vaak. 's Avonds na het eten gaan we naar boven om de pyjama aan te doen. Als ik tot 5 heb geteld moeten ze bij de trap zijn. Als ik tot 5 heb geteld moeten ze hun jas hebben gepakt. Als ik tot 5 heb geteld moeten ze in hun autostoeltje zitten. Enz. Dat helpt ook enigszins. Hoewel de moeilijke van de 2 de laatste tijd steeds weer haar grenzen opzoekt waardoor er weer een conflict komt. Ik heb tot 5 geteld en ze zit niet in haar stoeltje, dus zet ik haar er in. Woede! Boos! Driftbui! Zich zo stijf maken als een plank zodat ik de riempjes niet dichtkrijg. Want ze wil het zelf gedaan hebben. En ik voel me weer rot. Ga aan mezelf twijfelen, wat doe ik toch verkeerd? Zit ik met een jankend kind in de auto.
's Avonds voor het slapen gaan nemen we altijd de dag met ze door. Dat vinden ze fijn en ze luisteren daar graag naar. Ook nemen we dan de komende dag met ze door. Wat gaan we doen? En wanneer gaan we dat doen? Ook dat lijken ze te waarderen.
Goed idee om met pictogrammen te werken, daar ben ik nog niet aan begonnen. Misschien een idee om een uur-schema te maken zodat ze meer regelmaat hebben. Daar hebben ze blijkbaar enorm veel behoefte aan.
Bedankt voor het lezen van mijn epistels. Alleen al het van me afschrijven maakt dat ik me iets relaxter voel.
Stout! In de hoek mama!" Dat is namelijk hun ultieme straf") Ik ben dan in conflict met mezelf: ben ik te streng? Ben ik te hard? En dat voelt ze hartstikke goed aan. Waardoor ik nog meer getest word.Als ik haar laat kiezen tussen 2 dingen, bijv. 2 paar sokken 's ochtends, of 2 dingen op brood: kaas of zoet, dan kan ze bijna niet kiezen. En als ze dan gekozen heeft, en haar zus wil vervolgens wat anders, dan wil zij dat ook weer. Moet ik dan vasthouden aan haar eerste keuze? Ik vind van wel, want ze heeft gekozen. Maar als ik dat doe, is er weer een driftbui.
Vanochtend was het weer raak. Ik had de kat binnengelaten terwijl zij dat had willen doen. Gevolg: een half uur lang in een hoekje zitten mokken en huilen.
Sommige dingen passen bij hun peuterleeftijd, die ook niet makkelijk is voor hunzelf. Sommige dingen passen daar niet bij, waardoor ik vermoedens heb van HSS en HSP. Maar hoe kan je dat toetsen? Zeker op hun leeftijd lijkt me dat lastig.
Ik ben onlangs begonnen met de klok. Als de grote wijzer op de 9 staat, gaan we naar boven. Als de wijzer op de 11 staat, gaan we zus en zo... Dat lijkt te helpen en lijkt ze te begrijpen. Nog wel gemok, maar geen enorme strijd meer.
Ook tel ik vaak. 's Avonds na het eten gaan we naar boven om de pyjama aan te doen. Als ik tot 5 heb geteld moeten ze bij de trap zijn. Als ik tot 5 heb geteld moeten ze hun jas hebben gepakt. Als ik tot 5 heb geteld moeten ze in hun autostoeltje zitten. Enz. Dat helpt ook enigszins. Hoewel de moeilijke van de 2 de laatste tijd steeds weer haar grenzen opzoekt waardoor er weer een conflict komt. Ik heb tot 5 geteld en ze zit niet in haar stoeltje, dus zet ik haar er in. Woede! Boos! Driftbui! Zich zo stijf maken als een plank zodat ik de riempjes niet dichtkrijg. Want ze wil het zelf gedaan hebben. En ik voel me weer rot. Ga aan mezelf twijfelen, wat doe ik toch verkeerd? Zit ik met een jankend kind in de auto.
's Avonds voor het slapen gaan nemen we altijd de dag met ze door. Dat vinden ze fijn en ze luisteren daar graag naar. Ook nemen we dan de komende dag met ze door. Wat gaan we doen? En wanneer gaan we dat doen? Ook dat lijken ze te waarderen.
Goed idee om met pictogrammen te werken, daar ben ik nog niet aan begonnen. Misschien een idee om een uur-schema te maken zodat ze meer regelmaat hebben. Daar hebben ze blijkbaar enorm veel behoefte aan.
Bedankt voor het lezen van mijn epistels. Alleen al het van me afschrijven maakt dat ik me iets relaxter voel.
Niet twijfelen aan jezelf. Je bent zoekende naar wat het beste werkt.
Ik denk dat je de driftbuien ook mag begrenzen. Maar daar heb ik makkelijk praten mee. Mijn kind heeft ze nauwelijks gehad.
Ik denk dat je de driftbuien ook mag begrenzen. Maar daar heb ik makkelijk praten mee. Mijn kind heeft ze nauwelijks gehad.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Wij gebruiken deze: https://www.gezinnig.nl/weekplanner-voor-kids.html groot succes hier, maar L is wel iets ouder (4)
Had je ook al gelezen over temperamentvolle kinderen? Misschien vind je daar ook wat herkenning & tips: http://www.evabronsveld.n(...)tvolle_kinderen.html
Had je ook al gelezen over temperamentvolle kinderen? Misschien vind je daar ook wat herkenning & tips: http://www.evabronsveld.n(...)tvolle_kinderen.html
Life is what happens while you are busy making other plans...
Musique, ik herken veel van wat je zegt. Dat extreem opmerkzame en vooral ook de eindeloze drifbuien om ogenschijnlijk niets. Moeilijk hè? Mjin zoon is inmiddels bijna 5 en wat ik nu weet is dat het minder wordt. Het faseert echt uit als ze meer grip krijgen op hun gevoelens en ze beter onder woorden kunnen brengen. Hij kan nog steeds vrij heftig reageren, maar het is nu altijd te snappen en ook steeds vaker verdriet in plaats van alleen maar boosheid. Bovendien gaat het veel sneller over en rollen we niet van de ene boze bui in de andere. Wat mij helpt is dat ik weet dat mijn kind zijn eigen grenzen kent en deze durft uit te spreken. Ik hoef niet zo snel bang te zijn dat hij dingen tegen zijn zin doet. Zeker bij een meisje dat zo graag lief is en iedereen naar de zin maakt, lijkt het me een fijn idee dat ze ook voor zichzelf op komt.
Wat ik ook geleerd heb is dat consequent zijn om het consequent zijn niet werkt. Hoe harder ik besluit een grens te stellen 'omdat hij het toch moet leren', hoe meer hij zich vastbeet. Er zijn op een dag 1001 dingen die niet kunnen en mogen dus ik hoeft niet per se een voorbeeld te stellen. Liever geef ik het voorbeeld door zelf flexibel te zijn en niet mijn zin door te drijven. Tellen werkte mede daardoor ook echt averechts. De druk van het moeten lokt vooral verzet uit. Ik probeer dat te vervangen met meedenken "wat moeten we nog doen voordat we weggaan? Je weet dat je in het stoeltje moet als we met de auto gaan, ga je vast zitten"
Begrenzen van keuzes zou ik in dat licht vooral doen omdat kiezen vaak overweldigend is. Mijn zoon had soms moeite met het idee dat je moet kiezen dus dat je ook iets niet kiest en dat je proces eindeloos kunt herhalen door steeds op je keuze terug te komen. Daar kon hij enorm van in de war raken. Dus in jouw voorbeeld zou ik haar misschien wel een keer op de keus terug laten komen maar niet drie keer. En dat ook benoemen "ik snap dat je het heel lastig vindt om te kiezen. Ik maak nu een boterham kaas voor je. Als je straks nog zoet wilt, dan mag dat". Tenzij de boterham al gesmeerd is, dan is het jammer en dan leer je dus dat het soms anders gaat dan je dacht. Sowieso werken hier dat soort voldongen feiten veel beter dan ik die grenzen stel om het grenzen stellen.
Ik volg nu een post-doctorale opleiding en ben daarom ook veel bezig met de ontwikkeling van kinderen. Aansluitend op het begrenzen van driftbuien is een van de dingen die ik daaruit oppik dat het als ouders vooral belangrijk is om kinderen te helpen hun gevoelens te kanaliseren. Dus zij gooien hun woede, angst en verdriet naar buiten en jij pakt dat op. Je ontwart het gevoel, probeert een oorzaak te vinden en soms een oplossing, geeft er woorden aan en maakt het behapbaar. Uiteindelijk gaat het kind dat internaliseren. Dat betekent dus niet dat je driftbuien moet voorkomen of moet afkappen maar dat je je kind leert om ermee om te gaan.
En tot slot: dat je andere dochter jou bestraffend toespreekt is heel normaal Jonge kinderen hebben nog niet het besef dat mama-die-boos-is dezelfde is mama-die-lief-is. Dus op zo'n moment bén je ook echt een boze enge vrouw die op mama lijkt. Als ze maar blijven ervaren dat je ook vanzelf weer gewoon mama wordt, dan leren ze dat vanzelf Inderdaad niet twijfelen hoor, en zeker niet daardoor!
Mjin zoon is inmiddels bijna 5 en wat ik nu weet is dat het minder wordt. Het faseert echt uit als ze meer grip krijgen op hun gevoelens en ze beter onder woorden kunnen brengen. Hij kan nog steeds vrij heftig reageren, maar het is nu altijd te snappen en ook steeds vaker verdriet in plaats van alleen maar boosheid. Bovendien gaat het veel sneller over en rollen we niet van de ene boze bui in de andere. Wat mij helpt is dat ik weet dat mijn kind zijn eigen grenzen kent en deze durft uit te spreken. Ik hoef niet zo snel bang te zijn dat hij dingen tegen zijn zin doet. Zeker bij een meisje dat zo graag lief is en iedereen naar de zin maakt, lijkt het me een fijn idee dat ze ook voor zichzelf op komt. Wat ik ook geleerd heb is dat consequent zijn om het consequent zijn niet werkt. Hoe harder ik besluit een grens te stellen 'omdat hij het toch moet leren', hoe meer hij zich vastbeet. Er zijn op een dag 1001 dingen die niet kunnen en mogen dus ik hoeft niet per se een voorbeeld te stellen. Liever geef ik het voorbeeld door zelf flexibel te zijn en niet mijn zin door te drijven. Tellen werkte mede daardoor ook echt averechts. De druk van het moeten lokt vooral verzet uit. Ik probeer dat te vervangen met meedenken "wat moeten we nog doen voordat we weggaan? Je weet dat je in het stoeltje moet als we met de auto gaan, ga je vast zitten"
Begrenzen van keuzes zou ik in dat licht vooral doen omdat kiezen vaak overweldigend is. Mijn zoon had soms moeite met het idee dat je moet kiezen dus dat je ook iets niet kiest en dat je proces eindeloos kunt herhalen door steeds op je keuze terug te komen. Daar kon hij enorm van in de war raken. Dus in jouw voorbeeld zou ik haar misschien wel een keer op de keus terug laten komen maar niet drie keer. En dat ook benoemen "ik snap dat je het heel lastig vindt om te kiezen. Ik maak nu een boterham kaas voor je. Als je straks nog zoet wilt, dan mag dat". Tenzij de boterham al gesmeerd is, dan is het jammer en dan leer je dus dat het soms anders gaat dan je dacht. Sowieso werken hier dat soort voldongen feiten veel beter dan ik die grenzen stel om het grenzen stellen.
Ik volg nu een post-doctorale opleiding en ben daarom ook veel bezig met de ontwikkeling van kinderen. Aansluitend op het begrenzen van driftbuien is een van de dingen die ik daaruit oppik dat het als ouders vooral belangrijk is om kinderen te helpen hun gevoelens te kanaliseren. Dus zij gooien hun woede, angst en verdriet naar buiten en jij pakt dat op. Je ontwart het gevoel, probeert een oorzaak te vinden en soms een oplossing, geeft er woorden aan en maakt het behapbaar. Uiteindelijk gaat het kind dat internaliseren. Dat betekent dus niet dat je driftbuien moet voorkomen of moet afkappen maar dat je je kind leert om ermee om te gaan.
En tot slot: dat je andere dochter jou bestraffend toespreekt is heel normaal
Jonge kinderen hebben nog niet het besef dat mama-die-boos-is dezelfde is mama-die-lief-is. Dus op zo'n moment bén je ook echt een boze enge vrouw die op mama lijkt. Als ze maar blijven ervaren dat je ook vanzelf weer gewoon mama wordt, dan leren ze dat vanzelf Inderdaad niet twijfelen hoor, en zeker niet daardoor!
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Jij kunt zo mooi nuanceren ClubSoda!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Clubsoda en Musique, heel erg herkenbaar van mijn jongste S. Hij is nu 3,5 jaar en heeft een enorm sterke wil. Hij heeft heel duidelijke grenzen nodig, heel anders dan N waar al heel jong heel goed mee te overleggen was. S maakt een uitleg niks uit en hij luistert er ook gewoon niet naar: hij wil gewoon zijn zin
Consequent zijn om het consequent zijn werkt hier inderdaad averechts, bij beide kinderen. Aanvoelen wat bij de situatie past werkt het best.
S is heel erg lief en zoekt heel veel lichamelijk affectie, maar hij kan niet goed zonder aandacht van mij (of anderen waar hij bij is) spelen. (En ja, dat oefenen we wel, het is niet zo dat hij het teveel gewend is om altijd alle aandacht te krijgen) Dat, in combinatie met uit z'n dak gaan als iets niet gaat zoals hij wil maakt het regelmatig erg zwaar.
Consequent zijn om het consequent zijn werkt hier inderdaad averechts, bij beide kinderen. Aanvoelen wat bij de situatie past werkt het best.
S is heel erg lief en zoekt heel veel lichamelijk affectie
, maar hij kan niet goed zonder aandacht van mij (of anderen waar hij bij is) spelen. (En ja, dat oefenen we wel, het is niet zo dat hij het teveel gewend is om altijd alle aandacht te krijgen) Dat, in combinatie met uit z'n dak gaan als iets niet gaat zoals hij wil maakt het regelmatig erg zwaar.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Skoap, superbedankt voor je links! Daar kan ik zeker wat mee!! Als ik de beschrijving van temperamentvolle kinderen lees, daar herken ik mijn dochter(s) 100% in terug. Echter vraag ik me af wat het verschil is tussen temperamentvolle kinderen en HSP in combi met HSS. Ik vind dat de raakvlakken heel erg overeen komen. Hoe dan ook, er zijn zo te lezen meer kinderen met dezelfde eigenschappen als mijn dochter en alleen al dat is voor mij fijn te lezen. Ik voelde me er zo alleen in.
ClubSoda, wat weet je mijn tegenstrijdige gevoel goed te verwoorden en te verklaren Ontzettend bedankt voor je verhelderende post. Ook het gedrag van mijn andere dochter naar mij toe als ik weer een conflict heb met haar zus. Ik begrijp het nu iets beter. Ik vind het zó naar, de hele tijd conflicten en strijd. Let wel: soms zijn er ook weken waarin het uitzonderlijk goed gaat en er nauwelijks strijd is. Maar zeker nu, met een broertje op komst, voelt ze de spanning van de naderende bevalling en het onbekende van de tijd daarna. Ik denk dat het op dit moment ook extra zwaar maakt.
Twinkly, wat herkenbaar, het gedrag van jouw zoon! Het lichamelijke affectie zoeken herken ik: iedere ochtend na het opstaan hebben we samen een knuffelkwartiertje Als papa thuis komt van zijn werk, dan gooien ze hem uit enthousiasme bijna op de grond Hij wordt platgeknuffeld! Ook het aandacht vragen is herkenbaar. Ik voel me soms letterlijk leeggezogen na een paar uurtjes met mijn meiden. Vanochtend gingen we kleien. Vanaf 10 uur heb ik geprobeerd om er even 2 minuten tussenuit te knijpen om onze kippen buiten te laten (die lopen vrij rond in de achtertuin), maar het heeft tot 12 uur geduurd tot ik de kans kreeg. Ik moet daar echt een balans in zien te vinden, het doseren van aandacht.
ClubSoda, wat weet je mijn tegenstrijdige gevoel goed te verwoorden en te verklaren
Ontzettend bedankt voor je verhelderende post. Ook het gedrag van mijn andere dochter naar mij toe als ik weer een conflict heb met haar zus. Ik begrijp het nu iets beter. Ik vind het zó naar, de hele tijd conflicten en strijd. Let wel: soms zijn er ook weken waarin het uitzonderlijk goed gaat en er nauwelijks strijd is. Maar zeker nu, met een broertje op komst, voelt ze de spanning van de naderende bevalling en het onbekende van de tijd daarna. Ik denk dat het op dit moment ook extra zwaar maakt.Twinkly, wat herkenbaar, het gedrag van jouw zoon! Het lichamelijke affectie zoeken herken ik: iedere ochtend na het opstaan hebben we samen een knuffelkwartiertje
Als papa thuis komt van zijn werk, dan gooien ze hem uit enthousiasme bijna op de grond Hij wordt platgeknuffeld! Ook het aandacht vragen is herkenbaar. Ik voel me soms letterlijk leeggezogen na een paar uurtjes met mijn meiden. Vanochtend gingen we kleien. Vanaf 10 uur heb ik geprobeerd om er even 2 minuten tussenuit te knijpen om onze kippen buiten te laten (die lopen vrij rond in de achtertuin), maar het heeft tot 12 uur geduurd tot ik de kans kreeg. Ik moet daar echt een balans in zien te vinden, het doseren van aandacht.
Wat een herkenbare post Musique.
Hoe gaat het bij iedereen met de feestdagen?
Hier is de koek wel aardig op merk ik.
De klapper was afgelopen woensdag. Eva had kerstdiner op school tot 19.15. Het ging enorm goed en ook thuis was ze super enthousiast.
Om 19.45 ging ze naar bed. En daar kwam alle spanning eruit. Boos! Met knuffel gooien, eigenlijk met alles waarbij ze het gevoel had veilig te kunnen gooien (toch niets kapot willen maken maar echt gooien om het eruit te gooien) en krijsen. KRIJSEN!
We hebben vanalles geprobeerd. Van stevig bij ons houden tot ernaast zitten en er 'zijn'. Opties aanbieden (samen in het grote bed slapen, liedjes zingen, voorlezen), maar ze was niet bereikbaar leek het.
Ze was echt de weg kwijt.
Uiteindelijk zijn We toch samen in ons bed beland en terwijl ze daar boos lag te zijn heb ik even mijn telefoon gepakt. Er kwamen allemaal foto's binnen van het kerstdiner.
Ik kreeg Eva zo ver dat We ze samen hebben gekeken en al pratend hierover kwam ze tot rust. Gelukkig waren er 40 foto's
Daarna nog een verhaaltje voorgelezen. Net voor 22.00 sliep ze.
Maar jemig zo had ik ze nog nooit gezien.
Ze leek helemaal de weg kwijt.
Gelukkig hadden we de dag erna weer een afspraak met de mevrouw van het JOT en heb ik de situatie aangekaart.
Eigenlijk hebben we goed gehandeld, maar ik kreeg wel als tip mee om tussen het vrolijke stuitermoment beneden en het naar bed gaan, eerst een rustmoment te creëren. Die hadden we nu een beetje overgeslagen.
Op het moment is bijna alles strijd. Iedere dag heeft ze hoofdpijn/buikpijn/noem maar op.
Maar....ze kan sinds deze week ook ineens veel beter vertellen hoe ze zich voelt en waarom. En dat helpt.
/einde dagboek
Hoe gaat het bij iedereen met de feestdagen?
Hier is de koek wel aardig op merk ik.
De klapper was afgelopen woensdag. Eva had kerstdiner op school tot 19.15. Het ging enorm goed en ook thuis was ze super enthousiast.
Om 19.45 ging ze naar bed. En daar kwam alle spanning eruit. Boos! Met knuffel gooien, eigenlijk met alles waarbij ze het gevoel had veilig te kunnen gooien (toch niets kapot willen maken maar echt gooien om het eruit te gooien) en krijsen. KRIJSEN!
We hebben vanalles geprobeerd. Van stevig bij ons houden tot ernaast zitten en er 'zijn'. Opties aanbieden (samen in het grote bed slapen, liedjes zingen, voorlezen), maar ze was niet bereikbaar leek het.
Ze was echt de weg kwijt.
Uiteindelijk zijn We toch samen in ons bed beland en terwijl ze daar boos lag te zijn heb ik even mijn telefoon gepakt. Er kwamen allemaal foto's binnen van het kerstdiner.
Ik kreeg Eva zo ver dat We ze samen hebben gekeken en al pratend hierover kwam ze tot rust. Gelukkig waren er 40 foto's
Daarna nog een verhaaltje voorgelezen. Net voor 22.00 sliep ze.
Maar jemig
zo had ik ze nog nooit gezien.Ze leek helemaal de weg kwijt.
Gelukkig hadden we de dag erna weer een afspraak met de mevrouw van het JOT en heb ik de situatie aangekaart.
Eigenlijk hebben we goed gehandeld, maar ik kreeg wel als tip mee om tussen het vrolijke stuitermoment beneden en het naar bed gaan, eerst een rustmoment te creëren. Die hadden we nu een beetje overgeslagen.
Op het moment is bijna alles strijd. Iedere dag heeft ze hoofdpijn/buikpijn/noem maar op.
Maar....ze kan sinds deze week ook ineens veel beter vertellen hoe ze zich voelt en waarom. En dat helpt.
/einde dagboek
Pff, Danic, heftig! En herkenbaar
N had maandag van 19 uur tot 20 uur een Kerstmusical uitgevoerd door de leerkrachten. Heel erg leuk natuurlijk, maar hij sliep daardoor pas om 21.15 uur en was wel weer op de normale tijd (vroeg!) wakker. Hij gaf vandaag zelfs nog aan dat hij het niet leuk vond dat hij daardoor moe is.
Veel botsingen deze week en in plaats van praten bij boosheid grommen en schreeuwen en vanmiddag had hij zelfs diarree.
Vandaag bleek hij op school ook nog eens naast het meest drukke kind van de klas te zijn gezet: een jongetje dat een kop groter en een jaar ouder is en waar hij gedrag van overneemt omdat hij tegen hem opkijkt. Helemaal hyper dus. Pff
N had maandag van 19 uur tot 20 uur een Kerstmusical uitgevoerd door de leerkrachten. Heel erg leuk natuurlijk, maar hij sliep daardoor pas om 21.15 uur en was wel weer op de normale tijd (vroeg!) wakker. Hij gaf vandaag zelfs nog aan dat hij het niet leuk vond dat hij daardoor moe is.
Veel botsingen deze week en in plaats van praten bij boosheid grommen en schreeuwen en vanmiddag had hij zelfs diarree.
Vandaag bleek hij op school ook nog eens naast het meest drukke kind van de klas te zijn gezet: een jongetje dat een kop groter en een jaar ouder is en waar hij gedrag van overneemt omdat hij tegen hem opkijkt. Helemaal hyper dus. Pff
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Och Danic, wat heavy! En ik herken het gedrag van mijn kleine meisje in jouw dochter. Ik kan me voorstellen dat je er even doorheen zit.
Is diarree een teken van overprikkeld zijn Twinkly? Mijn meisje heeft ook vaak diarree. Of ze zit helemaal verstopt, dat gebeurt ook nog wel eens. Wat stom dat ze jouw kind naast de drukste van de klas hebben gezet
Hier gisteren 3 verschrikkelijke driftbuien gehad. Ik was zo gevloerd dat ik tijdens de laatste driftbui niet meer de puf had om op haar te reageren. Het was tijdens het eten en ik heb stoïcijns mijn bord leeggegeten. Mijn man probeerde nog wel te sussen maar kon niet tot haar doordringen. Na een half uur was het over en was het net alsof er niets was gebeurd.
Vandaag slechts één driftbui, ook weer tijdens het eten. Gelukkig konden we die vrij snel onder controle krijgen. Het lastige is dat ik tijdens een driftbui nauwelijks contact met haar krijg en dat ze eigenlijk nog te klein is om uit te drukken wat ze voelt.
Morgen krijgen we een Nederlandse dame op bezoek die hier in de buurt woont. Ze heeft erg veel met autistische kinderen en hun families gewerkt. Ze heeft ook ervaring met ADD, ADHD, oppositionele gedragsstoornis en hooggevoelige kinderen, plus een flink aantal gedegen opleidingen hierin. Ik verwacht geen wonderen maar hoop wel een aantal handvatten van haar te kunnen krijgen.
Is diarree een teken van overprikkeld zijn Twinkly? Mijn meisje heeft ook vaak diarree. Of ze zit helemaal verstopt, dat gebeurt ook nog wel eens. Wat stom dat ze jouw kind naast de drukste van de klas hebben gezet
Hier gisteren 3 verschrikkelijke driftbuien gehad. Ik was zo gevloerd dat ik tijdens de laatste driftbui niet meer de puf had om op haar te reageren. Het was tijdens het eten en ik heb stoïcijns mijn bord leeggegeten. Mijn man probeerde nog wel te sussen maar kon niet tot haar doordringen. Na een half uur was het over en was het net alsof er niets was gebeurd.
Vandaag slechts één driftbui, ook weer tijdens het eten. Gelukkig konden we die vrij snel onder controle krijgen. Het lastige is dat ik tijdens een driftbui nauwelijks contact met haar krijg en dat ze eigenlijk nog te klein is om uit te drukken wat ze voelt.
Morgen krijgen we een Nederlandse dame op bezoek die hier in de buurt woont. Ze heeft erg veel met autistische kinderen en hun families gewerkt. Ze heeft ook ervaring met ADD, ADHD, oppositionele gedragsstoornis en hooggevoelige kinderen, plus een flink aantal gedegen opleidingen hierin. Ik verwacht geen wonderen maar hoop wel een aantal handvatten van haar te kunnen krijgen.
Wie weet heeft die dame wel een paar handvatten Musique dat zou fijn zijn .
Onze jongste had van de week na het kerstdiner op school een nogal onrustig nachtje, wakker geworden en paar uur wakker gelegen. Ik heb haar de volgende ochtend maar laten uitslapen, ze werd anderhalf uur later dan normaal wakker dus ze had het blijkbaar ook nodig, want dat doet ze normaal gesproken nooit.
.Onze jongste had van de week na het kerstdiner op school een nogal onrustig nachtje, wakker geworden en paar uur wakker gelegen. Ik heb haar de volgende ochtend maar laten uitslapen, ze werd anderhalf uur later dan normaal wakker dus ze had het blijkbaar ook nodig, want dat doet ze normaal gesproken nooit.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik weet het niet, ik denk dat iedereen anders reageert? N heeft ook wel eens verstopping bij spanning inderdaad. Ik heb zelf ook dat mijn darmen meteen reageren op spanning.quote:
Is diarree een teken van overprikkeld zijn Twinkly? Mijn meisje heeft ook vaak diarree. Of ze zit helemaal verstopt, dat gebeurt ook nog wel eens.
Jeetje, drie driftbuien
Wat heftig. Ik ben benieuwd naar de tips of inzichten van die mevrouw.N had gisteren, na lange tijd, weer een hele heftige driftbui. En dan is hij ook totaal niet te bereiken inderdaad. Ik ben maar gewoon bij hem in de kamer gaan zitten.
Het is maar goed dat het nu vakantie is. Ik ben zelf nu ook wel gesloopt na deze week en de frustratie over de leerkrachten die het niet snappen. Het nadeel is dat ze in de vakantie elkaar wel erg op de lip zitten. S vindt het heerlijk dat N er is, maar N wil liever rust en dat botst.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Danic en musique wat heftig zeg...
Twinkly ook al zo een overprikkeld manneke.
Hier valt het eigenlijk reuze mee, maar goed hier komt het meestal na de ellende..
Twinkly ook al zo een overprikkeld manneke.
Hier valt het eigenlijk reuze mee, maar goed hier komt het meestal na de ellende..
Engaging Infinite Improbability Drive..
quote:
Lang verhaal, voor wie het wil lezen, hieronder in spoilerMusique, ik herken heel veel van wat je schrijft van mijn I. Ze schelen in leeftijd ook heel weinig trouwens (I wordt over een maand 3 jaar). Het enige waarin I echt anders is, is dat zij altijd vol enthousiasme naar de opvang gaat. Van de opvang hebben wij de feedback gekregen dat ze een meisje is dat een erg sterke wil heeft, en ook heel duidelijk voor- en afkeuren heeft voor bepaalde kinderen en leidsters. Ze is ook behoorlijk haantje de voorste en tegelijkertijd kan ze ook ineens stil en teruggetrokken zijn.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat volgens mij wel een dingetje kan zijn, zo kan ik me voorstellen, is dat jouw meisje onderdeel is van een tweeling en omdat haar zusje kennelijk anders is, lijkt zij er nu uit te springen en wellicht vaak ook op een negatieve manier omdat ze wat opvoeding betreft wat meer een uitdaging is. Omdat ik alleen I heb en dus niet kan vergelijken, heb ik ook niet het idee of het gevoel dat er iets bijzonders aan de hand is, in de zin dat ik niet beter weet eigenlijk, ze is 'gewoon' I. Van mijn omgeving, mijn familie bijvoorbeeld en dus ook het kdv, begrijp ik wel dat ze opvalt door haar sterke en uitgesproken karaktertje. Ook zien wij zelf, en ook dat krijgen we terug van onze omgeving, dat ze heel opmerkzaam is en heel veel registreert van haar omgeving.
Wat betreft de opvoeding.. ik merk dat I ook echt goed gedijt bij een duidelijke structuur. Nu hebben we vakantie en ze is ook echt van slag. Ook veel moeilijke momenten de afgelopen twee dagen, drift- en dramabuien. Dan ben ik 'stomme mama', gaat ze veel slaan, hysterisch reageren op een terechtwijzing, weigeren mee te merken etc. en zit ze zichzelf erg dwars. Daar tussendoor is ze dan weer heel zorgzaam, speelt ze moedertje over haar poppen en is ze heel aanhankelijk.
Wat ik merk is dat ze heel gevoelig is voor het benoemen van het positieve, want ze trekt het zich ook enorm aan als ik boos op haar ben of gewoon duidelijk grenzen aangeef. Het is heel belangrijk dat ik na zoiets ook meteen weer benoem dat ik haar wel echt lief vind en heel veel van haar houd. Vanavond op bed begon ik met benoemen wat ik allemaal fijn vond vandaag. Alle lieve en leuke dingen die zij heeft gedaan, en de dingen die we samen deden. Dat vond ze echt geweldig. Ik zou dus dat als 'tip' mee willen geven: heel veel positieve feedback geven en veel bevestiging."All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Musique, jij omschrijft mijn J. Ik herken echt een heleboel.
Voor ons was dit niet alleen vanuit onszelf maar ook vanuit de buitenwereld. D is het lieve, leuke, spontane meisje. De spring in het veld. J is wat nukkiger en wat ongrijpbaarder. Maar ook veel gevoeliger, behulpzamer en socialer. Maar dat laatste ziet niet iedereen. En ik denk dat daar ook een heel groot deel van de frustratie zit.
Wat hier heel goed hielp is het terugkoppelen. Achteraf steeds bespreken wat er is gebeurd, wat er mis ging, wie welk aandeel waar in had en waarom. Door het bespreekbaar te maken kon ik ook uitleggen waarom ik ook boos was geworden. En het weer goedmaken. Verder heeft J echt quality time nodig en ben ik er steeds beter in geworden om het nukkige vooraf een bui om te turnen door een time-in. Dat werkt niet als ze al "te ver" is maar het moment daarvoor wel.
En we complimenteren haar als we zien dat ze zelf een driftbui kan afwenden of een zelf een oplossing zoekt. Maar ze is natuurlijk wel iets ouder dan jouw meisje.
In elk geval komen we in rustiger vaarwater. Maar ik herken het hele op eieren lopen en de stress en onmacht die het geeft, zeker als je ook nog eens hoogzwanger bent.
Klopt helemaal!quote:
Wat volgens mij wel een dingetje kan zijn, zo kan ik me voorstellen, is dat jouw meisje onderdeel is van een tweeling en omdat haar zusje kennelijk anders is, lijkt zij er nu uit te springen en wellicht vaak ook op een negatieve manier omdat ze wat opvoeding betreft wat meer een uitdaging is.
Voor ons was dit niet alleen vanuit onszelf maar ook vanuit de buitenwereld. D is het lieve, leuke, spontane meisje. De spring in het veld. J is wat nukkiger en wat ongrijpbaarder. Maar ook veel gevoeliger, behulpzamer en socialer. Maar dat laatste ziet niet iedereen. En ik denk dat daar ook een heel groot deel van de frustratie zit.
Wat hier heel goed hielp is het terugkoppelen. Achteraf steeds bespreken wat er is gebeurd, wat er mis ging, wie welk aandeel waar in had en waarom. Door het bespreekbaar te maken kon ik ook uitleggen waarom ik ook boos was geworden. En het weer goedmaken. Verder heeft J echt quality time nodig en ben ik er steeds beter in geworden om het nukkige vooraf een bui om te turnen door een time-in. Dat werkt niet als ze al "te ver" is maar het moment daarvoor wel.
En we complimenteren haar als we zien dat ze zelf een driftbui kan afwenden of een zelf een oplossing zoekt. Maar ze is natuurlijk wel iets ouder dan jouw meisje.
In elk geval komen we in rustiger vaarwater. Maar ik herken het hele op eieren lopen en de stress en onmacht die het geeft, zeker als je ook nog eens hoogzwanger bent.
Herkenbaar... onze I trekt het zich enorm aan als je boos bent of duidelijk grenzen aangeeft. Dan is het vaak huilen en wegkruipen. Ik blijf heel erg benoemen dat ik haar gedrag dan niet ok vindt maar dat ik haar een hele lieve fijne meid vindt.quote:
Wat ik merk is dat ze heel gevoelig is voor het benoemen van het positieve, want ze trekt het zich ook enorm aan als ik boos op haar ben of gewoon duidelijk grenzen aangeef. Het is heel belangrijk dat ik na zoiets ook meteen weer benoem dat ik haar wel echt lief vind en heel veel van haar houd. Vanavond op bed begon ik met benoemen wat ik allemaal fijn vond vandaag. Alle lieve en leuke dingen die zij heeft gedaan, en de dingen die we samen deden. Dat vond ze echt geweldig. Ik zou dus dat als 'tip' mee willen geven: heel veel positieve feedback geven en veel bevestiging.
Het positieve benoemen doen we ook, maar ze lijkt complimentjes soms ook wel lastig te vinden.
Ik ga eens kijken of er nog te onderhandelen valt over de pyjamadag die de dames hier in gedachten hebben... zonnetje schijnt dus ik wilde ze toch maar even mee naar buiten nemen voor de frisse neus en de vitamientjes
.
Mama van 2 lieve meiden :)
Wat fijn, zoveel herkenning!
Franny, wat heerlijk dat jouw meisje zo graag naar de opvang gaat! De mijne vinden het maar so-so, maar ik heb ook het idee dat het komt omdat er weinig met ze gecommuniceerd wordt. Ze gaan al 2 jaar lang een paar dagdelen naar de crèche en spreken nog steeds geen Frans. Sinds 3 maanden hebben we een Mexicaanse studente in huis, die ons ook helpt met de kinderen, en de meiden spreken nu al veel meer Spaans als de 3 woorden Frans die ze kunnen. Er is maar één crèche in de plaats waar in woon en daar zijn we van afhankelijk. Ik zou ook nog voor een gastouder kunnen kiezen, maar dan geef ik toch liever de voorkeur aan de crèche omdat ze daar met meer kinderen in contact komen.
Positieve feedback geven is iets wat ik sinds een tijdje doe, ter plekke en nog een keer herhalen voor het slapen gaan als we de dag doornemen. "Ik vind dat je zus en zo heel goed hebt gedaan", of "papa en mama zijn heel trots op jou omdat je 2 boterhammen met korstjes hebt opgegeten". Ze ligt dan te glimmen van trots
Ik heb ook geleerd dat ik in de ik-vorm tegen haar moet praten: ik vind het niet leuk als je zo doet, ipv je bent vervelend. Daar wordt ze minder hysterisch van.
Kyara, waar jij tegen aanloopt met J en D, dat heb ik precies zo met L en I. I is de "makkelijke" en doet gelijk met de groep mee als er wat gevraagd wordt. Dat is zo op de crèche, en ook bij de dansles. Ze stapt gewoon wat makkelijker tussen de Franse kindjes door en ook al verstaat ze niet alles in het Frans, dat maakt haar niet uit, ze kopieert gewoon de andere kinderen. L. daarentegen is echt een kat-uit-de-boom kijkend, stiller meisje. Wat veel mensen niet opmerken is dat ze enorm lief, aanhankelijk en sociaal is.
Fijn dat je in rustiger vaarwater komt met je drietal. Ik kan me voorstellen dat het erg pittige jaren zijn geweest!
Wij vieren feest want L. is al 4 dagen driftbui-vrij
Afgelopen week is de mevrouw bij ons geweest om wat handvatten aan te reiken die we gelijk hebben toegepast, en het wierp direct zijn vruchten af. Ze heeft een mooi verslag geschreven en zo hebben we ook alles nog op papier. Vandaag is ze weer een paar uurtjes geweest, om te observeren en wat laatste tips te geven. Een heel fijn mens waar ik het goed mee kan vinden.
Eigenlijk zei zij in grote lijnen hetzelfde als Moonah. Begrenzen. Niet teveel laten kiezen want kiezen is nog (te) moeilijk voor ze. Bijv. hun haarelastiekjes mogen ze wel kiezen (ik noem maar wat), maar geen ontbijttafel volzetten om ze te laten kiezen wat ze willen eten. Beter een broodje geven wat jij ter plekke voor ze klaarmaakt. En dan zelf ook hetzelfde eten, anders willen ze hun broodje niet. Duidelijk tegen ze zijn en ook doorpakken na 3 keer waarschuwen. Niet op een gemene manier, maar kinderen gedijen goed bij duidelijkheid. Met kookwekkertje werken: als het kipje gaat piepen gaan we van tafel. Eventueel met pictogrammen werken, maar ze kunnen nog geen klokkijken, dus heel gedetailleerd hoeft nog niet. Wel dagelijks dezelfde volgorde van zaken aanhouden voor de structuur. Enz. Dit zal niet voor ieder kind werken, maar vooralsnog gedijen die van mij zich er goed bij. Ik ben blij dat ik deze stap heb gezet, het geeft zoveel meer rust in huis!
[ Bericht 10% gewijzigd door Musique op 29-12-2016 15:46:40 ]
Franny, wat heerlijk dat jouw meisje zo graag naar de opvang gaat! De mijne vinden het maar so-so, maar ik heb ook het idee dat het komt omdat er weinig met ze gecommuniceerd wordt. Ze gaan al 2 jaar lang een paar dagdelen naar de crèche en spreken nog steeds geen Frans. Sinds 3 maanden hebben we een Mexicaanse studente in huis, die ons ook helpt met de kinderen, en de meiden spreken nu al veel meer Spaans als de 3 woorden Frans die ze kunnen. Er is maar één crèche in de plaats waar in woon en daar zijn we van afhankelijk. Ik zou ook nog voor een gastouder kunnen kiezen, maar dan geef ik toch liever de voorkeur aan de crèche omdat ze daar met meer kinderen in contact komen.
Positieve feedback geven is iets wat ik sinds een tijdje doe, ter plekke en nog een keer herhalen voor het slapen gaan als we de dag doornemen. "Ik vind dat je zus en zo heel goed hebt gedaan", of "papa en mama zijn heel trots op jou omdat je 2 boterhammen met korstjes hebt opgegeten". Ze ligt dan te glimmen van trots
Ik heb ook geleerd dat ik in de ik-vorm tegen haar moet praten: ik vind het niet leuk als je zo doet, ipv je bent vervelend. Daar wordt ze minder hysterisch van.
Kyara, waar jij tegen aanloopt met J en D, dat heb ik precies zo met L en I. I is de "makkelijke" en doet gelijk met de groep mee als er wat gevraagd wordt. Dat is zo op de crèche, en ook bij de dansles. Ze stapt gewoon wat makkelijker tussen de Franse kindjes door en ook al verstaat ze niet alles in het Frans, dat maakt haar niet uit, ze kopieert gewoon de andere kinderen. L. daarentegen is echt een kat-uit-de-boom kijkend, stiller meisje. Wat veel mensen niet opmerken is dat ze enorm lief, aanhankelijk en sociaal is.
Fijn dat je in rustiger vaarwater komt met je drietal. Ik kan me voorstellen dat het erg pittige jaren zijn geweest!
Wij vieren feest want L. is al 4 dagen driftbui-vrij
Afgelopen week is de mevrouw bij ons geweest om wat handvatten aan te reiken die we gelijk hebben toegepast, en het wierp direct zijn vruchten af. Ze heeft een mooi verslag geschreven en zo hebben we ook alles nog op papier. Vandaag is ze weer een paar uurtjes geweest, om te observeren en wat laatste tips te geven. Een heel fijn mens waar ik het goed mee kan vinden.
Eigenlijk zei zij in grote lijnen hetzelfde als Moonah. Begrenzen. Niet teveel laten kiezen want kiezen is nog (te) moeilijk voor ze. Bijv. hun haarelastiekjes mogen ze wel kiezen (ik noem maar wat), maar geen ontbijttafel volzetten om ze te laten kiezen wat ze willen eten. Beter een broodje geven wat jij ter plekke voor ze klaarmaakt. En dan zelf ook hetzelfde eten, anders willen ze hun broodje niet. Duidelijk tegen ze zijn en ook doorpakken na 3 keer waarschuwen. Niet op een gemene manier, maar kinderen gedijen goed bij duidelijkheid. Met kookwekkertje werken: als het kipje gaat piepen gaan we van tafel. Eventueel met pictogrammen werken, maar ze kunnen nog geen klokkijken, dus heel gedetailleerd hoeft nog niet. Wel dagelijks dezelfde volgorde van zaken aanhouden voor de structuur. Enz. Dit zal niet voor ieder kind werken, maar vooralsnog gedijen die van mij zich er goed bij. Ik ben blij dat ik deze stap heb gezet, het geeft zoveel meer rust in huis!
[ Bericht 10% gewijzigd door Musique op 29-12-2016 15:46:40 ]
Musique, wat fijn dat zij met jullie mee heeft kunnen denken en dat daar zoveel concreets uit is gekomen. Het is gek hoe eigenlijk zo op het eerste gezicht vrij eenvoudige dingen een groot verschil kunnen maken he. Succes!! (En wil je misschien in het peutertopic even een fotootje van je meisjes showen? Ik ben heel benieuwd naar ze!)
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Musique, wat fijn om te lezen dat je het goed kan vinden met die mevrouw en dat jullie er ook wat aan hebben!
Mama van 2 lieve meiden :)
Gelukkig nieuwjaar iedereen!
Hoe is het met de hooggevoelige kindjes? Het vuurwerk geknal alweer te boven? Gelukkig is er hier in Frankrijk geen vuurwerk. Het is hier muisstil op straat, óók tijdens oud en nieuw.
Hier gaat het goed. Afgelopen vrijdag en zaterdag wel wat lastig, want opa en oma kwamen hier een paar nachtjes logeren ivm de jaarwisseling. Dat is natuurlijk een verandering van situatie en L. had daar duidelijk even moeilijk mee en was zaterdag de hele dag overprikkeld. We moesten op onze tenen lopen zaterdag, maar we hebben wél een paar driftbuien kunnen voorkomen Zondag waren ze gewend aan opa en oma en toen ging het gelijk een stuk beter. Gisteren zijn opa en oma weer weggegaan en daar hebben we ze goed op voorbereid, dat gaf geen problemen.
[ Bericht 16% gewijzigd door Musique op 05-01-2017 09:46:21 ]
Hoe is het met de hooggevoelige kindjes? Het vuurwerk geknal alweer te boven? Gelukkig is er hier in Frankrijk geen vuurwerk. Het is hier muisstil op straat, óók tijdens oud en nieuw.
Hier gaat het goed. Afgelopen vrijdag en zaterdag wel wat lastig, want opa en oma kwamen hier een paar nachtjes logeren ivm de jaarwisseling. Dat is natuurlijk een verandering van situatie en L. had daar duidelijk even moeilijk mee en was zaterdag de hele dag overprikkeld. We moesten op onze tenen lopen zaterdag, maar we hebben wél een paar driftbuien kunnen voorkomen
Zondag waren ze gewend aan opa en oma en toen ging het gelijk een stuk beter. Gisteren zijn opa en oma weer weggegaan en daar hebben we ze goed op voorbereid, dat gaf geen problemen.[ Bericht 16% gewijzigd door Musique op 05-01-2017 09:46:21 ]
Ah, kijk ze nou. Wat groot ook alweer! Echte peutertjes.
Hier was de overgang van een week vakantie en dan weer naar het kdv gaan ook heel groot voor I. Vanochtend kreeg ze een huilbui, vlak voor we weggingen, en ze hing om m'n nek, moest haar ook op m'n arm nemen. Gelukkig kan de leidster daar goed op inspelen: I mocht haar meteen helpen bij de visjes voeren en dat vindt ze heel erg leuk om te doen. Het is voor mij deze vakantie ook wel duidelijk geworden hoeveel I heeft aan duidelijke structuur en regelmaat. In het begin van de vakantie was ze echt van slag, en dat kwam tot uiting in veel slaan en boos zijn. En nu is het ook weer even heel spannend om naar het kdv te gaan.
In het peutertopic heb ik van de week nog een foto gepost van I, Musique. Maar ik zet het anders wel even in het foto topic.
Hier was de overgang van een week vakantie en dan weer naar het kdv gaan ook heel groot voor I. Vanochtend kreeg ze een huilbui, vlak voor we weggingen, en ze hing om m'n nek, moest haar ook op m'n arm nemen. Gelukkig kan de leidster daar goed op inspelen: I mocht haar meteen helpen bij de visjes voeren en dat vindt ze heel erg leuk om te doen. Het is voor mij deze vakantie ook wel duidelijk geworden hoeveel I heeft aan duidelijke structuur en regelmaat. In het begin van de vakantie was ze echt van slag, en dat kwam tot uiting in veel slaan en boos zijn. En nu is het ook weer even heel spannend om naar het kdv te gaan.
In het peutertopic heb ik van de week nog een foto gepost van I, Musique. Maar ik zet het anders wel even in het foto topic.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Gelukkig nieuwjaar.
Hier geen driftbuien. Maar op nieuwjaarsdag wel moeite met inslapen. Uiteindelijk zijn we samen naar mijn bed gegaan waar het inslapen wel lukte
Hier geen driftbuien. Maar op nieuwjaarsdag wel moeite met inslapen. Uiteindelijk zijn we samen naar mijn bed gegaan waar het inslapen wel lukte
Ze hebben hier beiden door het vuurwerk heen geslapen. Ik moet bijna zeggen dat dat dan ook het enige positieve is
Eva vroeg oudejaarsdag al of ze dan maandag weer naar school mocht en wastafel duidelijk teleurgesteld dat dat niet mocht.
Wees gaan momenteel van de ene boze bui in de andere. Het zijn geen driftbuien, maar boze, koppige buien.
Gezicht op onweer en armen over elkaar. Heel dwars. Niet willen praten en als ze dan wat zegt dan 'weet ik het niet'.
Ik heb er heel veel moeite mee, eerlijk gezegd. Ik hoop dat alles vanaf maandag weer beter wordt.
Nu nog zorgen dat ik hierdoor niet ga opzien tegen de vakanties
Eva vroeg oudejaarsdag al of ze dan maandag weer naar school mocht en wastafel duidelijk teleurgesteld dat dat niet mocht.
Wees gaan momenteel van de ene boze bui in de andere. Het zijn geen driftbuien, maar boze, koppige buien.
Gezicht op onweer en armen over elkaar. Heel dwars. Niet willen praten en als ze dan wat zegt dan 'weet ik het niet'.
Ik heb er heel veel moeite mee, eerlijk gezegd. Ik hoop dat alles vanaf maandag weer beter wordt.
Nu nog zorgen dat ik hierdoor niet ga opzien tegen de vakanties
Danic, werk je al met dagplanningen? Ik merkte dat het bij Chris veel rust gaf tijdens de vakantie. Alle dagen waren wel anders, maar in ieder geval wel redelijk duidelijk aan het begin van de dag. Soms deed ik er ook een vraagteken bij met de opmerking "als het zonnig iets wil ik graag naar buiten, anders doen we binnen iets". Zo'n onbekend iets was dan wel afgeblokt.. Zo overleefden we die vakanties wel. Soms ook op zijn verzoek een schoolwerkje ingepland(iets geprint van internet). De vakantie voelde dan niet erg vrij, maar een gekalmeerd kind is ook wat waard. Nu hij 9 is heeft hij het niet meer nodig. De jongste ook niet, dan zijn de vakanties toch weer anders..
Edit:ik tekende ze vaak tijdens het ontbijt zelf. Met hem ernaast, wist hij gelijk hoe het zat en kon ik soms ergens een extra plaatje tekenen. Hing er een meter memoblaadjes onder elkaar
Edit:ik tekende ze vaak tijdens het ontbijt zelf. Met hem ernaast, wist hij gelijk hoe het zat en kon ik soms ergens een extra plaatje tekenen. Hing er een meter memoblaadjes onder elkaar
Dat doen we inderdaad al. Maar hij is natuurlijk in een schoolweek meer gevuld dan in de vakantie.
Dat is wel een goede om over na te denken
Dat is wel een goede om over na te denken
Sinds wanneer is wetenschap en aantoonbaarheid onbelangrijk? Leuk al die ervaringen, maar natuurlijk vindt iedere moeder of vader zijn/haar kinderen geweldig en heel speciaal. Zo zijn mijn kinderen ook de beste ter wereld.quote:
Maakt het wat uit of het allemaal wetenschappelijk is onderbouwd? Het gaat hier om situaties die ouders herkennen en daar graag ervaringen over uitwisselen. Niet om het innemen van een stelling om daar een fijn debat over te kunnen voeren. Graag dus de focus op ervaringen.
Structuur, regelmaat, liefde, echte aandacht en een beetje geduld, duidelijke regels met duidelijke consequenties. En dan maar hopen dat het goed komt.
En oja, iets meer mannelijke rolmodellen die de goedbedoelde maar verstikkende mutserigheid van veel lieve moeders in dit topic een beetje 'lcuhtiger' make. Want jeumig wat serieus allemaal.
Ik laat die van mij gewoon wel eens lekker op hun bek gaan, als het niet al te gevaarlijk is raap ik ze op, bedenk samen met ze hoe dat nou kon gebeuren en hoppa verder. Daar worden ze ook een stuk minder hoogsensitief van.. als je elk piepje gaat zitten voeden met Oeh's en Aah's dan krijg je van die onzelfstandige zeurkousen.
Whatever...
De belangrijkheid van een komma. Nu raap je je kinderen alleen maar op als het niet te gevaarlijk is om ze op te rapenquote:
[..]
Ik laat die van mij gewoon wel eens lekker op hun bek gaan, als het niet al te gevaarlijk is raap ik ze op, bedenk samen met ze hoe dat nou kon gebeuren en hoppa verder. Daar worden ze ook een stuk minder hoogsensitief van.. als je elk piepje gaat zitten voeden met Oeh's en Aah's dan krijg je van die onzelfstandige zeurkousen.
Godver. Scherpquote:
[..]
De belangrijkheid van een komma. Nu raap je je kinderen alleen maar op als het niet te gevaarlijk is om ze op te rapen
(en inderdaad niet al te best opgeschreven door mij, maargoed)
Whatever...
het gaat er om dat er kennelijk behoefte aan is om over ervaringen te praten. Daar is een forum voor. En als jij die behoefte niét hebt zijn we even goede vrienden natuurlijkquote:
[..]
Sinds wanneer is wetenschap en aantoonbaarheid onbelangrijk? Leuk al die ervaringen, maar natuurlijk vindt iedere moeder of vader zijn/haar kinderen geweldig en heel speciaal. Zo zijn mijn kinderen ook de beste ter wereld.
Structuur, regelmaat, liefde, echte aandacht en een beetje geduld, duidelijke regels met duidelijke consequenties. En dan maar hopen dat het goed komt.
En oja, iets meer mannelijke rolmodellen die de goedbedoelde maar verstikkende mutserigheid van veel lieve moeders in dit topic een beetje 'lcuhtiger' make. Want jeumig wat serieus allemaal.
Ik laat die van mij gewoon wel eens lekker op hun bek gaan, als het niet al te gevaarlijk is raap ik ze op, bedenk samen met ze hoe dat nou kon gebeuren en hoppa verder. Daar worden ze ook een stuk minder hoogsensitief van.. als je elk piepje gaat zitten voeden met Oeh's en Aah's dan krijg je van die onzelfstandige zeurkousen.
Maar het dan meteen weer op mutserigheid gooien vind ik echt weer een beetje jammer.
disclaimer
Noem het dan niet quasi-wetenschappelijk HSP of weetikhet. Noem het : jonge kinderen: hoe kan ik omgaan met hun gedragquote:
[..]
het gaat er om dat er kennelijk behoefte aan is om over ervaringen te praten. Daar is een forum voor. En als jij die behoefte niét hebt zijn we even goede vrienden natuurlijk
Maar het dan meteen weer op mutserigheid gooien vind ik echt weer een beetje jammer.
Ik vind het best zorgelijk dat er zo gemakkelijk allerlei labeltjes en stoornissen op kinderen worden geplakt omdat ze misschein introvert, een beetje gevoelig of zelfs slechts door een fase met wat meer uitgesproken gedrag gaan. Het is normaal dat kinderen soms gevoelig gedrag vertonen, alles wordt meteen zo in het medische getrokken. Het komt op mij over alsof je er een stickertje op moet plakken, want dan komt dat gedrag tenminste ergens vandaan (het labeltje) en heb je er als ouder geen schuld aan ofzo.
Overigens vind ik dit topic echt wel een schoolvoorbeeld van mutserigheid en conformisme. Dat is niet met alle topics zo in OUD, maar de zalverige toon en het 'begrip' onderling is hier soms misselijkmakend.
Ik hoef inderdaad niet te reageren. Echter dat wilde ik wel, omdat ik een ander geluid wilde laten horen. Inderdaad vanwege ook die mutserigheid. Jouw opmerking was de druppel: alsf feiten er niet toe doen, slecht 'het gevoel'. Alsof je godverdikke in een ani-vaccinatietopic terecht bent gekomen.
Whatever...
Feiten doen er inderdaad niet altijd toe. Het ligt echt geheel aan het doel wat je voor ogen hebt.
Overigens heb ik zelf niets met hooggevoeligheid en dergelijken. Maar ik vind dat er ook een plaats mag zijn om zulke dingen te bespreken. Er hoeft niet altijd een wijze redder op te staan om de OUD-mutsen te behoeden voor zichzelf
Overigens heb ik zelf niets met hooggevoeligheid en dergelijken. Maar ik vind dat er ook een plaats mag zijn om zulke dingen te bespreken. Er hoeft niet altijd een wijze redder op te staan om de OUD-mutsen te behoeden voor zichzelf
disclaimer
Best, maar is het dan niet handiger om niet van dat soort quasi-wetenschappelijke ttermen te gebruiken en gewoon over gedrag te spreken ipv een stoornis die niet bestaat of bewezen kan worden.quote:
Feiten doen er inderdaad niet altijd toe. Het ligt echt geheel aan het doel wat je voor ogen hebt.
Overigens heb ik zelf niets met hooggevoeligheid en dergelijken. Maar ik vind dat er ook een plaats mag zijn om zulke dingen te bespreken. Er hoeft niet altijd een wijze redder op te staan om de OUD-mutsen te behoeden voor zichzelf
Want wat dat betreft doen voor mij de feiten er wel toe. Je kunt vanalles roepen, maar een beetje gefundeerd mag het wel zijn. Als je praat over je eigen ervaring en gevoel prima. Maar hier heeft men het over hun kinderen met hoogsensitiviteit, dat ze dan nog een kekke 3 letterige afkorting bedenken... Echt enorm misleidend.
Whatever...
Ik ben wel met spanky in dezen, al zal ik me na deze post er dan ook niet meer mee bemoeien tbv het topic. Wel vind ik het heel goed dat in de OP wel expliciet staat dat het geen stoornis is.
Zelf vind ik het wel 'akelig' om die terminologie zo te verzwaren. Zo zitten in elke klas wel kinderen die hoog-intelligent zijn maar laag-motorisch ontwikkeld, en vice versa, en dat brengt vast uitdagingen met zich mee, maar ik denk wel dat de kracht van semantiek in het spreken over zulke zaken heel sterk is, en soms sterker dan je eigenlijk zou willen.
Vooral wanneer de 'kenmerken' zo inclusief beschreven zijn in de link dat letterlijk elk kind dat ik ken in de beschrijving past:
"Mijn kind ontspant van activiteiten die zowel leuk als ontspannend zijn zoals kapla, lego, knutselen, een eind fietsen."
Ontspannen van een ontspannende taak, wow.
Zelf vind ik het wel 'akelig' om die terminologie zo te verzwaren. Zo zitten in elke klas wel kinderen die hoog-intelligent zijn maar laag-motorisch ontwikkeld, en vice versa, en dat brengt vast uitdagingen met zich mee, maar ik denk wel dat de kracht van semantiek in het spreken over zulke zaken heel sterk is, en soms sterker dan je eigenlijk zou willen.
Vooral wanneer de 'kenmerken' zo inclusief beschreven zijn in de link dat letterlijk elk kind dat ik ken in de beschrijving past:
"Mijn kind ontspant van activiteiten die zowel leuk als ontspannend zijn zoals kapla, lego, knutselen, een eind fietsen."
Ontspannen van een ontspannende taak, wow.
Deels eens, behalve dat het verder gaat dan gedrag dat nog onder de noemer 'normaal' valt. Bij mij is het zo dat ik het gebruik als een google zoekterm om maar te kunnen voorkomen dat het gelabelt hoeft te worden. Ik denk namelijk dat mijn zoon best goed kan functioneren als IK maar mijn gedrag aan ga passen aan wat hij nodig heeft en hem handvatten kan geven om wel normaal door het leven te kunnen gaan. Om dat te kunnen doen moet ik anders handelen dan dat in mijn aard zit.quote:
[..]
Best, maar is het dan niet handiger om niet van dat soort quasi-wetenschappelijke ttermen te gebruiken en gewoon over gedrag te spreken ipv een stoornis die niet bestaat of bewezen kan worden.
Want wat dat betreft doen voor mij de feiten er wel toe. Je kunt vanalles roepen, maar een beetje gefundeerd mag het wel zijn. Als je praat over je eigen ervaring en gevoel prima. Maar hier heeft men het over hun kinderen met hoogsensitiviteit, dat ze dan nog een kekke 3 letterige afkorting bedenken... Echt enorm misleidend.
Jij hebt het over je kind laten vallen en weer oprapen als het mis gaat. Mijn kind zal al niet in een situatie komen waarbij het enigszins mogelijk is om te kunnen vallen, dat vallen en opstaan werkt dus niet, omdat hij uit zichzelf niet valt. Aan mij de taak om te stimuleren dat hij wel zijn hoofd stoot en daarvan kan leren.
Nu zal je waarschijnlijk zeggen, dan zet je hem in een situatie waar hij dat gewoon moet. Als ik dat ga doen, dan weet ik zeker dat hij nooit meer in die situatie normaal kan handelen. Hij raakt in paniek. Een heel ander soort paniek als een kind mee maakt die niet iets ingewikkelder bedraad is. Dat kan ik zeggen, omdat ik ook een kind heb waarbij ik dat allemaal wel kan doen en wel kan handelen naar hoe mijn aard denkt zoiets op te kunnen lossen. Die laat ik vallen en bij de volgende keer zal hij het niet meer doen.
De term is gewoon heel duidelijk voor mensen die een kind hebben die je net wat anders moet benaderen om ervoor te zorgen dat ze later weerbaar zijn. Dat ze niet instorten onder de druk van social media, dat ze hun hoofd durven te stoten, dat ze door ze bepaalde richtlijnen mee te krijgen wel normaal kunnen functioneren in een maatschappij die zij eigenlijk overweldigend vinden.
Dus je kan vallen over de terminologie of je kan gewoon accepteren dat wij niets meer of minder doen dan onze kinderen opvoeden en klaar maken voor een wereld waar zij niet perse aan toe zijn, maar wel mee overweg moeten kunnen. Ik kan dit alleen door de ervaring van anderen, omdat die manier van opvoeden niet in mijn natuur zit.
Het is geen garantie dat het goed gaat, maar ik heb zo het idee dat een dergelijke aanpak best wel wat probleemgevallen gaat schelen op lange termijn.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Wat ik dus wil voorkomen is dat hij zo'n speciaal sneeuwvlokje wordt en ik wil wel dat hij normaal mee kan draaien in de maatschappij. Dat zal me een hoop zorgen schelen.
Ben het wel eens met dat het een nogal generieke omschrijving is en dat je alles er wel onder kan hangen als je wilt. Sommige zullen er misbruik van maken dat geloof ik ook, maar de mensen die hier posten zitten wel met een kind dat situaties wat bijzonder handelt en hebben uit de beschikbare informatie gefiltert wat wel en niet op gaat voor hun kind.
Ben het wel eens met dat het een nogal generieke omschrijving is en dat je alles er wel onder kan hangen als je wilt. Sommige zullen er misbruik van maken dat geloof ik ook, maar de mensen die hier posten zitten wel met een kind dat situaties wat bijzonder handelt en hebben uit de beschikbare informatie gefiltert wat wel en niet op gaat voor hun kind.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Dit dus.quote:Op vrijdag 18 november 2016 17:09 schreef Isdatzo het volgende:
Ik krijg hier een ernstig "mijn kutkoter is een 'special snowflake' gevoel" van. Strong willed kinderen.. jezus. Het zijn gewoon kinderen. Doe normaal.
Imho zijn het vooral helicopterouders die al deze problemen veroorzaken
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Ik ben er ook geen voorstander van, dit soort termen. In de beschrijvingen herken ik heel erg mijn oudste (niet alles, maar wel veel) en een aantal van die eigenschappen hebben me echt een hoop energie gekost en kosten me soms nogsteeds veel energie , maar de tweede hier, die veel minder aan deze eigenschappen voldoet, kost me misschien op andere momenten net zoveel energie. Wat mij betreft heet dat ook gewoon opvoeden. En wellicht relativeert het als je merkt dat een ander kind, anders bedraad, op andere momenten ook veel 'opvoeding vergt' 
en helemaal niet zoveel makkelijker is dan misschien in eerste instantie leek. Ik vind zelf makkelijk en moeilijk ook vervelende en vaak onterechte termen.
Als het echt zo ernstig is dat je er helemaal niet meer uitkomt met de opvoeding, of dat er wellicht toch echt grootse problemen in de ontwikkeling van het kind opspelen, dan lijkt me het me zinvol om er een naam aan te geven.
[ Bericht 0% gewijzigd door groofskendezoveelste op 07-01-2017 09:41:59 ]
, maar de tweede hier, die veel minder aan deze eigenschappen voldoet, kost me misschien op andere momenten net zoveel energie. Wat mij betreft heet dat ook gewoon opvoeden. En wellicht relativeert het als je merkt dat een ander kind, anders bedraad, op andere momenten ook veel 'opvoeding vergt' en helemaal niet zoveel makkelijker is dan misschien in eerste instantie leek. Ik vind zelf makkelijk en moeilijk ook vervelende en vaak onterechte termen. Als het echt zo ernstig is dat je er helemaal niet meer uitkomt met de opvoeding, of dat er wellicht toch echt grootse problemen in de ontwikkeling van het kind opspelen, dan lijkt me het me zinvol om er een naam aan te geven.
[ Bericht 0% gewijzigd door groofskendezoveelste op 07-01-2017 09:41:59 ]
Dit topic is er om ervaringen te delen. Voel je je aangesproken, dan schrijf je mee en anders niet.
Ik heb zelf ook weinig met de etiketjes en inderdaad, het komt quasi-wetenschappelijk over en sommige ouders slaan er wellicht in door. Toch herkende ik hier wat dingen van mijn eigen kind in de beschrijving van anderen, en dat is dan ook de meerwaarde: dat je met elkaar kunt meedenken en tips over en weer kunt geven. Dat is alles.
Je maatschappijkritiek, en je meningen over opvoeding en de ouders van tegenwoordig zou ik bewaren voor de opiniepagina van de Volkskrant.
Ik heb zelf ook weinig met de etiketjes en inderdaad, het komt quasi-wetenschappelijk over en sommige ouders slaan er wellicht in door. Toch herkende ik hier wat dingen van mijn eigen kind in de beschrijving van anderen, en dat is dan ook de meerwaarde: dat je met elkaar kunt meedenken en tips over en weer kunt geven. Dat is alles.
Je maatschappijkritiek, en je meningen over opvoeding en de ouders van tegenwoordig zou ik bewaren voor de opiniepagina van de Volkskrant.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |