Nederlandse rockband 'De Staat' krijgt jaarlijks ruim 2,5 ton subsidie

quote:

Op dinsdag 2 augustus 2016 17:58 schreef ems. het volgende:
Ik gun iedereen z'n centjes maar ik kan geen enkele valide reden bedenken waarom een popgroepje subsidie zou moeten krijgen. Als ze het goed doen krijgen ze immers vanzelf centjes.

Ja, hehe, dat is dus precies de bedoeling om subsidie te geven. Zodat mensen eens een keer iets kunnen doen zonder winstbejag. Ook wel eens fijn voor de verandering.

quote:

Op woensdag 3 augustus 2016 09:39 schreef Mystikvm het volgende:

[..]

Hoeveel moet je als muzikant dan verdienen om te kunnen leven, denk jij?

Nou laten we eens gek doen een modaal inkomen. Dus bruto 33.000 euro per jaar. Dan komen daar nog verzekeringen vervoer, overnachtingen en andere ongein bij per muzikant moet je dus ongeveer 65.000 euro omzet draaien, 5 mensen in de band, manager erbij dus 6* 65.000 = 390.000 euro omzet per jaar draaien met de band om ervan te kunnen leven. 100 optredens per jaar, 3900 per optreden......

quote:

Op woensdag 3 augustus 2016 10:04 schreef Basp1 het volgende:

[..]

Nou laten we eens gek doen een modaal inkomen. Dus bruto 33.000 euro per jaar. Dan komen daar nog verzekeringen vervoer, overnachtingen en andere ongein bij per muzikant moet je dus ongeveer 65.000 euro omzet draaien, 5 mensen in de band, manager erbij dus 6* 65.000 = 390.000 euro omzet per jaar draaien met de band om ervan te kunnen leven. 100 optredens per jaar, 3900 per optreden......

Voor een fulltime salaris ja. Maar is het nu echt noodzakelijk dat een band 100% professioneel is? Zou de band stoppen met bestaan als ze niet kunnen leven van enkel hun muziek? Dat denk ik niet. Het is in de eerste plaats hun hobby. Geen enkele reden om er van te willen leven dankzij subsidies.

EDIT: Er zitten ook veel dingen bij die niet noodzakelijk zijn. Bands uit Nederland zie ik maar zelden overnachten in een hotel. Die rijden gewoon naar huis. Een overnachting zie ik dan ook als luxe. Vervoer gaat vaak gewoon met eigen auto of een brak busje. En ik weet niet hoe het met jou zit, maar mijn verzekeringen betaal ik gewoon van mijn salaris, dat zijn niet extra onkosten.

[ Bericht 15% gewijzigd door Mystikvm op 03-08-2016 10:13:25 ]

quote:

Op woensdag 3 augustus 2016 07:47 schreef Pietverdriet het volgende:
Het toont goed de onzin van subsidies aan, het belonen van mensen die goed zijn in het aanvragen.

Dit.

quote:

Op dinsdag 2 augustus 2016 18:24 schreef Harmankardon het volgende:
Een mevrouw op de radio legde het eerder uit. Ze hadden simpelweg een hele goede aanvraag ingediend. Rockband als bureaucratie

Dat is tegenwoordig een geaccepteerd ambacht. Er bestaan ontzettend veel bedrijfjes met als enige activiteit (en bestaansrecht) lekker subsidies peuren met goed doorwrocht ambtenaren-gelul en bedel-bladiebla. Om de inhoud gaat het vaak niet, het gaat vooral om hoe goed je de bureaucratische pennenlikkertjes naar de oren kan praten en om de tuin kan leiden.

Maar goed als je er over nadenkt... kun je ze ongelijk geven? Waarom doen die bedrijven dat? Simpelweg omdat het KAN.

quote:

Op dinsdag 2 augustus 2016 18:24 schreef Harmankardon het volgende:
Een mevrouw op de radio legde het eerder uit. Ze hadden simpelweg een hele goede aanvraag ingediend. Rockband als bureaucratie

Dat en daar draait dit achterlijke systeem om.
De juiste aanvraag indienen en men stort het geld over je uit.

Hier staat een mooi lijstje
http://media.tpo.nl/2016/(...)-meer-subsidiegekte/
Van de helft hoor je nooit meer wat van.

http://nos.nl/artikel/209(...)ot-stroopwafels.html

Ook al zo grappig.

Je kunt er iig zeker van zijn dat je van De Staat itt veel andere projectjes over 5 jaar nog steeds hoort.

quote:

Op woensdag 3 augustus 2016 10:08 schreef Mystikvm het volgende:

[..]

Voor een fulltime salaris ja. Maar is het nu echt noodzakelijk dat een band 100% professioneel is? Zou de band stoppen met bestaan als ze niet kunnen leven van enkel hun muziek? Dat denk ik niet. Het is in de eerste plaats hun hobby. Geen enkele reden om er van te willen leven dankzij subsidies.

EDIT: Er zitten ook veel dingen bij die niet noodzakelijk zijn. Bands uit Nederland zie ik maar zelden overnachten in een hotel. Die rijden gewoon naar huis. Een overnachting zie ik dan ook als luxe. Vervoer gaat vaak gewoon met eigen auto of een brak busje. En ik weet niet hoe het met jou zit, maar mijn verzekeringen betaal ik gewoon van mijn salaris, dat zijn niet extra onkosten.

ja van je hobby je werk maken klinkt heel leuk en als het ook maar een beetje lukt is het ook heel leuk maar men vergeet vaak dat je hobby dan daadwerkelijk je werk is

en dat is niet altijd even leuk

quote:

Op woensdag 3 augustus 2016 09:50 schreef zovty het volgende:

[..]

Ja, hehe, dat is dus precies de bedoeling om subsidie te geven. Zodat mensen eens een keer iets kunnen doen zonder winstbejag. Ook wel eens fijn voor de verandering.

het risico is dat ze mensen die mogelijk beter zijn van de markt af concurreren omdat die wel geld moeten verdienen om te kunnen eten

In principe ben ik tegen alle cultuursubsidie`s, als je zonder subsidie niet kunt overleven dan klop je maar aan bij het bedrijfsleven, of je laat het gewoon bij wat het vaak is: een hobby.

quote:

Op dinsdag 2 augustus 2016 18:46 schreef sp3c het volgende:
beetje onzin dat er uberhaupt subsidies worden gegeven voor dit soort dingen maar als we het dan toch doen dan vind ik dat een rockgroep (de Staat) net zo goed mee moet kunnen dingen als een theatergroep (Orkater)

Dat dan weer wel, als er dan toch uitgedeeld wordt uit de grote belastinggeld pot, dan moet je ook geen onderscheid maken.
Vaak gaat het naar een of ander experimenteel theatergroepje waar geen hond op af komt, maar wat de zweverige selectiecommissie zo mooi vindt

quote:

Op woensdag 3 augustus 2016 09:50 schreef zovty het volgende:

[..]

Ja, hehe, dat is dus precies de bedoeling om subsidie te geven. Zodat mensen eens een keer iets kunnen doen zonder winstbejag. Ook wel eens fijn voor de verandering.

dus met subsidie geen winstbejag? Dacht het niet. en verder als je geen gitaar kan kopen en je krijgt een gesubsidieerde gitaar ofzow, dan geloof ik dat nog Maar HALLO heb je gezien om hoeveel geld het gaat > we hebben het over een bandje he, geen zeldzaam iets dat verloren dreigt te gaan. Dus ik snap waar jij aan denkt maar ik zie dat in dit geval toch heel anders.

quote:

Op woensdag 3 augustus 2016 03:38 schreef n00biedoobiedoo het volgende:

Even buitenom of De Staat dit nu meer toekomt dan een ander, maar deze redenering zie ik wel vaker, maar is een beetje krom.

Als jij 's avonds naar een bandje gaat kijken, is 't niet zo dat die band net daarvoor aangekomen is bij de venue en tot 5 uur hebben kunnen werken.

je moet als band al om 3 uur 's middags aanwezig zijn bij de venue, waarschijnlijk aan de andere kant van 't land, voor die rijstijd al je spullen opgehaald en ingeladen hebben, dus voordat de middag begint ben je al voor je optreden bezig. Uitgaande van een 9 to 5 job ben je alleen de 1e 2 uur aanwezig op je 'normale werk'. En bij de gemiddelde band compenseert je gage echt niet je gemiste uren, want meestal gaat 't toch in de bandpot. Daarom is in een bandje spelen eigenlijk alleen te doen als je óf studeert óf in meerdere bands speelt (en je kunt daarvan leven) óf je bent doorgebroken en je kunt ervan leven.

Waarom die subsidie voor De Staat wél terecht is

Dat rockband De Staat kunstsubsidie krijgt wekt alom scheve ogen. Maar pop is net zomin zelfvoorzienend als klassieke muziek, legt Aafke Romeijn uit.

Gisteren ontstond er enige ophef toen bekend werd dat het Fonds voor de Podiumkunsten een vierjarige subsidie van in totaal ruim één miljoen toegekend heeft aan De Staat, één van Nederlands succesvolste bands. Belachelijk, zo klonk het direct op Twitter en Facebook. Waarom heeft een succesvolle band in godsnaam zoveel staatssteun nodig? Willen ze op vakantie naar de Malediven of zo? En dan nog: daar verdienen ze toch meer dan genoeg geld voor?

Meteen laaide ook de aloude discussie op over de samenhang tussen subsidies en kwaliteit van kunst. Een flink aantal mensen is en blijft van mening dat kunst zichzelf moet bedruipen: als het geen geld oplevert, dan zal het wel niet goed genoeg zijn. Die discussie wil ik hier niet voeren, daar is een andere plaats en tijd voor. Waar ik het hier over wil hebben is dat veel mensen vallen over het feit dat een popartiest subsidie krijgt. Gek genoeg lijkt men er inmiddels wel een beetje aan gewend dat orkesten en theatergezelschappen niet kunnen bestaan zonder subsidiekraan, maar popmuzikanten worden gezien als commerciële ondernemers, die prima hun eigen broek op kunnen houden. En trouwens: woonde Prince niet op een enorm landgoed?

Nauwelijks rondkomen
Laat me allereerst de mythe doorprikken dat popmuziek een kunstvorm is waar je wél rijk van wordt. Dat is – in Nederland althans – slechts voor een eenzame enkeling weggelegd. Het gros van de bands die je in het nationale popcircuit ziet en hoort, kunnen niet of nauwelijks rondkomen van de opbrengsten van cd-verkoop en tours. En ja: dat zijn bands die in de Melkweg spelen. Of in de Tivoli.

Hoe komt dat? Ik zal proberen het kort te houden. Eerst de inkomsten. De opbrengsten uit cd-verkoop lopen al jaren terug, dat is geen nieuws. Spotify brengt langzaam maar zeker iets op, maar het kan nog lang niet tippen aan wat fysieke verkoop ooit binnenbracht. De gages in het clubcircuit zijn over het algemeen ook niet om over naar huis te schrijven: popzalen geven het gros van hun budget uit aan grote (buitenlandse) acts om publiek te trekken, en zijn veel geld kwijt aan personeel en onderhoud. Voor Nederlandse bands blijft er over het algemeen niet veel over.

Dan de uitgaven. Als band draag je je eigen productiekosten. Wanneer je optreedt, moet je je gage verdelen onder de bandleden, je geluidstechnicus, lichttechnicus en tourmanager. Dan moet er nog een bus (of twee) gehuurd worden om al je zooi te verplaatsen. Wanneer je in het buitenland tourt zijn die kosten nog een stuk hoger, omdat er hotels geboekt moeten worden, vluchten moeten worden betaald, instrumenten moeten worden gehuurd, etcetera. Mocht je al iets overhouden aan een tour, dan moet je dat investeren in het schrijven en opnemen van je volgende plaat. Huh, dat betaalt je platenlabel toch? Dat is allang niet meer zo. Labels verdienen ook steeds minder geld, en doorgaans dien je als popmuzikant zelf (een groot deel van) je studiokosten te betalen. Da’s veel. En dan heb je nog niet eens salaris in de periode dat je nummers schrijft of aan het repeteren bent.

Daarvoor is subsidie!
Goed. Ik wil niet klagen, maar het is dus geen vetpot, die muziekindustrie. Dat is op zich niet erg, maar wanneer je een keer een tour wil neerzetten die niet in alle haast in elkaar is geflanst, of waarvoor je alleen in de avonduren tussendoor hebt kunnen repeteren omdat alle bandleden nog een bijbaantje hebben, dan zul je ergens geld vandaan moeten halen. Hetzelfde geldt wanneer je een show wil neerzetten waarin iets meer gebeurt dan alleen vier muzikanten die op hun instrument spelen. Wil je bijvoorbeeld toffe projecties gebruiken, kleding laten ontwerpen, een interessante lichtshow: het kost geld. Een normale clubtour is al nauwelijks te financieren, laat staan wanneer je iets wil doen dat boven de rest uitsteekt. En juist daar is subsidie voor: om ervoor te zorgen dat kunstenaars de ruimte krijgen om dingen te maken die écht goed en interessant zijn.

Dan is er nog de vraag waarom alleen De Staat een meerjarige subsidie krijgt, en geen enkele andere band. Kan dat geld niet beter verdeeld worden? Daar zou over gediscussieerd kunnen worden, maar het geld zou alleen verdeeld kunnen worden als er andere popartiesten waren die een aanvraag hadden ingediend. Dat is niet het geval. Hoe komt dat? Heel lang hebben fondsen en popmuziek niet veel met elkaar van doen gehad. Popmuzikanten hadden weinig kennis van zaken wat subsidies betreft, wisten vaak niet eens dat je die kon aanvragen. Anderzijds was er bij de fondsen weinig expertise: binnen de commissies zaten weinig of geen leden die uit het popveld kwamen. Pas heel recent is daar verandering in gekomen. De fondsen hebben te kennen gegeven dat ze er ook voor popmuzikanten willen zijn, en popartiesten zijn op hun beurt langzaam maar zeker begonnen met het indienen van aanvragen.

Zo’n aanvraag indienen is niet niks: het vereist een gedegen inzicht in artistieke processen, zelfreflectie, kennis van het ‘subsidiejargon’, en enig schrijftalent. Veel klassieke muziek- en theaterinstellingen hebben decennialange ervaring met dit soort aanvragen. Popmuzikanten hebben die ervaring nog niet. De Staat heeft in die zin een pioniersfunctie: ze is de eerste popact die erin slaagt een gedegen meerjarenplan te schrijven dat gehonoreerd wordt – en waarvan ongetwijfeld mooie dingen gemaakt gaan worden – en zo de weg bereidt voor andere popmuzikanten. Ik voorzie een mooie toekomst vol interessante shows van uiteenlopende acts.

Geen Graceland
We zijn er nog lang niet. Nu krijgen popmuzikanten vaak alleen projectsubsidies voor samenwerkingsverbanden met kunstenaars uit andere disciplines. Het zou mooi zijn als fondsen popmuziek op zijn eigen merites gaat beoordelen, en ook op die manier gaat financieren. Een popartiest hoeft wat mij betreft niet per se samen te werken met een videokunstenaar om in aanmerking te komen voor een subsidie: als hij/zij fantastische liedjes schrijft en daar tijd en ruimte voor nodig heeft, dan zou dat ook voldoende moeten zijn.

Kortom: De Staat is geen band die lekker gaat uitpuffen op de Malediven op kosten van de staat (see what I did there?): het is een band die de weg vrijmaakt voor andere popartiesten om aanspraak te maken op gelden die bedoeld zijn voor alle kunstdisciplines, dus ook popmuziek.

Pop is net zomin zelfvoorzienend als een klassiek orkest, alleen lijkt het grote publiek soms nog te leven in de tijden van Elvis en Graceland. Die zijn inmiddels al een tijdje voorbij.

https://www.vn.nl/waarom-die-subsidie-voor-de-staat-wel-terecht/

quote:

Op woensdag 3 augustus 2016 11:19 schreef Mark het volgende:

[..]

Waarom die subsidie voor De Staat wél terecht is

Dat rockband De Staat kunstsubsidie krijgt wekt alom scheve ogen. Maar pop is net zomin zelfvoorzienend als klassieke muziek, legt Aafke Romeijn uit.

Gisteren ontstond er enige ophef toen bekend werd dat het Fonds voor de Podiumkunsten een vierjarige subsidie van in totaal ruim één miljoen toegekend heeft aan De Staat, één van Nederlands succesvolste bands. Belachelijk, zo klonk het direct op Twitter en Facebook. Waarom heeft een succesvolle band in godsnaam zoveel staatssteun nodig? Willen ze op vakantie naar de Malediven of zo? En dan nog: daar verdienen ze toch meer dan genoeg geld voor?

Meteen laaide ook de aloude discussie op over de samenhang tussen subsidies en kwaliteit van kunst. Een flink aantal mensen is en blijft van mening dat kunst zichzelf moet bedruipen: als het geen geld oplevert, dan zal het wel niet goed genoeg zijn. Die discussie wil ik hier niet voeren, daar is een andere plaats en tijd voor. Waar ik het hier over wil hebben is dat veel mensen vallen over het feit dat een popartiest subsidie krijgt. Gek genoeg lijkt men er inmiddels wel een beetje aan gewend dat orkesten en theatergezelschappen niet kunnen bestaan zonder subsidiekraan, maar popmuzikanten worden gezien als commerciële ondernemers, die prima hun eigen broek op kunnen houden. En trouwens: woonde Prince niet op een enorm landgoed?

Nauwelijks rondkomen
Laat me allereerst de mythe doorprikken dat popmuziek een kunstvorm is waar je wél rijk van wordt. Dat is – in Nederland althans – slechts voor een eenzame enkeling weggelegd. Het gros van de bands die je in het nationale popcircuit ziet en hoort, kunnen niet of nauwelijks rondkomen van de opbrengsten van cd-verkoop en tours. En ja: dat zijn bands die in de Melkweg spelen. Of in de Tivoli.

Hoe komt dat? Ik zal proberen het kort te houden. Eerst de inkomsten. De opbrengsten uit cd-verkoop lopen al jaren terug, dat is geen nieuws. Spotify brengt langzaam maar zeker iets op, maar het kan nog lang niet tippen aan wat fysieke verkoop ooit binnenbracht. De gages in het clubcircuit zijn over het algemeen ook niet om over naar huis te schrijven: popzalen geven het gros van hun budget uit aan grote (buitenlandse) acts om publiek te trekken, en zijn veel geld kwijt aan personeel en onderhoud. Voor Nederlandse bands blijft er over het algemeen niet veel over.

Dan de uitgaven. Als band draag je je eigen productiekosten. Wanneer je optreedt, moet je je gage verdelen onder de bandleden, je geluidstechnicus, lichttechnicus en tourmanager. Dan moet er nog een bus (of twee) gehuurd worden om al je zooi te verplaatsen. Wanneer je in het buitenland tourt zijn die kosten nog een stuk hoger, omdat er hotels geboekt moeten worden, vluchten moeten worden betaald, instrumenten moeten worden gehuurd, etcetera. Mocht je al iets overhouden aan een tour, dan moet je dat investeren in het schrijven en opnemen van je volgende plaat. Huh, dat betaalt je platenlabel toch? Dat is allang niet meer zo. Labels verdienen ook steeds minder geld, en doorgaans dien je als popmuzikant zelf (een groot deel van) je studiokosten te betalen. Da’s veel. En dan heb je nog niet eens salaris in de periode dat je nummers schrijft of aan het repeteren bent.

Daarvoor is subsidie!
Goed. Ik wil niet klagen, maar het is dus geen vetpot, die muziekindustrie. Dat is op zich niet erg, maar wanneer je een keer een tour wil neerzetten die niet in alle haast in elkaar is geflanst, of waarvoor je alleen in de avonduren tussendoor hebt kunnen repeteren omdat alle bandleden nog een bijbaantje hebben, dan zul je ergens geld vandaan moeten halen. Hetzelfde geldt wanneer je een show wil neerzetten waarin iets meer gebeurt dan alleen vier muzikanten die op hun instrument spelen. Wil je bijvoorbeeld toffe projecties gebruiken, kleding laten ontwerpen, een interessante lichtshow: het kost geld. Een normale clubtour is al nauwelijks te financieren, laat staan wanneer je iets wil doen dat boven de rest uitsteekt. En juist daar is subsidie voor: om ervoor te zorgen dat kunstenaars de ruimte krijgen om dingen te maken die écht goed en interessant zijn.

Dan is er nog de vraag waarom alleen De Staat een meerjarige subsidie krijgt, en geen enkele andere band. Kan dat geld niet beter verdeeld worden? Daar zou over gediscussieerd kunnen worden, maar het geld zou alleen verdeeld kunnen worden als er andere popartiesten waren die een aanvraag hadden ingediend. Dat is niet het geval. Hoe komt dat? Heel lang hebben fondsen en popmuziek niet veel met elkaar van doen gehad. Popmuzikanten hadden weinig kennis van zaken wat subsidies betreft, wisten vaak niet eens dat je die kon aanvragen. Anderzijds was er bij de fondsen weinig expertise: binnen de commissies zaten weinig of geen leden die uit het popveld kwamen. Pas heel recent is daar verandering in gekomen. De fondsen hebben te kennen gegeven dat ze er ook voor popmuzikanten willen zijn, en popartiesten zijn op hun beurt langzaam maar zeker begonnen met het indienen van aanvragen.

Zo’n aanvraag indienen is niet niks: het vereist een gedegen inzicht in artistieke processen, zelfreflectie, kennis van het ‘subsidiejargon’, en enig schrijftalent. Veel klassieke muziek- en theaterinstellingen hebben decennialange ervaring met dit soort aanvragen. Popmuzikanten hebben die ervaring nog niet. De Staat heeft in die zin een pioniersfunctie: ze is de eerste popact die erin slaagt een gedegen meerjarenplan te schrijven dat gehonoreerd wordt – en waarvan ongetwijfeld mooie dingen gemaakt gaan worden – en zo de weg bereidt voor andere popmuzikanten. Ik voorzie een mooie toekomst vol interessante shows van uiteenlopende acts.

Geen Graceland
We zijn er nog lang niet. Nu krijgen popmuzikanten vaak alleen projectsubsidies voor samenwerkingsverbanden met kunstenaars uit andere disciplines. Het zou mooi zijn als fondsen popmuziek op zijn eigen merites gaat beoordelen, en ook op die manier gaat financieren. Een popartiest hoeft wat mij betreft niet per se samen te werken met een videokunstenaar om in aanmerking te komen voor een subsidie: als hij/zij fantastische liedjes schrijft en daar tijd en ruimte voor nodig heeft, dan zou dat ook voldoende moeten zijn.

Kortom: De Staat is geen band die lekker gaat uitpuffen op de Malediven op kosten van de staat (see what I did there?): het is een band die de weg vrijmaakt voor andere popartiesten om aanspraak te maken op gelden die bedoeld zijn voor alle kunstdisciplines, dus ook popmuziek.

Pop is net zomin zelfvoorzienend als een klassiek orkest, alleen lijkt het grote publiek soms nog te leven in de tijden van Elvis en Graceland. Die zijn inmiddels al een tijdje voorbij.

https://www.vn.nl/waarom-die-subsidie-voor-de-staat-wel-terecht/

Ik ben het heel erg oneens met de schrijver. Eens met de notie dat popmuziek niet veel geld oplevert, dat wel. Maar ik ben het er niet mee eens dat het geld op zou móeten leveren. Dat een popmuzikant 24/7 met muziek bezig moet zijn is een door de popmuzikant zelf geconstrueerde fabel. Door maar heel lang en heel hard vol te houden dat het écht noodzakelijk is, creëren ze zelf de illusie dat het niet anders kan.

Laten we alsjeblieft niet doen alsof een professionele popmuzikant absolute noodzaak is om fijne muziek bij de consument te brengen.

ben ook van mening dat als je goed bent, er wel komt. En heb je minder mazzel, dan voor jou 100 anderen. Serieus, er is of dreigt toch geen gebrek aan goede popmuziek waardoor dit te rechtvaardigen valt?

Als je als kunstenaar/artiest je levensonderhoud wilt verdienen met je werk moet je gewoon datgeen produceren waar mensen bereid zijn geld voor te betalen net zoals de rest van ons.

quote:

Op woensdag 3 augustus 2016 11:29 schreef traveljunky het volgende:
ben ook van mening dat als je goed bent, er wel komt. En heb je minder mazzel, dan voor jou 100 anderen. Serieus, er is of dreigt toch geen gebrek aan goede popmuziek waardoor dit te rechtvaardigen valt?

Zoals ik al zei, het is een fabel dat goede muziek niet meer gemaakt zou worden of niet meer op het podium te zien is als de subsidies op popmuziek verdwijnen, of op z'n minst iets meer met de realiteit van doen krijgen. Misschien maakt een band minder CD's of treden ze minder vaak op omdat er naast gewoon gewerkt moet worden. Maar het is echt quatsch dat er geen kwaliteit meer gemaakt kan worden omdat er geen subsidie voor is.

Die redenatie is hetzelfde als zeggen dat een talentvolle schilder geen goede schilderijen kan maken als hij er maar drie uur per dag aan kan besteden in plaats van acht. Nonsens. Hij produceert er minder, maar zolang er aan talentvolle schilders geen gebrek is, is dat geen probleem.

quote:

Op woensdag 3 augustus 2016 09:34 schreef bloodymary1 het volgende:
Het is alleen maar goed dat hier stimuleringsfondsen voor zijn. De wereld zou er triest uit zien zonder kunst of muziek.

Waarom moet dit dan weer met overheidsgeld/stimuleringsfondsen ?
Ze kunnen ook op een andere manier inkomsten binnen halen.
Maar die prikkel ontbreekt volkomen in NL, ze denken het geld toch wel met subsidie binnen te halen.

Begrijp mij goed, ik ben niet tegen kunst&cultuur, maar tegen de subsidie daar op.
In de VS zie je bij zowat elk museum een grote wand waar alle sponsors op staan, dat gaat van grote multinationals tot aan particulieren die het een warm hart toedragen.
Ook in veel (stads)parken in de VS zie je op zitbankjes naamplaatjes: geschonken door echtpaar snip&snap die zo houden van dit park.

quote:

Op woensdag 3 augustus 2016 11:24 schreef Mystikvm het volgende:

[..]

Ik ben het heel erg oneens met de schrijver. Eens met de notie dat popmuziek niet veel geld oplevert, dat wel. Maar ik ben het er niet mee eens dat het geld op zou móeten leveren. Dat een popmuzikant 24/7 met muziek bezig moet zijn is een door de popmuzikant zelf geconstrueerde fabel. Door maar heel lang en heel hard vol te houden dat het écht noodzakelijk is, creëren ze zelf de illusie dat het niet anders kan.

Laten we alsjeblieft niet doen alsof een professionele popmuzikant absolute noodzaak is om fijne muziek bij de consument te brengen.

de fabel is dat het moet, het moet niet je moet het willen

een klasgenoot van mij had op een gegeven moment geen zin meer om te werken dus is hij fulltime muziek gaan maken ... Blues, daar kan hij niet van leven dus doet hij ook Sweet Caroline op bruiloften en dat soort dingen

dat vind hij minder maar werk = werk (en oefening baart kunst en meer van dat moois)

hij krijgt 0 euro subside, en Giel Beelen zul je er nooit mee zien leuren maar hij kan wel prima rondkomen

quote:

Op woensdag 3 augustus 2016 11:35 schreef sp3c het volgende:

[..]

de fabel is dat het moet, het moet niet je moet het willen

een klasgenoot van mij had op een gegeven moment geen zin meer om te werken dus is hij fulltime muziek gaan maken ... Blues, daar kan hij niet van leven dus doet hij ook Sweet Caroline op bruiloften en dat soort dingen

dat vind hij minder maar werk = werk (en oefening baart kunst en meer van dat moois)

hij krijgt 0 euro subside, en Giel Beelen zul je er nooit mee zien leuren maar hij kan wel prima rondkomen

Lijkt een beetje op van die coverbandjes, als je dat goed doet is het ook dikke business.

quote:

Op woensdag 3 augustus 2016 11:33 schreef Pietverdriet het volgende:
Als je als kunstenaar/artiest je levensonderhoud wilt verdienen met je werk moet je gewoon datgeen produceren waar mensen bereid zijn geld voor te betalen net zoals de rest van ons.

Die mening deel ik ook. Niet van mijn belastinggeld. Overigens een verschrikkelijke kut band.

Nederlanders zijn net als Chinezen. Ze kunnen in de regel niet acteren en musiceren. We hebben genoeg andere kwalitatieve ondernemingseigenschappen, maar dit is een gegeven wat we moeten durven erkennen.

quote:

Op woensdag 3 augustus 2016 09:50 schreef zovty het volgende:

[..]

Ja, hehe, dat is dus precies de bedoeling om subsidie te geven. Zodat mensen eens een keer iets kunnen doen zonder winstbejag. Ook wel eens fijn voor de verandering.

Subsidie laat mensen ook hele rare dingen doen voor geld. Vooral die zogenaamde kunstenaars die leven van subsidie. Spinnen die door een doolhof van scheermesjes laten lopen (Jan Fabre) katten die in de lucht worden gegooid (eentje blijvend kreupel) of een pindakaasvloer die de burger 30.000 euro belastinggeld kost.

Vroeger had je als kunstenaar of artiest als je geluk had een "mecenas", aka een patroon, een rijke stinkerd die wat leuks met z'n overtollige geld wilde doen en daarom de kunst en cultuur ondersteunde. Tegenwoordig willen de rijke stinkerds vooral parasiteren, voor hun eigen belang lobbyen en belastingen ontwijken (zodat ze nog rijker worden), dus is de staat (zonder hoofdletter) zo'n beetje de enige partij waar je als kunstenaar nog op kan steunen, als je geen zin hebt om ubercommerciele shit te maken gericht op de grootste gemene deler.

Als ik in mijn kennissen en vriendenkring kijk zijn er mensen (schrijvers, illustratoren, schilders, muzikanten) die succes hebben met hun kunst en mensen die dat niet hebben. De eerste werken keihard, maken werk waar opdrachtgevers om vragen. De tweede groep praten vooral over hun werk en voelen zich niet begrepen.

quote:

Op woensdag 3 augustus 2016 11:43 schreef Farenji het volgende:
Vroeger had je als kunstenaar of artiest als je geluk had een "mecenas", aka een patroon, een rijke stinkerd die wat leuks met z'n overtollige geld wilde doen en daarom de kunst en cultuur ondersteunde. Tegenwoordig willen de rijke stinkerds vooral parasiteren, voor hun eigen belang lobbyen en belastingen ontwijken (zodat ze nog rijker worden), dus is de staat (zonder hoofdletter) zo'n beetje de enige partij waar je als kunstenaar nog op kan steunen, als je geen zin hebt om ubercommerciele shit te maken gericht op de grootste gemene deler.

Dat geld toch loskrijgen bij het bedrijfsleven zonder je ziel te verkopen aan de commercie vind ik gewoon horen bij het ondernemerschap wat je in de cultuursector totaal niet ziet.

Je moet een cultuur kweken waarin het normaal is om op particuliere basis cultuur te ondersteunen. Dat begint door de subsidiekraan wat verder dicht te draaien, in elk geval voor popmuziek. Dan dwing je de sector om creatiever met geld om te gaan.

quote:

Op woensdag 3 augustus 2016 11:38 schreef xpompompomx het volgende:

[..]

Lijkt een beetje op van die coverbandjes, als je dat goed doet is het ook dikke business.

heeftie ook gedaan, moet toch brood op de plank komen

geeft hem wel de mogelijkheid om met zijn blues die hij wel leuk vind aan de weg te timmeren

ander voorbeeld is een oud ploeggenoot van mij, die kreeg van de club een 1kamerwoning (3 kamers buiten het seizoen als de imports naar huis zijn), een maaltijd per dag in het resteurant en 100 euro per week (+10 euro per doelpunt)

das geen vetpot, die maakte werkweken van 50 uur of meer aan trainingen op het ijs, in het krachthonk, hardlopen etc. en hij betaalde zelf aan zoveel mogelijk uurtjes vrijschaatsen in de regio maar hij kon wel fulltime de ijshockeyer uithangen maar als hij met oranje meeging moest hij zelf geld bijleggen

je moet er wat voor over hebben!

die is nu gestopt en via zijn contacten met sponsoren e.d. is hij een goed leven aan het opbouwen qua werk en woning enzo

[ Bericht 0% gewijzigd door sp3c op 03-08-2016 12:00:04 ]

quote:

Op woensdag 3 augustus 2016 11:43 schreef Farenji het volgende:
Vroeger had je als kunstenaar of artiest als je geluk had een "mecenas", aka een patroon, een rijke stinkerd die wat leuks met z'n overtollige geld wilde doen en daarom de kunst en cultuur ondersteunde. Tegenwoordig willen de rijke stinkerds vooral parasiteren, voor hun eigen belang lobbyen en belastingen ontwijken (zodat ze nog rijker worden), dus is de staat (zonder hoofdletter) zo'n beetje de enige partij waar je als kunstenaar nog op kan steunen, als je geen zin hebt om ubercommerciele shit te maken gericht op de grootste gemene deler.

Natuurlijk, vooral geen werk maken waar mensen bereid zijn voor te betalen en lekker klagen over de gemenerikken die niet bereid zijn voor je werk te betalen.