Droopie | zondag 10 juli 2016 @ 20:09 |
Welkom in het centrale topic van "Depressie & Angst".
| |
Droopie | zondag 10 juli 2016 @ 20:13 |
Ik denk dat je daar een heel goed punt aangeeft. Persoonlijk kon ik mij soms heel erg storen aan sommige users in het alcohol topic, zou me niets verbazen als sommige users denken: "nou als ik zeg dat ik voor de 5e keer weer ben gaan drinken, wat zal die droopie wel weer gaan zeiken". Dat zijn punten waar ik mee bezig ben geweest, en volgens mij gaat het wel wat beter. Maar mensen die A zeggen en B blijven doen in zo topic, daar werd ik zwaar geirriteerd van. | |
Luchtbel | zondag 10 juli 2016 @ 20:31 |
Ja zoiets. En dan dus ook doordat er dus toch veel mensen En terecht komen met zwaardere problematiek dan terecht zouden moeten komen bij een praktijkondersteuner waar je dan heel de capaciteit en middelen niet voor hebt. En jij ook met de frustratie zit. | |
Droopie | zondag 10 juli 2016 @ 20:40 |
Moet ik wel zeggen, afkick klinieken valt het wel mee met de wachtlijsten en de commerciele kan je bijna direct terecht. Hopelijk wordt bij de opleiding ook aandacht gegeven aan omgaan met clienten die er andere meningen op na houden. Even vragen van te voren bij de open dag | |
Elvi | zondag 10 juli 2016 @ 20:42 |
Aan welke opleiding zit jij zelf te denken? | |
Droopie | zondag 10 juli 2016 @ 20:44 |
Sociaal psychologische basiskennis. http://www.scheidegger.nl(...)iskennis-1-jaar.html | |
AlwaysHappy | maandag 11 juli 2016 @ 21:06 |
Even centraal topic van gemaakt | |
oxley | donderdag 14 juli 2016 @ 19:27 |
Hoi allemaal! Ik kom me hopelijk bij jullie voegen omdat het bipolaire topic wel erg dood lijkt te zijn en ik jullie topic nu al een hele tijd volg en volgens mij kan ik er veel kracht uit putten. Ik heb recent weer eens een depressie gehad met flinke psychotische verschijnselen Nu probeer ik hier uit op te krabbelen en weer met het gewone leven te starten. Ik hoop dat ik me bij jullie mag voegen en als jullie nog vragen hebben hoor ik dat graag | |
magnetronkoffie | donderdag 14 juli 2016 @ 19:59 |
Hoi Klinkt niet zo best Wat is er gebeurd? Tis gewoon een open groep . Je hebt een kloontje gemaakt, of ben je echt nieuw hier? | |
oxley | donderdag 14 juli 2016 @ 20:10 |
Nee echt nieuw! Alleen al iets te lang lurkend op fok haha! Tja what happend, precies wat ik mijn psycholoog afgelopen week vroeg. Ik ben hypomaan geweest voor een paar maanden terug en daarop volgt meestal automatisch een depressie. Dus helemaal een verrassing was het niet. Ik stort altijd wel snel in en ben gevoelig voor psychotische ideeën en gewaarwordingen. Dus die kwamen ook even vrolijk om de hoek, werd extreem achterdochtig en kreeg een soort dwanggedachten die ook suïcidaal werden op een gegeven moment, niet tof. Iemand hier ervaring met dit soort klachten rondom een depressie? Hoe is het met jou op het moment? | |
dedodo | donderdag 14 juli 2016 @ 21:26 |
Ook bipolair, dus ja. | |
magnetronkoffie | donderdag 14 juli 2016 @ 21:33 |
Zolang jullie maar geen tegenpolen van elkaar zijn | |
magnetronkoffie | donderdag 14 juli 2016 @ 21:34 |
Heftig... Kan je je nog herinneren hoe dit begonnen is? | |
dedodo | donderdag 14 juli 2016 @ 21:34 |
Of juist wel, dat vlakt elkaar dan toch uit? | |
magnetronkoffie | donderdag 14 juli 2016 @ 21:36 |
Volgens mij juist niet. | |
dedodo | donderdag 14 juli 2016 @ 21:37 |
Een base en een zuur samen neutraliseert | |
magnetronkoffie | donderdag 14 juli 2016 @ 21:38 |
Das waar Maar m'n eigen ervaring is dat het enige wat bij menselijke tegenpolen geneutraliseerd wordt, de effectiviteit van de samenwerking is (en nog wel meer, ga ik niet allemaal opsommen nu). Maar dis een beetje iets wat verder buiten D&A ligt denk ik? | |
oxley | donderdag 14 juli 2016 @ 21:44 |
Haha dat hoop ik niet Kan me helaas niet herinneren hoe het begonnen is, ik heb altijd extreem geheugenverlies na een episode. Dat ik nu nog een beetje weet hoe de depressie gegaan is, is al vrij uniek | |
duracellkonijntje | vrijdag 15 juli 2016 @ 07:45 |
Mijn nieuwe baan gaat goed, ik wacht nog op de eerste sale, maar ik heb er vertrouwen in dat die snel gaat komen! Wel weer even mijn pa, ma en zusje die tegelijkertijd een dip hebben, man dan merk ik dat mijn hoofd meteen vol zit, hoe erg ik uit die sfeer wil ontsnappen. Ik moet mezelf nu echt weer even streng toespreken en dwingen wat afstand te nemen, ook al trap ik dan mensen op hun teentjes. Ik zuig het gewoon allemaal op. Ergens denk ik soms ook van 'man, dit is toch niet normaal dat mijn familie er zo bij loopt', en dat is het ook niet, alleen het blijft toch familie en ik laat ze niet in de steek, omdat ik van ze houd. Maar soms druipt wel echt door hoe absurd en moeilijk het is om met ouders/familie te leven die allemaal psychologisch onstabiel zijn. Ergens ook fijn om te zien dat ik momenteel de meest stabiele ben, hoe egoistisch dat ook mag klinken, het betekent dat wat ik doe de goede keuze is. Nouja, weekend en dan de laatste week voor de vakantie. Dan sowieso 3 weken niks! | |
AlwaysHappy | vrijdag 15 juli 2016 @ 09:21 |
Ik weet heel goed hoe het is om met onstabiele ouders samen te wonen. Mijn beste besluit ooit was om te verhuizen en ze in die mate te bezoeken die voor mij te doen was. Voelde me meteen heel wat beter en losser. Juist omdat het familie is waar je van houdt wil je er altijd voor ze zijn en ze altijd happy zien, maar het is heel goed dat je jezelf nu op één zet. Als je zelf helemaal happy en stabiel bent kun je altijd nog proberen er voor ze te zijn, maar als je zelf al bijna onderuit gaat door hun issues kun je ze sowieso niet helpen. Je doet het heel goed! | |
duracellkonijntje | vrijdag 15 juli 2016 @ 23:23 |
Heel erg bedankt voor je advies! Zo denk ik er ook over, alleen is het fijn om het ook van anderen te horen. Ik ga inderdaad zo door, en mezelf op 1 zetten zodat ik hen ook kan helpen. | |
_Hestia_ | vrijdag 22 juli 2016 @ 20:26 |
Ik heb een hele tijd geleden al een tijdje meegepost hier, toen ging het weer een tijdje beter, maar het gaat nu weer wat minder. Ik heb een dysthyme stoornis, oftewel een chronische depressie. Maar naast het dysthyme heb ik ook last van klinische depressieve episoden. Naast de chronische depressie heb ik ook een Persoonlijkheidsstoornis NAO en PTSS, dus veel triggert elkaar ook wel. Zo ben ik nu dus weer actief met mijn PTSS bezig dmv een schrijfmodule, maar daardoor neemt de somberheid ook weer erg toe. En gewoon het algehele gevoel dat ik al zolang therapie heb gehad en ik toch weer steeds terugval maakt me somber en angstig. En er gebeurt altijd veel in mijn leven waar ik over pieker en somber ben. Dat zijn op zich wel normaa dan, maar het is altijd zo extreem meteen dan bij mij. Momenteel voel ik me dus wel weer depressief, veel sombere gedachten, zwaar gevoel en het is weer moeilijker om een dagstructuur vol te houden, op tijd uit bed te gaan en actief dingen te doen. En ik zit er toch aan te denken om weer te beginnen met antidepressiva. Dat heb ik al vaker geslikt, maar ben er nu al ruim 2.5 jaar vanaf. Maar misschien dat dat net het steuntje in de rug geeft en het niet weer erger wordt. Wat rot voor je! Ik herken het wel, ik ben ook tijdens mn depressies soms wat psychotisch. Een keer werd het me allemaal zo teveel dat ik zelfs last heb gehad van een dissociatieve fugue (vlucht) en ben ik een dag vermist geweest. Maar ik heb ook rare gedachten gehad en rare beelden gezien, waardoor ik bijvoorbeeld niet meer met de trein durfde ( wat ik precies zag zet ik hier niet neer, maar mag je eventueel over PMen) Na die fugue ben ik opgenomen en heb ik een tijdje antipsychotica gehad ( en slikte toen ook gewoon antidepressiva) Volg jij een behandeling voor je klachten en slik je medicatie? * Sylvana gaat van het weekend wel even een paar topics doorlezen om te kijken wie er nu posten [ Bericht 3% gewijzigd door _Hestia_ op 22-07-2016 20:37:47 ] | |
Luchtbel | vrijdag 22 juli 2016 @ 22:27 |
Hoi Sylvana, Ik heb je andere topic gezien maar ik weet niet zo goed of ik daar wel of niet wil gaan reageren. Sowieso gaat het op dit moment niet oké dus het lezen van lange stukken gaat moeizaam. Ik weet niet of je het weer maar ik heb zelf de diagnose complexe ptss met dis nao gekregen. Met dysthyme depressie.En zulks. Maar daar is ook heel wat tijd overheen gegaan. Voordat er überhaupt mensen nog wat in zagen. Ik vind het knap van je dat je zo doorzet. En zo veel dingen bent aan gegaan. Het is heel normaal dat je nog meer somber bent als je bezig bent met het verwerken van trauma. Zeker ook bij zo'n schrijfmodule. Waarbij je ook nog eens alleen bent. Ik hoop voor je dat er binnenkort wat betere tijden aanbreken. Je bent nog ontzettend jong. Er kan nog van alles. | |
magnetronkoffie | zaterdag 23 juli 2016 @ 00:29 |
Hoi Ik kan me jou nog wel herinneren in deze reeks, welkom terug ( sorry, je snapt wellicht wel wat ik bedoel ). Ging je ook echt 2,5 jaar relatief goed zonder middelen? En zo ja, kan je je eventueel herinneren waardoor het al die tijd wel oké is gegaan en waarom je nu dan toch weer afgegleden bent? (ik snap wel wat je bedoelt met de voorafgaande alinea, maar wil voor de zekerheid toch even vragen). Op zich maakt het weinig uit wie er meeposten. Het is wel wat rustiger dan een jaar terug (misschien ook geen slecht ding), maar zijn genoeg mensen die meelezen en eventueel ook proberen om mee te denken. | |
MatthijsDJ | zaterdag 23 juli 2016 @ 10:14 |
Lees niet teveel mee in dit topic, in het verleden wel gedaan. Maar sinds een jaar of twee ook het haasje als het gaat om depressie en angst. Heel m'n leven wel iets gereserveerder geweest en kon aardig piekeren maar over het algemeen functioneerde ik goed. Totdat 2 jaar geleden ineens geluid loei hard binnen kwam en niet veel later ik Oorsuizen kreeg, toen ging het ff goed mis.. Bij een psycholoog terecht gekomen waar ik wilde leren omgaan met met het oorsuizen. Helaas lukte niet goed genoeg en begon m'n angst stoornis zo erg te worden dan ik niks meer vertouwde incl gedachten.. Dat werden dwang gedachten en daar raakte ik weer zo depresief van dat ik me vrijwillig heb laten opnemen. Sliep niet meer en vetrouwde mezelf niet meer; en omdat m'n eerdere ervaring met AD niet zo goed was wilde ik er alleen onder goede begeleiding aan beginnen. Uiteindelijk combo van Mirtazapine en Clomipramine begonnen; waarbij de Clomi wonderen deed. Voelde me beter worden en dwang en angst werden to een mimium gereduceerd. Echter vorige week; net toen ik dacht van het gaat zo goed misschien kan ik ooit stoppen met de Clomi (ben al gestopt met de Mirt) ging ik ineens down. Accepteer het maar ff, was ik al voor gewaarschuwd. wel even bang dat de clomi niet meer werkte.. Maar zover ik begrijp staat Clomi daar niet echt bekend om. Omdat ik me overigens toch al iets minder voelde, ook het roken maar zoveel mogelijk afgezworen. Lukt aardig, maar geeft ook wel weer wat stess . Accepteren van de angst, dwanggedachten en soms wat sombere gedachten gaat redelijk to goed en begin alweer op te klaren. Heb het ook het boek "Pil" van Mike Boddé gelezen, staat ook een stukje in dat ie de eerste jaren ook wel is bang voor flinke terugval was op het moment dat ie normale dip had (zoals iedereen die die heeft). Zo zie ik het ook maar ff, reorganisatie op het werk die ik gelukkig overleefd heb maar toch de spanning en natuurlijk nu balen voor de collega's die je al jaren kent; maar wel slecht nieuws hebben gekregen. | |
zomie | zaterdag 23 juli 2016 @ 17:38 |
Ik post niet zo vaak meer. Eigenlijk ook omdat het gemiddeld best goed gaat. Ik moet alleen opletten dat ik niet teveel doen, te druk of teveel stress geeft gelijk weer klachten zoals angsten en rare gedachten. Op een of andere manier heb ik dus een modus gevonden om het aardig onder controle te houden. Ik lees hier wel mee, want wie weet kan ik nog een goede tip geven of iemand steunen | |
Droopie | zaterdag 23 juli 2016 @ 17:48 |
Ja hallo, geef die tip eens even door | |
_Hestia_ | zaterdag 23 juli 2016 @ 17:49 |
Dankje en ja ik snapte je wel Nee het is niet die 2.5 jaar alleen maar goed gegaan hoor. Ik heb al die tijd ook wel gewoon therapie gehad. Maar ik was niet zo depressief dat ik suïcidaal was ofzo. Niet dat ik dat nu wel ben hoor, maar omdat het nog steeds zo wisselend gaat maakt dat me misschien wel iets stabieler. Alleen is het misschien juist ook weer niet goed omdat ik nu juist met die traumaverwerking en gewoon in deeltijd juist meer met mn emoties voelen bezig ben. Dus als ik dan weer vlak word door de AD is dat ook weer niet goed voor het proces misschien. Lastige afweging altijd. | |
Droopie | zaterdag 23 juli 2016 @ 17:56 |
Ik zat aan de angstremmers terwijl ik begon aan de schematherapie, halverwege gestopt en dat was een hele andere beleving kan ik je zeggen. Tenzij strikt noodzakelijk, zou ik het in zo geval niet doen. Andere kant traumaverwerking is andere koek, dus persoonlijk zou ik zeggen hoofd zo helder en min mogelijk ruis. | |
duracellkonijntje | zaterdag 23 juli 2016 @ 19:00 |
Eindelijk vakantie, man wat was ik hier aan toe. Mijn nieuwe baan is leuk, maar het grote gehalte aan nieuwe dingen, veel inzet en dit alles na een druk jaar. Die 4 weken komen als geroepen. Nu lekker bijkomen, maar ik ben geestelijk echt moe. Gisteren leuk gebarbecued, maar m'n zusje had weer een depressieve inzinking, kort en m'n vader was ook melancholisch over alles. Dan hoor ik nu ook dat m'n oma dood is. Al 20 jaar geen contact gehad, maar dan moet ik weer met m'n moeder bellen. Allemaal niet zo erg an sich, maar de combinatie van enorm druk met de lading bij al mijn familieleden. Tijd om goed uit te rusten en weer wat afstand te nemen. Het is echt een kut besef vind ik, maar telkens wordt weer bevestigd dat ik gewoon vanwege die continue lading niet zo veel rond mijn familie kan zijn. Ik trek dat gewoon slecht. Jammer, kut, maar ik ben over het punt heen dat ik het egoistisch vind van mezelf. Ik moet dit gewoon doen voor mijn eigen gemoedsrust, helemaal in dit soort fasen. Na de vakantie wel op een iets lager tempo werken. Enthousiasme is goed, maar ik moet het wel op de lange termijn kunnen redden. Iets langzamer en dan kan ik dat, daar ben ik van overtuigd. | |
_Hestia_ | zaterdag 23 juli 2016 @ 19:29 |
Sorry had jouw reactie over het hoofd gezien. Ik wist niet precies welke diagnoses je hebt, maar wel dat het bij jou ook niet zo goed gaat. Dat zijn idd wel complexe diagnoses die je uiteindelijk gekregen hebt. Aan de ene kant is dat fijn zodat je weet wat er aan de hand is, aan de andere kant blijft het gewoon verrekte moeilijk allemaal. Helemaal in jouw geval met je dochter die niet thuis woont toch? Dankjewel voor de complimenten en steun En ja dat vind ik idd wel lastig eraan, dat je tijdens het schrijven alleen bent. Ik zorg er wel voor dat ik het op momenten doe dat daarna mn vriend thuis komt. Schrijven als hij er is lukt niet, maar mocht ik na het schrijven erg overstuur zijn dan kan hij me wel opvangen. En ik moe daarna altijd verplicht ff iets leuks doen om er weer los van te komen. Ja het is een beetje dubbel. Want als ik zo somber ben door de traumaverwerking is het ook lastig om aan mn andere doelen op therapie te werken. Maar ik ga het wel even bespreken op therapie ook, kijken wat zij erover denken. Fijn dat je eindelijk vakantie hebt en even bij kunt komen van alle nieuwe indrukken. En ik herken het heel erg al die familieperikelen waardoor je extra druk krijgt. Niet goed voor je eigen gemoedstoestand idd en dan is het soms beter om toch maar even wat afstand te nemen. Goed dat jij je daar niet meer egoïstisch over voelt, ik voel me er nog wel vaak schuldig over. Wel fijn dat je nieuwe baan iig bevalt. Wat doe je voor werk? [ Bericht 13% gewijzigd door _Hestia_ op 23-07-2016 19:34:58 ] | |
Droopie | zaterdag 23 juli 2016 @ 19:38 |
Neem niet te veel hooi op je vork. Dat is volgens mij geen verkeerd advies, voor niemand niet. | |
zomie | zaterdag 23 juli 2016 @ 22:03 |
Regelmaat, vooral regelmatig rust nemen (ik doe ook yoga daarvoor), stress vermijden, genoeg slapen, gezond eten. En uiteraard in mn hoofd de gedachten terug in de hoek schoppen Ik heb ook veel aan schema therapie gehad trouwens. En de AD helpt me ook. Eigenlijk zijn er een heleboel kleine dingen die kunnen helpen, en uit die berg kleine stukjes moet je je voor jou passende puzzel zien samen te stellen. Van muziek maken word ik ook blij, dat is echt een soort instant AD | |
Droopie | zaterdag 23 juli 2016 @ 22:12 |
Ehh..gedachten terug de hoek in schoppen kan ik ook wel goed, moet wel paar keer trappen maar dat werkt wel. Die schematherapie vind ik een uitvinding en heel veel baat bij gehad. Heb vandaag wierook gekocht en niet heel de dag radio, playstation of tv meer aan.. Gewoon even de boel laten, maar dat is echt nog trainen voor mij. Puzzelen werkte ook tijd geleden, maar dat werd een obsessie 😂 Slapen moet ik meer doen, maar vind ik zonde.. Gezond eten probeer ik, maar na mijn werk ben ik echt zo moe, komt goed. Onder de mensen komen werkt voor mij ook goed | |
zomie | zondag 24 juli 2016 @ 09:37 |
Slapen is wel belangrijk. En ik heb via de yoga geleerd om weer te voelen, daardoor gaat alles wat in je lijf gaat zitten ook weer loskomen en kun je beter ontspannen. | |
bloempjuh | zondag 24 juli 2016 @ 12:41 |
Met een lichte paniek uit bed gekomen en toen (om een uur of tien -uit gewoonte, omdat ik anders niet goed wakker word-) een kop koffie gedronken. Slecht idee. Mijn hart zit in mijn keel en voel me ontzettend opgejaagd. | |
Droopie | zondag 24 juli 2016 @ 12:46 |
Ik merk dat ik met koffie en teveel suiker op in slechte periodes het alleen maar erger maakte. Succes | |
Droopie | zondag 24 juli 2016 @ 12:48 |
Dat voelen doe ik maar al te goed, gelukkig maar dan voel ik tenminste weer dat er gevoel weer in mijn donder zit Yoga? ik vond mindfulness al een gedoe (werkt wel). die sla ik voorlopig over | |
zomie | zondag 24 juli 2016 @ 13:26 |
yoga kan ook heel sportief zijn en hoeft niet zweverig te zijn. | |
sinterklaaskapoentje | zondag 24 juli 2016 @ 14:00 |
Mindfulness/adviata heeft mij echt wezenlijk veranderd. Kan het iedereen aanraden. Er zijn tig soorten meditatie, als je de ene niks vind (te zweverig, te praktisch etc.) kun je gewoon een andere proberen. Een aantal geleide meditaties waar ik serieus baat bij heb: Bij angst Bij slapeloosheid | |
Droopie | zondag 24 juli 2016 @ 14:03 |
Wij kregen van die bewustwordingsoefeningen in therapie. Het werkt echt, alleen ik vind het niet bij mij passen. Ondanks dat doe ik het af en toe toch wel | |
magnetronkoffie | zondag 24 juli 2016 @ 14:18 |
Ja, ik ken dit wel . Mijn depressie is sinds een klein aantal jaar wel weg (eindelijk), maar dat betekent niet dat het sinds die tijd smooth sailing voor mij was. Dat je in de tussentijd wel therapie hebt gehad, zegt natuurlijk ook niet dat je DUS depressief was (wellicht heeft dit er zelfs toe bijgedragen dat dit niet zo was). Ik ben eigenlijk al sinds ruim 10 jaar non-stop onder behandeling en die depressie was eigenlijk pas na minstens 7 jaarzeker 10 jaar(heb 't even snel nagerekend) behandeling eindelijk weg. 2015 was 1 van m'n zwaarste jaren ooit (dat jaar staat gegarandeerd in mijn top-3 zwaarste jaren van minstens de afgelopen 10), maar het was ook wel misschien mijn allerbeste jaar ooit. Bij mij ging het eigenlijk pas in de loop van dit jaar weer mis, ook al kan ik niet stellen dat de depressie weer teruggekomen is. Suïcidale gedachten heb ik dit jaar nog maar weinig gehad en over het algemeen gesproken is mijn stemming zeker wel oké. Dus dat het dan nog steeds wisselend kan gaan....I know all about it (zeg maar) . Ik vind het goed dat je hiermee bezig bent en ja, ik denk dat je (ik ga ff met 'moeilijke termen' gooien ) aan goede risk-management doet . Maar bij een heel cluster aan psychische issues is dit managen wellicht ook wel de beste manier om aan dat enorme bord psychoshit-knoop-spaghetti te ontwarren (want soms is de hoeveelheid psychische probematiek niet iets wat je met een enkel gericht therapietje op kunt lossen, omdat het simpelweg te gecompliceerd is en het ene probleem in minstens 5 andere psychische problemen inhaakt (hoopt dat je snapt wat ik bedoel)). Ik vind het respectabel als je dan toch doorzet, ik kan goed begrijpen hoe moeilijk dat kan zijn (en ja, de problemen zijn altijd nooit helemaal overlappend) en ik kan goed begrijpen dat er altijd mensen zullen zijn die het niet snappen/kunnen bevatten. Zelfs bij losse depressie (en dan met name burn-out) is dit al het geval (alsof depressie een keuze zou zijn en die crap ). Wat ik in dit soort gevallen doe (wel/niet aan emoties werken, terwijl er nog een heel rijtje andere potentiële problemen daardoor ook weer daadwerkelijk de kop op kunnen steken, waardoor het opnieuw gecompliceerd wordt en erg lastig kan zijn de boel zeg maar draaiend te houden). Geef maar aan als hier stukjes bij staan die voor jou niet opgaan, maar ik heb in deze post van mij er toch wel een flink persoonlijk sausje overheen gegooid (m'n eigen interpretatie eraan gegeven). [ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 24-07-2016 14:30:47 ] | |
magnetronkoffie | zondag 24 juli 2016 @ 14:23 |
Hoi Zomie, jou ook alweer een tijdje niet meer gesproken Ik loop sinds korte tijd (weer) bij een psycholoog, maar deze heeft moeite een manier te vinden waarmee mijn problematiek aangepakt zou kunnen worden. Wel bij semi-toeval ontdekt dat (en ik heb nog nooit een schema-therapie gedaan, even ftr) dat schema met de 4 G's bij mij best interessante signalen geeft, waardoor dit wellicht een goede manier voor mij is om in elk geval verder te komen. het verbaast me trouwens wel dat de afgelopen tijd zeker 2 of 3 van de hulpverleners die ik heb gesproken, mij vroegen of ik al eens (bijvoorbeeld) CGT heb gehad, wat dus niet het geval is (vraag me niet waarom niet, ik weet het echt niet, behalve dan dat dit nooit gebeurd is (ook al hintte ik er in de loop der jaren zo nu en dan wel meermalen aan)). | |
magnetronkoffie | zondag 24 juli 2016 @ 14:28 |
Dit kan je jezelf sowieso niet kwalijk nemen, daar je je routine wsl niet voor niets hebt. En vervelend dat dit gebeurd is, maar dan weet je dit voor de volgende keer. Ik ben trouwens vrijwel helemaal gestopt met koffie drinken en overweeg tegenwoordig altijd van tevoren (een beetje) of ik wel een bak koffie wil. Maar m'n gewoonte dat ik 's ochtends automatisch een bak koffie neem, die heb ik niet meer (deed dit echt al ruim 20 jaar standaard), ook omdat ik merk dat ik met koffie ook meer spanning voel. Tis even wennen dat er zoveel activiteit hier in deze reeks is, anders had ik wel gewoon multiquote gedaan ). Ben nog een beetje duf van de pillen (alprazolam om te slapen), maar m'n nacht was tenminste wel prima (eeeeindelijk ). Succes in elk geval! edit: Zou je eventueel wat meer over "bewustwordingsoefeningen" willen vertellen? Heeft de manier waarop jij die toepast een bepaalde (ff woord zoeken) ''werkmethode''? | |
Droopie | zondag 24 juli 2016 @ 14:40 |
Volgens mij is het een soort mindfullness. begin je met zitten op een stoel eb dan moet letten op je ademhaling, dan focussen op je hartslag..dan focussen op de kleren die aan je lijf zitten, de voeten die de grond raken. daarna met het hoofd, beeld je je in dat je aan het water zit en bootjes ziet en dan moet je je gedachten een voor een op die bootjes zetten en laten varen. de 4G's zijn waarschijnlijk een andere schematherapie dan die jij bedoel.. die 4G kreeg ik bij een eerdere behandeling en na 10 minuten gaf ik al aan dat dit te simpel was voor mij en bij het 3e voorbeeld was ze het roerend met mij eens 😂 toen ben ik deprimerend maar gemotiveerd op zoek gegaan naar iets anders en zodoende kwam ik bij een uitgebreide schematherapie met de 23 modi | |
magnetronkoffie | zondag 24 juli 2016 @ 14:48 |
Ik denk dat ik dat mindfullness het beste zelf een keertje moet ervaren. Ik weet niet welke 4G's jij hebt gehad, maar die waar ik het over heb, was dat van 1) gebeurtenis 2) gedachte 3) gevoel 4) gedrag ....zoiets. M'n psych zei dat dit interessante antwoorden opleverde en dat (en de mate waarin) alleen al is al een voldoende aanknopingspunt en signaal dat dit nog weleens wat zou kunnen opleveren. | |
Droopie | zondag 24 juli 2016 @ 14:57 |
Die 4 G's kloppen inderdaad. Die bedoelde ik ook, was niets voor mij van bij het opschrijven van gedrag wist ik het antwoord al op bijna alle gebeurtenissen. Een chronisch gebrek aan zelfvertrouwen en daar kon deze dame in kwestie niets aan veranderen, de materie was te simpel en oppervlakkig om mijn diepgewortelde problematiek aan te pakken. bij die andere schematherapie ben ik echt tot de kern/ basis van mijzelf gekomen, t was heftig, maar het heeft prachtig uitgepakt. en natuurlijk heb ik ook nog mijn onzekere momenten (en soms nog best heftig) maar in het algemeen heb ik mijn gebreken die ik niet verbeteren geaccepteerd en de overige zaken aangepakt. ik ben een tevreden persoon met redelijk wat zelfvertrouwen (wat ook raar aanvoelt, omdat ik het nooit geweest ben). Mindfullness was verplicht bij ons, ondanks wat weerstand bij mij bleek het toch te werken op mijn manier. | |
_Hestia_ | zondag 24 juli 2016 @ 15:00 |
Magnetronkoffie ik ga later nog op jou reageren. Maar 4G-schema's zijn een middel bij cognitieve gedragstherapie (cgt) om situaties te verduidelijken en om je gedachten over een situatie te veranderen, waardoor je gevoelens en gedrag ook anders worden. Schematherapie is een opzichzelf staande therapie. Daarin wordt gewerkt met schema's en modi. Een schema is bijvoorbeeld emotioneel tekort, emotionele geremdheid, hoge eisen. Dit zijn zeg maar patronen die je hebt ontwikkeld om met gebeurtenissen om te gaan. Modi zijn bijvoorbeeld, kwetsbare of boze kind, veeleisende ouder, willoze inschikkelijke, dat je bijvoorbeeld altijd doet wat een ander wil, onthechte zelfsusser, dan ga je bijv drinken/gokken/shoppen/eten. Dus dat zijn meer manieren om met situaties om te gaan. Bij schematherapie leer je dus ontdekken waar je schema's vandaan komen en hoe je met je schema's en modi om kunt leren gaan/veranderen zodat je meer als een gezonde volwassene reageert. | |
Droopie | zondag 24 juli 2016 @ 15:04 |
Hulde Hulde.. Kwetsbare kindkant kan je trouwens altijd roepen als je even wegdommelt tijdens de les | |
magnetronkoffie | zondag 24 juli 2016 @ 15:07 |
Dank voor je heldere uitleg. Ik kan eerlijk gezegd nog steeds niet begrijpen waarop dit mij niet al jaren geleden is aangeboden. Ik heb er zelfs meermalen (soms zelfs let-ter-lijk) om gevraagd, maar ik kreeg het nooit van de grond, drong niet tot ze (m'n hulpverleners) door -waarom- ik dit wilde. 1 van mijn problemen was omdat ik gewoonweg niet voldoende zelfinzicht heb om dit helder uit te leggen, maar -dit- had op zich al voldoende reden moeten zijn dit in elk geval te overwegen, maar het werd (meermalen!) gewoon van tafel geveegd "want je problemen kunnen ook vanuit je autisme verklaard worden" En daar loop ik dus al jaren tegenaan, het wordt veel te makkelijk op autisme gegooid "en dat kan je niet genezen maar moet je gewoon mee leren omgaan" terwijl ik al die tijd al wist dat het niet daaraan kon liggen. Pas toen het afgelopen voorjaar (weer) uit de hand liep en ik overal aan de bel begon te trekken, ja -toen- ging eindelijk het lichtje bij ze branden...leuk | |
Droopie | zondag 24 juli 2016 @ 15:15 |
Ik ken jouw persoonlijkheid en karakter niet precies maar het eerste wat ik in het algemeen nu kan bedenken (en dat is niet persoonlijk). De schematherapie is gebaseerd op ervaringen en fout aangeleerd gedrag. Dus als iemand geen moeder heeft in zijn tienerjaren, kan die persoon de moederrol gaan overnemen en zijn kindkant verwaarlozen en anders gaan reageren op anderen. Stel iemand heeft een aangeboren stoornis, is het volgens mij heel lastig om een schematherapie toe te passen tussen het karakter en gedrag. Omdat de stoornis de schema's beinvloed en niet de ervaringen.. Bij ons in de groep begonnen we 9 mensen, waarbij deze best aan strenge toelatingseisen moesten voldoen, niemand had stoornissen als autisme of zo.. maar iedereen had door ervaringen of trauma's zijn leven/ gedrag laten beinvloeden. Uiteindelijk hebben 4 mensen de eindstreep gehaald en hebben er 2 baat bij gehad, om welke redenen dan ook (trots opmijzelf ) misschien zou je het kunnen voorstellen om het in een privesessies te proberen | |
magnetronkoffie | zondag 24 juli 2016 @ 15:36 |
Maar een stoornis zou toch juist heel goed fout aangeleerd gedrag veroorzaken? Sterker nog, in het specifieke geval van autisme is het zelfs min of meer standaard te proberen het autisme aan te passen aan niet-autisme, wat juist dit soort negatieve schema's en modi kan veroorzaken. Lijkt mij juist een pro-indicatie (en mijn eigen ervaringen met andere autisten die op dergelijke wijze stukgelopen zijn, geeft aan dat dit veroorzaakt wordt door foutief aangeleerd gedrag (want de autist moet zich maar aanpassen, geforceerd desnoods, en jarenlang desnoods...en als ie tegenwerkt dan moeten we gewoon door die koppigheid heen brechen)...en dit kan dus gefixt worden (tenzij de schade te groot is, maar dan zal damage-control toch nog nuttig kunnen zijn)). Ik heb het al besproken met m'n behandelaars en het proces om dit daadwerkelijk te gaan doen is al in gang gezet. Het is alleen wel heel jammer dat dit proces december vorig jaar ook al in gang was gezet (het ging toen al specifiek om schematherapie, maar andere therapieën werden niet bij voorbaat uitgesloten), maar door falende hulpverlening is dit ehm...zeg maar als een kaars in de nacht gewoon niet meer van de grond gekomen. | |
Droopie | zondag 24 juli 2016 @ 15:43 |
Als ik het even heel zwart wit mag zeggen met hoe ik het zou ervaren. Een persoon die een stoornis heeft en in mijn schematherapie groep zou terechtkomen zou storend werken, misschien een aparte groep/ benadering. Iedere persoon is een paar keer flink door de mangel en als voorbeeld genomen.. Een persoon met een stoornis zou dan compleet buiten het plaatje vallen "ja zo ben ik nou eenmaal". Er was ook een persoon met heel weinig empathie/ inlevingsvermogen en dat was bv heel erg slecht voor het groepsgevoel en sommige mensen hadden moeite om te delen waar hij bij was. (zat ie bv ongeinteresseerd te gapen) Het luistert allemaal best nauw | |
magnetronkoffie | zondag 24 juli 2016 @ 16:10 |
Dat mag. Mijn antwoord op jouw zwart-witte zegje ga ik trouwens op een idem manier van een antwoord voorzien. 1 kernprobleem van de behandeling van autisten is dat veel (of de meeste) behandelingen gemaakt zijn om niet-autisten te helpen/genezen, maar omdat autisten sowieso in de basis op een (soms zelfs heel) andere manier denken, gaan de huidige behandelmethodes niet werken en cijfers onderbouwen deze visie ook. Maar dit levert wel meerdere foutieve inzichten op, waarvan er 1 is dat autisten simpelweg een soort ingebouwde therapie-resistentie zouden hebben. Maar dit is niet zo. Wat ik veel merk bij niet-autisten (de meeste behandelaars zijn zelf ook niet autistisch) is dat ze niet in staat zijn om te bedenken dat autisten andere behoeften hebben en die behoeften worden vaak niet gezien als een neutraal gegeven, maar als symptoom van behandel-resistentie, juist omdat ze dingen alleen maar vanuit hun eigen niet-autistische projecties kunnen zien. Dit probleem (het alleen maar vanuit de eigen niet-autistische projectie ziektebeelden kunnen bekijken) zorgt er in zekere mate zelfs voor dat deze foutieve schema's zelfs schadelijk voor een autistische psychiatrisch patiënt zijn (ze maken de psychische problemen alleen maar erger, met een beetje mazzel zal het simpelweg niet aanslaan en zal er hooguit sprake zijn van weggegooide tijd). Dat dit idee ook klopt, is denk ik ook 1 van de redenen waarom het LKH overweegt om helemaal geen SoVa trainingen meer te geven...omdat ze merken dat die "therapie/cursus/whatever" helemaal niet zo effectief blijkt te zijn. SoVa is gebaseerd op het idee dat autisten inherent sociale problemen hebben, maar omdat dit niet het geval is, proberen ze een probleem recht te zetten vanuit een idee dat helemaal niet correct is (alsof je iemand medicatie voorschrijft voor een aandoening die medicatienemende helemaal niet heeft...en dus slaat deze medicatie helemaal niet aan). Onjuiste kijkwijze met een onjuiste conclusie. Ik heb toevallig de afgelopen dagen in het ASS-topic hier uitgebreid over geschreven en kwam toen zelf tot de conclusie dat behandelingen die gebaseerd zijn de tekorten van autisme ivm non-autisme te corrigeren, averechts werken (ging om meerdere wetenschappelijke bevindingen, links staan ook in de ASS-reeks) en ik was zelf ook al richting die conclusie gegaan. De oplossing is (en dit impliceer je toevalligerwijze zelf ook al) door behandelmethoden te (gaan) ontwikkelen die specifiek voor autisten is, want een autist een therapie geven die gemaakt is om niet-autisten te genezen. Deze zienswijze is net zo (in)effectief als een behandeling tegen bloedverlies bij mannen terwijl het om menstruatiebloed bij vrouwen gaat, ze zien 1 probleem, maar proberen het op te lossen net zoals ze een vergelijkbaar probleem zouden oplossen bij een heel ander type mens (en dit werkt natuurlijk niet). Het is een heel ander ding, maar de doctor denkt "als het bloed is, dan moeten we het dus zo en zo oplossen en aangezien dit bij mannen werkt, moet dit bij vrouwen ook werken en zo niet, dan zijn vrouwen blijkbaar gewoon therapieresistent". Sorry voor het domme voorbeeldje, maar kon even niet een ander symptoom bedenken waarbij de symptomen vergelijkbaar zijn (rood bloed), maar de oorzaak totaal ergens anders ligt. Ik heb dit zelf ook al meegemaak dat ik een behandeling kreeg die voor niet-autisten wellicht prima werkt, maar bij mij dus averechts. 1 voorbeeld die ik me heel goed voor de geest kan halen, is de behandeling die ik kreeg bij groepstherapie en later nog bij minstens 1 andere psycholoog die ik als "the silent treatment" bestempel. Ik heb zelfs aan meerdere psychologen gevraagd waarom ze dit doen (want snap er geen snars van dat dit überhaupt iets goeds zou kunnen doen) en mij werd verteld dat de onderbouwing een (soms zelfs zeer) grote effectiviteit schijnt te hebben bij de problematiek die ik ervaar...maar voor mij werkt dit op z'n best niet, maar helaas had ik meer pech en heeft dit zelfs een extra traumatiserend effect op m'n psychische gezondheid gehad. Bij die groepstherapie was zelfs 1 groepsgenote die zelfs meldde dat zij niet wist waarom ik er nou in godsnaam bij zat, waarna ikzelf antwoordde dat ik het helemaal met haar eens was (deze vrouw was zelf trouwens niet-autistisch) en onze behandelaars stonden erbij, keken ernaar, keken naar elkaar en alles bleef zoals het was totdat de boel even later helemaal explodeerde. Dus ben het met je eens, ik weet zeker dat er veel meer autisten zijn die ervaren hebben dat bepaalde behandelingen die normaal gesproken effectief hadden moeten zijn, dit helemaal niet bleken te zijn. Lekker ook voor je eigenwaarde als autist, dat je als "inherent onbehandelbaar" wordt weggezet, terwijl je zelf al zo lang met psychische problemen loopt en terwijl je behandelingen maar niet lijken te werken en vervolgens gooien ze er maar een berg pillen tegenaan. | |
Droopie | zondag 24 juli 2016 @ 16:15 |
Magnetronkoffie, ik zeg het niet vaak, maar ben het helemaal met je eens Alle therapieen vertalen naar autistische clienten zou een optie zijn..maar het blijft marktwerking (helaas) | |
magnetronkoffie | zondag 24 juli 2016 @ 16:19 |
We waren het vanaf het begin al met elkaar eens, maar wel van tegenover elkaar, komisch wel Heb je trouwens DM gestuurd ivm mijn repost edit: Ik denk dat er voldoende draagvlak is om deze te ontwikkelen en dit gebeurt op kleine schaal zelfs al. Maar dit is vanuit het standpunt dat er als het ware uitzonderingen op de regel zouden zijn, maar deze insteek klopt niet, want bij autistische psychiatrisch patiënten zullen deze regels simpelweg vanaf de grond opnieuw geschreven moeten worden. Veel zal herzien moeten worden en er is voldoende onderbouwing dat de oude methodes niet werken en ook waarom deze niet werken. het grootste probleem is dat men dit niet wil zien. De bestaande behandelingen zullen denk ik in veel gevallen wel prima bruikbaar kunnen zijn, maar zullen op een andere manier ingevuld moeten worden. Wat men nu doet is denken dat alle benzine-auto's de norm zijn, maar het dogma dat een diesel-auto niet een mislukte benzine-auto is, zal er dan toch echt aan moeten gaan geloven. Nu probeert met teveel en te hard van deze diesel-auto's benzine-auto's te maken...maar in het geval van autisme is dit onmogelijk. Hooguit krijg je een soort mislukte hybride, een diesel-auto die probeert een benzine-auto te emuleren...en tot zover ik weet is het beste wat een mens kan worden...zichzelf. [ Bericht 15% gewijzigd door magnetronkoffie op 24-07-2016 16:26:38 ] | |
Mathemaat | zondag 24 juli 2016 @ 18:01 |
Volgens mij is er toch al gespecialiseerd therapie voor ASS'ers? In de boeken (Amerikaanse en Nederlandse) stonden ze in ieder geval wel. | |
magnetronkoffie | zondag 24 juli 2016 @ 19:46 |
Ik kan je vertellen dat alles wat ik eerder (wat behandelingen voor autisten betreft) heb getikt, klopt. That's it. edit: Misschien past dit beter in het ASS-topic? De meesten hier zijn niet autistisch, dus deze discussie heeft verder niet echt veel toegevoegde waarde voor ze. Herhaling: Ik heb deze post gecopypaste naar het ASS-topic, dus daar staat deze zelfde post ook al . | |
Mathemaat | zondag 24 juli 2016 @ 20:01 |
Nou, ik heb je al verteld dat ze geprobeerd hadden om ene ASS-labeltje op mij te plakken, omdat misschien de behandeling voor ASS mij zou helpen. Gelukkig vertrouwde mijn shv'er mij wel, dus het pushen stopte op een gegeven moment. Ik ben blij dat er niet aan toegegeven heb, want ik was waarschijnlijk knetter gek geworden met die behandeling voor ASS en de mensen daar weer van mij, als ik zo terug kijk. Maar ik neem de rest van de discussie wel naar ass-topic. | |
ChildoftheStars | maandag 25 juli 2016 @ 14:10 |
Hoi allemaal Wilde even kort vertellen dat het goed gaat hier. Eindelijk medicatie die goed aanslaat. Ben eindelijk weer thuis na een opname van acht maanden, ben gelukkig met mijn geliefde, begin in september weer met studeren, gewicht gaat goed, eten en niet-snijden gaat goed... Er is een soort wonder in mijn leven gebeurd | |
DancingPhoebe | maandag 25 juli 2016 @ 14:14 |
Fijn om te lezen CoTS! | |
Elvi | maandag 25 juli 2016 @ 14:14 |
Goed om te horen! Ik vroeg me al af hoe het met je zou gaan | |
kuolema | maandag 25 juli 2016 @ 14:32 |
Hey! Wat fijn om iets van je te lezen en nog fijner dat het positief is | |
_Hestia_ | maandag 25 juli 2016 @ 14:49 |
Wat superfijn voor je! Wat voor studie ga je doen? Veel succes en geluk | |
kuolema | maandag 25 juli 2016 @ 14:51 |
Hoi Sylvana .Hoi. Ik snap wel dat je bang bent voor een terugval als het even minder gaat. Gelukkig zie je zelf al in dat dat niet zo hoeft te zijn. Je bent goed bezig zo te lezen. Dat boek wilde ik ook lezen, maar ik heb nog zoveel andere boeken liggen. Wat vond je ervan? Ik ga daar ook maar eens op klikken denk ik. Bedoel je 'een persoon met een autistoforme stoornis'? Want waarschijnlijk hebben de meeste mensen die schematherapie doen een stoornis. | |
magnetronkoffie | maandag 25 juli 2016 @ 16:41 |
Oh, geweldig nieuws! Goed om te horen en wat leuk dat je ons nog even van een update hebt voorzien! Hier gaat het wel oké, maar mijn dag/nachtritme is 1 grote klerezooi (ik ben net opgestaan) en er lopen ook constant andere dingen hier. | |
Droopie | maandag 25 juli 2016 @ 19:20 |
Ehhh...een persoonlijkheids stoornis? Niet aangeboren, maar aangeleerd. | |
Droopie | maandag 25 juli 2016 @ 19:20 |
.. [ Bericht 99% gewijzigd door Droopie op 25-07-2016 19:21:03 ] | |
zomie | maandag 25 juli 2016 @ 20:54 |
Hi :w Het is zoals hieronder al geschreven, andere schema therapie die ik volg (nog steeds mee bezig), zoek maar eens op google, daar is ook goede uitleg te vinden. De 4 G's werken voor mij ook niet, te makkelijk, en allemaal prima te beredeneren. Maar mijn schema therapie heeft wel aardig wat overhoop gegooid en opgeleverd | |
zomie | maandag 25 juli 2016 @ 20:55 |
Welkom terug, fijn om te lezen dit | |
magnetronkoffie | maandag 25 juli 2016 @ 20:56 |
Mijn probleem stamt denk ik deels uit het feit dat ik heel veel tegelijk denk en tegelijk voel, ook niet in een vaste volgorde. Beetje als dominostenen, komt ook omdat ik heel rap denk..denk ik Ik heb uiteraard al lopen googlen (ook vorig jaar ergens toen je over schematherapie begon...heb zelfs het 1 en ander gedownload nog toen). | |
Droopie | maandag 25 juli 2016 @ 20:59 |
Vind ik echt zo leuk om te lezen Wij stonden soms voor de deur in de pauze te praten en ervaarden zo verschil met de oude en nieuwe ik, en ook het idee wat wij weten weet 90% van de mensen op straat niet.. Gedeeltelijk natuurlijk onwaar, maar toch. | |
ChildoftheStars | dinsdag 26 juli 2016 @ 10:46 |
Bedankt voor de lieve reacties | |
magnetronkoffie | dinsdag 26 juli 2016 @ 10:53 |
Mag ook wel, gezien je inzet! | |
ChildoftheStars | dinsdag 26 juli 2016 @ 10:54 |
Naja... ik doe gewoon wat ik moet doen. Het is iets dat gewoon gebeurd | |
magnetronkoffie | dinsdag 26 juli 2016 @ 10:55 |
Snap ik, ben er zelf niet geheel onbekend mee, dit dat . | |
Gary_Oak | dinsdag 26 juli 2016 @ 10:57 |
MUZ / Depressieve alcoholistenmuziek MUZ / Muziek met een nostalgische en melancholische vibe Hebben jullie ook dat je lekker in je ellende wil verdrinken? Ik heb dat de afgelopen dagen. Hierboven middelen daarvoor. Oh ja, ben een opname aan het overwegen. | |
magnetronkoffie | dinsdag 26 juli 2016 @ 11:08 |
Ik herken het (ga beide topics later nog wel lezen, nu even geen tijd voor om er goed voor te zitten). Sterke man, je weet me wel te vinden . Zelf trouwens ook een opname overwogen (voor mezelf) paar maanden terug, bespreek dit met je behandelaars en probeer transparant te zijn. Stuur je wel ff DM (mag je later op antwoorden, maar kan pas later weer antwoord teruggeven). | |
ChildoftheStars | dinsdag 26 juli 2016 @ 11:12 |
*knuffel* Wat ontzettend naar Weet je waar het vandaan komt? Hopelijk ga je je snel beter voelen | |
AlwaysHappy | dinsdag 26 juli 2016 @ 13:46 |
Heel veel sterkte, klinkt echt ruk. | |
Droopie | dinsdag 26 juli 2016 @ 17:28 |
Succes Gary..qua alcohol weet je me te vinden. | |
Gary_Oak | dinsdag 26 juli 2016 @ 18:02 |
Zal zo reageren. Naja, het is meer dat niks eigenlijk tot nu toe helpt. Deeltijdtherapie is ook een optie. Ze willen eerst dat proberen. En kan het denk ik ook niet oplossen met medicijnen. Welke slikt jij nu, sinds het beter gaat? Thanks. | |
ChildoftheStars | dinsdag 26 juli 2016 @ 18:05 |
Hm... het is dus even afwachten hoe het gaat lopen... Deeltijd kan heel erg helpend zijn. Een kliniek is hoe dan ook een zieke omgeving. Ik hoop dat je vindt wat je nodig hebt Ik slik abilify, prozac en haldol. Natuurlijk nog een maagbeschermertje voor de prozac en acineton voor de haldol. | |
Gary_Oak | dinsdag 26 juli 2016 @ 18:06 |
Jezus, da's wel een hele batterij. Hoe staat het met de bijwerkingen? | |
ChildoftheStars | dinsdag 26 juli 2016 @ 18:10 |
Mijn medicijndoos ziet er tegenwoordig ook uit alsof ik een drugdealer ben Uhm.. de bijwerkingen: Haaruitval (gelukkig minder geworden), slecht focussen met mijn ogen, tics en beweegdwang (vooral in mijn handen de tic en veel moeten lopen omdat het anders pijn gaat doen), slechte eetlust, misselijkheid, obstipatie, trillen en maagpijn. De meeste bijwerkingen krijg ik van de antipsychotica. De antidepressivum was vooral in de opbouw heel lastig (veel agressie), maar buiten de maag geen bijwerkingen. O... ja en ik mag niet rijden, drinken en dat soort dingen. | |
Gary_Oak | dinsdag 26 juli 2016 @ 18:13 |
Godver. Nou ja, gelukkig wegen ze niet op tegen de voordelen. Blij dat je iets hebt gevonden dat werkt. | |
ChildoftheStars | dinsdag 26 juli 2016 @ 18:18 |
't Is een balen soms (als ik bijv. door een tic van de fiets donder of van de trap lazer), maar ik heb nu wel mijn leven terug. Ik kan mijn hobby's weer oppakken, kan weer naar weer school, geen drama in de relatie meer... daar heb ik veel voor over | |
Gary_Oak | dinsdag 26 juli 2016 @ 18:22 |
Echt fijn om te horen. | |
zomie | dinsdag 26 juli 2016 @ 22:06 |
Misschien kun je in de toekomst wat minderen als het wat beter gaat. Ga je ook therapie doen? (of was je nog bezig) | |
ChildoftheStars | dinsdag 26 juli 2016 @ 22:10 |
Therapie wordt na de zomer eenmaal per week, wat mij eigen keus is en waar de hoofdbehandelaar het niet mee eens is. Alleen ik denk dat mijn leven oppakken een gezondere keuze is voor mij. Of zoals mijn vriend zegt: vooruit kijken in plaats van achteruit. Dus eens per week vooral verder met de schema's en modi Minderen is wel ooit het plan, maar voorlopig blijft dit op het menu staan. 'k Ben benieuwd voor hoelang. En ach... bijwerkingen wennen | |
Kamina | dinsdag 26 juli 2016 @ 22:22 |
Therapie houdt sowieso niet op zodra je van de sofa klimt. Thuis begint het pas echt. | |
Murmeli | woensdag 27 juli 2016 @ 00:07 |
Heeee!! Wat goed wel klote van de bijwerkingen maar je leven terug is voorlopig het belangrijkste. Ben echt blij voor je | |
zomie | woensdag 27 juli 2016 @ 04:41 |
Zolang je redelijk stabiel kan blijven is dat best een goed idee ja | |
zomie | woensdag 27 juli 2016 @ 04:41 |
Ik heb echt nog nooit n sofa gezien bij welke psych dan ook... nep eigenlijk die beeldvorming | |
ChildoftheStars | woensdag 27 juli 2016 @ 09:13 |
Daar ben ik me zeker bewust van De bijwerkingen kunnen me echt niet schelen Ik ben weer mens, heb (sinds vandaag) mijn autonomie terug (RM is nu officieel afgelopen). Het is heel fijn Dank je wel Ik denk echt dat nodig te hebben. Mocht het niet lukken, kan ik dat nog altijd gaan doen. Een gezonde omgeving en bezigheid lijkt me nu vooral beter. Weer een beetje mens again Een sofa lijkt me wel chill | |
Gary_Oak | woensdag 27 juli 2016 @ 10:22 |
Vragen jullie je ook steeds af wat het verschil is tussen depressief zijn en gewoon lui zijn? | |
Elvi | woensdag 27 juli 2016 @ 10:23 |
Ja. Op dit moment vraag ik me af 'is het een depressie, ben ik lui, of is het de Pfeiffer?'. | |
magnetronkoffie | woensdag 27 juli 2016 @ 10:37 |
Ik was eigenlijk nooit echt lui toen ik depressief was. Ik was meer energieloos en hopeloos en stuurloos waardoor ik dingen niet meer kon. Urenlang in bed blijven liggen was ook niet aan mij besteed. Misschien ook omdat ik ergens ook rusteloos was. En/of omdat ik een drang had om niet nutteloos te zijn, wil altijd ergens mee bezig zijn ofzo. Goeie...heb er zelfs ook nooit 1 gezien...hooguit wel 1 in 1 van de andere ruimtes (zoals wachtruimte oid). ego: En ik heb eindelijk mijn oude casemanager weer terug!! Hopelijk komt er nu een eind aan al dat gewissel... Ben ondertussen wel langzaamaan steeds meer te weten gekomen en er loopt hier best wel veel op 't moment. Alleen wel jammer dat ik nog niet -echt- van het mooie weer heb kunnen genieten dit jaar. edit: Ow en ik heb sinds een maandje eindelijk weer een paspoort! (oude was alweer een tijdje terug verlopen en liep hopeloos achter met dingen regelen). [ Bericht 4% gewijzigd door magnetronkoffie op 27-07-2016 10:43:24 ] | |
Lienekien | woensdag 27 juli 2016 @ 10:56 |
Hé, je bent er weer. Wat goed! | |
-Strawberry- | woensdag 27 juli 2016 @ 12:42 |
Iedereen is wel eens lui. Ik denk als je luiheid consequent en van langdurige aard is, het waarschijnlijk onderdeel is van een depressie. Niemand is altijd lui en passief van zichzelf, denk ik. | |
ludovico | woensdag 27 juli 2016 @ 14:09 |
Je wordt doodongelukkig als je de hele dag in een hokje zit, maar het kan nog weleens lastig zijn om alternatieven te vinden die je leuk vindt om te doen. | |
zomie | woensdag 27 juli 2016 @ 15:17 |
Bij mij is depressie dat alle taken moeilijk zijn om te beginnen. Het lijken veel grotere klussen dan het zijn. En ook de leuke dingen kan ik niet mee beginnen, ik kruip liever onder n dekentje op de bank. | |
Mathemaat | woensdag 27 juli 2016 @ 15:23 |
Bij lui zijn, rust je in ieder geval uit. Bij depressief zijn, kost niets doen veel energie. Je moet daarom na een depressie een tijdje lui zijn om ervan bij te komen. | |
Luchtbel | woensdag 27 juli 2016 @ 22:08 |
Dat is denk ik nog weer wat anders. Dat heet luieren/ uitrusten om bij te komen. Lui zijn heeft voor mij meer met laksheid en onverschilligheid te maken. | |
Luchtbel | woensdag 27 juli 2016 @ 22:14 |
Hoi meisje, fijn je weer te zien hier. Ik hoop echt dat er een begin is gemaakt voor betere tijden voor jou. Fijn dat je weer naar school kunt in september, ga je verder met waar je mee bezig was of ga je iets nieuws doen? Bijwerkingen zuigen, ik heb ook een tic. zoals zovelen helaas. Ennuh haaruitval is heel vervelend maar wees maar blij dat je niet één van de vele vrouwen bent die baargroei heeft gekregen van antipsychotica | |
Luchtbel | woensdag 27 juli 2016 @ 22:23 |
Mijn dochter woont bij vrienden en ik woon binnen de GGZ. Ik snap dat het niet fijn is om die opdrachten alleen te doen. Ik moet wel zeggen dat ik alle onderdelen die ik aan traumaverwerking in groepsverband heb gedaan echt vreselijk vond. Ik heb alleen wat modules in groepen gedaan maar voor mij was het delen en het horen/voelen van anderen echt te veel. | |
Luchtbel | woensdag 27 juli 2016 @ 22:30 |
Waarom denk jij dat? | |
Gary_Oak | donderdag 28 juli 2016 @ 03:05 |
Schuldgevoel is een teef. Nou ja, ik ben moeilijk intrinsiek te motiveren, dus ik vraag het oprecht bij mezelf af. Moet een beetje denken aan een stukje filosofie. Een bepaalde stroming zegt dat mensen van nature lui zijn en extrinsiek gemotiveerd moeten worden (salaris etc.), terwijl de andere stroming zegt dat men graag zingeving wil en vanzelf iets wil doen in het leven. Dat laatste is nu heel hip in de wetenschappelijke literatuur. Maar ik kan het er moeilijk mee eens zijn. Tevens, sinds wanneer post jij in deze reeks? Herkenbaar. Zelfs een e-mail sturen aan wie dan ook, ook al is het maar een paar regels, is voor mij vaak al te zwaar. Als iets 'moet' zit er al zó'n lading wilskracht op. Weet niet of ik er eigenlijk al uit ben. Ik ben het met je eens hoor, maar snap zelf nooit waar die vermoeidheid van niets doen vandaan komt. Ach, als ik in bijvoorbeeld KLB een verhitte discussie heb die ik aan het winnen ben, wordt er altijd op de man gespeeld. En aangezien de meeste users van mijn psychische problemen weten, krijg ik altijd het verwijt dat ik een lui zak stront ben die een schop onder de kont nodig heeft, een triest geval ben met zelfmedelijden etc. Je kent het wel. En nu denk ik steeds vaker: tja, klopt wel ... | |
Luchtbel | donderdag 28 juli 2016 @ 08:26 |
Ik bedoelde eigenlijk waarom jij denkt dat je probleem niet deels door medicatie te veranderen is? Of antwoordde jij daar ook op? Want als je denkt dat een opname een schop onder je kont zal zijn dan denk ik dat je bedrogen uit komt. Wat dat betreft is deeltijd vaak ook al helpend omdat er structuur in je leven is. En wat betreft je wat aantrekken van wat er over je gezegd wordt tijdens discussies in klb, het lijkt me echt, echt, niet de bedoeling dat je daardoor je zelfbeeld gaat laten bepalen. Zoek het niet op. | |
Mathemaat | donderdag 28 juli 2016 @ 10:46 |
Ik denk dat het komt door de stresshormonen die vrijkomen tijdens een depressie, dus je bent eigenlijk altijd gespannen en ongerust al is je energie op nul. Je kunt depressie namelijk zien als een verlenging van stress. | |
duracellkonijntje | donderdag 28 juli 2016 @ 13:52 |
Wat kan werken/bezig zijn een kurk op de fles zijn. Nu ik in mijn vakantie ontspan merk ik echt hoe erg ik hier aan toe was en dat ik de volgende keer dit vaker moet doen. Echt zo'n rare vorm van psychische uitputting/moeheid waar ik nu in zit. Ook ineens allemaal opgekropte frustratie die er uit komt. Deze vakantie lekker uitrusten en ik ga vandaag een interrail boeken met een vriend, zin in! Weg hier voor 2 weken, en beter nog even weg van het gezeik van m'n familie. Heerlijk. | |
magnetronkoffie | donderdag 28 juli 2016 @ 16:23 |
Ik heb mijn portie stress nu wel even gehad. Loopt al maanden niet lekker (verschillende dingen) en de laatste tijd loopt echt van alles in de soep. Ben heel erg in de war en kan eigenlijk bijna niks meer. | |
Gary_Oak | vrijdag 29 juli 2016 @ 00:11 |
Eh, weet niet wat ik daarover zei. Maar een blije Gary voelt echt als een compleet ander persoon en weet niet of een pil dat kan oplossen. Daarnaast ben ik de bijwerkingen gewoon zat. Ik weet dat ik me er niets van moet aantrekken, maar het is eigenlijk een herhaling van wat dat zelfhatende stemmetje zegt, snap je? Oh ja, cortisol inderdaad. Hoe is het met jou? | |
Luchtbel | vrijdag 29 juli 2016 @ 01:09 |
Ja dat weet ik verder ook niet. Ik heb al eerder aangegeven dat ik stond te kijken van dat verschil in stemming dat onder andere jij ervaart. Wat voor medicatie overweeg je nu dan? | |
Gary_Oak | vrijdag 29 juli 2016 @ 01:15 |
Ehm, wat heb ik daar ook al weer over gezegd of het verschil in stemming? Ik overweeg op het moment niets. | |
magnetronkoffie | vrijdag 29 juli 2016 @ 01:24 |
Misschien niet helemaal waar het hier nu over gaat, maar ik heb gemerkt dat depressie door verschillende mensen sowieso op verschillende manieren ervaren kan worden. Dat niet lusteloos op bed blijven liggen is niet iets waar alleen ik "last" van heb wanneer ik depressief ben. De valkuil is dat mensen aannemen dat wanneer anderen depressie op een andere manier ervaren deze mensen de depressieve mensen (die depressie dus op een andere manier ervaren) minder serieus nemen, alleen maar omdat ze deze klachten niet in die ander herkennen. Dus ook al herken ik dat zelf niet, betekent dat nog niet dat mensen die door depressie zeg maar wel bedlegerig worden, minder serieus zou nemen. Zoiets. Hoe is 't met jou op 't moment? | |
Gary_Oak | vrijdag 29 juli 2016 @ 01:31 |
Depressie is voor mij een gebrek aan vitaliteit. En dat kan zich in meer of mindere mate psychisch en/of fysiek uiten. Op het moment 'rustig'. Maar dat is voor mij andere woorden voor: zo moe van mezelf dat het me niks meer boeit. Dus rustig op de verkeerde manier. | |
magnetronkoffie | vrijdag 29 juli 2016 @ 01:59 |
Was vergeten hierop te reageren .Maar als je deze motivatie zonder depressie wel hebt, en nu met depressie niet, dan kan je op zich wel stellen dat het gebrek aan motivatie iets met je depressie te maken heeft . Moet zeggen dat ik absoluut van je 2e stroming ben, ik heb altijd al die drang gehad en deze drang heeft me als het ware voorwaarts geduwd (zelfs als ik eigenlijk niet meer verder kon). Zelf nu de depressie bij me weg is (ook al heb ik wel nog andere klachten, maar dit terzijde), hoef ik dingen niet voor het geld te doen (beetje meer hieronder). Vetgedrukte is trouwens iets wat ik altijd al heb gehad. Maar de andere kant van de medaille is dat wanneer ik gemotiveerd ben om iets te doen, ik door kan blijven gaan en door kan blijven gaan. Vind 't op zich wel goed hanteerbaar en ook zeker handig, vanwege m'n doorzettingsvermogen . Je moest eens weten wat ik in de loop der tijd hier voor m'n kiezen heb gehad . Enige verschil is dat mij slechte en rotte (karakter)eigenschappen toebedeeld worden vanwege iets wat niet door iets tijdelijks komt (en mij dus feitelijk iets verweten wordt vanwege iets waar ik sowieso niks aan kan doen ). Bij mij is depressie eerder een soort hopeloosheid, 't gevoel vast te zitten zonder uitweg, gevoelens van waardeloosheid, 't gevoel vast te zitten terwijl ik wel ontsnappen wil (als een wild dier dat opgesloten zit in een veel te kleine kooi...met veel luidruchtige mensen om hem heen) en uiteindelijk gaan bij dit zoeken naar een uitweg ook andere opties meegenomen worden (zoals ook zelfmoord). En naarmate ik langer onder druk word gezet, zullen deze gevoelens een steeds grotere rol gaan spelen en gaat alles down the drain totdat ik het echt niet meer trek en ik alleen nog maar dood wil. Maar in bed blijven liggen?...niet aan mij besteed. Ik heb via m'n nieuwe casemanager waarschijnlijk toch een nieuwe "lead" gevonden, en dat heeft te maken met bepaalde klachten die ik al ruim 10 jaar heb, maar nooit echt werden opgepikt: Ik loop nu een korte tijd bij een psycholoog, maar dit dreigt nu te stranden omdat graven in mijn verleden ondoenlijk is, omdat dit simpelweg een te grote brei is om te ontwarren (de knoop is gewoon onontwikkelbaar/te groot en alles haakt in elkaar).
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 29-07-2016 02:30:55 ] | |
Luchtbel | vrijdag 29 juli 2016 @ 06:52 |
Weet ik niet. Ik had het over wat ik er over gezegd had. | |
Luchtbel | vrijdag 29 juli 2016 @ 07:06 |
Ik weet niet precies waar je geen wilt met je post. Ik weet echt wel dat depressie op verschillende manieren ervaren kan worden. Ik haalde mijn eerdere woorden over dat de verschillen tussen aan blije Gary en een negatieve Gary zo groot zijn aan en dat, dat iets is dat ik zelf niet herken maar ook heel opvallend vind. Ook omdat ik dacht hij medicatie slikte tegen angst en paniek en dat juist vaak niet O geschikt is als je stemming heel erg schommelt. Maar ik was niet zo snel met vragen. Dat is waarom ik het vroeg. Niet omdat je volgens mij maar op één manier ofzo depressief kan zijn. | |
magnetronkoffie | vrijdag 29 juli 2016 @ 10:14 |
Ja hehe! Eindelijk die kwijtschelding binnen ff wakker worden. Ja, ik had misschien ook niet jou moeten quoten, was nml niet echt een reactie op iets wat jij zei, was eigenlijk niet gerelateerd aan iets wat je zei, mijn excuus voor deze onduidelijkheid. [ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 29-07-2016 20:52:18 ] | |
Luchtbel | vrijdag 29 juli 2016 @ 11:12 |
Maakt niet uit. | |
Mathemaat | vrijdag 29 juli 2016 @ 11:35 |
In het algemeen gaat het beter. Maar ik kan nog sommige momenten behoorlijk kut voelen, zoals nu | |
magnetronkoffie | vrijdag 29 juli 2016 @ 12:12 |
Gelukkig . | |
ChildoftheStars | vrijdag 29 juli 2016 @ 12:19 |
OMG... tip: als je bij een afdeling eetstoornissen in behandeling bent, val dan nooit flauw tijdens de sessie. Ik heb daarna een kwartier lang kunnen vertellen en bevestigen dat ik echt heus waar had gegeten en dat ik echt heus waar op gewicht was en dat ze dat mochten controleren... *zucht* (stiekem was het ook wel grappig, echt de meest verkeerde plek om KO te gaan Nu op bed en uitzieken, want met koorts naar therapie gaan is niet handig) | |
_Hestia_ | vrijdag 29 juli 2016 @ 12:50 |
Ik zie het idd helemaal voor me ja. Doe maar rustig aan en beterschap Ik kan me niet zo goed concentreren op die lange posts. Reageer wel weer als het wat beter gaat. | |
zomie | vrijdag 29 juli 2016 @ 14:03 |
oei, zoveel posts en ik weet even niet waarop te reageren. Dus dan maar een voor wie t nodig heeft.... | |
Luchtbel | vrijdag 29 juli 2016 @ 20:45 |
Beterschap. En in de serie dingen die je nooit moet doen op een eetstoornisbehandelafdeling. Ik was op een gewone afdeling geneten, verder zelf even niet op gelet. Bleek er niet goed te zijn gemeten of het was verkeerd ingevuld, dacht ik dat ik het juiste gewicht had werd alles gecontroleerd bleek ik 2 cm langer (gewoon correct zoals op paspoort) en had ik nog niet het juiste BMI | |
Gary_Oak | zaterdag 30 juli 2016 @ 02:44 |
Ach, ik ben al zo lang depressief dat ik niet meer weet hoe intrinsieke motivatie eruitziet. Kan nergens meer van genieten, zelfs gamen niet. Ik was ook vroeger van de tweede stroming, maar hoe meer ik opboks tegen m'n kutstudie en hoe meer de dagelijkse dingen een aanslag worden op m'n energie, hoe minder ik het geloof. Hmmm, ik kan me ook wel vinden in jouw omschrijving van depressie. Ik Ervaar m'n leven als een gevangenisstraf. Dat vastzitten inderdaad. En zijn je klachten niet somatisch? Denk dat je eerder naar je huisarts moet als ik het zo lees. Oh ja, ik reageer hier heel traag op altijd. Vind het altijd vermoeiend om over m'n problemen te praten, doe dat al wekelijks genoeg. | |
Gary_Oak | zaterdag 30 juli 2016 @ 02:45 |
Bro hug. | |
bloempjuh | zaterdag 30 juli 2016 @ 15:38 |
F*ck my life. Na bezoek aan mega-drukke supermarkt (in opdracht van psych*) kwam ik thuis en stortte volledig in. Paniekaanval-heftigheid 200 op schaal van 1-100, zeg maar. Na een half uur was ik 'leeggehuild' en zit nu al een uur op de bank te hopen dat dit k*tgevoel ophoudt. *Opdracht: "ga tijdens spitsuur naar een grote supermarkt. Koop minstens drie dingen die niet op je lijstje staan en die je wél nodig hebt" Opdracht zelf ging prima. Maar voor vertrek twee uur zitten huilen en naderhand een inzinking. Niet tof | |
Luchtbel | zondag 31 juli 2016 @ 21:28 |
Dat is ook een heel grote opdracht Bloempjuh. Gaat het inmiddels weer een beetje? Ik heb over twee dagen een gesprek met de politie. Om iets te vertellen waar ik zeventien jaar geleden gedwongen ben om over te liegen. Voor mijn eigen verwerking. En omdat ik door mijn dissociaties de politie steeds tegen kom. Ik probeer te denken en te doen alsof het wel gaat. Voor zo lang als dat kan. | |
_Hestia_ | zondag 31 juli 2016 @ 21:44 |
Wat dapper dat je het toch gedaan hebt! Gaat het inmiddels weer een beetje? Jeetje, dat is ook heftig zeg! Maar heel goed dat je dit gaat doen voor je eigen verwerking. Helemaal als je de politie tijdens dissociaties tegen komt. Dan is het fijn als alles gewoon open en eerlijk op tafel ligt. Gaat er wel iemand met je mee om je te steunen? Veel succes | |
ChildoftheStars | zondag 31 juli 2016 @ 21:46 |
Wat dapper dat je dit aangaat *knuffel* Heel veel sterkte ermee... En je hoeft je niet voor te doen alsof alles goed gaat. Als het niet gaat, dan gaat het niet. Het wordt al zwaar genoeg zonder dat je jezelf zit te onderdrukken of af te straffen | |
Luchtbel | zondag 31 juli 2016 @ 22:01 |
Ik weet niet, als ik me nu toe sta om wat te voelen dan kan ik ws niks meer. Niemand heeft ook een idee wat dit voor uitwerking gaat hebben ivm de dissociaties en het kanten verhaal. Maar nu is het telkens ook weer zo dat als ik door politie van straat wordt geplukt dat ik dan ergens bang ben om mee te gaan omdat ik ooit gedwongen over gelogen heb. Overigens uiteraard niet over iets wat ik zelf gedaan heb maar wat iemand anders heeft gedaan. Wellicht komt er geruststelling. Wellicht wordt ik nu gehoord. Wellicht draai ik door. | |
_Hestia_ | zondag 31 juli 2016 @ 22:15 |
Ja dat is idd niet te voorspellen. Ik hoop idd dat je nu wel gehoord en gerustgesteld wordt. Maar vandaar ook mijn vraag in mijn vorige post of er iemand met je meegaat die je vertrouwt? Lijkt mij wel fijn mocht het toch niet goed gaan (wat ik niet hoop natuurlijk ) | |
bloempjuh | zondag 31 juli 2016 @ 22:28 |
Voor de goede orde: vandaag ouderwets helemaal NIETS gedaan. Geen dagelijkse opdrachten van psych, geen dingen buitenshuis.. alleen maar tv gekeken ter afleiding. Nu koppijn, maar even geen stress. Sterkte allemaal | |
Luchtbel | zondag 31 juli 2016 @ 22:41 |
Ja dat wel. | |
_Hestia_ | zondag 31 juli 2016 @ 22:42 |
Oké dat is fijn. En hopen dat dat laatste (doordraaien) niet gaat gebeuren dan | |
duracellkonijntje | zondag 31 juli 2016 @ 23:15 |
Vanaf nu echt begonnen om meer afstand te nemen van mijn ouders en zusje qua contact. Ik laat me niet langer leiden door schuldgevoel maar door m'n verstand in de intensiteit van het contact dat ik met ze ga hebben. Het is de goede beslissing, maar het wordt even wennen dit. Afstand nemen zal moeilijk zijn, schuldgevoel en neerslachtigheid is prominent aanwezig momenteel, maar ik weet dat het de enige en juiste keuze is voor me. Bedankt iedereen die me hier advies heeft gegeven over dit onderwerp hier de laatste weken. Ik ben jullie erg dankbaar en jullie hebben me echt over een belangrijke drempel in mijn leven geholpen! | |
ChildoftheStars | donderdag 4 augustus 2016 @ 20:23 |
*even huilend in een hoekje* Net een gesprek met mijn vriend gehad over alle dingen die ik in crisis en een psychoses heb gezegd en beweerd. Dit was heel confronterend met veel herbelevingen, maar het moest echt even besproken worden omdat hij ermee zat. Alleen leuk is het niet... Gelukkig is alles nu helder en goed, maar toch zit mijn hoofd een beetje vast in het verleden | |
kuolema | donderdag 4 augustus 2016 @ 20:27 |
Hoe is het gesprek gegaan? | |
magnetronkoffie | donderdag 4 augustus 2016 @ 20:29 |
Je hebt toen dingen gezegd die je niet meende? Zeg maar vanuit de chaos van je stemming van toen? Zoiets moet sowieso wel zwaar zijn, maar blijkbaar had hij wel behoefte aan opheldering? | |
ChildoftheStars | donderdag 4 augustus 2016 @ 21:46 |
De dingen die ik toen zei meende ik op dat moment, alleen zijn nu niet meer van toepassing. Al zijn het nog wel dingen waar hij zich erg zorgen om maakt. Dus omwille zijn geruststelling | |
magnetronkoffie | donderdag 4 augustus 2016 @ 21:57 |
Oké, duidelijk . | |
zomie | vrijdag 5 augustus 2016 @ 08:14 |
Knufff, probeer rust te vinden | |
ChildoftheStars | vrijdag 5 augustus 2016 @ 14:56 |
Vanochtend een ontbijtje op bed gekregen, omdat hij het niet eerlijk vond dat hij me zo hard confronteerde met die tijd en begreep dat ik vanuit wanhoop en ziekte rare dingen had gezegd. Die verwennerij was helemaal niet nodig, want hij heeft alle recht om me er naar te vragen (ook al kan ik me die periode amper herinneren). Hij is te lief voor mij | |
_Hestia_ | vrijdag 5 augustus 2016 @ 15:05 |
Ahw dat is lief van hem! Ook al was het niet nodig van jou Maar wel goed dat jullie dat gesprek gehad hebben. Ondanks de confrontatie en herbelevingen is de lucht nu wel wat geklaard. En juist zulke gesprekken verstevigen de band. Maar dat zit wel goed bij jullie volgens mij | |
Luchtbel | zaterdag 6 augustus 2016 @ 20:41 |
Ik weet het niet zo goed allemaal. Heel veel sorry van mijn kant, veel onrust (vooraf de GGZ receptioniste al overstuur gemaakt) Uitleg gekregen. Weet er niet meer veel van. En eigenlijk van daarna helemaal niet meer. Tot een beetje aan gisterochtend. Niet fijn. Ik voel me naar. Sindsdien ook twee keer door politie dwalend van straat geplukt enzovoorts. Ik weet het ook niet. | |
ChildoftheStars | zaterdag 6 augustus 2016 @ 21:06 |
*knuffel* | |
kuolema | zaterdag 6 augustus 2016 @ 22:32 |
Ik heb nogal last van faalangst vanwege een aanmeldopdracht voor een vak (ga weer verder met studeren). Vanavond moet ik het inleveren en ik heb geen controle meer over de stress. Het lijkt nu los van de opdracht te staan, maar mijn ratio weet wel dat dat niet zo is. Mijn hart slaat als een malle, continu, ik zweet me kapot en heb het koud. Zo gaat het al de hele dag (en de andere dagen dat ik een poging deed eraan te werken). Geprobeerd rustig te gaan liggen met kalme muziek, maar dat helpt niet. Dit typen maakt me wel iets rustiger, het vergt concentratie en leidt me dus af. Ik blokkeer door de spanning bij die opdracht en heb alleen vanmiddag maximaal een kwartiertje wat kunnen typen. Ik ben moe en weet niet wat ik moet doen. De deadline is de 14e maar ik heb hem voor mezelf vervroegd want anders blijf ik ermee bezig zonder vooruitgang en ik wil dit niet nog langer. | |
Droopie | zaterdag 6 augustus 2016 @ 22:35 |
heb je wel eens gedacht aan ademhalingsoefeningen?? Ik was ook sceptisch..maar in geval van nood werkte het toch wel verlichtend | |
kuolema | zaterdag 6 augustus 2016 @ 22:41 |
Af en toe ben ik even met mijn ademhaling bezig maar dat maakt geen verschil. Als ik er tijd voor wil nemen word ik juist gestrest omdat ik het gevoel heb dat ik met mijn opdracht bezig moet zijn. | |
Droopie | zaterdag 6 augustus 2016 @ 22:45 |
Naar buiten lopen en tot de 100 iedere stap tellen. | |
kuolema | zaterdag 6 augustus 2016 @ 22:46 |
Ik wil dat wel doen en dat helpt vast even maar dan kom ik terug en dan zit ik nog steeds met de opdracht. De druk is zo hoog, die krijg ik niet weg. Maar ik ga wel even naar buiten. | |
Droopie | zaterdag 6 augustus 2016 @ 22:48 |
Hou je rustig he ..knuffel | |
kuolema | zaterdag 6 augustus 2016 @ 23:00 |
Thanks. Even gelopen buiten. Mijn hart bonst trouwens niet meer zo hard sinds ik die post heb geschreven. Maar dit gaat gewoon niet lukken. En ik kan dat niet accepteren. | |
magnetronkoffie | zaterdag 6 augustus 2016 @ 23:27 |
Hoe probeer je zo'n 'brief' op te zetten? Kan je zeg maar het verloop vertellen? Even een hypothetisch voorbeeldje: Ik ben namelijk wel benieuwd welke stappen zich afspelen op het moment dat je probeert zoiets op te zetten (ik had hier vroeger ook moeite mee). Als ik iets lastigs schrijf, maak ik vaak eerst een lijstje van wat ik erin kwijt wil. Als ik voor een leeg wit oppervlak me zit leeg te staren en geen flauw idee heb hoe ik moet beginnen, zoek ik ook weleens een voorbeeld van iemand anders op. Die gebruik ik dan als een soort mal. Er zijn tig verschillende oplossingen voor tig verschillende oorzaken. Als je zenuwen juist eerder het probleem zijn, dan kan je beter kijken naar de oorzaak daarvan ipv bijvoorbeeld "schrijftrucjes" uit te proberen en toe te passen, want daarmee los je het eigenlijke probleem niet op. Weet je al welke punten je erin wilt zetten? edit: 't klinkt misschien heel logisch, maar deze dingen werken niet omdat ze de oorzaak niet wegnemen. Heb je zo rust gevonden en ga je er weer voor zitten om verder te gaan, dan komt alles gewoon weer terug...want het is nooit weggeweest (alleen zeg maar even vergeten vanwege de afleiding). Je hebt blijkbaar bij deze opdracht last van faalangst, waarom eigenlijk? En is dat terecht? [ Bericht 15% gewijzigd door magnetronkoffie op 06-08-2016 23:40:31 ] | |
magnetronkoffie | zaterdag 6 augustus 2016 @ 23:56 |
@kuo Krijg trouwens ook een beetje de indruk dat je deze 'blokkade' maar een stom iets vindt wat zeg maar "uit de weg geruimd dient te worden". Gewoon rechtdoor blijven gaan. Vroeger had ik last van dat ik sommige dingen maar niet voor elkaar kreeg. Ook een blokkade, maar dan niet per se met het schrijven van dingen, maar op andere vlakken (ook sociale zeg maar). Ik heb toen geprobeerd het te forceren en uiteindelijk ehm...werd het "muur 1 ikke 0" Dus toen besefte ik dat dit nooit ging lukken door alleen maar rechtdoor te gaan en te proberen alles weg te beuken. Uiteindelijk heb ik maar ingebonden en toegegeven dat ik deze sommige dingen gewoon niet kon (ook bijvoorbeeld dat ik ondersteuning thuis kreeg, maar ik had de GGZ ook jarenlang uitgesteld "want ik wilde alles zelf doen". Het is geen ramp om hulp van anderen te krijgen en ook al voelt dat wel rot (in mijn geval erg rot, was als een diepe nederlaag)...maar nu voel je je ook rot. En nu voel je je ook rot, met als belangrijkste verschil dat je nu -niet- verder komt. Wat is de oorzaak van deze blokkade/faalangst en waar ben je zo bang voor? | |
kuolema | zondag 7 augustus 2016 @ 00:00 |
Ik had een lijstje gemaakt met wat ik erin wilde zetten en daarna ging ik het uitschrijven. Het hoeft niet lang te zijn. Ik heb ook vaak dat ik helemaal niet weet hoe ik moet beginnen, niet weet wat er van me wordt verwacht, maar dat was nu niet zo omdat er al een leidraad in staat. Het is eigenlijk heel makkelijk, het is ook best overzichtelijk allemaal. Ik heb wel tekst staan, maar het is nog niet goed. Hoe verder ik kom, hoe minder ik kan veranderen dus wordt de druk steeds groter. Ik heb al vanaf het moment dat ik de opdracht kreeg dat ik gespannen word zodra ik eraan denk, als ik het dan open en het lees dan loopt de stress op tot een punt dat alles ehm ... uitvalt of zo. En dan kan ik niets meer. Ik kan niet meer bewust lezen, nadenken, me concentreren. Heb geen overzicht meer. Maar de spanning blijft. En dan ga ik andere dingen doen (ernaar blijven kijken heeft ook geen zin, is gebleken) en wordt die druk steeds groter. Ik heb steeds tegen mezelf gezegd dat ik het dan later wel weer probeer, probeer optimistisch te blijven. Maar elk moment dat ik van plan ben ermee bezig te zijn, gaat het weer hetzelfde. En ik heb dus wel iets geproduceerd, dus er zijn momenten dat het wel heel even lukt. De rest van de opdracht is wel 'af' (ik durf dat woord niet zo goed te gebruiken). | |
kuolema | zondag 7 augustus 2016 @ 00:08 |
Ik heb ook wel eens bij een verslag mezelf geforceerd om ernaar te blijven kijken, te blijven proberen. Ik werd steeds gefrustreerder en bozer en flipte. Dat werkt dus ook niet. | |
kuolema | zondag 7 augustus 2016 @ 00:18 |
Ja natuurlijk wil ik het weg hebben. En het probleem is dat niemand kan helpen. Ik moet toch echt zelf schrijven en heb het al van kinds af aan. Individuele faalangsttraining gehad, meerdere keren therapie waarbij het ter sprake kwam. Ik heb er gelukkig geen last meer van bij tentamens sinds ik van de middelbare school ben, maar weet niet hoe dat komt. Ik probeer vaak leuke afleiding te zoeken om te ontspannen of weg te lopen van de situatie en het daarna weer te proberen, dat heeft wel eens geholpen bij tentamens en sociale situaties, maar niet bij schrijfopdrachten. Ik word er zo wanhopig van. Denk elke keer 'ik ga het gewoon weer proberen, het kan.' Maar ik geloof dat niet echt. Ik geloof dat het kan, maar niet dat het gaat lukken. Het gaat fout. Steeds opnieuw. Ik heb de laatste jaren alleen maar gefaald. [ Bericht 2% gewijzigd door kuolema op 07-08-2016 00:25:50 ] | |
magnetronkoffie | zondag 7 augustus 2016 @ 03:41 |
Oké, dit stukje is helder. Het is nog niet goed? Of het is nog niet goed genoeg? Ik snap trouwens wel dat wanneer je steeds verder probeert aan een enkel ding dingen te verbeteren, dat dit steeds lastiger wordt, want naarmate het "affer" is, is er minder wat nog beter kan. Misschien zit ik nu even totaal de verkeerde kant op te denken, maar stel dat het zo is dat je probeert het steeds beter te maken en het lukt steeds minder goed (want op een gegeven moment is het zo goed, dat er niks meer aan te verbeteren valt. En als je toch een stukje verandert, dan klopt een heel stuk tekst daaromheen ook niet meer, moet dat ook weer veranderd/aangepast worden...een gebed zonder end), ben je dan niet eerder bang dat je (wat het verbeteren van je stuk(je) tekst betreft) gewoon niks meer kunt verbeteren aan je stuk(je) tekst? Ik weet nog wel dat wanneer ik vroeger iets creëerde (kon een tekening/schilderij zijn, of een tekstbestand met programmeercode, een zelfgemaakte missie voor een game, whatever), dat ik steeds maar weer bezig was om steeds meer en meer verbeteringen eruit te persen zeg maar (ik had dan meestal geen spanning, maar wellicht ook omdat ik het resultaat met niemand hoefde te delen), maar op een gegeven moment is er gewoon geen rendement meer voor de hoeveelheid moeite die ik erin steek en op zulke momenten sluit ik het af. Want ook al is het niet perfect, ik kan die tijd en energie veel beter steken in een nieuwe poging, in iets anders (desnoods een volgende creatie van mij). Maakt het bij jou uit of iemand jouw creatie wel of niet te zien krijgt? Ik herinner me trouwens nog wel dat wanneer ik op school een proefwerk aan het maken was, ik altijd bleef zitten en steeds opnieuw m'n antwoorden lezen en opnieuw uitrekenen, ook al had ik het proefwerk na een kwartier al "af". Ik bleef vrijwel al-tijd de volle 3 kwartier zitten zodat ik alles eruit kon halen, elk kleinste foutje eruit kon strijken, zelfs bezig met m'n antwoorden opnieuw overschrijven, maar dan met een ...leesbaarder handschrift. Weet niet of je hier wat mee kan. Dit heb ik ook veel ervaren, maar dan vaak met andere dingen (ook sociale) en ik noemde dit op een gegeven moment maar "forceren", want dat is uiteindelijk wat ik probeerde. Maar er valt gewoon niet doorheen te beuken. Onmogelijk, niet te doen. M'n lichaam en geest weigeren dan gewoon om met me mee te werken. En zelfs als ik zo dan "iets" voor elkaar kreeg (bijvoorbeeld omdat ik werd gedwongen of door iemand geforceerd werd), was het sowieso nooit bevredigend, want het was niet van mij en ik voelde me na afloop slecht. Bij mij was het een soort weerzin of afschuw. Soms weet ik dat ik iets beter wel kan doen (dat ik iets moet doen), maar wanneer ik dit (al dan niet onbewust) totaal niet wil, dan houdt het gewoon op (tenzij ik gemotiveerd raak en het echt uit mezelf wil doen, niet dat ik het van mezelf moet doen). Proberen optimistisch te blijven, voelt dat niet wat kunstmatig aan? Ik snap dat alleen al de gedachte daaraan al als een wurggreep kan aanvoelen, iets in je vind "iets" wat met die opdracht te maken heeft afschuwelijk of walgelijk ofzo. Het is iets interns. Waarom durf je dat woord niet te gebruiken? | |
magnetronkoffie | zondag 7 augustus 2016 @ 03:54 |
Werkt voor mij dus ook niet (heb ik toennet al wat over geschreven). "Iets" in jou wil het niet. Ik zou niet weten wat het anders kan zijn, tenzij je bij falen van je opdracht (al dan niet gruwelijk) gemarteld zou worden oid. Werd je zo hardhandig aangepakt als iets niet helemaal goed was of als je iets niet deed zoals het van iemand anders had gemoeten? Wel apart dat het bij tentamens van na je middelbare schooltijd (correcte spelling?) ineens verdwenen was. Kan dat iets te maken hebben met de manier waarop je je tentamens inleverde of met de persoon die jouw werk moest nakijken? Het is helemaal niet zo gek dat je dit niet echt gelooft, want blijkbaar is dit probleem heel reëel voor je, ik kan moeilijk iets gaan geloven waarvan ik toch weet dat het niet klopt. Dit stukje "Ik heb de laatste jaren alleen maar gefaald." zou je trouwens best wel wat meer mogen nuanceren, want je hebt de laatste jaren meer gedaan dan alleen maar falen. edit: Ik bedenk me trouwens net dat wat dat schrijven betreft, ik sowieso graag wil dat het "gewoon klopt". Vandaar ook dat ik geregeld zelfs uren nadat ik een post op fok heb geplaatst, nog een edit doe als ik zie dat iets toch nog iiieeets beter kan. (en soms zelfs niet na uren, maar na dagen ). Wel een toepasselijk slot zo, voordat ik straks m'n nest in duik . [ Bericht 4% gewijzigd door magnetronkoffie op 07-08-2016 05:14:21 ] | |
Gary_Oak | zondag 7 augustus 2016 @ 08:13 |
De laatste frame ... Als ik zo'n dag heb waar er allerlei kleine dingen misgaan. | |
zomie | zondag 7 augustus 2016 @ 09:35 |
Dat is iets wat jij vind, maar is het ook echt zo? Ik denk dat je daar veel kan winnen. Blijven praten (hier, elders, whatever) om te proberen dat beeld meer op de werkelijkheid te laten lijken. Sterkte. | |
zomie | zondag 7 augustus 2016 @ 09:36 |
Die laatste ja.... dat kan ik heel goed | |
ChildoftheStars | zondag 7 augustus 2016 @ 21:13 |
Voor het eerst sinds de opname en alle ellende een druk bezorgd evenement bezocht. Het was heel leuk, alleen ik ben nu compleet overprikkeld en moe. En dan moet ik morgen helpen met een verhuizing. Een kleine o...help | |
zomie | zondag 7 augustus 2016 @ 21:31 |
Onder een kleedje op de bank en lekker even bijkomen dan Ik ken het ja, overprikkeling... | |
magnetronkoffie | maandag 8 augustus 2016 @ 06:13 |
Is die laatste op zichzelf eigenlijk niet eerder een probleem met eigenwaarde i.p.v. depressie? (ik snap trouwens wel dat er wel een link tussen deze 2 is) Hoe is 't nu trouwens met je Gary? | |
magnetronkoffie | maandag 8 augustus 2016 @ 06:17 |
Vetgedrukte heb ik eigenlijk vaker wel dan niet als ik ergens heen ben gegaan waar "veel" mensen zijn en ik na zeg maar een dagdeel weer thuis kom, helemaal overprikkeld maar meestal wel (erg!) tevreden . Het lijkt me trouwens wel ergens supervreemd om na zo'n lange tijd "ineens" weer met zulke dingen bezig te zijn (na al dat gedoe van je van zeg maar het afgelopen jaar), heb je dat ook een beetje als "onwerkelijk" ervaren? Een beetje als een droom? (kan dit moeilijk precies verwoorden, mijn excuus daarvoor) Sterkte trouwens met je verhuizing, ben blij dat ik niet in jouw schoenen sta (want verhuizingen ). | |
magnetronkoffie | maandag 8 augustus 2016 @ 06:20 |
Ik vind je trouwens wel heel goed met woorden . Helaas alleen de laatste tijd komt het er niet meer van (ik heb Tetris bijvoorbeeld ook al een lange(re) tijd links laten liggen, want ik heb er op de 1 of andere manier gewoon even geen 'ruimte' meer voor). | |
zomie | maandag 8 augustus 2016 @ 07:55 |
thanks | |
Gary_Oak | maandag 8 augustus 2016 @ 17:52 |
Hmmm, nee. Meer zo'n gevoel van: al die kleine kutdingetjes die vandaag gebeurd zijn,ik wil dan gewoon even verdwijnen, snap je. Vooral als ik zo'n dag heb waar ik alles uit m'n handen laat vallen. Nu best wel kalm en onverschillig. Maar is een kwestie van een maand of twee voordat ik weer in een episode van een week kom. Daar? | |
magnetronkoffie | maandag 8 augustus 2016 @ 22:31 |
Hmm...hoe herkenbaar Echt bijna letterlijk zoals je het hier beschrijft. Episodes. Zit er een patroon in? Zo ja, enig idee welke dingen er van invloed op lijken te zijn, afgezien van de tijd? Daar? | |
kuolema | maandag 8 augustus 2016 @ 23:41 |
Nee het is echt nog niet goed. Zo kan ik het niet inleveren. Naja, praktisch gezien kan het wel maar aangezien ik mezelf dan voor schut zet én niet word toegelaten, kan ik het beter niet inleveren. Ja. Maar ik heb er toch ook last van als ik weet dat niemand het te zien gaat krijgen. Dat het er staat, dat het bestaat vind ik al te erg. Op de middelbare school werd ik een keer in een apart lokaal gezet in de pauze. Ik werd gedwongen mijn schetsen voor kunst (creatieve vakken waren het grootste probleem w.b.t. blokkeren) die pauze te maken, er werd gedreigd met een schorsing als ik dat niet zou doen. Dat is een van de meeste vernederende en verschrikkelijke dingen die ik daar heb meegemaakt. Maar ... ik deed het. Dus blijkbaar werkt het wel bij mij. Uiteraard heeft dat het probleem niet opgelost. Volgens mij stuurde de docent me daarheen, maar ik ben er vrij zeker van dat hij dat in opdracht deed van de vertrouwenspersoon. Ik was bang voor haar Ik hoop toch wel een andere oplossing te vinden dan dwang en dreiging . Ik denk eigenlijk niet dat er een oplossing is. Ja, zoals ik al zei, ik geloof er niet echt in. Maar ik wil het zo graag, daarom blijf ik het proberen. Ik vind de opdracht niet walgelijk, maar alles wat met mij te maken heeft, dus ook alles wat ik produceer. En dat woord durf ik niet te gebruiken omdat dat misschien zou kunnen suggereren dat het goed is of perfect, terwijl dat niet zo is. Het is niet echt af, want het is niet perfect. Maar het is wel inleverbaar. Ik weet het niet. Ik wil niet falen, maar als ik niets doe of inlever faal ik ook dus dat verklaart het niet helemaal. Nee. Wat me erg heeft geholpen was dat voor het eerste tentamen op de universiteit een voorbeeldvraag werd getoond. Ik wist niet wat ik moest verwachten want alles was nieuw, dus was al zenuwachtig voor dat moment Maar toen ik het zag was ik meteen opgelucht, dacht 'oh als het zo makkelijk is gaat het wel lukken'. Verder dacht ik bij het maken van de tentamens aan hoeveel medestudenten ik had en dat mijn eventueel ontzettend domme antwoorden vast niet zo zouden opvallen. Dat hielp ook wel. Maar daarvoor, toen ik vavo deed, ging het ook al beter. Terwijl de situatie daar leek op die van de middelbare school en ik denk ook niet dat voorgaande alles verklaart. Wat de studie betreft heb ik echt alleen maar gefaald. En dat is een van de belangrijkste dingen in mijn leven. Op andere vlakken doe ik ook van alles fout, dus ik heb niets om het te compenseren. Editten doe ik ook vaak, kan ook niet omgaan met een fout die ik niet meer kan verbeteren als de edittijd verstreken is. Of als ik al gequote ben. Fok!ken is mijn exposuretherapie Serieus. Soms wil ik ergens graag op reageren maar dan lukt het niet en soms geef ik het dan op. Dat vind ik zo jammer. Ja, zo herkenbaar! Als de grootst mogelijke faalhaas ooit bij een psycholoog of goedbedoelende vriend komt zal hem nog worden verteld dat hij dat helemaal niet is want ´Je durft wel helemaal alleen te lopen! En hé, je kan ook binnen een kwartier je veters strikken! Wat knap zeg! Je hebt een mailtje gestuurd van maar liefst 12 woorden en er slechts drie uur over gedaan. Echt helemaal fantastisch!´ Zucht ... Natuurlijk zijn er wel dingen waar ik niet in faal, dat geldt voor iedereen. Maar daar red ik het niet mee. De dingen die belangrijk voor me zijn lukken niet. Ik kan doorgaan met proberen en falen, mezelf dat leed aan blijven doen en blijven hopen dat het toch een keer goed gaat. Maar ik heb daar de energie niet meer voor. Ik ben zo moe van de stress en teleurstellingen. Ik wil dat niet meer. Of ik moet mijn eisen bijstellen (wat ik regelmatig te horen krijg). Die zijn al niet hoog. Dan moet ik alles wat ik graag zou willen, loslaten. Dan staat het écht vast dat ik een mislukking ben, omdat ik het heb opgegeven. Dat kan en wil ik ook niet. Dan heb ik nog weinig om voor te leven. [ Bericht 0% gewijzigd door kuolema op 09-08-2016 00:04:22 ] | |
kuolema | maandag 8 augustus 2016 @ 23:53 |
Oh Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, behalve: sterkte . | |
Droopie | dinsdag 9 augustus 2016 @ 00:04 |
Kuolema, er zijn veel users die de lat laag hebben en het wel best vinden.. Jij probeert er alles uit te halen wat er in zit.respect. Je valt af en toe, maar op de lange duur kom je iig vooruit ipv. dat je blijft hangen in een slachtofferrol met dat niets kan of niets mogelijk is. | |
magnetronkoffie | dinsdag 9 augustus 2016 @ 00:11 |
@Kuo Ik quote je maar even niet . Ik heb je post gelezen, je legt het nu echt heel helder uit, echt superhelder! Ik zie ook meerdere aanknopingspunten en krijg dan gelijk al de neiging om te gaan tikken, marreh..ik ben vanmiddag vrijwel de hele dag op pad geweest en weet uit ervaring dat ik nooit iets goeds ga tikken nu. Ik heb hem goed gelezen, vind je het goed als ik er morgen op ga reageren? Hij is echt superhelder. Gewoon...super..zoiets Ik ben brak I'll be bak | |
Gary_Oak | dinsdag 9 augustus 2016 @ 04:28 |
Ik heb geen flauw idee, man. Ben langzamerhand gaan geloven in seizoenen. Is onvermijdelijk lijkt het wel. Nu heb ik net zo'n episode gehad en ben ik weer langzaam uit het dal aan het klauteren. Maar ik weet zeker dat als ik over drie weken weer ga studeren dat ik weer terugval, alleen dat het dan moeilijker wordt (vanwege die kutstudie dus). Afgelopen drie weken waren ook heel surrealistisch. Kon die eenzaamheid niet verdragen en liep 's nachts maar in m'n eentje aangeschoten rond op straat. Ik bedoel hoe het daar gaat met jou. | |
magnetronkoffie | dinsdag 9 augustus 2016 @ 12:03 |
Het werkte hier alleen maar vanwege de extreme externe druk. Forceren op deze manier werkt (uiteindelijk) niet, omdat dit geen leren maar dresseren is (het heeft het probleem niet opgelost). Walgelijk dat er vanuit een school zoiets is gedaan. Wat hebben je ouders hiervan gezegd? Want dit is een best abnormale gang van zaken voor een school. Schijnbaar was die angst voor die vertrouwenspersoon wel terecht. Het zou op zich kunnen dat als je het niet inlevert, niemand jouw werk hoeft te zien en dat dat een motivator voor je kan zijn om zeg maar jezelf (al dan niet onbewust) tegen te werken (om te voorkomen dat je zeg maar je 'schandelijke' product verspreidt zonder dat het je wat oplevert). Hoe weet je zo zeker dat je met dat wat je nu hebt, niet toegelaten zou worden? Staan er nu soms echt letterlijk maar 12 woorden ofzo? Als dat laatste zo is, dan denk ik dat ik je sowieso wel gelijk geef . Herkenbaar. Ik ben geregeld bezig met games modden en hierbij werk ik o.a. veel met tekstbestanden. Maar ik merk dat ik beter kan leren met voorbeelden dan met een (al dan niet ellenlange) uitleg. Dan hoef ik dit alleen maar op m'n eigen manier na te doen, dan heb ik een duidelijk kader van hoe het zeg maar moet. Maar het was wel een andere situatie waar je blijkbaar minder 'geblokkeerd' raakte. Jij hebt echt geen blad voor de mond en kan schijnbaar ook vrijuit denken en redeneren, zolang je maar niet 'gehinderd' wordt en je je in een relatief veilige omgeving bevindt. Tis bij jou een beetje gewoon "*KRAK* en toen stond alles stil....." (kan uiteraard ook meerdere blokkades parallel aan elkaar hebben die zich gaan opstapelen). En wat daarna gebeurt, lijkt bij jou meer op een soort interne touwtrekwedstrijd (alsof je tegen een muur duwt, de muur duwt gewoon net zo sterk weer terug). Niet zo gek dat je de hele tijd moe bent, zelfs als dit je enige probleem was geweest. Ik weet tegenwoordig ook niet altijd wat ik neer moet tikken, maar het meeste doe ik op gevoel en ik heb me in de loop der tijd talloze keren gecontroleerd kwetsbaar opgesteld. In het begin had ik hier veel meer moeite mee (niet zoveel als jij denk ik), maar ik heb d.m.v. trial&error geleerd om er toch wat van te kunnen bakken nu. Mag ook wel met dat enorme postaantal van mij . Mijn exposuretherapie was fok!meets en het fokken rondom de meets, wat ging dat moeizaam de eerste jaren (was zonder kalmeringsmiddelen al helemaal best kansloos). Ik ben dan niet bang om te falen en heb (gelukkig) ook geen gebrek aan lef, maar heb wel de neiging dingen perfect te willen, steeds kleine details verbeteren, dingen efficiënter maken (dit laatste vind ik nog steeds moeilijk). Steeds verder willen perfectioneren, ook al heeft dat rationeel gezien nog maar heel weinig rendement. Die neiging is wel goed om te vormen tot iets bruikbaars. Chatten gaat je verder best goed af, terwijl er dan wel mensen zijn die het kunnen zien/lezen. Misschien omdat dit om kleinere lappen tekst gaat? Of omdat het meer vertrouwd is? Hoe goed ben je eigenlijk in het maken van bijvoorbeeld schema's (dus zeg maar schematische info i.p.v. info in de vorm van zeg maar letters, woorden en zinnen)? Loop je daar tegen vergelijkbare problemen aan (meer/minder problemen)? O god, vreselijk Aan dit soort gedrag heb ik echt een gruwelijke hekel . Er staat tegenwoordig zelfs in mijn behandelplan dat (ongeacht de omstandigheden), hulpverleners niet (nooit!!!) moeten proberen om dit soort dingen bij me te doen, want dan is het best mogelijke resultaat dat ik doe alsof ik het nooit gehoord heb (maar gewoonlijk ga ik zoiemand vrijwel meteen wantrouwen (en nog wat andere negatieve dingen), zeker als dit bij de persoon die dit bij me doet niet om een incident gaat). Wat zou je allemaal graag willen en welke dingen lukken er (afgezien van je studie) allemaal nog meer niet? Zijn er dingen die je in het verleden graag wilde en waarbij het je gelukt is die te krijgen? En zijn er dingen die in het verleden niet lukten en nu wel lukken en waar je ook wel trots op kunt zijn? Kan je überhaupt wel trots op jezelf zijn?
Als ik deze gegevens combineer met een aantal dingen uit je pohi (ik ben express heel erg beknopt hier), dan zou ik kunnen concluderen dat je jezelf walgelijk vindt en dat dit je heel erg/bovenmatig bezighoudt. Klopt dit? Verder lijk je als de dood te zijn dat je door iemand gekwetst wordt (en al helemaal als dit voor jou onverwachts gebeurt), maar weet niet in hoeverre dit in verband staat met het al dan niet jezelf walgelijk vinden (maar meehelpen zal het in dit geval sowieso niet). [ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 09-08-2016 18:49:52 ] | |
Luchtbel | dinsdag 9 augustus 2016 @ 18:51 |
Thanks. Sorry maar het lukt me niet de lange stukken te lezen. Weet je zeker dat het vooral faalangst is wat je nekt? Ik dacht dat ook altijd dat faalangst het grootste probleem was bij mij bij zulke dingen. Maar gebleken is dat ik eigenlijk vooral blokkeer doordat ik mezelf ook veel niet gun. Dan liep ik dus al van te voren vast omdat er weleens iets positiefs zou kunnen gebeuren zeg maar. Het heeft alle gevoel en kenmerken van faalangst, alleen de basis was anders. Ik zeg niet dat het bij jou ook zo is, maar je weet nooit...en de aanpak ervan is wat anders dan faalangst aanpakken. | |
magnetronkoffie | dinsdag 9 augustus 2016 @ 18:53 |
@Luchtbel, zou je hier misschien wat meer over willen vertellen? | |
Luchtbel | dinsdag 9 augustus 2016 @ 19:05 |
Ik wil wel maar ik weet niet zo goed hoe. | |
magnetronkoffie | dinsdag 9 augustus 2016 @ 19:07 |
Geeft niet, misschien dat iemand anders hier wel een naampje voor heeft of hier meer van weet. Ik weet het zelf ook niet, maar het klinkt wel heel logisch . En misschien heeft het helemaal geen naampje, zoals de non-negatieve variant van "piekeren" tot zover ik weet geen naampje heeft, terwijl ie wel gewoon bestaat . | |
Luchtbel | dinsdag 9 augustus 2016 @ 19:14 |
Het is ook niet iets dat ik zelf reeds succesvol heb afgesloten Ik zal mijn laptop zo even pakken en een poging tot verduidelijking doen. | |
Droopie | dinsdag 9 augustus 2016 @ 19:15 |
.. [ Bericht 99% gewijzigd door Droopie op 09-08-2016 19:16:29 ] | |
Droopie | dinsdag 9 augustus 2016 @ 19:16 |
Laat ook maar, geen zin om oude wonden open te maken vanavond 😏 [ Bericht 45% gewijzigd door Droopie op 09-08-2016 19:22:36 ] | |
Luchtbel | dinsdag 9 augustus 2016 @ 19:20 |
Huh? Wat heb ik je gedaan? | |
Droopie | dinsdag 9 augustus 2016 @ 19:22 |
Nee jij niet hoor.. Was mijn eigen wond Wou wel op jouw post reageren.. Sorry als het zo overkwam | |
magnetronkoffie | dinsdag 9 augustus 2016 @ 19:23 |
Ohh, super dat je dat wilt doen! | |
Luchtbel | dinsdag 9 augustus 2016 @ 19:24 |
Maakt niet uit joh. Ik vroeg me alleen af waar in jouw verleden ik voor kwam en waarom ik het niet wist | |
Luchtbel | dinsdag 9 augustus 2016 @ 19:53 |
Sorry. Dit wordt niks. | |
magnetronkoffie | dinsdag 9 augustus 2016 @ 20:34 |
Maakt niet uit, je hebt het geprobeerd en je had goede intenties, dank voor het proberen in elk geval en dank dat je me hier (al dan niet direct en/of bewust) attent op hebt gemaakt . | |
Desiler | woensdag 10 augustus 2016 @ 09:12 |
Heb je al een beetje zin in maandag gozer? | |
zomie | woensdag 10 augustus 2016 @ 09:15 |
Blijven proberen en nooit je droom opgeven, 1000x vallen is niet erg als je maar 1001 keer opstaat. Ik hoop echt voor je dat het beter word, dat verdien je echt wel | |
Bierkrat69 | woensdag 10 augustus 2016 @ 11:26 |
Zijn er hier mensen die ervaring hebben met een stemmingsstabilisator? Ik heb diverse AD geprobeerd maar niets helpt namelijk, ik zie dit als mogelijk optie. De pieken en dalen wisselen elkaar af. Ik ken mezelf langer en weet dat dit zometeen in de herfst vast anders zou zijn. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen. | |
magnetronkoffie | woensdag 10 augustus 2016 @ 11:33 |
Als je last hebt van een winterdip, dan kan je overwegen vitamine D bij te slikken. Mijn vitamine D-spiegel was zelfs in hartje zomer (wat) te laag (je kunt een bloedtest hiervoor laten doen). Voor mij lijkt dit geholpen te hebben (ik slik overigens 20mg/dag). | |
Bierkrat69 | woensdag 10 augustus 2016 @ 11:38 |
20mg vitamine D? Wat voor soort tabletten zijn dat dan en helpt dit voor jouw en hoelang slik je dit? Het probleem is als ik een depressie heb durf ik de deur niet meer uit, dit wil ik dus voorkomen. Ik heb geen idee of het toeval is maar heb er bijna ieder jaar last van. Alleen nu de laatste jaren ook in de lente/zomer toevallig dat je het ook benoemd. | |
magnetronkoffie | woensdag 10 augustus 2016 @ 11:42 |
Gewoon witte uit een potje. Ik gebruik die van de Etos (200 stuks voor ¤3 ongeveer). Zoals ik al zei, voor mij lijkt dit geholpen te hebben. Ik weet dit niet helemaal zeker, want ik gebruik het nog maar iets van een jaar (1 winter dus). Als je er in de winter sowieso meer last van lijkt te hebben, kan dit een aanwijzing zijn dat het idd om vitamine D-gebrek gaat. | |
bloempjuh | woensdag 10 augustus 2016 @ 11:59 |
Dit soort vitaminegebreken moet je wel even via je huisarts spelen. Het is niet echt goed voor je om random pillen te slikken.
| |
magnetronkoffie | woensdag 10 augustus 2016 @ 12:04 |
Klopt, maar dit leek me ook wel een logisch gegeven, aangezien een bloedtest sowieso via de HA of psychiater gaat (evenals depressie) en ik pas begon met slikken toen na een bloedtest ook daadwerkelijk bleek dat mijn vitamine D te laag was (ik wil niet voor niks gaan slikken, ben een beetje anti-pillen wat dat betreft). | |
Bierkrat69 | woensdag 10 augustus 2016 @ 12:07 |
Ik ben er niet zeker van of het daardoor komt. Bij mijn vorige depressie heb ik een bloedtest laten doen, hier kwam niets vreemd naar voren. Dat zal ik dan toch wel gehoord moeten hebben? | |
magnetronkoffie | woensdag 10 augustus 2016 @ 12:19 |
Ik had al enkele tientallen jaren last van depressieklachten en bij mij hebben ze de vitamine D pas vorig jaar voor 't eerst gemeten, nadat ik daar zelf expliciet om gevraagd had. Het was bij mij in elk geval niet standaard en ik liep toen al jaren bij de GGZ. Ik hoorde toen dat het pas sinds kort wat meer in beeld kwam, het vitamine D verhaal, dus het zou heel goed kunnen dat je daar ook nooit op bent getest (nooit zomaar ergens vanuit gaan, das wel een ding wat ik heb geleerd als het om omgang met mensen gaat). | |
Elvi | woensdag 10 augustus 2016 @ 12:26 |
Je kan ook je B12 laten checken. Dat heb ik ook laten doen. Ik wacht nog op de uitslag. | |
Bierkrat69 | woensdag 10 augustus 2016 @ 12:50 |
Dank ik ga het eens laten testen. Het is wel zo dat ik ook problemen heb met andere dingen. (loslaten, prive situatie, stress, werk niet kunnen volhouden, weinig energie en ook veel pieken en dalen dus) Vandaar de optie stemmings stablisator | |
bloempjuh | woensdag 10 augustus 2016 @ 12:56 |
Ik had trouwens in de winter ook een vitamine D-tekort.. na een kuurtje ging het een paar weken beter en toen stortte ik volledig in. Het is dus zéker geen wondermiddel | |
magnetronkoffie | woensdag 10 augustus 2016 @ 13:07 |
Is goed . Alle kleine beetjes kunnen helpen om je net wel over die drempel te krijgen, zeker als het structureel helpt voor zeg maar de wat langere termijn en dit positieve effect langdurig aanwezig blijft. Zelfs als je na een maand nog niks merkt, een jaar lang structureel een klein beetje kan al een veel groter (positief) verschil uitmaken en dat verschil stapelt zich op, net zoals structureel negatieve dingen dat op negatieve manieren kunnen doen . Vaak ben je je daar niet eens meteen bewust van. Ik weet niet precies wat je met stemmingsstabilisator bedoelt, is dat meer een manisch-depressief ding (zoals Lithium)? | |
magnetronkoffie | woensdag 10 augustus 2016 @ 13:09 |
Waarom deed je een kuurtje van maar een paar weken? Vitamine D-gebrek is een structureel iets (dacht ik) en moet je voor veel langere tijd blijven gebruiken (had iets met een spiegel te maken ofzo?). Heb je voordat je aan je kuurtje begon en nadat je was ingestort je vitamine D nog laten testen? Zo ja, wat bleek daaruit? | |
zomie | woensdag 10 augustus 2016 @ 13:20 |
Bijna heel NL heeft een vit D tekort in de winter, dit omdat de zon dan gewoon te ver weg staat. Ik neem het ook in de winter, ook om meer energie te krijgen. Als je niet teveel neemt dan kan het geen kwaad | |
Bierkrat69 | woensdag 10 augustus 2016 @ 13:26 |
Thnx. Ik heb het toevallig al wel in huis. Heb het ook een paar dagen geprobeerd maar merkte niet direct effect ervan. Kan door mijn ongeduld komen, ook verschilt het natuurlijk per mens. Een AD merkte ik de volgende dag al resultaat, helaas na het stoppen en het hergebruik hiervan is het resultaat nooit meer terug gekomen zoals toen. (alleen de bijwerkingen) | |
Bierkrat69 | woensdag 10 augustus 2016 @ 13:27 |
Ja dat is Lithium of alternatieven die daarop lijken. | |
zomie | woensdag 10 augustus 2016 @ 13:27 |
Bij AD kan het eigenlijk niet na een dag, dus misschien was dat toch wat anders. Heeft min 2 weken nodig om iets te gaan doen. Vit D moet je ook een paar weken de tijd geven. | |
Bierkrat69 | woensdag 10 augustus 2016 @ 13:32 |
Ik kreeg er een heel onrustig gevoel van (wat ik toen ervoer als energie overschot) Hierdoor ging ik toen sporten... Het zal een combinatie van factoren zijn geweest denk ik. Het was ook mijn eerste keer dat ik zelf hulp zocht, vertrouwen had ik erin etc. etc. Later had ik het weer gebruikt nadat ik een jaar gestopt was toen merkte ik het weer na 1 dag al zonder te sporten, alleen de positieve stemming bleef uit. Bij andere AD's had ik eigenlijk helemaal geen gevoel dat het iets deed... (positief dan) | |
bloempjuh | woensdag 10 augustus 2016 @ 13:39 |
Uit bloedtest vooraf bleek een tekort, na de kuur weer getest en toen was het okee. Sinds instorting niet meer getest (maar heb ook geen zin in extra medische kosten..) voel me lang niet zo moe e.d. als met het vitaminetekort. | |
kuolema | woensdag 10 augustus 2016 @ 13:52 |
Nee doe maar niet, dan ga je dood. | |
magnetronkoffie | woensdag 10 augustus 2016 @ 13:53 |
Om precies te zijn, komt dit doordat de zon te schuin op de dampkring staat en het licht daardoor een te lange periode door de dampkring moet voordat het de grond (of je huid) raakt en de lichtkracht niet meer over een bepaalde drempelwaarde heen komt waardoor je vitamine D productie niet kan "ontbranden" zeg maar . Daar heb ik geen (persoonlijke) ervaring mee, dus kan je daar niks zinnigs over vertellen wat je denk ik niet al wist. Ik merkte wel al meteen wat na een dag: Namelijk de bijwerkingen ( ) en na maanden was er niks bij gekomen, ik had alleen maar de bijwerkingen en voor de rest had ik niet de indruk dat het m'n stemming beter maakte (echt totaal niet, de abilify deed tenminste nog -wat-). Vit D moet je idd langere tijd een kans geven . Ik dacht dat je tijdens je kuur was ingestort, daar je impliceerde dat vitamine D geen wondermiddel was juist vanwege die instorting na aanvang van je kuur. Je moet voor jezelf uitmaken of de medische kosten opwegen tegen de eventuele voordelen. Ik merk wel "een" verschil met alle voorgaande jaren, maar kan niet uitsluiten dat andere factoren ook nog een (positieve) rol hebben gespeeld. | |
magnetronkoffie | woensdag 10 augustus 2016 @ 13:56 |
Ehh...fuk, je hebt gelijk Alle bovenstaande wat vitamine D betreft, had µg en niet mg moeten zijn, Bierkrat! Snel uitspugen! | |
Bierkrat69 | woensdag 10 augustus 2016 @ 14:12 |
Ik zag het ook pas vorige week hoor van die stemmings stabilisator, er stond ook bij dat het gebruikt word om af te kicken of als AD's niet werken. (in dat foldertje) Ik dacht gelijk dat is wel een goede vraag voor het forum. De AD's heb ik nu geprobeerd ik ga van de moderne varianten niets meer proberen. De bijwerkingen zijn voor mij te heftig (ik ben hoog-gevoelig) ik kwam dus ook niet op de gebruikelijke dosis die zinvol was volgens mijn psychiater, die nu overigens met pensioen is. Ik slikte bijvoorbeeld Lexapro 10 mg hoger kwam ik niet. De vitamine D tabletten ga ik nog eens proberen waarschijnlijk. Uiteraard niet 20 mg. hahaha | |
magnetronkoffie | woensdag 10 augustus 2016 @ 14:22 |
Ik slikte ook Lexapro en het deed niks (goeds) voor me. Daar bovenop moest ik (vanwege de lexapro en omdat ik nog een ander middel nam ofzo?) wel verplicht elk jaar een hartfilmpje laten maken, waar elke keer weer uit bleek dat er niets met m'n hart aan de hand was (maar wel elke keer vroeg opstaan en dan met die stomme dopjes op m'n borst en overal draadjes ). Maar wellicht zou je wel veilig 20mg kunnen slikken als het om een hypothetische "vitamine D 20mg retard"-tabletje zou gaan, waardoor je D spiegel een heel jaar lang door gereguleerde afgifte op een constant goed niveau blijft (zou je evengoed nog een hogere dosis D krijgen dan 20µg, maar zal in elk geval nog steeds niet dodelijk zijn ). | |
Bierkrat69 | woensdag 10 augustus 2016 @ 14:30 |
Ik heb geen een keer een hart filmpje laten maken. Wel vroegen ze hoe het ging enzovoort... beetje op de ouderwetse manier waarschijnlijk nog. Ik heb het ook geen jaren geslikt. Lythium is trouwens ook niet het best voor je lichaam daarom bestaan er alternatieven. Alsnog ik heb het nu wel nog in huis dit jaar dat Lexapro (via huisarts geregeld) maar toen ik eraan begon werd ik nog vermoeiender dan ik al was ik sliep s'middag's, sinds ik gestopt ben gelijk die volgende dag voelde ik me weer beter. haha Nu weet ik dus ook waarom mijn Psychiater zei dat ik het voor het slapen moest in nemen. Nou ja kortom het zou voor mij gewoon prettig zijn als het ook eens een jaartje normaal kan gaan [ Bericht 0% gewijzigd door Bierkrat69 op 10-08-2016 14:44:59 ] | |
Gary_Oak | woensdag 10 augustus 2016 @ 18:23 |
#420 | |
Desiler | woensdag 10 augustus 2016 @ 18:31 |
#blazeitfgt | |
magnetronkoffie | woensdag 10 augustus 2016 @ 18:37 |
Ik weet niet waarom dit in D&A staat...marreh...was dat die gratis LSD-shooter die zoveel herrie maakte? | |
Gary_Oak | woensdag 10 augustus 2016 @ 18:49 |
Weet niet waar je het over hebt, man. Maar ga met 'm wat toeters roken binnenkort. Maar goed, deze reeks heb ik in het verleden al vaker in een drugstopic omgetoverd, dus laat ik dat maar niet meer doen. | |
Kamina | woensdag 10 augustus 2016 @ 19:07 |
420 is code voor wiet. Het tijdstip is tijd om wiet te roken. 20 april is internationale wiet-dag. Overigens is het niet verstandig om wiet te roken als je depressie gevoelig bent. | |
magnetronkoffie | woensdag 10 augustus 2016 @ 19:11 |
Ik realiseer me net wat. Wat Kuo vertelde over die schrijfblokkade, dat forceren en dat ze dan tenminste nog "wat" deed...dat heb ik zelf ook meegemaakt. Alleen dan niet met schrijven, maar op een aantal andere vlakken. Ik heb een post van mezelf opgegraven die ik eind vorig jaar in het ASS-topic heb geplaatst en wil hem nu hier quoten vanwege de gelijkenissen die ik nu zie. Het gaat me met name om de vetgedrukte alinea en de onderstreepte sub-delen van diezelfde alinea. Dit sociaal doen is wel weer bijgetrokken, maar ik moest constant tegen de stroom inzwemmen. Ik weet nog dat ik t/m m'n 27e bijna nooit wat zei als ik samen met anderen was (behalve dan als ik bij de paar vrienden was die ik toen had), ik weet ook nog dat ik een keertje in de klas zat, schooljaar was net een paar maanden bezig geloof ik (was ergens niet ver voor de kerstvakantie, zoiets) en ik iets zei tegen de docent geloof ik en toen ik ongeveer halverwege was, hoorde ik een klasgenote roepen "He? Van wie is die stem? Ik herken hem helemaal niet?" (ik zat dus al maanden bij dit meisje in de klas en ik was blijkbaar al die tijd nooit opgevallen. Die blokkades heb ik wel nog met de meer praktische dingen, zoals regelwerk bij instanties en bij het huishouden. Wat het huishouden betreft, dit is 1 van de belangrijkste redenen waarom ik sinds kort bij een psychologe loop, omdat iets in mezelf me ervan weerhoudt zelf aan de slag te gaan. Zit ik goed in m'n vel, dan lukt het allemaal wel best, maar zodra ik dingen aan m'n hoofd heb, dan ontploft m'n huis! Ik wil wel, maar iets in me houdt me tegen om iets te doen en forceren werkt niet en levert gigantische hoeveelheden stress op. Zoveel stress, dan denk ik dat ik nog liever serieus overweeg m'n hand in de vlam van een brandende kaars te steken. Maar ik heb het al die jaren wel volgehouden, omdat ik merkte dat wanneer ik (bijvoorbeeld) de afwas met iemand samen doe, dat het dan veel makkelijker gaat. Een afwasje waar we met z'n 2en een kwartiertje mee bezig zijn, daar doe ik (als ik het alleen doe) meer dan 3 uur over en dan is het nog niet af! (en ik heb daadwerkelijk getimed, er is niks van overdreven). Zelfde liedje, afleiding zoeken, maar zodra ik dan weer bewust met die afwas werd geconfronteerd, dan brak het zweet me al uit. Nu is het wel iets minder heftig, maar ik kan bijvoorbeeld wel erg heftig reageren als iemand me probeert te dwingen de afwas alleen te doen. Ik wist nooit wat ik hiermee moest, maar ik kwam er wel achter dat wanneer ik het met iemand samen deed, dat die 'weerzin' goeddeels weg was. Misschien ook de afleiding of de structuur die een 2e persoon biedt, dat het lekker snel gaat in plaats van dat ik letterlijk urenlang aan het kloten ben met de afwas van 2 dagen (1=persoons huishouden hier, dus zoveel is het niet) en dat ik vaak af afhaak nog lang voordat ik ook maar een kwart gedaan heb. Ik heb zelfs tijden dat wanneer het echt niet lukt en het 1 en ander misgaat, dat ik wekenlang van wegwerpserviesgoed eet. Maar het is hetzelfde liedje. Zelfde ook met m'n woonkamer op orde houden. Het is niet alleen maar een kwestie van leren hoe ik moet beginnen en opruimtechnieken enzo, want in de loop van de jaren dat ik begeleiding hierbij krijg, heb ik die technieken onderhand wel geleerd. Maar ik "wil" het zelf niet, ook al wil ik nog zo graag. Alsof ik mezelf loop te saboteren. Ik weet even niet zo goed wat ik hiermee moet, maar ga het wel bij m'n psychologe voorleggen, hier moet toch wat aan te doen zijn? Zeker ook nu Luchtbel heeft aangegeven dat het iets te maken zou kunnen hebben met "jezelf niks gunnen", want hier had ik al jaren moeite mee. Als iemand me een complimentje gaf, dan voelde dat voor mij altijd (erg) ongemakkelijk, wist niet zo goed wat ik ermee moest en reageerde vaak nieteens terug (waardoor de persoon die me een compliment gaf zich weer uhm...alsof ik hem/haar dus negeerde of niet serieus nam, maar het was vaak wel een negatief idee dat ze dan van me kregen, waardoor ik me alleen maar nog slechter ging voelen). Bah | |
magnetronkoffie | woensdag 10 augustus 2016 @ 19:13 |
Ging hierom (spoiler want vreselijk offtopic). En nee, laten we hier geen drugstopic van maken, ik vind 't zelf al erg genoeg dat ik überhaupt nog afhankelijk ben van dit spul (ik doel trouwens op medicatie). [ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 10-08-2016 19:19:43 ] | |
magnetronkoffie | woensdag 10 augustus 2016 @ 20:19 |
Het doet me ook (weer) denken aan wat dingen die ik hier heb geschreven: Wat ik -nu- hierin zie, is dat ik altijd het gevoel had dat ik er alleen voor stond, dat niemand aan mijn kant stond en dat mij niks werd gegund (alleen dingen die ik wel kon doen zodra ik buiten hun invloedssfeer was, dan konden mensen ineens wel normaal met me omgaan, maar ik was al te ver heen om daar echt wat mee te doen, het was vooral een vlucht de hele tijd). Of ik was niet thuis, of ik intoxiceerde mezelf, of ik sloot mezelf op en deed alsof ik er niet was (ze kon er toch niet in, want de deur was gebarricadeerd). Ik had wel de discipline om niet door de drugs nog verder weg te zinken, dus ik zat de hele tijd te schipperen tussen "moet ik nou nog meer nemen zodat ik dat rotgevoel en die stress even niet meer hoef te voelen of even stoppen omdat ik anders misschien domme dingen ga doen?". Ik ben zelfs een keertje geïntoxiceerd in bad gaan liggen en ben daar "out" gegaan. M'n hoofd ging niet onder, dus ik ben niet verdronken toen . Recentelijker nog zat ik met een vriend te gamen (ergens vorig jaar ofzo?) en ik had een hele fles rum ofzo gekocht. Het laatste wat ik weet, is dat die vriend van mij en ik in een online lobby zaten om een game aan te maken en het eerstvolgende wat ik me daarna nog kon herinneren, is dat ik een meter van m'n stoel op de grond wakker werd en allemaal blauwe plekken had. M'n computer had ik blijkbaar wel netjes uitgezet, maar de lichten brandden nog en ik heb geen idee hoe lang ik daar gelegen heb (het was wel nog steeds donker, dus misschien lag ik daar een half uurtje, maar ik kan er ook 3 uur gelegen hebben). Ik ben daarna meteen door richting bed gegaan en heb me op de 1 of andere manier de trap op kunnen slepen, waarna ik in bed weer weg was. De eerstvolgende keer dat ik die vriend sprak, vroeg ik hem wat er gebeurd was. Hij vertelde me dat we wel al begonnen waren aan een game en dat ik gewoon een half uur een basis heb zitten bouwen (hij zei wel dat mijn base defenses wel erg "zwitserse gatenkaas-achtig waren") en dat ik op een gegeven moment brabbelde dat ik naar bed ging en hij dat prima vond. De fles rum stond er nog, ik had bijna een halve liter gedronken Gelukkig komen dit soort dingen niet erg vaak voor. Ik weet ook nog dat ik in m'n groepstherapie de "stiltetherapie" kreeg en doordat ik totaal geen feedback kreeg terwijl ik wel enorme chronische stress ervoer voor de laatste maanden, ben ik uiteindelijk op de PAAZ terechtgekomen. Ik wilde (eiste!) duidelijkheid, maar ze bleven zwijgen en daar werd ik gek van. Ik wist niet wat ik nou moest en toen wilde ik dood, want ik had geen uitweg meer. Die therapie was m'n laatste strohalm en ... ze hebben me gewoon een jaar genegeerd. Ze weigerden ook me mijn dossier te laten zien (want slecht voor de therapie ofzo...yeah right ), want ik wilde na een jaar groepstherapie eindelijk eens weten wat er nou met mij aan de hand was. Uiteindelijk merkte ik dat ik niet verder kon zonder die onduidelijkheid omtrend wat er loos was met mij en de laatste weken was mijn inbreng niet meer dan "Ik wil m'n dossier zien", "ik wil weten wat voor diagnoses ik heb", "Ik wil weten wat er met mij aan de hand is", "Ik wil weten waarom jullie niks doen". Ik brandde in een hel en zij stonden erbij en keken ernaar. Toen ik door het indienen van mijn klacht eindelijk mijn dossier uit hun klauwen kon rukken, las ik dat ze wel degelijk al dingen van me wisten, maar het waren allemaal vage aanduidingen (las heel veel dingen met "NAO" erin), maar dit was tenminste beter dan helemaal niets. Ook vertrouwde ik ze niet meer, en dat terwijl mijn wantrouwen jegens ..bijna iedereen eigenlijk, juist een belangrijke reden was geweest dat ik daar aangemeld was. Ik merk ook dat ik hier nog steeds last van heb (van die issues/trauma's die ik in de loop der jaren opgelopen heb), maar wanneer het niet nadrukkelijk aanwezig is, dan is het wel semi-onbewust en anderen (in dit geval dus mensen met wie ik sociaal aan het doen ben) hebben daar ook last van. Ik begon nietsvermoedend een topic hierover in R&P, maar daar stuitte ik op zoveel onbegrip, leugens, flames en mierenneukerij, dat ik dat topic uiteindelijk maar heb laten vallen. Ook had ik op een gegeven moment (mede ook door de negatieve manier van omgaan met mij) de energie niet meer om goed over mezelf na te denken voor de fokkers die wel probeerden mee te denken (ging maar half, maar half is altijd nog beter dan helemaal niets). Maar ik heb er (ondanks dat) toch nog wat uit kunnen halen. Het was dit topic waardoor er een keten aan gedachtes en gebeurtenissen plaats begon te vinden die uiteindelijk ertoe leidden dat ik veel meer over mezelf te weten ben gekomen (ondanks de ruis van de minder begripvolle reacties daar). Ik heb nog veel om over na te denken merk ik. Alleen jammer dat iedereen op vakantie lijkt te zijn, waardoor de hulpverlening wat meer op z'n gat ligt nu. [ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 11-08-2016 13:26:05 ] | |
Bierkrat69 | woensdag 10 augustus 2016 @ 20:31 |
Drank is ook niet super goed tijdens een depressie, hoor je wel eens dan. Nou afgelopen winter toen de medicatie dus niet werkte heb ik toch het een en ander gedronken om toch wat pieken te krijgen. Je zet toch constant jezelf onder druk eigenlijk, op de lange termijn werkt dit juist weer averechts. Nouja je ziet het aan bijvoorbeeld die van Gelder op the olympics iedereen doet gekke dingen als hij spanning of stress voelt of zich niet meer zicht zelf voelt of ellendig. (uitlaatklep nodig heeft) Waarom ik dit typ weet ik ook niet, maar wss hebben meerdere dit al gedaan, depressie en drank en/of drugs. (ik ben zelf anti-drugs zal dit nooit gebruiken) Kan je nagaan wat een Depressie kan aanrichten. | |
magnetronkoffie | woensdag 10 augustus 2016 @ 20:46 |
Het ging niet om de drank te gebruiken vanwege depressie, maar meer als stressregulerings-mechanisme. Ik had toen geen beschikking over medicatie, dus een andere optie had ik niet en ik probeerde het toch op zo'n manier te doen dat niemand anders er last van zou hebben. Vetgedrukte kan ik ook lezen als "Kun je nagaan wat voor dingen allemaal een depressie bij iemand kunnen veroorzaken." | |
Bierkrat69 | woensdag 10 augustus 2016 @ 21:25 |
Ja dat bedoel ik, vaak als een depressie geconstateerd word is het al te laat. Anderen wie dit nog nooit meegemaakt hebben, hebben er geen flauw benul van. | |
magnetronkoffie | woensdag 10 augustus 2016 @ 21:38 |
Het is ook bijna ondoenlijk om zoiets te begrijpen, zonder het zelf mee te hebben gemaakt. | |
Gary_Oak | donderdag 11 augustus 2016 @ 08:31 |
Is het een idee om me opnieuw te laten diagnosticeren? Volgens mij missen ze iets naast mijn depressie. | |
Desiler | donderdag 11 augustus 2016 @ 08:57 |
Kan nooit kwaad toch? Alleen niet alles geloven wat ze zeggen. | |
Droopie | donderdag 11 augustus 2016 @ 09:55 |
Altijd goed lijkt me, wat ik gedaan heb bij de 3e therapie. Goed gesprek gehad en gevraagd of ze niet uit willen gaan van een test maar aan de hand van mijn verhaal, geschiedenis een behandeling willen voorschrijven. Aangezien mijn stemmingen nogal wisselden en maandag mijn test heel anders kon zijn dan een vrijdag qua dagelijkse mood. Gingen ze mee akkoord en iedere 2 gesprekken hadden we weer nieuwe 'stempeltjes', maar die pakte we in de gesprekken aan en na de 5e kreeg ik schematherapie geadviseerd en in de gesprekken deden we de rest wat nodig was. Moet je wel een beetje soepele ggz en huisarts hebben. Maar met gegeneraliseerde angststoornis heb je in principe altijd een sluitend dossier voor je zorgverzekeraar 😂 | |
magnetronkoffie | donderdag 11 augustus 2016 @ 13:27 |
Heb je enig idee in welke richting je een volgend iets meent te zouden kunnen vinden? | |
Mathemaat | donderdag 11 augustus 2016 @ 14:00 |
Kan altijd! Heb je eigen vermoedens? En werken de medicijnen die je nu gebruikt? Dat kan namelijk een indicatie zijn voor bipolaire depressie | |
Gary_Oak | donderdag 11 augustus 2016 @ 21:59 |
Klopt, neem het sowieso met een korreltje zout. Alleen kan het behandeltraject verschillen met een nieuwe diagnose. Ja, de instelling waar ik nu zit, heeft gewoon de diagnose van de vorige overgenomen. Vraag me af of groepstherapie wel wat voor me is. En mijn stemmingen wisselen ook heel regelmatig. Als men mijn postgedrag rondom het hele forum volgt, zouden ze niet denken dat ik depressief ben. Denk autisme erbij? Ik relativeer en beredeneer alles kapot en begin steeds meer moeite te hebben met medelijden voelen voor anderen. Een pure egoïst ben ik geworden in het dagelijks leven. Diagnose is nu depressie met ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. Bipolair denk ik niet, want ook al heb ik weleens een opleving, dat lijkt niet op een manie. Medicijnen werken voor geen meter. Alleen bijwerkingen. | |
magnetronkoffie | donderdag 11 augustus 2016 @ 22:11 |
Deze even doen? | |
Gary_Oak | donderdag 11 augustus 2016 @ 22:18 |
26, precies in het midden. Weet jij jouw score nog? | |
Droopie | donderdag 11 augustus 2016 @ 22:19 |
Ik ben tegen internet testen. Als je in bepaalde fases in je leven zit kan die fase je zomaar een tunnelvisie geven. Ik had 14 van de 16 ADHD symptonen en dat bleek het niet te zijn, was zo teleurgesteld toen het niet zo bleek te zijn. Maar achteraf was het gewoon een periode en hadden ze zo gelijk. | |
magnetronkoffie | donderdag 11 augustus 2016 @ 22:19 |
Ik had net 28. Heb in het verleden wel hoger gescoord, maar dit is natuurlijk maar een korte test en ik ben eh...beetje gedrogeerd | |
Gary_Oak | donderdag 11 augustus 2016 @ 22:21 |
Is ook een momentopname inderdaad. Heb vaker wel dan niet de behoefte om alles alleen te doen in mijn eigen tempo, maar wil ook een klein deel van m'n leven reserveren voor anderen. En zit je weer aan de spacemuffins? | |
Elvi | donderdag 11 augustus 2016 @ 22:22 |
Ik scoor 31 | |
magnetronkoffie | donderdag 11 augustus 2016 @ 22:23 |
Ik merk wel dat er idd veel mensen zijn die hier idd erg makkelijk intuinen...maar ben er zelf niet 1 van. Ze kunnen soms verhelderend zijn en zolang je zelf een beetje realistisch blijft, is er op zich weinig aan de hand. En bovendien weet ik zelf ook wel dat veel van die snelle tests nogal slordig en onduidelijk zijn en met een knipoog moeten worden gezien. Het is allemaal niet al te serieus, maar beter dat je even deze test gaat doen dan dat je gaat kletsen over ditjes en datjes en misschientjes waar je toch geen reet mee vooruit komt, toch? Dat je de symptomen hebt, wil nog niet zeggen dat je dus ook alle ziekten en aandoeningen meteen hebt die bij desbetreffende ziekte of aandoening horen (als je hoofdpijn hebt, heb je niet gelijk griep en een hersentumor en uitdroging en een zonnesteek en een hersenschudding). het is van veel meer dingen afhankelijk en het is niet voor niets dat bepaalde diagnoses niet zomaar gegeven mogen worden. | |
magnetronkoffie | donderdag 11 augustus 2016 @ 22:26 |
Bij sommige vragen had ik zoiets van "Wat bedoelen ze nou precies hiermee? Want als ik het zo zie, dan moet ik bla1 aanvinken, maar als het weer zo bedoeld is, moet ik juist die bla4 hebben". Vaak hak ik dan maar een knoop door gebaseerd vanwege de betekenis van een enkel woord in die zin en hoe die zich verhoudt tot de rest van de zin. En omdat ik geen zin heb m'n hoofd te breken vanwege de gebrekkige vragenlijstopstelskills van vragenlijstopsteller (is namelijk vaak effesnel in elkaar geflanst en dan heb ik gelijk al minder motivatie daar harder m'n best voor te gaan doen), heb ik bij een aantal vragen gewoon redelijk snel maar wat aangevinkt, zodat het uit de weg was en ik naar de volgende vraag kon . | |
magnetronkoffie | donderdag 11 augustus 2016 @ 22:27 |
Maar dit zegt op zich niet zoveel. En het is heel lastig dit te beoordelen als je alleen maar iemand ziet chatten. Je moet eigenlijk heel veel signalen van betreffende persoon signaleren (liefst ook onder verschillende omstandigheden) en bij sommigen zie ik het wel sneller, maar bij anderen kan ik daar gewoon geen conclusie over trekken (want ik weet niet genoeg gezien dat wat ik wel kan weten). Nope | |
Gary_Oak | donderdag 11 augustus 2016 @ 22:33 |
Ja, daarom is het dus misschien een goed idee om me te laten herdiagnosticeren door mijn therapeut die me al een tijdje kent. Die kan nog wel wat nuance brengen. | |
Elvi | donderdag 11 augustus 2016 @ 22:36 |
Ik heb t ook n keer met mn SPV besproken omdat ik steeds zo hoog scoor op online autisme-tests... maar veel van die vragen gaan over sociale contacten, en als je een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis hebt en/of een angststoornis (ik heb beide ) dan scoor je dus inderdaad hoog op die punten. Het is dus een soort vals-positief op autisme. De symptomen die te maken hebben met sociale contacten zijn niet specifiek alleen voor autisten. Dus het kan zijn dat je inderdaad hoog scoort op autisme en denkt "waah misschien heb ik dat wel!" maar dat dat net de dingen zijn die bij de persoonlijksstoornis horen. | |
magnetronkoffie | donderdag 11 augustus 2016 @ 22:36 |
Was geloof ik een speciaal team voor nodig om ASS vast te stellen, was een heel gedoe voor mij ook. Duurt vaak ook wel lang zo'n onderzoek. Heb je trouwens ooit een IQ test gedaan? (en niet zo'n internet-testje, maar een echte officiële erkende IQ test). edit: Goeie Vergeet alleen niet dat dit geen autismetest is he? | |
Gary_Oak | donderdag 11 augustus 2016 @ 22:40 |
Snap wat je bedoelt. Maar ik vraag me ook wel af of ik nog OPS heb. Heb nu meer schijt aan mijn omgeving en ben vooral solitair. Niet omdat ik bang ben voor mensen, maar omdat ik geen zin heb in bullshit en omdat sociaal contact ook veel energie kost. Introverte dingen dus. Ja, heb ik gedaan bij een professioneel assessmentcenter. IQ is gemiddeld, maar mijn verbale vaardigheden (taal etc.) waren wel extreem hoog. Was ik wel trots op. Heb de resultaten nog ergens liggen als het goed is. | |
zomie | vrijdag 12 augustus 2016 @ 08:44 |
Ik had precies hetzelfde, ben ook getest op autisme en heb de diagnose ontwijkende persoonlijkheidsstoornis gekregen (en terecht helaasch). | |
Desiler | vrijdag 12 augustus 2016 @ 08:52 |
Toevallig hier iemand die Venlafaxine slikt of heeft geslikt? | |
Elvi | vrijdag 12 augustus 2016 @ 09:25 |
Zaten jij, ik, en Gary_Oak alledrie niet bij dezelfde instantie in dezelfde stad? Dan is t wel gek dat we alledrie dachten autisme te hebben en dat t dan een OPS is | |
Bierkrat69 | vrijdag 12 augustus 2016 @ 10:26 |
Ik heb dat een tijdje geprobeerd inmiddels slik ik het niet meer. | |
Bierkrat69 | vrijdag 12 augustus 2016 @ 10:28 |
Ik zit er trouwens ook aan te denken een (nieuwe) diagnose te laten maken Naast Depressie en Angststoornis weet ik het namelijk zelf niet maar ik denk dit: Borderline óf ADD óf PDD nos óf gewoon rand debiel | |
Desiler | vrijdag 12 augustus 2016 @ 10:33 |
Wat waren je ervaringen er bij? | |
Bierkrat69 | vrijdag 12 augustus 2016 @ 10:43 |
Ik werd er vooral enorm misselijk van. Mijn stemming veranderde niet dus ben er mee gestopt. De inwerk tijd is gewoon lang bij dat middel.. dus dat kan later nog veranderen. Ik ben gestopt vanwege zelfmoord gedachtens / klachten die ik eerder ook al had. | |
ChildoftheStars | vrijdag 12 augustus 2016 @ 11:57 |
Is dit iets dat je met een eventuele behandelaar heb besproken of wat je zelf denkt? Je kan altijd een psychologisch onderzoek aanvragen. Zelf diagnoses stellen is meestal een minder handig plan en daarmee word je ook niks geholpen. En geen nare dingen over jezelf zeggen, je hebt het moeilijk en dat maakt jou geen randdebiel. Je ondermijnt jezelf daarmee --------------------------------------------------------------- De afgelopen week heb ik al mijn afspraken moeten afzeggen van de behandelaren, omdat ze vonden dat het niet goed ging (ziek + oververmoeid + huilen van de stress). Dus ik heb echt even goed uitgeziekt. Ben benieuwd of ze nu wat meer tevreden zijn | |
Bierkrat69 | vrijdag 12 augustus 2016 @ 12:09 |
Bedankt. Nee mijn (particuliere) behandelaar is met pensioen sinds januari, sinds die tijd doe ik het dus alleen (ook omdat je bij ggz pas na 2 maanden een intake heb) de eerste 2/3 maandenheb ik enorm veel alcohol en mezelf verwaarloosd met slecht eten. Nu gaat het sinds april iets stabieler allemaal heb nog wel (erg) slechte dagen. De reden waarom ik het wil laten uitzoeken omdat ik het niet helemaal kan plaatsen wat hij zelf vond. Dat was diagnose 'HSP' en 'Depressie' en een Sociale Fobie. Ik heb dus gekeken wat het dan wel zou kunnen zijn en die optie's heb ik niet helemaal dieper getest of laten uitzoeken nog. Ik ben wel emotioneel een ramp en ben gevoelig(er) en dus prikkelbaarder dan een ander. Het klopt dat je dit beter niet zelf kan doen... Ik ben nu trouwens nog steeds zonder behandelaar. | |
magnetronkoffie | vrijdag 12 augustus 2016 @ 12:58 |
Een diagnose maak je niet (en laat je ook niet maken), die moet je krijgen (en daar moet wel een goede reden voor zijn) en daar zijn bepaalde voorwaarden voor. Het moet sowieso door een erkend behandelaar gebeuren en vaak ook met meerdere. | |
DancingPhoebe | vrijdag 12 augustus 2016 @ 13:50 |
Yup! Groot fan. Had echt wel even nodig om goed te gaan werken en ook om de juiste dosis te vinden. Maar voel me inmiddels al weer een tijd mezelf Lichte bijwerkingen gehad, maar die zijn ook nagenoeg weg inmiddels. | |
Bierkrat69 | vrijdag 12 augustus 2016 @ 14:11 |
Ja dat klopt, ik heb ook al een diagnose gehad zoals je kon lezen:P Toch vond ik het eerder nattevingerwerk. | |
magnetronkoffie | vrijdag 12 augustus 2016 @ 14:33 |
Daar heb ik niet overheen gelezen hoor. Moet eerlijk zeggen dat ik die indruk ook weleens kreeg. Met name als er haast is. Denk trouwens ook dat er vaak al een diagnose gesteld wordt, omdat behandelaars tegenwoordig zo'n beetje elk wissewasje moeten kunnen benoemen, omdat de verzekering(en) ze anders niet uitbetaalt. | |
Bierkrat69 | vrijdag 12 augustus 2016 @ 14:38 |
Wat bedoel je met haast? Ik had op dat moment alle tijd. Het was gewoon een moeilijke fase, ik vond het niet serieus al klopt het een en ander wel. Maar om een voorbeeld te geven: 'gevoelig' heb ik bij meerdere ziekte beelden gezien. Kijk het heeft meer waarde als je het echt kan onderbouwen.... of je zegt ik denk dat het dit is zullen we wat testen doen? Het andere is namelijk niet uitgesloten. Dit is mijn eerste ervaring hier ook mee, misschien hebben jullie nog tips waar en hoe ik dat het beste kan laten doen en uitzoeken. | |
magnetronkoffie | vrijdag 12 augustus 2016 @ 14:56 |
Veel hulpverleners hebben werkervaring bij meerdere hulpverleningsinstanties en bij met name de acute zorgverlening (denk daarbij aan mensen die (al dan niet gedwongen) opgenomen zijn) is het, mede vanwege deze regeltjes, de gewoonte dat het beter is om een slordige (tijdelijke) diagnose te stellen dan helemaal geen, omdat ze anders de kosten van de door hen gegeven behandeling niet vergoed krijgen. Vaak zitten ze ook in een bepaalde workflow en met name als ze onder grote (prestatie)druk staan, wil gepaste flexibiliteit nogal eens een beetje opgeofferd worden (de werkdruk in de zorg is momenteel heel erg hoog). De wereld van de hulpverlening bestaat uit meer dan alleen maar jouw eigen leed (no offense). Gezien je op dit moment geen behandelaars hebt, zou je naar je HA kunnen gaan. Weet niet hoe je aan je eventuele medicatie komt nu, maar dat lijkt me ook wel een eventueel goed aanspreekpunt om mee te beginnen. | |
Bierkrat69 | vrijdag 12 augustus 2016 @ 15:02 |
Ik heb mijn huisarts twee weken telefonisch gesproken. Hij heeft een verwijs brief gemaakt ik moet alleen nog hulp zoeken (als ik dat zou willen) Ik heb ook medicatie gekregen maar ik probeer het eerst zonder nog omdat ik er slechter van werd en alleen maar lag te slapen. | |
Bierkrat69 | vrijdag 12 augustus 2016 @ 15:04 |
Ik ben trouwens ook de hele week druk geweest met solliciteren via de mail. Helaas baat het nog niet | |
magnetronkoffie | vrijdag 12 augustus 2016 @ 15:09 |
Wat voor medicatie heb je gekregen? Kon het zo snel niet vinden door je vorige posts terug te lezen. Waarom heb je nu eigenlijk geen behandelaars meer? Je hebt blijkbaar wel nog steeds klachten. | |
Bierkrat69 | vrijdag 12 augustus 2016 @ 15:14 |
Het was eerst minder geworden. Ik zat vooral met angst klachten.... Depressie was verminderd. Vandaar de twjifel, ik heb in April, Mei Juni ook mijn angsten een beetje overwonnen door dingen te doen die ik nog nooit gedaan had... dus ik voelde me wel weer iets beter. Daarom had ik ook geen hulp nog aangevraagd en het ggz duurde me gewoon te lang. Het ligt alleen wel op de loer, ik had paar weken terug wel een terugval na een (grote) teleurstelling.... Hele week weer depressief daarna gewoon niks meer doen, geen energie. enzovoort. Ik heb nu Escitalopram gekregen weer. [ Bericht 1% gewijzigd door Bierkrat69 op 12-08-2016 15:19:44 ] | |
magnetronkoffie | vrijdag 12 augustus 2016 @ 15:27 |
Ow, dit snap ik maar al te goed! Wil zelf het liefst helemaal zonder hulp (of in elk geval zo min mogelijk), maar er kwam een punt dat ik wist dat ik gewoon niet meer verder kwam en compleet aan het vastlopen was. Toen schoorvoetend toch om hulp gevraagd (waar ik eerlijk gezegd een beetje een hekel aan heb), want uiteindelijk heb ik liever hulp bij iets zodat ik tenminste vooruit kom, dan dat ik niks meer doe (op een gegeven moment zat ik depressief thuis en deed ik niks meer). Ik vind 't nog steeds wel kut (van dat hulp krijgen), maar ik zet me er overheen (ik tolereer het zeg maar maar even) en zo krijg ik tenminste nog dingen gedaan en kan ik toch mijn uiteindelijke doelen behalen. Ik zou toch maar snel van je verwijsbriefje gebruik gaan maken (je hebt kans dat het daarna evengoed nog een poos gaat duren, wachtlijsten, dingen die misgaan, etc), je kunt later altijd nog besluiten om het toch zonder hulp te gaan doen. Met de gedachte in het achterhoofd dat je schijnbaar nog meer klachten hebt...weet trouwens niet of in jouw geval het wel zo'n goed idee is dit soort medicatie zonder begeleiding te nemen. | |
Bierkrat69 | vrijdag 12 augustus 2016 @ 15:43 |
Ik heb het ook lang zonder hulp gered, die medicatie is inderdaad zwaarder zonder iemand waarop je kan terug vallen. Je hebt ook gelijk, het ziet er niet zo goed meer uit en je kan erop wachten eigenlijk dat het weer mis is. | |
magnetronkoffie | vrijdag 12 augustus 2016 @ 15:47 |
Ik kan me nog herinneren dat ik jaaaren heb gewacht met hulp zoeken/accepteren, achteraf is dat denk ik 1 van de weinige dingen waarvan ik wel een beetje spijt heb. Had dit achteraf gezien heel anders gedaan. Ik kreeg het zelfs 1 keer van m'n toenmalige HA aangeboden (ik was toen net wel/net geen 20jr?) en ik zei dat ik het zelf wilde doen (ik kon trouwens sowieso niet echt goed met die HA opschieten, ze deed moeilijk). | |
Bierkrat69 | vrijdag 12 augustus 2016 @ 15:52 |
Ja slechte ervaringen maken vaak het verschil in zulke dingen. Zeker als je al niet lekker in je vel zit dan zie je vaak dingen negatief. Ik relativeer wel heel veel maar de 'terugval' momenten blijf ik houden. ( met de daarbij behorende klachten allemaal weer aanwezig) Dat is eigenlijk de enige reden dat ik kan bedenken dat ik echt iets moet vinden. Ik weet hoe ik kan zijn, bijvoorbeeld als ik een biertje drink ben ik een compleet ander persoon. Heel vrolijk en positief, zonder grenzen, geen beren denken in mogelijkheden. Zoiets moet ik eigenlijk vinden voor mezelf, alleen dan niet iets schadelijks. | |
magnetronkoffie | vrijdag 12 augustus 2016 @ 17:18 |
Mij is opgevallen dat de slechtere stemming gewoonlijk het gevolg is van het hebben gehad van tegenslag na tegenslag, gewoonlijk ook over een langer tijdsbestek. Ik vind het helemaal niet zo raar dat je dan dingen negatiever gaat zien, want ten slotte waren je ervaringen dat dan ook. Ik denk zelf dat dit op zich wel losstaat van je slechte(re) stemming, dat je als het ware meer de negativiteit ingedrukt bent geweest dan dat je de positiviteit in gedrukt bent. Je kunt dan wel a-la "Tsjakkaaaa!!!11" dat gevoel wegnemen (werkt niet voor iedereen zo simpel btw), maar dit effect is maar tijdelijk (net als bij drank enzo) en verandert niks aan de daadwerkelijke oorzaak daarvan (tenzij die oorzaak minstens deels te wijten is aan een externe negatieve druk de emotie negatief te beïnvloeden, bijvoorbeeld door langdurig gepest te zijn/nare denigrerende opvoeding gehad te hebben e.d.). In dat laatste geval zijn er minstens 2 oorzaken, namelijk het ervaren van feitelijke hopeloosheid (want uiteindelijk raak je moegestreden als dingen maar niet lukken/maar blijven mislukken) en de emotionele hopeloosheid (want je wordt emotioneel door bijvoorbeeld pesters als een negatief iemand weggezet) en beide oorzaken gaan na verloop van tijd in elkaar haken. Dan zal je beide oorzaken tegelijk moeten gaan oplossen of in elk geval moeten gaan aanpakken en een pil werkt dan maar deels (net zoals dus die "tsjakka"). Je bedoelt een stemmingsverbeteraar? Die goede stemming kan je het beste uit jezelf halen. Medicatie is er vooral om je daarbij te ondersteunen (zoals bijvoorbeeld als ik soms kalmeringsmiddel slik), het kan helpen door de diepere dalen heen te komen, zonder dat je total-loss uit dat dal komt, zodat je daarna sneller weer vaart kunt nemen (om het maar even zo te zeggen). | |
Bierkrat69 | vrijdag 12 augustus 2016 @ 19:09 |
Ja bijvoorbeeld een stemmingsstabilisator. Hoe bedoel je dat in elkaar haken? De oorzaak weet ik deels ook, dat hoeft ook niet uitgebreid meer onderzocht te worden. Een laagzelfbeeld is wel het resultaat hiervan, toch speelt er naast dit ook nog het idee dat ik 'anders' ben. Vandaar het verhaal over de diagnose. | |
Droopie | vrijdag 12 augustus 2016 @ 19:15 |
Tsjakkaa gevoel zou je in principe niet moeten doen als je opstaat smorgens met een klote gevoel dan ga je je negatieve gevoelens onderdrukken en die zou je juist moeten erkennen, verwerken en proberen om te zetten (indien dat op dat moment mogelijk is) | |
magnetronkoffie | vrijdag 12 augustus 2016 @ 19:30 |
Anti-psychotica zijn daar denk ik wel goed in, maar zoiets moet je met je arts bespreken. AP's zijn een prima middel om zeg maar al je emoties zeg maar plat te leggen, ideale stemmingsstabilisator lijkt mij . Ik bedoelde daarmee dat je problemen 1 grote spaghettiknoop worden en je niet meer zondermeer 1 probleem kunt oplossen parallel aan het negeren van een ander probleem. Het wordt onoverzichtelijk dan en gewoonlijk is dit dan ook zeg maar meer het terrein van psychologen (en eventueel psychiaters). Dus ze hebben je al uitgebreid onderzocht? Is daar verder niets uit naar voren gekomen? Maar dat je uitgebreid onderzocht bent, betekent sowieso niet dat ze automatisch alles gevonden hebben. Waarom denk je dat er meer zou moeten of zou kunnen zijn? | |
magnetronkoffie | vrijdag 12 augustus 2016 @ 19:31 |
Ik gebruik zelf liever galgenhumor. | |
Bierkrat69 | zaterdag 13 augustus 2016 @ 07:32 |
Ik denk dat dat komt omdat ze het andere niet uitgesloten hebben. Ik herken ook dingen van andere ziektebeelden, de diagnose die ik kreeg is niet 100% sluitend. (is mijn mening) Het klopt die spaghetti knoop heb ik momenteel en al een tijdje hoor Ik bedoelde trouwens niet dat ik niks meer wil voelen:P De positieve dingen juist weer wel! | |
magnetronkoffie | zaterdag 13 augustus 2016 @ 10:41 |
Naja, als je wilt kijken of er bij jou meer zit, dan kan je dit het beste met je behandelaar(s) overleggen. Ik weet echt niet hoe lang je al met je issues rondloopt en details weet ik ook niet, kan daar niks over zeggen. Je wilt dus niet een stemmingsstabilisator, maar eerder een stemmingsverbeteraar (of een pep-middel)? | |
Bierkrat69 | zaterdag 13 augustus 2016 @ 11:32 |
Ik heb eigenlijk sinds mijn 16e (pas bewust) onverklaarbare klachten, vooral te maken met energie en daarbij soms slechte fase's. Ik heb 1x eerder hulp gezocht, toen ging het niet meer, toen was ik 28 dat was bij een particulier toen en zijn vrouw was psycholoog dus ik ben niet bij een andere praktijk geweest toen. Inmiddels toen het goed ging gestopt na 1 jaar, nu inmiddels verder 2-3 jaar verder, zonder medicatie. Afgelopen 2 jaar heel veel ups en downs gehad lijkt weer als toen ik voor mijn 28e hulp zocht. Ik heb wel mijn diploma behaald,te gelijke tijd ingestort door privé omstandigheden, toen na een paar maanden weer proberen icm met medicatie (zonder hulp) dit lukte/werkte dus niet inmiddels zijn we een jaar verder en ik heb me maar gefocust op werk zoeken. Ja pep middel zou ik het niet noemen maar ik kom energie te kort dat is waar, dat is altijd al geweest. Stemmings verbeteraar lijkt me uiteraard wel beter dan emotie's helemaal uitschakelen, zo voel ik me nu namelijk al. Ik voel alleen de diepe dalen zeg maar. [ Bericht 4% gewijzigd door Bierkrat69 op 13-08-2016 11:41:40 ] | |
magnetronkoffie | zaterdag 13 augustus 2016 @ 12:40 |
Andere behandelaar proberen. Qua behandelaren moet je het ook maar net treffen en bij ingewikkelde problematiek heb je eigenlijk aan 1 enkele behandelaar meestal sowieso niet genoeg (en je hebt er blijkbaar nog maar 1 geprobeerd tot nu toe). Maak gebruik van dat verwijsbriefje, die gaf je HA waarschijnlijk niet voor niets. | |
magnetronkoffie | zaterdag 13 augustus 2016 @ 14:05 |
Ik kan eigenlijk wel een 'kleine' update geven
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 13-08-2016 14:15:57 ] | |
Bierkrat69 | zaterdag 13 augustus 2016 @ 16:47 |
Nee ik heb 1x zelf hulp gezocht en het serieus aangepakt. Heb wel vaker met zielenknijpers gepraat (met dank aan mijn ouders) maar toen was ik nog zo druk en onwetend dat dat geen nut had. Achteraf kun je stellen dat het een verkeerde timing was. Ik ga me er morgen in verdiepen welk prof. figuur ik ga benaderen.... | |
zomie | zaterdag 13 augustus 2016 @ 19:36 |
Zou best kunnen, maar ik ben wel uitgebreid getest door een dame die er verstand van had voor zover ik het kon inschatten dan. Binnenkort lees ik ff de langere posts ook (hoop ik...) Nu vooral last van wisselende stemmingen :/ [ Bericht 6% gewijzigd door zomie op 13-08-2016 19:41:55 ] | |
magnetronkoffie | zaterdag 13 augustus 2016 @ 20:08 |
Succes . | |
Gary_Oak | donderdag 18 augustus 2016 @ 00:43 |
Vanaf morgen Zoloft (sertraline) bij m'n Wellbutrin. Mensen ervaringen met Zoloft? | |
magnetronkoffie | donderdag 18 augustus 2016 @ 07:30 |
Ik had het eventueel als opvolger van de lexapro kunnen nemen (naast de abilify), maar koos evoor er niet aan te beginnen (ik mocht zelf kiezen of ik het wilde gaan uitproberen, zoiets). Had zeg maar een starterspakketje meegekregen Maar verder dus geen ervaring mee helaas | |
Gary_Oak | donderdag 18 augustus 2016 @ 08:30 |
Ik ben huiverig. Heb gelezen dat mensen gingen schijten en plassen tijdens het slapen. | |
magnetronkoffie | donderdag 18 augustus 2016 @ 08:31 |
Rekening mee houden (beetje creatief zijn). Als ik alles moet geloven wat ik lees, dan ontploft m'n hoofd omdat alles elkaar zou uitsluiten en de wereld onmogelijk zou kunnen bestaan, maar toch bestaat. En dit zou zonder dat spul ook mogelijk zijn, dus probeer het alles een beetje te relativeren. | |
Gary_Oak | donderdag 18 augustus 2016 @ 08:33 |
Ik begin maar met een half pilletje. | |
magnetronkoffie | donderdag 18 augustus 2016 @ 08:38 |
Ik zou me gewoon aan je recept houden, een halve drol maakt dat je evengoed een extra was moet draaien . Of overleg met je behandelaar (met degene die je dit heeft voorgeschreven). | |
Gary_Oak | donderdag 18 augustus 2016 @ 09:13 |
Hij zei inderdaad dat ik dat kon doen als ik bang was. | |
ChildoftheStars | donderdag 18 augustus 2016 @ 09:14 |
*grom* De apotheek heeft nu sinds ik eind mei weer thuis ben, elke week wel een fout gemaakt met mijn medicatie (verkeerde herhaalrecepten geven, medicatie van een ander meegeven, recepten vergeten, medicatie vergeten klaar te maken, teveel of te weinig mee geven... ) ik ben het echt zat. | |
magnetronkoffie | donderdag 18 augustus 2016 @ 09:21 |
Dat is wel heel slecht . Bij mij worden er elk jaar wel fouten gemaakt, zo'n beetje 100% kans dat dit elk jaar minstens 1x zal gebeuren (dit jaar zal foutloos er ook niet meer in zitten). Meermalen dat ik bij de apotheek aankom "Nee meneer, we hebben geen recept ontvangen!", moest ik terug naar de receptie van m'n behandelaars "We hebben het recept wel gestuurd hoor!", ik laat ze bellen...oh god, wat een ellende elke keer weer als er ergens in de ketting wat misloopt . 1x ook bijna het recept van een ander meegekregen, maar ik check daarom elke keer wat ik meekrijg (of ik de juiste medicatie krijg en of het aantal pillen klopt). Ik heb nog wel meer horrorverhalen . Ook vraag ik tegenwoordig of ze nog een herhaling klaar hebben liggen, want dit is ook al meermalen misgegaan (klopt het aantal herhalingen niet ofzo, waardoor ik weer niks mee krijg). [ Bericht 3% gewijzigd door magnetronkoffie op 18-08-2016 09:37:06 ] | |
zomie | donderdag 18 augustus 2016 @ 17:19 |
Andere apotheek nemen? Ik heb zelden problemen gelukkig. | |
Luchtbel | donderdag 18 augustus 2016 @ 18:04 |
Wat is er met je? | |
zomie | donderdag 18 augustus 2016 @ 21:07 |
Soms rommelt het gewoon een beetje denk ik. Geen direct aanwijsbare oorzaak op dit moment. Misschien wat rust nodig, maar moet ook werken. | |
Bierkrat69 | vrijdag 19 augustus 2016 @ 08:32 |
Ik heb ook slechte dagen gekend. Ik weet inmiddels dat alcohol niet de oplossing is. Nu vandaag maar eindelijk eens die verwijsbrief ophalen bij de HA |