Depressie & Angst #136 Up and Down and Up

Ik heb nogal last van faalangst vanwege een aanmeldopdracht voor een vak (ga weer verder met studeren).
Vanavond moet ik het inleveren en ik heb geen controle meer over de stress. Het lijkt nu los van de opdracht te staan, maar mijn ratio weet wel dat dat niet zo is. Mijn hart slaat als een malle, continu, ik zweet me kapot en heb het koud. Zo gaat het al de hele dag (en de andere dagen dat ik een poging deed eraan te werken). Geprobeerd rustig te gaan liggen met kalme muziek, maar dat helpt niet. Dit typen maakt me wel iets rustiger, het vergt concentratie en leidt me dus af.
Ik blokkeer door de spanning bij die opdracht en heb alleen vanmiddag maximaal een kwartiertje wat kunnen typen. Ik ben moe en weet niet wat ik moet doen.
De deadline is de 14e maar ik heb hem voor mezelf vervroegd want anders blijf ik ermee bezig zonder vooruitgang en ik wil dit niet nog langer.

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2016 22:35 schreef Droopie het volgende:

[..]

heb je wel eens gedacht aan ademhalingsoefeningen??

Ik was ook sceptisch..maar in geval van nood werkte het toch wel verlichtend

Af en toe ben ik even met mijn ademhaling bezig maar dat maakt geen verschil. Als ik er tijd voor wil nemen word ik juist gestrest omdat ik het gevoel heb dat ik met mijn opdracht bezig moet zijn.

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2016 22:45 schreef Droopie het volgende:

[..]

Naar buiten lopen en tot de 100 iedere stap tellen.

Ik wil dat wel doen en dat helpt vast even maar dan kom ik terug en dan zit ik nog steeds met de opdracht. De druk is zo hoog, die krijg ik niet weg. Maar ik ga wel even naar buiten.

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2016 22:48 schreef Droopie het volgende:

[..]

Hou je rustig he ..knuffel

Thanks. Even gelopen buiten.

Mijn hart bonst trouwens niet meer zo hard sinds ik die post heb geschreven.
Maar dit gaat gewoon niet lukken. En ik kan dat niet accepteren.

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2016 23:00 schreef kuolema het volgende:

[..]

Thanks. Even gelopen buiten.

Mijn hart bonst trouwens niet meer zo hard sinds ik die post heb geschreven.
Maar dit gaat gewoon niet lukken. En ik kan dat niet accepteren.

Hoe probeer je zo'n 'brief' op te zetten?

Kan je zeg maar het verloop vertellen?
^{Even een hypothetisch voorbeeldje:}

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik ben namelijk wel benieuwd welke stappen zich afspelen op het moment dat je probeert zoiets op te zetten (ik had hier vroeger ook moeite mee).

Als ik iets lastigs schrijf, maak ik vaak eerst een lijstje van wat ik erin kwijt wil.
Als ik voor een leeg wit oppervlak me zit leeg te staren en geen flauw idee heb hoe ik moet beginnen, zoek ik ook weleens een voorbeeld van iemand anders op. Die gebruik ik dan als een soort mal.

Er zijn tig verschillende oplossingen voor tig verschillende oorzaken.

Als je zenuwen juist eerder het probleem zijn, dan kan je beter kijken naar de oorzaak daarvan ipv bijvoorbeeld "schrijftrucjes" uit te proberen en toe te passen, want daarmee los je het eigenlijke probleem niet op.

Weet je al welke punten je erin wilt zetten?
edit:

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2016 22:32 schreef kuolema het volgende:
Ik heb nogal last van faalangst vanwege een aanmeldopdracht voor een vak (ga weer verder met studeren).
Vanavond moet ik het inleveren en ik heb geen controle meer over de stress. Het lijkt nu los van de opdracht te staan, maar mijn ratio weet wel dat dat niet zo is. Mijn hart slaat als een malle, continu, ik zweet me kapot en heb het koud. Zo gaat het al de hele dag (en de andere dagen dat ik een poging deed eraan te werken). Geprobeerd rustig te gaan liggen met kalme muziek, maar dat helpt niet. Dit typen maakt me wel iets rustiger, het vergt concentratie en leidt me dus af.
Ik blokkeer door de spanning bij die opdracht en heb alleen vanmiddag maximaal een kwartiertje wat kunnen typen. Ik ben moe en weet niet wat ik moet doen.
De deadline is de 14e maar ik heb hem voor mezelf vervroegd want anders blijf ik ermee bezig zonder vooruitgang en ik wil dit niet nog langer.

't klinkt misschien heel logisch, maar deze dingen werken niet omdat ze de oorzaak niet wegnemen.

Heb je zo rust gevonden en ga je er weer voor zitten om verder te gaan, dan komt alles gewoon weer terug...want het is nooit weggeweest (alleen zeg maar even vergeten vanwege de afleiding).

Je hebt blijkbaar bij deze opdracht last van faalangst, waarom eigenlijk?
En is dat terecht?

[ Bericht 15% gewijzigd door magnetronkoffie op 06-08-2016 23:40:31 ]

@kuo

Krijg trouwens ook een beetje de indruk dat je deze 'blokkade' maar een stom iets vindt wat zeg maar "uit de weg geruimd dient te worden". Gewoon rechtdoor blijven gaan.

Vroeger had ik last van dat ik sommige dingen maar niet voor elkaar kreeg. Ook een blokkade, maar dan niet per se met het schrijven van dingen, maar op andere vlakken (ook sociale zeg maar).

Ik heb toen geprobeerd het te forceren en uiteindelijk ehm...werd het "muur 1 ikke 0"

Dus toen besefte ik dat dit nooit ging lukken door alleen maar rechtdoor te gaan en te proberen alles weg te beuken.

Uiteindelijk heb ik maar ingebonden en toegegeven dat ik deze sommige dingen gewoon niet kon (ook bijvoorbeeld dat ik ondersteuning thuis kreeg, maar ik had de GGZ ook jarenlang uitgesteld "want ik wilde alles zelf doen".

Het is geen ramp om hulp van anderen te krijgen en ook al voelt dat wel rot (in mijn geval erg rot, was als een diepe nederlaag)...maar nu voel je je ook rot. En nu voel je je ook rot, met als belangrijkste verschil dat je nu -niet- verder komt.

Wat is de oorzaak van deze blokkade/faalangst en waar ben je zo bang voor?

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2016 23:27 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Hoe probeer je zo'n 'brief' op te zetten?

Kan je zeg maar het verloop vertellen?
^{Even een hypothetisch voorbeeldje:}

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik ben namelijk wel benieuwd welke stappen zich afspelen op het moment dat je probeert zoiets op te zetten (ik had hier vroeger ook moeite mee).

Als ik iets lastigs schrijf, maak ik vaak eerst een lijstje van wat ik erin kwijt wil.
Als ik voor een leeg wit oppervlak me zit leeg te staren en geen flauw idee heb hoe ik moet beginnen, zoek ik ook weleens een voorbeeld van iemand anders op. Die gebruik ik dan als een soort mal.

Er zijn tig verschillende oplossingen voor tig verschillende oorzaken.

Als je zenuwen juist eerder het probleem zijn, dan kan je beter kijken naar de oorzaak daarvan ipv bijvoorbeeld "schrijftrucjes" uit te proberen en toe te passen, want daarmee los je het eigenlijke probleem niet op.

Weet je al welke punten je erin wilt zetten?

Ik had een lijstje gemaakt met wat ik erin wilde zetten en daarna ging ik het uitschrijven. Het hoeft niet lang te zijn. Ik heb ook vaak dat ik helemaal niet weet hoe ik moet beginnen, niet weet wat er van me wordt verwacht, maar dat was nu niet zo omdat er al een leidraad in staat. Het is eigenlijk heel makkelijk, het is ook best overzichtelijk allemaal.
Ik heb wel tekst staan, maar het is nog niet goed. Hoe verder ik kom, hoe minder ik kan veranderen dus wordt de druk steeds groter. Ik heb al vanaf het moment dat ik de opdracht kreeg dat ik gespannen word zodra ik eraan denk, als ik het dan open en het lees dan loopt de stress op tot een punt dat alles ehm ... uitvalt of zo. En dan kan ik niets meer. Ik kan niet meer bewust lezen, nadenken, me concentreren. Heb geen overzicht meer. Maar de spanning blijft. En dan ga ik andere dingen doen (ernaar blijven kijken heeft ook geen zin, is gebleken) en wordt die druk steeds groter. Ik heb steeds tegen mezelf gezegd dat ik het dan later wel weer probeer, probeer optimistisch te blijven. Maar elk moment dat ik van plan ben ermee bezig te zijn, gaat het weer hetzelfde. En ik heb dus wel iets geproduceerd, dus er zijn momenten dat het wel heel even lukt.
De rest van de opdracht is wel 'af' (ik durf dat woord niet zo goed te gebruiken).

Ik heb ook wel eens bij een verslag mezelf geforceerd om ernaar te blijven kijken, te blijven proberen. Ik werd steeds gefrustreerder en bozer en flipte. Dat werkt dus ook niet.

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2016 23:56 schreef magnetronkoffie het volgende:
@kuo

Krijg trouwens ook een beetje de indruk dat je deze 'blokkade' maar een stom iets vindt wat zeg maar "uit de weg geruimd dient te worden". Gewoon rechtdoor blijven gaan.

Vroeger had ik last van dat ik sommige dingen maar niet voor elkaar kreeg. Ook een blokkade, maar dan niet per se met het schrijven van dingen, maar op andere vlakken (ook sociale zeg maar).

Ik heb toen geprobeerd het te forceren en uiteindelijk ehm...werd het "muur 1 ikke 0"

Dus toen besefte ik dat dit nooit ging lukken door alleen maar rechtdoor te gaan en te proberen alles weg te beuken.

Uiteindelijk heb ik maar ingebonden en toegegeven dat ik deze sommige dingen gewoon niet kon (ook bijvoorbeeld dat ik ondersteuning thuis kreeg, maar ik had de GGZ ook jarenlang uitgesteld "want ik wilde alles zelf doen".

Het is geen ramp om hulp van anderen te krijgen en ook al voelt dat wel rot (in mijn geval erg rot, was als een diepe nederlaag)...maar nu voel je je ook rot. En nu voel je je ook rot, met als belangrijkste verschil dat je nu -niet- verder komt.

Wat is de oorzaak van deze blokkade/faalangst en waar ben je zo bang voor?

Ja natuurlijk wil ik het weg hebben. En het probleem is dat niemand kan helpen. Ik moet toch echt zelf schrijven en heb het al van kinds af aan. Individuele faalangsttraining gehad, meerdere keren therapie waarbij het ter sprake kwam. Ik heb er gelukkig geen last meer van bij tentamens sinds ik van de middelbare school ben, maar weet niet hoe dat komt. Ik probeer vaak leuke afleiding te zoeken om te ontspannen of weg te lopen van de situatie en het daarna weer te proberen, dat heeft wel eens geholpen bij tentamens en sociale situaties, maar niet bij schrijfopdrachten.

Ik word er zo wanhopig van. Denk elke keer 'ik ga het gewoon weer proberen, het kan.' Maar ik geloof dat niet echt. Ik geloof dat het kan, maar niet dat het gaat lukken. Het gaat fout. Steeds opnieuw. Ik heb de laatste jaren alleen maar gefaald.

[ Bericht 2% gewijzigd door kuolema op 07-08-2016 00:25:50 ]

quote:

Op zondag 7 augustus 2016 00:00 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik had een lijstje gemaakt met wat ik erin wilde zetten en daarna ging ik het uitschrijven. Het hoeft niet lang te zijn. Ik heb ook vaak dat ik helemaal niet weet hoe ik moet beginnen, niet weet wat er van me wordt verwacht, maar dat was nu niet zo omdat er al een leidraad in staat. Het is eigenlijk heel makkelijk, het is ook best overzichtelijk allemaal.

Oké, dit stukje is helder.

quote:

Ik heb wel tekst staan, maar het is nog niet goed. Hoe verder ik kom, hoe minder ik kan veranderen dus wordt de druk steeds groter.

Het is nog niet goed? Of het is nog niet goed genoeg?

Ik snap trouwens wel dat wanneer je steeds verder probeert aan een enkel ding dingen te verbeteren, dat dit steeds lastiger wordt, want naarmate het "affer" is, is er minder wat nog beter kan.

Misschien zit ik nu even totaal de verkeerde kant op te denken, maar stel dat het zo is dat je probeert het steeds beter te maken en het lukt steeds minder goed (want op een gegeven moment is het zo goed, dat er niks meer aan te verbeteren valt. En als je toch een stukje verandert, dan klopt een heel stuk tekst daaromheen ook niet meer, moet dat ook weer veranderd/aangepast worden...een gebed zonder end), ben je dan niet eerder bang dat je (wat het verbeteren van je stuk(je) tekst betreft) gewoon niks meer kunt verbeteren aan je stuk(je) tekst?

Ik weet nog wel dat wanneer ik vroeger iets creëerde (kon een tekening/schilderij zijn, of een tekstbestand met programmeercode, een zelfgemaakte missie voor een game, whatever), dat ik steeds maar weer bezig was om steeds meer en meer verbeteringen eruit te persen zeg maar (ik had dan meestal geen spanning, maar wellicht ook omdat ik het resultaat met niemand hoefde te delen), maar op een gegeven moment is er gewoon geen rendement meer voor de hoeveelheid moeite die ik erin steek en op zulke momenten sluit ik het af.
Want ook al is het niet perfect, ik kan die tijd en energie veel beter steken in een nieuwe poging, in iets anders (desnoods een volgende creatie van mij).

Maakt het bij jou uit of iemand jouw creatie wel of niet te zien krijgt?

Ik herinner me trouwens nog wel dat wanneer ik op school een proefwerk aan het maken was, ik altijd bleef zitten en steeds opnieuw m'n antwoorden lezen en opnieuw uitrekenen, ook al had ik het proefwerk na een kwartier al "af". Ik bleef vrijwel al-tijd de volle 3 kwartier zitten zodat ik alles eruit kon halen, elk kleinste foutje eruit kon strijken, zelfs bezig met m'n antwoorden opnieuw overschrijven, maar dan met een ...leesbaarder handschrift.

Weet niet of je hier wat mee kan.

quote:

Ik heb al vanaf het moment dat ik de opdracht kreeg dat ik gespannen word zodra ik eraan denk, als ik het dan open en het lees dan loopt de stress op tot een punt dat alles ehm ... uitvalt of zo. En dan kan ik niets meer. Ik kan niet meer bewust lezen, nadenken, me concentreren. Heb geen overzicht meer. Maar de spanning blijft. En dan ga ik andere dingen doen (ernaar blijven kijken heeft ook geen zin, is gebleken) en wordt die druk steeds groter.

Dit heb ik ook veel ervaren, maar dan vaak met andere dingen (ook sociale) en ik noemde dit op een gegeven moment maar "forceren", want dat is uiteindelijk wat ik probeerde. Maar er valt gewoon niet doorheen te beuken. Onmogelijk, niet te doen. M'n lichaam en geest weigeren dan gewoon om met me mee te werken.

En zelfs als ik zo dan "iets" voor elkaar kreeg (bijvoorbeeld omdat ik werd gedwongen of door iemand geforceerd werd), was het sowieso nooit bevredigend, want het was niet van mij en ik voelde me na afloop slecht.

Bij mij was het een soort weerzin of afschuw. Soms weet ik dat ik iets beter wel kan doen (dat ik iets moet doen), maar wanneer ik dit (al dan niet onbewust) totaal niet wil, dan houdt het gewoon op (tenzij ik gemotiveerd raak en het echt uit mezelf wil doen, niet dat ik het van mezelf moet doen).

quote:

Ik heb steeds tegen mezelf gezegd dat ik het dan later wel weer probeer, probeer optimistisch te blijven. Maar elk moment dat ik van plan ben ermee bezig te zijn, gaat het weer hetzelfde. En ik heb dus wel iets geproduceerd, dus er zijn momenten dat het wel heel even lukt.
De rest van de opdracht is wel 'af' (ik durf dat woord niet zo goed te gebruiken).

Proberen optimistisch te blijven, voelt dat niet wat kunstmatig aan?
Ik snap dat alleen al de gedachte daaraan al als een wurggreep kan aanvoelen, iets in je vind "iets" wat met die opdracht te maken heeft afschuwelijk of walgelijk ofzo. Het is iets interns.

Waarom durf je dat woord niet te gebruiken?

quote:

Op zondag 7 augustus 2016 00:08 schreef kuolema het volgende:
Ik heb ook wel eens bij een verslag mezelf geforceerd om ernaar te blijven kijken, te blijven proberen. Ik werd steeds gefrustreerder en bozer en flipte. Dat werkt dus ook niet.

Werkt voor mij dus ook niet (heb ik toennet al wat over geschreven).
"Iets" in jou wil het niet. Ik zou niet weten wat het anders kan zijn, tenzij je bij falen van je opdracht (al dan niet gruwelijk) gemarteld zou worden oid.

quote:

Op zondag 7 augustus 2016 00:18 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ja natuurlijk wil ik het weg hebben. En het probleem is dat niemand kan helpen. Ik moet toch echt zelf schrijven en heb het al van kinds af aan. Individuele faalangsttraining gehad, meerdere keren therapie waarbij het ter sprake kwam.

Werd je zo hardhandig aangepakt als iets niet helemaal goed was of als je iets niet deed zoals het van iemand anders had gemoeten?

quote:

Ik heb er gelukkig geen last meer van bij tentamens sinds ik van de middelbare school ben, maar weet niet hoe dat komt. Ik probeer vaak leuke afleiding te zoeken om te ontspannen of weg te lopen van de situatie en het daarna weer te proberen, dat heeft wel eens geholpen bij tentamens en sociale situaties, maar niet bij schrijfopdrachten.

Wel apart dat het bij tentamens van na je middelbare schooltijd ^{(correcte spelling?)} ineens verdwenen was. Kan dat iets te maken hebben met de manier waarop je je tentamens inleverde of met de persoon die jouw werk moest nakijken?

quote:

Ik word er zo wanhopig van. Denk elke keer 'ik ga het gewoon weer proberen, het kan.' Maar ik geloof dat niet echt. Ik geloof dat het kan, maar niet dat het gaat lukken. Het gaat fout. Steeds opnieuw. Ik heb de laatste jaren alleen maar gefaald.

Het is helemaal niet zo gek dat je dit niet echt gelooft, want blijkbaar is dit probleem heel reëel voor je, ik kan moeilijk iets gaan geloven waarvan ik toch weet dat het niet klopt.

Dit stukje
"Ik heb de laatste jaren alleen maar gefaald."
zou je trouwens best wel wat meer mogen nuanceren, want je hebt de laatste jaren meer gedaan dan alleen maar falen.

edit:
Ik bedenk me trouwens net dat wat dat schrijven betreft, ik sowieso graag wil dat het "gewoon klopt". Vandaar ook dat ik geregeld zelfs uren nadat ik een post op fok heb geplaatst, nog een edit doe als ik zie dat iets toch nog iiieeets beter kan. _{(en soms zelfs niet na uren, maar na dagen ).}

Wel een toepasselijk slot zo, voordat ik straks m'n nest in duik .

[ Bericht 4% gewijzigd door magnetronkoffie op 07-08-2016 05:14:21 ]

De laatste frame ... Als ik zo'n dag heb waar er allerlei kleine dingen misgaan.

quote:

Op zondag 7 augustus 2016 00:18 schreef kuolema het volgende:

[..]

..... Ik heb de laatste jaren alleen maar gefaald.

Dat is iets wat jij vind, maar is het ook echt zo? Ik denk dat je daar veel kan winnen. Blijven praten (hier, elders, whatever) om te proberen dat beeld meer op de werkelijkheid te laten lijken. Sterkte.

quote:

Op zondag 7 augustus 2016 08:13 schreef Gary_Oak het volgende:
De laatste frame ... Als ik zo'n dag heb waar er allerlei kleine dingen misgaan.

[ afbeelding ]

Die laatste ja.... dat kan ik heel goed

Voor het eerst sinds de opname en alle ellende een druk bezorgd evenement bezocht. Het was heel leuk, alleen ik ben nu compleet overprikkeld en moe. En dan moet ik morgen helpen met een verhuizing. Een kleine o...help

quote:

Op zondag 7 augustus 2016 21:13 schreef ChildoftheStars het volgende:
Voor het eerst sinds de opname en alle ellende een druk bezorgd evenement bezocht. Het was heel leuk, alleen ik ben nu compleet overprikkeld en moe. En dan moet ik morgen helpen met een verhuizing. Een kleine o...help

Onder een kleedje op de bank en lekker even bijkomen dan
Ik ken het ja, overprikkeling...

quote:

Op zondag 7 augustus 2016 08:13 schreef Gary_Oak het volgende:
De laatste frame ... Als ik zo'n dag heb waar er allerlei kleine dingen misgaan.

[ afbeelding ]

Is die laatste op zichzelf eigenlijk niet eerder een probleem met eigenwaarde i.p.v. depressie? (ik snap trouwens wel dat er wel een link tussen deze 2 is)

Hoe is 't nu trouwens met je Gary?

quote:

Op zondag 7 augustus 2016 21:13 schreef ChildoftheStars het volgende:
Voor het eerst sinds de opname en alle ellende een druk bezorgd evenement bezocht. Het was heel leuk, alleen ik ben nu compleet overprikkeld en moe. En dan moet ik morgen helpen met een verhuizing. Een kleine o...help

Vetgedrukte heb ik eigenlijk vaker wel dan niet als ik ergens heen ben gegaan waar "veel" mensen zijn en ik na zeg maar een dagdeel weer thuis kom, helemaal overprikkeld maar meestal wel (erg!) tevreden .

Het lijkt me trouwens wel ergens supervreemd om na zo'n lange tijd "ineens" weer met zulke dingen bezig te zijn (na al dat gedoe van je van zeg maar het afgelopen jaar), heb je dat ook een beetje als "onwerkelijk" ervaren? Een beetje als een droom? (kan dit moeilijk precies verwoorden, mijn excuus daarvoor)

Sterkte trouwens met je verhuizing, ben blij dat ik niet in jouw schoenen sta (want verhuizingen ).

quote:

Op zondag 7 augustus 2016 09:36 schreef zomie het volgende:

[..]

Die laatste ja.... dat kan ik heel goed

Ik vind je trouwens wel heel goed met woorden .
Helaas alleen de laatste tijd komt het er niet meer van (ik heb Tetris bijvoorbeeld ook al een lange(re) tijd links laten liggen, want ik heb er op de 1 of andere manier gewoon even geen 'ruimte' meer voor).

quote:

Op maandag 8 augustus 2016 06:20 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik vind je trouwens wel heel goed met woorden .
Helaas alleen de laatste tijd komt het er niet meer van (ik heb Tetris bijvoorbeeld ook al een lange(re) tijd links laten liggen, want ik heb er op de 1 of andere manier gewoon even geen 'ruimte' meer voor).

thanks

quote:

Op maandag 8 augustus 2016 06:13 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Is die laatste op zichzelf eigenlijk niet eerder een probleem met eigenwaarde i.p.v. depressie? (ik snap trouwens wel dat er wel een link tussen deze 2 is)

Hoe is 't nu trouwens met je Gary?

Hmmm, nee. Meer zo'n gevoel van: al die kleine kutdingetjes die vandaag gebeurd zijn,ik wil dan gewoon even verdwijnen, snap je. Vooral als ik zo'n dag heb waar ik alles uit m'n handen laat vallen.

Nu best wel kalm en onverschillig. Maar is een kwestie van een maand of twee voordat ik weer in een episode van een week kom. Daar?

quote:

Op maandag 8 augustus 2016 17:52 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Hmmm, nee. Meer zo'n gevoel van: al die kleine kutdingetjes die vandaag gebeurd zijn,ik wil dan gewoon even verdwijnen, snap je. Vooral als ik zo'n dag heb waar ik alles uit m'n handen laat vallen.

Hmm...hoe herkenbaar

Echt bijna letterlijk zoals je het hier beschrijft.

quote:

Nu best wel kalm en onverschillig. Maar is een kwestie van een maand of twee voordat ik weer in een episode van een week kom. Daar?

Episodes. Zit er een patroon in? Zo ja, enig idee welke dingen er van invloed op lijken te zijn, afgezien van de tijd?

Daar?