'Een moeder moet kunnen zeggen: ik had liever geen kind gehad'

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:27 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Nou ja, vooral het tweede lijkt me een heel goede reden om geen kinderen te willen

Het eerste was het voor mij niet, omdat ik inderdaad wel hoopte (en ook wel verwachtte) dat ik mijn kind leuk zou vinden. Dat het zo zou zijn als het is, had ik dan weer niet verwacht.

En toch zijn er genoeg mensen (en veel mannen) die dan toch kinderen nemen omdat de partner het zo graag wil als ik het zo lees her en der. En als iemand als Twitch met deze houding dan toch ingeeft.. ik zou niet op die manier mijn leven willen lijden, maargoed... dat is verder ook niet aan mij. Kan alleen maar waarschuwen

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:24 schreef snakelady het volgende:

[..]

Hoezo dramatisch en raadselachtig?

Wat is dramatischer op de vraag, 'mama wat is er?'

*Ik heb een beetje hoofdpijn'' of ''Nou, J. en ik hebben ruzie gehad en daar voel ik mij nou niet zo prettig onder''.
Want geloof me, bij dat laatste krijg je als vervolgvraag, 'Waarover hadden jullie dan ruzie?'
Bij dat eerste krijg je een ''Oh, oke''.

weinig dramatisch en raadselachtig aan.

Dus bij hoofdpijn vraagt hij niet waarom en bij ik had hoofdpijn door een ruzie (antwoord op waarom) vraagt hij wel waarom. Echt. Dat je jezelf voor de gek kunt houden met deze leugens wil niet zeggen dat je kind en anderen er ook in trappen. Als hij er in het eerste geval niet naar vraagt is dat omdat hij dat al lang niet meer durft.

Als conflicten en lastige gevoelens in je huis taboe zijn, leren je kinderen ze ook niet hanteren.

Dan had je dat eerder moeten bedenken dat kinderen krijgen een enorme omslag te weeg brengt en zoiets als 19 kg aankomen doe je helemaal zelf.

Zoiets tegen je kinderen zeggen kan echt niet.

Kinderwens = dealbreaker voor mij. Zonder enige twijfel. Hoe geweldig ik iemand ook vind.

Wat ik het moeilijkste vind aan kinderen hebben is het eeuwige zorgen maken om.

Angst dat ze gepest zouden kunnen worden, angst dat er iets ergs met ze gebeurd, angst om ze te verliezen, eigenlijk altijd wel in angst zitten omdat er iets zou kunnen gebeuren en je ze niet kan beschermen.
Nu is het echt niet zo dat ik die angst laat merken, maar als ik mijn jongste niet kan vinden nadat ze een half uur te laat thuis is dan toch die angst. rationeel weet ik dat ze waarschijnlijk gewoon binnen zit bij haar vriendinnetje en de tijd is vergeten tijdens het spelen...maar toch die angst dat..

Dat heb ik echt onderschat, en dat gedeelte zou ik wel willen missen.

ik denk dat mensen vergeten het onderscheid te maken tussen "ik wil die kinderen niet" en "ik wil dit leven niet". en dan daarnaast nog genuanceerd met soms wel en soms niet. daarnaast: het is allemaal nu eenmaal niet maakbaar, je moet het doen met wat je krijgt.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:17 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik denk dat je je vergist. Ik denk dat het ouderschap ook dingen over jezelf kan leren, die je nog niet wist. Dat kunnen goede en slechte dingen zijn. Dat kan ook betekenen dat je als je eenmaal een kind hebt bepaalde dingen echt niet trekt, niet kunt, niet voelt, niet wil. Dat kun je pas weten als het kind er al is. En dan zit je met de nare consequentie dat uitgerekend het ouderschap niet terug te draaien is, met geen mogelijkheid.

Ik denk dat je met zo'n denkwijze een bepaald zelfgeschapen beeld voor ogen hebt van het ouderschap. Je kind en het ouderschap moeten aan bepaalde voorwaarden voldoen, schijnbaar.

Ik persoonlijk jen dat gevoel niet, ook nooit gehad. Wij hebben onvoorwaardelijk gekozen voor het ouderschap.

Waarmee ik niet wil zeggen dat het ouderschap heilig is, if mezelf op de borst wil kloppen. Maar het is een keuze, gelukkig hebben we die keuze, en die hoort onvoorwaardelijk te zijn.

Daarom heb ik veel respect voor mensen die er heel bewust niet voor kiezen. Echt, alle lof.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:31 schreef Isegrim het volgende:
Kinderwens = dealbreaker voor mij. Zonder enige twijfel. Hoe geweldig ik iemand ook vind.

*boks*

Een van onze eerste avondjes als stel kwam het zo ter sprake, niet eens het of 'wij' kinderen zouden willen, maar 'kinderen', volgens mij omdat er rennende kinderen in het restaurant waren. Het was vrij snel duidelijk dat we op dezelfde golflengte zaten.

Ook nog eens: als je je telefoon/auto/huis/baan niet vindt bevallen koop/zoek je 'n andere of breng je ze terug. Dat is met kinderen neit zo makkelijk. Daar zit je aan vast. OOK als je het afstaat: je bent nog steeds iemand's biologische ouder, en het kind zal dat wrsch willen weten, het hoe en waarom, op latere leeftijd. Imho ben je altijd ouder.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:29 schreef Isegrim het volgende:

[..]

Welke zaken zijn anders dan je had verwacht? Of welke zaken had je niet voorzien?

Ik had helemaal niet verwacht dat ik zo van het moederschap zou genieten. Dat ik helemaal geen behoefte zou hebben aan carriere maken, nog vaak op stap zonder kind of samen met mijn vriend op vakantie.
Ik had ook niet verwacht dat ik zo lang niet veel slapen, maar dat ik dat ook wel zou trekken. Dat het welzijn van een ander mens zo belangrijk voor me zou worden. Dat loslaten al begint zodra een kind geboren is. Maar ook dat mijn gevoelens voor mijn partner zich nog zoveel meer zouden verdiepen en hoe geweldig ik het vind om hen samen te zien.

Maar, dit is dus voor mij. Ik denk niet dat iedereen dat zo ervaart, of de behoefte heeft te ontdekken dat het voor hen ook zo zou zijn. Ik kan me prima voorstellen dat er mensen zijn die ervoor kiezen geen kinderen te hebben. Als ik op vrijdagmiddag naar huis fiets door de stad en het is zulk lekker weer als vandaag, denk ik wel eens: wat zou het fijn zijn als ik nu B zou kunnen bellen om naar de stad te komen, en dan pikken we een terrasje, gaan lekker uit eten, en maken er een gezellige avond van. Maar dat gaat niet, want kind moet opgehaald van de BSO en eten en op tijd naar bed en even snel een oppas regelen lukt ook niet. Dus fiets ik genietend van de stad en het lekkere weer naar huis en vind het jammer dat dat spontane niet meer kan.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:30 schreef frietenstamp het volgende:

[..]

Dus bij hoofdpijn vraagt hij niet waarom en bij ik had hoofdpijn door een ruzie (antwoord op waarom) vraagt hij wel waarom. Echt. Dat je jezelf voor de gek kunt houden met deze leugens wil niet zeggen dat je kind en anderen er ook in trappen. Als hij er in het eerste geval niet naar vraagt is dat omdat hij dat al lang niet meer durft.

Als conflicten en lastige gevoelens in je huis taboe zijn, leren je kinderen ze ook niet hanteren.

Mensen hebben wel eens hoofdpijn, dat is heel normaal, de kinderen zelf hebben ook wel eens hoofdpijn, dat is een bekend iets voor ze.
Omdat ze te weinig hebben gedronken op een warme dag, te weinig hebben geslapen om wat voor reden dan ook of gewoon zomaar, omdat het kan blijkbaar.

En conflicten en lastige gevoelens zijn helemaal niet taboe, alleen hoeven mijn kinderen niet geconfronteerd te worden met gevoelens en zaken waar ze nog geen begrip voor hebben wegens te jonge leeftijd.
Er zijn voldoende problemen en conflicten die opgelost moeten en lastige gevoelens die verwerkt moeten worden die bij hun leeftijd past.

En knap dat jij mijn kinderen beter kent dan dat ik ze zelf ken (ik had het nu over mijn dochters overigens dus hij is niet van toepassing), maar geloof me, ze zijn nog te egoistisch van instelling om zich druk te maken over een beetje hoofdpijn van hun moeder,

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:33 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

*boks*

Een van onze eerste avondjes als stel kwam het zo ter sprake, niet eens het of 'wij' kinderen zouden willen, maar 'kinderen', volgens mij omdat er rennende kinderen in het restaurant waren. Het was vrij snel duidelijk dat we op dezelfde golflengte zaten.

Toch jammer. Mensen die bewust kinderloos blijven zouden imo vrijwel altijd veel betere ouders zijn dan zij die wel voor kinderen gaan.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:29 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

En toch zijn er genoeg mensen (en veel mannen) die dan toch kinderen nemen omdat de partner het zo graag wil als ik het zo lees her en der. En als iemand als Twitch met deze houding dan toch ingeeft.. ik zou niet op die manier mijn leven willen lijden, maargoed... dat is verder ook niet aan mij. Kan alleen maar waarschuwen

Ik ben het met je eens, hoor. Aangezien we tegenwoordig een bewuste keus kunnen maken, laten we dat dan ook doen. Wel of niet, het is allebei goed als het is wat JIJ wil. Niet je partner, de samenleving, je ouders, je vrienden.
En misschien is het wel inherent aan de manier waarop er toch sociale druk wordt gelegd nog steed sop mensen die bewust kiezen voor geen kinderen, maar ik vind de manier waarop veel bewust kindervrije mensen denken te moeten praten over kinderen dan weer zo naar en negatief, dat ik me ook voor kan stellen dat er mensen zijn die denken: "ik vind kinderen geen schijtende jankende vervelende kutlui, dus dan zal ik wel wél kinderen willen".

Ik zou het zo fijn vinden als iedereen gewoon op een normale manier kan praten erover en zijn eigen beslissing kan nemen zonder dat er een oordeel over een ander en vervelende verwijzingen naar kinderen aan te pas komen.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:19 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Wat een onzin!
Ik vind echt niet alle kinderen leuk. Ik vind heel veel kinderen zelfs niet leuk.

Dat wil niet zeggen dat ik niet van mijn kind gehouden had als ze niet was zoals ze nu is.

Leuk vinden 'in beginsel' bedoel ik dan.
Uiteraard zijn er kinderen die door hun opvoeding zo verpest zijn, dat ze niet leuk zijn om mee om te gaan. Maar dan vind ik dat eerder zielig voor ze, dan dat ik die kinderen er op aan kijk.

Ben meerdere keren leiding geweest met kindervakantieweken. Leuk, ook al zaten er kinderen bij die oervervelend waren. Maar vond het toch leuk. Omdat ik van kinderen houd, een soort oerinstinct.

Ik denk dat als je in beginsel niet alle kinderen leuk vindt, je dan zo'n ouder wordt met een duidelijke voorkeur voor één van je kinderen. Afschuwelijk vind ik dat.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:37 schreef frietenstamp het volgende:

[..]

Toch jammer. Mensen die bewust kinderloos blijven zouden imo vrijwel altijd veel betere ouders zijn dan zij die wel voor kinderen gaan.

Grappig, dit is tegen mij ook vaak gezegd. Een iemand presteerde het zelfs om te zeggen dat hij me maar egoïstisch vond.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:31 schreef Isegrim het volgende:
Kinderwens = dealbreaker voor mij. Zonder enige twijfel. Hoe geweldig ik iemand ook vind.

Voor mij ook

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:37 schreef frietenstamp het volgende:

[..]

Toch jammer. Mensen die bewust kinderloos blijven zouden imo vrijwel altijd veel betere ouders zijn dan zij die wel voor kinderen gaan.

Ik denk ook dat ik het 'prachtisch gezien' best goed zou doen als ik om welke reden dan ook 'gedwongen' zou kunnen worden een kind te nemen. Als je in zo'n situatie komt (dat je kinderen krijgt) moet je er imho 100% voor gaan en zorgen dat je een fatsoenlijk mens grootbrengt dat gelukkig is en met een ontzettende lach terugdenkt aan zijn/haar jeugd, en dat zou ik dan ook doen. Een kind is kwetsbaar en je ziet het vaak genoeg fout gaan. Lach daarom ook altijd terug naar een kind, of zwaai, of doe normaal. Je wilt die 'hoop' dat iedereen lief en positief is van zo'n kind ook niet breken.

Maar ik zou er emotioneel niet aan kunnen beginnen, en ondanks dat ik door zou bikkelen, zou ik zelf doodongelukkig zijn denk ik/voel ik. Ik kén mezelf beter dan wie dan ook, en dit is niet voor mij. En ik denk dat een kind dat altijd zou merken. En voor de mensen die zeggen 'je weet niet of het anders uitpakt en misschien wil je er na één nog een omdat het ontzettend leuk blijkt te zijn', dat klopt, dat weet ik niet. Maar dat is een keus die ik maak en kan maken, een risico dat ik neem om iets 'te missen', maar ik kan niets missen wat ik niet heb gehad. Ik kan wel ergens spijt van hebben wat ik wél heb (gedaan).

Wij zijn zeer tevreden met onze keus, ons leven, en dat vind ik mooi. En daar heeft verder niemand iets van te 'vinden'. En dat mag iedereen zijn, hoop ik, met of zonder kinderen. Zolang iedereen maar eerlijk is naar zichzelf zou het goed moeten komen. En niet iedereen is dat, imho.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:42 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Voor mij ook

Alleen dan de andere kant op.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:37 schreef frietenstamp het volgende:

[..]

Toch jammer. Mensen die bewust kinderloos blijven zouden imo vrijwel altijd veel betere ouders zijn dan zij die wel voor kinderen gaan.

Onzin, ligt compleet aan de persoon zelf, ik ken twee koppels die aangaven kindervrij te zijn en uiteindelijk toch ouders zijn geworden.

Een koppel, niks over te zeggen, goede en liefdevolle ouders.

Het andere koppel had beter kunnen aborteren, ze zien het kind alleen als lastig, zit van 7:00 tot 19:00 in de opvang en moet 's avonds en vaak in het weekend dan nog naar opa en oma want ze hebben wat tijd voor zichzelf nodig. En een standaard reactie op vragen van het kind is een diepe zucht en rollende ogen.
Als ze hun kind op een doordeweekse dag een uur zien is het veel.
Geen goede ouders dus.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:43 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Wij zijn zeer tevreden met onze keus, ons leven, en dat vind ik mooi. En daar heeft verder niemand iets van te 'vinden'.

Wij ook. Maar je moest eens weten hoeveel mensen toch altijd wel menen een mening te mogen hebben én te ventileren.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:43 schreef Isegrim het volgende:

[..]

Alleen dan de andere kant op.

Ja. Daarover hebben wij ook in het begin duidelijke gesprekken gehad, omdat B er nog nooit over na had gedacht. Hij wilde wel, maar als het niet zo was geweest, waren wij niet meer samen geweest.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:31 schreef snakelady het volgende:
Wat ik het moeilijkste vind aan kinderen hebben is het eeuwige zorgen maken om.

Angst dat ze gepest zouden kunnen worden, angst dat er iets ergs met ze gebeurd, angst om ze te verliezen, eigenlijk altijd wel in angst zitten omdat er iets zou kunnen gebeuren en je ze niet kan beschermen.
Nu is het echt niet zo dat ik die angst laat merken, maar als ik mijn jongste niet kan vinden nadat ze een half uur te laat thuis is dan toch die angst. rationeel weet ik dat ze waarschijnlijk gewoon binnen zit bij haar vriendinnetje en de tijd is vergeten tijdens het spelen...maar toch die angst dat..

Dat heb ik echt onderschat, en dat gedeelte zou ik wel willen missen.

Hier kan ik me wel in vinden. Maar ik denk wel dat het goed is om die gevoelens te hebben, heel natuurlijk en belangrijk. Kinderen zijn afhankelijk van volwassenen, totdat ze zelf volwassen zijn. En dat zijn ze echt nog niet helemaal met de 18 jaar. Ik denk ook niet dat die zorgen, bij sommige kinderen, ooit over zullen gaan.

Soms verlang ik weleens naar de toekomst, als we straks weer met ons tweetjes zijn, die vrijheid, liefst zonder zorgen. Maar ik verlang nooit terug naar het verleden, toen we nog met ons tweetjes waren, die vrijheid, zonder zorgen.
Daar zit een verschil in.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:47 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ja. Daarover hebben wij ook in het begin duidelijke gesprekken gehad, omdat B er nog nooit over na had gedacht. Hij wilde wel, maar als het niet zo was geweest, waren wij niet meer samen geweest.

Nee, dat begrijp ik. En dat is precies waarom het zo kut is dat kinderen krijgen de default keus is, omdat veel mensen er niet eens echt bij stil staan dat er ook andere opties zijn. Waardoor er mensen zijn die meegaan in de wens van hun partner zonder het zelf echt te willen. Dit is véél te ingrijpend om het te doen omdat het nu eenmaal normaal is.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:36 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik had helemaal niet verwacht dat ik zo van het moederschap zou genieten. Dat ik helemaal geen behoefte zou hebben aan carriere maken, nog vaak op stap zonder kind of samen met mijn vriend op vakantie.
Ik had ook niet verwacht dat ik zo lang niet veel slapen, maar dat ik dat ook wel zou trekken. Dat het welzijn van een ander mens zo belangrijk voor me zou worden. Dat loslaten al begint zodra een kind geboren is. Maar ook dat mijn gevoelens voor mijn partner zich nog zoveel meer zouden verdiepen en hoe geweldig ik het vind om hen samen te zien.

Mooi.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 10:37 schreef frietenstamp het volgende:

[..]

Toch jammer. Mensen die bewust kinderloos blijven zouden imo vrijwel altijd veel betere ouders zijn dan zij die wel voor kinderen gaan.

Dat denk ik niet hoor. Als je liever geen kinderen wilt, maar ze toch 'neemt' omdat je denkt dat dat maatschappelijk wenselijk is, zie je kinderen meer als een statussymbool, en moet dat kind ook aan bepaalde verwachtingen voldoen.

Ken genoeg mensen die aan kinderen beginnen omdat al hun vrienden al kinderen hebben en ze niet achter willen blijven. Niet goed.

Ik snap wel wat frietenstamp bedoelt.

Ik vermoed bijvoorbeeld ook dat homostellen die kinderen krijgen, meestal (als in: percentueel gezien vaker dan gemiddeld) goede ouders zijn, omdat het altijd een weloverwogen keus is. Het is niet vanzelfsprekend.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 11:14 schreef Isegrim het volgende:
Ik snap wel wat frietenstamp bedoelt.

Ik vermoed bijvoorbeeld ook dat homostellen die kinderen krijgen, meestal (als in: percentueel gezien vaker dan gemiddeld) goede ouders zijn, omdat het altijd een weloverwogen keus is. Het is niet vanzelfsprekend.

Maar je bent niet automatisch een goede ouder als je heel bewust hebt gekozen voor (een) kind(eren).

Wat is dat überhaupt, een 'goede' ouder?

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 11:16 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Maar je bent niet automatisch een goede ouder als je heel bewust hebt gekozen voor (een) kind(eren).

Wat is dat überhaupt, een 'goede' ouder?

Niet automatisch, maar ik acht de kans wel groter.

Ik zou een goede ouder ongeveer definiëren als iemand die een zelfverzekerd, gelukkig individu met een gezonde dosis kritisch denkvermogen weet af te leveren. Al bedenk ik dan ook meteen hoe beperkt je invloed maar is. Als je kind aan klinische depressie lijdt, is dat obviously niet jouw schuld.

quote:

Op woensdag 11 mei 2016 13:54 schreef Najieto het volgende:
Als je lef hebt post je dit in OUD. Ben benieuwd hoe lang je dat overleeft

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 11:16 schreef miss_sly het volgende:

Maar je bent niet automatisch een goede ouder als je heel bewust hebt gekozen voor (een) kind(eren).

Wat is dat überhaupt, een 'goede' ouder?

Precies, goede vraag, wie bepaalt wat een goed ouderschap is?
Ik denk dat je dat niet voor anderen kunt bepalen. Sowieso krijgen eigen kinderen genetisch al bepaalde eigenschappen mee, waardoor de ene manier van opvoeden wel werkt en de andere niet. Dan zijn kinderen onderling vaak al heel verschillend, waardoor je de opvoeding moet aanpassen per kind.
Uiteraard zijn er wel de grote lijnen: goede verzorging, goede voeding, scholing, siciaal gedrag aanleren, niet mishandelen, liefde geven.
Voor de rest wordt het bepaald door je eigen opvoeding en die van je partner en de interactie binnen de familie aan beide zijden. Dus, je komaf.

Ik walg echt van mensen die menen dat hun specifieke manier van opvoeden de beste is en hier mensen die het anders doen, op aanvallen.

quote:

Op woensdag 11 mei 2016 22:50 schreef Teslynd het volgende:

Wat een onzin. Kinderen zijn een aspect van je leven, niet het belangrijkste.

Imho zouden ze het belangrijkste aspect van je leven moeten zijn dus als je er met je volle verstand aan begint. Ik zeg nergens dat ze het énige aspect van je leven moeten zijn.

Mijn moeder heeft dit trouwens ook gezegd, ook tegen mij. "Achteraf gezien was ik liever niet aan kinderen begonnen".

Ik heb dat altijd volkomen begrepen.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 11:50 schreef Grrrrrrrr het volgende:

[..]

Imho zouden ze het belangrijkste aspect van je leven moeten zijn dus als je er met je volle verstand aan begint. Ik zeg nergens dat ze het énige aspect van je leven moeten zijn.

Hier ben ik het wel mee eens, een kind heeft er niet om gevraagd om geboren te worden, dat is uit egoïstische standpunten gebeurd dus dan ben je ook verplicht om ze prioriteit te maken.
Wat niet wil zeggen dat je geen andere leuke dingen voor jezelf mag hebben, zolang die zaken maar niet ten nadele zijn van de kinderen.

quote:

Op woensdag 11 mei 2016 23:55 schreef Isegrim het volgende:

[..]

Dat dus. Ik heb veel bewondering voor ouders die heel bewust met hun ouderschap bezig zijn. Maar ik ken ook voorbeelden van mensen die nooit kinderen hadden moeten krijgen en ik vind dat rampzalig.

Grappig. Ik denk namelijk juist dat dit de kern is waar het om draait. Voor mijn gevoel zijn te veel mensen te bewust bezig met het ouderschap. Het wordt zo'n "ding". Iets zwaars. Een opgave.
Kinderen lopen wat mij betreft gewoon mij in het dagelijks leven. Ze krijgen veel liefde, aandacht en alles wat nodig is, maar ze zijn niet het centrum van ons leven. Ze zijn onderdeel van ons leven en een niet-lost-te-koppelen-onderdeel van. Maar niet de zon en de maan ineen en een project dat. moet. slagen.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 12:01 schreef snakelady het volgende:

Hier ben ik het wel mee eens, een kind heeft er niet om gevraagd om geboren te worden, dat is uit egoïstische standpunten gebeurd dus dan ben je ook verplicht om ze prioriteit te maken.
Wat niet wil zeggen dat je geen andere leuke dingen voor jezelf mag hebben, zolang die zaken maar niet ten nadele zijn van de kinderen.

Helemaal mee eens.
Hoewel....met die egoïstische omstandigheden, niet helemaal.
Je geeft het kind een leven en de maatschappij toekomstige burgers.
Ikzelf heb niet voor kinderen gekozen omdat ik levende poppen wilde, om het even zeer plastisch uit te drukken, maar omdat ik het een natuurlijke gang van zaken vond die bij me paste. Gelukkig gold dat ook voor mijn man.
Ik zie de kinderen ook niet als 'van mij', maar aan mijn zorgen toevertrouwd. Voor mij zijn onze kinderen vanaf de geboorte van hunzelf geweest. Eigen individuen met eigen karakters, die verzorgd en begeleid moeten worden naar volwassenheid en zelfstandigheid.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 12:06 schreef Tinkepink het volgende:

[..]

Grappig. Ik denk namelijk juist dat dit de kern is waar het om draait. Voor mijn gevoel zijn te veel mensen te bewust bezig met het ouderschap. Het wordt zo'n "ding". Iets zwaars. Een opgave.
Kinderen lopen wat mij betreft gewoon mij in het dagelijks leven. Ze krijgen veel liefde, aandacht en alles wat nodig is, maar ze zijn niet het centrum van ons leven. Ze zijn onderdeel van ons leven en een niet-lost-te-koppelen-onderdeel van. Maar niet de zon en de maan ineen en een project dat. moet. slagen.

wij proberen wel bewust bezig te zijn met 'de opvoeding' als je dat zo allemaal kan samenvatten in dat woord, maar het is geen ding, groot, zwaar. Project dat moet slagen? Wanneer is een kind een geslaagd project dan? Als het netjes dank je wel zegt? Gymnasium heeft gedaan? Cognitief in ieder geval het onderste uit de kan heeft gehaald? Stil is als grote mensen praten?

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 12:13 schreef Gia het volgende:

[..]

Helemaal mee eens.
Hoewel....met die egoïstische omstandigheden, niet helemaal.
Je geeft het kind een leven en de maatschappij toekomstige burgers.
Ikzelf heb niet voor kinderen gekozen omdat ik levende poppen wilde, om het even zeer plastisch uit te drukken, maar omdat ik het een natuurlijke gang van zaken vond die bij me paste. Gelukkig gold dat ook voor mijn man.
Ik zie de kinderen ook niet als 'van mij', maar aan mijn zorgen toevertrouwd. Voor mij zijn onze kinderen vanaf de geboorte van hunzelf geweest. Eigen individuen met eigen karakters, die verzorgd en begeleid moeten worden naar volwassenheid en zelfstandigheid.

Nou ja, ik heb kinderen uit geheel egoïstische redenen, ik wilde graag kinderen.
Ik heb niet de illusie dat ze de wereld zullen verbeteren, dat ze in de geschiedenisboeken komen met het middel tegen kanker of de oplossing tegen global warming.

Ik wilde kinderen omdat mij dat heel erg leuk leek, en dat is het gelukkig ook meestal.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 12:06 schreef Tinkepink het volgende:

[..]

Grappig. Ik denk namelijk juist dat dit de kern is waar het om draait. Voor mijn gevoel zijn te veel mensen te bewust bezig met het ouderschap. Het wordt zo'n "ding". Iets zwaars. Een opgave.
Kinderen lopen wat mij betreft gewoon mij in het dagelijks leven. Ze krijgen veel liefde, aandacht en alles wat nodig is, maar ze zijn niet het centrum van ons leven. Ze zijn onderdeel van ons leven en een niet-lost-te-koppelen-onderdeel van. Maar niet de zon en de maan ineen en een project dat. moet. slagen.

Klopt inderdaad. Sommige mensen hebben vooraf al een plan klaar voor de toekomst van hun kind. Ze stellen soms absurde eisen an hun kind, waar hij/zij zich niet in kan vinden. Ouders zouden meer moeten kijken naar hun kind om te zien wat hun talenten zijn, wat ze leuk vinden en daarnaar handelen dan blind bepalen wat zij willen dat hun kind doet.

Zo ken ik een vrouw die vroeger topturnster was. Haar man zat als kind op voetbal. Ze krijgen een zoon en een dochter. Zoon moest op voetbal, dochter moest op turnen, hoewel het arme kind daar helemaal niet de bouw voor had. Tuurlijk scoorde ze jarenlang goed, omdat mama heel veel oefende op de afwerking, maar niet omdat ze er aanleg voor zou hebben.

Dat bedoel ik dus met je eigen wensen aan je kind opdringen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Gia op 12-05-2016 12:28:35 ]

Mag een moeder van 3 volwassen kinderen ( ik zou ze niet kunnen missen maar ik zou het nooit over doen ) zeggen dat ze absoluut géén kleinkinderen wil ?

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 12:22 schreef deedeetee het volgende:
Mag een moeder van 3 volwassen kinderen ( ik zou ze niet kunnen missen maar ik zou het nooit over doen ) zeggen dat ze absoluut géén kleinkinderen wil ?

Ja, dat mag!

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 12:19 schreef snakelady het volgende:

Nou ja, ik heb kinderen uit geheel egoïstische redenen, ik wilde graag kinderen.
Ik heb niet de illusie dat ze de wereld zullen verbeteren, dat ze in de geschiedenisboeken komen met het middel tegen kanker of de oplossing tegen global warming.

Ik wilde kinderen omdat mij dat heel erg leuk leek, en dat is het gelukkig ook meestal.

Tuurlijk is er ook een egoïstisch aspect in de zin van een kinderwens, maar het is niet het enige aspect. De keuze voor kinderen kwam voor mij niet alleen vanuit die kinderwens, maar ook vanuit een natuurlijke drang, soort instinct. Het leven doorgeven.De soort in stand houden.

Je kunt ook de keuze voor kinderloos blijven zien als een egoïstische keuze, tich speelt ook daar iets mee als natuurlijke selectie. Het is beter voor de soort aks mensen die niet van kinderen houden, zich niet voortplanten.

Gelukkig hebben we tegenwoordig de keus en medische middelen om die keus, indien nodig, te helpen waarmaken.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 12:28 schreef Gia het volgende:

[..]

Tuurlijk is er ook een egoïstisch aspect in de zin van een kinderwens, maar het is niet het enige aspect. De keuze voor kinderen kwam voor mij niet alleen vanuit die kinderwens, maar ook vanuit een natuurlijke drang, soort instinct. Het leven doorgeven.De soort in stand houden.

Je kunt ook de keuze voor kinderloos blijven zien als een egoïstische keuze, tich speelt ook daar iets mee als natuurlijke selectie. Het is beter voor de soort aks mensen die niet van kinderen houden, zich niet voortplanten.

Gelukkig hebben we tegenwoordig de keus en medische middelen om die keus, indien nodig, te helpen waarmaken.

Ja, ik had ook wel dat gevoel inderdaad.
Maar dat heb ik nu soms ook wel, en nu maken we toch echt de bewuste keuze om niet naar dat gevoel te luisteren en gewoon lekker negeren.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 12:22 schreef deedeetee het volgende:
Mag een moeder van 3 volwassen kinderen ( ik zou ze niet kunnen missen maar ik zou het nooit over doen ) zeggen dat ze absoluut géén kleinkinderen wil ?

Nee, dat kun je niet bepalen voor andere mensen.
Je mag zeggen dat je ze niet wilt zien, geen oma voor ze wilt zijn. Maar zeggen dat je liever niet wil dat andere mensen zich voortplanten slaat echt nergens op.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 12:30 schreef snakelady het volgende:

Ja, ik had ook wel dat gevoel inderdaad.
Maar dat heb ik nu soms ook wel, en nu maken we toch echt de bewuste keuze om niet naar dat gevoel te luisteren en gewoon lekker negeren.

Ik heb dat gevoel niet meer, goddank, ben 52, maar ik had dat ook al niet meer na de tweede, door omstandigheden.
Wij wilden bewust kinderen, maar ik wilde niet slechts één kind. Door een medische fout mocht ik na de eerste niet meer baren. Was voor mijn man wel een ding dat het niet meer op de natuurlijke wijze kon, maar hij legde zich neer bij mijn wens 'niet één alleen', dus is de tweede met de keizersnede geboren en hebben we het, bewust, bij twee gelaten.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 12:06 schreef Tinkepink het volgende:

[..]

Grappig. Ik denk namelijk juist dat dit de kern is waar het om draait. Voor mijn gevoel zijn te veel mensen te bewust bezig met het ouderschap. Het wordt zo'n "ding". Iets zwaars. Een opgave.
Kinderen lopen wat mij betreft gewoon mij in het dagelijks leven. Ze krijgen veel liefde, aandacht en alles wat nodig is, maar ze zijn niet het centrum van ons leven. Ze zijn onderdeel van ons leven en een niet-lost-te-koppelen-onderdeel van. Maar niet de zon en de maan ineen en een project dat. moet. slagen.

Dat is ook niet wat ik bedoel. Ze moeten absoluut niet het centrum van het universum zijn. Dat soort ouders kan ik juist niet uitstaan.

Ik heb nu te weinig tijd om het echt goed uit te leggen.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 12:36 schreef Isegrim het volgende:

[..]

Dat is ook niet wat ik bedoel. Ze moeten absoluut niet het centrum van het universum zijn. Dat soort ouders kan ik juist niet uitstaan.

Ik heb nu te weinig tijd om het echt goed uit te leggen.

Dan openen we gewoon nog een deeltje twee, zo meteen.
Ik vind dit een respectvolle en interessante discussie. Zoveel mensen zoveel meningen,en daardoor ook de duidelijkheid dat er niet één juiste opvoeding is. Ik vind het boeiend om te lezen waarom mensen bepaalde andere keuzes maken.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 12:36 schreef Gia het volgende:

[..]

Ik heb dat gevoel niet meer, goddank, ben 52, maar ik had dat ook al niet meer na de tweede, door omstandigheden.
Wij wilden bewust kinderen, maar ik wilde niet slechts één kind. Door een medische fout mocht ik na de eerste niet meer baren. Was voor mijn man wel een ding dat het niet meer op de natuurlijke wijze kon, maar hij legde zich neer bij mijn wens 'niet één alleen', dus is de tweede met de keizersnede geboren en hebben we het, bewust, bij twee gelaten.

Ik ben ''nog maar'' 35, in een samengesteld gezin, samen 4 kinderen maar niet een van ons samen.
Nu lijkt ons dat enorm leuk maar echt zin om weer opnieuw met een baby te zitten hebben we ook niet echt, zeker ook niet gezien we 4 gezonde kinderen hebben die het goed doen en er altijd risico's verbonden zitten aan nog een zwangerschap.

Dus in plaats daarvan krijgen we vanaf morgen een puppy.
Goed over nagedacht, staan al even op de wachtlijst en morgen mogen we hem eindelijk halen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 12:22 schreef deedeetee het volgende:
Mag een moeder van 3 volwassen kinderen ( ik zou ze niet kunnen missen maar ik zou het nooit over doen ) zeggen dat ze absoluut géén kleinkinderen wil ?

Gewoon eisen. Er zijn ook ouders die wél kleinkinderen 'eisen': "Dat ben je me wel verplicht na al die jaren voor je zorgen"

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 11:14 schreef Isegrim het volgende:
Ik snap wel wat frietenstamp bedoelt.

Ik vermoed bijvoorbeeld ook dat homostellen die kinderen krijgen, meestal (als in: percentueel gezien vaker dan gemiddeld) goede ouders zijn, omdat het altijd een weloverwogen keus is. Het is niet vanzelfsprekend.

Zoveel mensen, zoveel verschillen. Ik ken een stel dat graag kinderen wilde en er een hele bult ingwikkelde medische behandelingen voor moest ondergaan. En nu knuffelen ze die kindern bijkans kapot. Op het ziekelijke af. Ze mogen niets, want er zou toch eens iets kunnen gebeuren. Zitten binnen, worden verwend en papa moet van mama vooral keihard werken voor het gezinnetje, zij doet dat trouwens ook... Maar ik word misselijk bij het idee. Ze moeten het zelf maar weten, maar meer dan af en toe op bezoek gaan kan ik niet aan.

Door deze opvoeding zijn de kinderen ook niet uit te staan. Ze doen en mogen alles zo ongeveer en dan heb ik het niet over de leuke dingen. Zijn gewoon irritante egoistische kleine eikeltjes.

Een ander stel kreeg eigenlijk min of meer per ongeluk kinderen. En die voeden ze in mijn ogen liefdevol, evenwichtig en vrij op. Leuke kinderen ook, wel echt kind natuurlijk, maar ook wel netjes en met enig oog voor anderen.

Zelf was ons eerste kind ook ongepland. Ondanks de anticonceptie. (jaja soms heb je gewoon niets te kiezen). Ik heb er dus nooit heel bewust over nagedacht, maar ik houd enorm van ze, soms vind ik ze vervelend en soms vermoeiend, maar meestal is het gezellig en als vader vind ik ook het feit dat je zo lekker kan grappen en grollen met kinderen wel heel leuk. Het is gewoon toch wel heel fijn als een of beide meisjes in de avond nog even gezellig bij je op de bank komen zitten knuffelen. Je leert ook een hoop van ouderschap, vooral over jezelf, maar ook wel relativeren. Dat ervaar ik als positief in eigenlijk alles wat ik doe.

Minder leuk is dat je als ze echt klein zijn soms heel weinig slaapt. Echt kapot gingen we...En je levert een heleboel van je vrije tijd, privacy en financiële armslag in (en dus kun je niet kiezen om bepaalde dingen te ervaren). Wij houden van avontuurlijke vakanties... nou, met een baby ga je geen survivaltocht doen of huttentocht... of duiken... of een fietsvakantie... En ik haat het dat je alles moet plannen. Dat is echt kut. Nooit spontaan iets leuks doen... want er is altijd wat. Het ergst vind ik de hele logistiek en al dat geplan, kinderopvang, school, sport, muziek... Kan niet wachen tot ze dat lekker allemaal zelf regelen.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 12:30 schreef Gia het volgende:

[..]

Nee, dat kun je niet bepalen voor andere mensen.
Je mag zeggen dat je ze niet wilt zien, geen oma voor ze wilt zijn. Maar zeggen dat je liever niet wil dat andere mensen zich voortplanten slaat echt nergens op.

Doe ik dat dan ?