De kunst van het loslaten van je ex #236 Don't get even, get better!

Stomste wat je kan doen: "af en toe wat gaan drinken"- met je ex.

En dan nog een filmpje kijken

quote:

Op woensdag 8 oktober 2014 18:28 schreef K44S het volgende:
Stomste wat je kan doen: "af en toe wat gaan drinken"- met je ex.

En dan nog een filmpje kijken

Seks met je ex is heel erg dom. Toch maak ik zelf ook vaak genoeg die fout.

Het verstand zegt nee, het gevoel blijft helaas een beetje achter.

quote:

Op woensdag 8 oktober 2014 18:30 schreef Gatenkaas het volgende:

[..]

Seks met je ex is heel erg dom. Toch maak ik zelf ook vaak genoeg die fout.

Het verstand zegt nee, het gevoel blijft helaas een beetje achter.

Ik had een vaste relatie met mn ex voor....3 maanden?( dat het gevoel er echt was ) daarna was het knipperlichten en uiteraard seks......

Ik had nooit verliefd moeten worden, liefde is kut

quote:

Op woensdag 8 oktober 2014 18:32 schreef K44S het volgende:

[..]

Ik had een vaste relatie met mn ex voor....3 maanden?( dat het gevoel er echt was ) daarna was het knipperlichten en uiteraard seks......

Ik had nooit verliefd moeten worden, liefde is kut

Heb een jaar lang een knipperlichtrelatie gehad (daarvoor 1,5 jaar vast). Nooit meer. Redelijk slopend als je de partij bent die meer wil.

En verliefd worden wordt vanzelf wel weer fijn.

quote:

Op woensdag 8 oktober 2014 18:33 schreef Gatenkaas het volgende:

[..]

Heb een jaar lang een knipperlichtrelatie gehad (daarvoor 1,5 jaar vast). Nooit meer. Redelijk slopend als je de partij bent die meer wil.

En verliefd worden wordt vanzelf wel weer fijn.

Het té hard willen en niet krijgen. niet.

En ik vind het opmerkelijk ( ik zit er niet meer zo mee als voorheen ).

Ik ben sociaal, grappig (Aldusvrienden), doe aan team sport, en ga regelmatig een kroeg in of naar een festival.

Valt dan vaak vies tegen wat er gebeurt (of je er vanuit gaat of niet)

quote:

Op woensdag 8 oktober 2014 18:34 schreef K44S het volgende:

[..]

Het té hard willen en niet krijgen. niet.

En ik vind het opmerkelijk ( ik zit er niet meer zo mee als voorheen ).

Ik ben sociaal, grappig (Aldusvrienden), doe aan team sport, en ga regelmatig een kroeg in of naar een festival.

Valt dan vaak vies tegen wat er gebeurt (of je er vanuit gaat of niet)

Ligt aan wat voor mensen je opzoekt denk ik. Op festivals kom ik altijd wel bij de goede groepen terecht, maar ik ben dan zelf ook redelijk lijp.

Ook in de kroeg maak ik vaak genoeg wat mee, maar ben dan ook actief als mentor voor internationale studenten, die zijn sowieso vrij gestoord.

En als verliefdheid niet wederzijds is, daar kun je ook niets aan doen. Afleiding zoeken bij personen die je wel waarderen, misschien.

quote:

Op woensdag 8 oktober 2014 18:39 schreef Gatenkaas het volgende:

[..]

Ligt aan wat voor mensen je opzoekt denk ik. Op festivals kom ik altijd wel bij de goede groepen terecht, maar ik ben dan zelf ook redelijk lijp.

Ook in de kroeg maak ik vaak genoeg wat mee, maar ben dan ook actief als mentor voor internationale studenten, die zijn sowieso vrij gestoord.

En als verliefdheid niet wederzijds is, daar kun je ook niets aan doen. Afleiding zoeken bij personen die je wel waarderen, misschien.

Mwah, meestal ben ik met een stel vrienden en doe ik bij mezelf het psychologische trucje : Als je het niet verwacht, komt het vanzelf. Terwijl je diep in je achter hoofd wat wenst .

Klopt, dan wordt het een lastig verhaal.

Ik voel me eigenlijk wel goed.. Beter als verwacht. Heb het idee alsof ik te weinig huil voor iemand die net is ingeruild voor een ander. Ik weet het niet. Vind het vandaag wel weer lastig though. Het feit dat hij vrolijk en gelukkig verder huppelt en lekker met haar knuffelt en doet zonder ook maar één keer aan mij te denken of mij te missen. Bah. Hier denk ik best veel aan, maar dat het me echt teveel wordt, komt niet vaak voor..

Heb hem vannacht nog moeten bellen vanwege werk. Hij was toen net thuis en blijft volhouden dat hij met opdrachten voor school bezig is. Ja vast Snap niet waarom hij het nog steeds niet kan toegeven of iig met een andere smoes komt. Uiteindelijk halfuur aan de telefoon gehangen. Hij bleef maar doorlullen. Ging wel allemaal over werk. Snap wel dat ik dat allemaal op mijn dak krijg, we werken immers samen, maar ik snap ook heel goed waar hij het over heeft. Ik snap dat die 12 uurs diensten gemakkelijk 15 uur kunnen worden. En had/heb er ook begrip voor dat dat een hele week zo kan zijn. Wat hij ook te vertellen heeft, ik weet precies wat ie bedoelt. Dit weet hij ook en dat vind ie, denk ik, ook wel fijn. Kreeg vanmorgen vroeg ook alweer een appje van hem over werk. Terwijl ik ergens anders hele andere diensten draai dit weekend

Maar goed. Ik zie hem volgend weekend pas en tot die tijd ga ik er vanuit dat ik hem niet hoef te spreken. Wel moeten we die dienst samen draaien. Ben benieuwd hoe dat zal gaan.

quote:

Op donderdag 9 oktober 2014 12:26 schreef MegaKonijn het volgende:
Ik voel me eigenlijk wel goed.. Beter als verwacht. Heb het idee alsof ik te weinig huil voor iemand die net is ingeruild voor een ander. Ik weet het niet. Vind het vandaag wel weer lastig though. Het feit dat hij vrolijk en gelukkig verder huppelt en lekker met haar knuffelt en doet zonder ook maar één keer aan mij te denken of mij te missen. Bah. Hier denk ik best veel aan, maar dat het me echt teveel wordt, komt niet vaak voor..
Heb hem vannacht nog moeten bellen vanwege werk. Hij was toen net thuis en blijft volhouden dat hij met opdrachten voor school bezig is. Ja vast Snap niet waarom hij het nog steeds niet kan toegeven of iig met een andere smoes komt. Uiteindelijk halfuur aan de telefoon gehangen. Hij bleef maar doorlullen. Ging wel allemaal over werk. Snap wel dat ik dat allemaal op mijn dak krijg, we werken immers samen, maar ik snap ook heel goed waar hij het over heeft. Ik snap dat die 12 uurs diensten gemakkelijk 15 uur kunnen worden. En had/heb er ook begrip voor dat dat een hele week zo kan zijn. Wat hij ook te vertellen heeft, ik weet precies wat ie bedoelt. Dit weet hij ook en dat vind ie, denk ik, ook wel fijn. Kreeg vanmorgen vroeg ook alweer een appje van hem over werk. Terwijl ik ergens anders hele andere diensten draai dit weekend
Maar goed. Ik zie hem volgend weekend pas en tot die tijd ga ik er vanuit dat ik hem niet hoef te spreken. Wel moeten we die dienst samen draaien. Ben benieuwd hoe dat zal gaan.

Heb ik dus ook last van, geen idee of dat normaal is.
En of dat gezond is als je een nieuwe relatie wil.

FF hier posten, zodat mensen het niet missen: datumprikkertje voor nieuwe meet. Locatie/tijdverdrijf nog niet bedacht, maar wordt zeker leuk!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op donderdag 9 oktober 2014 17:41 schreef Inaithnir het volgende:
FF hier posten, zodat mensen het niet missen: datumprikkertje voor nieuwe meet. Locatie/tijdverdrijf nog niet bedacht, maar wordt zeker leuk!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Mis ik wat ?

Zoiets. Dat is alles.

Het was vandaag vier maanden geleden dat mijn ex het uitmaakte, en ik kan het maar moeilijk achter me laten. We hadden bijna vijf jaar verkering, semi-long distance omdat ik studeer op een paar uur reizen bij haar vandaan. Zag het niet aan komen, alles leek net een beetje mee te zitten; tussen ons ging het al een paar maanden erg goed (na een periode waarin het niet slecht ging, maar de sleur er een beetje in leek te zitten), er zat eindelijk wat schot in mijn opleiding, ik had het naar mijn zin op stage en leek op weg naar een goede beoordeling, en na een lange verbouwing zou ze binnenkort in haar eigen huis kunnen gaan wonen waardoor we ons eigen plekje zouden hebben.

Kleine kink in de kabel; ik kreeg geen toestemming om direct na mijn stage aan het afstuderen te beginnen. Er stond nog iets te veel open, en het lukte mij niet om dat weg te werken naast het full-time stage lopen. Ik had haar al eerder laten weten dat ik het daar moeilijk mee had, dus het kon niet als een totale verrassing komen dacht ik. Toen ik het haar vertelde sloeg haar humeur echter meteen om, en is ze het boos naar huis afgetrapt. Na een paar dagen niks gehoord te hebben kreeg ik een ultimatum; ik moest nadenken of ik na het afstuderen bij haar in zou trekken, zo niet was het afgelopen.

Eigenlijk dacht ik dat we dat al afgesproken hadden, maar goed. Ik ben niet altijd zo enthousiast geweest om weer terug in die streek te gaan wonen, maar ik had het er zeker voor over. We hebben een paar dagen wat berichtjes heen en weer gestuurd, leek wel goed te komen. Tot ze me op een ochtend belt, en in een paar minuten meld dat ze het niet meer ziet zitten, sorry, en ophangt. Enige reactie die ik nog kreeg was dat praten geen zin zou hebben, en dat ik haar met rust moest laten.

Pas een week later kreeg ik een soort van verklaring waarom ze het over de telefoon had gedaan (nadat ze kort contact had gehad met mijn moeder), en dat ze eventueel wel wou praten mocht ik eens in de buurt zijn. Ze moest nog wel even benadrukken dat ik daaruit geen enkele hoop mocht putten Een week later toch maar gegaan, leverde inderdaad niet veel op. Moest van haar sowieso al buiten (stel je voor, zou persoonlijk worden), en ze had een dikke zonnebril op zodat oogcontact ook niet mogelijk was. Klein uurtje gepraat, een hoop verwijten naar mijn hoofd gekregen, en toen maar geprobeerd enigszins fatsoenlijk gedag te zeggen.

Na een maand geen contact te hebben heb ik nog een keer gevraagd of we konden proberen om het uit te praten. Mevrouw snapte niet dat ik haar niet met rust kon laten (vijf jaar sluit je toch niet een focking uurtje af ), ik moest maar stoppen met mezelf te kwellen, en het beste ( ).

Needless to say, dat ging niet zo makkelijk. Stageprestaties hebben er onder te lijden gehad, zomer was ook zwaar kloten, veel te veel tijd alleen met mn gedachten. Het besef dat zij lekker de bloementjes buiten kon zetten hielp ook niet. Nu ik het weer druk heb gaat het ietsje beter, maar zodra ik even geen afleiding heb gaan mijn gedachten er al weer snel naar terug. Ik ben de helft van de tijd in gedachten met haar aan het bekvechten, over hoe laf ik haar aanpak vind, reacties op verwijten die ik tijdens ons laatste gesprek niet paraat had, andere dingen waar ik aan ga twijfelen, etc.

En het irritantste; als ze hier morgen aan de deur zou staan om het goed te maken (wat nooit gaat gebeuren al zou ze willen, daar is ze te koppig voor), weet ik niet eens zeker of ik nee zou kunnen zeggen

Lang verhaal geworden, mijn excuses. Ik gooi het hier neer in de hoop het een beetje van me af te schrijven.

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 03:24 schreef Gordian het volgende:

Kleine kink in de kabel; ik kreeg geen toestemming om direct na mijn stage aan het afstuderen te beginnen. Er stond nog iets te veel open, en het lukte mij niet om dat weg te werken naast het full-time stage lopen. Ik had haar al eerder laten weten dat ik het daar moeilijk mee had, dus het kon niet als een totale verrassing komen dacht ik. Toen ik het haar vertelde sloeg haar humeur echter meteen om, en is ze het boos naar huis afgetrapt. Na een paar dagen niks gehoord te hebben kreeg ik een ultimatum; ik moest nadenken of ik na het afstuderen bij haar in zou trekken, zo niet was het afgelopen.

Wacht even, wat? Zij wordt kwaad op jou (en goed ook, blijkbaar) omdat je nog niet meteen mag beginnen met afstuderen, en daarbovenop gooit ze een dreigement dat als je niet meteen bij haar komt wonen daarna, ze ermee kapt? Sorry hoor, maar what the fuck? Misschien snap ik het niet helemaal, maar dat slaat toch nergens op?

Waarom denkt zij dat ze dit voor jou kan bepalen? Waarom wordt ze kwaad als jou studie even niet 100% vloeiend loopt (wat je al eerder had aangegeven ook)? Waarom moet en zal je bij haar wonen meteen als je klaar bent? Mijn hemel wat een claimerig type. Wees blij dat je daar vanaf bent, dat was later echt niet leuker geworden.

quote:

Op donderdag 9 oktober 2014 18:00 schreef K44S het volgende:
[..]
Mis ik wat ?

quote:

Op dinsdag 7 oktober 2014 22:13 schreef Brannagh het volgende:
En ja, er komt als het goed is weer een meet!
http://www.kruidvat.nl/trein-dagkaart/p/2082039
Treinkaartjes in de aanbieding, ¤14 de stuk en geldig van 11 oktober tot 25 januari. Midden december skippen we even ivm drukte, maar het is handig als we meeten op een zaterdag, ergens in Nederland. Locatie komen we vast wel op

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Iedereen mag komen, eventueel kan er met slaapplaatsen vast wel weer iets geregeld worden en het wordt gezellig. want ik kom . Zou fijn zijn als iedereen die wil komen even zijn naam achter de data zet, en degene daarop dat lijstje ook overneemt, dan eindigen we met een net lijstje.

En ja hoor, wie heeft mij vanmorgen alweer een berichtje gestuurd? Het gaat allemaal over werk, maar hij lijkt het nu een beetje als excuus te gaan gebruiken.

Moet zeggen dat het opzich wel gaat.. Zoals al eerder gezegd voelt het nogal kut dat ie me zo makkelijk heeft ingeruild, en ik mis hem zeker. Toch voel ik naar hem toe niet zoveel meer. Zijn acties hebben toch wel voor een flinke deuk gezorgd in mijn gevoelens naar hem toe. Dit besef komt steeds meer te komen. Ja, ik voel me wel okay..

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 09:47 schreef Brannagh het volgende:
[..]
[..]

Klinkt interessant ! Welk topic ?

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 09:52 schreef MegaKonijn het volgende:
En ja hoor, wie heeft mij vanmorgen alweer een berichtje gestuurd? Het gaat allemaal over werk, maar hij lijkt het nu een beetje als excuus te gaan gebruiken.
Moet zeggen dat het opzich wel gaat.. Zoals al eerder gezegd voelt het nogal kut dat ie me zo makkelijk heeft ingeruild, en ik mis hem zeker. Toch voel ik naar hem toe niet zoveel meer. Zijn acties hebben toch wel voor een flinke deuk gezorgd in mijn gevoelens naar hem toe. Dit besef komt steeds meer te komen. Ja, ik voel me wel okay..

Ik zou het niet kunnen, met of uberhaupt om mn ex werken.

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 10:06 schreef K44S het volgende:
[..]
Klinkt interessant ! Welk topic ?
[..]
Ik zou het niet kunnen, met of uberhaupt om mn ex werken.

Het vorige topic, Gray is vergeten hem in de OP te zetten

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 08:52 schreef Inaithnir het volgende:
[..]
Wacht even, wat? Zij wordt kwaad op jou (en goed ook, blijkbaar) omdat je nog niet meteen mag beginnen met afstuderen, en daarbovenop gooit ze een dreigement dat als je niet meteen bij haar komt wonen daarna, ze ermee kapt? Sorry hoor, maar what the fuck? Misschien snap ik het niet helemaal, maar dat slaat toch nergens op?
Waarom denkt zij dat ze dit voor jou kan bepalen? Waarom wordt ze kwaad als jou studie even niet 100% vloeiend loopt (wat je al eerder had aangegeven ook)? Waarom moet en zal je bij haar wonen meteen als je klaar bent? Mijn hemel wat een claimerig type. Wees blij dat je daar vanaf bent, dat was later echt niet leuker geworden.

Ja dat ze flink teleurgesteld was kan ik wel begrijpen, ik studeer echt al veel te lang. Ik heb er ook lang met de spreekwoordelijke pet naar gegooid. Maar het liep nu eindelijk wel eens goed, alleen was het plan van stage lopen en daarnaast nog een aantal dingen afsluiten echt te hoog gegrepen. Ze zag blijkaar niet dat ik na fulltime werken en nog wat dingen ernaast proberen te doen in de weekenden redelijk afgemat was (misschien niet fysiek, maar zeker wel mentaal). Ze had er geen begrip voor, ze vond dat ik uit luiheid mijn leven verpestte. Zelf heeft ze overigens een redelijk relaxt baantje, waar ze alleen in de drukke zomermaanden in de buurt van 40 uur komt. Meestal maar 4 dagen werken, soms 3, en ongeveer een dag in de week kwijt aan een cursus.

Claimerig wil ik haar niet noemen. Maar ze dacht blijkbaar echt dat na 6 jaar verkering, en een jaar in de weekenden en vakanties samenwonen, ik aan het einde van mijn studie een baan aan de andere kant van het land zou kunnen aannemen en haar aan de kant zetten. Lekker goed van vertrouwen ben je dan, en als reactie laat je dan zien dat je zelf eigenlijk wel zo wispelturig bent.

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 11:03 schreef Gordian het volgende:
[..]
Ja dat ze flink teleurgesteld was kan ik wel begrijpen, ik studeer echt al veel te lang. Ik heb er ook lang met de spreekwoordelijke pet naar gegooid. Maar het liep nu eindelijk wel eens goed, alleen was het plan van stage lopen en daarnaast nog een aantal dingen afsluiten echt te hoog gegrepen. Ze zag blijkaar niet dat ik na fulltime werken en nog wat dingen ernaast proberen te doen in de weekenden redelijk afgemat was (misschien niet fysiek, maar zeker wel mentaal). Ze had er geen begrip voor, ze vond dat ik uit luiheid mijn leven verpestte. Zelf heeft ze overigens een redelijk relaxt baantje, waar ze alleen in de drukke zomermaanden in de buurt van 40 uur komt. Meestal maar 4 dagen werken, soms 3, en ongeveer een dag in de week kwijt aan een cursus.
Claimerig wil ik haar niet noemen. Maar ze dacht blijkbaar echt dat na 6 jaar verkering, en een jaar in de weekenden en vakanties samenwonen, ik aan het einde van mijn studie een baan aan de andere kant van het land zou kunnen aannemen en haar aan de kant zetten. Lekker goed van vertrouwen ben je dan, en als reactie laat je dan zien dat je zelf eigenlijk wel zo wispelturig bent.

Is er niet nog iets anders aan de hand dan? Als ze zo weinig wil zeggen na toch een serieus lange relatie?

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 10:06 schreef K44S het volgende:

[..]

Klinkt interessant ! Welk topic ?

[..]

Ik zou het niet kunnen, met of uberhaupt om mn ex werken.

Mja, ik zal wel moeten. Mocht het echt niet gaan, dan moet ik op kantoor maar het een en ander proberen te regelen, maar ga nu nog niet van ons probleem, iedereen z'n probleem maken.

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 11:36 schreef LalalaHippie het volgende:
[..]
Is er niet nog iets anders aan de hand dan? Als ze zo weinig wil zeggen na toch een serieus lange relatie?

Misschien een beetje persoonlijk, maar we hadden dat weekend iets nieuws geprobeerd in de slaapkamer, iets waarvan ze had gezegd dat het haar wel leuk leek. Niks extreems, ik vond het wel aardig, maar zij was er misschien niet zo in de stemming voor, ze vond er in ieder geval niet veel aan. Dus maar weer overgestapt op wat we normaal deden, niks aan de hand dacht ik. Tijdens ons gesprek later zegt ze dat ze het echt vreselijk vond. Ik denk dat ik dat wel gemerkt zou hebben, en dat ze dan daarna niet zo enthousiast aan het normale repertoire was begonnen. Kan best dat ze het niet leuk vond hoor, maar dan is in een relatie de normale reactie volgens mij om dat te zeggen, of voor te stellen hoe het anders zou moeten, niet om de relatie maar te verbreken.

Verder kreeg ik tijdens ons laatste gesprek een hoop verwijten naar mijn hoofd. Een aantal kleinigheden waarvan ik zou denken dat je dat wel kon bespreken in plaats van het op te kroppen. Een paar dingen die ik echt onzin vond, of zelfs hypocriet. En een paar dingen waarvan ik wist dat ze er mee zat, en waar we het al eerder over gehad hadden. Kostte altijd wel wat moeite om het haar te laten toegeven dat ze er mee zat, maar de conclusie was uiteindelijk altijd dat het niet zo'n big issue was, dat ik me er niet druk om moet maken, en dat het wel goed zou komen. Ik was zo stom om dat te geloven.

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 12:18 schreef MegaKonijn het volgende:
[..]
Mja, ik zal wel moeten. Mocht het echt niet gaan, dan moet ik op kantoor maar het een en ander proberen te regelen, maar ga nu nog niet van ons probleem, iedereen z'n probleem maken.

Elke 'ex' relatie is dan ook anders.

Zoals eerder gepost heb ik met mn ex af en toe een kop koffie gedronken.
Mijn broer (die nooit een vriendin heeft gehad en waar ik het dit advies het laatst van verwacht) zei al: "vrienden met je ex kun je niet".

Ik wou er niet aan geloven, omdat ik het idee had en heb dat ik de schuldige ben en mezelf erg hard in de vingers heb gesneden door het uit te maken.
Als ik nou ruzie met dr had gekregen om het een of ander, was het denk ik makkelijk geweest om er over heen te komen. Maar nog steeds merk ik dat er gewoon steeds gedachtes met haar samen, langs flitsen.

Erg lastig als je een nieuwe relatie wil.

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 03:24 schreef Gordian het volgende:
Het was vandaag vier maanden geleden dat mijn ex het uitmaakte, en ik kan het maar moeilijk achter me laten. We hadden bijna vijf jaar verkering, semi-long distance omdat ik studeer op een paar uur reizen bij haar vandaan. Zag het niet aan komen, alles leek net een beetje mee te zitten; tussen ons ging het al een paar maanden erg goed (na een periode waarin het niet slecht ging, maar de sleur er een beetje in leek te zitten), er zat eindelijk wat schot in mijn opleiding, ik had het naar mijn zin op stage en leek op weg naar een goede beoordeling, en na een lange verbouwing zou ze binnenkort in haar eigen huis kunnen gaan wonen waardoor we ons eigen plekje zouden hebben.
Kleine kink in de kabel; ik kreeg geen toestemming om direct na mijn stage aan het afstuderen te beginnen. Er stond nog iets te veel open, en het lukte mij niet om dat weg te werken naast het full-time stage lopen. Ik had haar al eerder laten weten dat ik het daar moeilijk mee had, dus het kon niet als een totale verrassing komen dacht ik. Toen ik het haar vertelde sloeg haar humeur echter meteen om, en is ze het boos naar huis afgetrapt. Na een paar dagen niks gehoord te hebben kreeg ik een ultimatum; ik moest nadenken of ik na het afstuderen bij haar in zou trekken, zo niet was het afgelopen.
Eigenlijk dacht ik dat we dat al afgesproken hadden, maar goed. Ik ben niet altijd zo enthousiast geweest om weer terug in die streek te gaan wonen, maar ik had het er zeker voor over. We hebben een paar dagen wat berichtjes heen en weer gestuurd, leek wel goed te komen. Tot ze me op een ochtend belt, en in een paar minuten meld dat ze het niet meer ziet zitten, sorry, en ophangt. Enige reactie die ik nog kreeg was dat praten geen zin zou hebben, en dat ik haar met rust moest laten.
Pas een week later kreeg ik een soort van verklaring waarom ze het over de telefoon had gedaan (nadat ze kort contact had gehad met mijn moeder), en dat ze eventueel wel wou praten mocht ik eens in de buurt zijn. Ze moest nog wel even benadrukken dat ik daaruit geen enkele hoop mocht putten Een week later toch maar gegaan, leverde inderdaad niet veel op. Moest van haar sowieso al buiten (stel je voor, zou persoonlijk worden), en ze had een dikke zonnebril op zodat oogcontact ook niet mogelijk was. Klein uurtje gepraat, een hoop verwijten naar mijn hoofd gekregen, en toen maar geprobeerd enigszins fatsoenlijk gedag te zeggen.
Na een maand geen contact te hebben heb ik nog een keer gevraagd of we konden proberen om het uit te praten. Mevrouw snapte niet dat ik haar niet met rust kon laten (vijf jaar sluit je toch niet een focking uurtje af ), ik moest maar stoppen met mezelf te kwellen, en het beste ( ).
Needless to say, dat ging niet zo makkelijk. Stageprestaties hebben er onder te lijden gehad, zomer was ook zwaar kloten, veel te veel tijd alleen met mn gedachten. Het besef dat zij lekker de bloementjes buiten kon zetten hielp ook niet. Nu ik het weer druk heb gaat het ietsje beter, maar zodra ik even geen afleiding heb gaan mijn gedachten er al weer snel naar terug. Ik ben de helft van de tijd in gedachten met haar aan het bekvechten, over hoe laf ik haar aanpak vind, reacties op verwijten die ik tijdens ons laatste gesprek niet paraat had, andere dingen waar ik aan ga twijfelen, etc.
En het irritantste; als ze hier morgen aan de deur zou staan om het goed te maken (wat nooit gaat gebeuren al zou ze willen, daar is ze te koppig voor), weet ik niet eens zeker of ik nee zou kunnen zeggen
Lang verhaal geworden, mijn excuses. Ik gooi het hier neer in de hoop het een beetje van me af te schrijven.

Afschrijven is altijd fijn, ach zie het zo: Meer vrouwen dan kerken.

Al is het moeilijk om een goed "geloof" te krijgen.

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 12:35 schreef Gordian het volgende:
[..]
Misschien een beetje persoonlijk, maar we hadden dat weekend iets nieuws geprobeerd in de slaapkamer, iets waarvan ze had gezegd dat het haar wel leuk leek. Niks extreems, ik vond het wel aardig, maar zij was er misschien niet zo in de stemming voor, ze vond er in ieder geval niet veel aan. Dus maar weer overgestapt op wat we normaal deden, niks aan de hand dacht ik. Tijdens ons gesprek later zegt ze dat ze het echt vreselijk vond. Ik denk dat ik dat wel gemerkt zou hebben, en dat ze dan daarna niet zo enthousiast aan het normale repertoire was begonnen. Kan best dat ze het niet leuk vond hoor, maar dan is in een relatie de normale reactie volgens mij om dat te zeggen, of voor te stellen hoe het anders zou moeten, niet om de relatie maar te verbreken.
Verder kreeg ik tijdens ons laatste gesprek een hoop verwijten naar mijn hoofd. Een aantal kleinigheden waarvan ik zou denken dat je dat wel kon bespreken in plaats van het op te kroppen. Een paar dingen die ik echt onzin vond, of zelfs hypocriet. En een paar dingen waarvan ik wist dat ze er mee zat, en waar we het al eerder over gehad hadden. Kostte altijd wel wat moeite om het haar te laten toegeven dat ze er mee zat, maar de conclusie was uiteindelijk altijd dat het niet zo'n big issue was, dat ik me er niet druk om moet maken, en dat het wel goed zou komen. Ik was zo stom om dat te geloven.

Zoals Gray zegt, vindt ze het lastig te communiceren met je en dat lijkt me toch wel heel erg belangrijk met zo'n lange-afstands relatie. Tja en experimenteren met seks kan heel leuk zijn, maar als je je er niet direct over kunt uiten is dat misschien niet zo'n goed idee.
Anyways, communiceren met elkaar kun je best leren, maar dat kost wel een hoop werk. Het lijkt niet alsof ze darvoor open staat...

quote:

Op zaterdag 11 oktober 2014 11:29 schreef LalalaHippie het volgende:
[..]
Zoals Gray zegt, vindt ze het lastig te communiceren met je en dat lijkt me toch wel heel erg belangrijk met zo'n lange-afstands relatie. Tja en experimenteren met seks kan heel leuk zijn, maar als je je er niet direct over kunt uiten is dat misschien niet zo'n goed idee.
Anyways, communiceren met elkaar kun je best leren, maar dat kost wel een hoop werk. Het lijkt niet alsof ze darvoor open staat...

We hebben een paar jaar geleden ook eens een serieuze ruzie gehad, waar niet communiceren ook een groot deel van het probleem was. We hebben toen gezegd daar aan te werken, maar als ik zo terug kijk heeft ze daar niets mee gedaan.

Gezien haar reactie de laatste keer dat ik contact probeerde op te nemen is er geen kans dat ze er iets aan zou willen doen. Ze heeft letterlijk gezegd dat we nooit meer terug bij elkaar zouden komen. En terugkomen op zo'n uitspraak doet ze niet aan, want dat is zwak ofzo. Wou alleen dat het voor mij ook zo voelde. Zag pas een leuke foto van haar en moest meteen glimlachen, want leuke foto van mijn vriendin. Realiteit hakt er een seconde later flink in.

Was vandaag bij haar in het dorp op familiebezoek, zelfs nog bij haar in de straat geweest. Voelde me met de seconde ongemakkelijker. Heb haar niet gezien, weet niet of ik daar nou blij om ben of teleurgesteld. Niet dat het iets zou opleveren, maar ik zou haar toch graag nog eens spreken. Al is het maar om te vertellen hoe laf ik de manier waarop ze het aangepakt heeft vind, en dat zij de relatie toch echt bewust of onbewust gesaboteerd heeft.

Bah.

Ugh, vannacht gedroomd dat ze bij me langskwam met haar nieuwe vriend en we laaiende ruzie hadden. En om de één of andere vage reden waren er een aantal mensen uit dit topic bij

Ach, het gebeurt, zit er nu ook niet echt mee. Het is alweer weggezakt.

quote:

Op zondag 12 oktober 2014 10:06 schreef Inaithnir het volgende:
Ugh, vannacht gedroomd dat ze bij me langskwam met haar nieuwe vriend en we laaiende ruzie hadden. En om de één of andere vage reden waren er een aantal mensen uit dit topic bij
Ach, het gebeurt, zit er nu ook niet echt mee. Het is alweer weggezakt.

Hah, altijd wel apart om te zien hoe sommige dingen zich in je dromen samenvoegen, heel rare combinaties soms..

Vannacht voor het eerst in weken er weer echt slecht van geslapen. Groot deel van het probleem is denk ik dat ik geen closure heb kunnen krijgen. Tot op de dag dat ze boos weg ging dacht ik dat alles goed zat, en sindsdien heb ik haar maar een klein uurtje gesproken. Dat is na vijf jaar gewoon niet voldoende. Was toen ook nog veel te veel bezig met kijken of ik het op een of andere manier toch goed kon maken.

Wat denken jullie, moet ik nog eens proberen contact op te nemen? Ik verwacht niet dat ze open staat om af te spreken, maar misschien dat ik een brief of mail kan sturen. Dan kan ik mijn kant van het verhaal tenminste ook kwijt.

Dat het haar mening niet gaat veranderen snap ik ook wel. Ik vind het gewoon ruk dat ik mijn zegje nooit heb kunnen doen. Kan daar ook niet jullie of mijn vrienden/familie mee lastig blijven vallen. Nu blijf ik het eindeloos voor mijzelf herhalen, daar knap ik ook niet van op. En voor mij voelt het nu alsof ik er maar mee ingestemd heb dat het allemaal mijn schuld is, en dat ik dus maar beter weg kan blijven.

quote:

Op zondag 12 oktober 2014 18:00 schreef Gordian het volgende:
Dat het haar mening niet gaat veranderen snap ik ook wel. Ik vind het gewoon ruk dat ik mijn zegje nooit heb kunnen doen. Kan daar ook niet jullie of mijn vrienden/familie mee lastig blijven vallen. Nu blijf ik het eindeloos voor mijzelf herhalen, daar knap ik ook niet van op. En voor mij voelt het nu alsof ik er maar mee ingestemd heb dat het allemaal mijn schuld is, en dat ik dus maar beter weg kan blijven.

Schrijf het op en mail het haar. Of ze er nou op in gaat of niet; jij bent het kwijt. Verstuur het wel zonder verwachtingen.

En het zal nooit alleen maar allemaal jouw schuld zijn. Echt niet.

quote:

Op zondag 12 oktober 2014 19:47 schreef Gray het volgende:
[..]
Hiervoor geldt zo ongeveer hetzelfde; je zal wellicht nooit het gevoel krijgen dat je voldoende gezegd hebt.

Klopt, en zodra ik hem verstuur zal ik vast nog wel iets bedenken wat er eigenlijk in zou moeten.

quote:

Op zondag 12 oktober 2014 19:31 schreef MegaKonijn het volgende:
[..]
Schrijf het op en mail het haar. Of ze er nou op in gaat of niet; jij bent het kwijt. Verstuur het wel zonder verwachtingen.
En het zal nooit alleen maar allemaal jouw schuld zijn. Echt niet.

Bedankt, denk inderdaad dat ik het wel ga doen. Ben nogal een perfectionist, dus zal wel een dag of twee duren voor ik hem zover heb dat ik er tevreden mee ben.
Verwacht er niets van, kan ongelezen weggegooid worden, of kan een kutreactie krijgen. Verwacht zeker niet dat het goed komt, maar dan heb ik in ieder geval mijn zegje gedaan, en is de grens van wat ik redelijkerwijs kan doen wel bereikt.

quote:

Op zondag 12 oktober 2014 22:16 schreef Gordian het volgende:

[..]

Klopt, en zodra ik hem verstuur zal ik vast nog wel iets bedenken wat er eigenlijk in zou moeten.

[..]

Bedankt, denk inderdaad dat ik het wel ga doen. Ben nogal een perfectionist, dus zal wel een dag of twee duren voor ik hem zover heb dat ik er tevreden mee ben.
Verwacht er niets van, kan ongelezen weggegooid worden, of kan een kutreactie krijgen. Verwacht zeker niet dat het goed komt, maar dan heb ik in ieder geval mijn zegje gedaan, en is de grens van wat ik redelijkerwijs kan doen wel bereikt.

Precies. En neem ide rustig de tijd. Verstuur m ook niet meteen, maar laat er een dag tussen zitten. Dan kan je m altijd nog even doorlezen en is de kans kleiner dat je van alles vergeet.

quote:

Op zondag 12 oktober 2014 22:26 schreef MegaKonijn het volgende:

[..]

Precies. En neem ide rustig de tijd. Verstuur m ook niet meteen, maar laat er een dag tussen zitten. Dan kan je m altijd nog even doorlezen en is de kans kleiner dat je van alles vergeet.

2e mail erachteraan sturen :
"Oh, en je bent een muts"

quote:

Op zondag 12 oktober 2014 22:44 schreef Brannagh het volgende:

[..]

2e mail erachteraan sturen :
"Oh, en je bent een muts"

Hahaha. Zou wel mooi zijn, ja.

quote:

Op zondag 12 oktober 2014 22:44 schreef Brannagh het volgende:
[..]
2e mail erachteraan sturen :
"Oh, en je bent een muts"

Hah, ik zal hem onthouden

Lieve, lieve mensen. We willen ontzettend graag weer een tweede meet houden, maar niet iedereen is gemotiveerd genoeg om even te zeggen of ze willen en wanneer.

Zojuist hebben we ikbesloten dat we 13 december een meet houden bij Inaithnir , in het altijd met knallende Enschede.

Het zou onwijs leuk zijn als jullie kwamen, aanmelden kan bij mij, Inaithnir of bondage (en vrees niet, hij doet geen gekke dingen). Momenteel zijn de treinkaartjes voor bijna nop te verkrijgen bij de Kruidvat.

Nou, het heeft wat langer geduurd dan gepland, maar ik heb vanmiddag mijn brief afgemaakt. Hij is vrij lang geworden, maar alles wat ik wil zeggen staat er wel in denk ik. Laat hem nog een dagje bezinken, misschien dat ik het einde iets aanpas, maar dan verstuur ik hem wel.

Wat denken jullie, via email of ouderwets via de post?

quote:

Op zondag 19 oktober 2014 16:58 schreef Gordian het volgende:
Nou, het heeft wat langer geduurd dan gepland, maar ik heb vanmiddag mijn brief afgemaakt. Hij is vrij lang geworden, maar alles wat ik wil zeggen staat er wel in denk ik. Laat hem nog een dagje bezinken, misschien dat ik het einde iets aanpas, maar dan verstuur ik hem wel.

Wat denken jullie, via email of ouderwets via de post?

Post komt over alsof je er meer waarde aan hecht, en als je het dan ook nog schrijft, dan is dat toch net iets specialer dan een mailtje wat ze direct in de vuilnisbak kan mikken.

quote:

Op zondag 19 oktober 2014 17:06 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Post komt over alsof je er meer waarde aan hecht, en als je het dan ook nog schrijft, dan is dat toch net iets specialer dan een mailtje wat ze direct in de vuilnisbak kan mikken.

Ja dat denk ik ook. Eerst maar weer even oefenen op het leesbaar schrijven

Hey allemaal,

Ik ben een tijdje vreselijk afwezig geweest, vooral sinds ik de appgroep uitgegaan ben. Allereerst slecht nieuws, 13 december meeten lukt niet.

Dat goed nieuws: eigenlijk gaat het allemaal wel weer met me. Ik ben 1 oktober aan een nieuwe baan begonnen en die slurpt al mijn aandacht op. Hence mijn afwezigheid.

Van mijn ex hoor ik af en toe via via nog wel iets, dat ie werk heeft bijvoorbeeld, maar rechtstreeks contact heb ik niet meer.

Verder gaat het wel goed ,nog steeds heb ik wel momenten dat ik t echt intens jammer vind dat het niet gewerkt heeft, en diep van binnen houd ik nog wel van m. Maargoed, dat leidt niet meer tot huilen of depri buien, het is een gegeven en dat slijt uiteindelijk wel. Aan de andere kant kan ik ook positiever denken over de relatie, ik heb me een periode intens geliefd gevoeld door hem, en dat heeft mij veel goed gedaan. Ik ben blij dat meegemaakt te mogen hebben.

Er is een ding waarover ik een beetje in dubio sta. Ik heb nog een stapel cd's en zijn sloffen liggen. Die laatste waren heel belangrijk voor hem. Ik kwam ze in september eigenlijk pas weer tegen. Nou heb ik zijn adres niet meer, en twijfel ik of ik contact met m op zal nemen om zn adres te vragen zodat ik ze op kan sturen of het gewoon erbij zal laten. Beetje apart dat ik daar nog niet uit ben, ben misschien ook gewoon nog niet toe aan contact met hem. Wat zouden jullie doen?

quote:

Op zondag 19 oktober 2014 21:05 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
*knip* Wat zouden jullie doen?

Ik ontvang nog wel eens post van hem en lever dat altijd bij een gezamenlijke vriend af. Mja, wij hebben ook geen contact meer (wens vanuit mijn kant).

quote:

Op zondag 19 oktober 2014 21:10 schreef runaway het volgende:

[..]

Ik ontvang nog wel eens post van hem en lever dat altijd bij een gezamenlijke vriend af. Mja, wij hebben ook geen contact meer (wens vanuit mijn kant).

Ik heb wat dat betreft geen contact meer met vrienden van hem. Uiteindelijk bedacht ik me dat ik er veel te moeilijk over deed en heb m een kort mailtje over gestuurd.

quote:

Op maandag 13 oktober 2014 17:09 schreef Brannagh het volgende:
Lieve, lieve mensen. We willen ontzettend graag weer een tweede meet houden, maar niet iedereen is gemotiveerd genoeg om even te zeggen of ze willen en wanneer.

Zojuist hebben we ikbesloten dat we 13 december een meet houden bij Inaithnir , in het altijd met knallende Enschede.

Het zou onwijs leuk zijn als jullie kwamen, aanmelden kan bij mij, Inaithnir of bondage (en vrees niet, hij doet geen gekke dingen). Momenteel zijn de treinkaartjes voor bijna nop te verkrijgen bij de Kruidvat.

Ik ga proberen aanwezig te zijn, maar ik kan het niet garanderen.

quote:

Op zondag 19 oktober 2014 23:08 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik heb wat dat betreft geen contact meer met vrienden van hem. Uiteindelijk bedacht ik me dat ik er veel te moeilijk over deed en heb m een kort mailtje over gestuurd.

Goede oplossing. Mocht hij ze graag terug willen laat hij het wel weten. En zo niet, dan kun je het echt afsluiten. Ik heb de kleren van mijn ex die ik laatst in een koffer vond naar haar ouders gestuurd aangezien ik haar (bewust) niet meer gesproken heb na ons laatste contact en haar ouders wel af en toe nog spreek. Nu waren het geen nieuwe kleren, maar toch ben ik blij dat ik er vanaf ben.

Het is nu een paar weken geleden dat het uit is gegaan en begin eindelijk weer beetje mezelf te worden.

Al ruim 3,5 jaar uit met mijn eerste ex. Amper meer mee bezig, zoals logisch is natuurlijk. Vannacht echter weer over haar gedroomd, heel realistisch enzo, en dat voelt echt heel vreemd Net alsof je elkaar nog steeds heel goed kent, terwijl ik haar al 1,5 jaar niet meer gesproken heb..

In dat kader vraag ik me meteen het volgend af : Ik ken eigenlijk maar heel weinig ex-koppels, die elkaar echt helemaal NOOIT meer spreken. Dus ook niet 1 zinnetje per jaar per whatsapp, een felicitatie met een verjaardag via Facebook oid, nee gewoon totaal niet meer?

Daarbij reken ik relaties uit de brugklas oid natuurlijk niet mee, evenmin als relaties die ten einde zijn gekomen dmv. misbruik, mishandeling of andere ernstige oorzaken. Maar eigelijk zijn ik en mijn ex voorzover ik weet de enige in mijn omgeving die echt 0,0 contact meer hebben.

quote:

Op maandag 20 oktober 2014 09:58 schreef yats het volgende:

[..]

Ik ga proberen aanwezig te zijn, maar ik kan het niet garanderen.

[..]

Goede oplossing. Mocht hij ze graag terug willen laat hij het wel weten. En zo niet, dan kun je het echt afsluiten. Ik heb de kleren van mijn ex die ik laatst in een koffer vond naar haar ouders gestuurd aangezien ik haar (bewust) niet meer gesproken heb na ons laatste contact en haar ouders wel af en toe nog spreek. Nu waren het geen nieuwe kleren, maar toch ben ik blij dat ik er vanaf ben.

Ik heb ook nog flink wat geld van hem tegoed, maar dat regel ik via zijn bewindvoerder. Maar ik kan het nu inderdaad gaan afsluiten. Hij heeft overigens niet gereageerd.

Ik heb op mijn initiatief ook 0 contact meer met ex. Werkt beter voor me, werd steeds verdrietigvan contact en terugdenken. En wil geen energie meer in hem steken, al genoeg gedaan

Kreeg afgelopen zaterdag een mailtje van m'n ex (terwijl mijn date hier was, had ze goed getimed ). Het had iets van de strekking dat ze iets van ons was tegengekomen (een foto ofzo) en daardoor kwamen herinneringen terug. Dat ze die foto wel weg kon gooien, maar de herinnering aan mij niet. Lekker vaag allemaal.

Maar goed, was wel even vervelend dat ik dat mailtje net toen kreeg, dus even een half uurtje ofzo kut gevoeld, maar het was te gezellig om dat lang vol te houden

Waarom mis ik m'n ex zo erg...

Aan de ene kant wil ik haar nooit meer zien of spreken, zij heeft mij vaak gekwetst maar ik op 1 of ander manier niet zonder haar lijkt wel. Het is nu ongeveer 3 maanden definitief klaar( het ging uit, maar probeerde het opnieuw, nouja opnieuw, zo wil ik het niet eens noemen want het leek nergens op)

Ik heb nu steeds meer contact met andere meiden, maar op 1 of andere manier heb ik daar geen zin in aangezien die niet zo "leuk"zijn als m'n ex, en mijn ex zit nog teveel in m'n hoofd en dat sucks en maakt me helemaal in de war.

Ik geef nog heel veel om mijn ex, en dat maakt me gek. Waar is die verdomde delete knop in m'n hoofd!!

Ik ben 1keer zo ontzettend boos op haar geworden, ze stond voor m'n neus met een ander te zoenen( niet opzettelijk, zij dacht dat ik naar huis was en ik geloof haar daar in) ik ben in mijn hele leven nog nooit zo boos geweest op iemand, en heb haar toen van alle social media verwijderd en al haar foto's en herinneringen verwijderd/weg gegooid. De dag erna zag ik haar weer(kermis in het dorp) en stond ze huilend voor me omdat het te confronterend voor haar was. Ik wil dat niet nog een keer meemaken want toen moest ik ook huilend toen ik haar huilend zag. Ik weet dat ik haar weer moet verwijderen van social media, want hoe het nu gaat maakt het me gek. Af en toe leuk contact en dan negeert ze me zomaar opeens, en de volgende dag doet ze net alsof er niks aan de hand is. Het is van haar kant een soort aandacht vragen, maar het is iets meer dan aandacht vragen heb ik het idee.

Ze ging laatst wat leuk doen met haar ex van dik een jaar terug en ze zei dat het stiekem wel weer gezellig was, ik heb toen heel arrogant gevraagd wat ik met die informatie moet en heb toen heel erg bot tegen haar gedaan.

Gister zag ik haar in de kroeg, we keken elkaar aan en wouden wat zeggen tegen elkaar, maar we hadden beide het lef niet( ik ken haar langer dan vandaag, ik weet zeker dat ze wat tegen me wou zeggen) Ik had er geen zin in, zij negeert me af en toe en nu was het mijn beurt om haar te "negeren"

Ik weet niet wat ze van me wil. Het is niet aan een lijntje houden, want dan had het contact denk ik iets meer geweest. Ik weet dat ze 100% vrienden wil blijven, aangezien je er niets mee op schiet om ruzie met elkaar te hebben,maar vrienden negeer je soms niet op die manier.

Ik controleer haar soms op social media, wanneer ze online was/ is op watsapp/ facebook, het maakt me gek.

Kan ik niet zonder haar, of wil ik niet zonder haar. Ik wil zonder haar maar ik kan het niet. Ik geef nog teveel om haar en daardoor kan ik haar niet verwijderen van al die (a)social media, maar ik weet dat ik het moet doen.

Wie kan mij helpen want ik wordt er helemaal gek van

Het lastige van alles is, we weten allebei dat we nog heel veel om elkaar geven. En dan doet het pijn als je iemand blokt, of wordt geblokt. Tenminste, mij doet dat pijn helaas.

Ik moet haar vergeten, en zij moet weten dat ze me verliest. Alleen het doet pijn omdat we het beide niet willen.

quote:

Op zondag 9 november 2014 21:00 schreef D190 het volgende:
Het lastige van alles is, we weten allebei dat we nog heel veel om elkaar geven. En dan doet het pijn als je iemand blokt, of wordt geblokt. Tenminste, mij doet dat pijn helaas.

Ik moet haar vergeten, en zij moet weten dat ze me verliest. Alleen het doet pijn omdat we het beide niet willen.

Zelfde hier gehad.. Dat blokken werkt bij mij trouwens totaal niet. zij blokte mij trouwens wel resoluut op alles. Nou weet ik niet of ze dat deed zodat ik niets meer kon zien wat ze misschien gedaan had toen wij iets hadden of dat het voor harzelf was.

Sinds een paar weken ineens weer zichtbaar op whatsapp en weer contact ook..geen idee wat ik hiermee moet. Ze spookt nog door mijn hoofd maar ook een leuk meisje ontmoet in het buitenland...

Vrouwen, je kan soms echt beter kippen houden. Ik ben veelste lief voor haar geweest.

Heb haar net van snapchat verwijderd en haar uit m'n watsapp gegooid. Ze stuurde gister een snapchat dat ze ziek was, ik dacht"okeeeeeeej" niks op geantwoord. Ik vroeg vrijdagmiddag hoe het tennisen ging, pas laat in de avond kreeg ik antwoord terug. Ik heb daar niet meer op geantwoord, best knap van mezelf. Nu ben ik er klaar mee, en heb het verwijderd. Ik heb op facebook ingesteld dat ik haar niet meer volg, dus berichten van haar komen niet meer op m'n facebook te staan.

Deze week gaat ze naar dezelfde sportschool als mij om te sporten, ik zal haar dus af en toe tegen het lijf lopen, zo geen zin in.... Over een paar weken/maanden gaat ze ook weer kickboksen, dus dan zie ik haar zoiezo 1x in de week. Dan maar hopen dat ze 1x m'n "partner"wordt met kickboksen, dan zal ik m'n aggressie van de afgelopen maanden ff op haar los laten

Maar voor nu, totale radiostilte van mijn kant. Als zij iets stuurt reageer ik daar niet op, net zoals ze bij mij doet. Wordt best wel moeilijk denk ik

quote:

Op zaterdag 25 oktober 2014 12:19 schreef Mister_Bojangles het volgende:
Al ruim 3,5 jaar uit met mijn eerste ex. Amper meer mee bezig, zoals logisch is natuurlijk. Vannacht echter weer over haar gedroomd, heel realistisch enzo, en dat voelt echt heel vreemd Net alsof je elkaar nog steeds heel goed kent, terwijl ik haar al 1,5 jaar niet meer gesproken heb..

In dat kader vraag ik me meteen het volgend af : Ik ken eigenlijk maar heel weinig ex-koppels, die elkaar echt helemaal NOOIT meer spreken. Dus ook niet 1 zinnetje per jaar per whatsapp, een felicitatie met een verjaardag via Facebook oid, nee gewoon totaal niet meer?

Daarbij reken ik relaties uit de brugklas oid natuurlijk niet mee, evenmin als relaties die ten einde zijn gekomen dmv. misbruik, mishandeling of andere ernstige oorzaken. Maar eigelijk zijn ik en mijn ex voorzover ik weet de enige in mijn omgeving die echt 0,0 contact meer hebben.

Same here.
Ik bedenk me dan: Is het de persoon die je mist, of de omstandigheden?

quote:

Op zaterdag 25 oktober 2014 12:19 schreef Mister_Bojangles het volgende:

In dat kader vraag ik me meteen het volgend af : Ik ken eigenlijk maar heel weinig ex-koppels, die elkaar echt helemaal NOOIT meer spreken. Dus ook niet 1 zinnetje per jaar per whatsapp, een felicitatie met een verjaardag via Facebook oid, nee gewoon totaal niet meer?

Daarbij reken ik relaties uit de brugklas oid natuurlijk niet mee, evenmin als relaties die ten einde zijn gekomen dmv. misbruik, mishandeling of andere ernstige oorzaken. Maar eigelijk zijn ik en mijn ex voorzover ik weet de enige in mijn omgeving die echt 0,0 contact meer hebben.

Ik heb het leeuwendeel van mijn ex-partners nooit meer gezien of gesproken. En aangezien er een aantal onder hen het via sms of facebook uitmaakten, waren we dus nog samen de laatste keer in hen zag. Raar eigenlijk nu ik er zo bij stilsta...

Ik heb er één nog op facebook en om de zoveel maanden zeggen we hallo of delen we een liedje op elkaars prikbord. En eigenlijk zou het van hém net het begrijpelijkste zijn als hij me niet meer zou spreken, want ik bedroog hem virtueel. Oké, onze seksuele relatie was nagenoeg onbestaande, we waren net beste maatjes, maar het blijft een misstap van mijn kant. Toen het fenomeen facebook uit de grond schoot, voegden we elkaar toe. Inmiddels is hij getrouwd.

Bij de rest sta ik denk ik nog altijd geblokkeerd. Tja, je hebt ook zo van die mensen die razend worden als je hen betrapt op bedrog en omdat je zo gemeen was het te ontdekken verdien jíj het om gedumpt en direct geblokkeerd te worden. Meteen ook alle confrontatie met het geweten van de baan. Volgens mij is het die confrontatie die ze vrezen en niet dat ze het zelf eventueel moeilijk zouden krijgen zoals ze beweren, want zo moeilijk is iemand kwetsen niet. Een schuldgevoel kan wel vervelend en moeilijk zijn, en zelfs al zou het terecht zijn, dat willen ze helemaal niet. Ook de reden waarom ze vaak in één adem zeggen dat het uit is, dat je het moet loslaten en dat ze hopen dat je snel weer gelukkig wordt. Haha lol, alsof je geluk hen wat kan schelen.

Ik bedoel maar, eerder geposte statussen en foto's verdwijnen toch zo snel in facebooks informatievloedgolf. Je ziet die enkel terug als je die zelf terug gaat zoeken. Jij mag ze niet meer zijn, want jij kijkt er naar terug als je bent gedumpt van "hoe is het mogelijk?? we waren zo'n goed stel!" en zolang je dat doet laat je het niet los, ben je niet gelukkig en hebben zij een schuldgevoel.
En helemaal fantastisch... zo van die mensen die je dumpen en dan gaan beweren dat je jezelf pijn doet... *facepalm*

Oh en even een update...

Vorige week was ik in Zweden. Dat was heftig; zowel negatief als positief.

Ik heb mijn spullen opgehaald en daaruit zijn jammer genoeg een aantal dingen en verdwenen. Gewoon wat nagellak en oorbellen, niets van essentiële waarde. Die twee tassen met onze spullen stonden overigens niet meer bij dat Spaanse meisje, maar op kantoor van de stage. Zij was ook nogal teleurstellend. We hadden terug goed contact ze sprak aanmoedigende woorden. Ze beloofde me ook dat ik bij haar kon overnachten tijdens mijn verblijf. Twee dagen voor mijn vertrek liet ze weten dat het niet meer kon, maar we zouden wel meeten. Uiteindelijk heb ik haar alles bijeen 'n uurtje gezien, waarin ze heel de tijd situaties zat boven te halen van ons samenzijn, hoe goed we samen waren en zijn stem nabootsend hoe hij op me riep als hij klaar was op het toilet of bij wat anders hulp nodig had... Niet leuk!

Met andere mensen heb ik dan weer erg goede gesprekken gehad, ook met mensen waarmee ik een minder goed contact had toen ik er woonde. Van hen verwachtte ik dat ze aan zijn kant zouden staan of toch op z'n minst zouden zeggen "ja maar jij..." Iets wat ik de laatste weken wel was gaan doen; ik had meer geduld moeten hebben, ik had meer met zijn gevoelens rekening moeten houden, ik had dit of dat tegen zijn ouders moeten zeggen, ik ben zelf ook niet perfect, ik had het moeten zien aankomen en ingrijpen, etc...

Goed om een paar keer flink door elkaar te worden geschud dat ik moest fier zijn op mijn liefde en geduld in zo'n specifieke relatie, dat ik moedig ben om elke dag op te staan om in de gehandicaptenzorg te werken en elke dag met dingen te worden geconfronteerd die aan hem kunnen doen denken, moedig om die spullen op te halen in Zweden. Ja, die confrontatie was echt heel hard op sommige momenten, maar het was ook alsof ik wonde terug moest opensnijden om er zeker van te zijn dat er geen vunzigheid en etter was achter gebleven.
En over hem... dat het minste wat hij kon doen als hij door twijfel werd overmand (gezaaid door overbeschermende ouders ofte niet) dat ik op z'n minst het voordeel van die twijfel verdiende.
Ik dacht dat ik het allemaal zowat had geanalyseerd en mijn eigen aandeel had ingezien, maar het werd blijkbaar tijd om met de neus op wat positievere feiten gedrukt te worden.

Hij was jarig terwijl ik in Zweden was en ik heb we hebben met de collega's een kaart geschreven. Een aantal wouden niet meedoen omdat ze zich belazerd voelden dat hij hen van facebook gooide terwijl ze een jaar met hem hadden samengewerkt en ook wel dingen deden zoals hem koffie brengen en zijn lunch opwarmen. Zij vonden dat hij het niet verdiende en knots dat ik zijn spullen wou meezeulen naar België om hem terug te bezorgen ipv ze weg te gooien/geven daar.
Ik bekijk het eerder als dat mijn waardigheid wil behouden en me niet tot zijn niveau te verlagen. Hoewel ik dat ook niet precies weet... Laat ons hopen dat mijn spullen nog in een doos ergens in een hoek heeft staan, al mijn documenten en foto's ergens in een mapje op zijn apple, en ik dat alles op 'n dag terug zie. Maar er kan evengoed niets nieuws onder de zon zijn en dan zie ik zoals bij mijn vorige partners noch hem noch mijn spullen ooit nog terug...

Ik ben er nog niet over heen, en dat is ook oké; er is me iets moois ontnomen. Echter, ik kan me steeds vaker voorstellen dat ik van 'n terreur gespaard bleef.

quote:

Op maandag 10 november 2014 20:29 schreef Woestenijhumor het volgende:
En helemaal fantastisch... zo van die mensen die je dumpen en dan gaan beweren dat je jezelf pijn doet... *facepalm*

Herkenbaar, mijn ex dumpte mij ook redelijk out of the blue en heb haar sindsdien maar een uurtje gesproken. Veel te kort om er iets mee te kunnen, en toen ik een maand later nog eens probeerde contact op te nemen moest ik maar 'stoppen met mezelf zo te kwellen'

Update van mij; het is nu een paar weken geleden dat ik haar een brief heb gestuurd over hoe ik mij voel en wat ik vind van de manier waarop zij alles aangepakt heeft. Ben blij dat ik dat gedaan heb. In eerste instantie voelde ik mij er niet beter door, in plaats van afleiding te zoeken was ik er nog meer mee bezig dan normaal. Maar het gaf ook wel iets van rust, er staat niets in wat ik niet meen, en heb ook niet het idee dat ik iets vergeten ben. Of het gelezen is of niet, ik heb mijn kant van het verhaal gedaan.

Helaas geen reactie gehad. Dat mocht ik ook niet verwachten natuurlijk, maar stiekem doe je dat toch een beetje. Maar sinds ik gehoord heb hoe ze doet tegen de mensen die ze via mij heeft leren kennen, familie en vrienden van de familie, verwacht ik niets meer. Die zien haar nog wel eens in de winkel waar ze werkt. Als ze haar dan begroeten doet ze of ze hen niet kent; 'Kan ik u helpen mevrouw?' Mensen met wie ze verjaardagen heeft gevierd, en ook thuis bij is geweest. Mis haar nog wel, maar zo nu en dan denk ik dat ik toch wel aan een heel naar iemand ontsnapt ben.

Aan de positieve kant; heb sinds een paar weken erg leuk contact met iemand. Mocht haar in eerste instantie niet zo, maar kwam er naar verloop van tijd achter dat we toch een aantal dingen gemeen hadden. En tegelijkertijd leer ik ook een aantal dingen over mijzelf. Geen idee of het ergens naar toe gaat, but I'm having fun

Alleen wonen is best kut als je je liefdesverdriet moet verwerken, ouders wonen 50km bij mij vandaan. Vrienden heb ik genoeg, maar die hebben geen zin om elke dag wat met mij te gaan doen(wat logisch is) Sporten elke dag doet me wel goed, alleen jammer dat ik dat in haar dorp doe en dat zij binnenkort ook weer gaat sporten daar.

Ik wil haar wel terug, de relatie was helemaal niet slecht, we deden van alles voor elkaar en we gaven elkaar af en toe leuke cadeautjes en dat soort dingen. Alleen ik praatte totaal niet over mijn gevoelens. Zij was mijn eerste vriendin(22) ik (24), en als je al 2 jaar alleen woont(en die jaren daarvoor ook niet veel met je ouders was) dan leef je meer op "jezelf" en praat je niet zoveel omdat je het niet gewend bent.

Zij heeft mij 1x enorm gekwetst en heel veel pijn aangedaan. Zij watsappte nog elke dag met mij, terwijl het uit was. Zij dacht op een feest in haar dorp dat ik naar huis was(was al vrij laat en de kroegen gingen dicht), aangezien ik met mij trui richting de "taxiplek"liep. Ik liep helaas weer terug en stond daar nog ff met vrienden. Zij heeft mij niet gezien en stond met een andere jongen te zoenen. Ik ben toen helemaal door het lint gegaan toen ik dat zag, nog nooit heeft iemand mij zoveel pijn gedaan, die pijn ging echt door merg en been. Mijn vrienden hebben me toen bij haar weg getrokken, ze hadden me nog nooit zo gezien(normaal ben ik een jongen die enorm lief ben voor mensen en hadden dit nooit achter me gezocht). Zij was er enorm van geschrokken omdat ze nog nooit iemand zo boos heeft gezien. Ik heb haar daarna van alles verwijderd en op alles geblokkeerd, ik was helemaal klaar met haar.

De volgende dag(de dag dat ze jarig was) stond ik met wat leuke meiden te praten en te kletsen en toen kwam zij erbij staan. Eerst met 1 van die meiden te praten en toen kwam ze naar mij. Ze zei dat ik haar nog niet gefeliciteerd had met haar verjaardag, dus ik feliciteerde haar door het gewoon tegen haar te zeggen. Toen barstte ze in huilen uit, de eerste keer dat ik een meisje voor mijn neus zag huilen om mij. Dat brak alles in me, dit had ik ook weer niet gewild en zij ook niet. Ik nam haar mee naar een steeg en probeerde haar te troosten, normaal ben ik een jongen die snel huilt maar toen heb ik me even ingehouden. Toen we ons afgezonderd hadden van de groep hebben we samen veel gehuild en hebben we 3 uur gepraat over echt alles, alles wat me dwars zat en over mijn verleden. Wij hadden dat nog nooit gehad en het voelde echt enorm goed, het gaf een grote opluchting omdat ik alles van me afpraatte. Eindelijk was ze een keer trots op me, dat ik het op mijn leeftijd(24) al zover heb geschopt(eigen koophuis en een mooie auto) , en dat ze het nu allemaal begreep waarom ik soms zo raar en "gesloten"was

In de weken daarna hadden we we steeds meer contact en was het weer redelijk goed te noemen. Zij ging met een vriendin op vakantie, en ben een uur voordat ze op ging stijgen met het vliegtuig wakker geworden om haar een fijne vakantie te wensen enzo. Dat vond ze erg lief. Toen ze op vakantie was hebben we elkaar gewatsappt en gesmst. Ze wou het opnieuw proberen, en ik ook wel. Ik vroeg om nog 1x te praten toen ze thuis was, om te bespreken waarom het uitging de eerste keer en hoe we dat konden oplossen, hoe we elkaar netjes konden vertellen als we iets niet leuk vinden etc. Zij wou dat niet echt had ik het idee, zij dacht dat je zomaar weer bij elkaar kon komen, het moest vanzelf gaan. Ik zei dat dat nooit zou gaan werken, maar zo stom als ik was liet ik het er maar bij zitten. Ze vond het nog wel een beetje eng, omdat ze bang was om me weer te kwetsen, iets wat ze niet meer wilde doen omdat ik dat niet verdiende

We hebben 2 weken daarna nog niet gepraat en ging bij haar thuis even wat drinken, we hebben toen gezoend. Het voelde goed en vertrouwd. Dat weekend erna was er een kermis in een dorp naast ons dorp. Daar heb ik veel plezier beleefd met mijn vrienden en haar, ik liet haar haar eigen gang gaan. Op de derde dag was er deunen(s'ochtends vroeg beginnen met bierdrinken) hele dag bier lopen drinken, en toen ging ze opeens naar huis met haar broer zonder iets te zeggen. Ik vond dat helemaal niet leuk en stuurde dat ook naar haar via watsapp. Toen was het weer een drama de eerste week. Daarna ging het wel weer redelijk, naar de zwarte cross(ja normaal gedragen) geweest samen en met vriendinnen van haar. Ik heb me toen normaal en netjes gedragen en heb haar daar gevraagd of ze het goed vond hoe ik deed enzo, ze vond het wel fijn enzo. Ik reed op de terugweg met hun mee naar huis. Ik zat op de achterbank samen met mijn "ex", zij ging slapen en ik deed alsof ik sliep. Op slot lagen we hand in hand, en zij met haar benen over mij heen. Ik hoorde haar vriendinnen zeggen dat ze het erg lief vonden en dat ze goede dingen over ons zeiden. Ik deed bijna de hele terugweg alsof ik sliep. Zij was een keer wakker geworden en ik hoorde haar zeggen tegen haar vriendinnen dat ze het schattig vond hoe ik sliep en hoorde haar lieve dingen over me zeggen enzo. Ik dacht de hele terugweg ik doe net alsof ik slaap, juist om hun reactie's te horen.

Daarna nog redelijk veel contact gehad. Ik had een nieuw bankstel gekocht(helemaal alleen en zonder haar mening te vragen) zij was er erg benieuwd naar. Ze is toen hier geweest, eerst even boodschappen gedaan voor de kermis in mijn dorp, daarna heeft ze de bank gezien. Zij vond hem erg mooi(Ze had het heel vaak over dat ik een nieuwe bank moest kopen, dat vond ik zelf eigenlijk ook, en we waren er beide over uit dat het een hoekbank moest worden gewoon omdat je dan vet hard kan chillen) Leuke dagen gehad samen op de kermis. Behalve de laatste dag, toen was zij met vriendinnen en kwam ze niet eens ff hoi zeggen( volgende dag zei ze dat ze me zag) vond ik zelf niet zo heel chill en een beetje onbeleefd als je de dagen ervoor zoveel dingen samen hebt gedaan enzo. Ik dacht laat ook maar weer zitten, ik had geen zin in weer ruzie.

De weken erna nog redelijk veel contact via watsapp. Ging wel redelijk als ik eerlijk ben. Zij ging haar nier doneren aan haar vader, aangezien haar vader slechte nieren had. Zij vertelde mij als eerste wanneer ze geopereerd werd, nog eerder dan haar hele familie. Dan voel je je speciaal op 1 of andere manier, net alsof ze weer iets met je wil zegmaar. De zaterdagavond voordat zij geopereerd werd, waren wij in dezelfde kroeg uit. Ik heb haar niet gezien en ging opslot maar naar huis. Toen ik thuis was stuurde ze mij dat ze me nog wel ff had willen zien. Ik zei tegen haar"waarom, vanwege m'n haar?)(de kapper had het veelste kort geknipt en liep voor lul ) Zij zei nee, vanwege dinsdag, ik had je nog wel ff willen zien en een knuffel van je willen hebben. Ik zei tegen haar, waarom stuurde je begin van de avond niet ff een watsappie, zodat ik dat wist en dat ik je ff opging zoeken. Zij reageerde daar nogal raar op. Die maandagmiddag daarna ging ze samen met haar vader naar het ziekenhuis, om hun voor te bereiden op de operatie. Ik vroeg haar of ze het nog fijn zou vinden als ik nog ff langs zou komen. Zij wou dit wel. Dus ik heb een kussen gehaald van haar favoriete voetbalclub(zij is az'er en ik Ajacied, dus was niet echt chill om daar in het stadion te lopen met zo'n lelijke kussen) en een knuffel( een pandabeer, we hadden het altijd over pandapunten http://www.pandapunt.nl/). Zijn vond het erg lief en was er heel erg blij mee. Ik vond dat het iets moest zijn wat "van ons is". Ze was blij dat ik nog even langs gekomen was en vond het erg fijn.

De dagen/ weken erna nog geregeld contact gehad, ik probeerde er voor haar te zijn. Voor haar werd het contact teveel en stuurde me dat onze relatie al een paar weken over was en ik moest haar met rust laten. Dat kwetste me best wel, ik vond dat absoluut niet chill na alles wat ik voor haar heb gedaan de weken ervoor.

We hadden laatst weer redelijk veel contact, ik vertelde haar dat ik een sollicitatie had bij een andere baas. Zij wenste me succes, en vroeg na afloop hoe het ging en of ik al een baan aangeboden had gekregen. Ik reageerde daar erg droog op, ik wist het allemaal niet meer. De ene keer wil ze geen contact en de andere keer gaat ze van alles aan me vragen. Ik heb haar toen na die vragen gezegd dat ik het raar vond enzo en of ze me met rust wou laten omdat m'n hoofd een zooitje was. Zij reageerde daar best raar op vond ik. Ik vond het allemaal wel prima, ik had rust.

Na een paar dagen weer contact gehad, zij heeft me gevraagd wat ik allemaal had gedaan het weekend gewoon als vrienden. Toen vroeg ik aan haar wat zij gedaan had. Zij vertelde dat ze was wezen midgetgolven, ze wou in eerste instantie niet zeggen met wie. Toen vertelde ze dat het met haar ex was van een jaar terug(daar had ze 2,5 jaar een relatie mee). Ik dacht WTF ik zei "okee leuk" toen reageerde ze met"en het was eigenlijk heel gezellig met z'n 2e ) Bam, dat was de kogel, recht door mijn hart,ziel,gevoel gewoon door alles. Dat was de druppel. Ik zei keihard"wat moet ik met die informatie? Ik vroeg er niet om!" zij reageerde er voor mijn gevoel heel raar op. Ik wenste ze veel plezier met elkaar en heb gevraagd of ze met met rust wou laten, want dit deed me pijn.

Dat ging een week goed, amper contact. Af en toe een foto via snapchat naar elkaar. Na een week stuurde we opeens heel veel snapchat's naar elkaar en begonnen we elkaar weer te spreken via watsapp. Ik controleerde haar die week de hele tijd op watsapp( laatst gezien) en facebook en dat soort onnozele dingen. Haar nicht vroeg vorige week of ik met haar naar haar theorieexamen wou gaan, aangezien niemand kon rijden. Ik zei jaa is goed, ik heb a.s. vrijdag toch niks te doen. Ze had mijn ex ook gevraagd, maar die had er nog niet op gereageerd. Haar nicht zei tegen haar laat maar ik heb al iemand anders, mijn ex vroeg wie. En zij antwoorden met mijn naam. Ik had een gesprek met haar op watsapp over koetjes en kalfjes, en toe vroeg ze "moet jij vrijdag niet werken" ik probeerde daar over heen te praten. Pas nadat ze het 3x vroeg had ik maar gezegd dat ik al een paar weken in de ziektewet loop vanwege mijn buik( ze wist dat ik veel last had van mijn buik, maar dat het zo erg was geworden wist ze niet). Ze zei op een "plagerige maar leuke manier"dat ze het lullig vond dat ik meteen ja zei. Ik wist niet dat haar nicht haar ook gevraagd had om voor haar te rijden. Aangezien ik het contact best wel gezellig vond had ik tegen haar gezegd dat ze wel mee mocht.

Sinds gister, nadat ik een hoop reactie en dingen hier heb gelezen heb ik besloten dat ik het moet afsluiten met mijn ex. Ik verdien het niet om zoveel pijn te krijgen van iemand waarvoor ik door het vuur zou gaan. Ik heb haar verwijderd van snapchat, het gesprek met haar verwijderd van watsapp, haar ontvolgt op facebook, en ze krijgt geen berichten meer van mij op haar facebook. Ik ben er klaar mee, ondanks dat ik weet dat ze vrienden met me wil blijven en nog om me geeft. Ik wil mezelf niet meer kwellen, of het gevoel hebben dat ik aan een lijntje word gehouden door haar. Laat haar nu maar een keertje pijn voelen door een vriend kwijt te raken die alles voor haar zou doen en altijd klaar voor haar staat. Ik heb er niets over tegen haar gezegd, aangezien zij me dan pijn doet met alles wat ze zou zeggen tegen mij. Ik heb haar nicht vandaag een watsapp gestuurd en uitleg gegeven over de situatie, en mocht mijn ex mee willen naar haar theorie-examen dat ze dan moest zeggen dat ik dat niet wil en dat soort dingen. Haar nicht begrijpt het, en snapt het.

Ik voel me nu iets beter dan eerst, mede doordat ik alles om heb gedraaid, ik ben degene die opeens niets meer van me laat horen(iets wat ze totaal niet verwacht). Ik kijk niet meer op watsapp omdat het gesprek verwijderd is, op facebook zie ik niet meer wanneer ze online was, en krijg geen watsappjes meer. (zondag stuurde ze nog dat ze keelonsteking had en koorts) De avond ervoor zag ik haar nog in de kroeg, we keken naar elkaar maar wisten beide niet wat we moesten zeggen/doen.

Ik zal haar nu 'negeren", als ze naar me kijkt in de kroeg zal ik naar haar glimlachen/knipoog geven. en als ze tegen me begint te praten zeg ik dat ik naar de wc moet en dan loop ik weg. Simpelweg omdat ik anders weer weken nadenk of er iets achter zit. Ik wil mezelf niet meer kwellen/pijn doen of slapeloze nachten hebben. Totdat ik me beter voel, en zij mij enorm gaat missen.

Eind van de maand mijn verjaardag, lekker een feesie vieren met vrienden en daarna lekker naar de kroeg

Mijn excuses voor het lange verhaal, ik wou het even kwijt aan de mensen die me kunnen helpen. Ik heb het best moeilijk nu in m'n 1tje, helemaal alleen thuis en denk er bijna de hele dag aan. Heb al 2 dagen veel gehuild, en als ik er aan denk dat het ik zoveel pijn heb gekregen van iemand waar ik veel van hou, moet ik er gewoon uit het niets van huilen.

De dingen in mijn huis wat me aan haar doet denken of wat ik van haar heb gekregen geven me niet echt een kut gevoel. Ik weet dat ik het van haar heb gekregen, maar ik begin er niet van te huilen als ik die dingen zie. Dat stadium ben ik gelukkig voorbij, ik heb zelf niet echt de behoefte om die ene foto waar ze op staat met 2 vriendinnen en mij, weg te halen. Dat doet me niets meer, alleen de gedachte van de pijn die ze me gegeven doet me nog wat.

Morgen weer lekker naar de sportschool, lekker trainen en spieren kweken, en nog aantrekkelijker te worden zodat ze "hopelijk" ooit spijt krijgt als ze me ziet.

Dit nummer doet me goed en helpt me er boven op. En natuurlijk guns 'n roses en emeli sande(read all about it)

quote:

Op dinsdag 11 november 2014 12:23 schreef Gordian het volgende:

[..]

Herkenbaar, mijn ex dumpte mij ook redelijk out of the blue en heb haar sindsdien maar een uurtje gesproken. Veel te kort om er iets mee te kunnen, en toen ik een maand later nog eens probeerde contact op te nemen moest ik maar 'stoppen met mezelf zo te kwellen'

Update van mij; het is nu een paar weken geleden dat ik haar een brief heb gestuurd over hoe ik mij voel en wat ik vind van de manier waarop zij alles aangepakt heeft. Ben blij dat ik dat gedaan heb. In eerste instantie voelde ik mij er niet beter door, in plaats van afleiding te zoeken was ik er nog meer mee bezig dan normaal. Maar het gaf ook wel iets van rust, er staat niets in wat ik niet meen, en heb ook niet het idee dat ik iets vergeten ben. Of het gelezen is of niet, ik heb mijn kant van het verhaal gedaan.

Helaas geen reactie gehad. Dat mocht ik ook niet verwachten natuurlijk, maar stiekem doe je dat toch een beetje. Maar sinds ik gehoord heb hoe ze doet tegen de mensen die ze via mij heeft leren kennen, familie en vrienden van de familie, verwacht ik niets meer. Die zien haar nog wel eens in de winkel waar ze werkt. Als ze haar dan begroeten doet ze of ze hen niet kent; 'Kan ik u helpen mevrouw?' Mensen met wie ze verjaardagen heeft gevierd, en ook thuis bij is geweest. Mis haar nog wel, maar zo nu en dan denk ik dat ik toch wel aan een heel naar iemand ontsnapt ben.

Aan de positieve kant; heb sinds een paar weken erg leuk contact met iemand. Mocht haar in eerste instantie niet zo, maar kwam er naar verloop van tijd achter dat we toch een aantal dingen gemeen hadden. En tegelijkertijd leer ik ook een aantal dingen over mijzelf. Geen idee of het ergens naar toe gaat, but I'm having fun

Ik ben nu een brief aan't schrijven. Ik heb het amper over de breuk. Ik kon ook wachten tot volgende maand op de 11e, want dan zouden we een jaar samen zijn, maar vandaag is het 11 maanden en Wapenstilstand en dat vind ik wel symbolisch genoeg. Ik heb het kort over waarin we verschilden maar hoe we ook wel potentieel hadden. Ik erken mijn mindere kantjes en dat het tenslotte zijn eerste relatie is. Verder kort over hoe het in Zweden was en hoe het op mijn werk en leven algemeen gaat. Nu zit ik even vast, want nu moet ik gaan voorstellen om elkaar te ontmoeten en elkaars bezittingen terug te geven.

Wat jouw ex doet is echt rot! Been there, experienced that! Het is zo... ondankbaar. En heel gemeen. Indien je haar zou hebben bedrogen of getraumatiseerd met fysiek/verbaal/sexueel geweld, of haar weet ik wat hebt aangedaan... en de andere desbetreffende mensen die ze nu onder het vriespunt begroet, zouden jouw kant hebben gekozen in zo'n zaak (dat gebeurt véél vaker dan je zou vermoeden, mensen zijn echt smerig als het erop aankomt )... dan heeft ze recht om zo te doen

Fijn voor je dat je een leuk contact hebt. Ikzelf ben daar nog niet aan toe. En ik denk dat het nog lang zal duren...
Ik heb zo'n gedachte... Tja, hoe beschrijf ik die? Je maakt wel vaker dingen mee met partners en vrienden die best wel heftig zijn, waardoor mensen meer dan eens bevestigen dat onbetrouwbaar zijn... De wereld is gewoonweg niet fraai, da's al wat en je baant ondanks dat je eigen weg, starting with the man in the mirror; aardig zijn, vrienden in nood helpen, je liefje het naar zijn/haar zin maken, goed voor jezelf zorgen, etc... en dan gebeuren er zo van die dingen als dat je partner ervandoor gaat met zuur gespaarde geld, of kruipt je beste maat met je vriendin in bed, probeert een familielid je te onterven, etc...
Twee à drie jaar geleden heb ik schoon schip gehouden gedoe te omdat de frequentie van bovenstaand gedoe al geruime tijd veel te hoog was... Ik zou nu een dankbare job, juiste vrienden en een betrouwbare partner zoeken, me in betere kringen begeven om dat te vinden. Mezelf genoeg tijd geven om weer vertrouwen in de mensen te krijgen en dat doel te bereiken. Ik heb de afgelopen jaren nieuwe contacten (zowel verliefdheid als mogelijke vriendschappen) sneller afgebroken als er een "slecht teken" was, waardoor ik voor mijn laatste partner eigenlijk een aantal jaar geen relatie had en weinig vrienden, en dat beviel me eigenlijk wel. Ik was ook al een hele tijd verliefd op hem, maar aanvankelijk niets van plan. Ik weet niet waarom ik toch met hem in zee ben gegaan, misschien omdat ik in het reine was met mezelf en alles zo natuurlijk en vloeiend verliep...

En nu zit ik hier... ik heb eigenlijk maar één vriend en die is terminaal ziek. Ik ben niet eenzaam ofzo, en aangezien er vroeg of laat toch nare kanten naar boven komen, hoef ik eigenlijk geen hechte vrienden en partner meer. Het klinkt misschien verbitterd of zielig, maar moet ik wel opnieuw vertrouwen in de mensheid krijgen? Het enige wat ik heb, is dat ik bv reclame hoor voor een concert waar ik wel naartoe zou willen, maar dus niemand heb om dat te doen, of praten over een boek dat ik las. Dat kan ook met mensen waarmee je niet bevriend bent, vind ik, maar het lijkt alsof vele andere mensen het wel nodig achten dat er een klik en een band op meerdere vlakken moet zijn, behalve fan zijn van een bepaalde artiest of schrijver.

quote:

Op woensdag 12 november 2014 00:56 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Ik ben nu een brief aan't schrijven. Ik heb het amper over de breuk. Ik kon ook wachten tot volgende maand op de 11e, want dan zouden we een jaar samen zijn, maar vandaag is het 11 maanden en Wapenstilstand en dat vind ik wel symbolisch genoeg. Ik heb het kort over waarin we verschilden maar hoe we ook wel potentieel hadden. Ik erken mijn mindere kantjes en dat het tenslotte zijn eerste relatie is. Verder kort over hoe het in Zweden was en hoe het op mijn werk en leven algemeen gaat. Nu zit ik even vast, want nu moet ik gaan voorstellen om elkaar te ontmoeten en elkaars bezittingen terug te geven.

Succes! Ik vond het zelf moeilijk om te schrijven. Ik heb haar grootste verwijten benoemd en verteld hoe ik dat zag. Ook een paar dingen waarvan ik zelf vind dat ik ze fout heb gedaan, en daarvoor mijn excuses aangeboden. Maar kwam ook op een hele hoop punten waarbij ik altijd mijn uiterste best heb gedaan om problemen te voorkomen of op te lossen, maar waar van haar kant eigenlijk weinig of niets tegenover stond. Ik kon aan het einde eigenlijk niet anders dan tot de conclusie komen dan dat het misschien wel had kunnen werken, als zij er ook eens wat meer moeite voor had gedaan. En dat ging, en gaat, nooit gebeuren.

quote:

Wat jouw ex doet is echt rot! Been there, experienced that! Het is zo... ondankbaar. En heel gemeen. Indien je haar zou hebben bedrogen of getraumatiseerd met fysiek/verbaal/sexueel geweld, of haar weet ik wat hebt aangedaan... en de andere desbetreffende mensen die ze nu onder het vriespunt begroet, zouden jouw kant hebben gekozen in zo'n zaak (dat gebeurt véél vaker dan je zou vermoeden, mensen zijn echt smerig als het erop aankomt )... dan heeft ze recht om zo te doen

Inderdaad, maar dat is nou niet echt het geval, dus is nergens voor nodig.

quote:

Fijn voor je dat je een leuk contact hebt. Ikzelf ben daar nog niet aan toe. En ik denk dat het nog lang zal duren...
Ik heb zo'n gedachte... Tja, hoe beschrijf ik die? Je maakt wel vaker dingen mee met partners en vrienden die best wel heftig zijn, waardoor mensen meer dan eens bevestigen dat onbetrouwbaar zijn... De wereld is gewoonweg niet fraai, da's al wat en je baant ondanks dat je eigen weg, starting with the man in the mirror; aardig zijn, vrienden in nood helpen, je liefje het naar zijn/haar zin maken, goed voor jezelf zorgen, etc... en dan gebeuren er zo van die dingen als dat je partner ervandoor gaat met zuur gespaarde geld, of kruipt je beste maat met je vriendin in bed, probeert een familielid je te onterven, etc...
Twee à drie jaar geleden heb ik schoon schip gehouden gedoe te omdat de frequentie van bovenstaand gedoe al geruime tijd veel te hoog was... Ik zou nu een dankbare job, juiste vrienden en een betrouwbare partner zoeken, me in betere kringen begeven om dat te vinden. Mezelf genoeg tijd geven om weer vertrouwen in de mensen te krijgen en dat doel te bereiken. Ik heb de afgelopen jaren nieuwe contacten (zowel verliefdheid als mogelijke vriendschappen) sneller afgebroken als er een "slecht teken" was, waardoor ik voor mijn laatste partner eigenlijk een aantal jaar geen relatie had en weinig vrienden, en dat beviel me eigenlijk wel. Ik was ook al een hele tijd verliefd op hem, maar aanvankelijk niets van plan. Ik weet niet waarom ik toch met hem in zee ben gegaan, misschien omdat ik in het reine was met mezelf en alles zo natuurlijk en vloeiend verliep...

En nu zit ik hier... ik heb eigenlijk maar één vriend en die is terminaal ziek. Ik ben niet eenzaam ofzo, en aangezien er vroeg of laat toch nare kanten naar boven komen, hoef ik eigenlijk geen hechte vrienden en partner meer. Het klinkt misschien verbitterd of zielig, maar moet ik wel opnieuw vertrouwen in de mensheid krijgen? Het enige wat ik heb, is dat ik bv reclame hoor voor een concert waar ik wel naartoe zou willen, maar dus niemand heb om dat te doen, of praten over een boek dat ik las. Dat kan ook met mensen waarmee je niet bevriend bent, vind ik, maar het lijkt alsof vele andere mensen het wel nodig achten dat er een klik en een band op meerdere vlakken moet zijn, behalve fan zijn van een bepaalde artiest of schrijver.

Ik snap wat je bedoeld, heb mij de eerste weken verdomd eenzaam gevoeld. Heb veel aan mijn familie gehad, maar moest tot de conclusie komen dat een hoop van de mensen die ik 'vrienden' noem eigenlijk niet veel meer zijn dan kennissen met wie ik een hobby of interesse deel. Was daar eerst heel kwaad om, waarom kreeg ik niet meer steun van iedereen? Maar zag na een tijdje wel in dat dat niet zo gek was, omdat ik zelf eigenlijk ook niet zoveel in die relaties geïnvesteerd had. En dat ik ze tekort deed voor alle kleine vriendelijkheden die ze wel deden, en nog steeds doen.
Voor mij betekend het dat ik gewoon wat meer mijn best moet doen om oprecht interesse te tonen in anderen, en om zonder iets te verwachten ze zo de mogelijkheid te geven je te verassen. What goes around comes around.

Ik vraag me toch af hoe jouw ex vriendin erbij komt zo te doen. Zoals ik zelf al eerder aangaf in dit topic, heb ik het zelf ook meegemaakt bij de meeste van mijn ex-partners... Uiteraard heb ik zoals ieder mens wel mindere kanten, maar ik heb niemand in die mate getraumatiseerd dat ze het recht hebben zo te doen.

Hoewel, ik heb wel al fysiek geweld gebruikt ja... als je je lief wil verrassen en staat onverwachts aan zijn deur in een leuke jurk en een cadeautje op een avond dat jullie weliswaar niet hadden afgesproken, en hij reageert met ingehouden woede dat je niet zomaar kan langskomen wanneer je wil en wil je wegsturen... Je blijft staan en aanhouden wat er aan de hand is en hij probeert je zelfs naar de lift te duwen en wordt steeds ongeduldiger. Dan gaat de lift open en komt er een vrouw te voorschijn die hij blijkbaar verwachtte. Denk je dan dat zij zich ook belazerd voelt en aan het zelfde zeil gaat trekken tegen de bedrieger. Njet, gaat ze me uitschelden waaruit blijkt dat zij weet van hem dat ik geen vader meer heb, dat ik biseksueel ben, wat ik studeerde op dat moment (iets om op neer te kijken) en zelfs hoe ik er naakt uitzie (en dat is blijkbaar degoutant). En dat zijn allemaal heel erg geldige reden waarom hij me op dat eigenste moment in de lift probeert te duwen, want ik moet opkrassen troost gaan zoeken bij daklozen en zou het nog leuk vinden door een verkracht te worden, etc... En toen heb ik hem een paar koeken op z'n bakkes verkocht. Beginnen ze dan zo gelijk van "typisch vuile feministen, zo irritant doen dat je ze met geweld moet buiten duwen, dan janken dat ze mishandeld worden maar zélf mannen slaan."

Die man is me dan ook overal gaan zwart maken, zelfs naar de onderwijsinstelling waar ik studeerde gebeld dat hij door mij was mishandeld en dus ook een gevaar was als toekomstige leerkracht. Allemaal heel goed uitgewerkt en goed gebracht; dat er meer aandacht moest komen voor mannelijke slachtoffers, dat daders een straf moesten krijgen maar ook geholpen worden, want dat geweld komt uit één of ander verdriet; in mijn geval was ik zogezegd boos op mijn vader die me in de steek gelaten had door te overlijden, en daardoor sloeg ik mannen... En hoeveel mensen er mee weg waren... Hij de sympathieke, bezorgde psycholoog, dus hij wist het wel... en ik die asociale kleine (ik ben nogal introvert).

Klaar dat ik dat exemplaar en andere smeerlappen zelf niet meer wil zien, maar man... ik heb me wel al suf getobd nu en dan, hoe mensen erop komen zelf een rotstreek (dat is bedrog, geweld, maar iemand zomaar dumpen zonder uitleg, zonder eerder in de relatie eerlijk te zijn over mogelijke werkpuntjes, is dat ook) uit te halen en dan jou nog de schuld te geven en te behandelen alsof jij hén iets misdeed.
Zoals ik eerder ook schreef, had ik een relatie waarin er heel zelden seks was (in totaal vier keer in twee jaar; drie keer de eerste maand en een keer op zijn verjaardag). Na anderhalf jaar had ik nogal dubieuze chatsessies met een ander, dus ik heb die partner eigenlijk wel bedrogen, vind ik, ookal is de context misschien een verzachtende omstandigheid, ik was fout. Die man heeft me dat vergeven maar na nog bijna een jaar als broer en zus leven, zijn e onze eigen weg gegaan. Dat die man me onmiddellijk zou hebben gedumpt, geblokkeerd, en uit zijn leven gebannen toen hij te weten kwam dat ik hem virtueel bedroog, zou nog te begrijpen zijn...

Toch eigenaardig dat het diegenen zijn die zelf wat op de kerfstok hebben, dat die je nog het onredelijkste behandelen.

Een vraagje; hoe reageren je kennissen en familie die haar dus tegenkwamen en waartegen zij dus reageerde alsof ze onbekenden waren?
Mijn zus is eens een ex van me tegengekomen en die deed ook alsof hij haar niet kende. En zij dan zo van "Allez, herkent ge mij niet meer, ik ben de zus van Woestenij! We zijn nog vaak samen met de moto gaan rijden. Uwe kameraad, den Thomas, heeft mijn sidecar nog over gekocht voor een vriendenprijske! Ge waart er toch bij om de weg te tonen, toen we die zijn gaan afleveren bij hem, en in panne zijn gevallen op de ring rond Brussel?"
Hij bleef zijn hoofd schudden en uiteindelijk is hij in 'n Franse colère geschoten en riep hij dat ze haar bakkes moest houden of hij zou de politie bellen

Echt die pretentie he man!! Rotstreken uithalen en je de in alle bochten wringen om er mee weg te komen om uw leventje zo snel mogelijk ongestoord voort te zetten, en alles eraan doen om de ander de mond te snoeren. Ik heb het in de vorige delen al vermeld, maar echt zo van die types die je nog niet eens face-to-face dumpen, geen uitleg geven, langs alle wegen blokkeren, en als jij dan toch in contact wil komen omdat je toch wel het recht hebt te weten waarom, gaan ze gewoon tieren en roepen dat je hen gerust moet laten of ze klagen je aan voor stalken. Weten die mensen wel wat stalken is... Een ex-vriendin van me is advocate en zij moest een slachtoffer van stalking verdedigen. Dat was een classeur vol sms'en en e-mails en met een heel andere inhoud dan de vraag waarom het gedaan is en waarom je verdient op zo'n laffe manier te worden gedumpt...

quote:

Op woensdag 12 november 2014 17:59 schreef Woestenijhumor het volgende:
Ik vraag me toch af hoe jouw ex vriendin erbij komt zo te doen. Zoals ik zelf al eerder aangaf in dit topic, heb ik het zelf ook meegemaakt bij de meeste van mijn ex-partners... Uiteraard heb ik zoals ieder mens wel mindere kanten, maar ik heb niemand in die mate getraumatiseerd dat ze het recht hebben zo te doen.

Ik heb geen flauw idee. Die harde kant heeft ze altijd wel gehad, tijdens onze relatie heeft ze ook met een paar vriendinnen gebroken op zo'n harde wijze. Gaf haar toen wel gelijk, maar nooit echt bij stil gestaan dat ik ooit dezelfde behandeling zou krijgen. Heb haar ook wel gevraagd waar dat harde vandaan kwam, had ze geen antwoord op.

quote:

Een vraagje; hoe reageren je kennissen en familie die haar dus tegenkwamen en waartegen zij dus reageerde alsof ze onbekenden waren?

Ik weet het niet, weet alleen dat ze naderhand met mijn moeder gebeld hebben om te vragen of er iets mis met haar was...

Oke, even tips nodig... 5 maanden geleden super leuk gedate met een dame en het was allemaal positief tot zij na een vakantie ineens met issues kwam of weet ik veel en stopte ivm haar verleden ook, 5 maanden geen contact gehad en afgelopen week weer wel maar redelijk positief maar wel om de dag reageren op elkaar. Nu heb ik naar iets gevraagd en al en paar dagen geen reactie gehad..hoe moet ik hier mee omgaan..? Het is niet dat ik haar echt terug wil(want gewoon een raar onbetrouwbaar wijf is gebleken) maar meer gewoon praten. Moet ik nog even wachten of nog iets sturen en wat?

quote:

Op woensdag 12 november 2014 17:59 schreef Woestenijhumor het volgende:
Ik vraag me toch af hoe jouw ex vriendin erbij komt zo te doen. Zoals ik zelf al eerder aangaf in dit topic, heb ik het zelf ook meegemaakt bij de meeste van mijn ex-partners... Uiteraard heb ik zoals ieder mens wel mindere kanten, maar ik heb niemand in die mate getraumatiseerd dat ze het recht hebben zo te doen.

Hoewel, ik heb wel al fysiek geweld gebruikt ja... als je je lief wil verrassen en staat onverwachts aan zijn deur in een leuke jurk en een cadeautje op een avond dat jullie weliswaar niet hadden afgesproken, en hij reageert met ingehouden woede dat je niet zomaar kan langskomen wanneer je wil en wil je wegsturen... Je blijft staan en aanhouden wat er aan de hand is en hij probeert je zelfs naar de lift te duwen en wordt steeds ongeduldiger. Dan gaat de lift open en komt er een vrouw te voorschijn die hij blijkbaar verwachtte. Denk je dan dat zij zich ook belazerd voelt en aan het zelfde zeil gaat trekken tegen de bedrieger. Njet, gaat ze me uitschelden waaruit blijkt dat zij weet van hem dat ik geen vader meer heb, dat ik biseksueel ben, wat ik studeerde op dat moment (iets om op neer te kijken) en zelfs hoe ik er naakt uitzie (en dat is blijkbaar degoutant). En dat zijn allemaal heel erg geldige reden waarom hij me op dat eigenste moment in de lift probeert te duwen, want ik moet opkrassen troost gaan zoeken bij daklozen en zou het nog leuk vinden door een verkracht te worden, etc... En toen heb ik hem een paar koeken op z'n bakkes verkocht. Beginnen ze dan zo gelijk van "typisch vuile feministen, zo irritant doen dat je ze met geweld moet buiten duwen, dan janken dat ze mishandeld worden maar zélf mannen slaan."

Die man is me dan ook overal gaan zwart maken, zelfs naar de onderwijsinstelling waar ik studeerde gebeld dat hij door mij was mishandeld en dus ook een gevaar was als toekomstige leerkracht. Allemaal heel goed uitgewerkt en goed gebracht; dat er meer aandacht moest komen voor mannelijke slachtoffers, dat daders een straf moesten krijgen maar ook geholpen worden, want dat geweld komt uit één of ander verdriet; in mijn geval was ik zogezegd boos op mijn vader die me in de steek gelaten had door te overlijden, en daardoor sloeg ik mannen... En hoeveel mensen er mee weg waren... Hij de sympathieke, bezorgde psycholoog, dus hij wist het wel... en ik die asociale kleine (ik ben nogal introvert).

Klaar dat ik dat exemplaar en andere smeerlappen zelf niet meer wil zien, maar man... ik heb me wel al suf getobd nu en dan, hoe mensen erop komen zelf een rotstreek (dat is bedrog, geweld, maar iemand zomaar dumpen zonder uitleg, zonder eerder in de relatie eerlijk te zijn over mogelijke werkpuntjes, is dat ook) uit te halen en dan jou nog de schuld te geven en te behandelen alsof jij hén iets misdeed.
Zoals ik eerder ook schreef, had ik een relatie waarin er heel zelden seks was (in totaal vier keer in twee jaar; drie keer de eerste maand en een keer op zijn verjaardag). Na anderhalf jaar had ik nogal dubieuze chatsessies met een ander, dus ik heb die partner eigenlijk wel bedrogen, vind ik, ookal is de context misschien een verzachtende omstandigheid, ik was fout. Die man heeft me dat vergeven maar na nog bijna een jaar als broer en zus leven, zijn e onze eigen weg gegaan. Dat die man me onmiddellijk zou hebben gedumpt, geblokkeerd, en uit zijn leven gebannen toen hij te weten kwam dat ik hem virtueel bedroog, zou nog te begrijpen zijn...

Toch eigenaardig dat het diegenen zijn die zelf wat op de kerfstok hebben, dat die je nog het onredelijkste behandelen.

Een vraagje; hoe reageren je kennissen en familie die haar dus tegenkwamen en waartegen zij dus reageerde alsof ze onbekenden waren?
Mijn zus is eens een ex van me tegengekomen en die deed ook alsof hij haar niet kende. En zij dan zo van "Allez, herkent ge mij niet meer, ik ben de zus van Woestenij! We zijn nog vaak samen met de moto gaan rijden. Uwe kameraad, den Thomas, heeft mijn sidecar nog over gekocht voor een vriendenprijske! Ge waart er toch bij om de weg te tonen, toen we die zijn gaan afleveren bij hem, en in panne zijn gevallen op de ring rond Brussel?"
Hij bleef zijn hoofd schudden en uiteindelijk is hij in 'n Franse colère geschoten en riep hij dat ze haar bakkes moest houden of hij zou de politie bellen

Echt die pretentie he man!! Rotstreken uithalen en je de in alle bochten wringen om er mee weg te komen om uw leventje zo snel mogelijk ongestoord voort te zetten, en alles eraan doen om de ander de mond te snoeren. Ik heb het in de vorige delen al vermeld, maar echt zo van die types die je nog niet eens face-to-face dumpen, geen uitleg geven, langs alle wegen blokkeren, en als jij dan toch in contact wil komen omdat je toch wel het recht hebt te weten waarom, gaan ze gewoon tieren en roepen dat je hen gerust moet laten of ze klagen je aan voor stalken. Weten die mensen wel wat stalken is... Een ex-vriendin van me is advocate en zij moest een slachtoffer van stalking verdedigen. Dat was een classeur vol sms'en en e-mails en met een heel andere inhoud dan de vraag waarom het gedaan is en waarom je verdient op zo'n laffe manier te worden gedumpt...

Wat jij moet doen, is je niet zo drukmaken. Als een man je zo dumpt is het een loser, geen energie aan verspillen, sta er boven, je bent meer waard dan dat.

Leuk contact met m'n ex op snapchat en watsapp, op 1 of andere manier raakte we weer aan de praat(schijnbaar miste we elkaar) Ik afgelopen vrijdag met haar nichtje mee voor haar theorieexamen, leuk contact gehad. De avond ervoor had ik het over m'n date's die ik in de tussentijd heb gehad en zij wou weten wie het waren(bleef erover doorzeuren) 1 verteld aangezien dat het toch niet werd.

Donderdag was ik in de supermarkt en opeens stond zij naast me en we hebben wat gepraat, en ik vroeg netjes of ik d'r thuis moest brengen aangezien ze lopend was. Hoefde niet want het was mooi weer, dat mocht ze zelf weten wat ze wou natuurlijk, ik was niet te opdringerig.

Vrijdag zag ik haar weer heel ff, ik liep van m'n auto naar het cafe en zij liep net haar huis uit( zij woont er pal naast) ook weer heel ff wat gezegd tegen elkaar. Alles heel leuk, net zoals op watsapp.

Gisterochtend was ik s'ochtends vroeg wakker en wenste haar veel succes op d'r werk enzo. Ik heb haar de hele dag niet meer gesproken. Ik had iets geliked op facebook iets met "i nominate my ex for the hot boiling water challenge" Zij stuurde naar mij via watsapp "mm lekker die hot boiling water" Ik wist precies wat ze bedoelde, stuurde waar heb jij het over. Toen kreeg ik laat maar. Okee stuurde ik terug.

En opeens, totaal uit het niets kwam ze gisteravond het cafe binnen met haar ex van een jaar terug. Wat is dit voor mens, ik weet totaal van niets, ze vraagt een soort van aandacht bij mij en komt opeens binnen zetten met haar ex. Die ex waar ze altijd van zei dat hij slecht was in bed, hij het kut vond dat hij nog thuis woonde en weet ik veel wat. Haar ex vriend woont 15 km bij haar vandaan en bleef dus waarschijnlijk slapen...

Toen brak er weer ff wat in mij, ik ben nog een uurtje gebleven. Zij was gelukkig helemaal aan de andere kant van het cafe en heb haar nog ff gezien toen ik naar de wc moest, zij heeft mij gelukkig niet gezien. Ik was kapot, dat deed ff flink zeer wat ze deed door haar ex mee te nemen. Ik ben toen van het cafe naar huis wezen lopen(6 km) om mijn hoofd leeg te maken. Helaas lukte het niet en heb haar een sms gestuurd met "hoe zou jij reageren als" en toen en hoop dingen die mij pijn gedaan hebben en als afsluiter"en hoe zou jij reageren als je ex nog contact met je houd en op de dagen dat ze geen aandacht krijgt van haar ex tegen jou praat op watsapp, hoe zou jij dat reageren terwijl je haar met haar "rebound" op een zaterdagavond ziet?"
En de beste afsluiter was" jij bent echt de beste vriendin voor me geweest, ik had nooit een betere willen wensen, echt bedankt hoor.......

Zij reageerde"Okee rot toch op..... deze discussie hebben we al vaak genoeg gehad.
Ik stuurde terug"okee (haar naam), bedankt....

En toen heb ik haar geblokt, en verwijderd op alles.

Wat is dit voor meisje, het sloopt me van binnen. Is zij opzoek naar zichzelf, opzoek naar het geluk opzoek naar liefde of durft ze niet alleen te zijn.

Wat te doen nu? Zij gaat binnenkort sporten in de sportschool, en daar heb ik echt geen zin in. Wij gaan vaak naar dezelfde kroeg, dat is 2 huizen naast mij ex haar huis.

Elke keer ben ik bezig met haar te vergeten en dan kom ik haar altijd tegen, eljke keer is het dan weer gezellig en dan doet ze weer zoiets wat me breekt.

[ Bericht 1% gewijzigd door D190 op 16-11-2014 08:56:28 ]

Ja, ik vond haar nog leuk en ik had in mijn hoofd zeker gedacht dat het helemaal goed zou komen.

Ik ben nu klaar met bespeeld te worden, ik heb genoeg voor haar gedaan en heb (teveel) geaccepteerd van haar, nu sluit ik het af en ze gaat maar lekker haar eigen gang. Hopelijk wordt zij dan ook zo behandeld als hoe ze met mij deed, dikke karma voor haar.

Zoiezo van 4 af, 1 is erg moeilijk maar wel een goede.
2/3 kan ik denk ik het beste doen aangezien ik geen problemen heb met haar familie/vrienden en daarmee toch een goede sfeer hou als ik ze toevallig tegen het lijf loop. Alleen die vrienden/familie van haar aandacht geven en niets tegen haar zeggen. Alleen een hoi of iets in die richting.

Ik ben bijna 25, heb al bijna 3 jaar een eigen koophuis(150k) en al 4 jaar een mooie auto voor mijn deur. Ik weet van mezelf dat ik een hele lieve jongen ben en iemand nooit in de kou laat staan en altijd voor iedereen klaar sta. Alleen mocht iemand mij keer op keer naar beneden halen zodat ik me onzeker ga voelen en me gekleineerd voel, en ik heb degene al meerdere kansen gegeven, dan is bij mij de koek op een keer op. Natuurlijk heb ik ook dingen fout gedaan, maar niet zo erg als haar. En ik heb er nooit excuses (of iets in die richting) voor gehad in een mondeling gesprek. Zij is mij niet waard, ik verdien beter!

I usually give people more chances than they deserve but once I'm done, I'm done.

Hoi, ben ik weer.

Ruim 9 maanden geleden dat het uit ging (relatie van 2,5 jaar). Ging laatste drie maanden supergoed! Dacht nauwelijks (bewust) nog aan haar, heb een druk leven, leuke vrienden en ga binnenkort eindelijk op mijzelf wonen.

En toen kwam het ineens weer. Geen idee waar het vandaan komt maar zit weer te janken hoor . Zal er wel bij horen...

Hier even een succesverhaaltje

Heb echt veel moeite gehad met het te boven komen van mijn ex. En niet alleen de relatie, maar vooral een naar incident wat betrekking had op intimiteit. Daar heb ik veel last van gehad, al had ik dat eigenlijk niet verwacht.

In juli is het écht helemaal uit gegaan, maar al veel eerder dat jaar was het al diverse malen fout gegaan, maar ik was ben koppig en wou niet geloven dat het zo liep, ook al stuurde ik steeds zelf op de break up aan, en heb het uiteindelijk zelf ook definitief verbroken. Tranen en een naar gevoel. Verlangen naar intimiteit, maar ook een angst voor intimiteit.

Nu, ruim vier maanden verder ben ik trots op mezelf. Want ik ben sterk, lief, loyaal, schattig en doe alsof ik heel stoer ben maar dat valt reuze mee. Werk hard voor alles wat ik doe, en ik heb een heel leuk leven. En ik date weer met iemand, die 5 jaar jonger is dan mijn ex ( en drie jaar ouder dan mij) en die zo slim is dat ik soms even niet meer weet wat het verband tussen leeftijd en intelligentie nou is.

En ook al durf ik het niet echt een serieuze relatie te noemen, het is gewoon zo relaxt. Geen verplichtingen, alles kunnen zeggen, en afspraken die gemaakt worden gebeuren ook echt. We weten van elkaar wat de grenzen zijn.

Ik ben weer enorm gelukkig. Dat realiseerde ik me even, en dat wilde ik delen.

quote:

Op dinsdag 18 november 2014 17:35 schreef Gray het volgende:

[..]

Heel mooi om te horen. Je verdient alle geluk van de wereld!

Dankjewel

Waarom toch altijd maar die " we geven nog zo veel om elkaar " ... Na het uitgaan. Wat een ridicule onzin.

quote:

Op dinsdag 18 november 2014 15:47 schreef Brannagh het volgende:
Hier even een succesverhaaltje

Heb echt veel moeite gehad met het te boven komen van mijn ex. En niet alleen de relatie, maar vooral een naar incident wat betrekking had op intimiteit. Daar heb ik veel last van gehad, al had ik dat eigenlijk niet verwacht.

In juli is het écht helemaal uit gegaan, maar al veel eerder dat jaar was het al diverse malen fout gegaan, maar ik was ben koppig en wou niet geloven dat het zo liep, ook al stuurde ik steeds zelf op de break up aan, en heb het uiteindelijk zelf ook definitief verbroken. Tranen en een naar gevoel. Verlangen naar intimiteit, maar ook een angst voor intimiteit.

Nu, ruim vier maanden verder ben ik trots op mezelf. Want ik ben sterk, lief, loyaal, schattig en doe alsof ik heel stoer ben maar dat valt reuze mee. Werk hard voor alles wat ik doe, en ik heb een heel leuk leven. En ik date weer met iemand, die 5 jaar jonger is dan mijn ex ( en drie jaar ouder dan mij) en die zo slim is dat ik soms even niet meer weet wat het verband tussen leeftijd en intelligentie nou is.

En ook al durf ik het niet echt een serieuze relatie te noemen, het is gewoon zo relaxt. Geen verplichtingen, alles kunnen zeggen, en afspraken die gemaakt worden gebeuren ook echt. We weten van elkaar wat de grenzen zijn.

Ik ben weer enorm gelukkig. Dat realiseerde ik me even, en dat wilde ik delen.

Nice, goed om te horen dat het zo lekker gaat!

Maandag naar de psycholoog, hopelijk gaat dat helpen!

Ik kom terug, en ik ga mezelf weer helemaal vinden! Dan ben ik nog leuker als dat ik eerst was! I truly want to love myself!

Na al die jaren dat het over is nog steeds de behoefte om haar te zien en gefrustreerd raken over het feit dat ze je niet wil zien. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen om dat uit m'n hoofd te krijgen. Volgens mij is er iets mis met me of zo.

quote:

Op vrijdag 21 november 2014 23:52 schreef sinecure. het volgende:
Na al die jaren dat het over is nog steeds de behoefte om haar te zien en gefrustreerd raken over het feit dat ze je niet wil zien. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen om dat uit m'n hoofd te krijgen. Volgens mij is er iets mis met me of zo.

Volgens mij is dat ook niet helemaal gezond nee..

quote:

Op dinsdag 18 november 2014 18:51 schreef sitting_elfling het volgende:
Waarom toch altijd maar die " we geven nog zo veel om elkaar " ... Na het uitgaan. Wat een ridicule onzin.

Mijn borderline ex heeft zich eindelijk zwanger laten prikken. Nu heeft ze in ieder geval een excuus om zich ongegeneerd vol te vreten, zonder dat mensen commentaar durven te hebben.

quote:

Op zondag 23 november 2014 11:39 schreef Mint_Clansell het volgende:

[..]

Mijn borderline ex heeft zich eindelijk zwanger laten prikken. Nu heeft ze in ieder geval een excuus om zich ongegeneerd vol te vreten, zonder dat mensen commentaar durven te hebben.

Vertel, leedvermaak

quote:

Op zondag 23 november 2014 12:35 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Vertel, leedvermaak

Kan je mijn verhaal ook wel even vertellen.

De ex die er voor zorgde dat ik hier begon te posten, is in augustus getrouwd met de vent die ze gelijk na mij had. Het grappige is alleen, ze zitten al in relatietherapie via de kerk (ik ben niet van de kerk) omdat meneer aan de snuif blijkt te zitten en dat heeft ze al die tijd niet geweten (2,5 jaar) .

Hoe ik dit weet? Ze zag mij, had een nieuwe FB pagina gemaakt voor haar "bedrijfje" en mij een berichtje gestuurd met: "dat kon er ook nog wel bij, jou tegenkomen"

quote:

Op zondag 23 november 2014 13:25 schreef ManageTheAnger het volgende:

[..]

Kan je mijn verhaal ook wel even vertellen.

De ex die er voor zorgde dat ik hier begon te posten, is in augustus getrouwd met de vent die ze gelijk na mij had. Het grappige is alleen, ze zitten al in relatietherapie via de kerk (ik ben niet van de kerk) omdat meneer aan de snuif blijkt te zitten en dat heeft ze al die tijd niet geweten (2,5 jaar) .

Hoe ik dit weet? Ze zag mij, had een nieuwe FB pagina gemaakt voor haar "bedrijfje" en mij een berichtje gestuurd met: "dat kon er ook nog wel bij, jou tegenkomen"

Ouch

Ach, ze ziet haar eigen fouten in, dat is wel goed.

Oh we gaan die toer op? Wel, ik heb vorige week gehoord dat mijn ex die vijf jaar geleden bedroog met een getrouwde cougar daarna niet meer van de straat is geraakt en nog steeds thuis woont.

quote:

Op zondag 23 november 2014 20:03 schreef Woestenijhumor het volgende:
Oh we gaan die toer op? Wel, ik heb vorige week gehoord dat mijn ex die vijf jaar geleden bedroog met een getrouwde cougar daarna niet meer van de straat is geraakt en nog steeds thuis woont.

Hoe gaat het nu met jou?

quote:

Op maandag 24 november 2014 10:10 schreef Brannagh het volgende:

[..]



Hoe gaat het nu met jou?

Hmm, moeilijke vraag... Ja seriously. Alles schreeuwt het zowat uit dat ik in België niet gelukkig zal worden. Dat heeft niet enkel met mijn ex te maken. Als ik een aardig spaarcentje had, was ik allang opnieuw vertrokken, vermoedelijk naar een Scandinavisch land.
En als ik eraan terugdenk hoe lang het duurde voor ik een jaar geleden kon vertrekken en hoe het voeten in de aarde had, stemt het me nogal gefrustreerd. Kwaad op mijn ex, want ik voel me erin geluisd. Hij wist maar al te goed hoe het mijn droom was daar te blijven. Maar ook kwaad op mezelf, al zeiden de mensen in Zweden die ons samen kenden dat ik dat helemaal niet hoef te zijn, dat het heel normaal is om voor een relatie te kiezen waar potentieel in zit, zeker op mijn leeftijd.

Ik was enkele weken geleden in Zweden, onder andere om onze spullen op te halen. De afgelopen maanden had ik een hoop boeken gelezen over relaties met personen die een handicap hebben, over wat er misgaat in de opvoeding van zo'n kind, over hoe om te gaan met schoonouders, over hoe uit een afgesprongen relatie te leren, etc... etc... Ook bij mezelf gaan kijken wat ik anders had moeten doen, maar ik ben in Zweden door een aantal mensen flink door elkaar geschud. Ik kon dan verre van perfect zijn, maar volgens hen ging op een heel volwassen en liefdevolle manier met hem en de situatie van zijn handicap om.

Hij was toen jarig, en we hebben vanuit Zweden een kaart geschreven, maar er waren enkelingen die niet op de kaart wilden, omdat ze het niet apprecieerden dat hij niks meer van zich liet horen en 'n paar mensen ook van facebook enzo gooide. Dat gaat dan niet om mensen die zijn reet afveegden, maar gewoon collegae die hem koffie brachten, een pen opraapten of zijn lunch in de microgolfoven zetten. Die voelen zich al belazerd weet je wel.

Nu heb ik al enkele malen een brief/mail proberen schrijven met de simpele vraag om te meeten om elkaars spullen terug te geven, maar ik kom er niet toe op een of andere manier.

Het valt me zwaarder dan gedacht, maar eigenlijk is het niet zo onlogisch allemaal. Ik heb mijn specifiek karakter en mijn persoonlijkheid, en ik denk ik gewoonweg niet in Vlaanderen pas. Sinds ik terug ben, krijg ik met dezelfde zaken te maken, dezelfde patronen, waarvoor ik al jaren wou vertrekken zonder al te veel hoop, want misschien was het elders wel hetzelfde liedje. En als ik ooit zou moeten terugkeren, zou ik een hoop ervaring hebben, "gergroeid" zijn, meer werkgelegenheid hebben en zou het sowieso beter zijn dan voor het vertrek. Maar het is gewoon hetzelfde, of nog erger met de nieuwe regering, en dan de vakbonden die als reactie basse-classe zatte liedjes staan te zingen aan de stakersposten.

Jullie Nederlanders zeggen dan al lacherig dat Belgen dom zijn, en ach ja la connerie est universelle, maar er is toch iets van hoor.

Misschien had ik dit nodig om te beseffen dat... nou een soort van dubbele check; nee, je geluk zal zich niet in de liefde bevinden. Ja, je geluk ligt in het werkveld en dat in een situatie waar een mentaliteit heerst waar niet zo veel naar uiterlijk, geslacht en diploma's wordt gekeken, dus nee, niet in België.

quote:

Op maandag 24 november 2014 20:36 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Hmm, moeilijke vraag... Ja seriously. Alles schreeuwt het zowat uit dat ik in België niet gelukkig zal worden. Dat heeft niet enkel met mijn ex te maken. Als ik een aardig spaarcentje had, was ik allang opnieuw vertrokken, vermoedelijk naar een Scandinavisch land.
En als ik eraan terugdenk hoe lang het duurde voor ik een jaar geleden kon vertrekken en hoe het voeten in de aarde had, stemt het me nogal gefrustreerd. Kwaad op mijn ex, want ik voel me erin geluisd. Hij wist maar al te goed hoe het mijn droom was daar te blijven. Maar ook kwaad op mezelf, al zeiden de mensen in Zweden die ons samen kenden dat ik dat helemaal niet hoef te zijn, dat het heel normaal is om voor een relatie te kiezen waar potentieel in zit, zeker op mijn leeftijd.

Ik was enkele weken geleden in Zweden, onder andere om onze spullen op te halen. De afgelopen maanden had ik een hoop boeken gelezen over relaties met personen die een handicap hebben, over wat er misgaat in de opvoeding van zo'n kind, over hoe om te gaan met schoonouders, over hoe uit een afgesprongen relatie te leren, etc... etc... Ook bij mezelf gaan kijken wat ik anders had moeten doen, maar ik ben in Zweden door een aantal mensen flink door elkaar geschud. Ik kon dan verre van perfect zijn, maar volgens hen ging op een heel volwassen en liefdevolle manier met hem en de situatie van zijn handicap om.

Hij was toen jarig, en we hebben vanuit Zweden een kaart geschreven, maar er waren enkelingen die niet op de kaart wilden, omdat ze het niet apprecieerden dat hij niks meer van zich liet horen en 'n paar mensen ook van facebook enzo gooide. Dat gaat dan niet om mensen die zijn reet afveegden, maar gewoon collegae die hem koffie brachten, een pen opraapten of zijn lunch in de microgolfoven zetten. Die voelen zich al belazerd weet je wel.

Nu heb ik al enkele malen een brief/mail proberen schrijven met de simpele vraag om te meeten om elkaars spullen terug te geven, maar ik kom er niet toe op een of andere manier.

Het valt me zwaarder dan gedacht, maar eigenlijk is het niet zo onlogisch allemaal. Ik heb mijn specifiek karakter en mijn persoonlijkheid, en ik denk ik gewoonweg niet in Vlaanderen pas. Sinds ik terug ben, krijg ik met dezelfde zaken te maken, dezelfde patronen, waarvoor ik al jaren wou vertrekken zonder al te veel hoop, want misschien was het elders wel hetzelfde liedje. En als ik ooit zou moeten terugkeren, zou ik een hoop ervaring hebben, "gergroeid" zijn, meer werkgelegenheid hebben en zou het sowieso beter zijn dan voor het vertrek. Maar het is gewoon hetzelfde, of nog erger met de nieuwe regering, en dan de vakbonden die als reactie basse-classe zatte liedjes staan te zingen aan de stakersposten.

Jullie Nederlanders zeggen dan al lacherig dat Belgen dom zijn, en ach ja la connerie est universelle, maar er is toch iets van hoor.

Misschien had ik dit nodig om te beseffen dat... nou een soort van dubbele check; nee, je geluk zal zich niet in de liefde bevinden. Ja, je geluk ligt in het werkveld en dat in een situatie waar een mentaliteit heerst waar niet zo veel naar uiterlijk, geslacht en diploma's wordt gekeken, dus nee, niet in België.

Dit klinkt heel raar, maar ik vind dit wel mooi. Je praat/ typt anders dan je eerst deed, en je legt je erbij neer.

Je plekje vinden komt wel, daar moet je je geen zorgen over maken. Je bent in ieder geval goed op weg

* Flylib meldt zich

Vorige maand na een relatie van bijna 3 jaar besloten uit elkaar te gaan. We woonden sinds vorig jaar samen. Het samenwonen was echter niet het succes waar we op hadden gehoopt en ondanks verwoede pogingen van beide kanten om er nog iets van te maken hadden geen effect. Verder gewoon een samenloop van omstandigheden die ons hebben doen besluiten om uit elkaar te gaan. Wie weet kom ik daar later nog wel op terug

Om praktische redenen zijn we na ons besluit nog wel even samen blijven wonen. Er was verder geen haat, nijd of slaande ruzie tijdens het nemen van ons besluit, dus we sluiten alles in goede vrede af en kunnen op dit moment ook nog prima door 1 deur.

Mijn ex blijft voorlopig in onze gezamenlijke woning. Omdat ik door tijd -en geldgebrek er niet in ben geslaagd een andere woning te vinden ga ik vanaf zondag een paar maanden bij mijn ouders wonen en in de tussentijd zoeken naar een andere woning. Een groot deel van mijn inboedel blijft in ons gezamenlijke huis. Dus we zullen elkaar nog wel blijven zien op z'n tijd.

Omdat we al langer rondliepen met frustraties en onzekerheden denk ik niet dat het loslaten moeilijk zal zijn. Waar ik de laatste tijd wel moeite mee heb is het feit dat ik in 6 jaar tijd 2 (ogenschijnlijk) serieuze relaties heb zien stranden, tot nu toe ook de enige relaties die ik heb gehad (inmiddels 33 jaar jong). Natuurlijk hebben beide verhalen 2 kanten, maar ik begin me toch serieus af te vragen hoe ik vanaf hier verder moet in de liefde. Ergens moet er iets in mij zijn dat er voor zorgt dat ik een goede relatie niet lang volhou. Pas als ik echt weet wat dat is, wat ik wil en echt goed weet wat mijn bezwaren en gebreken zijn kan ik me weer voor iets nieuws openstellen. Maar voorlopig wil ik me uitsluitend op mezelf focussen.

Het verhaal in een hele grote notendop

quote:

Op donderdag 27 november 2014 02:14 schreef Flylib het volgende:
* Flylib meldt zich

Omdat we al langer rondliepen met frustraties en onzekerheden denk ik niet dat het loslaten moeilijk zal zijn. Waar ik de laatste tijd wel moeite mee heb is het feit dat ik in 6 jaar tijd 2 (ogenschijnlijk) serieuze relaties heb zien stranden, tot nu toe ook de enige relaties die ik heb gehad (inmiddels 33 jaar jong). Natuurlijk hebben beide verhalen 2 kanten, maar ik begin me toch serieus af te vragen hoe ik vanaf hier verder moet in de liefde. Ergens moet er iets in mij zijn dat er voor zorgt dat ik een goede relatie niet lang volhou. Pas als ik echt weet wat dat is, wat ik wil en echt goed weet wat mijn bezwaren en gebreken zijn kan ik me weer voor iets nieuws openstellen. Maar voorlopig wil ik me uitsluitend op mezelf focussen.

Ja dat heb ik ook... Ik had wel meerdere relaties. Ik was drie jaar alleen voor mijn vorige relatie die deze zomer strandde (hij maakte het plots uit). Dat zou ook een soort van bezinning en reflexieperiode moeten zijn geweest over wat er "mis" met me was. Ik heb bij de meeste mensen die me verlieten geen uitleg gekregen, dus het is dan gecompliceerder om te leren uit je fouten zeg maar.

Misschien projecteer ik mezelf nu op jouw situatie, maar je hebt het over bij je ouders wonen door geldgebrek. Ik denk dat mensen niet op zoek zijn naar een schatrijke partner, maar iemand zonder een spaarcentje is niet aantrekkelijk, want daar kan je niks mee "opbouwen".
Mijn relaties zijn veeleer gestrand door zaken waar ik geen of weinig vat op heb, dan niet zo toffe karaktereigenschappen, want die heeft overigens iedereen. Ik heb zelf ook eens iemand verlaten omdat hij eigenlijk niet zo slim was en daar kon hij ook niet veel aan doen he. Maar ja, wat zeg dan als reden?

Het is uiteraard niet slecht om eens bij jezelf stil te staan en hoe je in relaties functioneert, maar blijf de twee kanten waarover je het zelf hebt wel onthouden.

quote:

Op donderdag 27 november 2014 14:00 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]
Misschien projecteer ik mezelf nu op jouw situatie, maar je hebt het over bij je ouders wonen door geldgebrek. Ik denk dat mensen niet op zoek zijn naar een schatrijke partner, maar iemand zonder een spaarcentje is niet aantrekkelijk, want daar kan je niks mee "opbouwen".

Het is uiteraard niet slecht om eens bij jezelf stil te staan en hoe je in relaties functioneert, maar blijf de twee kanten waarover je het zelf hebt wel onthouden.

Financiën valt onder de (lange) lijst van ergernissen/frustraties die ons einde hebben ingeluid. En inderdaad, eventjes bij mijn ouders wonen is niet bepaald een aantrekkelijke situatie. Maar het is wel een bewuste keus. Toen we elkaar leerden kennen had ik mijn financiële situatie prima op orde, maar alles wat ik had opgebouwd is verdampt in de eerste paar maanden van ons samenwonen, en ik ben er niet meer in geslaagd die buffer terug te krijgen. Ik verwacht dan ook dat ik max een halfjaar nodig heb om dat weer terug te krijgen door even bij mijn ouders te bivakkeren, en dan kan ik weer alleen verder

Ik heb me dan ook voorgenomen me niet eerder voor iets nieuws open te stellen totdat ik mijn buffer weer terug heb, en in de tussentijd (en ook als ik straks weer een huis heb) kan ik ruim de tijd nemen om mezelf onder de loep te nemen. Op dit moment hebben we vooral het gevoel dat o.a. onze interesses, karakters en toekomstperspectieven niet meer op 1 lijn stonden. Maar tijdens een (hopelijk lange) periode van zelfreflectie zal ik vast wel meer redenen vinden waardoor ik beter kan inschatten wat er precies 'mis' is met mij.

In jouw geval bij je ouders wonen heeft een heel andere grond. En ik herken het wel; zelfs als je je meubeltjes bij Ikea of tweedehandszaken haalt, vliegt het geld nog de deur uit. Elk verhuizen kost geld, en zeker samenwonen.
Bij je ouders wonen als in "hotel mama" is heel wat anders natuurlijk. En er zijn mensen die een groot gat in het hand hebben en alles nieuw willen en op krediet kopen en zich zo in nesten werken... En dat is een beetje het beeld dat anderen dan hebben van iedereen die nog bij zijn ouders woont of het niet breed heeft.

Ik ben naar mijn ex dan weer te begrijpend geweest misschien. Ik vond het nogal wiedes dat als rolstoelgebruiker thuis bleef wonen. Dat huis was aangepast (dat heeft jàren en een fortuin gekost) en zijn ouders konden door hun flexibele werk verzorgen en alles regelen voor zijn noden en uitkeringen. De wachtlijst voor een aangepaste woning is eindeloos, om maar te zwijgen over de papiermolen assistenten en verpleegkundigen aan te nemen... Waarom het moeilijk maken?
Goeie vraag... maar op eigen benen staan (hoe cynisch ) is voor niémand een pad dat over rozen gaat. Alles heeft zijn prijs, en zeker de prijs van de vrijheid en zelfstandigheid kan hoog oplopen.
Ik weet niet of het mijn trots is of wat anders, maar ik heb het nooit te duur betaald gevonden, ookal was het meermaals loodzwaar.

quote:

Op vrijdag 28 november 2014 22:21 schreef Woestenijhumor het volgende:
... maar op eigen benen staan (hoe cynisch ) is voor niémand een pad dat over rozen gaat. Alles heeft zijn prijs, en zeker de prijs van de vrijheid en zelfstandigheid kan hoog oplopen.

Helemaal waar. Ik had niet verwacht dat iets dergelijks mij zou overkomen, maar moet er toch aan geloven. Maar ik probeer het vooral positief in te zien. Een half jaartje sparen, buffer terugkrijgen en weer lekker alleen verder. Gelukkig begrijpt mijn omgeving deze beslissing wel.

En inmiddels is het bijna zover. Morgen ga ik afscheid nemen van mijn ex-schoonouders, zondag is het de beurt aan mijn ex en de kat. Ik voorspel geen fijne zondag....

Fijn, dat kan er ook nog wel bij.

Gister uitslag gehad van mijn echo en buikfoto, ik heb al 3 jaar last van mijn buik. Blijkt dat ik een nieraandoening heb(upj stenose) en dat ik waarschijnlijk geopereerd moet worden. De tijd om te revalideren is ongeveer 2 tot 3 maanden.

Voelde me net weer beter en had er net allemaal weer zin in, en nu dit. Het zit me helaas de laatste maanden een beetje tegen.

Dat revalideren dat wordt ook nog wat, ouders wonen 45km bij me vandaan, geen echte vriendinnen/vrienden die dan constant voor me kunnen zorgen. Dat wordt dus nog ff flink oren krabben hoe ik dat ga oplossen.

Enigste voordeel is dat ik mijn ex dan niet kan tegenkomen

Mijn vriendin heeft zeven weken geleden een einde gemaakt aan onze relatie van bijna twee jaar en ik ben er nog steeds kapot van. Ik ben zelf 20 en mijn ex is 19. We hadden het altijd gezellig, deden veel leuke dingen en konden het heel goed met elkaar vinden. De ene week toonde ze nog heel veel liefde en had ze het over een citytrip naar Parijs. Een week later verteld ze huilend dat ze me houdt, dat ik geweldig ben maar dat het gevoel weg is en dat ze niet nu al voor de rest van haar leven met iemand wil zijn. Ik heb een hele goede band met haar ouders en zij snappen er ook niks van. Niemand heeft het zien aankomen.

Ik kan het nog steeds niet begrijpen, we hadden nauwelijks ruzie en konden overal over praten. Ik snap niet waarom ze deze gevoelens niet eerder met mij heeft gedeeld. Ik mis haar verschrikkelijk en hoop elke dag dat ze het contact weer met mij opzoekt. Ik heb vandaag zelf contact met haar opgezocht en vroeg of ze met mij wilde praten om mij wat meer duidelijkheid te geven. Ze zei dat ze nog steeds zeker was over het beslissing maar wel wil praten volgend weekend. Dan maar hopen op wat meer duidelijkheid.

quote:

Op zaterdag 29 november 2014 17:57 schreef D190 het volgende:
Fijn, dat kan er ook nog wel bij.

Gister uitslag gehad van mijn echo en buikfoto, ik heb al 3 jaar last van mijn buik. Blijkt dat ik een nieraandoening heb(upj stenose) en dat ik waarschijnlijk geopereerd moet worden. De tijd om te revalideren is ongeveer 2 tot 3 maanden.

Voelde me net weer beter en had er net allemaal weer zin in, en nu dit. Het zit me helaas de laatste maanden een beetje tegen.

Dat revalideren dat wordt ook nog wat, ouders wonen 45km bij me vandaan, geen echte vriendinnen/vrienden die dan constant voor me kunnen zorgen. Dat wordt dus nog ff flink oren krabben hoe ik dat ga oplossen.

Enigste voordeel is dat ik mijn ex dan niet kan tegenkomen

Wat naar allemaal dit. Ik hoop dat er een oplossing uit de bus komt voor je...

quote:

Op zondag 30 november 2014 20:00 schreef Kelv1n het volgende:
Mijn vriendin heeft zeven weken geleden een einde gemaakt aan onze relatie van bijna twee jaar en ik ben er nog steeds kapot van. Ik ben zelf 20 en mijn ex is 19. We hadden het altijd gezellig, deden veel leuke dingen en konden het heel goed met elkaar vinden. De ene week toonde ze nog heel veel liefde en had ze het over een citytrip naar Parijs. Een week later verteld ze huilend dat ze me houdt, dat ik geweldig ben maar dat het gevoel weg is en dat ze niet nu al voor de rest van haar leven met iemand wil zijn. Ik heb een hele goede band met haar ouders en zij snappen er ook niks van. Niemand heeft het zien aankomen.

Ik kan het nog steeds niet begrijpen, we hadden nauwelijks ruzie en konden overal over praten. Ik snap niet waarom ze deze gevoelens niet eerder met mij heeft gedeeld. Ik mis haar verschrikkelijk en hoop elke dag dat ze het contact weer met mij opzoekt. Ik heb vandaag zelf contact met haar opgezocht en vroeg of ze met mij wilde praten om mij wat meer duidelijkheid te geven. Ze zei dat ze nog steeds zeker was over het beslissing maar wel wil praten volgend weekend. Dan maar hopen op wat meer duidelijkheid.

Zo vreemd is dat niet hoor. Bij mij is het nu ruim vier maanden geleden en ik had vandaag ook een kapotte dag. Eigenlijk is de hele week al weer wat minder...

Het loslaten is nu echt begonnen. Vandaag heb ik de laatste spullen naar mijn ouders gebracht. Daarna hebben we nog even samen gegeten en hebben we afscheid genomen.

De afgelopen maand hebben we er niet echt bij stilgestaan dat deze dag zou komen. Het afscheid kwam dan ook rauw op ons dak en de emoties waren groot. Niet zo gek natuurlijk.

Op dit moment voel ik me vooral erg somber. Ik weet dat onze keus om uit elkaar te gaan juist is, dat tijdelijke (met de nadruk op tijdelijke) inwoning bij mijn ouders even beter is voor mij en dat het allemaal wel weer goedkomt met ons beiden.

Maar op dit moment voel ik me vooral leeg en alleen...ik ga maar even mijn roes uitslapen, hoe moeilijk dat ook zal zijn....

quote:

Op maandag 1 december 2014 00:21 schreef Flylib het volgende:
Het loslaten is nu echt begonnen. Vandaag heb ik de laatste spullen naar mijn ouders gebracht. Daarna hebben we nog even samen gegeten en hebben we afscheid genomen.

Dit doet me een beetje denken aan dit liedje;

Die clip is overigens in Stockholm opgenomen, en ze hebben die met opzet in grijs gedaan, zodat het lijkt alsof het in New York is.
Maar sterkte alvast maat!

Ik heb zo'n rotte week. Ik weet niet waarom, maar het lijkt alsof het net uit is. Ik moest veel huilen. Het is waarschijnlijk omdat er een hoop dingen steeds hopelozer gaan uitzien hier in België.
Vannacht kon ik niet slapen en bedacht me plots dat het net een jaar geleden was dat ik vertrok en mijn "allermooiste mooitje" tegen kwam. Men had mij verteld van de enige andere Belg in de stad en dat ik er maar eens mee moest socializen. Nah, na dertig jaar sloppen en gedoe met "domme Belgen", wou ik er geen meer zien, hoor. En daar kwam zo'n knap meneertje aangereden. Uiteraard zag ik eerst die kolos van een electrisch aangedreven rolwagen, maar na een seconde keek ik in mooie, grote groene ogen, zag ik leuke sproetjes en een goede kledingsmaak. Bovendien leek het nog eens verstand en humor te hebben ook...
Ik mis hem zo...

quote:

Op zondag 30 november 2014 20:00 schreef Kelv1n het volgende:
Mijn vriendin heeft zeven weken geleden een einde gemaakt aan onze relatie van bijna twee jaar en ik ben er nog steeds kapot van. Ik ben zelf 20 en mijn ex is 19. We hadden het altijd gezellig, deden veel leuke dingen en konden het heel goed met elkaar vinden. De ene week toonde ze nog heel veel liefde en had ze het over een citytrip naar Parijs. Een week later verteld ze huilend dat ze me houdt, dat ik geweldig ben maar dat het gevoel weg is en dat ze niet nu al voor de rest van haar leven met iemand wil zijn. Ik heb een hele goede band met haar ouders en zij snappen er ook niks van. Niemand heeft het zien aankomen.

Ik kan het nog steeds niet begrijpen, we hadden nauwelijks ruzie en konden overal over praten. Ik snap niet waarom ze deze gevoelens niet eerder met mij heeft gedeeld. Ik mis haar verschrikkelijk en hoop elke dag dat ze het contact weer met mij opzoekt. Ik heb vandaag zelf contact met haar opgezocht en vroeg of ze met mij wilde praten om mij wat meer duidelijkheid te geven. Ze zei dat ze nog steeds zeker was over het beslissing maar wel wil praten volgend weekend. Dan maar hopen op wat meer duidelijkheid.

Ha Kelv1n,

Ik heb bijna een jaar geleden exact hetzelfde meegemaakt. We waren alleen 1 jaartje jonger en hadden een relatie van 2,5 jaar. Verder herken ik mij exact in jouw verhaal!

Het is echt verschrikkelijk wat je nu meemaakt, dat weet ik. Ik heb het zelf als een helse pijn ervaren (dat klinkt voor buitenstaanders misschien als bullshit, maar jij begrijpt denk ik wat ik bedoel). Zoals gezegd ben ik nu bijna een jaar verder en het gaat heel goed met me, gelukkig.

Ik wil je dus even laten weten dat het uiteindelijk goed komt! Zo lijkt het nu niet, dat begrijp ik. Het heeft mij heel erg geholpen om mijn ex te blokkeren van WhatsApp, te verwijderen van Facebook en te ontvolgen op twitter. De rest van haar familie heb ik ook van sociale media afgeknikkerd. Het duurde maanden, maar omdat ik niets van haar of haar familie kon zien/horen in de tussentijd, ging het steeds beter.

Het is een tip, kijk maar even of je er wat aan hebt. Veel sterkte! En zie het zo: jij hebt nu alle tijd en mogelijkheden om een awesome persoon te worden -- die niet vast zit en continu moet rekening houden met een vriendin die kennelijk in staat is om je op deze manier te dumpen.

Hmm... Ik heb nu sinds eind augustus geen inhoudelijk contact met mijn ex gehad.
Eind oktober heb ik de rest van onze spullen opgepikt in Zweden. Met onze ex-collegae en kennissen ginds heb ik hem een kaart gestuurd voor zijn verjaardag.

Vorige week heb ik een mailtje gestuurd om te zeggen dat alle spullen nu in België zijn en ook meegedeeld dat ik met mijn rationeel en principieel handelen, niet altijd evenveel erkenning leek te hebben (had ik wel, maar kan soms nogal cynisch uit de hoek komen), en soms over het hoofd zag hoe alles zijn eerste ervaring was. Seksueel deed ik dat wel, maar misschien wat hij bij meningsverschillen meer geraakt, ookal was hij best volwassen en redelijk voor zijn eerste relatie, mijn vel is al wat dikker door eerdere levenservaring, zeker op relationeel gebied. Verder hem ook het beste gewenst en geuit dat ik hoopte dat de tijd en afstand tussen ons hem wat rust heeft gebracht.
Ik sloot dan af met een voorstel om elkaars spullen terug te geven, stelde voor om bij hem thuis of in zijn woonplaats te meeten daarvoor, indien hij zich daarbij beter voelt...

Tot dusver heb ik niets meer van hem gehoord (sinds eind augustus dus) en nu vraag ik me af hoe lang ik nog wacht en of ik al dan niet een derde partij inschakel. Ik ben niet zo'n blokkeertype, dus ik heb er geen idee van of je dat ook op gmail kan, waardoor hij dus mijn e-mail helemaal niet heeft gelezen...

Ik sta open voor jullie kritiek en mening, maar persoonlijk vind ik dat het nu al lang genoeg heeft geduurd en hij zijn verantwoordelijkheid dient op te nemen. Ik wil vriendelijk en respectvol met hem omgaan, maar ik zou die fluwelen handschoentjes stilaan willen uitdoen...

Ik kreeg vandaag een leuk sinterklaascadeau!

Mijn ex heeft veel schulden, waaronder ook een flink bedrag aan mij. Vanaf september is hij weer aan het werk, en is er dus mogelijkheid om mij af te betalen. Vanaf oktober tot nu heb ik geprobeerd contact met haar te krijgen maar kreeg steeds geen reactie. Vervolgens zijn zus maar eens gemaild met wat er aan de hand is, die heeft de bewindvoerder aan het werk gezet en eindelijk is het dan geregeld. Vandaag is het geld gestort en daarmee alles m.b.t. mijn ex afgehandeld. Dank u Sinterklaas!

quote:

Op vrijdag 5 december 2014 13:58 schreef wip_kip het volgende:

[..]

Ha Kelv1n,

Ik heb bijna een jaar geleden exact hetzelfde meegemaakt. We waren alleen 1 jaartje jonger en hadden een relatie van 2,5 jaar. Verder herken ik mij exact in jouw verhaal!

Het is echt verschrikkelijk wat je nu meemaakt, dat weet ik. Ik heb het zelf als een helse pijn ervaren (dat klinkt voor buitenstaanders misschien als bullshit, maar jij begrijpt denk ik wat ik bedoel). Zoals gezegd ben ik nu bijna een jaar verder en het gaat heel goed met me, gelukkig.

Ik wil je dus even laten weten dat het uiteindelijk goed komt! Zo lijkt het nu niet, dat begrijp ik. Het heeft mij heel erg geholpen om mijn ex te blokkeren van WhatsApp, te verwijderen van Facebook en te ontvolgen op twitter. De rest van haar familie heb ik ook van sociale media afgeknikkerd. Het duurde maanden, maar omdat ik niets van haar of haar familie kon zien/horen in de tussentijd, ging het steeds beter.

Het is een tip, kijk maar even of je er wat aan hebt. Veel sterkte! En zie het zo: jij hebt nu alle tijd en mogelijkheden om een awesome persoon te worden -- die niet vast zit en continu moet rekening houden met een vriendin die kennelijk in staat is om je op deze manier te dumpen.

Het is gewoon zo lastig omdat ik gewoon geen reden kan bedenken waarom het over is. Zijn in de afgelopen twee jaar op vier geweldige vakanties geweest en ben alleen maar meer van haar gaan houden en geven. Ik weet dat het overkomt alsof ik onze relatie "verheerlijk" maar dat is niet zo, het was gewoon perfect.

Ik heb haar al overal geblokkeerd om haar naam niet telkens te zien. Alles in mijn lichaam zegt dat ik haar niet moet loslaten en voor haar moet vechten maar mijn verstand zegt dat ik haar daarmee alleen maar verder weg duw.

Ik ben vooral erg teleurgesteld in haar omdat ze niet gewoon open over haar gevoelens heeft gepraat. Daarnaast voel ik me erg in de steek gelaten. Als ik dit had geweten had ik haar liever nooit ontmoet. Hoop dat ik haar zo snel mogelijk vergeet maar denk dat ik nog een lange weg te gaan heb.

Al bijna 2 weken mijn ex niet gezien en gesproken, voelt best wel goed. Ondanks dat ik er vaak nog aan terug denk, en dat het nu best stil en saai is alleen, denk ik wel dat ik een goeie keus heb gemaakt.

Ze heeft me meerdere male gekwetst, soms niet opzettelijk maar wel gekwetst. Zij dacht dat je het weer zomaar opnieuw kon proberen zonder te praten waarom het de eerste keer fout ging. We bleven tegen elkaar praten, als ik een dag niets gezegd had ging zij tegen me praten via watsapp, dan blijf je gevoelens houden en dan gaat het fout.

Zij was er niet, op de dag dat ik haar heel hard nodig had(crematie opa), vanaf dat moment wou ik het zelf al uitmaken. Ik vind dat niet kunnen(dat is persoonlijk) op zo'n dag zorg je dat je er bent voor je vriend, zij vond haar scriptie belangrijker dan met haar vriendje mee te gaan naar een crematie. Vanaf dat moment ging het heel hard berg afwaarts met onze relatie, het bleef me steken dat zij er niet was voor mij, op de dag dat ik haar heel erg nodig had.

Zij is nu weer aan het "rommelen"met haar ex van dik een jaar terug, beetje raar terwijl alles bij mij veel beter en leuker was. Ze is gewoon veelste bang om helemaal alleen te zijn de feestdagen, ze kan niet "alleen" zijn namelijk. Dat ging uit vanwege bijna dezelfde reden. Hij dacht dat zij met een ander gezoend had en dat bleef hem steken. Toen ging hij minder z'n best doen en ging het uit. Zij was al met mij aan het watsappen terwijl ze nog een relatie met hem had. Ik zei op de keren dat ze met hem was"ik laat je wel ff met rust, beetje lullig tegenover je vriend" toen zei ze"ach dat gaat toch uit". En nu gaat ze weer hard hollend terug en hij trapt er nog in ook, hoezo blind en dom. Haar kennende hebben ze toch niet over alle problemen gepraat waardoor het fout ging, want dat deed ze ook nooit met mij, want het moet vanzelf gaan is haar mening.

Al met al ben ik blij dat het helemaal over is, ondanks dat ik het soms nog mis. Het is toch anders om met "nieuwe"meiden intiem te zijn, dat duurt een tijdje voordat ik daaraan gewend ben denk ik.

Over 2 weken uitslag van het ziekenhuis of ik geopereerd moet worden aan m'n nier, haar vader heeft hetzelfde meegemaakt, misschien gaat ze dan eindelijk eens begrijpen dat ik me nooit aanstelde als ik zei dat ik last had van m'n buik. Ik heb nog bijna dagelijks contact met haar nicht, Ik heb haar nicht gevraagd om niets tegen mij te zeggen over haar nicht. Ik weet dat ik wel dat er af en toe over mij gepraat zal worden tussen mijn ex en haar nicht, maar dat maakt mij niet uit, dat zegt meer over mijn ex dan over mij. Ik wil niets meer van haar horen of weten

Ja, ik heb ook dingen fout gedaan. Maar sommige waren voor mijn gevoel reactie's op haar gedrag, en omdat ik simpel weg nooit snel boos wordt op mensen. Ik zie nu in dat ik veel eerder afscheid van haar had moeten nemen, gelijk toen het uit was had ik moeten zeggen dat ik geen contact meer met haar wou. Dan had zij een ongelofelijk kut gevoel gehad. Maarja, liefde maakt blind en soms hou je nog teveel van iemand.

Goed, ondanks dat mijn relatie van een kleine 2 jaar geleden niet langer dan 3/4 maanden duurde.Waren ze toch erg intens (vond ik tenminste).

Zij heeft inmiddels al bijna halfjaar een nieuwe vriend, en toch... toch droomde ik over haar vanacht.
Een droom dat ik haar vroeg hoe het met dr vriend ging, en dat was in de droom uit. Zelfs gezoend in de droom .

Ik word er beetje moe van, continue er mee geconfronteerd te worden, het lijkt wel alsof iets in mij het blijkbaar nog steeds niet verwerkt heeft.
Ik weet ook niet of seks hebben met een andere dame... haar zal doen vergeten.

Tot zo verre mijn gedachten gangen. En nu ben ik dat kwijt

quote:

Op vrijdag 12 december 2014 17:23 schreef Gray het volgende:

[..]

Na twee jaar nog niet met een ander geweest? Juist omdat je nog niet over je ex was, of anders?

Zelfs sinds mei met twee meiden geweest, zonder enige moeite te doen. Het hielp. Een derde afgeketst vorige week, onder het mom van 'don't shit where you eat', again.

Klinkt misschien vreemd, maar nog niet aan toe/klaar voor.

Nu juist wel... maar die droom was eng realistisch.

quote:

Op vrijdag 12 december 2014 17:23 schreef Gray het volgende:

[..]

Na twee jaar nog niet met een ander geweest? Juist omdat je nog niet over je ex was, of anders?

Zelfs sinds mei met twee meiden geweest, zonder enige moeite te doen. Het hielp. Een derde afgeketst vorige week, onder het mom van 'don't shit where you eat', again.

Ik denk dat het per persoon wisselend is hoe je daarmee om gaat.De een heeft een week later een rebound,de ander doet er jaren over het te verwerken.Zelf heb ik ook een jaar die behoefte totaal niet gehad en moest ik eerst mezelf en mijn leven weer op de rit krijgen voor ik weer wilde daten.Dat betekent niet dat je geen lustgevoelens hebt,alleen dat je daar niets mee doet op dat moment.
Bij mij duurde het uiteindelijk ook bijna twee jaar voordat ik weer bij iemand in bed belandde (door onzekerheid mis je veel signalen).Ik ken K44 een beetje en denk dat hij ook zoiets heeft.Maar uiteindelijk komt t wel goed.

Maar ook even aanmelden hier, geen lange relatie gehad maar 3 intense maanden daten.

Ze heeft het verbroken onder het mom 'ik ben niet klaar voor een relatie' Blijkbaar erg slechte ervaring gehad met haar ex en gelooft dat ze niet verliefd meer kan worden. Ik had ook gewoon de signalen moeten oppikken maar dacht dat het ex probleem wel steeds verder naar de achtergrond ging, hij woont immers in een land aan de middellandse zee.

Galant detail is dat ze volgende week naar haar thuisland gaat voor de feestdagen. Vermoed niet dat ze contact heeft met haar ex want dat was toch wel een tikkeltje heel heftig uitgegaan.

Het bizarre is dat ik me vele malen rotter voel dan mijn laatste verbroken relatie die 3.5 jaar duurde maar gewoon uitgeblust was. Bah. Woon ook net in een andere stad waardoor even mijn vrienden zien voor een uurtje er niet meer in zit.

quote:

Op zaterdag 13 december 2014 00:35 schreef yats het volgende:

[..]

Ik denk dat het per persoon wisselend is hoe je daarmee om gaat.De een heeft een week later een rebound,de ander doet er jaren over het te verwerken.Zelf heb ik ook een jaar die behoefte totaal niet gehad en moest ik eerst mezelf en mijn leven weer op de rit krijgen voor ik weer wilde daten.Dat betekent niet dat je geen lustgevoelens hebt,alleen dat je daar niets mee doet op dat moment.
Bij mij duurde het uiteindelijk ook bijna twee jaar voordat ik weer bij iemand in bed belandde (door onzekerheid mis je veel signalen).Ik ken K44 een beetje en denk dat hij ook zoiets heeft.Maar uiteindelijk komt t wel goed.

Dit

Het is alweer 2 weken geleden dat mijn ex en ik afscheid van elkaar namen. De eerste paar dagen waren erg moeilijk, maar ik bevind me inmiddels in iets rustiger vaarwater. Veel de deur uit zijn, met vrienden afspreken, mezelf een beetje vermaken met dagjes uit en druk zijn met solliciteren helpt daar daar ontzettend bij.

De toenemende nuchterheid zorgt er ook voor dat ik mezelf beter onder de loep kan nemen en inmiddels begin ik wel hier en daar in te zien wat er is misgegaan in mijn relaties en waarom. Het is in ieder geval een goede opzet voor het verder laten stromen van mijn gedachten.

Mijn ex heb ik alleen vluchtig gesproken via whatsapp en verder niks. Wel ben ik donderdag nog even langs ons huis geweest om post op te halen (mijn ex was aan het werk) en heb ik nog even met de kat gespeeld voordat ik na een kwartiertje weer ging. Aan de ene kant voelde het vertrouwd om weer 'thuis' te zijn. Tegelijkertijd realiseerde ik me wel dat dit mijn huis niet meer is, ondanks dat er nog wat inboedel van mij aanwezig is.

Er is nog genoeg om los te laten, maar de somberheid begint stukje bij beetje minder te worden, en dat is fijn

Gaat al een heel stuk beter met me sinds ik me ex niet meer spreek, 3 weken terug voor het laatst sms contact gehad. Ik weet niet eens meer wanneer ik haar voor het laatst heb gezien, ik denk 5-6 weken terug.

Hoe ik me voel? Beter dan toen ik haar nog sprak, ik denk overdag bijna niet meer aan haar. Alleen elke avond denk ik nog aan haar. Maar dan meer van hoe moet ik doen als ik haar toevallig ergens zie. Soms vind ik dat ik boos moet doen, en het andere moment moet ik denk ik weer aardig zijn. Ik denk zelf dat het het beste is om gewoon aardig te zijn, ondanks dat ik het nog steeds niet netjes vind hoe ze heeft gedaan. Voor degene die nog twijfelen of ze dat nog moeten doen? Gewoon doen! Het doet de eerste 2 weken pijn, je voelt je leeg en dat soort dingen. Maar daarna ben je blij dat je het hebt gedaan!

Kerstavond zie ik haar denk ik in de kroeg, tenminste ik ga ervan uit van wel(zij zal daar ook wel naar die kroeg gaan, aangezien ze daar altijd heen gaat met kerst). Ik moet alleen even weten hoe ik dat het beste aan kan/moet pakken. Zij zal daar wel zijn met haar "nieuwe"scharrel, en dat is best pijnlijk(confronterend dat het definitief over is). Ik wil mijn kerstavond niet laten verpesten door haar( eindelijk na 2 jaar met kerst thuis en niet voor mijn werk in het buitenland). Maar de laatste keer dat ik haar zag met hem kreeg ik een heel raar onderbuik gevoel en werden mijn gedachte's in 1x veranderd en dacht ik alleen maar aan haar en mij en voelde ik me verdrietig.

Wie kan mij wat tips geven om hier mee om te gaan?

Ik ga zoiezo niet naar haar toe om iets tegen haar te zeggen, ondanks dat ik met de rest van haar familie en vrienden geen problemen heb, ik wil niet geconfronteerd worden op 1 of andere manier.

Ik ga ook niet aan de alcohol, dan kan ik geen domme dingen doen en de drank de schuld geven( en aangezien ik iets heb aan m'n nieren is het zoiezo geen goed idee)

Ik ga zoiezo hele leuke en mooie kleding kopen zodat ik er heel netjes en leuk uitzie, dat helpt voor mijn zelfvertrouwen en dan zie ik er gewoon leuk uit en zij ziet dat ik mezelf verbetert heeft(om zo maar te zeggen) niet dat het helpt om haar terug te krijgen, maar meer voor mezelf. Zolang ik weet dat ik mijn best heb gedaan om mezelf te verbeteren, en ik zie dat ik mezelf verbeterd heb, ben ik tevreden. Dan weet ik dat ik er alles aan heb gedaan wat ik kon, en als het dan niet genoeg is dat het aan haar ligt,dan voel ik me voldaan op 1 of andere manier. Dan kan ik verder zeg maar.

Wie heeft een paar tips voor als ik in de kroeg ben? Ik krijg heel snel onderbuikgevoelens, en krijg heel snel een omkeer in mijn gedachtes en denk dat het in 1x helemaal fout is(ik loop hiervoor bij een psycholoog) En wie kan mij tips geven zodat ik niet de hele avond naar haar ga kijken op 1 of andere manier? Want dat helpt mij zoveel om door te gaan met mijn leven zonder haar!

quote:

Op maandag 15 december 2014 11:19 schreef D190 het volgende:
Gaat al een heel stuk beter met me sinds ik me ex niet meer spreek, 3 weken terug voor het laatst sms contact gehad. Ik weet niet eens meer wanneer ik haar voor het laatst heb gezien, ik denk 5-6 weken terug.

Hoe ik me voel? Beter dan toen ik haar nog sprak, ik denk overdag bijna niet meer aan haar. Alleen elke avond denk ik nog aan haar. Maar dan meer van hoe moet ik doen als ik haar toevallig ergens zie. Soms vind ik dat ik boos moet doen, en het andere moment moet ik denk ik weer aardig zijn. Ik denk zelf dat het het beste is om gewoon aardig te zijn, ondanks dat ik het nog steeds niet netjes vind hoe ze heeft gedaan. Voor degene die nog twijfelen of ze dat nog moeten doen? Gewoon doen! Het doet de eerste 2 weken pijn, je voelt je leeg en dat soort dingen. Maar daarna ben je blij dat je het hebt gedaan!

Kerstavond zie ik haar denk ik in de kroeg, tenminste ik ga ervan uit van wel(zij zal daar ook wel naar die kroeg gaan, aangezien ze daar altijd heen gaat met kerst). Ik moet alleen even weten hoe ik dat het beste aan kan/moet pakken. Zij zal daar wel zijn met haar "nieuwe"scharrel, en dat is best pijnlijk(confronterend dat het definitief over is). Ik wil mijn kerstavond niet laten verpesten door haar( eindelijk na 2 jaar met kerst thuis en niet voor mijn werk in het buitenland). Maar de laatste keer dat ik haar zag met hem kreeg ik een heel raar onderbuik gevoel en werden mijn gedachte's in 1x veranderd en dacht ik alleen maar aan haar en mij en voelde ik me verdrietig.

Wie kan mij wat tips geven om hier mee om te gaan?

Ik ga zoiezo niet naar haar toe om iets tegen haar te zeggen, ondanks dat ik met de rest van haar familie en vrienden geen problemen heb, ik wil niet geconfronteerd worden op 1 of andere manier.

Ik ga ook niet aan de alcohol, dan kan ik geen domme dingen doen en de drank de schuld geven( en aangezien ik iets heb aan m'n nieren is het zoiezo geen goed idee)

Ik ga zoiezo hele leuke en mooie kleding kopen zodat ik er heel netjes en leuk uitzie, dat helpt voor mijn zelfvertrouwen en dan zie ik er gewoon leuk uit en zij ziet dat ik mezelf verbetert heeft(om zo maar te zeggen) niet dat het helpt om haar terug te krijgen, maar meer voor mezelf. Zolang ik weet dat ik mijn best heb gedaan om mezelf te verbeteren, en ik zie dat ik mezelf verbeterd heb, ben ik tevreden. Dan weet ik dat ik er alles aan heb gedaan wat ik kon, en als het dan niet genoeg is dat het aan haar ligt,dan voel ik me voldaan op 1 of andere manier. Dan kan ik verder zeg maar.

Wie heeft een paar tips voor als ik in de kroeg ben? Ik krijg heel snel onderbuikgevoelens, en krijg heel snel een omkeer in mijn gedachtes en denk dat het in 1x helemaal fout is(ik loop hiervoor bij een psycholoog) En wie kan mij tips geven zodat ik niet de hele avond naar haar ga kijken op 1 of andere manier? Want dat helpt mij zoveel om door te gaan met mijn leven zonder haar!

Tjah, er gewoon voor gaan?

Het is nu sinds 3/4 jaar uit en merk dat ik er in mijn dagelijkse doen weinig last meer van heb. Af en toe een down-momentje. Wel lastig dat ik nu vakantie heb (denk-tijd) en merk dat ik het ook wel moeilijk vind om met zo'n dagen niet meer bij 'hen' aan tafel te zitten en geen onderdeel meer te zijn van zijn vrienden en familie. Auw......
Soort van loyaliteitsconflict met mezelf dat ik verder ga en er nu een nieuwe (lieve!) meneer naast me aan de kersttafel zit.
Meer mensen die hier last van hebben?

quote:

Op maandag 22 december 2014 15:23 schreef runaway het volgende:
Het is nu sinds 3/4 jaar uit en merk dat ik er in mijn dagelijkse doen weinig last meer van heb. Af en toe een down-momentje. Wel lastig dat ik nu vakantie heb (denk-tijd) en merk dat ik het ook wel moeilijk vind om met zo'n dagen niet meer bij 'hen' aan tafel te zitten en geen onderdeel meer te zijn van zijn vrienden en familie. Auw......
Soort van loyaliteitsconflict met mezelf dat ik verder ga en er nu een nieuwe (lieve!) meneer naast me aan de kersttafel zit.
Meer mensen die hier last van hebben?

Nu niet, maar enkele jaren geleden wel bij 'n relatie waar ik het supergoed kon vinden met de schoonouders en we gemeenschappelijke kennissen hadden, die ik dan niet meer zag na na de relatie.

quote:

Op maandag 22 december 2014 15:23 schreef runaway het volgende:
Het is nu sinds 3/4 jaar uit en merk dat ik er in mijn dagelijkse doen weinig last meer van heb. Af en toe een down-momentje. Wel lastig dat ik nu vakantie heb (denk-tijd) en merk dat ik het ook wel moeilijk vind om met zo'n dagen niet meer bij 'hen' aan tafel te zitten en geen onderdeel meer te zijn van zijn vrienden en familie. Auw......
Soort van loyaliteitsconflict met mezelf dat ik verder ga en er nu een nieuwe (lieve!) meneer naast me aan de kersttafel zit.
Meer mensen die hier last van hebben?

Ja heb ik ook wel. De kerstperiode was altijd wel fijn, omdat we dan wat meer tijd met elkaar hadden. Haar familie was wel een beetje apart, maar vond het geen ramp om daar een avond of twee mee aan tafel te zitten. Geeft me ook echt een vervelend gevoel om te bedenken dat het best mogelijk is dat daar straks iemand anders zal zitten.

Sowieso nogal een dubbel gevoel met de hele situatie. Ik moet nog steeds vaak aan haar denken, en kan me er nog best druk om maken als ik dat te lang doe. Aan de andere kant is het leuke contact dat ik met een nieuwe meid had inmiddels uitgegroeid tot een relatie We houden het voorlopig nog een beetje voor ons, alleen een paar van onze beste vrienden weten er wat van, familie en gemeenschappelijke kennissen nog niet. Helaas is ze heel deze periode op ski vakantie..

Het is allemaal nog erg nieuw, maar wel leuk. Moet mezelf er wel regelmatig aan herinneren dat dit een nieuwe relatie is, en dat dingen dus ook anders gaan, en dat het nog niet allemaal zo vloeiend loopt als de vorige...

quote:

Op dinsdag 23 december 2014 12:07 schreef Gordian het volgende:

[..]

Ja heb ik ook wel. De kerstperiode was altijd wel fijn, omdat we dan wat meer tijd met elkaar hadden. Haar familie was wel een beetje apart, maar vond het geen ramp om daar een avond of twee mee aan tafel te zitten. Geeft me ook echt een vervelend gevoel om te bedenken dat het best mogelijk is dat daar straks iemand anders zal zitten.

Sowieso nogal een dubbel gevoel met de hele situatie. Ik moet nog steeds vaak aan haar denken, en kan me er nog best druk om maken als ik dat te lang doe. Aan de andere kant is het leuke contact dat ik met een nieuwe meid had inmiddels uitgegroeid tot een relatie We houden het voorlopig nog een beetje voor ons, alleen een paar van onze beste vrienden weten er wat van, familie en gemeenschappelijke kennissen nog niet. Helaas is ze heel deze periode op ski vakantie..

Het is allemaal nog erg nieuw, maar wel leuk. Moet mezelf er wel regelmatig aan herinneren dat dit een nieuwe relatie is, en dat dingen dus ook anders gaan, en dat het nog niet allemaal zo vloeiend loopt als de vorige...

Precies dit dus...... Nieuwe vent brengt ook weer een eigen karakter mee en ik heb ineens discussies over dingen die eerst nooit een punt waren (en ook iemand die zegt dat hij me leuk vindt, wat mijn ex dan weer superingewikkeld vond). Ik kan gewoon niet zo goed tegen verandering

quote:

Op dinsdag 23 december 2014 12:11 schreef runaway het volgende:

[..]

Precies dit dus...... Nieuwe vent brengt ook weer een eigen karakter mee en ik heb ineens discussies over dingen die eerst nooit een punt waren (en ook iemand die zegt dat hij me leuk vindt, wat mijn ex dan weer superingewikkeld vond). Ik kan gewoon niet zo goed tegen verandering

Daarom zit je ook op FOK! he

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Kwam de dubbelgangers van ex-schoonouders tegen dit weekend, in Frankrijk. Ze heetten ook precies hetzelfde, en hun uiterlijk kwam overeen met dat van de ouders van mijn ex. Had er ook een goede klik mee, dus was raar en fijn tegelijk. Ze hadden zelfs dezelfde beroepen en interesses

Mis mijn ex echt helemaal niet meer. Denk er nu redelijk prettig aan terug, maar leer mezelf veel beter kennen door andere mensen, en zie precies waar de problemen allemaal lagen. Leerzaam, absoluut. Merk aan mezelf dat ik afgelopen maanden enorm gegroeid ben, geestelijk gezien. En daar ben ik ontzettend blij mee

quote:

[b]Op dinsdag 23 december 2014 19:32 schreef Brannagh

Mis mijn ex echt helemaal niet meer. Denk er nu redelijk prettig aan terug, maar leer mezelf veel beter kennen door andere mensen, en zie precies waar de problemen allemaal lagen. Leerzaam, absoluut. Merk aan mezelf dat ik afgelopen maanden enorm gegroeid ben, geestelijk gezien. En daar ben ik ontzettend blij mee

Bedoel je door anderen hun visie over wat de problemen waren in die relatie of eerder algemeen?
Nu goed, in beide gevallen is het wel eens wenselijk tegen een spiegel aan te lopen. Of die reflectie nu scherp kritisch is of je eraan herinnert dat je helemaal zo slecht nog niet bent.

Bij mij ging het zo van "Wtf is dit? Waaraan verdien ik dit??" in het begin naar dan mezelf verwijten wat ik al dan niet had moeten doen en laten. Toen ik rond allerheiligen terug in Zweden was, toch een paar keer op mijn plaats gezet geweest dat het daarmee welletjes moest zijn.
Vermoedelijk was het voor hem emotioneel minder zwaar de afgelopen maanden, want hij was dumpende partij en hij wordt omringd met knuffels, ouderliefde, cadeautjes en leuke dingen. Ik zat zonder vrienden en familie de eindjes aan elkaar te knopen.
De realiteit is echter wel, dat ik ga en sta waar ik wil, en in deze situatie ook bitter letterlijk. Mijn kansen op de arbeids- en datingmarkt zijn veel groter dan die van hem. Ik denk dan ook dat het op termijn vooral voor hem zwaar gaat worden

Egoïsme is iets vies, maar ik had dringend wat nodig. Ik ben steeds meer voor mezelf gaan kiezen. Er wordt dan wel aangeraden om in zo'n periode eens oude vrienden te gaan opzoeken of steun te zoeken bij familie, maar ik ben blij dat ik ook daarin van mijn hart een steen heb gemaakt, want het zou toch weer gedoe zijn geworden.

Het is meer dan enkel die relatie die me steeds meer leert afstand nemen van dingen die niet goed voor me zijn. Ik merkte het al bij aankomst in Zweden vorig jaar hoe verlicht ik me voelde door alleen al fysieke afstand te hebben van narigheden in België. En die trend wil ik nu voortzetten.

quote:

Op woensdag 24 december 2014 00:58 schreef Woestenijhumor het volgende:

[..]

Bedoel je door anderen hun visie over wat de problemen waren in die relatie of eerder algemeen?
Nu goed, in beide gevallen is het wel eens wenselijk tegen een spiegel aan te lopen. Of die reflectie nu scherp kritisch is of je eraan herinnert dat je helemaal zo slecht nog niet bent.

Bij mij ging het zo van "Wtf is dit? Waaraan verdien ik dit??" in het begin naar dan mezelf verwijten wat ik al dan niet had moeten doen en laten. Toen ik rond allerheiligen terug in Zweden was, toch een paar keer op mijn plaats gezet geweest dat het daarmee welletjes moest zijn.
Vermoedelijk was het voor hem emotioneel minder zwaar de afgelopen maanden, want hij was dumpende partij en hij wordt omringd met knuffels, ouderliefde, cadeautjes en leuke dingen. Ik zat zonder vrienden en familie de eindjes aan elkaar te knopen.
De realiteit is echter wel, dat ik ga en sta waar ik wil, en in deze situatie ook bitter letterlijk. Mijn kansen op de arbeids- en datingmarkt zijn veel groter dan die van hem. Ik denk dan ook dat het op termijn vooral voor hem zwaar gaat worden

Egoïsme is iets vies, maar ik had dringend wat nodig. Ik ben steeds meer voor mezelf gaan kiezen. Er wordt dan wel aangeraden om in zo'n periode eens oude vrienden te gaan opzoeken of steun te zoeken bij familie, maar ik ben blij dat ik ook daarin van mijn hart een steen heb gemaakt, want het zou toch weer gedoe zijn geworden.

Het is meer dan enkel die relatie die me steeds meer leert afstand nemen van dingen die niet goed voor me zijn. Ik merkte het al bij aankomst in Zweden vorig jaar hoe verlicht ik me voelde door alleen al fysieke afstand te hebben van narigheden in België. En die trend wil ik nu voortzetten.

Niet de visie van anderen over de problemen, maar meer hun manier van denken/leven die mij ook aan het denken zet. Of dat ik andere mensen de fouten zie maken die ik zelf ook heb gemaakt, en dat ik dan al precies weet hoe het gaat lopen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Heb een poosje iemand van 21 gedate die een stuk slimmer was dan mij, maar dat liep stuk doordat hij terug ging naar Australië en ik daar geen zin in had. Momenteel ben ik met een man van 20 aan het daten die me echt ontzettend verbaasd met alles wat hij weet en kan. Als ik dat zou kunnen vergelijken met mijn ex(en), wauw. Leeftijd zegt écht niks.

& ik ben zo blij voor je dat het goed gaat. Toen je hier in het begin postte was je een grote chaos, met hele lappen tekst en beschuldigingen naar de hele wereld, en tenslotte wist je zelf ook niet meer waar het aan lag en waar je alles moest zoeken.

Dat egoïstische is niet egoïstisch, maar gewoon broodnodige aandacht voor jezelf. Dat doe je goed. Je komt een stuk fijner over, opgeruimder. Het gaat je zo te lezen goed, en dat zal alleen nog maar beter worden. You go girl

Ik hoop dat de komende week heel snel voorbij gaat. Hoewel de verwerking best OK verloopt zie ik er erg tegenop om de komende dagen allerlei familieleden tegen te komen en mijn verhaal tientallen keren uit te leggen.

Maar ja, ik doe maar gewoon mijn best de 'feest'dagen als alle andere dagen te behandelen, ook al is dat niet gemakkelijk met al die kerstcrap die overal aanwezig is.

quote:

Op donderdag 25 december 2014 03:01 schreef Flylib het volgende:
Ik hoop dat de komende week heel snel voorbij gaat. Hoewel de verwerking best OK verloopt zie ik er erg tegenop om de komende dagen allerlei familieleden tegen te komen en mijn verhaal tientallen keren uit te leggen.

Maar ja, ik doe maar gewoon mijn best de 'feest'dagen als alle andere dagen te behandelen, ook al is dat niet gemakkelijk met al die kerstcrap die overal aanwezig is.

Als ze er al naar vragen, kun je gewoon zeggen 'we zijn uit elkaar' en het daarbij laten, je hoeft geen verhaal op te hangen. Je familie ziet zelf ook wel in dat dat gevoelig en persoonlijk is en er niet op ingaan (hoop ik dan, anders moet je ze wat geld geven om sympathie te kopen).

Ik snap dat de feestdagen pijnlijk zijn (ik zat in Amerika, en mn ex maakte het de dag voor Valentijn uit. Nou, erger kon haast niet). Maar probeer te genieten van de tijd met mensen die wél om je geven, vrienden en familie. Ga lekker eten, lang uitslapen, herinneringen ophalen, straks een glas champagne drinken en wat vuurwerk afsteken, of lekker de Top2000 luisteren: doe gewoon lekker wat jij wil. Maar probeer jezelf ook een beetje te pushen, ik weet dat het soms echt voelt dat je geen sociaal contact wil en gewoon alleen wil zijn, maar als je eenmaal praat en lacht met mensen, voel je je weer super!

Tegen de verwachting in toch een leuk oud en nieuw gehad! Was fijn om samen te zijn met de mensen die echt dicht bij me staan. Een deel van het optimisme zit hem ook gewoon in het feit dat ik er vanuit ga dat 2015 een topjaar wordt en dat verschrikkelijke 2014 nu echt voorbij is Sowieso staan er wat positieve ontwikkelingen in de planning qua werk en andere plannen, dus de kop is er wat mij betreft af.

En uiteraard de beste wensen aan iedereen hier!

Net een foto'tje voorbij zien komen waarbij ze met haar nieuwe vriend zit te knuffelen met een heel klef tekstje eronder. Zo achterlijk wijf (en die vriend is ook mongool) 1 maand geleden hebben we nog seks gehad en die gast denkt dat hij zijn future wife binnen heeft.

Ik wil geen enkel gevoel meer voor haar hebben maar toch ga je er nu weer aan denken. Het stoort me vooral dat ze me aan het lijntje heeft gehouden met valse beloftes: 'hopelijk komen we hier sterker uit' terwijl ik vanaf begin duidelijk ben geweest: ik wil geen vrienden blijven. Les voor de volgende keer, veel en veel eerder dumpen.

Anyway, wel weer een heel leuk nieuw meisje ontmoet die in bijna elk opzicht leuker is dus I'll be fine!

quote:

Op zaterdag 3 januari 2015 12:15 schreef Donnis het volgende:


Anyway, wel weer een heel leuk nieuw meisje ontmoet die in bijna elk opzicht leuker is dus I'll be fine!

Tegengif is altijd goed!

Onverwachte uitnodiging voor oud en nieuw gehad en daarbij een aantal fijne mensen ontmoet. Dat mocht wel, want de week van Kerst was echt balen.

Nog geen spousmaterial tegengekomen de afgelopen maanden. Bijna op date geweest twee weken geleden, maar ik heb nog te veel issues met vertrouwen. Ik denk dat ik mezelf en de ander gewoon zou gek maken van verlatingsangst.

quote:

Op woensdag 24 december 2014 23:33 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Niet de visie van anderen over de problemen, maar meer hun manier van denken/leven die mij ook aan het denken zet. Of dat ik andere mensen de fouten zie maken die ik zelf ook heb gemaakt, en dat ik dan al precies weet hoe het gaat lopen.

ik ben zo blij voor je dat het goed gaat. Toen je hier in het begin postte was je een grote chaos, met hele lappen tekst en beschuldigingen naar de hele wereld, en tenslotte wist je zelf ook niet meer waar het aan lag en waar je alles moest zoeken.

Dat egoïstische is niet egoïstisch, maar gewoon broodnodige aandacht voor jezelf. Dat doe je goed. Je komt een stuk fijner over, opgeruimder. Het gaat je zo te lezen goed, en dat zal alleen nog maar beter worden. You go girl

Dankje

Ik weet overigens nog steeds niet echt waar ik het moet zoeken, hoor. Ik ben al snel gestopt met hem om uitleg te vragen, want eigenlijk had hij geen zinnige uitleg. Niet het gevoel van dat geen enkele uitleg goed genoeg is op zo'n moment. Hij had gewoon écht geen goeie reden. Ik kon alles weerleggen en hij sprak zichzelf om de haverklap tegen. Achteraf analyses maken en mezelf verwijten leidden ook tot niks constructiefs. De mensen in Zweden hebben gelijk: ik hield al meer dan genoeg rekening met hem. Hijzélf zij het constant tijdens onze relatie, als ik vroeg of ik nog wat voor 'm kon doen: "Schat je doet al meer dan genoeg om me zo gelukkig te maken!"

Ik heb nu wel een soort van "vage heimwee" naar Zweden; prachtig land en een fijne relatie. Die leuke zaterdagen van een hele ochtend vrijen, daarna wandelen rond het meer en samen koken en dan iets gaan drinken met de andere stageairs, de goede gesprekken met mijn liefje, het experimenteer in bed én in de rolstoel die dan omviel ... Ik kan er nu aan terug denken en glimlachen.

Over anderhalve week heb ik een afspraak met een bemiddelaar. Ik heb mijn ex al meermaals vriendelijk, en daarna kordaat, verzocht de af te handelen zaken te regelen. Tot dusver zonder resultaat. Het lijkt alsof ik hierbij met zo'n irritante gefrustreerde gehandicapte te maken heb en helemaal niet met de persoon waarmee ik bovenstaande situatie heb mogen beleven. Het is wel een beetje bevreemdend eigenlijk.

Ben ik hier ook welkom als ik stiekem nog hoop dat ik mijn ex terug kan winnen?

Even van me afschrijven.

5 weken geleden vertrok mijn toenmalige vriendin (we hadden een half jaar) naar Australië voor een vakantie van 5 weken. De week voordat ze vertrok vond ik dat ze afstandelijk deed en vroeg haar wat er was. Hierop antwoordde ze dat ze bang was dat ik heel veel contact met haar wilde als ze daar was. Ik zei hierop dat ik dat helemaal niet verwachtte, maar dat ik het wel fijn zou vinden om in die tijd 2 of 3 keer te skypen en af en toe contact te hebben via whatsapp. Na dat gesprek ging het weer supergoed en heb ik haar smoorverliefd op het vliegtuig gezet naar Australië.

De eerste 10 dagen dat ze daar zat hadden we 1 of 2 keer per dag contact via whatsapp. Ook uit deze berichten spatte de verliefdheid. Ik vond het heel naar dat ze aan de andere kant van de wereld zat, maar was er van overtuigd dat als ze terug was, we een mooie tijd tegemoet zouden gaan. Zij heeft gezegd dat ze zo graag wilde dat ik er ook bij kon zijn.

Toen ging ze een boottocht maken waarbij het van tevoren duidelijk was dat er bijna geen bereik zou zijn. We hebben af en toe ge-sms`t en op de laatste dag van de boottocht zei ze nog dat ze me heel erg miste. Een dag later reageerde ze ineens heel anders. Kortaf, afstandelijk en de gesprekken duurden veel korter. Ook bij onze eerste skypesessie merkte ik dat ze heel raar reageerde. Weinig vertellen, weinig vragen stellen. Een hele week lang sukkelde dit voort en ik werd hierdoor erg onzeker en was veel aan het malen over wat er toch aan de hand zou zijn. Toen heb ik haar gezegd wat me opviel en dat ik met haar wilde skypen om erover te praten.

Vrij snel in dit gesprek vroeg ik wat er aan de hand was en waarom ze zo deed. Ze zei dat ze heel veel twijfels had gehad tijdens die boottocht en dat we te veel van elkaar verschilden. Ze zei ook dat ze helemaal geen zin had om naar huis te gaan en om mij weer te zien op Schiphol en dat ik dan de hele tijd bij haar wilde zijn. De conclusie van het gesprek was dat het uit was. Aan de ene kant had ik veel verdriet, aan de andere kant luchtte het ook op, omdat ik wist wat er aan de hand was. We hadden wel afgesproken om in Nederland elkaar nog een keer te zien om alles uit te spreken.

De drie dagen nadat het uit was hadden we nog wel gewhatsappt en die gesprekken waren ook wel leuk, maar toen heb ik gezegd dat het voor mij beter is dat we geen contact meer zouden hebben totdat ze weer terug zou zijn in Nederland. Dit voelde voor mij heel prettig, omdat ik niet meer met haar bezig was en me kon focussen op de vele leuke dingen in de kerstvakantie. Ik heb de bloemetjes dan ook flink buiten gezet en intiem geweest met andere vrouwen. Dat voelde ook allemaal erg goed. Ik wist al snel dat er genoeg andere leuke vrouwen zijn.

Tot afgelopen zaterdag; de dag dat ze thuis kwam. Veel emoties kwamen weer terug en ben het hele weekend best wel down geweest. Vanochtend heb ik dus contact met haar opgenomen om te zeggen dat ik haar wil spreken om alles uit te spreken, zodat ik weer verder kan met mijn leven. Ze zei eerst dat ze er helemaal geen behoefte aan heeft en liever een week of zo wilde wachten. Daarop heb ik gezegd dat ik het liever zo snel mogelijk doe, omdat ik het af wil sluiten. Nu gaan we het morgenavond doen. Ik wil haar vragen waarom ze zo plotseling is omgeslagen. Verder probeer ik mijn gevoelens een beetje op een rijtje te zetten zodat ik kan verwoorden hoe ik me erbij voel. Het lijkt me echt een hele gekke ontmoeting. Heeft iemand nog tips voor morgenavond?

Bedankt voor het lezen

[ Bericht 0% gewijzigd door Gesloten op 05-01-2015 13:29:57 ]

laatste weken goed overleefd. Kerst gelukkig ook. Kerstavond was ze in de zelfde kroeg als ik was, ik was lekker afwijzend gedrag aan het tonen, gelukkig zei ze niks tegen me.

2e kerstdag was ze met haar hele familie in de kroeg waar ik ook was, haar ex was er ook van een jaar geleden, ze gaan weer met elkaar blijkbaar. Natuurlijk stond ze net met die hele familie voor de ingang van de wc's. lekker als je moet plassen, dan moet je daar dus langs... 2x wezen plassen. 1ste keer dat ik terug liep van de wc's zaten haar vriendinnen naar me te schreeuwen van hoooi. ff geglimlacht en door gelopen. Later kwam een vriendin van haar mij een biertje aanbieden, vond ik wel lief van haar.
2e keer dat ik naar de wc ging stond me ex precies op de route, lekkere in 1 route naar de wc gegaan. ik hoorde haar hoi zeggen. ik zei hooi en keek voor me en liep door. Had geen zin in die confrontatie, eindelijk na 2 jaar weer in nederland, eindelijk thuis met kerst en oud en nieuw. Dat laat ik niet verpesten door 1 of ander wijf die me meerdere malen pijn heeft gedaan.

Ik heb haar nog een sms gestuurd toen ik thuis was, dat ik ook hoi zei. Ze wou weer normaal met elkaar omgaan, langzaam opbouwen dat kwam uit het gesprek dat ik met haar had daarna op watsapp. Beginnen met hoi zeggen als we elkaar zien, daarna een praatje maken als we elkaar zien en dan op die manier opbouwen. ik heb haar verteld dat ik geopereerd en dat ik in mijn hoofd daar meer mee bezig ben en zodoende een beetje afwezig ben, en dat het voor kan komen dat ik haar over het hoofd zie. tja ik moest ff een uitweg zoeken om van d'r af te komen

Het klinkt leuk, het normaal met elkaar omgaan, maar ik weet al zeker dat ik mezelf dan weer kwets en dat het fout gaat(vorige keren ging het ook fout). Ik ben nog steeds boos op haar hoe ze met me om is gegaan, dat verdiende ik niet.

Moet ik haar vertellen dat ik nog steeds "boos" ben op haar of moet ik dat voor me houden? Ik kan er na 2 maanden nog steeds moeilijk van slapen, ik bedenk steeds wat ik tegen haar moet zeggen als ik haar zie. Ik wordt er gek van

Ze stuurde me oudjaarsdag nog een fijne jaarwisseling en wenste me veel plezier die avond. Een paar dagen dat gesprek op m'n telefoon gehouden en toen maar gewist, samen met de smsjes van haar. Heb geen zin meer in haar, voel me gebruikt door haar omdat ze nu weer met haar ex gaat. ik ben niet boos op haar ex, hij kan er niks aan doen natuurlijk(zo sympathiek ben ik nog wel)

quote:

Op maandag 5 januari 2015 22:49 schreef D190 het volgende:
Moet ik haar vertellen dat ik nog steeds "boos" ben op haar of moet ik dat voor me houden? Ik kan er na 2 maanden nog steeds moeilijk van slapen, ik bedenk steeds wat ik tegen haar moet zeggen als ik haar zie. Ik wordt er gek van

Als jij geen contact wil, omdat je nog steeds boos bent of bang bent weer te worden gekwetst, moet je het gewoon afkappen. Daarbij kan je haar dan prima, kort maar duidelijk, vertellen waarom. Dan weet iedereen waar hij of zij aan toe is en kan iedereen verder. Nu werkt gezellig en leuk contact toch echt nog niet. Dit kan pas als er van beide kanten geen gevoel meer bij zit.

Succes!

quote:

Op maandag 5 januari 2015 13:23 schreef Gesloten het volgende:
Heeft iemand nog tips voor morgenavond?

Rustig blijven, duidelijk zijn en naar elkaar luisteren. Je weet niet hoe het gaat lopen, dus laat het maar gewoon over je heen komen.

Sterkte iig!

Ik zit nog altijd met een raar gevoel in m'n maag om m'n ex.
Ik heb het welleswaar uitgemaakt, maar toch.

Ik kan niet eens naar d'r Facebook omdat ik er dan soort van baal.
Nieuw begin, zowel vriendschappelijk als liefde gaat niet, daar voor verschillen we naar mening te veel in.
Het is al wel heul lang geleden... iemand tips? Of gewoon rechtoe rechtaan op dr faceboek kijken en blijven staren? Tot nu toe heb ik namelijk elk beeld, of dat nu de foto met dr nieuwe vriend is of niet, weg gedacht (geduwd).

Dit alles ben ik goed zat en ik wil door.

Ik heb ook het gevoel dat ik met het bovenstaande verhaal, geen nieuwe relatie kan beginnen...

quote:

Op zondag 4 januari 2015 22:23 schreef JoeyTribany het volgende:
Ben ik hier ook welkom als ik stiekem nog hoop dat ik mijn ex terug kan winnen?

Ja, maar de kans dat je d'r terugkrijgt is nihil, en het is niet goed voor je die hoop vast te houden. Zie ook de OP.

quote:

Op donderdag 8 januari 2015 12:26 schreef K44S het volgende:
Ik zit nog altijd met een raar gevoel in m'n maag om m'n ex.
Ik heb het welleswaar uitgemaakt, maar toch.

Ik kan niet eens naar d'r Facebook omdat ik er dan soort van baal.
Nieuw begin, zowel vriendschappelijk als liefde gaat niet, daar voor verschillen we naar mening te veel in.
Het is al wel heul lang geleden... iemand tips? Of gewoon rechtoe rechtaan op dr faceboek kijken en blijven staren? Tot nu toe heb ik namelijk elk beeld, of dat nu de foto met dr nieuwe vriend is of niet, weg gedacht (geduwd).

Dit alles ben ik goed zat en ik wil door.

Ik heb ook het gevoel dat ik met het bovenstaande verhaal, geen nieuwe relatie kan beginnen...

Als je echt het gevoel begint te krijgen dat het te lang duurt, ga dan eens praten met je huisarts en laat je eventueel doorverwijzen naar een psycholoog. Verder, probeer haar niet op te zoeken (dus ga ook niet naar haar FB, twitter, instagram, weetikwatnogmeer). Dat soort dingen roepen alleen maar herinneringen op en voorkomen dat je het achter je laat.

quote:

Op dinsdag 6 januari 2015 13:05 schreef MegaKonijn het volgende:

[..]

Hoe is het nu met jou eigenlijk?

quote:

Op vrijdag 9 januari 2015 10:26 schreef Inaithnir het volgende:

[..]

Ja, maar de kans dat je d'r terugkrijgt is nihil, en het is niet goed voor je die hoop vast te houden. Zie ook de OP.

[..]

Als je echt het gevoel begint te krijgen dat het te lang duurt, ga dan eens praten met je huisarts en laat je eventueel doorverwijzen naar een psycholoog. Verder, probeer haar niet op te zoeken (dus ga ook niet naar haar FB, twitter, instagram, weetikwatnogmeer). Dat soort dingen roepen alleen maar herinneringen op en voorkomen dat je het achter je laat.

[..]

Hoe is het nu met jou eigenlijk?

Ik weet al eigenlijk waar het probleem ligt, alleen heeft de oplossing erg lange tijd nodig.
Mezelf namelijk bezighouden met het geen wat ik écht leuk vind, kost geld en een baan..

Maar bedankt

Dag allemaal, ik kom me ook even melden.

Na jarenlange relatie, twee kinderen en een koophuis zijn we nu uit elkaar. En nu is het officieel.
Was zelf eigenlijk al langer klaar met de relatie, voor hem is dit als een klap aangekomen.

Ben benieuwd hoe het nu gaat lopen allemaal. Hij was eerst echt boos, nu gekalmeerd maar wel erg zenuwachtig. Positieve is dat hij wel net als ik inziet dat we beter kunnen samenwerken om alles netjes af te ronden, ook voor de kinderen.

Voel me best goed eigenlijk!

Hoi

Hoe lang gaat dit gezeik nog door. Alsof ik een tumor in mn lijf heb dat ik maar niet weg gaat. Kan er niet meer tegen.

quote:

Op zondag 11 januari 2015 23:28 schreef Amplifier het volgende:
Hoi

Kijk eens wie we daar hebben!

quote:

Op maandag 12 januari 2015 12:14 schreef Inaithnir het volgende:

[..]

Kijk eens wie we daar hebben!

Ben ik nog welkom

quote:

Op maandag 12 januari 2015 13:17 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Ben ik nog welkom

Als we je uit mogen lachen, ja

quote:

Op maandag 12 januari 2015 17:44 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Als we je uit mogen lachen, ja

Dat mag hoor.

quote:

Op maandag 12 januari 2015 18:02 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Dat mag hoor.

Vertel

quote:

Op maandag 12 januari 2015 23:54 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Vertel

Het ging eigenlijk wel weer goed tussen ons. Na oud en nieuw begon ze weer meer haar eigen ding te doen. Vorige week zagen we elkaar dinsdag nog, toen was alles goed. Donderdagavond zei ze dat ze wilde praten, en Vrijdag maakte ze het uit. Zaterdag heeft ze me verteld dat ze al bij een andere jongen thuis was geweest, hem leuk vond en al met hem gezoend had.

Waarom? Dit doet pijn

Dit kan nooit in 1 dag ontstaan zijn, dus ik verdenk haar ervan dat ze loog tegen me. Ik vroeg of ze wel eens met andere jongens praatte en op snapchat zat, ze zei van niet en dat ik de enige voor haar was.

de bitch

Nu zit ze elke dag waterpijp te doen met die jongen en zijn vrienden. Die jongen is niet echt een goede jongen, en zijn vader heeft een coffeeshop. Daar gaat schijnbaar ook meer in die waterpijp dan alleen tabak, terwijl ze tegen mij altijd zei nee ik doe dat niet. Ze gaat helaas weer zwaar de verkeerde kant op, en ik voel me nog steeds verantwoordelijk voor haar... Heb al sinds t weekend buikpijn en eet amper

Het is al vaker gezegd, al was dat waarschijnlijk vooral door mij: het leeftijdsverschil is te groot. Jij mag dan mentaal echt een stuk achterlopen (of het is de normaal voor mannen, kan ook),maar jullie zijn in andere levensfases. Zij wil leven, feesten en een beetje rotzooi trappen, terwijl jij echt een vaste relatie wil.

Laat haar los. Jij bent níemand voor haar. Haar ouders hebben de verantwoordelijkheid, dus trek je handen er vanaf, want jullie zijn niet voor elkaar gemaakt.

Nu is het pijnlijk, net als de vorige keer, maar stoot je niet nogmaals aan dezelfde steen.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2015 09:35 schreef Brannagh het volgende:
Het is al vaker gezegd, al was dat waarschijnlijk vooral door mij: het leeftijdsverschil is te groot. Jij mag dan mentaal echt een stuk achterlopen (of het is de normaal voor mannen, kan ook),maar jullie zijn in andere levensfases. Zij wil leven, feesten en een beetje rotzooi trappen, terwijl jij echt een vaste relatie wil.

Laat haar los. Jij bent níemand voor haar. Haar ouders hebben de verantwoordelijkheid, dus trek je handen er vanaf, want jullie zijn niet voor elkaar gemaakt.

Nu is het pijnlijk, net als de vorige keer, maar stoot je niet nogmaals aan dezelfde steen.

Doe ik nu echt. Ze appte me nog wel een paar keer maar heb niet gereageerd en heb haar nummer geblokkeerd. Ik keek ook elke keer nog op instagram facebook enz. maar ben nu overal uitgelogd en kijk niet meer.

Ik ben inderdaad niemand voor haar, maar was dat op een zeker moment wel. En dát doet pijn

quote:

Op dinsdag 13 januari 2015 10:41 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Doe ik nu echt. Ze appte me nog wel een paar keer maar heb niet gereageerd en heb haar nummer geblokkeerd. Ik keek ook elke keer nog op instagram facebook enz. maar ben nu overal uitgelogd en kijk niet meer.

Ik ben inderdaad niemand voor haar, maar was dat op een zeker moment wel. En dát doet pijn

Whehe, dat laatste denkt iedereen als het net uit is, maar dat is heul niet zo.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2015 10:51 schreef Fascination het volgende:

[..]

Whehe, dat laatste denkt iedereen als het net uit is, maar dat is heul niet zo.

ik mis haar wel Maar ga nu echt geen contact meer zoeken. Ben er klaar mee.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2015 10:52 schreef Amplifier het volgende:

[..]

ik mis haar wel Maar ga nu echt geen contact meer zoeken. Ben er klaar mee.

Neem deze even door: http://www.breakuprecoveryguide.com/

Gaf mij veel hoop iig.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2015 11:00 schreef Fascination het volgende:

[..]

Neem deze even door: http://www.breakuprecoveryguide.com/

Gaf mij veel hoop iig.

Bedankt! Sportief dat jullie mij toch nog willen helpen terwijl ik eerder tegen jullie advies inging

* Gary_Oak meldt zich.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2015 12:21 schreef Gary_Oak het volgende:
* Gary_Oak meldt zich.

Och jong

quote:

Op dinsdag 13 januari 2015 12:54 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Och jong

Ik zie haar nog bijna dagelijks, maar we zijn totale vreemden geworden. Wil haar wel groeten, maar ze geeft geen opening om dat te doen (oogcontact enz.).

quote:

Op vrijdag 9 januari 2015 10:26 schreef Inaithnir het volgende:
Hoe is het nu met jou eigenlijk?

Met mij gaat het prima, dankjewel. Heb nu weer genoeg andere problemen aan mijn hoofd En daar?

quote:

Op dinsdag 13 januari 2015 09:12 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Het ging eigenlijk wel weer goed tussen ons. Na oud en nieuw begon ze weer meer haar eigen ding te doen. Vorige week zagen we elkaar dinsdag nog, toen was alles goed. Donderdagavond zei ze dat ze wilde praten, en Vrijdag maakte ze het uit. Zaterdag heeft ze me verteld dat ze al bij een andere jongen thuis was geweest, hem leuk vond en al met hem gezoend had.

Waarom? Dit doet pijn

Dit kan nooit in 1 dag ontstaan zijn, dus ik verdenk haar ervan dat ze loog tegen me. Ik vroeg of ze wel eens met andere jongens praatte en op snapchat zat, ze zei van niet en dat ik de enige voor haar was.

de bitch

Vervelend! Maar je ziet nu zelf ook wel in dat dit echt niks is en niet zal worden, toch? Succes! Komt wel goed.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2015 12:59 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ik zie haar nog bijna dagelijks, maar we zijn totale vreemden geworden. Wil haar wel groeten, maar ze geeft geen opening om dat te doen (oogcontact enz.).

Hm, als je echt wil kan je toch gewoon gedag zeggen? Elkaar tegenkomen lijkt mij opening genoeg En als ze dan niks terug zegt, weet je dat ook weer.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2015 13:20 schreef MegaKonijn het volgende:

[..]

Met mij gaat het prima, dankjewel. Heb nu weer genoeg andere problemen aan mijn hoofd En daar?

[..]

Vervelend! Maar je ziet nu zelf ook wel in dat dit echt niks is en niet zal worden, toch? Succes! Komt wel goed.

[..]

Hm, als je echt wil kan je toch gewoon gedag zeggen? Elkaar tegenkomen lijkt mij opening genoeg En als ze dan niks terug zegt, weet je dat ook weer.

Ik vind het ontzettend awkward en moeilijk. We zaten gisteren naast elkaar in de pc-zaal, maar geen oogcontact of zoiets. Pfff, ik snap gewoon niet dat iemand waar ik zo veel mee heb gedeeld en andersom, nu ineens een vreemde is. En na 3 maanden ben ik gewoon nog steeds extreem verdrietig. Dit duurt fucking veel te lang.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2015 13:29 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ik vind het ontzettend awkward en moeilijk. We zaten gisteren naast elkaar in de pc-zaal, maar geen oogcontact of zoiets. Pfff, ik snap gewoon niet dat iemand waar ik zo veel mee heb gedeeld en andersom, nu ineens een vreemde is. En na 3 maanden ben ik gewoon nog steeds extreem verdrietig. Dit duurt fucking veel te lang.

Ik snap je, is ook erg vreemd. Misschien heeft zij het er net zo moeilijk mee en doet ze daarom zo. Je weet het niet en zolang jullie geen contact hebben, zul je hier ook niet achter komen. Het is erg lastig dat ze nu als een vreemde is, ik kan me er ook niet veel bij voorstellen , maar dat komt ook echt wel goed.

Hoop je trouwens nog iets uit contact met haar te halen?

quote:

Op dinsdag 13 januari 2015 13:34 schreef MegaKonijn het volgende:

[..]

Ik snap je, is ook erg vreemd. Misschien heeft zij het er net zo moeilijk mee en doet ze daarom zo. Je weet het niet en zolang jullie geen contact hebben, zul je hier ook niet achter komen. Het is erg lastig dat ze nu als een vreemde is, ik kan me er ook niet veel bij voorstellen , maar dat komt ook echt wel goed.

Hoop je trouwens nog iets uit contact met haar te halen?

Dat weet ik niet ... We hebben alles uitgepraat, dus er is sprake van closure. Ik heb alles gezegd wat ik wilde en zij ook, heb haar nu niks te zeggen. We hebben ook geen ruzie of zoiets, al was ons laatste gesprek wel heel erg emotioneel. We hebben afgesproken dat we altijd bij elkaar terecht kunnen, maar daar komt ook niks van terecht zo. Het maakte haar niet uit of we nog vrienden werden of dat er helemaal niks meer was ... Wat me heel erg pijn deed: blijkbaar is ze onverschillig over wat er met het contact gebeurt.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2015 13:38 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Dat weet ik niet ... We hebben alles uitgepraat, dus er is sprake van closure. Ik heb alles gezegd wat ik wilde en zij ook, heb haar nu niks te zeggen. We hebben ook geen ruzie of zoiets, al was ons laatste gesprek wel heel erg emotioneel. We hebben afgesproken dat we altijd bij elkaar terecht kunnen, maar daar komt ook niks van terecht zo. Het maakte haar niet uit of we nog vrienden werden of dat er helemaal niks meer was ... Wat me heel erg pijn deed: blijkbaar is ze onverschillig over wat er met het contact gebeurt.

Dat alles is uitgesproken is fijn. En dat soort dingen worden vaak gezegd na het verbreken van een relatie, dat moet je niet te serieus nemen.. Ik denk ook niet dat je dat moet willen, dat zij met al haar problemen naar jou toe komt en andersom. Zo kom je er natuurlijk nooit overheen. Ik snap dat het pijn doet, maar je kan niet in haar hoofd kijken, dus ga jezelf niet gek maken door wat en hoe zij misschien wel niet over/van jou denkt.

En heb je volgende keer weer ontzettende drang om gedag te zeggen, doe het dan ook gewoon. Weet je gelijk hoe ze doet en hoef je jezelf ook niet meer op te vreten. Van daaruit kan je altijd verder kijken.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2015 13:46 schreef MegaKonijn het volgende:

[..]

Dat alles is uitgesproken is fijn. En dat soort dingen worden vaak gezegd na het verbreken van een relatie, dat moet je niet te serieus nemen.. Ik denk ook niet dat je dat moet willen, dat zij met al haar problemen naar jou toe komt en andersom. Zo kom je er natuurlijk nooit overheen. Ik snap dat het pijn doet, maar je kan niet in haar hoofd kijken, dus ga jezelf niet gek maken door wat en hoe zij misschien wel niet over/van jou denkt.

En heb je volgende keer weer ontzettende drang om gedag te zeggen, doe het dan ook gewoon. Weet je gelijk hoe ze doet en hoef je jezelf ook niet meer op te vreten. Van daaruit kan je altijd verder kijken.

Ok. Ik moet het dan er echt wel eruit persen, het gaat ook niet spontaan overkomen en ik moet haar dan actief aanspreken. Hoop alleen niet dat ze gaat denken: ach, heb je hem weer. Of: probeert hij nog steeds wat? Ik wil haar niet meer, ook al heb ik nog steeds hele sterke gevoelens voor haar ...

quote:

Op dinsdag 13 januari 2015 13:54 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ok. Ik moet het dan er echt wel eruit persen, het gaat ook niet spontaan overkomen en ik moet haar dan actief aanspreken. Hoop alleen niet dat ze gaat denken: ach, heb je hem weer. Of: probeert hij nog steeds wat? Ik wil haar niet meer, ook al heb ik nog steeds hele sterke gevoelens voor haar ...

Niet denken voor haar. En als zij al van alles gaat zoeken achter een simpele 'hey' dan moet je er ook helemaal geen contact mee willen hebben Kump goed!

quote:

Op dinsdag 13 januari 2015 13:57 schreef MegaKonijn het volgende:

[..]

Niet denken voor haar. En als zij al van alles gaat zoeken achter een simpele 'hey' dan moet je er ook helemaal geen contact mee willen hebben Kump goed!

Thanks, babe. Ik hou je op de hoogte.

Ik mis mn ex....

Gelukkig heb ik nog bier

Voor de jongens: hebben jullie dat ook, dat wanneer jullie liefdesverdriet hebben en geen reet van vrouwen willen, dat je dan ineens woest aantrekkelijk bent? Flikker op, ben jullie even zat. Had je maar moeten komen toen ik nog happy single was ...

quote:

Op donderdag 15 januari 2015 01:17 schreef Gary_Oak het volgende:
Voor de jongens: hebben jullie dat ook, dat wanneer jullie liefdesverdriet hebben en geen reet van vrouwen willen, dat je dan ineens woest aantrekkelijk bent? Flikker op, ben jullie even zat. Had je maar moeten komen toen ik nog happy single was ...

Dit dus, al is het wel even fijn voor afleiding maar het lijkt (!) alsof niets en niemand knapper/leuker/mooier is dan je ex.

quote:

Op donderdag 15 januari 2015 01:17 schreef Gary_Oak het volgende:
Voor de jongens: hebben jullie dat ook, dat wanneer jullie liefdesverdriet hebben en geen reet van vrouwen willen, dat je dan ineens woest aantrekkelijk bent? Flikker op, ben jullie even zat. Had je maar moeten komen toen ik nog happy single was ...

Nee, totaal niet herkenbaar.

Vandaag zouden we 1 jaar en 11 maanden hebben. Ze stuurde me een smsje met de tekst: Ik hoop dat ja vandaag nog aan me denkt, ik wel aan jou xx

quote:

Op donderdag 15 januari 2015 14:20 schreef Amplifier het volgende:
Vandaag zouden we 1 jaar en 11 maanden hebben. Ze stuurde me een smsje met de tekst: Ik hoop dat ja vandaag nog aan me denkt, ik wel aan jou xx

Sorry dat ik het zeg, maar wat een kutwijf

quote:

Op donderdag 15 januari 2015 16:54 schreef MegaKonijn het volgende:

[..]

Sorry dat ik het zeg, maar wat een kutwijf

Ik heb het ook genegeerd..

quote:

Op donderdag 15 januari 2015 17:05 schreef Gray het volgende:

[..]

Voor elke mooie dame is er wel een vent die erop is uitgekeken. Wees die guy.

En het ligt ook aan de ex.

Thnx!

Gelukkig is er alweer bier..

quote:

Op donderdag 15 januari 2015 21:25 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Ik heb het ook genegeerd..

Goed zo. Kwam er misschien nogal lomp uit, maar vond het gewoon echt best wel lullig, vandaar.

quote:

Op donderdag 15 januari 2015 23:01 schreef MegaKonijn het volgende:

[..]

Goed zo. Kwam er misschien nogal lomp uit, maar vond het gewoon echt best wel lullig, vandaar.

Vind ik ook. Er voor de tweede keer er met een ander vandoor gaan maar toch nog met me bezig zijn. Dacht het niet... Al wil mijn hart het eel..

quote:

Op donderdag 15 januari 2015 12:35 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Dit dus, al is het wel even fijn voor afleiding maar het lijkt (!) alsof niets en niemand knapper/leuker/mooier is dan je ex.

Inderdaad. Zo'n wijf valt me nu lastig dat ik haar niet genoeg aandacht geef. Flikker een eind op, was in de eerste plaats überhaupt niet in je geïnteresseerd, alleen dat je je groepsopdracht af had. Wat is dit toch, zo typisch voor mij altijd.

En ik kwam 'haar' vandaag tegen. Ze liep om het hoekje mij tegemoet gelopen. Wij allebei geschrokken even oogcontact. Een 'hoi' zat op mijn tong, maar ze liep gauw door. Dit soort kleine hartbreukjes maken mij echt snel geïrriteerd door debiele wijven als het voorgaande beschreven meisje.

quote:

Op donderdag 15 januari 2015 23:11 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Vind ik ook. Er voor de tweede keer er met een ander vandoor gaan maar toch nog met me bezig zijn. Dacht het niet... Al wil mijn hart het eel..

Waarom heb jij haar nou nog niet geblokkeerd? Recht je rug nou es gast.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2015 14:49 schreef Inaithnir het volgende:

[..]

Waarom heb jij haar nou nog niet geblokkeerd? Recht je rug nou es gast.

Heb ik ook al, alleen bij de Nokia Lumia heb je een aparte mailbox voor geblokkeerde contacten ___!

quote:

Op vrijdag 16 januari 2015 17:46 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Heb ik ook al, alleen bij de Nokia Lumia heb je een aparte mailbox voor geblokkeerde contacten ___!

Nou, dan open je die niet, of je kan vast wel ergens instellen dat die mailbox gewoon niet bestaat of whatever.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2015 18:13 schreef Inaithnir het volgende:

[..]

Nou, dan open je die niet, of je kan vast wel ergens instellen dat die mailbox gewoon niet bestaat of whatever.

Ik kan hem niet verwijderen.. Maargoed, het is nu gestopt gelukkig.

Saaie vrijdagavond..... dus bier!

quote:

Op vrijdag 16 januari 2015 21:09 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Ik kan hem niet verwijderen.. Maargoed, het is nu gestopt gelukkig.

Saaie vrijdagavond..... dus bier!

Alcoholistentopic kun je vast wel elders vinden. Sorry, maar dat je leven bestaat uit je ex (toen 15 jarige vriendin) óf bier is echt triest.

Get a life.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2015 21:58 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Alcoholistentopic kun je vast wel elders vinden. Sorry, maar dat je leven bestaat uit je ex (toen 15 jarige vriendin) óf bier is echt triest.

Get a life.

Moet dit nou zo hard

Wat anders te doen?

quote:

Op vrijdag 16 januari 2015 22:39 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Moet dit nou zo hard

Wat anders te doen?

Ja.

Zet je tanden ergens in. Studie, werk, hobby. En anders, ga de deur uit. Van alleen thuis zijn ga je niet blij worden.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2015 22:41 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Ja.

Zet je tanden ergens in. Studie, werk, hobby. En anders, ga de deur uit. Van alleen thuis zijn ga je niet blij worden.

Klopt. Werk heb ik de hele week, morgen weer. Hobby's zijn voetbal (winterstop) en vuurwerk (einde van het jaar). Mijn vrienden zijn er niet

quote:

Op vrijdag 16 januari 2015 22:44 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Klopt. Werk heb ik de hele week, morgen weer. Hobby's zijn voetbal (winterstop) en vuurwerk (einde van het jaar). Mijn vrienden zijn er niet

Kortom, je hebt geen hobby's en geen vrienden, en bent mentaal nog ergens tussen de 12 en 15. Zoek een hobby en ga alleen stappen. Zo maak je vrienden. En je komt mensen tegen die (geestelijk) nuchter genoeg zijn om je te zeggen waar het op staat.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2015 22:47 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Kortom, je hebt geen hobby's en geen vrienden, en bent mentaal nog ergens tussen de 12 en 15. Zoek een hobby en ga alleen stappen. Zo maak je vrienden. En je komt mensen tegen die (geestelijk) nuchter genoeg zijn om je te zeggen waar het op staat.

Dat is ook waar, alleen dat duurt nog 3 weken voordat dat kan. Ik moet morgen namelijk werken 4:45-20:00, nog 3 keer dan ben ik er vanaf

Vanavond lekker stappen!

Don't follow, don't follow, don't love me .....Martin Garrix lekker nummertjre

quote:

Op zondag 18 januari 2015 10:27 schreef Gray het volgende:

[..]

De keiharde waarheid.

Erkenning

quote:

Op zondag 18 januari 2015 15:21 schreef Gray het volgende:

[..]

Dat heb jij toch helemaal niet nodig?

Oh ja, even vergeten

Ik was afgelopen week bij de bemiddeling. Oh God, ik voel me net in zo'n scheiding verwikkeld weet je wel, zo waar de ander voor geen meter meewerkt, zelfs tegenwerkt. Alleen, bij een scheiding had ik nog wat concreter recht in handen.

Ik dacht altijd dat mannen (ik gooi niet graag op hoopjes, maar merkte het dus minder bij ex-vriendinnen dan bij mannelijke partners) niet wilden officieel samenwonen en/of trouwen omdat ze zich te beklemd voelden zonder dat dat nodig is.

Sinds ik die partner had die er met mijn hebben en houden vandoor ging, ben ik er zelf radicaler in. Aangezien ik daar al een tijdje woonde, het merendeel van het interieur en meubels had betaald, ook rennovatie en schilderwerken had gedaan terwijl hij zogezegd voor zijn werk in het buitenland zat, vond ik na een aantal maanden dat we ons als samenwonend konden registreren. Eigenlijk vooral fiscaal was dat voordeliger. Ik hield van hem, hij van mij en we woonden al maanden samen, dus ik wou niet zoiets van liefde zwart op wit. En als nog, ik was 24 en hij 28, zo gek is officieel samenwonen ook niet dan.
Hij zocht steeds uitvluchten om het te bespreken en te regelen. Daarna werd hij steeds kregeliger als ik erom vroeg. En toen ontdekte ik dat hij loog over zijn werk; hij was eigenlijk werkloos en zat vrijwillig op het partijbureau. Als hij opgeroepen werd voor werk, ging hij zo vuil mogelijk er heen, zodat hij zich vrijwillig zou kunnen blijven inzetten voor de partij. En als werkloze kon hij een hap van zijn uitkering verliezen bij samenwoonst. En ik was dan nog begripvol voor zijn "engagement", maar misschien was het niet slecht om een tijdje écht werk te hebben. Hij was informaticus, en geen eens zo'n slechte, dus jobs zat. Dat ging zijn petje te boven en werd vreselijk agressief.
Daar ik er niet officieel woonde, kon hij ermee wegkomen me hardhandig buiten te gooien en een nieuw slot op de deur te steken. En vooral walgelijk hoe gemeenschappelijke vrienden -zowel mannen als vrouwen- mij niet konden opvangen, maar hem wel konden steunen.

Da's al zo lang geleden, maar ik denk geen twee maar twintig keer na. Het is zo'n beetje alles of niets geworden door mijn ervaringen. Uiteraard zeg ik niet van dag één dat ik wil trouwen en kom op met die contracten waarin we alles beschrijven van wie is wat
Eigenlijk integendeel. Het is zo'n monsterstap geworden en ik ben zo verknocht aan mijn zelfstandigheid en persoonlijke ruimte. Ik kan dan ook niet bij de mammie en de pappie terecht als ik mijn woonst en werk zou verliezen. Heel moeilijk om dat te delen dus.

Het is ook de reden waarom ik nog niet met mijn ex wou samenwonen, ookal was dat véél voordeliger geweest. Dus ik sliep dan op de zetel bij mijn zus, waar mijn moeder rondhing, en als dat me te veel werd kon ik wel bij hem terecht als het echt moest. Hetzelfde betreffende werk. Ik zou geheel onafhankelijk wat zoeken, maar als er in deze tijden van crisis niets uit de bus zou komen, kon ik mijn werk voor hem wel voortzetten. Zelfs als we ooit uit elkaar zouden gaan, dat was altijd de afspraak geweest, want hij besefte naar eigen zeggen dat hij me in ongunstige papieren stak door me terug naar België te brengen. Ook zou hij me helpen terug te keren naar Zweden ookal zou dat een lange afstandsrelatie betekenen en eventueel spaak lopen daaruit. Dat laatste herhaalde hij zelfs nog toen hij me dumpte. Hij bood aan me een vliegtuig ticket terug te betalen, maar het voelde zo vreemd; alsof hij me aanbood uit zijn leven te verdwijnen.

Enfin na een periode van ongeveer twee maand stilte, pogingen gedaan om de zakelijke kant te bespreken en netjes af te handelen, nog steeds geen gehoor.
Aanvankelijk was ik misschien te vriendelijk in mijn vraagstelling. Ik wou gewoon niet zeiken en het met een positieve noot aanpakken. De laatste zendingen waren uitdrukkelijk en kordaat. Geen gehoor.

Hij doet zelfs zo van die dingen als mensen die hij niet eens kent blokkeren, facebookkennissen van me die ooit een foto van ons tweetjes liketen. Collegae uit Zweden van facebook gooien, terwijl die mensen hem niets hebben misdaan, integendeel, ze hielpen hem op't werk met kleine dingetjes die hij niet zelf kon, zoals een gevallen pen oprapen, de printer bedienen, zijn lunch in de microgolfoven zetten en de tafel vrijmaken en dekken voor hem.

Oké, dus ik en de bemiddelaar spreken af om nog een laatste niet gerechterlijke contactpoging te ondernemen, waarin we dus aansturen op een afhandelende ontmoeting in het bijzijn van de derde neutrale bemiddelaar. Diens gegevens erbij zodat mijn ex ook contact kan opnemen met die bemiddelaar, etc.. Alles in klare doch beleefde taal gisterenavond verstuurd.

Deze ochtend krijg ik zo meldingen van facebook, waaruit blijkt dat hij onze afscheidsdrink met de collegae in Zweden probeert te "besmeuren", foto's van anderen waarop we beiden staan probeert te rapporteren als spam.

Ik heb inmiddels met mijn huisarts besproken om in therapie te gaan, en ik ben ook niet beschaamd. Ik heb dan wel werk en een dak boven mijn hoofd, godzijdank, maar dit is absoluut niet het leven waarvoor ik me wilde engageren toen ik op het vliegtuig naar België stapte. Mijn werk valt zwaarder en minder betaald uit dan aanvankelijk verwacht. Door de onregelmatige uren, kan ik geen avondlessen volgen of geen andere leuke extraatjes permitteren die het draaglijker zouden maken.

Het teleurstellende plaatje van twee mensen die misschien niet waren voorbestemd, blijkt een steeds bigger uitgevallen picture waarvan de stijl me absoluut niet aanstaat. Het is geen schande om het daar lastig mee te hebben en hulp te zoeken. Al stel ik me serieuze vragen of hij het niet nog meer nodig heeft om met iemand te gaan praten. Hij heeft het duidelijk veel moeilijker met een aantal zaken dan ik me dunkt. Als ik op 'n foto of wat anders van hem bots, heb ik zo wel een gevoel van "wat jammer dat het zo moest aflopen, want we hadden het best wel fijn" maar niet van dat het zo'n extreme gevoelens oproept dat alles eraan en er omheen kapot moet en naar de vergeetput verbannen moet worden.

Het is misschien een kromme vergelijking, maar je hebt zo van die mensen wiens partner terminale kanker heeft en die blijven er dan onvoorwaardelijk voor zorgen tot de laatste snik. En dan krijgen die na het overlijden op de koop toe van intens verdriet en gemis, te maken met de schoonfamilie die vervelend gaat doen, bv over de erfenis enzo... Zo'n soortgelijk gevoel heb ik soms.

Mijn post is alweer heel wat langer geworden dan aanvankelijk bedoeld was
Het doet toch wel deugd, had even de nood het van me af te schrijven na de afgelopen weken. Pff...

Woestenijhumor: toevallig ook ervaring met een gedeeld pensioen? Kreeg van de week een brief van pensioenfonds over onze 'scheiding' en weet niet wat ik ermee moet..........

quote:

Op maandag 19 januari 2015 17:18 schreef runaway het volgende:
Woestenijhumor: toevallig ook ervaring met een gedeeld pensioen? Kreeg van de week een brief van pensioenfonds over onze 'scheiding' en weet niet wat ik ermee moet..........

Nee geen idee. Ik wist zelfs niet dat je dat kon "delen"... Wat naar zeg. Zie, van zo'n zaken krijg ik dus instant bindingsangst...

Godver, wat hou ik zo veel van haar. Weer een break-down hier.

quote:

Op dinsdag 20 januari 2015 01:22 schreef Gary_Oak het volgende:
Godver, wat hou ik zo veel van haar. Weer een break-down hier.

Even volhouden! Ik merk ook dat ik er steeds makkelijk over ga denken. In het begin was het ook huilen schreeuwen onmacht.. Maar nu begin ik steeds positiever te denken.

Een tip die ik op FOK! heb gezien: Ik heb het boek RET-jezelf gekocht. Heeft mij geholpen..

Ik merk dat ik het vooral heel lastig vind om me volledig open te stellen voor de nieuwe leuke meneer die langs is gekomen.
Hoe doen jullie dat?

quote:

Op dinsdag 20 januari 2015 12:22 schreef runaway het volgende:
Ik merk dat ik het vooral heel lastig vind om me volledig open te stellen voor de nieuwe leuke meneer die langs is gekomen.
Hoe doen jullie dat?

Dat gaat bij mij wel makkelijker, alleen ik zoek nu overal wat achter..

quote:

Op dinsdag 20 januari 2015 13:01 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Dat gaat bij mij wel makkelijker, alleen ik zoek nu overal wat achter..

Uhhh spreek je jezelf nu niet tegen? Open stellen = vertrouwen........

quote:

Op dinsdag 20 januari 2015 13:11 schreef runaway het volgende:

[..]

Uhhh spreek je jezelf nu niet tegen? Open stellen = vertrouwen........

Ik interpreteerde open stellen als: praten, luisteren, veel over jezelf vertellen waarbij je de ander niet persé hoeft te vertrouwen.

Vannacht wel over haar gedroomd. Het was een heel goed gesprek tussen ons...

quote:

Op woensdag 21 januari 2015 09:59 schreef Amplifier het volgende:
Vannacht wel over haar gedroomd. Het was een heel goed gesprek tussen ons...

Ik droomde een tijdje geleden dat ik met m'n ex gezoend had, wat een hel zeg. Damn feelings.

quote:

Op donderdag 22 januari 2015 17:01 schreef K44S het volgende:

[..]

Ik droomde een tijdje geleden dat ik met m'n ex gezoend had, wat een hel zeg. Damn feelings.

Af en toe kom ik mijn ex ook tegen in mijn dromen, voornamelijk zijn ouders. Uiteindelijk gaat hij altijd dood

Nieuwe meneer is inmiddels al een volle maand in mijn leven, en ik ben echt ontzettend blij met hem. Vertrouwen is er, en de fysieke aantrekkingskracht is enorm. Deze hoop ik tijdje te houden

quote:

Op donderdag 22 januari 2015 17:19 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Af en toe kom ik mijn ex ook tegen in mijn dromen, voornamelijk zijn ouders. Uiteindelijk gaat hij altijd dood

Nieuwe meneer is inmiddels al een volle maand in mijn leven, en ik ben echt ontzettend blij met hem. Vertrouwen is er, en de fysieke aantrekkingskracht is enorm. Deze hoop ik tijdje te houden

Fijn gevoel lijkt me. Ik ben er naar mijn idee nog niet helemaal aan toe om aan een nieuwe relatie te beginnen , maar flirt wel fijn door .

quote:

Op donderdag 22 januari 2015 17:23 schreef K44S het volgende:

[..]

Fijn gevoel lijkt me. Ik ben er naar mijn idee nog niet helemaal aan toe om aan een nieuwe relatie te beginnen , maar flirt wel fijn door .

Ja, absoluut. Ik heb een tijdje met een andere jongen gedate, maar dat liep stuk toen hij terug ging naar Australië. Veel van zijn levensinstelling geleerd, en vlak daarna kwam ik de huidige tegen. En het is echt de man van mijn dromen.

Ben ervan overtuigd dat je leven al voor je is uitgestippeld, en dat je van alles kunt leren. Af en toe denk ik nog wel eens aan mijn ex, maar het voelt onwerkelijk om te geloven dat ik ooit zoveel om hem heb gegeven, nu ik weet waar de fouten lagen.

Nu loop, zit, en lig ik op een roze wolkje.

En flirten is natuurlijk ontzettend leuk, en goed voor je zelfvertrouwen. Keep up the good work!

quote:

Op donderdag 22 januari 2015 17:34 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Ja, absoluut. Ik heb een tijdje met een andere jongen gedate, maar dat liep stuk toen hij terug ging naar Australië. Veel van zijn levensinstelling geleerd, en vlak daarna kwam ik de huidige tegen. En het is echt de man van mijn dromen.

Ben ervan overtuigd dat je leven al voor je is uitgestippeld, en dat je van alles kunt leren. Af en toe denk ik nog wel eens aan mijn ex, maar het voelt onwerkelijk om te geloven dat ik ooit zoveel om hem heb gegeven, nu ik weet waar de fouten lagen.

Nu loop, zit, en lig ik op een roze wolkje.

En flirten is natuurlijk ontzettend leuk, en goed voor je zelfvertrouwen. Keep up the good work!

Waauw hou vol! Heb bewondering voor je

quote:

Op donderdag 22 januari 2015 17:34 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Ja, absoluut. Ik heb een tijdje met een andere jongen gedate, maar dat liep stuk toen hij terug ging naar Australië. Veel van zijn levensinstelling geleerd, en vlak daarna kwam ik de huidige tegen. En het is echt de man van mijn dromen.

Ben ervan overtuigd dat je leven al voor je is uitgestippeld, en dat je van alles kunt leren. Af en toe denk ik nog wel eens aan mijn ex, maar het voelt onwerkelijk om te geloven dat ik ooit zoveel om hem heb gegeven, nu ik weet waar de fouten lagen.

Nu loop, zit, en lig ik op een roze wolkje.

En flirten is natuurlijk ontzettend leuk, en goed voor je zelfvertrouwen. Keep up the good work!

Dan kan ik hierbij er op vertrouwen dat je geen ik-ben-zo-zielig-topic zal aanmaken binnenkort

quote:

Op donderdag 22 januari 2015 17:37 schreef K44S het volgende:

[..]

Dan kan ik hierbij er op vertrouwen dat je geen ik-ben-zo-zielig-topic zal aanmaken binnenkort

Nouja, kans is aanwezig dat een van mijn ouders (of allebei) zich wellicht binnenkort hier komt melden

Dus dat doet wel beetje zeer, maar zal ik hopelijk geen topic over hoeven maken.

quote:

Op donderdag 22 januari 2015 17:58 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Nouja, kans is aanwezig dat een van mijn ouders (of allebei) zich wellicht binnenkort hier komt melden

Dus dat doet wel beetje zeer, maar zal ik hopelijk geen topic over hoeven maken.

Meeste mensen die er al een topic over maken, weten 9/10 keer al wat ze moeten doen. Alleen willen ze anders lezen/horen.

Ik ken het,dat dan weer wel.

quote:

Op donderdag 22 januari 2015 17:59 schreef K44S het volgende:

[..]

Meeste mensen die er al een topic over maken, weten 9/10 keer al wat ze moeten doen. Alleen willen ze anders lezen/horen.

Ik ken het,dat dan weer wel.

Klopt. Ik heb in het verleden ook wel topics aangemaakt waarvoor ik me nu wel voor m'n kop kan slaan, maar ach. Was 15 toen ik hier begon geloof ik

Tijd heelt alle wonden. Alleen is het maar net hoe je je wonden zelf verzorgd. Als je een grote jaap niet hecht, dan wordt het een lelijk litteken.

quote:

Op donderdag 22 januari 2015 17:36 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Waauw hou vol! Heb bewondering voor je

Je wil niet weten hoe stom ik ben geweest hoor. Net als jij ben ik na een korte break up weer teruggegaan naar mijn ex, met alle gevolgen van dien. Op dat moment was ik emotioneel echt afhankelijk van hem, en wilde ik gewoon niet zonder, ook al was het mijn beslissing. Pas na de derde break up was het écht definitief. En zelfs toen was het auwie.

Zijn in juli uit elkaar gegaan, vlak na een behoorlijke heftige operatie. Toen ik lag te herstellen heb ik niet eens een kaartje van hem gekregen, ook al was het toen 'aan'. Dat was echt de druppel.

En elke keer denk je dat je er klaar mee bent. Maar dan loop je ergens, in een stad, ver weg van huis, en zie je iets heel kleins, wat je terugbrengt naar die ene dag, waar je met hem/haar zo'n leuke tijd had. Soms dan doet dat echt zeer, maar op een bepaald moment moet je even lachen, of schudt je met je hoofd. Dan heb je het een plekje gegeven.

Dat duurt echt lang. Zeker als je al een poos samen bent geweest en veel hebt mogen delen. Dus zet voor jezelf langzaam alles op een rijtje. Wat zou je anders gedaan willen hebben? Wat heeft zij jou geleerd? Wat zou je hetzelfde doen? En leef! Verdorie! Het leven is zo kort. Weken vliegen voorbij. Ga leuke dingen doen, en volg je hart.

Op een dag kom je iemand anders tegen, en of je er dan klaar voor bent of niet, je kunt opnieuw beginnen. En genieten. Dus ga lekker stappen, doe dat extra rondje hardlopen, ga naar de nieuwjaarsborrel. Het leven lacht je toe. En je ex, die kan de tering krijgen.

quote:

Op donderdag 22 januari 2015 18:09 schreef Brannagh het volgende:

Op een dag kom je iemand anders tegen, en of je er dan klaar voor bent of niet, je kunt opnieuw beginnen. En genieten. Dus ga lekker stappen, doe dat extra rondje hardlopen, ga naar de nieuwjaarsborrel. Het leven lacht je toe. En je ex, die kan de tering krijgen.

Ik moest lachen om je afsluiter

quote:

Op donderdag 22 januari 2015 18:15 schreef runaway het volgende:

[..]

Ik moest lachen om je afsluiter

Dankje, dankje

quote:

Op donderdag 22 januari 2015 18:02 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Klopt. Ik heb in het verleden ook wel topics aangemaakt waarvoor ik me nu wel voor m'n kop kan slaan, maar ach. Was 15 toen ik hier begon geloof ik

Tijd heelt alle wonden. Alleen is het maar net hoe je je wonden zelf verzorgd. Als je een grote jaap niet hecht, dan wordt het een lelijk litteken.

Die grote jaap heb ik zelf veroorzaakt.
Al ben ik er van overtuigd dat als ze later in m'n leven zou zijn langs gekomen. Veel dingen anders zou zijn geweest.

Maar ach, al die alsjes..

quote:

Op donderdag 22 januari 2015 18:27 schreef K44S het volgende:

[..]

Die grote jaap heb ik zelf veroorzaakt.
Al ben ik er van overtuigd dat als ze later in m'n leven zou zijn langs gekomen. Veel dingen anders zou zijn geweest.

Maar ach, al die alsjes..

Je hebt er geen kaas van gegeten he

Nja, ik ben er echt heilig van overtuigd dat je eigenlijk geen invloed hebt op wat er gaat gebeuren in je leven, misschien dat je er zelf ook wat meer rust mee krijgt als je dat gevoel ook hebt.

Jammer dat ze inderdaad niet later in je leven langs kan komen, maar wie weet wie je nog wel tegenkomt!

[ Bericht 17% gewijzigd door Brannagh op 22-01-2015 18:40:44 ]

quote:

Op donderdag 22 januari 2015 18:30 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Je hebt er geen kaas van gegeten he

Nja, ik ben er echt heilig van overtuigd dat je eigenlijk geen invloed hebt op wat er gaat gebeuren in je leven, misschien dat je er zelf ook wat meer rust mee krijgt als je dat gevoel ook hebt.

Jammer dat ze inderdaad niet later in je leven langs kan komen, maar wie weet wie je nog wel tegenkomt!

Ghehe.
Ach ja, ze is nu gelukkig met iemand anders Beter dat, dan ongelukkig met mij ( hoe clichè ).

Ik ben er laatst achter gekomen, dat mijn "probleem" het vertrouwen is.... om het een relatie aan te houden ivm het uitmaken of dat het uit wordt gemaakt.

Want dat uitmaken of dat het wordt gedaan, was in mijn geval een regelrechte hel.
Heb een "relatie" van 4/5 maanden gehad en dus erg kort, maar het achtervolgt me na 2 jaar nog steeds

Heeft iemand hier ooit zelf een relatie verbroken en direct overgesprongen op de ander?

quote:

Op vrijdag 23 januari 2015 21:08 schreef sitting_elfling het volgende:
Heeft iemand hier ooit zelf een relatie verbroken en direct overgesprongen op de ander?

Mijn ex 2x _______!