De kunst van het loslaten van je ex #236 Don't get even, get better!

quote:

Op vrijdag 28 november 2014 22:21 schreef Woestenijhumor het volgende:
... maar op eigen benen staan (hoe cynisch ) is voor niémand een pad dat over rozen gaat. Alles heeft zijn prijs, en zeker de prijs van de vrijheid en zelfstandigheid kan hoog oplopen.

Helemaal waar. Ik had niet verwacht dat iets dergelijks mij zou overkomen, maar moet er toch aan geloven. Maar ik probeer het vooral positief in te zien. Een half jaartje sparen, buffer terugkrijgen en weer lekker alleen verder. Gelukkig begrijpt mijn omgeving deze beslissing wel.

En inmiddels is het bijna zover. Morgen ga ik afscheid nemen van mijn ex-schoonouders, zondag is het de beurt aan mijn ex en de kat. Ik voorspel geen fijne zondag....

Fijn, dat kan er ook nog wel bij.

Gister uitslag gehad van mijn echo en buikfoto, ik heb al 3 jaar last van mijn buik. Blijkt dat ik een nieraandoening heb(upj stenose) en dat ik waarschijnlijk geopereerd moet worden. De tijd om te revalideren is ongeveer 2 tot 3 maanden.

Voelde me net weer beter en had er net allemaal weer zin in, en nu dit. Het zit me helaas de laatste maanden een beetje tegen.

Dat revalideren dat wordt ook nog wat, ouders wonen 45km bij me vandaan, geen echte vriendinnen/vrienden die dan constant voor me kunnen zorgen. Dat wordt dus nog ff flink oren krabben hoe ik dat ga oplossen.

Enigste voordeel is dat ik mijn ex dan niet kan tegenkomen

Mijn vriendin heeft zeven weken geleden een einde gemaakt aan onze relatie van bijna twee jaar en ik ben er nog steeds kapot van. Ik ben zelf 20 en mijn ex is 19. We hadden het altijd gezellig, deden veel leuke dingen en konden het heel goed met elkaar vinden. De ene week toonde ze nog heel veel liefde en had ze het over een citytrip naar Parijs. Een week later verteld ze huilend dat ze me houdt, dat ik geweldig ben maar dat het gevoel weg is en dat ze niet nu al voor de rest van haar leven met iemand wil zijn. Ik heb een hele goede band met haar ouders en zij snappen er ook niks van. Niemand heeft het zien aankomen.

Ik kan het nog steeds niet begrijpen, we hadden nauwelijks ruzie en konden overal over praten. Ik snap niet waarom ze deze gevoelens niet eerder met mij heeft gedeeld. Ik mis haar verschrikkelijk en hoop elke dag dat ze het contact weer met mij opzoekt. Ik heb vandaag zelf contact met haar opgezocht en vroeg of ze met mij wilde praten om mij wat meer duidelijkheid te geven. Ze zei dat ze nog steeds zeker was over het beslissing maar wel wil praten volgend weekend. Dan maar hopen op wat meer duidelijkheid.

quote:

Op zaterdag 29 november 2014 17:57 schreef D190 het volgende:
Fijn, dat kan er ook nog wel bij.

Gister uitslag gehad van mijn echo en buikfoto, ik heb al 3 jaar last van mijn buik. Blijkt dat ik een nieraandoening heb(upj stenose) en dat ik waarschijnlijk geopereerd moet worden. De tijd om te revalideren is ongeveer 2 tot 3 maanden.

Voelde me net weer beter en had er net allemaal weer zin in, en nu dit. Het zit me helaas de laatste maanden een beetje tegen.

Dat revalideren dat wordt ook nog wat, ouders wonen 45km bij me vandaan, geen echte vriendinnen/vrienden die dan constant voor me kunnen zorgen. Dat wordt dus nog ff flink oren krabben hoe ik dat ga oplossen.

Enigste voordeel is dat ik mijn ex dan niet kan tegenkomen

Wat naar allemaal dit. Ik hoop dat er een oplossing uit de bus komt voor je...

quote:

Op zondag 30 november 2014 20:00 schreef Kelv1n het volgende:
Mijn vriendin heeft zeven weken geleden een einde gemaakt aan onze relatie van bijna twee jaar en ik ben er nog steeds kapot van. Ik ben zelf 20 en mijn ex is 19. We hadden het altijd gezellig, deden veel leuke dingen en konden het heel goed met elkaar vinden. De ene week toonde ze nog heel veel liefde en had ze het over een citytrip naar Parijs. Een week later verteld ze huilend dat ze me houdt, dat ik geweldig ben maar dat het gevoel weg is en dat ze niet nu al voor de rest van haar leven met iemand wil zijn. Ik heb een hele goede band met haar ouders en zij snappen er ook niks van. Niemand heeft het zien aankomen.

Ik kan het nog steeds niet begrijpen, we hadden nauwelijks ruzie en konden overal over praten. Ik snap niet waarom ze deze gevoelens niet eerder met mij heeft gedeeld. Ik mis haar verschrikkelijk en hoop elke dag dat ze het contact weer met mij opzoekt. Ik heb vandaag zelf contact met haar opgezocht en vroeg of ze met mij wilde praten om mij wat meer duidelijkheid te geven. Ze zei dat ze nog steeds zeker was over het beslissing maar wel wil praten volgend weekend. Dan maar hopen op wat meer duidelijkheid.

Zo vreemd is dat niet hoor. Bij mij is het nu ruim vier maanden geleden en ik had vandaag ook een kapotte dag. Eigenlijk is de hele week al weer wat minder...

Het loslaten is nu echt begonnen. Vandaag heb ik de laatste spullen naar mijn ouders gebracht. Daarna hebben we nog even samen gegeten en hebben we afscheid genomen.

De afgelopen maand hebben we er niet echt bij stilgestaan dat deze dag zou komen. Het afscheid kwam dan ook rauw op ons dak en de emoties waren groot. Niet zo gek natuurlijk.

Op dit moment voel ik me vooral erg somber. Ik weet dat onze keus om uit elkaar te gaan juist is, dat tijdelijke (met de nadruk op tijdelijke) inwoning bij mijn ouders even beter is voor mij en dat het allemaal wel weer goedkomt met ons beiden.

Maar op dit moment voel ik me vooral leeg en alleen...ik ga maar even mijn roes uitslapen, hoe moeilijk dat ook zal zijn....

quote:

Op maandag 1 december 2014 00:21 schreef Flylib het volgende:
Het loslaten is nu echt begonnen. Vandaag heb ik de laatste spullen naar mijn ouders gebracht. Daarna hebben we nog even samen gegeten en hebben we afscheid genomen.

Dit doet me een beetje denken aan dit liedje;

Die clip is overigens in Stockholm opgenomen, en ze hebben die met opzet in grijs gedaan, zodat het lijkt alsof het in New York is.
Maar sterkte alvast maat!

Ik heb zo'n rotte week. Ik weet niet waarom, maar het lijkt alsof het net uit is. Ik moest veel huilen. Het is waarschijnlijk omdat er een hoop dingen steeds hopelozer gaan uitzien hier in België.
Vannacht kon ik niet slapen en bedacht me plots dat het net een jaar geleden was dat ik vertrok en mijn "allermooiste mooitje" tegen kwam. Men had mij verteld van de enige andere Belg in de stad en dat ik er maar eens mee moest socializen. Nah, na dertig jaar sloppen en gedoe met "domme Belgen", wou ik er geen meer zien, hoor. En daar kwam zo'n knap meneertje aangereden. Uiteraard zag ik eerst die kolos van een electrisch aangedreven rolwagen, maar na een seconde keek ik in mooie, grote groene ogen, zag ik leuke sproetjes en een goede kledingsmaak. Bovendien leek het nog eens verstand en humor te hebben ook...
Ik mis hem zo...

quote:

Op zondag 30 november 2014 20:00 schreef Kelv1n het volgende:
Mijn vriendin heeft zeven weken geleden een einde gemaakt aan onze relatie van bijna twee jaar en ik ben er nog steeds kapot van. Ik ben zelf 20 en mijn ex is 19. We hadden het altijd gezellig, deden veel leuke dingen en konden het heel goed met elkaar vinden. De ene week toonde ze nog heel veel liefde en had ze het over een citytrip naar Parijs. Een week later verteld ze huilend dat ze me houdt, dat ik geweldig ben maar dat het gevoel weg is en dat ze niet nu al voor de rest van haar leven met iemand wil zijn. Ik heb een hele goede band met haar ouders en zij snappen er ook niks van. Niemand heeft het zien aankomen.

Ik kan het nog steeds niet begrijpen, we hadden nauwelijks ruzie en konden overal over praten. Ik snap niet waarom ze deze gevoelens niet eerder met mij heeft gedeeld. Ik mis haar verschrikkelijk en hoop elke dag dat ze het contact weer met mij opzoekt. Ik heb vandaag zelf contact met haar opgezocht en vroeg of ze met mij wilde praten om mij wat meer duidelijkheid te geven. Ze zei dat ze nog steeds zeker was over het beslissing maar wel wil praten volgend weekend. Dan maar hopen op wat meer duidelijkheid.

Ha Kelv1n,

Ik heb bijna een jaar geleden exact hetzelfde meegemaakt. We waren alleen 1 jaartje jonger en hadden een relatie van 2,5 jaar. Verder herken ik mij exact in jouw verhaal!

Het is echt verschrikkelijk wat je nu meemaakt, dat weet ik. Ik heb het zelf als een helse pijn ervaren (dat klinkt voor buitenstaanders misschien als bullshit, maar jij begrijpt denk ik wat ik bedoel). Zoals gezegd ben ik nu bijna een jaar verder en het gaat heel goed met me, gelukkig.

Ik wil je dus even laten weten dat het uiteindelijk goed komt! Zo lijkt het nu niet, dat begrijp ik. Het heeft mij heel erg geholpen om mijn ex te blokkeren van WhatsApp, te verwijderen van Facebook en te ontvolgen op twitter. De rest van haar familie heb ik ook van sociale media afgeknikkerd. Het duurde maanden, maar omdat ik niets van haar of haar familie kon zien/horen in de tussentijd, ging het steeds beter.

Het is een tip, kijk maar even of je er wat aan hebt. Veel sterkte! En zie het zo: jij hebt nu alle tijd en mogelijkheden om een awesome persoon te worden -- die niet vast zit en continu moet rekening houden met een vriendin die kennelijk in staat is om je op deze manier te dumpen.

Hmm... Ik heb nu sinds eind augustus geen inhoudelijk contact met mijn ex gehad.
Eind oktober heb ik de rest van onze spullen opgepikt in Zweden. Met onze ex-collegae en kennissen ginds heb ik hem een kaart gestuurd voor zijn verjaardag.

Vorige week heb ik een mailtje gestuurd om te zeggen dat alle spullen nu in België zijn en ook meegedeeld dat ik met mijn rationeel en principieel handelen, niet altijd evenveel erkenning leek te hebben (had ik wel, maar kan soms nogal cynisch uit de hoek komen), en soms over het hoofd zag hoe alles zijn eerste ervaring was. Seksueel deed ik dat wel, maar misschien wat hij bij meningsverschillen meer geraakt, ookal was hij best volwassen en redelijk voor zijn eerste relatie, mijn vel is al wat dikker door eerdere levenservaring, zeker op relationeel gebied. Verder hem ook het beste gewenst en geuit dat ik hoopte dat de tijd en afstand tussen ons hem wat rust heeft gebracht.
Ik sloot dan af met een voorstel om elkaars spullen terug te geven, stelde voor om bij hem thuis of in zijn woonplaats te meeten daarvoor, indien hij zich daarbij beter voelt...

Tot dusver heb ik niets meer van hem gehoord (sinds eind augustus dus) en nu vraag ik me af hoe lang ik nog wacht en of ik al dan niet een derde partij inschakel. Ik ben niet zo'n blokkeertype, dus ik heb er geen idee van of je dat ook op gmail kan, waardoor hij dus mijn e-mail helemaal niet heeft gelezen...

Ik sta open voor jullie kritiek en mening, maar persoonlijk vind ik dat het nu al lang genoeg heeft geduurd en hij zijn verantwoordelijkheid dient op te nemen. Ik wil vriendelijk en respectvol met hem omgaan, maar ik zou die fluwelen handschoentjes stilaan willen uitdoen...

Ik kreeg vandaag een leuk sinterklaascadeau!

Mijn ex heeft veel schulden, waaronder ook een flink bedrag aan mij. Vanaf september is hij weer aan het werk, en is er dus mogelijkheid om mij af te betalen. Vanaf oktober tot nu heb ik geprobeerd contact met haar te krijgen maar kreeg steeds geen reactie. Vervolgens zijn zus maar eens gemaild met wat er aan de hand is, die heeft de bewindvoerder aan het werk gezet en eindelijk is het dan geregeld. Vandaag is het geld gestort en daarmee alles m.b.t. mijn ex afgehandeld. Dank u Sinterklaas!

quote:

Op vrijdag 5 december 2014 13:58 schreef wip_kip het volgende:

[..]

Ha Kelv1n,

Ik heb bijna een jaar geleden exact hetzelfde meegemaakt. We waren alleen 1 jaartje jonger en hadden een relatie van 2,5 jaar. Verder herken ik mij exact in jouw verhaal!

Het is echt verschrikkelijk wat je nu meemaakt, dat weet ik. Ik heb het zelf als een helse pijn ervaren (dat klinkt voor buitenstaanders misschien als bullshit, maar jij begrijpt denk ik wat ik bedoel). Zoals gezegd ben ik nu bijna een jaar verder en het gaat heel goed met me, gelukkig.

Ik wil je dus even laten weten dat het uiteindelijk goed komt! Zo lijkt het nu niet, dat begrijp ik. Het heeft mij heel erg geholpen om mijn ex te blokkeren van WhatsApp, te verwijderen van Facebook en te ontvolgen op twitter. De rest van haar familie heb ik ook van sociale media afgeknikkerd. Het duurde maanden, maar omdat ik niets van haar of haar familie kon zien/horen in de tussentijd, ging het steeds beter.

Het is een tip, kijk maar even of je er wat aan hebt. Veel sterkte! En zie het zo: jij hebt nu alle tijd en mogelijkheden om een awesome persoon te worden -- die niet vast zit en continu moet rekening houden met een vriendin die kennelijk in staat is om je op deze manier te dumpen.

Het is gewoon zo lastig omdat ik gewoon geen reden kan bedenken waarom het over is. Zijn in de afgelopen twee jaar op vier geweldige vakanties geweest en ben alleen maar meer van haar gaan houden en geven. Ik weet dat het overkomt alsof ik onze relatie "verheerlijk" maar dat is niet zo, het was gewoon perfect.

Ik heb haar al overal geblokkeerd om haar naam niet telkens te zien. Alles in mijn lichaam zegt dat ik haar niet moet loslaten en voor haar moet vechten maar mijn verstand zegt dat ik haar daarmee alleen maar verder weg duw.

Ik ben vooral erg teleurgesteld in haar omdat ze niet gewoon open over haar gevoelens heeft gepraat. Daarnaast voel ik me erg in de steek gelaten. Als ik dit had geweten had ik haar liever nooit ontmoet. Hoop dat ik haar zo snel mogelijk vergeet maar denk dat ik nog een lange weg te gaan heb.

Al bijna 2 weken mijn ex niet gezien en gesproken, voelt best wel goed. Ondanks dat ik er vaak nog aan terug denk, en dat het nu best stil en saai is alleen, denk ik wel dat ik een goeie keus heb gemaakt.

Ze heeft me meerdere male gekwetst, soms niet opzettelijk maar wel gekwetst. Zij dacht dat je het weer zomaar opnieuw kon proberen zonder te praten waarom het de eerste keer fout ging. We bleven tegen elkaar praten, als ik een dag niets gezegd had ging zij tegen me praten via watsapp, dan blijf je gevoelens houden en dan gaat het fout.

Zij was er niet, op de dag dat ik haar heel hard nodig had(crematie opa), vanaf dat moment wou ik het zelf al uitmaken. Ik vind dat niet kunnen(dat is persoonlijk) op zo'n dag zorg je dat je er bent voor je vriend, zij vond haar scriptie belangrijker dan met haar vriendje mee te gaan naar een crematie. Vanaf dat moment ging het heel hard berg afwaarts met onze relatie, het bleef me steken dat zij er niet was voor mij, op de dag dat ik haar heel erg nodig had.

Zij is nu weer aan het "rommelen"met haar ex van dik een jaar terug, beetje raar terwijl alles bij mij veel beter en leuker was. Ze is gewoon veelste bang om helemaal alleen te zijn de feestdagen, ze kan niet "alleen" zijn namelijk. Dat ging uit vanwege bijna dezelfde reden. Hij dacht dat zij met een ander gezoend had en dat bleef hem steken. Toen ging hij minder z'n best doen en ging het uit. Zij was al met mij aan het watsappen terwijl ze nog een relatie met hem had. Ik zei op de keren dat ze met hem was"ik laat je wel ff met rust, beetje lullig tegenover je vriend" toen zei ze"ach dat gaat toch uit". En nu gaat ze weer hard hollend terug en hij trapt er nog in ook, hoezo blind en dom. Haar kennende hebben ze toch niet over alle problemen gepraat waardoor het fout ging, want dat deed ze ook nooit met mij, want het moet vanzelf gaan is haar mening.

Al met al ben ik blij dat het helemaal over is, ondanks dat ik het soms nog mis. Het is toch anders om met "nieuwe"meiden intiem te zijn, dat duurt een tijdje voordat ik daaraan gewend ben denk ik.

Over 2 weken uitslag van het ziekenhuis of ik geopereerd moet worden aan m'n nier, haar vader heeft hetzelfde meegemaakt, misschien gaat ze dan eindelijk eens begrijpen dat ik me nooit aanstelde als ik zei dat ik last had van m'n buik. Ik heb nog bijna dagelijks contact met haar nicht, Ik heb haar nicht gevraagd om niets tegen mij te zeggen over haar nicht. Ik weet dat ik wel dat er af en toe over mij gepraat zal worden tussen mijn ex en haar nicht, maar dat maakt mij niet uit, dat zegt meer over mijn ex dan over mij. Ik wil niets meer van haar horen of weten

Ja, ik heb ook dingen fout gedaan. Maar sommige waren voor mijn gevoel reactie's op haar gedrag, en omdat ik simpel weg nooit snel boos wordt op mensen. Ik zie nu in dat ik veel eerder afscheid van haar had moeten nemen, gelijk toen het uit was had ik moeten zeggen dat ik geen contact meer met haar wou. Dan had zij een ongelofelijk kut gevoel gehad. Maarja, liefde maakt blind en soms hou je nog teveel van iemand.

Goed, ondanks dat mijn relatie van een kleine 2 jaar geleden niet langer dan 3/4 maanden duurde.Waren ze toch erg intens (vond ik tenminste).

Zij heeft inmiddels al bijna halfjaar een nieuwe vriend, en toch... toch droomde ik over haar vanacht.
Een droom dat ik haar vroeg hoe het met dr vriend ging, en dat was in de droom uit. Zelfs gezoend in de droom .

Ik word er beetje moe van, continue er mee geconfronteerd te worden, het lijkt wel alsof iets in mij het blijkbaar nog steeds niet verwerkt heeft.
Ik weet ook niet of seks hebben met een andere dame... haar zal doen vergeten.

Tot zo verre mijn gedachten gangen. En nu ben ik dat kwijt

quote:

Op vrijdag 12 december 2014 17:23 schreef Gray het volgende:

[..]

Na twee jaar nog niet met een ander geweest? Juist omdat je nog niet over je ex was, of anders?

Zelfs sinds mei met twee meiden geweest, zonder enige moeite te doen. Het hielp. Een derde afgeketst vorige week, onder het mom van 'don't shit where you eat', again.

Klinkt misschien vreemd, maar nog niet aan toe/klaar voor.

Nu juist wel... maar die droom was eng realistisch.

quote:

Op vrijdag 12 december 2014 17:23 schreef Gray het volgende:

[..]

Na twee jaar nog niet met een ander geweest? Juist omdat je nog niet over je ex was, of anders?

Zelfs sinds mei met twee meiden geweest, zonder enige moeite te doen. Het hielp. Een derde afgeketst vorige week, onder het mom van 'don't shit where you eat', again.

Ik denk dat het per persoon wisselend is hoe je daarmee om gaat.De een heeft een week later een rebound,de ander doet er jaren over het te verwerken.Zelf heb ik ook een jaar die behoefte totaal niet gehad en moest ik eerst mezelf en mijn leven weer op de rit krijgen voor ik weer wilde daten.Dat betekent niet dat je geen lustgevoelens hebt,alleen dat je daar niets mee doet op dat moment.
Bij mij duurde het uiteindelijk ook bijna twee jaar voordat ik weer bij iemand in bed belandde (door onzekerheid mis je veel signalen).Ik ken K44 een beetje en denk dat hij ook zoiets heeft.Maar uiteindelijk komt t wel goed.

Maar ook even aanmelden hier, geen lange relatie gehad maar 3 intense maanden daten.

Ze heeft het verbroken onder het mom 'ik ben niet klaar voor een relatie' Blijkbaar erg slechte ervaring gehad met haar ex en gelooft dat ze niet verliefd meer kan worden. Ik had ook gewoon de signalen moeten oppikken maar dacht dat het ex probleem wel steeds verder naar de achtergrond ging, hij woont immers in een land aan de middellandse zee.

Galant detail is dat ze volgende week naar haar thuisland gaat voor de feestdagen. Vermoed niet dat ze contact heeft met haar ex want dat was toch wel een tikkeltje heel heftig uitgegaan.

Het bizarre is dat ik me vele malen rotter voel dan mijn laatste verbroken relatie die 3.5 jaar duurde maar gewoon uitgeblust was. Bah. Woon ook net in een andere stad waardoor even mijn vrienden zien voor een uurtje er niet meer in zit.

quote:

Op zaterdag 13 december 2014 00:35 schreef yats het volgende:

[..]

Ik denk dat het per persoon wisselend is hoe je daarmee om gaat.De een heeft een week later een rebound,de ander doet er jaren over het te verwerken.Zelf heb ik ook een jaar die behoefte totaal niet gehad en moest ik eerst mezelf en mijn leven weer op de rit krijgen voor ik weer wilde daten.Dat betekent niet dat je geen lustgevoelens hebt,alleen dat je daar niets mee doet op dat moment.
Bij mij duurde het uiteindelijk ook bijna twee jaar voordat ik weer bij iemand in bed belandde (door onzekerheid mis je veel signalen).Ik ken K44 een beetje en denk dat hij ook zoiets heeft.Maar uiteindelijk komt t wel goed.

Dit

Het is alweer 2 weken geleden dat mijn ex en ik afscheid van elkaar namen. De eerste paar dagen waren erg moeilijk, maar ik bevind me inmiddels in iets rustiger vaarwater. Veel de deur uit zijn, met vrienden afspreken, mezelf een beetje vermaken met dagjes uit en druk zijn met solliciteren helpt daar daar ontzettend bij.

De toenemende nuchterheid zorgt er ook voor dat ik mezelf beter onder de loep kan nemen en inmiddels begin ik wel hier en daar in te zien wat er is misgegaan in mijn relaties en waarom. Het is in ieder geval een goede opzet voor het verder laten stromen van mijn gedachten.

Mijn ex heb ik alleen vluchtig gesproken via whatsapp en verder niks. Wel ben ik donderdag nog even langs ons huis geweest om post op te halen (mijn ex was aan het werk) en heb ik nog even met de kat gespeeld voordat ik na een kwartiertje weer ging. Aan de ene kant voelde het vertrouwd om weer 'thuis' te zijn. Tegelijkertijd realiseerde ik me wel dat dit mijn huis niet meer is, ondanks dat er nog wat inboedel van mij aanwezig is.

Er is nog genoeg om los te laten, maar de somberheid begint stukje bij beetje minder te worden, en dat is fijn

Gaat al een heel stuk beter met me sinds ik me ex niet meer spreek, 3 weken terug voor het laatst sms contact gehad. Ik weet niet eens meer wanneer ik haar voor het laatst heb gezien, ik denk 5-6 weken terug.

Hoe ik me voel? Beter dan toen ik haar nog sprak, ik denk overdag bijna niet meer aan haar. Alleen elke avond denk ik nog aan haar. Maar dan meer van hoe moet ik doen als ik haar toevallig ergens zie. Soms vind ik dat ik boos moet doen, en het andere moment moet ik denk ik weer aardig zijn. Ik denk zelf dat het het beste is om gewoon aardig te zijn, ondanks dat ik het nog steeds niet netjes vind hoe ze heeft gedaan. Voor degene die nog twijfelen of ze dat nog moeten doen? Gewoon doen! Het doet de eerste 2 weken pijn, je voelt je leeg en dat soort dingen. Maar daarna ben je blij dat je het hebt gedaan!

Kerstavond zie ik haar denk ik in de kroeg, tenminste ik ga ervan uit van wel(zij zal daar ook wel naar die kroeg gaan, aangezien ze daar altijd heen gaat met kerst). Ik moet alleen even weten hoe ik dat het beste aan kan/moet pakken. Zij zal daar wel zijn met haar "nieuwe"scharrel, en dat is best pijnlijk(confronterend dat het definitief over is). Ik wil mijn kerstavond niet laten verpesten door haar( eindelijk na 2 jaar met kerst thuis en niet voor mijn werk in het buitenland). Maar de laatste keer dat ik haar zag met hem kreeg ik een heel raar onderbuik gevoel en werden mijn gedachte's in 1x veranderd en dacht ik alleen maar aan haar en mij en voelde ik me verdrietig.

Wie kan mij wat tips geven om hier mee om te gaan?

Ik ga zoiezo niet naar haar toe om iets tegen haar te zeggen, ondanks dat ik met de rest van haar familie en vrienden geen problemen heb, ik wil niet geconfronteerd worden op 1 of andere manier.

Ik ga ook niet aan de alcohol, dan kan ik geen domme dingen doen en de drank de schuld geven( en aangezien ik iets heb aan m'n nieren is het zoiezo geen goed idee)

Ik ga zoiezo hele leuke en mooie kleding kopen zodat ik er heel netjes en leuk uitzie, dat helpt voor mijn zelfvertrouwen en dan zie ik er gewoon leuk uit en zij ziet dat ik mezelf verbetert heeft(om zo maar te zeggen) niet dat het helpt om haar terug te krijgen, maar meer voor mezelf. Zolang ik weet dat ik mijn best heb gedaan om mezelf te verbeteren, en ik zie dat ik mezelf verbeterd heb, ben ik tevreden. Dan weet ik dat ik er alles aan heb gedaan wat ik kon, en als het dan niet genoeg is dat het aan haar ligt,dan voel ik me voldaan op 1 of andere manier. Dan kan ik verder zeg maar.

Wie heeft een paar tips voor als ik in de kroeg ben? Ik krijg heel snel onderbuikgevoelens, en krijg heel snel een omkeer in mijn gedachtes en denk dat het in 1x helemaal fout is(ik loop hiervoor bij een psycholoog) En wie kan mij tips geven zodat ik niet de hele avond naar haar ga kijken op 1 of andere manier? Want dat helpt mij zoveel om door te gaan met mijn leven zonder haar!

quote:

Op maandag 15 december 2014 11:19 schreef D190 het volgende:
Gaat al een heel stuk beter met me sinds ik me ex niet meer spreek, 3 weken terug voor het laatst sms contact gehad. Ik weet niet eens meer wanneer ik haar voor het laatst heb gezien, ik denk 5-6 weken terug.

Hoe ik me voel? Beter dan toen ik haar nog sprak, ik denk overdag bijna niet meer aan haar. Alleen elke avond denk ik nog aan haar. Maar dan meer van hoe moet ik doen als ik haar toevallig ergens zie. Soms vind ik dat ik boos moet doen, en het andere moment moet ik denk ik weer aardig zijn. Ik denk zelf dat het het beste is om gewoon aardig te zijn, ondanks dat ik het nog steeds niet netjes vind hoe ze heeft gedaan. Voor degene die nog twijfelen of ze dat nog moeten doen? Gewoon doen! Het doet de eerste 2 weken pijn, je voelt je leeg en dat soort dingen. Maar daarna ben je blij dat je het hebt gedaan!

Kerstavond zie ik haar denk ik in de kroeg, tenminste ik ga ervan uit van wel(zij zal daar ook wel naar die kroeg gaan, aangezien ze daar altijd heen gaat met kerst). Ik moet alleen even weten hoe ik dat het beste aan kan/moet pakken. Zij zal daar wel zijn met haar "nieuwe"scharrel, en dat is best pijnlijk(confronterend dat het definitief over is). Ik wil mijn kerstavond niet laten verpesten door haar( eindelijk na 2 jaar met kerst thuis en niet voor mijn werk in het buitenland). Maar de laatste keer dat ik haar zag met hem kreeg ik een heel raar onderbuik gevoel en werden mijn gedachte's in 1x veranderd en dacht ik alleen maar aan haar en mij en voelde ik me verdrietig.

Wie kan mij wat tips geven om hier mee om te gaan?

Ik ga zoiezo niet naar haar toe om iets tegen haar te zeggen, ondanks dat ik met de rest van haar familie en vrienden geen problemen heb, ik wil niet geconfronteerd worden op 1 of andere manier.

Ik ga ook niet aan de alcohol, dan kan ik geen domme dingen doen en de drank de schuld geven( en aangezien ik iets heb aan m'n nieren is het zoiezo geen goed idee)

Ik ga zoiezo hele leuke en mooie kleding kopen zodat ik er heel netjes en leuk uitzie, dat helpt voor mijn zelfvertrouwen en dan zie ik er gewoon leuk uit en zij ziet dat ik mezelf verbetert heeft(om zo maar te zeggen) niet dat het helpt om haar terug te krijgen, maar meer voor mezelf. Zolang ik weet dat ik mijn best heb gedaan om mezelf te verbeteren, en ik zie dat ik mezelf verbeterd heb, ben ik tevreden. Dan weet ik dat ik er alles aan heb gedaan wat ik kon, en als het dan niet genoeg is dat het aan haar ligt,dan voel ik me voldaan op 1 of andere manier. Dan kan ik verder zeg maar.

Wie heeft een paar tips voor als ik in de kroeg ben? Ik krijg heel snel onderbuikgevoelens, en krijg heel snel een omkeer in mijn gedachtes en denk dat het in 1x helemaal fout is(ik loop hiervoor bij een psycholoog) En wie kan mij tips geven zodat ik niet de hele avond naar haar ga kijken op 1 of andere manier? Want dat helpt mij zoveel om door te gaan met mijn leven zonder haar!

Tjah, er gewoon voor gaan?

Het is nu sinds 3/4 jaar uit en merk dat ik er in mijn dagelijkse doen weinig last meer van heb. Af en toe een down-momentje. Wel lastig dat ik nu vakantie heb (denk-tijd) en merk dat ik het ook wel moeilijk vind om met zo'n dagen niet meer bij 'hen' aan tafel te zitten en geen onderdeel meer te zijn van zijn vrienden en familie. Auw......
Soort van loyaliteitsconflict met mezelf dat ik verder ga en er nu een nieuwe (lieve!) meneer naast me aan de kersttafel zit.
Meer mensen die hier last van hebben?

quote:

Op maandag 22 december 2014 15:23 schreef runaway het volgende:
Het is nu sinds 3/4 jaar uit en merk dat ik er in mijn dagelijkse doen weinig last meer van heb. Af en toe een down-momentje. Wel lastig dat ik nu vakantie heb (denk-tijd) en merk dat ik het ook wel moeilijk vind om met zo'n dagen niet meer bij 'hen' aan tafel te zitten en geen onderdeel meer te zijn van zijn vrienden en familie. Auw......
Soort van loyaliteitsconflict met mezelf dat ik verder ga en er nu een nieuwe (lieve!) meneer naast me aan de kersttafel zit.
Meer mensen die hier last van hebben?

Nu niet, maar enkele jaren geleden wel bij 'n relatie waar ik het supergoed kon vinden met de schoonouders en we gemeenschappelijke kennissen hadden, die ik dan niet meer zag na na de relatie.

quote:

Op maandag 22 december 2014 15:23 schreef runaway het volgende:
Het is nu sinds 3/4 jaar uit en merk dat ik er in mijn dagelijkse doen weinig last meer van heb. Af en toe een down-momentje. Wel lastig dat ik nu vakantie heb (denk-tijd) en merk dat ik het ook wel moeilijk vind om met zo'n dagen niet meer bij 'hen' aan tafel te zitten en geen onderdeel meer te zijn van zijn vrienden en familie. Auw......
Soort van loyaliteitsconflict met mezelf dat ik verder ga en er nu een nieuwe (lieve!) meneer naast me aan de kersttafel zit.
Meer mensen die hier last van hebben?

Ja heb ik ook wel. De kerstperiode was altijd wel fijn, omdat we dan wat meer tijd met elkaar hadden. Haar familie was wel een beetje apart, maar vond het geen ramp om daar een avond of twee mee aan tafel te zitten. Geeft me ook echt een vervelend gevoel om te bedenken dat het best mogelijk is dat daar straks iemand anders zal zitten.

Sowieso nogal een dubbel gevoel met de hele situatie. Ik moet nog steeds vaak aan haar denken, en kan me er nog best druk om maken als ik dat te lang doe. Aan de andere kant is het leuke contact dat ik met een nieuwe meid had inmiddels uitgegroeid tot een relatie We houden het voorlopig nog een beetje voor ons, alleen een paar van onze beste vrienden weten er wat van, familie en gemeenschappelijke kennissen nog niet. Helaas is ze heel deze periode op ski vakantie..

Het is allemaal nog erg nieuw, maar wel leuk. Moet mezelf er wel regelmatig aan herinneren dat dit een nieuwe relatie is, en dat dingen dus ook anders gaan, en dat het nog niet allemaal zo vloeiend loopt als de vorige...