Sollicitaties: Blunders, rare gesprekken en gekke afwijzingen

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 19:31 schreef Snoepje5 het volgende:

[..]

Wat dacht je dan te gaan doen bij een schoonmaakbedrijf, op kantoor? Maar dan neem je dat ook op in je open sollicitatie lijkt mij.

Ja ik heb een opleiding die daar prima bij past.

Mijn leidinggevende vertelde me dat ze een sollicitant vroeg waar zij zichzelf zag in 5 jaar en het antwoord was: 'Dan heb ik jouw baan en heb jij geen werk meer'. Needless to say...

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 20:12 schreef Isabeau het volgende:
Mijn leidinggevende vertelde me dat ze een sollicitant vroeg waar zij zichzelf zag in 5 jaar en het antwoord was: 'Dan heb ik jouw baan en heb jij geen werk meer'. Needless to say...

Damn, die had ik ook moeten zeggen toen mij die vraag vandaag gesteld werd.

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 13:26 schreef hottentot het volgende:
Ik verbaasde mij er bij sollicitaties altijd over dat mijn kennis (techneut) mondeling getoetst word door mensen die er helemaal geen verstand van hebben (HBO'ers management). Ooit een keer de domste antwoorden gegeven, maar wel met technische termen en goede volzinnen. Ik werk er nu nog en zit zelfs bij het eerste deel van de sollicitatiegesprekken om dit in de toekomst te voorkomen.

Een vriendin ging solliciteren voor een IT-baan en vroeg mij in paniek hoe een computer werkt. Ik zei: 'Zet maar aan'. Ze drukte op de knop van de monitor. Ik zei: 'Zet de pc maar aan' en ze reageerde geïrriteerd dat ze dat net had gedaan. Als achtergrond info.

Ze kreeg de baan.

Ze hadden haar (lekker ding overigens) allemaal vragen gesteld als 'Bent u bekend met DLW' en ze antwoordde overal bevestigend op. Ze dacht dat ze alles wel tijdens het inwerken zou leren

Haar carriere in de IT heeft 2 uur geduurd.

Collega heeft eens een sollicitant gehad voor de functie van postbezorger (bijbaantje). Die dacht serieus dat de functie inhield dat ze alle post in de (toen rode) brievenbus moest doen

Sorry, zelf geen blunders en nog nooit afgewezen

Vanuit recruiters perspectief wel eens een dame gehad die plotseling in tranen uitbarstte toen ik vroeg naar haar vorige werkgever en waarom ze daar was weggegaan. Heel gênant.

Ook wel eens een serieus bedoelde C.V. gekregen in Comic Sans en sporadisch gebruik van emoticons.. En dat voor een baan als software engineer.

Omdat ik een tijd lang niet wist wat ik wilde studeren, werkte ik in een schoenenwinkel. In de detailhandel is het vrij normaal om een foto bij je cv te voegen en heb je ook daardoor een verhoogde kans om op gesprek te mogen komen.

Maar wat voor een foto's sommige mensen mee sturen het toppunt was wel een cv van iemand met een selfie gemaakt via de spiegel met haar gsm terwijl ze haar baby van een paar weken oud op haar arm had. Ze solliciteerde voor de part-time functie maar het liefst wel geen koopavonden en weekenden ivm haar baby (en dat in een stad met winkels die 7 dagen per week open zijn).

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 20:44 schreef megamandy het volgende:
Omdat ik een tijd lang niet wist wat ik wilde studeren, werkte ik in een schoenenwinkel. In de detailhandel is het vrij normaal om een foto bij je cv te voegen en heb je ook daardoor een verhoogde kans om op gesprek te mogen komen.

Maar wat voor een foto's sommige mensen mee sturen het toppunt was wel een cv van iemand met een selfie gemaakt via de spiegel met haar gsm terwijl ze haar baby van een paar weken oud op haar arm had. Ze solliciteerde voor de part-time functie maar het liefst wel geen koopavonden en weekenden ivm haar baby (en dat in een stad met winkels die 7 dagen per week open zijn).

Tokkies

Zeker een tienermoeder.

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 18:00 schreef JaniesBrownie het volgende:
Enige dat ik kan bedenken is die keer dat ik, na een test gedaan te hebben die ontzettend positief uitpakte voor mij en waardoor ik de eerste keus was voor de volgende ronde, totaal niet kon antwoorden op de vraag waarom ik het werk wilde doen.
Ik wist het echt helemaal niet meer, terwijl ik daar toch echt vooraf ook wel over na had gedacht, aangezien ze dat altíjd vragen...

Ik ben het dus niet geworden

om geld te verdienen

Niet echt sollicitatie, maar toch. Toentertijd vrij beschamend.

Ik ben direct na het vwo gaan werken, met een studie op een uni erbij.
Maar goed, toen wilde ik dus in klas 6vwo een dagje meelopen op een accountantskantoor, om te kijken of het wat was
Nou, leuk dagje meegelopen, ergens in de loop van de dag ook nog een praatje met de partner van dat kantoor. Om er achteraf achter te komen dat toen m'n gulp wagenwijd openstond

Na die meeloopdag daar nog gesolliciteerd, maar niet uitgenodigd voor een gesprek, ze "zaten al vol". Of het verband had, geen idee
(Andere vestiging met andere partner werd ik wel voor uitgenodigd )

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 13:39 schreef Deetch het volgende:
Tijdens een sollicitatie werd ik door de leidinggevende van de afdeling beschuldigd van dat ik weinig enthousiast overkwam.
Waarop ik gepikeerd reageerde dat hij misschien zijn verwachtingen van enthousiasme wat moest bijstellen en dat ik echt niet de polonaise ging lopen tijdens een sollicitatie gesprek.
Na wat boehahahahaha van de sollicitatie commissie was ik van harte welkom voor een tweede ronde. Uiteindelijk heb ik daar met veel plezier 4 jaar gewerkt want bedrijf met goed gevoel voor humor en mensen die recht voor zijn raap hun mening geven.

zo mooi, dat heb ik echt zo vaak aan de telefoon.
ik heb een beetje een droge stem, dus die mensen verwachten van mij dat ik moet huilen van blijdschap als ik wordt uigenodigd voor een gesprek.

hoho even, hoe kan je nou weten wat voor persoon ik ben door de telefoon

Heb ooit 3 uur enkele reis (275km) mogen maken om er achter te komen dat ik toch niet in het profiel paste.. Gelukkig werd ik in Vlissingen gebeld door een uitzendbureau of ik daar ook even langs kon komen en daar heb ik gelukkig nog wel wat aan overgehouden. Anders was het een volle tank voor niks geweest.

De standaard dingen wel meegemaakt bij jongeren.
* Telefoon opnemen in een sollicitatiegesprek
* Trainingsbroek/korte broek, slippers, petje op e.d. op gesprek komen (we kijken er voor een bijbaan maar door heen maar geven aan dat als ze worden aangenomen dat het een NO GO meer is)
* Kauwgom kauwend in het gesprek zitten
* Sommige kwamen natuurlijk veel te laat op hun gesprek, heb ik ook zo'n hekel aan. Ben ik er ook al snel klaar mee

Denk het raarste wat ik heb gevonden is een meisje van 15 wat best wel stevig gebouwd was maar vervolgens een truitje aan had waar je echt zo bij de borsten binnen kon kijken. Vervolgens kwam er ook geen zinnig woord uit. Het kon gewoon echt niet zoals ze daar zat. Heb haar na een gesprek van 4 minuten medegedeeld dat ze niet was aangenomen en dat ik de volgende keer andere kleding aan zou doen. Vond het erg hard maar ik stoorde me er echt dusdanig aan dat ik het haar wou meegeven.

En vast nog wel meer maar kan het even niet bedenken meer op dit tijdstip

Gelukkig zelf nooit echt zoiets gehad. Maar je weet niet wat nog kan komen.

Wij hebben eens een sollicitant op kantoor gehad die helemaal verkeerd zat. Hij had gesolliciteerd bij de concurrent die het zelfde merk verkocht, maar had blijkbaar verder geen flauw idee. Hij zat ongeveer 125km verkeerd.

Ik denk niet dat hij aangenomen is

Geen idee of je dit blunders kunt noemen.

Ik was het voorbije jaar aan het solliciteren bij een aantal bedrijven. Uiteindelijk bij een tweetal tot de laatste ronde geraakt. Het eerste bedrijf leek mij erg interessant: interessante projecten, volop leermogelijkheden, etc. Het tweede bedrijf bood mij meer verantwoordelijkheden, maar er zat volgens mij te veel risico aan (ik denk dat ze een zondebok zochten voor iets wat totaal scheef zat).

Beide bedrijven deden min of meer tegelijkertijd een gelijkaardig bod. Na een paar daagjes bedenktijd, besloot ik om voor het eerste bedrijf te gaan. Nadat ik het contract getekend had, contacteerde ik het tweede bedrijf om te zeggen dat ik niet op hun bod inging. Ze boden prompt 5k per jaar meer. Gezegd dat ik niet geinteresseerd was. Een dag later kreeg ik een telefoontje van het tweede bedrijf: of 10k meer mij zou overhalen. Nou, nee. Nog een dag later kreeg ik weer een telefoontje van dat bedrijf. Ik was het ronduit zat dat zij mij weer belden. Hen duidelijk gemaakt dat meer geld mij niet zou overhalen, aangezien het niet mijn drijfveer voor deze keuze was. Toen was het een paar dagen stil. En ja hoor, ik kreeg weer een telefoontje van het tweede bedrijf: ze boden mij deze keer een belachelijk hoog salaris. Gevraagd of ze geluisterd hadden naar wat ik vorige keer gezegd had en opgehangen.

Voelde een beetje als een afgewezen persoon die wanhopig haar/zijn best doet om de ander over te halen om toch een relatie te starten. Dat werkt niet.

[ Bericht 1% gewijzigd door koentje123 op 26-08-2014 01:09:39 ]

quote:

Op dinsdag 26 augustus 2014 00:00 schreef Queller het volgende:
Wij hebben eens een sollicitant op kantoor gehad die helemaal verkeerd zat. Hij had gesolliciteerd bij de concurrent die het zelfde merk verkocht, maar had blijkbaar verder geen flauw idee. Hij zat ongeveer 125km verkeerd.

Ik denk niet dat hij aangenomen is

Oja ook eens ongeveer gehad.

Een jongen die in de winkel vroeg waar een andere winkel lag, maar die winkel lag niet eens in die stad. Dus hij loopt weer weg. Vijf minutn later word ik gebeld door iemand die bij ons op gesprek moest komen en de winkel niet kom vinden, ik dus uitleggen. Kwam diezelfde jongen later dus weer terug naar binnen want hij bleek dus bij ons een gesprek te hebben.

Hij wist dus niet eens bij welk bedrijf hij gesolliciteerd had Dat weet je toch wel als je je cv gaat opsturen?

quote:

Op dinsdag 26 augustus 2014 01:24 schreef megamandy het volgende:
Oja ook eens ongeveer gehad.

Een jongen die in de winkel vroeg waar een andere winkel lag, maar die winkel lag niet eens in die stad. Dus hij loopt weer weg. Vijf minutn later word ik gebeld door iemand die bij ons op gesprek moest komen en de winkel niet kom vinden, ik dus uitleggen. Kwam diezelfde jongen later dus weer terug naar binnen want hij bleek dus bij ons een gesprek te hebben.

Hij wist dus niet eens bij welk bedrijf hij gesolliciteerd had Dat weet je toch wel als je je cv gaat opsturen?

Lijkt me ook...

Nou ja, hij zat in elk geval in de goede stad

Wat trouwens ook leuk is, mijn collega's en ik krijgen heel vaak van dezelfde recruiters linkedin Spam, zogenaamd gepersonaliseerd, maar als ik dan hoor zijn het exact dezelfde mailtjes, wat we binnenkort willen doen is, zo een recruiter allemaal exact hetzelfde mailtje terug sturen

Ik had eens een sollicitatie voor een commerciële functie. Ter voorbereiding mijn pak even naar de stomerij gebracht, en omdat ik toch moest gaan alle pakken uit de kast maar meegegeven.
Tot de stomerij die ochtend opbelden dat ze de pakken nog niet terug hadden en ik dus niets had.

Omdat ik toch een beetje netjes wilde zijn dacht ik, dan leen ik er een van mijn vader.

Toen zat ik dus daar met een pak wat 7 maten te groot was, waar ik bijna in verdronk en wat ik probeerde met een riem nog een beetje recht en omhoog te houden Ze moeten naderhand toch wel gelachen hebben.

Baan wel gekregen gelukkig

quote:

Op dinsdag 26 augustus 2014 08:23 schreef Barcaconia het volgende:
Ik had eens een sollicitatie voor een commerciële functie. Ter voorbereiding mijn pak even naar de stomerij gebracht, en omdat ik toch moest gaan alle pakken uit de kast maar meegegeven.
Tot de stomerij die ochtend opbelden dat ze de pakken nog niet terug hadden en ik dus niets had.

Omdat ik toch een beetje netjes wilde zijn dacht ik, dan leen ik er een van mijn vader.

Toen zat ik dus daar met een pak wat 7 maten te groot was, waar ik bijna in verdronk en wat ik probeerde met een riem nog een beetje recht en omhoog te houden Ze moeten naderhand toch wel gelachen hebben.

Baan wel gekregen gelukkig

"Och wat schattig, hij had geen pak en heeft er een van z'n pa geleend"
Dat dachten ze waarschijnlijk

Ik heb ooit eens bij de gemeente Amsterdam gesolliciteerd en ben toen op een vreemde manier afgewezen.

Ik deed al lange tijd werkzaamheden voor de gemeente en ik was daar zowat onderdeel van het meubilair. Het leek mij en de persoon die ik daar boven me had wel wat als ik daar in vaste dienst zou kunnen komen. Dat moest kunnen omdat ik mocht er een vacature komen aan het vereiste profiel zou voldoen wist hij. Papieren waren goed, ervaring, etc, etc.
Op een gegeven moment kwam er een vacature vrij en de leidinggevende tipte me en ik ging via de officiële kanalen solliciteren.
Na een week plofte een brief in de bus. Afgewezen. Ik zou niet worden uitgenodigd voor een gesprek. Kan, er zijn meer kandidaten. Maar toen las ik de reden van de afwijzing. Ik had niet de geschikte papieren, had niet voldoende ervaring en zou niet in het team passen. Grappig want volgens de functievereisten voldeed ik aan alles en werd best pissig.
Later hoorde ik van de degene die mij had getipt dat vlak nadat de vacature de deur uit was de gemeente hogerop had besloten te moeten bezuinigen en dat er daardoor een vacaturestop was ingesteld.
Alle kandidaten die op dat moment solliciteerden kregen zo een brief thuis gestuurd.

Waarom dat niet gewoon zeggen? Wees gewoon eerlijk.

quote:

Op dinsdag 26 augustus 2014 01:24 schreef megamandy het volgende:

[..]

Oja ook eens ongeveer gehad.

Een jongen die in de winkel vroeg waar een andere winkel lag, maar die winkel lag niet eens in die stad. Dus hij loopt weer weg. Vijf minutn later word ik gebeld door iemand die bij ons op gesprek moest komen en de winkel niet kom vinden, ik dus uitleggen. Kwam diezelfde jongen later dus weer terug naar binnen want hij bleek dus bij ons een gesprek te hebben.

Hij wist dus niet eens bij welk bedrijf hij gesolliciteerd had Dat weet je toch wel als je je cv gaat opsturen?

Tja als je er 25 in een week moet sturen omdat je in een sollicitatieklasje zit vanwege je uitkering kun je het overzicht wel eens verliezen