Maar de paroxetine gaat ook wel helpen. Maar het helpt waarschijnlijk niet in de vorm van: "doet het wat?".. voelen en voelen: "ik voel geen verschil!!".quote:Op woensdag 18 juni 2014 18:16 schreef Mord_Sith het volgende:
[..]
Ja, maar ik durf geen hele tabletten te nemen, of halve, voor de sufheid. ik werk ook nog he.
Ik heb het als ondersteuning, en dan neem ik een kwart tabletje van 10mg. Vandaag 2 keer een kwartje op.
Het gaat me er meer om dat de Paroxetine me uiteindelijk wel gaat helpen, zeg maar...
Maar ik ben zo bang dat ik de hele dag dan zo suf als een konijn ben, zeker voor werk. vandaar mijn terughoudendheid.quote:Op woensdag 18 juni 2014 18:18 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Maar de paroxetine gaat ook wel helpen. Maar het helpt waarschijnlijk niet in de vorm van: "doet het wat?".. voelen en voelen: "ik voel geen verschil!!".
Met oxazepam heb je een direct gevoel, want het legt je gewoon wat lam. Kwart tabletje is eigenlijk niks, probeer dan gewoon 1 tablet.
Ik vrees dat je het met name achteraf zult merken. Dat je er dus beter bent door geworden.quote:Op woensdag 18 juni 2014 18:19 schreef Mord_Sith het volgende:
[..]
Maar ik ben zo bang dat ik de hele dag dan zo suf als een konijn ben, zeker voor werk. vandaar mijn terughoudendheid.
Maar op de lange duur (week, 2 weken?) moet ik dus wel verschil gaan merken wat betreft de Paroxetine en afname van de angsten?
Je bedoelt dat je je ineens realiseert dat je minder bang bent?quote:Op woensdag 18 juni 2014 18:31 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik vrees dat je het met name achteraf zult merken. Dat je er dus beter bent door geworden.
En 'zo suf' als een konijn.. kopje koffie? Ik weet niet wat voor werk je doet, maar ik zie zo ff niet in wat een kopje koffie niet zou kunnen fixenMits je niet verantwoordelijk bent over meerdere levens.
Jep realisatie.quote:Op woensdag 18 juni 2014 18:52 schreef Mord_Sith het volgende:
[..]
Je bedoelt dat je je ineens realiseert dat je minder bang bent?
Ja dat zou kunnen. Het is zo klote dat ik het nu zo lastig heb.
Lek schieten deden we de spaanse doelman al.quote:Op woensdag 18 juni 2014 19:59 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Jep realisatie.
Schiet mij maar lek hoor. Ik voel me op dit moment ook gewoon hondskut. Ik hoop dat ik over 12 maand realisatie heb verkregen dat dit ook maar een 'periode' is.
Damn go girlquote:Op woensdag 18 juni 2014 21:45 schreef Elvi het volgende:
Na anderhalf jaar eruit te zijn geweest heb ik deze week 2 dagen achter elkaar van 10 tot 5 weer op kantoor gezeten. En ik sta stijf van de adrenelineEn tegelijk doodmoe.
Het is even wennen maar ik vind het wel weer fijn om aan de slag te zijn. Al weet ik niet of het echt wennen is of dat ik mezelf nu overvraag maar ik ga uit van het eerste
Twee tot zes weken voordat antidepressiva aanslaan, als ze dat doen. Sommige mensen zeggen dat ze zich na een aantal weken plotseling beter voelden, maar misschien gaat het wel geleidelijk en kun je pas achteraf, na een langere tijd, zeggen dat het beter gaat dan zonder ad.quote:Op woensdag 18 juni 2014 18:52 schreef Mord_Sith het volgende:
[..]
Je bedoelt dat je je ineens realiseert dat je minder bang bent?
Ja dat zou kunnen. Het is zo klote dat ik het nu zo lastig heb.
Maar niet iedereen vertelt dan meteen van alles toch?quote:Op dinsdag 17 juni 2014 18:32 schreef zomertje het volgende:
[..]
Bij mij doen ze echt een rondje over hoe t de afgelopen tijd is gegaan. Dus niet meedoen is geen optie...
Er zijn zeker schema's die daarbij een rol spelen ja. Wat zou er leerzaam aan moeten zijn dan?quote:Op dinsdag 17 juni 2014 21:07 schreef zomertje het volgende:
[..]
Zelfspot is goed, doe ik ook graag. Het lucht op. Dat je tegen die evaluatie op ziet en dat je daar ter plekke misschien in de stress schiet kan ook wijzen op schema's die dan actief worden. Kan dus leerzaan zijn (en kut voelen, ja dat ook)
Astma aanval duurt hier echt lang. Ik heb t dan een paar dagen benauwd en de medicijnen doen niet zoveel. Vergroot ook mn angst/paniek, maar die lijkt weer aardig weg nu.
Sorry als ik misschien niet heb opgelet maar wat doe je voor werk?quote:Op woensdag 18 juni 2014 21:45 schreef Elvi het volgende:
Na anderhalf jaar eruit te zijn geweest heb ik deze week 2 dagen achter elkaar van 10 tot 5 weer op kantoor gezeten. En ik sta stijf van de adrenelineEn tegelijk doodmoe.
Het is even wennen maar ik vind het wel weer fijn om aan de slag te zijn. Al weet ik niet of het echt wennen is of dat ik mezelf nu overvraag maar ik ga uit van het eerste
Ik doe nu 2 dagen in de week vrijwilligerswerk bij een museum, waarbij ik taken overneem van de directeur die anders blijven liggen.quote:Op donderdag 19 juni 2014 01:32 schreef kuolema het volgende:
Sorry als ik misschien niet heb opgelet maar wat doe je voor werk?
Je komt met een voorbeeld wat idd wsl niet terechtbewezen kan worden op "eigen schuld", maar dat heeft verder niks te maken met wat ik zei omdat het mi niet te vergelijken is.quote:Op woensdag 18 juni 2014 17:28 schreef sitting_elfling het volgende:
Ben er even 48h tussen uitgeweest. Ik ben nog steeds niet in opperbeste stemming. De nachten (dat halfuurtje net voor het pitten) is het zwaarste.
[..]
Het is mijn inziens nooit 'zelf schuld aan hebben'. Ik vind 'een ongelukkige samenloop van omstandigheden' een stuk beter. De meeste mensen die ik ken die in de problemen zitten hebben ... die hebben daar niet omgevraagd. Soms gewoon ontzettend ongelukkig. Oneerlijkheid en onrecht bestaan serieus.
Mijn moeder heeft er niet omgevraagd om psychisch ziek te worden. "Dankzij" haar zijn mijn beide families uitelkaar. Die spreken niet meer met elkaar. Mijn inziens is er nooit sprake van; "je hebt hier schuld aan.." maar eigenlijk meer een schuld van beide kanten.
[..]
Hier heb je gelijk in natuurlijk. Als ik die kamer nooit had opgezegd had ik nu 4 week extra gehad.
[..]
Ik zal ook niemand anders aanwijzen voor mijn eigen issues. Ik ben daar toch echt zelf verantwoordelijk voor (en dat is prima). Helaas is het voor mijn gevoel vaak een keuze tussen 2 kwaden. Natuurlijk kruip ik soms in de slachtoffer rol. Is dat goed? Nee...
Voorbeeld, ik zat op het VWO. Examens. Net daarvoor overleed de moeder van mijn moeder. Paniek en gekkenhuis en vrees dat mijn moeder misschien 'iets geks ging doen'. Ik werd overal bijgetrokken maar wou dat niet. En waarom ga je dan toch? Het 24/7 gescheld wat er kwam als ik niet zou komen zit me niet lekker. Het gedram van, je krijgt hier jarenlang spijt van blabla .. En ik had geen ouders of broer of zus of familie waar ik iets dus kwijt kon. Gevolg, ik verneukte mijn toetsen en bleef zitten. Het gezeik van; omg domme kneus dat je het niet haalde etc. Tsjah, ik ben er verantwoordelijk voor dat ik de knop niet kon omzetten om me wel te focussen. Ik heb toen bewust andere dingen gedaan ipv studie. Is het mijn eigen schuld dat ik op mijn bek ging? Volgens sommige wel. Volgens sommige niet. Ik zelf heb er niet zo veel aan ...
Mijn therapeut blijft maar zeggen; "Geeft niet......". Voor alles wat nu fout gaat kan ik een punt verwijzen naar je verleden waar het mis ging tijdens je jeugd waar je toen geen verantwoordelijkheid had. Nu heb ik dat wel ... maar loop ik tegen (mentale) issues van het verleden aan. Waar anderen verder kunnen bots ik tegen dingen aan die jaren geleden (en jaar na jaar) gebeurde. Dat is stupide en ik wou dat het niet zo was. Ik doe oprecht m'n best om niet tegen die muur aan te lopen maar doe het wel. Foei foei foei s_e? Ik zal de laatste zijn die opgeeft.
Leukquote:Op donderdag 19 juni 2014 10:41 schreef Elvi het volgende:
[..]
Ik doe nu 2 dagen in de week vrijwilligerswerk bij een museum, waarbij ik taken overneem van de directeur die anders blijven liggen.
En 1 middag in de week doe ik vrijwilligerswerk bij een stichting die nieuwe spullen maakt van afval (bijvoorbeeld kettingen van cd's).
Eens woonruimte is gewoon mijn eigen (stupide) fout.quote:Op donderdag 19 juni 2014 13:16 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Je komt met een voorbeeld wat idd wsl niet terechtbewezen kan worden op "eigen schuld", maar dat heeft verder niks te maken met wat ik zei omdat het mi niet te vergelijken is.
Die 4 weken extra daar kom je nu mee, maar dat was -ook- een beslissing van jou (om die woning te betrekken (ik neem aan dat je zelf dat huurcontract getekend heb met een uiterste datum? Je hebt daar verder niks over gezegd)).
Je wist het van tevoren, toch?
Je hebt gelijk, kiezen uit 2 kwaden is gewoon kut.
Je schoolvoorbeeld vind ik niet echt eigen schuld, je hebt het blijkbaar zwaar gehad door omstandigheden die niet aan jou te wijten waren (ik heb dit zelf ook ondervonden).
Maar dat van je woning, dat was (mi) iets waar je van tevoren rekening mee had kunnen houden.
Ik heb zelf ook ooit tijdelijk gewoond en kwam bijna op straat te staan (de helft van mn spullen stonden al in opslag toen ik out of the blue een lucky break kreeg).
.
Kijk, ik vind het kut hoe het voor je gegaan is (ik denk dat geen familie hebben misschien nog wel erger is dan familie hebben die je de grond in boort) en ik vind het knap dat je, ondanks je achterstand, toch nog zover gekomen bent (nog verder dan ik), maar dat neemt niet weg dat ook jij wel eens fouten maakt. Ik denk dat ik me gewoon stoor aan het gedoe met je woonruimte wat naar jouw mening buiten jouw macht om gebeurd is, wat weer naar mijn mening niet helemaal het geval is.
Over astma en psychische zaken heb ik wel iets gelezen. Dat het de angst en paniek kan versterken/oproepen bijvoorbeeld. Maar heb daar niks over gehoord van mn psych verder.quote:Op donderdag 19 juni 2014 01:32 schreef kuolema het volgende:
[..]
Maar niet iedereen vertelt dan meteen van alles toch?
Bij ons wordt er wel gevraagd 'wie heeft er wat in te brengen?', maar zelf vind ik het nogal moeilijk om dan mijn mond open te trekken. Het is niet zo dat iedereen steeds persoonlijk wordt gevraagd iets te vertellen, daar is ook geen tijd voor.
[..]
Er zijn zeker schema's die daarbij een rol spelen ja. Wat zou er leerzaam aan moeten zijn dan?
Dat is wel lang zeg...lijkt me erg lastig. Sterkte![]()
Ben je wel eens geïnformeerd over de relatie tussen astma en psychische zaken?
Wat het moeilijk maakt is dat er zoveel te doen is en ik ook echt alles wil doenquote:Op donderdag 19 juni 2014 15:03 schreef kuolema het volgende:
[..]
Leuk(denk ik:P)
Wat maakt het vooral moeilijk voor je?
Je hebt geen uitkering toch? Ik vind het knap dat je, ondanks dat je geld nodig hebt, toch vrijwilligerswerk doet.Het is goed om dagbesteding te hebben en op deze manier blijf je ook in contact met mensen en 'verleer' je het werken niet, wat het makkelijker maakt om later een betaalde (evt. fulltime) baan te houden.
Zijn wij familie? Dat klinkt als mijn familie...quote:Op donderdag 19 juni 2014 17:15 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Eens woonruimte is gewoon mijn eigen (stupide) fout.
En ja, je kunt beter geen familie hebben ipv een familie die je in je gezicht uitlacht.
Hahahaha S_E, jij, universiteit? In het buitenland? Hahahahaha, lieve knul dat kun je helemaal niet .......................
Wat is de reden dat je geen uitkering aanvraagt? Je hebt daar (afhankelijk van je situatie) recht op en laat nu dus geld liggen.quote:Op donderdag 19 juni 2014 20:14 schreef Elvi het volgende:
[..]
Wat het moeilijk maakt is dat er zoveel te doen is en ik ook echt alles wil doenEn dat ik ook weer met collega's te maken heb. Dus ik moet me flink aanpassen. Alleen kwam ik er dus achter dat de meesten een beperking hebben.... varierend van psychose tot bipolair tot autisme. Ik wil hen ook niet teveel belasten dus ik zal ook niet heel snel om hulp vragen.
En ja ik heb idd geen betaald werk en geen uitkeringMaar ik heb wel een sollicitatiegesprek gehad vandaag bij de McDonalds
Nadat ik S_E had uitgedaagd om daar te sollicteren heb ik het gewoon zelf gedaan
Voor max. 24 uur per week als hostess.
Zorgen voor een 'klantbeleving'. Dus mensen begroeten, balonnen uitdelen aan kinderen,...quote:
Uitkering heb ik vorig jaar 3 maanden gehad maar kreeg geen bijstand omdat ik bij mn ouders woon en nog teveel spaargeld had. Maar ik moet zeggen dat ik het ook niet wil omdat ik de mensen bij het UWV niet kan uitstaan en graag mn eigen plan trek. Ik weet zeker dat ik van hen geen vrijwilligerswerk had mogen doen terwijl me dat juist wel verder helpt. En sowieso heb ik geen zin om uit te leggen waarom ik bij de GGZ klant benquote:Op donderdag 19 juni 2014 21:52 schreef Jaeger85 het volgende:
[..]
Wat is de reden dat je geen uitkering aanvraagt? Je hebt daar (afhankelijk van je situatie) recht op en laat nu dus geld liggen.
Uit ervaring: daar snappen ze inderdaad helemaal niets van.quote:Op donderdag 19 juni 2014 22:58 schreef Elvi het volgende:
Ik weet zeker dat ik van hen geen vrijwilligerswerk had mogen doen terwijl me dat juist wel verder helpt. En sowieso heb ik geen zin om uit te leggen waarom ik bij de GGZ klant ben
Precies... zij leveren mij zoveel stress op dat ik het dan liever op mijn manier doe.quote:Op donderdag 19 juni 2014 23:00 schreef Mint_Clansell het volgende:
[..]
Uit ervaring: daar snappen ze inderdaad helemaal niets van.
Dit kreeg ik te horen: "Oh, u zit dus in een depressie? Nou, als u nu eens 8 uur per dag solliciteert, dan bent u in ieder geval bezig en dan is die depressie zo weg hoor!!"
Terwijl ik juist had uitgelegd dat de vele tijdelijke banen, sollicitaties en afwijzingen die ik heb gehad juist een oorzaak zijn van mijn depressie. Die lui zitten daar echt alleen maar om hun dag te vullen en zo onbehulpzaam mogelijk te zijn.
Ja dat snap ik wel, het is een rotgevoel dat ze altijd een beetje in je nek hijgen...quote:Op vrijdag 20 juni 2014 00:25 schreef Elvi het volgende:
[..]
Precies... zij leveren mij zoveel stress op dat ik het dan liever op mijn manier doe.
quote:Op dinsdag 17 juni 2014 09:47 schreef Jaeger85 het volgende:
[..]
Het voordeel van groepstherapie is dat je steun aan elkaar kunt vinden en je wordt gedwongen om assertief te zijn. Het nadeel is dat iedereen vooral druk met zichzelf bezig lijkt te zijn en je ook alle nare ervaringen van andere aan dient te horen. Daar zit je als zelf al down bent niet altijd op te wachten.
quote:Op dinsdag 17 juni 2014 10:32 schreef zomertje het volgende:
[..]
Ik heb er best wel wat aan. Zeker omdat je dingen herkent bij anderen en dus steun bij elkaar kan vinden en elkaar kan helpen. Nadeel is dat er niet veel tijd is per persoon om op de zaken in te gaan.
Leuk, drie een beetje uiteenlopende meningen. Merken jullie dat het goed doet om jezelf te pushen om toch initiatief te nemen en over een eigen probleem te vertellen? Of voelen jullie je eerder down/verveeld door andermans verhalen? En wilden jullie zelf op groepstherapie, of was het eerder van moeten?quote:Op dinsdag 17 juni 2014 17:08 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik ben nu in groepstherapie. Ik vind het lastig, omdat ik juist veel moeite heb met sociale contacten. Je moet ook echt zelf initiatief nemen als je iets uit de therapie wilt halen, terwijl het heel moeilijk is om uit jezelf ergens over te beginnen, juist ook omdat je in een groep zit waarin iedereen meeluistert. Tot nu toe heb ik alleen niet de ervaring gehad dat het echt nuttig was om iets in te brengen.
Maar anders zit je de hele dag alleen maar te luisteren naar de problemen van anderen. Waar je soms ook wel wat uit kan halen, maar om echt bij je eigen kernproblemen te komen werkt dat niet.
Goed bezig, met dat vrijwilligerswerk erbij ookquote:Op donderdag 19 juni 2014 20:14 schreef Elvi het volgende:
[..]
Wat het moeilijk maakt is dat er zoveel te doen is en ik ook echt alles wil doenEn dat ik ook weer met collega's te maken heb. Dus ik moet me flink aanpassen. Alleen kwam ik er dus achter dat de meesten een beperking hebben.... varierend van psychose tot bipolair tot autisme. Ik wil hen ook niet teveel belasten dus ik zal ook niet heel snel om hulp vragen.
En ja ik heb idd geen betaald werk en geen uitkeringMaar ik heb wel een sollicitatiegesprek gehad vandaag bij de McDonalds
Nadat ik S_E had uitgedaagd om daar te sollicteren heb ik het gewoon zelf gedaan
Voor max. 24 uur per week als hostess.
Dat je bij jouw ouders woont is geen afwijzingsgrond (meer) voor een bijstandsuitkering. Teveel eigen vermogen is dat wel, daar dien je eerst op in te teren. Je moet inderdaad wat geluk hebben met contactpersoon/klantmanager die je krijg toegewezen. De een doet geen enkele moeite voor je, de andere zit er juist heel straks op, terwijl weer anderen zich wel inspannen voor je en ook inlevingsvermogen hebben. De mijne behoorde tot die laatste categorie en heeft uiteindelijk werk voor mij kunnen regelen.quote:Op donderdag 19 juni 2014 22:58 schreef Elvi het volgende:
[..]
Zorgen voor een 'klantbeleving'. Dus mensen begroeten, balonnen uitdelen aan kinderen,...
[..]
Uitkering heb ik vorig jaar 3 maanden gehad maar kreeg geen bijstand omdat ik bij mn ouders woon en nog teveel spaargeld had. Maar ik moet zeggen dat ik het ook niet wil omdat ik de mensen bij het UWV niet kan uitstaan en graag mn eigen plan trek. Ik weet zeker dat ik van hen geen vrijwilligerswerk had mogen doen terwijl me dat juist wel verder helpt. En sowieso heb ik geen zin om uit te leggen waarom ik bij de GGZ klant ben
Wat lastig johquote:Op vrijdag 20 juni 2014 16:47 schreef kuolema het volgende:
Ik kreeg vandaag de evaluatie te horen.
Eerst kreeg ik die van de groep terug, daar hecht ik geen waarde aan omdat ik weet hoe het gaat. Ze proberen elk mogelijk negatieve puntje te vermijden en het komt er steeds op neer dat er niet wordt opgeschreven wat men eigenlijk echt vindt. Als ik daar bij het evalueren van een ander op in ga wordt er meteen negatief op gereageerd. Dan moeten ze het zelf maar weten.
Daarna die van de therapeuten, en het eerste wat de hoofdbehandelaar zei was 'Wij zijn niet zo positief ...' Maar het klopte wel allemaal.
Maar nu heb ik het gevoel dat de hele groep tegen mij is. Ik wist al dat ze me niet mogen maar het is nu echt duidelijk voor mij. Dat komt niet door mijn onzekerheid maar blijkt uit de evaluaties en de manier waarop mensen op mij reageren. Ik weet dat ze me niet mogen en ik weet dat ze dinsdag bij het evalueren lekker hebben zitten zeiken over mij. Want ook in de pauzes wordt er alleen maar negatief gepraat over anderen. Daar heb ik overigens al meerdere keren iets van gezegd.
Maar dan niet de guts hebben om dat op dat formuliertje te schrijven.
Ik voel me nu meer dan ooit verwijderd van de rest. Ik zie ze als een eenheid waar ik in mijn eentje tegenover sta. Het is niet belangrijk dat ze me aardig vinden want ik zit er voor mezelf, maar dit zorgt ervoor dat ik ze allemaal als vijand zie of zo.
En mijn beste maatje, mijn koptelefoon, is vandaag overledenNu wordt naar de winkel gaan en reizen met de trein en pauzes bij therapie echt geen pretje ...
Maar die dingen zijn wel moeilijk op een positieve manier, toch? Want dat je zoveel wilt doen betekent dat je het (enigszins) leuk vindt en dat je lekker bezig kunt zijn. En met collega's te maken hebben is een goede oefening, dat kun je gebruiken op meerdere vlakken.quote:Op donderdag 19 juni 2014 20:14 schreef Elvi het volgende:
[..]
Wat het moeilijk maakt is dat er zoveel te doen is en ik ook echt alles wil doenEn dat ik ook weer met collega's te maken heb. Dus ik moet me flink aanpassen. Alleen kwam ik er dus achter dat de meesten een beperking hebben.... varierend van psychose tot bipolair tot autisme. Ik wil hen ook niet teveel belasten dus ik zal ook niet heel snel om hulp vragen.
En ja ik heb idd geen betaald werk en geen uitkeringMaar ik heb wel een sollicitatiegesprek gehad vandaag bij de McDonalds
Nadat ik S_E had uitgedaagd om daar te sollicteren heb ik het gewoon zelf gedaan
Voor max. 24 uur per week als hostess.
Kun je het bespreken met je familie? Dat het kan zijn dat je zomaar weg gaat (en dan bijv. binnen een bepaalde tijd weer terugkomt) en wat zij kunnen doen als het niet goed gaat? Dan dus eerst voor jezelf opschrijven wat de eerste tekenen zijn en wat jijzelf en je familie dan kunnen doen om te voorkomen dat het erger wordt.quote:Op vrijdag 20 juni 2014 16:50 schreef Mord_Sith het volgende:
Morgen een hele dag weg naar familie ver weg, ik maak me nu al zo druk dat ik daar angstaanvallen ga krijgen en niet zomaar weg kan etc. etc.
Hebben jullie tips hoe daar mee om te gaan? Want ik wil er eigenlijk ook niet aan toegeven..
Ze zeiden in de evaluatie dat ik me op een bepaalde manier gedraag waardoor ze me afwijzen. Zo van 'je doet het zelf, moet je je maar niet zo gedragen'. Lekker beschuldigend, net alsof ik dat expres doe. Dat gaat over dat ik soms best druk en gek doe (vooral veel praat) als ik gespannen ben in sociale situaties - wat ik zelf vreselijk stom vind. Ik heb er voor mijn gevoel dan geen controle over en terwijl ik naar buiten druk blijf doen ga ik kapot van de spanning en woede naar mezelf omdat ik probeer 'normaal' te doen maar ik gewoon door blijf gaan.quote:Op vrijdag 20 juni 2014 16:50 schreef Cue_ het volgende:
Wat zeggen de behandelaars dan daarover? Als in dat het niet klinkt met de groep? Neem aan dat je daardoor ook minder fijn je gevoelens uit enzo.
Nee. Ik denk meestal 'ik had gewoon mijn mond moeten houden'. Ten eerste omdat ik mezelf stom vind om wat ik zeg en omdat ik niet wil dat groepsgenoten bepaalde dingen weten, maar ook omdat ik tot nu toe niet het idee heb gehad dat het nut had om iets in te brengen.quote:Op vrijdag 20 juni 2014 00:32 schreef Mange-tout het volgende:
[..]
[..]
[..]
Leuk, drie een beetje uiteenlopende meningen. Merken jullie dat het goed doet om jezelf te pushen om toch initiatief te nemen en over een eigen probleem te vertellen? Of voelen jullie je eerder down/verveeld door andermans verhalen? En wilden jullie zelf op groepstherapie, of was het eerder van moeten?
Wat voor therapie is het? Wat was er vreemd?quote:Ben maandag voor de eerste keer geweest en vond het een heel vreemde situatie, daarmee.
Hert is een familie van 100 man dus dat ga ik niet doenquote:Op vrijdag 20 juni 2014 17:11 schreef kuolema het volgende:
Kun je het bespreken met je familie? Dat het kan zijn dat je zomaar weg gaat (en dan bijv. binnen een bepaalde tijd weer terugkomt) en wat zij kunnen doen als het niet goed gaat? Dan dus eerst voor jezelf opschrijven wat de eerste tekenen zijn en wat jijzelf en je familie dan kunnen doen om te voorkomen dat het erger wordt.
Dat je niet zomaar weg kunt gaan, bedoel je dat sociaal gezien, dat je niet zomaar weg kunt gaan zonder iets te zeggen? Of dat je wilt vluchten maar je op een plek bent waar dat niet kan?
Al zijn er maar één of twee mensen die je een beetje vertrouwt. En je kunt wel degelijk zomaar weg als je dat wilt. Of je zondert je even af.quote:Op vrijdag 20 juni 2014 17:33 schreef Mord_Sith het volgende:
[..]
Hert is een familie van 100 man dus dat ga ik niet doen![]()
Ik kan niet zomaar weg omdat het een sociaal evenement is, en het ver weg van mijn huis is. Dat veroorzaakt de grootste spanning, ook al weet ik dat een aanval ook thuis plaats kan vinden. En dat die dan net zo erg is, en dat er dan niks gebeurt. Waarom ik er zo bang voor ben weet ik ook niet helemaal merk ik.
Ik wil er echt niet aan toegeven en gewoon gaan, maar die spanning..
Dus je raadt aan het er toch met iemand over te hebben, en met een aanval; gewoon een stukje te gaan lopen ofzo?quote:Op vrijdag 20 juni 2014 18:17 schreef kuolema het volgende:
[..]
Al zijn er maar één of twee mensen die je een beetje vertrouwt. En je kunt wel degelijk zomaar weg als je dat wilt. Of je zondert je even af.
Ik denk dat als je erheen gaat met het gevoel dat je iets kunt doen wanneer je een angstaanval krijgt, je van tevoren al minder gespannen bent waardoor je minder kans hebt dat het gebeurt.
Nu ben je bang dat het gebeurt dus ben je sowieso al gespannen waardoor je meer kans hebt dat het ook daadwerkelijk niet goed gaat.
Dus bedenk voor jezelf wat jij nodig hebt en wie je daarbij zou kunnen helpen op dat moment. Zodat je wat geruststelling hebt.
Ik weet niet wat zo'n aanval inhoudt bij jou en waar jij behoefte aan hebt. Het is in elk geval goed om één of twee mensen te informeren.quote:Op vrijdag 20 juni 2014 18:19 schreef Mord_Sith het volgende:
[..]
Dus je raadt aan het er toch met iemand over te hebben, en met een aanval; gewoon een stukje te gaan lopen ofzo?
Dat zou een goeie zijn denk ik inderdaad. Stelt me niet echt gerust geloof ik maar het zijn wel logische dingen
Halloquote:Op vrijdag 20 juni 2014 18:21 schreef AdoraBelle het volgende:
Hoi. Ik heb het voornemen om bij jullie te gaan lurken. Dan kan ik zien of ik me ook herken in de dingen die jullie vertellen en of dit misschien een plek voor mij is
.
Extreme angst, voor niks specifieks, 'gewoon' angst en sterke vluchtdrang. Wat dat betreft is lopen een goeie, dan gebruik ik de vluchtenergie en ben ik bezig denk ik. Stukje lopen kan daar ook wel, groot terrein in de buitenlucht.quote:Op vrijdag 20 juni 2014 18:24 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik weet niet wat zo'n aanval inhoudt bij jou en waar jij behoefte aan hebt. Het is in elk geval goed om één of twee mensen te informeren.
[..]
Hallo![]()
Fijn dat je meldt dat je komt lurken i.t.t. de (wsl) vele andere lurkers
Welkom!quote:Op vrijdag 20 juni 2014 18:21 schreef AdoraBelle het volgende:
Hoi. Ik heb het voornemen om bij jullie te gaan lurken. Dan kan ik zien of ik me ook herken in de dingen die jullie vertellen en of dit misschien een plek voor mij is
.
Dat klinkt goedquote:Op vrijdag 20 juni 2014 18:26 schreef Mord_Sith het volgende:
[..]
Extreme angst, voor niks specifieks, 'gewoon' angst en sterke vluchtdrang. Wat dat betreft is lopen een goeie, dan gebruik ik de vluchtenergie en ben ik bezig denk ik. Stukje lopen kan daar ook wel, groot terrein in de buitenlucht.
Hardlopenquote:Op vrijdag 20 juni 2014 19:12 schreef kuolema het volgende:
[..]
Dat klinkt goed(ik bedoel natuurlijk niet die angst
)
Of gewoon rennen zo hard als je kunt.
Boksquote:Op vrijdag 20 juni 2014 00:32 schreef Mange-tout het volgende:
Ik join S_E trouwens even in het paniekvoetbal om een woning te vinden: moet binnen twee weken eruit. Nieuws sloeg eergisteren even in als een bom, maar ben de situatie gelukkig meteen praktisch beginnen aanpakken. En gelukkig proberen we met meerdere mensen iets te vinden. Het zorgt wel meteen weer voor stress, terwijl mijn leven net “chill” begon te lopen en ik me net goed genoeg voelde om de wat lastigere dingen eindelijk aan te pakken.
Topwijf! Echt respect! Ik zou het zelf niet kunnen. Al heb ik zelf ook geen uitkering en dat zal ook nooit gebeuren.quote:Op donderdag 19 juni 2014 20:14 schreef Elvi het volgende:
En ja ik heb idd geen betaald werk en geen uitkeringMaar ik heb wel een sollicitatiegesprek gehad vandaag bij de McDonalds
Nadat ik S_E had uitgedaagd om daar te sollicteren heb ik het gewoon zelf gedaan
Voor max. 24 uur per week als hostess.
Echt, dat soort mensenquote:Op donderdag 19 juni 2014 23:00 schreef Mint_Clansell het volgende:
[..]
Uit ervaring: daar snappen ze inderdaad helemaal niets van.
Dit kreeg ik te horen: "Oh, u zit dus in een depressie? Nou, als u nu eens 8 uur per dag solliciteert, dan bent u in ieder geval bezig en dan is die depressie zo weg hoor!!"
Terwijl ik juist had uitgelegd dat de vele tijdelijke banen, sollicitaties en afwijzingen die ik heb gehad juist een oorzaak zijn van mijn depressie. Die lui zitten daar echt alleen maar om hun dag te vullen en zo onbehulpzaam mogelijk te zijn.
Ik kreeg wat zenuwen van het hardlopen vanwege die vent uit Engeland die een hartaanval had na het hardlopen. Nu durf ik niet 100% voluit te gaanquote:Op vrijdag 20 juni 2014 22:58 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Hardlopen![]()
Sorry
Ik kreeg het in t begin trouwens benauwd van hardlopen. Soort hyperventilatieachtig. Pure zenuwen denk ik. Met wedstrijdjes heb ik t nog steeds. Stiknerveus terwijl ik gewoon totaal geen relevante tijden loop
Je moet ook niet te vaak voluit gaan. Vindt je hart niet fijn en van rustig aan bouw je ook veel conditie op.quote:Op zaterdag 21 juni 2014 00:07 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik kreeg wat zenuwen van het hardlopen vanwege die vent uit Engeland die een hartaanval had na het hardlopen. Nu durf ik niet 100% voluit te gaan.
Ik krijg wel eens last van ontzettende steken tijdens het lopen.quote:Op zaterdag 21 juni 2014 00:12 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Je moet ook niet te vaak voluit gaan. Vindt je hart niet fijn en van rustig aan bouw je ook veel conditie op.
Mocht je wel willen lopen maar je zorgen maken over je hart: laat even alles testen en meten en loop met een hartslagmeter, dan weet je precies wat er gebeurt. Ik heb vanavond alleen naar mijn hartslag gekeken en niet naar mijn tempo. Loopt echt zwaar relaxed
Ik ben het met hem eens.quote:Op zaterdag 21 juni 2014 00:15 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik krijg wel eens last van ontzettende steken tijdens het lopen.
Ook met name het moment voor het lopen, wanneer ik bijv. loop te hyperventileren of snijdende pijn heb langs de hartstreek is soms wat warrig. De huisarts heeft me alleen gezegd dat ik juist door die barriere heen moeten. Gewoon doorlopen, voelt het kut? Doorlopen s_e.. doorlopen. Allemaal stress en spanning. Blijf doorlopen ..
Loop jij ook met hartslag meter? Ik heb zo'n ding van polar, ontzettend handy en dat ziet er verder altijd wel goed uit. Qua hartslag dan. Ik heb wel eens met hartslag meters gelopen waarvan ik dacht: "leef ik nog? ... of is 170 niet wat hoog?"..quote:Op zaterdag 21 juni 2014 00:17 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Ik ben het met hem eens.
Maar doe het rustig aan. Neem zo'n evy iets ofzo. Die druk op je borst en hyperventilatie gaat over.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |