Depressie & Angst #103 waar s_e wat meer ballen moet tonen

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 09:47 schreef Jaeger85 het volgende:

[..]

Het voordeel van groepstherapie is dat je steun aan elkaar kunt vinden en je wordt gedwongen om assertief te zijn. Het nadeel is dat iedereen vooral druk met zichzelf bezig lijkt te zijn en je ook alle nare ervaringen van andere aan dient te horen. Daar zit je als zelf al down bent niet altijd op te wachten.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 10:32 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ik heb er best wel wat aan. Zeker omdat je dingen herkent bij anderen en dus steun bij elkaar kan vinden en elkaar kan helpen. Nadeel is dat er niet veel tijd is per persoon om op de zaken in te gaan.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 17:08 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik ben nu in groepstherapie. Ik vind het lastig, omdat ik juist veel moeite heb met sociale contacten. Je moet ook echt zelf initiatief nemen als je iets uit de therapie wilt halen, terwijl het heel moeilijk is om uit jezelf ergens over te beginnen, juist ook omdat je in een groep zit waarin iedereen meeluistert. Tot nu toe heb ik alleen niet de ervaring gehad dat het echt nuttig was om iets in te brengen.
Maar anders zit je de hele dag alleen maar te luisteren naar de problemen van anderen. Waar je soms ook wel wat uit kan halen, maar om echt bij je eigen kernproblemen te komen werkt dat niet.

Leuk, drie een beetje uiteenlopende meningen. Merken jullie dat het goed doet om jezelf te pushen om toch initiatief te nemen en over een eigen probleem te vertellen? Of voelen jullie je eerder down/verveeld door andermans verhalen? En wilden jullie zelf op groepstherapie, of was het eerder van moeten?

Ben maandag voor de eerste keer geweest en vond het een heel vreemde situatie, daarmee .

Ik join S_E trouwens even in het paniekvoetbal om een woning te vinden: moet binnen twee weken eruit. Nieuws sloeg eergisteren even in als een bom, maar ben de situatie gelukkig meteen praktisch beginnen aanpakken. En gelukkig proberen we met meerdere mensen iets te vinden. Het zorgt wel meteen weer voor stress, terwijl mijn leven net “chill” begon te lopen en ik me net goed genoeg voelde om de wat lastigere dingen eindelijk aan te pakken.

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 20:14 schreef Elvi het volgende:

[..]

Wat het moeilijk maakt is dat er zoveel te doen is en ik ook echt alles wil doen En dat ik ook weer met collega's te maken heb. Dus ik moet me flink aanpassen. Alleen kwam ik er dus achter dat de meesten een beperking hebben.... varierend van psychose tot bipolair tot autisme. Ik wil hen ook niet teveel belasten dus ik zal ook niet heel snel om hulp vragen.

En ja ik heb idd geen betaald werk en geen uitkering Maar ik heb wel een sollicitatiegesprek gehad vandaag bij de McDonalds Nadat ik S_E had uitgedaagd om daar te sollicteren heb ik het gewoon zelf gedaan Voor max. 24 uur per week als hostess.

Goed bezig, met dat vrijwilligerswerk erbij ook . Superactief. Krijg je daar complimentjes over uit je omgeving?

Bah naar zeg, zo ineens iets anders moeten vinden.. Hoop dat het snel lukt

Dank je. Uiteindelijk zal het wel goed komen. Gelukkig heb ik deze keer ook meer mensen durven aanspreken en willen mensen ook wel helpen .

Ik weet niet of ik er zo rustig onder zou kunnen blijven. Knap van je!

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 22:58 schreef Elvi het volgende:

[..]

Zorgen voor een 'klantbeleving'. Dus mensen begroeten, balonnen uitdelen aan kinderen,...

[..]

Uitkering heb ik vorig jaar 3 maanden gehad maar kreeg geen bijstand omdat ik bij mn ouders woon en nog teveel spaargeld had. Maar ik moet zeggen dat ik het ook niet wil omdat ik de mensen bij het UWV niet kan uitstaan en graag mn eigen plan trek. Ik weet zeker dat ik van hen geen vrijwilligerswerk had mogen doen terwijl me dat juist wel verder helpt. En sowieso heb ik geen zin om uit te leggen waarom ik bij de GGZ klant ben

Dat je bij jouw ouders woont is geen afwijzingsgrond (meer) voor een bijstandsuitkering. Teveel eigen vermogen is dat wel, daar dien je eerst op in te teren. Je moet inderdaad wat geluk hebben met contactpersoon/klantmanager die je krijg toegewezen. De een doet geen enkele moeite voor je, de andere zit er juist heel straks op, terwijl weer anderen zich wel inspannen voor je en ook inlevingsvermogen hebben. De mijne behoorde tot die laatste categorie en heeft uiteindelijk werk voor mij kunnen regelen.

Als je psychische klachten dusdanig zijn was de kans groot geweest dat je een tijdelijk ontheffing zou hebben gekregen van de sollicitatieplicht. Met die ontheffing is het vaak in overleg mogelijk om vrijwilligerswerk te doen voor de duur van zes maanden met behoudt van uitkering met als doel sociale activering.

Ik kreeg vandaag de evaluatie te horen.
Eerst kreeg ik die van de groep terug, daar hecht ik geen waarde aan omdat ik weet hoe het gaat. Ze proberen elk mogelijk negatieve puntje te vermijden en het komt er steeds op neer dat er niet wordt opgeschreven wat men eigenlijk echt vindt. Als ik daar bij het evalueren van een ander op in ga wordt er meteen negatief op gereageerd. Dan moeten ze het zelf maar weten.
Daarna die van de therapeuten, en het eerste wat de hoofdbehandelaar zei was 'Wij zijn niet zo positief ...' Maar het klopte wel allemaal.
Maar nu heb ik het gevoel dat de hele groep tegen mij is. Ik wist al dat ze me niet mogen maar het is nu echt duidelijk voor mij. Dat komt niet door mijn onzekerheid maar blijkt uit de evaluaties en de manier waarop mensen op mij reageren. Ik weet dat ze me niet mogen en ik weet dat ze dinsdag bij het evalueren lekker hebben zitten zeiken over mij. Want ook in de pauzes wordt er alleen maar negatief gepraat over anderen. Daar heb ik overigens al meerdere keren iets van gezegd.
Maar dan niet de guts hebben om dat op dat formuliertje te schrijven.
Ik voel me nu meer dan ooit verwijderd van de rest. Ik zie ze als een eenheid waar ik in mijn eentje tegenover sta. Het is niet belangrijk dat ze me aardig vinden want ik zit er voor mezelf, maar dit zorgt ervoor dat ik ze allemaal als vijand zie of zo.

En mijn beste maatje, mijn koptelefoon, is vandaag overleden Nu wordt naar de winkel gaan en reizen met de trein en pauzes bij therapie echt geen pretje ...

Morgen een hele dag weg naar familie ver weg, ik maak me nu al zo druk dat ik daar angstaanvallen ga krijgen en niet zomaar weg kan etc. etc.
Hebben jullie tips hoe daar mee om te gaan? Want ik wil er eigenlijk ook niet aan toegeven..

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 16:47 schreef kuolema het volgende:
Ik kreeg vandaag de evaluatie te horen.
Eerst kreeg ik die van de groep terug, daar hecht ik geen waarde aan omdat ik weet hoe het gaat. Ze proberen elk mogelijk negatieve puntje te vermijden en het komt er steeds op neer dat er niet wordt opgeschreven wat men eigenlijk echt vindt. Als ik daar bij het evalueren van een ander op in ga wordt er meteen negatief op gereageerd. Dan moeten ze het zelf maar weten.
Daarna die van de therapeuten, en het eerste wat de hoofdbehandelaar zei was 'Wij zijn niet zo positief ...' Maar het klopte wel allemaal.
Maar nu heb ik het gevoel dat de hele groep tegen mij is. Ik wist al dat ze me niet mogen maar het is nu echt duidelijk voor mij. Dat komt niet door mijn onzekerheid maar blijkt uit de evaluaties en de manier waarop mensen op mij reageren. Ik weet dat ze me niet mogen en ik weet dat ze dinsdag bij het evalueren lekker hebben zitten zeiken over mij. Want ook in de pauzes wordt er alleen maar negatief gepraat over anderen. Daar heb ik overigens al meerdere keren iets van gezegd.
Maar dan niet de guts hebben om dat op dat formuliertje te schrijven.
Ik voel me nu meer dan ooit verwijderd van de rest. Ik zie ze als een eenheid waar ik in mijn eentje tegenover sta. Het is niet belangrijk dat ze me aardig vinden want ik zit er voor mezelf, maar dit zorgt ervoor dat ik ze allemaal als vijand zie of zo.

En mijn beste maatje, mijn koptelefoon, is vandaag overleden Nu wordt naar de winkel gaan en reizen met de trein en pauzes bij therapie echt geen pretje ...

Wat lastig joh

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 20:14 schreef Elvi het volgende:

[..]

Wat het moeilijk maakt is dat er zoveel te doen is en ik ook echt alles wil doen En dat ik ook weer met collega's te maken heb. Dus ik moet me flink aanpassen. Alleen kwam ik er dus achter dat de meesten een beperking hebben.... varierend van psychose tot bipolair tot autisme. Ik wil hen ook niet teveel belasten dus ik zal ook niet heel snel om hulp vragen.

En ja ik heb idd geen betaald werk en geen uitkering Maar ik heb wel een sollicitatiegesprek gehad vandaag bij de McDonalds Nadat ik S_E had uitgedaagd om daar te sollicteren heb ik het gewoon zelf gedaan Voor max. 24 uur per week als hostess.

Maar die dingen zijn wel moeilijk op een positieve manier, toch? Want dat je zoveel wilt doen betekent dat je het (enigszins) leuk vindt en dat je lekker bezig kunt zijn. En met collega's te maken hebben is een goede oefening, dat kun je gebruiken op meerdere vlakken.
Wat betreft het belasten van die anderen met een beperking: als iedereen maar anders met ze omgaat dan leren zij toch nooit omgaan met normale situaties? Zij zijn niet jouw verantwoordelijkheid.
Niet dat je er geen rekening mee hoeft te houden, maar als het ten koste van jezelf/jouw werk gaat omdat je iets niet durft te vragen lijkt dat me niet goed.

Wanneer hoor je of je bent aangenomen bij de Mac?

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 16:50 schreef Mord_Sith het volgende:
Morgen een hele dag weg naar familie ver weg, ik maak me nu al zo druk dat ik daar angstaanvallen ga krijgen en niet zomaar weg kan etc. etc.
Hebben jullie tips hoe daar mee om te gaan? Want ik wil er eigenlijk ook niet aan toegeven..

Kun je het bespreken met je familie? Dat het kan zijn dat je zomaar weg gaat (en dan bijv. binnen een bepaalde tijd weer terugkomt) en wat zij kunnen doen als het niet goed gaat? Dan dus eerst voor jezelf opschrijven wat de eerste tekenen zijn en wat jijzelf en je familie dan kunnen doen om te voorkomen dat het erger wordt.

Dat je niet zomaar weg kunt gaan, bedoel je dat sociaal gezien, dat je niet zomaar weg kunt gaan zonder iets te zeggen? Of dat je wilt vluchten maar je op een plek bent waar dat niet kan?

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 16:50 schreef Cue_ het volgende:
Wat zeggen de behandelaars dan daarover? Als in dat het niet klinkt met de groep? Neem aan dat je daardoor ook minder fijn je gevoelens uit enzo.

Ze zeiden in de evaluatie dat ik me op een bepaalde manier gedraag waardoor ze me afwijzen. Zo van 'je doet het zelf, moet je je maar niet zo gedragen'. Lekker beschuldigend, net alsof ik dat expres doe. Dat gaat over dat ik soms best druk en gek doe (vooral veel praat) als ik gespannen ben in sociale situaties - wat ik zelf vreselijk stom vind. Ik heb er voor mijn gevoel dan geen controle over en terwijl ik naar buiten druk blijf doen ga ik kapot van de spanning en woede naar mezelf omdat ik probeer 'normaal' te doen maar ik gewoon door blijf gaan.

Ik vind het inderdaad niet makkelijk om dingen kwijt te kunnen in de groep en na vandaag is het alleen nog maar moeilijker.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 00:32 schreef Mange-tout het volgende:

[..]

[..]

[..]

Leuk, drie een beetje uiteenlopende meningen. Merken jullie dat het goed doet om jezelf te pushen om toch initiatief te nemen en over een eigen probleem te vertellen? Of voelen jullie je eerder down/verveeld door andermans verhalen? En wilden jullie zelf op groepstherapie, of was het eerder van moeten?

Nee. Ik denk meestal 'ik had gewoon mijn mond moeten houden'. Ten eerste omdat ik mezelf stom vind om wat ik zeg en omdat ik niet wil dat groepsgenoten bepaalde dingen weten, maar ook omdat ik tot nu toe niet het idee heb gehad dat het nut had om iets in te brengen.

Ik voel me soms ook verveeld door verhalen van groepsgenoten ja. Dat komt vooral omdat ik niet echt iets heb met ze denk ik. Wat helpt tegen verveling is meedenken en meepraten/tips geven. Dat wordt ook eigenlijk van iedereen verwacht.
'Moeten' niet, maar groepstherapie werd mij aangeraden. Ik zou er zelf nooit mee gekomen zijn en twijfelde ook erg.

quote:

Ben maandag voor de eerste keer geweest en vond het een heel vreemde situatie, daarmee .

Wat voor therapie is het? Wat was er vreemd?

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 17:11 schreef kuolema het volgende:
Kun je het bespreken met je familie? Dat het kan zijn dat je zomaar weg gaat (en dan bijv. binnen een bepaalde tijd weer terugkomt) en wat zij kunnen doen als het niet goed gaat? Dan dus eerst voor jezelf opschrijven wat de eerste tekenen zijn en wat jijzelf en je familie dan kunnen doen om te voorkomen dat het erger wordt.

Dat je niet zomaar weg kunt gaan, bedoel je dat sociaal gezien, dat je niet zomaar weg kunt gaan zonder iets te zeggen? Of dat je wilt vluchten maar je op een plek bent waar dat niet kan?

Hert is een familie van 100 man dus dat ga ik niet doen
Ik kan niet zomaar weg omdat het een sociaal evenement is, en het ver weg van mijn huis is. Dat veroorzaakt de grootste spanning, ook al weet ik dat een aanval ook thuis plaats kan vinden. En dat die dan net zo erg is, en dat er dan niks gebeurt. Waarom ik er zo bang voor ben weet ik ook niet helemaal merk ik.
Ik wil er echt niet aan toegeven en gewoon gaan, maar die spanning..

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 17:33 schreef Mord_Sith het volgende:

[..]

Hert is een familie van 100 man dus dat ga ik niet doen
Ik kan niet zomaar weg omdat het een sociaal evenement is, en het ver weg van mijn huis is. Dat veroorzaakt de grootste spanning, ook al weet ik dat een aanval ook thuis plaats kan vinden. En dat die dan net zo erg is, en dat er dan niks gebeurt. Waarom ik er zo bang voor ben weet ik ook niet helemaal merk ik.
Ik wil er echt niet aan toegeven en gewoon gaan, maar die spanning..

Al zijn er maar één of twee mensen die je een beetje vertrouwt. En je kunt wel degelijk zomaar weg als je dat wilt. Of je zondert je even af.
Ik denk dat als je erheen gaat met het gevoel dat je iets kunt doen wanneer je een angstaanval krijgt, je van tevoren al minder gespannen bent waardoor je minder kans hebt dat het gebeurt.
Nu ben je bang dat het gebeurt dus ben je sowieso al gespannen waardoor je meer kans hebt dat het ook daadwerkelijk niet goed gaat.
Dus bedenk voor jezelf wat jij nodig hebt en wie je daarbij zou kunnen helpen op dat moment. Zodat je wat geruststelling hebt.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 18:17 schreef kuolema het volgende:

[..]

Al zijn er maar één of twee mensen die je een beetje vertrouwt. En je kunt wel degelijk zomaar weg als je dat wilt. Of je zondert je even af.
Ik denk dat als je erheen gaat met het gevoel dat je iets kunt doen wanneer je een angstaanval krijgt, je van tevoren al minder gespannen bent waardoor je minder kans hebt dat het gebeurt.
Nu ben je bang dat het gebeurt dus ben je sowieso al gespannen waardoor je meer kans hebt dat het ook daadwerkelijk niet goed gaat.
Dus bedenk voor jezelf wat jij nodig hebt en wie je daarbij zou kunnen helpen op dat moment. Zodat je wat geruststelling hebt.

Dus je raadt aan het er toch met iemand over te hebben, en met een aanval; gewoon een stukje te gaan lopen ofzo?
Dat zou een goeie zijn denk ik inderdaad. Stelt me niet echt gerust geloof ik maar het zijn wel logische dingen

Hoi . Ik heb het voornemen om bij jullie te gaan lurken. Dan kan ik zien of ik me ook herken in de dingen die jullie vertellen en of dit misschien een plek voor mij is .

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 18:19 schreef Mord_Sith het volgende:

[..]

Dus je raadt aan het er toch met iemand over te hebben, en met een aanval; gewoon een stukje te gaan lopen ofzo?
Dat zou een goeie zijn denk ik inderdaad. Stelt me niet echt gerust geloof ik maar het zijn wel logische dingen

Ik weet niet wat zo'n aanval inhoudt bij jou en waar jij behoefte aan hebt. Het is in elk geval goed om één of twee mensen te informeren.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 18:21 schreef AdoraBelle het volgende:
Hoi . Ik heb het voornemen om bij jullie te gaan lurken. Dan kan ik zien of ik me ook herken in de dingen die jullie vertellen en of dit misschien een plek voor mij is .

Hallo
Fijn dat je meldt dat je komt lurken i.t.t. de (wsl) vele andere lurkers

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 18:24 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik weet niet wat zo'n aanval inhoudt bij jou en waar jij behoefte aan hebt. Het is in elk geval goed om één of twee mensen te informeren.

[..]

Hallo
Fijn dat je meldt dat je komt lurken i.t.t. de (wsl) vele andere lurkers

Extreme angst, voor niks specifieks, 'gewoon' angst en sterke vluchtdrang. Wat dat betreft is lopen een goeie, dan gebruik ik de vluchtenergie en ben ik bezig denk ik. Stukje lopen kan daar ook wel, groot terrein in de buitenlucht.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 18:21 schreef AdoraBelle het volgende:
Hoi . Ik heb het voornemen om bij jullie te gaan lurken. Dan kan ik zien of ik me ook herken in de dingen die jullie vertellen en of dit misschien een plek voor mij is .

Welkom!

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 18:26 schreef Mord_Sith het volgende:

[..]

Extreme angst, voor niks specifieks, 'gewoon' angst en sterke vluchtdrang. Wat dat betreft is lopen een goeie, dan gebruik ik de vluchtenergie en ben ik bezig denk ik. Stukje lopen kan daar ook wel, groot terrein in de buitenlucht.

Dat klinkt goed (ik bedoel natuurlijk niet die angst )
Of gewoon rennen zo hard als je kunt.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 19:12 schreef kuolema het volgende:

[..]

Dat klinkt goed (ik bedoel natuurlijk niet die angst )
Of gewoon rennen zo hard als je kunt.

Hardlopen
Sorry

Ik kreeg het in t begin trouwens benauwd van hardlopen. Soort hyperventilatieachtig. Pure zenuwen denk ik. Met wedstrijdjes heb ik t nog steeds. Stiknerveus terwijl ik gewoon totaal geen relevante tijden loop

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 00:32 schreef Mange-tout het volgende:
Ik join S_E trouwens even in het paniekvoetbal om een woning te vinden: moet binnen twee weken eruit. Nieuws sloeg eergisteren even in als een bom, maar ben de situatie gelukkig meteen praktisch beginnen aanpakken. En gelukkig proberen we met meerdere mensen iets te vinden. Het zorgt wel meteen weer voor stress, terwijl mijn leven net “chill” begon te lopen en ik me net goed genoeg voelde om de wat lastigere dingen eindelijk aan te pakken.

Boks .

Kut is dat eh? Ik ben ook flink op zoek. Heb meerdere dingen lopen maar de onzekerheid is echt f*cking kut om het rustig te zeggen.

Slapen zit er niet in en dan zit ik s'nachts om 4 uur op de tablet onder de lakens te kletsen met onbekenden op omegle ! Echt fucking faal. Daarna val ik wel in slaap.

Ik heb een plek kunnen vinden voor mijn kat maar ze kan daar op het moment nog niet goed aarden : ( Ook dat is kut.

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 20:14 schreef Elvi het volgende:
En ja ik heb idd geen betaald werk en geen uitkering Maar ik heb wel een sollicitatiegesprek gehad vandaag bij de McDonalds Nadat ik S_E had uitgedaagd om daar te sollicteren heb ik het gewoon zelf gedaan Voor max. 24 uur per week als hostess.

Topwijf! Echt respect! Ik zou het zelf niet kunnen. Al heb ik zelf ook geen uitkering en dat zal ook nooit gebeuren.

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 23:00 schreef Mint_Clansell het volgende:

[..]

Uit ervaring: daar snappen ze inderdaad helemaal niets van.

Dit kreeg ik te horen: "Oh, u zit dus in een depressie? Nou, als u nu eens 8 uur per dag solliciteert, dan bent u in ieder geval bezig en dan is die depressie zo weg hoor!!"

Terwijl ik juist had uitgelegd dat de vele tijdelijke banen, sollicitaties en afwijzingen die ik heb gehad juist een oorzaak zijn van mijn depressie. Die lui zitten daar echt alleen maar om hun dag te vullen en zo onbehulpzaam mogelijk te zijn.

Echt, dat soort mensen !!!!!!!!!!! Fucking triest.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 22:58 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Hardlopen
Sorry

Ik kreeg het in t begin trouwens benauwd van hardlopen. Soort hyperventilatieachtig. Pure zenuwen denk ik. Met wedstrijdjes heb ik t nog steeds. Stiknerveus terwijl ik gewoon totaal geen relevante tijden loop

Ik kreeg wat zenuwen van het hardlopen vanwege die vent uit Engeland die een hartaanval had na het hardlopen. Nu durf ik niet 100% voluit te gaan .

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 00:07 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik kreeg wat zenuwen van het hardlopen vanwege die vent uit Engeland die een hartaanval had na het hardlopen. Nu durf ik niet 100% voluit te gaan .

Je moet ook niet te vaak voluit gaan. Vindt je hart niet fijn en van rustig aan bouw je ook veel conditie op.
Mocht je wel willen lopen maar je zorgen maken over je hart: laat even alles testen en meten en loop met een hartslagmeter, dan weet je precies wat er gebeurt. Ik heb vanavond alleen naar mijn hartslag gekeken en niet naar mijn tempo. Loopt echt zwaar relaxed