Depressie & Angst #74

quote:

Op donderdag 28 november 2013 23:13 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Heb jij ooit veel momenten gehad waar het wel goed ging?

Volgens mij niet heel veel in ieder geval. Ik kan me aan veel dingen van vroeger ook niet herinneren. Sinds ik de stap heb genomen (nu bijna 10 jaar geleden) om op mezelf te gaan wonen, heb ik wel meer momenten gehad waar het goed / beter met me ging dan thuis vroeger, maar ik denk toch dat negatieve gevoelens en gedachtes met betrekking tot mezelf / mijn leven altijd de overhand hebben gehad. Nu nog steeds, nu alleen met de gedachte dat ik het echt spuugzat ben en wil dat het verandert. Maar ik ben ook een meesteres in gevoelens wegdrukken en mooi weer spelen. Ik denk dat veel mensen het daarom ook nooit echt door hebben gehad, dat ik vaak depressief was / ben. (Ik zelf ook niet.)

[ Bericht 0% gewijzigd door rainbowwarrior op 29-11-2013 00:16:11 ]

quote:

Op donderdag 28 november 2013 23:37 schreef Miniem het volgende:

[..]

Weet niet waarom ik het niet opschrijf, iets houdt me tegen.
Mezelf beter voelen? wat moet ik daar nou weer op antwoorden...

Je houdt jezelf tegen. Want rationeel gezien zou het een makkelijke opdracht kunnen zijn: je hebt iets tijdens je therapie besproken (dingen uit je verleden) en daar heb je gedachtes en gevoelens bij. Je hoeft die alleen maar op te schrijven. Maar waarschijnlijk voelt dat als als teveel, warrig en moeilijk aan. Heb je moeite om bij je gevoelens te komen? Vind je het zo lastig dat je als het ware blokkeert en daarom niet goed denken en voelen kunt?

quote:

Op donderdag 28 november 2013 23:37 schreef Miniem het volgende:

[..]

Weet niet waarom ik het niet opschrijf, iets houdt me tegen.
Mezelf beter voelen? wat moet ik daar nou weer op antwoorden...

Het is blijkbaar iets waar je moeite mee hebt. Juist waarom je er moeite mee hebt, is een blokkade voor jou. Jouw taak is om uit te zoeken, wat die blokkade nou eigenlijk is.

quote:

Op donderdag 28 november 2013 14:51 schreef kuolema het volgende:

[..]

Hee koffietje Waar was je nou

Zolang dat gamegedoe niet ten koste gaat van noodzakelijke dingen (jij zegt van niet) en je het leuk vindt, zou ik zeggen, doe lekker. Want je zegt al dat het tijdelijk is. Maar misschien denk je daar over een tijdje anders over... Kan me wel voorstellen dat je hulpverleners bang zijn voor een verslaving.

Tof dat het afbouwen nog steeds goed gaat. Je kunt toch naar de apotheek gaan als je er toch uit moet om boodschappen te doen? En als het buiten zonnig is. Of je laat het gewoon thuis bezorgen.
Ik herken dat uitstellen...

Ik ga even het goede voorbeeld geven:
Ik heb een hekel aan naar de kapper gaan dus dat heb ik een jaar uitgesteld...maar vorige week toch gedaan En, ook na lang uitstellen, een mail gestuurd naar een docent en een afspraak gemaakt voor het bespreken van een opdracht (mailen (en bellen) vind ik heel moeilijk/eng). Daardoor moest ik ook mailen naar de arts dat ik later bij de training kom, dat heb ik maar een dag uitgesteld.
Naar de apotheek gaan/om een recept vragen stel ik ook altijd uit en dat gaat er nu ook weer aankomen...

[..]

Heb je nu wel geslapen?

Hoi Kuolema!

Waar ik was? Tsja, een dag werd een week en een week werd een maand

Hier zouden best wel wat RL contacten uit voort kunnen komen, alhoewel ik die voor mijn gevoel niet zo hard nodig heb (hoeft niet persé van mij).

Ik vind het verder best wel tof. Ik heb dan ook regelmatig botsingen en juist van die botsingen leer ik weer. Wel jammer dat ik mede door die botsingen ook weer teleurgesteld raak in de gemiddelde mens (zo veel hebben van die kleuterhumor ) maar ik vind het een uitdaging om met ze om te gaan zonder wie dan ook te zeggen wat mij nou precies scheelt

Hier op fok vertel ik gewoon alles, maar op ts vertel ik ze eigenlijk niets over mijn privezaken enzo

Ik wil het juist leren zonder dat mensen rekening met mij gaan houden omdat ik < vul al mijn shit maar hier in >, das dus mijn uitdaging

quote:

Op donderdag 28 november 2013 22:31 schreef rainbowwarrior het volgende:
Met mij gaat het slecht . Ik ben nu al sinds weken erg depressief (voel me veel slechter als in de weken / maanden daarvoor). Ben totaal gedemotiveerd, heel erg moe, geen zin in niks. Ik voel of helemaal niets of ik ben woedend en verdrietig en kan in zo'n situatie alleen maar janken. Dat wat ik doe, doet me niets. Ik heb nu ook meer individuele gesprekken met mijn therapeute. Ik hoop dat ik er goed doorheen kom...

Das jammer om te horen
Ik herken het best wel, elk jaar had ik wel een dipje die bovenop de reguliere depressie kwam...leuk...NOT.

Ik wil de somberheid gewoon weer over me heen laten komen. Ergens is het makkelijker om gewoon depressief te zijn i.p.v. scherp. I miss the comfort in being sad, I guess.
Hoewel ik eigenlijk altijd wel sad ben. Maar die sluier is er niet altijd.
It sucks, either way. Of ik het nu wel of niet probeer, ik kom elke keer tot dezelfde conclusie.

quote:

Op vrijdag 29 november 2013 00:22 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Hoi Kuolema!

Waar ik was? Tsja, een dag werd een week en een week werd een maand

Ja niet meer doen, aapje.

quote:

Hier zouden best wel wat RL contacten uit voort kunnen komen, alhoewel ik die voor mijn gevoel niet zo hard nodig heb (hoeft niet persé van mij).

Ik vind het verder best wel tof. Ik heb dan ook regelmatig botsingen en juist van die botsingen leer ik weer. Wel jammer dat ik mede door die botsingen ook weer teleurgesteld raak in de gemiddelde mens (zo veel hebben van die kleuterhumor ) maar ik vind het een uitdaging om met ze om te gaan zonder wie dan ook te zeggen wat mij nou precies scheelt

Tja, mensen zijn walgelijk, dat is een feit. Niet teveel verwachten.
Maar denk jij dat ze iets merken dan?

quote:

Hier op fok vertel ik gewoon alles, maar op ts vertel ik ze eigenlijk niets over mijn privezaken enzo

Ik wil het juist leren zonder dat mensen rekening met mij gaan houden omdat ik < vul al mijn shit maar hier in >, das dus mijn uitdaging

Gelijk heb je. Tof dat je die uitdaging aangaat. Ik denk dat als je iedereen meteen vertelt hoe zij rekening met jou kunnen houden, jij minder je best hoeft te doen. Op deze manier werk je aan jezelf.

Heb jij eigenlijk vrienden in real life waar je wel eens iets mee doet?

quote:

Op donderdag 28 november 2013 22:45 schreef rainbowwarrior het volgende:

[..]

In de afgelopen weken, waren er een paar situaties die veel negatieve dingen bij mij getriggerd hebben en de herfst / winter heeft ook altijd een vrij grote invloed op mijn gemoedstoestand. Daarnaast bespreek en verwerk ik ook veel in mijn therapie. Veel dingen van vroeger, waardoor ik me ook zoals vroeger voel (depressief). Ik voel me daardoor nu ook overbelast waardoor ik me nog slechter voel. Het is een beetje een vicieuze cirkel op dit moment.

Soms vraag ik me af of het wel goed is dat er dingen van vroeger naar boven worden gehaald. Persoonlijk vind ik dat maar niks. Het kan juist averechts werken, ook op de lange termijn. Heb ik ergens gelezen ook Soms is het beter om te richten op het nu en de toekomst, hoe je met je problemen kunt copen. Natuurlijk moet je leren wat de oorzaken zijn van hoe je je nu voelt/gedraagt, maar dat kan ook door het meer oppervlakkig aan de orde te brengen. Heb jij ooit een onderdeel kunnen afsluiten/achteraf kunnen zeggen dat het beter was nadat je iets had besproken uit je jeugd?

Volgens mij heeft 90% van de bevolking last van slechtere stemming in de koude seizoenen. Ik heb er zelf ook last van. Maar geniet ook van de mooie dingen, zoals lichtjes in de stad omdat het vroeg donker is, kleurige blaadjes op de grond, kerstbomen, kerstliedjes, wintergeuren, sneeuw, lekker warm binnen zitten. Is mindful wandelen misschien een goed idee?

Hoe dan ook, sterkte, ik hoop voor je dat je dat het je wat helpt om meer gesprekken met je therapeut te hebben.

quote:

Op vrijdag 29 november 2013 20:18 schreef kuolema het volgende:
Soms vraag ik me af of het wel goed is dat er dingen van vroeger naar boven worden gehaald. Persoonlijk vind ik dat maar niks. Het kan juist averechts werken, ook op de lange termijn. Heb ik ergens gelezen ook Soms is het beter om te richten op het nu en de toekomst, hoe je met je problemen kunt copen. Natuurlijk moet je leren wat de oorzaken zijn van hoe je je nu voelt/gedraagt, maar dat kan ook door het meer oppervlakkig aan de orde te brengen. Heb jij ooit een onderdeel kunnen afsluiten/achteraf kunnen zeggen dat het beter was nadat je iets had besproken uit je jeugd?

Volgens mij heeft 90% van de bevolking last van slechtere stemming in de koude seizoenen. Ik heb er zelf ook last van. Maar geniet ook van de mooie dingen, zoals lichtjes in de stad omdat het vroeg donker is, kleurige blaadjes op de grond, kerstbomen, kerstliedjes, wintergeuren, sneeuw, lekker warm binnen zitten. Is mindful wandelen misschien een goed idee?

Hoe dan ook, sterkte, ik hoop voor je dat je dat het je wat helpt om meer gesprekken met je therapeut te hebben.

Dank je voor je post. Ja ik denk dat je wel een goed punt hebt, met dat teveel in het verleden rondgraven ook niet goed is. Maar dat is bij mijn therapie ook niet het geval. Ik heb dat volgens mij niet zo goed geformuleerd en / of belangrijke dingen weggelaten. Ik volg geen traumatherapie.

Binnen mijn therapie wordt er wel degelijk ook naar het nu en de toekomst gekeken. Een therapiezitting heeft meestal de volgende opbouw ongeveer: ik breng iets in wat mij erg bezig houdt (meestal in het hier en nu, problemen, conflicten) en dan vertel ik daarover, mijn therapeute stelt vragen en geeft ook wel advies en dergelijke. Op die manier leer ik mezelf steeds beter begrijpen en probeer ik te ontdekken wat ik nodig heb om verder te kunnen. Voor mij is / was het voor de beginfase van mijn therapie erg belangrijk te begrijpen waarom en hoe ik functioneer zoals ik het doe en daarvoor is het denk ik wel belangrijk dingen uit je verleden daar bij te betrekken (zoals jij ook zegt). In zeer depressieve fases kan ik met geen mogelijkheid me op mijn toekomst richten (ik leef dan meestal van dag tot dag, of nog erger van uur tot uur). Ik heb daar sowieso echt veel problemen mee. Ik zit voor mijn gevoel zo vast dat eerst maar veel shit omhoog moet komen en eruit moet voordat ik verder kan. Bij mij is dat op dit moment veel opgekropt verdriet en woede, wat ik tot nu toe vooral erg weggestopt heb.

Ik heb volgens mij nog nooit een bepaald onderdeel uit mijn leven / verleden echt af kunnen sluiten. Dus ik heb geen idee of ik dat kan of dat zoiets überhaupt mogelijk is. Ik hoop na de therapie meer handvatten te hebben zodat ik wanneer ik in een fase ben waarin het slecht met me gaat, beter weet wat ik moet doen om er weer uit te komen en ik hoop uiteindelijk iets beter te weten wat ik met mijn leven wil gaan doen.

Tja genieten van de dingen vind ik op dit moment erg moeilijk. Ik ga wel wandelen, ga in bad, ga afspreken met mensen, etc etc. Maar het doet me op dit moment helemaal niets. Voor mij heeft nu de prioriteit dat ik weer beter voor mezelf ga zorgen. Ik ben sinds deze week er mee bezig weer beter, gezonder en meer te eten en heb de indruk dat het vandaag ietsjes beter gaat in vergelijking tot de afgelopen paar weken.

quote:

Op zaterdag 30 november 2013 09:36 schreef Gewas het volgende:
Zijn er hier ook mensen met hypochondrie?

Edit: verhaaltje toch maar verwijderd.

Ik heb het even door gelezen, maar vroeg me af waarom je dan toch op het internet je bewust je zelf angstig gaat maken? Want in wezen doe je niks anders toch?

quote:

Op zaterdag 30 november 2013 09:36 schreef Gewas het volgende:
Zijn er hier ook mensen met hypochondrie?

Edit: verhaaltje toch maar verwijderd.

In meer en mindere mate jup!
Jammer dat het verhaal nu weg is

quote:

Op vrijdag 29 november 2013 20:18 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ja niet meer doen, aapje.

[..]

Tja, mensen zijn walgelijk, dat is een feit. Niet teveel verwachten.
Maar denk jij dat ze iets merken dan?

[..]

Gelijk heb je. Tof dat je die uitdaging aangaat. Ik denk dat als je iedereen meteen vertelt hoe zij rekening met jou kunnen houden, jij minder je best hoeft te doen. Op deze manier werk je aan jezelf.

Heb jij eigenlijk vrienden in real life waar je wel eens iets mee doet?

Sorry, soms verdwijn ik nogal eens plotsling om later ineens weer op de radar te verschijnen
(Edit: Hoort nou eenmaal een beetje bij mijn karakter)

Ze zullen vast wel iets merken, maar ik heb zoiets van "of ze vragen me direct, of ze moeten maar gaan gokken", mijn probleem niet

Ik heb 4 mensen die mijn IRL vrienden zijn. Allen ken ik ze minstens een jaar of 7 en 4 is wel voldoende voor mij

[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 01-12-2013 02:44:03 ]

Ik heb het al jaren, maar niet zo erg dat ik ook om de haverklap bij de arts zit,kan het vaak ook wel weg relativeren

quote:

Op vrijdag 29 november 2013 01:03 schreef kuolema het volgende:
Ik wil de somberheid gewoon weer over me heen laten komen. Ergens is het makkelijker om gewoon depressief te zijn i.p.v. scherp. I miss the comfort in being sad, I guess.
Hoewel ik eigenlijk altijd wel sad ben. Maar die sluier is er niet altijd.
It sucks, either way. Of ik het nu wel of niet probeer, ik kom elke keer tot dezelfde conclusie.

Drowning in self pity, is dat echt wat je wil? Lekker makkelijk, maar ik vrees dat je op die manier enorm veel vrienden gaat kwijtraken.

quote:

Op zondag 1 december 2013 10:36 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Drowning in self pity, is dat echt wat je wil? Lekker makkelijk, maar ik vrees dat je op die manier enorm veel vrienden gaat kwijtraken.

Dat is nog niet eens zo erg. Erger is dat je je échte zelf gaat kwijtraken.

quote:

Op zondag 1 december 2013 11:14 schreef seasushi het volgende:

[..]

Dat is nog niet eens zo erg. Erger is dat je je échte zelf gaat kwijtraken.

En hoe vind je die terug dan?

Door de depressie uit te zetten. Wat een waardeloze tomtom is dat.

Weet niet of dit de juiste plek is om dit te vragen maar ik probeer het gewoon.

Over en paar weken is mijn verloofde uitgerekent met de zwangerschap.
Allemaal mooi en fijn en gelukkig. Ben er erg blij mee en dergelijke!
Maar mijn * probleem * is:

Ik ben zelf bipolar type 1.
En ik zit op dit moment tussen medicatie in vanwege een nieuwe arts en vanwege het feit dat ik nu in Noorwegen woon.
Ik ben bang dat tijdens de bevalling mijn bipolair zijn opeens inkickt en ik het overzicht kwijt raak.
Dat ik opeens geirriteerd naar artsen zal zijn. Of ze niet vertrouw. Of wat dan ook.

Iemand die hetzelfde heeft mee gemaakt?
Of iemand die mij kleine tips kan geven in het geval * wat als mijn stoornis opspeelt *
Nogmaals weet niet of dit de juiste plek is. Maar goed we gaan het zien.

quote:

Op zaterdag 30 november 2013 13:16 schreef rainbowwarrior het volgende:

[..]

Het kwam op mij inderdaad over alsof je in therapie vooral bezig bent met vroeger.
Je bent wel goed bezig Hoe gaat het nu?

quote:

Op zondag 1 december 2013 02:32 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Sorry, soms verdwijn ik nogal eens plotsling om later ineens weer op de radar te verschijnen
(Edit: Hoort nou eenmaal een beetje bij mijn karakter)

Ze zullen vast wel iets merken, maar ik heb zoiets van "of ze vragen me direct, of ze moeten maar gaan gokken", mijn probleem niet

Ik heb 4 mensen die mijn IRL vrienden zijn. Allen ken ik ze minstens een jaar of 7 en 4 is wel voldoende voor mij

En hoe vaak spreek je die vrienden? Prima aantal toch, lijkt mij ook. Ik heb een vriendengroep van een stuk of 10-12, maar spreek maar met 4 daarvan wel eens apart af. Zie ze hooguit één keer per maand en dat vind ik genoeg, ik kies daar zelf voor.

quote:

Op zondag 1 december 2013 10:36 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Drowning in self pity, is dat echt wat je wil? Lekker makkelijk, maar ik vrees dat je op die manier enorm veel vrienden gaat kwijtraken.

Hoezo...wat? Het gaat toch niet om vrienden. Die zie ik toch niet zo vaak en zal ik echt niet zomaar kwijtraken. Het is niet echt wat ik wil, maar het is meer om mezelf teleurstelling te besparen of zo. Elke keer dat ik het probeer en mijn best doe, het beter gaat, verpest ik het toch weer (gaat vooral over mijn studie) en als het dus fout gaat heb ik heel gauw de neiging om weer terug te zakken. Een soort van ontwijken van de realiteit.

quote:

Op zondag 1 december 2013 15:00 schreef Elvi het volgende:
Door de depressie uit te zetten. Wat een waardeloze tomtom is dat.

Ik kan het uit-knopje niet vinden Heb geen gebruiksaanwijzing.

quote:

Op zondag 1 december 2013 11:14 schreef seasushi het volgende:

[..]

Dat is nog niet eens zo erg. Erger is dat je je échte zelf gaat kwijtraken.

Oh ik ben wel vaker dingen kwijt hoor
Ik denk dat mijn echte zelf depressief is. En anders weet ik het niet.

quote:

Op maandag 2 december 2013 10:56 schreef Insomnium het volgende:
Weet niet of dit de juiste plek is om dit te vragen maar ik probeer het gewoon.

Over en paar weken is mijn verloofde uitgerekent met de zwangerschap.
Allemaal mooi en fijn en gelukkig. Ben er erg blij mee en dergelijke!
Maar mijn * probleem * is:

Ik ben zelf bipolar type 1.
En ik zit op dit moment tussen medicatie in vanwege een nieuwe arts en vanwege het feit dat ik nu in Noorwegen woon.
Ik ben bang dat tijdens de bevalling mijn bipolair zijn opeens inkickt en ik het overzicht kwijt raak.
Dat ik opeens geirriteerd naar artsen zal zijn. Of ze niet vertrouw. Of wat dan ook.

Iemand die hetzelfde heeft mee gemaakt?
Of iemand die mij kleine tips kan geven in het geval * wat als mijn stoornis opspeelt *
Nogmaals weet niet of dit de juiste plek is. Maar goed we gaan het zien.

Hee, daar ben je weer
Wat cue zegt. Met je eigen arts/therapeut bespreken wat jij zelf kunt doen en het ziekenhuis inlichten over wat zij kunnen doen, of ze in elk geval op de hoogte stellen.
Hoe gaat het verder? Laat je het weten als het kleintje er is? Succes en geluk en zo!

Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

ik niet iig

Weekend Krakow gehad. Feesten, zuipen, gek doen, skiien, leuke shit! Wat gaat er een alcohol door heen als een shot slechts 4zl kost.

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:09 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

Yip.

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:09 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

Ja, sinds ik een burnout heb komt alles harder binnen qua prikkels. Vooral horen en zien, soms word je daar horendol van.

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:41 schreef sitting_elfling het volgende:
Weekend Krakow gehad. Feesten, zuipen, gek doen, skiien, leuke shit! Wat gaat er een alcohol door heen als een shot slechts 4zl kost.

Klinkt goed!

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:09 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

Vooral geluid en beeld/ licht. Geluid heb ik het meeste last van, ik hoor alles maar dan ook echt ALLES.

quote:

Op maandag 2 december 2013 11:00 schreef Cue_ het volgende:
Misschien even bespreken met de bevallingsarts (als die al bekend is) ofzo? of even met je eigen arts. Neem aan dat dergelijke situaties vaak genoeg zijn voorgekomen.

quote:

Hee, daar ben je weer
Wat cue zegt. Met je eigen arts/therapeut bespreken wat jij zelf kunt doen en het ziekenhuis inlichten over wat zij kunnen doen, of ze in elk geval op de hoogte stellen.
Hoe gaat het verder? Laat je het weten als het kleintje er is? Succes en geluk en zo!

Ja dat gaan we morgen middag bespreken.
Vandaag een extra afspraak gemaakt om het te bespreken.
Ben toch wel erg bang voor mijn reactie.

Als ze de kleine opeens weghalen voor iets, of ze hem ruw oppaken naar mijn mening.
ect ect
Rationeel deel van mij weet heel goed dat ze weten wat ze doen.
Maar ja .. mijn brein werkt nu eenmaal niet rationeel.

Ja ik ben een tijdje van de radar geweest.
Time out. Slechte periode gehad
Hoop stress. Maar ik heb nu wel het hele huis baby klaar gemaakt.
En alles is gereed voor de kleine.

We hoorden vorige week dat ze denken dat hij te vroeg geboren gaat worden.
Dus dat gooide de stress allemaal weer even omhoog.
Maar hij is nu 35 weken. Dus als hij tot week 37 blijft zitten zijn we blij.

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:09 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

Ja.
En mensen die achter me lopen/fietsen. Brrr, daar word ik echt para van

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:09 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

Ja! Vooral als het wat slechter gaat.
Ik heb dan het liefst totale stilte.

Maar je ontkomt gewoon niet aan stimuli op zon moment.
Zeker niet met een gezin.
Dus ik sluit mij dan altijd maar een beetje af en dan waait de bui meestal wel over na een lange tijd.
Gelukkig hebben ze daar hier begrip voor

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 00:17 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Ja.
En mensen die achter me lopen/fietsen. Brrr, daar word ik echt para van

Daar heb ik op school vaak last van gehad, als er mensen achter me gingen zitten. Ik zat het liefst in de buitenring, anders kon ik me niet concentreren

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:07 schreef kuolema het volgende:

En hoe vaak spreek je die vrienden? Prima aantal toch, lijkt mij ook. Ik heb een vriendengroep van een stuk of 10-12, maar spreek maar met 4 daarvan wel eens apart af. Zie ze hooguit één keer per maand en dat vind ik genoeg, ik kies daar zelf voor.

Ik denk dat ik ze om de 2 dagen spreek en om de paar weken IRL zie. Vaker gaat niet ivm werk e.d. en dat vind ik prima zo
Als ik ze elke dag over de vloer zou hebben, dan zou ik er na een halve week langzaamaan genoeg van krijgen!

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:09 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

Ja, als ik ge-emotioneerd ben (normaalgesproken omdat m'n energie dan ook op is).

Paar lekkere weken achter de rug gehad, alleen dit weekend (en nu ook nog een beetje) last van een dip. Sinds ik in dit huis woon ben ik vrijwel altijd degene geweest die alles regelt, mijn huisgenoten doen vrij weinig en ik ben een beetje de huispapa. Nu ik weer vrij fulltime studeer na mijn burnout (wat erg spannend is en de nodige spanning en prikkelbaarheid met zich mee brengt) merk ik dat ik me steeds meer begon te storen aan de passieve houding. 'Oh hij regelt het wel' was de tendens.

Gister heb ik me bij elkaar geraapt en heb ik dit duidelijk gezegd tegen mijn huisgenoten en gelukkig reageerden ze erg begripvol, toffe jongens zijn het dan weer wel. Door alle spanning kwam mijn faalangst ook weer naar boven. 'Lukt het me op deze manier wel?', piekeren, erg gespannen, ik moest echt met positieve/meer realistische gedachten gaan schieten om het in te dammen, maar wat kost het een energie. Het blijft soms zo moeilijk om deze momenten te hebben, maar ik houd me vast aan het feit dat er ook steeds meer weer (langdurige) momenten zijn waarop ik me erg lekker voel en ik leg mijn focus op alles wat ik alweer doe en heb gedaan.

Ik had niet verwacht dat zoveel mensen ook last hebben van geluid en zo.
Ik heb het vooral als ik me slecht voel, dan word ik er echt helemaal gek van. Heel naar. Ik wil me dan afzonderen en met mijn handen over mijn oren gaan zitten, fantaseer over een afgesloten ruimte, helemaal wit of juist zwart, waar niets te zien of horen is. Helaas heb ik die ruimte niet en woon ik bovendien aan een drukke straat.

Wat doen jullie/zouden jullie doen als je het echt niet meer trekt maar je niet de mogelijkheid hebt om je compleet af te zonderen?

Ik wil hier mijn hart luchten want er zijn allemaal dingen waar ik me op dit moment druk over maak en het is chaos in mijn hoofd. Ik moet alles even op een rijtje krijgen/overzicht hebben van wat er nu speelt waardoor ik me niet goed voel. En misschien hebben jullie tips voor mij. Dus even klagen (is heel veel tekst sorry):

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 00:14 schreef Insomnium het volgende:

[..]

[..]

Ja dat gaan we morgen middag bespreken.
Vandaag een extra afspraak gemaakt om het te bespreken.
Ben toch wel erg bang voor mijn reactie.

Als ze de kleine opeens weghalen voor iets, of ze hem ruw oppaken naar mijn mening.
ect ect
Rationeel deel van mij weet heel goed dat ze weten wat ze doen.
Maar ja .. mijn brein werkt nu eenmaal niet rationeel.

Ja ik ben een tijdje van de radar geweest.
Time out. Slechte periode gehad
Hoop stress. Maar ik heb nu wel het hele huis baby klaar gemaakt.
En alles is gereed voor de kleine.

We hoorden vorige week dat ze denken dat hij te vroeg geboren gaat worden.
Dus dat gooide de stress allemaal weer even omhoog.
Maar hij is nu 35 weken. Dus als hij tot week 37 blijft zitten zijn we blij.

Die afspraak was vandaag? Heb je er wat aan gehad?
Gek eigenlijk hè, dat je van tevoren weet wat je zou kunnen gaan denken/doen en dat dat (wsl) niet klopt maar er op zo'n moment toch in gelooft? Geldt ook voor depressie-dingen. Ik vind dat maar moeilijk te bevatten. Vraag me af of het zou helpen als je nu iets opschrijft over jezelf en dat dan op zo'n moment leest. Zou je jezelf dan ook niet vertrouwen?

Ik hoop ook voor jullie dat baby nog even lekker blijft zitten.
Wordt het echt een 'hij' of zeg je dat voor het gemak?

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 00:17 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Ja.
En mensen die achter me lopen/fietsen. Brrr, daar word ik echt para van

Ja dat herken ik.

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 13:00 schreef duracellkonijntje het volgende:
Paar lekkere weken achter de rug gehad, alleen dit weekend (en nu ook nog een beetje) last van een dip. Sinds ik in dit huis woon ben ik vrijwel altijd degene geweest die alles regelt, mijn huisgenoten doen vrij weinig en ik ben een beetje de huispapa. Nu ik weer vrij fulltime studeer na mijn burnout (wat erg spannend is en de nodige spanning en prikkelbaarheid met zich mee brengt) merk ik dat ik me steeds meer begon te storen aan de passieve houding. 'Oh hij regelt het wel' was de tendens.

Gister heb ik me bij elkaar geraapt en heb ik dit duidelijk gezegd tegen mijn huisgenoten en gelukkig reageerden ze erg begripvol, toffe jongens zijn het dan weer wel. Door alle spanning kwam mijn faalangst ook weer naar boven. 'Lukt het me op deze manier wel?', piekeren, erg gespannen, ik moest echt met positieve/meer realistische gedachten gaan schieten om het in te dammen, maar wat kost het een energie. Het blijft soms zo moeilijk om deze momenten te hebben, maar ik houd me vast aan het feit dat er ook steeds meer weer (langdurige) momenten zijn waarop ik me erg lekker voel en ik leg mijn focus op alles wat ik alweer doe en heb gedaan.

Wat goed dat je het hebt besproken met je huisgenoten! Door zulke dingen aan te pakken en aan jezelf te denken is het makkelijker om op de goede weg te blijven. (tenminste, het klinkt alsof het de goede kant op gaat)

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 13:27 schreef Gewas het volgende:
Vanochtend sinds lange tijd weer naar het winkelcentrum geweest. Ging even wat minder toen ik in de winkel stond want het was vreselijk druk. Maar toen ik eenmaal buiten was werd ik weer rustig.

Wat een heerlijk weer is het trouwens buiten. Fijne temperatuur, vrijwel windstil en de zon schijnt. Je zou er bijna vrolijk van worden.

Waarom niet gewoon helemaal?
Ik word dus echt niet blij van temperaturen beneden 18 graden.