Depressie & Angst #74

Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

ik niet iig

Weekend Krakow gehad. Feesten, zuipen, gek doen, skiien, leuke shit! Wat gaat er een alcohol door heen als een shot slechts 4zl kost.

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:09 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

Yip.

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:09 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

Ja, sinds ik een burnout heb komt alles harder binnen qua prikkels. Vooral horen en zien, soms word je daar horendol van.

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:41 schreef sitting_elfling het volgende:
Weekend Krakow gehad. Feesten, zuipen, gek doen, skiien, leuke shit! Wat gaat er een alcohol door heen als een shot slechts 4zl kost.

Klinkt goed!

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:09 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

Vooral geluid en beeld/ licht. Geluid heb ik het meeste last van, ik hoor alles maar dan ook echt ALLES.

quote:

Op maandag 2 december 2013 11:00 schreef Cue_ het volgende:
Misschien even bespreken met de bevallingsarts (als die al bekend is) ofzo? of even met je eigen arts. Neem aan dat dergelijke situaties vaak genoeg zijn voorgekomen.

quote:

Hee, daar ben je weer
Wat cue zegt. Met je eigen arts/therapeut bespreken wat jij zelf kunt doen en het ziekenhuis inlichten over wat zij kunnen doen, of ze in elk geval op de hoogte stellen.
Hoe gaat het verder? Laat je het weten als het kleintje er is? Succes en geluk en zo!

Ja dat gaan we morgen middag bespreken.
Vandaag een extra afspraak gemaakt om het te bespreken.
Ben toch wel erg bang voor mijn reactie.

Als ze de kleine opeens weghalen voor iets, of ze hem ruw oppaken naar mijn mening.
ect ect
Rationeel deel van mij weet heel goed dat ze weten wat ze doen.
Maar ja .. mijn brein werkt nu eenmaal niet rationeel.

Ja ik ben een tijdje van de radar geweest.
Time out. Slechte periode gehad
Hoop stress. Maar ik heb nu wel het hele huis baby klaar gemaakt.
En alles is gereed voor de kleine.

We hoorden vorige week dat ze denken dat hij te vroeg geboren gaat worden.
Dus dat gooide de stress allemaal weer even omhoog.
Maar hij is nu 35 weken. Dus als hij tot week 37 blijft zitten zijn we blij.

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:09 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

Ja.
En mensen die achter me lopen/fietsen. Brrr, daar word ik echt para van

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:09 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

Ja! Vooral als het wat slechter gaat.
Ik heb dan het liefst totale stilte.

Maar je ontkomt gewoon niet aan stimuli op zon moment.
Zeker niet met een gezin.
Dus ik sluit mij dan altijd maar een beetje af en dan waait de bui meestal wel over na een lange tijd.
Gelukkig hebben ze daar hier begrip voor

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 00:17 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Ja.
En mensen die achter me lopen/fietsen. Brrr, daar word ik echt para van

Daar heb ik op school vaak last van gehad, als er mensen achter me gingen zitten. Ik zat het liefst in de buitenring, anders kon ik me niet concentreren

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:07 schreef kuolema het volgende:

En hoe vaak spreek je die vrienden? Prima aantal toch, lijkt mij ook. Ik heb een vriendengroep van een stuk of 10-12, maar spreek maar met 4 daarvan wel eens apart af. Zie ze hooguit één keer per maand en dat vind ik genoeg, ik kies daar zelf voor.

Ik denk dat ik ze om de 2 dagen spreek en om de paar weken IRL zie. Vaker gaat niet ivm werk e.d. en dat vind ik prima zo
Als ik ze elke dag over de vloer zou hebben, dan zou ik er na een halve week langzaamaan genoeg van krijgen!

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:09 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

Ja, als ik ge-emotioneerd ben (normaalgesproken omdat m'n energie dan ook op is).

Paar lekkere weken achter de rug gehad, alleen dit weekend (en nu ook nog een beetje) last van een dip. Sinds ik in dit huis woon ben ik vrijwel altijd degene geweest die alles regelt, mijn huisgenoten doen vrij weinig en ik ben een beetje de huispapa. Nu ik weer vrij fulltime studeer na mijn burnout (wat erg spannend is en de nodige spanning en prikkelbaarheid met zich mee brengt) merk ik dat ik me steeds meer begon te storen aan de passieve houding. 'Oh hij regelt het wel' was de tendens.

Gister heb ik me bij elkaar geraapt en heb ik dit duidelijk gezegd tegen mijn huisgenoten en gelukkig reageerden ze erg begripvol, toffe jongens zijn het dan weer wel. Door alle spanning kwam mijn faalangst ook weer naar boven. 'Lukt het me op deze manier wel?', piekeren, erg gespannen, ik moest echt met positieve/meer realistische gedachten gaan schieten om het in te dammen, maar wat kost het een energie. Het blijft soms zo moeilijk om deze momenten te hebben, maar ik houd me vast aan het feit dat er ook steeds meer weer (langdurige) momenten zijn waarop ik me erg lekker voel en ik leg mijn focus op alles wat ik alweer doe en heb gedaan.

Ik had niet verwacht dat zoveel mensen ook last hebben van geluid en zo.
Ik heb het vooral als ik me slecht voel, dan word ik er echt helemaal gek van. Heel naar. Ik wil me dan afzonderen en met mijn handen over mijn oren gaan zitten, fantaseer over een afgesloten ruimte, helemaal wit of juist zwart, waar niets te zien of horen is. Helaas heb ik die ruimte niet en woon ik bovendien aan een drukke straat.

Wat doen jullie/zouden jullie doen als je het echt niet meer trekt maar je niet de mogelijkheid hebt om je compleet af te zonderen?

Ik wil hier mijn hart luchten want er zijn allemaal dingen waar ik me op dit moment druk over maak en het is chaos in mijn hoofd. Ik moet alles even op een rijtje krijgen/overzicht hebben van wat er nu speelt waardoor ik me niet goed voel. En misschien hebben jullie tips voor mij. Dus even klagen (is heel veel tekst sorry):

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 00:14 schreef Insomnium het volgende:

[..]

[..]

Ja dat gaan we morgen middag bespreken.
Vandaag een extra afspraak gemaakt om het te bespreken.
Ben toch wel erg bang voor mijn reactie.

Als ze de kleine opeens weghalen voor iets, of ze hem ruw oppaken naar mijn mening.
ect ect
Rationeel deel van mij weet heel goed dat ze weten wat ze doen.
Maar ja .. mijn brein werkt nu eenmaal niet rationeel.

Ja ik ben een tijdje van de radar geweest.
Time out. Slechte periode gehad
Hoop stress. Maar ik heb nu wel het hele huis baby klaar gemaakt.
En alles is gereed voor de kleine.

We hoorden vorige week dat ze denken dat hij te vroeg geboren gaat worden.
Dus dat gooide de stress allemaal weer even omhoog.
Maar hij is nu 35 weken. Dus als hij tot week 37 blijft zitten zijn we blij.

Die afspraak was vandaag? Heb je er wat aan gehad?
Gek eigenlijk hè, dat je van tevoren weet wat je zou kunnen gaan denken/doen en dat dat (wsl) niet klopt maar er op zo'n moment toch in gelooft? Geldt ook voor depressie-dingen. Ik vind dat maar moeilijk te bevatten. Vraag me af of het zou helpen als je nu iets opschrijft over jezelf en dat dan op zo'n moment leest. Zou je jezelf dan ook niet vertrouwen?

Ik hoop ook voor jullie dat baby nog even lekker blijft zitten.
Wordt het echt een 'hij' of zeg je dat voor het gemak?

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 00:17 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Ja.
En mensen die achter me lopen/fietsen. Brrr, daar word ik echt para van

Ja dat herken ik.

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 13:00 schreef duracellkonijntje het volgende:
Paar lekkere weken achter de rug gehad, alleen dit weekend (en nu ook nog een beetje) last van een dip. Sinds ik in dit huis woon ben ik vrijwel altijd degene geweest die alles regelt, mijn huisgenoten doen vrij weinig en ik ben een beetje de huispapa. Nu ik weer vrij fulltime studeer na mijn burnout (wat erg spannend is en de nodige spanning en prikkelbaarheid met zich mee brengt) merk ik dat ik me steeds meer begon te storen aan de passieve houding. 'Oh hij regelt het wel' was de tendens.

Gister heb ik me bij elkaar geraapt en heb ik dit duidelijk gezegd tegen mijn huisgenoten en gelukkig reageerden ze erg begripvol, toffe jongens zijn het dan weer wel. Door alle spanning kwam mijn faalangst ook weer naar boven. 'Lukt het me op deze manier wel?', piekeren, erg gespannen, ik moest echt met positieve/meer realistische gedachten gaan schieten om het in te dammen, maar wat kost het een energie. Het blijft soms zo moeilijk om deze momenten te hebben, maar ik houd me vast aan het feit dat er ook steeds meer weer (langdurige) momenten zijn waarop ik me erg lekker voel en ik leg mijn focus op alles wat ik alweer doe en heb gedaan.

Wat goed dat je het hebt besproken met je huisgenoten! Door zulke dingen aan te pakken en aan jezelf te denken is het makkelijker om op de goede weg te blijven. (tenminste, het klinkt alsof het de goede kant op gaat)

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 13:27 schreef Gewas het volgende:
Vanochtend sinds lange tijd weer naar het winkelcentrum geweest. Ging even wat minder toen ik in de winkel stond want het was vreselijk druk. Maar toen ik eenmaal buiten was werd ik weer rustig.

Wat een heerlijk weer is het trouwens buiten. Fijne temperatuur, vrijwel windstil en de zon schijnt. Je zou er bijna vrolijk van worden.

Waarom niet gewoon helemaal?
Ik word dus echt niet blij van temperaturen beneden 18 graden.

@kuolema (even zo, je post is wat lang voor een quote/mobiel); dat het nu even een poosje niet zo lekker gaat wil niet zeggen dat je alles aan het verkloten bent.
Ik lees ook goede dingen, over je studie bijvoorbeeld.
Uit je verhaal maak ik op dat veel op het moment draait om grenzen aangeven, daar loop ik ook mee nu. Met mijn PMT'er ben ik daarmee aan de slag. Ik laat me door anderen over grenzen drukken, die ander is zich daar vaak niet bewust van (omdat ik geen grenzen aangeef, je moet heel ver gaan bij mij). Afgelopen keer moest ik wat (hele nare ) oefeningen doen en aangeven van tevoren hoeveel ik dacht er te kunnen binnen een minuut. Ik deed er meer dan ik had aangegeven, wou niet afgaan. En een spierpijn, niet te zuinig. Hij zei hierop "hoe belachelijk is het eigenlijk dat jij voor mij over je grenzen gaat en vanavond zelf niets meer kan van de spierpijn? Ik zit gewoon op de bank m'n priveleven in te vullen, je bereikt er niks mee ".

De boodschap die ik eruit pikte was dat ik waanzinnig zit/zat in te vullen wat de ander denkt en/of verwacht van me, dit kan je doortrekken naar alles in je leven. Ik herken dat ook bij jou.

Die jongen bijvoorbeeld; ik zou waarschijnlijk hetzelfde hebben gedaan maar ik denk nu "wat is er mis met een "sorry, ik heb daar geen behoefte aan"?". Eigenlijk weinig.

Behh kuo niet fijn allemaal (de spoiler). En je vader is inderdaad een zwijn. Net mijn stieflul die gelukkig niet meer leeft. Ook structureel over grenzen gaan. En het lijken kleine dingen, maar bij elkaar vind ik het gewoon echt niet kunnen. Brrr.... Ik word er plaatsvervangend boos van. Hopelijk vind je snel een huisje. En misschien kan je een slot op je deur zetten? Of kan je moeder hem overtuigen dat hij jouw grenzen moet respecteren?

Goed, mijn bekentenis, ik ben beetje homofoob.

Ik ben steeds bang dat ik het ga worden, terwijl ik best geil word van lesbische porno en dames die met zich zelf spelen.

ZO das er uit

quote:

Op woensdag 4 december 2013 00:53 schreef minthy het volgende:
@kuolema (even zo, je post is wat lang voor een quote/mobiel); dat het nu even een poosje niet zo lekker gaat wil niet zeggen dat je alles aan het verkloten bent.
Ik lees ook goede dingen, over je studie bijvoorbeeld.
Uit je verhaal maak ik op dat veel op het moment draait om grenzen aangeven, daar loop ik ook mee nu. Met mijn PMT'er ben ik daarmee aan de slag. Ik laat me door anderen over grenzen drukken, die ander is zich daar vaak niet bewust van (omdat ik geen grenzen aangeef, je moet heel ver gaan bij mij). Afgelopen keer moest ik wat (hele nare ) oefeningen doen en aangeven van tevoren hoeveel ik dacht er te kunnen binnen een minuut. Ik deed er meer dan ik had aangegeven, wou niet afgaan. En een spierpijn, niet te zuinig. Hij zei hierop "hoe belachelijk is het eigenlijk dat jij voor mij over je grenzen gaat en vanavond zelf niets meer kan van de spierpijn? Ik zit gewoon op de bank m'n priveleven in te vullen, je bereikt er niks mee ".

De boodschap die ik eruit pikte was dat ik waanzinnig zit/zat in te vullen wat de ander denkt en/of verwacht van me, dit kan je doortrekken naar alles in je leven. Ik herken dat ook bij jou.

Bedankt voor je reactie. Studie gaat dus juist niet goed...
Het gaat inderdaad om grenzen aangeven. Maar is het soms niet juist goed om jezelf uit te dagen? Als ik altijd maar nee zou zeggen op dingen die ik eigenlijk niet wil, zou ik helemaal in een isolement raken. En dat is niet goed want des te moeilijker wordt het dan om normaal te kunnen functioneren m.b.t. studie/werk. In therapie leer je toch ook dingen juist niet te ontwijken, al vind je ze eng?
Ik weet meestal niet wat het juiste is om te doen. Bij ja zeggen voel ik me niet goed, maar bij nee zeggen ook niet. Ik raak ervan in de war.

Dat voorbeeld dat jij geeft is natuurlijk anders, daar is wel duidelijk dat je niet over je grenzen moet gaan. Ik kan me heel goed voorstellen dat je dat wel deed, zou ik ook hebben gedaan wsl. Het lijkt me trouwens een verschrikkelijke therapie, PMT...

quote:

Die jongen bijvoorbeeld; ik zou waarschijnlijk hetzelfde hebben gedaan maar ik denk nu "wat is er mis met een "sorry, ik heb daar geen behoefte aan"?". Eigenlijk weinig.

Dat zou ik echt niet kunnen. Daarom voorkom ik liever dat zo'n situatie zich voordoet.

Ik vind dat er wel degelijk iets mis mee is. Het betekent dat je iemand afwijst. Bovendien weet ik niet of het het juiste is.

quote:

Op woensdag 4 december 2013 15:48 schreef Murmeli het volgende:
Behh kuo niet fijn allemaal (de spoiler). En je vader is inderdaad een zwijn. Net mijn stieflul die gelukkig niet meer leeft. Ook structureel over grenzen gaan. En het lijken kleine dingen, maar bij elkaar vind ik het gewoon echt niet kunnen. Brrr.... Ik word er plaatsvervangend boos van. Hopelijk vind je snel een huisje. En misschien kan je een slot op je deur zetten? Of kan je moeder hem overtuigen dat hij jouw grenzen moet respecteren?

Fijn dat je het met me eens bent
Ik woon alleen met mijn vader, ouders zijn gescheiden. Problemen met stiefvader had ik ook. Maar nu ik niet meer daar woon kan ik hem waarderen.
Ik heb zelf al tegen pa gezegd dat ik weet dat hij het niet snapt maar dat het voor mij belangrijk is en of hij daar alsjeblieft rekening mee wil houden. Maar dat doet hij niet. Slot op deur is een goed idee, maar ik weet niet of dat kan/mag want monumentale huurwoning. En dat lost ook niet alles op. Ik vind gewoon dat hij moet veranderen, maar ja. En ik als controlfreak ben hem vaak aan het opvoeden, bijv. wat betreft zijn uitgaven (soms heeft hij iets gezien dat hij wil kopen en dat mag dan niet van mij ) en dingen die hij nog moet doen. Heel frustrerend om geen volledige controle over hem te kunnen hebben. Stom he
Ik zie ook zijn goede kanten hoor, daar niet van.

Ik heb net nog gereageerd op een jongerenwoning. Nummer 70 ben ik tot nu toe. Bij normale woningen kom ik zo tussen plaats 150 en 300 te staan.
Het zit er voorlopig echt nog niet in dus.

@kuolema; ik doelde op het stukje dat je de leiding nam en helder was.

Een grens is een raar en onzichtbaar iets. Jezelf uitdagen is zeker goed, als het lukt. Als het niet lukt/je niet goed in je vel zit dan kan het juist meer frustreren om daarmee bezig te zijn met als risico dat je voor je gevoel harder onderuit klapt. Op sommige vlakken liggen mijn grenzen juist te hoog (zeker op sociaal vlak), tegen bijv een feestje zie ik huizenhoog op en zou ik afzeggen en mensen van hier meeten zou ik ook niet doen. Terwijl het eigenlijk goed zou zijn om die uitdaging aan te gaan.

Bij familie/vrienden/werk ben ik juist grenzeloos, hier gaat het bij mij vaak "mis".

Korte/missch ietwat warrige reactie maar moetzo naar werk, koffie drinken met de bewonersgroep. Zie er als een berg tegenop

Kuo: je kan misschien de verhuurder bellen en het vragen, maar ik denk wel dat het mag. Ik dacht dat monumenten vooral van de buitenkant in tact moeten blijven, maar je kunt het dus voor de zekerheid navragen.

Hmm nee, een volwassen man kan je niet controleren. Moet je ook niet willen. Laat hem lekker doen, behalve dus op de punten die voor jou niet goed zijn.

quote:

Op woensdag 4 december 2013 17:56 schreef K44S het volgende:
Goed, mijn bekentenis, ik ben beetje homofoob.

Ik ben steeds bang dat ik het ga worden, terwijl ik best geil word van lesbische porno en dames die met zich zelf spelen.

ZO das er uit

Troll of niet, ik ga er serieus op reageren.

Ten eerste: waarom ben je er bang voor? Wat maakt het zo erg? Stel dat je, als je eerlijk zou zijn naar jezelf en gevoelens niet onderdrukt, op mannen valt. Wat dan? Zou je dat niet kunnen accepteren? Zouden anderen in je omgeving dat niet waarderen?

Ben je bang homo te gaan worden omdat je merkt dat je bepaalde gedachten/gevoelens hebt voor mannen of voel je je alleen aangetrokken tot vrouwen? In dat laatste geval ben je hetero en hoef je niet bang te zijn want dat slaat niet zomaar om*/dan zou het er altijd al een beetje moeten zijn geweest (*alleen bij vrouwen die spontaan lesbisch worden als ze slechte ervaringen met mannen hebben gehad). In het eerste geval zegt het nog niet zoveel, want het kan juist die angst zijn die ervoor zorgt dat je denkt iets te voelen, of er te veel aandacht aan schenkt. Ik weet niet hoe het bij mannen zit maar alle vrouwen schijnen een beetje bi te zijn. Vind ik zelf wel leuk juist.

Je kunt er pas echt achter komen wat je seksuele geaardheid is als je niet bang bent voor de mogelijke waarheid.

quote:

Op woensdag 4 december 2013 20:19 schreef kuolema het volgende:

[..]

Troll of niet, ik ga er serieus op reageren.

Ten eerste: waarom ben je er bang voor? Wat maakt het zo erg? Stel dat je, als je eerlijk zou zijn naar jezelf en gevoelens niet onderdrukt, op mannen valt. Wat dan? Zou je dat niet kunnen accepteren? Zouden anderen in je omgeving dat niet waarderen?

Ben je bang homo te gaan worden omdat je merkt dat je bepaalde gedachten/gevoelens hebt voor mannen of voel je je alleen aangetrokken tot vrouwen? In dat laatste geval ben je hetero en hoef je niet bang te zijn want dat slaat niet zomaar om*/dan zou het er altijd al een beetje moeten zijn geweest (*alleen bij vrouwen die spontaan lesbisch worden als ze slechte ervaringen met mannen hebben gehad). In het eerste geval zegt het nog niet zoveel, want het kan juist die angst zijn die ervoor zorgt dat je denkt iets te voelen, of er te veel aandacht aan schenkt. Ik weet niet hoe het bij mannen zit maar alle vrouwen schijnen een beetje bi te zijn. Vind ik zelf wel leuk juist.

Je kunt er pas echt achter komen wat je seksuele geaardheid is als je niet bang bent voor de mogelijke waarheid.

Was geen troll , maar ik heb het pas sinds een goed haljaar, want toen is het ook uit gegaan met m'n ex, en dacht ik dat ooit nooit meer iemand anders zou krijgen.
Daarna ben ik tijdje werkloos geweest een piekerde ik keiveel.
Opeens ging ik met een goede vriend van allerlei klusjes doen om maar niet verder in die depressie te raken.
En toen dacht ik : vind ik hem leuk ofzo ( ik kreeg soort rare sexueele fantasiën en ik walgde er van )
Later dacht ik dus dat ik misschien homo was, en ging ik er heel er op letten, en werd ik er beetje bang van.

Ook het feit dat als ik nu naar blote vrouwen kijk, ik niet meer zo snel een stijve krijg als dat ik dat eerst kreeg.
Zelfs als ik nu porno kijk, doet het me weinig, en word hij half slap.
Dus heb ik 1 keer naar gay porn gekeken, en dat vond ik eerder vunzig dan geil ( ja goed, ik geef me zelf het antwoord al ) maar toch gaf dit eigenantwoord niet echt voldoening, en was ik bang dat ik juist op jongens zou vallen.

Best ingewikkeld en vreemd, maar af en toe komt dit "gevoel" of deze gedachtes weer naar boven drijven en moet ik mij zelf weer soort overtuigen dat ik geen homo ben.