Depressie & Angst #74

Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

ik niet iig

Weekend Krakow gehad. Feesten, zuipen, gek doen, skiien, leuke shit! Wat gaat er een alcohol door heen als een shot slechts 4zl kost.

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:09 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

Yip.

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:09 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

Ja, sinds ik een burnout heb komt alles harder binnen qua prikkels. Vooral horen en zien, soms word je daar horendol van.

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:41 schreef sitting_elfling het volgende:
Weekend Krakow gehad. Feesten, zuipen, gek doen, skiien, leuke shit! Wat gaat er een alcohol door heen als een shot slechts 4zl kost.

Klinkt goed!

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:09 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

Vooral geluid en beeld/ licht. Geluid heb ik het meeste last van, ik hoor alles maar dan ook echt ALLES.

quote:

Op maandag 2 december 2013 11:00 schreef Cue_ het volgende:
Misschien even bespreken met de bevallingsarts (als die al bekend is) ofzo? of even met je eigen arts. Neem aan dat dergelijke situaties vaak genoeg zijn voorgekomen.

quote:

Hee, daar ben je weer
Wat cue zegt. Met je eigen arts/therapeut bespreken wat jij zelf kunt doen en het ziekenhuis inlichten over wat zij kunnen doen, of ze in elk geval op de hoogte stellen.
Hoe gaat het verder? Laat je het weten als het kleintje er is? Succes en geluk en zo!

Ja dat gaan we morgen middag bespreken.
Vandaag een extra afspraak gemaakt om het te bespreken.
Ben toch wel erg bang voor mijn reactie.

Als ze de kleine opeens weghalen voor iets, of ze hem ruw oppaken naar mijn mening.
ect ect
Rationeel deel van mij weet heel goed dat ze weten wat ze doen.
Maar ja .. mijn brein werkt nu eenmaal niet rationeel.

Ja ik ben een tijdje van de radar geweest.
Time out. Slechte periode gehad
Hoop stress. Maar ik heb nu wel het hele huis baby klaar gemaakt.
En alles is gereed voor de kleine.

We hoorden vorige week dat ze denken dat hij te vroeg geboren gaat worden.
Dus dat gooide de stress allemaal weer even omhoog.
Maar hij is nu 35 weken. Dus als hij tot week 37 blijft zitten zijn we blij.

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:09 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

Ja.
En mensen die achter me lopen/fietsen. Brrr, daar word ik echt para van

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:09 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

Ja! Vooral als het wat slechter gaat.
Ik heb dan het liefst totale stilte.

Maar je ontkomt gewoon niet aan stimuli op zon moment.
Zeker niet met een gezin.
Dus ik sluit mij dan altijd maar een beetje af en dan waait de bui meestal wel over na een lange tijd.
Gelukkig hebben ze daar hier begrip voor

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 00:17 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Ja.
En mensen die achter me lopen/fietsen. Brrr, daar word ik echt para van

Daar heb ik op school vaak last van gehad, als er mensen achter me gingen zitten. Ik zat het liefst in de buitenring, anders kon ik me niet concentreren

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:07 schreef kuolema het volgende:

En hoe vaak spreek je die vrienden? Prima aantal toch, lijkt mij ook. Ik heb een vriendengroep van een stuk of 10-12, maar spreek maar met 4 daarvan wel eens apart af. Zie ze hooguit één keer per maand en dat vind ik genoeg, ik kies daar zelf voor.

Ik denk dat ik ze om de 2 dagen spreek en om de paar weken IRL zie. Vaker gaat niet ivm werk e.d. en dat vind ik prima zo
Als ik ze elke dag over de vloer zou hebben, dan zou ik er na een halve week langzaamaan genoeg van krijgen!

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:09 schreef kuolema het volgende:
Hebben jullie ook vaak last van overgevoelige zintuigen? Dat elk geluid, elke geur, aanraking, enz. te veel is?

Ja, als ik ge-emotioneerd ben (normaalgesproken omdat m'n energie dan ook op is).

Paar lekkere weken achter de rug gehad, alleen dit weekend (en nu ook nog een beetje) last van een dip. Sinds ik in dit huis woon ben ik vrijwel altijd degene geweest die alles regelt, mijn huisgenoten doen vrij weinig en ik ben een beetje de huispapa. Nu ik weer vrij fulltime studeer na mijn burnout (wat erg spannend is en de nodige spanning en prikkelbaarheid met zich mee brengt) merk ik dat ik me steeds meer begon te storen aan de passieve houding. 'Oh hij regelt het wel' was de tendens.

Gister heb ik me bij elkaar geraapt en heb ik dit duidelijk gezegd tegen mijn huisgenoten en gelukkig reageerden ze erg begripvol, toffe jongens zijn het dan weer wel. Door alle spanning kwam mijn faalangst ook weer naar boven. 'Lukt het me op deze manier wel?', piekeren, erg gespannen, ik moest echt met positieve/meer realistische gedachten gaan schieten om het in te dammen, maar wat kost het een energie. Het blijft soms zo moeilijk om deze momenten te hebben, maar ik houd me vast aan het feit dat er ook steeds meer weer (langdurige) momenten zijn waarop ik me erg lekker voel en ik leg mijn focus op alles wat ik alweer doe en heb gedaan.

Ik had niet verwacht dat zoveel mensen ook last hebben van geluid en zo.
Ik heb het vooral als ik me slecht voel, dan word ik er echt helemaal gek van. Heel naar. Ik wil me dan afzonderen en met mijn handen over mijn oren gaan zitten, fantaseer over een afgesloten ruimte, helemaal wit of juist zwart, waar niets te zien of horen is. Helaas heb ik die ruimte niet en woon ik bovendien aan een drukke straat.

Wat doen jullie/zouden jullie doen als je het echt niet meer trekt maar je niet de mogelijkheid hebt om je compleet af te zonderen?

Ik wil hier mijn hart luchten want er zijn allemaal dingen waar ik me op dit moment druk over maak en het is chaos in mijn hoofd. Ik moet alles even op een rijtje krijgen/overzicht hebben van wat er nu speelt waardoor ik me niet goed voel. En misschien hebben jullie tips voor mij. Dus even klagen (is heel veel tekst sorry):

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 00:14 schreef Insomnium het volgende:

[..]

[..]

Ja dat gaan we morgen middag bespreken.
Vandaag een extra afspraak gemaakt om het te bespreken.
Ben toch wel erg bang voor mijn reactie.

Als ze de kleine opeens weghalen voor iets, of ze hem ruw oppaken naar mijn mening.
ect ect
Rationeel deel van mij weet heel goed dat ze weten wat ze doen.
Maar ja .. mijn brein werkt nu eenmaal niet rationeel.

Ja ik ben een tijdje van de radar geweest.
Time out. Slechte periode gehad
Hoop stress. Maar ik heb nu wel het hele huis baby klaar gemaakt.
En alles is gereed voor de kleine.

We hoorden vorige week dat ze denken dat hij te vroeg geboren gaat worden.
Dus dat gooide de stress allemaal weer even omhoog.
Maar hij is nu 35 weken. Dus als hij tot week 37 blijft zitten zijn we blij.

Die afspraak was vandaag? Heb je er wat aan gehad?
Gek eigenlijk hè, dat je van tevoren weet wat je zou kunnen gaan denken/doen en dat dat (wsl) niet klopt maar er op zo'n moment toch in gelooft? Geldt ook voor depressie-dingen. Ik vind dat maar moeilijk te bevatten. Vraag me af of het zou helpen als je nu iets opschrijft over jezelf en dat dan op zo'n moment leest. Zou je jezelf dan ook niet vertrouwen?

Ik hoop ook voor jullie dat baby nog even lekker blijft zitten.
Wordt het echt een 'hij' of zeg je dat voor het gemak?

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 00:17 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Ja.
En mensen die achter me lopen/fietsen. Brrr, daar word ik echt para van

Ja dat herken ik.

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 13:00 schreef duracellkonijntje het volgende:
Paar lekkere weken achter de rug gehad, alleen dit weekend (en nu ook nog een beetje) last van een dip. Sinds ik in dit huis woon ben ik vrijwel altijd degene geweest die alles regelt, mijn huisgenoten doen vrij weinig en ik ben een beetje de huispapa. Nu ik weer vrij fulltime studeer na mijn burnout (wat erg spannend is en de nodige spanning en prikkelbaarheid met zich mee brengt) merk ik dat ik me steeds meer begon te storen aan de passieve houding. 'Oh hij regelt het wel' was de tendens.

Gister heb ik me bij elkaar geraapt en heb ik dit duidelijk gezegd tegen mijn huisgenoten en gelukkig reageerden ze erg begripvol, toffe jongens zijn het dan weer wel. Door alle spanning kwam mijn faalangst ook weer naar boven. 'Lukt het me op deze manier wel?', piekeren, erg gespannen, ik moest echt met positieve/meer realistische gedachten gaan schieten om het in te dammen, maar wat kost het een energie. Het blijft soms zo moeilijk om deze momenten te hebben, maar ik houd me vast aan het feit dat er ook steeds meer weer (langdurige) momenten zijn waarop ik me erg lekker voel en ik leg mijn focus op alles wat ik alweer doe en heb gedaan.

Wat goed dat je het hebt besproken met je huisgenoten! Door zulke dingen aan te pakken en aan jezelf te denken is het makkelijker om op de goede weg te blijven. (tenminste, het klinkt alsof het de goede kant op gaat)

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 13:27 schreef Gewas het volgende:
Vanochtend sinds lange tijd weer naar het winkelcentrum geweest. Ging even wat minder toen ik in de winkel stond want het was vreselijk druk. Maar toen ik eenmaal buiten was werd ik weer rustig.

Wat een heerlijk weer is het trouwens buiten. Fijne temperatuur, vrijwel windstil en de zon schijnt. Je zou er bijna vrolijk van worden.

Waarom niet gewoon helemaal?
Ik word dus echt niet blij van temperaturen beneden 18 graden.

@kuolema (even zo, je post is wat lang voor een quote/mobiel); dat het nu even een poosje niet zo lekker gaat wil niet zeggen dat je alles aan het verkloten bent.
Ik lees ook goede dingen, over je studie bijvoorbeeld.
Uit je verhaal maak ik op dat veel op het moment draait om grenzen aangeven, daar loop ik ook mee nu. Met mijn PMT'er ben ik daarmee aan de slag. Ik laat me door anderen over grenzen drukken, die ander is zich daar vaak niet bewust van (omdat ik geen grenzen aangeef, je moet heel ver gaan bij mij). Afgelopen keer moest ik wat (hele nare ) oefeningen doen en aangeven van tevoren hoeveel ik dacht er te kunnen binnen een minuut. Ik deed er meer dan ik had aangegeven, wou niet afgaan. En een spierpijn, niet te zuinig. Hij zei hierop "hoe belachelijk is het eigenlijk dat jij voor mij over je grenzen gaat en vanavond zelf niets meer kan van de spierpijn? Ik zit gewoon op de bank m'n priveleven in te vullen, je bereikt er niks mee ".

De boodschap die ik eruit pikte was dat ik waanzinnig zit/zat in te vullen wat de ander denkt en/of verwacht van me, dit kan je doortrekken naar alles in je leven. Ik herken dat ook bij jou.

Die jongen bijvoorbeeld; ik zou waarschijnlijk hetzelfde hebben gedaan maar ik denk nu "wat is er mis met een "sorry, ik heb daar geen behoefte aan"?". Eigenlijk weinig.

Behh kuo niet fijn allemaal (de spoiler). En je vader is inderdaad een zwijn. Net mijn stieflul die gelukkig niet meer leeft. Ook structureel over grenzen gaan. En het lijken kleine dingen, maar bij elkaar vind ik het gewoon echt niet kunnen. Brrr.... Ik word er plaatsvervangend boos van. Hopelijk vind je snel een huisje. En misschien kan je een slot op je deur zetten? Of kan je moeder hem overtuigen dat hij jouw grenzen moet respecteren?

Goed, mijn bekentenis, ik ben beetje homofoob.

Ik ben steeds bang dat ik het ga worden, terwijl ik best geil word van lesbische porno en dames die met zich zelf spelen.

ZO das er uit

quote:

Op woensdag 4 december 2013 00:53 schreef minthy het volgende:
@kuolema (even zo, je post is wat lang voor een quote/mobiel); dat het nu even een poosje niet zo lekker gaat wil niet zeggen dat je alles aan het verkloten bent.
Ik lees ook goede dingen, over je studie bijvoorbeeld.
Uit je verhaal maak ik op dat veel op het moment draait om grenzen aangeven, daar loop ik ook mee nu. Met mijn PMT'er ben ik daarmee aan de slag. Ik laat me door anderen over grenzen drukken, die ander is zich daar vaak niet bewust van (omdat ik geen grenzen aangeef, je moet heel ver gaan bij mij). Afgelopen keer moest ik wat (hele nare ) oefeningen doen en aangeven van tevoren hoeveel ik dacht er te kunnen binnen een minuut. Ik deed er meer dan ik had aangegeven, wou niet afgaan. En een spierpijn, niet te zuinig. Hij zei hierop "hoe belachelijk is het eigenlijk dat jij voor mij over je grenzen gaat en vanavond zelf niets meer kan van de spierpijn? Ik zit gewoon op de bank m'n priveleven in te vullen, je bereikt er niks mee ".

De boodschap die ik eruit pikte was dat ik waanzinnig zit/zat in te vullen wat de ander denkt en/of verwacht van me, dit kan je doortrekken naar alles in je leven. Ik herken dat ook bij jou.

Bedankt voor je reactie. Studie gaat dus juist niet goed...
Het gaat inderdaad om grenzen aangeven. Maar is het soms niet juist goed om jezelf uit te dagen? Als ik altijd maar nee zou zeggen op dingen die ik eigenlijk niet wil, zou ik helemaal in een isolement raken. En dat is niet goed want des te moeilijker wordt het dan om normaal te kunnen functioneren m.b.t. studie/werk. In therapie leer je toch ook dingen juist niet te ontwijken, al vind je ze eng?
Ik weet meestal niet wat het juiste is om te doen. Bij ja zeggen voel ik me niet goed, maar bij nee zeggen ook niet. Ik raak ervan in de war.

Dat voorbeeld dat jij geeft is natuurlijk anders, daar is wel duidelijk dat je niet over je grenzen moet gaan. Ik kan me heel goed voorstellen dat je dat wel deed, zou ik ook hebben gedaan wsl. Het lijkt me trouwens een verschrikkelijke therapie, PMT...

quote:

Die jongen bijvoorbeeld; ik zou waarschijnlijk hetzelfde hebben gedaan maar ik denk nu "wat is er mis met een "sorry, ik heb daar geen behoefte aan"?". Eigenlijk weinig.

Dat zou ik echt niet kunnen. Daarom voorkom ik liever dat zo'n situatie zich voordoet.

Ik vind dat er wel degelijk iets mis mee is. Het betekent dat je iemand afwijst. Bovendien weet ik niet of het het juiste is.

quote:

Op woensdag 4 december 2013 15:48 schreef Murmeli het volgende:
Behh kuo niet fijn allemaal (de spoiler). En je vader is inderdaad een zwijn. Net mijn stieflul die gelukkig niet meer leeft. Ook structureel over grenzen gaan. En het lijken kleine dingen, maar bij elkaar vind ik het gewoon echt niet kunnen. Brrr.... Ik word er plaatsvervangend boos van. Hopelijk vind je snel een huisje. En misschien kan je een slot op je deur zetten? Of kan je moeder hem overtuigen dat hij jouw grenzen moet respecteren?

Fijn dat je het met me eens bent
Ik woon alleen met mijn vader, ouders zijn gescheiden. Problemen met stiefvader had ik ook. Maar nu ik niet meer daar woon kan ik hem waarderen.
Ik heb zelf al tegen pa gezegd dat ik weet dat hij het niet snapt maar dat het voor mij belangrijk is en of hij daar alsjeblieft rekening mee wil houden. Maar dat doet hij niet. Slot op deur is een goed idee, maar ik weet niet of dat kan/mag want monumentale huurwoning. En dat lost ook niet alles op. Ik vind gewoon dat hij moet veranderen, maar ja. En ik als controlfreak ben hem vaak aan het opvoeden, bijv. wat betreft zijn uitgaven (soms heeft hij iets gezien dat hij wil kopen en dat mag dan niet van mij ) en dingen die hij nog moet doen. Heel frustrerend om geen volledige controle over hem te kunnen hebben. Stom he
Ik zie ook zijn goede kanten hoor, daar niet van.

Ik heb net nog gereageerd op een jongerenwoning. Nummer 70 ben ik tot nu toe. Bij normale woningen kom ik zo tussen plaats 150 en 300 te staan.
Het zit er voorlopig echt nog niet in dus.

@kuolema; ik doelde op het stukje dat je de leiding nam en helder was.

Een grens is een raar en onzichtbaar iets. Jezelf uitdagen is zeker goed, als het lukt. Als het niet lukt/je niet goed in je vel zit dan kan het juist meer frustreren om daarmee bezig te zijn met als risico dat je voor je gevoel harder onderuit klapt. Op sommige vlakken liggen mijn grenzen juist te hoog (zeker op sociaal vlak), tegen bijv een feestje zie ik huizenhoog op en zou ik afzeggen en mensen van hier meeten zou ik ook niet doen. Terwijl het eigenlijk goed zou zijn om die uitdaging aan te gaan.

Bij familie/vrienden/werk ben ik juist grenzeloos, hier gaat het bij mij vaak "mis".

Korte/missch ietwat warrige reactie maar moetzo naar werk, koffie drinken met de bewonersgroep. Zie er als een berg tegenop

Kuo: je kan misschien de verhuurder bellen en het vragen, maar ik denk wel dat het mag. Ik dacht dat monumenten vooral van de buitenkant in tact moeten blijven, maar je kunt het dus voor de zekerheid navragen.

Hmm nee, een volwassen man kan je niet controleren. Moet je ook niet willen. Laat hem lekker doen, behalve dus op de punten die voor jou niet goed zijn.

quote:

Op woensdag 4 december 2013 17:56 schreef K44S het volgende:
Goed, mijn bekentenis, ik ben beetje homofoob.

Ik ben steeds bang dat ik het ga worden, terwijl ik best geil word van lesbische porno en dames die met zich zelf spelen.

ZO das er uit

Troll of niet, ik ga er serieus op reageren.

Ten eerste: waarom ben je er bang voor? Wat maakt het zo erg? Stel dat je, als je eerlijk zou zijn naar jezelf en gevoelens niet onderdrukt, op mannen valt. Wat dan? Zou je dat niet kunnen accepteren? Zouden anderen in je omgeving dat niet waarderen?

Ben je bang homo te gaan worden omdat je merkt dat je bepaalde gedachten/gevoelens hebt voor mannen of voel je je alleen aangetrokken tot vrouwen? In dat laatste geval ben je hetero en hoef je niet bang te zijn want dat slaat niet zomaar om*/dan zou het er altijd al een beetje moeten zijn geweest (*alleen bij vrouwen die spontaan lesbisch worden als ze slechte ervaringen met mannen hebben gehad). In het eerste geval zegt het nog niet zoveel, want het kan juist die angst zijn die ervoor zorgt dat je denkt iets te voelen, of er te veel aandacht aan schenkt. Ik weet niet hoe het bij mannen zit maar alle vrouwen schijnen een beetje bi te zijn. Vind ik zelf wel leuk juist.

Je kunt er pas echt achter komen wat je seksuele geaardheid is als je niet bang bent voor de mogelijke waarheid.

quote:

Op woensdag 4 december 2013 20:19 schreef kuolema het volgende:

[..]

Troll of niet, ik ga er serieus op reageren.

Ten eerste: waarom ben je er bang voor? Wat maakt het zo erg? Stel dat je, als je eerlijk zou zijn naar jezelf en gevoelens niet onderdrukt, op mannen valt. Wat dan? Zou je dat niet kunnen accepteren? Zouden anderen in je omgeving dat niet waarderen?

Ben je bang homo te gaan worden omdat je merkt dat je bepaalde gedachten/gevoelens hebt voor mannen of voel je je alleen aangetrokken tot vrouwen? In dat laatste geval ben je hetero en hoef je niet bang te zijn want dat slaat niet zomaar om*/dan zou het er altijd al een beetje moeten zijn geweest (*alleen bij vrouwen die spontaan lesbisch worden als ze slechte ervaringen met mannen hebben gehad). In het eerste geval zegt het nog niet zoveel, want het kan juist die angst zijn die ervoor zorgt dat je denkt iets te voelen, of er te veel aandacht aan schenkt. Ik weet niet hoe het bij mannen zit maar alle vrouwen schijnen een beetje bi te zijn. Vind ik zelf wel leuk juist.

Je kunt er pas echt achter komen wat je seksuele geaardheid is als je niet bang bent voor de mogelijke waarheid.

Was geen troll , maar ik heb het pas sinds een goed haljaar, want toen is het ook uit gegaan met m'n ex, en dacht ik dat ooit nooit meer iemand anders zou krijgen.
Daarna ben ik tijdje werkloos geweest een piekerde ik keiveel.
Opeens ging ik met een goede vriend van allerlei klusjes doen om maar niet verder in die depressie te raken.
En toen dacht ik : vind ik hem leuk ofzo ( ik kreeg soort rare sexueele fantasiën en ik walgde er van )
Later dacht ik dus dat ik misschien homo was, en ging ik er heel er op letten, en werd ik er beetje bang van.

Ook het feit dat als ik nu naar blote vrouwen kijk, ik niet meer zo snel een stijve krijg als dat ik dat eerst kreeg.
Zelfs als ik nu porno kijk, doet het me weinig, en word hij half slap.
Dus heb ik 1 keer naar gay porn gekeken, en dat vond ik eerder vunzig dan geil ( ja goed, ik geef me zelf het antwoord al ) maar toch gaf dit eigenantwoord niet echt voldoening, en was ik bang dat ik juist op jongens zou vallen.

Best ingewikkeld en vreemd, maar af en toe komt dit "gevoel" of deze gedachtes weer naar boven drijven en moet ik mij zelf weer soort overtuigen dat ik geen homo ben.

quote:

Op woensdag 4 december 2013 19:17 schreef minthy het volgende:
@kuolema; ik doelde op het stukje dat je de leiding nam en helder was.

Oh, ja maar dat is dan weer net iets waar ik geen cijfer voor krijg.

quote:

Een grens is een raar en onzichtbaar iets. Jezelf uitdagen is zeker goed, als het lukt. Als het niet lukt/je niet goed in je vel zit dan kan het juist meer frustreren om daarmee bezig te zijn met als risico dat je voor je gevoel harder onderuit klapt. Op sommige vlakken liggen mijn grenzen juist te hoog (zeker op sociaal vlak), tegen bijv een feestje zie ik huizenhoog op en zou ik afzeggen en mensen van hier meeten zou ik ook niet doen. Terwijl het eigenlijk goed zou zijn om die uitdaging aan te gaan.

Dit is dus precies de kwestie. Het kan heel stressvol zijn om die uitdaging juist wel aan te gaan en dat kan ervoor zorgen dat je vervolgens juist keihard onderuit gaat. Ik moet bijvoorbeeld vaak bijkomen van sociale gelegenheden en soms is het juist de oorzaak van een terugval/crisis. Maar als ik niet ga is het ook niet goed. Dus hoe moet je dan weten wat het verstandigst is?

quote:

Bij familie/vrienden/werk ben ik juist grenzeloos, hier gaat het bij mij vaak "mis".

Korte/missch ietwat warrige reactie maar moetzo naar werk, koffie drinken met de bewonersgroep. Zie er als een berg tegenop

Is niet warrig hoor. Sterkte vanavond

Ik heb de laatste tijd veel positieve posts van jou gezien trouwens. In het hvjjn topic bijvoorbeeld dat je goed het weekend doorkomt, wat eerst een groot probleem voor je was (of nog steeds is). Vind ik leuk Is het iets blijvends?

quote:

Op woensdag 4 december 2013 19:44 schreef Murmeli het volgende:
Kuo: je kan misschien de verhuurder bellen en het vragen, maar ik denk wel dat het mag. Ik dacht dat monumenten vooral van de buitenkant in tact moeten blijven, maar je kunt het dus voor de zekerheid navragen.

Hmm nee, een volwassen man kan je niet controleren. Moet je ook niet willen. Laat hem lekker doen, behalve dus op de punten die voor jou niet goed zijn.

Ik zal het in eerste instantie aan mijn pa moeten vragen, het is tenslotte zijn woning. En eens kijken wat zoiets zou gaan kosten.

[ Bericht 1% gewijzigd door kuolema op 04-12-2013 21:18:17 ]

quote:

Op woensdag 4 december 2013 20:26 schreef K44S het volgende:

[..]

Was geen troll , maar ik heb het pas sinds een goed haljaar, want toen is het ook uit gegaan met m'n ex, en dacht ik dat ooit nooit meer iemand anders zou krijgen.
Daarna ben ik tijdje werkloos geweest een piekerde ik keiveel.
Opeens ging ik met een goede vriend van allerlei klusjes doen om maar niet verder in die depressie te raken.
En toen dacht ik : vind ik hem leuk ofzo ( ik kreeg soort rare sexueele fantasiën en ik walgde er van )
Later dacht ik dus dat ik misschien homo was, en ging ik er heel er op letten, en werd ik er beetje bang van.

Ook het feit dat als ik nu naar blote vrouwen kijk, ik niet meer zo snel een stijve krijg als dat ik dat eerst kreeg.
Zelfs als ik nu porno kijk, doet het me weinig, en word hij half slap.
Dus heb ik 1 keer naar gay porn gekeken, en dat vond ik eerder vunzig dan geil ( ja goed, ik geef me zelf het antwoord al ) maar toch gaf dit eigenantwoord niet echt voldoening, en was ik bang dat ik juist op jongens zou vallen.

Best ingewikkeld en vreemd, maar af en toe komt dit "gevoel" of deze gedachtes weer naar boven drijven en moet ik mij zelf weer soort overtuigen dat ik geen homo ben.

Maar je zegt niet waarom je er bang voor bent.

Die sexuele fantasieën over die vriend, laat die er lekker zijn en geniet ervan. Ga mooie mannen kijken, als dat je verveelt ga je mooie vrouwen kijken. Wat maakt het uit? Als je er niet meer zo op let, is het voor jou veel meer ontspannen.

Het zou heel goed kunnen dat de break up met je ex hier een grote rol in speelt. Je was bang dat je nooit meer iemand anders zou kunnen krijgen. Miste je haar heel erg? Had je misschien ook het idee dat er niemand zou zijn om haar te kunnen 'vervangen'? In dat geval kan het ervoor hebben gezorgd dat je je niet meer aangetrokken voelde tot andere vrouwen. Even een gek voorbeeld: toen mijn hond doodging, wat ik echt verschrikkelijk vond, en we gingen kijken voor een nieuwe, vond ik alle honden stom. Terwijl ik normaal alle honden juist leuk vind. Maar ze waren niet Skippy, dus niet leuk. Maar nu ben ik weer gek op hondjes Bij mij was het bewust, maar het kan ook zijn dat je er niet zo over hebt nagedacht, maar het gevolg toch merkbaar was.

Daarnaast had je een soort leegte die opgevuld moest worden. De eerste persoon waarmee je meer contact kreeg was die vriend. En dat is fijn. Dat kan verklaren waarom je je tot hem aangetrokken voelde. Net zoiets als patiënten die verliefd worden op hun hulpverlener.

Of misschien ben je je, omdat je bang was nooit meer een andere vrouw te krijgen, maar gaan richten op mannen?

Dus wat je doet/denkt/voelt waardoor je denkt dat je op mannen valt, hoeft helemaal niet te betekenen dat dat ook daadwerkelijk zo is. Dat kan ik uit eigen ervaring zeggen.
En als je echt op mannen valt, dan is dat toch ook prima? Uiteraard snap ik dat het een probleem kan zijn i.v.m. andere mensen. En er is natuurlijk minder aanbod...Dat lijkt me dan weer fijn aan bi zijn, dan heb je dubbel zoveel keus

Misschien kun je je hier helemaal niet in vinden, ik impliceer maar wat, maar hoe dan ook:

Ga lekker fantaseren (bedenk dat niemand in je hoofd kan kijken dus who cares!) en experimenteren, wees niet bang en walg vooral niet.

quote:

Op woensdag 4 december 2013 21:07 schreef kuolema het volgende:

[..]

Maar je zegt niet waarom je er bang voor bent.

Die sexuele fantasieën over die vriend, laat die er lekker zijn en geniet ervan. Ga mooie mannen kijken, als dat je verveelt ga je mooie vrouwen kijken. Wat maakt het uit? Als je er niet meer zo op let, is het voor jou veel meer ontspannen.

Het zou heel goed kunnen dat de break up met je ex hier een grote rol in speelt. Je was bang dat je nooit meer iemand anders zou kunnen krijgen. Miste je haar heel erg? Had je misschien ook het idee dat er niemand zou zijn om haar te kunnen 'vervangen'? In dat geval kan het ervoor hebben gezorgd dat je je niet meer aangetrokken voelde tot andere vrouwen. Even een gek voorbeeld: toen mijn hond doodging, wat ik echt verschrikkelijk vond, en we gingen kijken voor een nieuwe, vond ik alle honden stom. Terwijl ik normaal alle honden juist leuk vind. Maar ze waren niet Skippy, dus niet leuk. Maar nu ben ik weer gek op hondjes Bij mij was het bewust, maar het kan ook zijn dat je er niet zo over hebt nagedacht, maar het gevolg toch merkbaar was.

Daarnaast had je een soort leegte die opgevuld moest worden. De eerste persoon waarmee je meer contact kreeg was die vriend. En dat is fijn. Dat kan verklaren waarom je je tot hem aangetrokken voelde. Net zoiets als patiënten die verliefd worden op hun hulpverlener.

Of misschien ben je je, omdat je bang was nooit meer een andere vrouw te krijgen, maar gaan richten op mannen?

Dus wat je doet/denkt/voelt waardoor je denkt dat je op mannen valt, hoeft helemaal niet te betekenen dat dat ook daadwerkelijk zo is. Dat kan ik uit eigen ervaring zeggen.
En als je echt op mannen valt, dan is dat toch ook prima? Uiteraard snap ik dat het een probleem kan zijn i.v.m. andere mensen. En er is natuurlijk minder aanbod...Dat lijkt me dan weer fijn aan bi zijn, dan heb je dubbel zoveel keus

Misschien kun je je hier helemaal niet in vinden, ik impliceer maar wat, maar hoe dan ook:

Ga lekker fantaseren (bedenk dat niemand in je hoofd kan kijken dus who cares!) en experimenteren, wees niet bang en walg vooral niet.

Ik ben namelijk soort van bang om homo te worden, klinkt misschien heel vreemd.
En ja, ik heb het nog altijd gezellig met me vrienden, en voel me niet sexueel aan getrokken. dus wat dat betreft ben ik blij.

Maar ik houd me er te veel mee bezig, maar vind het moeilijk om er niet mee bezig te zijn.

Want in de tijd van mijn vriendin, had ik soort van verbod op mij zelf gedaan om te kijken naar andere meiden, dit ging erg onbewust, maar sloop er wel in.

Iig bedank ik je voor je interceptie.

Ik ben iig geen homo hater ofzo, ze hoeven iig niet aan mij te zitten (zegt al genoeg dacht ik )

En ja voor de rest vind ik het vaak genoeg zonde dat ik geen vriendin heb, en dan juist ga je er onbewust naar opzoek en dan kan mij mentaal opvreten en kost me aardig wat energie .

Verder fantaseer ik raak wat ik kan hoor , alleen vind ik bloot niet zo erg interessant meer.

quote:

Op woensdag 4 december 2013 21:17 schreef K44S het volgende:

[..]

Ik ben namelijk soort van bang om homo te worden, klinkt misschien heel vreemd.
En ja, ik heb het nog altijd gezellig met me vrienden, en voel me niet sexueel aan getrokken. dus wat dat betreft ben ik blij.

Ja, dat weet ik nu wel, maar waaróm dan (voor de derde keer ) .

quote:

Maar ik houd me er te veel mee bezig, maar vind het moeilijk om er niet mee bezig te zijn.

Als je je nou eens met bovenstaande vraag bezighoudt...

quote:

Want in de tijd van mijn vriendin, had ik soort van verbod op mij zelf gedaan om te kijken naar andere meiden, dit ging erg onbewust, maar sloop er wel in.

Dat kan ook een verklaring zijn voor waarom vrouwen je niet meer opwinden. Daar valt wat aan te veranderen.

quote:

Iig bedank ik je voor je interceptie.

Ik ben iig geen homo hater ofzo, ze hoeven iig niet aan mij te zitten (zegt al genoeg dacht ik )

En ja voor de rest vind ik het vaak genoeg zonde dat ik geen vriendin heb, en dan juist ga je er onbewust naar opzoek en dan kan mij mentaal opvreten en kost me aardig wat energie .

Verder fantaseer ik raak wat ik kan hoor , alleen vind ik bloot niet zo erg interessant meer.

Je bent er zelf eigenlijk al van overtuigd dat je hetero bent. Zo vind ik het ook klinken. Dan hoef je nergens bang voor te zijn, toch?

Succes iig!

quote:

Op woensdag 4 december 2013 21:32 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ja, dat weet ik nu wel, maar waaróm dan (voor de derde keer ) .

[..]

Als je je nou eens met bovenstaande vraag bezighoudt...

[..]

Dat kan ook een verklaring zijn voor waarom vrouwen je niet meer opwinden. Daar valt wat aan te veranderen.

[..]

Je bent er zelf eigenlijk al van overtuigd dat je hetero bent. Zo vind ik het ook klinken. Dan hoef je nergens bang voor te zijn, toch?

Succes iig!

Ik ben er volgens mij al over uit hahah.

Thx ! jij natuurlijk ook

Hee allemaal,

Is het normaal om elke maand 2/3 weken zeer zeer neergeslagen te zijn tijdens een depressie en 1 week behoorlijk happy te zijn?

In die ''happyweek" maak ik grapjes en babbel ik vrolijk met mijn familie, de negatieve gedachtes zijn er nog wel maar minder. Jammer genoeg zak ik, zodra deze week voorbij is, weer terug in de put.
Kan dit komen doordat ik dan bijna in mijn vrouwelijke periode ben? of is dit normaal?

groetjes

quote:

Op woensdag 4 december 2013 15:48 schreef Murmeli het volgende:
Behh kuo niet fijn allemaal (de spoiler). En je vader is inderdaad een zwijn. Net mijn stieflul die gelukkig niet meer leeft. Ook structureel over grenzen gaan. En het lijken kleine dingen, maar bij elkaar vind ik het gewoon echt niet kunnen. Brrr.... Ik word er plaatsvervangend boos van. Hopelijk vind je snel een huisje. En misschien kan je een slot op je deur zetten? Of kan je moeder hem overtuigen dat hij jouw grenzen moet respecteren?

Hoe is het eigenlijk met jou?

quote:

Op woensdag 4 december 2013 20:34 schreef kuolema het volgende:


Ik heb de laatste tijd veel positieve posts van jou gezien trouwens. In het hvjjn topic bijvoorbeeld dat je goed het weekend doorkomt, wat eerst een groot probleem voor je was (of nog steeds is). Vind ik leuk Is het iets blijvends?

Dat klopt, het lijkt allemaal wat rustiger te worden. Geen idee of het blijvend is, ik hoop van wel
Er zijn een aantal positieve dingen gaande, durf/wil ze hier niet neerzetten nog. Iets teveel negatieve ervaringen met positieve dingen posten en dat ze even later veranderen in iets negatiefs. Stiekem toch een stukje bijgeloof

Vanavond naar werk geweest, achteraf geen handige zet. Was in no time compleet overprikkeld helaas en verga nu van de spierpijn en stroomstoten. Maar goed, nu weet ik dat het voor nu een stap te ver was, een volgende keer kan het maar zo beter gaan

quote:

Op donderdag 5 december 2013 01:28 schreef minthy het volgende:

[..]

Dat klopt, het lijkt allemaal wat rustiger te worden. Geen idee of het blijvend is, ik hoop van wel
Er zijn een aantal positieve dingen gaande, durf/wil ze hier niet neerzetten nog. Iets teveel negatieve ervaringen met positieve dingen posten en dat ze even later veranderen in iets negatiefs. Stiekem toch een stukje bijgeloof

Vanavond naar werk geweest, achteraf geen handige zet. Was in no time compleet overprikkeld helaas en verga nu van de spierpijn en stroomstoten. Maar goed, nu weet ik dat het voor nu een stap te ver was, een volgende keer kan het maar zo beter gaan

Way to go!

quote:

Op donderdag 5 december 2013 01:35 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Way to go!

Vind ik ook!
Wel lastig nog om energie te verdelen maar relativeren lukt gelukkig weer aardig. M'n angststoornis is op het moment ook wat naar de achtergrond aan het verdwijnen.

quote:

Op donderdag 5 december 2013 01:42 schreef minthy het volgende:

[..]

Vind ik ook!
Wel lastig nog om energie te verdelen maar relativeren lukt gelukkig weer aardig. M'n angststoornis is op het moment ook wat naar de achtergrond aan het verdwijnen.

Ik ben volgens mij gewoon een muurtje aan het metselen in mijn hoofd en die crap aan het wegstuwen.

Ik blijf alleen crap slapen, dat is wat minder.

quote:

Op donderdag 5 december 2013 01:46 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik ben volgens mij gewoon een muurtje aan het metselen in mijn hoofd en die crap aan het wegstuwen.

Ik blijf alleen crap slapen, dat is wat minder.

Vind je dat een positief iets?
De crap die er bij mij achter dat muurtje zit gaat flink uitgedaagd worden de komende tijd, ben heel benieuwd naar hoe dat gaat...

Slapen gaat hier ook nog steeds erg ruk, vraag me af of dat ooit gaat verbeteren ook. Ik accepteer het maar

quote:

Op donderdag 5 december 2013 01:51 schreef minthy het volgende:

[..]

Vind je dat een positief iets?
De crap die er bij mij achter dat muurtje zit gaat flink uitgedaagd worden de komende tijd, ben heel benieuwd naar hoe dat gaat...

Slapen gaat hier ook nog steeds erg ruk, vraag me af of dat ooit gaat verbeteren ook. Ik accepteer het maar

Ik vind dat meer een, 'buckle up' dingetje. Fuck it, gewoon aanpassen. We kunnen blijven zeiken, maar ook dat helpt niet zo veel. Het zit er, er zit veel qua verleden in, iedereen heeft pijn gekend, maar feitelijk kunnen we niet zo heel veel anders doen dan er proberen mee te leven.

Nu ben ik wel een vele malen bittere lul geworden met minder empathie. En dat is niet leuk. Ik ben soms minder aardig richting mijn vrienden. Ik probeer daar aan te werken. Maar ik kan het niet continu als excuus blijven gebruiken. Ja, ik heb elke week nog wel een nachtmerrie omtrent mijn ex. Ja, ik drink wel eens een shot om dat even te vergeten. Maar er zit een verschil tussen elke scheet tegen een ander zeggen of gewoon eens tegen je zelf te zeggen, kappen met dit gezeik. Want effectief help je jezelf er niet mee, en een ander ook niet.

Ja, de balans tussen hoofd en fysiek is nog steeds foetsie (bij jou ook, lees de spier issues..). Maar ik neem dat gewoon voor lief. Sommige dingen, zoals dat ruk slapen, acceptatie komt.

quote:

Op donderdag 5 december 2013 01:55 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik vind dat meer een, 'buckle up' dingetje. Fuck it, gewoon aanpassen. We kunnen blijven zeiken, maar ook dat helpt niet zo veel. Het zit er, er zit veel qua verleden in, iedereen heeft pijn gekend, maar feitelijk kunnen we niet zo heel veel anders doen dan er proberen mee te leven.

Nu ben ik wel een vele malen bittere lul geworden met minder empathie. En dat is niet leuk. Ik ben soms minder aardig richting mijn vrienden. Ik probeer daar aan te werken. Maar ik kan het niet continu als excuus blijven gebruiken. Ja, ik heb elke week nog wel een nachtmerrie omtrent mijn ex. Ja, ik drink wel eens een shot om dat even te vergeten. Maar er zit een verschil tussen elke scheet tegen een ander zeggen of gewoon eens tegen je zelf te zeggen, kappen met dit gezeik. Want effectief help je jezelf er niet mee, en een ander ook niet.

Ja, de balans tussen hoofd en fysiek is nog steeds foetsie (bij jou ook, lees de spier issues..). Maar ik neem dat gewoon voor lief. Sommige dingen, zoals dat ruk slapen, acceptatie komt.

Het komt over alsof jij je relativeringsvermogen ook wat terug hebt, wauw!!

quote:

Op donderdag 5 december 2013 02:05 schreef minthy het volgende:

[..]

Het komt over alsof jij je relativeringsvermogen ook wat terug hebt, wauw!!

Dank. Het moet er toch ooit van komen? Jarenlang in een depressie, burnout, sociale angst is toch ook niks? Dat gevoel van soms lekker weg zwijmelen in zelf medelijden en "oh wat zijn we zielig" ben ik eigenlijk best wel zat. Stel ik word morgen wakker en het gaat niet lekker. Nou, jammer, maar dan gaan we gewoon verder!

Again, mijn hoofd en lichaam zijn nog niet 1 op 1 afgesteld, maar als dat niet gaat gebeuren, jammer. Probeer het leven zo stressloos en gemakkelijk door te komen.

Minthy, het is jouw leven. Jouw feestje. Je leeft 1 keer. Als er een druiloor iets over je te zeggen heeft wat je niet aardig zou vinden heb je of de optie, 'boehoe is niet leuk' of ergens tussen in met 'gast wtf'?

Ik ga niet meer in relaties zitten waar ik allemaal valse hoop heb dat dingen kunnen veranderen. Ik ga niet unhappy ergens in een relatie blijven zitten, fuck that! Als je niet happy bent met je werk, dan ga je proberen daar uit te komen en wat anders doen.

quote:

Op donderdag 5 december 2013 02:11 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dank. Het moet er toch ooit van komen? Jarenlang in een depressie, burnout, sociale angst is toch ook niks? Dat gevoel van soms lekker weg zwijmelen in zelf medelijden en "oh wat zijn we zielig" ben ik eigenlijk best wel zat. Stel ik word morgen wakker en het gaat niet lekker. Nou, jammer, maar dan gaan we gewoon verder!

Again, mijn hoofd en lichaam zijn nog niet 1 op 1 afgesteld, maar als dat niet gaat gebeuren, jammer. Probeer het leven zo stressloos en gemakkelijk door te komen.

Minthy, het is jouw leven. Jouw feestje. Je leeft 1 keer. Als er een druiloor iets over je te zeggen heeft wat je niet aardig zou vinden heb je of de optie, 'boehoe is niet leuk' of ergens tussen in met 'gast wtf'?

Ik ga niet meer in relaties zitten waar ik allemaal valse hoop heb dat dingen kunnen veranderen. Ik ga niet unhappy ergens in een relatie blijven zitten, fuck that! Als je niet happy bent met je werk, dan ga je proberen daar uit te komen en wat anders doen.

Dat wegzakken in zelfmedelijden hoort nu eenmaal bij een depressie/burnout, vaak heb je zelf niet eens in de gaten dat je het doet. Ik niet iig
Het klinkt alsof je een omslagpunt hebt bereikt en jezelf een schop onder je hol hebt gegeven. Dat lukt hier nog niet helemaal, al lukt het wel steeds beter om de regie over m'n leven wat terug te pakken. Op het moment lukt het bijvoorbeeld aardig om een spreekwoordelijke middelvinger op te steken naar mensen die ik lastig vind. Dat gaat niet elke dag zo voorspoedig maar het begint er weer verdomd veel op te lijken.
En slap ouwehoeren gaat me weer steeds beter af, ook een goed teken.

Volgens mij ben je hartstikke goed bezig man!
En als het eens een dag wat minder goed lukt dan volgt er gewoon weer een nieuwe dag achteraan.
Ik ga een poging tot pitten doen, slaappil begint te werken. Voor nu maar even als "downer" gebruikt, ben nog veel te actief...

quote:

Op woensdag 4 december 2013 22:22 schreef mient het volgende:
Hee allemaal,

Is het normaal om elke maand 2/3 weken zeer zeer neergeslagen te zijn tijdens een depressie en 1 week behoorlijk happy te zijn?

In die ''happyweek" maak ik grapjes en babbel ik vrolijk met mijn familie, de negatieve gedachtes zijn er nog wel maar minder. Jammer genoeg zak ik, zodra deze week voorbij is, weer terug in de put.
Kan dit komen doordat ik dan bijna in mijn vrouwelijke periode ben? of is dit normaal?

groetjes

Het kan in golven komen en gaan ja.

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 20:21 schreef kuolema het volgende:
Wat doen jullie/zouden jullie doen als je het echt niet meer trekt maar je niet de mogelijkheid hebt om je compleet af te zonderen?

Ik wil hier mijn hart luchten want er zijn allemaal dingen waar ik me op dit moment druk over maak en het is chaos in mijn hoofd. Ik moet alles even op een rijtje krijgen/overzicht hebben van wat er nu speelt waardoor ik me niet goed voel. En misschien hebben jullie tips voor mij. Dus even klagen (is heel veel tekst sorry):

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Als ik me niet terug -kan- trekken, dan ga ik regels breken zodat ik die rust wel weer vind.

Ik zat vroeger in een vergelijkbare situatie als jij wat thuis wonen betreft. Wat ik toen op een gegeven moment deed was zorgen dat ik de hele dag weg van huis was en pas thuis kwam als m'n moeder sliep, slapen wanneer mijn moeder wakker werd en weer van huis gaan als m'n moeder weer thuis kwam. Het ging zelfs zo ver dat toen ik opgenomen werd, ik had aangegeven dat ze -niemand- daarover inlichten. Niemand in mijn vrienden/familie wist dat ik opgenomen was en pas een jaar of 2 later is ze (met mijn instemming) dat verteld (toen ik nog niet zo lang uiteindelijk een antikraak-woning had gevonden waar ik ein-de-lijk op mezelf kon wonen).

En wat je verhaal over het gebeuren op de uni betreft...leer NEE te zeggen!

quote:

Op donderdag 5 december 2013 01:28 schreef minthy het volgende:

[..]

Dat klopt, het lijkt allemaal wat rustiger te worden. Geen idee of het blijvend is, ik hoop van wel
Er zijn een aantal positieve dingen gaande, durf/wil ze hier niet neerzetten nog. Iets teveel negatieve ervaringen met positieve dingen posten en dat ze even later veranderen in iets negatiefs. Stiekem toch een stukje bijgeloof

Vanavond naar werk geweest, achteraf geen handige zet. Was in no time compleet overprikkeld helaas en verga nu van de spierpijn en stroomstoten. Maar goed, nu weet ik dat het voor nu een stap te ver was, een volgende keer kan het maar zo beter gaan

Super! Ik hoop ook dat het blijvend is

Vandaag lekker je rust nemen dan.

quote:

Op donderdag 5 december 2013 10:56 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Het kan in golven komen en gaan ja.

[..]

Als ik me niet terug -kan- trekken, dan ga ik regels breken zodat ik die rust wel weer vind.

Ik zat vroeger in een vergelijkbare situatie als jij wat thuis wonen betreft. Wat ik toen op een gegeven moment deed was zorgen dat ik de hele dag weg van huis was en pas thuis kwam als m'n moeder sliep, slapen wanneer mijn moeder wakker werd en weer van huis gaan als m'n moeder weer thuis kwam. Het ging zelfs zo ver dat toen ik opgenomen werd, ik had aangegeven dat ze -niemand- daarover inlichten. Niemand in mijn vrienden/familie wist dat ik opgenomen was en pas een jaar of 2 later is ze (met mijn instemming) dat verteld (toen ik nog niet zo lang uiteindelijk een antikraak-woning had gevonden waar ik ein-de-lijk op mezelf kon wonen).

En wat je verhaal over het gebeuren op de uni betreft...leer NEE te zeggen!

Wat voor regels breken?
Wat jij deed, had ik laatst ook een tijdje. Ik sliep overdag of was weg, en 's nachts was ik wakker, ging naar bed als mijn vader opstond. Lekker ontwijken.

Ik kan geen nee zeggen dat kan ik alleen als ik zeker weet dat dat het beste is, en dat weet ik vaak niet.

quote:

Op woensdag 4 december 2013 22:22 schreef mient het volgende:
Hee allemaal,

Is het normaal om elke maand 2/3 weken zeer zeer neergeslagen te zijn tijdens een depressie en 1 week behoorlijk happy te zijn?

In die ''happyweek" maak ik grapjes en babbel ik vrolijk met mijn familie, de negatieve gedachtes zijn er nog wel maar minder. Jammer genoeg zak ik, zodra deze week voorbij is, weer terug in de put.
Kan dit komen doordat ik dan bijna in mijn vrouwelijke periode ben? of is dit normaal?

groetjes

Ups en downs heb ik ook, maar dit is wel héél regelmatig. Het zou best met menstruatie te maken kunnen hebben. Misschien kom je erachter als je gaat googlen, dat er mensen zijn die hetzelfde ervaren. Het kan ook zijn dat die happy week je veel energie kost, waarna je weer een paar weken moet bijkomen, waarna je weer energie krijgt, enz.

quote:

Op donderdag 5 december 2013 02:34 schreef minthy het volgende:

[..]

Dat wegzakken in zelfmedelijden hoort nu eenmaal bij een depressie/burnout, vaak heb je zelf niet eens in de gaten dat je het doet. Ik niet iig
Het klinkt alsof je een omslagpunt hebt bereikt en jezelf een schop onder je hol hebt gegeven. Dat lukt hier nog niet helemaal, al lukt het wel steeds beter om de regie over m'n leven wat terug te pakken. Op het moment lukt het bijvoorbeeld aardig om een spreekwoordelijke middelvinger op te steken naar mensen die ik lastig vind. Dat gaat niet elke dag zo voorspoedig maar het begint er weer verdomd veel op te lijken.
En slap ouwehoeren gaat me weer steeds beter af, ook een goed teken.

Slap ouwehoeren ging eigenlijk altijd wel goed toch? Gewoon die drempel over die je in je eigen hoofd had gebouwd die eigenlijk helemaal niet echt bleek te zijn.

Ik denk dat dat wegzakken, dat je dat op zich wel merkt. Wees eerlijk, is het echt leuk, of een fijn gevoel, om te klagen? In een hoekje, zeggende, het leven is zo kut en zo zwaar? Minth, wat schieten we er mee op? Als het te veel is op het werk, dan is het te veel en zeggen we er wat van. Want wees eerlijk, toen we aan het werk waren hadden we die controle destijds wel. Sociaal sterk genoeg om overal mee te gaan en dingen te melden.

quote:

Volgens mij ben je hartstikke goed bezig man!
En als het eens een dag wat minder goed lukt dan volgt er gewoon weer een nieuwe dag achteraan.
Ik ga een poging tot pitten doen, slaappil begint te werken. Voor nu maar even als "downer" gebruikt, ben nog veel te actief...

Als het nu even niet goed gaat en ik heb dingen op de planning staan, weetje wat ik dan doe? Ik laat alles vallen. Alles vallen. En ga directs rechtsomkeer richting huis.

Mijn ex baas bij de bank zei wel eens dat als hij s'ochtens op stond met het idee, het kookt in het hoofd, belde hij af. En ging hij de hele dag gamen met een flink zak chips en was hij de hele dag niet bereikbaar. Burnout? Forget about it. Gewoon, voor ontspanning. En mocht je hem dan toch willen bereiken was hij super giftig. En terecht.

Waar mensen zoals wij (burnout figuren) mee zitten is dat we ons lichaam gewoon niet (goed) genoeg kennen. Maw, ik voel nu een verkeerde prikkel, terug. Zo niet, flink doorzetten. Keihard door die barriere van negatieve gevoelens heen rammen.

Maar ik laat geen negatieve dodo's meer toe in mijn leven. Ik ga mijzelf niet meer opofferen voor anderen zodat ik jaren lang gebukt mag gaan onder klote gevoelens. Iemand die bewust mij een draai om de oren wil geven loopt met de verkeerde te kloten.

Ik ben het 'boe-hoe' gehalte gewoon zat. Hoe je het ook went of keert. Je kunt jezelf volgieten met medicijnen, je kunt naar allerlei psychologen, hetgeen wat je nodig hebt is soms gewoon een schop onder je hol. Maar ook als een irritante moeder je vol giet met woorden als; "lui zwijn" dan zwijg ik niet meer. Dan geef ik ook even netjes mijn woorden over hoe ik daar nu over denk.

F*ck that!

Pff wat is dit irritant zeg.... Mijn huidige psychologe stopt bij de praktijk en ze heeft inmiddels wel een vervanger gevonden. Deze vervanger reageerde een week lang niet op haar email en ik had maandag besproken hoe irritant ik dat vind omdat ik dan denk dat ik onbelangrijk ben (het is echt een issue van mij en ik weet hoe irrationeel het is ).

Woensdag kreeg ik een email van mn psychologe met 2 date voor een kennismaking met die nieuwe. Ik heb aanstaande vrijdag (morgen) uitgekozen want als het klikt heb ik nog even om een ander te zoeken. Ik heb meteen teruggemaild gister.

Vandaag dus nog steeds geen email terug... Ik heb vanmiddag weer een email eruit gedaan maar nog steeds weet ik niet of de afspraak doorgaat of niet. Ik heb ook een vraag in de email gezet zodat ik zeker wist dat ze zou terugmailen als ze het las

Ik heb geen nummer, geen naam of email van die nieuwe en ik weet nu dus niet wat ik moet doen morgen. Ik kan op goed geluk gaan maar treinkaartjes zijn ook niet goedkoop en straks sta ik voor een dichte deur

quote:

Op donderdag 5 december 2013 17:02 schreef Elvi het volgende:
Pff wat is dit irritant zeg.... Mijn huidige psychologe stopt bij de praktijk en ze heeft inmiddels wel een vervanger gevonden. Deze vervanger reageerde een week lang niet op haar email en ik had maandag besproken hoe irritant ik dat vind omdat ik dan denk dat ik onbelangrijk ben (het is echt een issue van mij en ik weet hoe irrationeel het is ).

Woensdag kreeg ik een email van mn psychologe met 2 date voor een kennismaking met die nieuwe. Ik heb aanstaande vrijdag (morgen) uitgekozen want als het klikt heb ik nog even om een ander te zoeken. Ik heb meteen teruggemaild gister.

Vandaag dus nog steeds geen email terug... Ik heb vanmiddag weer een email eruit gedaan maar nog steeds weet ik niet of de afspraak doorgaat of niet. Ik heb ook een vraag in de email gezet zodat ik zeker wist dat ze zou terugmailen als ze het las

Ik heb geen nummer, geen naam of email van die nieuwe en ik weet nu dus niet wat ik moet doen morgen. Ik kan op goed geluk gaan maar treinkaartjes zijn ook niet goedkoop en straks sta ik voor een dichte deur

Wat frustrerend zeg! Hoe laat zou die afspraak zijn?
Kleine kans dat je vandaag alsnog iets terugkrijgt, want mailen doen ze denk ik alleen tijdens kantooruren.

Wat je kunt doen is morgenochtend de instantie bellen waar je bij zit, om te vragen of die afspraak staat. Ik neem aan dat er wel iets is van een receptie of secretaresse die even in de computer kan kijken. Of is die nieuwe van een andere instantie of een particulier? Telefoonnummer googelen misschien? Hebben ze je dan helemaal niets verteld?

Ik zou precies hetzelfde denken als jij. Die mensen hebben het druk en als je geen noodgeval bent, tja...Neemt niet weg dat het heel stom is dat je na een week nog geen reactie had. Niet professioneel...

Probeer een beetje te ontspannen ondertussen. Het is heel lastig dat je geen duidelijkheid hebt maar tot morgen kun je er niets aan doen.

quote:

Op donderdag 5 december 2013 18:18 schreef kuolema het volgende:

[..]

Wat frustrerend zeg! Hoe laat zou die afspraak zijn?
Kleine kans dat je vandaag alsnog iets terugkrijgt, want mailen doen ze denk ik alleen tijdens kantooruren.

Wat je kunt doen is morgenochtend de instantie bellen waar je bij zit, om te vragen of die afspraak staat. Ik neem aan dat er wel iets is van een receptie of secretaresse die even in de computer kan kijken. Of is die nieuwe van een andere instantie of een particulier? Telefoonnummer googelen misschien? Hebben ze je dan helemaal niets verteld?

Ik zou precies hetzelfde denken als jij. Die mensen hebben het druk en als je geen noodgeval bent, tja...Neemt niet weg dat het heel stom is dat je na een week nog geen reactie had. Niet professioneel...

Probeer een beetje te ontspannen ondertussen. Het is heel lastig dat je geen duidelijkheid hebt maar tot morgen kun je er niets aan doen.

Mn psychologe mailt me soms savonds of in het weekend terug. Dus dit vind ik gewoon vreemd...

En ik weet echt niks. Ze kan of van de praktijk zijn of idd van een andere instantie. Ik weet geen naam, heb geen emailadres, niks. Een normaal mens zou even een CC-tje doen ofzo Snap ook niet zo goed waarom ze als tussenpersoon optreed. En er is geen receptie, dat is zo kut hieraan.

Ik heb nu het algemene email adres ook maar geprobeerd, en ook gezegd dat ik morgen om 9 uur sochtends nog bel.

Maar gotver wat vind ik dit kut. We hebben het er maandag nog over gehad hoe gefrustreerd ik hiervan raak. En het dan 2 dagen later alsnog doen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Elvi op 05-12-2013 18:58:03 (in mn woede wat typos gemaakt :')) ]

Hey hallo allemaal!

De afgelopen week ben ik lekker richting en door het zuiden van Europa gereisd en sinds een paar dagen gestopt bij iemand die daar een landje heeft. En wat heerlijk is dat! Wakker worden in hartje december met de volle warmte van de zon op je kruin, uitzicht op de bergen, en niets anders dan het geluid van vogels en de wind door de bomen.
Zo'n leven bevalt me al te goed en ga dan ook alles op alles zetten om zoiets zo snel mogelijk te realiseren voor mezelf, alsmede voor anderen door het te kunnen delen.

De stilte om je heen inspireert tot het zien van rust in jezelf, waardoor je die rust blijft houden zelfs wanneer je actief bezig gaat. En bergwandeling van zo'n 6-7 uur lang was dan ook geestelijk een fluitje. Lichamelijk ging ik er overigens zowat aan onderdoor. Maar weinig spierpijn en kramp vandaag, wat waarschijnlijk mede door het vele rondlopen over het land en het stretchen in de zon kan komen. Dat stretchen raad ik overigens iedereen aan, en ga het zelf ook (nog) meer doen. Zie het als amateur-yoga.

Met een blik op de heldere sterrenhemel en een kalme lach op het gelaat laat ik een stukje van mijn gedachten bij jullie achter en wens ik jullie kalme dagen.

quote:

Op dinsdag 26 november 2013 01:51 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik had hier een aantal keer een lang antwoord op staan maar continu weer weggehaald. Ik kom hier nog op terug, ik zit nu weer exact op hetzelfde probleem. Klaar en klaar wakker en moet helaas de trein om 8 uur al weer pakken.

Het was zeker niet een wakker worden moment van ik ga slapen en het wakker worden wat me extra energie heeft gegeven. Het besef is wel degelijk anders. Alsof ik jaren lang in een kleedkamer heb mogen zitten, wachtende op een bokswedstrijd met mijn ex (puur ff als voorbeeld, ik spreek d'r niet meer) en ik me nu plots in de hal richting het toneel loop en het dus voor me zie.

En die drang er alleen maar in zit van, godver wat wil ik vooruit! Dreun geven! Nu! .. et voila, energie boost.

En, en?

De groeten uit het veelal zonnige zuiden.

quote:

Op donderdag 5 december 2013 19:17 schreef Gray het volgende:
Hey hallo allemaal!

De afgelopen week ben ik lekker richting en door het zuiden van Europa gereisd en sinds een paar dagen gestopt bij iemand die daar een landje heeft. En wat heerlijk is dat! Wakker worden in hartje december met de volle warmte van de zon op je kruin, uitzicht op de bergen, en niets anders dan het geluid van vogels en de wind door de bomen.
Zo'n leven bevalt me al te goed en ga dan ook alles op alles zetten om zoiets zo snel mogelijk te realiseren voor mezelf, alsmede voor anderen door het te kunnen delen.

De stilte om je heen inspireert tot het zien van rust in jezelf, waardoor je die rust blijft houden zelfs wanneer je actief bezig gaat. En bergwandeling van zo'n 6-7 uur lang was dan ook geestelijk een fluitje. Lichamelijk ging ik er overigens zowat aan onderdoor. Maar weinig spierpijn en kramp vandaag, wat waarschijnlijk mede door het vele rondlopen over het land en het stretchen in de zon kan komen. Dat stretchen raad ik overigens iedereen aan, en ga het zelf ook (nog) meer doen. Zie het als amateur-yoga.

Met een blik op de heldere sterrenhemel en een kalme lach op het gelaat laat ik een stukje van mijn gedachten bij jullie achter en wens ik jullie kalme dagen.

[..]

En, en?

De groeten uit het veelal zonnige zuiden.

Hey fuck jou, ik zit hier beetje dood te vriezen, weg te waaien, en geelectroduceerd te worden van de kou, wind en bliksem, kom je met zo een verhaal

Gray Wat heerlijk! Het is je gegund.

quote:

Op donderdag 5 december 2013 19:41 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Hey fuck jou, ik zit hier beetje dood te vriezen, weg te waaien, en geelectroduceerd te worden van de kou, wind en bliksem, kom je met zo een verhaal

Wat haha
Ga achter Gray aan dan!