Depressie & Angst #68

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 15:00 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Maar je houdt je wel vast aan hem
Als dat zois ben ik in dezelfde situatie. Ben nu gewoon geen berichten meer aan het sturen en kijken of zij dat wel doet. In ieder geval niet meer krampachtig vasthouden/hopen terwijl ik weet dat het onnodig is...

Nouja, ik hoop vooral hem te spreken, iets van te horen.. dat soort dingen.

Dat is wel mooi, dat je beseft dat je het niet moet doen en je er ook aan houdt.
Mijn methode was altijd telefoonnr's uit m'n telefoon gooien, zodat ik het niet eens kón Bij deze kan ik mij goed inhouden en wacht ik gewoon netjes totdat hij een keer mocht beginnen

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 15:06 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Nouja, ik hoop vooral hem te spreken, iets van te horen.. dat soort dingen.

Dat is wel mooi, dat je beseft dat je het niet moet doen en je er ook aan houdt.
Mijn methode was altijd telefoonnr's uit m'n telefoon gooien, zodat ik het niet eens kón Bij deze kan ik mij goed inhouden en wacht ik gewoon netjes totdat hij een keer mocht beginnen

Is dat wachten vervelend, trekt het aan je? Zo niet dan is er geen probleem
Ik heb haar gegevens gewist en facebook geblockt zodra ik er achter kwam dat ze al 2 maanden een relatie met m'n goede/beste vriend Dat heeft echt heel veel ergernis en woede gebracht maar na 1.5 jaar is daar gelukkig niet veel van over. Alleen de behoefte aan een vriendin is er nog wel.

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 15:23 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

Is dat wachten vervelend, trekt het aan je? Zo niet dan is er geen probleem
Ik heb haar gegevens gewist en facebook geblockt zodra ik er achter kwam dat ze al 2 maanden een relatie met m'n goede/beste vriend Dat heeft echt heel veel ergernis en woede gebracht maar na 1.5 jaar is daar gelukkig niet veel van over. Alleen de behoefte aan een vriendin is er nog wel.

Nouja, ik raak wel teleurgesteld als ie niets laat horen. Ondanks dat dat gewoon een bevestiging is van wat ik al weet (dat ik niet belangrijk genoeg voor hem ben)

Ow dat is wel heavy, nooit leuk dergelijke zaken dat je gewoon je vriendin en vriend kwijtraakt.

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 15:37 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Nouja, ik raak wel teleurgesteld als ie niets laat horen. Ondanks dat dat gewoon een bevestiging is van wat ik al weet (dat ik niet belangrijk genoeg voor hem ben)

Ow dat is wel heavy, nooit leuk dergelijke zaken dat je gewoon je vriendin en vriend kwijtraakt.

Hoelang wacht je altijd dan zogezegd?
Vind dat maar klote, ik wil altijd praten zogezegd als ik iemand leuk lijk te vinden.

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 15:41 schreef kingtoppie het volgende:

Hoelang wacht je altijd dan zogezegd?
Vind dat maar klote, ik wil altijd praten zogezegd als ik iemand leuk lijk te vinden.

Wachten op een sms ofzo? Heb hem zaterdag gesproken en hij zei ergens 'volgende week'. En ik ben zelf nogal iemand van m'n woord, dusja

Ik heb vrijdag een afspraak bij de huisarts om informatie te krijgen over antidepressiva (op aanraden van de psychologe). Ik ben nu bezig om een vragenlijstje te maken.

Ik las dat een aantal ook antidepressiva gebruiken. Weten jullie nog iets waar ik zeker naar moet vragen? Waar ik op moet letten?

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 15:58 schreef Elvi het volgende:
Ik heb vrijdag een afspraak bij de huisarts om informatie te krijgen over antidepressiva (op aanraden van de psychologe). Ik ben nu bezig om een vragenlijstje te maken.

Ik las dat een aantal ook antidepressiva gebruiken. Weten jullie nog iets waar ik zeker naar moet vragen? Waar ik op moet letten?

Naja waarvoor ga je het gebruiken? Meer controle over je eigen gedachte?

Vraag naar een middel dat bij het afbouwen het minst irritant is. En vraag welke bijwerkingen bij het middel dat je misschien krijgt het meest voorkomen.

Al blijven de bijwerkingen altijd een gok. De ene heeft nergens last van, de ander krijgt bijwerking a en de ander weer bijwerking b. Maar er zijn wel middelen die bijv meer slaperig maken (handig als je ook een slaapprobleem hebt) en er zijn volgens mij ook verschillen in hoeverre je kans hebt ervan aan te komen (ook dat is bij de ene persoon gewenst en bij de ander niet) en verder zijn er antidepressiva die ook tegen angst werken en er zijn er die niets tegen angst doen.
Dus probeer voor jezelf dit soort randvoorwaarden op een rijtje te zetten.
En voor jezelf de vraag te beantwoorden of je wel of geen medicatie wil.
Verder: sommige mensen zijn er heel erg op tegen en die zul je misschien ook in je omgeving hebben. Probeer je niet teveel bang te laten maken door negatieve praatjes. Ja, het zijn best heftige middelen, het is geen paracetamol, maar je gaat er niet dood aan. Mocht je eraan beginnen en je wilt het toch echt niet of je raakt het na een tijd beu, dan kan je gewoon afbouwen bijv.
Meestal moet je er wel op rekenen dat je ze een jaar of langer gebruikt.

Succes!

Sertraline fluoxetine... Venlafaxine...

Geen probleeeeem met dat afbouwen, maargoed ik heb ook maar korte periodes gehad steeds... 6 maande voor de eerste en laatste en 1 maand voor de 2e.

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 14:08 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]
Wat hoop je van haar te krijgen?

Positive bevestiging dat ik wat voor haar heb betekend.

quote:

In de mails is het denk ik alleen hopen op bepaalde berichten waardoor je je (tijdelijk!!) beter voelt. Ik ken dat, deze week nog met die chick die te vaag doet waardoor ik zwetend zit te wachten op een berichtje in de hoop dat het iets is wat mijn zelfvertrouwen iets omhoog krikt. Het is slopend en je hebt er niks aan. Het is écht niet gek dat je dat doet want heti s net als een verslaving.

De reden waarom ik zo apeshit ben gegaan over deze relatie is omdat, aldus de therapeut, een relatie met een (in dit geval high functioning) borderliner een trauma bond creeert tussen 2 personen. Die is een stuk intenser dan een normale relatie. Die intensiteit zal ik nooit weer beleven. Het is een rare chemische reactie. Trauma bonding . Ik ben relatief gemakkelijk over mijn andere relaties heen gekomen.

quote:

Ik weet niet of je wel eens met veel geld gegokt hebt maar ik dus wel en het is echt vergelijkbaar. Je gooit er 20 euro in. Binnen 5 minuten is er nog 5 euro over en ineens win je weer 25 euro. Je staat op 30. Natuurlijk ga je door. Voor je het weet is het weer 15 en je mind raast door dat het toch wel op z'n minst 20 moet zijn.

Ik heb wel met geld gegokt ja, en ik herken dat gevoel wel een beetje. Het dichtsbijzijnde gevoel qua verslaving is toch wel slaap medicatie geweest. Maar ik herken het gevoel.

Mijn ex is/was ook een verslaving. Eentje op trauma bonding niveau. Dit secreet spoort niet.

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 14:35 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Je bent nu heel goed bezig
Je moet nu gewoon niet meer blijven wachten. Ze is je niet waard. Jij verdient beter.

Eens, het voelt ook echt als vooruitgang.

Ik hoorde nog niet niet 'knak' in mijn hoofd

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 15:58 schreef Elvi het volgende:
Ik heb vrijdag een afspraak bij de huisarts om informatie te krijgen over antidepressiva (op aanraden van de psychologe). Ik ben nu bezig om een vragenlijstje te maken.

Ik las dat een aantal ook antidepressiva gebruiken. Weten jullie nog iets waar ik zeker naar moet vragen? Waar ik op moet letten?

Noem met name dingen die voor jou erg belangrijk zijn.

Slapen? (Mirtazepine)
Libido? (Seroxat bekend om dat te verlagen)
Neiging voor zelfmoord etc? (Seroxat verneukt dat alleen maar erger bijv).

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 16:27 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Naja waarvoor ga je het gebruiken? Meer controle over je eigen gedachte?

Ja, me minder somber voelen en minder destructieve gedachtes hebben, makkelijker de dag doorkomen.

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 17:34 schreef Murmeli het volgende:
Vraag naar een middel dat bij het afbouwen het minst irritant is. En vraag welke bijwerkingen bij het middel dat je misschien krijgt het meest voorkomen.

Al blijven de bijwerkingen altijd een gok. De ene heeft nergens last van, de ander krijgt bijwerking a en de ander weer bijwerking b. Maar er zijn wel middelen die bijv meer slaperig maken (handig als je ook een slaapprobleem hebt) en er zijn volgens mij ook verschillen in hoeverre je kans hebt ervan aan te komen (ook dat is bij de ene persoon gewenst en bij de ander niet) en verder zijn er antidepressiva die ook tegen angst werken en er zijn er die niets tegen angst doen.
Dus probeer voor jezelf dit soort randvoorwaarden op een rijtje te zetten.
En voor jezelf de vraag te beantwoorden of je wel of geen medicatie wil.
Verder: sommige mensen zijn er heel erg op tegen en die zul je misschien ook in je omgeving hebben. Probeer je niet teveel bang te laten maken door negatieve praatjes. Ja, het zijn best heftige middelen, het is geen paracetamol, maar je gaat er niet dood aan. Mocht je eraan beginnen en je wilt het toch echt niet of je raakt het na een tijd beu, dan kan je gewoon afbouwen bijv.
Meestal moet je er wel op rekenen dat je ze een jaar of langer gebruikt.

Succes!

Ik vind de beslissing echt heel moeilijk. Ik neig naar geen medicatie, maar tegelijkertijd vind ik het nu te moeilijk. Ik red het niet met 1 uur therapie per week. Ik vind het eigenlijk een enge gedachte dat een pilletje je stemming zo kan beinvloeden. Dus vandaar alleen een informatiegesprek om de ergste angst weg te nemen.

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 20:13 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Noem met name dingen die voor jou erg belangrijk zijn.

Slapen? (Mirtazepine)
Libido? (Seroxat bekend om dat te verlagen)
Neiging voor zelfmoord etc? (Seroxat verneukt dat alleen maar erger bijv).

Ok Seroxat wordt m dus niet Mn psychologe lachte mn angst om de bijwerking van zelfmoordgedachtes weg maar het kan dus wel een bijwerking zijn.

Bedankt voor jullie reacties

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 21:29 schreef Elvi het volgende:

[..]

Ja, me minder somber voelen en minder destructieve gedachtes hebben, makkelijker de dag doorkomen.

[..]

Ik vind de beslissing echt heel moeilijk. Ik neig naar geen medicatie, maar tegelijkertijd vind ik het nu te moeilijk. Ik red het niet met 1 uur therapie per week. Ik vind het eigenlijk een enge gedachte dat een pilletje je stemming zo kan beinvloeden. Dus vandaar alleen een informatiegesprek om de ergste angst weg te nemen.

[..]

Ok Seroxat wordt m dus niet Mn psychologe lachte mn angst om de bijwerking van zelfmoordgedachtes weg maar het kan dus wel een bijwerking zijn.

Bedankt voor jullie reacties

Seroxat staat bekend om zelfmoord gevoelens te verzwaren. En dat deed het ook bij mij

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 21:37 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Seroxat staat bekend om zelfmoord gevoelens te verzwaren. En dat deed het ook bij mij

Hoe gaat het nu met je dan?

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 21:29 schreef Elvi het volgende:

[..]

Ja, me minder somber voelen en minder destructieve gedachtes hebben, makkelijker de dag doorkomen.

Tis geen oplossing, tis een hulpmiddel, wat houdt je nu tegen? Is het puur biologisch nare gevoelens of?

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 22:48 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Tis geen oplossing, tis een hulpmiddel, wat houdt je nu tegen? Is het puur biologisch nare gevoelens of?

Ik zie de therapie als oplossing, en de medicatie als een hulpmiddel. Een hulpmiddel waar ik eigenlijk niet op zit te wachten maar ik geef mn huisarts een kans om de ergste angst weg te halen.

Het is denk ik een combinatie van biologisch en ehm niet-biologisch Psychologe stelde een dysthyme stoornis vast, met periodes van depressie. _{Plus nog kenmerken van borderline (of een hele lichte variant van borderline maar ik hou me vast aan alleen de kenmerken )}

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 23:16 schreef Elvi het volgende:

[..]

Ik zie de therapie als oplossing, en de medicatie als een hulpmiddel. Een hulpmiddel waar ik eigenlijk niet op zit te wachten maar ik geef mn huisarts een kans om de ergste angst weg te halen.

Het is denk ik een combinatie van biologisch en ehm niet-biologisch Psychologe stelde een dysthyme stoornis vast, met periodes van depressie. _{Plus nog kenmerken van borderline (of een hele lichte variant van borderline maar ik hou me vast aan alleen de kenmerken )}

Als je jezelf de hele tijd mindfucked dan krijg je overal trekjes van.

Als je hoofd tot rust komt heb je in wezen pas de controle om echt je denkpatronen te veranderen... En daar helpte voor mij de AD wel goed bij toendertijd.

Nu ben ik er eigenlijk helemaal klaar mee, vooral die therapie, wat een verspilling van tijd en geld zeg... (mijn mening)

Krom als mensen zeggen dat je er goed uitziet terwijl je je enorm vercrackt voelt

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 23:19 schreef Miniem het volgende:
Krom als mensen zeggen dat je er goed uitziet terwijl je je enorm vercrackt voelt

Wanneer zeggen ze het dan? En vooral ook, waarom?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 23:16 schreef Elvi het volgende:
Ik zie de therapie als oplossing, en de medicatie als een hulpmiddel. Een hulpmiddel waar ik eigenlijk niet op zit te wachten maar ik geef mn huisarts een kans om de ergste angst weg te halen.

Ik heb zelf geen medicatie gebruikt. Heb wel op het punt gestaan, maar heb eerst een gesprek bij de huisarts gehad en ook een bij een psychiater. En omdat mijn problemen een heel duidelijke oorzaak hadden is gekozen om terapie frequentie op te schroeven. Is dat geen optie bij jou?

En zowieso is medicatie maar een hulpmiddel want het lost niks op, het zorgt alleen voor een andere werking van je lichaam+hersenen waardoor je beter om kunt gaan met de problemen en beter functioneert van dag tot dag.
Maar ooit moet je ermee stoppen en als je de kern dan nog niet hebt aangepakt, tja dan zit je zo weer op hetzelfde punt.

Maar soms is medicatie nodig, dus het belangerijkste is of jij en je behandelaar denken of je het zo aankunt?

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 23:35 schreef cafpow het volgende:

[..]

Ik heb zelf geen medicatie gebruikt. Heb wel op het punt gestaan, maar heb eerst een gesprek bij de huisarts gehad en ook een bij een psychiater. En omdat mijn problemen een heel duidelijke oorzaak hadden is gekozen om terapie frequentie op te schroeven. Is dat geen optie bij jou?

En zowieso is medicatie maar een hulpmiddel want het lost niks op, het zorgt alleen voor een andere werking van je lichaam+hersenen waardoor je beter om kunt gaan met de problemen en beter functioneert van dag tot dag.
Maar ooit moet je ermee stoppen en als je de kern dan nog niet hebt aangepakt, tja dan zit je zo weer op hetzelfde punt.

Maar soms is medicatie nodig, dus het belangerijkste is of jij en je behandelaar denken of je het zo aankunt?

Ikzelf had geen handvat, AD erin, heeeey handvaten, kon ik eindelijk beginnen er wat tegen te doen.

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 20:02 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Positive bevestiging dat ik wat voor haar heb betekend.

[..]

De reden waarom ik zo apeshit ben gegaan over deze relatie is omdat, aldus de therapeut, een relatie met een (in dit geval high functioning) borderliner een trauma bond creeert tussen 2 personen. Die is een stuk intenser dan een normale relatie. Die intensiteit zal ik nooit weer beleven. Het is een rare chemische reactie. Trauma bonding . Ik ben relatief gemakkelijk over mijn andere relaties heen gekomen.

[..]

Ik heb wel met geld gegokt ja, en ik herken dat gevoel wel een beetje. Het dichtsbijzijnde gevoel qua verslaving is toch wel slaap medicatie geweest. Maar ik herken het gevoel.

Mijn ex is/was ook een verslaving. Eentje op trauma bonding niveau. Dit secreet spoort niet.

Trauma bonding?
Bedoel je dat zij in haar fases extreem veel affectie toonde en je daar verslaafd aan raakte?
En bij een verslaving hoort nu afkicken. Heb je alle contactgegevens gedumpt?

Hehe....

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 23:44 schreef kingtoppie het volgende:
Hehe....

Wattes

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 23:16 schreef Elvi het volgende:

[..]

Ik zie de therapie als oplossing, en de medicatie als een hulpmiddel. Een hulpmiddel waar ik eigenlijk niet op zit te wachten maar ik geef mn huisarts een kans om de ergste angst weg te halen.

Het is denk ik een combinatie van biologisch en ehm niet-biologisch Psychologe stelde een dysthyme stoornis vast, met periodes van depressie. _{Plus nog kenmerken van borderline (of een hele lichte variant van borderline maar ik hou me vast aan alleen de kenmerken )}

Hoi!
Ten eerste wil ik melden dat uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat antidepressiva niet helpen bij dysthymie of een lichte/matige depressie. Zit je nu echt in een dieptepunt? Hoe lang duren die periodes van depressie?

Goed dat je eerst over nadenkt. AD kan best heftig spul zijn met vervelende bijwerkingen.
Persoonlijk was ik heel erg tegen medicijnen, maar na 2 keer therapie zonder verbetering toch maar gedaan.
Heb jij al genoeg geprobeerd zonder medicijnen? Verschillende therapieën, of is dit de eerste keer?
Laat je niet overhalen door je psycholoog of een arts, maar hou rekening met verschillende standpunten, vooral die van jezelf natuurlijk. Ze mogen dan een opleiding hebben gevolgd, dat betekent niet dat ze altijd gelijk hebben. En als je het doet, begin dan met de laagste dosis.

Het lijkt erg op mijn situatie, dysthymie/dubbele depressie en wsl een persoonlijkheidsstoornis (is genoemd maar geen officiële diagnose). Welke kanten van borderline heb jij dan wel/niet? Bij mij hebben ze het ook wel eens over borderline gehad. Herken me in de sterke stemmingswisselingen en zelfbeschadigend gedrag maar niet in het manipulatieve en geen contacten kunnen onderhouden. Oftewel, ik ben moeilijk voor mezelf maar niet zozeer voor anderen _{tenminste, niet op die manier}Dan zou het ook stom zijn om dat label te krijgen. Laatst had iemand met de diagnose borderline hier een topic geopend die het precies andersom had. Hoe zit dat bij jou?
Ik vind dat zoiets stoms, 'trekken van', dat heeft iedereen namelijk, en dan heb je het dus gewoon niet. Er is sowieso altijd overlap tussen psychische problemen.

Ik slik nu 6 maanden citalopram en kan niet zeggen dat ik verschil merk. Gelukkig nauwelijks bijwerkingen gehad, dat scheelt. Maar wat al is gezegd, dat is voor iedereen anders. Het gaat de laatste tijd weer wat minder en ik wil er eigenlijk mee stoppen, aangezien het toch niet werkt. Maar misschien is de werking heel subtiel en zou het ervoor zorgen dat ik niet meer echt diep zak. Dat zal ik nooit weten. Correlatie vs. causaliteit namelijk. Frustrerend.
De dosis verhogen zou ook nog kunnen, want ik slik 20 mg en het kan naar 40. Met benzo's had ik ook altijd een hogere dosis nodig dan voorgeschreven, anders deed het helemaal niks. Ben denk ik niet zo gevoelig voor medicijnen. Maar ook bang dat ik bij een hogere dosis niet meer helder ben. En bang voor het afbouwen/afhankelijk worden/terugval/eeuwig aan die meuk moeten blijven.

Maar misschien heb ik wel last van het obecalp-effect Ik heb nooit in de werking geloofd namelijk. Ik vraag me echt af in hoeverre dat mogelijk is. Lijkt me interessant om te onderzoeken.

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2013 21:44 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Hoe gaat het nu met je dan?

Ik ben afgelopen maand op een andere plek gaan wonen (tussen Rotterdam/Utrecht) en heb veel visits bij de therapeut gehad. Nu met die belachelijke mail van mijn secreet van een ex, voel ik alsof ik een ketting van mijn benen heb afgewikkeld. En het lopen nu makkelijker gaat.

Ik heb inderdaad wat laatste knopen tussen mijn ex en mij doorgehakt. Soort van valse lijntjes die ik nog open had staan voor het geval 'just in case'.

Mijn grootste issue nu is mijn scherpte in het hoofd en mijn geheugen. Het is nog niks vergeleken met wat het ooit was. Ik heb die scherpte niet meer zoals vroeger (ik zit in mn mid 20s for crying out loud ) Ik heb nog steeds geen joy in het leven, ik zie alles grijs, maar ik voel me lichter

Not sure of deze post enigszins sense maakte

(zelfmoordgedachtes enzeau? ... stukken minder, het is meer verdreven na ik haat het leven maar ipv een einde er van maken wil ik leren te genieten).

Hier een zwaar gesprek gehad met mijn psychologe en psychiater. De komende tijd gaat het allemaal een tandje sneller/zwaarder. Vind het eng, maar ook spannend en ik ben benieuwd wat er uit zou kunnen komen.

Een onderdeel ervan is wel dat ik mezelf meer moet openstellen, ook over dingen die ik met mezelf niet eens graag bespreek. Maarja, het moest er ooit van komen.

Ik heb mijn psycholoog al een tijdje niet meer gezien, maar ondertussen dus wel aan citalopram begonnen, nu 3 weken. Ik voel me (zeg ik nog redelijk voorzichtig, ik wil het niet jinxen) best goed eigenlijk. Zit nu in een beetje stormachtige periode waarin allerlei dingen op me afkomen die me onbekend zijn of die ik eerst het liefst mogelijk vermeed, maar ik lijk nu in een soort flow te zitten.

Gisteren bij de huisarts geweest om de medicatie te bespreken, en ik hoef van hem nog geen hogere dosis als het met 10 mg al goed gaat. Even afwachten dus.

Zometeen presentatie. Niet zo goed voorbereid, maar kom maar op

Ik merk wel wat kleine dingetjes trouwens. Ik was altijd al een klein beetje dwangmatig, maar dat gevoel lijkt de laatste weken wel versterkt. Het blijven kleine dingen, maar het worden er wel steeds meer...

Heeft iemand hier ook last van? Met dwangmatig bedoel ik dus dat hele irrationele: sommige dingen wel of juist niet doen omdat je denkt dat er anders iets verschrikkelijks gebeurt.

quote:

Op woensdag 2 oktober 2013 07:21 schreef rednailpolish het volgende:
Ik merk wel wat kleine dingetjes trouwens. Ik was altijd al een klein beetje dwangmatig, maar dat gevoel lijkt de laatste weken wel versterkt. Het blijven kleine dingen, maar het worden er wel steeds meer...

Heeft iemand hier ook last van? Met dwangmatig bedoel ik dus dat hele irrationele: sommige dingen wel of juist niet doen omdat je denkt dat er anders iets verschrikkelijks gebeurt.

Yup, ik heb daar vrij erg last van, al van kinds af aan. Ik kan er vaak behoorlijk van balen, want het maakt het leven er niet echt prettiger/makkelijker op. Vooral zo frustrerend om rationeel te weten dat het niet klopt en niet nodig is, maar dat de angstige gedachten vaak toch nog de overhand hebben.

Maar als ik het goed lees, wordt het bij jou nu voornamelijk versterkt nu je met de medicatie begonnen bent? Het kan ook best zijn dat je er nu wat meer last van hebt omdat er nu zoveel op je afkomt. Wellicht zwakt het later weer af, als je meer gewend bent aan de medicatie en in een rustigere periode komt.
(Heb zelf verder geen ervaring met medicatie trouwens, maar weet wel dat dwang vaak meer de kop opsteekt tijdens stressvolle periodes.)

quote:

Op woensdag 2 oktober 2013 07:21 schreef rednailpolish het volgende:
Ik merk wel wat kleine dingetjes trouwens. Ik was altijd al een klein beetje dwangmatig, maar dat gevoel lijkt de laatste weken wel versterkt. Het blijven kleine dingen, maar het worden er wel steeds meer...

Heeft iemand hier ook last van? Met dwangmatig bedoel ik dus dat hele irrationele: sommige dingen wel of juist niet doen omdat je denkt dat er anders iets verschrikkelijks gebeurt.

Ben alleen dwangmatig wanneer ik me kut voel, wanneer ik me goed voel, doe ik alles op gevoel.

Kuolema: als het niks doet is het denk ik niet het juiste middel. Als het een klein beetje werkt is ophogen naar 30 mg een optie. Dat hielp bij mij toen heel goed. Afbouwen is dan niet erger. Duurt alleen langer. Maar ik merkte de eerste paar afbouwstappen niet. Geen bijwerkingen. Dus ik zou er niet al te bang voor zijn.

Elvi: ik vind eigenlijk dat je, als je echt over ad nadenkt, ook met een psychiater moet praten. Een huisarts is daar niet voor, heeft maar beperkte kennis.

Wbt dysthemie en ad: een kennis van me heeft ook dysthemie en krijgt ook ad. Haar is aangeraden ze te blijven slikken. Dus ik weet niet of dat wetenschappelijke onderzoek wel echt klopt. Er zijn zoveel onderzoeken en meningen over ad, ik denk dat het persoonsafhankelijk is in hoeverre het werkt.

quote:

Op woensdag 2 oktober 2013 07:21 schreef rednailpolish het volgende:
Ik merk wel wat kleine dingetjes trouwens. Ik was altijd al een klein beetje dwangmatig, maar dat gevoel lijkt de laatste weken wel versterkt. Het blijven kleine dingen, maar het worden er wel steeds meer...

Heeft iemand hier ook last van? Met dwangmatig bedoel ik dus dat hele irrationele: sommige dingen wel of juist niet doen omdat je denkt dat er anders iets verschrikkelijks gebeurt.

Omdat je zegt dat je dat dwangmatige al enigszins had, denk ik net als Crystal86 dat het komt door de ad. In de bijsluiter staat dat het middel de eerste weken voor een verergering van angstige of depressieve gevoelens kan zorgen, daar horen dwanggedachten ook bij. Dus als het goed is gaat dat vanzelf weer weg
Het klinkt alsof het de goede kan op gaat.

quote:

Op woensdag 2 oktober 2013 09:13 schreef Murmeli het volgende:
Kuolema: als het niks doet is het denk ik niet het juiste middel. Als het een klein beetje werkt is ophogen naar 30 mg een optie. Dat hielp bij mij toen heel goed. Afbouwen is dan niet erger. Duurt alleen langer. Maar ik merkte de eerste paar afbouwstappen niet. Geen bijwerkingen. Dus ik zou er niet al te bang voor zijn.

Elvi: ik vind eigenlijk dat je, als je echt over ad nadenkt, ook met een psychiater moet praten. Een huisarts is daar niet voor, heeft maar beperkte kennis.

Wbt dysthemie en ad: een kennis van me heeft ook dysthemie en krijgt ook ad. Haar is aangeraden ze te blijven slikken. Dus ik weet niet of dat wetenschappelijke onderzoek wel echt klopt. Er zijn zoveel onderzoeken en meningen over ad, ik denk dat het persoonsafhankelijk is in hoeverre het werkt.

Maar hoe weet je nou of het een klein beetje werkt? Ik moet er ook niet van uitgaan dat ik me niet meer naar kan voelen. Ik ga het wel bespreken. Want het gaat niet zo goed nu.

Het is uit verschillende onderzoeken gebleken, dat heb ik geleerd in mijn studie Maar er zijn ook onderzoeken waaruit blijkt dat het wel werkt. Maar voor alles is wel een alternatieve verklaring en zo. Je weet het toch nooit zeker.
Het blijkt ook dat ad bij maximaal 60% van de mensen effectief zijn, ook na het uitproberen van verschillende soorten. Toch worden ze voorgeschreven.
Het blijft een combinatie van persoonlijke biologische reactie en het placebo-effect.

Of het een beetje werkt merk je als het goed is. Bijv doordat je soms wat relaxter reageert op tegenslag, of soms het leven wat leuker vindt, maar soms ook het gevoel hebt dat die verrotte depressie nog aanwezig is.

Mbt de onderzoeken: er zijn er zoveel en veel zijn er tegenstrijdig. Ik weet niet wat ik wel of niet moet geloven, omdat er vaak ook diverse belangen van partijen een rol spelen. Dus daarom heb ik iets van: gewoon uitproberen als je daarvoor open staat, en niet doen als je het niet wilt.

quote:

Op woensdag 2 oktober 2013 02:31 schreef Senor__Chang het volgende:
Hier een zwaar gesprek gehad met mijn psychologe en psychiater. De komende tijd gaat het allemaal een tandje sneller/zwaarder. Vind het eng, maar ook spannend en ik ben benieuwd wat er uit zou kunnen komen.

Een onderdeel ervan is wel dat ik mezelf meer moet openstellen, ook over dingen die ik met mezelf niet eens graag bespreek. Maarja, het moest er ooit van komen.

En makkelijk wordt het zeker niet, maar mij heeft het zeker veel geholpen, vroeger was ik een heel gesloten iemand. Nu ben ik iemand die over zijn problemen durft te praten, dan krijg je ook veel meer feedback, je staat er niet meer alleen voor