Tips voor de nieuwste politiek geestverruimende boeken

toch maar niet.

[ Bericht 94% gewijzigd door arjan1212 op 11-03-2013 01:54:08 ]

Had je die van Kleinpaste al in de boekenkast staan of staat ie toevallig sinds gistermiddag in de bestelling?

Die Kleinpaste is het prototype lulletje rozenwater. Doet alsof hij ook maar enigszins vat heeft op begrippen als 'solidariteit' maar heeft waarschijnlijk nog geen dag in zijn leven tussen arbeiders gestaan. Hij en Siewertje zijn de belichaming van wat er mis is aan jongeren in de politiek. Totaal gespeend van ideologie en er nog trots op zijn ook

Ik heb het zelf niet zo op huidige politiek (lost cause), en de politici die zich daar mee bezig houden, maar lees wel graag over oud-politici. Heb biografieen over Thatcher, Reagan en Churchill gelezen. Met name die laatste was erg verhelderend, en gaf me een heel ander beeld over Churchill dan ik eerst had (minder positief trouwens).

Ben nu bezig met een biografie over Calvin Coolidge (door Amity Shlaes). Coolidge was een president die de Amerikaanse overheid verkleinde, terwijl de economie bleef groeien. Heel interessant om te lezen over hoe mensen toen dachten.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 14:13 schreef Lyrebird het volgende:
Ik heb het zelf niet zo op huidige politiek (lost cause), en de politici die zich daar mee bezig houden, maar lees wel graag over oud-politici. Heb biografieen over Thatcher, Reagan en Churchill gelezen. Met name die laatste was erg verhelderend, en gaf me een heel ander beeld over Churchill dan ik eerst had (minder positief trouwens).

Ben nu bezig met een biografie over Calvin Coolidge (door Amity Shlaes). Coolidge was een president die de Amerikaanse overheid verkleinde, terwijl de economie bleef groeien. Heel interessant om te lezen over hoe mensen toen dachten.

Welke bio van Churchill heb je gelezen?
Hoe verkleinde Coolidge de overheid?

Dit is een afsluitende zin zodat mijn post niet alleen uit vragen bestaat.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 14:52 schreef JoaC het volgende:

[..]

Welke bio van Churchill heb je gelezen?
Hoe verkleinde Coolidge de overheid?

Dit is een afsluitende zin zodat mijn post niet alleen uit vragen bestaat.

Churchill

Hoe Coolidge de overheid verkleinde, durf ik niet te zeggen (heb het boek nog niet uit), maar hij schijnt een voorstander van het veto te zijn geweest.

Ik ben zelf compleet anti-Thierry Baudet . Ik geloof meer in een Federaal Europa dan de natiestaat, en ik geloof ook sterker in een Europese identiteit (zelfs al moet die nog voor een groot deel uitkristalliseren en gevormd worden) dan een Nederlandse identiteit, N.B. waarin wel nog steeds plaats is voor de Nederlandse taal, en culturele aspecten als een eigen literatuur, feesten en gebruiken. Dus ik ben nieuwsgierig naar deze Thijs Kleinpaste. En als Kleinpaste het niet kan brengen, hoop ik dat iemand wel een degelijk antwoord kan geven op Baudet, misschien ikzelf over tien jaar.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 16:09 schreef AmaninFull het volgende:
Ik ben zelf compleet anti-Thierry Baudet . Ik geloof meer in een Federaal Europa dan de natiestaat, en ik geloof ook sterker in een Europese identiteit (zelfs al moet die nog voor een groot deel uitkristalliseren en gevormd worden) dan een Nederlandse identiteit, N.B. waarin wel nog steeds plaats is voor de Nederlandse taal, en culturele aspecten als een eigen literatuur, feesten en gebruiken. Dus ik ben nieuwsgierig naar deze Thijs Kleinpaste. En als Kleinpaste het niet kan brengen, hoop ik dat iemand wel een degelijk antwoord kan geven op Baudet, misschien ikzelf over tien jaar.

Hoe zou volgens jou de Europese identiteit gevormd moeten worden?
Een reclame bureau een passend lied laten kiezen en er een mooie vlag bij verzinnen?.. oh wacht.
Verder gaat identiteit natuurlijk verder dan eigen literatuur, feesten en gebruiken.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 10:21 schreef Hexagon het volgende:
Het tweede

Al ken ik Kleinpaste wel een beetje uit de partij. Hij heeft me nog eens een hele goede tip gegeven over een voorstel in de gemeenteraad.

Volgens z'n linkedin heeft hij nooit buiten de politiek gewerkt, tot zover stage echt werken is. Jammer want dat brengt een schat aan ervaring met zich mee dat een (aspirant) politicus kan/moet gebruiken.
Hopelijk dat hij dat in de toekomst gaat doen ipv een beroeps politicus worden nog nooit een bedrijf van binnen heeft gezien.
Misschien dat ik z'n boek in de toekomst op de kop tik. Onder het mom van 'keep your friends close, but your enemies closer'.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 17:37 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Neem er een oorlogje en wat koloniale ambities bij en je hebt in een notedop hoe de nationale identiteit van de meeste natiestaten waar de EU uit nu bestaat in de 19e eeuw werd gecreëerd.
Op vredelievender wijze kan dat in deze tijd ook prima gebeuren. Dat is helemaal niet zo'n grote uitdaging.

Alleen jammer van de 27 verschillende nationale identiteiten die ze nu in één keurslijf willen drukken. Dat werkt niet natuurlijk.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 17:39 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Dezelfde kritiek kun je op zijn tegenpool Thierry Baudet geven. Die heeft nooit de wereld buiten zijn universiteit gezien in dat opzicht.

Uiteindelijk is het een oorlog tussen de theoretici

Dat klopt als een bus.
Misschien een goed moment om een tegenbeweging op te richten.
40.000 handtekeningen voor mensen die geen problemen hebben met het schuiven van macht naar Brussel.
Zet je meteen burgerforum-eu buitenspel.

Als je doel is om politiek vooruit te komen dan gooi je boeken over politiek maar gauw weg. Die worden geschreven door idealisten.

Politiek Nederland is overrijp voor iets anders en dat is de politiek en bijbehorende mensen gaan managen.

Dit is een oplossing daartoe maar mogelijk intellectueel te zwaar voor Nederlandse politici :

http://en.wikipedia.org/wiki/William_James_Reddin

https://www.google.nl/#hl(...)264&biw=1194&bih=627

[ Bericht 13% gewijzigd door cempexo op 11-03-2013 18:27:08 ]

Niet dat het heel erg lastig is om Baudet van weerwoord te voorzien, maar ik ben wel benieuwd naar het boek van Kleinpaste.

Staat deze maand een boeiend portret + interview van Baudet in de Hp de Tijd. Mochten mensen toch eens wat willen lezen.

Snel een boekje met gemeenplaatsen de markt op slingeren, doet het altijd goed..

quote:

Op maandag 11 maart 2013 18:53 schreef 99.999 het volgende:

[..]

De situatie in Duitsland of Italië was niet heel anders eigenlijk.
Verschilt een Rus werkelijk meer van een Fransman dan iemand uit Königsberg verschilde van iemand uit Metz?

In hun mens zijn zullen ze waarschijnlijk hetzelde zijn.
Gelukkig is de werkelijkheid niet zo zwart/wit grijs zoals jij probeert te schetsen/nuanceren.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 19:08 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Toch wel, de nationale identiteit is zoals aangegeven een relatief recent verschijnsel waarin je ook flink kan sturen mocht je dat willen.

Mensen identificeren zich met waar ze vandaan komen, met bekende aspecten van hun achtergrond, geschiedenis en taal. Het is niet nodig omdat te sturen, zoiets ontwikkelt zich vanzelf wel.
Waarom zou je zoiets überhaupt willen sturen.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 20:47 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Omdat je van tientallen staatjes en vorstendommetjes een eenheid wilt smeden zoals bijvoorbeeld de Duitsers en Italianen dat hebben gedaan. Ook bij nieuwe landen (zoals de Belgen in de 19e eeuw) zag je dat erg mooi bijvoorbeeld.
Het kan en het gebeurt dus.

Het verschil is dat het thans 2013 is. Mensen leven nu anders dan toen ! De basisverschillen is de persoonlijke vrijheid.

Zie verder ook Maslov

quote:

Op maandag 11 maart 2013 20:47 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Omdat je van tientallen staatjes en vorstendommetjes een eenheid wilt smeden zoals bijvoorbeeld de Duitsers en Italianen dat hebben gedaan.

Duitsland en Italie?

Vanwaar de drang om macht te concentreren? Zodat je gemakkelijker andere landen onder de voet kunt lopen?

De Amerikanen laten MI zien wat er allemaal mis kan gaan als je heel veel macht op 1 plaats concentreert. Europa volgt. Maar de Zwitsers bijvoorbeeld doen het een stuk beter, met hun kantons.

Welk BNP heb je liever?

[ Bericht 14% gewijzigd door Lyrebird op 12-03-2013 05:03:52 ]

quote:

Op maandag 11 maart 2013 19:08 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Toch wel, de nationale identiteit is zoals aangegeven een relatief recent verschijnsel waarin je ook flink kan sturen mocht je dat willen.

De overheden hebben de mensen het concept van de natiestaat door de strot gedrukt voor een aantal generaties, verwacht niet dat dit snel weg is.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 20:47 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Omdat je van tientallen staatjes en vorstendommetjes een eenheid wilt smeden zoals bijvoorbeeld de Duitsers en Italianen dat hebben gedaan. Ook bij nieuwe landen (zoals de Belgen in de 19e eeuw) zag je dat erg mooi bijvoorbeeld.
Het kan en het gebeurt dus.

Inderdaad, de Vlamingen en de Walen kunnen het erg goed met elkaar vinden .

Ik heb net een boek over de Arabische revolutie van peter Scholl-Latour uit en behoorlijk onder de indruk
Arabiens Stunde der Wahrheit



Scholl-Latour is een zeer bekende arabie-kenner (heeft arabistik, taalkunde en politiek-wetenschap gestudeerd in Mainz, aan de Sorbonne in Parijs, en in Beirut)
(heeft overigens ook in indochina als franse paratrooper gevochten)

hij is een persoonlijke bekende van bijna alle grote spelers, al vanaf een zeer direkt kontakt tot ayatolla Khomeini, (die hij direkt begeleidde bij de eerste maanden na diens terugkeer in Iran en de arabische revolutie daar) maar ook bv met Mubarak, Saddat, Al-Assad, voormalig libanees president Gemayel en een groot aantal van invloedrijke mulahs, ayatollahs en imams zijn bereid met hem te spreken en werden door hem geinterviewt

in 1983 schreef hij al zn eerste boek over de Islamitische Revolutie (voroal gebaseerd op Iran, maar duidelijk uitwijdend naar de hele arabische regio en bv ook aliingaand op de situatie met turske migranten in duitsland); "Allah ist mit den Standhaften. Begegnungen mit der islamischen Revolution"

Hij analyseert zeer sterk op basis van een beschrijving van de geschiedenis en ontwikkeling van gebieden... hij heeft niet de visie dat alle arabische conflicten dezelfde basis hebben, integendeel, hij focussed sterk op duidelijk meer regionale problemen en omstandigheden (ook de toegang tot grondstoffen).

Bv de conflicten in Nigeria tussen noord-zuid, christendom-islam en de problemen rondom de olierijkdom..
De conflicten tusen vaste gesitueerde culturen en nomadenstammen en de Touareg en invloed van Salafisten in Mali,
Het Darfur conflict en het spel om de grondstoffen tusen amerika en China,
De specifieke conflicten in Egypte met de machtsstrijd tussen het Leger en de sterke moslimbroederschap, en het uitnutten van zowel arabisch-nationalisme als de islam door politieke leidfiguren die voroal hun lokale macht ermee uitbreiden.
De invloed van Saudi-arabie en hun wahhabistische instelling (welke eigenlijk een erg radikale nomaden-sekte was, die een vand e meest intolerante vormen van islam kweekte en nu de toegang eheft tot ongekende rijkdom en zich in de hele arabische wereld inmengen en ook in het westen negatief bemoeien, maar tegelijkertijd de grootste amerikaanse bondgenoot zijn en bijna een grotere speelruimte als Israel, bv bij de saudische tanks die Bahrain binnenvielen om de opstand van vooral een sjiietische bevolkingsmeerderheid daar neer te slaan).
En ook Syrie wat eigenlijk nu verworden is tot wat Libanon in de jaren tachtig was, een speelveld van verschillende groepen, seculiere alawieten (De Baath van Al-Assad, Kurden in het oosten, sjiieten die door Iran gesteund worden (Hiz b'ullah, partij van allah) en ook bv in Libanon een machtsbasis hebben bereikt door hun strijd tegen Israel daar, de Drusen uit Libanon, die dan weer dichter in de buurt van de Alawieten staan en uiteindelijk ook weer soenitische milities die gesteund wordt vanuit Saoedie-Arabie ). een brandvat puur en ook een situatie waar lastig vooruitgang te bereiken is.

Hij is ook niet al te rooskleurig qua vooruitzichten. heeft een hekel aan de term 'arabische lente' maar voorziet eerder een erg gespannen tijd...
Hooguit wijst hij wel op de mogelijkheid en ook noodzaak dat de Islam zich verder ontwikkelt en emancipeert.
Arabische politiek met uitsluiting van de islam is volgens hem niet mogelijk, maar hij heeft bv zn hoop wel gezet op een proces dat in de islamitische theologie Ijtihad (http://en.wikipedia.org/wiki/Ijtihad).. het is een afgeleidde van de term 'jihad' en duidt juist op een persoonlijke en individuele bevrijding van islamtische dogmatiek (Fiqh) ..
Ijtihad geeft moslims ook de ruimte en vrijheid zelf ruimer de Koran en Sunna breder uit te leggen en zich niet enkel te onderwerpen aan oordelen van mullahs en/of imams

Eerder meldde ik al dat ik een boek over Calvin Coolidge aan het lezen was. Dat boek is nu uit.

Calvin Coolidge, ook wel Silent Cal genoemd omdat hij zo stil was, was een Amerikaanse president die het begrotingstekort omzette in een echt begrotingsoverschot. Hij drong de staatsschuld terug. Hij deed dat door budgetten te maken, en er voor te zorgen dat iedereen er van doordrongen was dat besparingen noodzakelijk waren. Hij had er geen enkele moeite mee om zichzelf niet populair te maken door een voorstel te vetoen. Terwijl de staatsschuld werd teruggedrongen, ging de economie met sprongen vooruit. Zo steeg de Dow Jones index met meer dan 100% gedurende zijn bewind. Hij besloot zichzelf niet meer herkiesbaar te stellen na zijn tweede ambtsperiode vanwege gezondheidsperikelen . Coolidge was een standvastige visionair die zich niet liet gekmaken, maar zich wel liet overtuigen door getallen.

Verder heb ik net Race Against The Machine: How the Digital Revolution is Accelerating Innovation, Driving Productivity, and Irreversibly Transforming Employment and the Economy door Erik Brynjolfsson en Andrew McAfee uit.

Het boek gaat niet over muziek, maar over de toegenomen invloed van de technologie in de samenleving. Het is namelijk zo dat de combinatie van computers met sensoren steeds sneller en beter wordt, en die ontwikkeling verloopt exponentieel, waardoor we het als mens eigenlijk niet meer bij kunnen houden.

Een voorbeeld is het werk door Google, waarbij de menselijke chauffeur van een auto kan worden vervangen door een computer. Duidelijke voordelen: zuiniger en veiliger rijden. Nadeel: veel bus-, truck en taxichauffeurs kunnen de komende jaren hun ontslag verwachten. Wat moeten al die mensen gaan doen?

De auteurs zien in deze ontwikkelingen een groot gevaar, omdat er te weinig banen worden gegenereerd. Alhoewel er ongelofelijk veel kansen liggen (denk aan 3D-print technologie, crowdfunding en uitwisseling van banen en expertise via het internet) is het de mens nog niet gelukt om al die kansen om te zetten in banen en werk. Komt wel, maar het heeft tijd nodig.

Wat betreft de politiek geven de auteurs impliciet aan dat zo wel bij de overheid als in de politiek verschrikkelijk achter lopen. Een voorbeeld dat ze noemen zijn de scholen, waarbij men nog steeds een model hanteert met een pratend hoofd voor de klas en verveelde kinderen in de schoolbankjes. Dat moet beter kunnen. Met computers kunnen we onderwijs op maat gaan geven. Verrassend genoeg was ik zelf al tot die conclusie gekomen (dit boekje lees je in een avond uit).

Het is wel zo dat als je het boekje aan het lezen bent, dat je je automatisch gaat afvragen of je wel zeker bent van een baan in de komende jaren. Mijn conclusie is dat er juist extra kansen komen: Fortuna favet fortibus .

quote:

Op maandag 11 maart 2013 14:13 schreef Lyrebird het volgende:
Ik heb het zelf niet zo op huidige politiek (lost cause), en de politici die zich daar mee bezig houden, maar lees wel graag over oud-politici. Heb biografieen over Thatcher, Reagan en Churchill gelezen. Met name die laatste was erg verhelderend, en gaf me een heel ander beeld over Churchill dan ik eerst had (minder positief trouwens).

Ben nu bezig met een biografie over Calvin Coolidge (door Amity Shlaes). Coolidge was een president die de Amerikaanse overheid verkleinde, terwijl de economie bleef groeien. Heel interessant om te lezen over hoe mensen toen dachten.

Churchill is erg indrukwekkend. Als je zin hebt zou je eens aan de biografie van Thomas Jefferson kunnen beginnen. Of Martin Luther King! Zelf ben ik benieuwd naar die andere president is vermoord (JFK viel tegen) namelijk James Garfield.

Thatcher moet ik nog lezen, maar moest lachen om Youtube-verzamelingen. Reagan vind ik ook erg indrukwekkend, daar wil ik meer over lezen, want ik snap sommige politieke keuzes van hem niet helemaal.

quote:

Op zondag 10 maart 2013 23:41 schreef Hexagon het volgende:
Oud-(politici), ideologen, politiek analisten en andere figuren brengen geregeld boeken uit over de politiek en samenleving. Dit lijkt me een goed topic om tips te geven over de nieuwste boeken die er uitkomen.

Mijn boeken van het moment

[ afbeelding ]

Thijs Kleinpaste zet zichzelf neer als de anti-Thierry Baudet.

[ afbeelding ]

Van Anton Dautzenberg over zijn avontuur bij Martijn. Zeer interessant hoe hij die ervaring beschrijft.

Wat vind je zo boeiend en geestverruimend aan Thijs Kleinpaste?

quote:

Op maandag 11 maart 2013 16:09 schreef AmaninFull het volgende:
ik geloof ook sterker in een Europese identiteit (zelfs al moet die nog voor een groot deel uitkristalliseren en gevormd worden) dan een Nederlandse identiteit, N.B. waarin wel nog steeds plaats is voor de Nederlandse taal, en culturele aspecten als een eigen literatuur, feesten en gebruiken. Dus ik ben nieuwsgierig naar deze Thijs Kleinpaste. En als Kleinpaste het niet kan brengen, hoop ik dat iemand wel een degelijk antwoord kan geven op Baudet, misschien ikzelf over tien jaar.

why?

quote:

Op woensdag 8 mei 2013 12:40 schreef Lyrebird het volgende:
Eerder meldde ik al dat ik een boek over Calvin Coolidge aan het lezen was. Dat boek is nu uit.

Calvin Coolidge, ook wel Silent Cal genoemd omdat hij zo stil was, was een Amerikaanse president die het begrotingstekort omzette in een echt begrotingsoverschot. Hij drong de staatsschuld terug. Hij deed dat door budgetten te maken, en er voor te zorgen dat iedereen er van doordrongen was dat besparingen noodzakelijk waren. Hij had er geen enkele moeite mee om zichzelf niet populair te maken door een voorstel te vetoen. Terwijl de staatsschuld werd teruggedrongen, ging de economie met sprongen vooruit. Zo steeg de Dow Jones index met meer dan 100% gedurende zijn bewind. Hij besloot zichzelf niet meer herkiesbaar te stellen na zijn tweede ambtsperiode vanwege gezondheidsperikelen . Coolidge was een standvastige visionair die zich niet liet gekmaken, maar zich wel liet overtuigen door getallen.

Mijn complimenten Lyrebird, je hebt me in 1 alinea overtuigd om dat boek te kopen

quote:

Op woensdag 11 september 2013 10:53 schreef Hexagon het volgende:
Dit boek van Pieer van Os lijkt me ook erg interessant

[ afbeelding ]

Over het "salonpopulisme"

Waarom lijkt je een boek over salonpopulisme interessant?

quote:

Op donderdag 12 september 2013 00:20 schreef CynicusRomanticusRob het volgende:

[..]

Mijn complimenten Lyrebird, je hebt me in 1 alinea overtuigd om dat boek te kopen

ik kijk ff op de Wikipedia pagina en zie dat hij president was van 1923-1929 dan vind ik het bovenstaande verhaal gelijk irrelevant

quote:

Op zondag 10 maart 2013 23:41 schreef Hexagon het volgende:
Oud-(politici), ideologen, politiek analisten en andere figuren brengen geregeld boeken uit over de politiek en samenleving. Dit lijkt me een goed topic om tips te geven over de nieuwste boeken die er uitkomen.

Geestverruimend? Ik weet het niet, misschien een beetje.
http://www.managementboek(...)es-geloven-stef-blom

Het boek komt uit 2008, maar ik ben het nu aan het lezen. De eerste hoofdstukken vond ik een beetje irritant, maar opeens is het toch wel interessant aan het worden. Alles is heel herkenbaar mbt werk. Het gaat immers in de eerste plaats over management. Maar het is allemaal zo door te trekken naar de politiek. En het lijkt aan te sluiten op het boek van Barbara Tuchman, De Mars der Dwaasheid, die ik spoedig zal gaan lezen.

Persoonlijk ben ik tegen sprookjes, maar waarom houden anderen die sprookjes in stand, door er aan mee te doen? Op de werkvloer of in de politiek, dat is niet eens meer relevant. Zou het soms enkel psychologisch zijn? De meerderheid is namelijk bang om 'anders' te zijn, vandaar de hevige reacties op mensen die 'anders' zijn.

quote:

Op donderdag 12 september 2013 00:23 schreef arjan1212 het volgende:

[..]

ik kijk ff op de Wikipedia pagina en zie dat hij president was van 1923-1929 dan vind ik het bovenstaande verhaal gelijk irrelevant

Waarom irrelevant?

Ik zou het zelf niet irrelevant willen noemen (anders had ik het niet geschreven), wel kun je je afvragen of we nog iets van de Amerikaanse politiek uit 1923 kunnen leren.

Vandaag de dag zou Silent Cal waarschijnlijk niet eens in aanmerking komen voor een plaats in de GOP, omdat hij te conservatief was. Daarnaast was hij erg stilletjes en gaf hij weinig geld uit - twee zaken die de huidige kiezer een stuk minder kan waarderen dan de kiezer in de jaren 20.

Toch vind ik het wel interessant om te lezen hoe men indertijd tegen bepaalde zaken aankeek, en hoe men bijvoorbeeld nog klasse had. Kennedy schijnt wel eens over Nixon gezegd te hebben dat Nixon geen klasse had ("no class") - ik heb het gevoel dat de hele Amerikaanse samenleving dat verloren heeft. Ach, de goede oude tijd...

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 12-09-2013 07:29:10 ]

Nou ja kijk, hij zal best een goeie president geweest zijn , maar je hebt toch iets verkeerd gedaan als zodra je president af bent, de beurzen crashen en de grootste crisis aller tijden uitbreekt

En toch was Nixon de president met de meeste kiesmannen ooit

quote:

Op donderdag 12 september 2013 06:58 schreef arjan1212 het volgende:
Nou ja kijk, hij zal best een goeie president geweest zijn , maar je hebt toch iets verkeerd gedaan als zodra je president af bent, de beurzen crashen en de grootste crisis aller tijden uitbreekt

Coolidge had een best goede kijk op de economie, en vond het helemaal niets dat de beurzen zo snel omhoog gingen. Hij snapte dat de economie in de opgaande trend van een natuurlijke boom zat, en dat er een natuurlijke bust aan zat te komen. Met zijn besparingen zorgde hij er wel voor dat de economie niet oververhit raakte. Zijn minister van Financiën, Mellon, was een soort van financiële Superman. Hij bedacht dat je met lagere belastingtarieven meer belastingopbrengsten kon realiseren. Hij introduceerde dit concept, en het werkte.

De opvolger van Coolidge, Hoover, was een meer "klassieke" Republikein, in die zin dat hij wel graag geld uitgaf om stemmen te kopen. Het is wel interessant om te lezen met wat voor een problemen men te maken had: de Amerikaanse natuur was eigenlijk nog super wild in die tijd, met als gevolg dat er heel wat mensen omkwamen als het een keer hard regende en er een rivier overstroomde. Coolidge liet de oplossingen over aan de steden en staten. Daar mocht geen federaal geld naar toe. Hoover had daar minder moeite mee. Onder Hoover knalden de belastingen omhoog om maar niet in te hoeven grijpen in de overheidsuitgaven (komt dit bekend voor), en de rest is geschiedenis.

quote:

Op donderdag 12 september 2013 06:58 schreef arjan1212 het volgende:
Nou ja kijk, hij zal best een goeie president geweest zijn , maar je hebt toch iets verkeerd gedaan als zodra je president af bent, de beurzen crashen en de grootste crisis aller tijden uitbreekt

Onzin natuurlijk. Hij is niet verantwoordelijk voor het eerste jaar dat er 'a new guy in charge' is. En alsof 1 president in zijn eentje verantwoordelijk kan zijn voor de gehele beurskrach.

quote:

Op donderdag 12 september 2013 08:19 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Omdat het een vernieuwende blik geeft op de voedingsbodem van populisme en dat onder een andere doelgroep beschrijft dan we gewend zijn. Er wordt altijd uitgegaan van die ene oude knakker die nog overgebleven is in een wijk die vooral door allochtonen bvolkt wordt. Die pakt wat beter voor elkaar hebben.

Dat is de irritante blik van de Linkse Kerk of van de gevestigde orde op de politieke tegenstanders/outsiders, geloofde je dat dan?
Maar onder welke doelgroep beschrijft hij het dan?

quote:

Op donderdag 12 september 2013 07:26 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Coolidge had een best goede kijk op de economie, en vond het helemaal niets dat de beurzen zo snel omhoog gingen. Hij snapte dat de economie in de opgaande trend van een natuurlijke boom zat, en dat er een natuurlijke bust aan zat te komen. Met zijn besparingen zorgde hij er wel voor dat de economie niet oververhit raakte. Zijn minister van Financiën, Mellon, was een soort van financiële Superman. Hij bedacht dat je met lagere belastingtarieven meer belastingopbrengsten kon realiseren. Hij introduceerde dit concept, en het werkte.

De opvolger van Coolidge, Hoover, was een meer "klassieke" Republikein, in die zin dat hij wel graag geld uitgaf om stemmen te kopen. Het is wel interessant om te lezen met wat voor een problemen men te maken had: de Amerikaanse natuur was eigenlijk nog super wild in die tijd, met als gevolg dat er heel wat mensen omkwamen als het een keer hard regende en er een rivier overstroomde. Coolidge liet de oplossingen over aan de steden en staten. Daar mocht geen federaal geld naar toe. Hoover had daar minder moeite mee. Onder Hoover knalden de belastingen omhoog om maar niet in te hoeven grijpen in de overheidsuitgaven (komt dit bekend voor), en de rest is geschiedenis.

Ja die heb ik ook gelezen. Coolidge is de laatste president in de V.S. geweest die op mijn enthousiasme kan rekenen. Daar zouden wat meer mensen onderzoek naar moeten doen. Want precies hetzelfde is nu gaande, echter politici doen nu het omgekeerde.

quote:

Op donderdag 12 september 2013 22:55 schreef Myph. het volgende:

[..]

Ja die heb ik ook gelezen. Coolidge is de laatste president in de V.S. geweest die op mijn enthousiasme kan rekenen. Daar zouden wat meer mensen onderzoek naar moeten doen. Want precies hetzelfde is nu gaande, echter politici doen nu het omgekeerde.

Kennedy dus niet?
Snap ik ergens wel hoor, want na nadere studie vond ik Kennedy eigenlijk wel erg tegenvallen. Maar ondanks dat blijft hij inspirerend.

Ben ik vervolgens benieuwd welke presidenten in de VS nog meer op jouw enthousiasme rekenen. Thomas Jefferson? James Garfield?

quote:

Op donderdag 12 september 2013 22:50 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Degenen die het goed voor elkaar hebben in de samenleving.

Sorry Hexagon, maar dat is geen verrassing of vernieuwende blik. Wel als je de standaard media gelooft natuurlijk, maar ik verwachtte van jou dat je daar wel doorheen zou prikken.
Maar waarom ben je van mening dat het toch zo verrassend of vernieuwend is, dat degenen die het goed voor elkaar hebben in de samenleving 'de populisten' volgen?
Ik hoop dat je een beetje begint te snappen waarom ik een hekel heb aan het woordje populist, want in feite zijn ze dat per definitie niet meer of minder dan hun politieke tegenstanders.

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 14:50 schreef CynicusRomanticusRob het volgende:

[..]

Kennedy dus niet?
Snap ik ergens wel hoor, want na nadere studie vond ik Kennedy eigenlijk wel erg tegenvallen. Maar ondanks dat blijft hij inspirerend.

Ben ik vervolgens benieuwd welke presidenten in de VS nog meer op jouw enthousiasme rekenen. Thomas Jefferson? James Garfield?

Jefferson van de Founding Fathers.

Mij top 3 is

- Martin van Buren
- Grover Cleveland
- Thomas Jefferson

En van presidenten na 1900 zijn dat er slechts 2 die op mijn enthousiasme kunnen rekenen.

- Warren G. Harding
- Calvin Coolidge.

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 15:05 schreef Myph. het volgende:

[..]

Jefferson van de Founding Fathers.

Mij top 3 is

- Martin van Buren
- Grover Cleveland
- Thomas Jefferson

En van presidenten na 1900 zijn dat er slechts 2 die op mijn enthousiasme kunnen rekenen.

- Warren G. Harding
- Calvin Coolidge.

Ik moest even op wiki spieken
Maar waarom?:
- Martin van Buren
- Grover Cleveland
- Warren G. Harding

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 15:10 schreef IPA35 het volgende:
[ afbeelding ]

Sinds wanneer is Thierry Baudet zo 'in'?

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 23:45 schreef CynicusRomanticusRob het volgende:

[..]

Sinds wanneer is Thierry Baudet zo 'in'?

Geen idee. Ik vond het een goed boek.

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 23:46 schreef IPA35 het volgende:

[..]

Geen idee. Ik vond het een goed boek.

Hoezo?
Zelf ben ik benieuwd naar hoe hij tot zijn conclusie komt wanneer hij begint met de oorsprong van moderne staten in de zestiende en zeventiende eeuw. http://www.bol.com/nl/p/aanval-op-de-natiestaat/9200000000032960/

Maar waarom vond jij het een goed boek? Gewoon benieuwd.

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 23:49 schreef CynicusRomanticusRob het volgende:

[..]

Hoezo?
Zelf ben ik benieuwd naar hoe hij tot zijn conclusie komt wanneer hij begint met de oorsprong van moderne staten in de zestiende en zeventiende eeuw. http://www.bol.com/nl/p/aanval-op-de-natiestaat/9200000000032960/

Maar waarom vond jij het een goed boek? Gewoon benieuwd.

Ik vind zijn kritiek op het supranationalisme volledig terecht en ik vind zijn kijk op het integratievraagstuk ook verfrissend; wel degelijk 'conservatief' maar wel realistisch en absoluut niet vijandig en vingerwijzend jegens immigranten zoals conservatieven helaas te vaak doen.

Het inleidende deel lijkt onderhand wel een samenraapsel van theorieën van de grote denkers, maar voor mij was dat wel een mooie samenvatting. Ik vond het wel leerzaam.

Flying Free, door Nigel Farage.



Zelf kende ik Nigel Farage vooral van de youtube filmpjes die zo nu en dan op FOK! voorbij komen, waarin hij politici met de grond gelijk maakt. Ook leerde ik via hem een aantal zaken over de EU, die ik nog niet eerder had gehoord. Dat het daar een corrupte bende was, wist ik wel, maar dat er zo weinig democratie in de EU te vinden was, wist ik niet. Als onze voorvechters van de democratie, D66, zo met het Europese project zijn ingenomen, dan moet het met de democratie wel goedzitten. Toch?

Het boek begint met Nigel's jonge jaren, en vertelt het verhaal van iemand die opgroeit en die rusteloos is. Farage blijkt veel libertarische ideeen te hebben, en ziet in dat het niet goed is om macht over te dragen aan anonieme ambtenaren en tweede rangs politici in Brussel. Maar in plaats van er over te klagen, besluit hij er iets aan te doen.

Wat dan volgt, is een prachtig verhaal vol met ups en downs. Het beginnen van een partij blijkt geen peulenschil te zijn, en UKIP krijgt te maken met het ene na het andere schandaal. Met name dit deel van het boek sprak me erg aan. Het is interessant om te lezen hoe niet alleen een partij met veel ambitie, maar ook Farage zelf, met zo veel tegenslag krijgt te maken, en toch onverstoorbaar door blijft gaan. Uit alles blijkt dat Farage best wel wat talent heeft, maar toch van de ene crisis in de andere crisis wordt gestort. Dat krijg je als je tegen de gevestigde orde gaat schoppen. Toch lukt het UKIP om als tweede te eindigen voor de Europese verkiezingen in het VK.

Het boek staat vol met uitleg over het EU apparaat, en het is jammer dat onze eigen journalisten hier niet meer over naar buiten brengen. Je kunt het niet eens zijn met Farage's ideeen over vrijheid en democratie, maar als je jezelf als democraat ziet en je ziet wat in de EU, dan moet je jezelf toch echt wat beter in gaan lezen in de materie.

Farage waagt zich niet aan het hoe en waarom van de EU. Wie en wat zijn de motoren achter dit homogenisatieproject? Waarom moeten wetten in landen gelijk getrokken worden? Als de burger daar niet van profiteert, wie doet dat dan wel?

Na het lezen van dit boek blijf je dus wel met een paar prangende vragen zitten. Waarom hebben wij indertijd niets op school over de EU geleerd? Terwijl we bij geschiedenis dood werden gegooid met de Amerikaanse revolutie, weten we niet eens hoe onze eigen wetten worden gemaakt. Waarom leggen kranten en opiniebladen nooit in heldere bewoording uit hoe de EU werkt? Waarom moet het volk dom gehouden worden? Waarom luistert de EU na het duidelijke NEE van de Fransen, de Ieren en de Nederlanders tegen de Europese grondwet niet naar de burger?

Heerlijk boek. Heb het in 24 uur uitgelezen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 25-03-2014 06:11:23 ]

quote:

Op dinsdag 25 maart 2014 03:50 schreef Lyrebird het volgende:
Flying Free, door Nigel Farage.

Zelf kende ik Nigel Farage vooral van de youtube filmpjes die zo nu en dan op FOK! voorbij komen, waarin hij politici met de grond gelijk maakt. Ook leerde ik via hem een aantal zaken over de EU, die ik nog niet eerder had gehoord. Dat het daar een corrupte bende was, wist ik wel, maar dat er zo weinig democratie in de EU te vinden was, wist ik niet.

Heerlijk boek. Heb het in 24 uur uitgelezen.

Wow! Thanks voor de tip!

Alleen ik weet niet of ik het wel ga kopen, want waar zo ik willen weten hoe erg het pas echt is in de EU?

Roger Scruton: The Uses of Pessimism: And the Danger of False Hope

Dit boek is wat mij betreft de Rosetta Stone als het gaat om het begrijpen van het Liberalisme. Niet het sympathieke Libertarisme, maar het Liberalisme van de Amerikaanse Democraten, de Britse LibDems en Labour en het Nederlandse Groen Links, PvdA en D66.

In de eerste paar hoofdstukken fileert Scruton deze filosofie en gebruikt daarbij de as van het optimisme - pessimisme om een aantal fallacies te analyseren. Hij laat zien waartoe optimisme kan leiden - kredietcrisis - en dat een vleugje pessimisme heel veel problemen kan voorkomen.

Over vrijheid heeft hij het volgende te zeggen:

Freedom is genuine only when bound by the laws and institutions that make us accountable to each other, that oblige us to acknowledge the freedom of others and also treat others with respect.

Het beste hoofdstuk gaat wat mij betreft over de born free fallacy waarin hij het Westerse educatiemodel met de grond gelijk maakt. Onze hippie-ouders, of beter hippies in de universiteiten, besloten dat het kind niet verdorven kan zijn, en dat verdorvenheid afkomstig moet zijn van foute leraren en foute ouders. Door kinderen zelf de wereld te laten ontdekken, voorkom je dat het kind verdorven raakt, was de gedachte. Ze konden er niet verder naast zitten. Kinderen hebben structuur en richting nodig. Terugkijkend naar mijn kinderjaren, was er geen sprake van vrijheid. Het was the law of the jungle, waarbij de sterksten het voor het zeggen hadden. Als 12-jarigen konden wij niet op straat voetballen, omdat 16-jarigen met brommers de straat in handen hadden. Er was geen sprake van theedrinken met elkaar.

De gevolgen van dit beleid zijn voor iedereen vandaag de dag te zien.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik ben hem nu ook aan het lezen. So far so good.

Ook wel treffend dat Scruton zegt dat hij weet dat "optimisten" (lees: mensen die een soort revolutionair gedachtengoed aanhangen als socialisme of liberalisme) zijn boodschap niet zullen begrijpen.

quote:

Op dinsdag 25 maart 2014 03:50 schreef Lyrebird het volgende:
Flying Free, door Nigel Farage.

[ afbeelding ]

Zelf kende ik Nigel Farage vooral van de youtube filmpjes die zo nu en dan op FOK! voorbij komen, waarin hij politici met de grond gelijk maakt. Ook leerde ik via hem een aantal zaken over de EU, die ik nog niet eerder had gehoord. Dat het daar een corrupte bende was, wist ik wel, maar dat er zo weinig democratie in de EU te vinden was, wist ik niet. Als onze voorvechters van de democratie, D66, zo met het Europese project zijn ingenomen, dan moet het met de democratie wel goedzitten. Toch?

Het boek begint met Nigel's jonge jaren, en vertelt het verhaal van iemand die opgroeit en die rusteloos is. Farage blijkt veel libertarische ideeen te hebben, en ziet in dat het niet goed is om macht over te dragen aan anonieme ambtenaren en tweede rangs politici in Brussel. Maar in plaats van er over te klagen, besluit hij er iets aan te doen.

Wat dan volgt, is een prachtig verhaal vol met ups en downs. Het beginnen van een partij blijkt geen peulenschil te zijn, en UKIP krijgt te maken met het ene na het andere schandaal. Met name dit deel van het boek sprak me erg aan. Het is interessant om te lezen hoe niet alleen een partij met veel ambitie, maar ook Farage zelf, met zo veel tegenslag krijgt te maken, en toch onverstoorbaar door blijft gaan. Uit alles blijkt dat Farage best wel wat talent heeft, maar toch van de ene crisis in de andere crisis wordt gestort. Dat krijg je als je tegen de gevestigde orde gaat schoppen. Toch lukt het UKIP om als tweede te eindigen voor de Europese verkiezingen in het VK.

Het boek staat vol met uitleg over het EU apparaat, en het is jammer dat onze eigen journalisten hier niet meer over naar buiten brengen. Je kunt het niet eens zijn met Farage's ideeen over vrijheid en democratie, maar als je jezelf als democraat ziet en je ziet wat in de EU, dan moet je jezelf toch echt wat beter in gaan lezen in de materie.

Farage waagt zich niet aan het hoe en waarom van de EU. Wie en wat zijn de motoren achter dit homogenisatieproject? Waarom moeten wetten in landen gelijk getrokken worden? Als de burger daar niet van profiteert, wie doet dat dan wel?

Na het lezen van dit boek blijf je dus wel met een paar prangende vragen zitten. Waarom hebben wij indertijd niets op school over de EU geleerd? Terwijl we bij geschiedenis dood werden gegooid met de Amerikaanse revolutie, weten we niet eens hoe onze eigen wetten worden gemaakt. Waarom leggen kranten en opiniebladen nooit in heldere bewoording uit hoe de EU werkt? Waarom moet het volk dom gehouden worden? Waarom luistert de EU na het duidelijke NEE van de Fransen, de Ieren en de Nederlanders tegen de Europese grondwet niet naar de burger?

Heerlijk boek. Heb het in 24 uur uitgelezen.

quote:

Op woensdag 26 maart 2014 14:08 schreef Lyrebird het volgende:
Roger Scruton: The Uses of Pessimism: And the Danger of False Hope

Dit boek is wat mij betreft de Rosetta Stone als het gaat om het begrijpen van het Liberalisme. Niet het sympathieke Libertarisme, maar het Liberalisme van de Amerikaanse Democraten, de Britse LibDems en Labour en het Nederlandse Groen Links, PvdA en D66.

In de eerste paar hoofdstukken fileert Scruton deze filosofie en gebruikt daarbij de as van het optimisme - pessimisme om een aantal fallacies te analyseren. Hij laat zien waartoe optimisme kan leiden - kredietcrisis - en dat een vleugje pessimisme heel veel problemen kan voorkomen.

Over vrijheid heeft hij het volgende te zeggen:

Freedom is genuine only when bound by the laws and institutions that make us accountable to each other, that oblige us to acknowledge the freedom of others and also treat others with respect.

Het beste hoofdstuk gaat wat mij betreft over de born free fallacy waarin hij het Westerse educatiemodel met de grond gelijk maakt. Onze hippie-ouders, of beter hippies in de universiteiten, besloten dat het kind niet verdorven kan zijn, en dat verdorvenheid afkomstig moet zijn van foute leraren en foute ouders. Door kinderen zelf de wereld te laten ontdekken, voorkom je dat het kind verdorven raakt, was de gedachte. Ze konden er niet verder naast zitten. Kinderen hebben structuur en richting nodig. Terugkijkend naar mijn kinderjaren, was er geen sprake van vrijheid. Het was the law of the jungle, waarbij de sterksten het voor het zeggen hadden. Als 12-jarigen konden wij niet op straat voetballen, omdat 16-jarigen met brommers de straat in handen hadden. Er was geen sprake van theedrinken met elkaar.

De gevolgen van dit beleid zijn voor iedereen vandaag de dag te zien.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Mijn interesse is gewekt.

quote:

Op woensdag 26 maart 2014 14:08 schreef Lyrebird het volgende:
Roger Scruton: The Uses of Pessimism: And the Danger of False Hope
.[/spoiler]

Alweer enige tijd geleden las ik "Door en door verwend" (spoilt rotten) van Theodore Dalrymple, met eenzelfde strekking. Het romantische ideaal van de geboren onschuld heeft in haar doorgeschoten variant geleid tot verarming in de opvoeding en het onderwijs.

Het boek gaat verder vooral in op de verheerlijking van het sentiment als tegenreactie op de verheerlijking van de rede.

Dalrymple trekt de lijn door en komt met soms opmerkelijke conclusies. Een sterke conclusie vond ik dat het ideaal ook afspiegeling vindt in de hedendaagse houding tegen pedofielen, die als het absolute kwaad worden neergezet door mensen (lees:gedetineerden) die zelf ook heel wat op hun kerfstok hebben en maar al te vaak hun eigen kinderen ook geen goede jeugd bieden.

Al met al vind ik zelf dat je kunt zien dat de verlichtingstijd (de achttiende eeuw) opgevolgd is door haar tegendeel (de romantiek) en dat beiden uit balans zijn. Geen enkel leven of maatschappij kan gebouwd worden louter op het gevoelsleven dan wel rationalisme.

In soms emotionele bewoordingen houdt hij een pleidooi voor het begeleiden van kinderen. Zonder rigiditeit, maar met een focus op ontwikkeling die dus niet vanzelf tot stand komt.
Het was, ondanks hier en daar wat slordig geschreven, goed boek.

Wel mis ik bijna altijd iets in dit soort conservatief gekleurde boeken, namelijk toekomstvisie.
De kop in het zand steken en heimelijk terugverlangen naar een tijd waarin het allemaal nog deugdelijk was vind ik een miskenning van de schaduwzijden van die vervlogen jaren alsook een weinig constructieve omgang met de uitdagingen van onze eigen generatie.

De bekritiseerde opvatting dat het kwaad niet geboren maar gemaakt wordt is in mijn ogen ook niet voorbehouden aan linkse idealisten, maar inmiddels voor een groot deel wetenschap. We weten dat de opvoeding, het onderwijs en tal van andere factoren in de jeugd een mens vormen.
Daarom zou de focus wel wat minder op het 'wat' en 'of' mogen liggen en wat meer op het 'hoe'.

quote:

Op dinsdag 25 maart 2014 03:50 schreef Lyrebird het volgende:
Flying Free, door Nigel Farage.

[ afbeelding ]

Zelf kende ik Nigel Farage vooral van de youtube filmpjes die zo nu en dan op FOK! voorbij komen, waarin hij politici met de grond gelijk maakt. Ook leerde ik via hem een aantal zaken over de EU, die ik nog niet eerder had gehoord. Dat het daar een corrupte bende was, wist ik wel, maar dat er zo weinig democratie in de EU te vinden was, wist ik niet. Als onze voorvechters van de democratie, D66, zo met het Europese project zijn ingenomen, dan moet het met de democratie wel goedzitten. Toch?

Het boek begint met Nigel's jonge jaren, en vertelt het verhaal van iemand die opgroeit en die rusteloos is. Farage blijkt veel libertarische ideeen te hebben, en ziet in dat het niet goed is om macht over te dragen aan anonieme ambtenaren en tweede rangs politici in Brussel. Maar in plaats van er over te klagen, besluit hij er iets aan te doen.

Wat dan volgt, is een prachtig verhaal vol met ups en downs. Het beginnen van een partij blijkt geen peulenschil te zijn, en UKIP krijgt te maken met het ene na het andere schandaal. Met name dit deel van het boek sprak me erg aan. Het is interessant om te lezen hoe niet alleen een partij met veel ambitie, maar ook Farage zelf, met zo veel tegenslag krijgt te maken, en toch onverstoorbaar door blijft gaan. Uit alles blijkt dat Farage best wel wat talent heeft, maar toch van de ene crisis in de andere crisis wordt gestort. Dat krijg je als je tegen de gevestigde orde gaat schoppen. Toch lukt het UKIP om als tweede te eindigen voor de Europese verkiezingen in het VK.

Het boek staat vol met uitleg over het EU apparaat, en het is jammer dat onze eigen journalisten hier niet meer over naar buiten brengen. Je kunt het niet eens zijn met Farage's ideeen over vrijheid en democratie, maar als je jezelf als democraat ziet en je ziet wat in de EU, dan moet je jezelf toch echt wat beter in gaan lezen in de materie.

Farage waagt zich niet aan het hoe en waarom van de EU. Wie en wat zijn de motoren achter dit homogenisatieproject? Waarom moeten wetten in landen gelijk getrokken worden? Als de burger daar niet van profiteert, wie doet dat dan wel?

Na het lezen van dit boek blijf je dus wel met een paar prangende vragen zitten. Waarom hebben wij indertijd niets op school over de EU geleerd? Terwijl we bij geschiedenis dood werden gegooid met de Amerikaanse revolutie, weten we niet eens hoe onze eigen wetten worden gemaakt. Waarom leggen kranten en opiniebladen nooit in heldere bewoording uit hoe de EU werkt? Waarom moet het volk dom gehouden worden? Waarom luistert de EU na het duidelijke NEE van de Fransen, de Ieren en de Nederlanders tegen de Europese grondwet niet naar de burger?

Heerlijk boek. Heb het in 24 uur uitgelezen.

Net besteld

quote:

Op vrijdag 28 maart 2014 22:46 schreef sneakypete het volgende:

[..]

Alweer enige tijd geleden las ik "Door en door verwend" (spoilt rotten) van Theodore Dalrymple, met eenzelfde strekking. Het romantische ideaal van de geboren onschuld heeft in haar doorgeschoten variant geleid tot verarming in de opvoeding en het onderwijs.

Het boek "It's your time you're wasting" door Frank Chalk was voor mij indertijd de reden om me wat meer te verdiepen in het onderwijs.

Chalk is een leraar in het Britse voortgezet onderwijs, en als je zijn verhalen leest, bekruipt je het gevoel dat hij met 7-jarigen van doen heeft. Maar het zijn middelbare scholieren! Klassen zijn een grote chaos, en hij probeert daar uit alle macht verandering in te brengen. Helaas hebben veel van zijn collega's daar geen boodschap aan, waardoor de macht bij de kinderen ligt, en niet bij he lerarenkorps.

Scruton beschrijft de theorie, Dalrymple heeft zo nu en dan een anecdote, en het boek van Chalk geeft een heel compleet beeld van het leven van een leraar op een openbare Britse school.

quote:

Op vrijdag 28 maart 2014 22:46 schreef sneakypete het volgende:
Daarom zou de focus wel wat minder op het 'wat' en 'of' mogen liggen en wat meer op het 'hoe'.

Het is wat mij betreft al een enorme vooruitgang om de vinger op de zere plek te kunnen leggen.

Hoe we dit gaan oplossen? Verwacht niet te veel van de politiek. We zijn ondertussen ook de VVD kwijtgeraakt aan the dark side, en alhoewel ik het CDA zo nu en dan best wel iets verstandigs hoor zeggen, is de kans klein dat die club daadwerkelijk iets verstandigs gaat doen, omdat zij altijd hun 'sociale gezicht' willen laten zien.

Het gekke is dat als ik met oud collega's en vrienden van vroeger spreek, dat ik dan veel meer rationaliteit en redelijkheid tegenkom dan bij mijn Amerikaanse, Britse en Duitse collega's. Die leven nog steeds in de jaren 60. Ik krijg dan wel het gevoel dat de Nederlander zich realiseert dat de overheid zich in te veel zaken mengt en dat er te veel geld over de balk wordt gesmeten.

In de VS heb je de culture wars, en we zullen het debat aan moeten gaan, en mensen er van moeten overtuigen dat het Nederland van onze ouders - de hippies en de babyboomers - misschien een logische reactie was op de horrors van WO2, maar dat ze te ver zijn doorgeslagen, en dat het toch echt anders moet. Dat betekent niet dat we terug zouden moeten gaan naar de jaren 40 en 50, maar dat er wel ideologische aanpassingen gedaan moeten worden, zodat leerlingen weer gaan leren, leraren weer les gaan geven, politieagenten weer boeven gaan vangen en verpleegsters weer gaan verplegen.

MAAR, wil je zo'n culture war aangaan, dan moet je wel ballen en lef hebben. Als product van de jaren 60 en 70 zijn wij opgegroeid zonder ruggegraat, we hebben nooit geleerd om een oordeel te vellen, om iemand de waarheid te zeggen en op te komen voor de dingen waar wij in geloven.

Daarnaast bekt het socialisme wel lekker, en kost het wat meer kruim om het conservatisme voor het voetlicht te brengen.

We zullen ons moeten gaan realiseren dat we in een wereld leven waarin ONZE kinderen op moeten gaan groeien, en we zullen ons moeten gaan realiseren dat wij ONZE verantwoordelijkheid moeten gaan nemen. Blijven we aankutten met de systemen die onze hippie-ouders hebben opgezet, of gaan we de confrontatie aan, om zaken te veranderen? Als wij het niet doen, dan doet niemand het.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 30-03-2014 17:58:11 ]

Ik wacht tot De Koning Kun Je Niet Spelen van Boris van der Ham uitkomt. Het gaat over de overeenkomsten tussen politiek en toneel. Beide interesseren me erg, dus ik kijk er erg naar uit. Het wordt mijn eerste boek over politiek. Het boek is ondertussen helaas opgeschoven tot half april. Misschien dat ik er erna wat meer ga lezen...

quote:

Op zondag 30 maart 2014 17:52 schreef Lyrebird het volgende:

We zullen ons moeten gaan realiseren dat we in een wereld leven waarin ONZE kinderen op moeten gaan groeien, en we zullen ons moeten gaan realiseren dat wij ONZE verantwoordelijkheid moeten gaan nemen. Blijven we aankutten met de systemen die onze hippie-ouders hebben opgezet, of gaan we de confrontatie aan, om zaken te veranderen? Als wij het niet doen, dan doet niemand het.

Eenmaal ingesleten denkpatronen buig je niet zomaar om. Ook ben ik het stellig met je eens, dat we niet terug kunnen naar de mentaliteit van onze grootouders. Het ontbreekt aan ideologische fundamenten.

Ik ga volgende week een basisschool kiezen voor mijn oudste zoontje. Het wordt waarschijnlijk een 'vrije school'. Is dat dan zo'n hippiebolwerk? Dat valt mee, de focus ligt wel op het individu. Dat betekent dus ook dat er onafhankelijk van de intellectuele mode in Den Haag programma's opgesteld worden in samenwerking met de ouders. Ik weet wel dat ik als ouder zal uitdragen aan mijn kinderen dat de leraar gelijk heeft tot het absolute tegendeel bewezen is. Omgekeerd wil ik voldoende geïnformeerd worden over het hoe en waarom door de leraren.
De belangrijkste rol voor het herstel van gezag op scholen ligt dus in mijn ogen bij de ouders.
In mijn woonplaats verwacht ik trouwens dat het met die wanorde wel mee zal vallen.

Ik denk dat het ook een schaduwzijde is van de emancipatie en de 24-uurs economie; mannen zijn minder autoritair (of worden berispt als ze het zijn) en vrouwen hebben minder tijd over voor het fungeren als sociale lijm in de buurt. Komt bij dat mensen vaker verhuizen en dat er schaalvergroting is ontstaan. Dat nekt de sociale controle. Ik ben dus blij dat mijn kinderen in een kleinere gemeenschap naar school zullen gaan.

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 15:10 schreef IPA35 het volgende:]afbeelding[/url] ]

Gaat Baudet in dit boek ook in op de rol van rechts? De meeste rechtse partijen staan namelijk decentralisering voor. Daardoor snijdt het mes aan twee kanten. Dat vroeg ik me eerlijk gezegd gewoon af.

Daarnaast zijn natiestaten een relatief modern fenomeen en heeft dat fenomeen in de negentiende en twintigste eeuw (toen het nog tot ideaal verheven was) heel wat bloedvergieten veroorzaakt; uitholling van de macht van natiestaten kent dus een historische context.

Jij hebt het boek gelezen dus ik ben benieuwd. Ik heb conservatieve vooruitgang gelezen en dat vond ik een aardig boek, maar dan vooral in historische zin.

Ik zit nog steeds te wachten op de Engelse vertaling Capital in the twenty-first century van Thomas Piketty. Mijn Frans is te slecht om het oorspronkelijke boek fatsoenlijk te kunnen lezen.

quote:

Capital in the long run

THOMAS PIKETTY, a French economist from the Paris School of Economics, is best known for his involvment in the joint project (with people like Emmanuel Saez and Anthony Atkinson) to build long-term series on income earned by the rich. It is thanks to these efforts that we know, for example, that the share of American income earned by the top 1% has returned to a level close to 20%, nearly matching the all-time high set in 1928. But Mr Piketty is likely to become much better known in 2014, when the English version of his 2013 book, "Capital in the Twenty-First Century", is published in March. The book aims to revolutionise the way people think about the economic history of the past two centuries. It may well manage the feat.

This week's Free exchange column examines the book. It is, first and foremost, a very detailed look at 200 years' worth of data on the distribution of income and wealth across the rich world (with some figures for large emerging markets also included). This mountain of data allows Mr Piketty to tell a simple and compelling story. Wealth as a share of income held steady at very high levels in the 18th and 19th centuries, contributing to stark inequalities in wealth and income. Rising worker wages in the late 19th and early 20th centuries stabilised growth in wealth concentrations but did nothing to reduce inequalities, which were only eliminated by the great shocks of the period from 1914 to 1950. Economists tricked themselves into thinking that the resulting compression in the income and wealth distribution was a natural feature of the maturation of capitalist economies. But as the shocks receded wealth began to accumulate again and growth in income inequality resumed. From the perspective of 2014, concentration of wealth and income begins to look like the natural state of capitalism rather than an exception.

Mr Piketty allows that this need not be the case. He sets out two "laws" to describe when and how capitalism will generate divergence rather than convergence in wealth and income:

The first explains variations in capitals share of income (as opposed to the share going to wages). It is a simple accounting identity: at all times, capitals share is equal to the rate of return on capital multiplied by the total stock of wealth as a share of GDP. The rate of return is the sum of all income flowing to capitalrents, dividends and profitsas a percentage of the value of all capital.

The second law is more a rough rule of thumb: over long periods and under the right circumstances the stock of capital, as a percentage of national income, should approach the ratio of the national-savings rate to the economic growth rate. With a savings rate of 8% (roughly that of the American economy) and GDP growth of 2%, wealth should rise to 400% of annual output, for example, while a drop in long-run growth to 1% would push up expected wealth to 800% of GDP. Whether this is a law or not, the important point is that a lower growth rate is conducive to higher concentrations of wealth.

In Mr Pikettys narrative, rapid growthfrom large productivity gains or a growing populationis a force for economic convergence. Prior wealth casts less of an economic and political shadow over the new income generated each year. And population growth is a critical component of economic growth, accounting for about half of average global GDP growth between 1700 and 2012. Americas breakneck population and GDP growth in the 19th century eroded the power of old fortunes while throwing up a steady supply of new ones.

Tumbling rates of population growth are pushing wealth concentrations back toward Victorian levels, in Mr Pikettys estimation. The ratio of wealth to income is highest among demographically challenged economies such as Italy and Japan (although both countries have managed to mitigate inequality through redistributive taxes and transfers). Interestingly, Mr Piketty reckons this world, in which the return to capital is persistently higher than growth, is the more normal state. In that case, wealth piles up faster than growth in output or incomes. The mid-20th century, when wealth compression combined with extraordinary growth to generate an egalitarian interregnum, was the exception.

The twist in the story is that while technological progress can raise labour productivity and boost wages, it can also make it easier to substitute capital for labour. In that case, even rapid productivity growth may merely enhance capital's share of income, the return to capital, and the concentration of income and wealth.

As with any sweeping narrative, Mr Piketty's book occasionally tries too hard to shoehorn history into the framework, and it doesn't always deal generously with inconvenient facts. But the database on which the book is built is formidable, and it is difficult to dispute his call for a new perspective on the modern economic era, whether or not one agrees with his policy recommendations (as many will not).

What Mr Piketty conveys most powerfully, in my opinion, is the fact that economics was once centrally concerned with the question of distribution. It was impossible to ignore in the 19th century! Not least because economists of a market-oriented disposition and those more sympathetic to Marx both wondered whether capitalism was capable of generating a sustainable distribution of the gains from growth. We are all used to sneering at communism because of its manifest failure to deliver the sustained rates of growth managed by market economies. But Marx's original critique of capitalism was not that it made for lousy growth rates. It was that a rising concentration of wealth couldn't be sustained politically. Ultimately, those of us who would like to preserve the market system need to grapple with that sort of dynamic, in the context of the worrying numbers on inequality that Mr Piketty presents.

[ Bericht 94% gewijzigd door Monolith op 31-03-2014 08:56:00 ]

quote:

Op zondag 30 maart 2014 17:52 schreef Lyrebird het volgende:
MAAR, wil je zo'n culture war aangaan, dan moet je wel ballen en lef hebben. Als product van de jaren 60 en 70 zijn wij opgegroeid zonder ruggegraat, we hebben nooit geleerd om een oordeel te vellen, om iemand de waarheid te zeggen en op te komen voor de dingen waar wij in geloven.

Opmerkelijk. De 'mondige burger' is namelijk een typisch product van deze generatie. Burgers van tegenwoordig en dan met name de jongeren (18 - 35) zijn juist gewend om iemand de waarheid te zeggen. Ook als deze meneer een heel duur uniform aanheeft en er gewichtig uitziet.

Maar een concreter punt dat ik niet beantwoord zie in de hier genoemde 'conservatieve' literatuur. Ik wil best geloven dat Annemieke en haar liberale jaren 70 opleiding de bron van al het kwaad is, maar hoe komt het dan dat de kinderen van Annemieke (Hendrik-Jan, Sterre, Storm en Maan) over het algemeen geen plunderende analfabete criminelen zijn, maar vaak nette tweeverdiende burgers met één of meerdere titels achter hun naam en voornamelijk first world problems te verwerken hebben?

Kijkt men naar de burgers die op straat wel rotzooi trappen dan blijken dat mensen te zijn die eigenlijk helemaal niets van doen hebben met Annemieke en haar jaar 70 vrije school opleiding. Maar kinderen afkomstig uit de armste regionen van de samenleving, traditioneel en met de riem opgevoed en die naar scholen gaan waar ze niet geknuffeld worden, maar waar zij van dag 1 al als crimineel behandeld worden. Drugscontroles in de kluisjes, metaaldectoren bij de ingang en verplicht gymmen tijdens het eerste uur om (met name) de jongens voldoende af te matten dat zij de rest van de dag versuft in het lokaal blijven zitten.

quote:

Op zondag 30 maart 2014 23:33 schreef Ryon het volgende:
Maar een concreter punt dat ik niet beantwoord zie in de hier genoemde 'conservatieve' literatuur. Ik wil best geloven dat Annemieke en haar liberale jaren 70 opleiding de bron van al het kwaad is, maar hoe komt het dan dat de kinderen van Annemieke (Hendrik-Jan, Sterre, Storm en Maan) over het algemeen geen plunderende analfabete criminelen zijn, maar vaak nette tweeverdiende burgers met één of meerdere titels achter hun naam en voornamelijk first world problems te verwerken hebben?

Kijkt men naar de burgers die op straat wel rotzooi trappen dan blijken dat mensen te zijn die eigenlijk helemaal niets van doen hebben met Annemieke en haar jaar 70 vrije school opleiding. Maar kinderen afkomstig uit de armste regionen van de samenleving, traditioneel en met de riem opgevoed en die naar scholen gaan waar ze niet geknuffeld worden, maar waar zij van dag 1 al als crimineel behandeld worden. Drugscontroles in de kluisjes, metaaldectoren bij de ingang en verplicht gymmen tijdens het eerste uur om (met name) de jongens voldoende af te matten dat zij de rest van de dag versuft in het lokaal blijven zitten.

Ik kan me voorstellen dat de hippies voor een normvervaging hebben gezorgd met hun pleidooi voor "individuele vrijheid", "jezelf zijn" etc.
Nu vind ik het helemaal niet erg dat de mens veel individualistischer is geworden maar de een kan daar beter mee omgaan dan de ander. Misschien raakt die schrijver wel de kern van de waarheid maar is het zo dat de kinderen uit een meer 'welgesteld' milieu meer middelen hebben om verantwoorde beslissingen te maken waar kinderen uit een achterstandsmilieu dat niet hebben? Dit los van het feit dat natuurlijk lang niet alle hedendaagse problemen kunnen worden verklaard door doorgeschoten invidualisme. Zo zal het veelvuldig afval gooien op straat en het met geweld je gelijk halen wellicht wel mede verklaard worden door doorgeslagen individualisme (egoïsme in het eerste geval) en drugsgerelateerde problematiek niet. Uiteraard is en blijft criminaliteit altijd sterk klassegerelateerd, kinderen die met minder kansen opgroeien zullen altijd een veel groter risico hebben om een crimineel te worden ook als je voor DNA-verschillen normaliseert (voor zo ver dat technisch gezien kan ). Het is en blijft dan ook vooral zaak om al te grote tweedeling te voorkomen en dus aan inkomenspolitiek, gemengde woonwijken etc. te doen en collectieve voorzieningen op een minimumniveau te handhaven. Met name als het budget verlaagd wordt ten gevolge van crises komt dit onder druk te staan, elke keer opnieuw moet er dan weer voor worden gestreden en dus is het belangrijk dat we steeds maar blijven benadrukken waarom deze zaken zo belangrijk zijn. Op dit vlak heeft de PvdA helaas veel steken laten vallen. Samsom - voor wie ik veel sympathie heb - begrijpt het allemaal wel maar helaas ontbreekt het hem aan het vermogen om het ook politiek vorm te geven.

Terzijde, hoe meer ik hoor en lees over die Randstadproblemen (metaaldetectorpoortjes, zwarte VMBO-scholen) hoe meer ik gemotiveerd ben om er alles aan te doen om ervoor te zorgen dat mijn kinderen en andere kinderen om wie ik geef op het gymnasium starten.

quote:

Op zondag 30 maart 2014 17:52 schreef Lyrebird het volgende:
In de VS heb je de culture wars, en we zullen het debat aan moeten gaan, en mensen er van moeten overtuigen dat het Nederland van onze ouders - de hippies en de babyboomers - misschien een logische reactie was op de horrors van WO2, maar dat ze te ver zijn doorgeslagen, en dat het toch echt anders moet. Dat betekent niet dat we terug zouden moeten gaan naar de jaren 40 en 50, maar dat er wel ideologische aanpassingen gedaan moeten worden, zodat leerlingen weer gaan leren, leraren weer les gaan geven, politieagenten weer boeven gaan vangen en verpleegsters weer gaan verplegen.

Politiek gezien zullen wij het waarschijnlijk nooit helemaal eens worden met elkaar maar hiermee raak jij de spijker op de kop.

quote:

Op zondag 30 maart 2014 23:56 schreef Bram_van_Loon het volgende:
Ik kan me voorstellen dat de hippies voor een normvervaging hebben gezorgd met hun pleidooi voor "individuele vrijheid", "jezelf zijn" etc.
Nu vind ik het helemaal niet erg dat de mens veel individualistischer is geworden maar de een kan daar beter mee omgaan dan de ander. Misschien raakt die schrijver wel de kern van de waarheid maar is het zo dat de kinderen uit een meer 'welgesteld' milieu meer middelen hebben om verantwoorde beslissingen te maken waar kinderen uit een achterstandsmilieu dat niet hebben? Dit los van het feit dat natuurlijk lang niet alle hedendaagse problemen kunnen worden verklaard door doorgeschoten invidualisme. Zo zal het veelvuldig afval gooien op straat en het met geweld je gelijk halen wellicht wel mede verklaard worden door doorgeslagen individualisme (egoïsme in het eerste geval) en drugsgerelateerde problematiek niet. Uiteraard is en blijft criminaliteit altijd sterk klassegerelateerd, kinderen die met minder kansen opgroeien zullen altijd een veel groter risico hebben om een crimineel te worden ook als je voor DNA-verschillen normaliseert (voor zo ver dat technisch gezien kan ). Het is en blijft dan ook vooral zaak om al te grote tweedeling te voorkomen en dus aan inkomenspolitiek, gemengde woonwijken etc. te doen en collectieve voorzieningen op een minimumniveau te handhaven. Met name als het budget verlaagd wordt ten gevolge van crises komt dit onder druk te staan, elke keer opnieuw moet er dan weer voor worden gestreden en dus is het belangrijk dat we steeds maar blijven benadrukken waarom deze zaken zo belangrijk zijn. Op dit vlak heeft de PvdA helaas veel steken laten vallen. Samsom - voor wie ik veel sympathie heb - begrijpt het allemaal wel maar helaas ontbreekt het hem aan het vermogen om het ook politiek vorm te geven.

Interessant. Maar om dit onderwerp ook even in het kader van dit topic te bespreken om niet al te veel OT te gaan:

Ik heb net http://www.atlascontact.nl/boek/decentraal/ uitgelezen. Dit boek beslaat de huidige veranderingen in het sociale domein bezien vanuit een GroenLinks liberaal standpunt. Erg links en jaren zeventig dus. De schrijvers zijn ook sociologen (jaren 70) en GroenLinks en PvdA politici. Komt er kort op neer dat de huidige decentralisatie kansen biedt aan de actieve burger om weer meer grond terug te veroveren op de kapitalisten en de overheid. Dus terug naar de deeleconomie, winst niet op 1 stellen en lief doen voor en tegen elkaar.

Ik ben het hartgrondig oneens met praktisch elke stelling die zij in het boek poneren. Niet alleen vind ik hun belabberde kennis van het staatsrecht ronduit schokkend, ook erger ik mij aan de vrije naïeve en ideologische interpretatie van sociaal-wetenschappelijk werk. Niettemin denk ik wel dat dit een goede tegenhanger vormt van de conservatieve essays en boeken die over dit onderwerp gepubliceerd worden. Denk dan aan de Joop.nl tegenganger van Geenstijl.nl. Twee tegenpolen en beide op hun eigen manier verkeerd.

Het is echter wel erg leerzaam om deze visie te lezen en proberen te begrijpen. Het biedt namelijk weer een referentiekader waarin de maatschappelijke problematiek bekeken kan worden en waarschijnlijk ook een uitgangspunt om er met een andere bril naar te kijken. De constateringen die gedaan worden kunnen namelijk wel terecht zijn, de analyse en de interpretatie hoeft dat niet te zijn.

Zowel rechts als links maakt zich zorgen over de burgers die buiten de boot vallen. Marokkanen die buiten de maatschappij staan (crimineel, laag opgeleid, kansarm etc.) zijn zowel een gesel voor links als rechts en een hot topic. Links propageert een beleid gericht op het tegengaan van racisme (een sterk uitsluitingsmechanisme) en het stimuleren van emancipatie (een belangrijk insluitingsmechanisme). Rechts wil voornamelijk minder, minder, minder en gaat dat regelen. Iets met het vreemdelingenbeleid en het strafrecht geloof ik.

Ik zelf ben van mening (en m.i heeft de PvdA daar inderdaad in gefaald) dat het niet de truc is om elkaars visie en standpunten af te schrijven, maar deze juist goed leren te begrijpen en kritisch te beschouwen. Beide kampen hebben namelijk op heel veel punten ontegenzeggelijk gelijk. Het verkrampte hokjesdenken vertroebeld de blik. Een politicus of beleidsmaker die serieus bezig is op wijkniveau met leefbaarheid en veiligheid ontkomt er niet aan om een harde pragmatische koers te gaan varen. Straatjongeren benaderen onder politie begeleiding (anders pakken ze een mes) werkt dan niet (schrikt men af) maar wijzen op 'de verbindende kracht van de hangplek' ook niet als men daardoor overlast ervaart.

quote:

Op zondag 30 maart 2014 23:56 schreef Bram_van_Loon het volgende:
Terzijde, hoe meer ik hoor en lees over die Randstadproblemen (metaaldetectorpoortjes, zwarte VMBO-scholen) hoe meer ik gemotiveerd ben om er alles aan te doen om ervoor te zorgen dat mijn kinderen en andere kinderen om wie ik geef op het gymnasium starten.

Dat is een lekkere typische blanke academische bovenmodaal D66 correcte mentaliteit die m.i ook volledig terecht is. Natuurlijk wil je Storm en Sterre op het categoraal gymnasium hebben en niet samen met Farouk en Sansheliaah op een VMBO praktijkschool in Amsterdam West. Kan je lang of kort over lullen, maar elke ouder wil het beste voor zijn kind.

Er is dan ook niets mis met de 'lekker jezelf uitvinden' sfeer en gezellig met de docenten een biertje drinken na de les om nog even wat Franse literatuur na te bespreken. Daarna huiswerk maken op de Ipad om naar hockey training en pianoles te gaan. Kan een verzuurde burger wel vinden dat je 'de kids' daarmee te veel vrijheid geeft maar je bent er wel mooi van verzekerd dat je kinderen lekker hun eigen ding kunnen doen en goed terecht komen.

quote:

Op maandag 31 maart 2014 00:28 schreef Ryon het volgende:
Ik zelf ben van mening (en m.i heeft de PvdA daar inderdaad in gefaald) dat het niet de truc is om elkaars visie en standpunten af te schrijven, maar deze juist goed leren te begrijpen en kritisch te beschouwen. Beide kampen hebben namelijk op heel veel punten ontegenzeggelijk gelijk. Het verkrampte hokjesdenken vertroebeld de blik. Een politicus of beleidsmaker die serieus bezig is op wijkniveau met leefbaarheid en veiligheid ontkomt er niet aan om een harde pragmatische koers te gaan varen. Straatjongeren benaderen onder politie begeleiding (anders pakken ze een mes) werkt dan niet (schrikt men af) maar wijzen op 'de verbindende kracht van de hangplek' ook niet als men daardoor overlast ervaart.

Uiteraard zou het het beste zijn als onze politieke partijen van elkaar zouden leren maar helaas zorgt heel het politieke systeem juist voor die polarisatie, door je bij een partij aan te sluiten communiceer je vooral met gelijkgezinden en krijg je een wij-tegen-zij denken. Hoe ga je dat doorbreken?

quote:

Op maandag 31 maart 2014 00:41 schreef Bram_van_Loon het volgende:

[..]

Uiteraard zou het het beste zijn als onze politieke partijen van elkaar zouden leren maar helaas zorgt heel het politieke systeem juist voor die polarisatie, door je bij een partij aan te sluiten communiceer je vooral met gelijkgezinden en krijg je een wij-tegen-zij denken. Hoe ga je dat doorbreken?

Dat is een hele goede en interessante vraag. Toevallig ben ik net een eigen onderneming aan het starten die daar een antwoord op zou moeten kunnen geven. Binnen de wetenschap is het belang van het zogenaamde 'bruggenbouwen' in ieder geval al aangetoond. De vraag is hoe je dat levensvatbaar naar de praktijk toe vertaalt. Ik denk/hoop daar in ieder geval een antwoord op gevonden te hebben.

Mensen moeten daarvoor buiten hun eigen hokje/comfortzone leren kijken. Dat doet men niet en dat wil men niet. In dit topic merk je ook al dat mensen met bepaalde opvattingen voornamelijk literatuur lezen geschreven door mensen die deze opvattingen al delen en dit vervolgens, ironisch genoeg, als 'geestverruimend' beschouwen. Ik vind het zelf heerlijk om boeken te lezen die ik zelf geschreven had kunnen hebben, maar mijn geest wordt er iig niet door verruimd.

Maar goed, ook voor dat probleem zijn er oplossingen te bedenken.

quote:

Op maandag 31 maart 2014 00:51 schreef Ryon het volgende:

[..]

Dat is een hele goede en interessante vraag. Toevallig ben ik net een eigen onderneming aan het starten die daar een antwoord op zou moeten kunnen geven. Binnen de wetenschap is het belang van het zogenaamde 'bruggenbouwen' in ieder geval al aangetoond. De vraag is hoe je dat levensvatbaar naar de praktijk toe vertaalt. Ik denk/hoop daar in ieder geval een antwoord op gevonden te hebben.

Mensen moeten daarvoor buiten hun eigen hokje/comfortzone leren kijken. Dat doet men niet en dat wil men niet. In dit topic merk je ook al dat mensen met bepaalde opvattingen voornamelijk literatuur lezen geschreven door mensen die deze opvattingen al delen en dit vervolgens, ironisch genoeg, als 'geestverruimend' beschouwen. Ik vind het zelf heerlijk om boeken te lezen die ik zelf geschreven had kunnen hebben, maar mijn geest wordt er iig niet door verruimd.

Maar goed, ook voor dat probleem zijn er oplossingen te bedenken.

Inderdaad, echte geestsverruiming kan juist plaatsvinden door buiten je comfortzone te treden.

quote:

Op zondag 30 maart 2014 21:33 schreef sneakypete het volgende:

[..]

Gaat Baudet in dit boek ook in op de rol van rechts? De meeste rechtse partijen staan namelijk decentralisering voor. Daardoor snijdt het mes aan twee kanten. Dat vroeg ik me eerlijk gezegd gewoon af.

Daarnaast zijn natiestaten een relatief modern fenomeen en heeft dat fenomeen in de negentiende en twintigste eeuw (toen het nog tot ideaal verheven was) heel wat bloedvergieten veroorzaakt; uitholling van de macht van natiestaten kent dus een historische context.

Jij hebt het boek gelezen dus ik ben benieuwd. Ik heb conservatieve vooruitgang gelezen en dat vond ik een aardig boek, maar dan vooral in historische zin.

Het is inmiddels even geleden, maar naar mijn weten roept Baudet daar niet toe op. In zijn nieuwe essaybundel Oikofobie komt hij wel met voorstellen om de democratische participatie te verbeteren. Hij zou een districtenstelsel een goed idee vinden maar omdat dit een grondwetswijziging vereist komt hij met een alternatief. Ook hecht hij veel waarde aan de gemeente, dus wil hij dat gemeentes zelf kunnen bepalen wanneer zij verkiezingen houden zodat de verkiezingen niet meer gaan om landelijke thema's echt om de lokale kwesties.

Iemand die wel een fan van decentralisatie was, was Pim Fortuyn. Zie "De Verweesde Samenleving". Bij bol nog wel te verkrijgen via een externe partij.

quote:

Op maandag 31 maart 2014 00:57 schreef IPA35 het volgende:
Iemand die wel een fan van decentralisatie was, was Pim Fortuyn. Zie "De Verweesde Samenleving". Bij bol nog wel te verkrijgen via een externe partij.

Hoog tijd dat iemand dat boek eens digitaliseerd zo dat iedereen het over 10 jaar ook nog kan lezen. Het zal nog lang voldoende actueel blijven. Ik durf ook te stellen dat dit boek verplichte kost zou moeten zijn voor politicologiestudenten en geschiedenisstudenten die zich in de recente nationale geschiedenis specialiseren.

quote:

Op maandag 31 maart 2014 01:01 schreef Bram_van_Loon het volgende:

[..]

Hoog tijd dat iemand dat boek eens digitaliseerd zo dat iedereen het over 10 jaar ook nog kan lezen. Het zal nog lan g voldoende actueel blijven.

http://www.bol.com/nl/s/b(...)ll&_requestid=254938

Verkrijgbaar als e-book .

quote:

Op maandag 31 maart 2014 01:02 schreef IPA35 het volgende:

[..]

http://www.bol.com/nl/s/b(...)ll&_requestid=254938

Verkrijgbaar als e-book .

Mooi.

quote:

Op maandag 31 maart 2014 01:03 schreef Bram_van_Loon het volgende:

[..]

Mooi.

Goed boek wel, in lijn met "De Aanval op de Natiestaat".


Ik ben zelf nu bezig met Edmund Burke's Reflections on the Revolution in France maar dat is erg zware kost.

Zoals Lyrebird heb ik onlangs het boek "The Uses of Pessimism and the danger of false hope" gelezen van Roger Scruton. Dit boek is ook in het Nederlands verkrijgbaar (tegen een hogere prijs).

Dit boek is een aanrader. Ik heb weinig toe te voegen aan de analyse van Lyrebird.

De rode draad is het contrast tussen de 'wij' en de 'collectieve ik'.
Scruton benadrukt het belang van de 'wij'.

quote:

Op maandag 31 maart 2014 00:37 schreef Ryon het volgende:

[..]

Dat is een lekkere typische blanke academische bovenmodaal D66 correcte mentaliteit die m.i ook volledig terecht is. Natuurlijk wil je Storm en Sterre op het categoraal gymnasium hebben en niet samen met Farouk en Sansheliaah op een VMBO praktijkschool in Amsterdam West. Kan je lang of kort over lullen, maar elke ouder wil het beste voor zijn kind.

Er is dan ook niets mis met de 'lekker jezelf uitvinden' sfeer en gezellig met de docenten een biertje drinken na de les om nog even wat Franse literatuur na te bespreken. Daarna huiswerk maken op de Ipad om naar hockey training en pianoles te gaan. Kan een verzuurde burger wel vinden dat je 'de kids' daarmee te veel vrijheid geeft maar je bent er wel mooi van verzekerd dat je kinderen lekker hun eigen ding kunnen doen en goed terecht komen.

Ik ben het natuurlijk met je eens dat dit een zeer terechte mentaliteit is. Waar ik me zorgen over maak is dat ten gevolge van de laageopgeleide juf die voor de klas staat en de slechte lesboeken op de lage school het kind veel meer afhankelijk is geworden van het thuismilieu. Jij zal vast wel kunnen bevestigen dat hoe jonger het kind is hoe meer het kennisniveau, het vaardigheidsniveau en het ontwikkelingsniveau afhangt van het sociale milieu. Een goede leraar kan deze milieuinvloeden voor een groot deel compenseren waardoor de intelligentste en hardstwerkende leerlingen vanzelf naar het gymnasium gaan, wat mijn mediocratische ideaal is. Helaas is het nu echter in Nederland dus zo dat middelmatig getalenteerde en gemotiveerde kinderen uit een welgesteld milieu betere kansen hebben dan getalenteerde en gemotiveerde kinderen uit een middelmatig SEM. De juf leert de kindjes niet goed hoe je woorden vervoegt, hoe je met breuken werkt etc.
Ouders uit de betere milieus kunnen dit opvangen, ouders uit de 'mindere' milieus niet. Gemiddeld genomen natuurlijk.

Voor de nachtploeg. Door een bug zijn alle notes zichtbaar. Gaat lekker met sommige users hier.

quote:

Op maandag 31 maart 2014 01:18 schreef Ryon het volgende:
Voor de nachtploeg. Door een bug zijn alle notes zichtbaar. Gaat lekker met sommige users hier.

Notes?

quote:

Op maandag 31 maart 2014 01:45 schreef Bram_van_Loon het volgende:

[..]

Notes?

Goeie vraag...

quote:

Op maandag 31 maart 2014 00:51 schreef Ryon het volgende:
In dit topic merk je ook al dat mensen met bepaalde opvattingen voornamelijk literatuur lezen geschreven door mensen die deze opvattingen al delen en dit vervolgens, ironisch genoeg, als 'geestverruimend' beschouwen. Ik vind het zelf heerlijk om boeken te lezen die ik zelf geschreven had kunnen hebben, maar mijn geest wordt er iig niet door verruimd.

Als je wel eens een krant leest, dan word je 90% van de tijd geconfronteerd met linkse stokpaardjes. Voor iemand met voeten in het conservatisme is dat 'geestverruimend materiaal'. Of kijk eens naar het NOS journaal. Of CNN. Of de BBC.

De reviews die ik hier gegeven heb, gaan inderdaad over rechtse boeken die helpen om de vinger op de zere plek te leggen: vaak snap je wel dat iets niet goed is, maar je kunt het niet duiden. Ik denk dat dit soort boeken voor een aantal rechtse users (en een verdwaalde linkse user met ballen) wel degelijk geestverruimend kunnen zijn, en helpen om een coherent antwoord te geven op de problemen waarmee we geconfronteerd worden. Nogmaals, het socialisme bekt wel lekker, is gemakkelijk te begrijpen, maar conservatieve ideeen vragen nogal wat kruim. Het is daarom ook niet zo gek dat je voor een Marxistische revolutie de handen wel op elkaar met een volk dat niet of nauwelijks naar school is geweest, maar dat er nog nooit een conservatieve revolutie heeft plaatsgevonden.

Ik heb een familielid die de NRC leest en een fan is van de EU, en die stuurt me iedere verjaardag een geestverruimend boek uit de D66 familie. Denk aan 'Freakonomics' of 'Germs, guns and steel'. Daaruit haal ik niet veel meer dan wat ik al op de TV gezien heb, of in de kranten heb gelezen.

quote:

Op maandag 31 maart 2014 01:07 schreef IPA35 het volgende:
Zoals Lyrebird heb ik onlangs het boek "The Uses of Pessimism and the danger of false hope" gelezen van Roger Scruton. Dit boek is ook in het Nederlands verkrijgbaar (tegen een hogere prijs).

Dit boek is een aanrader. Ik heb weinig toe te voegen aan de analyse van Lyrebird.

De rode draad is het contrast tussen de 'wij' en de 'collectieve ik'.
Scruton benadrukt het belang van de 'wij'.

Het benadrukken van het belang van "wij" door Scruton is erg interessant, in die zin dat onze linksche vrinden zo opgeven over hoe sociaal hun ideologie is, en het rechtse denken afdoen als asociaal.

Het is trouwens best wel een pittig boek. Vooral de eerste hoofdstukken, waarin het hij het heeft over het optimisme en het pessimisme, bleef ik me maar afvragen welke richting hij op wilde en vroeg me af wat nou goed was aan het optimisme/pessimisme. Scruton is echt zo'n professor die het zelf allemaal wel goed snapt, maar zo nu en dan moeite heeft om zich te verplaatsen in de mindere leerling die niet bekend is met de materie. De falacies zijn wel erg duidelijk omschreven, met goede voorbeelden.

quote:

Op zondag 30 maart 2014 22:50 schreef Ryon het volgende:

[..]

Opmerkelijk. De 'mondige burger' is namelijk een typisch product van deze generatie. Burgers van tegenwoordig en dan met name de jongeren (18 - 35) zijn juist gewend om iemand de waarheid te zeggen. Ook als deze meneer een heel duur uniform aanheeft en er gewichtig uitziet.

Als die mondige burger iets te vertellen had, dan hadden we er wel wat aan gehad. Vaak zijn het juist de tokkies en ander asociaal volk die hun bek open trekken en niets te melden hebben, terwijl de mensen die wel iets te melden hebben zich angstvallig stilhouden, omdat ze anders als Nazi weggezet worden, of een kogel door hun harses kunnen krijgen. Maak eens een opmerking in een trein, als een stel jongens zich niet weten te gedragen - voor je het weet lig je in het ziekenhuis.

Om de discussie dood te maken, en om mensen zelfcensuur op te leggen, heb je maar een heel klein beetje geweld nodig.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 31-03-2014 06:38:55 ]

quote:

Op zondag 30 maart 2014 21:07 schreef sneakypete het volgende:
Ik denk dat het ook een schaduwzijde is van de emancipatie en de 24-uurs economie; mannen zijn minder autoritair (of worden berispt als ze het zijn) en vrouwen hebben minder tijd over voor het fungeren als sociale lijm in de buurt. Komt bij dat mensen vaker verhuizen en dat er schaalvergroting is ontstaan. Dat nekt de sociale controle. Ik ben dus blij dat mijn kinderen in een kleinere gemeenschap naar school zullen gaan.

Ik ben dus uit arremoede maar naar Azie verhuisd, omdat hier de moeders nog wel op de kinderen passen (moet zeggen dat veel vaders zich ook uitstekend gedragen, ook al krijg je bijvoorbeeld slechts 2 onbetaalde dagen als zwangerschapsverlof). Ook al kennen wij onze buren niet, het zijn wel allemaal mensen die je vriendelijk gedag wensen, en niet angstig op straat rondlopen. Hier is de straat nog van de gepensioneerden, van de vaders en moeders, en worden we niet geterroriseerd door losgeslagen hangjongeren. Kinderen zie je op ieder moment van de dag op straat lopen en fietsen, op weg van de ene activiteit naar de andere. Van hangen hebben ze niet gehoord.

Merk trouwens wel dat ook hier langzaam veranderingen doorsijpelen. Zo was het vijf jaar geleden ondenkbaar om een leeg blikje of een koffiebeker op straat te vinden. Nu zien we geregeld mensen afval op straat pleuren.

Als samenleving moet je er hard aan blijven werken om iedereen scherp te houden. Als ik in mijn lab mensen niet constant op hun verantwoordelijkheden wijs, is het binnen de kortste keren een grote puinzooi. Een student die denkt dat ie de kantjes er wel af kan lopen werkt demotiverend voor de andere studenten. In het beste geval wordt zo'n student dan door de andere studenten terecht gewezen. Logischer is het dat ze binnen mum van tijd in hetzelfde patroon vervallen, als de baas er niets van zegt.

quote:

Op maandag 31 maart 2014 01:45 schreef Bram_van_Loon het volgende:

[..]

Notes?

Ja, de opmerkingen die moderators bij users plaatsen. Die was gisternacht voor een klein halfuurtje in te zien door een bug. Niet de bedoeling, maar verder ook niet heel boeiend. Meeste notes worden geplaatst voor 'ongepaste opmerkingen' dus heel POL fok was ermee overladen. !

quote:

Op maandag 31 maart 2014 06:09 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Als je wel eens een krant leest, dan word je 90% van de tijd geconfronteerd met linkse stokpaardjes. Voor iemand met voeten in het conservatisme is dat 'geestverruimend materiaal'. Of kijk eens naar het NOS journaal. Of CNN. Of de BBC.

De reviews die ik hier gegeven heb, gaan inderdaad over rechtse boeken die helpen om de vinger op de zere plek te leggen: vaak snap je wel dat iets niet goed is, maar je kunt het niet duiden. Ik denk dat dit soort boeken voor een aantal rechtse users (en een verdwaalde linkse user met ballen) wel degelijk geestverruimend kunnen zijn, en helpen om een coherent antwoord te geven op de problemen waarmee we geconfronteerd worden. Nogmaals, het socialisme bekt wel lekker, is gemakkelijk te begrijpen, maar conservatieve ideeen vragen nogal wat kruim. Het is daarom ook niet zo gek dat je voor een Marxistische revolutie de handen wel op elkaar met een volk dat niet of nauwelijks naar school is geweest, maar dat er nog nooit een conservatieve revolutie heeft plaatsgevonden.

Een 'conservatieve revolutie' is welbeschouwd een contradictie in termis. Een revolutie is een plotselinge radicale maatschappelijke/politieke verandering en is om die reden nooit conservatief. Het conservatisme wil de status quo in stand houden en voortgang niet afdwingen door verandering maar door ontwikkeling. Niet geheel ontoevallig was Burke erg kritisch op de Franse revolutie in de eerder in dit topic genoemde boek .

En daarnaast zou je ook kunnen stellen dat een ware Marxistische revolutie geen enkele vorm van propaganda behelst. De oorspronkelijke marxistische visie ging ervan uit dat de revolutie onvermijdelijk was en een vaststaand resultaat van de groter wordende tegenstellingen (de Hegeliaanse/Marxistische dialectiek) binnen de kapitalistische samenleving. Men hoeft het niet eens te begrijpen om wel de gevolgen ervan te ervaren.

En eigenlijk bedoel ik dat met geestverruimend. Een van de allerlastigste opgave voor een ambitieuze politicologie student is om te leren denken buiten zijn eigen referentiekader. Dus het oorspronkelijk werk van Marx met dezelfde aandacht en interesse kunnen lezen als de teksten van Hayek en Adam Smith. Dat is, oprecht, verdraaid moeilijk omdat je het niet gewend bent. Het is echter wel van het allergrootste belang om een daadwerkelijk begrip te krijgen van mensen hun (maatschappelijke) gedachten. Ook als je als burger niet verder durft te kijken dan dat de Groene Amsterdammer of de Elsevier lang is zul je een heleboel niet kunnen begrijpen.

quote:

Ik heb een familielid die de NRC leest en een fan is van de EU, en die stuurt me iedere verjaardag een geestverruimend boek uit de D66 familie. Denk aan 'Freakonomics' of 'Germs, guns and steel'. Daaruit haal ik niet veel meer dan wat ik al op de TV gezien heb, of in de kranten heb gelezen.

Ik zelf ben geen fan van boeken als Freakonomics omdat het een vrij karig uitgevoerde versie van pop-soc is. Dat moet je als schrijver tot in de vingers beheersen wil het je 'geestverruimen'. Het is inderdaad wat je in de krant in essay vorm tegenkomt. Het boek is dan ook een (niet ongebruikelijk) bundeling van essays.

Ik dacht dat Guns,Germs andere steel juist wel populair was in conservatieve kringen. Het maakt namelijk een eind aan het idee dat het westers imperialisme verantwoordelijk is voor de onderontwikkeling in veel gebieden.

quote:

Op maandag 31 maart 2014 19:19 schreef Ryon het volgende:

[..]

Ja, de opmerkingen die moderators bij users plaatsen. Die was gisternacht voor een klein halfuurtje in te zien door een bug. Niet de bedoeling, maar verder ook niet heel boeiend. Meeste notes worden geplaatst voor 'ongepaste opmerkingen' dus heel POL fok was ermee overladen. !

Dat zal wel.
Jammer dat ik dat heb gemist.

quote:

Op maandag 31 maart 2014 19:19 schreef Ryon het volgende:
Een 'conservatieve revolutie' is welbeschouwd een contradictie in termis. Een revolutie is een plotselinge radicale maatschappelijke/politieke verandering en is om die reden nooit conservatief. Het conservatisme wil de status quo in stand houden en voortgang niet afdwingen door verandering maar door ontwikkeling. Niet geheel ontoevallig was Burke erg kritisch op de Franse revolutie in de eerder in dit topic genoemde boek .

We hebben er nu zo'n 40 jaar aan pappen en nathouden opzitten. De overheid pikt meer dan 50% van het BBP in. Marrokaanse ouders weten niet wat ze met hun kinderen aan moeten, Nederlandse ouders weten het niet veel beter, kinderen krijgen belabberd les, de politie heeft andere prioriteiten, alleen in Noorwegen en de VS is de zorg duurder dan in Nederland.

Op een bepaald moment zou je hopen dat de burger zegt "tot hier en niet verder". Dat er mensen zijn die zich wat vaker op vreemde bodem begeven, en zich gaan afvragen waarom het in Nederland zo'n teringzooi is. Het zou zelfs kunnen dat er in Nederland een Thatcher opstaat, die een silent majority achter zich krijgt en drastisch gaat snijden. Dat versta ik onder een conservatieve revolutie.

quote:

En eigenlijk bedoel ik dat met geestverruimend. Een van de allerlastigste opgave voor een ambitieuze politicologie student is om te leren denken buiten zijn eigen referentiekader. Dus het oorspronkelijk werk van Marx met dezelfde aandacht en interesse kunnen lezen als de teksten van Hayek en Adam Smith. Dat is, oprecht, verdraaid moeilijk omdat je het niet gewend bent. Het is echter wel van het allergrootste belang om een daadwerkelijk begrip te krijgen van mensen hun (maatschappelijke) gedachten. Ook als je als burger niet verder durft te kijken dan dat de Groene Amsterdammer of de Elsevier lang is zul je een heleboel niet kunnen begrijpen.

Het zal vast niet zo bedoeld zijn, maar je doet nu net alsof je met iets heel moeilijks bezig bent.

quote:

Op dinsdag 1 april 2014 16:50 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

We hebben er nu zo'n 40 jaar aan pappen en nathouden opzitten. De overheid pikt meer dan 50% van het BBP in. Marrokaanse ouders weten niet wat ze met hun kinderen aan moeten, Nederlandse ouders weten het niet veel beter, kinderen krijgen belabberd les, de politie heeft andere prioriteiten, alleen in Noorwegen en de VS is de zorg duurder dan in Nederland.

Dat het onderwijs vandaag de dag zo belabberd is in Nederland heeft geheel andere oorzaken, dat is vooral een cultureel probleem:
- accepteren dat het niveau van de vroegere Kweekschool is verlaagd tot het vroegere MBO-niveau wat weer tal van andere oorzaken heeft (fusie kleuterjufopleiding met lerarenopleiding, toestroom van pedagogie op die opleiding, doorstroom vanuit het MBO en het zwakste HAVO-profiel naar de PABO)
- de HOS-nota
- de schaalvergroting (de grotere school op zichzelf is niet het probleem, wel van alles wat samenging met het vergroten van de scholen)
- slappe mentaliteit (examens jaarlijks gemakkelijker maken, jaarlijks moeilijkere stof schrappen uit het curriculum, verkeerde prioriteiten leraren, verkeerde methodes)
...

Dat de overheid te groot is geworden ben ik met je eens. Inkomensherverdeling (tot op een zeker niveau) is een goede zaak, daarvoor hoeft de overheid niet zo extreem groot te zijn als dat nu het geval is.

quote:

Op dinsdag 1 april 2014 16:50 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

We hebben er nu zo'n 40 jaar aan pappen en nathouden opzitten. De overheid pikt meer dan 50% van het BBP in. Marrokaanse ouders weten niet wat ze met hun kinderen aan moeten, Nederlandse ouders weten het niet veel beter, kinderen krijgen belabberd les, de politie heeft andere prioriteiten, alleen in Noorwegen en de VS is de zorg duurder dan in Nederland.

Op een bepaald moment zou je hopen dat de burger zegt "tot hier en niet verder". Dat er mensen zijn die zich wat vaker op vreemde bodem begeven, en zich gaan afvragen waarom het in Nederland zo'n teringzooi is. Het zou zelfs kunnen dat er in Nederland een Thatcher opstaat, die een silent majority achter zich krijgt en drastisch gaat snijden. Dat versta ik onder een conservatieve revolutie.

Mensen die zich vaker op vreemde bodem begeven en vervolgens weer terugkeren naar Nieuwegein en Velsen zien eerder de opgeruimde en totaal geordende straten dan de 'ongelooflijke teringzooi'. Dat is het vervelende van het verbreden van je horizon. Je leert op een gegeven moment dat het gras niet altijd groener is bij de buren en dat Nederlanders heel erg goed zijn in heel veel dingen. Een revolutie, van welke soort dan ook, voelt dan heel erg ver weg.

quote:

Het zal vast niet zo bedoeld zijn, maar je doet nu net alsof je met iets heel moeilijks bezig bent.

Ja, dat is het ook Dat je Scruton al lastig vond is daar ook wel een teken van. Als je ook zou gaan verdiepen in werken die minder dicht bij je staan wordt het nog veel en veel moeilijker. En dat vinden de meeste mensen maar vervelend Dat is ook wat ik wil benadrukken.