Tips voor de nieuwste politiek geestverruimende boeken

quote:

Op maandag 11 maart 2013 19:08 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Toch wel, de nationale identiteit is zoals aangegeven een relatief recent verschijnsel waarin je ook flink kan sturen mocht je dat willen.

De overheden hebben de mensen het concept van de natiestaat door de strot gedrukt voor een aantal generaties, verwacht niet dat dit snel weg is.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 20:47 schreef 99.999 het volgende:

[..]

Omdat je van tientallen staatjes en vorstendommetjes een eenheid wilt smeden zoals bijvoorbeeld de Duitsers en Italianen dat hebben gedaan. Ook bij nieuwe landen (zoals de Belgen in de 19e eeuw) zag je dat erg mooi bijvoorbeeld.
Het kan en het gebeurt dus.

Inderdaad, de Vlamingen en de Walen kunnen het erg goed met elkaar vinden .

Ik heb net een boek over de Arabische revolutie van peter Scholl-Latour uit en behoorlijk onder de indruk
Arabiens Stunde der Wahrheit



Scholl-Latour is een zeer bekende arabie-kenner (heeft arabistik, taalkunde en politiek-wetenschap gestudeerd in Mainz, aan de Sorbonne in Parijs, en in Beirut)
(heeft overigens ook in indochina als franse paratrooper gevochten)

hij is een persoonlijke bekende van bijna alle grote spelers, al vanaf een zeer direkt kontakt tot ayatolla Khomeini, (die hij direkt begeleidde bij de eerste maanden na diens terugkeer in Iran en de arabische revolutie daar) maar ook bv met Mubarak, Saddat, Al-Assad, voormalig libanees president Gemayel en een groot aantal van invloedrijke mulahs, ayatollahs en imams zijn bereid met hem te spreken en werden door hem geinterviewt

in 1983 schreef hij al zn eerste boek over de Islamitische Revolutie (voroal gebaseerd op Iran, maar duidelijk uitwijdend naar de hele arabische regio en bv ook aliingaand op de situatie met turske migranten in duitsland); "Allah ist mit den Standhaften. Begegnungen mit der islamischen Revolution"

Hij analyseert zeer sterk op basis van een beschrijving van de geschiedenis en ontwikkeling van gebieden... hij heeft niet de visie dat alle arabische conflicten dezelfde basis hebben, integendeel, hij focussed sterk op duidelijk meer regionale problemen en omstandigheden (ook de toegang tot grondstoffen).

Bv de conflicten in Nigeria tussen noord-zuid, christendom-islam en de problemen rondom de olierijkdom..
De conflicten tusen vaste gesitueerde culturen en nomadenstammen en de Touareg en invloed van Salafisten in Mali,
Het Darfur conflict en het spel om de grondstoffen tusen amerika en China,
De specifieke conflicten in Egypte met de machtsstrijd tussen het Leger en de sterke moslimbroederschap, en het uitnutten van zowel arabisch-nationalisme als de islam door politieke leidfiguren die voroal hun lokale macht ermee uitbreiden.
De invloed van Saudi-arabie en hun wahhabistische instelling (welke eigenlijk een erg radikale nomaden-sekte was, die een vand e meest intolerante vormen van islam kweekte en nu de toegang eheft tot ongekende rijkdom en zich in de hele arabische wereld inmengen en ook in het westen negatief bemoeien, maar tegelijkertijd de grootste amerikaanse bondgenoot zijn en bijna een grotere speelruimte als Israel, bv bij de saudische tanks die Bahrain binnenvielen om de opstand van vooral een sjiietische bevolkingsmeerderheid daar neer te slaan).
En ook Syrie wat eigenlijk nu verworden is tot wat Libanon in de jaren tachtig was, een speelveld van verschillende groepen, seculiere alawieten (De Baath van Al-Assad, Kurden in het oosten, sjiieten die door Iran gesteund worden (Hiz b'ullah, partij van allah) en ook bv in Libanon een machtsbasis hebben bereikt door hun strijd tegen Israel daar, de Drusen uit Libanon, die dan weer dichter in de buurt van de Alawieten staan en uiteindelijk ook weer soenitische milities die gesteund wordt vanuit Saoedie-Arabie ). een brandvat puur en ook een situatie waar lastig vooruitgang te bereiken is.

Hij is ook niet al te rooskleurig qua vooruitzichten. heeft een hekel aan de term 'arabische lente' maar voorziet eerder een erg gespannen tijd...
Hooguit wijst hij wel op de mogelijkheid en ook noodzaak dat de Islam zich verder ontwikkelt en emancipeert.
Arabische politiek met uitsluiting van de islam is volgens hem niet mogelijk, maar hij heeft bv zn hoop wel gezet op een proces dat in de islamitische theologie Ijtihad (http://en.wikipedia.org/wiki/Ijtihad).. het is een afgeleidde van de term 'jihad' en duidt juist op een persoonlijke en individuele bevrijding van islamtische dogmatiek (Fiqh) ..
Ijtihad geeft moslims ook de ruimte en vrijheid zelf ruimer de Koran en Sunna breder uit te leggen en zich niet enkel te onderwerpen aan oordelen van mullahs en/of imams

Eerder meldde ik al dat ik een boek over Calvin Coolidge aan het lezen was. Dat boek is nu uit.

Calvin Coolidge, ook wel Silent Cal genoemd omdat hij zo stil was, was een Amerikaanse president die het begrotingstekort omzette in een echt begrotingsoverschot. Hij drong de staatsschuld terug. Hij deed dat door budgetten te maken, en er voor te zorgen dat iedereen er van doordrongen was dat besparingen noodzakelijk waren. Hij had er geen enkele moeite mee om zichzelf niet populair te maken door een voorstel te vetoen. Terwijl de staatsschuld werd teruggedrongen, ging de economie met sprongen vooruit. Zo steeg de Dow Jones index met meer dan 100% gedurende zijn bewind. Hij besloot zichzelf niet meer herkiesbaar te stellen na zijn tweede ambtsperiode vanwege gezondheidsperikelen . Coolidge was een standvastige visionair die zich niet liet gekmaken, maar zich wel liet overtuigen door getallen.

Verder heb ik net Race Against The Machine: How the Digital Revolution is Accelerating Innovation, Driving Productivity, and Irreversibly Transforming Employment and the Economy door Erik Brynjolfsson en Andrew McAfee uit.

Het boek gaat niet over muziek, maar over de toegenomen invloed van de technologie in de samenleving. Het is namelijk zo dat de combinatie van computers met sensoren steeds sneller en beter wordt, en die ontwikkeling verloopt exponentieel, waardoor we het als mens eigenlijk niet meer bij kunnen houden.

Een voorbeeld is het werk door Google, waarbij de menselijke chauffeur van een auto kan worden vervangen door een computer. Duidelijke voordelen: zuiniger en veiliger rijden. Nadeel: veel bus-, truck en taxichauffeurs kunnen de komende jaren hun ontslag verwachten. Wat moeten al die mensen gaan doen?

De auteurs zien in deze ontwikkelingen een groot gevaar, omdat er te weinig banen worden gegenereerd. Alhoewel er ongelofelijk veel kansen liggen (denk aan 3D-print technologie, crowdfunding en uitwisseling van banen en expertise via het internet) is het de mens nog niet gelukt om al die kansen om te zetten in banen en werk. Komt wel, maar het heeft tijd nodig.

Wat betreft de politiek geven de auteurs impliciet aan dat zo wel bij de overheid als in de politiek verschrikkelijk achter lopen. Een voorbeeld dat ze noemen zijn de scholen, waarbij men nog steeds een model hanteert met een pratend hoofd voor de klas en verveelde kinderen in de schoolbankjes. Dat moet beter kunnen. Met computers kunnen we onderwijs op maat gaan geven. Verrassend genoeg was ik zelf al tot die conclusie gekomen (dit boekje lees je in een avond uit).

Het is wel zo dat als je het boekje aan het lezen bent, dat je je automatisch gaat afvragen of je wel zeker bent van een baan in de komende jaren. Mijn conclusie is dat er juist extra kansen komen: Fortuna favet fortibus .

quote:

Op maandag 11 maart 2013 14:13 schreef Lyrebird het volgende:
Ik heb het zelf niet zo op huidige politiek (lost cause), en de politici die zich daar mee bezig houden, maar lees wel graag over oud-politici. Heb biografieen over Thatcher, Reagan en Churchill gelezen. Met name die laatste was erg verhelderend, en gaf me een heel ander beeld over Churchill dan ik eerst had (minder positief trouwens).

Ben nu bezig met een biografie over Calvin Coolidge (door Amity Shlaes). Coolidge was een president die de Amerikaanse overheid verkleinde, terwijl de economie bleef groeien. Heel interessant om te lezen over hoe mensen toen dachten.

Churchill is erg indrukwekkend. Als je zin hebt zou je eens aan de biografie van Thomas Jefferson kunnen beginnen. Of Martin Luther King! Zelf ben ik benieuwd naar die andere president is vermoord (JFK viel tegen) namelijk James Garfield.

Thatcher moet ik nog lezen, maar moest lachen om Youtube-verzamelingen. Reagan vind ik ook erg indrukwekkend, daar wil ik meer over lezen, want ik snap sommige politieke keuzes van hem niet helemaal.

quote:

Op zondag 10 maart 2013 23:41 schreef Hexagon het volgende:
Oud-(politici), ideologen, politiek analisten en andere figuren brengen geregeld boeken uit over de politiek en samenleving. Dit lijkt me een goed topic om tips te geven over de nieuwste boeken die er uitkomen.

Mijn boeken van het moment

[ afbeelding ]

Thijs Kleinpaste zet zichzelf neer als de anti-Thierry Baudet.

[ afbeelding ]

Van Anton Dautzenberg over zijn avontuur bij Martijn. Zeer interessant hoe hij die ervaring beschrijft.

Wat vind je zo boeiend en geestverruimend aan Thijs Kleinpaste?

quote:

Op maandag 11 maart 2013 16:09 schreef AmaninFull het volgende:
ik geloof ook sterker in een Europese identiteit (zelfs al moet die nog voor een groot deel uitkristalliseren en gevormd worden) dan een Nederlandse identiteit, N.B. waarin wel nog steeds plaats is voor de Nederlandse taal, en culturele aspecten als een eigen literatuur, feesten en gebruiken. Dus ik ben nieuwsgierig naar deze Thijs Kleinpaste. En als Kleinpaste het niet kan brengen, hoop ik dat iemand wel een degelijk antwoord kan geven op Baudet, misschien ikzelf over tien jaar.

why?

quote:

Op woensdag 8 mei 2013 12:40 schreef Lyrebird het volgende:
Eerder meldde ik al dat ik een boek over Calvin Coolidge aan het lezen was. Dat boek is nu uit.

Calvin Coolidge, ook wel Silent Cal genoemd omdat hij zo stil was, was een Amerikaanse president die het begrotingstekort omzette in een echt begrotingsoverschot. Hij drong de staatsschuld terug. Hij deed dat door budgetten te maken, en er voor te zorgen dat iedereen er van doordrongen was dat besparingen noodzakelijk waren. Hij had er geen enkele moeite mee om zichzelf niet populair te maken door een voorstel te vetoen. Terwijl de staatsschuld werd teruggedrongen, ging de economie met sprongen vooruit. Zo steeg de Dow Jones index met meer dan 100% gedurende zijn bewind. Hij besloot zichzelf niet meer herkiesbaar te stellen na zijn tweede ambtsperiode vanwege gezondheidsperikelen . Coolidge was een standvastige visionair die zich niet liet gekmaken, maar zich wel liet overtuigen door getallen.

Mijn complimenten Lyrebird, je hebt me in 1 alinea overtuigd om dat boek te kopen

quote:

Op woensdag 11 september 2013 10:53 schreef Hexagon het volgende:
Dit boek van Pieer van Os lijkt me ook erg interessant

[ afbeelding ]

Over het "salonpopulisme"

Waarom lijkt je een boek over salonpopulisme interessant?

quote:

Op donderdag 12 september 2013 00:20 schreef CynicusRomanticusRob het volgende:

[..]

Mijn complimenten Lyrebird, je hebt me in 1 alinea overtuigd om dat boek te kopen

ik kijk ff op de Wikipedia pagina en zie dat hij president was van 1923-1929 dan vind ik het bovenstaande verhaal gelijk irrelevant

quote:

Op zondag 10 maart 2013 23:41 schreef Hexagon het volgende:
Oud-(politici), ideologen, politiek analisten en andere figuren brengen geregeld boeken uit over de politiek en samenleving. Dit lijkt me een goed topic om tips te geven over de nieuwste boeken die er uitkomen.

Geestverruimend? Ik weet het niet, misschien een beetje.
http://www.managementboek(...)es-geloven-stef-blom

Het boek komt uit 2008, maar ik ben het nu aan het lezen. De eerste hoofdstukken vond ik een beetje irritant, maar opeens is het toch wel interessant aan het worden. Alles is heel herkenbaar mbt werk. Het gaat immers in de eerste plaats over management. Maar het is allemaal zo door te trekken naar de politiek. En het lijkt aan te sluiten op het boek van Barbara Tuchman, De Mars der Dwaasheid, die ik spoedig zal gaan lezen.

Persoonlijk ben ik tegen sprookjes, maar waarom houden anderen die sprookjes in stand, door er aan mee te doen? Op de werkvloer of in de politiek, dat is niet eens meer relevant. Zou het soms enkel psychologisch zijn? De meerderheid is namelijk bang om 'anders' te zijn, vandaar de hevige reacties op mensen die 'anders' zijn.

quote:

Op donderdag 12 september 2013 00:23 schreef arjan1212 het volgende:

[..]

ik kijk ff op de Wikipedia pagina en zie dat hij president was van 1923-1929 dan vind ik het bovenstaande verhaal gelijk irrelevant

Waarom irrelevant?

Ik zou het zelf niet irrelevant willen noemen (anders had ik het niet geschreven), wel kun je je afvragen of we nog iets van de Amerikaanse politiek uit 1923 kunnen leren.

Vandaag de dag zou Silent Cal waarschijnlijk niet eens in aanmerking komen voor een plaats in de GOP, omdat hij te conservatief was. Daarnaast was hij erg stilletjes en gaf hij weinig geld uit - twee zaken die de huidige kiezer een stuk minder kan waarderen dan de kiezer in de jaren 20.

Toch vind ik het wel interessant om te lezen hoe men indertijd tegen bepaalde zaken aankeek, en hoe men bijvoorbeeld nog klasse had. Kennedy schijnt wel eens over Nixon gezegd te hebben dat Nixon geen klasse had ("no class") - ik heb het gevoel dat de hele Amerikaanse samenleving dat verloren heeft. Ach, de goede oude tijd...

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 12-09-2013 07:29:10 ]

Nou ja kijk, hij zal best een goeie president geweest zijn , maar je hebt toch iets verkeerd gedaan als zodra je president af bent, de beurzen crashen en de grootste crisis aller tijden uitbreekt

En toch was Nixon de president met de meeste kiesmannen ooit

quote:

Op donderdag 12 september 2013 06:58 schreef arjan1212 het volgende:
Nou ja kijk, hij zal best een goeie president geweest zijn , maar je hebt toch iets verkeerd gedaan als zodra je president af bent, de beurzen crashen en de grootste crisis aller tijden uitbreekt

Coolidge had een best goede kijk op de economie, en vond het helemaal niets dat de beurzen zo snel omhoog gingen. Hij snapte dat de economie in de opgaande trend van een natuurlijke boom zat, en dat er een natuurlijke bust aan zat te komen. Met zijn besparingen zorgde hij er wel voor dat de economie niet oververhit raakte. Zijn minister van Financiën, Mellon, was een soort van financiële Superman. Hij bedacht dat je met lagere belastingtarieven meer belastingopbrengsten kon realiseren. Hij introduceerde dit concept, en het werkte.

De opvolger van Coolidge, Hoover, was een meer "klassieke" Republikein, in die zin dat hij wel graag geld uitgaf om stemmen te kopen. Het is wel interessant om te lezen met wat voor een problemen men te maken had: de Amerikaanse natuur was eigenlijk nog super wild in die tijd, met als gevolg dat er heel wat mensen omkwamen als het een keer hard regende en er een rivier overstroomde. Coolidge liet de oplossingen over aan de steden en staten. Daar mocht geen federaal geld naar toe. Hoover had daar minder moeite mee. Onder Hoover knalden de belastingen omhoog om maar niet in te hoeven grijpen in de overheidsuitgaven (komt dit bekend voor), en de rest is geschiedenis.

quote:

Op donderdag 12 september 2013 06:58 schreef arjan1212 het volgende:
Nou ja kijk, hij zal best een goeie president geweest zijn , maar je hebt toch iets verkeerd gedaan als zodra je president af bent, de beurzen crashen en de grootste crisis aller tijden uitbreekt

Onzin natuurlijk. Hij is niet verantwoordelijk voor het eerste jaar dat er 'a new guy in charge' is. En alsof 1 president in zijn eentje verantwoordelijk kan zijn voor de gehele beurskrach.

quote:

Op donderdag 12 september 2013 08:19 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Omdat het een vernieuwende blik geeft op de voedingsbodem van populisme en dat onder een andere doelgroep beschrijft dan we gewend zijn. Er wordt altijd uitgegaan van die ene oude knakker die nog overgebleven is in een wijk die vooral door allochtonen bvolkt wordt. Die pakt wat beter voor elkaar hebben.

Dat is de irritante blik van de Linkse Kerk of van de gevestigde orde op de politieke tegenstanders/outsiders, geloofde je dat dan?
Maar onder welke doelgroep beschrijft hij het dan?

quote:

Op donderdag 12 september 2013 07:26 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Coolidge had een best goede kijk op de economie, en vond het helemaal niets dat de beurzen zo snel omhoog gingen. Hij snapte dat de economie in de opgaande trend van een natuurlijke boom zat, en dat er een natuurlijke bust aan zat te komen. Met zijn besparingen zorgde hij er wel voor dat de economie niet oververhit raakte. Zijn minister van Financiën, Mellon, was een soort van financiële Superman. Hij bedacht dat je met lagere belastingtarieven meer belastingopbrengsten kon realiseren. Hij introduceerde dit concept, en het werkte.

De opvolger van Coolidge, Hoover, was een meer "klassieke" Republikein, in die zin dat hij wel graag geld uitgaf om stemmen te kopen. Het is wel interessant om te lezen met wat voor een problemen men te maken had: de Amerikaanse natuur was eigenlijk nog super wild in die tijd, met als gevolg dat er heel wat mensen omkwamen als het een keer hard regende en er een rivier overstroomde. Coolidge liet de oplossingen over aan de steden en staten. Daar mocht geen federaal geld naar toe. Hoover had daar minder moeite mee. Onder Hoover knalden de belastingen omhoog om maar niet in te hoeven grijpen in de overheidsuitgaven (komt dit bekend voor), en de rest is geschiedenis.

Ja die heb ik ook gelezen. Coolidge is de laatste president in de V.S. geweest die op mijn enthousiasme kan rekenen. Daar zouden wat meer mensen onderzoek naar moeten doen. Want precies hetzelfde is nu gaande, echter politici doen nu het omgekeerde.

quote:

Op donderdag 12 september 2013 22:55 schreef Myph. het volgende:

[..]

Ja die heb ik ook gelezen. Coolidge is de laatste president in de V.S. geweest die op mijn enthousiasme kan rekenen. Daar zouden wat meer mensen onderzoek naar moeten doen. Want precies hetzelfde is nu gaande, echter politici doen nu het omgekeerde.

Kennedy dus niet?
Snap ik ergens wel hoor, want na nadere studie vond ik Kennedy eigenlijk wel erg tegenvallen. Maar ondanks dat blijft hij inspirerend.

Ben ik vervolgens benieuwd welke presidenten in de VS nog meer op jouw enthousiasme rekenen. Thomas Jefferson? James Garfield?