Wetenschappers op FOK! #9: Publish or perish. Funding or bust.

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 14:49 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

oh zijn dat 2 fases, ik zie dat al een continuüm

Ik zit er een beetje tussenin denk ik. Aan de ene kant een continuum (heb geen umlauts op dit toetsenbord ), aan de andere kant is de mindset die je nodig hebt totaal anders. Dus voor mij zijn het meer blokken die elkaar afwisselen, die blokken kunnen weken duren, maar ook slechts een paar uur, maar ze kunnen niet door elkaar heenlopen, dan krijg ik niets gedaan.

hey allemaal. Ik ben bijna klaar met mijn onderzoeksmaster en ik heb 4 promotieplekken waar ik op wil solliciteren. Hebben jullie misschien nog tips?

quote:

Op zondag 10 maart 2013 20:25 schreef depsycholoog het volgende:
hey allemaal. Ik ben bijna klaar met mijn onderzoeksmaster en ik heb 4 promotieplekken waar ik op wil solliciteren. Hebben jullie misschien nog tips?

http://blogs.nature.com/n(...)557_member_216460842

quote:

Op zondag 10 maart 2013 20:27 schreef ATuin-hek het volgende:

[..]

http://blogs.nature.com/n(...)557_member_216460842

bedankt, maar ik doelde eigenlijk meer op de sollicitatie zelf.

quote:

Op zondag 10 maart 2013 21:17 schreef depsycholoog het volgende:

[..]

bedankt, maar ik doelde eigenlijk meer op de sollicitatie zelf.

Veel van die punten gaan daar ook over Verder niet anders dan een andere sollicitatie denk ik.

Geef een voordracht over je afstudeerwerk op een nationaal seminarium of zo. Zo leren mensen je kennen.

Doorgaans stellen PhD sollicitaties niet heel veel voor Het is vaak belangrijker voor de student zelf om de omgeving waar ze eventueel zouden gaan werken af te scannen, dan dat de prof(s) jouw beoordelen. Belangrijker is je achtergrond en je CV. En soms moet je natuurlijk een presentatie geven of iets dergelijks. Maar vaak ook niet. Meestal is het gewoon een gesprek waarbij je veel informeler dan een sollicitatie ergens anders je CV een beetje moet toelichten

quote:

Op zondag 10 maart 2013 20:25 schreef depsycholoog het volgende:
hey allemaal. Ik ben bijna klaar met mijn onderzoeksmaster en ik heb 4 promotieplekken waar ik op wil solliciteren. Hebben jullie misschien nog tips?

Een soort informeel stappenplan wat ik gebruik:

1. Vacatures lezen
2. Inlezen in organisatie achter de vacature en de mensen die erbij betrokken zijn.
3. Mailen/bellen voor extra informatie (onderzoeksvoorstellen die klaarliggen, onduidelijkheden in de vacature etc.)
4. Besluiten op basis van stap 2 en 3 of je wil solliciteren op die vacature (kan afhankelijk zijn van inhoudelijke en praktische bezwaren).
5. Een nette brief schrijven met je motivatie en wat je denkt toe te kunnen voegen aan het bestaande team/waarom jij geschikt bent om de vacature in te vullen.
6. Hopen op antwoord
7. Gesprek voorbereiden. Lees je in in de mensen met wie je het gesprek hebt (als dat bekend is.) Herlees je sollicitatiebrief en CV om te zien welke thema's, onderwerpen en relevante (werk)ervaring je hebt genoemd. Zij kunnen jou ernaar vragen, dan is het wel prettig als je weet wat erin staat en er iets over kunt vertellen.
8. Genieten van het sollicitatiegesprek. Dit is niet alleen een moment waarop je toekomstige baas kan inschatten wat hij of zij van jou vindt, maar ook een moment voor jou om in te schatten of je jezelf daar ziet werken. Daarnaast praat je met mensen over een onderwerp wat jullie beide interesseert, dus de kans dat het een leuk gesprek wordt is groot.
9. Hopen op een positief telefoontje.
10. Aan de slag gaan op je eerste werkdag.

Kun je hier iets mee?

Vraagje.

Mijn vorige baas en ik lagen vaak met elkaar overhoop, omdat we van mening verschilden over de te volgen strategie. Mijn strategie was om goed werk te doen en goede artikelen te schrijven, maar de kwaliteit van het werk af te laten hangen van het review proces. Je wilt je artikelen ten slotte zonder al te veel problemen door het review proces krijgen. Maar meer doen dan dat, is verspilde energie. Zijn strategie was om alles tip-top te doen, waarbij ieder minitieus detail in het artikel uitgelegd werd. Het nadeel van deze strategie is dat artikelen onleesbaar worden, omdat je na een halve bladzijde in slaap valt. Het kost ook nog eens zeeen van tijd om zo'n artikel te schrijven. In een geval kwamen we volgens Word boven de 800 uur aan editting tijd uit. Niet echt de moeite voor een blad met een IF van 3.5. Het gevolg was dat ik maar 2 artikelen in 4 jaar schreef, terwijl ik voorheen een moyenne van boven de 1 had.

Nu heb ik een toppromovendus die van mening is dat ik maar wat aanknoei. Daarover verschillen de meningen, maar ik werk wel intuitiever dan hij. Ik maak graag schattingen voordat ik een beslissing neem over bijvoorbeeld een aankoop of de opzet van een experiment, terwijl hij 100% zeker van zijn zaak wil zijn, voordat hij een stap neemt. In die zin lijkt hij op mijn oude baas. Mijn mening: voor 100% zekerheid moet je ontwikkelwerk gaan doen of boekhouder worden. In onderzoek krijg je pas 100% zekerheid als je je laatste experiment gedaan hebt.

Bij mij staat de (prijs + tijdsinvestering) / kwaliteit-verhouding centraal. Die moet zo laag mogelijk liggen. Hij kijkt alleen naar kwaliteit. Hoe lang het moet duren voordat we kwaliteit van 100% halen, maakt 'm eigenlijk niet uit. Daarnaast interesseert het hem niet dat de kwaliteit die hij nastreeft totaal niet relevant is voor ons onderzoek.

Het is vrij aannemelijk dat de wereld - en dus W&T - vol zit met dit soort types, dus hoe ga ik met deze mensen om? Hoe houd ik ze tevreden?

Mijn vraag zou zijn: hoe meet je kwaliteit?
Op grond waarvan bepaalt de AiO in kwestie dat de kwaliteit beter moet, en op grond waarvan vind jij dat de prijs/kwaliteitsverhouding OK is?

quote:

Op maandag 11 maart 2013 10:51 schreef Lyrebird het volgende:
Vraagje.

Mijn vorige baas en ik lagen vaak met elkaar overhoop, omdat we van mening verschilden over de te volgen strategie. Mijn strategie was om goed werk te doen en goede artikelen te schrijven, maar de kwaliteit van het werk af te laten hangen van het review proces. Je wilt je artikelen ten slotte zonder al te veel problemen door het review proces krijgen. Maar meer doen dan dat, is verspilde energie. Zijn strategie was om alles tip-top te doen, waarbij ieder minitieus detail in het artikel uitgelegd werd. Het nadeel van deze strategie is dat artikelen onleesbaar worden, omdat je na een halve bladzijde in slaap valt. Het kost ook nog eens zeeen van tijd om zo'n artikel te schrijven. In een geval kwamen we volgens Word boven de 800 uur aan editting tijd uit. Niet echt de moeite voor een blad met een IF van 3.5. Het gevolg was dat ik maar 2 artikelen in 4 jaar schreef, terwijl ik voorheen een moyenne van boven de 1 had.

Nu heb ik een toppromovendus die van mening is dat ik maar wat aanknoei. Daarover verschillen de meningen, maar ik werk wel intuitiever dan hij. Ik maak graag schattingen voordat ik een beslissing neem over bijvoorbeeld een aankoop of de opzet van een experiment, terwijl hij 100% zeker van zijn zaak wil zijn, voordat hij een stap neemt. In die zin lijkt hij op mijn oude baas. Mijn mening: voor 100% zekerheid moet je ontwikkelwerk gaan doen of boekhouder worden. In onderzoek krijg je pas 100% zekerheid als je je laatste experiment gedaan hebt.

Bij mij staat de (prijs + tijdsinvestering) / kwaliteit-verhouding centraal. Die moet zo laag mogelijk liggen. Hij kijkt alleen naar kwaliteit. Hoe lang het moet duren voordat we kwaliteit van 100% halen, maakt 'm eigenlijk niet uit. Daarnaast interesseert het hem niet dat de kwaliteit die hij nastreeft totaal niet relevant is voor ons onderzoek.

Het is vrij aannemelijk dat de wereld - en dus W&T - vol zit met dit soort types, dus hoe ga ik met deze mensen om? Hoe houd ik ze tevreden?

Ik neig waarschijnlijk ook naar de kant van je oude baas / huidige promovendus, maar misschien helpt het perspectief. Ik denk dat je het nooit expliciet over de boeg van kwaliteit moet gooien, maar over de boeg van prioriteiten; er liggen meer ideeen dan het huidig onderzoek, het liefst wil je ze allemaal tot in de details onderzoeken, maar dat gaat gewoon niet. Dus kies je wijselijk waar je je op stort, en kies je een tijdspanne die in rato staat met de verwachte impact.

Dit staat niet direct in tegenspraak met perfectionisme (alhoewel het gevoelsmatig nog steeds vervelend kan zijn als je iets instuurt waarvan je weet dat bepaalde aspecten nog beter kunnen, maar dan moet je gewoon op je strepen gaan staan; deel van het leerproces is erkennen dat je werk eigenlijk nooit af is).

quote:

Op maandag 11 maart 2013 11:20 schreef Worteltjestaart het volgende:
Mijn vraag zou zijn: hoe meet je kwaliteit?
Op grond waarvan bepaalt de AiO in kwestie dat de kwaliteit beter moet, en op grond waarvan vind jij dat de prijs/kwaliteitsverhouding OK is?

Om zijn project als voorbeeld te nemen: hij heeft een tracker gebouwd, die automatisch een deeltje volgt (ligt allemaal een stuk complexer, maar ik ben niet zo van de details ). Je kunt zo'n tracker bij een concurrent van ons kopen. Kost je $100k, en dan werkt het nog niet.

Ik heb samen met andere mensen een nieuw concept bedacht dat slechts $10k kost (op termijn moet het voor ~$2k kunnen), en het werkt wel. Niet perfect, want onze tracker ligt altijd net ietsje achter. Als het deeltje naar rechts verschuift, moeten we die verplaatsing eerst meten, voordat we 'm kunnen compenseren. Het gevolg is dat we nooit perfect het deeltje kunnen tracken. Ik heb daar vrede mee, zo lang we weten hoe ver we achter liggen. Dat kun je mooi meten, en in een artikel zetten. Je geeft daarmee wel expliciet aan dat je tracker niet perfect is.

Hij gruwelt van het idee dat deze tracker niet perfect is. Loopt al dagen met een gezicht dat op onweer staat, omdat we een standaard deviatie hebben van meerdere pixels. Hij is pas tevreden als het om minder dan 1 pixel gaat. Dat kan best, maar het kost klauwen met geld en tijd, en we hebben zo'n supertracker helemaal niet nodig. De toleranties in het systeem waarin zo'n deeltjestracker wordt ingebouwd, liggen veel hoger dan 1 pixel. Een standaard deviatie van een aantal pixels is geen enkel probleem, praktisch gezien.

Ik concentreer me op het totaalplaatje, hij is volledig gefocusseerd op het resultaat van zijn deelproject.

[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 11-03-2013 12:22:46 ]

quote:

Op maandag 11 maart 2013 11:36 schreef trancethrust het volgende:

[..]

Ik neig waarschijnlijk ook naar de kant van je oude baas / huidige promovendus, maar misschien helpt het perspectief. Ik denk dat je het nooit expliciet over de boeg van kwaliteit moet gooien, maar over de boeg van prioriteiten; er liggen meer ideeen dan het huidig onderzoek, het liefst wil je ze allemaal tot in de details onderzoeken, maar dat gaat gewoon niet. Dus kies je wijselijk waar je je op stort, en kies je een tijdspanne die in rato staat met de verwachte impact.

Dit staat niet direct in tegenspraak met perfectionisme (alhoewel het gevoelsmatig nog steeds vervelend kan zijn als je iets instuurt waarvan je weet dat bepaalde aspecten nog beter kunnen, maar dan moet je gewoon op je strepen gaan staan; deel van het leerproces is erkennen dat je werk eigenlijk nooit af is).

Ondanks dat je meer perfectionist bent dan ik, ben je wel realistisch. Bij veel perfectionisme krijg ik de indruk dat ze maar op 1 ding gefocusseerd zijn: perfectie. Het kost tijd om daar uit te groeien, om je te realiseren dat er meer speelt in de echte wereld, en sommige mensen doen dat nooit. Die luisteren ook niet.

Nou moet ik wel zeggen dat de meest succesvolle mensen in mijn vakgebied vaak perfectionisten zijn (op mijn eigen grote voorbeeld na - die bouwt optische opstellingen op keukentafels (ja, dat kan in sommige gevallen)). Dat perfectionisme is me niet gegeven. Daar ben ik te realistisch voor. Ik weiger bijvoorbeeld 24 uur per dag voor mijn vak te leven. De helft van mijn collega's doet niet anders.

Artikelen moeten gemakkelijk leesbaar zijn, met duidelijke grafieken. Maar aan information overflow heeft niemand iets. Als auteur is het jouw taak om het de lezer zo gemakkelijk mogelijk te maken. Kort en bondig. Als ik een artikel in drie paginas kan gieten, dan heeft dat mijn voorkeur, omdat ik weet dat mensen artikelen van 3 paginas nog lezen, en bij meer dan vijf paginas vluchtig de samenvatting lezen.

Ik herken dezelfde afweging bij mezelf en mijn begeleiders.

Ik denk dat iedereen een balans moet vinden waarbij diegene prettig werkt.

M.b.t. tot jouw aio, jij als begeleider moet er voor zorgen dat hij de juiste keuzes maakt.
Dus als je denkt dat zijn nauwkeurigheid hem uiteindelijk iets gaat kosten omdat hij niet productief genoeg is, moet je er iets van zeggen.

Voor de rest ga ik er altijd vanuit dat de eerste auteur het project "bezit", als de eerste auteur nauwkeuriger wil werken schik ik me daarnaar en andersom (zolang het niet tegen mn ethische principes in gaat of zoiets).

quote:

Op maandag 11 maart 2013 14:27 schreef Shivo het volgende:
Als jij hem betaalt dan moet hij jouw weg volgen.

Hmm, in de wetenschap is dat toch iets minder zwart-wit...

quote:

Op maandag 11 maart 2013 14:27 schreef Shivo het volgende:

[..]

De enige relevante vraag: wie betaalt zijn salaris. Als hij een scholarship heeft dan moet hij de vrijheid krijgen om zijn eigen weg te volgen. Als jij hem betaalt dan moet hij jouw weg volgen.

Zo had ik er nog niet tegen aangekeken. Hij heeft een scholarship. Maar ik betaal de onderdelen + apparatuur. En ik steek zo nu en dan tijd in begeleiding.

Deze promovendus werkt heel hard, en heeft een goed stel hersens. Tijdens een groot deel van het project heb ik me afzijdig gehouden, omdat je een broedende kip niet moet storen. Een broedende kip die gouden eieren legt. Dat verliep eigenlijk prima, tot zo'n twee maanden voor een belangrijke conferentie.

Hij wilde bepaalde details verbeteren. Ik wilde dat hij eerst de performance van het toenmalige apparaat ging kwantificeren, zodat we wisten waar we onze prioriteiten moesten leggen. Toen is hij eigenwijs een maand lang gaan programmeren, waar uiteindelijk geen kwalitatieve verbetering is uitgerold. Toen was er nog een maand over, en heeft hij als een bezetene aan het apparaat gewerkt, waar uiteindelijk hele mooie resultaten uit zijn gekomen. Dat vind ik dan. Hij is het daar niet mee eens. Dit had effectiever gekund.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 14:52 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Zo had ik er nog niet tegen aangekeken. Hij heeft een scholarship. Maar ik betaal de onderdelen + apparatuur. En ik steek zo nu en dan tijd in begeleiding.

Deze promovendus werkt heel hard, en heeft een goed stel hersens. Tijdens een groot deel van het project heb ik me afzijdig gehouden, omdat je een broedende kip niet moet storen. Een broedende kip die gouden eieren legt. Dat verliep eigenlijk prima, tot zo'n twee maanden voor een belangrijke conferentie.

Hij wilde bepaalde details verbeteren. Ik wilde dat hij eerst de performance van het toenmalige apparaat ging kwantificeren, zodat we wisten waar we onze prioriteiten moesten leggen. Toen is hij eigenwijs een maand lang gaan programmeren, waar uiteindelijk geen kwalitatieve verbetering is uitgerold. Toen was er nog een maand over, en heeft hij als een bezetene aan het apparaat gewerkt, waar uiteindelijk hele mooie resultaten uit zijn gekomen. Dat vind ik dan. Hij is het daar niet mee eens. Dit had effectiever gekund.

Hoe kijkt hij tegen "dit had effectiever gekund" aan?

Heb je het gevoel dat hij er iets van geleerd heeft?
Een deel van aio zijn is ook aankloten en leren wat wel en wat niet werkt.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 14:54 schreef oompaloompa het volgende:

[..]

Hoe kijkt hij tegen "dit had effectiever gekund" aan?

Heb je het gevoel dat hij er iets van geleerd heeft?

Hij zag het als noodzakelijk, en zou het de volgende keer net zo doen. Terugkijkend vond hij dat het aan mijn opzet lag, dat het zo ver was gekomen. Als we een ander concept hadden gekozen, dan hadden we alles kunnen plannen, en dan was het onderzoek van een leien dakje gegaan. Hij ergert zich met name aan de manier van keuzes maken.

quote:

Een deel van aio zijn is ook aankloten en leren wat wel en wat niet werkt.

Ik ben het 100% met je eens, maar het frappante is dat hij het daar niet mee eens is.

Hij is van mening dat de manier van werken in zijn oude lab de beste manier van werken is, en dat mijn manier van werken onder het kopje "aankloten" valt. Ik ben niet blind, en snap best dat mijn intuitieve manier van werken bij mensen weerstand oproept, maar die manier van werken blijkt voor mij te werken.

BTW, ben nu met een artikel bezig, samen met mijn oude baas, waar we ondertussen samen al 471 uur in hebben gestoken. Impact factor: 3.6.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 15:20 schreef Lyrebird het volgende:
BTW, ben nu met een artikel bezig, samen met mijn oude baas, waar we ondertussen samen al 471 uur in hebben gestoken. Impact factor: 3.6.

Impact factors zijn nogal veld afhankelijk, binnen mijn veld (decisionmaking) is 3.6 enorm hoog volgens mij.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 15:39 schreef oompaloompa het volgende:

[..]

Impact factors zijn nogal veld afhankelijk, binnen mijn veld (decisionmaking) is 3.6 enorm hoog volgens mij.

3.6 is zeker niet slecht (een van de betere journals in mijn vakgebied), maar 471 uur voor het schrijven van een artikel... Daarbij tel ik nog niet eens het doen van metingen en het analyseren van data. Daar heeft al zeker het dubbele ingezeten. Hup, zo een jaar weg.

Ik geloof niet dat wij uberhaupt journals hebben met 3.6. Of je moet een review journal van generieke psychologie hebben.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 15:43 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

3.6 is zeker niet slecht (een van de betere journals in mijn vakgebied), maar 471 uur voor het schrijven van een artikel... Daarbij tel ik nog niet eens het doen van metingen en het analyseren van data. Daar heeft al zeker het dubbele ingezeten. Hup, zo een jaar weg.

Ben nu met mijn 3e revisie bezig van een paper en erg nieuwsgierig hoe veel tijd daarin heeft gezeten, waar zie je dat? En wanneer je het onder een andere naam opslaat, reset de teller dan?

quote:

Op maandag 11 maart 2013 15:45 schreef speknek het volgende:
Ik geloof niet dat wij uberhaupt journals hebben met 3.6. Of je moet een review journal van generieke psychologie hebben.

De hoogste psy zitten rond de 3.5-4.5

Heb een paper dat uiteindelijk naar een game-iets moet (dat doe jij toch?) en kon iks boven de 2 vinden :/

quote:

Op maandag 11 maart 2013 15:46 schreef oompaloompa het volgende:

[..]

Ben nu met mijn 3e revisie bezig van een paper en erg nieuwsgierig hoe veel tijd daarin heeft gezeten, waar zie je dat? En wanneer je het onder een andere naam opslaat, reset de teller dan?

Ik gebruik Word 2003, en daar zit het onder file -> properties -> statistics. Minuten delen door 60.

Kan eigenlijk bijna niet geloven dat het om zo veel uren gaat.