Wetenschappers op FOK! #9: Publish or perish. Funding or bust.

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 14:49 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

oh zijn dat 2 fases, ik zie dat al een continuüm

Ik zit er een beetje tussenin denk ik. Aan de ene kant een continuum (heb geen umlauts op dit toetsenbord ), aan de andere kant is de mindset die je nodig hebt totaal anders. Dus voor mij zijn het meer blokken die elkaar afwisselen, die blokken kunnen weken duren, maar ook slechts een paar uur, maar ze kunnen niet door elkaar heenlopen, dan krijg ik niets gedaan.

hey allemaal. Ik ben bijna klaar met mijn onderzoeksmaster en ik heb 4 promotieplekken waar ik op wil solliciteren. Hebben jullie misschien nog tips?

quote:

Op zondag 10 maart 2013 20:25 schreef depsycholoog het volgende:
hey allemaal. Ik ben bijna klaar met mijn onderzoeksmaster en ik heb 4 promotieplekken waar ik op wil solliciteren. Hebben jullie misschien nog tips?

http://blogs.nature.com/n(...)557_member_216460842

quote:

Op zondag 10 maart 2013 20:27 schreef ATuin-hek het volgende:

[..]

http://blogs.nature.com/n(...)557_member_216460842

bedankt, maar ik doelde eigenlijk meer op de sollicitatie zelf.

quote:

Op zondag 10 maart 2013 21:17 schreef depsycholoog het volgende:

[..]

bedankt, maar ik doelde eigenlijk meer op de sollicitatie zelf.

Veel van die punten gaan daar ook over Verder niet anders dan een andere sollicitatie denk ik.

Geef een voordracht over je afstudeerwerk op een nationaal seminarium of zo. Zo leren mensen je kennen.

Doorgaans stellen PhD sollicitaties niet heel veel voor Het is vaak belangrijker voor de student zelf om de omgeving waar ze eventueel zouden gaan werken af te scannen, dan dat de prof(s) jouw beoordelen. Belangrijker is je achtergrond en je CV. En soms moet je natuurlijk een presentatie geven of iets dergelijks. Maar vaak ook niet. Meestal is het gewoon een gesprek waarbij je veel informeler dan een sollicitatie ergens anders je CV een beetje moet toelichten

quote:

Op zondag 10 maart 2013 20:25 schreef depsycholoog het volgende:
hey allemaal. Ik ben bijna klaar met mijn onderzoeksmaster en ik heb 4 promotieplekken waar ik op wil solliciteren. Hebben jullie misschien nog tips?

Een soort informeel stappenplan wat ik gebruik:

1. Vacatures lezen
2. Inlezen in organisatie achter de vacature en de mensen die erbij betrokken zijn.
3. Mailen/bellen voor extra informatie (onderzoeksvoorstellen die klaarliggen, onduidelijkheden in de vacature etc.)
4. Besluiten op basis van stap 2 en 3 of je wil solliciteren op die vacature (kan afhankelijk zijn van inhoudelijke en praktische bezwaren).
5. Een nette brief schrijven met je motivatie en wat je denkt toe te kunnen voegen aan het bestaande team/waarom jij geschikt bent om de vacature in te vullen.
6. Hopen op antwoord
7. Gesprek voorbereiden. Lees je in in de mensen met wie je het gesprek hebt (als dat bekend is.) Herlees je sollicitatiebrief en CV om te zien welke thema's, onderwerpen en relevante (werk)ervaring je hebt genoemd. Zij kunnen jou ernaar vragen, dan is het wel prettig als je weet wat erin staat en er iets over kunt vertellen.
8. Genieten van het sollicitatiegesprek. Dit is niet alleen een moment waarop je toekomstige baas kan inschatten wat hij of zij van jou vindt, maar ook een moment voor jou om in te schatten of je jezelf daar ziet werken. Daarnaast praat je met mensen over een onderwerp wat jullie beide interesseert, dus de kans dat het een leuk gesprek wordt is groot.
9. Hopen op een positief telefoontje.
10. Aan de slag gaan op je eerste werkdag.

Kun je hier iets mee?

Vraagje.

Mijn vorige baas en ik lagen vaak met elkaar overhoop, omdat we van mening verschilden over de te volgen strategie. Mijn strategie was om goed werk te doen en goede artikelen te schrijven, maar de kwaliteit van het werk af te laten hangen van het review proces. Je wilt je artikelen ten slotte zonder al te veel problemen door het review proces krijgen. Maar meer doen dan dat, is verspilde energie. Zijn strategie was om alles tip-top te doen, waarbij ieder minitieus detail in het artikel uitgelegd werd. Het nadeel van deze strategie is dat artikelen onleesbaar worden, omdat je na een halve bladzijde in slaap valt. Het kost ook nog eens zeeen van tijd om zo'n artikel te schrijven. In een geval kwamen we volgens Word boven de 800 uur aan editting tijd uit. Niet echt de moeite voor een blad met een IF van 3.5. Het gevolg was dat ik maar 2 artikelen in 4 jaar schreef, terwijl ik voorheen een moyenne van boven de 1 had.

Nu heb ik een toppromovendus die van mening is dat ik maar wat aanknoei. Daarover verschillen de meningen, maar ik werk wel intuitiever dan hij. Ik maak graag schattingen voordat ik een beslissing neem over bijvoorbeeld een aankoop of de opzet van een experiment, terwijl hij 100% zeker van zijn zaak wil zijn, voordat hij een stap neemt. In die zin lijkt hij op mijn oude baas. Mijn mening: voor 100% zekerheid moet je ontwikkelwerk gaan doen of boekhouder worden. In onderzoek krijg je pas 100% zekerheid als je je laatste experiment gedaan hebt.

Bij mij staat de (prijs + tijdsinvestering) / kwaliteit-verhouding centraal. Die moet zo laag mogelijk liggen. Hij kijkt alleen naar kwaliteit. Hoe lang het moet duren voordat we kwaliteit van 100% halen, maakt 'm eigenlijk niet uit. Daarnaast interesseert het hem niet dat de kwaliteit die hij nastreeft totaal niet relevant is voor ons onderzoek.

Het is vrij aannemelijk dat de wereld - en dus W&T - vol zit met dit soort types, dus hoe ga ik met deze mensen om? Hoe houd ik ze tevreden?

Mijn vraag zou zijn: hoe meet je kwaliteit?
Op grond waarvan bepaalt de AiO in kwestie dat de kwaliteit beter moet, en op grond waarvan vind jij dat de prijs/kwaliteitsverhouding OK is?

quote:

Op maandag 11 maart 2013 10:51 schreef Lyrebird het volgende:
Vraagje.

Mijn vorige baas en ik lagen vaak met elkaar overhoop, omdat we van mening verschilden over de te volgen strategie. Mijn strategie was om goed werk te doen en goede artikelen te schrijven, maar de kwaliteit van het werk af te laten hangen van het review proces. Je wilt je artikelen ten slotte zonder al te veel problemen door het review proces krijgen. Maar meer doen dan dat, is verspilde energie. Zijn strategie was om alles tip-top te doen, waarbij ieder minitieus detail in het artikel uitgelegd werd. Het nadeel van deze strategie is dat artikelen onleesbaar worden, omdat je na een halve bladzijde in slaap valt. Het kost ook nog eens zeeen van tijd om zo'n artikel te schrijven. In een geval kwamen we volgens Word boven de 800 uur aan editting tijd uit. Niet echt de moeite voor een blad met een IF van 3.5. Het gevolg was dat ik maar 2 artikelen in 4 jaar schreef, terwijl ik voorheen een moyenne van boven de 1 had.

Nu heb ik een toppromovendus die van mening is dat ik maar wat aanknoei. Daarover verschillen de meningen, maar ik werk wel intuitiever dan hij. Ik maak graag schattingen voordat ik een beslissing neem over bijvoorbeeld een aankoop of de opzet van een experiment, terwijl hij 100% zeker van zijn zaak wil zijn, voordat hij een stap neemt. In die zin lijkt hij op mijn oude baas. Mijn mening: voor 100% zekerheid moet je ontwikkelwerk gaan doen of boekhouder worden. In onderzoek krijg je pas 100% zekerheid als je je laatste experiment gedaan hebt.

Bij mij staat de (prijs + tijdsinvestering) / kwaliteit-verhouding centraal. Die moet zo laag mogelijk liggen. Hij kijkt alleen naar kwaliteit. Hoe lang het moet duren voordat we kwaliteit van 100% halen, maakt 'm eigenlijk niet uit. Daarnaast interesseert het hem niet dat de kwaliteit die hij nastreeft totaal niet relevant is voor ons onderzoek.

Het is vrij aannemelijk dat de wereld - en dus W&T - vol zit met dit soort types, dus hoe ga ik met deze mensen om? Hoe houd ik ze tevreden?

Ik neig waarschijnlijk ook naar de kant van je oude baas / huidige promovendus, maar misschien helpt het perspectief. Ik denk dat je het nooit expliciet over de boeg van kwaliteit moet gooien, maar over de boeg van prioriteiten; er liggen meer ideeen dan het huidig onderzoek, het liefst wil je ze allemaal tot in de details onderzoeken, maar dat gaat gewoon niet. Dus kies je wijselijk waar je je op stort, en kies je een tijdspanne die in rato staat met de verwachte impact.

Dit staat niet direct in tegenspraak met perfectionisme (alhoewel het gevoelsmatig nog steeds vervelend kan zijn als je iets instuurt waarvan je weet dat bepaalde aspecten nog beter kunnen, maar dan moet je gewoon op je strepen gaan staan; deel van het leerproces is erkennen dat je werk eigenlijk nooit af is).

quote:

Op maandag 11 maart 2013 11:20 schreef Worteltjestaart het volgende:
Mijn vraag zou zijn: hoe meet je kwaliteit?
Op grond waarvan bepaalt de AiO in kwestie dat de kwaliteit beter moet, en op grond waarvan vind jij dat de prijs/kwaliteitsverhouding OK is?

Om zijn project als voorbeeld te nemen: hij heeft een tracker gebouwd, die automatisch een deeltje volgt (ligt allemaal een stuk complexer, maar ik ben niet zo van de details ). Je kunt zo'n tracker bij een concurrent van ons kopen. Kost je $100k, en dan werkt het nog niet.

Ik heb samen met andere mensen een nieuw concept bedacht dat slechts $10k kost (op termijn moet het voor ~$2k kunnen), en het werkt wel. Niet perfect, want onze tracker ligt altijd net ietsje achter. Als het deeltje naar rechts verschuift, moeten we die verplaatsing eerst meten, voordat we 'm kunnen compenseren. Het gevolg is dat we nooit perfect het deeltje kunnen tracken. Ik heb daar vrede mee, zo lang we weten hoe ver we achter liggen. Dat kun je mooi meten, en in een artikel zetten. Je geeft daarmee wel expliciet aan dat je tracker niet perfect is.

Hij gruwelt van het idee dat deze tracker niet perfect is. Loopt al dagen met een gezicht dat op onweer staat, omdat we een standaard deviatie hebben van meerdere pixels. Hij is pas tevreden als het om minder dan 1 pixel gaat. Dat kan best, maar het kost klauwen met geld en tijd, en we hebben zo'n supertracker helemaal niet nodig. De toleranties in het systeem waarin zo'n deeltjestracker wordt ingebouwd, liggen veel hoger dan 1 pixel. Een standaard deviatie van een aantal pixels is geen enkel probleem, praktisch gezien.

Ik concentreer me op het totaalplaatje, hij is volledig gefocusseerd op het resultaat van zijn deelproject.

[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 11-03-2013 12:22:46 ]

quote:

Op maandag 11 maart 2013 11:36 schreef trancethrust het volgende:

[..]

Ik neig waarschijnlijk ook naar de kant van je oude baas / huidige promovendus, maar misschien helpt het perspectief. Ik denk dat je het nooit expliciet over de boeg van kwaliteit moet gooien, maar over de boeg van prioriteiten; er liggen meer ideeen dan het huidig onderzoek, het liefst wil je ze allemaal tot in de details onderzoeken, maar dat gaat gewoon niet. Dus kies je wijselijk waar je je op stort, en kies je een tijdspanne die in rato staat met de verwachte impact.

Dit staat niet direct in tegenspraak met perfectionisme (alhoewel het gevoelsmatig nog steeds vervelend kan zijn als je iets instuurt waarvan je weet dat bepaalde aspecten nog beter kunnen, maar dan moet je gewoon op je strepen gaan staan; deel van het leerproces is erkennen dat je werk eigenlijk nooit af is).

Ondanks dat je meer perfectionist bent dan ik, ben je wel realistisch. Bij veel perfectionisme krijg ik de indruk dat ze maar op 1 ding gefocusseerd zijn: perfectie. Het kost tijd om daar uit te groeien, om je te realiseren dat er meer speelt in de echte wereld, en sommige mensen doen dat nooit. Die luisteren ook niet.

Nou moet ik wel zeggen dat de meest succesvolle mensen in mijn vakgebied vaak perfectionisten zijn (op mijn eigen grote voorbeeld na - die bouwt optische opstellingen op keukentafels (ja, dat kan in sommige gevallen)). Dat perfectionisme is me niet gegeven. Daar ben ik te realistisch voor. Ik weiger bijvoorbeeld 24 uur per dag voor mijn vak te leven. De helft van mijn collega's doet niet anders.

Artikelen moeten gemakkelijk leesbaar zijn, met duidelijke grafieken. Maar aan information overflow heeft niemand iets. Als auteur is het jouw taak om het de lezer zo gemakkelijk mogelijk te maken. Kort en bondig. Als ik een artikel in drie paginas kan gieten, dan heeft dat mijn voorkeur, omdat ik weet dat mensen artikelen van 3 paginas nog lezen, en bij meer dan vijf paginas vluchtig de samenvatting lezen.

Ik herken dezelfde afweging bij mezelf en mijn begeleiders.

Ik denk dat iedereen een balans moet vinden waarbij diegene prettig werkt.

M.b.t. tot jouw aio, jij als begeleider moet er voor zorgen dat hij de juiste keuzes maakt.
Dus als je denkt dat zijn nauwkeurigheid hem uiteindelijk iets gaat kosten omdat hij niet productief genoeg is, moet je er iets van zeggen.

Voor de rest ga ik er altijd vanuit dat de eerste auteur het project "bezit", als de eerste auteur nauwkeuriger wil werken schik ik me daarnaar en andersom (zolang het niet tegen mn ethische principes in gaat of zoiets).

quote:

Op maandag 11 maart 2013 14:27 schreef Shivo het volgende:
Als jij hem betaalt dan moet hij jouw weg volgen.

Hmm, in de wetenschap is dat toch iets minder zwart-wit...

quote:

Op maandag 11 maart 2013 14:27 schreef Shivo het volgende:

[..]

De enige relevante vraag: wie betaalt zijn salaris. Als hij een scholarship heeft dan moet hij de vrijheid krijgen om zijn eigen weg te volgen. Als jij hem betaalt dan moet hij jouw weg volgen.

Zo had ik er nog niet tegen aangekeken. Hij heeft een scholarship. Maar ik betaal de onderdelen + apparatuur. En ik steek zo nu en dan tijd in begeleiding.

Deze promovendus werkt heel hard, en heeft een goed stel hersens. Tijdens een groot deel van het project heb ik me afzijdig gehouden, omdat je een broedende kip niet moet storen. Een broedende kip die gouden eieren legt. Dat verliep eigenlijk prima, tot zo'n twee maanden voor een belangrijke conferentie.

Hij wilde bepaalde details verbeteren. Ik wilde dat hij eerst de performance van het toenmalige apparaat ging kwantificeren, zodat we wisten waar we onze prioriteiten moesten leggen. Toen is hij eigenwijs een maand lang gaan programmeren, waar uiteindelijk geen kwalitatieve verbetering is uitgerold. Toen was er nog een maand over, en heeft hij als een bezetene aan het apparaat gewerkt, waar uiteindelijk hele mooie resultaten uit zijn gekomen. Dat vind ik dan. Hij is het daar niet mee eens. Dit had effectiever gekund.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 14:52 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Zo had ik er nog niet tegen aangekeken. Hij heeft een scholarship. Maar ik betaal de onderdelen + apparatuur. En ik steek zo nu en dan tijd in begeleiding.

Deze promovendus werkt heel hard, en heeft een goed stel hersens. Tijdens een groot deel van het project heb ik me afzijdig gehouden, omdat je een broedende kip niet moet storen. Een broedende kip die gouden eieren legt. Dat verliep eigenlijk prima, tot zo'n twee maanden voor een belangrijke conferentie.

Hij wilde bepaalde details verbeteren. Ik wilde dat hij eerst de performance van het toenmalige apparaat ging kwantificeren, zodat we wisten waar we onze prioriteiten moesten leggen. Toen is hij eigenwijs een maand lang gaan programmeren, waar uiteindelijk geen kwalitatieve verbetering is uitgerold. Toen was er nog een maand over, en heeft hij als een bezetene aan het apparaat gewerkt, waar uiteindelijk hele mooie resultaten uit zijn gekomen. Dat vind ik dan. Hij is het daar niet mee eens. Dit had effectiever gekund.

Hoe kijkt hij tegen "dit had effectiever gekund" aan?

Heb je het gevoel dat hij er iets van geleerd heeft?
Een deel van aio zijn is ook aankloten en leren wat wel en wat niet werkt.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 14:54 schreef oompaloompa het volgende:

[..]

Hoe kijkt hij tegen "dit had effectiever gekund" aan?

Heb je het gevoel dat hij er iets van geleerd heeft?

Hij zag het als noodzakelijk, en zou het de volgende keer net zo doen. Terugkijkend vond hij dat het aan mijn opzet lag, dat het zo ver was gekomen. Als we een ander concept hadden gekozen, dan hadden we alles kunnen plannen, en dan was het onderzoek van een leien dakje gegaan. Hij ergert zich met name aan de manier van keuzes maken.

quote:

Een deel van aio zijn is ook aankloten en leren wat wel en wat niet werkt.

Ik ben het 100% met je eens, maar het frappante is dat hij het daar niet mee eens is.

Hij is van mening dat de manier van werken in zijn oude lab de beste manier van werken is, en dat mijn manier van werken onder het kopje "aankloten" valt. Ik ben niet blind, en snap best dat mijn intuitieve manier van werken bij mensen weerstand oproept, maar die manier van werken blijkt voor mij te werken.

BTW, ben nu met een artikel bezig, samen met mijn oude baas, waar we ondertussen samen al 471 uur in hebben gestoken. Impact factor: 3.6.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 15:20 schreef Lyrebird het volgende:
BTW, ben nu met een artikel bezig, samen met mijn oude baas, waar we ondertussen samen al 471 uur in hebben gestoken. Impact factor: 3.6.

Impact factors zijn nogal veld afhankelijk, binnen mijn veld (decisionmaking) is 3.6 enorm hoog volgens mij.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 15:39 schreef oompaloompa het volgende:

[..]

Impact factors zijn nogal veld afhankelijk, binnen mijn veld (decisionmaking) is 3.6 enorm hoog volgens mij.

3.6 is zeker niet slecht (een van de betere journals in mijn vakgebied), maar 471 uur voor het schrijven van een artikel... Daarbij tel ik nog niet eens het doen van metingen en het analyseren van data. Daar heeft al zeker het dubbele ingezeten. Hup, zo een jaar weg.

Ik geloof niet dat wij uberhaupt journals hebben met 3.6. Of je moet een review journal van generieke psychologie hebben.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 15:43 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

3.6 is zeker niet slecht (een van de betere journals in mijn vakgebied), maar 471 uur voor het schrijven van een artikel... Daarbij tel ik nog niet eens het doen van metingen en het analyseren van data. Daar heeft al zeker het dubbele ingezeten. Hup, zo een jaar weg.

Ben nu met mijn 3e revisie bezig van een paper en erg nieuwsgierig hoe veel tijd daarin heeft gezeten, waar zie je dat? En wanneer je het onder een andere naam opslaat, reset de teller dan?

quote:

Op maandag 11 maart 2013 15:45 schreef speknek het volgende:
Ik geloof niet dat wij uberhaupt journals hebben met 3.6. Of je moet een review journal van generieke psychologie hebben.

De hoogste psy zitten rond de 3.5-4.5

Heb een paper dat uiteindelijk naar een game-iets moet (dat doe jij toch?) en kon iks boven de 2 vinden :/

quote:

Op maandag 11 maart 2013 15:46 schreef oompaloompa het volgende:

[..]

Ben nu met mijn 3e revisie bezig van een paper en erg nieuwsgierig hoe veel tijd daarin heeft gezeten, waar zie je dat? En wanneer je het onder een andere naam opslaat, reset de teller dan?

Ik gebruik Word 2003, en daar zit het onder file -> properties -> statistics. Minuten delen door 60.

Kan eigenlijk bijna niet geloven dat het om zo veel uren gaat.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 15:46 schreef oompaloompa het volgende:

[..]

Ben nu met mijn 3e revisie bezig van een paper en erg nieuwsgierig hoe veel tijd daarin heeft gezeten, waar zie je dat? En wanneer je het onder een andere naam opslaat, reset de teller dan?

[..]

De hoogste psy zitten rond de 3.5-4.5

Heb een paper dat uiteindelijk naar een game-iets moet (dat doe jij toch?) en kon iks boven de 2 vinden :/

Learning & Instruction is voor mij zo de enige die ik ken met > 3.6 (3.7 eigenlijk)
Vind het al knap dat je boven de 1 kwam . DM anders even waar het over gaat, dan kan ik misschien tips geven.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 15:50 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Ik gebruik Word 2003, en daar zit het onder file -> properties -> statistics. Minuten delen door 60.

Kan eigenlijk bijna niet geloven dat het om zo veel uren gaat.

Hmm 65 uur, dat kan niet correct zijn. Misschien vanwege andere naam..

470 is wel echt insane.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 15:50 schreef speknek het volgende:

[..]

Learning & Instruction is voor mij zo de enige die ik ken met > 3.6 (3.7 eigenlijk)
Vind het al knap dat je boven de 1 kwam . DM anders even waar het over gaat, dan kan ik misschien tips geven.

Ik had er een van 1.15 gevonden, weet zo snel de naam niet meer.

Dm komt er aan, het is wel een beetje een hobbyproject moet ik je waarschuwen

quote:

Op maandag 11 maart 2013 15:46 schreef oompaloompa het volgende:

[..]

Ben nu met mijn 3e revisie bezig van een paper en erg nieuwsgierig hoe veel tijd daarin heeft gezeten, waar zie je dat? En wanneer je het onder een andere naam opslaat, reset de teller dan?

[..]

De hoogste psy zitten rond de 3.5-4.5

Heb een paper dat uiteindelijk naar een game-iets moet (dat doe jij toch?) en kon iks boven de 2 vinden :/

Ik zit ook wel in de psy, maar met een medische doelgroep, dan zit je toch al snel aan 4-5 gemiddeld. Dus het kan wel bij psy, maar het is vooral je invalshoek die bepalend is.

Blog over relatie impact factors & methodologie, misschien dat iemand anders het hier ook interessant vindt:
http://deevybee.blogspot.(...)-journals-where.html

quote:

Op maandag 11 maart 2013 22:18 schreef oompaloompa het volgende:
Blog over relatie impact factors & methodologie, misschien dat iemand anders het hier ook interessant vindt:
http://deevybee.blogspot.(...)-journals-where.html

Ik geloof dat zo'n beetje elk vakgebied meerdere papers/texten heeft over de onzin van impact factors, en dat sukkelt al zo'n paar jaar door. Zonder verandering. Ik geloof zelfs dat een paar speltheoreten aantoonden dat de theoretisch optimale strategie voor onderzoekers was om resultaten inderdaad zo vroeg mogelijk en herhaaldelijk ter publicatie op te sturen, totdat succes.

We zitten in een redelijk kansloze situatie als je erover nadenkent.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 12:44 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Ondanks dat je meer perfectionist bent dan ik, ben je wel realistisch. Bij veel perfectionisme krijg ik de indruk dat ze maar op 1 ding gefocusseerd zijn: perfectie. Het kost tijd om daar uit te groeien, om je te realiseren dat er meer speelt in de echte wereld, en sommige mensen doen dat nooit. Die luisteren ook niet.

Als je het zo formuleert klinkt het alsof onderzoekers zichzelf moeten compromitteren, slecht/onvolledig onderzoek doen omdat `de boze buitenwereld niets om wetenschappelijke integriteit geeft, maar alleen om opervlakkig mooie resultaten', als ik het lichtelijk overdrijf. Terwijl dat niet is wat je bedoelt. Ik denk dat in die miscommunicatie het probleem zit.

quote:

...
Artikelen moeten gemakkelijk leesbaar zijn, met duidelijke grafieken. Maar aan information overflow heeft niemand iets. Als auteur is het jouw taak om het de lezer zo gemakkelijk mogelijk te maken. Kort en bondig. Als ik een artikel in drie paginas kan gieten, dan heeft dat mijn voorkeur, omdat ik weet dat mensen artikelen van 3 paginas nog lezen, en bij meer dan vijf paginas vluchtig de samenvatting lezen.

En ik ben ervan overtuigd dat dit niet haaks staat op perfectionisme; integendeel. Ik streef precies naar wat je zegt, terwijl ik tegelijkertijd zo precies mogelijk ben in formulering en rapportage. Het is niet makkelijk en vertraagt het schrijven, maar ik vind het erg belangrijk de lezer zo pijnloos mogelijk de diepere intuities duidelijk te maken.
Soms staan details en leesbaarheid elkaar duidelijk wel in de weg, en dan moet je keuzes gaan maken. Persoonlijk neig ik dan wel naar begrijpbaarheid.

Ik beschouw het leren van zo'n manier van schrijven (kort en bondig, in jouw woorden) als een essentieel onderdeel van een PhD opleiding. Het is alleen en precies daarom zeker van belang dat je promovendus dit ook door krijgt. In mijn opinie zelfs ongeacht onderstaande overweging.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 14:27 schreef Shivo het volgende:

[..]

De enige relevante vraag: wie betaalt zijn salaris. Als hij een scholarship heeft dan moet hij de vrijheid krijgen om zijn eigen weg te volgen. Als jij hem betaalt dan moet hij jouw weg volgen.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 16:10 schreef Shivo het volgende:
Daar zou ik me toch heel serieus van gaan afvragen of dat de moeite waard is.

Is het niet. Dit is het laatste artikel wat we samen schrijven.

quote:

Op maandag 11 maart 2013 23:18 schreef trancethrust het volgende:

En ik ben ervan overtuigd dat dit niet haaks staat op perfectionisme; integendeel. Ik streef precies naar wat je zegt, terwijl ik tegelijkertijd zo precies mogelijk ben in formulering en rapportage. Het is niet makkelijk en vertraagt het schrijven, maar ik vind het erg belangrijk de lezer zo pijnloos mogelijk de diepere intuities duidelijk te maken.
Soms staan details en leesbaarheid elkaar duidelijk wel in de weg, en dan moet je keuzes gaan maken. Persoonlijk neig ik dan wel naar begrijpbaarheid.

Ik beschouw het leren van zo'n manier van schrijven (kort en bondig, in jouw woorden) als een essentieel onderdeel van een PhD opleiding. Het is alleen en precies daarom zeker van belang dat je promovendus dit ook door krijgt. In mijn opinie zelfs ongeacht onderstaande overweging.

Toevallig lees ik dit net na het lezen van een manuscript waarop ik mede-auteur ben. Ik ben het hier helemaal mee eens. Dit manuscript had ook mooie volzinnen, lange zinnen, misschien literair, en vol met komma's en leestekens. Op zich prima geschreven, maar het maakt de inhoud langdradig en onduidelijk. En daarnaast was de formulering vaak "waffle" (een term die mijn promotor mij geleerd heeft ). Ik zeg niet dat je met mooie taal geen goed manuscript kan schrijven, maar dit was een goed voorbeeld waarbij de details en zinsvorming de begrijpbaarheid duidelijk in de weg stonden. Ik ben zelf meer van het kort en bondig, maar wel zo precies mogelijk.

Ik heb nu twee eigen manuscripten bij co-auteurs liggen en ik heb er dan zo'n hekel aan als zij de bottle-neck zijn... het duurt en duurt...

Ik zit nu enkele artikelen te lezen die heel makkelijk te lezen zijn, en goed beeld geven van het uiteindelijke bereikte. Maar het zit zo ontzettend vol met zinnetjes die niet definieren hoe ze iets gedaan hebben.. en dat blijkt dan weer veel moeilijker te zijn dan die zin impliceert.

"the three optical components were extracted from the image using simple image arithmatic"

Betekend feitelijk, we hebben een enorm software pakket geschreven barstens vol met zeer ingewikkelde wiskunde waar we nog niet helemaal grip op hebben maar het levert iets op waar we iets verder mee kunnen, maar de daadwerkelijke wiskunde erachter behoeft nog veel aandacht en optimalisatie.

Dan heb ik liever een slecht leesbaar artikel waar ik wel min of meer te weten kom wat ze nou eigenlijk doen

Hoe zit dat eigenlijk met de ethiek van onderzoek. Voor mijn scriptie moet ik nu een onderzoek doen waarbij mensen een beetje 'misleid' worden om zo onderzoeksresultaten te kunnen krijgen.

Bij de sociale wetenschappen is dat vaak nodig om valide resultaten te krijgen.

Maar in hoeverre is het ethisch om mensen iets voor te schotelen wat ze vervolgens niet krijgen en wat misschien hard op hun dak kan vallen?

Ik heb m'n begeleider hier ook over gemaild overigens.

quote:

Op vrijdag 15 maart 2013 14:58 schreef Mishu het volgende:
Hoe zit dat eigenlijk met de ethiek van onderzoek. Voor mijn scriptie moet ik nu een onderzoek doen waarbij mensen een beetje 'misleid' worden om zo onderzoeksresultaten te kunnen krijgen.

Bij de sociale wetenschappen is dat vaak nodig om valide resultaten te krijgen.

Maar in hoeverre is het ethisch om mensen iets voor te schotelen wat ze vervolgens niet krijgen en wat misschien hard op hun dak kan vallen?

Ik heb m'n begeleider hier ook over gemaild overigens.

Noem eens een voorbeeld? Misleid? Zoiets als een placebo?

Is iets ethisch, daar komt vaak geen ja of nee antwoord op helaas

quote:

Op maandag 11 maart 2013 22:18 schreef oompaloompa het volgende:
Blog over relatie impact factors & methodologie, misschien dat iemand anders het hier ook interessant vindt:
http://deevybee.blogspot.(...)-journals-where.html

Goed artikel. Wat mij betreft legt het twee problemen bloot van de wetenschap (die ook met elkaar te maken hebben):

1) Publication bias door het journal. Voor journals is impact factor het belangrijkste, en papers met verrassende resultaten worden meer geciteerd, dus dat is per definitie belangrijker dan of het methodologisch correct (maar onopvallend) is. Soms lijkt het er daadwerkelijk op dat je je onsignificante resultaten niet aan de straatstenen kwijt kunt. Maar tegelijkertijd kwam Stapel met zijn te mooi om waar te zijn resultaten natuurlijk wel in Science terecht. De commissie had hier meer op mogen focussen, imo, in plaats van het allemaal aan sociale psychologie te wijten.

2) Meer dan twintig dyslectische proefpersonen is moeilijk vindbaar voor een experiment, dus ik vind het niet aan de auteurs te wijten dat ze geen power analyse oid hebben gedaan. Als medicus is het anders, maar als medicus heb je makkelijk praten terwijl je zwemt in het geld en de proefpersonen zich aan je voeten werpen of je ze wil helpen. Zulke false positives moeten eruit gehaald worden door replicatie van experimenten. Maar geen enkele wetenschapper zal iemand anders experiment gaan repliceren als hij afgerekend wordt op high impact publicaties die weer afhankelijk zijn van verrassende resultaten.

Hoe kijken jullie naar buitenpromovendi bijv uit commerciele instanties? Even 'waardevoll' als normaal?

Ben er niet een maar de mogelijkgeid om dit over een par jaar te doen is me voorgelegd.. Heb alleen wat stage ervaring met normale promovendi op stages. Het gaat trouwens om biomedisch.

quote:

Op vrijdag 15 maart 2013 14:58 schreef Mishu het volgende:
Hoe zit dat eigenlijk met de ethiek van onderzoek. Voor mijn scriptie moet ik nu een onderzoek doen waarbij mensen een beetje 'misleid' worden om zo onderzoeksresultaten te kunnen krijgen.

Bij de sociale wetenschappen is dat vaak nodig om valide resultaten te krijgen.

Maar in hoeverre is het ethisch om mensen iets voor te schotelen wat ze vervolgens niet krijgen en wat misschien hard op hun dak kan vallen?

Ik heb m'n begeleider hier ook over gemaild overigens.

Ook in de geneeskunde wordt er vaak gebruik gemaakt van het placebo-effect. Of dat het vandaag de dag nog echt nodig is weet ik niet (veel meer kennis dan vroeger dankzij betere technologie) maar dat terzijde. Is er sprake van misleiding wanneer de patiėnt weet dat hij mogelijk een placebo krijgt? Stel dat dit de eenige manier is om het middel voldoende adequaat te testen dat het vervolgens een deel van die middelen op grote schaal gebruikt kunnen worden dan is dat toch best verdedigbaar?

Mijn volledige onderzoek gaat om misleiding en manipulatie.

Gelukkig veracht ik mensen, dus vind ik het niet onethisch.

L'enfer c'es les autres.

Ik moet maandag stamcellen uit een kip embryo halen, om dat vervolgens te kweken en de bij effecten te bestuderen (op de naam van wetenschap natuurlijk ) Toch heb ik van vrienden gehoord dat ik een embryo met rust moet laten. Ze vinden het niet kunnen dat studenten of wetenschappers met proefdieren werken, maar ik negeer ze (op een nette manier).
Ik heb het gevoel dat mensen van tegenwoordig niet door hebben dat wetenschapper een groot bijdrage leveren aan de mensheid. Denken jullie ook hetzelfde?

Student, bachelor Biotechnology

quote:

Op zaterdag 16 maart 2013 10:17 schreef Bram_van_Loon het volgende:

[..]

Ook in de geneeskunde wordt er vaak gebruik gemaakt van het placebo-effect. Of dat het vandaag de dag nog echt nodig is weet ik niet (veel meer kennis dan vroeger dankzij betere technologie) maar dat terzijde. Is er sprake van misleiding wanneer de patiėnt weet dat hij mogelijk een placebo krijgt? Stel dat dit de eenige manier is om het middel voldoende adequaat te testen dat het vervolgens een deel van die middelen op grote schaal gebruikt kunnen worden dan is dat toch best verdedigbaar?

Nou het gaat meer om discourse-analyse. Zogenaamd bestudeer ik het succes van een bepaalde organisatie maar stiekem gaat het over de manier waarop mensen andere mensen proberen te overtuigen dat er een succes is geboekt

Dus ze verwachten een lovend rapport maar het gaat over hoe mensen succes bepalen.

Het lijkt me niet dat daar iets mis mee is zolang mensen hierdoor geen schade oplopen. Veel psychologische onderzoeken zijn onder valse voorwendselen gehouden, dat is vaak noodzakelijk bij psychologische onderzoeken.

quote:

Op vrijdag 15 maart 2013 15:57 schreef speknek het volgende:

[..]

Goed artikel. Wat mij betreft legt het twee problemen bloot van de wetenschap (die ook met elkaar te maken hebben):

1) Publication bias door het journal. Voor journals is impact factor het belangrijkste, en papers met verrassende resultaten worden meer geciteerd, dus dat is per definitie belangrijker dan of het methodologisch correct (maar onopvallend) is. Soms lijkt het er daadwerkelijk op dat je je onsignificante resultaten niet aan de straatstenen kwijt kunt. Maar tegelijkertijd kwam Stapel met zijn te mooi om waar te zijn resultaten natuurlijk wel in Science terecht. De commissie had hier meer op mogen focussen, imo, in plaats van het allemaal aan sociale psychologie te wijten.

2) Meer dan twintig dyslectische proefpersonen is moeilijk vindbaar voor een experiment, dus ik vind het niet aan de auteurs te wijten dat ze geen power analyse oid hebben gedaan. Als medicus is het anders, maar als medicus heb je makkelijk praten terwijl je zwemt in het geld en de proefpersonen zich aan je voeten werpen of je ze wil helpen. Zulke false positives moeten eruit gehaald worden door replicatie van experimenten. Maar geen enkele wetenschapper zal iemand anders experiment gaan repliceren als hij afgerekend wordt op high impact publicaties die weer afhankelijk zijn van verrassende resultaten.

\Dat tweede ben ik niet helemaal met je eens.

Wat als de effectsize zo klein is dat je met n=20 een power van 10% hebt, wat geeft een positieve vinding dan nog aan?

quote:

Op zaterdag 16 maart 2013 12:35 schreef Mishu het volgende:

[..]

Nou het gaat meer om discourse-analyse. Zogenaamd bestudeer ik het succes van een bepaalde organisatie maar stiekem gaat het over de manier waarop mensen andere mensen proberen te overtuigen dat er een succes is geboekt

Dus ze verwachten een lovend rapport maar het gaat over hoe mensen succes bepalen.

quote:

Op zaterdag 16 maart 2013 12:37 schreef Bram_van_Loon het volgende:
Het lijkt me niet dat daar iets mis mee is zolang mensen hierdoor geen schade oplopen. Veel psychologische onderzoeken zijn onder valse voorwendselen gehouden, dat is vaak noodzakelijk bij psychologische onderzoeken.

Schade hoeft niet per se lichamelijk te zijn, er zijn heel er veel voorbbeelden van menen die psychische schade oplopen bij psychologisch onderzoek.
@Mishu, ik zou er over nadenken of de opbrengsten genoeg zijn om de kosten te kunnen verantwoorden en er voor zorgen dat je heel erg goed de-brieft.

Ik heb daarom bewust geen bijvoegelijk naamwoord gebruikt.
Al is het onderscheid natuurlijk wel grotendeels artificieel. De psyche is een product van de hersenen en die zijn toch echt lichamelijk. Psychisch lijden veroorzaakt lichamelijk lijden en vice versa. Ik zie het liever als een geheel.

quote:

Op zaterdag 16 maart 2013 23:53 schreef oompaloompa het volgende:
Dat tweede ben ik niet helemaal met je eens.

Wat als de effectsize zo klein is dat je met n=20 een power van 10% hebt, wat geeft een positieve vinding dan nog aan?

Daarom toch juist meerdere experimenten, zodat je effect sizes kunt poolen in een meta-analyse?

M'n abstract is geaccepteerd om een lezing te komen geven op het ISCOMS congres.

Zijn er nog meer mensen van hier aanwezig op ISCOMS?

quote:

Op zondag 17 maart 2013 10:28 schreef speknek het volgende:

[..]

Daarom toch juist meerdere experimenten, zodat je effect sizes kunt poolen in een meta-analyse?

Het gevolg daarvan is dat je enorm overschatte effectsizes krijgt, zeker publicationbias in acht houdend. En als je meerdere experimenten kunt doen betekent dat toch ook dat je een groter experiment in plaats van die meerdere kleinere had kunnen doen met hogere N?