Kotsdrol | donderdag 3 januari 2013 @ 11:51 |
Originele OP:Korte omschrijving depressie: Korte uitleg van angststoornissen: Vorige delen: R&P / Depressie & Angst #1 R&P / Depressie & Angst #2 R&P / Depressie & Angst #3 R&P / Depressie & Angst #4 R&P / Depressie & Angst #5 R&P / Depressie & Angst #6 R&P / Depressie & Angst #7 R&P / Depressie & Angst #8 R&P / Depressie & Angst #9 R&P / Depressie & Angst #10 R&P / Depressie & Angst #11 R&P / Depressie & Angst #12 R&P / Depressie & Angst #13 R&P / Depressie & Angst #14 ..... waar we het kabinet NIET leuk vinden R&P / Depressie & Angst #15 ..... zonder bijwerkingen! R&P / Depressie & Angst #16 R&P / Depressie & Angst #17 | |
Kotsdrol | donderdag 3 januari 2013 @ 11:52 |
Laatste quote, uit de vorige topic.
| |
Nijna | donderdag 3 januari 2013 @ 13:04 |
Nee, dat gaat niet helpen, want dan gaat iemand gewoon meerdere doosjes halen, maar misschien heb je dan wel meer "nadenktijd" doordat je meer winkels af moet lopen. En het is een slecht middels voor dat doel, want de kans dat je poging slaagt is klein, maar je kan er wel veel schade mee aanrichten. En als je poging wel slaagt zal het erg pijnlijk zijn. | |
MrDrako | vrijdag 4 januari 2013 @ 12:59 |
Aangezien het een centraal topic is houd ik het kort. Zit voor m'n gevoel nu ruim een maand of 8-10 in een dip. Of het een depressie is weet ik niet, maar er zijn wat dingen gebeurd sinds 1 jaar geleden waardoor mijn leven op een aantal punten veranderd is, waardoor ik dingen die ik voor mijn gevoel niet meer kan doen. Logisch nadenken en ik kan een aantal dingen sowieso al wegstrepen, maar het is nu sowieso onmogelijk. Daarnaast overlijden van m'n vader op valentijnsdag (ja echt lekkere timing..). Kan nu op m'n werk ontzettend moeilijk aan het studeren komen, ben vaak moe en de concentratie is nul. Normale werkzaamheden stel ik liever uit. Heb een relatief rustige baan, dus het is hier nog niet opgevallen en ik probeer zo normaal mogelijk bij collega's over te komen. Al had ik sowieso al ietwat een pessimistische instelling. Sociale leven zit ook klem doordat ik geen zin heb om dingen te ondernemen. Krijg ik het tel nr van een leuk meisje (had wat gedronken, dan loopt het allemaal wel los..)durf ik niet te bellen/bericht sturen omdat ik er geen zin in heb om moeite in te steken (en van mezelf al verlegen..), en mocht het wat worden heb ik geen goed gevoel over het moeten binden en samen te zijn. (en geloof me, als het met iemand ooit wat zou worden zou ik van geluk mogen spreken dat zij het is) Uberhaupt de gedachte veel met iemand samen te moeten zijn word ik nu niet gelukkig van. Ik eet 's avonds liever alleen en zou willen dat iedereen me met rust liet. Tv series/films die ik 2 jaar geleden nog leuk vond en heerlijk bij op de bank kon ploffen om eens van te genieten ben ik nu te lui voor, en als ik ze kijk vind ik het maar saai. Ik voel me soms een heel ander persoon als ik dit zo terug lees. Maandag maar eens een afspraak maken bij de huisarts.. als je dit zo typt realiseer je je pas hoeveel je je oude ik mist, ik kan alleen zelf maar matig beoordelen wat er mis met me is. Sorry toch langer geworden dan ik dacht ![]() | |
Sterrenstof86 | vrijdag 4 januari 2013 @ 17:10 |
Klinkt wel alsof het een depressie kan zijn. Vrij typische symptomen eigenlijk. Het is goed dat je naar je huisarts gaat:) | |
sinterklaaskapoentje | vrijdag 4 januari 2013 @ 17:21 |
Late reactie maar ik wil er nog wel even op ingaan. Dus het verschil tussen ´fuck it, boeie´ zeggen en daadwerkelijk accepteren is er wel degelijk. Als het eerste werkte zouden we het toch allemaal doen? fuck it boeie (weet ff niet hoe ik het moet noemen ![]() | |
Senor__Chang | zaterdag 5 januari 2013 @ 04:35 |
Hebben jullie ook moeite met het accepteren van het dagelijkse leven na het zien van een film? Ik heb het gevoel dat wat ik ook doe, ik er nooit blij van kan worden. Ook niet de dingen die ik graag zou willen doen. Ik weet dat films en tv in het algemeen geen realistisch beeld geven van de werkelijkheid, maar dat gevoel kan ik niet van me afschudden. Zou het te maken kunnen hebben met het feit dat ik in mijn jeugd de tv als vervanging zocht voor het gebrek aan emotionele steun van mijn ouders en dat ik daarom moeilijk de knop kan omdraaien? | |
kingtoppie | zaterdag 5 januari 2013 @ 21:25 |
Als dat voor jou zo voelt misschien wel. | |
DrStrangeLoverrr | zaterdag 5 januari 2013 @ 21:33 |
Ik heb jaren terug een hele depressieve periode gehad. En heel erg soms heb ik nog van die dagen...maar ik kan uit eigen ervaring wel vertellen dat wanneer je leven veranderd, jij zelf als persoon onvermijdelijk ook....uiteindelijk je toch anders naar dingen gaat kijken. Dat kan je afdwingen en eigenlijk zinloos forceren met medicijnen(waar je dan vervolgens niet zonder kan) of je probeert jezelf zodanig te ontwikkelen én de tijd te nemen om dat te doen....dat je de wereld net iets leuker/mooier gaat vinden. Niet iedereen hoeft trouwens een altijd lachende/vrolijke aap te zijn die niets serieus neemt hoor ![]() | |
francoisdublanc | zondag 6 januari 2013 @ 00:58 |
Ik kan hele grote angsten krijgen als ik werk. Ik weet niet precies waarom maar ik ben bang dat ik het fout doe.Vaak gaat dat ook gepaard met dwangstoornissen. Heeft iemand dat ook? | |
Bathurst.vxr8 | zondag 6 januari 2013 @ 02:49 |
Ja herkenbaar. Ik werd vroeger door mijn ouders vaak de grond in getrapt over te dik zijn (had maar iets overgewicht), dingen die ik deed waren vaak niet goed, kreeg vaak de schuld van dingen die ik niet gedaan had, fysieke en psychische mishandeling, enz. Op mijn werk kreeg ik toen ik nog wat jonger was te maken met een groepje vervelende personen die alles van iedereen afkraakten als je niet met ze meedeed of mee lulde. De jongste was altijd het grootste slachtoffer, wat ik dus ook wel geweest ben. Die periode had ik overwonnen, heb met wat collega's ervoor gezorgd dat ze overgeplaatst zijn. Toch ervaar ik nog steeds een angstig gevoel op die werkplek en in openbare gelegenheden nu ook. Alsof ik alles fout doe. Maar ik dwing mezelf het te negeren. Hierdoor regelmatig hoofdpijn, duizelig, trauma en stress, wat weer extra versterkt wordt door iets van hogeraf (van mijn werk) wat speelt, iets wat ze steeds proberen te flikken bij mij. Dit doet me iedere dag regelmatig denken aan thuis, hoe mijn ouders vroeger deden bij mij. Ik weet niet wat dit is, net of er een vloek op me heerst. Ik zou ook zo blij zijn als ik hier vanaf geholpen zou worden.. | |
Nijna | zondag 6 januari 2013 @ 12:02 |
Ik ben al 12 jaar bezig (therapie), daarvoor was ik ook al depressief, ook "zinloos forceren met medicijnen" zoals jij dat noemt (overigens het meeste afgebouwd omdat we een ander middel gaan proberen). Het klinkt zo alsof het gewoon je eigen "schuld" is als je depressief bent... Tuurlijk kan het helpen, verandering, maar als het toch zo duidelijk was/is, waarom kampen dan nog steeds zoveel mensen met een depressie die blijft aanhouden. Ik weet niet hoe ik het moet veranderen, ik wil van alles, maar het lukt niet, hoeveel tijd moet ik mezelf nog geven? Mijn vertrouwen is inmiddels een beetje weg... | |
francoisdublanc | zondag 6 januari 2013 @ 12:06 |
Ik heb al gauw dat ik 'dwang' krijg om dibgen te doen, dingen aanraken bijvoorbeeld. Heb jij dat ook? | |
Bathurst.vxr8 | zondag 6 januari 2013 @ 13:48 |
Dingen pakken, aanraken onder een soort van dwang heb ik als kind wel lang gehad, zo dat het anderen opviel, maar niet extreem. Dit is later wel zo'n beetje over gegaan. Oplaatst weet je gewoon hoe bepaalde dingen/spullen voelen als je ze aanraakt denk ik. Bij mij is dit wel voorbij nu. Het lijkt wel alsof iemand 1 stoornis heeft, hier vaak ook nog een andere stoornis in lichte mate bij zit. | |
moeraskikker | dinsdag 8 januari 2013 @ 16:13 |
Zo, deze week ga ik aan de AD.. Ben benieuwd of het werkt, ik hoop het in ieder geval heel erg. Het werk lukt niet meer, wil alleen maar slapen of niks doen.. Schiet zo echt niet op. ![]() Wil rust in mijn hoofd. Hopelijk helpen de AD erbij. | |
sinterklaaskapoentje | woensdag 9 januari 2013 @ 11:21 |
welke ga je nemen? | |
moeraskikker | woensdag 9 januari 2013 @ 11:44 |
Ik heb vanmiddag een afspraak met de dokter, dus dan gaan we kijken welke ik krijg. Ik ben benieuwd.. En er was eigenlijk sprake van AD i.c.m. dagopname, maar dat is (gelukkig) nog niet aan de orde, we gaan het nu nog proberen met één keer in de week een gesprek i.c.m. de AD en als dat niet lukt toch aan dagopname denken.. Maar hopelijk is dat nog niet nodig. ![]() | |
tammepiet | woensdag 9 januari 2013 @ 11:54 |
Je begint laag dus reken zeker niet direct op resultaat. Ik ben in oktober stapgewijs begonnen met 10 mg citalopram en in december ben ik al op 40 gezet | |
moeraskikker | woensdag 9 januari 2013 @ 12:06 |
Oké, dan ga ik er ook niet teveel op rekenen inderdaad, scheelt misschien weer frustratie. ![]() Hoop alleen dat het binnenkort wel wát beter gaat, want als het zo veel langer door blijft gaan, verlies ik mijn baan straks nog.. ![]() Nou ja, meer dan mijn best kan ik op dit moment niet doen.. | |
sinterklaaskapoentje | woensdag 9 januari 2013 @ 12:07 |
10 is ook wel heel weinig. Ik heb 20 en 40 mg gehad, bij allebei had ik ernstige vermoeidheden als bij-effect maar dit verschilt ook per persoon. van 40 weer naar 20 is bij mij zonder enige problemen gegaan, van 20 naar 10 daarentegen was rampzalig. | |
sinterklaaskapoentje | woensdag 9 januari 2013 @ 12:09 |
Onthoud de eerste paar weken (reken iig op 2) van medicatie werkt het nog niet, er kunnen júist bijeffecten komen. Daarom geven artsen vaak oxazepam of een ander instantrustmiddel mee | |
moeraskikker | woensdag 9 januari 2013 @ 12:16 |
Dankjewel voor de informatie! Ik heb vroeger ook AD gehad, maar eerlijk gezegd is dat alweer zolang geleden dat ik het niet meer zo goed weet. Ik hoor het straks allemaal wel. ![]() | |
sinterklaaskapoentje | woensdag 9 januari 2013 @ 12:26 |
Er zijn ook verschillende soorten AD he. Ik geloof dat het meest voorgeschreven medicijn in NL SSRI's zijn (inb4 paracetamol, het meest VOORGESCHREVEN ![]() Je hebt dus SSRI, antipsychotica en nog een soort. Bij SSRI word de opnamesnelheid van de serotinine bevorderd waardeoor dus je angst wat minder word. Hierdoor kun je dus (dat is het idee iig) helderder denken en voelen en op basis daarvan je levensstijl en denkstijl aanpassen zodat het daarna zonder kan, of nog met als het zo werkt. | |
Nyota | woensdag 9 januari 2013 @ 15:50 |
Ik meld me ook maar weer eens. Het gaat redelijk, heb geprobeerd dmv een afscheidsritueel wat dingen proberen af te sluiten en los te laten. Dat was heel emotioneel en moeilijk. En nu zit ik in zo'n fase: Wat nu? Waar moet ik heen? Hoe lang duurt dit nog? (ik weet, je bent nooit klaar). Ik heb ook te horen gekregen dat ik aanspraak maak op een WIA (WGA). Ik kan niet zeggen dat ik daar nou heel erg trots op ben. Aan de ene kant wil ik dat helemaal niet, anderzijds vind ik het fijn te merken dat -nu ik mezelf eindelijk ook eens echt serieus neem- het UWV dat ook doet. Hoewel, ik ben nog niet bij de werkcoach geweest... Nou goed, ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hier kom doen, het is gewoon even wat mistig geloof ik. | |
Danielle83 | woensdag 9 januari 2013 @ 15:59 |
Ik meld me ook weer even. Het gaat gelukkig wel beter alleen ik heb een rare bijwerking van Sertraline gekregen. Ik blijf mijn benen bewegen in mijn slaap ![]() | |
Nyota | woensdag 9 januari 2013 @ 17:53 |
Ik heb t gelukkig niet met de sertraline. Maar je hoort deze bijwerking bij ad's wel vaker. Lijkt me iets om te bespreken en als je er veel last van hebt, misschien toch andere ad overwegen? | |
Misvatting | woensdag 9 januari 2013 @ 20:18 |
Vandaag ook het label depressief gekregen van de huisarts, ik weet niet zo goed wat ik er mee moet. Volgende week naar de psycholoog, ik ben benieuwd hoe dat dan gaat en wat er gaat gebeuren. Het is voor mij nog surrealistisch, ik hecht er nog niet echt een waarde aan, wat kan een huisarts weten na een gesprek van 20 minuten en een vragenlijstje.. Ergens geeft het ook wel een beetje rust dat ik weet dat er iets is, nu nog werken aan een oplossing, ik kijk er tegenop maar tegelijkertijd wil ik ook dat er iets gaat veranderen. | |
Silver_Shark | donderdag 10 januari 2013 @ 00:58 |
Goed na al die maanden lopen lurken hiero nu maar me eigen verhaal vertellen. Eind oktober kreeg ik een hyperventilatie op het werk ( horeca kok ) waarbij ik flauwviel. Ben toen na spoedeisende hulp gegaan omdat ik niet wist wat het was. ik kreeg toen oxzazepam mee. Geslikt paar dagen. Ik kon niet meer goed slapen de oxzazepam werd stop gezet. Kreeg toen slaappillen maar daar raakte ik van in paniek. Terug na de oxzazepam. De dokter liet me bloedprikken(schildtklier en inzinkeningen en algemeen cheak) en hartfilmpje niks aan de hand. Maar ik bleef slecht slapen. Sinds die tijd kreeg ik steeds deja vu aanvallen en door die aanvallen kreeg ik angst aanvallen ik durf niet meer alleen te zijn. Ben bang om over straat te lopen en iemand die me dan bv neersteekt of dat je in het nieuws slechte dingen hoorden dat je denkt dat je het ook heb. Heb nu ook steeds lamme armen en pijn op de borst. Sinds een paar weken heb bijna elke minuut van de dag een déjà vu. Gaat misselijkheid en duizeligheid vooraf . Werk nog steeds.toen mijn huisarts mij doorverwezen na dimence begin december. Arts er van heeft alprazolam 3x daags en floroxzetine 20mg gegeven en morgenvroeg weer intake om half negen maar ik kan niet slapen dus ik dacht ik typ dotbmaar om me verhaal toch beetje te doen excuses voor spelfouten heb dit op de mobiel getypt | |
moeraskikker | donderdag 10 januari 2013 @ 10:02 |
Ik heb de AD Citalopram gekregen van de dokter. Vanmorgen begonnen met 20 mg per dag. ![]() Nu 2 tot 3 weken wachten en dan met de dokter overleggen hoe het aanslaat e.d. Ik ben benieuwd! | |
kingtoppie | vrijdag 11 januari 2013 @ 01:33 |
Gaat weer kut, maar heb ook niet de energie om er iets tegen te doen eigenlijk... Gaat lekker dus. | |
Little_Dolls | vrijdag 11 januari 2013 @ 13:47 |
Ik wil je niet ontmoedigen, maar mijn libido is er héél sterk van verzwakt... Ook ben ik nogal bijgekomen (en het gaat er niet meer af, maar het is niet zo erg aangezien ik toch veel te slank was). | |
Silver_Shark | vrijdag 11 januari 2013 @ 14:11 |
ik ben juist afgevallen de afgelopen 2weken, ben ik nu bijna 9kilo kwijt ![]() | |
Little_Dolls | vrijdag 11 januari 2013 @ 14:13 |
Dat kan natuurlijk ook... maar wat; 9 kilo? ![]() | |
moeraskikker | vrijdag 11 januari 2013 @ 15:26 |
Mijn libido was sowieso al bar laag. ![]() Gelukkig accepteert mijn vriend het wel. ![]() En qua gewichtsverandering, ik merk het vanzelf wel. De dokter heeft tegen mij gezegd dat ik niet ál te veel zal aankomen. Maar ik zie wel. ![]() | |
#ANONIEM | vrijdag 11 januari 2013 @ 18:46 |
Gister wederom bij de GGZ geweest (voor de 4e keer deze week ![]() Wel ga ik beginnen met andere therapie, cognitieve gedragstherapie heb ik langs horen komen maar ik weet niet zeker of dit het ook was... ik laat het wel allemaal over me heen komen, voor nu ga ik lekker niksen op de bank want ik zie het echt even niet meer zitten allemaal. ![]() | |
kingtoppie | vrijdag 11 januari 2013 @ 19:09 |
![]() | |
kingtoppie | vrijdag 11 januari 2013 @ 19:10 |
3e avond op rij niet chill, straks maar ff sporten. | |
Nyota | vrijdag 11 januari 2013 @ 21:09 |
Heeft het je een beetje geholpen? Enig idee waarom je je nu weer zo voelt? | |
kingtoppie | vrijdag 11 januari 2013 @ 21:41 |
Ik weet niet wat ik aanmoet met het leven niks geeft voldoening... Niks raakt me in positieve zin. Waarom ik me dus zo voel? Gebrek aan echt positieve dingen int leven die me ehm ja... Motiveren en levenslustig maken ofzo. / denk ik. | |
ScarFace- | vrijdag 11 januari 2013 @ 22:29 |
Gewoon terug naar de HA gaan als er wat is hoowr! Fluoxetine is best wel sterk qua stimulans, itt tot bv paroxetine of fluvoxamine. Of mirtazepine, amitryptyline, trazodone, of iets dergelijks. En alprazolam werkt vooral op de angst maar amper sedatie(maar misschien heb je dat nodig bv voor je werk eventueel) Temazepam maakt mij bv rustig maarum, dat moet je niet overdag nemen is eigelyk n slaap pil nouja inslapertje een echte slaappil is nitrazepam of flunitrazepam ![]() Je kunt zelf bij de drogist tegenwoordig melatonine 1.5mg kopen en ook cinnarizine en noscapine. Ik zeg niet dat je het moet nemen maar ze geven alle 3 wel wat rust in bepaalde doseringen:$;p | |
ScarFace- | vrijdag 11 januari 2013 @ 22:30 |
Ik zelf probeer altijd maar aan de positieve dingen te denken die ik wel heb. Al is het er maar 1 weet je! Niet opgeven ![]() | |
kingtoppie | vrijdag 11 januari 2013 @ 22:40 |
Kate bush der muziek is positief ![]() | |
tammepiet | vrijdag 11 januari 2013 @ 23:19 |
He top ik slik deze ook zoals je al eerder las. | |
Nyota | zondag 13 januari 2013 @ 14:49 |
pff, ik weet niet wat ik heb. Ik heb eind vorig jaar een afscheidsritueel uitgevoerd om verlangens van vroeger gedag te zeggen. Ik ben vorig jaar heel hard hier mee bezig geweest en heb ook al zeker veel stappen gemaakt. Maar het voelt allemaal nu zo doelloos. Ik heb genoeg dingen staan die ik wil gaan doen, maar op de een of andere manier kan ik me er niet toe zetten. Ik ben bezig met een loopbaancoach, maar de nieuwe opdracht is zo lastig en soort van beangstigend ofzo. Ook heb ik nog een aantal e-curssusen staan die ik kan gaan doen. Maar er echt mee beginnen, het lukt allemaal niet. Soms denk ik dat ik mezelf maar eens een goede trap onder m'n kont moet geven. Of meer werken met mezelf belonen enzo. Maar ja, ik weet het allemaal even niet. Ondertussen probeer ik aan anderen wel te laten zien dat ik echt wel hard bezig ben etc etc, maar misschien is dat wel niet zo. Ofzo. Aaargh. En misschien plan ik wel te weinig leuke dingen: het zijn met name dingen waarvan ik weet dat het goed is als ik ze ga doen. Misschien leg ik mezelf wel weer te veel druk op, waardoor ik al weer af haak. Nou goed, ik weet het dus even niet zo goed. Iemand misschien tips om toch te komen tot de dingen en hoe een balans vinden tussen energiegevers en -nemers? | |
Nijna | zondag 13 januari 2013 @ 15:54 |
Als die opdracht zo lastig is, moet je het daar dan niet met je loopbaancoach over hebben? Ik ga morgen starten met nieuwe medicatie . [ Bericht 56% gewijzigd door Nijna op 13-01-2013 16:00:01 ] | |
cafpow | zondag 13 januari 2013 @ 16:51 |
even kort berichtje. hier ben ik 10 dagen weggeweest en ik moet zeggen dat dat heel positief was voor mij. Want heb nu minder last van mijn "spoken", hoewel op bepaalde momenten het heel hard terugkomt. Maar goed, binnenkort heb ik een gesprek met een psychiater, want ze willen kijken of ik niet een vorm van ptss heb, en ze willen mischien EMDR terapie gaan gebruiken bij mij. Maar alles hangt af van het gesprek met de psychiater. | |
kingtoppie | zondag 13 januari 2013 @ 16:55 |
Succes cafpow, wat houdt het voor jou in als je ptss zou hebben? Dat je erg praktisch met je problemen aan de slag kan misschien? Of dat het extra moeilijk voor je wordt? | |
tammepiet | zondag 13 januari 2013 @ 17:57 |
Gisteren voor het eerst sinds januari 2007 weer eens auto gereden. Go citalopram. Zo trots als een pauw op mezelf. | |
Re | zondag 13 januari 2013 @ 18:03 |
succes | |
Nyota | zondag 13 januari 2013 @ 21:04 |
Mja, ik vind de opdracht denk ik met name lastig omdat ik alleen maar beren zie: het gaat vast niet lukken en dat waar ik nu naar toe lijk te gaan, kan ik toch helemaal niet en er is geen werk in etc etc. Vooral in beperkingen denken dus. Bleh. Ik heb trouwens vrijdag wel mijn emdr traject afgerond en daar ben ik wel blij mee ![]() En succes Nijna met de medicatie in de k. | |
cafpow | zondag 13 januari 2013 @ 21:19 |
Kan je de vraag een beetje verhelderen, want ik volg het niet helemaal??? | |
cafpow | zondag 13 januari 2013 @ 21:21 |
@Tammepiet![]() ![]() @Nyota, tja bergendenken, herkenbaar. Uiteindelijk moet je gewoon gaan doen en meestal vallen dingen wel mee. Trouwens, jij hebt emdr gehad begrijp ik? Wat deed je precies..waren de eerste keren heel zwaar??? | |
gewoonmezelf87 | zondag 13 januari 2013 @ 21:53 |
Nijna, Ga je dan weer intern? of is het open deuren? Succes in ieder geval, ik hoop dat deze medicijnen beter werken voor je! Hier eigenlijk geen klachten op t moment, Ik zit weer goed ingesteld op de nieuwe AD, en verder vind ik het op dit moment allemaal wel ff best, Eind 2012 zat ik iedere dag vacatures te kijken, En nu geef ik mezelf ff rust!! | |
tammepiet | zondag 13 januari 2013 @ 21:55 |
Klopt. Ik rij tot begin maart nog met mijn pa samen. 4 ogen zien meer dan 2. Rem niet op tijd voor bochten en rij nogal langs de auto's. Dat soort werk zeg maar. Vandaag ook snelweg weer eens gepakt. Mijn ma deed jankend van geluk de deur voor me open. 2013 brengt tot nu toe erg veel goeds. | |
Nyota | zondag 13 januari 2013 @ 22:03 |
Ik heb het 8 jaar geleden eens gehad (dat was meer complex) en recent dus ook, en dat was vanwege iets heel specifieks (pm me maar als je daar meer over wil weten, kan het misschien wat duidelijker maken). Het meest recente traject was echt wel zwaar: het waren sessies van anderhalf uur en je kon me daarna opvegen. Een keer was ik tot 5 dagen erna zo moe en moest echt elke dag nog 2x2 uur overdag slapen. Maar het heeft me goed gedaan ![]() | |
cafpow | maandag 14 januari 2013 @ 10:45 |
ach, het is al een stap vooruit. En je hebt dus al wel een rijbewijs begrijp ik ??? Of niet? Maar goed, heel verstandig om gewoon met pa samen te rijden je moet pas zelfstandig rijden als je er klaar voor bent ![]() | |
#ANONIEM | maandag 14 januari 2013 @ 16:19 |
Ik voel me de laatste tijd zo leeg van binnen. Ik wil niks, heb weinig energie, kan me nergens toe zetten, en meh. Het is natuurlijk beter dan alleen maar depressieve gevoelens maar hier wordt ik ook niet echt vrolijker van ![]() ![]() | |
Nijna | maandag 14 januari 2013 @ 21:05 |
Intern, open afdeling. | |
gewoonmezelf87 | maandag 14 januari 2013 @ 21:59 |
Succes!!
| |
minthy | maandag 14 januari 2013 @ 22:01 |
*Meldt* (met moeite) Geen officiële diagnose, maar last van alle voorkomende criteria van een gegeneraliseerde angststoornis. De laatste maanden ging het erg goed (eigenlijk had ik gewoon nergens last van, geen enkele spreekwoordelijke beer op de weg!), maar door recent gelazer komt het in alle hevigheid (of iets eerlijker; nog erger) terug. Meer mensen die hier hinder van ondervinden? En dan met name de terugvallen bij tegenslag? | |
minthy | maandag 14 januari 2013 @ 22:01 |
Succes ![]() | |
Silver_Shark | maandag 14 januari 2013 @ 23:29 |
goed, ik heb dus verschillende soorten intakes gehad, ik begin met een acute dagdeel opname 6 weken lang, ik heb gehoord dat mijn 0uren contract niet verlengt wordt dus ik moet even uitdokteren hoe ik dat ga regelen. want ik heb geen puf en energie om te gaan werken. wel een nieuwe medicatie na de AD en alprazolam; olanzapine moet de vervanger worden van risperidon waar ik heel slecht op reageerde. en ik moet morgen een afspraak maken bij een neuroloog heb een doorverwijzing gekregen van me HA om even een CT-scan te maken. | |
kingtoppie | maandag 14 januari 2013 @ 23:38 |
Of het beter is... Ik zeg nee, ik heb het zelf ook gehad toen ik nog een beetje afgstompt was door de AD. De kilo's vlogen er vanaf, totaal geen wil om te eten of om iets te doen, als je depressief bent ben je zelfs minder willoos dan dat... Maar dat was ik... Zorg even extra goed voor jezelf want dat laat je nu misschien sneller verslenteren. | |
#ANONIEM | dinsdag 15 januari 2013 @ 09:32 |
Het enige probleem is dat ik geen AD slik... Ik slik al zoveel pillen op het moment dat ik dat liever niet wou en de psychiater leek het ook niet verstandig ook ivm mn leeftijd e.d. Ook houdt me tegen dat ik inderdaad vaak heb gehoord dat AD je heel erg vlak maakt, waar ik ook niet op zit te wachten. Nu heb ik ook nog postieve periodes (manisch hè), en ik ben bang dat met AD ook dat weg gaat en alleen maar alles kut is. Ik heb echt de neiging om gewoon alles maar te laten gaan, ik wil een winterslaap van 2 maanden houden als het zou kunnen. Tsja... | |
Ewelina | dinsdag 15 januari 2013 @ 11:41 |
En een stemmingsstabilisator msacras (uiteraard in overleg met de psychiater)? AD kunnen ook een manie triggeren. Daarnaast: sport kan helpen. Hoe moeilijk het ook is om je bed uit te komen. | |
#ANONIEM | dinsdag 15 januari 2013 @ 19:34 |
Klopt, ik hardloop erg graag, maar nu er 15 cm sneeuw ligt wordt dat moeilijk. ![]() Maar over die stemmingsstabilisatoren, morgen ga ik weer naar een psycholoog (psychiatrisch verpleegkundige... psychiater... geen idee wat ze nou eigenlijk is) en dan zal ik er eens naar vragen. | |
cafpow | vrijdag 18 januari 2013 @ 16:18 |
Zo vanmorgen gesprek gehad over PTSS. Volgens de psychiater waar ik mee sprak lijkt medicatie hem wat overdreven, vooral omdat ik er dan 6 maanden aan vast zit. En de klachten langzaam afnemen. Dus EMDR lijkt een betere optie, maar deels ook niet essentieel, maar omdat hij zelf geen EMDR kan doen, gaat hij volgende week overleggen met de persoon die dat wel kan, en kijken of het daadwerkelijk kan helpen bij sommige "hinderlijke" klachten. Dus nog maar even afwachten, maar de kans dat er EMDR gedaan gaat worden is er wel. Verder tja, is het hier op en af. Ik merk wel dat ik moe en somberder ben en wat lustelozer, maar goed het weer werkt ook niet helemaal mee....maar volgende week weer een gesprek met normale hulpverlener. Ik merk wel dat het met de huidige wat minder klikt dan de vorige, ligt deels ook aan mij..maar ik voel toch kinderachtiger behandeld. En ik mis de humor die de andere persoon inbracht ook wel een beetje. Maar goed ik moet ook wennen... aan een andere aanpak en andere persoon ![]() | |
Little_Dolls | vrijdag 18 januari 2013 @ 19:18 |
Momenteel gaat het verschrikkelijk hier. Ik moet mezelf tegenhouden om de boel niet kort en klein te slaan. Het kan zijn dat ik jullie eens heb verteld over een opleiding; wel; deze mag ik weer eens voor een flutreden niet volgen. Dit is weer eens een zoveelste teleurstelling op korte tijd. Ik kan er echt niet meer tegen gewoonweg... Ik snap niet wat ik verkeerd heb gedaan dat ze me altijd weer moeten kunnen tegenwerken. Ik zou zo graag naar m'n begeleidster bellen nu, maar helaas zit zij niet in het weekend. Naar iemand anders bellen (zo'n idiote gratis lijn) wil ik niet. | |
minthy | vrijdag 18 januari 2013 @ 22:05 |
Niemand? ![]() | |
Sam1993 | vrijdag 18 januari 2013 @ 22:08 |
Sorry dat ik even kom binnenvallen maar in oud en in mijn directe omgeving ter sprake gebracht van mijn angsten de laatste tijd. Ben bij de huisarts geweest en die heeft mij Bromazepam 6 mg voorgeschreven en dan iedere dag 3 mg en indien nodig meer... ze vertelde me dat ik een angststoornis heb en kan Woensdag al terrecht bij de psycholoog in de praktijk. Nu heb ik Woensdag en gister enorm goed geslapen (mijn angsten zijn voornamelijk savonds en in de nacht overdag heb ik een ritme opgedrongen waar mijn vriend me ook in steunt) ik voelde wel nog wat onrust en soms dacht ik nog wel eens aan bepaalde dingen maar dat schoot echt snel voorbij.. nu is mijn vriend van huis en krijg ik het dus weer heel erg benauwd.. al gebeld enzo maar neemt niet op nu zit ik te twijfelen of ik over moet gaan op 4,5 mg maar weet niet of je een siegel op moet bouwen hiervan. Dus mijn vraag moet mijn Lichaam een spiegel opbouwen met de bromazepam en moet ik dus beter tot maandag wachten dat mijn huisarts er is of kan ik gewoon ophogen tot 4,5 omdat het meteen zou moeten werken voldoende ? Ook word ik rond 7 uur smorges wakker en heb dan weer angsten en moeilijk inslapen maar had begrepen dat bromazepam 17 uur zou werken? ik neem ze rond 7 uur savonds | |
cafpow | vrijdag 18 januari 2013 @ 22:08 |
mag ik weten vanwege welke reden je de opleiding niet mag volgen? En tja, probeer het vanuit een ander daglicht te benaderen..ja het is lastig. Maar niet iedereen werkt je tegen of wel??? | |
cafpow | vrijdag 18 januari 2013 @ 22:12 |
mag ik weten vanwege welke reden je de opleiding niet mag volgen? En tja, probeer het vanuit een ander daglicht te benaderen..ja het is lastig. Maar niet iedereen werkt je tegen of wel??? Sorry kan je hier niet mee helpen.. Hmm..kan je hier niet mee helpen. Is er niet een specifiek iets wat je tot rust brengt, bijv. bepaalde muziek ofzo? Want zelf besluiten qua medicatie..tja is niet altijd even hadig... | |
Sam1993 | vrijdag 18 januari 2013 @ 22:14 |
Ik heb dus echt geen idee wat me zou kunnen kalmeren ik weet ook pas sinds woensdag dat het echt iets is.. ik weet het aan hormonen (zwangerschap implanon) Een spiegel opbouwen is prima maar ze heeft het er niet bijgezegd en kan het ook niet vinden in de bijsluiter. zodoende zit ik te twijfelen of dat ik niet gewoon op kan hogen voor nu ze vertelde me dat het mocht maja na 2 dagen al ? | |
cafpow | vrijdag 18 januari 2013 @ 22:26 |
hmm..tja vaak heeft medicatie ook een inwerktijd. Maar wat mijn moeder een keer gedaan heeft lang geleden toen het echt teveel werd voor mij. ik moest toen 1 tablet per dag slikken, maar de angst was zo hevig, dat ze 1 tablet in ruim 5 stukjes heeft gesneden/geslagen enz. En dus heel klein beetje opgehoogd. En verder lijkt het me handig om zowieso op onderzoek uit te gaan naar wat je een beetje kalmeert... ![]() | |
Little_Dolls | vrijdag 18 januari 2013 @ 22:26 |
Ik vind het zelf niet zo duidelijk. Het heeft iets met m'n opleidingsniveau en leeftijd te maken, maar het toppunt is dat je niet eens een A2 moet hebben voor die opleiding (zorgkunde). Ik ben gewoon helemaal op mentaal. Ik zou soms echt serieus willen opgenomen worden, maar ik ben bang dat mijn altijd zo positieve moeder dat weer uit m'n hoofd zal proberen te praten en m'n relatie dan wel helemáál kapot zou gaan. | |
Sam1993 | vrijdag 18 januari 2013 @ 22:28 |
Ikkan per 1,5 mg ophogen omdat er al breeklijntjes opzitten. wat me een beetje kan kalmeren moet ik inderdaad even voor rond kijken. Ik wacht het gewoon nog eventjes af mijn vriend is inmiddels thuis en dat helpt al wel een beetje ![]() | |
cafpow | vrijdag 18 januari 2013 @ 22:30 |
Hoe oud ben je? En woon je nog thui? Afhankelijk van je leeftijd is uit huis mischien een optie, of met je begeleiders(psych) praten over begeleid wonen als alleen wonen teveel is, want dan creer je bewust een afstand met je ouder(s) en ben je veel vrijer in eigen doen en laten... | |
Little_Dolls | vrijdag 18 januari 2013 @ 22:37 |
Ik word 20. Ik woon bij mijn vriend en die vindt nu natuurlijk ook weer dat ik maar niet te veel hoop moet hebben... en "Als je werkt kun je ook depressief zijn" ![]() | |
#ANONIEM | vrijdag 18 januari 2013 @ 22:47 |
Laatste tijd weinig last van depressie, maar des te meer van ADD. Ook niet heel handig, maar wel fijn opzich. ![]() | |
Little_Dolls | vrijdag 18 januari 2013 @ 22:49 |
Zoals je ziet... ![]() | |
#ANONIEM | vrijdag 18 januari 2013 @ 22:57 |
Aw ik heb het net gelezen, dat is naar. ![]() | |
Little_Dolls | vrijdag 18 januari 2013 @ 22:57 |
Momenteel weet ik het echt niet... Ik ben die flutinstanties die je meer dwarsbomen dan je helpen en er uiteindelijk alleen maar geld uithalen meer dan beu. Het probleem is dat ik nu volledig afhankelijk van ze ben. Ze kunnen me zelfs m'n uitkering afpakken als ik niet oppas, dus zomaar eventjes "pauzeren" gaat niet. ![]() | |
Little_Dolls | zaterdag 19 januari 2013 @ 09:01 |
Bijna geen oog dicht gedaan door die... die... ![]() Zij gaan lekker weer achter hun bureautje zitten maandag mensen gaan pesten terwijl het ze toch niks kan schelen. Als zij er zelf maar geen last van hebben, hé! Ik zet er geen voet meer binnen. Dat ze me van hun kutlijst afgooien; het kan me geen ene flikker meer schelen. Als ik nooit eens iets terugkrijg voor al dat geploeter en al die moeite die ik al zo lang doe kunnen ze allemaal de boom in. De hoogste. | |
tammepiet | zaterdag 19 januari 2013 @ 10:13 |
Merk dat citalopram me heerlijk ontremt. Heeft zijn voors en zijn tegens overigens. | |
Little_Dolls | zaterdag 19 januari 2013 @ 10:37 |
"Ontremt?" Ik dacht net dat AD je gevoels afremde. Dat gevoel had toch bij die rommel pillen. | |
summer2bird | zaterdag 19 januari 2013 @ 10:53 |
nee hoor, ligt er heel erg aan welke ad je gebruikt en in welke dosering. ik gebruik cymbalta, en mijn gevoelens worden totaal niet afgeremd, alleen die afgeremd moeten worden, namelijk de angst en depressie. | |
Little_Dolls | zaterdag 19 januari 2013 @ 13:32 |
Het gaat voorlopig een heel klein beetje beter. Mijn "twee" moeders (moeder en schoonmoeder) proberen me wat op weg te helpen... Het zou natuurlijk makkelijk zijn om alvast gewoon werk te hebben; dan ben ik toch al van die overheid verlost, maar dat is nu net het probleem natuurlijk... Wel heeft mijn schoonmoeder nogal wat kennissen in deze regio, dus kan ze misschien eens een goed woordje voor mij doen. Ik vind echt dat ik dit nu wel verdiend heb na al dat ploeteren. Wat ook interessant is dat er blijkbaar thuiscursussen worden gegeven en ook voor een A2 diploma. Wel moet ik er nog wat mee wachten, aangezien ik maar korting kan krijgen eens ik werk. Geen probleem, want werk komt nu voor. Edit: twijfels of dit wel zo betrouwbaar is volgens commentaren van buitenaf... Jammer. ![]() [ Bericht 6% gewijzigd door Little_Dolls op 19-01-2013 15:23:04 ] | |
summer2bird | zaterdag 19 januari 2013 @ 15:08 |
Ben ziek geweest, en vandaag ben ik weer even naar de stad geweest. Ben nu wel flink aan het hoesten ![]() ![]() Ik heb de laatste tijd ook weinig last van mijn depressie ![]() En nu ga ik vrijwilligerswerk doen, maar heb nog niet eens gesolliciteerd ![]() | |
Little_Dolls | zaterdag 19 januari 2013 @ 16:21 |
Mijn vriend heeft blijkbaar een (tweedehands) thrillerverhaal en een kattenknuffeltje voor mij gekocht toen hij naar de stad ging. ![]() ![]() Is het gevoel van eenzaamheid met verdriet toch iets minder... | |
Enneacanthus_Obesus | zaterdag 19 januari 2013 @ 18:01 |
Zo zie je maar weer. ![]() En gelukkig maar ![]() | |
Little_Dolls | zaterdag 19 januari 2013 @ 18:07 |
Het is natuurlijk niet zo dat alles nu opgelost is ("Zo zie je maar weer"). Ik voel me verder nog altijd best rot. | |
vogeltjesdans | zaterdag 19 januari 2013 @ 18:12 |
Tuurlijk gaat dat niet in een keer over, maar het is wel een begin. Hij geeft aan toch open te staan voor je gevoelens. Ik ken je vriend natuurlijk niet, maar mijn gevoel zegt me dat je hem ook niet met je volledig verdriet moet overladen omdat hij daar misschien ook geen raad mee weet? Is het een idee als je je gevoel 'in stukjes' aan hem vertelt? | |
Little_Dolls | zaterdag 19 januari 2013 @ 18:34 |
Ik weet het wel, maar in mijn geval is dat niet makkelijk. Ik heb het hart op de tong en kan niet goed dingen opkroppen, en zelfs als ik er dan over vertel zit ik er toch nog altijd mee. Ik heb altijd al een piekerhoofd gehad en kan er gewoon niks aan doen aangezien het al mijn hele leven is. Eigenlijk krop ik sowieso automatisch makkelijk op; of ik het nu wil of niet. Ik probeer al meer dingen tegen m'n o.a. m'n moeder te zeggen (ook al zal die er altijd wel een andere kijk op hebben); dat helpt ook al wel wat. Ik ben wel verrast door de steun die ik nu krijg. Ik had het niet meteen verwacht, maar ik durf toch zeggen dat ik vind dat ik het verdiend heb omdat het al langer niet zo fantastisch met mij gaat op veel vlakken en ik me eenzaam en onbegrepen voelde. Natuurlijk krijg ik er mijn opleiding niet mee terug. Ik zal moeten zien wat nu weer de mogelijkheden zijn... ![]() | |
Enneacanthus_Obesus | zaterdag 19 januari 2013 @ 18:51 |
Ik zeg toch ook niet dat alles gelijk opgelost is | |
Little_Dolls | zaterdag 19 januari 2013 @ 18:53 |
Ok sorry, dan zal ik die zin verkeerd geïnterpreteerd hebben. | |
Enneacanthus_Obesus | zaterdag 19 januari 2013 @ 19:05 |
Geeft niet! Ik bedoelde dat anderen toch wel om je geven hoor.. Communiceren is een kunst en de uitleg van iemands gedrag wordt natuurlijk gekleurd door je angsten, je stemmingen en je verwachtingen.. | |
summer2bird | zaterdag 19 januari 2013 @ 19:10 |
Waarom ben je eigenlijk zo tegen AD? ![]() | |
Little_Dolls | zaterdag 19 januari 2013 @ 19:29 |
Nu even niet, ok? | |
summer2bird | zaterdag 19 januari 2013 @ 19:29 |
Okey. ![]() Maar denk er maar eens aan ![]() De wereld hoeft niet zo naar te zijn. | |
summer2bird | zaterdag 19 januari 2013 @ 19:50 |
Ik ga trouwens ook vaker per week koken ![]() Ook wil ik van de dipiperon af, maar eerst wil ik dan wel een week goed slapen ![]() Ben zo blij dat ik een uitkering heb, nu kan ik ook gewoon tijdelijk stoppen met school, en aan mijzelf werken ![]() | |
gewoonmezelf87 | zondag 20 januari 2013 @ 15:13 |
even tijd voor jezelf summer!! ik ben nog steeds blij met mijn AD! ik wilde er eerst ook niet aan maar uiteindelijk kon het niet anders, en achteraf had ik het eerder willen hebben, ik heb mij noout eerder zo kalm gevoeld! en ws maak ik zelf het stofje niet aan dus zal ik de rest van mb leven aan de AD zitten, maar dat is prima want mijn leven is best heel leuk zo!! | |
kingtoppie | zondag 20 januari 2013 @ 15:15 |
Wie wa? Je slikt een pilletje en je bent vrolijk? | |
summer2bird | zondag 20 januari 2013 @ 17:07 |
Na verloop van tijd wel. Al dat gebash op medicatie, en vaak kunnen die mensen niet eens met goede argumenten komen ![]() Dingen als "het is allemaal chemisch" Joh! Paracetamol is ook chemisch, en dat slikken ze wel. "Ik heb 30 jaar geleden het geprobeerd, en nee, het is niks voor mij" Vraag ik "hoe lang dan" zeggen ze iets van minder dan een half jaar. Er zijn duizenden ad's op de markt, en ja, die krengen moeten inwerken waarbij het eerst slechter gaat en daarna pas beter wordt. Soms vraag ik mij af of mensen wel echt alles er aan willen doen om beter te worden, of ze alleen in hun zielige dalletje willen blijven zitten, lekker makkelijk. Kingtoppie, is niet naar jou bedoeld in het bijzonder ![]() | |
vogeltjesdans | zondag 20 januari 2013 @ 17:12 |
Mja, maar in principe is het dat natuurlijk ook. Medicijnen zijn per definitie overkill omdat ze gemaakt zijn voor een breed publiek en daarom nooit "exact" het probleem adresseren, en omdat chemische stoffen nu eenmaal niet natuurlijk zijn. En ook met een half jaar proberen kan je zeker weten dat het niets voor je is, omdat de bijwerkingen te zwaar voor je zijn. Denk bijvoorbeeld maar eens aan de bijwerkingen van statines. | |
summer2bird | zondag 20 januari 2013 @ 17:17 |
Je kan ook na een half jaar bedenken of de dosering niet te hoog is, daar komen de meeste bijwerkingen ook van. Natuurlijk is iedereen verschillend, maar daarom moet men niet meteen stoppen na een AD en dan gaan huilen dat het allemaal toch niets voor je is. Het werkelijke probleem ligt meestal bij de persoon zelf, bijvoorbeeld een te zwaar leven, te weinig te doen, recente overlijden oid. Maar dan willen ze hulp bij de depressie, en dan gaan verwachten ze meteen dat alles aanslaat, dit gebeurd natuurlijk niet, en dan gaan ze klagen. Terwijl er duizenden zijn die wel gebaad zijn bij medicijnen, net zoals er duizenden verschillende medicijnen zijn, en die ene persoon heeft er 1 uitgeprobeerd en meteen besloten dat het niks voor ze is. | |
vogeltjesdans | zondag 20 januari 2013 @ 17:20 |
Hou er ook even rekening mee dat iedereen verschillend is, en dat iedereen verschillende dingen meegemaakt heeft. Daarom is ook voor iedereen een ander medicijn en andere therapie van toepassing. Ook al zijn er overeenkomsten, dergelijke therapieen en medicinatie blijft maatwerk. Zomaar iets voor een grote groep roepen gaat dan niet werken. In zijn algemeenheid gaat wat je zegt mischien wel op, maar bijna niemand valt volledig onder de algemene noemer. | |
summer2bird | zondag 20 januari 2013 @ 17:22 |
Natuurlijk. Maar ik hoor gewoon veel mensen (IRL en op FOK!) uitspraken doen die ze niet kunnen onderbouwen, maar wel even willen zeggen. Als ik dan mijn zegje doen voelen ze zich meteen aangevallen. Het ergert mij, zo nu en dan. | |
vogeltjesdans | zondag 20 januari 2013 @ 17:28 |
NEE! NEE! NEE! ![]() Het is 'ik erger me aan' of 'het irriteert me'. Haal dat nou niet eens door elkaar ![]() ![]() Maar dat is mijn bescheiden mening. Voor mij werkt een goed gebraden kipfilet al als een AD. | |
vogeltjesdans | zondag 20 januari 2013 @ 17:39 |
Is het overigens niet zo dat AD's ook je positieve stemmingen neerhalen? | |
Little_Dolls | zondag 20 januari 2013 @ 17:42 |
Bij sommige toch. Diegene die ik nam, bijvoorbeeld... | |
summer2bird | zondag 20 januari 2013 @ 18:23 |
In het begin doen ze dat allemaal. Maar de bedoeling is dat je na een paar weken oid echt verschil gaat merken. | |
Little_Dolls | zondag 20 januari 2013 @ 20:59 |
Net had ik plots een vreemde angst gepakt in de kamer waar ik zat; zomaar; zonder reden. Ik kon precies niet snel genoeg weg zijn en voelde me heel ongemakkelijk met een "vreemd" gevoel vanbinnen... Ook voelde ik me zelfs wat bekeken... ![]() Op dit moment voel ik me duizelig en mijn ademhaling is wat raar; mijn hartslag precies ook... Ik voel me heel slap en heb moeite om op m'n benen te staan. Ook voelde ik me eventjes minder bespreekbaar toen mijn vriend tegen me praatte... Ik lag daar zomaar voor me uit te staren, maar nu lijkt dat alweer beter. Ik heb begin deze maand al een hele verkoudheid en keelonsteking gehad (m'n hoest is zelfs nog altijd niet helemaal over vandaag), dus het lijkt me raar dat ik dit of iets anders (opnieuw) zou krijgen. Nu zit ik terug in die kamer en heb ik het groot licht maar aangelaten; dat maakt de angst wat minder, maar ik heb nog steeds zo'n "raar" gevoel wat ik niet kan verklaren... Echt vreemd, want vroeger had ik hier geen last van. Al jaren luister ik 's avonds in een halfverduisterde kamer naar muziek en geniet hier zelfs van. Hopelijk krijg ik hier niet vaker last van... ![]() [ Bericht 5% gewijzigd door Little_Dolls op 20-01-2013 21:49:29 ] | |
Little_Dolls | zondag 20 januari 2013 @ 21:33 |
Ok; ik was nog vergeten te zeggen dat ik hier een speciale lamp heb die van kleur kan veranderen (waarbij je ook het tempo en de sterkte van het licht kan veranderen). Deze gebruik ik al eventjes tijdens de avond omdat ik dat best leuk vind. Nu heb ik het echter eens op één kleur staan (oranje) en dat lijkt ook al wel te helpen om die vreemde angst te verminderen. Zouden zo'n dingen invloed kunnen hebben...? Het lijkt wel alsof ik me angstiger voel als dat ding van kleur verandert; hoe stom het misschien ook klinkt... ![]() ![]() | |
kingtoppie | zondag 20 januari 2013 @ 21:57 |
Doel je nu op mij in het bijzonder? ![]() Bij mij ging het juist na 2 maanden heel goed.... Maar na de 6e maand dermate slecht dat ik in 4 maanden tijd 6 kilo afviel oid? | |
summer2bird | zondag 20 januari 2013 @ 22:19 |
nee, niet op jou ![]() En je kan die klachten ook nergens anders van herleiden, dan van je medicatie? kan van alles zijn, baan verloren, stofwisseling, wat dan ook. | |
kingtoppie | zondag 20 januari 2013 @ 22:22 |
Als iets niet meer nieuw voor mij is.. Na +- 3 maanden tijd gebeurt dat... Dan wordt alles weer een sleur.... En die sleur houdt bij mij in dat ik nergens eigenlijk voldoening in kan vinden. De AD maakte mij... Minder in mijn gevoel gekeerd, logisch wel als je minder in je gevoel zinkt constant... Ik vond sommige meisjes ook gewoon echt bijzonder toen ik AD slikte... Niet op een manier die ik zonder AD gevoeld heb... En dat was wel tof eigenlijk. ![]() Maarja dat komt gewoon omdat ik dus meer ''leefde'' op dat moment, toen het een sleur werd was dat ''leven'' niet zo boeiend meer, en het gevoel was ook een beetje weg.... Als je dat beide mist is het heel makkelijk om jezelf te verwaarlozen. [ Bericht 26% gewijzigd door kingtoppie op 20-01-2013 22:27:52 ] | |
vogeltjesdans | zondag 20 januari 2013 @ 23:27 |
Tuurlijk, zoek maar eens op kleurtherapie http://nl.wikipedia.org/wiki/Kleurentherapie | |
Little_Dolls | zondag 20 januari 2013 @ 23:39 |
Bwah; geen ideee of ik daar wel in geloof... ![]() Ondertussen gaat het weer beter; gelukkig. | |
Yaros | zondag 20 januari 2013 @ 23:56 |
Bij het zoeken kwam ik dit topic in één keer tegen. Ik heb zelf denk ik een obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis. Probleem bij mij is dat ik alles, maar dan ook alles "perfect" wil doen en "perfect" wil hebben. Dat is bijvoorbeeld bij cijfers, kamerinrichting en toekomst het geval. Herkenbaar bij iemand? | |
Misvatting | zondag 20 januari 2013 @ 23:58 |
Licht, en de kleur van het licht hebben wel invloed op hoe je je voelt. Dat gedoe van een 'verstoorde energiebalans' is gewoon zweverig geneuzel voor iets wat wel gewoon invloed heeft, sommige mensen zijn daar iets vatbaarder voor. Tip als je veel achter je laptop zit 's avonds F.lux. Deze past de kleuren van je scherm aan aan het tijdstip van de dag. Zorgt voor een beter dag/nacht ritme. Ik merk bij mij dat ik hierdoor veel rustiger achter een scherm kan zitten en beter slaap. | |
Little_Dolls | maandag 21 januari 2013 @ 00:07 |
Wow, nu is mijn scherm oranje ![]() Bedankt! | |
tammepiet | maandag 21 januari 2013 @ 03:37 |
Kamerinrichting heel erg. Ga soms s'avonds naar buiten om te kijken hoe het huis reruit ziet. Luxaflex dan vaak omlaag ja / nee. Als ik op mijn kamer zit, constant kantelramem open en dicht. Verder kan ik niet eten als de diner van een bepaalde lamp te fel staat. | |
Nyota | maandag 21 januari 2013 @ 09:05 |
Klinkt goed ![]() ![]() Merkte je al direct verschil? | |
gewoonmezelf87 | maandag 21 januari 2013 @ 09:48 |
was het maar zo simpel! ik ben niet altijd vrolijk, ook ik heb mindere dagen, maar na de eersre drama weken met omschakelen voel ik mij nu wel veel beter, ik kan beter meeveren met tegenslag, kan beter relativeren, ik pieker minder en heb veel minder last van angst. ik heb een jaar therapie gehad en nu met omschakelen van meds heb ik weer goede begeleiding! het is echt niet altijd even makkelijk geweest en mn vriend heeft het ook best zwaar gehad met mij, maar nu ben ik echt veel stabieler en dat maakt mijn leven een stuk fijner! | |
Nyota | maandag 21 januari 2013 @ 16:44 |
Hmm, ik twijfel over t volgende: Ik volg nu sinds september 2011 therapie bij m'n huidige therapeute, met een stop van vier maanden omdat ik toen opgenomen was. Na m'n opname heb ik bij een andere therapeute, naast m'n huidige therapie, nog een emdr traject gedaan voor iets dat er los van stond. Ik heb nu bij m'n therapeute een "nieuw" onderwerp aangekaart. Het zit behoorlijk verweven met hetgeen ik de afgelopen anderhalf jaar bezig ben geweest, maar ik had het niet eerder expliciet aangekaart. Vandaag heb ik dat wel gedaan, mede waarschijnlijk omdat ik er voor m'n gevoel er niet meer omheen kan en ik me nu eindelijk wel redelijk veilig genoeg bij haar voel. Zij stelt dat er 2 manieren zijn om het probleem te tackelen: de eerste, sneller manier is middels emdr, de andere meer omslachtige manier via schematherapie (al eerder bij haar gedaan). Voor emdr zou ik dan naar m'n eerdere emdrtherapeut kunnen, voor schematherapie bij haarzelf. En dat is nu mijn keuze. Mijn verstand zegt emdr, want dat is sneller en wellicht effectiever (?), m'n gevoel zegt dat ik dit traject liever met m'n huidige therapeute ga doen. Bij haar voel ik me fijn en ik vertrouw haar. Lastig vind ik het, iemand nog tips in mijn overweging die ik wellicht nog over het hoofd heb gezien?? | |
kingtoppie | maandag 21 januari 2013 @ 16:52 |
Gaat dat veel in de weg zitten dat je iemand anders nog niet kent? Zo niet dan blijft dat de effectiefste manier. | |
Nyota | maandag 21 januari 2013 @ 16:58 |
Ik ken haar een beetje (5 sessies eerder gehad). Vertrouwen is voor mij alleen heel belangrijk. Ik ben heel bang om mezelf te laten zien. Bij m'n eerdere sessies emdr, die niet eens een superzwaar emotioneel onderwerp behandelde, vond ik het al moeilijk om het proces over me heen te laten komen en emoties te laten zien. Bij dit onderwerp vind ik dat nog 1000x moeilijker. Zo moeilijk zelfs, dat ik het net bij m'n huidige therapeute ook heb verteld in de derde persoon. Kortom, het duurt bij mij lang voordat ik iemand helemaal vertrouw (m'n verstand zegt wel dat het kan, m'n gevoel alleen sputtert heftig tegen). | |
kingtoppie | maandag 21 januari 2013 @ 17:01 |
Maarja je huidige therapeute kan het niet? Kan je haar leren vertrouwen? Denk het wel toch? | |
Nyota | maandag 21 januari 2013 @ 17:09 |
Ik vraag me serieus af hoe lang ik daar voor nodig heb. Ik ben zo verschrikkelijk bang, en dan ga ik in de beschermermodus. Niet handig, maar de angst wordt dan zo groot en sla ik helema dicht. Bij m'n huidige therapeute heb ik dat na al de tijd ook nog soms. Overigens heb ik jaren geleden voor hetzelfde ook een aantal emdrsessies gehad, maar dat heeft niet zo veel opgeleverd. En de emdr nu gaat trouwens over pesterijen van vroeger en vooral hoe dat in m'n systeem is gaan zitten. Heel erg gepest ben ik helemaal niet, maar door opmerkingen, direct en indirect, van vele jaren, heb ik het in m'n systeem opgenomen en is het gewoon een waarheid geworden. De emotionele verwaarlozing van huis uit helpt daar ook niet bij. Over dat laatste weet m'n therapeute nu alles, en dat is wel erg fijn. Want dat heeft zeker invloed gehad op hoe ik de opmerkingen heb geïnternaliseerd. Bij emdr praat je niet veel, maar denk wel dat dit onderwerp er dan ook wel weer langs zal komen. | |
kingtoppie | maandag 21 januari 2013 @ 17:12 |
Hoelang had je ervoor nodig bij je huidige therapeute? | |
Nyota | maandag 21 januari 2013 @ 17:13 |
Ik ben nog steeds een beetje bezig... Maar het is al zo veel beter en meer dan eerst! ![]() | |
kingtoppie | maandag 21 januari 2013 @ 17:14 |
Hoelang? | |
Nyota | maandag 21 januari 2013 @ 17:15 |
Meer dan een jaar dus. Eerdere therapeuten heb ik nog nooit zo vertrouwd en me fijn bij gevoeld als bij haar. | |
kingtoppie | maandag 21 januari 2013 @ 17:16 |
Beide doorlopen kan niet? | |
Nyota | maandag 21 januari 2013 @ 17:21 |
Niet over gehad, ze gaf me aan een keuze te maken. Ik zit nu evt te denken dat als het een misschien net zo effect heeft, het andere te proberen ofzo. Damn, waarom heb ik toch ook zo'n vertrouwensprobleem (oh wacht, genoeg oorzaken, daarom volg ik ook therapie....). | |
kingtoppie | maandag 21 januari 2013 @ 17:24 |
Tjah dat vertrouwens probleem kom je wel het meeste onder ogen natuurlijk bij het onbekende persoon. Maar daarom beide doorlopen ook.. Want je wilt gewoon resultaat zien... | |
Nyota | maandag 21 januari 2013 @ 17:28 |
Ja, dat is waar. Hoewel ik ook bij mensen die ik nu denk te vertrouwen, ook soms wantrouwen kan voelen. Ik ben gewoon wat bang dat ik het emdrproces niet open ga doorlopen en niet het achterste van m'n tong ga laten zien, net als de laatste keer vaak het geval was. En dan kan ik van te voren aangeven dat het zo werkt bij mij, maar uiteindelijk moet iets groeien. En ik snap wel dat ik moet kiezen, want tegelijk doen is vanuit therapeutenoogpunt niet heel handig. | |
kingtoppie | maandag 21 januari 2013 @ 17:29 |
Of dat je soms bij je therapeute langsgaat of je wel alles goed gezegd hebt oid... Dat iemand een oogje op je houdt of je het wel goed doet. | |
Nyota | maandag 21 januari 2013 @ 17:32 |
Dus haar toch nog erbij betrekken, ik kan het eens voorstellen. Ik ga er sowieso nog eens een nachtje over slapen, maar bedankt voor het meedenken ![]() | |
kingtoppie | maandag 21 januari 2013 @ 17:32 |
![]() ![]() | |
#ANONIEM | dinsdag 22 januari 2013 @ 16:16 |
Ik zie het allemaal echt niet meer zitten. Wat doe ik hier nu allemaal in dit leven. Je zit 20 jaar op cshool, en daarna ben je een loonslaaf. Ik ben nu over de helft met school al maar ik zie het niet meer zitten. Alles zit tegen, ik haal deze cijfers nooit meer op, kan niet nog een keer blijven zitten, en dan? Wat moet ik nou helemaal nog met dit kutleven, ik kan nu wel alles weg gaan slikken maar daar schiet ik ook niks mee op. | |
summer2bird | dinsdag 22 januari 2013 @ 16:35 |
Dus, wat ga je doen? | |
#ANONIEM | dinsdag 22 januari 2013 @ 16:37 |
Ik weet het niet. Ik weet het echt niet. Ik wil er niet eens meer wat aan doen, ik zie totaal geen toekomst meer voor mezelf zo. | |
summer2bird | dinsdag 22 januari 2013 @ 16:38 |
Ik een tijd geleden ook niet, nu nog steeds niet. Heb je iemand met wie je kan praten? | |
#ANONIEM | dinsdag 22 januari 2013 @ 16:41 |
Ja dat heb ik wel, maar daarmee los ik niks op. Daarmee gaan m'n cijfers niet omhoog, krijg ik niet ineens geld, ben ik ineens aardig voor alles en iedereen, en blijft de chaos. Ik moet dit zelf doen maar ik weet niet hoe. Mijn leven is een grote 3baans-snelweg waar ik op de middelste baan zit en de auto's aan weerszijden razen voorbij en mijn eigen baan is leeg. En ik weet niet hoe ik hem moet vullen en dat wil ik niet eens. De benzine is op. | |
summer2bird | dinsdag 22 januari 2013 @ 16:50 |
Een idee om een andere opleiding te gaan doen? | |
#ANONIEM | dinsdag 22 januari 2013 @ 16:52 |
Ik zit op de middelbare school nog ![]() En ik ben al in de 4e klas blijven zitten en zit nu in de 5e dus nog een keer blijven zitten is ook geen optie en anders moet ik van school maar dat wil ik niet. | |
Nyota | dinsdag 22 januari 2013 @ 18:19 |
Maar het gaat ook niet over 1 nacht ijs natuurlijk. Jezelf een beetje tijd gunnen lijkt me nodig, hoe frustrerend dat ook is. Heb je op school wel een vertrouwenspersoon waar je je situatie aan kan uitleggen? Misschien kunnen ze met je meedenken. | |
Little_Dolls | dinsdag 22 januari 2013 @ 18:29 |
Moet je van school als je "nog eens" blijft zitten? Is dat zo in NL? | |
Nyota | dinsdag 22 januari 2013 @ 18:32 |
Ja, bij mij weten wel, 2 x blijven zitten is van school af. | |
Little_Dolls | dinsdag 22 januari 2013 @ 18:37 |
Hoe komt het dan dat je bleef zitten? Veel moeite met bepaalde vakken? Wel erg dat jij nu de dupe bent van dit systeem die waarschijnlijk (zeer goed) bedacht is om het echt crapuul buiten te kunnen gooien.
| |
Nyota | dinsdag 22 januari 2013 @ 18:40 |
Ik ben nooit blijven zitten gelukkig ![]()
| |
Little_Dolls | dinsdag 22 januari 2013 @ 18:42 |
Och oei, nu haalde ik jullie twee even door elkaar. ![]()
| |
Nyota | dinsdag 22 januari 2013 @ 18:48 |
pas de problem ![]() ![]()
| |
Little_Dolls | dinsdag 22 januari 2013 @ 18:50 |
| |
Nyota | dinsdag 22 januari 2013 @ 18:51 |
| |
Little_Dolls | dinsdag 22 januari 2013 @ 18:53 |
| |
vogeltjesdans | dinsdag 22 januari 2013 @ 19:31 |
Om te beginnen kletsen met mensen die haar ondersteunen, want dat is waar de emotie nu om vraagt. Het klopt dat zij verantwoording moet nemen voor haar leven en de situatie waar zij in zit, maar dat doe je niet zomaar en alleen maar stap voor stap. Erkenning van haar emoties is stap 1. Enkel een rationele benadering gaat niet werken. En dat weet jij ook ![]() | |
summer2bird | dinsdag 22 januari 2013 @ 19:32 |
Weet ik, maar ik wist niet waar ze heen wilde met haar vraag. ![]() | |
vogeltjesdans | dinsdag 22 januari 2013 @ 19:34 |
Ik vind Zwitserland in deze tijd van het jaar erg mooi. | |
Little_Dolls | dinsdag 22 januari 2013 @ 19:41 |
| |
vogeltjesdans | dinsdag 22 januari 2013 @ 19:43 |
Teveel tiefschnee, daar kan ik geen sneeuwballen gooien ![]() | |
Little_Dolls | dinsdag 22 januari 2013 @ 19:44 |
Jammer. | |
#ANONIEM | dinsdag 22 januari 2013 @ 19:56 |
Nouja, het is al een paar jaar zo, genoeg tijd dacht ik... ja die is er, daar ga ik sowieso binnenkort een afspraak mee maken. En in principe moet je dan van school maar ik kan misschien ook wel naar 5havo. Maar dat was ik niet van plan, ik kan het vwo makkelijk aan qua intelligentie e.d maar door omstandigheden heb ik dus een achterstand nu die moeilijk in te halen is. | |
#ANONIEM | dinsdag 22 januari 2013 @ 19:58 |
Geen idee aan wie deze vraag gericht is haha. Maar ik ben in de 4e blijven zitten door verschillende factoren. Verkeerde profiel gekozen sowieso, pfeiffer waardoor ik heel veel heb gemist dat jaar en dat in combinatie met ADD en een depressie zonder medicijnen zorgt ervoor dat ik niet echt makkelijk kon leren e.d Dit jaar gaat het gewoon kut door die depressie en omdat het gewoon een moeilijk jaar is, ik heb het heel druk met school, werk, dansen, en nog meer en mijn onstabiele persoonlijkheid draagt daar niet echt aan bij. | |
Little_Dolls | dinsdag 22 januari 2013 @ 20:01 |
Aan jou. ![]() | |
Zelus | woensdag 23 januari 2013 @ 11:45 |
misschien heb je het wel iets te druk? | |
Ewelina | woensdag 23 januari 2013 @ 11:53 |
Is volwassen onderwijs geen optie? | |
#ANONIEM | woensdag 23 januari 2013 @ 15:41 |
Klopt helemaal, maar ja, wat doe je er aan. Vast wel, maar dat wil ik ook niet. Ik wil gewoon normaal m'n vwo afmaken en ik kan het prima aan qua intelligentie e.d maar alles loopt gewoon vast. Verder gaat alles kut en ben ik in een nog dieper dal gezakt en ik weet niet meer wat ik moet. | |
Little_Dolls | woensdag 23 januari 2013 @ 19:08 |
Gadverdamme; wat kan die rotstaat toch met een mens z'n voeten rammelen. Vandaag heb ik nu weer een brief ontvangen dat ik die vrijstelling (voor de opleiding) toch zou krijgen?! Natuurlijk heb ik al alles afgebeld dus kan ik het nu weer opnieuw beginnen regelen! Ik zou moeten blij zijn, want ik keek er erg naar uit, maar ik voel me heel erg in de war nu. Een mens heeft z'n teleurstelling bijna verwerkt en probeert stilletjes aan andere plannen te gaan maken, maar plots zou de hele heisa in m'n hoofd dan toch voor niks nodig geweest zijn en wordt het wederom overhoop gegooid omdat ik gewoon totaal verrast ben vandaag doordat het nu misschien tóch zou kunnen doorgaan!? ![]() ![]() ![]() Ik heb door die teleurstelling van vorige week niet meer hetzelfde gevoel bij die opleiding zoals ik eerst had (en dat allemaal de schuld van die rotzakken). Ook moet ik eerst bevestiging hebben, want met die staat weet je nooit. Die zouden wel eens per vergissing iets verkeerd opsturen... ![]() Natuurlijk snapt men weer niet waarom ik niet blij ben. Wel, ik stel ze graag in mijn plaats. Eerst zo'n teleurstelling te verwerken krijgen, maar vervolgens doodleuk meegedeeld krijgen dat ze dan misschien tóch het omgekeerde beslist hebben! Dan kan een mens daar toch niet meer met hetzelfde gevoel aan beginnen?! Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Het doen, maar dan met een slechter gevoel en vervolgens misschien spijt krijgen? Het niet doen, maar dan een kans verkijken en vervolgens óók spijt krijgen? ![]() [ Bericht 2% gewijzigd door Little_Dolls op 23-01-2013 19:18:57 ] | |
Nyota | donderdag 24 januari 2013 @ 09:09 |
Little Dolls, misschien moet je dit bericht ook weer even laten bezinken om het eerdere enthousiaste gevoel erover weer terug te krijgen? Wel vaag trouwens dat het opeens 180 graden anders is. Enig idee waarom dat zo is gegaan? En ik geloof dat ik uit m'n dilemma ben van schematherapie bij m'n huidige therapeute of EMDR bij een andere therapeute. Ik heb het er nog eens met iemand over gehad (die qua issues eng hetzelfde is als ik ben) en we kwamen tot de conclusies dat bij zo'n precair onderwerp, vertrouwen alles is. Dus ondanks de het misschien omslachtigere is, wil ik dit onderwerp verder met m'n huidige therapeut gaan behandelen. En stel dat het onderwerp voor mij wat gemakkelijker wordt, maar dat ik er nog wel last van houd, kan ik altijd nog EMDR gaan doen. Maar bleh, wat zie ik er sowieso tegenop zeg. | |
Little_Dolls | donderdag 24 januari 2013 @ 09:18 |
Dat is nu net het probleem. 1 februari start die opleiding al, dus ik mag weer alles heel snel beginnen regelen. ![]() ![]() Ik vermoed dat het ermee te maken heeft dat mijn begeleidster van de werkwinkel daarheen gebeld heeft nadat ik het haar had meegedeeld. Ik probeerde haar al te bereiken, maar het lukt nog niet... Vervelend. Ik heb haar een mailtje gestuurd dat ze me zo snel mogelijk moet bellen, want ik sta hier echt voor een raadsel momenteel. | |
Nyota | donderdag 24 januari 2013 @ 09:23 |
Ah, ok, dat is opeens wel een stroomversnelling ja... Tja, lastig, maar probeer je te herinneren waarom je het eerder zo'n goed idee vond om het wel te gaan doen ![]() ![]() | |
Little_Dolls | donderdag 24 januari 2013 @ 10:38 |
Het gaat al wat beter. De staat had zich dus wel degelijk vergist ![]() ![]() ![]() Hopelijk gaat er nu niks meer verkeerd... ![]() | |
#ANONIEM | donderdag 24 januari 2013 @ 12:28 |
Alsof het allemaal niet nog erger kon. Telefoon van de trap gevallen, reparatie kost 75 euro, hand gekneusd door tegen een deur te slaan uit agressie, de wanhoop nabij qua school, concerta vergeten in te nemen dus last van een soort dubbele rebound... Kut. ![]() | |
summer2bird | vrijdag 25 januari 2013 @ 10:46 |
Mogguh ![]() Ik heb besloten iets aan mijn gewicht te gaan doen. En ik moet een vakantie plannen. En ik moet volgende week vrijwilligerswerk doen ![]() ![]() | |
Zelus | vrijdag 25 januari 2013 @ 12:06 |
Ben je zo dik dan? | |
Zelus | vrijdag 25 januari 2013 @ 12:09 |
Meid, ga de deur uit en ga ff flink chillen ergens! Maar gooi je stress en frustraties er iig ff flink eruit ![]() (als je niks doet kan het eng worden) Sterkte ![]() | |
summer2bird | vrijdag 25 januari 2013 @ 14:59 |
10 kg overgewicht ongeveer ![]() En het is hoog tijd dat dat eraf gaat ![]() | |
Zelus | vrijdag 25 januari 2013 @ 15:00 |
oke, zet hem op ![]() In de zomer willen wij bewijs zien dat het gelukt is ![]() | |
#ANONIEM | vrijdag 25 januari 2013 @ 16:23 |
Ik moest al minder eten en drinken. En nu hebben ze (omgeving) hun aandacht gericht op mijn rookgedrag. Alsjeblieft mensen, roken is 1 van de weinige dingen waar ik nog rustig van wordt. Hun maken zich meer zorgen om mijn gezondheid dan ikzelf. Wel leuk en lief natuurlijk. | |
#ANONIEM | zondag 27 januari 2013 @ 08:23 |
Verder gaat het gewoon goed met mij hoor. Ben blij dat de dagen elke dag iets langer worden. En ik verlang heel erg naar de lente. | |
#ANONIEM | zondag 27 januari 2013 @ 09:47 |
En het goede gevoel is in 1 klap verdwenen omdat mensen weer lopen te zeiken en mij angstig maken. Angst, achterdocht, paranoide en dan volgt de depressie. Geen andere optie dan vandaag in bed te gaan liggen. | |
Rhalius | zondag 27 januari 2013 @ 10:54 |
Ik heb me zelf ook een tijd erg slecht gevoeld en vrij depressief, het heeft mij erg geholpen toen ik mijn innerlijke kind weer teruggevonden had en het een plaatsje heb kunnen geven in mijn leven. Het begon twee en half jaar geleden toen ik op mijn lege zolder mijn oude lego ging opbouwen voor mijn neefjes. Ze komen wel eens langs, en het is maar niets als ze altijd tv kijken. Eerst was het de bedoeling alleen een gedeelte op te bouwen, maar het was zo leuk om alles weer terug te zien en om het op te bouwen dat na een maand alles opgebouwd was. Vervolgens ging ik online kijken om alle missende en kapotte onderdelen te vervangen, toen kwam ik op bricklink terecht en had ik dus niet alleen de missende onderdelen besteld maar ook een paar prachtige sets die ik als kind altijd al wilde hebben. Het was prachtig om die sets te ontvangen en op te bouwen, ik was weer als een kind zo blij ermee. Maar toen had ik wel gelijk het gevoel dat het genoeg was, de verzameling lego is nu gewoonweg af. Niet dat ik er spijt van heb die dingen te kopen, maar ik zal het niet nog eens doen. Hierna ben ik alleen wel op zoek gegaan naar manieren om iets te doen met de dingen die mij in mijn kindertijd veel plezier gaven. Het antwoord was Playmobil. Anders dan lego, leent Playmobil zich er fantastisch voor om de figuren en sets te gebruiken om een verhaal te vertellen aangezien het speelgoed de poppetjes als focus heeft en niet het bouwen. Nu ben ik dus al anderhalf jaar bezig met verhalen te schrijven op internet gericht op een jong publiek maar ook leuk voor alle leeftijden, met behulp van veel foto's. Een beetje als een stripverhaal, maar het werkt veel sneller. Werken met de vrolijke poppetjes die mij vroeger zoveel plezier hebben gegeven is gewoon erg leuk. De hele community van de site waar ik de verhalen op plaats is ook erg positief. Allemaal vriendelijke mensen die ook op verschillende manieren bezig zijn met playmobil. Sommige echte kunstenaars, anderen met giga verzamelingen, en ook veel zoals mij die niet zo veel hebben maar er wel leuke foto's mee proberen te maken. Het is ook geen dure hobby, af en toe koop of bestel ik wel eens iets als ik het goed kan gebruiken voor de verhalen. Ik had geen gebouwen, dus heb ik het nuttige met het aangename verenigd en had ik vrij snel het grote kasteel tweedehands besteld wat ik altijd al wilde hebben. Afgelopen zomer een middeleeuwse bakkerij en een middeleeuws huis, en tussendoor nog wat kleinere middeleeuwse sets. Natuurlijk heeft niet iedereen die band met playmobil, maar ik kan iedereen echt aanraden om je innerlijke kind een plaatsje te geven in je leven. Zoek iets op waar je als kind veel plezier aan had en bekijk de mogelijkheden van wat je er vandaag de dag mee kan doen. Wees niet bang van de mening van anderen, iedereen hoeft het ook niet te weten. Voordeel voor mij is niet alleen geweest dat ik me veel positiever voel, maar dat ik ook nog het een en ander leer over fotografie. Ik had nog nooit gefotografeerd voordat ik aan deze hobby begon en al doende leer ik er van. ![]() ![]() ![]() ![]() | |
Nijna | zondag 27 januari 2013 @ 10:55 |
Medicatie aan het opbouwen in de kliniek. 2 weken onderweg, nog 1 te gaan als er geen rare bijwerkingen meer de kop opsteken. Tot nu toe alleen droge mond en op 2/3 van de dosering waar we naartoe moeten. Nu hopen dat het ook gaat werken... Een voordeel, doordat ik een dieet erbij moet volgen en ik een aantal dingen niet meer of veel minder (drop oa) mag, ben ik wel aan het afvallen en dat mocht wel weer eens een keer! ![]() Hopen dat ik dat straks thuis ook vol kan houden... | |
tammepiet | zondag 27 januari 2013 @ 10:56 |
Wat slik je? En welke kliniek? | |
Nijna | zondag 27 januari 2013 @ 10:57 |
Parnate, welke kliniek doet er toch niet toe? | |
tammepiet | zondag 27 januari 2013 @ 10:59 |
Nee maar vindt het interessant om te weten. Aan jou de keus... Prima zo. | |
Nijna | zondag 27 januari 2013 @ 11:04 |
Het is een gewone opnameafdeling van de ggz, niks speciaals ofzo ![]() Sorry, beetje kortaf van mij... net | |
summer2bird | zondag 27 januari 2013 @ 11:11 |
Geweldig man ![]() | |
#ANONIEM | zondag 27 januari 2013 @ 12:52 |
Ja, mooi verhaal, Rhalius! Toen ik kind was speelde ik hele dagen met lego, ook veel plezier aan gehad. Net ben ik even in slaap gevallen en daardoor best opgeknapt. Voel me al stukken beter. | |
Rhalius | zondag 27 januari 2013 @ 16:19 |
Bedankt, goed dat je je alweer beter voelt. Als je je oude lego nog hebt kan ik je aanraden het weer eens op te zoeken als je je weer eens niet prettig voelt. Zulk soort dingen zijn een fantastische afleiding van de problemen in het leven. ![]() | |
#ANONIEM | zondag 27 januari 2013 @ 17:09 |
Op dat moment was dat absoluut niet mogelijk, zat midden in een examenweek en had vrijdag een belangrijk examen waar ik enorm hard voor moest leren. Gelukkig wel gister lekker uit geweest wat een heerlijke uitlaatklep was. | |
kingtoppie | zondag 27 januari 2013 @ 17:13 |
Klote depressie. ![]() Ik word altijd zo lekker overvallen met een enorm willoos gevoel.. Ik wil dan helemaal niks meer.. Het voelt enorm kut. Waarom waardeer ik alles zo slecht dat ik eigenlijk niks lijk te willen? Wat is daarvan de oorzaak? Mijn levensstijl? Hormonen? Ervaringen uit het verleden? Alles op een hoop gegooid met een sausje erbij? Hoe kan ik dat alles omdraaien dat ik wel energie kan krijgen, zin krijgen om iets te doen? [ Bericht 29% gewijzigd door kingtoppie op 27-01-2013 17:36:23 ] | |
Little_Dolls | zondag 27 januari 2013 @ 19:01 |
Waarom leeft een mens toch eigenlijk nog samen met zo'n eeuwig kutgevoel? Meer voor anderen dan voor zichzelf lijkt het wel. | |
summer2bird | zondag 27 januari 2013 @ 19:23 |
Heb je al gesprekken bij een psychologe, slik je al medicijnen, idee om eens naar de psychiater te gaan? ![]() | |
summer2bird | zondag 27 januari 2013 @ 19:24 |
Eerst rust zoeken, daarna komt de motivatie wel. Zo was het bij mij iig. En nog moet ik om de zoveel tijd stoppen met alles doen om weer op te laden als ware. | |
Little_Dolls | zondag 27 januari 2013 @ 19:36 |
Ik ga al een tijd en nee ik slik geen medicijnen want ik heb geen zin om opnieuw 15kg aan te komen en m'n libido helemaal te verliezen en je moet nu niet weer beginnen over "slik dan andere medicatie", want ondertussen slikt je lichaam ze wel allemaal. | |
kingtoppie | zondag 27 januari 2013 @ 19:57 |
Hoe zie jij dat dan? Die rust zoeken? | |
Canillas | zondag 27 januari 2013 @ 21:05 |
Wat is werkelijk het probleem hier? Dat dat gevoel er is of dat jij negatief bent tegenover dat gevoel, dat deel van jezelf? Je wijst iets van jezelf af, verzet je er tegen en daardoor blijft het hangen. Stel jij wordt morgen wakker en je hebt/maakt geen problemen meer met hoe je je voelt, wat dat ook is, wat zou dat in je leven veranderen? | |
Canillas | zondag 27 januari 2013 @ 21:06 |
Door in te zien dat je dat gevoel hebt maar niet bent, het is er 'gewoon' en door te oordelen en verzetten er tegen blijft het. Eigenlijk vraagt dat gevoel je aandacht net zolang totdat jij jezelf volledig leert accepteren, ook dat deel van jezelf. | |
kingtoppie | zondag 27 januari 2013 @ 21:09 |
Ik laat me wel veel leiden door mijn gevoel ja, dat kan best iets minder. En accepteren dat wat jou betreft de kaarsjes wel uit mogen? Ik weet niet maar dat gaat niet. Ok de gevoelens zijn zo, ik hoef me er niet door te laten verzinken.. | |
Canillas | zondag 27 januari 2013 @ 21:41 |
Dat is een gedachte, een verhaaltje in je hoofd, wat je je jezelf vertelt om dat gevoel heen. Je zit midden in dat gevoel, alsof dat gevoel het enige is wat er is en alsof jij dat bent. Denk dat je er veel aan kan hebben leren onderscheid te maken daar; je hebt een gevoel, dat gevoel is er gewoon, prima; jij kan ondertussen doen wat je wilt doen. Zo ervaar je dat niet zolang je energie op gaat aan vinden dat er een gevoel niet mag zijn terwijl het er wel is. Laten we stellen dat je 1000x toen dat gevoel is was hebt gezegd ''bekijk het maar, ik geef het op'' dan is dat inmiddels een geconditioneerde respons daarop, zowel kwa gedachten als lichamelijk, dat zijn dingen die je hebt, je bent die niet, jij bent de persoon waarin die dingen plaats vinden maar omdat jij al je aandacht erop richt lijkt het alsof dat het enige is. En, dit moet je niet onderschatten, dingen als dit zijn een probleem in je leven zolang je er aan vasthoudt, het is iets wat zich aan jou kleeft maar het is wat jij bij je draagt en dat doe je door het bij je te dragen, het voelt klote maar het is ook je houvast want als het de kop op steekt ga je erin mee, trekt jezelf terug en je zit weer 'veilig' in je kooitje. Je maakt jezelf klein, dat is je strategie en je conditioneerde denken zegt ''zo hebben we het altijd gedaan en we zijn er nog dus doen we het weer'' je zit vast in een patroon en daar kan je pas uit stappen wanneer je je daar niet meer mee identificeert. Hoe rot dit ook is dat gevoel is er wel altijd voor je geweest, als houvast of als excuus om dingen die je eigenlijk niet zo goed durfde niet te hoeven doen etc. je mag daar best waardering voor hebben, of op z'n minst begrip en compassie want van dit soort afstraffen ben je uiteindelijk alleen zelf de dupe. Als je werkelijk wil dat dit ophoudt leer dan de strijd met jezelf te staken, want, denk hier goed over na, uiteindelijk is er maar 1 echte optie en dat is acceptatie van hoe het is, wat het ook is. Je kan met je hoofd van alles over van alles vinden maar dat zorgt alleen maar voor meer strijd en meer lijden. | |
kingtoppie | zondag 27 januari 2013 @ 21:53 |
Ja ik identificeer mezelf ermee, om redenen... Het leven boeit me niet zoveel. Ik kan mijn kop wel op andere dingen zetten hoor, dat is het niet... Echt outgoing ben ik vaak alleen niet meer.. Dat lukt dan gewoon niet, Ik kan het wel anders willen, maar al zou ik het 100% geaccepteerd hebben, het gevoel zit er en belemmert me sowieso. | |
cafpow | zondag 27 januari 2013 @ 22:47 |
al weer een paar dagen weg hier. Even korte update, ik ben inmiddels aangemeld voor emdr en heb binnenkort een intake. Verder tja, gaat het wel redelijk. Hoewel ik vandaag thuis weer als "schuldige" benoemt werd van het ongemakkelijk doen voelen van bezoek. Tja deels ook wel logisch als je probeert te studeren in een gezamelijke ruimte en constant "lastiggevallen" word. En dat leidde tot een heel conflict..wat eigenlijk zinloos was maar luchtte wel op, alles eruit te gooien. | |
Canillas | maandag 28 januari 2013 @ 09:31 |
Waarom kies je ervoor je te identificeren met iets waar je ongelukkig van word? Als ongelukkig zijn het enige resultaat ervan is? | |
summer2bird | maandag 28 januari 2013 @ 09:58 |
Just trying to help joh. Sport je wel dan? | |
summer2bird | maandag 28 januari 2013 @ 09:59 |
Weg uit je omgeving, of zorgen dat je omgeving geen stress of prikkels bevat. | |
Little_Dolls | maandag 28 januari 2013 @ 09:59 |
Ik "moet" heel regelmatig een eindje fietsen, dus beweging zit er wel in ja. | |
summer2bird | maandag 28 januari 2013 @ 10:03 |
Wat is regelmatig, elke dag? | |
Little_Dolls | maandag 28 januari 2013 @ 10:04 |
Niet elke dag wegens een vermoeidheidsprobleem, maar het gebeurt geregeld dat ik meerdere dagen na elkaar ergens heen moet en dan moet dat natuurlijk. | |
Silver_Shark | maandag 28 januari 2013 @ 10:34 |
kutzooi. ben afgebeld voor afspraak vandaag vanwege ziekte.. juist dat ik het nodig heb had weer paar aanvallen dit weekend.... | |
theunderdog | maandag 28 januari 2013 @ 10:37 |
Heb jij soms ook veel depressies in je familie zitten? Het lijkt mij namelijk nogal sterk, dat je hier depressief van raakt. Spelen erfelijke factoren niet een veel grotere rol? | |
kingtoppie | maandag 28 januari 2013 @ 10:58 |
Dat is geen keuze, zo staat het er gewoon voor. | |
Little_Dolls | maandag 28 januari 2013 @ 11:10 |
Precies. Soms gaat het niet over "kiezen" en dat beseffen veel mensen niet. (Alsof iemand er ook maar voor kiest om zich zo te voelen. ![]() ![]() | |
kingtoppie | maandag 28 januari 2013 @ 11:13 |
Maar het is in zekere zin wel een ''keuze'' in ieder geval in die zin dat ik nog steeds controle heb over mijn eigen acties.... Dus tis een ''keuze'' om in mijn gevoel weg te zinken in dat geval, ik geef gelijk toe dat ik dat soms best minder zou moeten doen maar dat is lastig... Als je niet duidelijk weet wat je wilt een waarom dan heb je daar erg weinig houvast voor. | |
Canillas | maandag 28 januari 2013 @ 11:19 |
Je kiest er niet voor dat gevoel maar als het er is kan je wel leren kiezen hoe ermee om te gaan, zolang je van dat gevoel af wil blijf je erin zitten, accepteren dat het er is zoals het is en geen energie verspillen aan het vinden dat het anders zou moeten zijn geeft ruimte. | |
Canillas | maandag 28 januari 2013 @ 11:20 |
Klopt, en dit is dan wat je kent en daar val je dan makkelijk op terug. Het blijft alleen het enige waar je op terug kan vallen als je geen nieuwe manieren doen leert ![]() | |
kingtoppie | maandag 28 januari 2013 @ 11:21 |
Misschien is dat de kern ik weet het niet... | |
Little_Dolls | maandag 28 januari 2013 @ 11:22 |
En jij bent de expert? | |
kingtoppie | maandag 28 januari 2013 @ 11:26 |
Ik begrijp wel wat hij bedoelt in deze... Als je je ergens tegen gaat verzetten ben je er wel mee bezig, terwijl je als je het maar een beetje laat wezen maar je focus op iets anders zet het allicht je minder beinvloed en sneller weggaat. | |
Canillas | maandag 28 januari 2013 @ 11:26 |
Nee, maar kan wel begrijpen hoe iemand verstrikt raakt in het niet willen voelen van een gevoel of helemaal niet willen voelen en zichzelf in die strijd als het ware opsluit. Het gevoel is niet het probleem, het is probleem is het verzet en net gevecht ertegen. | |
kingtoppie | maandag 28 januari 2013 @ 11:27 |
Kan je nog op dat bericht van mij reageren die ik gequote had? | |
Canillas | maandag 28 januari 2013 @ 11:27 |
Waar je je aandacht op richt daar stuur je jezelf op af, verzetten ergens tegen is een grote vorm van aandacht geven, iets niet willen is er ook mee bezig zijn en zo voedt het probleem en je komt niet bij de oplossing door je op het probleem te richten. | |
kingtoppie | maandag 28 januari 2013 @ 11:28 |
Paradoxaal... Jezelf op je probleem richten richt je niet op de oplossing. Tenminste, de oplossing verkrijg je in de wiskunde etc door jezelf op een probleem te richten... Dus dat is eigenlijk altijd zo geleerd. | |
Canillas | maandag 28 januari 2013 @ 11:31 |
Ja, je zegt het eigenlijk daar zelf al, het is wat je kent en waar je je 'veilig' in voelt, veilig in de zin van weten waar je aan toe bent; als je je door dat gevoel laat lijden/leiden dan creëer je een vals gevoel van zekerheid. Misschien moeilijk maar vraag je eens af, waar ontspan je allemaal aan wanneer je je in zo'n moment laat afglijden? Wat ontloop je allemaal? Wat levert het identificeren ermee je op? A ls je dat duidelijk hebt kun je wellicht kijken naar wat je daar tegenover zou kunnen stellen, dingen die je echt wil, dan kom je denk ik uit bij doelen die echt uit jezelf komen ![]() | |
Canillas | maandag 28 januari 2013 @ 11:33 |
Denk dat dit meer laat zien dat de norm is jezelf uit gevoel te willen denken, met je denken te verzetten tegen je gevoel, een strijd die je nooit kan winnen en waar je alleen bij jezelf schade aan richt. Het laatste waar een mens behoefte aan heeft is toch eigenlijk wel een innerlijke strijd tegen het beleven van zichzelf? De oplossing is stoppen met oordelen over gevoelens en het beleven van jezelf, dat maakt vrij. | |
kingtoppie | maandag 28 januari 2013 @ 11:35 |
Nee, het leven boeit me niet zoveel... Ik voel me niet veilig bij die gedachte, ik voel me er machteloos bij. Het levert me allemaal geen kut op, het is geen ontwijken het is meer bewustwording vind ik. | |
Canillas | maandag 28 januari 2013 @ 11:38 |
Nee, het deel van jou wat zich veilig voelt bij het wegtrekken uit het leven boeit het leven niet zoveel, het probleem is hier dat jij gelooft dat jij dat bent, je identificeert je met dat gevoel en die gedachte. | |
Smack10 | maandag 28 januari 2013 @ 11:42 |
Het kan toch ook zijn dat het deel wat hem ongelukkig maakt net even meer is dan de positieve dingen? Dan voelt hij het wel degelijk, maar er is zeker wat aan te doen om deze balans te herstellen.. | |
kingtoppie | maandag 28 januari 2013 @ 11:44 |
Dat is een groot deel, maar dat heeft niet met geloof te maken echt niet, dat is geen keuze. Die identificatie is gewoon zoals het is. Zo staat het er gewoon voor, ik wil me wegtrekken uit het leven omdat het me geen flikker boeit en alleen maar energie vraagt, ik krijg er niks voor terug. | |
#ANONIEM | maandag 28 januari 2013 @ 12:43 |
Eigenlijk vind ik het zo'n gek idee nog niet. ![]() Vroeger maakte ik altijd hele steden van lego. ![]() Wat ik heel leuk vind om te doen is klassieke stukken op de gitaar spelen. Verder dan de eerste melodie kom ik nog niet, maar vandaag ga ik veel oefenen. (laat even weten of de video het doet. Hij staat namelijk op 'verborgen' waardoor je als het goed is de video alleen via een directe link kan bekijken ![]() | |
Canillas | maandag 28 januari 2013 @ 17:01 |
Dan kom je toch weer sneller bij het gelukkige deel uit door je daar op te richten, terwijl je de ongelukkige gevoelens er laat zijn zoals ze zijn? | |
Canillas | maandag 28 januari 2013 @ 17:03 |
Dat is een heel beperkende opvatting, vooral omdat je heilig gelooft dat dat zo is waarmee je identificeert is bepalend en daar kun je leren een keuze in te maken. Je geeft nu dat gevoel de 'schuld' van hoe het met jou is. | |
kingtoppie | maandag 28 januari 2013 @ 17:17 |
Het is geen geloof nogmaals. Het leven boeit me geen flikker zo is het zoals het is. Dat gevoel komt er bij kijken als ik me kut voel onder die situatie, maar ook nu, nu ik nergens last van lijk te hebben boeit het met geen flikker. | |
Canillas | maandag 28 januari 2013 @ 21:45 |
Komt dat niet omdat je zo in jezelf vast zit dat je niet echt binding hebt met het leven en de dingen om je heen? | |
Rhalius | maandag 28 januari 2013 @ 22:19 |
De video doet het, muziek kan ook een erg mooie afleiding zijn. Het gaat al best goed zover ik kan horen. ![]() Het is in ieder geval erg goed om iets te hebben, een bezigheid, waarbij je je problemen compleet kan vergeten. Een gezonde bezigheid dan wel, de problemen verdwijnen immers niet, maar als je iets hebt om het van je af te zetten dan kan je daarna die problemen weer aan. | |
tochweerhenk | maandag 28 januari 2013 @ 22:26 |
Hebben jullie ook dat als iemand iets raars zegt dat je dan gelijkt denk dat iemand je aan probeert te vallen? Heb ik soms wel eens last van, terwijl et gewoon als grapje bedoeld wordt meestal. ![]() | |
kingtoppie | maandag 28 januari 2013 @ 23:49 |
Nope. | |
Canillas | dinsdag 29 januari 2013 @ 07:47 |
Richt je je wel eens op dankbaarheid? Dat je de tijd neemt om stil te staan bij de dingen, wat dat ook mag zijn, waar je waardering voor hebt? Wat zou je van het leven terug willen krijgen dan? Je krijgt van het leven namelijk wat je het geeft, jij geeft het een hoop negativiteit en een hoop niet willen, wat kan het leven jou dan geven? Jij wil 'gelukkig' zijn, wat eigenlijk een passieve houding is; je wilt dat iets jou gelukkig 'maakt'. Dankbaarheid en waardering zijn dingen waar je actief mee aan de slag kan en waar je meer van krijgt als je je ermee bezig houdt, net zoals je meer negativiteit en ellende krijgt als je je daar mee bezig houdt. Als je weer wilt voelen alsof je leeft en je met het leven verbonden wil voelen dan zou je kunnen beginnen met daarin te investeren, er zal alleen nooit iets goeds uit komen als je gaat zitten wachten tot het leven iets gaat doen voor dat ongelukkige poppetje wat je van jezelf in je hoofd gemaakt hebt. | |
Rhalius | dinsdag 29 januari 2013 @ 08:28 |
Inderdaad, positiviteit valt aan te werken. Ik merk persoonlijk zelfs dat sinds ik positiever ben gaan denken dat ik beter ben gaan slapen. Ik ben nog steeds werkzoekende en nog steeds wil het niet erg lukken in de liefde, maar ik ben meer gaan kijken naar hoe ik anderen kan helpen. En door anderen te helpen voel ik me persoonlijk gelukkiger. | |
Canillas | dinsdag 29 januari 2013 @ 08:49 |
Goed man ![]() Vooral voor mensen die contacten missen geldt dat, dingen die je mist in het leven zijn dingen die jezelf nog niet gegeven hebt, door contacten te gaan maken krijg je ze, met een ''het moet maar naar mij komen (want ik vind het mezelf niet waard om moeite voor te doen en/of ik ben kwaad op het leven)'' houding krijg je niks, maar ook dat doen je dan zelf. | |
kingtoppie | dinsdag 29 januari 2013 @ 21:17 |
Maar kan ik daar bewust aan doen dan? Dat is mijn visie erop, ik kan daar moeilijk mijn ogen voor sluiten. En soms wel, ik geniet wel van muziek en een goed biertje... Ik voel me niet constant kut maar kan me ook gewoon goed voelen. Ik heb geen idee hoe ik mezelf ''gelukkig kan maken'' dus ik hoop inderdaad dat dat gewoon zomaar komt aanvliegen, dat is dan ook gelijk mijn enige hoop. Hoe investeren dan? | |
Canillas | dinsdag 29 januari 2013 @ 22:39 |
Wat is die visie? Uit frustratie en negativiteit gevormde ideeën over jezelf en de wereld? Ellende die jezelf creëert en waar maakt, kunt je werkelijk een visie noemen? Denk eens even na over die visie van je, hoe jij tegen dingen aan kijkt en hoe je erover denkt, wat heeft je dat tot nu toe gebracht? Alle dingen die jij tot nu toe hebt bedacht hebben ervoor gezorgd dat je situatie is zoals ie is, wil je daar meer van dan blijf je daar aan vast houden maar ik denk eerlijk gezegd dat het ergste is wat jij jezelf aan kan doen. Wat je bewust kunt doen is je bewust zijn van die negativiteit, begrijpen hoe dit in elkaar steekt en vervolgens andere dingen gaan doen dan de negativiteit in geeft, dat pad volg je nu al een tijd en het resultaat is meer van wat je niet wilt, toch? Waarom zou je ermee door gaan? Het is een garantie om ongelukkig te blijven als je dat doet, en het zijn jouw visie en ideeën niet eens want van werkelijk authentieke ideeën krijg je positieve energie en een goed gevoel, is daar bij jou sprake van? Hoe je in het leven staat bepaald hoe je leven zich vormt, als dit jouw houding is hoe kan je dan tegelijk verwachten het in het leven naar je zin te hebben? Als dit voor jou hoop betekent dan is er geen hoop, wel eens gedacht aan de hoop van dat je leert zodanig met jezelf te leren om gaan dat je gezond en wel in het leven staat? 'Wachten tot het je aan komt waaien' dat kun je toch geen hopen noemen? Het is nog minder dan dat en op iets hopen haalt al weinig uit. Het lijkt wel alsof negatief zijn het enige ´lolletje´ is wat je jezelf gunt, je wilt het goed en leuk hebben én tegelijk negatief zijn en het leven niet willen, hoe kun je die 2 ooit combineren? Dat bestaat toch niet? Waarom kies je voor de dingen waarvoor je kiest, wees daar eens eerlijk over en geen ''zo is het nu eenmaal'' antwoorden; waarom doe je het? Waarom hou je vast aan wat je ongelukkig maakt? Waarom blijf je dat volgen? Word je bewust van de negativiteit die je in je hebt maar voed die niet en richt je met regelmaat, desnoods met een schema, op dingen waar je dankbaar voor kunt zijn, maakt niet uit wat. Ga zitten, denk na over alle dingen in het leven waar je waardering voor kunt voelen, gewoon om wat en hoe het is, richt je op dat gevoel en kijk er of dingen bij je op komen die je na wil gaan streven. | |
kingtoppie | dinsdag 29 januari 2013 @ 22:45 |
Ik heb op het moment meer zin om te schoppen, ik lees je bericht later nog een keertje terug canillas. | |
gewoonmezelf87 | woensdag 30 januari 2013 @ 00:13 |
Bahbahbah kut winterdepresie! Ik zou willen dat ik Januari en Februari slapend kon doorbrengen.. | |
kingtoppie | woensdag 30 januari 2013 @ 20:10 |
Zeker... Maar vooral uit een gebrek aan positiviteit denk ik, als je genoeg leuke dingen blijft houden in het leven blijft het toch wel interessant, maar dat is mijn probleem.. Het is niet zozeer gevormd uit negativiteit dan wel frustratie, de negativiteit en frustratie zijn een gevolg van het gebrek aan voldoening / waardering in het leven. En dat is echt niet iets wat ik er zelf van maak. Al die dingen die ik heb bedacht zijn een resultaat van de situatie zoals die is. Ik kan niet opeens iets in het leven vastpakken en mijn ziel en vreugde erin kwijt... Dat moet me raken en daar heb ik bewust geen invloed op. Dat kan ik misschien toepassen. Die ideeen komen inderdaad van mijzelf om de situatie zoals die is te omschrijven. Dit is gewoon een vicieuse cirkel die je omschrijft... Als je gelukkig in het leven staat, dan kan je verwachten dat je het in het leven naar je zin hebt.... Of wil je zeggen dat dat iets is wat ik wel bewust kan doen? Ik neem het leven soms best zoals het is hoor... Kan het ook best positief ervaren... Mijn houding is op die momenten dus niet zozeer fout... Ik sta ook gewoon open voor positieve ervaringen.. Wat moet dat nou weer inhouden? Met mezelf leren omgaan? Dat gevoel accepteren? Ach komop dat maakt me niet beter, dat maskeert de pijn alleen, dat maakt het makkelijker om mee te leven... Dat zorgt ervoor dat ik niet helemaal al mijn functies verlies maar nog steeds een beetje kan functioneren maar meer dan dat is het niet. Nog steeds niks in het leven dus nog steeds geen voldoening... Als mijn gevoel zin heeft om zich daar weer iets van aan te trekken dan gebeurt dat, daar heb ik geen controle over. Wachten tot er een bepaald besef komt bij wat dan ook dat ik ergens gelukkig van word dat bedoel ik... Dat kan ik niet forceren en dat zal moeten langswaaien. Ik wil dingen willen. De positiviteit komt dan later wel als ik uit dingen voldoening haal. Ik kies helemaal niet wanneer / of ik me kut voel. Okidoki. | |
Canillas | woensdag 30 januari 2013 @ 21:24 |
Dat zie je volkomen verkeerd; dingen, wat dan ook dan, krijgen kwaliteit als je ze aandacht geeft, dingen worden interessant als je ze je interesse geeft, zo wordt het leven leuk, dat heb je zelf in de hand, dat creëer jezelf, net zoals je nu je ongeluk creëert dat je daar op te richten. Dat komt er bij jou niet van omdat je je richt op het vinden dat je gevoel anders zou moeten zijn dan het is. Je draait het om (waarschijnlijk volkomen onbewust); je situatie is het resultaat van de dingen waar je in gelooft en vervolgens waar maakt niet andersom. Jij bekijkt het vanuit een slachtoffer positie, alsof het komt door iets buiten je, of je gevoel, dan is het leven iets wat zwaar, iets wat je overkomt, maar ook dat doe je zelf. Je stelt hier voorwaarde die je aan hangt om te blijven waar je bent, jij zegt hier dat je wilt krijgen zonder te geven, terwijl het beginnen van krijgen begint met geven. Je idee van geluk is beperkt en niet reeël, wat houdt dat in gelukkig zijn? Is het niet veel wenselijker na te streven goed door te gaan met je leven ook als je je niet gelukkig voelt? Als je ophoudt met oordelen over je gevoel, wat valt er dan nog ongelukkig te zijn? Pijn hoort bij het leven, lijden en ongelukkig creëer jezelf door mee te gaan in frustratie gedachten over dat je je anders zou moeten voelen dan je doet. Jij hebt een idee in je hoofd van hoe het zou moeten zijn, voorwaarden die je in gedachten stelt en zodra je die stelt zie je het leven niet meer maar alleen het beeld wat je in je hoofd hebt en als dat niet overeen komt met de realiteit dan zou er zogenaamd iets mis zijn. Het is je eigen manier van oordelen die voor problemen zorgt. Je kan je bewust worden van alle dingen waar je jezelf mee beperkt en ervoor kiezen, stap voor kleine stap, een andere kant uit te gaan. Hier neem je jezelf (weer) in de maling want wat jij doet is de pijn maskeren en je leven zo simpel/gemakkelijk door steeds te kiezen voor wat je kent. Jij verzet je tegen je gevoel, legt de schuld voor je situatie buiten jezelf en bij hoe je je voelt, dat is de pijn maskeren en voor de illusie van de minste weerstand kiezen. Een illusie omdat dat wat makkelijk voelt je juist laten sturen door weerstand is, je laat weerstand bepalen waardoor je leefruimte nog kleiner wordt. Je doet alsof het een vreemd voorstel is je gevoel te accepteren, reageert er haast fel op, kan je ook uitleggen waarom? Is dat niet zo omdat als je je gevoel niet meer de schuld kon geven het zou betekenen dat je toch zelf helemaal verantwoordelijk bent voor je eigen leven? Je hebt geen voldoening omdat je geen dingen doet om voldoening te krijgen, je grijpt je gevoel aan om het bijltje erbij neer te gooien en wordt vervolgens gefrustreerd omdat er niks veranderd, vind je dat logisch? Wat moet er komen aanwaaien? Wat zou er in jouw leven moeten/kunnen komen wat alles beter zou maken? Bestaat zoiets? Zelfde als hierboven; je wilt iets krijgen voordat je gedaan hebt wat je ervoor moet doen om het te krijgen, je krijgt voldoening door dingen te doen op een manier die voldoening geeft, niet voor een resultaat of een van je gevoel al willen komen maar om het doen en daar dankbaarheid voor kunnen voelen. Nee, jij 'kiest' hoe je ermee omgaat, en dat doe je door er niet echt mee om te gaan. Wat zou je te kiezen moeten hebben over hoe je je voelt? Als je je nou gewoon voelt zoals je je voelt zonder daar een heel verhaal in je hoofd omheen te hebben, wat is dan het probleem? Je neemt hier weer een slachtofferrol in tegenover je gevoel en gebruikt dat als reden om te zeggen ''bekijk het maar'' en vervolgens bevestig je die rol door je fantasie over iets wat je aan zou kunnen komen waaien wat jouw situatie voor jou beter moet maken zodat je dat zelf niet hoeft te doen. Wat voor resultaat kan die manier van doen hebben? Alleen maar meer ellende toch? | |
Nyota | vrijdag 1 februari 2013 @ 16:32 |
Canillas, ik zit jouw post weer eens met veel oh ja's te lezen. Accepteren van je gevoel enzo. Het is waar, maar soms toch zo moeilijk merk ik ook maar weer eens. Ik heb net een paar uur liggen slapen op de bank, ik heb daar gewoon eens aan toegegeven, maar nu ben ik weer soort van boos op mezelf dat er niets uit mn handen komt te laatste tijd, dat het niet op schiet met mij etc. | |
#ANONIEM | vrijdag 1 februari 2013 @ 21:02 |
Hoi, Ik kom maar niet vooruit dan gaat het goed dan gaat het slecht. Eerder dahct ik dat ik genezen was maar het wil maar niet.... Als echt niets vlot moet ik me dan laten opnemen? Ik ben dagen moe van de citalopram en risperdal en wil er van af.... | |
Canillas | zaterdag 2 februari 2013 @ 09:54 |
Ben je echt boos op jezelf of zijn er in je denken boze gedachten over jou? Als je bepaalde gedachtepatronen kunt herkennen en begrijpen wat hun functie is dan kan het makkelijker zijn voor ander gedrag te kiezen. Boze gedachten over jezelf kunnen als functie hebben je tot het presteren van iets aan te zetten, wat weer als functie kan hebben bepaalde vormen van commentaar/kritiek te ontlopen ''als ik dit of dat doe dan ben ik zus of zo'' of ''als ik dit of dat presteer kan ik anderen hun aandacht daarop vestigen en bepaal ik wat men van mij vind''. Hoe klote die mechanismes in het denken soms ook kunnen zijn ze bedoelen het in die zin goed, om bepaalde dingen uit het verleden niet weer te laten gebeuren, ze zijn er ook niet zonder reden maar uiteindelijk heeft jezelf goed vinden zoals je bent maar met 1 ding te maken en dat is jezelf goed vinden zoals je bent ![]() ![]() | |
Zembo81 | maandag 4 februari 2013 @ 10:27 |
Ook maar even een account aangemaakt. Ik herken veel in de verhalen van een aantal mensen in dit topic. De afgelopen jaren heb ik steeds vaker een neerslachtig gevoel en is dat ook steeds sterker geworden. Vanaf de kerst leidt dit echt tot een behoorlijke belemmering in mijn dagelijks functioneren. Ik heb nauwelijks nog eetlust, ben moe ook al neem ik voldoende slaap en hang meerdere malen per dag boven het toilet met continue braakneigingen (al zit er niets in mijn maag). Daarnaast raak ik echt in paniek voor dingen waar ik in het verleden alleen gezonde of geen zenuwen voor zou hebben en overheerst sowieso een sluimerend gevoel van angst. Dat dit sinds de kerst erg is geworden is denk ik een beetje een schoolvoorbeeld. Met de kerst zelf ben ik bij familie langs geweest, die niet groot is en bovendien onderling veel ruzies kent, waardoor dat soort bijeenkomsten altijd ontaarden in allerlei sneren. O&N heb ik alleen doorgebracht, omdat de vriendschappen die ik had zijn verwaterd. Daardoor ben ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt en dat die eenzaamheid mij eigenlijk enorm ergert, ondanks dat ik altijd hard geroepen heb dat ik "gewoon graag zelf dingen doe". Zo direct maar een afspraak maken met de huisarts, al vind ik het ontzettend moeilijk om hierover te praten, maar zo gaat het ook niet langer. | |
tammepiet | woensdag 6 februari 2013 @ 10:09 |
Hoe staan jullie tegenover het gebruik van jullie gegevens in het EPD? Ik heb vandaag besloten een brief de deur uit te doen tegen het gebruik, wat inhoud dat je (psychische) informatie en medicijngebruik niet digitaal raadpleegbaar wordt op elk moment. | |
Nijna | woensdag 6 februari 2013 @ 10:34 |
Wat ik begreep van het EPD is dat niet alle hulpverleners alles kunnen lezen. Je huisarts kan zn eigen dingen lezen, maar niet dat van je psychiater. Wel natuurlijk als er brieven zijn gestuurd, dat ze die kunnen lezen. Maar het is niet zo dat ze maar her en der in je EPD kunnen lezen. | |
tammepiet | woensdag 6 februari 2013 @ 10:42 |
Ooh hoor net op het journaal dat je eerst toestemming moet hebben, dit moet je huisarts of psycholoog verplicht vragen. | |
moeraskikker | woensdag 6 februari 2013 @ 15:27 |
Pff, sorry dat ik er even tussendoor kom .. Maar het gaat echt slecht.. Woedeaanval gehad met als resultaat flink gekneusde pols en lichte hersenschudding, ik word zo bang van mezelf.. A.s. vrijdag extra therapie-overleg en waarschijnlijk verhoging medicijnen deze week en start dagopname.. Bah, ik heb er zo genoeg van ![]() | |
cafpow | zaterdag 9 februari 2013 @ 10:45 |
goed, weer een kort updatetje van mijn kant. Hier dus al de intake gehad voor EMDR, en er is besloten om inderdaad EMDR te gaan doen. Heb dus over ongeveer 2 weken de eerste sessie. En ik moet zeggen dat ik het best eng vind..vooral omdat ik niet weet hoe het gaat lopen. Maar dat zien we dus wel ![]() | |
#ANONIEM | zaterdag 9 februari 2013 @ 12:28 |
Ik vind dat EPD wel prima zo, een arts mag van mij best weten van wat er nou allemaal in me omgaat en welke medicijnen ik gebruik. Een stuk handiger ook voor als die gegevens nodig zijn ergens en ik ben zelf niet in staat om het te vertellen o.i.d Tevens ben ik gaan inzien (met behulp van m'n psychologe) dat ik eigenlijk gewoon best wel in een burn-out zit op het moment, vooral wat betreft school. Nogal vervelend, maar het is wel een verklaring voor alles. Maandag zie ik haar weer, en ik ga sowieso binnenkort beginnen met cognitieve gedragstherapie, om me te helpen met m'n depressie/burn-out en een beetje met m'n ADD, mocht dat ook een negatieve factor in m'n gedrag en gedachtegang zijn. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat verlopen. | |
summer2bird | zondag 10 februari 2013 @ 11:19 |
![]() Komt wel goed. Heb je iemand waar je op terug kan vallen als het niet meer zo goed gaat? (iemand die je kan bellen oid) | |
gewoonmezelf87 | zondag 10 februari 2013 @ 19:04 |
Ik ben weer omhoog gezet met de sertraline, merk dat het heel erg zoeken is naar de juiste dosis! Veel bijwerkingen en daarbij kwam ik net tot de ontdekking dat mijn migraine medicatie niet samen met de sertraline mag! Ik word er langzaam een beetje moe van, ik was met paroxetine goed ingesteld maar nu is de balans weer ff zoek! Morgen gelukkig weer even een gesprekje! | |
Nijna | zondag 10 februari 2013 @ 20:33 |
Gewoonmezelf, lastig dat zoeken naar de juiste dosering... En dat je er nu achter komt dat het niet samen mag met je migraine medicatie... Heeft de apotheker daar niks over gezegd? Ze zijn daar hier in de apotheek best wel alert op merkte ik laatst. Ik ging multivitaminen halen en daarbij ging hij zelfs kijken of het samen kon met mijn medicatie... Inmiddels ben ik alweer een week thuis, parnate opbouwen ging tot de laatste verhoging zonder noemenswaardige bijwerkingen. Alleen het laatste tabletje erbij was teveel blijkbaar, op een gegeven moment bleef het wel erg lang zwart voor mn ogen (behoorlijk lage bloeddruk). Maar stapje terug gegaan en nu gaat het gewoon goed. Het lijkt zelfs zowaar aan te slaan! | |
gewoonmezelf87 | zondag 10 februari 2013 @ 22:17 |
Bij mijn apotheek zijn ze sowieso liever lui dan moe! Ik merkte vorige week heel erg aan mn stemming dat ik toch omhoog moest, krijg ook weer een paar sessies gedragstherapie! Redt jij het thuis allemaal een beetje? | |
SixsixNine | zondag 10 februari 2013 @ 22:53 |
Ik ben nieuw op FOK forum Ik kan het niet goed uitleggen Ik voel me afgelopen maanden gewoon totaal niet goed Echt niks zit me mee ik kan geen postieve dingen uitdagen halen ben vaak gestrest.... ik kan niet normaal slapen kan niet goed met mensen omgaan (zelfs vandaag een bedrijfs uitje gehad ben nu al terug) omdat ik het opeens gewoon niet trok ik weet totaal niet wat er is het liefst wil ik er gewoon niet meer zijn.... | |
kingtoppie | zondag 10 februari 2013 @ 22:57 |
Ga naar de dok, vaker gehad dit? Of voor het eerst nu dit? | |
gewoonmezelf87 | zondag 10 februari 2013 @ 22:58 |
Heb je dit al eens eerder met iemand besproken? En hoe oud ben je? is er de laatste tijd veel veranderd in je leven? | |
SixsixNine | zondag 10 februari 2013 @ 23:10 |
Ik zit sindskort bij een sociaal medewerker dat heet volgens mij Kwadraad en donderdag ga ik er weer heen. Ik heb dital eerder gehad maar ja het is nu wel heel erg! | |
SixsixNine | zondag 10 februari 2013 @ 23:13 |
Ik ben zelf 20 jaar oud bijna 21, Vroeger had ik niet zo erg als ik het vanuit mij oogpunt bekijk Met Ouders/Familie bespreken gaat al helemaal niet meer, het is niet te doen met die mensen begrijpen er geen hol van... Het is niet te doen! ik ga morgen langs bij de dokter... ik weet het even niet meer | |
#ANONIEM | zondag 10 februari 2013 @ 23:16 |
Inderdaad verstandig om met een psycholoog o.i.d te gaan praten als eerste stap, die kan vaak al heel veel helpen met dingen duidelijker maken, op een rijtje zetten, etc. | |
gewoonmezelf87 | zondag 10 februari 2013 @ 23:20 |
Idd een gesprek met een onafhankelijke partij, het is verbazend hoeveel inzicht die mensen kunnen verschaffen, zelfs als je het zelf niet weet! | |
Nijna | maandag 11 februari 2013 @ 14:18 |
six, goed om naar de dokter te gaan met zulke klachten! Sterkte! Gewoonmezelf, red ik het thuis? Ik red het beter dan een maand geleden dat absoluut. Maar het is wel een soort passen en meten, energie verdelen. Ik moet echt leren meer op mijn grenzen te letten en daar ook wat mee te doen. Ik ben er nog lang niet volgens mij, maar wel het gevoel dat ik eindelijk weer eens onderweg ben. Ik hoop dat ik dat vast kan houden. Ik merk dat ik het ook wel heel spannend vind... | |
kingtoppie | maandag 11 februari 2013 @ 14:28 |
Viel mij altijd maar tegen hoor. Ik ben weer doorverwezen naar de psychiatert... Vandaag weer even aangeklopt bij de doc. | |
gewoonmezelf87 | maandag 11 februari 2013 @ 19:12 |
Je doorzettingsvermogen is wel echt bewonderenswaardig!!! Je bent een topper! Ik duim mee Hier vandaag weer bij de POP poli geweest en ik zit nu op 150mg sertraline, kan eventueel nog 50mg omhoog, maar eerst kijken hoe dit gaat werken! Nu vooral weer last van ophoog bijwerkingen! Verder krijg ik weer een paar gesprekken met een loog, om weer even de belangrijkste dingen op te halen. Maar ondanks alle bijwerkingen, hebben we wel groen babylicht gekregen (na de bruiloft in mei pas serieus hoor) | |
Nijna | maandag 11 februari 2013 @ 20:12 |
Dank je wel gewoonmezelf. Goed dat je bij de POP poli bent geweest, fijn om goed geïnformeerd te zijn voor je aan je kinderwens gaat werken ![]() ![]() | |
#ANONIEM | maandag 11 februari 2013 @ 21:51 |
Nou jongens, ondanks dat ik geen volwassene met een fulltime baan ben, heb ik nu officieel toch wel een soort van burn-out opgelopen. Combinatie van depressie, het veel te druk hebben, en nog meer van dat soort dingen bij elkaar. En eigenlijk doet het me helemaal niks, ik wil gewoon naar bed en er nooit meer uit komen. ![]() | |
gewoonmezelf87 | maandag 11 februari 2013 @ 22:07 |
Als t enige troost is: ik was 23, werkte 20uur en studeerde. Daarnaast heel veel zorgtaken thuis, en ik raakte ook burn-out! Sterkte | |
#ANONIEM | maandag 11 februari 2013 @ 22:21 |
Tsja, dat heb ik dus ook... 33 uur school per week, dat zijn dan alleen de lessen. Dan ook nog na school leren enzo. Ik werk zo'n 40 uur per maand, pas elke week op op een kindje, schoolkrant, leerlingenraad, debatteam, hulpmentor, dansen, hardlopen (wat ik de laatste tijd niet meer doe omdat ik er gewoon niet toe in staat ben), voorstelling, schoolmusical, sociaal leven, thuis normaal doen, iedereen tevreden houden (inclusief mezelf)... Zo was de situatie tot een maand geleden. Inmiddels ben ik met de helft gestopt en het gaat nog slechter lijkt het wel. ![]() | |
gewoonmezelf87 | maandag 11 februari 2013 @ 23:01 |
Dat is helaas normaal! Ik hield alle ballen prima in de lucht TOT ik een week vrij had.. Om bij te komen! Toen ging t mis | |
#ANONIEM | maandag 11 februari 2013 @ 23:17 |
Nou, volgende week heb ik vakantie, nou maar hopen dat het op mij wel een positief effect heeft. Wat ik overigens niet verwacht, voor de kerstvakantie ging het wel redelijk allemaal maar in en na de kerstvakantie is het enkel bergafwaarts gegaan. | |
Ensemble | maandag 11 februari 2013 @ 23:37 |
Heel veel sterkte en hoop het voor je. ![]() Een burn-out is kut inderdaad. Sinds ik gestopt ben met AD zit ik er steeds bijna tegen aan. | |
#ANONIEM | dinsdag 12 februari 2013 @ 15:35 |
Hee jij ook hier ![]() Dankje, en ja, heel vervelend. Ik heb er zelf bewust voor gekozen om geen AD te slikken omdat ik toch wel bang ben dat ik daarna niet meer zonder kan, alhoewel ik wel het er over heb gehad met de behandelend arts. Nog een reden om het dus niet te doen, ik wil niet in een nog ergere situatie terecht komen dan nu.. | |
Ensemble | dinsdag 12 februari 2013 @ 16:02 |
Ligt er wel aan, soms is het juist goed om AD te slikken. Mijn situatie was veel erger voordat ik begon dan nu. Dus het kan wel helpen. Maar dan moet het wel in combinatie met therapie, want anders heeft het weinig nut. Het is dan vooral de AD die de druk er even afhaalt, zodat je daarna met een psycholoog je problemen makkelijker kan oplossen. Het is wel echt persoonlijk, bij de een helpt het meer dan bij de ander. | |
Nijna | dinsdag 12 februari 2013 @ 16:41 |
En als je nou diabetes hebt, kies je dan ook om maar geen insuline te spuiten? Waarom zou je in een nog ergere situatie terecht komen? | |
Ensemble | dinsdag 12 februari 2013 @ 16:45 |
Dat lijkt me niet echt vergelijkbaar. Voor diabetes heb je namelijk geen andere manier. Bij een depressie of een burn-out kan je op meerdere manieren hulp krijgen. AD is daar één van. Er zullen genoeg mensen zijn die uit een depressie of burn-out komen zonder AD, of die teveel bijwerkingen ervaren om AD goed te slikken. Het kan een goed iets zijn, maar zoals ik al zei, het is niet voor iedereen. | |
Nijna | dinsdag 12 februari 2013 @ 17:34 |
Is misschien ook niet echt vergelijk... En je hoeft ook niet klakkeloos alles maar te slikken. Maar als je alleen maar meer afglijdt is het misschien het overwegen waard... Overigens zij AD ook geen wondermiddel, je moet ook net het middel vinden wat bij jou aanslaat. | |
Ensemble | dinsdag 12 februari 2013 @ 17:41 |
Vind ik ook. Het is het proberen waard als het al lange tijd echt niet goed gaat. | |
gewoonmezelf87 | dinsdag 12 februari 2013 @ 17:44 |
Ik wilde ook niet aan de AD, maar ik zat op n moment zoo diep dat ik het wel prima vond, ik wilde functioneren! Ben begonnen op 10mg paroxetine en dat werd 20 en ik ging mij zoveel beter voelen!! Maar wij hebben een kinderwens, en das niet handig met paroxetine, dus ik ging afbouwen, en ik dacht dat ik gek werd! Inmiddels is duidelijk dat mijn lijf problemen heeft met het zelf in balans houden vd seretonen oid , en voorlopig blijf ik dus aan de AD. Wel over geschakeld naar sertraline en onder begeleiding van de pop poli, maar als het mij helpt om mij goed te voelen... Bedenk dat er 10000 soorten AD zijn, en wat bij werkt kan bij jou niets doen en andersom! En bedenk ook dat het een steuntje in de rug kan zijn en het er ook weer uit kan! Maar als jij vind dat je ze niet nodig hebt dan is daar ook niets mis mee! | |
Nijna | dinsdag 12 februari 2013 @ 18:08 |
Mn eerste reactie was wat ongenuanceerd, sorry ![]() Ik heb heel lang gezocht voordat ik nu eindelijk een middel slik waarbij ik het idee heb dat het iets doet... | |
#ANONIEM | dinsdag 12 februari 2013 @ 18:31 |
Het is bij mij niet zo dat ik niet meer kan functioneren, ik ga nog wel gewoon naar m'n verplichtingen, maar gewoon met een stuk meer moeite dan normaal. En ik heb ook nog wel goede periodes, maar de laatste tijd vaak wat slechtere, onder andere door stress en drukte. Inderdaad een beetje vreemde vergelijking met die diabetes, insuline spuiten moet je dan doen om te overleven, maar als ik geen AD slik is het niet zo dat ik niet overleef. Bovendien slik ik ook al o.a concerta en ritalin, en die hebben ook wel wat bijwerkingen (vooral als ik ze niet slik: rebound), en AD daarbij is niet altijd een heel goede combinatie. Concerta en ritalin heb ik echter wel nodig om te functioneren, hehe, dus daar wil ik niet zomaar mee stoppen. Ik begrijp je punt wel, maar ik vind niet dat alles maar gelijk met AD moet worden opgelost, zeker omdat het best wel zwaar spul is met vaak toch wel bijwerkingen en/of beperkingen. | |
gewoonmezelf87 | dinsdag 12 februari 2013 @ 18:38 |
Wie heeft bij jou de burn-out vast gesteld als ik vragen mag? | |
Ensemble | dinsdag 12 februari 2013 @ 18:42 |
Ik snap het wel. Zou het dan inderdaad niet nemen als je dat al slikt. Dan is het een beetje te veel van het goede. | |
#ANONIEM | dinsdag 12 februari 2013 @ 21:22 |
Het is niet officieel vastgesteld omdat de situatie gewoon anders ligt omdat ik geen fulltime baan heb o.i.d. Maar ik heb het er met m'n psychologe en psychiater over gehad en die vonden allebei dat mijn "situatie" gewoon het meeste daar begon op te lijken, en dat vond ik zelf ook wel na wat meer informatie. Officieel heet het dus niet zo dan, maar het is wel makkelijker uit leggen dan een enorm lang verhaal over eindeloze mentale en/of fysieke moeheid, prestatiedruk, stress, depressie, etc etc etc. Want het komt wel voor een deel, qua klachten, op hetzelfde neer, het "op" zijn in een soort van uitbarsting. Beetje moeilijk uit te leggen zoals je ziet, vandaar dat dat woord er maar even voor is gebruikt. | |
gewoonmezelf87 | dinsdag 12 februari 2013 @ 22:08 |
Het was geen aanval hoor ![]() Ik vroeg me het af omdat ik namelijk echt tot niks meer niks meer in staat was. Dus jij hebt eerder aan de bel getrokken! | |
#ANONIEM | woensdag 13 februari 2013 @ 14:23 |
Ah zo, nee maar het kan verschillen. Het liefst lig ik ook gewoon de hele dag in bed maar ik heb gewoon leerplicht. Bovendien wil ik gewoon mijn diploma halen en ook gewoon nog leuke dingen kunnen doen. Dus hoe graag ik ook wekenlang in bed wil blijven liggen, ik mág het niet van mezelf. | |
SixsixNine | woensdag 13 februari 2013 @ 18:58 |
Het is nu niet normaal!!!!!!!! Kunnen mensen mij helpen ? Als ik naar de huisarts gaat steunt mijn familie me niet omdat ze tegen dat soort dingen zijn Als ik dat niet doe willen me ouders me uithuis gooien Ongelofelijk................................... Vrijdag is me fiets gejat.... ze denken dat ik heb hem hebt verkocht!!! TERWIJL DAT NIET ZO IS! Ik wordt gestoord help me ik doe niemand kwaad! | |
gewoonmezelf87 | woensdag 13 februari 2013 @ 19:27 |
Ik herken het hoor wat je zegt, Ik heb ook op het laatste beetje energie wat ik had doorgelopen, Ik moest mijn studie afronden!!! En achteraf was het toen al mis natuurlijk, Maar ja ik moest door!! Als het kan, laat dan de overbodige dingen echt liggen, En denk ook goed na of iets waavan jij nu zegt dat je het MOET doen, ook echt moeten! En dan heb ik het niet over school.. | |
kingtoppie | donderdag 14 februari 2013 @ 23:03 |
Je vraagt aan mij om ergens voldoening uit te halen. Dat kan ik helemaal niet. als ik zo in het leven sta zoals ik nu sta. Dan kan je wel zeggen dat ik het allemaal maar leuk moet gaan vinden maar daar heb ik GEEN invloed op. En dan moet je niet aan gaan komen met dat dat mijn ''geloof'' is dat het een verdomme keuze is dat ik de dingen die ik doe mij het leven niet waard maken, dat is het niet, dat is een gevoel en daar heb ik geen controle over. Het gaat hier over gevoelens over dingen... Ik kan best beter omgaan met gevoel ja, maar ik kan het gevoel nog niet positief maken. | |
kingtoppie | donderdag 14 februari 2013 @ 23:09 |
Nee het is allemaal mijn schuld... Natuurlijk kan ik er bewust geen flikker aan doen dat ik me voel zoals ik me voel, hoe ik mij voel is namelijk een gevolg van wie en wat ik ben en wat ik doe etc. Om gelukkig te kunnen zijn heb je dingen nodig om je gelukkig over te voelen. | |
kingtoppie | donderdag 14 februari 2013 @ 23:13 |
Die manier bestaat dus niet. Kan je het weer een ''geloof'' noemen..... Tis goed, ik kan niet tegen mezelf liegen... Ik kan mezelf niet in god laten geloven hoe graag ik ook zou willen. Ik kan ook gewoon doorgaan met leven, does not make me happy | |
kingtoppie | donderdag 14 februari 2013 @ 23:16 |
Jezelf niet kut voelen maakt je niet gelukkig Canillas, dat is de essentie van het verhaal. | |
sinterklaaskapoentje | donderdag 14 februari 2013 @ 23:38 |
Mijn steeds terugkomende 'ding' is angsten/onzekerheden/eenzaamheid vervangen voor iets progressiefs. Ben begonnen met schrijven maar veel vaker voel ik me te rot en ga ik rondhangen, beetje zitten met huisgenoten en hersendodende activiteiten doen zoals tv kijken etc. Vooral de angst om mensen kwijt te raken, ik zit in een heel nieuwe situatie, nieuwe stad, op mezelf wonen en vooral eenzaamheid en extreme behoefte naar liefde (als in relatie) wat ik de hele dag meesleep. Ben smoorverliefd op iemand die maar geen seintjes teruggeeft dus nu is het opgeven of toegeven. En ik weet niet in hoeverre die verliefdheid komt door de enorme behoefte aan liefde/geborgenheid/veiligheid komt. Ook vrienden raak ik kwijt, maar dat komt voornamelijk door het uit elkaar vallen van de vriendengroep, de een gaat daar heen en de ander daar, en nu ik verhuisd ben is het al helemaal moelijk. Die veiligheid en behoefte daarnaar maakt me ongelukkig en angstig. Het ligt niet aan de vrienden of dat meisje, maar aan mijn eigen gedachtenpatronen. In het verleden merkte ik dat het vervangen van deze behoeften naar andere progressieve acties altijd goed werkte. Bijvoorbeeld studie of andere hobby's, in mijn geval veelal schrijven enz. Merk dat nu ik minder lekker in mn vel zit ik keihard (terug)schiet in het wanhopige aandachttekort zowel op vriendschappelijk als liefdesniveau (waar het nu op 0 staat dus). Ik ben 24/7 aan het whatsappen/facebook chat, fokken en random chatboxen zoals datingchat paiq. En bij alles merk ik dat ik pas weer opgevrolijkt wordt door een positief berichtje en teleurgesteld in geen reactie/kortafheid. Ga van de week dit direct aanpakken met mijn psycholoog, het ging juist zo goed, had hier helemaal geen 'last' meer van. Het heeft waarschijnlijk te maken met het verhuizen en de hopeloze drang naar vastigheid. Zo dat was even mijn verhaaltje, ik post em nog even in het volgende topic ![]() | |
Zelus | vrijdag 15 februari 2013 @ 00:30 |
![]() |