Depressie & Angst #24

Ik heb me zelf ook een tijd erg slecht gevoeld en vrij depressief, het heeft mij erg geholpen toen ik mijn innerlijke kind weer teruggevonden had en het een plaatsje heb kunnen geven in mijn leven.

Het begon twee en half jaar geleden toen ik op mijn lege zolder mijn oude lego ging opbouwen voor mijn neefjes. Ze komen wel eens langs, en het is maar niets als ze altijd tv kijken.
Eerst was het de bedoeling alleen een gedeelte op te bouwen, maar het was zo leuk om alles weer terug te zien en om het op te bouwen dat na een maand alles opgebouwd was.

Vervolgens ging ik online kijken om alle missende en kapotte onderdelen te vervangen, toen kwam ik op bricklink terecht en had ik dus niet alleen de missende onderdelen besteld maar ook een paar prachtige sets die ik als kind altijd al wilde hebben.
Het was prachtig om die sets te ontvangen en op te bouwen, ik was weer als een kind zo blij ermee.

Maar toen had ik wel gelijk het gevoel dat het genoeg was, de verzameling lego is nu gewoonweg af. Niet dat ik er spijt van heb die dingen te kopen, maar ik zal het niet nog eens doen.

Hierna ben ik alleen wel op zoek gegaan naar manieren om iets te doen met de dingen die mij in mijn kindertijd veel plezier gaven.

Het antwoord was Playmobil. Anders dan lego, leent Playmobil zich er fantastisch voor om de figuren en sets te gebruiken om een verhaal te vertellen aangezien het speelgoed de poppetjes als focus heeft en niet het bouwen.

Nu ben ik dus al anderhalf jaar bezig met verhalen te schrijven op internet gericht op een jong publiek maar ook leuk voor alle leeftijden, met behulp van veel foto's.
Een beetje als een stripverhaal, maar het werkt veel sneller.

Werken met de vrolijke poppetjes die mij vroeger zoveel plezier hebben gegeven is gewoon erg leuk. De hele community van de site waar ik de verhalen op plaats is ook erg positief.
Allemaal vriendelijke mensen die ook op verschillende manieren bezig zijn met playmobil. Sommige echte kunstenaars, anderen met giga verzamelingen, en ook veel zoals mij die niet zo veel hebben maar er wel leuke foto's mee proberen te maken.

Het is ook geen dure hobby, af en toe koop of bestel ik wel eens iets als ik het goed kan gebruiken voor de verhalen. Ik had geen gebouwen, dus heb ik het nuttige met het aangename verenigd en had ik vrij snel het grote kasteel tweedehands besteld wat ik altijd al wilde hebben. Afgelopen zomer een middeleeuwse bakkerij en een middeleeuws huis, en tussendoor nog wat kleinere middeleeuwse sets.

Natuurlijk heeft niet iedereen die band met playmobil, maar ik kan iedereen echt aanraden om je innerlijke kind een plaatsje te geven in je leven. Zoek iets op waar je als kind veel plezier aan had en bekijk de mogelijkheden van wat je er vandaag de dag mee kan doen.

Wees niet bang van de mening van anderen, iedereen hoeft het ook niet te weten.

Voordeel voor mij is niet alleen geweest dat ik me veel positiever voel, maar dat ik ook nog het een en ander leer over fotografie. Ik had nog nooit gefotografeerd voordat ik aan deze hobby begon en al doende leer ik er van.

Medicatie aan het opbouwen in de kliniek. 2 weken onderweg, nog 1 te gaan als er geen rare bijwerkingen meer de kop opsteken. Tot nu toe alleen droge mond en op 2/3 van de dosering waar we naartoe moeten.
Nu hopen dat het ook gaat werken...
Een voordeel, doordat ik een dieet erbij moet volgen en ik een aantal dingen niet meer of veel minder (drop oa) mag, ben ik wel aan het afvallen en dat mocht wel weer eens een keer!
Hopen dat ik dat straks thuis ook vol kan houden...

quote:

Op zondag 27 januari 2013 10:55 schreef Nijna het volgende:
Medicatie aan het opbouwen in de kliniek. 2 weken onderweg, nog 1 te gaan als er geen rare bijwerkingen meer de kop opsteken. Tot nu toe alleen droge mond en op 2/3 van de dosering waar we naartoe moeten.
Nu hopen dat het ook gaat werken...
Een voordeel, doordat ik een dieet erbij moet volgen en ik een aantal dingen niet meer of veel minder (drop oa) mag, ben ik wel aan het afvallen en dat mocht wel weer eens een keer!
Hopen dat ik dat straks thuis ook vol kan houden...

Wat slik je? En welke kliniek?

Parnate, welke kliniek doet er toch niet toe?

quote:

Op zondag 27 januari 2013 10:57 schreef Nijna het volgende:
Parnate, welke kliniek doet er toch niet toe?

Nee maar vindt het interessant om te weten. Aan jou de keus... Prima zo.

Het is een gewone opnameafdeling van de ggz, niks speciaals ofzo
Sorry, beetje kortaf van mij... net

quote:

Op zondag 27 januari 2013 10:54 schreef Rhalius het volgende:
Ik heb me zelf ook een tijd erg slecht gevoeld en vrij depressief, het heeft mij erg geholpen toen ik mijn innerlijke kind weer teruggevonden had en het een plaatsje heb kunnen geven in mijn leven.

Het begon twee en half jaar geleden toen ik op mijn lege zolder mijn oude lego ging opbouwen voor mijn neefjes. Ze komen wel eens langs, en het is maar niets als ze altijd tv kijken.
Eerst was het de bedoeling alleen een gedeelte op te bouwen, maar het was zo leuk om alles weer terug te zien en om het op te bouwen dat na een maand alles opgebouwd was.

Vervolgens ging ik online kijken om alle missende en kapotte onderdelen te vervangen, toen kwam ik op bricklink terecht en had ik dus niet alleen de missende onderdelen besteld maar ook een paar prachtige sets die ik als kind altijd al wilde hebben.
Het was prachtig om die sets te ontvangen en op te bouwen, ik was weer als een kind zo blij ermee.

Maar toen had ik wel gelijk het gevoel dat het genoeg was, de verzameling lego is nu gewoonweg af. Niet dat ik er spijt van heb die dingen te kopen, maar ik zal het niet nog eens doen.

Hierna ben ik alleen wel op zoek gegaan naar manieren om iets te doen met de dingen die mij in mijn kindertijd veel plezier gaven.

Het antwoord was Playmobil. Anders dan lego, leent Playmobil zich er fantastisch voor om de figuren en sets te gebruiken om een verhaal te vertellen aangezien het speelgoed de poppetjes als focus heeft en niet het bouwen.

Nu ben ik dus al anderhalf jaar bezig met verhalen te schrijven op internet gericht op een jong publiek maar ook leuk voor alle leeftijden, met behulp van veel foto's.
Een beetje als een stripverhaal, maar het werkt veel sneller.

Werken met de vrolijke poppetjes die mij vroeger zoveel plezier hebben gegeven is gewoon erg leuk. De hele community van de site waar ik de verhalen op plaats is ook erg positief.
Allemaal vriendelijke mensen die ook op verschillende manieren bezig zijn met playmobil. Sommige echte kunstenaars, anderen met giga verzamelingen, en ook veel zoals mij die niet zo veel hebben maar er wel leuke foto's mee proberen te maken.

Het is ook geen dure hobby, af en toe koop of bestel ik wel eens iets als ik het goed kan gebruiken voor de verhalen. Ik had geen gebouwen, dus heb ik het nuttige met het aangename verenigd en had ik vrij snel het grote kasteel tweedehands besteld wat ik altijd al wilde hebben. Afgelopen zomer een middeleeuwse bakkerij en een middeleeuws huis, en tussendoor nog wat kleinere middeleeuwse sets.

Natuurlijk heeft niet iedereen die band met playmobil, maar ik kan iedereen echt aanraden om je innerlijke kind een plaatsje te geven in je leven. Zoek iets op waar je als kind veel plezier aan had en bekijk de mogelijkheden van wat je er vandaag de dag mee kan doen.

Wees niet bang van de mening van anderen, iedereen hoeft het ook niet te weten.

Voordeel voor mij is niet alleen geweest dat ik me veel positiever voel, maar dat ik ook nog het een en ander leer over fotografie. Ik had nog nooit gefotografeerd voordat ik aan deze hobby begon en al doende leer ik er van.

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Geweldig man

quote:

Op zondag 27 januari 2013 12:52 schreef Gewas het volgende:
Ja, mooi verhaal, Rhalius! Toen ik kind was speelde ik hele dagen met lego, ook veel plezier aan gehad.

Net ben ik even in slaap gevallen en daardoor best opgeknapt. Voel me al stukken beter.

Bedankt, goed dat je je alweer beter voelt. Als je je oude lego nog hebt kan ik je aanraden het weer eens op te zoeken als je je weer eens niet prettig voelt.

Zulk soort dingen zijn een fantastische afleiding van de problemen in het leven.

Klote depressie.

Ik word altijd zo lekker overvallen met een enorm willoos gevoel.. Ik wil dan helemaal niks meer.. Het voelt enorm kut.

Waarom waardeer ik alles zo slecht dat ik eigenlijk niks lijk te willen?
Wat is daarvan de oorzaak? Mijn levensstijl? Hormonen? Ervaringen uit het verleden?

Alles op een hoop gegooid met een sausje erbij?
Hoe kan ik dat alles omdraaien dat ik wel energie kan krijgen, zin krijgen om iets te doen?

[ Bericht 29% gewijzigd door kingtoppie op 27-01-2013 17:36:23 ]

Waarom leeft een mens toch eigenlijk nog samen met zo'n eeuwig kutgevoel? Meer voor anderen dan voor zichzelf lijkt het wel.

quote:

Op zondag 27 januari 2013 19:01 schreef Little_Dolls het volgende:
Waarom leeft een mens toch eigenlijk nog samen met zo'n eeuwig kutgevoel? Meer voor anderen dan voor zichzelf lijkt het wel.

Heb je al gesprekken bij een psychologe, slik je al medicijnen, idee om eens naar de psychiater te gaan?

quote:

Op zondag 27 januari 2013 17:13 schreef kingtoppie het volgende:
Klote depressie.

Ik word altijd zo lekker overvallen met een enorm willoos gevoel.. Ik wil dan helemaal niks meer.. Het voelt enorm kut.

Waarom waardeer ik alles zo slecht dat ik eigenlijk niks lijk te willen?
Wat is daarvan de oorzaak? Mijn levensstijl? Hormonen? Ervaringen uit het verleden?

Alles op een hoop gegooid met een sausje erbij?
Hoe kan ik dat alles omdraaien dat ik wel energie kan krijgen, zin krijgen om iets te doen?

Eerst rust zoeken, daarna komt de motivatie wel.
Zo was het bij mij iig.
En nog moet ik om de zoveel tijd stoppen met alles doen om weer op te laden als ware.

quote:

Op zondag 27 januari 2013 19:23 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Heb je al gesprekken bij een psychologe, slik je al medicijnen, idee om eens naar de psychiater te gaan?

Ik ga al een tijd en nee ik slik geen medicijnen want ik heb geen zin om opnieuw 15kg aan te komen en m'n libido helemaal te verliezen en je moet nu niet weer beginnen over "slik dan andere medicatie", want ondertussen slikt je lichaam ze wel allemaal.

quote:

Op zondag 27 januari 2013 19:24 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Eerst rust zoeken, daarna komt de motivatie wel.
Zo was het bij mij iig.
En nog moet ik om de zoveel tijd stoppen met alles doen om weer op te laden als ware.

Hoe zie jij dat dan? Die rust zoeken?

quote:

Op zondag 27 januari 2013 19:01 schreef Little_Dolls het volgende:
Waarom leeft een mens toch eigenlijk nog samen met zo'n eeuwig kutgevoel? Meer voor anderen dan voor zichzelf lijkt het wel.

Wat is werkelijk het probleem hier? Dat dat gevoel er is of dat jij negatief bent tegenover dat gevoel, dat deel van jezelf? Je wijst iets van jezelf af, verzet je er tegen en daardoor blijft het hangen.

Stel jij wordt morgen wakker en je hebt/maakt geen problemen meer met hoe je je voelt, wat dat ook is, wat zou dat in je leven veranderen?

quote:

Op zondag 27 januari 2013 17:13 schreef kingtoppie het volgende:
Hoe kan ik dat alles omdraaien dat ik wel energie kan krijgen, zin krijgen om iets te doen?

Door in te zien dat je dat gevoel hebt maar niet bent, het is er 'gewoon' en door te oordelen en verzetten er tegen blijft het.

Eigenlijk vraagt dat gevoel je aandacht net zolang totdat jij jezelf volledig leert accepteren, ook dat deel van jezelf.

quote:

Op zondag 27 januari 2013 21:06 schreef Canillas het volgende:

[..]

Door in te zien dat je dat gevoel hebt maar niet bent, het is er 'gewoon' en door te oordelen en verzetten er tegen blijft het.

Eigenlijk vraagt dat gevoel je aandacht net zolang totdat jij jezelf volledig leert accepteren, ook dat deel van jezelf.

Ik laat me wel veel leiden door mijn gevoel ja, dat kan best iets minder.

En accepteren dat wat jou betreft de kaarsjes wel uit mogen? Ik weet niet maar dat gaat niet.
Ok de gevoelens zijn zo, ik hoef me er niet door te laten verzinken..

quote:

Op zondag 27 januari 2013 21:09 schreef kingtoppie het volgende:
Ik laat me wel veel leiden door mijn gevoel ja, dat kan best iets minder.

En accepteren dat wat jou betreft de kaarsjes wel uit mogen? Ik weet niet maar dat gaat niet.
Ok de gevoelens zijn zo, ik hoef me er niet door te laten verzinken..

Dat is een gedachte, een verhaaltje in je hoofd, wat je je jezelf vertelt om dat gevoel heen. Je zit midden in dat gevoel, alsof dat gevoel het enige is wat er is en alsof jij dat bent. Denk dat je er veel aan kan hebben leren onderscheid te maken daar; je hebt een gevoel, dat gevoel is er gewoon, prima; jij kan ondertussen doen wat je wilt doen. Zo ervaar je dat niet zolang je energie op gaat aan vinden dat er een gevoel niet mag zijn terwijl het er wel is.

Laten we stellen dat je 1000x toen dat gevoel is was hebt gezegd ''bekijk het maar, ik geef het op'' dan is dat inmiddels een geconditioneerde respons daarop, zowel kwa gedachten als lichamelijk, dat zijn dingen die je hebt, je bent die niet, jij bent de persoon waarin die dingen plaats vinden maar omdat jij al je aandacht erop richt lijkt het alsof dat het enige is.

En, dit moet je niet onderschatten, dingen als dit zijn een probleem in je leven zolang je er aan vasthoudt, het is iets wat zich aan jou kleeft maar het is wat jij bij je draagt en dat doe je door het bij je te dragen, het voelt klote maar het is ook je houvast want als het de kop op steekt ga je erin mee, trekt jezelf terug en je zit weer 'veilig' in je kooitje. Je maakt jezelf klein, dat is je strategie en je conditioneerde denken zegt ''zo hebben we het altijd gedaan en we zijn er nog dus doen we het weer'' je zit vast in een patroon en daar kan je pas uit stappen wanneer je je daar niet meer mee identificeert.

Hoe rot dit ook is dat gevoel is er wel altijd voor je geweest, als houvast of als excuus om dingen die je eigenlijk niet zo goed durfde niet te hoeven doen etc. je mag daar best waardering voor hebben, of op z'n minst begrip en compassie want van dit soort afstraffen ben je uiteindelijk alleen zelf de dupe. Als je werkelijk wil dat dit ophoudt leer dan de strijd met jezelf te staken, want, denk hier goed over na, uiteindelijk is er maar 1 echte optie en dat is acceptatie van hoe het is, wat het ook is. Je kan met je hoofd van alles over van alles vinden maar dat zorgt alleen maar voor meer strijd en meer lijden.

Ja ik identificeer mezelf ermee, om redenen... Het leven boeit me niet zoveel.
Ik kan mijn kop wel op andere dingen zetten hoor, dat is het niet... Echt outgoing ben ik vaak alleen niet meer.. Dat lukt dan gewoon niet,

Ik kan het wel anders willen, maar al zou ik het 100% geaccepteerd hebben, het gevoel zit er en belemmert me sowieso.

al weer een paar dagen weg hier. Even korte update, ik ben inmiddels aangemeld voor emdr en heb binnenkort een intake.
Verder tja, gaat het wel redelijk. Hoewel ik vandaag thuis weer als "schuldige" benoemt werd van het ongemakkelijk doen voelen van bezoek. Tja deels ook wel logisch als je probeert te studeren in een gezamelijke ruimte en constant "lastiggevallen" word.

En dat leidde tot een heel conflict..wat eigenlijk zinloos was maar luchtte wel op, alles eruit te gooien.

quote:

Op zondag 27 januari 2013 21:53 schreef kingtoppie het volgende:
Ja ik identificeer mezelf ermee, om redenen...

Waarom kies je ervoor je te identificeren met iets waar je ongelukkig van word? Als ongelukkig zijn het enige resultaat ervan is?

quote:

Op zondag 27 januari 2013 19:36 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Ik ga al een tijd en nee ik slik geen medicijnen want ik heb geen zin om opnieuw 15kg aan te komen en m'n libido helemaal te verliezen en je moet nu niet weer beginnen over "slik dan andere medicatie", want ondertussen slikt je lichaam ze wel allemaal.

Just trying to help joh.
Sport je wel dan?

quote:

Op zondag 27 januari 2013 19:57 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Hoe zie jij dat dan? Die rust zoeken?

Weg uit je omgeving, of zorgen dat je omgeving geen stress of prikkels bevat.

quote:

Op maandag 28 januari 2013 09:58 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Just trying to help joh.
Sport je wel dan?

Ik "moet" heel regelmatig een eindje fietsen, dus beweging zit er wel in ja.

quote:

Op maandag 28 januari 2013 09:59 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Ik "moet" heel regelmatig een eindje fietsen, dus beweging zit er wel in ja.

Wat is regelmatig, elke dag?

quote:

Op maandag 28 januari 2013 10:03 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Wat is regelmatig, elke dag?

Niet elke dag wegens een vermoeidheidsprobleem, maar het gebeurt geregeld dat ik meerdere dagen na elkaar ergens heen moet en dan moet dat natuurlijk.

kutzooi. ben afgebeld voor afspraak vandaag vanwege ziekte.. juist dat ik het nodig heb had weer paar aanvallen dit weekend....

quote:

Op dinsdag 22 januari 2013 16:37 schreef msacras het volgende:

[..]

Ik weet het niet. Ik weet het echt niet. Ik wil er niet eens meer wat aan doen, ik zie totaal geen toekomst meer voor mezelf zo.

Heb jij soms ook veel depressies in je familie zitten?

Het lijkt mij namelijk nogal sterk, dat je hier depressief van raakt. Spelen erfelijke factoren niet een veel grotere rol?

quote:

Op maandag 28 januari 2013 09:31 schreef Canillas het volgende:

[..]

Waarom kies je ervoor je te identificeren met iets waar je ongelukkig van word? Als ongelukkig zijn het enige resultaat ervan is?

Dat is geen keuze, zo staat het er gewoon voor.

quote:

Op maandag 28 januari 2013 10:58 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Dat is geen keuze, zo staat het er gewoon voor.

Precies. Soms gaat het niet over "kiezen" en dat beseffen veel mensen niet. (Alsof iemand er ook maar voor kiest om zich zo te voelen. )

quote:

Op maandag 28 januari 2013 11:10 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Precies. Soms gaat het niet over "kiezen" en dat beseffen veel mensen niet. (Alsof iemand er ook maar voor kiest om zich zo te voelen. )

Maar het is in zekere zin wel een ''keuze'' in ieder geval in die zin dat ik nog steeds controle heb over mijn eigen acties....
Dus tis een ''keuze'' om in mijn gevoel weg te zinken in dat geval, ik geef gelijk toe dat ik dat soms best minder zou moeten doen maar dat is lastig... Als je niet duidelijk weet wat je wilt een waarom dan heb je daar erg weinig houvast voor.