Is het niet mogelijk om naast de therapie een contact met een sociaal maatschappelijkwerker te krijgen om bovenstaande aan te pakken?quote:Wat ikzelf mis bij die behandeling, zijn vooral de praktischere dingen zoals structuur oppakken, sociaal netwerk opbouwen, werk- of opleiding, etc. Het gaat alleen maar om gevoelens en zelfs wat dat betreft komt daar niks concreets uit voort.
Of uberhaupt; delen je therapeuten de mening dat je niet verder komt?quote:Op donderdag 23 augustus 2012 08:35 schreef Maanvis het volgende:
Wat zeggen je therapeuten over de reden dat je niet verder komt?
Jij bent zelf de kapitein op het schip, he?quote:Op donderdag 23 augustus 2012 06:37 schreef Pulzzar het volgende:
Wat ikzelf mis bij die behandeling, zijn vooral de praktischere dingen zoals structuur oppakken, sociaal netwerk opbouwen, werk- of opleiding, etc. Het gaat alleen maar om gevoelens en zelfs wat dat betreft komt daar niks concreets uit voort.
(...)
Ik weet dat ik er moeite voor moet doen, maar ik kom er niet uit als er alleen maar kusjekroel-therapieën bestaan waarbij er alleen maar gewroet wordt in je psyche, zonder dat er ook naar de andere dingen wordt gekeken.
Waarom kwam die therapeut daar zelf niet mee dan?quote:Op donderdag 23 augustus 2012 09:08 schreef Hallmark het volgende:
[..]
Jij bent zelf de kapitein op het schip, he?
Het duurde een tijdje voordat ik het zelf doorhad, maar toen ik op een gegeven moment een nogal vage therapeut kreeg, heb ik de regie genomen en verteld wat ik van hem wil. En waar ik hem ook aan hou. Dus aan het begin van de sessie had ik twee, drie vragen. En die werden beantwoord voordat de tijd om was, linksom of rechtsom.
Ook vroeg ik actief om oefeningen en hield een logboek bij wanneer ik die oefening gedaan heb, en of hij werkte. En dan gaf ik de therapeut feedback daarover.
Sorry, maar dit kan ik momenteel niet zien. Ik zie het juist als iets slechts.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 09:05 schreef Monopoly het volgende:
En therapie is altijd een goed iets. Doorgaan iig
Ik doel er meer op, dat therapie altijd wel werktquote:Op donderdag 23 augustus 2012 11:11 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Sorry, maar dit kan ik momenteel niet zien. Ik zie het juist als iets slechts.
Ik heb vaak het idee dat therapie tegenwoordig een hype is en dat de meeste mensen er blind vanuit gaan dat de psycholoog het allemaal wel weet. Word gelukkig, ga naar de psycholoog!
Maar ik ben na al die jaren te weinig wijzer geworden. Ik heb tot nu toe ervaren dat de psych evenmin als ik weet hoe ik met mijn identiteitsproblemen moet omgaan.
Ik ben 7 maanden bezig geweest met één of ander vaag kinderachtig signaleringsplan en ze hebben nog het lef ook dat "snel" te noemen!
Een hype is het om je vol met pillen te douwen, maar therapie is iets persoonsgebonden het kan werken of niet, het is een stuk moeilijker om de juiste therapie bij de juiste persoon te krijgen. Het is vaak ook een kwestie van je niet open willen stellen voort therapie of niet het geduld ervoor te hebben. Mocht je echt het gevoel hebben dat het ligt aan de soort therapie of aan de therapeut ( kan ook zijn dat je geen band met hem hebt kunnen ontwikkelen) dan kun je dat best kenbaar maken.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 11:11 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Sorry, maar dit kan ik momenteel niet zien. Ik zie het juist als iets slechts.
Ik heb vaak het idee dat therapie tegenwoordig een hype is en dat de meeste mensen er blind vanuit gaan dat de psycholoog het allemaal wel weet. Word gelukkig, ga naar de psycholoog!
Maar ik ben na al die jaren te weinig wijzer geworden. Ik heb tot nu toe ervaren dat de psych evenmin als ik weet hoe ik met mijn identiteitsproblemen moet omgaan.
Ik ben 7 maanden bezig geweest met één of ander vaag kinderachtig signaleringsplan en ze hebben nog het lef ook dat "snel" te noemen!
Omdat hij geen gedachten kan lezen. Tegen de tandarts en de huisarts vertel je zeer precies en duidelijk wat je klachten zijn, en daarna moet je ze aansturen. Bijv. als de tandarts zegt dat jij je verstandskiezen moet laten trekken, maar jij vindt een scheef voortandje niet zo erg, dan zeg je dat. Zo moet je ook met een psycholoog omgaan, mijns inziens.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 09:15 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Waarom kwam die therapeut daar zelf niet mee dan?
Het kwam op mij over alsof jouw therapeut alleen maar de tijd vol lulde om zijn centen op te strijken, ipv dat ie nou daadwerkelijk geïnteresseerd of kundig was om jou te helpen.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 12:19 schreef Hallmark het volgende:
[..]
Omdat hij geen gedachten kan lezen. Tegen de tandarts en de huisarts vertel je zeer precies en duidelijk wat je klachten zijn, en daarna moet je ze aansturen. Bijv. als de tandarts zegt dat jij je verstandskiezen moet laten trekken, maar jij vindt een scheef voortandje niet zo erg, dan zeg je dat. Zo moet je ook met een psycholoog omgaan, mijns inziens.
Hoe oud ben jij?quote:Op donderdag 23 augustus 2012 11:11 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Ik ben 7 maanden bezig geweest met één of ander vaag kinderachtig signaleringsplan en ze hebben nog het lef ook dat "snel" te noemen!
Ik ben veel ouder dan ik waarschijnlijk overkom.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 12:22 schreef Hallmark het volgende:
[..]
Hoe oud ben jij?
Ik vind het vreemd dat je zo lang doorgaat met een behandeling die jijzelf kinderachtig en vaag noemt. Wat houdt je tegen om die vaagheid weg te nemen?
Overigens, je kunt ook een break inlassen van een paar weken. Even tot jezelf komen. Jij beslist, niet zij.
hahahahaha, wat denk jij?!quote:Op donderdag 23 augustus 2012 12:33 schreef Maanvis het volgende:
zijn er ook therapeuten die werken op no cure no pay basis? Zou wel een oplossing zijn voor dit soort gevallen.
je kunt wel lachen maar ik heb het idee dat er bij die gasten helemaal geen prestatiedrang heerst. hoe langer ze je binnenhouden hoe meer geld ze verdienen dus presteren is helemaal niet van belang.quote:
Er zijn overal wachtrijen dus van dat binnen willen houden is geen sprake. Daarnaast moeten therapeuten die in organisaties zijn ondergebracht voor alles wat ze ondernemen verantwoording en onderbouwing afleggen vooral ivm de verzekeringen en dergelijke dus de prestatiedrang is er voor zowel de therapeut alleen als de organisatie als geheel.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 12:36 schreef Maanvis het volgende:
je kunt wel lachen maar ik heb het idee dat er bij die gasten helemaal geen prestatiedrang heerst. hoe langer ze je binnenhouden hoe meer geld ze verdienen dus presteren is helemaal niet van belang.
het was sarcastisch bedoeld. Het zou inderdaad heel goed en ook heel fair zijn. Maar dat durven die shrinks niet. Ze komen allemaal van dezelfde hypocriete stronthoop vandaan. Ze bieden schijnoplossingen aan mensen die wanhopig zijn en manipuleren die mensen zodat ze gaan geloven dat de therapie heeft geholpen. Maar daarna gaan de cliënten op hun bek.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 12:36 schreef Maanvis het volgende:
[..]
je kunt wel lachen maar ik heb het idee dat er bij die gasten helemaal geen prestatiedrang heerst. hoe langer ze je binnenhouden hoe meer geld ze verdienen dus presteren is helemaal niet van belang.
Hoe leg je dan een gevalletje Pulzzar uit aan je organisatie?quote:Op donderdag 23 augustus 2012 12:46 schreef Canillas het volgende:
[..]
Er zijn overal wachtrijen dus van dat binnen willen houden is geen sprake. Daarnaast moeten therapeuten die in organisaties zijn ondergebracht voor alles wat ze ondernemen verantwoording en onderbouwing afleggen vooral ivm de verzekeringen en dergelijke dus de prestatiedrang is er voor zowel de therapeut alleen als de organisatie als geheel.
quote:Op donderdag 23 augustus 2012 12:33 schreef Pulzzar het volgende:
En dat is mijn zorg: dat ik blijf hangen in de problemen die ik van kinds af aan heb, terwijl andere mensen zich persoonlijk ontwikkelen.
Maar.. is het niet in de eerste instantie de bedoeling dat je terughaalt waar je mee zit (vanuit je jeugd), zodat je dat kunt verwerken en afsluiten?quote:Op donderdag 23 augustus 2012 12:04 schreef Pulzzar het volgende:
Zo is het met je leven op orde krijgen ook, vind ik. Als je op alle aspecten van je leven vastloopt, moet je aan al die aspecten werken. Therapie werkt niet voor mij als het alleen maar ingaat op gevoelens en strelen van eigenwaarde. Het moet matchen met de realiteit.
Dat je niet de tools hebt om hem te helpen.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 13:20 schreef Maanvis het volgende:
Hoe leg je dan een gevalletje Pulzzar uit aan je organisatie?
WELLUK!?quote:Op donderdag 23 augustus 2012 13:32 schreef Canillas het volgende:
[..]
Dat je niet de tools hebt om hem te helpen.
Dat maak jij ervan, nogmaals, van dat geld opstrijken is geen sprake daar er vraag te over is. Kan me goed voorstellen dat zij een visie hebben van hoe mensen beter te maken en daarin tot het uiterste gaan voordat ze opgeven, lijkt me ook niet verkeerd want stel een maand later zou het wel aan slaan. Dat soort dingen kan je niet weten.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 13:34 schreef Maanvis het volgende:
WELLUK!?
Dat is dus niet gebeurd. Hij is aan het lijntje gehouden. Om maar zoveel mogelijk geld op te strijken.
'stel een maand later zou het wel aanslaan' en ondertussen zitten er honderden mensen die maand op hulp te wachten. Waarom?quote:Op donderdag 23 augustus 2012 13:37 schreef Canillas het volgende:
[..]
Dat maak jij ervan, nogmaals, van dat geld opstrijken is geen sprake daar er vraag te over is. Kan me goed voorstellen dat zij een visie hebben van hoe mensen beter te maken en daarin tot het uiterste gaan voordat ze opgeven, lijkt me ook niet verkeerd want stel een maand later zou het wel aan slaan. Dat soort dingen kan je niet weten.
Kerel ik heb zelf in de hulpverlening gezeten, niemand in die groepstherapie waar ik toen zat was er mee geholpen (en ja ik spreek ze nu nog wel eens).quote:Het valt me wel weer op dat je een hoop negatieve dingen over de hulpverlening te zeggen hebt en van alles wat je zegt het tegenovergestelde waar is. Apart, het lijkt wel alsof je bepaalde dingen echt niet begrijpt.
Waarom? 'stel een maand later zou het wel aanslaan' begrijp je dat stukje zin echt niet? Snap je hoe zonde het is om midden in een proces te stoppen als het mogelijk dat er een doorbraak is. Wat heb je eraan om met mensen te beginnen maar het nooit echt af te ronden en maar mensen aan te nemen?quote:Op donderdag 23 augustus 2012 13:40 schreef Maanvis het volgende:
'stel een maand later zou het wel aanslaan' en ondertussen zitten er honderden mensen die maand op hulp te wachten. Waarom?
''In de hulpverlening''? Jij hebt in heel de hulpverlening gezeten, met alle mogelijkheden die er zijn?quote:Kerel ik heb zelf in de hulpverlening gezeten, niemand in die groepstherapie waar ik toen zat was er mee geholpen (en ja ik spreek ze nu nog wel eens).
Welke mensen heb je het over? De mensen waar jij in je hoofd op aan het afgeven bent? Je snapt wel dat wat jij in je hoofd doet allemaal niet echt is, he?quote:Op donderdag 23 augustus 2012 13:40 schreef Maanvis het volgende:
Wees toch eens wat kritischer op die mensen, daar help je ze alleen maar mee om hun vak beter uit te voeren.
Wat ik zonde vind is dat jaarlijks honderden mensen zelfmoord plegen, waarvan sommigen op een wachtlijst van de GGZ stonden terwijl degene die ze had kunnen helpen met een andere patiënt bezig is die toch niet gehopen is met zijn 'tools'.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 13:43 schreef Canillas het volgende:
[..]
Waarom? 'stel een maand later zou het wel aanslaan' begrijp je dat stukje zin echt niet? Snap je hoe zonde het is om midden in een proces te stoppen als het mogelijk dat er een doorbraak is. Wat heb je eraan om met mensen te beginnen maar het nooit echt af te ronden en maar mensen aan te nemen?
Jij wel dan???quote:''In de hulpverlening''? Jij hebt in heel de hulpverlening gezeten, met alle mogelijkheden die er zijn?
Ik zit niet in de slachtofferrol, ik heb m'n problemen zelf opgelost zonder hulp. Misschien is dat ook goed voor Pulzzar om te weten, dat je ook zelf je problemen kunt oplossen ook al lijkt de situatie vanuit therapie hopeloos.quote:Jij bent ergens geweest, hebt daar niet gekregen wat je wilde en bent daar nog steeds chagrijnig, over, prima maar niet echt een reden om jouw frustratie op anderen te projecteren. Als er iemand iets te 'verwijten' valt dan ben jij dat dat je niet op zoek gegaan bent naar iets wat je echt kon helpen maar ervoor koos in een slachtofferrol te gaan zitten mokken.
Ga je dan niet voorbij aan alles wat er hier in R&P gepost wordt over negatieve ervaringen met hulpverlening?quote:Op donderdag 23 augustus 2012 13:44 schreef Canillas het volgende:
[..]
Welke mensen heb je het over? De mensen waar jij in je hoofd op aan het afgeven bent? Je snapt wel dat wat jij in je hoofd doet allemaal niet echt is, he?
Dat zelfmoord gebeurd is rot maar je kan nooit van te voren weten of therapie aan gaat slaan of niet, is het niet net zo zonde om de behandeling van iemand te stoppen en dat diegene zelfmoord pleegt terwijl het een poosje verder allemaal verbeterd had kunnen zijn?quote:Op donderdag 23 augustus 2012 13:47 schreef Maanvis het volgende:
Wat ik zonde vind is dat jaarlijks honderden mensen zelfmoord plegen, waarvan sommigen op een wachtlijst van de GGZ stonden terwijl degene die ze had kunnen helpen met een andere patiënt bezig is die toch niet gehopen is met zijn 'tools'.
Nee, en daarom sluit ik dingen niet uit, jij doet dat vanuit frustratie en negativiteit wel. Je kan het niet weten en daarom is het mogelijk, je weet het namelijk niet dus of het niet kan weet je ook niet.quote:Jij wel dan???
Als jij jezelf wijs wilt maken dat jij je problemen hebt opgelost dan moet je dat vooral doen, zou alleen niet snel anderen advies geven als ik jou was, iemand die zo negatief en gefrustreerd is zou zichzelf niet echt als voorbeeld moeten zien.quote:Ik zit niet in de slachtofferrol, ik heb m'n problemen zelf opgelost zonder hulp.
Je kunt dat gevoel natuurlijk terugkrijgen met een paar vragen aan je therapeut. Voorbeeld:quote:Op donderdag 23 augustus 2012 12:33 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
En wat het "jij bent de kapitein" betreft: ik ben dat gevoel kwijt. Vandaar dat ik mij afhankelijk voel van therapie. Niet erg, mits dat tijdelijk is. Daarna moet ik het zelf kunnen.
In welke zin zou iemand daar voorbij gaan? Wat geloof je te bereiken met schreeuwen, blerren en negatief zijn? Wat voegt dat toe? Wordt iets of iemand daar beter van?quote:Op donderdag 23 augustus 2012 13:48 schreef Maanvis het volgende:
Ga je dan niet voorbij aan alles wat er hier in R&P gepost wordt over negatieve ervaringen met hulpverlening?
Je kunt de toekomst niet voorspellen maar je moet ook niet gesloten zijn voor kwaliteitsverbetering alleen maar omdat je niet kunt voorspellen wat alles gaat doen. Kijk naar Pulzzar die zijn hele vertrouwen in de hulpverlening kwijt is. Of kijk naar mensen om je heen die nooit met hun depressie en angst leren omgaan.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 13:51 schreef Canillas het volgende:
[..]
Dat zelfmoord gebeurd is rot maar je kan nooit van te voren weten of therapie aan gaat slaan of niet, is het niet net zo zonde om de behandeling van iemand te stoppen en dat diegene zelfmoord pleegt terwijl het een poosje verder allemaal verbeterd had kunnen zijn?
Je kan het niet weten, niemand, jij doet alsof je het beter weer en alsof het beter zou zijn als het anders was gegaan, ook dat weet je niet. Misschien moet je eens wat minder in je eigen fabels geloven.
Jij weet ook niet dat het wél kan maar ondertussen concludeer je dat wel. In wezen doe je dus hetzelfde maar dan met een tegenovergestelde mening.quote:Nee, en daarom sluit ik dingen niet uit, jij doet dat vanuit frustratie en negativiteit wel. Je kan het niet weten en daarom is het mogelijk, je weet het namelijk niet dus of het niet kan weet je ook niet.
Je weet niet eens hoe ik ben. Dat dénk je te weten door een paar posts op het forum waar ik geen blad voor de mond neem. Praat eens met mensen uit m'n omgeving en concludeer daarna nog eens of ik negatief of gefrustreerd ben.quote:Als jij jezelf wijs wilt maken dat jij je problemen hebt opgelost dan moet je dat vooral doen, zou alleen niet snel anderen advies geven als ik jou was, iemand die zo negatief en gefrustreerd is zou zichzelf niet echt als voorbeeld moeten zien.
Uiteindelijk zal er vanuit de politiek actiever gereageerd worden op dit soort dingen, betere kwaliteitsbewaking etc. Ik ben zelf kwaliteitscontroleur geweest. Dat houdt in dat je de hele dag aan het mierenneuken bent en tegen mensen op moet boksen om hun methodes te veranderen. Als je dat lang genoeg doet komen ze niet meer weg met 'waar gewerkt wordt worden fouten gemaakt' maar worden onzorgvuldige mensen gewoon ontslagen en worden productiemethodes verbeterd.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 13:58 schreef Canillas het volgende:
[..]
In welke zin zou iemand daar voorbij gaan? Wat geloof je te bereiken met schreeuwen, blerren en negatief zijn? Wat voegt dat toe? Wordt iets of iemand daar beter van?
Terechte onvrede. Er zijn mensen doodongelukkig vanwege de slechte zorg die ze krijgen. Doet dat je dan helemaal niets?quote:Er zijn maar weinig dingen zo vemoeiend en inspiratieloos als een domme, koppige figuren zoals jij die in hun eigen frustratie en negativiteit geloven en die onvrede lopen te spuien naar anderen.
Jawel, vind ik vreselijk zelfs, net zo vreselijk als gefrusteerde zeikwijven zoals jij die nog meer negativiteit daar op willen gooien omdat ze geen betere manier weten van om met hun eigen frustraties om te gaan.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 14:03 schreef Maanvis het volgende:
Terechte onvrede. Er zijn mensen doodongelukkig vanwege de slechte zorg die ze krijgen. Doet dat je dan helemaal niets?
Als dat er voor zorgt dat zulke incapabele therapeuten gewoon weggeflikkerd worden bij het bedrijf waar ze werken óf hun methodes gaan verbeteren (wat weer minder ongelukkige mensen oplevert) dan doe ik dat graag, en wat 1 of ander spiritueel mannetje daarvan vindt kan mij echt niets schelen.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 14:05 schreef Canillas het volgende:
[..]
Jawel, vind ik vreselijk zelfs, net zo vreselijk als gefrusteerde zeikwijven zoals jij die nog meer negativiteit daar op willen gooien omdat ze geen betere manier weten van om met hun eigen frustraties om te gaan.
Jij benadert nu een zorgverleningsproces als een productieproces. En zo werkt dat niet, natuurlijk.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 14:09 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Als dat er voor zorgt dat zulke incapabele therapeuten gewoon weggeflikkerd worden bij het bedrijf waar ze werken óf hun methodes gaan verbeteren (wat weer minder ongelukkige mensen oplevert) dan doe ik dat graag, en wat 1 of ander spiritueel mannetje daarvan vindt kan mij echt niets schelen.
niet helemaal idd (want 'defecte producten' kun je in deze niet zomaar weggooien), maar dat betekent niet dat er niet betere kwaliteitszorg in de zorg mogelijk isquote:Op donderdag 23 augustus 2012 14:13 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Jij benadert nu een zorgverleningsproces als een productieproces. En zo werkt dat niet, natuurlijk.
Kwaliteitszorg is natuurlijk altijd een proces van voortdurende verbetering.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 14:14 schreef Maanvis het volgende:
[..]
niet helemaal idd (want 'defecte producten' kun je in deze niet zomaar weggooien), maar dat betekent niet dat er niet betere kwaliteitszorg in de zorg mogelijk is
Ja, en zorgt deze manier daarvoor? Is het ooit al eens gebeurd? Haalt dit iets uit?quote:Op donderdag 23 augustus 2012 14:09 schreef Maanvis het volgende:
Als dat er voor zorgt dat zulke incapabele therapeuten gewoon weggeflikkerd worden bij het bedrijf waar ze werken óf hun methodes gaan verbeteren (wat weer minder ongelukkige mensen oplevert) dan doe ik dat graag, en wat 1 of ander spiritueel mannetje daarvan vindt kan mij echt niets schelen.
Ik hoop altijd dat anderen met positieve ervaringen komen, omdat ik die zelf dus niet heb. Ik lees mee in Depressie en Angst en diverse andere reeksen in R&P en ik hoop daar altijd positieve ervaringen te lezen. Niet dus. Ik hoop altijd dat als er weer zo'n negatieve killing spree is in zo'n topique (deels door mij veroorzaakt) dat dan anderen opstaan en denken 'hey wow ik heb wél iets aan deze therapie gehad' dat ze dat dan melden. Dat gebeurt niet vaak.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 14:17 schreef Canillas het volgende:
[..]
Ja, en zorgt deze manier daarvoor? Is het ooit al eens gebeurd? Haalt dit iets uit?
Waarom ga je niet op zoek naar positieve ervaringen, naar wat wél werkt, en zorg je dat dat meer aandacht krijgt? Waarom ga je niet op bezoek bij de hulpverlening die wel werkt en ga je dat propaganderen? Je wilt meer gelukkige mensen toch?
Omdat je negatief ingesteld bent en zeiken is wat je kent.
En zou het zo kunnen zijn dat wanneer mensen positieve ervaringen hebben je ze hier niet meer ziet omdat ze die ellende achter zich laten en verdiend hun gewonnen bestaan gaan leven?quote:Op donderdag 23 augustus 2012 14:20 schreef Maanvis het volgende:
Ik hoop altijd dat anderen met positieve ervaringen komen, omdat ik die zelf dus niet heb. Ik lees mee in Depressie en Angst en diverse andere reeksen in R&P en ik hoop daar altijd positieve ervaringen te lezen. Niet dus. Ik hoop altijd dat als er weer zo'n negatieve killing spree is in zo'n topique (deels door mij veroorzaakt) dat dan anderen opstaan en denken 'hey wow ik heb wél iets aan deze therapie gehad' dat ze dat dan melden. Dat gebeurt niet vaak.
je ziet maar weinig mensen met een positief verhaal vertrekken jammergenoeg.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 14:25 schreef Canillas het volgende:
[..]
En zou het zo kunnen zijn dat wanneer mensen positieve ervaringen hebben je ze hier niet meer ziet omdat ze die ellende achter zich laten en verdiend hun gewonnen bestaan gaan leven?
Dat is tegenwoordig dus echt niet meer mogelijk, als je als behandelaar niet een bepaalde prestatie binnen een bepaalde periode (welke vaak onrealistisch kort is) behaalt, gaan de zorgverzekeraars niet meer met je in schip.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 12:36 schreef Maanvis het volgende:
[..]
je kunt wel lachen maar ik heb het idee dat er bij die gasten helemaal geen prestatiedrang heerst. hoe langer ze je binnenhouden hoe meer geld ze verdienen dus presteren is helemaal niet van belang.
Die tegenstrijdigheden maken het inderdaad gewoon erg moeilijk.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 21:50 schreef Sneezeechu het volgende:
Even rustig ademhalen loop zelf tegen genoeg dingen aan net als jou en hoor ook de hele tijd tegenstrijdigheden van alle kanten. Erg vervelend...
Sociaal netwerk opbouwen: daar zijn bepaalde stichtingen voor tegen eenzaamheid. Je krijgt dan een soort "buddy" om dingen mee te ondernemen.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 06:37 schreef Pulzzar het volgende:
Wat ikzelf mis bij die behandeling, zijn vooral de praktischere dingen zoals structuur oppakken, sociaal netwerk opbouwen, werk- of opleiding, etc. Het gaat alleen maar om gevoelens en zelfs wat dat betreft komt daar niks concreets uit voort.
Klopt zoek maar eens op maatjesproject en dan je stad erbij op Google.quote:Op vrijdag 24 augustus 2012 14:20 schreef Tangledup het volgende:
[..]
Sociaal netwerk opbouwen: daar zijn bepaalde stichtingen voor tegen eenzaamheid. Je krijgt dan een soort "buddy" om dingen mee te ondernemen.
Misschien is dat een idee?
Heel erg bedankt voor de link.quote:Op woensdag 29 augustus 2012 21:47 schreef justme1234 het volgende:
Trouwens geloof niet in de etiketten die ze je hebben opgeplakt, het is allemaal maar bedacht op het jaarlijkse DSM congres. Elk jaar komen er weer 10tallen zogenaamde stoornissen bij.
Er zijn mensen die hun hele leven achter hun etiket verschuilen en daardoor niet verder komen.
Ik was er ook 1 van, totdat ik inzag dat al die "stoornissen" maar bedacht zijn.
Je zou de documentaire "psychiatrie des doods" maar eens moeten kijken.
Dit is voor mij een gigantische eye opener geweest en ook een enorme geruststelling.
Deze documentaire laat de andere kant ervan zien, wat voor poppenkast het hele gebeuren eigenlijk is. En de zogenaamde "stoornissen".
Ze zeggen ook in de documentaire van dat je elke persoon op de aardbol wel een stoornis aan kan toekennen. Iedereen valt wel ergens onderGewoon hilarisch als je erover nadenkt.,
Maar geloof me ik was zo enorm onzeker, was gewoon een hoopje ellende.
Zie ook mijn vorig topic maar destijds die ik had geopend, ik was echt te einde raad.
Ik heb enorm veel apart moeten overwinnen, net zoals mijn tinnitus.
Deze klacht heb ik nu totaal onder controle, ik ga weer op stap, feestjes, vuurwerk kijken.
Alles wat ik ooit eerder ook gewoon normaal deed.
En ik dacht ook dat ik een heel uniek mens was
Dat ik de enige was met onzekerheden, angsten, keuzes maken, etc.
Maar ieder mens heeft dat, ieder mens heeft periodes dat het goed loopt en dan weer wat minder.
Iedereen piekert weleens, voelt zich verdrietig, loopt tegen dingen aan.
Ik zag de bovenstaande dingen en nog tal van andere, als abnormaal.
Ik dacht dat ik de enigste was, en zag iedereen als, "die hebben er geen last van".
Maar nu ik besef dat iedereen deze eigenschappen heeft, dat ik niet anders ben als ieder ander
Wat een opluchting was dat !!!
Maar alles helpt he, sporten? ik zag TOTAAL het nut er niet van in!
Uit eten gaan? Nee hoor, voel ik me alleen maar rotter.
Bij mensen op visite? Waarom, ik voel me toch klote.
Dingen ondernemen? Wat heeft het voor nut, ik ben toch depri.
Mooi weer? Geef mij maar regen.
Ik kan maar doorgaan en doorgaan, en toch bleef ik veel dingen doen, ook al zeiden mijn gevoelens en gedachtens van niet. En het heeft vruchten afgeworpen.
Je kan bij voorbaad niet weten hoe bepaalde dingen zich gaan ontwikkelen.
Heel vaak moet je het gewoon doen en blijven doen, het resultaat en gevoel komt later wel.
Ik blijf je topic wel volgen.
Trouwens 2 woorden wat mij enorm heeft geholpen: Accepteren en Relativeren.
Accepteer veel dingen zoals ze zijn, en relativeer dan ook voor jezelf.
Probeer het in ieder geval, dit doe ik namelijk dagelijks en al helemaal als het even wat tegenzit.
Dat weten therapeuten vaak juist niet.quote:Op zaterdag 1 september 2012 06:18 schreef Roovers het volgende:
Je therapeuten weten vast welke instelling in jouw regio deze diensten levert en kunnen je daarmee op weg helpen. Als je er voor in aanmerking komt dan wordt dit vanuit de AWBZ vergoed.
Kan ik me bijna niet voorstellen. Maar goed, kennis kan natuurlijk per persoon verschillen. Jjij weet nu in ieder geval dat het bestaat en Google is man's best friend tegenwoordig.quote:Op zaterdag 1 september 2012 09:33 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Dat weten therapeuten vaak juist niet.
Dat is het grootste probleem binnen de psychische gezondheidszorg: er zijn duizenden instanties in Nederland, maar ze hebben nauwelijks weet van elkaar. Het houdt bijvoorbeeld in dat als een behandeling bij jou niet werkt, je gewoon wordt weggestuurd, eventueel met een verwijsbriefje naar de algemene GGZ waar ze je evenmin kunnen helpen.
Ik vraag me dan alleen wel af hoe je van je faalangst en minderwaardigheidsgevoelens af wil en je tegelijkertijd niet bezig houden met voor jezelf het gevoel opbouwen dat je er mag zijn zoals je bent?quote:Op maandag 3 september 2012 09:21 schreef Pulzzar het volgende:
Maar het heeft ook wel met mezelf te maken. Ik wil absoluut geen zeverige psycholoog of een 'kusjekroel'-figuur. Maar ik ben dan bang dat elke psych zo is. Dat ik alleen maar dingen te horen krijg zoals "dat ik er mag zijn" of hoe naar ik me wel niet moet voelen. Als ik zit te Googlen, vind ik het allemaal zweverig.
De mensen die dat zeggen hebben waarschijnlijk de beste bedoelingen. Proberen het probleem kleiner te maken. Maar je merkt dat ze geen idee hebben hoe diep het bij jou zit. Dit uit gaan leggen doet je ook geen goed, dus laat ze maar. Het is prima advies, maar niet op jou van toepassing.quote:Op zaterdag 1 september 2012 00:47 schreef Pulzzar het volgende:
Het is nu een week verder en ik sta er nu iets luchtiger tegenover.
Mijn wantrouwen naar therapie wordt ook gevoed door mensen die bijvoorbeeld tegen me zeggen: "Joh, wat is er nou mis met jou? Je moet gewoon weer aan het werk, want dan pieker je niet zoveel en gaat het een stuk beter met je. En je moet je verder niks wijs laten maken door die zielenknijpers, want ieder mens heeft weleens tegenslag en iedereen voelt zich weleens rot."
Dat is dat enorme minderwaardigheidscomplex talking. Jij bent net zoveel waard als ieder ander, en dat je gevoel in je donder hebt is juist iets positiefs. Bij jou slaat het alleen in het negatieve door. Blijf je beseffen dat de mensen het niet zeggen om jou je zo beroerd te laten voelen. Ze hebben het beste met je voor. Er is geen reden om je meteen zo depressief en angstig te voelen. (En ja, ik weet ook wel dat je daar ook niet voor kiest)quote:En als mensen dat tegen me zeggen, voel ik me een enorme onvolwassen lamzak die gewoon te lui is om zelf mijn problemen op te lossen. Met als gevolg dat ik ook emoties krijg dat ik het niet waard ben om te leven en nog depressiever en angstiger wordt.
Mja, als je het zo blijft bekijken dan zul je je er nooit beter bij voelen. Ik snap dat je je faalangst etc is, maar het is echt niet nodig om dit soort adviezen zo onzettend negatief op te vatten. Ze snappen je niet, maar te betekent niet dat ze je dan dus willen vernederen of je achterlijk vinden.quote:Maar wat weten die mensen nou met hun goede raad? Als het allemaal zo makkelijk was als zij beweren, had ik mijn problemen allang zelf kunnen oplossen. Ik ben niet achterlijk, ook al impliceren ze dat wel met hun vernederende adviezen.
Je vader is een lul, da's duidelijk.quote:Maar ze moeten eens een keer in mijn hoofd kijken; dan weten ze hoe ontzettend klote het is om je chronisch minderwaardig te voelen, om faalangst te hebben omdat alles in je leven mislukt, om elke keer afgewezen te worden omdat mensen zogenaamd geen tijd hebben, om een vader te hebben die je je hele leven lang afzeikt dat je niks goed kan doen en denkt dat hij zelf perfect is terwijl hij gewoon een arrogant stuk stront is die altijd de schuld buiten zichzelf zoekt, om een moeder te hebben die door haar ex-man helemaal kapot is gemaakt.
Misschien is dat zo.quote:Ik ben nog steeds geen fan van therapie. Ik ben nog steeds van mening dat het veel beter en efficienter kan. Maar ik denk dat therapie voor mij - helaas! - de enige manier is om verder te kunnen komen.
En dat is nou precies waarom het advies wat Canillas altijd loopt te spuien gewoon onzin is. Goed uitgelegd!quote:Op maandag 3 september 2012 15:57 schreef Pulzzar het volgende:
Met "je mag er zijn" bedoel ik dat het vaak een nietszeggende uitspraak is. Mensen die zoiets zeggen, hebben vaak half het idee wat ze zeggen; het wordt vaak gezegd en daarom overgenomen.
Stel, je bent erg dik en je wilt graag afvallen maar het lukt niet. Je bent depressief en omwille van dat eet je jezelf vol. Je walgt van je lichaam en je zou graag slank en strak zijn. Zou jij dan geholpen zijn met uitspraken als dat je "mag zijn wie je bent" en dat je niet tegen jezelf moet vechten?
Ik vind het zelfs hypocriet. Iedereen wil graag een goed figuur. Ik beschouw dikke mensen zeker niet als minderwaardig, maar als ze aan mij vragen of ik ze wil steunen met afvallen, dan doe ik dat. Van mij hoeft het niet, maar als ze het willen, zal ik ze zeker aanmoedigen. Omdat ik ten eerste het kan begrijpen dat ze zich door zoiets minderwaardig voelen. En omdat ze met afvallen constructief aan zichzelf kunnen werken. De resultaten die ze bereiken, bereiken ze met discipline en als het ze lukt, kunnen ze daar ook zelfvertrouwen uit putten. Hen proberen te overtuigen dat ze er leuk genoeg uitzien en geen gram hoeven af te vallen, vind ik destructief. Ook als ze er met een maatje meer goed uitzien. Waarom? Ten eerste omdat je hen de wens ontneemt ooit slank te kunnen worden en daarmee maak je een deel van hun identiteit kapot. Ten tweede moedig je hen aan de passieve manier - de weg van de minste weerstand te kiezen.
Ik denk dat je het idee van er mogen zijn zoals je bent door elkaar haalt met je erbij neer leggen, en dat je acceptatie verward met je erbij neerleggen.quote:Op maandag 3 september 2012 15:57 schreef Pulzzar het volgende:
Met "je mag er zijn" bedoel ik dat het vaak een nietszeggende uitspraak is. Mensen die zoiets zeggen, hebben vaak half het idee wat ze zeggen; het wordt vaak gezegd en daarom overgenomen.
Stel, je bent erg dik en je wilt graag afvallen maar het lukt niet. Je bent depressief en omwille van dat eet je jezelf vol. Je walgt van je lichaam en je zou graag slank en strak zijn. Zou jij dan geholpen zijn met uitspraken als dat je "mag zijn wie je bent" en dat je niet tegen jezelf moet vechten?
Ik vind het zelfs hypocriet. Iedereen wil graag een goed figuur. Ik beschouw dikke mensen zeker niet als minderwaardig, maar als ze aan mij vragen of ik ze wil steunen met afvallen, dan doe ik dat. Van mij hoeft het niet, maar als ze het willen, zal ik ze zeker aanmoedigen. Omdat ik ten eerste het kan begrijpen dat ze zich door zoiets minderwaardig voelen. En omdat ze met afvallen constructief aan zichzelf kunnen werken. De resultaten die ze bereiken, bereiken ze met discipline en als het ze lukt, kunnen ze daar ook zelfvertrouwen uit putten. Hen proberen te overtuigen dat ze er leuk genoeg uitzien en geen gram hoeven af te vallen, vind ik destructief. Ook als ze er met een maatje meer goed uitzien. Waarom? Ten eerste omdat je hen de wens ontneemt ooit slank te kunnen worden en daarmee maak je een deel van hun identiteit kapot. Ten tweede moedig je hen aan de passieve manier - de weg van de minste weerstand te kiezen.
Ditquote:Op maandag 3 september 2012 16:24 schreef Canillas het volgende:
Ik denk dat je het idee van er mogen zijn zoals je bent door elkaar haalt met je erbij neer leggen, en dat je acceptatie verward met je erbij neerleggen.
Ik vind dit (= je reactie) een prima voorbeeld van het: 'het negatief opvatten'.quote:Op maandag 3 september 2012 15:57 schreef Pulzzar het volgende:
Met "je mag er zijn" bedoel ik dat het vaak een nietszeggende uitspraak is. Mensen die zoiets zeggen, hebben vaak half het idee wat ze zeggen; het wordt vaak gezegd en daarom overgenomen.
Stel, je bent erg dik en je wilt graag afvallen maar het lukt niet. Je bent depressief en omwille van dat eet je jezelf vol. Je walgt van je lichaam en je zou graag slank en strak zijn. Zou jij dan geholpen zijn met uitspraken als dat je "mag zijn wie je bent" en dat je niet tegen jezelf moet vechten?
Ik vind het zelfs hypocriet. Iedereen wil graag een goed figuur. Ik beschouw dikke mensen zeker niet als minderwaardig, maar als ze aan mij vragen of ik ze wil steunen met afvallen, dan doe ik dat. Van mij hoeft het niet, maar als ze het willen, zal ik ze zeker aanmoedigen. Omdat ik ten eerste het kan begrijpen dat ze zich door zoiets minderwaardig voelen. En omdat ze met afvallen constructief aan zichzelf kunnen werken. De resultaten die ze bereiken, bereiken ze met discipline en als het ze lukt, kunnen ze daar ook zelfvertrouwen uit putten. Hen proberen te overtuigen dat ze er leuk genoeg uitzien en geen gram hoeven af te vallen, vind ik destructief. Ook als ze er met een maatje meer goed uitzien. Waarom? Ten eerste omdat je hen de wens ontneemt ooit slank te kunnen worden en daarmee maak je een deel van hun identiteit kapot. Ten tweede moedig je hen aan de passieve manier - de weg van de minste weerstand te kiezen.
Interessante post.quote:Op maandag 3 september 2012 16:24 schreef Canillas het volgende:
[..]
Ik denk dat je het idee van er mogen zijn zoals je bent door elkaar haalt met je erbij neer leggen, en dat je acceptatie verward met je erbij neerleggen.
Je voorbeeld is heel goed; iemand wil in zo'n geval iets veranderen aan zichzelf en doet dat en kan daar trots op zijn. Je haalt echter ook een ander stuk aan ''het walgen van jezelf en daardoor depressief zijn'' dat hele gedeelte en alles wat daar bij hoort, die belasting, frustratie en andere negatieve zaken hoeven niet te ontstaan wanneer je zulke dingen niet in negatieve zin op jezelf betrekt omdat je vind dat er mag zijn ook met zo'n lichaam.
Het walgen van jezelf zit in je hoofd en iets wat je jezelf aan doet. Zou iemand in zo'n geval niet goed zonder dat kunnen? Wat als je vind dat je er mag zijn zoals je bent en dat dus ook geldt voor al je gevoel zodat je die niet meer dempt (met eten), wat voor uitwerking zou dat hebben?
Emotioneel eten is het dempen van gevoelens met eten, is daar nog behoefte aan als je van jezelf vind dat je gevoelens er mogen zijn? Zonder verzet en zonder oordeel?
Of je daar dan vervolgens wat mee doet is een 2, zou iemand in zo'n geval willen afvallen dan zal dat veel beter, sneller en gemakkelijker verlopen omdat het dan zonder de negatieve gevoelens is, want dat zijn vaak gevoelens die mensen weg eten wat het afvallen natuurlijk in de weg staat.
Je hebt het over vechten tegen jezelf, wat houdt dat in? De dingen waar je mee zit de kop in willen drukken? Gaat dat ooit werken op lange termijn? Je zou onderhand zelf ook wel ervaren hebben dat alles wat je weg stopt eindelijk terug komt?
Kijk naar je eigen situatie; hoe zou die zijn als je precies met dezelfde dingen zat als dat je nu zit minus de gevoelens van minderwaardigheid? Zonder de strijd tegen jezelf? Hoe zou je herstel dan verlopen? Als je jezelf niet meer bestrijd maar jezelf werkelijk heelt? En waar vecht je nou eigenlijk tegen? Negatieve ideeën over jezelf in je eigen die je jezelf aan doet?
Het gaat erom dat je die strijd met jezelf zijn opgeeft en daar vanuit echte en blijvende veranderingen in je leven gaat bewerkstelligen, zolang je gelooft dat je iets bent wat bevochten zou moeten worden bereik je dat punt niet.
Precies, je kan niet zeggen ''ik wil me echt vrij voelen, een leuk leven hebben én ik wilde bepaalde delen/dingen van mezelf bevechten''. Zolang je je verzet is er geen vrede, wanneer je je niet meer verzet blijft er alleen vrede over.quote:Op maandag 3 september 2012 18:01 schreef justme1234 het volgende:
Als je niet accepteert creëer je verzet en met verzet krijg je pijn en verdriet.
Stel, Elizabeth Fritzl zou voor je zitten, hoe zou je haar adviseren met haar problematiek om te gaan?quote:Op maandag 3 september 2012 20:44 schreef Canillas het volgende:
[..]
Precies, je kan niet zeggen ''ik wil me echt vrij voelen, een leuk leven hebben én ik wilde bepaalde delen/dingen van mezelf bevechten''. Zolang je je verzet is er geen vrede, wanneer je je niet meer verzet blijft er alleen vrede over.
Dan ga je een heel langdurig project van beschermde traumaverwerking in, waarbij leren voelen wat je voelt en dat je mag voelen wat je voelt, zonder verzet of oordeel, terwijl je stukje voor stukje de overlevingsmechanismes vrij gaat maken een belangrijk onderdeel is.quote:Op maandag 3 september 2012 20:52 schreef Maanvis het volgende:
Stel, Elizabeth Fritzl zou voor je zitten, hoe zou je haar adviseren met haar problematiek om te gaan?
Verdrukken en verwerpen is niet de manier om je problemen op te lossen.quote:Op maandag 3 september 2012 21:07 schreef Maanvis het volgende:
En wat als dat nooit lukt, en je achteraf beter af zou zijn met haar te vertellen dat ze het mag verdrukken en mag verwerpen? Hoe meet je dat jouw manier het beste was?
Dat je iemand de keus geeft lijden met de kans op verbetering of lijden zonder kans op verbetering?quote:Op maandag 3 september 2012 21:07 schreef Maanvis het volgende:
En wat als dat nooit lukt, en je achteraf beter af zou zijn met haar te vertellen dat ze het mag verdrukken en mag verwerpen? Hoe meet je dat jouw manier het beste was?
En je mag nog steeds uitleggen waarom je tegen 'je mag er zijn zoals je bent'' en dingen als acceptatie en niet verzetten bent. Als je dat zelf ook niet weet is dat ook prima natuurlijk, dan schaar ik het onder 'gewoon' dwars willen doen.quote:Op maandag 3 september 2012 21:07 schreef Maanvis het volgende:
En wat als dat nooit lukt, en je achteraf beter af zou zijn met haar te vertellen dat ze het mag verdrukken en mag verwerpen? Hoe meet je dat jouw manier het beste was?
Ik denk dat iedereen dit ergens wel weet, maar soms is de illusie van ervoor weg te kunnen lopen aantrekkelijk dan het contact ermee aan gaan, vooral naarmate het verzet langer duurt. Dat is jammer want alleen met het contact ermee aan gaan en het onder ogen komen hoe eng dat is ook is kan het werkelijk helen.quote:Op maandag 3 september 2012 21:12 schreef Natalie het volgende:
Verdrukken en verwerpen is niet de manier om je problemen op te lossen.
Het komt altijd terug, Maanvis. Je ellende of je trauma's zijn geen 'dingen' die je ergens kunt verstoppen. Zo werkt het niet.
dank je welquote:Op maandag 3 september 2012 17:19 schreef Natalie het volgende:
[..]
Ik vind dit (= je reactie) een prima voorbeeld van het: 'het negatief opvatten'.
Hieruit blijkt goed hoe negatief je het opneemt en hoe diep je gedachten erover doorgaan.
Het zegt me overigens ook, juist door de uitleg, dat je intelligent bent. Er zit een goed stel hersens in dat hoofd. Niets dat ik kan zeggen zal jou je beter doen voelen (laten we eerlijk wezen, hè), maar ik hoop dat je - evt met theraptie - een weg vindt naar een beter zelfbeeld en die angsten kunt omzetten naar iets positiefs. Ik kan me zo voorstellen dat je opgesloten in jezelf zit, en ik weet hoe dat voelt. Je kunt eruit komen, en dat gun ik je.
Ik snap dat je het zo ziet, zeker nu ik meer heb gelezen uit wat voor situatie je komt.quote:Op maandag 3 september 2012 21:53 schreef Pulzzar het volgende:
dank je wel
Het "jezelf accepteren" klinkt voor mij heel beladen en negatief. Alsof mensen me mijn ideeën waardoor ik gelukkig zou kunnen worden niet gunnen en eigenlijk zeggen: "hou op met verlangen, leg je bij je lot neer, want hetgeen waar je zo naar verlangt is niet voor jou weggelegd".
Hoop dat je nu de juiste therapie gevonden hebt. Dat je in ieder geval verder komt nu. Lang genoeg stil gestaan. Tijd voor vooruitgangquote:Ik heb het vandaag besproken in therapie. Ze vinden dat ik de behandeling die zij geven wel degelijk aansluit op mijn problemathiek.
Mijn twijfels over therapie zullen regelmatig terugkomen. Maar misschien hoort dat er gewoon bij.
Klopt. Zo zie ik het ook.quote:Op maandag 3 september 2012 21:21 schreef Canillas het volgende:
[..]
Ik denk dat iedereen dit ergens wel weet, maar soms is de illusie van ervoor weg te kunnen lopen aantrekkelijk dan het contact ermee aan gaan, vooral naarmate het verzet langer duurt. Dat is jammer want alleen met het contact ermee aan gaan en het onder ogen komen hoe eng dat is ook is kan het werkelijk helen.
Het komt op mij over als een niet-werkende methode, als een behandeling die niet werkt. Je laat de stormen in je hoofd voor wat ze zijn, je laat ze door razen en accepteert ze voor wat ze zijn. In een onbewaakt ogenblik kan die acceptatie ineens wegvallen en kunnen de dijken doorbreken, met alle gevolgen van dien. Dit heb ik zelf aan den lijve meegemaakt.quote:Op maandag 3 september 2012 21:14 schreef Canillas het volgende:
[..]
En je mag nog steeds uitleggen waarom je tegen 'je mag er zijn zoals je bent'' en dingen als acceptatie en niet verzetten bent. Als je dat zelf ook niet weet is dat ook prima natuurlijk, dan schaar ik het onder 'gewoon' dwars willen doen.
Met deze zin laat je precies zien dat je het niet begrijpt, wat het feit dat je er een uitgesproken mening over hebt op z'n minst nogal dubieus maakt.quote:Op dinsdag 4 september 2012 00:15 schreef Maanvis het volgende:
Maargoed, al mijn negatieve kanten heb ik leren te accepteren en daardoor werk ik er niet meer aan, ik leg ze naast me neer. Is dat goed?
Hey kerel, als niemand het begrijpt moet jij het toch echt beter uitleggen hoor. En sowieso mag je eens uitleggen waarom jouw methode werkt. Blijkbaar kun je 'm zelfs op Elizabeth Fritzl toepassen en werkt ie dan. Dat is nogal een uitspraak.quote:Op dinsdag 4 september 2012 07:46 schreef Canillas het volgende:
[..]
Met deze zin laat je precies zien dat je het niet begrijpt, wat het feit dat je er een uitgesproken mening over hebt op z'n minst nogal dubieus maakt.
Je hebt iets geaccepteerd, mooi. Vervolgens werk je er daardoor niet meer aan en je leg je erbij neer, waarom? Wat hebben acceptatie en er niet meer aan werken volgens jou met elkaar te maken? Dat je er niet meer aan werkt heeft dan niks te maken met het feit dat je het accepteert, dat je er niet meer aan werkt komt omdat je je erbij neer legt, dat je opgeeft.
Je haalt wederom accepteren en je erbij neerleggen/opgeven door elkaar. Je zegt ''dit heb ik zelf aan den lijve meegemaakt'' maar wat dat te maken heeft met acceptatie en niet verzetten weet ik dan niet aangezien dat iets is wat je niet begrijpt en er dus ook niet mee bezig was.
Acceptatie heeft te maken met het nu, het huidige moment, de dingen er laten zijn zoals ze zijn en je niet verzetten. Het heeft niks te maken met de toekomst, wat je wil bereiken, wat je wil doen etc. want dat mag allemaal. Acceptatie is op een positieve en vooral ook actieve manier bezig zijn met wat er is op het moment dat het er is, zonder (zelf)verwijt en zonder negatieve oordelen en andere soorten van verzet die je situatie bemoeilijken en je nooit zullen helpen.
Hoe je dan weet wat je wil? Dat zijn dingen die je jezelf afvraagt; wie ben ik? wat past daarbij? wat wil ik meemaken? wat wil bereiken? etc. Dat zijn dingen om je altijd wel af te vragen om richting te geven aan je leven.quote:Op dinsdag 4 september 2012 08:40 schreef Maanvis het volgende:
Als je alles accepteert, hoe weet je dan nog wat je wil?
Allereerst, ik hoop werkelijk dat je nog meedoet in de groep. ?quote:Op maandag 17 september 2012 13:34 schreef Pulzzar het volgende:
Het gaat momenteel helemaal niet goed met mij. Ik voel me totaal verloren.
Ik durf mezelf niet te accepteren, omdat ik bang ben dat ik genderdysforie heb. Ik heb altijd twijfels gehad over mijn seksuele identiteit. Ik ben homo, maar ik voel me enerzijds wel een gewone man en gedraag me ook zo. Maar anderzijds heb ik bijvoorbeeld moeite met lichaamsbeharing. Mijn identiteitsgevoel wisselt heel vaak en het roept heel veel spanning op.
Ik vind dit allemaal heel moeilijk en ik kan er nauwelijks over praten laat staan hulp vragen. Heb ik wel gedaan in mn leven. Ik heb psycholoog gesproken die zelf transseksueel is en volgens haar zit ik niet in een verkeerd lichaam, omdat transseksuelen juist graag van geslacht willen veranderen, terwijl dat idee bij mij juist heel veel angst oproept.
Een sleutel om dit gevoel te helpen doorbreken ligt in de acceptatie van wat is en wat geweest is.quote:Die identiteitsproblemen is geloof ik wel kenmerkend voor borderline. Maar ik voel me er zo mislukt en verloren door.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |