R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
- even een specifieker onderwerp dan mijn vorige -
Zoals topic titel; burn-out
http://www.nederland3.nl/gemist/13028 Inspirerende film... en wat duidelijkheid voor de mensen die er weinig over weten.
Omdat ik een periode wat tegenvallen had in het leven en daardoor achter liep qua studie en leven ging ik extreem overcompenseren. Ik heb dan een perfectionistische persoonlijkheid, mede door mijn vader, en ik was minder assertief, waardoor ik mensen (school, werk, relaties, vriendschappen) sneller en langer over me heen liet lopen. Vooral de druk om goed te presteren om mezelf te ''bewijzen'' heeft me gesloopt. Ik nam veel te hooi op mijn vork en koos voor een studie, om status te krijgen. Ergens aan werken wat je niet leuk vindt en puur doet om het onmogelijke mogelijk te maken is slooopend.
Ik had een sociaal leven, een hoop hobbies (waaronder 3x per week intensief fitnessen), een vaste bijbaan en een pittige studie. Plots lag ik maanden in bed, omdat ik geen energie meer had. Daardoor werd ik alleen maar depressiever/onzekerder. Ik wilde niet meer in de maatschappij, omdat ik dat me zoveel energie kostte. Vooral dat doen alsof er niets aan de hand is.
Nu, probeer ik weer wat vriendschappen op te pakken, nieuwe te bouwen en heb ik gekozen voor een studie die totaal niet lijkt op mijn huidige, maar écht mijn ding is. Het begint in september (hoewel het eerste jaar voor de P is en de bredere versie op de Universiteit is). Ook al pieker ik, omdat ik zoveel studiefinanciering heb gebruikt. Geen idee hoe ik mijn laatste jaar bachelor en master ga betalen, maar dat moet een zorg voor dán zijn
Werken ga ik hopelijk met de tijd doen. Over een maandje voor 1,5 maand naar een super warm land om tot rust te komen.
Hoe ben jij het ''opgelopen''?
Hoe ervaar(de) je het?
Hoe heb je het overwonnen?
[ Bericht 6% gewijzigd door MsMelkboer op 07-05-2012 23:46:26 ]
Zoals topic titel; burn-out
http://www.nederland3.nl/gemist/13028 Inspirerende film... en wat duidelijkheid voor de mensen die er weinig over weten.
Persoonlijke situatie:quote:Burn-out is een psychologische term voor het gevoel opgebrand te zijn, geen energie of motivatie meer vinden voor de bezigheden op het werk.
Verondersteld wordt dat een burn-out kan ontstaan na langdurig te zijn blootgesteld aan een teveel aan stress op het werk en met name een risico is voor idealistisch ingestelde werknemers, aangezien de confrontatie met de werkelijkheid juist voor deze mensen vaak nogal tegenvalt.
Vaak wordt gesteld dat een burn-out niet verward dient te worden met overspannenheid of een depressie. Ze zouden alleen min of meer dezelfde symptomen hebben, maar (vaak) een andere oorzaak hebben en zouden dientengevolge ook anders behandeld dienen te worden.
Omdat ik een periode wat tegenvallen had in het leven en daardoor achter liep qua studie en leven ging ik extreem overcompenseren. Ik heb dan een perfectionistische persoonlijkheid, mede door mijn vader, en ik was minder assertief, waardoor ik mensen (school, werk, relaties, vriendschappen) sneller en langer over me heen liet lopen. Vooral de druk om goed te presteren om mezelf te ''bewijzen'' heeft me gesloopt. Ik nam veel te hooi op mijn vork en koos voor een studie, om status te krijgen. Ergens aan werken wat je niet leuk vindt en puur doet om het onmogelijke mogelijk te maken is slooopend.
Ik had een sociaal leven, een hoop hobbies (waaronder 3x per week intensief fitnessen), een vaste bijbaan en een pittige studie. Plots lag ik maanden in bed, omdat ik geen energie meer had. Daardoor werd ik alleen maar depressiever/onzekerder. Ik wilde niet meer in de maatschappij, omdat ik dat me zoveel energie kostte. Vooral dat doen alsof er niets aan de hand is.
Nu, probeer ik weer wat vriendschappen op te pakken, nieuwe te bouwen en heb ik gekozen voor een studie die totaal niet lijkt op mijn huidige, maar écht mijn ding is. Het begint in september (hoewel het eerste jaar voor de P is en de bredere versie op de Universiteit is). Ook al pieker ik, omdat ik zoveel studiefinanciering heb gebruikt. Geen idee hoe ik mijn laatste jaar bachelor en master ga betalen, maar dat moet een zorg voor dán zijn
Werken ga ik hopelijk met de tijd doen. Over een maandje voor 1,5 maand naar een super warm land om tot rust te komen. Hoe ben jij het ''opgelopen''?
Hoe ervaar(de) je het?
Hoe heb je het overwonnen?
[ Bericht 6% gewijzigd door MsMelkboer op 07-05-2012 23:46:26 ]
1. Op kamers gegaan. Het ging toen heel chaotisch en er veranderde ontzettend veel. Opeens moest ik alles zelf doen. In het begin ging het prima, maar na een tijdje moest ik ook aan school denken. Ik begon te beseffen dat nevenactiviteiten belangrijk waren voor op je cv. Zodoende heb ik er enorm veel genomen. Dit zorgde voor tegenvallende prestaties op school en zo kreeg ik nóg meer werk te doen. Op een gegeven moment kon ik het niet meer aan en lag ik in mijn vrije dagen alleen maar in bed. Ook op privé-gebied ging het niet goed (liefde enzo ). Dit allemaal zorgde voor een sociaal isolement, waar ik nu pas uit begin te komen. Maar nog steeds doe ik weinig aan school en lig ik voor het grootste gedeelte van de tijd in bed te... niksen. Zelfs opstaan en het licht uitdoen om te gaan slapen is al teveel. Het licht brandt hier dan ook dag en nacht. Volgens mij denk ik dat ik bij TS een gevoel van herkenning oproep als ik haar vertel dat ik werkelijk voor niks meer energie had. Niet meer het licht uitdoen, niet meer afwassen, niet meer schoonmaken, niet meer één vies kopje wegzetten... M'n ouders belde ik ook niet meer op...
2. Verschrikkelijk. Het enorme pessimistische gevoel en de demotiverende houding elke dag. Ik gun het mijn ergste vijand niet (ok, misschien wel). Dingen pas uitvoeren als ze pas écht moesten. Minder eten, ook zoiets. Doordat ik de hele dag in bed lag, had ik genoeg aan één maaltijd per dag. 
3. Mee bezig. Het is nooit officieel bij me vastgesteld, omdat ik nooit hulp heb gezocht. Maar ik begin weer uit mijn sociaal isolement te kruipen en ik krijg weer plezier met andere mensen. FOK! is een goed middel om te kletsen met vreemden en mensen te ontmoeten.
[ Bericht 2% gewijzigd door Gary_Oak op 08-05-2012 08:56:19 ]
). Dit allemaal zorgde voor een sociaal isolement, waar ik nu pas uit begin te komen. Maar nog steeds doe ik weinig aan school en lig ik voor het grootste gedeelte van de tijd in bed te... niksen. Zelfs opstaan en het licht uitdoen om te gaan slapen is al teveel. Het licht brandt hier dan ook dag en nacht. Volgens mij denk ik dat ik bij TS een gevoel van herkenning oproep als ik haar vertel dat ik werkelijk voor niks meer energie had. Niet meer het licht uitdoen, niet meer afwassen, niet meer schoonmaken, niet meer één vies kopje wegzetten... M'n ouders belde ik ook niet meer op...2. Verschrikkelijk. Het enorme pessimistische gevoel en de demotiverende houding elke dag. Ik gun het mijn ergste vijand niet (ok, misschien wel
). Dingen pas uitvoeren als ze pas écht moesten. Minder eten, ook zoiets. Doordat ik de hele dag in bed lag, had ik genoeg aan één maaltijd per dag. 3. Mee bezig. Het is nooit officieel bij me vastgesteld, omdat ik nooit hulp heb gezocht. Maar ik begin weer uit mijn sociaal isolement te kruipen en ik krijg weer plezier met andere mensen. FOK! is een goed middel om te kletsen met vreemden en mensen te ontmoeten.
[ Bericht 2% gewijzigd door Gary_Oak op 08-05-2012 08:56:19 ]
Hey!
Wuaaa ik kan me echt helemaal vinden in je verhaal. Bedankt voor het posten. Lucht echt op!!!
Wat me opvalt is dat mijn zelfstandig wonen ook paralel loopt met mijn burn out. Ik ging van kamers naar een studio. Toen ging ik nog veel kletsen met mijn kamergenootje. Dronken we gezellig thee e.d. Sportte ik zo en dan. Toen ik begon met werken kwam ik niet meer toe aan naar sporten, dus stopte ik de sportschool. Ik ging vroeger vaak naar me ouders, maar nu ik in de Randstad woon was werken het enige wat ik deed in het weekend. Door tekort aan personeel roosterden ze me ook dubbel zoveel in. Ook al had ik school. Ik kon er gewoon niets van zeggen. Ik deed het wel, maar ik kwam gewoon niet door. Net zoals alle andere collega's (die of zijn gestopt of ontslagen).
Tjah, heb nu niks meer om uit te geven. Misschien in de toekomst nog een keer proberen bijbaan te nemen. Maar nu echt helemaal niets. Want ook ik vind een kopje in de vaatwasser doen al zwaar. Ik spaar energie door veel te rusten en die 'besteed' ik weer aan een middag of avond iets leuks doen.
Wuaaa ik kan me echt helemaal vinden in je verhaal. Bedankt voor het posten. Lucht echt op!!!
Wat me opvalt is dat mijn zelfstandig wonen ook paralel loopt met mijn burn out. Ik ging van kamers naar een studio. Toen ging ik nog veel kletsen met mijn kamergenootje. Dronken we gezellig thee e.d. Sportte ik zo en dan. Toen ik begon met werken kwam ik niet meer toe aan naar sporten, dus stopte ik de sportschool. Ik ging vroeger vaak naar me ouders, maar nu ik in de Randstad woon was werken het enige wat ik deed in het weekend. Door tekort aan personeel roosterden ze me ook dubbel zoveel in. Ook al had ik school. Ik kon er gewoon niets van zeggen. Ik deed het wel, maar ik kwam gewoon niet door. Net zoals alle andere collega's (die of zijn gestopt of ontslagen).
Tjah, heb nu niks meer om uit te geven. Misschien in de toekomst nog een keer proberen bijbaan te nemen. Maar nu echt helemaal niets. Want ook ik vind een kopje in de vaatwasser doen al zwaar. Ik spaar energie door veel te rusten en die 'besteed' ik weer aan een middag of avond iets leuks doen.
Ik ga morgen langs de huisarts. Ik vind dat het moet ophouden. Gezien alle zorgverzekeringen 5 psy zittingen vergoed (excl eigen risico), en mijn aanvullende nog 4 wil ik er gebruik van maken...
Dat van stoppen met sporten herken ik ook heel goed!quote:Op dinsdag 8 mei 2012 03:50 schreef MsMelkboer het volgende:
Hey!
Wuaaa ik kan me echt helemaal vinden in je verhaal. Bedankt voor het posten. Lucht echt op!!!
Wat me opvalt is dat mijn zelfstandig wonen ook paralel loopt met mijn burn out. Ik ging van kamers naar een studio. Toen ging ik nog veel kletsen met mijn kamergenootje. Dronken we gezellig thee e.d. Sportte ik zo en dan. Toen ik begon met werken kwam ik niet meer toe aan naar sporten, dus stopte ik de sportschool. Ik ging vroeger vaak naar me ouders, maar nu ik in de Randstad woon was werken het enige wat ik deed in het weekend. Door tekort aan personeel roosterden ze me ook dubbel zoveel in. Ook al had ik school. Ik kon er gewoon niets van zeggen. Ik deed het wel, maar ik kwam gewoon niet door. Net zoals alle andere collega's (die of zijn gestopt of ontslagen).
Tjah, heb nu niks meer om uit te geven. Misschien in de toekomst nog een keer proberen bijbaan te nemen. Maar nu echt helemaal niets. Want ook ik vind een kopje in de vaatwasser doen al zwaar. Ik spaar energie door veel te rusten en die 'besteed' ik weer aan een middag of avond iets leuks doen.
Voordat ik ging studeren was ik een fanatieke sporter. Sinds ik ben gaan studeren heb ik letterlijk niks meer aan sport gedaan. School en cv-building gingen voor álles. Ik kwam helemaal niet meer toe aan ontspanning. Het was gewoon wakker worden, naar school of werk, naar huis, boodschappen doen, eten en dan slapen. Alleen op FOK! kon ik nog een beetje ontspannen, maar dat is nogal laagdrempelig. 
Ik heb nu ook moeite om weer te beginnen met sporten. Ik wil heel graag weer de sportschool in, maar ik heb echt het geld daar niet voor. Ik ben ook maar een arme student en ik sta structureel al enkele honderden euro's rood en dat bedrag loopt elke maand op (alles wordt duurder! 
). En ik loop ook al studievertraging op, dus de druk wordt er niet minder op.
Waarom krijgen tegenwoordig steeds meer jongere mensen een burnout? Zijn ze mentaal minder weerbaar of wordt er meer van ze verwacht?
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
It's a dog-eat-dog world...quote:
Waarom krijgen tegenwoordig steeds meer jongere mensen een burnout? Zijn ze mentaal minder weerbaar of wordt er meer van ze verwacht?
ik vraag me af hoe dat tijdens de 2e wereldoorlog was..quote:
Op
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Bron?quote:
Waarom krijgen tegenwoordig steeds meer jongere mensen een burnout?
Ik in een aantal worden omschreven: Ondernemend | Moedig | Stout | Lief | Positief | Intuïtief | Communicatief | Humor | Creatief | Spontaan | Open | Sociaal | Vrolijk | Organisator | Pro-actief | Meedenkend | Levensgenieter | Spiritueel
Voornamelijk door keuzestress en het hieruit voortkomende gevoel van verlies van controle:quote:
Waarom krijgen tegenwoordig steeds meer jongere mensen een burnout? Zijn ze mentaal minder weerbaar of wordt er meer van ze verwacht?
http://www.ted.com/talks/(...)e_is_everything.html
En ook door te hoge verwachtingen mede veroorzaakt door de media ( vooral tv).
[ Bericht 5% gewijzigd door Knowledge_seeker op 08-05-2012 13:12:51 ]
Opstapeling van ingebouwd verzet tegen het leven en bijbehorende onverwerkte emoties die van generatie op generatie wordt doorgegeven net zolang tot het teveel wordt, dan is het of dingen werkelijk anders gaan doen of barsten.
Elke situatie kan voor elke persoon met de tijd een burnout veroorzaken als je je er tegen verzet, een situatie zelf leidt niet tot een burnout, het is het verzet wat ervoor zorgt dat men als een lopende tijdbom van gevoel en emoties rondloopt.
Elke situatie kan voor elke persoon met de tijd een burnout veroorzaken als je je er tegen verzet, een situatie zelf leidt niet tot een burnout, het is het verzet wat ervoor zorgt dat men als een lopende tijdbom van gevoel en emoties rondloopt.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Daaraan voorafgaand zit de illusie dat er controle zou moeten zijn, controle is een illusie, controle willen is verzetten tegen wat er is en wat er gebeurt; verzet = stress.quote:
[..]
Voornamelijk door keuzestress en het hieruit voortkomende gevoel van verlies van controle:
http://www.ted.com/talks/(...)e_is_everything.html
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Helaas heb ik er al 2 op mijn naam staan.
Eerste was rond mijn 17
Mijn moeder was ernstig ziek, mijn opa was ernstig ziek, mijn tante was ernstig ziek. En ik probeerde 2 schooljaar en 2 niveau's in 1 schooljaar te doen. Want zo kon ik mooi op dat hogere niveau blijven en mijn achterstand zou dan ook weg zijn. Toen ik daarnaast ook nog veel te veel ging werken knapte het lijntje en kon ik eigenlijk alleen nog maar slapen. Ik was enorm moe, kon echt niks meer hebben en werd zo passief als het maar zijn kon.
Mijn tweede keer is nu anderhalf jaar geleden en ik moet zeggen ik ben er nog niet overheen. Bij mijn ouders thuis was het altijd ruzie. Niks was goed en ik had ook een enorme prestatie dwang. Omdat als ik bijvoorbeeld ergens een 9 voor haalde het toch jammer was volgens mijn ouders dat ik dan ene puntje voor een 10 had laten liggen. Toen ik anderhalf jaar geleden uit huis ging kwam dat er allemaal uit. We hadden een huis wat half gerenoveerd moest worden en ook dat hadden we een beetje onderschat. En ik werkte toentertijd nog zo'n 70 uur per week. De stress die ik opgebouwd had bij mijn ouders thuis kwam er uit en samen met de stress van de verbouwing en het vele werken werd dat weer te veel. Volgens de psych zal ik er altijd wel gevoelig voor blijven en moet ik gewoon opletten met wat ik doe. Dat lukt me nu aardig goed en merk ook dat ik weer in veel dingen zin krijg. Ga weer graag sporten en heb weer meer energie. Let er nu ook wel echt heel erg goed op. Want ik wil het niet nog een keer echt echt echt niet.
Eerste was rond mijn 17
Mijn moeder was ernstig ziek, mijn opa was ernstig ziek, mijn tante was ernstig ziek. En ik probeerde 2 schooljaar en 2 niveau's in 1 schooljaar te doen. Want zo kon ik mooi op dat hogere niveau blijven en mijn achterstand zou dan ook weg zijn. Toen ik daarnaast ook nog veel te veel ging werken knapte het lijntje en kon ik eigenlijk alleen nog maar slapen. Ik was enorm moe, kon echt niks meer hebben en werd zo passief als het maar zijn kon.
Mijn tweede keer is nu anderhalf jaar geleden en ik moet zeggen ik ben er nog niet overheen. Bij mijn ouders thuis was het altijd ruzie. Niks was goed en ik had ook een enorme prestatie dwang. Omdat als ik bijvoorbeeld ergens een 9 voor haalde het toch jammer was volgens mijn ouders dat ik dan ene puntje voor een 10 had laten liggen. Toen ik anderhalf jaar geleden uit huis ging kwam dat er allemaal uit. We hadden een huis wat half gerenoveerd moest worden en ook dat hadden we een beetje onderschat. En ik werkte toentertijd nog zo'n 70 uur per week. De stress die ik opgebouwd had bij mijn ouders thuis kwam er uit en samen met de stress van de verbouwing en het vele werken werd dat weer te veel. Volgens de psych zal ik er altijd wel gevoelig voor blijven en moet ik gewoon opletten met wat ik doe. Dat lukt me nu aardig goed en merk ook dat ik weer in veel dingen zin krijg. Ga weer graag sporten en heb weer meer energie. Let er nu ook wel echt heel erg goed op. Want ik wil het niet nog een keer echt echt echt niet.
I solemnly swear i'm up to no good
Eens met hierboven vermelde uitspraken.
@Gary,
Heb jij ook in de eerste weken/maanden lopen dromen over alles wat je niet meer kon? Ik ging me vaak verbeelden dat ik sportte en alles wat ik deed toen ik energie had. Alsof ik aftelde en elk moment weer alles kon hervatten. Maar hoe langer het duurde hoe pessimistischer ik werd en ik het idee kreeg dat het voor altijd was. Ook sommige mensen beweerden dat ik nu 'ouder' was geworden en je dan niet meer zo energiek bent. Maar dat 'ouder' worden loopt gelijdelijk op. Met jaaaarren. Ik voelde het de afgelopen zomer al komen en in het najaar was het raak. Ik dacht dat me lichaam me nooit in de steek zou laten. Of ik liet mijn lichaam in de steek. Ik zat ermee dat ik door depressie (vanwege studie faal en relatiebreuk(en) te weinig ondernam en ging gewoon hard van stapel.
@Gary,
Heb jij ook in de eerste weken/maanden lopen dromen over alles wat je niet meer kon? Ik ging me vaak verbeelden dat ik sportte en alles wat ik deed toen ik energie had. Alsof ik aftelde en elk moment weer alles kon hervatten. Maar hoe langer het duurde hoe pessimistischer ik werd en ik het idee kreeg dat het voor altijd was. Ook sommige mensen beweerden dat ik nu 'ouder' was geworden en je dan niet meer zo energiek bent. Maar dat 'ouder' worden loopt gelijdelijk op. Met jaaaarren. Ik voelde het de afgelopen zomer al komen en in het najaar was het raak. Ik dacht dat me lichaam me nooit in de steek zou laten. Of ik liet mijn lichaam in de steek. Ik zat ermee dat ik door depressie (vanwege studie faal en relatiebreuk(en) te weinig ondernam en ging gewoon hard van stapel.
Nu een jaar geleden, is het moment geweest dat ik echt op mijn bek ging, Maar een burn-out sluimert dan al veel langer, Bij mij is het een opbouw geweest van studeren, werken, zorgen voor mijn familieleden, en mezelf daarbij compleet vergeten, En dat bijna 2 jaar lang,
De eerste tekenen heb ik ook volledig genegeerd, De hartkloppingen, Het hele slechte slapen, en de concentratiestoornis, Tja ik moest mijn studie afronden, dus ik weet het daar aan, Uiteindelijk mijn diploma gehaald, En daarna een week vakantie genomen, maar ik ging mij alleen maar slechter voelen, Na een week weer aan het werk, en daar kon ik helemaal niks meer, Na een uur naar huis gegaan, En mij onderweg bijna doodgereden, Ik had totaal geen benul meer van de wereld om mij heen, Mijn geest was zogezegd vastgelopen.
Diezelfde week zat ik bij de huisarts, en werd mij geadviseerd om rust te nemen, en ik kreeg een verwijzing voor een psycholoog,
En nu ben ik een jaar verder, en ik ben er nog niet, Er is de afgelopen 3 maanden veel veranderd in mijn leven, en terug vallen in het altijd maar doorzetten is heel makkelijk, want het is de bekende weg, Het is zwaar, en ik hoop ook zeker, dat er meer bekendheid voor gaat komen, maar vooral veel begrip, Hoevaak ik niet gehoord heb,: Tja ik ben ook wel eens moe, En ja een burn-out op je 24e? Ja ik heb een burn-out op mijn 24e, en op sommige dagen zou ik graag willen ruilen met mensen die 'wel eens moe zijn'
Mijn burn-out is officieel vastgesteld door de psycholoog, en ik ben door mijn burn-out ook mijn baan kwijt geraakt,Maar ik ben nog steeds aan het vechten, en aan het leren, en als ik hier doorheen ben, dan kom ik er ongetwijfeld sterkter uit.
Onder de spoiler staat een stukje wat ik geschreven heb op een moment dat ik mij heel sterk voelde, en ook voor mij beschrijft hoe ik erin sta!
De eerste tekenen heb ik ook volledig genegeerd, De hartkloppingen, Het hele slechte slapen, en de concentratiestoornis, Tja ik moest mijn studie afronden, dus ik weet het daar aan, Uiteindelijk mijn diploma gehaald, En daarna een week vakantie genomen, maar ik ging mij alleen maar slechter voelen, Na een week weer aan het werk, en daar kon ik helemaal niks meer, Na een uur naar huis gegaan, En mij onderweg bijna doodgereden, Ik had totaal geen benul meer van de wereld om mij heen, Mijn geest was zogezegd vastgelopen.
Diezelfde week zat ik bij de huisarts, en werd mij geadviseerd om rust te nemen, en ik kreeg een verwijzing voor een psycholoog,
En nu ben ik een jaar verder, en ik ben er nog niet, Er is de afgelopen 3 maanden veel veranderd in mijn leven, en terug vallen in het altijd maar doorzetten is heel makkelijk, want het is de bekende weg, Het is zwaar, en ik hoop ook zeker, dat er meer bekendheid voor gaat komen, maar vooral veel begrip, Hoevaak ik niet gehoord heb,: Tja ik ben ook wel eens moe, En ja een burn-out op je 24e? Ja ik heb een burn-out op mijn 24e, en op sommige dagen zou ik graag willen ruilen met mensen die 'wel eens moe zijn'
Mijn burn-out is officieel vastgesteld door de psycholoog, en ik ben door mijn burn-out ook mijn baan kwijt geraakt,Maar ik ben nog steeds aan het vechten, en aan het leren, en als ik hier doorheen ben, dan kom ik er ongetwijfeld sterkter uit.
Onder de spoiler staat een stukje wat ik geschreven heb op een moment dat ik mij heel sterk voelde, en ook voor mij beschrijft hoe ik erin sta!
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.S. 2014
J. 2016
Omdat je continu wordt blootgesteld aan duizend en één keuzes, maar ook omdat het idee leeft dat het leven maakbaar is en succes een keuze. Daardoor krijg je heel erg het gevoel dat het je eigen schuld is als iets niet lukt en dat levert een hele hoop stress op.quote:
Waarom krijgen tegenwoordig steeds meer jongere mensen een burnout? Zijn ze mentaal minder weerbaar of wordt er meer van ze verwacht?
Ik was ook op weg richting een burnout, maar heb gelukkig de tekenen heel erg op tijd kunnen herkennen zodat ik het tij kon keren. Bij mij zat het voornamelijk in mijn werk, ik ben toen geswitched van baan. Of dat een blijvende oplossing is zal nog blijken, maar tot nu toe is het de juiste keuze op dat moment geweest.
Don't let my username fool you...
@ Think pink,
Bedankt voor je reactie. Bij jou herken ik mezelf ook. Ouders die je pushen hoog te presteren. Ruzies etc. Dé reden waarom ik uit huis ging, maar het heeft me nooit losgelaten. Ik wou nog steeds bewijzen wat ik allemaal wel niet kon. Maar nu voor de hele wereld alsof die mijn ouders zijn. Overcompenseren op school, werk, relaties. En dat voor erkenning en bevestiging die je eigenlijk van je ouders verlangt. Ben op alle 3 gebieden niet succesvol geworden. Er werd gewoon over me heen gewalst. Qua relatie heb ik nu een goede vent, waardoor ik mijn grenzen niet extreem hoef te bewaken. Maar ik moet dat 'assertiviteit' alsnog leren.
Hoofdprobleem van burn out gevoelige mensen lijkt hierop: "Ik wil gewoon alles perfect doen, want dan pas krijg ik een goed gevoel over mezelf. Ik weet dan zeker dat het goed is. Maar toch blijf ik de lat hoger leggen, want het kan altijd beter. Ik heb er gewoon geen controle over".
Ik merk nu aan mijn ouders dat ze minder van me verwachten. Maar nu krijg ik de druk dat ik snel beter moet worden /%+&:+#/%&+
Bedankt voor je reactie. Bij jou herken ik mezelf ook. Ouders die je pushen hoog te presteren. Ruzies etc. Dé reden waarom ik uit huis ging, maar het heeft me nooit losgelaten. Ik wou nog steeds bewijzen wat ik allemaal wel niet kon. Maar nu voor de hele wereld alsof die mijn ouders zijn. Overcompenseren op school, werk, relaties. En dat voor erkenning en bevestiging die je eigenlijk van je ouders verlangt. Ben op alle 3 gebieden niet succesvol geworden. Er werd gewoon over me heen gewalst. Qua relatie heb ik nu een goede vent, waardoor ik mijn grenzen niet extreem hoef te bewaken. Maar ik moet dat 'assertiviteit' alsnog leren.
Hoofdprobleem van burn out gevoelige mensen lijkt hierop: "Ik wil gewoon alles perfect doen, want dan pas krijg ik een goed gevoel over mezelf. Ik weet dan zeker dat het goed is. Maar toch blijf ik de lat hoger leggen, want het kan altijd beter. Ik heb er gewoon geen controle over".
Ik merk nu aan mijn ouders dat ze minder van me verwachten. Maar nu krijg ik de druk dat ik snel beter moet worden
/%+&:+#/%&+
Hoe ben jij het ''opgelopen''?
Alles thuis en op het werk zelf willen doen, mezelf wegcijferen voor anderen.
Hoe ervaar(de) je het?
Niet grappig, maar achteraf wel veel van geleerd. Over bepaalde zaken kan ik me nou echt niet mee druk maken en trek anders op tijd aan de rem.
Hoe het toen voelde: Nergens zin in, geen eetlust, geen slaap en achteraf hoor ik van verschillende mensen dat ik ook heel stil was.
Ik wist wel dat er iets niet lekker zat, eerst netjes gewacht tot al mijn collega's terug waren van vakantie
en toen naar de huisarts. Die zei blijf maar eens een week thuis. Ik dacht huh waarom? maarja oke ook wel lekker. Toen kwam alles eruit. Mijn werkgever die zelf ook een burnout gehad heeft had het al door en heeft me alle tijd gegeven.
Ik heb dingen gedaan en gevoeld wat ik helemaal niet ken van mezelf! Veel ruzie maken met mijn man, ik kon echt niks hebben.
Hoe heb je het overwonnen?
Met hulp van een bedrijfsmaatschappelijk werkster, ingeschakeld en betaald door mijn werkgever.
Je leert je grenzen beter kennen, en komt er zeker sterker uit!
Ik heb ook afleiding gezocht in hobby's waarbij je niet kunt nadenken. Zeg maar tijd nemen om te denken en tijd waar je dat niet doet.
Als reactie op je laatste post, ik ben thuis geweest van eind september tot juni.
Ging vanaf januari weer aan te werk, maar dat is onder druk van de maatschappelijk werkster heel langzaam opgebouwd, had zelf het idee dat het wel iets sneller kon.
Alles thuis en op het werk zelf willen doen, mezelf wegcijferen voor anderen.
Hoe ervaar(de) je het?
Niet grappig, maar achteraf wel veel van geleerd. Over bepaalde zaken kan ik me nou echt niet mee druk maken en trek anders op tijd aan de rem.
Hoe het toen voelde: Nergens zin in, geen eetlust, geen slaap en achteraf hoor ik van verschillende mensen dat ik ook heel stil was.
Ik wist wel dat er iets niet lekker zat, eerst netjes gewacht tot al mijn collega's terug waren van vakantie
en toen naar de huisarts. Die zei blijf maar eens een week thuis. Ik dacht huh waarom? maarja oke ook wel lekker. Toen kwam alles eruit. Mijn werkgever die zelf ook een burnout gehad heeft had het al door en heeft me alle tijd gegeven.Ik heb dingen gedaan en gevoeld wat ik helemaal niet ken van mezelf! Veel ruzie maken met mijn man, ik kon echt niks hebben.
Hoe heb je het overwonnen?
Met hulp van een bedrijfsmaatschappelijk werkster, ingeschakeld en betaald door mijn werkgever.
Je leert je grenzen beter kennen, en komt er zeker sterker uit!
Ik heb ook afleiding gezocht in hobby's waarbij je niet kunt nadenken. Zeg maar tijd nemen om te denken en tijd waar je dat niet doet.
Als reactie op je laatste post, ik ben thuis geweest van eind september tot juni.
Ging vanaf januari weer aan te werk, maar dat is onder druk van de maatschappelijk werkster heel langzaam opgebouwd, had zelf het idee dat het wel iets sneller kon.
Jep ik ben altijd enorm bezig met presteren. Qua sport, school of wat dan ook. Merk nu ook vaak dat ik heb bijvoorbeeld bij scouting te goed wil doen. Dingen te pressies regelen. Maar ik ben daar dan ook weer een enorme zenuwaar in. Nu komt zomerkamp eraan. Ik wil alles geregeld hebben en het liefst doe ik het zelf zodat ik weet dat het gebeurd en goed. maar dat kan niet en dat moet ik ook leren loslaten denk ik. Met sporten duwde ik me ook altijd een stapje hoger. Met werken iedere keer als de baas vroeg of ik langer kon blijven of een vrije dag op kon geven om te werken "ja is goed" Want je wilt het immers goe ddoen. Die baan was belangrijk voor mij. Maarja het sloopt je enorm als je niet genoeg rust krijgt. Ook je vrienden nog wilt zien, je studie hebt en een huis hebt wat nog niet af is. Daar ben ik nu gelukkig vanafquote:Op dinsdag 8 mei 2012 13:05 schreef MsMelkboer het volgende:
@ Think pink,
Bedankt voor je reactie. Bij jou herken ik mezelf ook. Ouders die je pushen hoog te presteren. Ruzies etc. Dé reden waarom ik uit huis ging, maar het heeft me nooit losgelaten. Ik wou nog steeds bewijzen wat ik allemaal wel niet kon. Maar nu voor de hele wereld alsof die mijn ouders zijn. Overcompenseren op school, werk, relaties. En dat voor erkenning en bevestiging die je eigenlijk van je ouders verlangt. Ben op alle 3 gebieden niet succesvol geworden. Er werd gewoon over me heen gewalst. Qua relatie heb ik nu een goede vent, waardoor ik mijn grenzen niet extreem hoef te bewaken. Maar ik moet dat 'assertiviteit' alsnog leren.
Hoofdprobleem van burn out gevoelige mensen lijkt hierop: "Ik wil gewoon alles perfect doen, want dan pas krijg ik een goed gevoel over mezelf. Ik weet dan zeker dat het goed is. Maar toch blijf ik de lat hoger leggen, want het kan altijd beter. Ik heb er gewoon geen controle over".
Ik merk nu aan mijn ouders dat ze minder van me verwachten. Maar nu krijg ik de druk dat ik snel beter moet worden
Maar merk nog wel. Af en toe lig ik op bed en dan hoor ik opeens geschreeuw van mijn moeder die weer is tegen me staat te schreeuwen van onder aan de trap. Dit is dan niet zo want ik woon op mezelf. Maar in m'n hoofd komt dat weleens terug. Heel vreemd is dat en weet ook niet zo goed wat ik er mee moet.
Moet ook gaan lessen voor m'n auto. Ik wil dit niet. Ik heb al een rijbewijs daar in 1 keer voor geslaagd. maar ik weet nu al dat mijn ouders verwachten van mij dat ik dit makkelijk in 1 keer haal. En anders zullen ze zich daar wel weer mee gaan bemoeien.
I solemnly swear i'm up to no good
@ gewoonmezelf87,
Prachtig tekst. Jij kan je goed verwoorden zeg! Tjah, als je weinig onderneemt, neemt die vaardigheid wel toe. Althans bij mij ging dat zo.
Die paniekaanvallen heb ik ook gehad. Ik wilde het heel vaak uitmaken en weg. Maakt niet uit waarheen. Liever wilde ik alleen wonen (woon nu samen). Want je voelt je schuldig omdag je niet kan bijdragen aan het huishuiden en rekening houden.
Ben trouwens ook zo'n 'weekje' weg geweest. 3x 4/5 daagjes en toen de burn out helemaal kwam 2 wk. Huisarts constateerde een vitamine d tekort (:'))waardoor ik de hoop in de zon zag.
Net verwijs gekregen bij nieuwe arts voor inventarisatie. Ben benieuwd of zij iets anders gaan ontdekken.
Prachtig tekst. Jij kan je goed verwoorden zeg!
Tjah, als je weinig onderneemt, neemt die vaardigheid wel toe. Althans bij mij ging dat zo.Die paniekaanvallen heb ik ook gehad. Ik wilde het heel vaak uitmaken en weg. Maakt niet uit waarheen. Liever wilde ik alleen wonen (woon nu samen). Want je voelt je schuldig omdag je niet kan bijdragen aan het huishuiden en rekening houden.
Ben trouwens ook zo'n 'weekje' weg geweest. 3x 4/5 daagjes en toen de burn out helemaal kwam 2 wk. Huisarts constateerde een vitamine d tekort (:'))waardoor ik de hoop in de zon zag.
Net verwijs gekregen bij nieuwe arts voor inventarisatie. Ben benieuwd of zij iets anders gaan ontdekken.
Eens.quote:
[..]
Omdat je continu wordt blootgesteld aan duizend en één keuzes, maar ook omdat het idee leeft dat het leven maakbaar is en succes een keuze. Daardoor krijg je heel erg het gevoel dat het je eigen schuld is als iets niet lukt en dat levert een hele hoop stress op.
Ik was ook op weg richting een burnout, maar heb gelukkig de tekenen heel erg op tijd kunnen herkennen zodat ik het tij kon keren. Bij mij zat het voornamelijk in mijn werk, ik ben toen geswitched van baan. Of dat een blijvende oplossing is zal nog blijken, maar tot nu toe is het de juiste keuze op dat moment geweest.
Ik ben ook gestopt met mijn opleiding, die slopend was. Beetje soortgelijk. Heeft een enorme last weggehaald. Doe nu me best om me geen zorgen te maken over mijn stuffie die over 3 jaar definitief ophoudt.
Ik zie wat meer tips. Mooiquote:
Hoe ben jij het ''opgelopen''?
Alles thuis en op het werk zelf willen doen, mezelf wegcijferen voor anderen.
Hoe ervaar(de) je het?
Niet grappig, maar achteraf wel veel van geleerd. Over bepaalde zaken kan ik me nou echt niet mee druk maken en trek anders op tijd aan de rem.
Hoe het toen voelde: Nergens zin in, geen eetlust, geen slaap en achteraf hoor ik van verschillende mensen dat ik ook heel stil was.
Ik wist wel dat er iets niet lekker zat, eerst netjes gewacht tot al mijn collega's terug waren van vakantie
Ik heb dingen gedaan en gevoeld wat ik helemaal niet ken van mezelf! Veel ruzie maken met mijn man, ik kon echt niks hebben.
Hoe heb je het overwonnen?
Met hulp van een bedrijfsmaatschappelijk werkster, ingeschakeld en betaald door mijn werkgever.
Je leert je grenzen beter kennen, en komt er zeker sterker uit!
Ik heb ook afleiding gezocht in hobby's waarbij je niet kunt nadenken. Zeg maar tijd nemen om te denken en tijd waar je dat niet doet.
Als reactie op je laatste post, ik ben thuis geweest van eind september tot juni.
Ging vanaf januari weer aan te werk, maar dat is onder druk van de maatschappelijk werkster heel langzaam opgebouwd, had zelf het idee dat het wel iets sneller kon.
Ben blij dat voor je dat je het hebt ''overwonnen''.
Dat stil zijn ervaar ik ook. Ik ben bekend van de ''spotlights''. Altijd energiek en sociaal. Ben door mijn situatie gaan concluderen dat ik misschien nooit extravert ben geweest. Maar ik denk gewoon dat het door dit alles komt. Zucht. Ik hoop dat ik alles op een rij ga krijgen en vast kan stellen wie ik ben en wat ik er nu bij heb gekregen, maar niet mij definieert, want ik voel me zwaar introvert nu. Ik zoek steeds de stile/rust op om op te laden.
Ik denk dat het erg belangrijk is voor iedereen die in een dergelijke situatie zit te begrijpen dat niemand jou dat gevoel kan geven behalve jijzelf. De meningen en oordelen van anderen kunnen alleen iets van een bedreiging (in welke vorm dan ook) zijn wanneer je eigen mening over jezelf wankel is, dan ga je zelf ook letterlijk en figuur wankelen door het leven en ben je voor van alles vatbaar.quote:
Omdat je continu wordt blootgesteld aan duizend en één keuzes, maar ook omdat het idee leeft dat het leven maakbaar is en succes een keuze. Daardoor krijg je heel erg het gevoel dat het je eigen schuld is als iets niet lukt en dat levert een hele hoop stress op.
Heel veel van wat ik hier lees heeft te maken met het idee te moeten voldoen aan verwachtingen van anderen omdat je anders niet goed genoeg zou zijn en dat is iets wat je pas helemaal los kan laten wanneer je leert vinden dat je er mag zijn, gewoon zoals je bent en je met begrip en compassie met jezelf omgaat. Het antwoord voor je leven zit nooit in een iets buiten je maar in jezelf en wanneer je vrij wordt in het zijn van jezelf dan wordt je ook vrijer in die externe dingen maar het begint intern
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
hoe maak je jezelf mentaal weerbaar tegen een burnout? dus niet afwachten tot ie komt maar vantevoren iets doen om hem te voorkomen?
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Hm lastig,quote:
hoe maak je jezelf mentaal weerbaar tegen een burnout? dus niet afwachten tot ie komt maar vantevoren iets doen om hem te voorkomen?
Ik herken nu de eerste symptomen wel. En dan trek ik aan de rem. je er echt weerbaar voor maken is denk ik niet mogelijk.
I solemnly swear i'm up to no good
Dit heb ik ook! Ik woon al sinds mijn 21e niet meer thuis, maar als ik 's nachts laat op ben door het piekeren e.d. verbeeld ik mijn ouders met '''s Nachts slaap je niet, overdags slaap je, wtf moet ik met jou??? Nutteloos kind''!quote:
Maar merk nog wel. Af en toe lig ik op bed en dan hoor ik opeens geschreeuw van mijn moeder die weer is tegen me staat te schreeuwen van onder aan de trap. Dit is dan niet zo want ik woon op mezelf. Maar in m'n hoofd komt dat weleens terug. Heel vreemd is dat en weet ook niet zo goed wat ik er mee moet.
Zelf wist ik dat het niet lag aan dat ik ongemotiveerd en lui was, maar door me ouders ben ik veel aan mezelf gaan twijfelen en hoge prestatie druk gaan krijgen.
Je klinkt als een wijze manquote:
[..]
Ik denk dat het erg belangrijk is voor iedereen die in een dergelijke situatie zit te begrijpen dat niemand jou dat gevoel kan geven behalve jijzelf. De meningen en oordelen van anderen kunnen alleen iets van een bedreiging (in welke vorm dan ook) zijn wanneer je eigen mening over jezelf wankel is, dan ga je zelf ook letterlijk en figuur wankelen door het leven en ben je voor van alles vatbaar.
Heel veel van wat ik hier lees heeft te maken met het idee te moeten voldoen aan verwachtingen van anderen omdat je anders niet goed genoeg zou zijn en dat is iets wat je pas helemaal los kan laten wanneer je leert vinden dat je er mag zijn, gewoon zoals je bent en je met begrip en compassie met jezelf omgaat. Het antwoord voor je leven zit nooit in een iets buiten je maar in jezelf en wanneer je vrij wordt in het zijn van jezelf dan wordt je ook vrijer in die externe dingen maar het begint intern
I can't see through walls.. but I can kick your ass.
Mensen die in bed bleven liggen werden gewoon uit huis gebombardeerd en gingen dood.quote:
[..]
ik vraag me af hoe dat tijdens de 2e wereldoorlog was..
Rik: Hey guys, wouldn't it be AMAZING if all this money was real?
Vyvyan: Rik, that is the single most predictable and BORING thing anyone could ever say whilst playing Monopoly.
Vyvyan: Rik, that is the single most predictable and BORING thing anyone could ever say whilst playing Monopoly.
Sterke post! Moeilijk moeilijk moeilijk! Vooral als je als kind heb te horen gekregen dat je incompleet bent. Ook al was het ''voor je bestwil''.quote:
[..]
Ik denk dat het erg belangrijk is voor iedereen die in een dergelijke situatie zit te begrijpen dat niemand jou dat gevoel kan geven behalve jijzelf. De meningen en oordelen van anderen kunnen alleen iets van een bedreiging (in welke vorm dan ook) zijn wanneer je eigen mening over jezelf wankel is, dan ga je zelf ook letterlijk en figuur wankelen door het leven en ben je voor van alles vatbaar.
Heel veel van wat ik hier lees heeft te maken met het idee te moeten voldoen aan verwachtingen van anderen omdat je anders niet goed genoeg zou zijn en dat is iets wat je pas helemaal los kan laten wanneer je leert vinden dat je er mag zijn, gewoon zoals je bent en je met begrip en compassie met jezelf omgaat. Het antwoord voor je leven zit nooit in een iets buiten je maar in jezelf en wanneer je vrij wordt in het zijn van jezelf dan wordt je ook vrijer in die externe dingen maar het begint intern
Nu bijna zo'n 6 maanden geleden is het bij echt mis gegaan.. ik kon me nergens meer op concentreren, erg afwezig.. vaak moe, en dan ook echt hele dagen letterlijk kunnen slapen..
op het werk ging het ook steeds meer berg afwaards...
Uiteindelijk had ik eind vorig jaar 2 weken vakantie opgenomen en van de vakantie zelf is niks gekomen lag hele dagen in bed en deed niks, Ik kreeg zware hartkloppingen en hevige hoofdpijnen..en vooral ook veel paniek aanvallen.. heel bizar, niet meer in drukke omgevingen kunnen zijn waar je normaal geen last van had
In de laatste week toch de huisarts maar gebeld en sinds dien is het balletje gaan rollen..
Nu inmiddels onder behandeling van een psycholoog en aan de ad..
Moet zeggen dat het wel ok gaat met ups en downs natuurlijk, paar weken terug weer een hele depresieve periode gehad maar sinds een aantal dagen gaat het wel redelijk.. begin nu pas een beetje te beseffen wat ik daadwerkelijk heb en kan.. en vooral wat ik niet kan..
op het werk ging het ook steeds meer berg afwaards...
Uiteindelijk had ik eind vorig jaar 2 weken vakantie opgenomen en van de vakantie zelf is niks gekomen lag hele dagen in bed en deed niks, Ik kreeg zware hartkloppingen en hevige hoofdpijnen..en vooral ook veel paniek aanvallen.. heel bizar, niet meer in drukke omgevingen kunnen zijn waar je normaal geen last van had
In de laatste week toch de huisarts maar gebeld en sinds dien is het balletje gaan rollen..
Nu inmiddels onder behandeling van een psycholoog en aan de ad..
Moet zeggen dat het wel ok gaat met ups en downs natuurlijk, paar weken terug weer een hele depresieve periode gehad maar sinds een aantal dagen gaat het wel redelijk.. begin nu pas een beetje te beseffen wat ik daadwerkelijk heb en kan.. en vooral wat ik niet kan..
There is nothing permanent except change.
Ja, maar je hebt daar wel een ontzettend belangrijk stukje informatie; je wil met prestaties (iets externs en los van wie je echt bent) iets weg krijgen wat in jou zit....werkt niet! Maar helaas is dat wel het dode spoort waar veel mensen zichzelf op zetten.quote:
Sterke post! Moeilijk moeilijk moeilijk! Vooral als je als kind heb te horen gekregen dat je incompleet bent. Ook al was het ''voor je bestwil''.
Mensen lijden door wat ze zichzelf opleggen, en vraag jezelf eens af; heeft de buitenwereld ooit echt gemerkt dat je op die manier bezig was? Je vecht dan tegen de buitenwereld om hetgeen wat binnen je speelt niet onder ogen te hoeven komen, dat is een eindelijk gevecht tegen jezelf en het echt zijn van jezelf.
Denk eens na/fantaseer eens over hoe iemand die van zichzelf houdt en die zichzelf goed vinden zoals hij/zij is met zichzelf omgaat, wat zou diegene tegen zichzelf zeggen, hoe be/veroordeelt zo'n iemand zichzelf etc, misschien dat je daarin ideeën vind van op een fijnere manier met jezelf omgaan
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
ik vind het altijd een beetje inefficiënt om de oorzaak voor je problemen buiten jezelf te zoeken. dat maakt het lastiger om uit de put te komen.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Ik moet hier even over nadenken. Weet even niets te zeggen.quote:
[..]
Ja, maar je hebt daar wel een ontzettend belangrijk stukje informatie; je wil met prestaties (iets externs en los van wie je echt bent) iets weg krijgen wat in jou zit....werkt niet! Maar helaas is dat wel het dode spoort waar veel mensen zichzelf op zetten.
Mensen lijden door wat ze zichzelf opleggen, en vraag jezelf eens af; heeft de buitenwereld ooit echt gemerkt dat je op die manier bezig was? Je vecht dan tegen de buitenwereld om hetgeen wat binnen je speelt niet onder ogen te hoeven komen, dat is een eindelijk gevecht tegen jezelf en het echt zijn van jezelf.
Denk eens na/fantaseer eens over hoe iemand die van zichzelf houdt en die zichzelf goed vinden zoals hij/zij is met zichzelf omgaat, wat zou diegene tegen zichzelf zeggen, hoe be/veroordeelt zo'n iemand zichzelf etc, misschien dat je daarin ideeën vind van op een fijnere manier met jezelf omgaan
Tja het zal wel overgaan.. toch?quote:
[..]
Dit heb ik ook! Ik woon al sinds mijn 21e niet meer thuis, maar als ik 's nachts laat op ben door het piekeren e.d. verbeeld ik mijn ouders met '''s Nachts slaap je niet, overdags slaap je, wtf moet ik met jou??? Nutteloos kind''!
Zelf wist ik dat het niet lag aan dat ik ongemotiveerd en lui was, maar door me ouders ben ik veel aan mezelf gaan twijfelen en hoge prestatie druk gaan krijgen.
I solemnly swear i'm up to no good
True, er zit daar echter wel een stuk valse hoop in; als ik me maar genoeg bezig hou met iets buiten me dan ontsnap ik aan mezelf en dus ook wat ik werkelijk voel. Dat kan voor veel mensen aantrekkelijk lijken, het is echter niet mogelijk en vroeg of laat kom je altijd bij jezelf terug uit, kan ook niet anders en hoort ook niet anders.quote:
ik vind het altijd een beetje inefficiënt om de oorzaak voor je problemen buiten jezelf te zoeken. dat maakt het lastiger om uit de put te komen.
In die zin kan je een burnout zien als een schreeuw van je psyche ''Hou aub op met zo met jezelf omgaan!!!'' Leer van jezelf houden en ga leven voor jezelf!!''
Leren loslaten, dat vaak een regelmatig oefenen, vooral met kleine dingen, des te makkelijker zal het gaan met grotere dingen.quote:
hoe maak je jezelf mentaal weerbaar tegen een burnout? dus niet afwachten tot ie komt maar vantevoren iets doen om hem te voorkomen?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Dat hoeft ook nietquote:
Ik moet hier even over nadenken. Weet even niets te zeggen.
en ik bedoelde het niet als in ''zet dat hier neer'' was meer als iets voor jezelf bedoeld als het iets is wat je aanstaat
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
quote:
Waarom krijgen tegenwoordig steeds meer jongere mensen een burnout? Zijn ze mentaal minder weerbaar of wordt er meer van ze verwacht?
Er zullen ongetwijfeld meerdere oorzaken aan te wijzen zijn, maar ik denk dat een belangrijke te maken heeft met de grote vrijheid en vrijwel onbeperkte mogelijkheden die men tegenwoordig heeft. Met vrijheid komt verantwoordelijkheid: omdat je de mogelijkheid hebt alles te doen, voel je de druk om dat alles ook daadwerkelijk te doen en waar te maken. Waarom heb je geen universitaire studie, er is toch stufi? Waarom speel je geen muziekinstrument, er zijn toch betaalbare lessen om de hoek en Pietje volgt die ook? Waarom heb je geen rijbewijs, dat heeft iedereen in de familie toch gehaald? Waarom ben je geen lid van een sportclub zoals wij, je ziet toch aan ons dat het leuk is en goed voor je? Waarom kun je niet koken, dat moet tegenwoordig toch iedereen kunnen? Waarom ben je niet elke dag stijlvol gekleed, er zijn toch goede winkels en als je geen geld hebt kun je een prachtige garderode uit tweedehands winkels halen, kijk maar naar mijn zus, die doet dat ook. Waarom ben je niet elke dag vrolijk, alles is toch goed in het leven hier, je kunt alles doen en worden wat je wilt? Waarom ga je niet naar alle feestjes. ben je soms niet sociaal? Etc. etc.quote:
[..]
Voornamelijk door keuzestress en het hieruit voortkomende gevoel van verlies van controle:
http://www.ted.com/talks/(...)e_is_everything.html
En ook door te hoge verwachtingen mede veroorzaakt door de media ( vooral tv).
Als je alles moet doen wat je kunt doen, krijg je al heel snel een burnout. Dit zijn verwachtingen die door maatschappelijke druk op mensen worden gelegd. Het is natuurlijk je eigen keuze om die druk te accepteren en op je te nemen. Dat hoeft niet, mensen kunnen je niet dwingen om te voldoen aan hun verwachtingen tenzij je dat toelaat. Maar (en dit is een essentiële maar die vaak wordt genegeerd); het weigeren of pareren van die druk kost óók energie, want je moet jezelf verdedigen of mensen uit je leven kappen die dit soort druk op je blijven zetten. Of je nu accepteert of weigert, de verwachtingen die zijn ontstaan door alle mogelijkheden, kosten altijd energie. Niet iedereen heeft voldoende energie om zich door dit leven vol verwachtingen te manoeuvreren.
Zie ook de links naar een aantal documentaires hier: De beperkingen van de vrijheid - een ode aan vroeger .
Ik ben verder van mening dat bovenstaande op zichzelf al een volledige verklaring kan zijn, en dat een burn-out je dus gemakkelijk kan overkomen zónder het mechanisme dat Canillas omschrijft; dat je aan jezelf probeert te ontsnappen. Dat kán erbij komen, maar het is niet noodzakelijk. Het is belangrijk om jezelf niet meer problemen aan te praten, dan dat je hebt.
[ Bericht 3% gewijzigd door Polarcat op 08-05-2012 15:38:22 ]
Dat is inderdaad wat me ook heel erg duidelijk werd tijdens een reis door Uganda in Afrika. De mensen daar hebben veel minder keuzes dan hier, maar zijn er geen moment ongelukkiger door. Sterker nog: ze leken veel gelukkiger daar dan de mensen hier dagelijks rondlopen. Ze hebben geen cent en moeten maar kijken dat ze dagelijks genoeg te eten hebben, maar er is geen druk om maar alles perfect te moeten en daardoor zijn de mensen veel gelukkiger dan hier. (ondanks alle armoede, ziektes en slechte vooruitzichten)quote:
[..]
[..]
Er zullen ongetwijfeld meerdere oorzaken aan te wijzen zijn, maar ik denk dat een belangrijke te maken heeft met de grote vrijheid en vrijwel onbeperkte mogelijkheden die men tegenwoordig heeft. Met vrijheid komt verantwoordelijkheid: omdat je de mogelijkheid hebt alles te doen, voel je de druk om dat alles ook daadwerkelijk te doen en waar te maken. Waarom heb je geen universitaire studie, er is toch stufi? Waarom speel je geen muziekinstrument, er zijn toch betaalbare lessen om de hoek en Pietje volgt die ook? Waarom heb je geen rijbewijs, dat heeft iedereen in de familie toch gehaald? Waarom ben je geen lid van een sportclub zoals wij, je ziet toch aan ons dat het leuk is en goed voor je? Waarom kun je niet koken, dat moet tegenwoordig toch iedereen kunnen? Waarom ben je niet elke dag stijlvol gekleed, er zijn toch goede winkels en als je geen geld hebt kun je een prachtige garderode uit tweedehands winkels halen, kijk maar naar mijn zus, die doet dat ook. Waarom ben je niet elke dag vrolijk, alles is toch goed in het leven hier, je kunt alles doen en worden wat je wilt? Waarom ga je niet naar alle feestjes. ben je soms niet sociaal? Etc. etc.
Als je alles moet doen wat je kunt doen, krijg je al heel snel een burnout. Zie ook De beperkingen van de vrijheid - een ode aan vroeger
Ik ben verder van mening dat bovenstaande op zichzelf al een volledige verklaring is, en dat een burn-out je dus gemakkelijk kan overkomen zónder het mechanisme dat Canillas omschrijft; dat je aan jezelf probeert te ontsnappen. Dat kán erbij komen, maar het is niet noodzakelijk. Het is belangrijk om jezelf niet meer problemen aan te praten, dan dat je hebt.
Don't let my username fool you...
Ja! Ik had toen ik net ging studeren enorme plannen! Toen ik op een gegeven moment in bed lag, begon ik gewoon te malen over de dingen die ik op dat moment zou moeten doen...quote:
Eens met hierboven vermelde uitspraken.
@Gary,
Heb jij ook in de eerste weken/maanden lopen dromen over alles wat je niet meer kon? Ik ging me vaak verbeelden dat ik sportte en alles wat ik deed toen ik energie had. Alsof ik aftelde en elk moment weer alles kon hervatten. Maar hoe langer het duurde hoe pessimistischer ik werd en ik het idee kreeg dat het voor altijd was. Ook sommige mensen beweerden dat ik nu 'ouder' was geworden en je dan niet meer zo energiek bent. Maar dat 'ouder' worden loopt gelijdelijk op. Met jaaaarren. Ik voelde het de afgelopen zomer al komen en in het najaar was het raak. Ik dacht dat me lichaam me nooit in de steek zou laten. Of ik liet mijn lichaam in de steek. Ik zat ermee dat ik door depressie (vanwege studie faal en relatiebreuk(en) te weinig ondernam en ging gewoon hard van stapel.
"Morgen ga ik die sollicitatiebrief schrijven, écht!" Ook afgelopen jaar keer op keer afgewezen worden tijdens sollicitaties heeft niet echt geholpen. Tuurlijk kan ik weleens een tegenslag verwerken, maar als die structureel een jaar aan de gang gaan, ga je toch echt twijfelen aan jezelf: stelde ik gewoon te hoge eisen of ben ik een mislukking?Theo Maassen heeft het mooi verwoord
: "Weet je wat het met mij is? Ik weet nooit zo goed wat ik moet doen... Ik weet het nooit. Ik doe meestal ook maar niks, dan kan er ook niks fout gaan. Als je een vel wit papier hebt en je hebt kleurpotloden en je doet niks, dan kan het nog altijd een mooie tekening worden. Ja, daarom doe ik niks..."
Precies, zo heb ik het ook gezien. Daarnaast merk je dan heel sterk dat het principe "alles is relatief" ook op het geluksgevoel van mensen van toepassing kan zijn. Als je bijna alles al hebt (zoals wij), kun je bijna niet meer stijgen. Als je vrijwel niets hebt, stijgt je bezit meteen met 500% zodra je een koe erft.quote:
[..]
Dat is inderdaad wat me ook heel erg duidelijk werd tijdens een reis door Uganda in Afrika. De mensen daar hebben veel minder keuzes dan hier, maar zijn er geen moment ongelukkiger door. Sterker nog: ze leken veel gelukkiger daar dan de mensen hier dagelijks rondlopen. Ze hebben geen cent en moeten maar kijken dat ze dagelijks genoeg te eten hebben, maar er is geen druk om maar alles perfect te moeten en daardoor zijn de mensen veel gelukkiger dan hier. (ondanks alle armoede, ziektes en slechte vooruitzichten)
Het is niet alleen relatief t.o.v. jouw huidige positie, het is ook relatief t.o.v. de andere mensen in je directe omgeving. Als je in de westerse wereld woont, is er altijd wel iemand die ook al zo'n superauto had, of zo goed kon gitaarspelen, of zo'n leuke baan had, etc. Als je zelf studeert, dan lijkt vrijwel iedereen in je omgeving een HBO of uni papiertje te hebben. In een 3e wereld land is dit wel anders. De documentaire "status anxiety" (in de link in mijn vorige post) documenteert dit effect van relativiteit op je geluksgevoel.
Teveel keuzes is inderdaad helemaal niet goed.quote:
[..]
Dat is inderdaad wat me ook heel erg duidelijk werd tijdens een reis door Uganda in Afrika. De mensen daar hebben veel minder keuzes dan hier, maar zijn er geen moment ongelukkiger door. Sterker nog: ze leken veel gelukkiger daar dan de mensen hier dagelijks rondlopen. Ze hebben geen cent en moeten maar kijken dat ze dagelijks genoeg te eten hebben, maar er is geen druk om maar alles perfect te moeten en daardoor zijn de mensen veel gelukkiger dan hier. (ondanks alle armoede, ziektes en slechte vooruitzichten)
@ Think Pink,
Geen idee...
@ Gary Oak
Die statement hou ik nu ook aan.
Ik ''ontsnap'' vaak uit de maatschappij, omdat ik de druk wil vermijden.
@ Polarcat
Ik ben van Islamitische afkomst en geloof me, dan krijg je nog veel meer aan je hoofd:
- Mag je wel samenwonen van je ouders?
- Wanneer ga je trouwen? + Hele gezeik over de bruiloft, hoe/wat. Heb geen baan, geld en zolang niemand het voor me betaalt, trouw ik niet. Punt. Die eergedoe ben ik helemaal beu, maar voel alsnog die druk.
- Wanneer ga je nou eindelijk je studie afmaken en kinderen baren?
- Wanneer gaat je vriend moslim worden?
- Doe je zelf iets voor je geloof?
- Hoe ga je je kinderen opvoeden dan?
(- Wanneer ga je je rijbewijs halen + kutopmerkingen over dat ik ff moet rijden, maar ohhh ik niet kan rijden -> vader )
En de hele volk die neerbuigend kijkt, omdat ik ervoor heb gekozen om mijn eigen keuzes te nemen. Ik kan gewoon niet volledig ontsnappen.
Het lijkt alsof er geen einde aan gaat komen.
Nog steeds word ik onzeker door iedereen die een eind verder is met hun studie en ik nog moet ''beginnen''. Ik pieker me suf, omdat ze minder ''interesse'' in me hebben, puur omdat we door mijn ''achterstand'' weinig/niets gemeen hebben.
[ Bericht 6% gewijzigd door MsMelkboer op 08-05-2012 15:26:33 ]
Geen idee...
@ Gary Oak
Die statement hou ik nu ook aan.
Ik ''ontsnap'' vaak uit de maatschappij, omdat ik de druk wil vermijden.
@ Polarcat
Ik ben van Islamitische afkomst en geloof me, dan krijg je nog veel meer aan je hoofd:
- Mag je wel samenwonen van je ouders?
- Wanneer ga je trouwen? + Hele gezeik over de bruiloft, hoe/wat. Heb geen baan, geld en zolang niemand het voor me betaalt, trouw ik niet. Punt. Die eergedoe ben ik helemaal beu, maar voel alsnog die druk.
- Wanneer ga je nou eindelijk je studie afmaken en kinderen baren?
- Wanneer gaat je vriend moslim worden?
- Doe je zelf iets voor je geloof?
- Hoe ga je je kinderen opvoeden dan?
(- Wanneer ga je je rijbewijs halen + kutopmerkingen over dat ik ff moet rijden, maar ohhh ik niet kan rijden -> vader
)En de hele volk die neerbuigend kijkt, omdat ik ervoor heb gekozen om mijn eigen keuzes te nemen. Ik kan gewoon niet volledig ontsnappen.
Het lijkt alsof er geen einde aan gaat komen.
Nog steeds word ik onzeker door iedereen die een eind verder is met hun studie en ik nog moet ''beginnen''. Ik pieker me suf, omdat ze minder ''interesse'' in me hebben, puur omdat we door mijn ''achterstand'' weinig/niets gemeen hebben.
[ Bericht 6% gewijzigd door MsMelkboer op 08-05-2012 15:26:33 ]
Geen ervaring mee maar ik denk: goed naar jezelf luisteren en eerlijk zijn over wat je voelt.quote:
hoe maak je jezelf mentaal weerbaar tegen een burnout? dus niet afwachten tot ie komt maar vantevoren iets doen om hem te voorkomen?
Heb je bijvoorbeeld beloofd een bepaalde taak op je te nemen en heb je het idee dat het teveel wordt... aangeven en (deels) uit handen geven. Veel mensen nemen met plezier wat van je over, maar vaak vindt de persoon het kwestie het moeilijk om dat te vragen. Omdat ze sterk willen zijn of zelf de controle willen houden.
Verder: met ambities is niks mis maar als je altijd zoveel doet als dat je wil, hebben de ambitieuze mensen natuurlijk een grote kans om zichzelf uit te putten. De belangrijkste richting om te volgen is denk ik: "wat kan ik aan?" in plaats van "wat zou ik allemaal aan willen komen"
En... quality-time met jezelf... Beetje 'lief' zijn voor jezelf. In gedachte houden dat je lijf en geest nog zo'n tachtig jaar meemoeten. Ze verdienen af en toe een pauze. En vooral niet laten beïvloeden door mensen die je misschien het idee geven dat je lui zou zijn. Met rusten is helemaal niks mis!!!
Maar wat ik hier zo lees liggen persoonlijke problemen er ook wel vaak aan ten grondslag? Dan wordt het wel lastig om te voorkomen denk ik.
I believe i can fly!
I believe i can touch the sky!
I believe i can touch the sky!
Heb ik dus gedaan, omdat ik niet wist hoe ik ermee om moest gaan.quote:
[..]
True, er zit daar echter wel een stuk valse hoop in; als ik me maar genoeg bezig hou met iets buiten me dan ontsnap ik aan mezelf en dus ook wat ik werkelijk voel. Dat kan voor veel mensen aantrekkelijk lijken, het is echter niet mogelijk en vroeg of laat kom je altijd bij jezelf terug uit, kan ook niet anders en hoort ook niet anders.
Ja leuk. Als ik wist hoe had ik het eerder gedaan.quote:In die zin kan je een burnout zien als een schreeuw van je psyche ''Hou aub op met zo met jezelf omgaan!!!'' Leer van jezelf houden en ga leven voor jezelf!!''
Hopelijk gaat het lukken met professioneel hulp.quote:Leren loslaten, dat vaak een regelmatig oefenen, vooral met kleine dingen, des te makkelijker zal het gaan met grotere dingen.
Hoewel Polarcat net het eeeeeerg verlichtend heeft gewerkt en heeft opgesomd welke druk de maatschappij op je uitoefent. Vooral nu Social media populair is en iedereen zich van de beste kanten laat zien, heb je het idee dat je uit je sloffen moet werken om ook op die niveau te komen, of uit zicht blijven om weg te lopen van de druk en denigrerende opmerkingen/houdingen. Of gewoon de onzekerheid zonder dat iemand iets zegt. Is er dan iets groots mis met mij?
Ik wil mijn comfortzone niet meer uit
Het probleem met het pareren van maatschappelijke druk is vooral dat die druk niet door één persoon of collectief wordt opgelegd. Al die vragen die ik in mijn eerste post hier opsom, worden niet door dezelfde persoon op hetzelfde moment gesteld. Je vader wil dat je je rijbewijs haalt, je moeder pusht je om te leren koken, je partner geeft steeds aan dat het wel leuk zou zijn als je ook een instrument kon bespelen, je beste vriendin vindt dat je je wel wat stijlvoller mag kleden, je baas wil dat je een diploma haalt, etc. etc. Los van elkaar gezien zijn die eisen niet zomaar weg te wuiven als excessief. Als je zegt "geen tijd", dan zegt iedereen "wat nou geen tijd, je kunt toch wel 3 uurtjes per week vrij maken om ... te doen". Je kan dus vaak niemand aanwijzen en zeggen dat hij/zij onredelijke verwachtingen heeft - alleen de maatschappij als een geheel probeert excessieve verwachtingen te plaatsen, maar je kunt de maatschappij als geheel er niet zomaar op aanspreken. Dat zal geen veranderingen brengen in wat je vader van je verwacht.
De enige oplossing die ik ken, is het pareren van die verwachingen zodat je je eigen baas blijft en je niet teveel aantrekt van wat andere mensen van je willen. Maar - en dit moet erkend worden - ook dat kost energie. Het probleem ligt dus niet volledig in het hoofd van de mensen met een burn-out, dat zij zichzelf gewoon zouden moeten accepteren en niets aan moeten trekken van andere mensen. De huidige maatschappij is wel degelijk deels oorzaak van het probleem.
Sterker nog, ik vermoed dat deze sociale druk bij de aanwezigheid van enorme mogelijkheden een onvermijdelijk gevolg is van de menselijke natuur. Dit heeft o.a. te maken met rationalisaties en het alles-is-relatief principe: mensen zullen hun sterke punten en prestaties gaan zien als algemene verwachtingen en die ook zo presenteren in hun sociale cirkel, omdat zij dan aan die verwachtingen voldoen en zich zodoende goed kunnen voelen. Dus zullen ze zeggen: "Waarom ben je geen lid van een sportclub zoals wij, je ziet toch aan ons dat het leuk is en goed voor je?"
Kortom, je zult dus wel je comfort zone uitmoeten, maar het is niet simpelweg jouw schuld omdat je jezelf niet genoeg zou accepteren.
[ Bericht 5% gewijzigd door Polarcat op 08-05-2012 15:49:01 ]
De enige oplossing die ik ken, is het pareren van die verwachingen zodat je je eigen baas blijft en je niet teveel aantrekt van wat andere mensen van je willen. Maar - en dit moet erkend worden - ook dat kost energie. Het probleem ligt dus niet volledig in het hoofd van de mensen met een burn-out, dat zij zichzelf gewoon zouden moeten accepteren en niets aan moeten trekken van andere mensen. De huidige maatschappij is wel degelijk deels oorzaak van het probleem.
Sterker nog, ik vermoed dat deze sociale druk bij de aanwezigheid van enorme mogelijkheden een onvermijdelijk gevolg is van de menselijke natuur. Dit heeft o.a. te maken met rationalisaties en het alles-is-relatief principe: mensen zullen hun sterke punten en prestaties gaan zien als algemene verwachtingen en die ook zo presenteren in hun sociale cirkel, omdat zij dan aan die verwachtingen voldoen en zich zodoende goed kunnen voelen. Dus zullen ze zeggen: "Waarom ben je geen lid van een sportclub zoals wij, je ziet toch aan ons dat het leuk is en goed voor je?"
Kortom, je zult dus wel je comfort zone uitmoeten, maar het is niet simpelweg jouw schuld omdat je jezelf niet genoeg zou accepteren.
[ Bericht 5% gewijzigd door Polarcat op 08-05-2012 15:49:01 ]
Wat een topic hee. Zoveel herkenning.. Sjah.. Drie jaar lang geen idee hebben wat ik moest doen met mijn leven want er was zo veel keus maar wat was de goede? Ik ging op mezelf wonen, het ging uit met mijn vriendin. Een hele hoop persoonlijke sores en ben mezelf tegen gekomen waar ik niet zo blij mee was.
Heel veel en lang in bed gelegen en niet veel uitgevoerd tot ik op een dag besloot dat het niet zo meer kon gaan. Dus na twee jaar maar een beetje sukkelen ging ik eens bedenken wat nou gewoon doenbaar was.
Ik stortte me op mijn eigen hobby, zonder er bij na te denken. Alles kon de tering krijgen. Na een tijd kroop ik uit het dal, voelde ik me echt vet gemotiveerd en kon het leven weer aan. Er kwam weer een leuk persoon mn leven in en alles leek op rolletjes te lopen. Zo lekker heb ik me lang niet gevoeld.
Nu is die tijd ook weer voorbij en weet ik het even niet meer. Maar het gevoel dat je er zelf uit kan stappen als je maar de prestatiedruk weg laat, is belangrijk om te weten.
Het kan op alle vlakken fout lopen. Relaties, sociale aangelegenheden, sollicitaties, feesten, zomer, vakantie....
Als je constant gaat hopen en verwachten dat er meer uit te halen is, leef je je leven niet. Dus zet wat simpele plannen op voor je zelf en niemand anders. Doe het en ga er voor. Want je leeft in het hier en nu, niet morgen of gister. Ga er voor!
Heel veel en lang in bed gelegen en niet veel uitgevoerd tot ik op een dag besloot dat het niet zo meer kon gaan. Dus na twee jaar maar een beetje sukkelen ging ik eens bedenken wat nou gewoon doenbaar was.
Ik stortte me op mijn eigen hobby, zonder er bij na te denken. Alles kon de tering krijgen. Na een tijd kroop ik uit het dal, voelde ik me echt vet gemotiveerd en kon het leven weer aan. Er kwam weer een leuk persoon mn leven in en alles leek op rolletjes te lopen. Zo lekker heb ik me lang niet gevoeld.
Nu is die tijd ook weer voorbij en weet ik het even niet meer. Maar het gevoel dat je er zelf uit kan stappen als je maar de prestatiedruk weg laat, is belangrijk om te weten.
Het kan op alle vlakken fout lopen. Relaties, sociale aangelegenheden, sollicitaties, feesten, zomer, vakantie....
Als je constant gaat hopen en verwachten dat er meer uit te halen is, leef je je leven niet. Dus zet wat simpele plannen op voor je zelf en niemand anders. Doe het en ga er voor. Want je leeft in het hier en nu, niet morgen of gister. Ga er voor!
Klopt. Iedereen wilt iets.quote:
Het probleem met het pareren van maatschappelijke druk is vooral dat die druk niet door één persoon of collectief wordt opgelegd. Al die vragen die ik in mijn eerste post hier opsom, worden niet door dezelfde persoon op hetzelfde moment gesteld. Je vader wil dat je je rijbewijs haalt, je moeder pusht je om te leren koken, je partner geeft steeds aan dat het wel leuk zou zijn als je ook een instrument kon bespelen, je beste vriendin vindt dat je je wel wat stijlvoller mag kleden, je baas wil dat je een diploma haalt, etc. etc. Los van elkaar gezien zijn die eisen niet zomaar weg te wuiven als excessief. Als je zegt "geen tijd", dan zegt iedereen "wat nou geen tijd, je kunt toch wel 3 uurtjes per week vrij maken om ... te doen". Je kan dus vaak niemand aanwijzen en zeggen dat hij/zij onredelijke verwachtingen heeft - alleen de maatschappij als een geheel probeert excessieve verwachtingen te plaatsen, maar je kunt de maatschappij als geheel er niet zomaar op aanspreken. Dat zal geen veranderingen brengen in wat je vader van je verwacht.
Relatie: huishouden, communicatie, assertiviteit, intimiteit, geduld, aanpassen, rekening houden, low budget life, verantwoordelijkheid
Ouders: studie, diploma, werk, rijbewijs, trouwen en hun respecteren (luisteren en zo veel mogelijk advies aannemen
, want zij weten ''beter'')Oma: geloof, trouwen, kinderen en dat me vriend moslim wordt en ik hem dingen leer wat ik zelf geen eens weet
Ze heeft hem zelfs dingen laten reciteren uit de Koran... Hij dacht; ach ja, als ze daar gelukkig van wordt Vrienden: gezelligheid, wat je alleen kan bieden als je lekker in je vel zit. Teveel op hun leunen zorgt weer dat je ze kwijt raakt of preken of Dr. Phil wannabe adviezen.
Werk (die ik nu niet heb): flexibiliteit, enthousiasme, leergierigheid tot uiterste, multi tasking (zo veel mogelijk tegelijk)
School: (In de klas) vooraf voorbereiden, participeren, (In projecten) Initiatief nemen en andere motiveren, zonder opdringerig worden om niet te lijken alsof je alles beter kan (alleen omdat je de groepscijfer niet omlaag wilt halen door weinig inbreng van anderen
. Structureel leren en externe literatuur raadplegen. Buiten je studie nog een hoop zelfstudie doen, omdat er altijd wel vakken zijn waar je slecht in bent -> BBC kijken voor je Engels, de Economist lezen. En goede relaties met leraren bouwen, zodat je veilig zit. Maatschappij: Algemene kennis
en alles bijhouden zodat je praat materiaal hebt. Eh oh, charmant zijn, zonder flirterig over te komen. Netwerken en met iedereen kletsen. Plus in vorm zijn, anders ben je niet aantrekkelijk. Gezondheid: Dus sport je even 3 dagen in de week. En dan nog gezond koken elke dag wat heel veel tijd kost. En gevarieerd natuurlijk, waardoor je veel centen kwijt bent. Gezien lange dagen die je maakt, is zodra je thuis komt alleen nog de AH open wat je portemonnee ook laat afvallen
En dan de weekend om grote schoonmaak en gespaarde afwas te doen, omdat je daar doordeweeks niet aan toe komt. Oh en wacht, sporten kost ook geld. Dus moet je toch gaan werken. En dan ben je zo moe dat je geen eens meer aan sporten toe komt.
Fuck life.
* ligt weer in bed*
[ Bericht 2% gewijzigd door MsMelkboer op 08-05-2012 16:06:38 ]
Het helpt om te begrijpen waar dit alles vandaan komt. Dan kun je makkelijker strategieën om de verwachtingen te pareren ontwikkelen / van andere mensen afkijken. Hoe beter je daarin wordt, hoe minder energie het kost.
Hoewel ik vind dat zijn achterliggende verklaring niet in alle gevallen klopt (zoals ik heb uitgelegd), komt dit advies in essentie overeen met
Hoewel ik vind dat zijn achterliggende verklaring niet in alle gevallen klopt (zoals ik heb uitgelegd), komt dit advies in essentie overeen met
quote:
Leren loslaten, dat vaak een regelmatig oefenen, vooral met kleine dingen, des te makkelijker zal het gaan met grotere dingen.
Oke, duidelijk; het ligt dus niet helemaal aan mij of mijn ouders. Ook gewoon door de maatschappij Want ik voel die druk heeeeeel erg. En idd mensen die aan enkele verwachtingen voldoen, doen nu alsof het iets is wat je makkelijk zou kunnen doen. Een strak lichaam, een hoger studie, een blij hoofd.
Grappige is dat mijn ouders ook last hebben van burn-out verschijnselen
Wie gaat hier nou een einde aan brengen als het niet wordt erkend doordat niemand erover praat? Loopt iedereen te acteren en zijn jullie - leden - de enige die er zo openhartig over praten?
Want ik voel die druk heeeeeel erg. En idd mensen die aan enkele verwachtingen voldoen, doen nu alsof het iets is wat je makkelijk zou kunnen doen. Een strak lichaam, een hoger studie, een blij hoofd. Grappige is dat mijn ouders ook last hebben van burn-out verschijnselen
Wie gaat hier nou een einde aan brengen als het niet wordt erkend doordat niemand erover praat? Loopt iedereen te acteren en zijn jullie - leden - de enige die er zo openhartig over praten?
Amen..quote:
[..]
Klopt. Iedereen wilt iets.
Relatie: huishouden, communicatie, assertiviteit, intimiteit, geduld, aanpassen, rekening houden, low budget life, verantwoordelijkheid
Ouders: studie, diploma, werk, rijbewijs, trouwen en hun respecteren (luisteren en zo veel mogelijk advies aannemen
Oma: geloof, trouwen, kinderen en dat me vriend moslim wordt
Vrienden: gezelligheid, wat je alleen kan bieden als je lekker in je vel zit. Teveel op hun leunen zorgt weer dat je ze kwijt raakt of preken of Dr. Phil wannabe adviezen.
Werk (die ik nu niet heb): flexibiliteit, enthousiasme, leergierigheid tot uiterste, multi tasking (zo veel mogelijk tegelijk)
School: (In de klas) vooraf voorbereiden, participeren, (In projecten) Initiatief nemen en andere motiveren, zonder opdringerig worden om niet te lijken alsof je alles beter kan (alleen omdat je de groepscijfer niet omlaag wilt halen door weinig inbreng van anderen
Maatschappij: Algemene kennis
Gezondheid: Dus sport je even 3 dagen in de week. En dan nog gezond koken elke dag wat heel veel tijd kost. En gevarieerd natuurlijk, waardoor je veel centen kwijt bent. Gezien lange dagen die je maakt, is zodra je thuis komt alleen nog de AH open
Oh en wacht, sporten kost ook geld. Dus moet je toch gaan werken. En dan ben je zo moe dat je geen eens meer aan sporten toe komt.
Fuck life.
* ligt weer in bed*
I can't see through walls.. but I can kick your ass.
De meeste mensen kunnen er voldoende goed mee omgaan - die hebben geleerd de verwachtingen te pareren. Dat is een sociale skill die je kunt leren. Voor deze mensen is het probleem al zo lang opgelost dat ze zich er niet meer bewust van zijn, en ze zullen zich dus niet volledig in je kunnen inleven. Dit is normaal: van dingen die je lang geleden hebt geleerd, vergeet je wat de moeilijkheden in het leerproces waren. Dit merk je bijvoorbeeld aan jonge docenten op middelbare scholen, die nog precies weten wat zij moeilijk vonden aan het oplossen van lineaire vergelijkingen (ik noem maar wat) en het daarom heel goed kunnen uitleggen. De oude rot in het vak van 50 doet dat al zo lang, dat hij niet meer inziet welke aspecten de leerlingen moeilijk vinden.quote:
Loopt iedereen te acteren en zijn jullie - leden - de enige die er zo openhartig over praten?
Verder zijn er mensen die daadwerkelijk aan de meeste verwachtingen kunnen voldoen, en die doen vaak alsof het voor iedereen no big deal zou moeten zijn. Da's een kwestie van voldoende energie hebben i.c.m. de juiste aanleg voor de juiste dingen, en een opvoeding die op de juiste dingen de nadruk legde. Niet iedereen heeft evenveel geluk om in deze categorie te vallen.
[ Bericht 8% gewijzigd door Polarcat op 08-05-2012 16:10:11 ]
Mijn post? Nee absoluut niet.quote:
Vond dat je goed uiteen zette onder hoeveel druk een mens eigenlijk staat.
Heb zelf ook een keer een burn out gehad. Paniekklachten, totaal uitgeput.. Jaar over gedaan om erweer uit te komen.
Ga er nu niet verder op in omdat ik nu ook in een onstuimige periode zit door heel veel druk.
Maar lees wel mee
I can't see through walls.. but I can kick your ass.
@ Polarcat
Hm hmmmmm
''vergeten'' dat sommige knopen doorhakken ooit moeilijk was dus... Hele goede!
Ik heb geen (hoog) opgeleide ouders/familie -> gastarbeiders . Mama was een import bruid en werd door haar schoonouders figuurlijk tussen 4 muren gehouden. High uncertainty avoidance zoals Geert Hofstede zegt over Islamitische culturen. Kortzinnig kan je het ook noemen. Mams komt sinds een paar jaar vrij voor haar mening en leert ze nieuwe dingen. Maar ook matig. Ze gaat nu geen studie meer volgen of de wereld ''veroveren''.
Heb verder ook geen voorbeeld gehad om te volgen. Iemand die het e.e.a. bij mij kon herkennen en me de juiste richting kon duwen. Naar een psy gaan is een taboe. Sinds kort is geconstateerd dat me neefje autistisch is. En guess what? Haar moeder wordt beschuldigd vanwege haar ''opvoeding''. Ze kennen het niet.
Wij, de nieuwe generatie, proberen dan wel meer uit. Samenwonen, naar het buitenland etc. Maar ik blijf de oudste van mijn neven en nichten die ''zo=relatief open minded'' zijn. Daarbuiten woon ik in de Randstad en zij erbuiten.
In de Randstad is die druk ergens hoger = meer te doen. Bij mijn ouders heb ik weer druk vanuit culturele aspect. Geen flauw idee hoe ik de ''middenweg'' ga vinden.
---
Heb de hele dag maar 1 bonbon en een manderijn gegeten. Brood is op en ben zoooo moe om naar AH te gaan. Ik wil niks bestellen want het is duur. Reden waarom ik moe ben is slapeloosheid: om weer normaal te kunnen slapen moet ik gewoon vroeg op zodat ik vannacht goed kan slapen en zo uit de vicieuze cirkel kom.
Hm hmmmmm
''vergeten'' dat sommige knopen doorhakken ooit moeilijk was dus... Hele goede!
Ik heb geen (hoog) opgeleide ouders/familie -> gastarbeiders
. Mama was een import bruid en werd door haar schoonouders figuurlijk tussen 4 muren gehouden. High uncertainty avoidance zoals Geert Hofstede zegt over Islamitische culturen. Kortzinnig kan je het ook noemen. Mams komt sinds een paar jaar vrij voor haar mening en leert ze nieuwe dingen. Maar ook matig. Ze gaat nu geen studie meer volgen of de wereld ''veroveren''. Heb verder ook geen voorbeeld gehad om te volgen. Iemand die het e.e.a. bij mij kon herkennen en me de juiste richting kon duwen. Naar een psy gaan is een taboe. Sinds kort is geconstateerd dat me neefje autistisch is. En guess what? Haar moeder wordt beschuldigd vanwege haar ''opvoeding''. Ze kennen het niet.
Wij, de nieuwe generatie, proberen dan wel meer uit. Samenwonen, naar het buitenland etc. Maar ik blijf de oudste van mijn neven en nichten die ''zo=relatief open minded'' zijn. Daarbuiten woon ik in de Randstad en zij erbuiten.
In de Randstad is die druk ergens hoger = meer te doen. Bij mijn ouders heb ik weer druk vanuit culturele aspect. Geen flauw idee hoe ik de ''middenweg'' ga vinden.
---
Heb de hele dag maar 1 bonbon en een manderijn gegeten. Brood is op en ben zoooo moe om naar AH te gaan. Ik wil niks bestellen want het is duur. Reden waarom ik moe ben is slapeloosheid: om weer normaal te kunnen slapen moet ik gewoon vroeg op zodat ik vannacht goed kan slapen en zo uit de vicieuze cirkel kom.
Okequote:
Mijn post? Nee absoluut niet.
Vond dat je goed uiteen zette onder hoeveel druk een mens eigenlijk staat.
Heb zelf ook een keer een burn out gehad. Paniekklachten, totaal uitgeput.. Jaar over gedaan om erweer uit te komen.
Ga er nu niet verder op in omdat ik nu ook in een onstuimige periode zit door heel veel druk.
Maar lees wel mee
Sterkte jij ook.
hoewel ik het voor het grootste gedeelte met je eens bent vind ik wel dat je een punt een beetje onderbelicht; namelijk dat de mens in wezen toch een sociaal dier is, waardoor de visie/mening van een buitenstaander op jouw leven, jouw acties, jouw keuzes in meer of mindere mate van invloed zal zijn op je zelfbeeld. natuurlijk verschilt dit per persoon in hoeverre die invloed reikt, maar toch wordt dit denk ik wel onderschat door velen.quote:
[..]
Ja, maar je hebt daar wel een ontzettend belangrijk stukje informatie; je wil met prestaties (iets externs en los van wie je echt bent) iets weg krijgen wat in jou zit....werkt niet! Maar helaas is dat wel het dode spoort waar veel mensen zichzelf op zetten.
Mensen lijden door wat ze zichzelf opleggen, en vraag jezelf eens af; heeft de buitenwereld ooit echt gemerkt dat je op die manier bezig was? Je vecht dan tegen de buitenwereld om hetgeen wat binnen je speelt niet onder ogen te hoeven komen, dat is een eindelijk gevecht tegen jezelf en het echt zijn van jezelf.
Denk eens na/fantaseer eens over hoe iemand die van zichzelf houdt en die zichzelf goed vinden zoals hij/zij is met zichzelf omgaat, wat zou diegene tegen zichzelf zeggen, hoe be/veroordeelt zo'n iemand zichzelf etc, misschien dat je daarin ideeën vind van op een fijnere manier met jezelf omgaan
De verwachtingen die je hier typt zijn die van anderen, van buiten je dus, wat je daarmee doet is je eigen verantwoordelijkheid, al die dingen die je noemt zijn er, hoe je ermee omgaat is jouw taak/zaak.quote:
Er zullen ongetwijfeld meerdere oorzaken aan te wijzen zijn, maar ik denk dat een belangrijke te maken heeft met de grote vrijheid en vrijwel onbeperkte mogelijkheden die men tegenwoordig heeft. Met vrijheid komt verantwoordelijkheid: omdat je de mogelijkheid hebt alles te doen, voel je de druk om dat alles ook daadwerkelijk te doen en waar te maken. Waarom heb je geen universitaire studie, er is toch stufi? Waarom speel je geen muziekinstrument, er zijn toch betaalbare lessen om de hoek en Pietje volgt die ook? Waarom heb je geen rijbewijs, dat heeft iedereen in de familie toch gehaald? Waarom ben je geen lid van een sportclub zoals wij, je ziet toch aan ons dat het leuk is en goed voor je? Waarom kun je niet koken, dat moet tegenwoordig toch iedereen kunnen? Waarom ben je niet elke dag stijlvol gekleed, er zijn toch goede winkels en als je geen geld hebt kun je een prachtige garderode uit tweedehands winkels halen, kijk maar naar mijn zus, die doet dat ook. Waarom ben je niet elke dag vrolijk, alles is toch goed in het leven hier, je kunt alles doen en worden wat je wilt? Waarom ga je niet naar alle feestjes. ben je soms niet sociaal? Etc. etc.
Wat je hier neerzet klinkt als een klaagzang die je combineert met een slachtoffer positie; het overkomt mij allemaal maar. Mensen kunnen dingen zeggen die jij als een aanval, als een bedreiging ervaart omdat je vind dat jij moet voldoen aan wat zij zeggen, zo werkt het niet. Je moet aan jezelf voldoen, de rest komt daarna.
Het zijn allemaal dingen die geen rol spelen wanneer jij met zekerheid in wie jij bent je eigen koers vaart, en dat is weer iets waar je niet aan toe komt wanneer je de maatschappij de 'schuld' wil geven voor je eigen situatie.
Het enige wat energie kost is verzet, daarnaast heb jij het over druk alsof het een gegeven is dat die druk er is. Die druk is er omdat jij die ervaart, hij is er omdat ie jou is maar dat is iets wat je zelf doet.quote:Als je alles moet doen wat je kunt doen, krijg je al heel snel een burnout. Dit zijn verwachtingen die door maatschappelijke druk op mensen worden gelegd. Het is natuurlijk je eigen keuze om die druk te accepteren en op je te nemen. Dat hoeft niet, mensen kunnen je niet dwingen om te voldoen aan hun verwachtingen tenzij je dat toelaat. Maar (en dit is een essentiële maar die vaak wordt genegeerd); het weigeren of pareren van die druk kost óók energie, want je moet jezelf verdedigen of mensen uit je leven kappen die dit soort druk op je blijven zetten. Of je nu accepteert of weigert, de verwachtingen die zijn ontstaan door alle mogelijkheden, kosten altijd energie. Niet iedereen heeft voldoende energie om zich door dit leven vol verwachtingen te manoeuvreren.
Het is denk ik jammer dat wat jij neerzet is al aan jezelf willen ontspannen is want in plaats van je werkelijk zelf te zijn en je bezig te houden met wat bij jou past en hoort ga je door het leven als iemand die kleiner is dan die grote, boze, enge buiten wereld en al die mensen die iets van je (zouden) willen die je als een druk/bedreiging ervaart.quote:Ik ben verder van mening dat bovenstaande op zichzelf al een volledige verklaring kan zijn, en dat een burn-out je dus gemakkelijk kan overkomen zónder het mechanisme dat Canillas omschrijft; dat je aan jezelf probeert te ontsnappen.
Dat kan alleen wanneer je de dingen buiten je groter maakt en meer waarde toe kent dat jezelf. Daar komt bij dat je vanuit zo'n slachtoffer positie nooit vrij in het leven zal/kan staan en uit die positie komen begint met verantwoordelijkheid voor jezelf nemen.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Ook dit is pas een punt wanneer je al die keuzes ziet als iets wat je verplicht bent om allemaal na te gaan, alsof je controle moet hebben over al die keuzes die er zijn.quote:
Dat is inderdaad wat me ook heel erg duidelijk werd tijdens een reis door Uganda in Afrika. De mensen daar hebben veel minder keuzes dan hier, maar zijn er geen moment ongelukkiger door. Sterker nog: ze leken veel gelukkiger daar dan de mensen hier dagelijks rondlopen. Ze hebben geen cent en moeten maar kijken dat ze dagelijks genoeg te eten hebben, maar er is geen druk om maar alles perfect te moeten en daardoor zijn de mensen veel gelukkiger dan hier. (ondanks alle armoede, ziektes en slechte vooruitzichten)
Dat hoeft niet, je hoeft alleen maar uit te vinden wat werkelijk bij je past en wat je met je leven wil doen en daar de keuze die er het best op aansluit opzoeken. De rest kwa druk, spanning, etc roep je zelf in het leven wanneer je niet gelooft dat jij de keuzes mag maken die je wil maken en dat er wat op het spel staat betreft jou (eigen)waarde en commentaar/veroordeling van anderen.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Verlichtend hoe? Door het te bekijken vanuit een slachtoffer positie? De maatschappij zien als iets wat groter is dan jou en dus druk op jou kan uitoefenen? Dat kan alleen wanneer jij dat ervan maakt en wanneer je een gebrek aan eigenwaarde op die manier wil compenseren; dat gaat niet het.quote:
Hoewel Polarcat net het eeeeeerg verlichtend heeft gewerkt en heeft opgesomd welke druk de maatschappij op je uitoefent. Vooral nu Social media populair is en iedereen zich van de beste kanten laat zien, heb je het idee dat je uit je sloffen moet werken om ook op die niveau te komen, of uit zicht blijven om weg te lopen van de druk en denigrerende opmerkingen/houdingen. Of gewoon de onzekerheid zonder dat iemand iets zegt. Is er dan iets groots mis met mij?
Ik wil mijn comfortzone niet meer uit
Je lijdt wanneer je jezelf klein maakt maar dat is wel iets wat je zelf doet, en wat levert dat je op uiteindelijk? Meer van hetzelfde, meer klein-zijn.
Het is eigenwaarde, zelfwaardering; allemaal dingen die je zelf op moet bouwen.
En is het wel echt een comfortzone als je je algemeen gezien niet comfortabel voelt in het zijn van jezelf?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
En wat wil jij werkelijk echt voor jezelf?quote:
En kom je daar ooit aan toe wanneer je je blik op de dingen buiten je gericht houdt?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Dit bestaat alleen wanneer je het laat bestaan. Eisen stellen heeft niks te maken met de menselijke natuurlijk, dat is puur ego gedrag en vind aansluiting bij andere ego's.quote:
Sterker nog, ik vermoed dat deze sociale druk bij de aanwezigheid van enorme mogelijkheden een onvermijdelijk gevolg is van de menselijke natuur. Dit heeft o.a. te maken met rationalisaties en het alles-is-relatief principe: mensen zullen hun sterke punten en prestaties gaan zien als algemene verwachtingen en die ook zo presenteren in hun sociale cirkel, omdat zij dan aan die verwachtingen voldoen en zich zodoende goed kunnen voelen. Dus zullen ze zeggen: "Waarom ben je geen lid van een sportclub zoals wij, je ziet toch aan ons dat het leuk is en goed voor je?"
Stel zij verwachten van alles van je en jij gaat daar niet in mee, waar ben je dan werkelijk bang voor dat er gebeurt? Wat is die druk? Wat houdt die in?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Nee. Simpelweg nee, omdat dat een proces is wanneer je je daar bewust van bent totaal geen invloed hoef te hebben.quote:
hoewel ik het voor het grootste gedeelte met je eens bent vind ik wel dat je een punt een beetje onderbelicht; namelijk dat de mens in wezen toch een sociaal dier is, waardoor de visie/mening van een buitenstaander op jouw leven, jouw acties, jouw keuzes in meer of mindere mate van invloed zal zijn op je zelfbeeld. natuurlijk verschilt dit per persoon in hoeverre die invloed reikt, maar toch wordt dit denk ik wel onderschat door velen.
Het is een zelfbeeld )iets waar jezelf verantwoordelijk voor bent en iets wat heel belangrijk is om positief in te investeren) niet een ik hoop maar dan anderen me niet afkraken want ben bang voor hun reacties dus pas ik me maar weer aanbeeld.
Ik denk dat iedereen hier met deze klachten zich beter kan richten op om een punt te komen waar je geen angst meer hebt om jezelf te laten zien voor wie je werkelijk bent en je negatieve zelfoordelen niet meer ontloopt door je te schuilen als dingen als druk van anderen etc. Het gaat erom te leren geloven dat jij er mag zijn zoals je bent, ongeacht wat een ander daarvan vind.
Daar kom je nooit zolang je iets of iemand anders verantwoordelijk houdt voor hoe je met jezelf omgaat.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Canillas,
Nee, het voelt niet comfortabel.
Uhm, mijn eigenwaarde/zelfwaardering heb ik leren meten dmv me vaders gedrag op mij. Als ik iets goeds voor elkaar kreeg, kreeg ik erkenning en anders werd ik de grond in geboord. Dag in dag uit. Hij doet dat nog wel eens, maar tegen me broertje en moeder. Hij zit ermee dat zijn broertje ervoor koos hogerop te komen en zijn vrienden die dat niet deden iig een paar huizen in het geboorteland hebben en hij niks, omdat hij het besteedde aan leuke dingen -> vakanties, chillen, biertje hier en daar.
Los van dit alles om uit een cultuur waarin status erg belangrijk is. Voor doordat de vorige generatie erg ondergewaardeerd wordt. Ik moet mijn ''kansen'' in Nederland benutten om jullie ''een poepie te laten ruiken''. (Niet door mijn ouders, want die gaan veel om met Hollanders, maar ''mijn'' volk in het algemeen). Nou heb ik niet heel veel gemeen met hun, maar ze blijven me confronteren dat ik toch het bloed draag etc etc.
Bovenop de gemiddelde burn out patient in Nederland heb ik dit ook nog eens erbij spelen. Een ''identiteitscrisis'' afkomstig van in 2 culturen te zijn opgegroeid. Hele tegenstrijdige culturen. Want mijn ''cultuur'' heeft zo heel veel nuances hier in Nederland als daar.
Nee, het voelt niet comfortabel.
Uhm, mijn eigenwaarde/zelfwaardering heb ik leren meten dmv me vaders gedrag op mij. Als ik iets goeds voor elkaar kreeg, kreeg ik erkenning en anders werd ik de grond in geboord. Dag in dag uit. Hij doet dat nog wel eens, maar tegen me broertje en moeder. Hij zit ermee dat zijn broertje ervoor koos hogerop te komen en zijn vrienden die dat niet deden iig een paar huizen in het geboorteland hebben en hij niks, omdat hij het besteedde aan leuke dingen -> vakanties, chillen, biertje hier en daar.
Los van dit alles om uit een cultuur waarin status erg belangrijk is. Voor doordat de vorige generatie erg ondergewaardeerd wordt. Ik moet mijn ''kansen'' in Nederland benutten om jullie ''een poepie te laten ruiken''. (Niet door mijn ouders, want die gaan veel om met Hollanders, maar ''mijn'' volk in het algemeen). Nou heb ik niet heel veel gemeen met hun, maar ze blijven me confronteren dat ik toch het bloed draag etc etc.
Bovenop de gemiddelde burn out patient in Nederland heb ik dit ook nog eens erbij spelen. Een ''identiteitscrisis'' afkomstig van in 2 culturen te zijn opgegroeid. Hele tegenstrijdige culturen. Want mijn ''cultuur'' heeft zo heel veel nuances hier in Nederland als daar.
Ben me aan het (her) orienterenquote:
[..]
En wat wil jij werkelijk echt voor jezelf?
En kom je daar ooit aan toe wanneer je je blik op de dingen buiten je gericht houdt?
Een burn-out hangt vaak samen met ene klinische depressie.. Ga zeker naar een Psychiater, als het GGZ is wordt het via de basisverzekering vergoed. Zelf ervaring: Jaquote:
Ik ga morgen langs de huisarts. Ik vind dat het moet ophouden. Gezien alle zorgverzekeringen 5 psy zittingen vergoed (excl eigen risico), en mijn aanvullende nog 4 wil ik er gebruik van maken...
1) overcompensatie, vaak mezelf genegeerd voelen. in principe hetzelfde als jij TS.
2009 gescheiden, was met de verkeerde getrouwd, ik accepteerde alles van hem
2011 moeder overleden op 64 jarige leeftijd.. Kouwe kleren?? Neuh.. Ook het 'het hoort zo' en 'alles moet' en 'het op alles anticiperen' brak me inderdaad op. Depressie, Burn-out en angstoornisje tot gevolg.
2) Klote, ik wilde mezelf wegstoppen.
3) Mindfulness, yoga, nee leren zeggen, psychiater die me op tijd een schop onder de kont gaf
En uiteindelijk pluk ik er steeds meer de vruchten van.
I'm speechless. Okequote:
[..]
Nee. Simpelweg nee, omdat dat een proces is wanneer je je daar bewust van bent totaal geen invloed hoef te hebben.
Het is een zelfbeeld )iets waar jezelf verantwoordelijk voor bent en iets wat heel belangrijk is om positief in te investeren) niet een ik hoop maar dan anderen me niet afkraken want ben bang voor hun reacties dus pas ik me maar weer aanbeeld.
Ik denk dat iedereen hier met deze klachten zich beter kan richten op om een punt te komen waar je geen angst meer hebt om jezelf te laten zien voor wie je werkelijk bent en je negatieve zelfoordelen niet meer ontloopt door je te schuilen als dingen als druk van anderen etc. Het gaat erom te leren geloven dat jij er mag zijn zoals je bent, ongeacht wat een ander daarvan vind.
Daar kom je nooit zolang je iets of iemand anders verantwoordelijk houdt voor hoe je met jezelf omgaat.
Dat is dus Mindful zijn! Luisteren naar je lichaam, naar je gevoel, naar je instinct, en niet oordelen..quote:
[..]
Nee. Simpelweg nee, omdat dat een proces is wanneer je je daar bewust van bent totaal geen invloed hoef te hebben.
Het is een zelfbeeld )iets waar jezelf verantwoordelijk voor bent en iets wat heel belangrijk is om positief in te investeren) niet een ik hoop maar dan anderen me niet afkraken want ben bang voor hun reacties dus pas ik me maar weer aanbeeld.
Ik denk dat iedereen hier met deze klachten zich beter kan richten op om een punt te komen waar je geen angst meer hebt om jezelf te laten zien voor wie je werkelijk bent en je negatieve zelfoordelen niet meer ontloopt door je te schuilen als dingen als druk van anderen etc. Het gaat erom te leren geloven dat jij er mag zijn zoals je bent, ongeacht wat een ander daarvan vind.
Daar kom je nooit zolang je iets of iemand anders verantwoordelijk houdt voor hoe je met jezelf omgaat.
Wat vinden jullie van anti-depressiva? Of draait het allemaal om gedachtegang? Ik lees veel over cognitieve gedragstherapie etc.
jawel dus. is de aard van de mens. bevestiging, goedkeuring, etc.quote:
[..]
Nee. Simpelweg nee, omdat dat een proces is wanneer je je daar bewust van bent totaal geen invloed hoef te hebben.
Het is een zelfbeeld )iets waar jezelf verantwoordelijk voor bent en iets wat heel belangrijk is om positief in te investeren) niet een ik hoop maar dan anderen me niet afkraken want ben bang voor hun reacties dus pas ik me maar weer aanbeeld.
Ik denk dat iedereen hier met deze klachten zich beter kan richten op om een punt te komen waar je geen angst meer hebt om jezelf te laten zien voor wie je werkelijk bent en je negatieve zelfoordelen niet meer ontloopt door je te schuilen als dingen als druk van anderen etc. Het gaat erom te leren geloven dat jij er mag zijn zoals je bent, ongeacht wat een ander daarvan vind.
Daar kom je nooit zolang je iets of iemand anders verantwoordelijk houdt voor hoe je met jezelf omgaat.
je legt het begrip zelfbeeld te letterlijk uit. je zelfbeeld wordt namelijk ook gevormd door je sociale kring, opvoeding, maatschappij. zonder invloeden van buitenaf kan een persoonlijkheid zich niet vormen. althans niet in de zin die algemeen geaccepteerd is.
Hoe ben jij het ''opgelopen''?
Ik was heel hard aan het werk (m'n eerste baan) en wilde alles graag goed doen. Luisterde totaal niet naar signalen van m'n lichaam en opeens werd ik duizelig weet ik nog. Ben naar huis gegaan en was moe. Geluiden waren hard, licht was te fel en ik was zo vaak duizelig.
Ik hechtte veel te veel waarde aan wat anderen van m'n denken en ben een ster in voor anderen denken. Je nooit goed genoeg voelen, je er niet bij horen, allemaal vanuit het verleden. En dan nu maar proberen aan een bepaald beeld te voldoen en nooit echt zelf nagedacht hebben over wie ik nu ben en wat ik wil.
Hoe ervaar(de) je het?
Ontkenning, niet aanstellen maar doorgaan, ik ben veel te jong hiervoor. Vond ook geen begrip om me heen en dat maakte het een stuk moeilijker.
Hoe heb je het overwonnen?
Niet goed denk ik... Nu weer keihard in een depressie beland omdat de onderliggende problemen van de burn-out niet goed zijn aangepakt. Destijds had ik wel heel veel aan een haptonoom en yoga
Ik was heel hard aan het werk (m'n eerste baan) en wilde alles graag goed doen. Luisterde totaal niet naar signalen van m'n lichaam en opeens werd ik duizelig weet ik nog. Ben naar huis gegaan en was moe. Geluiden waren hard, licht was te fel en ik was zo vaak duizelig.
Ik hechtte veel te veel waarde aan wat anderen van m'n denken en ben een ster in voor anderen denken. Je nooit goed genoeg voelen, je er niet bij horen, allemaal vanuit het verleden. En dan nu maar proberen aan een bepaald beeld te voldoen en nooit echt zelf nagedacht hebben over wie ik nu ben en wat ik wil.
Hoe ervaar(de) je het?
Ontkenning, niet aanstellen maar doorgaan, ik ben veel te jong hiervoor. Vond ook geen begrip om me heen en dat maakte het een stuk moeilijker.
Hoe heb je het overwonnen?
Niet goed denk ik... Nu weer keihard in een depressie beland omdat de onderliggende problemen van de burn-out niet goed zijn aangepakt. Destijds had ik wel heel veel aan een haptonoom en yoga
Daar zou ik niet meteen naar grijpen, zeker niet als je nooit eerder therapie hebt gevolgd. Cognitieve gedragstherapie, afhankelijk van de oorzaak van je problemen, helpzaam.fquote:
Wat vinden jullie van anti-depressiva? Of draait het allemaal om gedachtegang? Ik lees veel over cognitieve gedragstherapie etc.
Hoezo, zit je eraan te denken of is het je voorgesteld?
Dawg en Canillas,
Dr Phil zegt: grootste behoefte van een mens is acceptatie. grootste angst: afwijzing.
Maslov ook:
Check dit:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Piramide_van_Maslow
- Lichamelijke behoeften
- Behoefte aan veiligheid en zekerheid
- Behoefte aan sociaal contact
- Behoefte aan waardering en erkenning
- Zelfontplooiing
Dr Phil zegt: grootste behoefte van een mens is acceptatie. grootste angst: afwijzing.
Maslov ook:
Check dit:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Piramide_van_Maslow
- Lichamelijke behoeften
- Behoefte aan veiligheid en zekerheid
- Behoefte aan sociaal contact
- Behoefte aan waardering en erkenning
- Zelfontplooiing
CGT vanuit de GGZ heeft mij dus totaal niet geholpen, dat verschilt per persoon. Ik had en heb er wel baat bij (Zoloft)quote:
Wat vinden jullie van anti-depressiva? Of draait het allemaal om gedachtegang? Ik lees veel over cognitieve gedragstherapie etc.
Mijn eerste huisarts zei ooit dat het hoorde bij mijn leeftijd en dat psy en th's overbodig waren. Ik moest gewoon dingen ondernemen. En voor een Hollandse man kiezen, omdat ik zelf graag een eigen mening heb. Ben vrij koppig en wil dingen op mijn manier. Tegenstrijdig met mijn onzekerheid maar goed.quote:
[..]
Daar zou ik niet meteen naar grijpen, zeker niet als je nooit eerder therapie hebt gevolgd. Cognitieve gedragstherapie, afhankelijk van de oorzaak van je problemen, helpzaam.f
Hoezo, zit je eraan te denken of is het je voorgesteld?
Mijn tweede huisarts stuurde me naar het ziekenhuis en zei dat wellicht mijn - gebleken - vit D tekort voor chronische vermoeidheid en depressie leidt.
Huidige heeft me verwezen naar een SPV ofzo
Ff aangepastquote:
Dawg en Canillas,
Dr Phil zegt: grootste behoefte van een mens is Overleven. grootste angst: Doodgaan
Maslov ook:
Check dit:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Piramide_van_Maslow
- Lichamelijke behoeften
- Behoefte aan veiligheid en zekerheid
- Behoefte aan sociaal contact
- Behoefte aan waardering en erkenning
- Zelfontplooiing
Oftewel, alles wordt instinctief een kwestie van overleven. Piramide van maslow vind ik zeker een goed beginpunt.
Huh, waarom heb je het aangepast? Wat jij hebt neergezet verschilt per persoon. Ongelovige mensen vinden de dood eng. Gelovige mensen willen God zsm ontmoeten en het beste ervan maken hier op aarde...
Wat is ha 1 voor een vage man? Nou goed, wel goed dat je naar de SPV gaat: weet je al wanneer dat is? Vanuit daar kan je altijd nog besluiten of een psychotherapeute wellicht iets voor je is.quote:
[..]
Mijn eerste huisarts zei ooit dat het hoorde bij mijn leeftijd en dat psy en th's overbodig waren. Ik moest gewoon dingen ondernemen. En voor een Hollandse man kiezen, omdat ik zelf graag een eigen mening heb. Ben vrij koppig en wil dingen op mijn manier. Tegenstrijdig met mijn onzekerheid maar goed.
Mijn tweede huisarts stuurde me naar het ziekenhuis en zei dat wellicht mijn - gebleken - vit D tekort voor chronische vermoeidheid en depressie leidt.
Huidige heeft me verwezen naar een SPV ofzo
de maslow-pyramide is nooit echt empirisch gestaafd, dus daar zou ik niet naar kijken, ook al is het een leuke theorie.quote:
Dawg en Canillas,
Dr Phil zegt: grootste behoefte van een mens is acceptatie. grootste angst: afwijzing.
Maslov ook:
Check dit:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Piramide_van_Maslow
- Lichamelijke behoeften
- Behoefte aan veiligheid en zekerheid
- Behoefte aan sociaal contact
- Behoefte aan waardering en erkenning
- Zelfontplooiing
wat ik al zei, het zelfbeeld van de mens is natuurlijk niet alleen afhankelijk van jezelf. het wordt ook gevormd door je thuissituatie, op school, met vrienden onder elkaar, relaties, etc. en niet onbelangrijk, door karakter, iedereen gaat anders met stimuli om, dus is ieders karakter uniek. waar de een zonder al te veel bevestiging denkt de wereld aan te kunnen, moet je de ander tot in de treure vertellen dat hij/zij heus wel waarde heeft.
Nee, de aard van de mens is (net zoals alles wat leeft) tot volledige groei en bloei willen komen, positieve bevestiging van wie je bent is daarbij noodzakelijk maar dan wel vanuit de 1e plaats van jezelf en daarna van anderen.quote:
jawel dus. is de aard van de mens. bevestiging, goedkeuring, etc.
Hoe jij met jezelf omgaat is de basis van je leven. Dat moet je zelf leren doen.
Het wordt bepaald daardoor wanneer jij het daardoor laat bepalen, als jij een negatief zelfoordeel bij jezelf ontdekt kan je die plaatsen bij een gebeurtenis of meerdere dingen ''ow dus daarom ben ik zo over mezelf gaan denken'' dat is de onbewust gegaan. Vervolgens kan je bewust ervoor kiezen tot andere, nieuwe (positieve het lieft natuurlijk) oordelen over jezelf. Je wordt gevormd als je je laat vormen, doe je dat niet of wil het anders dan het is krijg je de optie dat zelf te gaan vormen.quote:je legt het begrip zelfbeeld te letterlijk uit. je zelfbeeld wordt namelijk ook gevormd door je sociale kring, opvoeding, maatschappij. zonder invloeden van buitenaf kan een persoonlijkheid zich niet vormen. althans niet in de zin die algemeen geaccepteerd is.
Het is jouw bestaan, waarom zou je die laten beinvloeden of erger nog beperken door wat anderen willen/vinden? Er zijn miljarden van ''de ander'' er is maar 1 jij.
Moet je wel eerst leren jezelf oprecht die moeite waard te vinden natuurlijk
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Mijn moeder slikt Efexor. Ze heeft beide ouders in 3 jaar tijd verloren, waardoor ze depressief is geworden. Los daarvan heeft ze ruzie met de meeste broers, ontstaan rond de dood van mijn oma -> financiale issues (how typical Ze voelt zich alleen en vindt het leven maar onzin. Niet dat ze iets van plan is, maar ze is niet vrolijk at the moment. Door die pil heeft ze iig geen eet- en huilbuien. Ze wordt er ook niet suf van. Ik vroeg me af of het ook bij mij zou werken. Hoewel ze weer moest afbouwen en stoppen.
Ze voelt zich alleen en vindt het leven maar onzin. Niet dat ze iets van plan is, maar ze is niet vrolijk at the moment. Door die pil heeft ze iig geen eet- en huilbuien. Ze wordt er ook niet suf van. Ik vroeg me af of het ook bij mij zou werken. Hoewel ze weer moest afbouwen en stoppen.quote:De werkzame stof in Efexor is venlafaxine. Venlafaxine verbetert de stemming en vermindert angsten. Het regelt in de hersenen de hoeveelheid serotonine.
Mja, wel vind ik dat positieve bevestiging op heel jonge leeftijd niet van jezelf kan komen. Als je daarin iets mist, wordt het al een stuk lastiger (niet onmogelijk misschien, maar wel heel lastig). Door nieuwe, goede ervaringen met anderen te 'maken', ga je jezelf wellicht meer positief bevestigen. Maar daar zijn toch ook anderen voor nodig, al is het maar dat het leven ook om relaties gaat.quote:
[..]
Nee, de aard van de mens is (net zoals alles wat leeft) tot volledige groei en bloei willen komen, positieve bevestiging van wie je bent is daarbij noodzakelijk maar dan wel vanuit de 1e plaats van jezelf en daarna van anderen.
Er is niemand die jou als volwassen persoon af kan wijzen behalve jijzelf, accepteer jij jezelf dan is er geen angst voor afwijzing.quote:
Dawg en Canillas,
Dr Phil zegt: grootste behoefte van een mens is acceptatie. grootste angst: afwijzing.
Maslov ook:
Check dit:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Piramide_van_Maslow
- Lichamelijke behoeften
- Behoefte aan veiligheid en zekerheid
- Behoefte aan sociaal contact
- Behoefte aan waardering en erkenning
- Zelfontplooiing
Jezelf afwijzen maakt depressief (waarom leuk leven als je jezelf niks waard vind?) is vaak overgenomen vanuit hoe anderen met je omgingen (en wat je dus in stand houdt omdat je nu zelf zo met jezelf omgaat) is heel pijn en heel onnodig.
Het gaat erom dat hij vind dat je er mag zijn, dat dat je basis is en vanuit die basis kan je contacten en relatie met anderen aangaan, maar dan vanuit acceptatie van jezelf en de anderen en niet vanuit een ''ik ga alleen met mensen om die mij bevestigen en waar ik iets van macht over heb'' angst.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Hij kent ons familie. Zoveel buitenlandse gezinnen wonen er niet in die kleine boerengat. Hij had mijn vader in het verleden afgezeken om zijn gedrag. Geweldig was datquote:
[..]
Wat is ha 1 voor een vage man? Nou goed, wel goed dat je naar de SPV gaat: weet je al wanneer dat is? Vanuit daar kan je altijd nog besluiten of een psychotherapeute wellicht iets voor je is.
. Hij zei letterlijk: Bij jou heb ik geen hoop, maar je vrouw kan nog wel wat bereiken. Mijn moeder moest mij ook aanmoedigen om zelfstandig te worden op alle gebieden en ik moest zeker niet trouwen. Ik vond het alleen zwaar om alles na me 21e te leren. Had tot die tijd ook geen seks gehad bijv
Zo conservatief. Maar goed, ben iig blij dat ik mijn ouders ''achter me heb''. Een gemiddelde persoon als ik leefde misschien niet meer Me pa is toch ergens verkaast. Maar goed, ook hij zit tussen 2 werelden in. Moet gewoon een manier vinden om van wat ik nu heb af te komen, of iig ermee om te leren gaan en dan mag ik niet klagen
Mijn afspraak is over 2 weken.
Het is geen wondermiddel, kent bijwerkingen en zijn geen smarties. Maar het werkt bij iedereen anders. Persoonlijk zou ik eerst beginnen met praten, pillen kunnen altijd nog (ik heb jaren therapie gevolgd zonder pillen, vorig jaar weer opnieuw in therapie gegaan en sinds december met ad's)quote:
Mijn moeder slikt Efexor. Ze heeft beide ouders in 3 jaar tijd verloren, waardoor ze depressief is geworden. Los daarvan heeft ze ruzie met de meeste broers, ontstaan rond de dood van mijn oma -> financiale issues (how typical
[..]
Topic gelezen, en goed en duidelijk uitgelegd door Canillas. Chapeau.
Kreeg ooit sprookjes te horen. Zit nu in therapie.
hierna ga ik er niet meer op in, anders wordt het wel erg offtopic, en dit topic gaat specifiek over burn-outs.
in die eerste jaren is het heel erg belangrijk hoe je omgeving met je omgaat, en aangezien je dan nog lang niet bewust bent van allerlei zaken, kun je dus ook onmogelijk dan al leren hoe je met jezelf om moet gaan. als de basis van je karakter eenmaal gevormd is, is het zeer moeilijk, zo niet vrijwel onmogelijk, om dit nog te veranderen. waarom denk je anders dat kinderen die vroeger gepest zijn daar op latere leeftijd nog last van kunnen ondervinden? om maar een voorbeeld te noemen.
nogmaals, ik ben het met je eens dat je je er eigenlijk niet veel, of niks zelfs, van aan zou moeten trekken, maar zo zit de mens simpelweg niet in elkaar.
de fout die je maakt is dat jij uitgaat van het bewust zijn van diverse elementen, en dat je die blijkbaar kunt sturen, dat je dat kunt leren. en daar zit hem de crux. je persoonlijkheid (en dus ook o.a. je zelfbeeld) wordt al gevormd nog voor je geboren bent, en de basis van je karakter wordt de eerste 6 a 7 jaar gevormd als ik me niet vergis.quote:
[..]
Nee, de aard van de mens is (net zoals alles wat leeft) tot volledige groei en bloei willen komen, positieve bevestiging van wie je bent is daarbij noodzakelijk maar dan wel vanuit de 1e plaats van jezelf en daarna van anderen.
Hoe jij met jezelf omgaat is de basis van je leven. Dat moet je zelf leren doen.
in die eerste jaren is het heel erg belangrijk hoe je omgeving met je omgaat, en aangezien je dan nog lang niet bewust bent van allerlei zaken, kun je dus ook onmogelijk dan al leren hoe je met jezelf om moet gaan. als de basis van je karakter eenmaal gevormd is, is het zeer moeilijk, zo niet vrijwel onmogelijk, om dit nog te veranderen. waarom denk je anders dat kinderen die vroeger gepest zijn daar op latere leeftijd nog last van kunnen ondervinden?
om maar een voorbeeld te noemen. het gaat niet alleen om korte situaties, maar vooral juist om de langdurige omstandigheden. als iedereen tegen je zegt dat je dom bent en niks kunt, is het verdomde moeilijk om oprecht te geloven dat dat onzin is. laat staan als dat jarenlang tegen je gezegd wordt. weer een voorbeeld.quote:Het wordt bepaald daardoor wanneer jij het daardoor laat bepalen, als jij een negatief zelfoordeel bij jezelf ontdekt kan je die plaatsen bij een gebeurtenis of meerdere dingen ''ow dus daarom ben ik zo over mezelf gaan denken'' dat is de onbewust gegaan. Vervolgens kan je bewust ervoor kiezen tot andere, nieuwe (positieve het lieft natuurlijk) oordelen over jezelf. Je wordt gevormd als je je laat vormen, doe je dat niet of wil het anders dan het is krijg je de optie dat zelf te gaan vormen.
Het is jouw bestaan, waarom zou je die laten beinvloeden of erger nog beperken door wat anderen willen/vinden? Er zijn miljarden van ''de ander'' er is maar 1 jij.
Moet je wel eerst leren jezelf oprecht die moeite waard te vinden natuurlijk
nogmaals, ik ben het met je eens dat je je er eigenlijk niet veel, of niks zelfs, van aan zou moeten trekken, maar zo zit de mens simpelweg niet in elkaar.
Opgroeien bij ouders/verzorgers die niet in staat waren jou te geven wat je in emotioneel opzicht nodig had (bevestiging van wie jij bent, ongeacht wat je doet) is vreselijk, dat mag duidelijk zijn, ik wil daar ook absoluut niet luchtig over doen.quote:
Canillas,
Nee, het voelt niet comfortabel.
Uhm, mijn eigenwaarde/zelfwaardering heb ik leren meten dmv me vaders gedrag op mij. Als ik iets goeds voor elkaar kreeg, kreeg ik erkenning en anders werd ik de grond in geboord. Dag in dag uit. Hij doet dat nog wel eens, maar tegen me broertje en moeder. Hij zit ermee dat zijn broertje ervoor koos hogerop te komen en zijn vrienden die dat niet deden iig een paar huizen in het geboorteland hebben en hij niks, omdat hij het besteedde aan leuke dingen -> vakanties, chillen, biertje hier en daar.
Wat echter net zo vreselijk is dat jij dit nu zelf doet bij jezelf omdat je die manier je hebt aangeleerd. Wat hier echter positief aan is is dat jij nu voor jezelf op zoek kan gaan naar een manier die beter past en die jou helpt in plaats van je beperkt.
Nu confronteren ze je met iets waarvan jij vind dat je niet aan voelt en wat je in negatieve zin op jezelf betrekt (dat is hier het werkelijk pijnlijke; je haalt jezelf omlaag). Hoe zou het zijn als jij jezelf leert accepteren en van jezelf leert houden zodat elke keer als je op zoiets wordt aangesproken je 'geconfronteerd' wordt met het feit dat je positief in het leven staat, een pad volgt wat bij je werkelijk zelf past en dat je blij bent met het feit dat je bestaat en hier op aarde de dingen kan doen die je wilt doen? Blij met jouw mening over jou, blij dat je positief met jezelf aan de slag bent gegaan om vrij te worden, weg van al die (uiteindelijk fictieve) geboden en verboden en waar je allemaal aan zou moeten voldoen om 'goed' te zijn, hoe zou je dat dan vinden?quote:Los van dit alles om uit een cultuur waarin status erg belangrijk is. Voor doordat de vorige generatie erg ondergewaardeerd wordt. Ik moet mijn ''kansen'' in Nederland benutten om jullie ''een poepie te laten ruiken''. (Niet door mijn ouders, want die gaan veel om met Hollanders, maar ''mijn'' volk in het algemeen). Nou heb ik niet heel veel gemeen met hun, maar ze blijven me confronteren dat ik toch het bloed draag etc etc.
Is nu nog te ver wellicht en dat is logisch, er zijn nog dingen die je moet leren om vrij te zijn, het is alleen niet verkeerd om zoiets als uitgangspunt te nemen.
Die identiteitscrisis los je denk ik op door een passende identiteit voor jezelf op te bouwen, dus die echt bij jou past, los van al die andere zaken die je noemt.quote:Bovenop de gemiddelde burn out patient in Nederland heb ik dit ook nog eens erbij spelen. Een ''identiteitscrisis'' afkomstig van in 2 culturen te zijn opgegroeid. Hele tegenstrijdige culturen. Want mijn ''cultuur'' heeft zo heel veel nuances hier in Nederland als daar.
Daar komt bij; als je nog niet vrij en gelukkig bent in het zijn van jezelf dan is dat iets wat je nu gewoon nog niet geleerd hebt, had je dat wel al geleerd dan was je het al, en dat geldt voor iedereen
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Dat bedoelde ik met comfort zone. Ik ga alleen om met mensen bij wie ik die erkenning krijg. Daar probeer ik nu anders naar te kijken. Soms push ik mezelf en blijkt het reuze mee te vallen en iedereen zo z'n sores hebben. MAAR wanneer ik een arrogante persoon ontmoet word ik super onzeker. Ik HAAT dit! Ik probeer dan van alles bij diegene op te sommen, in mijn hoofd klein te krijgen, om zo controle te krijgen over mijn angst.quote:
[..]
Er is niemand die jou als volwassen persoon af kan wijzen behalve jijzelf, accepteer jij jezelf dan is er geen angst voor afwijzing.
Jezelf afwijzen maakt depressief (waarom leuk leven als je jezelf niks waard vind?) is vaak overgenomen vanuit hoe anderen met je omgingen (en wat je dus in stand houdt omdat je nu zelf zo met jezelf omgaat) is heel pijn en heel onnodig.
Het gaat erom dat hij vind dat je er mag zijn, dat dat je basis is en vanuit die basis kan je contacten en relatie met anderen aangaan, maar dan vanuit acceptatie van jezelf en de anderen en niet vanuit een ''ik ga alleen met mensen om die mij bevestigen en waar ik iets van macht over heb'' angst.
kleine tip: probeer de volgende keer als je een arrogant iemand ontmoet eens te bedenken dat wanneer diegene echt zelfverzekerd zou zijn, diegene zich geen (misplaatst) arrogante houding hoeft aan te meten, simpelweg omdat je dat dan niet nodig hebt.quote:
[..]
Dat bedoelde ik met comfort zone. Ik ga alleen om met mensen bij wie ik die erkenning krijg. Daar probeer ik nu anders naar te kijken. Soms push ik mezelf en blijkt het reuze mee te vallen en iedereen zo z'n sores hebben. MAAR wanneer ik een arrogante persoon ontmoet word ik super onzeker. Ik HAAT dit! Ik probeer dan van alles bij diegene op te sommen, in mijn hoofd klein te krijgen, om zo controle te krijgen over mijn angst.
Wat je post heeft hier wel duidelijk mee te maken, wat dat betreft geen punt, veel mensen voelen zich bezwaard door het verleden omdat ze dat nog bij zich dragen en (onbewust) herhalen.quote:
hierna ga ik er niet meer op in, anders wordt het wel erg offtopic, en dit topic gaat specifiek over burn-outs.
Als kind kan dat zeker niet, je hebt daar dan ook nog niet de benodigdheden (ontwikkelde ratio, etc) voor. Je kan je daar dus ook niet bewust van zijn als je nog jong bent, vandaar dat ik ook regelmatig erbij zeg ''als volwassene die je nu bent''. Het gaat er niet om die dingen te willen sturen, het gaat om begrijpen wat je uit je jeugd hebt meegenomen, te verwerken wat er te verwerken valt en je te richten op wat je nu wilt, hoe je nu wilt zijn en daar aandacht aan te besteden, daarmee vergroot je dat. Je verleden hoeft je heden en toekomst niet te bepalen en je kunt het leren loslaten.quote:de fout die je maakt is dat jij uitgaat van het bewust zijn van diverse elementen, en dat je die blijkbaar kunt sturen, dat je dat kunt leren. en daar zit hem de crux. je persoonlijkheid (en dus ook o.a. je zelfbeeld) wordt al gevormd nog voor je geboren bent, en de basis van je karakter wordt de eerste 6 a 7 jaar gevormd als ik me niet vergis.
Tuurlijk is dat moeilijk; je laat ideeën over wie je bent (of beter gezegd wie je gelooft te zijn of zou zijn) maar wanneer oordelen vanuit het verleden je beperken begrijp je ook wel dat die dingen leren los laten je in het heden en de toekomst vrijheid zullen geven.
Dan maak jij hier de 'fout' (kan ook simpelweg een gebrek aan kennis zijn) dat je gelooft dat het niet te veranderen valt of dat dat zou moeten; je hoeft je er alleen maar bewust van te worden. Als je merkt dat je iets op een bepaalde manier doet zoals reageren op bepaalde dingen kan je dat gaan herkennen, begrijpen, er gewoon laten zijn en dan het gedrag kiezen wat je werkelijk zou willen.quote:in die eerste jaren is het heel erg belangrijk hoe je omgeving met je omgaat, en aangezien je dan nog lang niet bewust bent van allerlei zaken, kun je dus ook onmogelijk dan al leren hoe je met jezelf om moet gaan. als de basis van je karakter eenmaal gevormd is, is het zeer moeilijk, zo niet vrijwel onmogelijk, om dit nog te veranderen. waarom denk je anders dat kinderen die vroeger gepest zijn daar op latere leeftijd nog last van kunnen ondervinden?
Je hebt je karakter, dat kan je leren kennen, begrijpen en waarnemen; het zegt niets over wie je nu bent en wat je nu doet. Dat is alleen zo wanneer je dat zelf doet.
Ook hier gaat het niet om het er niks van aantrekken, het gaat om bewust worden dat het er is, dat het stamt uit het verleden maar niks zegt over het heden. Wanneer je heel je leven negatieve dingen over jezelf te horen kreeg dan draag je daar een grote lading van bij je, het principe is hetzelfde; dat was toen en daar is niks aan te doen, nu ga ik het anders doen Die keuze heb je, het is alleen wel een proces van leren die te maken. Je hoeft dus niet te gaan geloven dat dat onzin is of het weg willen gummen of veranderen, dat op zich al is daar aandacht aan besteden en dat voeden, het gaat om snappen dat dat toen was en niet nu.quote:het gaat niet alleen om korte situaties, maar vooral juist om de langdurige omstandigheden. als iedereen tegen je zegt dat je dom bent en niks kunt, is het verdomde moeilijk om oprecht te geloven dat dat onzin is. laat staan als dat jarenlang tegen je gezegd wordt. weer een voorbeeld.
nogmaals, ik ben het met je eens dat je je er eigenlijk niet veel, of niks zelfs, van aan zou moeten trekken, maar zo zit de mens simpelweg niet in elkaar.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Een achterliggende gedachte waarom ik mezelf niet volledig kan goedkeuren is angst om alleen te zijn denk ik. Ik heb me in mijn vorige omgeving erg alleen gevoeld, omdat ik niet dacht en leefde zoals zij. Nu heb ik mezelf losgemaakt van hun, maar heb ik een mini kring over. Ik wil mijn ID vaststellen en daar passende nieuwe relaties op bouwen, maar dit is echt heel eng. Want ik was best oppervlakkig en daar bouw je makkelijk relaties op (niet echt kwalitatieve maar het zij zo). Momenteel; hoe meer ik open sta voor nieuwe dingen en meer diepgang bij mezelf en het leven krijg, hoe complexer alles lijkt te worden.
Hoe zit dit in elkaar?
Hoe bouw ik weer iets op wat bij me past?
[ Bericht 2% gewijzigd door MsMelkboer op 08-05-2012 18:09:47 ]
Hoe zit dit in elkaar?
Hoe bouw ik weer iets op wat bij me past?
[ Bericht 2% gewijzigd door MsMelkboer op 08-05-2012 18:09:47 ]
Eens.quote:
[..]
Wat je post heeft hier wel duidelijk mee te maken, wat dat betreft geen punt, veel mensen voelen zich bezwaard door het verleden omdat ze dat nog bij zich dragen en (onbewust) herhalen.
Ik merk dat dit alles me nog meer spanning geeft dan dat overwerken en weinig slapen de afgelopen maanden, jaren. Ik denk zo moeilijk en nu ik erachter kom waarom ben ik hopelijk in staat om dingen makkelijker los te laten
volgens mij discussieren we nu op een verschillend niveau. ik ben het eens met wat je zegt, behalve het gedeelte waarbij jij -in mijn ogen- teveel credit toeschuift naar een persoon, en te weinig naar de invloed van de directe omgeving.quote:
[..]
Wat je post heeft hier wel duidelijk mee te maken, wat dat betreft geen punt, veel mensen voelen zich bezwaard door het verleden omdat ze dat nog bij zich dragen en (onbewust) herhalen.
[..]
Als kind kan dat zeker niet, je hebt daar dan ook nog niet de benodigdheden (ontwikkelde ratio, etc) voor. Je kan je daar dus ook niet bewust van zijn als je nog jong bent, vandaar dat ik ook regelmatig erbij zeg ''als volwassene die je nu bent''. Het gaat er niet om die dingen te willen sturen, het gaat om begrijpen wat je uit je jeugd hebt meegenomen, te verwerken wat er te verwerken valt en je te richten op wat je nu wilt, hoe je nu wilt zijn en daar aandacht aan te besteden, daarmee vergroot je dat. Je verleden hoeft je heden en toekomst niet te bepalen en je kunt het leren loslaten.
Tuurlijk is dat moeilijk; je laat ideeën over wie je bent (of beter gezegd wie je gelooft te zijn of zou zijn) maar wanneer oordelen vanuit het verleden je beperken begrijp je ook wel dat die dingen leren los laten je in het heden en de toekomst vrijheid zullen geven.
[..]
Dan maak jij hier de 'fout' (kan ook simpelweg een gebrek aan kennis zijn) dat je gelooft dat het niet te veranderen valt of dat dat zou moeten; je hoeft je er alleen maar bewust van te worden. Als je merkt dat je iets op een bepaalde manier doet zoals reageren op bepaalde dingen kan je dat gaan herkennen, begrijpen, er gewoon laten zijn en dan het gedrag kiezen wat je werkelijk zou willen.
Je hebt je karakter, dat kan je leren kennen, begrijpen en waarnemen; het zegt niets over wie je nu bent en wat je nu doet. Dat is alleen zo wanneer je dat zelf doet.
[..]
Ook hier gaat het niet om het er niks van aantrekken, het gaat om bewust worden dat het er is, dat het stamt uit het verleden maar niks zegt over het heden. Wanneer je heel je leven negatieve dingen over jezelf te horen kreeg dan draag je daar een grote lading van bij je, het principe is hetzelfde; dat was toen en daar is niks aan te doen, nu ga ik het anders doen Die keuze heb je, het is alleen wel een proces van leren die te maken. Je hoeft dus niet te gaan geloven dat dat onzin is of het weg willen gummen of veranderen, dat op zich al is daar aandacht aan besteden en dat voeden, het gaat om snappen dat dat toen was en niet nu.
plus dat ik denk dat tussen bewustwording van patronen en verandering van diezelfde patronen een heel grote kloof zit. eentje die heel erg moeilijk te overbruggen is. niet onmogelijk, maar vrijwel onmogelijk. mooi nuanceverschil.
Ik vind jullie discussie leuk 
Allebei kijken jullie het vanuit verschillende ooghoeken en zo zijn er een hoop factoren. Alleen verschilt het per persoon en bevolking.
Jullie missen beide deze factor:
Geert Hofstede heeft het heel mooi uitgevogeld;
http://geert-hofstede.com/netherlands.html
http://mens-en-samenlevin(...)es-van-hofstede.html
Nederland is een behoorlijk individualistische land (IDV); iedereen leeft vanuit ''ik'' mentaliteit. Verder is er weinig verschil onder mensen onderling (PD) (relatief gezien landen zoals in Azie), staan mensen meer open voor het onbekende (UAI). Het is relatief vrij feminien samenleving, wat mensen de mogelijkheid biedt te doen wat ze leuk vinden ipv prestatie gericht en competitief zijn alleen.
Ik kom uit een collectivistische cultuur waarin behoefte aan erkenning en waardering hoog is, want zij leven vanuit een ''wij'' mentaliteit. Afhankelijkheid is erg sterk. De relatief zwakkeren moeten de relatief sterkere individuen gehoorzamen. Zo hadden mijn ouders alles te zeggen en ik niets en mocht ik ook niets. Door regels omtrent cultuur en religie hielden ze zo hun behoudendheid. Verder is het (midden) oosten erg masculien. De bevolking is meer prestatie gericht en competitief. Er is vaak een algemene ongelijkheid tussen man en vrouw.
[ Bericht 11% gewijzigd door MsMelkboer op 08-05-2012 18:57:52 ]
Allebei kijken jullie het vanuit verschillende ooghoeken en zo zijn er een hoop factoren. Alleen verschilt het per persoon en bevolking.Jullie missen beide deze factor:
Geert Hofstede heeft het heel mooi uitgevogeld;
http://geert-hofstede.com/netherlands.html
http://mens-en-samenlevin(...)es-van-hofstede.html
Nederland is een behoorlijk individualistische land (IDV); iedereen leeft vanuit ''ik'' mentaliteit. Verder is er weinig verschil onder mensen onderling (PD) (relatief gezien landen zoals in Azie), staan mensen meer open voor het onbekende (UAI). Het is relatief vrij feminien samenleving, wat mensen de mogelijkheid biedt te doen wat ze leuk vinden ipv prestatie gericht en competitief zijn alleen.
Ik kom uit een collectivistische cultuur waarin behoefte aan erkenning en waardering hoog is, want zij leven vanuit een ''wij'' mentaliteit. Afhankelijkheid is erg sterk. De relatief zwakkeren moeten de relatief sterkere individuen gehoorzamen. Zo hadden mijn ouders alles te zeggen en ik niets en mocht ik ook niets. Door regels omtrent cultuur en religie hielden ze zo hun behoudendheid. Verder is het (midden) oosten erg masculien. De bevolking is meer prestatie gericht en competitief. Er is vaak een algemene ongelijkheid tussen man en vrouw.
[ Bericht 11% gewijzigd door MsMelkboer op 08-05-2012 18:57:52 ]
IDV Nederland = 80quote:
Ik vind jullie discussie leuk
Jullie missen beide deze factor:
Geert Hofstede heeft het heel mooi uitgevogeld;
http://geert-hofstede.com/netherlands.html
http://mens-en-samenlevin(...)es-van-hofstede.html
Nederland is een behoorlijk individualistische land (IDV); iedereen leeft vanuit ''ik'' mentaliteit. Verder is er weinig verschil onder mensen onderling (PD) (relatief gezien landen zoals in Azie), staan mensen meer open voor het onbekende (UAI). Het is relatief vrij feminien samenleving, wat mensen de mogelijkheid biedt te doen wat ze leuk vinden ipv prestatie gericht en competitief zijn alleen.
Ik kom uit een collectivistische cultuur waarin behoefte aan erkenning en waardering hoog is, want zij leven vanuit een ''wij'' mentaliteit. Afhankelijkheid is erg sterk. De relatief zwakkeren moeten de relatief sterkere individuen gehoorzamen. Zo hadden mijn ouders alles te zeggen en ik niets en mocht ik ook niets. Door regels omtrent cultuur en religie hielden ze zo hun behoudendheid. Verder is het (midden) oosten erg masculien. De bevolking is meer prestatie gericht en competitief. Er is vaak een algemene ongelijkheid tussen man en vrouw.
IDV Duitsland = 67
IDV Belgie = 75.
Nederland scoort dus wel beduidend hoger dan de buurlanden wat betreft individualisme. Wat zou hiervoor eigenlijk de verklaring kunnen zijn?
Geen idee... Ik denk dat je moet kijken naar grotere verschillen.
IDV China = 20
Wel leuk dat je bent gaan vergelijken. Ik vind deze research echt bijzonder. Ik heb zijn boek.
IDV China = 20
Wel leuk dat je bent gaan vergelijken. Ik vind deze research echt bijzonder. Ik heb zijn boek.
Wat nog meer opvalt aan Nederland is de enorm lage score voor Masculinityquote:
Geen idee... Ik denk dat je moet kijken naar grotere verschillen.
IDV China = 20
Wel leuk dat je bent gaan vergelijken. Ik vind deze research echt bijzonder. Ik heb zijn boek.
( A high score (masculine) on this dimension indicates that the society will be driven by competition, achievement and success, with success being defined by the winner / best in field – a value system that starts in school and continues throughout organisational behaviour.).
Nederland scoort hierop 14 en Duitsland maar liefst 66. Al met al kan je zeggen dat Nederland qua mentaliteit het meest overeenkomt met de Scandinavische landen zoals Zweden, Noorwegen, en Denemarken en minder met onze buurlanden.
Die kloof is er zeker maar waarom je ervoor zou kiezen te geloven dat die vrijwel onmogelijk te overbruggen onmogelijk is snap ik niet, op de 1e plaats omdat je daarmee lager inzet dan nodig is en daarmee kansen beperkt en ten 2 omdat er geen reden is om dat aan te nemen. Zelfs als je het niet weet betekent dat dat het kan want je weet het immers niet.quote:
plus dat ik denk dat tussen bewustwording van patronen en verandering van diezelfde patronen een heel grote kloof zit. eentje die heel erg moeilijk te overbruggen is. niet onmogelijk, maar vrijwel onmogelijk. mooi nuanceverschil.
Het idee dat dat vrijwel onmogelijk te overbruggen is is volgens mij niet echt ergens op gebaseerd
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Je mist hier nog een andere, meer bepalende factor; identificatie.quote:
Je kan hele boeken vullen over je achtergrond en wat je hebt meegemaakt maar wat heeft het te maken met het heden? Het is bepalend zolang je eraan vast houdt maar dat doe je uiteindelijk wel zelf.
Daarnaast hebben dit soort dingen denk ik veel meer te maken met ideeën over wie je gelooft dat je zou moeten of hoort te zijn dan met wie je werkelijk bent
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Helemaal gelijk!quote:
[..]
Je mist hier nog een andere, meer bepalende factor; identificatie.
Je kan hele boeken vullen over je achtergrond en wat je hebt meegemaakt maar wat heeft het te maken met het heden? Het is bepalend zolang je eraan vast houdt maar dat doe je uiteindelijk wel zelf.
Daarnaast hebben dit soort dingen denk ik veel meer te maken met ideeën over wie je gelooft dat je zou moeten of hoort te zijn dan met wie je werkelijk bent
Ik vind jouw posten geweldig! Dawg en Polarcat iets posten ook erg mooi. Heeft een hoop inzichten gegeven. Ook al was het even heel veel info tegelijk.
Ik word erg nieuwsgierig naar jullie (leeftijd, opleiding/beroep, mindstate
) Ik heb meer van die intelligente en wijze mensen in mijn leven nodig. Komen deze inzichten van jullie door ervaring of lezen jullie er veel over? Of zijn jullie gewoon ouder?
Ik praat uit ervaring en het eruit gekomen zijn, weet daarom heel goed dat je zoiets pas oplost wanneer je leert jezelf voorop te plaatsen en jezelf niet in een slachtofferrol plaatst of jezelf ondergeschikt maakt aan iets of iemand anders.
Er wordt hier gepost over dat het door de maatschappij komt, door de druk die de maatschappij mensen op legt en al die verwachtingen die anderen (zouden) hebben en er wordt veelal snel gereageerd met een ''ja dat is zo!!'' alsof het normaal je jezelf in zo'n slachtofferrol te plaatsen, jezelf kleiner te maken dan iets of iemand anders en te zeggen ''ja maar het komt daardoor'' en daarmee de verantwoordelijkheid over jezelf af te staan. Dat is ontzettend beperkend want je geeft daarmee de stuurkracht over jezelf uit handen, als je die niet hebt hoe kun je dan je eigen koers varen?
Het lijkt alsof mensen uit onzekerheid zou willen dat dingen simpeler en duidelijker waren zodat je dan minder fouten kan maken, alsof het maken van een 'fout' (wat dat dan al zou betekenen; bestaat alleen in je hoofd) iets is wat je je persoonlijk aan moet rekenen en iets negatiefs over je zegt. Die manier van redeneren hanteer je zelf en ook het negatief betrekken op jezelf doe je zelf. Wie heeft je ooit wijs gemaakt dat je dingen allemaal 'goed' moet doen? Bestaat dat hele idee van goed werkelijk? Waar ben je nou werkelijk bang voor om te horen te krijgen? Is dat iets om bang voor te zijn wanneer jij zelf genoeg om jezelf geeft en betrokken bent bij je eigen leven en wie je bent?
Zelfde geldt voor het klagen over dat er teveel keuzes zijn; je hoeft je alleen maar bezig te houden met de keuzes die voor jou goed zijn, die bij jou passen. Punt is echter wel dat je voordat je dat zo kan zijn moet vinden/geloven dat jij er mag zijn zoals je bent en jij je eigen koers mag varen. Dat punt bereik je niet wanneer je jezelf in een slachtofferrol plaats en dingen buiten je groter maakt dan jijzelf bent. Wat maakt de hoeveelheid keuzes uit? Wie dwingt jou alle keuzes af te goed voordat je mag kiezen van jezelf?
Dat zijn allemaal dingen die alleen bedreiging voor je zijn wanneer je (nog) niet sterk genoeg in je schoenen staat om volledig jezelf te durven zijn. De meningen/verwachtingen van anderen zijn alleen 'eng' wanneer je wankel in het zijn van jezelf staat, niet echt jezelf durft te zijn en daarom mee doet wat de ander van je verwacht omdat je dan 'veilig' bent. Daarmee beperk je jezelf en dat heeft logischerwijs onvrede tot gevolg. Maar je doet het zelf.
Daarnaast zijn die allemaal dingen die je jezelf oplegt vanuit een angst om ergens niet aan te voldoen, terwijl er maar 1 iemand is waar je aan zou moeten voldoen en dat ben jezelf. Punt is wel dat je eerst je eigen identiteit volledig moet ontwikkelen om stevig in je eigen schoenen te staan en jezelf durven zijn.
Het geklaag over hoe de maatschappij is komt van mensen die liever de schuld/verantwoordelijkheid voor hoe het met henzelf gaat buiten zich neerleggen omdat ze gewend zijn zichzelf uit angst om zichzelf te laten zien en eventueel commentaar te krijgen te verstoppen en nog niet geleerd hebben hoe ze uit die zelf in het leven geroepen beperking/gevangenis kunnen komen. Jammere is dat wanneer je je blik en schuldverwijten je op de dingen buiten je gericht houdt je ook nooit uit die put zal komen.
Dit is het soort lijden wat je jezelf aan doet, stel je zou die tijd en moeite die je steekt in het moeten voldoen aan wat anderen van je (zouden) vinden besteden aan het positief investeren in jezelf en het opbouwen van een leuk en passend leven zou je je dan echt nog druk maken om wat anderen van je vinden?
Er wordt hier gepost over dat het door de maatschappij komt, door de druk die de maatschappij mensen op legt en al die verwachtingen die anderen (zouden) hebben en er wordt veelal snel gereageerd met een ''ja dat is zo!!'' alsof het normaal je jezelf in zo'n slachtofferrol te plaatsen, jezelf kleiner te maken dan iets of iemand anders en te zeggen ''ja maar het komt daardoor'' en daarmee de verantwoordelijkheid over jezelf af te staan. Dat is ontzettend beperkend want je geeft daarmee de stuurkracht over jezelf uit handen, als je die niet hebt hoe kun je dan je eigen koers varen?
Het lijkt alsof mensen uit onzekerheid zou willen dat dingen simpeler en duidelijker waren zodat je dan minder fouten kan maken, alsof het maken van een 'fout' (wat dat dan al zou betekenen; bestaat alleen in je hoofd) iets is wat je je persoonlijk aan moet rekenen en iets negatiefs over je zegt. Die manier van redeneren hanteer je zelf en ook het negatief betrekken op jezelf doe je zelf. Wie heeft je ooit wijs gemaakt dat je dingen allemaal 'goed' moet doen? Bestaat dat hele idee van goed werkelijk? Waar ben je nou werkelijk bang voor om te horen te krijgen? Is dat iets om bang voor te zijn wanneer jij zelf genoeg om jezelf geeft en betrokken bent bij je eigen leven en wie je bent?
Zelfde geldt voor het klagen over dat er teveel keuzes zijn; je hoeft je alleen maar bezig te houden met de keuzes die voor jou goed zijn, die bij jou passen. Punt is echter wel dat je voordat je dat zo kan zijn moet vinden/geloven dat jij er mag zijn zoals je bent en jij je eigen koers mag varen. Dat punt bereik je niet wanneer je jezelf in een slachtofferrol plaats en dingen buiten je groter maakt dan jijzelf bent. Wat maakt de hoeveelheid keuzes uit? Wie dwingt jou alle keuzes af te goed voordat je mag kiezen van jezelf?
Dat zijn allemaal dingen die alleen bedreiging voor je zijn wanneer je (nog) niet sterk genoeg in je schoenen staat om volledig jezelf te durven zijn. De meningen/verwachtingen van anderen zijn alleen 'eng' wanneer je wankel in het zijn van jezelf staat, niet echt jezelf durft te zijn en daarom mee doet wat de ander van je verwacht omdat je dan 'veilig' bent. Daarmee beperk je jezelf en dat heeft logischerwijs onvrede tot gevolg. Maar je doet het zelf.
Daarnaast zijn die allemaal dingen die je jezelf oplegt vanuit een angst om ergens niet aan te voldoen, terwijl er maar 1 iemand is waar je aan zou moeten voldoen en dat ben jezelf. Punt is wel dat je eerst je eigen identiteit volledig moet ontwikkelen om stevig in je eigen schoenen te staan en jezelf durven zijn.
Het geklaag over hoe de maatschappij is komt van mensen die liever de schuld/verantwoordelijkheid voor hoe het met henzelf gaat buiten zich neerleggen omdat ze gewend zijn zichzelf uit angst om zichzelf te laten zien en eventueel commentaar te krijgen te verstoppen en nog niet geleerd hebben hoe ze uit die zelf in het leven geroepen beperking/gevangenis kunnen komen. Jammere is dat wanneer je je blik en schuldverwijten je op de dingen buiten je gericht houdt je ook nooit uit die put zal komen.
Dit is het soort lijden wat je jezelf aan doet, stel je zou die tijd en moeite die je steekt in het moeten voldoen aan wat anderen van je (zouden) vinden besteden aan het positief investeren in jezelf en het opbouwen van een leuk en passend leven zou je je dan echt nog druk maken om wat anderen van je vinden?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
TS heeft een probleem, jij zegt: het probleem van TS komt doordat hij/zij vlucht voor interne problemen en geen vrede met zichzelf heeft. Dit is de kern van je argument in dit topic en bijna alle topics waar je reageert. Vandaar dat ik al begreep dat het uit je eigen ervaring kwam. Van wat ik over jouw persoonlijke verhaal heb gelezen, geloof ik zeker dat jij er op die manier uit bent gekomen. Dat was niet makkelijk en daar mag je zeker trots op zijn. Maar begrijp jij dat jouw verhaal niet het enige mogelijke verhaal is, dat de wereld niet alleen maar uit Canillasen bestaat? In sommige topics is je reactie spot on, maar in andere is jouw vroegere probleem niet het kernprobleem.quote:
Ik denk dat iedereen hier met deze klachten zich beter kan richten op om een punt te komen waar je geen angst meer hebt om jezelf te laten zien voor wie je werkelijk bent en je negatieve zelfoordelen niet meer ontloopt door je te schuilen als dingen als druk van anderen etc. Het gaat erom te leren geloven dat jij er mag zijn zoals je bent, ongeacht wat een ander daarvan vind.
De toepassing van jouw ervaring op dit topic gaat mis met dit kernpunt:
Mensen zijn sociale wezens en zijn dus ontworpen om boodschappen van de omgeving te ontvangen en te verwerken. Als je vader, moeder, partner, vriend, kennis of zelfs een onbekende iets tegen je zegt, hecht je daar in meer of mindere mate waarde aan. Dat is niet meer dan natuurlijk. Hoewel het klopt dat je zelf de controle moet nemen over de verwerking van deze boodschappen - wat doe je ermee - kost het energie om ze te pareren. Die controle over de verwerking is namelijk niet vanzelfsprekend - er zijn vele psychologische mechanismen onderzocht die invloed uitoefenen bij het verwerkingsproces van boodschappen. Zie voor een overzicht bijvoorbeeld het boek Influence, Cialdini. Dit boek documenteert ook dat mensen stelselmatig de invloed van die mechanismen onderschatten, en de mate waarin zij zelf bewust in controle zijn overschatten.quote:
Het enige wat energie kost is verzet, daarnaast heb jij het over druk alsof het een gegeven is dat die druk er is. Die druk is er omdat jij die ervaart, hij is er omdat ie jou is maar dat is iets wat je zelf doet.
Dus ja: TS moet leren omgaan met die druk. Maar nee: ze doet het niet simpelweg zichzelf aan - dit is een normaal gevolg van de maatschappelijke boodschappen en grote keuzevrijheid, en wordt ook als zodanig herkend in de psychologie. Zie bijvoorbeeld het filmpje van Barry Schwartz eerder in dit topic.
Overigens schrijf ik vanuit studie en mijn ervaring als docent, niet als iemand die graag in een slachtofferrol wil blijven zitten. Mijn interesse is simpelweg het begrijpen van psychologische mechanismen en het toepassen van dat begrip. De reden dat ik hier de moeite neem om te reageren is omdat voor mensen als TS de erkenning dat het niet puur hun eigen schuld is, belangrijk is. Het is wél hun eigen verantwoordelijkheid om ermee om te gaan. Daar ben ik vanaf het begin af aan duidelijk over geweest, en wat dat betreft zijn we het eens. Maar de erkenning is en blijft essentieel, en dat is precies wat ik met mijn eerste post beoogde. Dat jij dat als een klaagzang bestempelt, zegt meer over jouw door ervaringen gekleurde perceptie van dit topic dan over mijn reactie.
[ Bericht 0% gewijzigd door Polarcat op 09-05-2012 12:08:55 ]
Je doet hier aannames die je voor jezelf op een bepaalde manier staaft. dat is prima, het is echter geen waarheid. Je noemt dingen die allemaal binnen komen bij je, klopt, waar jij je aandacht aan besteed zal je zelf moeten leren bepalen wil je daar mee omgaan op een manier dat je er iets aan hebt.quote:
Mensen zijn sociale wezens en zijn dus ontworpen om boodschappen van de omgeving te ontvangen en te verwerken. Als je vader, moeder, partner, vriend, kennis of zelfs een onbekende iets tegen je zegt, hecht je daar in meer of mindere mate waarde aan. Dat is niet meer dan natuurlijk.
Hoe iemand op jou reageert zegt absoluut niks over jou; het zegt wat over de persoon die reageert op de manier waarop diegene wil reageren op hetgeen wat die persoon op dat moment in jou ziet. Iemand die jou ziet en naar je roept dat je een hondenkop hebt is iemand die dat wil roepen omdat daar voor diegene een voordeel in zit, iemand die jou ziet en een gezellig praatje met je begint doet dat om daar voor diegene een voordeel zit. Het heeft werkelijk niks te maken met wie of hoe jij bent.
Het staat je natuurlijk volledig vrij om alles wat je wilt persoonlijk op te vatten en te geloven dat het werkelijk over jou gaat maar ook dat doe je dan omdat daar voor jou een voordeel in zit.
Dit is een belangrijk punt want je hebt het over controle, controle die er helemaal niet is. Controle is de grootste illusie en je hebt controle ook niet nodig, wat je nodig hebt is acceptatie en leren durven loslaten. Je ervaart op een bepaald moment druk omdat je het idee hebt dat iemand iets van je verwacht, wat is de reden om te beslissen daar aandacht aan te besteden in plaats iets leuks en positief voor jezelf of samen met anderen te gaan doen?quote:Hoewel het klopt dat je zelf de controle moet nemen over de verwerking van deze boodschappen - wat doe je ermee - kost het energie om ze te pareren. Die controle over de verwerking is namelijk niet vanzelfsprekend - er zijn vele psychologische mechanismen onderzocht die invloed uitoefenen bij het verwerkingsproces van boodschappen. Zie voor een overzicht bijvoorbeeld het boek Influence, Cialdini. Dit boek documenteert ook dat mensen stelselmatig de invloed van die mechanismen onderschatten, en de mate waarin zij zelf bewust in controle zijn overschatten.
Is het niet standaard dat mensen met burnout problemen moeite hebben met loslaten omdat ze voor hun gevoel/idee over van alles en nog wat controle moeten hebben? Hoe lang moeten zij lijden voordat ze inzien dat die controle niet bestaat? Dat ze zichzelf opsluiten door in hun hoofd vinden dat ze controle moeten hebben want anders .... en dat dat wat anders ... ook alleen maar in hun hoofd zit?
Het is je hoofd, je denken wat vijanden en druk ziet en ervaart, ga je daar in mee dan wordt het echt. het blijft uiteindelijk een illusie. Wanneer je gelooft dat wat zich in je gedachten afspeelt een waarheid is ben je niet aan het leven maar aan het overleven, en dat geeft op z'n minst stress.
Leren omgaan met die druk kan je doen door je eigen mening en denkbeelden voor op te stellen omdat je die ontwikkeld en onderbouwd hebt op een manier die bij je past. Je noemt het nu meteen al druk, dan heb je daarin al een stap gezet, je kan het ook zien als iets wat er gewoon is en waar je, net zoals alle dingen die er zijn, mee kan en mag doen wat je wil. Je hebt het over pareren van de druk, waarmee je je dus al ingelaten hebt met het idee dat die druk er is en niet alleen in je hoofd bestaat. Je bent dan al bezig conclusies ergens aan te verbinden, misschien gaat dat (nu nog) sneller dan je door hebt maar je doet het zelf.quote:Dus ja: TS moet leren omgaan met die druk. Maar nee: ze doet het niet simpelweg zichzelf aan - dit is een normaal gevolg van de maatschappelijke boodschappen en grote keuzevrijheid, en wordt ook als zodanig herkend in de psychologie. Zie bijvoorbeeld het filmpje van Barry Schwartz eerder in dit topic.
Als de psychologie het erkent moeten we ons daar allemaal maar bij neerleggen? Een vak gebied met het meeste onbekend terrein, meeste misverstanden, wat nog letterlijk in z'n kinderen schoenen staat? Je bent ongetwijfeld bekend met een psychologische basisterm als selectieve waarneming, dus je kan je afvragen waarom je, hoe onbewust dat ook gaat, ervoor zou kiezen een denkwijze aan te hangen die beperkend is. Ook daar zal een bepaald voordeel in zit, net zoals bij alles wat we kiezen, het gaat dan uiteindelijk ook altijd over de argumenten die daar achter zitten en die onbewust zijn zolang je je daar niet bewust van bent.
Het idee van schuld bestaat alleen je jezelf als slachtoffer neerzet.quote:Overigens schrijf ik vanuit studie en mijn ervaring als docent, niet als iemand die graag in een slachtofferrol wil blijven zitten. Mijn interesse is simpelweg het begrijpen van psychologische mechanismen en het toepassen van dat begrip. De reden dat ik hier de moeite neem om te reageren is omdat voor mensen als TS de erkenning dat het niet puur hun eigen schuld is, belangrijk is. Het is wél hun eigen verantwoordelijkheid om ermee om te gaan. Daar ben ik vanaf het begin af aan duidelijk over geweest, en wat dat betreft zijn we het eens. Maar de erkenning is en blijft essentieel, en dat is precies wat ik met mijn eerste post beoogde. Dat jij dat als een klaagzang bestempelt, zegt meer over jouw door ervaringen gekleurde perceptie van dit topic dan over mijn reactie.
Van schuld is helemaal geen sprake, waar zou die schuld moet bestaan? In Ts omdat ze niet sterk genoeg was om voor zichzelf op te komen? Haar ouders omdat ze haar niet gaven wat ze nodig had? Hun ouders omdat die ook zo waren? etc etc etc.
Schuld voor hoe het gegaan is bestaat niet; het is gegaan zoals het gegaan is. Het ligt er nu voor zoals het er nu voor ligt; daarvan vinden dat het anders zou moeten zijn is verspilling van energie.
De druk die de maatschappij op mensen die daar vatbaar voor zijn legt is klote, mag duidelijk zijn. Feit dat je daar uit kan komen wanneer je voldoende positief investeert is fijn. Zie het als een uitdaging, onderdeel van je eigen verhaal wat je beter uitkwam, maak er iets moois van. Maar verspil je tijd en moeite niet aan dingen als schuld of onderzoeken van wie of wat dan ook; leer voor jezelf te leven. Waarom iets uit een boek of onderzoek als uitgangspunt nemen als je ook jezelf als uitgangspunt kan nemen?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
hoe weet jij dit zeker?quote:
[..]
Je doet hier aannames die je voor jezelf op een bepaalde manier staaft. dat is prima, het is echter geen waarheid.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Omdat er gesteld wordt dat er een bepaalde waarde aan iets gehecht wordt, wat mogelijk zo kan zijn maar zeker niet zo moet zijn; dus geen absolute waarheid.quote:
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
hoe weet je zeker dat er mensen zijn bij wie het niet zo is, bedoel ikquote:
[..]
Omdat er gesteld wordt dat er een bepaalde waarde aan iets gehecht wordt, wat mogelijk zo kan zijn maar zeker niet zo moet zijn; dus geen absolute waarheid.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
[quote] Op woensdag 9 mei 2012 14:08 schreef Maanvis het volgende:
[..]
hoe weet je zeker dat er mensen zijn bij wie het niet zo is, bedoel ik
[/quote
Kan ik niet weten en kan daarom ook nooit weten hoe het echt zit en daar vanuit gezien zou het onzinnig zijn te geloven dat er iets bestaat als "de waarheid", dat is volgens mij nog een grotere illusie dan die van controle.
Op woensdag 9 mei 2012 14:08 schreef Maanvis het volgende:[..]
hoe weet je zeker dat er mensen zijn bij wie het niet zo is, bedoel ik
[/quote
Kan ik niet weten en kan daarom ook nooit weten hoe het echt zit en daar vanuit gezien zou het onzinnig zijn te geloven dat er iets bestaat als "de waarheid", dat is volgens mij nog een grotere illusie dan die van controle.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
maar zeggen dat iets niet een absolute waarheid is betekent ook dat dat juist een absolute waarheid is voor jou. dus jouw waarheid hoeft ook niet waar te zijn. als je zegt 'de lucht is blauw' dan zal alleen een maanmannetje dat niet als waarheid zien*, zelfs kleurenblinden leren dat de lucht blauw is .
* stel dat er lucht op de maan was
.* stel dat er lucht op de maan was
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Nee precies, en ik vind daarom dat het handiger is goed op te letten of de waarheden/overtuigingen die je aanhangt beperkend werken of juist een verrijking zijn, echt 'waar' is het uiteindelijk toch niet; het is zo waar als je het zelf maakt
Zelfde geldt voor geloven dat dingen bewezen zijn; hoeveel zaken zijn er wel niet geweest die anders bleken dan ooit bewezen was? Dingen willen zien als bewezen kan voort komen uit de wens dat er dingen zijn vast staan, alsof dat zekerheid geeft, ook dat is een illusie, 1 waar je heel goed zonder kan.
Zelfde geldt voor geloven dat dingen bewezen zijn; hoeveel zaken zijn er wel niet geweest die anders bleken dan ooit bewezen was? Dingen willen zien als bewezen kan voort komen uit de wens dat er dingen zijn vast staan, alsof dat zekerheid geeft, ook dat is een illusie, 1 waar je heel goed zonder kan.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Bedankt voor de nieuwe posten. Heb het aandachtig gelezen
"controle" is me duidelijk geworden. Aaaaalles, werkelijk alles wat ik doe denk etc is vanwege controle. Alles perfect doen, zodat ik zo min mogelijk kritiek hoef te incasseren, want dat doet pijn, ik voel me dan als persoon best hard aangevallen/afgewezen. Mede doordat ik heel veel nodige en onnodige kritiek heb gehad over ook maar alles. Controle over relaties, vriendschappen, omdat ik niet meer wil dat sommigen met me omgaan zoals is gebeurd in het verleden en ik niet prettig heb ervaren. Controle dus puur om onprettige situaties en daarbij komende emoties te vermijden. Bijv keihard werken om niet onslagen te worden, keihard studeren om niet weer van school af te moeten door een negatief studie advies, hard werken in projecten om niet aan te horen dat ik weinig heb gedaan. Aan het begin van mijn relatie liep ik op tenen; zoekende naar een reden waarom deze ook niet zou werken. Dat iemand eindelijk 'oke' was lag buiten mijn comfortzone. Nja, me exen waren dan niet comfortabel, maar ik wist waar het heen ging en bij me vriend was ik bang om te hopen dat het een blijvertje zou zijn en als het fout ging het weer ontzettend pijn zou doen als een vorige. Nog steeds heb ik een mate van controle; denken voor hem. Ook IRL; denken voor anderen. Concluderen dat sommige mensen geen fuck zullen doen in projecten, waardoor ik weer conrole creeer omrent de groepscijfer. Het op tijd informeren bij de leraar om zo invloed uit te oefenen, want ik wilde geen lage cijfer voor iets wat me veel heeft gekost.
Control in nieuwe vriendschappen; diepgang vermijden, omdat ik gekwetst kan worden en mocht ik een keer doen en ik voel me kut doir iets 'zie je wel' uit kunnen roepen.
Dit alles klinkt nogal wanhopig en is nooit wat ik ben geweest, maar zo denk ik invloed uit te kunnen oefenen en nare situaties met mensen te vermijden. Onzekerheid te vermijden. Juist omdat ik in het verleden veel te speels was. Met de roze bril zocht ik allr spanning op en begreep nooit waarom mensen zo behouden waren. Maar toen ik steeds vaker op me bek ging, ging ik meer controle willen krijgen over mezelf, mensen en mijn leven. Grappige is dat ik daardoor een andere nare situatie heb gecreeerd en juist frustraties krijg, omdat controle gewoon niet werkt. Het zorgt voor een lading voor mezelf en kan tot een mate worden uitgevoerd.
En ja, slachtofferrol spelen is ook controle. Het kost teveel energie en is te complex om het bij mezelf te 'fixen'.
Heb gisteren mijn moeder al deze dingen die ik onderdrukt heb gedeeld. Omdat leraren me havo/vwo advies hadden gegeven en ik 'faalde', maar mijn broertje beter geen meer hooi op zijn vork kon nemen en vmbo wel bij hem paste, hebben ze altijd hogere verwachtingen van mij gehad. Ja, ik kan misschien beter leren dan hem,
"controle" is me duidelijk geworden. Aaaaalles, werkelijk alles wat ik doe denk etc is vanwege controle. Alles perfect doen, zodat ik zo min mogelijk kritiek hoef te incasseren, want dat doet pijn, ik voel me dan als persoon best hard aangevallen/afgewezen. Mede doordat ik heel veel nodige en onnodige kritiek heb gehad over ook maar alles. Controle over relaties, vriendschappen, omdat ik niet meer wil dat sommigen met me omgaan zoals is gebeurd in het verleden en ik niet prettig heb ervaren. Controle dus puur om onprettige situaties en daarbij komende emoties te vermijden. Bijv keihard werken om niet onslagen te worden, keihard studeren om niet weer van school af te moeten door een negatief studie advies, hard werken in projecten om niet aan te horen dat ik weinig heb gedaan. Aan het begin van mijn relatie liep ik op tenen; zoekende naar een reden waarom deze ook niet zou werken. Dat iemand eindelijk 'oke' was lag buiten mijn comfortzone. Nja, me exen waren dan niet comfortabel, maar ik wist waar het heen ging en bij me vriend was ik bang om te hopen dat het een blijvertje zou zijn en als het fout ging het weer ontzettend pijn zou doen als een vorige. Nog steeds heb ik een mate van controle; denken voor hem. Ook IRL; denken voor anderen. Concluderen dat sommige mensen geen fuck zullen doen in projecten, waardoor ik weer conrole creeer omrent de groepscijfer. Het op tijd informeren bij de leraar om zo invloed uit te oefenen, want ik wilde geen lage cijfer voor iets wat me veel heeft gekost.
Control in nieuwe vriendschappen; diepgang vermijden, omdat ik gekwetst kan worden en mocht ik een keer doen en ik voel me kut doir iets 'zie je wel' uit kunnen roepen.
Dit alles klinkt nogal wanhopig en is nooit wat ik ben geweest, maar zo denk ik invloed uit te kunnen oefenen en nare situaties met mensen te vermijden. Onzekerheid te vermijden. Juist omdat ik in het verleden veel te speels was. Met de roze bril zocht ik allr spanning op en begreep nooit waarom mensen zo behouden waren. Maar toen ik steeds vaker op me bek ging, ging ik meer controle willen krijgen over mezelf, mensen en mijn leven. Grappige is dat ik daardoor een andere nare situatie heb gecreeerd en juist frustraties krijg, omdat controle gewoon niet werkt. Het zorgt voor een lading voor mezelf en kan tot een mate worden uitgevoerd.
En ja, slachtofferrol spelen is ook controle. Het kost teveel energie en is te complex om het bij mezelf te 'fixen'.
Heb gisteren mijn moeder al deze dingen die ik onderdrukt heb gedeeld. Omdat leraren me havo/vwo advies hadden gegeven en ik 'faalde', maar mijn broertje beter geen meer hooi op zijn vork kon nemen en vmbo wel bij hem paste, hebben ze altijd hogere verwachtingen van mij gehad. Ja, ik kan misschien beter leren dan hem,
maar mijn EQ is altijd wat zwakker geweest, omdat ik door mijn veilige omgeving weinig kans heb gehad om het te ontwikkelen. Dit doe ik nu pas.
(Ik post vanuit me tel. Ik kon niet meer doortypen.)
(Ik post vanuit me tel. Ik kon niet meer doortypen.)
Hier zijn we het over eens: je zult zelf actie moeten ondernemen.quote:
De druk die de maatschappij op mensen die daar vatbaar voor zijn legt is klote, mag duidelijk zijn. Feit dat je daar uit kan komen wanneer je voldoende positief investeert is fijn. Zie het als een uitdaging, onderdeel van je eigen verhaal wat je beter uitkwam, maak er iets moois van. Maar verspil je tijd en moeite niet aan dingen als schuld of onderzoeken van wie of wat dan ook; leer voor jezelf te leven.
De gevolgen van de boodschappen van anderen zitten inderdaad in je hoofd - dat heb ik nooit ontkend - en jouw suggestie is dat je niet moet proberen controle uit te oefenen over die buitenwereld, maar beter met je binnenwereld aan de slag kunt gaan. Je suggereert acceptatie en loslaten - de manier waarop je die boodschappen van buiten verwerkt. Laat ik dat nu al precies beschreven hebben in het stuk tekst wat je citeerde:quote:
Dit is een belangrijk punt want je hebt het over controle, controle die er helemaal niet is. Controle is de grootste illusie en je hebt controle ook niet nodig, wat je nodig hebt is acceptatie en leren durven loslaten.
Het is je hoofd, je denken wat vijanden en druk ziet en ervaart, ga je daar in mee dan wordt het echt. het blijft uiteindelijk een illusie. Wanneer je gelooft dat wat zich in je gedachten afspeelt een waarheid is ben je niet aan het leven maar aan het overleven, en dat geeft op z'n minst stress.
Ik noemde het controle over de verwerking, maar als acceptatie en leren loslaten niet binnen jouw definitie van "controle over verwerking" past, mag je die term vervangen met "acceptatie en loslaten". Het punt blijft: dat proces kost energie, en hoe meer boodschappen je binnen krijgt, hoe meer energie je dus kwijt bent. Let wel: ik zeg hiermee niet dat je het niet moet of kan verwerken op een gezonde manier! Dat is het essentiële verschil tussen mijn standpunt en een slachtofferrol. Maar het is niet meer dan redelijk om mensen erkenning te geven voor de energie die ze moeten investeren in het omgaan met dit soort boodschappen. Dáárom is het druk.quote:
Hoewel het klopt dat je zelf de controle moet nemen over de verwerking van deze boodschappen - wat doe je ermee - kost het energie om ze te pareren. Die controle over de verwerking is namelijk niet vanzelfsprekend - er zijn vele psychologische mechanismen onderzocht die invloed uitoefenen bij het verwerkingsproces van boodschappen. Zie voor een overzicht bijvoorbeeld het boek Influence, Cialdini. Dit boek documenteert ook dat mensen stelselmatig de invloed van die mechanismen onderschatten, en de mate waarin zij zelf bewust in controle zijn overschatten.
Nee hoor, dat hoeft niet. Ik kies ervoor om de stevig experimenteel onderbouwde resultaten te geloven, die ik in mijn vorige post noemde. Als jij liever je eigen theorieën aanhangt, mag dat best.quote:
Als de psychologie het erkent moeten we ons daar allemaal maar bij neerleggen? Een vak gebied met het meeste onbekend terrein, meeste misverstanden, wat nog letterlijk in z'n kinderen schoenen staat?
Omdat de wereld niet alleen maar uit Canillasen bestaat. Wetenschappelijk verantwoord onderzoek neemt een grote en gevarieerde groep mensen. Dit is essentieel als je psychologie wilt gebruiken om mensen te helpen, want niet iedereen is zoals jij.quote:
Waarom iets uit een boek of onderzoek als uitgangspunt nemen als je ook jezelf als uitgangspunt kan nemen?
Wetenschap pretendeert niet de absolute waarheid te kunnen geven, maar wel zeer waarschijnlijke antwoorden. Zie http://www.mikalac.com/tech/sci/scimethod.html vanaf:quote:
echt 'waar' is het uiteindelijk toch niet; het is zo waar als je het zelf maakt
Zelfde geldt voor geloven dat dingen bewezen zijn; hoeveel zaken zijn er wel niet geweest die anders bleken dan ooit bewezen was? Dingen willen zien als bewezen kan voort komen uit de wens dat er dingen zijn vast staan, alsof dat zekerheid geeft, ook dat is een illusie, 1 waar je heel goed zonder kan.
Door deze methode is de betrouwbaarheid van wetenschappelijke resultaten vele malen groter dan die van één enkeling met zijn persoonlijke ervaring.quote:Since science relies on inductive reasoning based on mathematical probability and statistics to establish empirically true statements, there are few absolute truths in science, viz., the speed of light in a vacuum. Instead, its conclusions are usually considered "probable" or "improbable" rather than absolute. However, when the evidence for truth is overwhelming, scientists for convenience call these extremely probable statements "facts" and "laws", which become the foundations for discovering other probable facts and laws.
Met die notie geef ik jou het podium voor een eventuele laatste reactie. Ik hoop dat je in het vervolg je adviezen kunt nuanceren en niet zomaar bovenop elk topic springt met: "volgens mij ben je voor interne conflicten aan het vluchten; heb jij wel vrede met wie je bent?". Er zijn meer oorzaken voor problemen dan alleen dat. Mocht je het daar niet mee eens zijn, dan hoop ik in ieder geval dat TS de adviezen van Canillas met een kritische korrel zout neemt aangezien zijn persoonlijke ervaringen niet persé voor iedereen hoeven te gelden. Behalve voor zoekende mensen die ze maar vaak en stellig genoeg aangepraat worden: dan wordt het een self-fulfilling prophecy. En dat zou toch erg jammer zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door Polarcat op 09-05-2012 22:18:14 ]
Juist, en dat kan om te beginnen zijn volledige verantwoordelijkheid voor jezelf nemen en niet iets of iemand anders buiten je de schuld geven van hoe je dingen zelf aan pakt.quote:
Hier zijn we het over eens: je zult zelf actie moeten ondernemen.
Verzet kost energie, acceptatie geeft energie. Druk voelen is iets wat gebeurt wanneer je je verzet op wat voor manier dan ook, dan is dat al aan de gang, dat is druk. Je verzet je dan namelijk tegen iets wat er is.quote:Ik noemde het controle over de verwerking, maar als acceptatie en leren loslaten niet binnen jouw definitie van "controle over verwerking" past, mag je die term vervangen met "acceptatie en loslaten". Het punt blijft: dat proces kost energie, en hoe meer boodschappen je binnen krijgt, hoe meer energie je dus kwijt bent. Let wel: ik zeg hiermee niet dat je het niet moet of kan verwerken op een gezonde manier! Dat is het essentiële verschil tussen mijn standpunt en een slachtofferrol. Maar het is niet meer dan redelijk om mensen erkenning te geven voor de energie die ze moeten investeren in het omgaan met dit soort boodschappen. Dáárom is het druk
Klopt en dat is ook zeker goed. keerzijde daarvan is echter wel weer het uitgaan dat het voor anderen ook zo zal zijn omdat dat uit een onderzoek naar voren kwam, hoe algemener je iets maakt des te meer ga je voorbij aan het specifieke.quote:Omdat de wereld niet alleen maar uit Canillasen bestaat. Wetenschappelijk verantwoord onderzoek neemt een grote en gevarieerde groep mensen. Dit is essentieel als je psychologie wilt gebruiken om mensen te helpen, want niet iedereen is zoals jij.
Ik vind dat er in alles wat je post wel wat zit, behalve in dit omdat je hier nu iemand aan raad het advies om volledig jezelf te worden, verantwoording voor jezelf te nemen, je eigen identiteit te ontwikkelen die voorop durven stellen en in het algemeen gezien te gaan voor een leuk, voldoening gevend en vooral ook passend leven met een korrel zout te nemen. Al die dingen zijn namelijk niet mogelijk wanneer je niet op goede voet met jezelf staat, dan blijft er altijd een deel twijfel/angst/onzekerheid bestaan omdat je jezelf niet volledig erkent of erger nog, afkeurt. het begint allemaal toch echt bij jezelf, vanuit jezelf zodat dat naar de dingen buiten je door kan uitwerken. Dat is mijn inziens gewoon slecht advies en vind het behoorlijk uit de toon vallen bij wat voor de rest een goed onderbouwd verhaal is. Daarbij komt dat het advies ''volledig je werkelijk zelf worden'' heel algemeen is maar voor iedereen wat anders zal betekenen omdat iedereen anders is, maar vrij je eigen zelf zijn wil iedereen ga ik dan maar vanuit en dat kan niet zolang je jezelf klein houdt op wat voor manier dan ook.quote:Met die notie geef ik jou het podium voor een eventuele laatste reactie. Ik hoop dat je in het vervolg je adviezen kunt nuanceren en niet zomaar bovenop elk topic springt met: "volgens mij ben je voor interne conflicten aan het vluchten; heb jij wel vrede met wie je bent?". Er zijn meer oorzaken voor problemen dan alleen dat. Mocht je het daar niet mee eens zijn, dan hoop ik in ieder geval dat TS de adviezen van Canillas met een kritische korrel zout neemt aangezien zijn persoonlijke ervaringen niet persé voor iedereen hoeven te gelden. Behalve voor zoekende mensen die ze maar vaak en stellig genoeg aangepraat worden: dan wordt het een self-fulfilling prophecy. En dat zou toch erg jammer zijn.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Heeft iemand wat meer praktische tips; dagelijkse routine e.d. ? Alles hierboven gaat om denkwijze e.d.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |