Vroeger gepest #2

Ik ben op de basis school heel erg gepest. ik had hele goeie vrienden dacht ik. in groep 6 vlak voor de zomervakantie. Gebeurde het. Mijn vrienden gingen me pesten niet en meetje. Verschrikkelijk ze naaide me de hele tijd en deden ruw en gemeen. Wat ik niet van ze gewend ben. Waarom wouden ze niet zeggen ( waarom weet ik niet). Het werdt niet erger, tot in groep 8. Toen ging het mis. Ze kliederde mijn spullen onder ( met lijm stiften ed) en verstopte ze. Ze waren het lievelingetje van de docent. Ik kon er niks aan doen. Ik kreeg vaak straf omdat ik me aanstelde en andere dingen deed ( volgens hun)

Gelukkig ben ik er nu van af. ik ben echt blij dat ik nu niet meer gepest wordt. echt niet leuk

quote:

Op donderdag 15 maart 2012 21:56 schreef Newbie114 het volgende:
Merk je daar nog dingen van in het dagelijks leven nu?

Nee niets meer XD

Het is Idd een Beetje leeg hier

quote:

Op donderdag 15 maart 2012 22:20 schreef oryxie het volgende:

[..]

Nee niets meer XD

Hoe oud ben je nu?

Ik heb op school het doel om onzichtbaar te zijn. Iedere pauze ga ik naar huis en ik zit tijdens de les maar wat uit het raam te staren. staren, dat doe ik veel. Ik wou oprecht dat ik mensen aan durfde te spreken, maar als ik onzeker ben, kan ik ook niet goed praten. Ik ben op school echt een schim van wie ik ergens anders ben.

quote:

Op donderdag 15 maart 2012 22:41 schreef Lokasenna het volgende:

[..]

Hoe oud ben je nu?

Net 17 jAar gewOrden

Tot een 5 jaar geleden werd ik dicht bij huis wel gepest. Doordat ik streng werd opgevoed en onder meer vroeg naar bed moest uitte zich dat vooral in gelach en gegiechel en steentjes naar mijn slaapkamerraam gooien Mijn ouders hadden dat best wel in de gaten maar ze deden het maar af als, ze zijn niet wijzer, en zij blijven dom en al waar ik niets aan had. Dat pesten verwaterde wel uiteindelijk.
Momenteel zijn er soms wat opmerkingen omdat men weet dat ik door te laat thuiskomen van uitgaan en slechte schoolresultaten niet uitmag en (weer) op tijd naar bed moet.
Het is nu niet echt pesten, meer plagen omdat men de reden weet waarom, hoewel niet iedereen het begrijpt. Het is nu meer in de trant van dat vriendjes mij inwrijven dat ze zo'n leuke avond hebben gehad, halve (en hele) nachten thuiskomen enzo.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2012 17:38 schreef RoadrunnerX het volgende:
Tot een 5 jaar geleden werd ik dicht bij huis wel gepest. Doordat ik streng werd opgevoed en onder meer vroeg naar bed moest uitte zich dat vooral in gelach en gegiechel en steentjes naar mijn slaapkamerraam gooien Mijn ouders hadden dat best wel in de gaten maar ze deden het maar af als, ze zijn niet wijzer, en zij blijven dom en al waar ik niets aan had. Dat pesten verwaterde wel uiteindelijk.
Momenteel zijn er soms wat opmerkingen omdat men weet dat ik door te laat thuiskomen van uitgaan en slechte schoolresultaten niet uitmag en (weer) op tijd naar bed moet.
Het is nu niet echt pesten, meer plagen omdat men de reden weet waarom, hoewel niet iedereen het begrijpt. Het is nu meer in de trant van dat vriendjes mij inwrijven dat ze zo'n leuke avond hebben gehad, halve (en hele) nachten thuiskomen enzo.

Als het aan mij lag zou ik uit huis gaan.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2012 17:52 schreef Heroinjunk het volgende:

[..]

Als het aan mij lag zou ik uit huis gaan.

Daar voel ik me nog niet aan toe. Ik zou me dan eerlijk gezegd nog geen raad weten. Komt er ongetwijfeld van, ik ben nu 18, eerst maar wat jaartjes erbij.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2012 00:06 schreef arachide. het volgende:
Ik heb op school het doel om onzichtbaar te zijn. Iedere pauze ga ik naar huis en ik zit tijdens de les maar wat uit het raam te staren. staren, dat doe ik veel. Ik wou oprecht dat ik mensen aan durfde te spreken, maar als ik onzeker ben, kan ik ook niet goed praten. Ik ben op school echt een schim van wie ik ergens anders ben.

Oei, en heb je nog plannen om daar wat aan te doen?

quote:

Op zaterdag 17 maart 2012 00:51 schreef Megablast het volgende:

[..]

Oei, en heb je nog plannen om daar wat aan te doen?

Dat vraag ik me dus ook af...

Ben ook gepest van mijn 5e tot 16e ongeveer.. Ik was dik en onzeker. Het ging gepaard met schelden, mij buitensluiten, na school opwachten, in elkaar geslagen worden etc.

Een kut periode ja. Ben gaan sporten en niet dik meer enzo. Toch blijf ik wel wat onzeker en ik zou niet voor mezelf instaan als ik die pestkoppen nu in een kroeg oid tegenkom als ik wat alcohol op heb. Daar ben ik eerlijk in

Als tip kan ik trouwens wel geven dat NLP-coaching een goede methode is om wat zelfvertrouwen op te bouwen. Zowel ik als een vriend van me knapte er erg van op. Die vriend is niet gepest, maar heeft op deze manier wel wat zelfvertrouwen opgebouwd. Als je liever vanuit zelfstudie uit de slag gaat, dan is een goede andere manier om je in de wereld van positive thinking (als google-term) te verdiepen.

quote:

Op dinsdag 20 maart 2012 10:53 schreef Geester het volgende:
Ben ook gepest van mijn 5e tot 16e ongeveer.. Ik was dik en onzeker. Het ging gepaard met schelden, mij buitensluiten, na school opwachten, in elkaar geslagen worden etc.

Een kut periode ja. Ben gaan sporten en niet dik meer enzo. Toch blijf ik wel wat onzeker en ik zou niet voor mezelf instaan als ik die pestkoppen nu in een kroeg oid tegenkom als ik wat alcohol op heb. Daar ben ik eerlijk in

Dat onzekere. Het zal voor mij ook weer het moeilijkste worden om zelfvertrouwen op te bouwen wanneer ik weer uit mag. Liep ik al niet over van het zelfvertrouwen door mijn tuttige opvoeding deze periode doet ook weer geen goed voor me. Het is bij jou ook niet in je kouwe kleren gaan zitten, dat jarenlange getreiter. Emotionele schade hoor je weleens, dat zal dit zijn.

Ik ben op de basisschool 2 jaar lang gepest, Het was in die tijd een samenloop van omstandigheden, Tenminste, dat is hoe ik er nu over denk, De school fuseerde met 'de slechte school" van de stad, en mijn zus ging naar de middelbare, In 1 klap was ik mijn veiligheid weg, en dat hebben ze gevoeld denk ik, Ik was niet eens een heel onzeker kind, ik maakte snel en makkelijk vrienden, maar blijkbaar was mijn uiterlijk reden genoeg om mij eruit te pikken, Ik was als kind een dikkertje, en dan komen de opmerkingen al snel, Varken, dikzak enz enz enz.Toen ik in groep 5 ook nog een leerkracht kreeg die totaal geen orde kon houden, was de cirkel compleet, S'ochtends naar school en 10 minuten later huilend thuis voor de deur staan dat ik ziek was, Ik wilde mijn ouders eerst niets vertellen, maar ja mijn moeder was net gek. Toen volgde er een periode waarin er iemand met mij meefietste naar school, en als het misging op school dan kon ik altijd bij de directrice komen zitten, Maar echt aangepakt werd het niet, Ook niet nadat mijn moeder op school was geweest,
Er volgde een periode waarin ik simpelweg niet meer durfde, En op aanraden van de huisarts hebben mijn ouders mij toen ook een paar weken thuis gehouden, In ieder geval tot na de eerste afspraak bij jeugdzorg, Ik was 10 jaar oud toen ik tegen mijn moeder zei dat ik beter dood kon zijn, want ik was toch lelijk en overbodig! Nu 14 jaar later krijgt mijn moeder nog tranen in haar ogen als ze erover vertelt!
Samen met mijn ouders en jeugdzorg ben ik een intensief traject ingegaan, waarin het vooral om eigenwaarde draaide, En ondertussen ging het pesten op school gewoon door, Tot ik in groep 7 een keer zo kwaad werd op een pestkop, dat ik uithaalde, Zij had een bloedneus, Ik was geschrokken, maar daarna is het nooit meer gebeurd!

Het heeft mij zeker gevormd, Toen ik eenmaal naar de middelbare ging had ik een masker opgezet, En had ik een grote mond, en dat heeft mij die 4 jaar doorgeholpen, Ik had vrienden en zat zelfs bij het populaire groepje! Maar onzekerheid is er altijd geweest, Mezelf zo onopvallend kleden, en vooral niet teveel eten in bijzijn van anderen mensen.

Ik dacht eerlijk gezegd dat ik het aardig verwerkt had, en zeker als ik mijn pestkoppen nu zie dan moet ik ergens wel lachen, Ze zijn niet echt sjiek opgedroogd zeg maar! Maar dat ik het toch niet helemaal verwerkt had, bleek vorig jaar toen ik in een burn-out terecht kwam, En daar boven op kon ik ook ineens weer de angst voelen die ik jaren geleden had ervaren, Stukje onzekerheid, dat je het nooit goed kan doen, Dat hing toen wel samen met de burn-out, inmiddels ben ik 24 en durf ik te zeggen dat ik het nu wel heb afgesloten, en kan ik zeggen, dat de kinderen toen waarschijnlijk ook niet beter wisten, Pakken of gepakt worden!
Nog steeds is pesten een gevoelig punt hoor, als ik hoor dat iemand in mijn omgeving gepest wordt, dan ga ik er op af, En stiekem zou ik ook best iets met mijn ervaring willen doen, maarja ik wil zoveel, ik heb tijd tekort!

quote:

Op dinsdag 20 maart 2012 17:25 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik ben op de basisschool 2 jaar lang gepest, Het was in die tijd een samenloop van omstandigheden, Tenminste, dat is hoe ik er nu over denk, De school fuseerde met 'de slechte school" van de stad, en mijn zus ging naar de middelbare, In 1 klap was ik mijn veiligheid weg, en dat hebben ze gevoeld denk ik, Ik was niet eens een heel onzeker kind, ik maakte snel en makkelijk vrienden, maar blijkbaar was mijn uiterlijk reden genoeg om mij eruit te pikken, Ik was als kind een dikkertje, en dan komen de opmerkingen al snel, Varken, dikzak enz enz enz.Toen ik in groep 5 ook nog een leerkracht kreeg die totaal geen orde kon houden, was de cirkel compleet, S'ochtends naar school en 10 minuten later huilend thuis voor de deur staan dat ik ziek was, Ik wilde mijn ouders eerst niets vertellen, maar ja mijn moeder was net gek. Toen volgde er een periode waarin er iemand met mij meefietste naar school, en als het misging op school dan kon ik altijd bij de directrice komen zitten, Maar echt aangepakt werd het niet, Ook niet nadat mijn moeder op school was geweest,
Er volgde een periode waarin ik simpelweg niet meer durfde, En op aanraden van de huisarts hebben mijn ouders mij toen ook een paar weken thuis gehouden, In ieder geval tot na de eerste afspraak bij jeugdzorg, Ik was 10 jaar oud toen ik tegen mijn moeder zei dat ik beter dood kon zijn, want ik was toch lelijk en overbodig! Nu 14 jaar later krijgt mijn moeder nog tranen in haar ogen als ze erover vertelt!
Samen met mijn ouders en jeugdzorg ben ik een intensief traject ingegaan, waarin het vooral om eigenwaarde draaide, En ondertussen ging het pesten op school gewoon door, Tot ik in groep 7 een keer zo kwaad werd op een pestkop, dat ik uithaalde, Zij had een bloedneus, Ik was geschrokken, maar daarna is het nooit meer gebeurd!

Het heeft mij zeker gevormd, Toen ik eenmaal naar de middelbare ging had ik een masker opgezet, En had ik een grote mond, en dat heeft mij die 4 jaar doorgeholpen, Ik had vrienden en zat zelfs bij het populaire groepje! Maar onzekerheid is er altijd geweest, Mezelf zo onopvallend kleden, en vooral niet teveel eten in bijzijn van anderen mensen.

Ik dacht eerlijk gezegd dat ik het aardig verwerkt had, en zeker als ik mijn pestkoppen nu zie dan moet ik ergens wel lachen, Ze zijn niet echt sjiek opgedroogd zeg maar! Maar dat ik het toch niet helemaal verwerkt had, bleek vorig jaar toen ik in een burn-out terecht kwam, En daar boven op kon ik ook ineens weer de angst voelen die ik jaren geleden had ervaren, Stukje onzekerheid, dat je het nooit goed kan doen, Dat hing toen wel samen met de burn-out, inmiddels ben ik 24 en durf ik te zeggen dat ik het nu wel heb afgesloten, en kan ik zeggen, dat de kinderen toen waarschijnlijk ook niet beter wisten, Pakken of gepakt worden!
Nog steeds is pesten een gevoelig punt hoor, als ik hoor dat iemand in mijn omgeving gepest wordt, dan ga ik er op af, En stiekem zou ik ook best iets met mijn ervaring willen doen, maarja ik wil zoveel, ik heb tijd tekort!

Prachtig relaas!!

Middelbare school en basisschool waren hels.
Gewoon niet leuk.
Mensen die je bedreigen om je in het ziekenhuis te slaan (dan heb ik het over 11 jarigen in groepjes) mensen die gewoon kapot treiteren.
En maar lachen en je achtervolgen op weg naar huis.
Zelfs nu, nu ik 18 ben, ik heb 4 maand opgenomen gezeten vanwege zelfmoord en depressie.
Geen van mijn klasgenoten heeft contact met me opgenomen.
Wauw, maar ja, het zijn ook maar mensen he
En het leven gaat door.
Stopt echt niet toen ik opgenomen werd.

Ikzelf durfde jaren niet (van mijn 14 tot 17) langs de huizen van de pesters te fietsen.

Zelfs nu vermijd ik scholen.
Bovenal vermijd ik tieners.

Ik heb hele routes uitgedacht waar normaal tieners veel fietsen, zodat ik daar niet hoef te fietsen.
Ik neem behoorlijke omwegen.

Heb een enorm slecht zelfbeeld.
Ik ga naar een psychologe (heb Asperger, zijn ze achtergekomen toen ik opgenomen zat ) en die wilt het graag hebben over die tijd op school.
Maar ik kan het haast niet.
Ik loop dan helemaal vast en vind het dan heel moeilijk om erover te praten.

Maar pesten maakt veel meer stuk dan waar de meeste bij stilstaan

quote:

Op donderdag 22 maart 2012 22:04 schreef summer2bird het volgende:
Geen van mijn klasgenoten heeft contact met me opgenomen.
Wauw, maar ja, het zijn ook maar mensen he

Die mensen zijn niet je vrienden.
Verder kan ik me heel goed vinden in je post, zoals mensen ontwijken, alternatieve routes nemen, depressie enz. Ik ben 26 en ik heb daar nog steeds last van.

Dat ontwijkende gedrag heb ik ook.

Als ik op de fiets zit en een paar jochies zitten voor mij te fietsen dan neem ik een andere route. Het maakt niet of ze 1 jaar jonger zijn of 10 jaar jonger.

quote:

Op donderdag 22 maart 2012 22:15 schreef Comp_Lex het volgende:
Als ik op de fiets zit en een paar jochies zitten voor mij te fietsen dan neem ik een andere route. Het maakt niet of ze 1 jaar jonger zijn of 10 jaar jonger.

waarom mep je treiteraars niet gewoon in elkaar? of je zorgt voor iets dat je een 'edge' geeft..

Dat is tegen de wet. Ze hebben niks gedaan. Ik begin gewoon wat paranoďde. Ik kan daar niets aan doen. Ik kan ze niet vertrouwen.

quote:

Op donderdag 22 maart 2012 22:33 schreef Newbie114 het volgende:

[..]

Makkelijk gezegd...

het is ook makkelijk gedaan, en het wordt steeds makkelijker zodra je d'r mee begint. je moet er alleen ff mee beginnen. mocht je toch moeite hebben dan kun je ook eerst oefenen op een boksbal.

Het is inderdaad makkelijk gedaan, maar dan heb ik wel een strafblad. De meeste mensen doen mij niks, maar ik ontwijk ze als ik een bepaald gedrag zie. Die jochies hoeven niks gedaan te hebben bij mij, maar als ik zie hoe ze gedragen dan kan ik mogelijk op basis van hun gedrag een andere route nemen.

quote:

Op donderdag 22 maart 2012 22:37 schreef Comp_Lex het volgende:
Het is inderdaad makkelijk gedaan, maar dan heb ik wel een strafblad. De meeste mensen doen mij niks, maar ik ontwijk ze als ik een bepaald gedrag zie. Die jochies hoeven niks gedaan te hebben bij mij, maar als ik zie hoe ze gedragen dan ik op basis van hun gedrag een andere route nemen.

Echt zo herkenbaar.

quote:

Op donderdag 22 maart 2012 22:37 schreef Comp_Lex het volgende:
Het is inderdaad makkelijk gedaan, maar dan heb ik wel een strafblad. De meeste mensen doen mij niks, maar ik ontwijk ze als ik een bepaald gedrag zie. Die jochies hoeven niks gedaan te hebben bij mij, maar als ik zie hoe ze gedragen dan ik op basis van hun gedrag een andere route nemen.

als zij jou iets doen hebben zij een strafblad. ik moet overigens zeggen dat ik op m'n 15e helemaal niet nadacht over een strafblad, ook niet als ik nog wat ergere dingen plande dan alleen maar klappen uitdeelde.
als je iemand dusdanig pest dat diegene helemaal tot op het bot toe afgebroken is, dan geeft diegene er ook niets meer om wat ie moet doen om je stil te krijgen.

quote:

Op donderdag 22 maart 2012 22:39 schreef Newbie114 het volgende:

[..]

Naja in mijn wereld ben ik altijd de schuldige als ik iemand sla... Geen zin in de problemen. Sowieso zijn veel pesters fysiek in de overhand, ik wordt nog niet echt geslagen ofzo, en hou dat liever zo.

dus je bent liever ongelukkig dan dat je problemen krijgt?

Hoe is ongelukkig zijn geen probleem? (en vice versa)

quote:

Op donderdag 22 maart 2012 22:43 schreef Comp_Lex het volgende:
Hoe is ongelukkig zijn geen probleem? (en vice versa)

Ik sloeg liever iemand het ziekenhuis in dan dat ik doorging met diegene me op de kop te laten zitten. Overigens is het nooit zover gekomen. Maar zo dacht ik toen.

Volgens mij is dat tegen de wet.

quote:

Op donderdag 22 maart 2012 22:46 schreef Comp_Lex het volgende:
Volgens mij is dat tegen de wet.

Als je flink gepest wordt heb je schijt aan jezelf dus ook schijt aan de wet.

Nee, dan ga ik zo snel mogelijk naar huis.

quote:

Op donderdag 22 maart 2012 22:49 schreef Comp_Lex het volgende:
Nee, dan ga ik zo snel mogelijk naar huis.

ik nog vroeger ook. ik wist alle brandgangetjes uit m'n hoofd. toen ik 11 ofzo was zaten ze me ooit daar ook op te wachten, toen heb ik een grote steen tegen het hoofd van een jongen gegooid.

Het is altijd ik tegen een groep. Ik verlies altijd.

quote:

Op donderdag 22 maart 2012 22:55 schreef Comp_Lex het volgende:
Het is altijd ik tegen een groep. Ik verlies altijd.

vaak is het 1 raddraaier die 1 op 1 minder sterk dan jij is. als je die pakt (desnoods door middel van dingen die ze zelf niet durven) dan houdt de rest ook op.
ik was destijds slimmer en wist wanneer die personen alleen waren. dan zocht ik ze op en nam ik wraak. dit heb ik gelukkig maar 2x hoeven doen.

Als jouw spullen worden afgepakt en je in een hoek gedreven wordt door een man of 5 en ze jou op de grond duwen en met z'n allen beginnen te schoppen..

Dan kan ik je vertellen dat de wet wel het laatste is waar ik aan dacht.

Ik wou ze alleen nog maar doodmaken. Stuk voor stuk.

En het is een wonder dat het niet gebeurd is. Ik heb er eentje gewurgd, maar toen hij flauwviel heb ik los gelaten. Gelukkig maar, want mijn leven had er dan anders uitgezien nu.

Wraak is niet de juiste weg.

Dat is misschien vaak het geval, maar in mijn geval niet.

quote:

Op donderdag 22 maart 2012 22:59 schreef Tangledup het volgende:
Als jouw spullen worden afgepakt en je in een hoek gedreven wordt door een man of 5 en ze jou op de grond duwen en met z'n allen beginnen te schoppen..

Dan kan ik je vertellen dat de wet wel het laatste is waar ik aan dacht.

Ik wou ze alleen nog maar doodmaken. Stuk voor stuk.

En het is een wonder dat het niet gebeurd is. Ik heb er eentje gewurgd, maar toen hij flauwviel heb ik los gelaten. Gelukkig maar, want mijn leven had er dan anders uitgezien nu.

Wraak is niet de juiste weg.

Daar denk je op dat moment niet over na. Als je gepest wordt voel je je minder dan niks. Zelfs een jeugdgevangenis zou niet erger zijn dan wat je op dat moment overkomt.
Kijk naar het columbine high school incident. De jongens die dat gedaan hebben zijn kapot gepest. Voeg daar nog een zwakke geest en narcisme aan toe en je hebt een drama in wording. Het pesten was niet de echte reden, maar door het pesten zijn ze wel zo geworden dat ze niets meer om anderen gaven.

Dat niets om een ander geven kan ik me wel in vinden. Ik heb recent dus het contact verbroken met een groep mensen, omdat dat toch niets werd.

quote:

Op donderdag 22 maart 2012 23:05 schreef Maanvis het volgende:
Daar denk je op dat moment niet over na.

Vertel mij wat.

Om die reden heb ik juist geleerd dit soort situaties te mijden. Ik zoek geen ruzie met mensen en bemoei mij ook nergens mee. Leven en laten leven.

Ik heb veel te veel agressie in mij zitten.. ben sowieso uit mezelf een vrij dominant persoon. Toen ze mij vroeger alleen pestten met woorden deed het me weinig. Ik negeerde ze en lachte ze soms zelf gewoon uit. Ik vond ze toch allemaal maar dom.

Daarna werd het helaas fysiek

Het kost mij nog steeds (vele jaren later) enorm veel moeite mijn aardige kant van mijn persoonlijkheid te laten overheersen en mijn minder leuke kant te laten voor wat hij is. Ik kan soms echt een enorme botte eikel zijn die niks om wie dan ook geeft. En dat doet mij tegenwoordig nog steeds pijn. Ik wil van het positieve uitgaan in mensen, maar het lukt me niet altijd. Het komt te vaak voor dat mensen mij teleurstellen en dat de antisociale kant van mij zegt "zie je nou wel, het is ieder voor zich.. krijg allemaal de tering maar".

[ Bericht 11% gewijzigd door Tangledup op 22-03-2012 23:38:24 ]

quote:

Op donderdag 22 maart 2012 22:59 schreef Tangledup het volgende:
Als jouw spullen worden afgepakt en je in een hoek gedreven wordt door een man of 5 en ze jou op de grond duwen en met z'n allen beginnen te schoppen..

Dan kan ik je vertellen dat de wet wel het laatste is waar ik aan dacht.

Ik wou ze alleen nog maar doodmaken. Stuk voor stuk.

En het is een wonder dat het niet gebeurd is. Ik heb er eentje gewurgd, maar toen hij flauwviel heb ik los gelaten. Gelukkig maar, want mijn leven had er dan anders uitgezien nu.

Wraak is niet de juiste weg.

Toen ik 9 was heb ik een jongetje onder water gehouden omdat hij me samen met zijn vriendje zat te pesten. Mijn zus werd boos op me, maar ik begreep niet waarom ik de schuld kreeg. In mijn belevingswereld werkte dat nou eenmaal zo.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:03 schreef SuperrrTuxxx het volgende:

[..]

Toen ik 9 was heb ik een jongetje onder water gehouden omdat hij me samen met zijn vriendje zat te pesten. Mijn zus werd boos op me, maar ik begreep niet waarom ik de schuld kreeg. In mijn belevingswereld werkte dat nou eenmaal zo.

precies, dat is het met kinderen, ze hebben geen referentiekader van 'dit mag niet', pesten wordt een 'fact of life' en als anderen jou geweld toedoen dan zie je dat ook als fact of life en ga je dat terugdoen. Pesten maakt van normale kinderen psychopaten op latere leeftijd.

Noem je mij een psychopaat?

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:15 schreef Comp_Lex het volgende:
Noem je mij een psychopaat?

dan zou ik mezelf ook zo moeten noemen .

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:19 schreef Maanvis het volgende:

[..]

dan zou ik mezelf ook zo moeten noemen .

Ik kan er ook zomaar voor in aanmerking komen.

Ik zou mezelf nooit zo willen noemen, ook al doet de maatschappij dat wel.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:22 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik zou mezelf nooit zo willen noemen, ook al doet de maatschappij dat wel.

de maatschappij doet dat pas als je daadwerkelijk erge daden uithaalt. maar het zaadje wordt al geplant in de jeugd bij het pesten. zie vele seriemoordenaars, ontzettend veel zijn er vroeger gepest.

Maar je moet niet over 1 kam scheren.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:24 schreef Maanvis het volgende:

[..]

de maatschappij doet dat pas als je daadwerkelijk erge daden uithaalt. maar het zaadje wordt al geplant in de jeugd bij het pesten. zie vele seriemoordenaars, ontzettend veel zijn er vroeger gepest.

Ook niet zo gek dat veel seriemoordernaars gepest zijn, maar je redenering zuigt aarsch. Een seriemoordenaar is vaak vroeger gepest, maar niet iedereen die gepest is, is intrinsiek een moordenaar.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:25 schreef Comp_Lex het volgende:
Maar je moet niet over 1 kam scheren.

doe ik ook niet, ik geef alleen aan wat voor gevolgen het kan hebben.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:26 schreef debeterebob het volgende:

[..]

Ook niet zo gek dat veel seriemoordernaars gepest zijn, maar je redenering zuigt aarsch. Een seriemoordenaar is vaak vroeger gepest, maar niet iedereen die gepest is, is intrinsiek een moordenaar.

dat maak jij ervan!

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:27 schreef Maanvis het volgende:

[..]

dat maak jij ervan!

Nou vooruit. maar ik vind je toonzetting in het algemeen zo tendentieus.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:26 schreef Maanvis het volgende:

[..]

doe ik ook niet, ik geef alleen aan wat voor gevolgen het kan hebben.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:04 schreef Maanvis het volgende:
Pesten maakt van normale kinderen psychopaten op latere leeftijd.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:29 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

[..]

niet alle kinderen, uiteraard .

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:28 schreef debeterebob het volgende:

[..]

Nou vooruit. maar ik vind je toonzetting in het algemeen zo tendentieus.

absoluut! Nog iets wat ik vroeger niet geleerd heb omdat ik altijd alleen stond . een normaal kind leert door schade en schande hoe ie om moet gaan met leeftijdsgenootjes. een gepest kind kan dat niet zo makkelijk leren.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:31 schreef Maanvis het volgende:

[..]

absoluut! Nog iets wat ik vroeger niet geleerd heb omdat ik altijd alleen stond . een normaal kind leert door schade en schande hoe ie om moet gaan met leeftijdsgenootjes. een gepest kind kan dat niet zo makkelijk leren.

Ik weet nu nogsteeds niet goed hoe ik met mensen moet omgaan, heb dat ook nooit geleerd.

Ik word altijd nerveus als ik met andere mensen om moet gaan.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:38 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik word altijd nerveus als ik met andere mensen om moet gaan.

Ik vooral met vrouwen die ik niet echt ken

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:38 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik word altijd nerveus als ik met andere mensen om moet gaan.

Ja idd, nerveus en je geen houding weten te geven en dan word je daar weer nerveus van, van oh dat staat vast raar en dan wordt het dus alleen maar erger in je eigen beleving.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:41 schreef SuperrrTuxxx het volgende:

[..]

Ja idd, nerveus en je geen houding weten te geven en dan word je daar weer nerveus van, van oh dat staat vast raar en dan wordt het dus alleen maar erger in je eigen beleving.

Herkenbaar. Totdat je er zo veel alcohol ingooit dat het weer op een andere manier ongemakkelijk wordt

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:43 schreef debeterebob het volgende:

[..]

Herkenbaar. Totdat je er zo veel alcohol ingooit dat het weer op een andere manier ongemakkelijk wordt

Idd

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:43 schreef SuperrrTuxxx het volgende:

[..]

Idd

Ik heb in ieder geval nog wat om aan te werken en ik ben in ieder geval niet de enige

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:48 schreef debeterebob het volgende:

[..]

Ik heb in ieder geval nog wat om aan te werken en ik ben in ieder geval niet de enige

Ik ben ook "blij" om te zien dat ik "gelukkig" niet de enige ben. Klinkt een beetje stom, maar je snapt het wel.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 01:02 schreef SuperrrTuxxx het volgende:

[..]

Ik ben ook "blij" om te zien dat ik "gelukkig" niet de enige ben. Klinkt een beetje stom, maar je snapt het wel.

Wist ik wel. Maar soms heb ik idee dat ik de enige in mijn omgeving ben die wel zijn best doet, maar niet opknapt. Niet de meest motiverende gedachten Maar goed heel veel mensen zijn onzeker; vooral ook als ze vroeger gepest zijn. Dat trekt toch wel een wissel op je persoonlijkheid, denk ik.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 01:04 schreef debeterebob het volgende:

[..]

Wist ik wel. Maar soms heb ik idee dat ik de enige in mijn omgeving ben die wel zijn best doet, maar niet opknapt. Niet de meest motiverende gedachten Maar goed heel veel mensen zijn onzeker; vooral ook als ze vroeger gepest zijn. Dat trekt toch wel een wissel op je persoonlijkheid, denk ik.

Ja je weet het dan ergens wel, maar omdat je het niet ziet in je omgeving ga je toch weer aan jezelf twijfelen en denken dat je de enige bent.

Hier nog iemand die flink gepest is tijdens de middelbare school vooral. Tot seksuele intimidatie aan toe, tsja dat laat wel 'n spoor na, idd.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 19:07 schreef BlueMage het volgende:
Hier nog iemand die flink gepest is tijdens de middelbare school vooral. Tot seksuele intimidatie aan toe, tsja dat laat wel 'n spoor na, idd.

Wat gebeurde er dan precies, of is dat te veel om te vragen?

quote:

Op zaterdag 17 maart 2012 00:51 schreef Megablast het volgende:

[..]

Oei, en heb je nog plannen om daar wat aan te doen?

Ik zit bij een psycholoog om een beetje uit de knoop te raken. Best lastig, maar het komt. Ik krijg vertrouwen in mezelf, maar ik mis nog steeds vertrouwen in anderen. Ik ben bang dat iemand me kwetst

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 19:08 schreef debeterebob het volgende:

[..]

Wat gebeurde er dan precies, of is dat te veel om te vragen?

Mag je best wel vragen, alleen heb ik waarschijnlijk 'n uur en 5 pagina's post nodig om alles wat ze deden uit te leggen maar in dit geval kwam het erop neer dat één van de pestkoppen naar me toe kwam en deed of ie me "aantrekkelijk" vond en z'n kruis in m'n gezicht duwde zo ongeveer en de andere klasgenoten lagen helemaal dubbel natuurlijk. (waarschijnlijk ook te bescheten om er iets van te zeggen, kan 't me wel voorstellen nu )

Later diezelfde gast nog 'ns tegengekomen, verkoopt wasmachines en heeft na 8 jaar z'n mbo af ofzo, te dom om te poepen en dat geeft wel 'n beetje voldoening.

Ik ben ook vroeger heel veel gepest.

Het begon al om de basisschool, en het was zo erg dat in groep 7 weg moest en naar een andere school ging.
Ik droeg toen nog een bril en werd uitgemaakt voor brillenjood, lelijk, kankerlelijk, sukkeltje. En ben ook hard geduwd door iemand waardoor ik hard op de grond viel en mijn tanden kapot waren. Ook mijn harry potter bril lag aan gruzelementen.

Sindsdien begon de drama qua schooltijd.

Op verschillende scholen gezeten omdat ik mij helemaal niet goed kon concentreren en daardoor op een superlaag niveau moest leren. Op speciaal onderwijs gezeten en daarna op VMBO BB LWOO.
Op de middelbare school werd ik ook nog heel veel gepest. Op gym altijd als laatste gekozen want niemand wou mij in zijn team hebben. Als we moesten omkleden zorgde ik dat ik altijd als eerste was zodat ik even snel zonder commentaar mezelf kon omkleden.
Ik trok ook altijd maar met 1 gast op, en dat was nou ook niet bepaald de populairste.

Dus kortom: Het was echt een toptijd op school!

En jammer genoeg heb ik nog steeds weleens last van die tijden.

Ik kan moeilijk vrienden maken, en ik heb ook helemaal geen vrienden. Ik ben ook onzeker over mezelf en ga zo maar door.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2012 00:24 schreef Maanvis het volgende:

[..]

de maatschappij doet dat pas als je daadwerkelijk erge daden uithaalt. maar het zaadje wordt al geplant in de jeugd bij het pesten. zie vele seriemoordenaars, ontzettend veel zijn er vroeger gepest.

Tsja, ik was vroeger gefascineerd door seriemoordenaars. Ik voelde mij verbonden met ze.

Het is dat ik uit een redelijk stabiel gezin kom en er ook genoeg dingen goed gingen (en gaan) in mijn leven, maar ik weet anders haast wel zeker dat ik net zo zou kunnen ontsporen. Dat ik de goede dingen in mijn leven niet wil verliezen is misschien zelfs wel de enige reden dat ik bepaalde mensen nog niet van kant heb gemaakt

Ahum,
weet iemand of latere intensieve verwerking van een pestverleden (haha woordgrap ) goed is?
Ik kan er haast niet over praten, loop dan helemaal vast.
Ikzelf ben chronisch depressief en vermijd alles wat mij somber kan maken.

quote:

Op zondag 25 maart 2012 20:01 schreef summer2bird het volgende:
Ahum,
weet iemand of latere intensieve verwerking van een pestverleden (haha woordgrap ) goed is?
Ik kan er haast niet over praten, loop dan helemaal vast.
Ikzelf ben chronisch depressief en vermijd alles wat mij somber kan maken.

Maar zolang dit zo is kan je het toch nooit echt verwerken? Dan blijft het een soort van vicieuze cirkel, omdat je toch wel geconfronteerd wordt met je eigen beperkingen, die misschien ook met je verleden te maken hebben.

quote:

Op zondag 25 maart 2012 20:01 schreef summer2bird het volgende:
Ahum,
weet iemand of latere intensieve verwerking van een pestverleden (haha woordgrap ) goed is?
Ik kan er haast niet over praten, loop dan helemaal vast.
Ikzelf ben chronisch depressief en vermijd alles wat mij somber kan maken.

Ik heb 't er ook niet echt over, heb wel eens 't hele verhaal opgeschreven en toen was 't klaar voor mij. Ik kan sowieso niet echt praten met zo'n therapeut, wordt bij mij niks.

Therapeut werkte ook niet bij mij. Die maakten de situatie alleen maar erger door me constant te wijzen op mijn tekortkomingen (waar ik me zelf al lang van bewust was) en praatten me nog dieper de depressie in. Om mezelf op te vrolijken heb ik 2 (niet geheel zaligmakende) oplossingen. Lekker eten en hechten aan materiele zaken. Een sociaal leven naast mijn werk heb ik nogsteeds niet. Door niet steeds te kijken naar wat ik niet heb maar naar wat ik wel heb lukt het om negatieve gedachten te verdringen.

quote:

Op maandag 26 maart 2012 12:34 schreef Yellowcard het volgende:
Therapeut werkte ook niet bij mij. Die maakten de situatie alleen maar erger door me constant te wijzen op mijn tekortkomingen (waar ik me zelf al lang van bewust was) en praatten me nog dieper de depressie in. Om mezelf op te vrolijken heb ik 2 (niet geheel zaligmakende) oplossingen. Lekker eten en hechten aan materiele zaken. Een sociaal leven naast mijn werk heb ik nogsteeds niet. Door niet steeds te kijken naar wat ik niet heb maar naar wat ik wel heb lukt het om negatieve gedachten te verdringen.

Lekkere psycholoog dan.

Hulpverleners, die zeggen dat je zelf in de hand hebt of mensen je pesten, zijn het ergst. Dat is gewoon niet wat je moet en wilt horen. Het is ook nog eens onzin, sommige mensen zijn gedoemd om de pispaal te zijn.

Ja dat klopt als Asperger autist word je normaal gesproken altijd en overal gepest. De oplossingen waarmee hij kwam waren in de geest van "doe eens normaal zoals andere mensen doen" Ga stappen, naar een disco of ga de kroeg in en ga gesprekken aan met vreemden. Dat werkt voor normale mensen zo maar hij vergeet dat autisten geen normale mensen zijn. Op mijn vraag waarom mensen geen vrienden met me wilden worden maar wel met elkaar gaf hij als antwoord dat is een kwestie van smaak. Bijvoorbeeld als hij naar een museum ging vond hij het ene schilderij wel mooi en het andere niet. Ok duidelijk maar wat doe je er dan aan en hoe verander ik mijn situatie? Beter mijn best doen was ook niet de oplossing want dan vonden die mensen me opdringerig en ging het van kwaad naar erger. Het eindigde meestal met ruzie en de uitspraak "ik maak zelf wel uit wie mijn vrienden zijn en wie niet" Ik deed wel wat die therapeut zei maar alles pakte anders uit dan bedoeld.

quote:

Op maandag 26 maart 2012 14:39 schreef arachide. het volgende:
Hulpverleners, die zeggen dat je zelf in de hand hebt of mensen je pesten, zijn het ergst. Dat is gewoon niet wat je moet en wilt horen. Het is ook nog eens onzin, sommige mensen zijn gedoemd om de pispaal te zijn.

Ze hebben wel gelijk. Ik was pispaal met een reden, toen ik dat inzag ging ik pas pogingen doen om te veranderen.

Helaas voor mensen zoals mij is een genetische afwijking in de hersenen (nog) niet te veranderen....

quote:

Op maandag 26 maart 2012 15:16 schreef Lokasenna het volgende:

[..]

Ze hebben wel gelijk. Ik was pispaal met een reden, toen ik dat inzag ging ik pas pogingen doen om te veranderen.

Ik merkte het zelf vroeger ook. Ik heb met een autist gewerkt die gewoon normaal werd behandelt en ik heb ook met iemand gewerkt die ook een pestverleden had en dat merkte je aan zijn houding. Dat was voor mij ook een irritatiepunt waardoor ik het ook begon te doen (ik weet, erg). Ik ben over het algemeen geen pester, ik vind het leuk om de draak te steken met andere mensen en ja, hij werd wel een heel gewillig slachtoffer daarvan. Geweld of aan spullen zitten heb ik nooit gedaan.

Moest even aan dit topic denken. Volgens mij is het ook de soundtrack van het programma 'gepest'. Sluit wel aan op waar maanvis het eerder in deze reeks al over had. Sowieso een heftig programma, gepest.

quote:

Op maandag 26 maart 2012 15:28 schreef Yellowcard het volgende:
Helaas voor mensen zoals mij is een genetische afwijking in de hersenen (nog) niet te veranderen....

Je kan er wel mee leren omgaan tot op zekere hoogte. Ja, dooddoener. Maar ik denk dat je met zo'n instelling verder komt dan wanneer je het ziet als iets wat compleet onbeďnvloedbaar is.

Bedankt dat nummer zocht ik. Vroeg het me al een tijdje af van wie het was. Inderdaad blijven hopen op betere tijden.

[ Bericht 1% gewijzigd door Yellowcard op 29-03-2012 11:47:28 ]

ik heb een super fijne basisschool tijd gehad.
zat vanwege leerproblemen op speciaal onderwijs.
mn ouders hebben gekozen voor een mytylschool, een school voor gehandicapten kinderen.
kinderen in een rolstoel maar ook kinderen met leerproblemen.
dus heel erg beschermde jaren gehad van mn 7e tot 13e..
want iedereen had wel wat dus dat ging je elkaar niet pesten.
heerlijke tijd gehad en denk er nog wel eens aan terug maar daar ging het topic niet over.

op mn 14e ging ik naar de middelbare school maarja omdat het niet nodig was weer naar een mytylschool te gaan ben ik naar een LOM school gegaan.
daar heb ik 3 jaar gezeten en dat ging redelijk maar na 3 jaar moest je kiezen tussen VBO administratie of Mavo.
maarja kan niet goed leren dus mavo was niet te doen en administratie ook niet echt mijn ding dus ben naar een andere school gegaan om ivbo verzorging te doen.
dat was de hel
vakken waren leuk maar had geen aansluiting met de rest van de leerlingen.
want er zaten veel met gedragsproblemen iets dat ik absoluut niet had.
en door mn beschermende tijd op de basisschool kon ik niet van mn afbijten.
ik had veel puistjes dus daar konden ze me goed mee pesten, gym was ik slecht in dus dat was ook weer een goed punt voor hun.
voelde mij bang en werd heel onzeker en ze deden mij heel veel pijn.

heb niks gezegt tegen mn ouders tot een leraar eens naar huis belde en het tegen mn ouders zei.
toen is er een gesprek geweest maar veel hielp het niet.
uiteindelijk mn diploma gehaald en ik was blij dat ik er weg was.

ik heb er heel lang last van gehad van de gevolgen al gaat het nu beter.
we zijn alweer 10 jaar verder dus heb dingen verwerkt maar ben er nog niet helemaal.
ben zeker bij nieuwe contacten nog steeds onzeker en vraag me altijd af of de vriendelijkheid oprecht is.
zowieso vraag ik me altijd af wanneer vrienden mij weer laten vallen als ik niet goed genoeg voor hun ben.
ja echte vrienden laten je niet vallen maar het doet wel pijn als je je vergist in mensen.

en dat programma gepest is heel heftig, wordt elke keer weer boos als ik die verhalen hoor.
om maar te zwijgen over de herkenning van de gevolgen..
ben ook ondere andere door het pesten mn heil in eten gaan zoeken en heb een muurtje om mij heen gebouwt.
eten was fijn en daardoor heb ik ook met overgewicht te maken (gehad) want ben ook dat nu weer aan het aanpakken

Ik heb er nooit echt 'goed' bijgelopen op de basisschool (bril, overgewicht), desondanks veel vrienden en een goed zelfvertrouwen.

Op de middelbare school werd het anders. Kwam bij een ander slag klasgenoten van de basisschool in de klas, waar ik wel gewoon vrienden mee was. Maar geen 'beste' vrienden toendertijd.

Pesten
Ik merkte dat ik langzaam maar zeker het mikpunt werd van één van de klasgenoten. Laten we hem X noemen. De rest volgde vanzelf. Pesterijen varieerde van het slaan/schoppen in de klas tot het belachelijk maken van mijn gewicht tijdens gym. Denk hierbij aan shirt omhoog trekken, of gewoonweg een stomp verkopen. Het verbale pesten deed me ook veel. Opmerkingen gingen voornamelijk over m'n gewicht, of over m'n bril/beugel en wat voor gedrocht ik wel niet was. Het ging vaak nog verder, denk aan opwachten na school, m'n fiets in elkaar trappen of het afpakken van m'n eten. Ik kwam soms met zichtbare plekken thuis, zowel op m'n gezicht als gescheurde kleren of een enkele schoen die op het dak was gegooid. Ik verzon de gekste smoesjes tegenover m'n ouders, die het vaak wel geloofde omdat ze toch te druk waren met hun eigen zaken.

Leraren hadden niets door, en dat wilde ik ook niet. Als ik iets zou vertellen zouden ze langs m'n huis gaan om daar dingen aan te richten. Vanzelfsprekend durfde ik ook thuis niets te vertellen, ik schaamde me kapot. Hoe kon ík nou gepest worden dacht ik? Ondertussen ging het met m'n broertje wel prima in alle opzichten. Hij was sportief, en had veel vrienden. Hij ging onderhand al bijna uit, waar ik vaak alleen thuis zat en mezelf zat vol te vreten. Als klap op de vuurpijl had ik een behoorlijk late pubertijd. Ik was 16 en nog geen centimeter gegroeid, terwijl iedereen, inclusief mijn broertje langer en sterker was dan mij.

Mijn zelfvertrouwen was volledig weg, en op sociaal vlak was ik gewoon leeg. Ik was altijd bang wat verkeerds te zeggen omdat het tegen me gebruikt kon worden. Liever stil de klappen incasseren dan mezelf verdedigen dacht ik maar. Ik wou niet meer mee op vakantie, en durfde al helemaal niet meer te gaan zwemmen. Ik geloofde ook dat ik walgelijk was en zag het vaak niet meer zitten. Mijn broertje vroeg soms of ik niet mee wou met hem en z'n vrienden om iets te ondernemen maar dat sloeg ik af. Hoe kon ik me als broer nou verantwoorden bij zijn vrienden? Ik zou waarschijnlijk toch uitgelachen worden in het bijzijn van m'n broertje. Alleen die gedachte was al moordend. De hele periode (4 jaar) bestonden mijn activiteiten uit: De schooldag overleven, de overige uren binnen computeren en met familie activiteiten hopen dat ik geen bekenden tegen zou komen.

Keerpunt
Het laatste schooljaar werd ik door geluk in een andere klas gezet. In deze klas zat een oude bekende van me, de zoon van een vriend van m'n ouders. Gek genoeg vroeg hij of hij naast me mocht zitten de eerste dag. Er had in 3,5 jaar tijd nog nooit iemand naast me gezeten zonder bijbedoelingen. Hij was heel open en als ik met hem praatte kwam een beetje van m'n oude ik naarboven. Hij stelde me voor aan z'n vriendengroep, die in het begin niets van mij moesten hebben. (Waarom is HIJ hier?) Maar toch bleef hij met me praten en bracht 'ie soms de pauzes met me door. Als X langs kwam met z'n vriendengroep dan verdedigde hij me en hij deed ook veel goede woordjes voor me in zijn eigen vriendengroep, waardoor ik uiteindelijk mee mocht fietsen met ze naar school. Dat bracht zo ontzettend veel veiligheid met zich mee waardoor ik me al een stuk beter voelde op een schooldag. X & co. konden me namelijk niet meer pakken na school omdat ik met die groep mee fietsde.

Stukje bij beetje begon ik wat meer te praten, en durfde ik soms wat in te brengen in de groep. Favoriet was ik allerminst, maar het klikte wél. Het laatste half jaar van mijn middelbare school heb ik ook behoorlijk wat sociale groei doorgemaakt. Ik ging met ze mee naar de stad waar ze nieuwe kleren voor me uitkozen, meteen naar de kapper gegaan die dag om eens wat anders te proberen en zo leerde ik ook vrienden van vrienden kennen. X wist ik vaak te ontwijken en zo waren de pesterijen bijna weg tegen het einde van het schooljaar. Enkel op de diploma uitreiking probeerde ze nog wat met me uit te halen, maar m'n nieuwe vrienden hadden dat door en namen het voor me op. Geweldig gevoel gaf dat.

Aftermath
Na de uitreiking zijn die gasten mijn beste maten geworden. Ik ging eindelijk de pubertijd in (ben nu 1,92 lang) en heb op aanraden van m'n vrienden de afgelopen 4 jaar een intensief fitness programma gevolgd. De sportschool is op dit moment een van m'n grootse hobbies ook. X ben ik een jaar geleden op een feest tegen gekomen waar hij me niet eens herkende. Ik heb hem toen aangesproken om te vragen hoe het met hem ging, waar hij zeer positief en verbaasd reageerde op mijn 'nieuwe' ik. Hij heeft zijn excuses gemaakt en vertelde dat hij er achteraf wel spijt van had.

Achteraf ben ik zeer blij met hoe het gelopen is. Ik heb veel vrienden, en ben altijd zeer open ingesteld. Toch klap ik soms volledig dicht als iemand iets te zeggen heeft over mij, hoe groot ik nu ook ben. Dan kan ik bijna niets uit brengen en sla ik in mijn oude 'stille' verdediging. Gelukkig kan ik op zulke moment op m'n vrienden rekenen. Voor de momenten zonder vrienden zou ik misschien ooit nog eens wat hulp moeten vragen, maar dat is voor later.

Die oude bekende klinkt als een enorm goede gozer. Je mag blij zijn met zo'n vriend.

Fijne afloop. Hadden die excuses van X nog een bepaald effect op je?

quote:

Op donderdag 29 maart 2012 13:11 schreef -Strawberry- het volgende:
Die oude bekende klinkt als een enorm goede gozer. Je mag blij zijn met zo'n vriend.

Fijne afloop. Hadden die excuses van X nog een bepaald effect op je?

Ja, eigenlijk alleen het feit dat hij normaal (niet denigrerend) tegen me sprak deed al veel. Klinkt heel stom, maar ik had toen pas écht het idee dat ik op gelijke hoogte stond met iedereen.

quote:

Op donderdag 29 maart 2012 13:18 schreef BMS-THAD het volgende:

[..]

Ja, eigenlijk alleen het feit dat hij normaal (niet denigrerend) tegen me sprak deed al veel. Klinkt heel stom, maar ik had toen pas écht het idee dat ik op gelijke hoogte stond met iedereen.

Je bent er echt goed uitgekomen. Zo mooi om te lezen, en dat meen ik echt.

Ik ben nooit een meeloper geweest. Je had aan mij een slechte want 1x iemand pesten deed ik nog wel. De 2x ga ik de moraalridder uithangen. Totdat ik in de brugklas een vriend had die ik al heel lang kende en ik alle vrienden had en hij geen enkele. Hij wou ook stoer zijn en misbruikte me daar aanvankelijk voor. Toen hij zijn punt had gemaakt probeerde hij mij te plagen en over me heen te lopen, door bijv een drol in me kluis te leggen. Toen ik hem een paar weken later een klap gaf was dat over want de rest vond hem eigenlijk nog steeds een kneus alleen begreep ie dat niet goed.

quote:

Op donderdag 29 maart 2012 13:20 schreef debeterebob het volgende:

[..]

Je bent er echt goed uitgekomen. Zo mooi om te lezen, en dat meen ik echt.

Thanks. Doet me ook goed om het hier even allemaal neer te zetten.

quote:

Op donderdag 29 maart 2012 13:11 schreef -Strawberry- het volgende:
Die oude bekende klinkt als een enorm goede gozer. Je mag blij zijn met zo'n vriend.

Ja, dat ben ik ook. Ik heb het er ook wel eens over met hem, dat ik hem eigenlijk niet dankbaar genoeg kan zijn voor zijn acties toen. Hij zegt dan dat ik niet zo sentimenteel moet doen en een slok bier moet nemen.

quote:

Op donderdag 29 maart 2012 13:29 schreef BMS-THAD het volgende:
Ja, dat ben ik ook. Ik heb het er ook wel eens over met hem, dat ik hem eigenlijk niet dankbaar genoeg kan zijn voor zijn acties toen. Hij zegt dan dat ik niet zo sentimenteel moet doen en een slok bier moet nemen.

Haha, lekker nuchter.

Ook hier veel gespest geweest.

bij mij begon het op de basisschool, welke klas weet ik al niet meer iig heel vroeg al.
was een vrij eenzame tijd, ik werd veel gepest, van trappen afgeduwd, geslagen, geschopt, bedreigt, uitgescholden, getreiterd en uitgedaagd. Geprobeert om thuis en op school hulp/steun te zoeken maar nooit gekregen. volgens school lokte ik het uit met mijn gedrag, en thuis was ook alles wat ik deed fout. In het begin probeerde ik mijn gedrag te veranderen, wat natuurlijk niet werkte want kinderen vinden altijd wel iets om mee te pesten. Later gewoon er op gaan meppen, werkte ook al niet, ja ik kreeg op mijn kop en kreeg het stickertje onhandelbaar kind.

Vervolgens naar de mavo gegaan. Ook hier geen fantastiche tijd gehad, geen aansluiting met de klas en binnen no time begon het pesten ook weer. ook hier hetzelfde als op de basis school meegemaakt. thuis werd het nog erger want ik kon nooit iets goed doen, was een lastig kind en presteerde ruimschoots onder de maat die mij ouders gesteld hadden.
Door al die dingen had ik ook geen zin meer om iets te doen, dus terwijl ik de klas fysiek uitgepest werd daalde mijn cijfers tot op het diepte punt.

Vervolgens overgestapt naar het vbo, en hier ging het in eerste instantie beter, ik had een paar vriendinnen en de klas liet me met rust. In mijn drang om "erbij" te horen een aantal behoorlijk gekke dingen gedaan, wat natuurlijk niet werkte. Tot een jongen besloot dat hij mijn toestemming niet nodig had en ik dus weer het lachertje van de klas was. erger nog was de reactie van mijn ouders het was mijn eigen schuld, ik had het uitgelokt etc.

Ondertussen erachter gekomen dat die vriendinnen dus helemaal geen vriendinnen waren en er gewoon nog een schepje bovenop deden en me keihard de grond in trapten. dus mijn wereld storte helemaal in, ik was misbruikt, gepest, helemaal alleen en kon nergens terecht met mijn verhaal of voor hulp.

na het behalen van mijn diploma, wonderbaarlijk een vriendje gekregen die ouder was als mij en dus al wat stabieler in het leven stond en het in mijn 18 jarige ogen helemaal voor elkaar had(leuke baan, eigen huis, auto etc)
Natuurlijk snel gaan samen wonen(ik vertrok thuis met ruzie en 2 vuilniszakken met kleding)
Dat bleek ook zijn uitwerking te hebben op de nieuwe opleiding die ik volgde ineens keek iedereen in de klas tegen mij op. Ik was iets ouder als de meeste, woonde samen, had relatief meer geld te besteden, waardoor ik leukere kleding droeg, meer te besteden had. dus ik was ineens van de gepeste het populairste. het mooiste aan die periode vond ik toen dat ik een klasgenoot die toen een ander meisje peste compleet voor paal heb gezet zodat ze voorgoed ophield om haar te pesten(achteraf is dat natuurlijk net zo slecht van mij, maar op dat moment was ik in de positie en had ik de mogelijkheid om haar te helpen)

Uiteindelijk na de school periode nog een aantal keer flink mijn neus gestoot door het feit dat ik mensen vertrouwde.
Al met al heeft het mij toch wel wat moeilijkheden en problemen opgeleverd.
Ik heb mijn verleden ver weg gestopt, en een hele hoge muur gebouwt. Die muur zien veel mensen niet eens want voor die muur staat een vrouw die spontaan, vrolijk, grappig en sterk is. Ze weet hoe ze zichzelf moet presenteren, hoe ze zich moet gedragen in elk soort contact, die vrouw geniet van aandacht en dat weet ze eigenlijk ook altijd te krijgen, die vrouw heeft schijt aan wat iedereen van haar denkt en trekt haar eigen plan of je het er nu mee eens bent of niet.
Ze is goed in vluchtige contacten, mensen vinden haar leuk, makkelijk tegen te praten en zij heeft altijd wel een oplossing/antwoord klaar.

De mensen die wat vaker met haar in aanraking komen, zien op een gegeven moment die muur, die afhankelijk van de persoon steeds iets kleiner wordt. De echte mensen die bewezen hebben echte vrienden te zijn die kunnen echt over die muur kijken en zien dan een vrouw die heel gevoelig is, die onzeker is, die niks liever doet als voor mensen zorgen, die altijd voor hun klaarstaat, wel in combinatie met die vrouw die voor de muur staat, dat ben ik ook maar bij echte vrienden ben ik vooral mezelf, een mengelmoes van die 2 vrouwen.

en dan zijn er maar 2 of 3 mensen die echt naast mij achter de muur staan, die ik alles vertrouw en ook helemaal op de hoogte zijn.

Over het algemeen heb ik door mijn houding een leuk vol leven. ik heb veel contacten, kan maar met een enkeling echt niet door 1 deur. ik doe mijn dingen met veel plezier en heb redelijk wat mensen om mij heen die ik best wel vrienden durf te noemen. ik heb 1 hartsvriendin, iemand die zich keer op keer bewees dat ze er voor me is als ik haar nodig heb, die er altijd voor me is en waar ik alles tegen kan vertellen.

Het vreemde is dat er heel veel mensen tegen me opkijken, dat ik ondanks alles kennelijk veranderd ben in iemand die sterk in haar schoenen staat. het blijkt dat heel veel mensen graag schijt zouden willen hebben aan de meningen van mensen om hun heen. Natuurlijk zien veel mensen alleen maar die vrouw voor die muur, maar die vrouw is stiekem wel degelijk een deel van mezelf geworden, waar ze in het begin nog een karaktertje voor de afleiding van die muur was, is ze nu geleidelijk aan verweven met die vrouw achter de muur, ik durf eigenlijk best wel te zeggen dat die vrouw voor de muur nu steeds meer degene is die ik op dit moment ben. Tuurlijk ben ik nog steeds net zo onzeker als voorheen, maar door haar kan ik er beter mee omgaan, zij heeft mij geleerd dat als ik de mensen om me heen laat weten hoe het echt met me gaat dat ik dan niet weer opnieuw slachtoffer word, dat ik de mensen best wel in zeker mate kan vertrouwen, dat de meeste mensen je echt en oprecht willen helpen.

Ik heb nog een lange weg te gaan. Ik loop weer 10 jaar achter de feiten aan zie ik. Bah...........

En dan vinden mensen het raar dat ik gek en agressief word.