Hoe Israël Iran kan aanvallen"Moeilijk en zeer riskant", noemen militaire deskundigen een Israëlische aanval op Iran. Er zijn waarschijnlijk zo'n honderd gevechtsvliegtuigen met loodzware bommen voor nodig, mogelijk gevolgd door een rakettenregen. De Israëliërs willen hiermee naar verwachting vier of vijf Iraanse doelen uitschakelen. Als dat lukt, is het Iraanse nucleaire programma weliswaar vertraagd, maar nog niet vernietigd.
Geruchten dat Israël plannen heeft om Iraanse nucleaire installaties aan te vallen, zijn er al jaren. Maar de laatste maanden speculeren Israëlische politici openlijk over zo'n aanval, omdat Iran volgens hen binnenkort al een kernbom kan maken. De grote vraag is of Israël in staat is tot zo'n militaire aanval, zonder hulp van de Verenigde Staten.
Volgens de meeste deskundigen is het antwoord ja. De Israëlische luchtmacht heeft de laatste jaren de vloot flink uitgebreid. Zo hebben ze 125 hypermoderne F-16's en F-15's gekocht en speciale munitie aangeschaft om te kunnen doordringen tot de betonnen bunkers in Iran. Ook heeft Israël zo'n honderd Jericho-raketten klaarstaan die Iraanse doelen kunnen bereiken.
Eerder gedaan
Bovendien heeft Israël twee keer eerder een mogelijk kernwapenprogramma een gevoelige klap toebedeeld. In 1981 bombardeerde het in Irak de kernreactor Osirak en in 2007 een geheime (Noordkoreaanse) reactor in Syrië. Israël beweert dat beide aanvallen cruciaal waren om te voorkomen dat respectievelijk Saddam Hoessein en Bashar al-Assad kernwapens konden maken.
Maar deze geslaagde bombardementen zijn onvergelijkbaar met een aanval op Iran. In Irak en Syrië ging het om maar één doel, dat bovendien bovengronds was. In Iran gaat het om vier tot vijf doelen tegelijk, waarvan er twee diep beschermd onder de grond zitten. Had Israël in Irak maar acht gevechtsvliegtuigen nodig om de kernreactor plat te leggen, in Iran moeten waarschijnlijk 100 tot 125 vliegtuigen worden ingezet.
Bunkers penetreren
De Israëliërs zullen een eenmalige, nachtelijke aanval uitvoeren, denkt defensiespecialist Ko Colijn van het Instituut Clingendael. Ze zullen zich richten op de uraniumverrijkingsfabrieken in Natanz en in Fordow (bij de heilige stad Qom), de zwaarwaterreactor bij Arak, de uraniumopwerkingsfabriek in Isfahan en het militaire complex bij Parchin.
Het lastigst worden de bombardementen op de centrifuges in Natanz en Fordow. De verrijkingsfabriek in Natanz ligt 23 meter onder de grond en die van Fordow zit 80 meter diep verscholen in een berg. Beide zijn beschermd door een dikke laag beton. Een van de weinige bommen die er waarschijnlijk kan doordringen is de GBU-28, een zware bunkerbuster van 2300 kilo. Volgens militaire experts kan elk gevechtsvliegtuig maar één zo'n bom meenemen, vandaar dat er zoveel vliegtuigen nodig zijn. Die zullen hun bommen loodrecht moeten afwerpen, willen ze met succes de bunkers penetreren.
Bijtanken
Een probleem is de afstand. De doelen liggen bijna 2000 kilometer van Israël en de vliegtuigen moeten ook nog terug. Dat betekent dat ze in de lucht moeten worden bijgetankt. Israël heeft volgens deskundigen acht tot tien tankvliegtuigen om mee te sturen. Dat is weinig als de operatie om onvoorziene redenen langer duurt.
Daarnaast moet Israël een route bepalen boven andere landen. De noordelijke route via Syrië en Turkije lijkt onwaarschijnlijk, omdat de relatie tussen Israël en Turkije de laatste jaren erg is verslechterd. Over Jordanië en Irak is mogelijk, omdat sinds het vertrek van de Amerikanen het luchtruim boven Irak niet zwaar meer wordt gecontroleerd en omdat de Israëliërs geen toestemming meer hoeven te vragen aan de VS.
Via Saudie-Arabië is ook een optie. Saudie-Arabië zal de Israëlische vliegtuigen waarschijnlijk niet hinderen, omdat het land bang is voor een Iraanse atoombom. Maar het is wel de langste route en er moet dus meer worden bijgetankt.
Jericho-raketten
Verschillende militaire experts denken dat Israël ook raketten zal afvuren vanaf de basis Hirbat Zekharyah. Het wordt dan een tweetraps-aanval. Eerst zullen de gevechtsvliegtuigen met hun zware bommen de buitenkant van de nucleaire fabrieken vernietigen. Daarna zullen de nauwkeurige Jericho-raketten de installaties binnenin vernietigen. Hoewel Israël ze kan uitrusten met kernkoppen, wordt dat niet verwacht. De aanval is niet bedoeld om mensen te doden, alleen om de installaties te vernietigen.
Andere militaire opties zijn de inzet van grote Israëlische onbemande vliegtuigen, zoals de Heron-drone, die de schade kan bestuderen, de luchtafweer kan misleiden en zelfs kan worden geladen met explosieven. Daarnaast kunnen ook commando's worden ingezet, die bijvoorbeeld midden in de nacht met lasers de doelwitten verlichten, zoals ze in 2007 ook hebben gedaan in Syrië.
Al met al wordt het een gecompliceerde operatie. Toch is volgens militair deskundigen de kans van slagen meer dan 70 procent. Maar dan is natuurlijk de vraag hoe Iran zal terugslaan en of de aanval zal leiden tot een regionale oorlog met vele doden en/of tot grote wereldwijde spanningen.
De Israëlische leiders dreigen dit risico te willen nemen. Ze lijken bereid hun luchtmacht op het spel te zetten en een oorlog te riskeren om te voorkomen dat Iran een kernbom krijg. Maar ook Israël weet dat de dreiging dan nog niet voorbij is, omdat zelfs een geslaagde aanval het Iraanse het nucleaire programma hooguit met twee tot vijf jaar zal vertragen.
Bron:
http://nos.nl/artikel/348274-hoe-israel-iran-kan-aanvallen.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC