Een topic voor iedereen die wel graag een kindje zou willen maar waarvoor het nu (nog) niet weggelegd is.
Het rammelende ei:
[ Bericht 1% gewijzigd door SupremeEvil op 04-10-2011 18:44:26 ]
Maar het is toch niet helemaal goed gegaan
Iemand zin om te fixen :$ ?
En wow, een drieling! Die is inderdaad meteen ruim klaar! Is het spontaan gebeurd of heeft ze medische hulp gehad bij het zwanger worden?
Heb je een vriend/man? En wil hij ook al aan de kinderen?
Complete verrassing en soort van shock voor ze
al zijn ze nu wel aan het idee gewend, zijn nu volop aan het klussen in hun nieuwe huis. Appartementje met 1 slaapkamer was duidelijk te klein 
Ik heb een vriend, we zijn nu ruim 2 jaar samen en wonen nu ook 1 jaar samen.
Als ik al grappend zeg "Mag ik ook een baby?" antwoord hij altijd met "Ja hoor"...
Hij is ook degene die riep dat hij voor z'n 30e wel een kindje wilde, maar dat gaan we niet meer halen
Misschien voor mijn 30e, dat is over 2,5 jaar
hahaGelukt ja! Toch bedanktquote:Op dinsdag 4 oktober 2011 18:45 schreef bellelena het volgende:
Welkom SupremeEvil! Ik kan de OP niet voor je fixen, maar bovenin de pijltjes naast de topic titel kunnen mensen ook gebruiken om naar het vorige topic te gaan. Ik zie dat het is gelukt!
En wow, een drieling! Die is inderdaad meteen ruim klaar! Is het spontaan gebeurd of heeft ze medische hulp gehad bij het zwanger worden?
Heb je een vriend/man? En wil hij ook al aan de kinderen?
ben beetje aan het kijken hoe dit allemaal werkt.Zit ook op een mobiele versie... Waar zijn de smileys?
Smileys zijn op de mobiele versie op de gok volgens mij, ik kan ze in ieder geval nergens vinden..
Een drieling, wauw! Allemaal eeneiig?
Leuk dat je vriend op je grapjes al positief reageert! Al wat serieuzere gesprekken erover gehad, of blijft het nog ff bij grapjes maken?
Kijk mij nou, zit ik een beetje te posten met iemands anders blije nieuws...
Wijzelf houden het voorlopig nog even bij grapjes maken
Ik geniet gewoon lekker mee met de drieling <3
En Octopussy ook al iemand in de kennissenkring met een drieling!
Hihi, leuk dat grapjes maken met je vriend SupremeEvil. Dat zal vast niet meer al te lang duren voordat jullie er wat serieuzer over worden
flowerbox: Gefeliciteerd met je zus! Kan me voorstellen dat je er van gaat rammelen, zo dichtbij in de familie. En het zou natuurlijk wel bijzonder zijn om samen met je zus zwanger te zijn
Wie weet
Maar ben nu nog op zoek naar een andere baan, woon sinds we zijn gaan samenwonen op een uur reisafstand van mijn werk...Pas een sollicitatie gedaan, over twee weken krijg ik de 'uitslag'...
Trouwens hè, als je stopt met de pil, is het dan sowieso verstandig om met foliumzuur te beginnen?
Of alleen wanneer je echt voor een baby gaat, of is hier een ander topicje voor...
Flowerbox: gefeliciteerd met je zus
En spannend de uitslag van je sollicitatie! Hopelijk goed nieuws over 2 weken.
Ik had het van de week met m'n moeder over kinderwagens en wanneer ik een kindje krijg, dat ik dan wil dragen met een draagdoek en dat als ik een kinderwagen erbij wil, dat ik dan die van haar mag hebben of dat ze een mooie nieuwe voor me koopt, etc etc. *zucht* Ohh, ik wil echt zo graag! En ze oefent al met 'omasoep' (m'n zusje is daar dol op, de soep die mijn oma altijd maakt), dus elke keer grappen we dan dat het vast is voor wanneer ik een kindje krijg
Rammeldebammel dus!Vind sollicitaties altijd maar spannend, ben daar niet voor weggelegd. Hoop wel op goed nieuws, scheelt 45 min. reistijd!
Ik stond trouwens van de week met een paar baby sokjes in mijn handen...
@bellelena: waarom blijft het bij rammelen als ik vragen mag?
Heb ook eens rond gekeken in het draagdoeken topic, ziet er maar ingewikkeld uit...wel knus
de moeite waard om te proberen als het zover is Ik ben destijds samen zwanger geweest met mijn schoonzus en ben uiteindelijk 10 dagen na haar bevallen. Was gezellig, konden we samen mijmeren over van alles en nog wat. Maar je eigen zus... dat lijkt me zelfs nog specialer!
Ja, dat wilde ik ook graag! Ik heb nog een ruime maand, maar denk niet dat het nog gaat lukkenquote:
Flowerbox, wat let je
Ik ben destijds samen zwanger geweest met mijn schoonzus en ben uiteindelijk 10 dagen na haar bevallen. Was gezellig, konden we samen mijmeren over van alles en nog wat. Maar je eigen zus... dat lijkt me zelfs nog specialer!
. Wow, een drieling
. Bijzonder idd!
Supercute! En die verhalen erover ook...
(ook bevallingsverhaal gehoord, vond ik toch minder interessant )"Huh?" was mijn hoogst intelligente reactie. "Ben je het ermee eens dan?"
"Nou ja, eens..." zei ie. "Jij bent vrij stellig, toch?"
Mission completed.
Ik heb een afspraak gemaakt voor het verwijderen van mn spiraal. Kan ik pas eind nov terecht! Ik baal!
Goed gedaan!Nytar, wat gek dat dat zo lang moet duren. Wil je sneller?
Estrys, lastig is dat. Ik kan zo snel niet vinden waarom je hoofd en man wat anders zeggen dan je hart, maar ik hoop dat ze het uiteindelijk allemaal eens kunnen worden.
Ik hoop dat ik op een dag gewoon een eenling krijg, drie tegelijk lijkt me echt helemaal niks.
Wou P. maar inzien dat ik ook nogal euh... stellig ben
nytar, wist je dat het al bijna november is?
(écht, het is bijna zover! Een maand vliegt gewoon voorbij. We zitten al bijna weer in de feestdagen )Twee is echt leuk. Mijnes zitten nu samen in bad te spelen
[ Bericht 31% gewijzigd door Cathmar op 09-10-2011 18:22:46 ]
quote:
Whaah, Nils zei net: "Als dan over een paar jaar die tweede smurf er is, kan er meteen een dakkapel op onze slaapkamer."
"Huh?" was mijn hoogst intelligente reactie. "Ben je het ermee eens dan?"
"Nou ja, eens..." zei ie. "Jij bent vrij stellig, toch?"
Mission completed.
goe-hoed!*rammel meldt*
En Saar is pas 7 maanden (over drie dagen dan)
. Ik moet bekennen dat het ook bij mij stevig aan het kriebelen is, maar ik wil mijn lijf toch wel even goed de tijd geven om te herstellen en het zou ook fijn zijn als Saartje wat ouder is. Toch wel fijn als zij een beetje kan lopen op het moment dat ik hoog zwanger ben. Mijn lief rammelt zo mogelijk nog harder dan ik . Als het aan hem ligt begin ik niet eens meer aan een nieuwe pilstrip. In ons achterhoofd zit toch ook wel het feit dat het na de eerste zwangerschap (miskraam) meer dan een jaar duurde eer ik weer zwanger was. Maar die eerste zwangerschap was wel een gevalletje direct raak. Het kan dus natuurlijk alle kanten op. Speelt ook mee dat ik MS heb en (net) 37 ben, dus tijd is wel een factor die niet helemaal te negeren is helaas...
Ik moest vorige week bij de gynaecoloog zijn voor een controle (hersteloperatie van een foutief hechtwerkje na de bevalling) en hij zei 'joh, gooi gewoon alle remmen los, je ziet vanzelf hoe het loopt
. Needless to say dat mijn mister het daar helemaal mee eens was . Ik denk zelf dat we nog wel een tijdje gaan wachten alvorens die remmen los gaan.Kijk, ik wil je niet beinvloeden ofzo hoorquote:
Ik weet het mula, maar voor mn gevoel ga ik toch liever naar mn gyn. Ik twijfel nu wel hoor. Ook omdat ik niet verwacht had dat het zo lang zou duren.
maar dat verwijderen staat echt totaal niet in vergelijking tot de plaatsing ervan. Eendebek erin, dr pakt tang en letterlijk15 seconden later staat de dr naast je met dat ding te zwaaien. Het stelt helemaal niks voor. Mocht de spiraal moeilijk te pakken zijn, dan kan je altijd nog naar de gyn toe?Volgens mij heeft elke leeftijd van je andere kind(eren) zo z'n voor- en nadelen. Ik moest Ivan nog veel tillen toen ik hoogzwanger was, maar hij sliep ook nog twee keer op een dag en was veel beter te vermaken als ik me eens een dag minder goed voelde.quote:
Toch wel fijn als zij een beetje kan lopen op het moment dat ik hoog zwanger ben.
Ik maak beslissingen vaak met mijn hoofd, maar toen we voor Lena gingen was die beslissing vooral ingegeven door gevoel. Achteraf gezien was dat misschien niet heel verstandig. Het is lichamelijk belastend voor mij geweest, en ik denk mentaal belastend voor mijn lief. We komen nu een beetje op adem van alle gebeurtenissen van de afgelopen paar jaar.
Maar ik ben dolgelukkig met mijn gezinnetje.
En ik ben uitgerammeld. Het is goed zo!Jij hebt dan ook wel een enorm leuk gezinnetje! Ik ben Ivan-fan! Hij komt altijd zo lief, verzorgend en nadenkend op fotos over.quote:
[..]
Maar ik ben dolgelukkig met mijn gezinnetje.
Dat.quote:
[..]
Kijk, ik wil je niet beinvloeden ofzo hoor
(Ik weet hoe het werkt hoor, is niet de eerste spiraal
)[OUD] Secret SinterSanta 2011 - Meedoen kan tot 15 oktober!
Wat gaaf joh!!Nytar, als je donderdag je spiraal bij de huiarts laat verwijderen... dan zou je theoretisch gezien in november al zwanger kunnen zijn
Twentemeisje, het ligt nu bij jou. En jij bent degene die zwanger moet zijn dus neem rustig je tijd. Die heb je echt nog wel
Oh, enne... *RAMMELLLLL*
Twentemeisje, ik kan me heel goed voorstellen dat je zo hard rammelt. Niet alleen vanwege de tijd, maar je hebt ook zo'n leuk meisje! Vind haar echt een pretbekkie hebben, kan er niks anders van maken, haha!
En ik rammel als een malle. Het besef dat de kanker terug kan komen, dat helpt niet mee.. Het zorgt ervoor dat ik alles nununu wil, terwijl dat echt niet mogelijk is.. Ik word er een beetje verdrietig van
Maar mijn tijd komt nog wel..ik betrap mezelf er steeds meer op dat als ik een leuke naam hoor ik denk he die past wel of niet bij mn mini, maar ik zal verlopig blijven rammelen, net vandaag bij de huisarts de anticonceptie besproken
mocht het ooit zal mini toch wat ouder moeten zijn
Nou De enige reden is dat ik nu af en toe 1 kind en werk en huishouden en al het logistiek geregel best zwaar vind. Er dan nog eentje erbij lijkt me niet erg helpen, verstandig lijkt dan te wachten tot Seb naar school gaat over 1,5 jaar maar ja dat is als ik het reëel bekijk. Maar het was eerst als Seb naar school gaat en nu is het volgend jaar bij mijn man. Dus we maken progressie :-Dquote:
Serpente!
Estrys, lastig is dat. Ik kan zo snel niet vinden waarom je hoofd en man wat anders zeggen dan je hart, maar ik hoop dat ze het uiteindelijk allemaal eens kunnen worden.
Nee ik heb t wel verteld, want als we een kindje krijgen dan moet het wel een bewuste keuze van beide zijn en niet van mijn hyperactieve eierstokken! Maar god wat verlang ik naar een kindje, En ondanks dat we het financieel nog niet breed hebben zou een kindje omringd zijn met liefde en alles wat nodig is om veilig en stabiel op te groeien, er zou alleen geen ruimte zijn voor luxe luxe dingen! PffftBaby's are cute, nu nog even beseffen dat dat niet altijd het geval is... Misschien moet ik een testbaby, haha
*Rammel*
Nieuwe overwinning: "We kijken over een jaartje even hoeveel tijd ik kwijt ben aan m'n nieuwe opleiding."
(Eerst wilde ie wachten tot z'n opleiding klaar was. Begint januari 2012 en duurt 2,5 jaar...
)Maareh, eerst afstuderen en trouwen en vast werk vinden enzo
Hier rammelt er op het moment niet erg veel, hoewel laatst toen een kennis vertelde over hoe leuk het is om zwanger te zijn (in de middelste periode ), nou, toen kreeg ik er ook wel zin in :$ Ik wil an sich ook wel, maar ik vind het nog veel te eng Het is zo'n immense verantwoordelijkheid en mijn leven is nu zo vanzelfsprekend - ik sta op, rommel in de badkamer, ga naar m'n werk, kom weer thuis, boodschappen doen, koken en dan wat aan de klus. (aan het huis, niet aan kinderen nog ) Maar als ik een kind zou krijgen moet ik dus ALLES omgooien, en dan raak ik al een beetje in paniek (ik zie wel vaak als argument dat baby's cute zijn, maar ik denk voornamelijk aan als ze niet cute zijn - de hele nacht huilen, en de periode na de baby-tijd dat alles "Nee!!!" is enzo
)Anyway, herkent iemand die gevoelens en hoe ga je daar mee om? Of neemt het rammelen op een gegeven moment dusdanig de overhand dat die argumenten niet meer meespelen?
Ik maak me licht zorgen - met de nadruk op licht - dat dat JA IK WIL NU!!! gevoel nooit gaat komen, ondanks het feit dat ik zeker weten wel kinderen wil. En ook niet pas over 8 jaar, omdat er massa's mensen in mijn omgeving aan het jongen zijn momenteel en ik niet wil dat mijn kind de verwende benjamin wordt zonder leeftijdsgenootjes om zich heen
Wanneer bepaal je dan of het moment echt goed is? Argh, dilemma's
(achtergrondinfo: ik ben 30, mijn vriend 28, 5 jaar samen waarvan 3 jaar samen in koophuis, allebei HBO en al 6 jaar werkend - volwassen en verantwoordelijk genoeg op papier, maar dus niet in ons hoofd
)Ennuh... die maanden zwangerschap zijn er niet voor niets he. Je groeit ook naar je nieuwe moeder rol toe.
Over leeftijdsverschillen met kids van vrienden moet je je niet druk maken. Dat gaat gewoon allemaal goed. Doe het lekker op jullie eigen tempo!
Ah, jullie krijgen volgens mij echt zo'n spekkie met een grote bos krulletjesquote:Op dinsdag 18 oktober 2011 10:03 schreef Stormqueen het volgende:
Grappig om te zien dat er toch best wat meiden zijn die flink jonger zijn dan ik, die al helemaal de pan uit rammelen
(ik zie wel vaak als argument dat baby's cute zijn, maar ik denk voornamelijk aan als ze niet cute zijn - de hele nacht huilen, en de periode na de baby-tijd dat alles "Nee!!!" is enzo
Anyway, herkent iemand die gevoelens en hoe ga je daar mee om? Of neemt het rammelen op een gegeven moment dusdanig de overhand dat die argumenten niet meer meespelen?
Ik maak me licht zorgen - met de nadruk op licht - dat dat JA IK WIL NU!!! gevoel nooit gaat komen, ondanks het feit dat ik zeker weten wel kinderen wil. En ook niet pas over 8 jaar, omdat er massa's mensen in mijn omgeving aan het jongen zijn momenteel en ik niet wil dat mijn kind de verwende benjamin wordt zonder leeftijdsgenootjes om zich heen
Wanneer bepaal je dan of het moment echt goed is? Argh, dilemma's
(achtergrondinfo: ik ben 30, mijn vriend 28, 5 jaar samen waarvan 3 jaar samen in koophuis, allebei HBO en al 6 jaar werkend - volwassen en verantwoordelijk genoeg op papier, maar dus niet in ons hoofd
(nee, ik noem je niet dik )Maar ik denk eigenlijk dat niemand er ooit echt helemaal klaar voor is. Het is toch altijd een voorstelling die je ervan maakt, en die pakt volgens mij toch echt altijd anders uit... En het lijkt me ook doodeng, vooral als ik soms in OUD meelees over allerlei zaken waar ik geen fluit vanaf weet
Maar uiteindelijk zijn er al een heleboel kindjes geboren en leer je snel genoeg Dat is het argument dat ik mezelf voorhoud voor alsooitdan Aaarrgghhhh
Wij hebben eigenlijk nu een kind 'omdat het kon', omdat het welkom was, omdat wij nieuwsgierig waren, omdat we nog een plekje vrij hadden in ons hart en in ons huis Ik heb nooit echt erg gerammeld, en daarin ben ik anders dan veel meiden die ik ken. Graag een baby willen vasthouden op kraambezoek, jaren van tevoren al weten welke spulletjes/kleertjes ze willen gebruiken (en zelfs al dingen gekocht hebben), urenlang mijmeren over hoe het zal zijn, of ze borstvoeding gaan geven of niet, zelfs welke opvoedmethodes ze zullen hanteren: ik heb het allemaal voorbij zien komen en me erover verbaasd. Ik herken dat helemaal niet! Ik ben er gewoon in gedoken - we zijn met de pil gestopt met de houding: gebeurt het, dan is het hartstikke leuk, gebeurt het niet, dan leggen we ons daarbij neer. En het heeft leuk uitgepakt, we hebben nu een baby van 12 weken, gezond, blij en altijd lachend, heerlijk knap, leuk en lief Het is wel heel anders dan ik had verwacht. Het moederschap geeft me vleugels. Na een lange dag op kantoor plofte ik vroeger op de bank, of ging ik iets leuks en ontspannends doen. Nu ligt er een ventje op me te wachten dat aandacht en zorg nodig heeft, en ik doe dat met liefde. Ik krijg er energie van. Dat is fijn, want van te voren zag ik daar best tegenop. Ik heb best veel tijd voor mezelf nodig, mijn batterij laadt op door af en toe alleen te zijn. Soms vliegt het me ook weleens aan, dan voel ik de verantwoordelijkheid heel zwaar op me wegen. Deze week is hij een beetje ziek, en vandaag ben ik thuis bij hem. Toen ik gister van mijn werk naar huis liep, kreeg ik het echt even te kwaad: het vooruitzicht om de dag alleen met hem door te brengen benauwde me opeens. Hij ziekjes, ik alleen...Op zulke momenten denk ik weleens, wow, waar ben ik aan begonnen, dit is nu mijn leven! Maar dan kom ik thuis, en dan zie ik die mooiste lach, en dan is het weer goed.
SQ, ik heb een dochter van 7 inmiddels en vind mezelf nog steeds niet volwassen... Denk ook niet dat dat gevoel ooit komt.quote:
Grappig om te zien dat er toch best wat meiden zijn die flink jonger zijn dan ik, die al helemaal de pan uit rammelen
(ik zie wel vaak als argument dat baby's cute zijn, maar ik denk voornamelijk aan als ze niet cute zijn - de hele nacht huilen, en de periode na de baby-tijd dat alles "Nee!!!" is enzo
Anyway, herkent iemand die gevoelens en hoe ga je daar mee om? Of neemt het rammelen op een gegeven moment dusdanig de overhand dat die argumenten niet meer meespelen?
Ik maak me licht zorgen - met de nadruk op licht - dat dat JA IK WIL NU!!! gevoel nooit gaat komen, ondanks het feit dat ik zeker weten wel kinderen wil. En ook niet pas over 8 jaar, omdat er massa's mensen in mijn omgeving aan het jongen zijn momenteel en ik niet wil dat mijn kind de verwende benjamin wordt zonder leeftijdsgenootjes om zich heen
Wanneer bepaal je dan of het moment echt goed is? Argh, dilemma's
(achtergrondinfo: ik ben 30, mijn vriend 28, 5 jaar samen waarvan 3 jaar samen in koophuis, allebei HBO en al 6 jaar werkend - volwassen en verantwoordelijk genoeg op papier, maar dus niet in ons hoofd
Bij ons is het ook ongeveer zo gegaan als bij aventura, de ruimte was er (in huis en hart idd) en ja, goh, laten we het eens proberen... ik kreeg een hartverzakking toen ik positief testte. En ik heb me tijdens de zwangerschap heel regelmatig afgevraagd of ik het eigenlijk wel zou kunnen. Of ik wel geschikt was
Soms vraag ik me dat laatste nog wel eens af Ik denk ook niet dat ik het type ben waarvan dat JAAAAA gevoel ooit zal komen, bij mij is alles altijd meer zo van "ik werp mezelf maar in het diepe en we zien wel wat er gebeurt". Voorlopig blijf ik toch nog wel even kind-loos (eerst de weekendbiertjes en de sigaretten maar eens leren te weigeren
)ah zo te lezen niks veranderdquote:
bedankt voor de reply's, het doet me deugd om te lezen dat ik niet abnormaal ben
Ik denk ook niet dat ik het type ben waarvan dat JAAAAA gevoel ooit zal komen, bij mij is alles altijd meer zo van "ik werp mezelf maar in het diepe en we zien wel wat er gebeurt". Voorlopig blijf ik toch nog wel even kind-loos (eerst de weekendbiertjes en de sigaretten maar eens leren te weigeren
Dat we alles om hebben moeten gooien vind ik niet echt. Ik sta op, rommel wat in de badkamer, ga naar mijn werk, doe boodschappen, kom thuis, kook eten. Eigenlijk is het allemaal hetzelfde. Alleen zit daar tussendoor de activiteiten voor/met een kind geweven. Daar groei je vanzelf in is mijn ervaring. En je krijgt er zoveel voor terug he
hehehe, het zou je verbazen, ik denk dat de weekendbiertjes en de sigaretten nog zo'n beetje het enige zijn dat correspondeert met de SQ anno 2003quote:
[..]
ah zo te lezen niks veranderd
Dat we alles om hebben moeten gooien vind ik niet echt. Ik sta op, rommel wat in de badkamer, ga naar mijn werk, doe boodschappen, kom thuis, kook eten. Eigenlijk is het allemaal hetzelfde. Alleen zit daar tussendoor de activiteiten voor/met een kind geweven. Daar groei je vanzelf in is mijn ervaring. En je krijgt er zoveel voor terug he
maar die kindactiviteiten vreten toch ook tijd? Hoe pas je dat in hemelsnaam in?
(okee, nog iets wat nooit veranderd is aan mij, ik kan niet uit bed komen 's morgens, ever
)post toch al een tijd mee en ik dacht, waarom een heel topic over rammelaars, is er zoveel keuze tussen dan
2003quote:Op dinsdag 18 oktober 2011 12:44 schreef Stormqueen het volgende:
[..]
hehehe, het zou je verbazen, ik denk dat de weekendbiertjes en de sigaretten nog zo'n beetje het enige zijn dat correspondeert met de SQ anno 2003
maar die kindactiviteiten vreten toch ook tijd? Hoe pas je dat in hemelsnaam in?
(okee, nog iets wat nooit veranderd is aan mij, ik kan niet uit bed komen 's morgens, ever
mijn hemel we worden echt oud Ik denk dat het 'sochtends misschien een kwartiertje extra kost nu. En na 20 uur 'savonds heb je de hele avond voor jezelf. Bij ons voelde de babytijd even als tropenjaren om het zo te zeggen. Maar een kind is ook gezellig, leuk en grappig en zo kan ik nog wel doorgaan. Zelf om zes uur je bed uit doe je met liefde
Nou ja met liefde en gemopper mijnerzijds Ow heerlijk!quote:
Ik voel me best dom eigenlijk
post toch al een tijd mee en ik dacht, waarom een heel topic over rammelaars, is er zoveel keuze tussen dan
quote:
[..]
2003
Ik denk dat het 'sochtends misschien een kwartiertje extra kost nu. En na 20 uur 'savonds heb je de hele avond voor jezelf. Bij ons voelde de babytijd even als tropenjaren om het zo te zeggen. Maar een kind is ook gezellig, leuk en grappig en zo kan ik nog wel doorgaan. Zelf om zes uur je bed uit doe je met liefde
Het komt dus wel goed? Als het kind er eenmaal is?SPOILERja, ik gok iets dergelijks, ik ben een jaar later dan de rest mijn diploma gaan halen en dat was in 2005, dusHomeplan
Als ik het kan, kan jij het ook... echtquote:
[..]Het komt dus wel goed? Als het kind er eenmaal is?SPOILERja, ik gok iets dergelijks, ik ben een jaar later dan de rest mijn diploma gaan halen en dat was in 2005, dus
voorbeeldje:
ik had toevallig vanmorgen nog een msngesprek (zo 2008) met vriend. Over dat we nu de zaken toch veel beter onder controle hebben dan voorheen. Het onderwerp van dat gesprek was de herfstwandeling van Isa... in groep 1 had ik geen flauw benul, nu ben ik zo ver dat ik automatisch pakjes drinken insla om ipv de beker mee te geven. Want minder zwaar... idem voor brood, vandaag in plastic zakje, normaal netjes in broodtrommel. Extra plastic zak mee voor op te zitten... Zulke dingen groei je in, daar moet je eerst fouten voor maken, dat hoort echt
En al die klasgenootjes waarbij het wel in groep 1 al meteen goed ging, die hebben allemaal oudere broertjes/zusjes
Ik ook nietquote:
Ik rammel niet hoor.. Echt niet
Aaarrgghhhh
(bij de onthaalmoeder zijn ofwel de andere mama's opnieuw zwanger of is hun gezin al compleet (met 2 of 3 kinderen) of zijn het nog zo'n kleine baby's. Mijn god, ik wil oohoook
)quote:
Ik voel me best dom eigenlijk
post toch al een tijd mee en ik dacht, waarom een heel topic over rammelaars, is er zoveel keuze tussen dan
briljant.....Dat heb ik ook een hele tijd gedachtquote:
Ik voel me best dom eigenlijk
post toch al een tijd mee en ik dacht, waarom een heel topic over rammelaars, is er zoveel keuze tussen dan
Tot ik het topic ooit een keer uit nieuwsgierigheid opende..+1quote:
[..]
Dat heb ik ook een hele tijd gedacht
Ik vind net als Aventura dat ik meer energie heb gekregen door de komst van de kinderen. Of, om het wat negatiever te formuleren: ik moet wel doorgaan en dus ga ik door.quote:
Ik denk dat het 'sochtends misschien een kwartiertje extra kost nu. En na 20 uur 'savonds heb je de hele avond voor jezelf.
Maar wat jij schrijft herken ik niet. We zijn 's ochtends wel meer dan een kwartier kwijt. De kinderen moeten verschoon en aangekleed worden, te eten en drinken krijgen (Lena drinkt nog aan de borst en die tijd komt er dus bovenop) en de puinhopen na het ontbijt moeten opgeruimd worden. Als zij klaar zijn met ontbijten dan kun je zelf niet eventjes onder de douche springen omdat er opgelet moet worden, en dus is het het handigst om te douchen net voordat ze wakker worden (maar zie dat maar eens te plannen). Als je op pad wilt gaan en de kinderen eindelijk in jassen gestoken hebt dan moet er altijd wel weer een verschoond worden.
Ze moeten naar het kinderdagverblijf gebracht worden. De opvang ligt naast onze woning, maar het kost toch meer tijd dan je zou denken (Ivan gaat onbedaarlijk huilen en er moet wat informatie doorgegeven worden over Lena). Als je thuiskomt kun je nog een berg speelgoed opruimen en het komt ook wel voor dat er nog een bed verschoond moet worden vanwege een plasincident.Dat is de ochtend en die is relaxed vergeleken met de avond.
Dan zijn de kindjes allebei moe en hongerig en lastiger tevreden te houden. Tot een uur of half 8 zitten we in de spits. Als alles meezit slapen de kinderen dan en hebben we de avond voor onszelf, maar het komt ook regelmatig voor dat het niet meezit en er een kindje getroost moet worden. Lena (nu 9 maanden oud) drinkt nog 's avonds laat en 's nachts, en 's ochtends sta ik om kwart voor 6 op zodat ik haar nog kan voeden voordat ik naar mijn werk ga. Op mijn werk kolf ik één keer.Moraal van het verhaal: jep, het leven zonder (kleine) kinderen is een stuk rustiger! Ik vond bij Ivan dat het doorslapen van 19:00 tot 7:00 uur veel verschil maakte, want dan heb je ineens de hele avond weer voor jezelf. Maarja, toen kwam er een tweede en die sliep zomaar niet door met 3 maanden.
Nu heb ik (gelukkig) die tijd niet meer. En ik ben een gelukkig mens. Ik voel me eigenlijk altijd wel stabiel en tevreden (heel saai misschien). Dingen die stress of tranen kosten gaan nog maar zelden heel diep.
En tijd te kort te weinig tijd maak ik nauwelijks mee.
In het begin kost het inderdaad wel meer tijd, maar al snel vond ik dat niet meer zo. We stonden voorheen altijd rond 7.00-7.30 op om rond 8.30-8.45 de deur uit te gaan en dat doen we nog steeds. Toegegeven, toen kon ik rustig zitten, rondje nieuws op internet doen, boterhammetje eten en kopje koffie drinken en nu zijn we in die tijd wat meer bezig: tafel dekken, gezamelijk eten, Senna aankleden. Maar al met al vind ik neit dat er veel meer tijd nodig is.quote:
Mij leek een kwartiertje 's ochtends ook erg weinig ja
Oh, en ik vermoed dat dit soort hectiek ook wel echt bij heel kleine kindjes hoort. Als ze ouder zijn kun je hopelijk wél gewoon douchen zonder dat je bang hoeft te zijn dat ze je douchebeurt niet overleven. Als Ivan (nu bijna 2) er alleen zou zijn zou ik het wel aandurven.
Maar het wegbrengen naar het kinderdagverblijf komt er toch wel bovenop?quote:
[..]
In het begin kost het inderdaad wel meer tijd, maar al snel vond ik dat niet meer zo. We stonden voorheen altijd rond 7.00-7.30 op om rond 8.30-8.45 de deur uit te gaan en dat doen we nog steeds. Toegegeven, toen kon ik rustig zitten, rondje nieuws op internet doen, boterhammetje eten en kopje koffie drinken en nu zijn we in die tijd wat meer bezig: tafel dekken, gezamelijk eten, Senna aankleden. Maar al met al vind ik neit dat er veel meer tijd nodig is.
Het maakt voor je beleving denk ik ook wel verschil hoeveel dagen per week er voortgemaakt moet worden.
Dat kon ik voorheen in 20 minuten.quote:
Ik sta een uur voor vertrek op en kan zonder problemen twee kinderen aankleden en voeden en ook nog gezellig ertussen in op de bank sesamstraat kijken (en zelf douchen, kopje koffie drinken enzovoorts). Proost!
Maar ach, zien tegen die tijd wel, heb dan toch geen keuze meer, dan moet je wel
Errug herkenbaar dit! Ene dag wil ik het NU, andere keer vind ik het doodeng! Hoe verwoord ik dit nou goed...quote:
Grappig om te zien dat er toch best wat meiden zijn die flink jonger zijn dan ik, die al helemaal de pan uit rammelen
(ik zie wel vaak als argument dat baby's cute zijn, maar ik denk voornamelijk aan als ze niet cute zijn - de hele nacht huilen, en de periode na de baby-tijd dat alles "Nee!!!" is enzo
Anyway, herkent iemand die gevoelens en hoe ga je daar mee om? Of neemt het rammelen op een gegeven moment dusdanig de overhand dat die argumenten niet meer meespelen?
Ik maak me licht zorgen - met de nadruk op licht - dat dat JA IK WIL NU!!! gevoel nooit gaat komen, ondanks het feit dat ik zeker weten wel kinderen wil. En ook niet pas over 8 jaar, omdat er massa's mensen in mijn omgeving aan het jongen zijn momenteel en ik niet wil dat mijn kind de verwende benjamin wordt zonder leeftijdsgenootjes om zich heen
Wanneer bepaal je dan of het moment echt goed is? Argh, dilemma's
(achtergrondinfo: ik ben 30, mijn vriend 28, 5 jaar samen waarvan 3 jaar samen in koophuis, allebei HBO en al 6 jaar werkend - volwassen en verantwoordelijk genoeg op papier, maar dus niet in ons hoofd
Ik bedoel, ze zijn cute, maar niet altijd. Vandaar dat ik inderdaad postte 'nu nog even beseffen dat ze niet altijd cute zijn'. Maar denk wel dat je hier in groeit, dat bijv. als het huilt, jij weet wat er waarschijnlijk mis kan zijn. Hoor dat ook van anderen: "het is anders als het je eigen kind is". En dat geloof ik ook wel. En je hebt ook 9 maanden om aan het idee te wennen...
Nou zit het bij ons zo dat we bijna drie jaar samen zijn en een jaar samenwonen. Ik 27, hij 29. Allebei vast contract, leuk huisje, kortom: niks waarom wat een kindje krijgen in de weg staat...Behalve dit: ik ben na het samenwonen naar een uur reistijd gegaan naar mn werk. Dat vind ik best veel, 2 uur op een dag x 4 dagen (en ik heb geen doorgroeimogelijkheden). Ofwel, ik wil daar weg en dichter in de buurt werk vinden. En laat dat nou niet lukken. Nu al een dik jaar bezig met zoeken en solliciteren.
Maar ik wil geen kindje als "bezigheidstherapie", als excuus voor "mama vond haar werk te ver en niet meer leuk". Want zoals ik in dit topic (of ander topic
) al als reactie kreeg van iemand "nadat je een kindje hebt is de motivatie om te gaan werken helemaal ver te zoeken". Misschien wel. Misschien ook niet, misschien doet het me minder. Stoort het me minder JUIST omdát ik moeder ben en mezelf zegmaar kwijt kan in de verzorging van het kindje. Ik wil wel sowieso kids en jong moeder zijn lijkt me superleuk. Maar veel misschiens...hahaBen nu ook al zo'n tien jaar aan de pil en ben hem eigenlijk gewoon beu. Heb last van allerlei kwaaltjes die "toevallig" bijna allemaal in het lijstje bijwerkingen staan. Wil die troep gewoon niet meer. En dan nog het feit dat ik al op mijn zevende ongesteld werd, dat was niet helemaal volgens het boekje. Wil eigenlijk gewoon er achter komen of mijn lichaam alles wel zelf kan. Dat alles werkt en dat ik niet over bijv. drie jaar achter kom (wanneer ik het 'JA IK WIL NU' gevoel echt heb (als dat gevoel uberhaupt al bestaat)) dat alles dus net ff níet blijkt te werken...dat ik al in de overgang ben geweest of weet ik veel...iets anders geks
Vandaar dat ik nu bezig ben met mijn laatste pil strip en ik niet meer begin aan een nieuwe, kan ook niet want ze zijn op
. En of er een kindje komt... dat zien we dan wel weer. Ondanks mijn misschiens en dilemma's is het erg welkom, maar ik ga niet aan de gang met ovulatietesten of er extra mijn best voor doen Als het zo mag zijn vinden we tegen die tijd vast wel een oplossing voor mijn misschiens.
Of wat denken jullie ervan?
Sorry, lang verhaal...Hoop dat ik het niet te warrig heb opgeschreven
Ik sta niet vroeger op omdat ik nu twee kinderen erbij heb. (Alleen mijn alleereerste werkdag na mijn verlof was ik om 500uur op
. Maar dat was even kortdurige beginnersstress.Men, ik heb voor mezelf alleen al een uur nodig! Maar ik ben dan ook niet zo'n natural beauty als jij.quote:
Ik sta een uur voor vertrek op en kan zonder problemen twee kinderen aankleden en voeden en ook nog gezellig ertussen in op de bank sesamstraat kijken (en zelf douchen, kopje koffie drinken enzovoorts). Proost!
Ik sta om 6.20 op en vertrek om 8.10.
Wat betreft die pil, die slik ik al vier jaar niet meer, maar daar heb je andere trucjes voor
Ik denk dat je iets door probeert te denken waar je je nu maar moeilijk een beeld van kunt vormen. Misschien vind je het heerlijk om na de geboorte van je kind weer aan het werk te gaan, misschien wil je juist zoveel mogelijk thuis zijn. Dat zie je dan wel, toch? Fijne als je die 'luxe' hebt in ieder geval.quote:
Maar ik wil geen kindje als "bezigheidstherapie", als excuus voor "mama vond haar werk te ver en niet meer leuk". Want zoals ik in dit topic (of ander topic
Ik heb wel de indruk dat het lastig kan zijn om te solliciteren als je fulltime voor je kind zorgt. Als je baby klein is en zichzelf makkelijk kan vermaken dan heb je wel tijd om vacatures door te bladeren en brieven te schrijven, maar als dat niet zo is dan kan het lastig zijn om tijd voor jezelf vrij te maken. En je moet natuurlijk de deur uit kunnen.
Dat scheelt, da's al zeker 20 minutenquote:
Oh ja, das waar, ik doe niet aan make-up. (Soms wel hoor, soms wel!)
al kun je het prima combineren met koffie en een sigaretje Ik ben nu in verwachting van mijn tweede en het is voor mij een mooi punt om eens te kijken wat ik ECHT wil doen voor werk. Ik weet wel al dat thuisblijfmoeder zijn niet mijn ding is.
Twee dagen per week moet Senna op tijd op het kdv zijn, maar dan nog is het prima als we iets na half 9 vertrekken. De andere dag dat ik meot werken, komen omi en opa en oma hier oppassen, dus hoeft Senna niet aangekleed te zijn als wij vertrekken. En op maandag en donderdag doen we het rustig aan en zien we wel. Ik probeer die dagen zo min mogelijk 'moeten' op te leggen aan Senna. Ik ben immers thuis om bij haar te zijn en tijd met haar door te brengen, dus wil ik niet mijn dingen en planning constant aan haar opleggen.quote:
[..]
Maar het wegbrengen naar het kinderdagverblijf komt er toch wel bovenop?
Het maakt voor je beleving denk ik ook wel verschil hoeveel dagen per week er voortgemaakt moet worden.
Kortom, eignelijk proberen we wel om 'voortmaken' sowieso te beperken, want ik heb ook gemerkt dat hoe meer ik voort wil maken, hoe moeilijker het gaat.
Alleen in de weekenden laten we dat wat los, maar nog proberen we een vast patroon te houden.
Niet omdat we controlle willen, maar om het voor Roy duidelijk te houden.
Het is ook niet dat ik rammel van: ik wil NU een kind, maar ik hoop toch zeker wel kinderen te krijgen in de toekomst. Tot die tijd maar lekker werken met kinderen (ik werk nu als woningassistent in een gezin met 4 kinderen). En ondertussen ben ik ook al ondergeplast, ondergekotst en 'gestoord' door huilende baby's, maar dat maakt me allemaal niets uit
Ik vind het wel heerlijk om in OUD mee te lezen, via anderen meegenieten
Gelukkig ik ben dus niet de enigequote:
[..]
Dat heb ik ook een hele tijd gedacht
ik dacht dus ook laat ik is gaan kijken want ze raken maar niet uitgesproken over rammelaars Geniaalquote:
[..]
Gelukkig ik ben dus niet de enige
dat dacht ik ook toen ik het topic voor het eerst zag.Hier (gelukkig) even wat minder aan het rammelen. Wil toch echt eerst m'n "carriereswitch" gaan maken voor ik aan de kindjes zou gaan. Heb heel erg het gevoel dat NU het moment is, nu we nog geen kinderen hebben, en nu we het financieel zouden redden als er een tijdje wat minder loon binnenkomt (door studie bijvoorbeeld).
Fijn om te lezen.Zit ook te denken aan carriereswitch ofzo, weet alleen niet welke kant op!
Voorlopig blijft alles bij het oude omdat ik t dus ook niet meer weet...
Komt vast nog wel iets op m'n pad... Toch?
Komende twee jaar wilt hij zeker nog niet.. Maarja.. Als zijn vrienden eenmaal beginnen gaat dat wel kriebelen denk ik? Probleem is dat merendeel van zijn vrienden nog vrijgezel is ... Ik zie een probleem aankomen Ik had wel een duidelijke *tring* in mijn biologische wekker zitten, maar ik heb er meer als een jaar over gedaan om het daadwerkelijk toe te geven aan mezelf en toen nog een paar maanden eer ik het aan mijn lief durfde te zeggen. En mijn eerste gedachte toen ik eenmaal zwanger was was 'wtf heb ik gedáán??'Maar zie hier, het kind is bijna twee en hij is nog steeds niet stuk
It grows on you, ik heb er geen spijt van dat ik op een goede dag besloot dat ik mijn beslissingen niet wilde baseren op angst.Ja het kan je dus erg vroeg overvallen schijnbaar. Maar agh heb geduld hoor. Vind het stappen enzo ook nog wel leuk. Maar dat gekriebel zit in je achterhoofd. Maar het beheerst niet echt m'n leven.quote:
Vind het trouwens wel heel interessant om te lezen hoe de moeders hier de 'belasting' ervaren in hun leven
natuurlijk kan het allemaal ook erg zwaar zijn, maar je groeit er ook in... En terwijl we al die stappen doorlopen, gaan we vooral heel veel genieten nog van ons leventje samen.quote:
Door recente gebeurtenissen zijn mijn vriend en ik erachter gekomen dat we heel graag een kindje willen (ik wist dat al een poosje langer...). Maar wel pas als we de rest van ons leven op orde hebben. Dus samenwonen, een vast contract voor mij, samen een groter huis kopen... Stap één wordt 'm waarschijnlijk wel binnen nu en volgend jaar zomer.
Oeh nice!!!quote:
Door recente gebeurtenissen zijn mijn vriend en ik erachter gekomen dat we heel graag een kindje willen (ik wist dat al een poosje langer...). Maar wel pas als we de rest van ons leven op orde hebben. Dus samenwonen, een vast contract voor mij, samen een groter huis kopen... Stap één wordt 'm waarschijnlijk wel binnen nu en volgend jaar zomer.
Ik woon trouwens ook samen. Leuk huisje. Alleen heb ik m'n carrière nog niet op orde en dat moet wel eerst.
Die gaan hard ineens! Huppa zomaar in ene keer een drieling, een huisje en trouwen...
Nu alleen nog een beestje
en dan is het plaatje compleet.En een vriend van me is afgelopen weekend papa geworden van een meisje, Ella.
Binnenkort op bezoek!
Amenquote:
Door recente gebeurtenissen zijn mijn vriend en ik erachter gekomen dat we heel graag een kindje willen (ik wist dat al een poosje langer...). Maar wel pas als we de rest van ons leven op orde hebben. Dus samenwonen, een vast contract voor mij, samen een groter huis kopen... Stap één wordt 'm waarschijnlijk wel binnen nu en volgend jaar zomer.
Wat fijn!quote:
Door recente gebeurtenissen zijn mijn vriend en ik erachter gekomen dat we heel graag een kindje willen (ik wist dat al een poosje langer...). Maar wel pas als we de rest van ons leven op orde hebben. Dus samenwonen, een vast contract voor mij, samen een groter huis kopen... Stap één wordt 'm waarschijnlijk wel binnen nu en volgend jaar zomer.
En inderdaad, lekker genieten tot die tijd!
En Ravage rammelt ook.En nu we besloten hebben er weer voor te gaan, krijg ik koudwatervrees
Ik ben zo bezig met wat het effect op Isabel gaat zijn, dat ik niet meer durf, en mijn droom van 4 kindjes zelfs aan de kant wil schuiven.. ik herken het ergens wel een beetje... maar het komt goed joh Ik rammel echt de pan uit
en we zijn natuurlijk bezig en dat het niet 'zomaar' lukt hakt er wel flink in.. het lijkt soms wel of ik méér rammel dan voor we de muppet hadden.. voel me soms net zo'n klein kind met 'ik willet ik willet ik willet' en we willen ook zo hard en graag, maar dan moet het wel lukken... Ik was vandaag bij een vriendin die goed nieuws had. 4x een dubbele streep geplast
Ik ben er ook wel weer klaar voor, maar ik heb het tegenovergestelde van jou orea. Als het niet nog een keer gaat heb ik iig een heel mooi mannetje gemaakt en hij alleen is ook goed. Nog zo 1 zou het nóg mooier maken, maar de drang die ik vóór hem had is wel weg.
(toen jankte ik uit jaloerzie bij iedereen die wel zwanger werd)
Zoooo herkenbaar allemaal Orea!! Ik lijk ook wel dubbel zo hard te rammelen nu voor de 2e!!quote:
Oh Mor
Ik rammel echt de pan uit
Yupquote:
oh orea! Ik wist niet dat jij ook weer aan de slag was!
Ik was vandaag bij een vriendin die goed nieuws had. 4x een dubbele streep geplast
Ik ben er ook wel weer klaar voor, maar ik heb het tegenovergestelde van jou orea. Als het niet nog een keer gaat heb ik iig een heel mooi mannetje gemaakt en hij alleen is ook goed. Nog zo 1 zou het nóg mooier maken, maar de drang die ik vóór hem had is wel weg.
(toen jankte ik uit jaloerzie bij iedereen die wel zwanger werd)
inmiddels alweer in de run voor terugplaatsing 4 als die niet lukt operatie en dan in het nieuwe jaar weer opnieuw aan de gang met ivf...Maar, ik heb ook wat jij zegt hoor! Ik rammel vreselijk hard, máár als het bij mijn muppetje blijft ben ik al de gelukkigste vrouw op aarde
dan kan ik me daar bij neerleggen, maar zolang er nog kansen zijn niet Labelloo
we weten nu wat we 'missen' niet waar van die leuke kindjes... Wat Orea zegt, het komt echt helemaal goed. Ik rammel voor mijn derde nog meer dan bij de 2e. Het is ZO leuk om ze samen bezig te zienquote:
Ok, ik rammel ook alweer
En nu we besloten hebben er weer voor te gaan, krijg ik koudwatervrees
ik dacht even dat je al voor de vierde ging Maar slaap er nog eens een nachtje of wat over. En dan gewoon doen.
Je moet er uiteindelijk ook op durven vertrouwen dat het zijn weg wel vindt, met 2 of 3 of meer kinders. Niemand geeft jou die garantie.Oh enne... *RAMMEL*. - kop in het zand steekt -
In jou geval kan ik me helemaal wel voorstellen dat je twijfelt. Is er bij jullie een verhoogde kans op nog een tweelingzwangerschap?
Ook al is mini pas 4 weken.. ik rammel de pan uit en wil t liefst zo snel mogelijk een derde erachteraan
ik gilde constant dat ik er maar 1 wilde, en toen 2.. maargoed.. geen concrete plannen nog..maar die derde ligt denk ik toch wel in het verschiet nu (en ik werd pas na een maand of 11 pas weer ongesteld geloof ik, na elin)
. Bij R verdween dat ook langzaamaan en is het tot op de dag van vandaag nog niet heel wezenlijk terug. Dat kan het ook zijn idd, hormonen..maar wel heel heel heeeeeeeeeel sterkquote:
Misschien gaat het nog over Kleurdoos. Ik heb bij beide kindjes de eerste maanden na de geboorte zo ongelooflijk hard gerammeld. Achteraf denk ik dat dat gewoon de rose-wolk-hormonen waren. Bij S verdween dat met een maand of 6 een beetje en kwam het met 10 maanden weer in alle hevigheid terug
Ik heb dinsdag heel lang met een zes maanden oud prulleke op schoot gezeten en ik kon zonder lichamelijke cravings op dat vlak de knul weer afstaan en met mijn eigen duo naar huis rijden.
Thuis alleszins al te vaak de laatste tijd
Ik heb dus maar met mezelf afgesproken dat ik er tot het einde van het jaar niet meer zal over spreken. Dat wordt natuurlijk een gigantische fail maar dan heb ik het toch geprobeerd
(en die nieuwe job van P. helpt natuurlijk helemaal niet 
)Ow, is dat normaal? Ik heb dat ook dus, en ik denk dat het ook wel weer zal overgaan.quote:
Misschien gaat het nog over Kleurdoos. Ik heb bij beide kindjes de eerste maanden na de geboorte zo ongelooflijk hard gerammeld. Achteraf denk ik dat dat gewoon de rose-wolk-hormonen waren. Bij S verdween dat met een maand of 6 een beetje en kwam het met 10 maanden weer in alle hevigheid terug
quote:
Heb ik onlangs al eens gezegd dat ik aan het rammelen ben?
Thuis alleszins al te vaak de laatste tijd
Ik heb dus maar met mezelf afgesproken dat ik er tot het einde van het jaar niet meer zal over spreken. Dat wordt natuurlijk een gigantische fail maar dan heb ik het toch geprobeerd
Ik rammel bij vlagen. Of eigenlijk is het meer een zacht rinkeltje. Ik twijfel heel erg. Zou graag een broertje of zusje voor Truus hebben. Maar kan ik twee kinderen wel aan? En we hebben het nu net zo fijn met z'n drietjes. En als we ervoor gaan, hoever gaan we medisch gezien dan? Heb ik wel zin in al die heisa aan m'n lijf? En wil ik eigenlijk nog wel écht nog een kind? Zucht...
Nou ja, voorlopig is het toch nog niet aan de orde. Eerst een groter huis en dat gaat nog wel even duren. (En eigenlijk wil ik hier helemaal niet weg. Ik ben gelukkig in dit huis zo.) Pffffffff......
Die afspraak hadden vriendlief en ik samen gemaakt, want hij werd gek van mij met mijn gerammel, 1!!! dag later, legt HIJ zijn hand op mijn buik, en zegt, Hoe is het met onze liefdesbaby??quote:
Heb ik onlangs al eens gezegd dat ik aan het rammelen ben?
Thuis alleszins al te vaak de laatste tijd
Ik heb dus maar met mezelf afgesproken dat ik er tot het einde van het jaar niet meer zal over spreken. Dat wordt natuurlijk een gigantische fail maar dan heb ik het toch geprobeerd
Hoe denkt je partner erover? En jammer dat jullie eerst nog moeten verhuizen. Dit is hier gelukkig niet aan de orde. gewoonmezelf87, P. kan zich jammer genoeg beter aan afspraken houden dan je vriend
Nee, de afspraak heb ik met mezelf gemaakt, niet met hem (dat zou ik toch gewoon terug in mijn gezicht krijgen ), maar laat ik het maar bekennen. Ik heb me er al niet kunnen aan houden 
Maar het was eigenlijk Thomas zijn fout. Hij zat de hele tijd baby te roepen, dus heb ik maar even laten vallen dat hij ook graag een baby zou hebben. Reactie van P. (met een grijns erbij): ja, daar kan hij nog 27 jaar mee wachten Hij gaat vanaf volgende maand met mij mee naar de vergaderingen van een werkgroep waar hij eigenlijk niet op aanwezig moet zijn. Toen ik vroeg waarom hij dat persé wou doen (vergaderingen zijn nou niet zó leuk
) zei hij dat hij zich al wat wou voorbereiden voor als ik in zwangerschapsverlof zou gaan ik heb in 5 jaar 3 kinderen gekregen, waarvan ik de eerste 3 jaar heb gewerkt. En ik herken me niet in dit verhaal. Ik heb de meeste (douche)stress ervaren bij de eerste. Mijn hemel, die eerste weken was een planmatige nachtmerrie. Kwam deels doordat mijn oudste niet aan slapen deed. Maar met de tweede erbij ( niet zo dicht op elkaar als bij Claudia, maar op 6 weken na 2 jaar) ging het heel anders. Gewoon mee in de vaart der volkeren. Al gaf ik geen borstvoeding meer. Maar goed, ik ging ook niet uitgebreid tafel dekken. Een boterham smeren en aan tafel zitten met z'n allen. Speelgoed was de avond tevoren opgeruimd en er was geen tijd om het overhoop te halen. Het is ook maar net hoe je met je ochtend omgaat denk ik dan.quote:
Ja maar Claudia, ik heb er 'maar' eentje he. Die slaapt door. Maar wat jij schetst is voor ons een reden om te wachten met een tweede. Nu gaat het redelijk soepel allemaal, hebben nu net een redelijk ritme.
We gaan zo even met de trein weg, en gezien de heibel gisteren over wie er met in de buggy mocht stelde ik voor de kinderwagen ook maar mee te nemen.
Waarop F zei: die moet binnenkort ook maar eens op marktplaats. *slik*
En hoewel hij regelmatig zegt dat ik het maar uit mijn hoofd moet zetten blijf ik stiekem toch hopen...
Misschien kan hij P. overtuigenquote:
Dat laatste herken ik heel goed. Zo zit P. ook al de hele tijd te zeggen dat we toch eens al die spullen (park, kleren waar Thomas is uitgegroeid, alle babyspullen die we nu niet meer gebruiken, ...) moeten terug geven aan mijn zus. Van haar mogen we ze nog lang houden (ze staan daar in de wegquote:
Hier stampte manlief me even op mijn hart net.
We gaan zo even met de trein weg, en gezien de heibel gisteren over wie er met in de buggy mocht stelde ik voor de kinderwagen ook maar mee te nemen.
Waarop F zei: die moet binnenkort ook maar eens op marktplaats. *slik*
En hoewel hij regelmatig zegt dat ik het maar uit mijn hoofd moet zetten blijf ik stiekem toch hopen...
), maar P. wil ze naar mijn gevoel té graag weg Die eierstokken hier rammelen flink. En al een tijdje. En vooral als je hoort dat iedereen om je heen zwanger aan het raken is. Dan wordt het er zeker niet minder van
Wij hebben beiden een kinderwens, dus dat is niet direct het probleem gelukkig. Maar we willen eerst trouwen voordat we aan kinderen willen beginnen.
Dus voorlopig ga ik proberen hier wat meer mee te schrijven en iedereen een beetje te leren kennen
Ik hoop dat je snel nog een topicje verder mag. Ik heb gisteren mijn 50-56 babykleertjes uit zitten zoeken. *slik*
Heb een mooie doos met wat ik echt-echt wil bewaren, voor ooit (een derde of om te mijmeren als ik 80 ben
) en de rest gaat naar iemand anders. We willen iig eerst trouwen (nog geen datum bekend) maar mogelijk al in 2012. Ik ben om lichamelijke redenen al gestopt met de pil en heb een perfecte natuurlijke cyclus. Dus dat is al mooi meegenomen. Momenteel zit ik wel een een enorm heftige tonic tegen de acne behandeling. Dus nu zwanger worden zit er sowieso niet in. Want die behandeling tegen de acne is niet goed voor het ongeboren kindje.
Hopelijk zorgt de endometriose niet voor te veel problemen bij jou om zwanger te worden! Moet je dan eerst op doktersgoedkeuring wachten voordat je er aan mag beginnen?
[ Bericht 2% gewijzigd door Fyina op 21-11-2011 16:31:10 ]
quote:
[..]
ik heb in 5 jaar 3 kinderen gekregen, waarvan ik de eerste 3 jaar heb gewerkt. En ik herken me niet in dit verhaal. Ik heb de meeste (douche)stress ervaren bij de eerste. Mijn hemel, die eerste weken was een planmatige nachtmerrie. Kwam deels doordat mijn oudste niet aan slapen deed. Maar met de tweede erbij ( niet zo dicht op elkaar als bij Claudia, maar op 6 weken na 2 jaar) ging het heel anders. Gewoon mee in de vaart der volkeren.
Buurvrouw, heb jij "tekst" over de keuze voor / de komst van een derde kind? Mijn zus heeft 3 jongens en vindt het echt druk... nou ben ik ns benieuwd naar de ervaring/mening van een andere triple-boys-moeder
[ Bericht 5% gewijzigd door -Caroline- op 21-11-2011 21:45:45 ]
zou jij later een broertje of een zusje willen? Een broertje zegt ie (tot voor kort zei hij nog een zusje want dat heeft zijn beste vriend ook) En wat ga je daar dan met een broertje doen. Pelen mama
ik wil het ikwil het ik wil het.
Laatst (toevallig was het die tijd van de maand) vroeg ik aan mijn man, wanneer gaan we voor de tweede. Ja, maar jij bent ongesteld zegt ie
eikel 
Druk! Ja! Maar of dat nou jongens is? Ik heb geen vergelijk natuurlijk. Drie kinderen is wellicht gewoon sowieso druk? Al zijn jongens, zeker tot een jaar of 7, een stuk fysieker aanwezig.quote:
[..]
Mijn zus heeft 3 jongens en vindt het echt druk... nou ben ik ns benieuwd naar de ervaring/mening van een andere triple-boys-moeder
wat mij voornamelijk opvalt is dat je met drie kinderen in de 'zespersoons categorie'valt. Voorverpakte dingen gaan voor 4 of 6. Vakantiehuisjes, een auto met drie goede en veilige zitplaatsen...Voor mij was het goed, een derde. Twee kon ik precies managen, voor allebei een hand, voor allebei een oog. Met een derde was er meer kans om ook eens van de radar te raken als kind. Heel gezond denk ik. Maar dat heeft meer met mijn controlfreak karakter te maken dan met wat anders denk ik.
Nu werk ik ook nog veel buitenshuis erbij maar ik heb zelden of nooit tijd voor mezelf. Nu vind ik dat persoonlijk weer niet zo erg maar je moet er wel tegen kunnen.
Ik zit er trouwens best af en toe doorheen hoor, het is niet alleen maar zaligmakend.
Ik vind kinderen naarmate ze ouder worden meer tijd kosten vreemd genoeg. Hoewel...meer energie is het eigenlijk...
Er wordt steeds een groter beroep gedaan op je opvoedskills en managerskwaliteiten maar dat heeft ook wel wat met onze oudste zoon te maken.
In mijn ogen zijn babies en dreumessen in ieder geval peanuts maar dat is persoonlijk natuurlijk en ligt ook weer aan de kinderen zelf en wat er zich voordoet.
Wij hebben nooit slaapproblemen gehad bijvoorbeeld.
en dan ben ik godszijdank want anders zou ik niet kunnen doen wat ik nu doe niet eens een controlfreak
knuppel en hoenderhok enzoquote:
Hier stampte manlief me even op mijn hart net.
We gaan zo even met de trein weg, en gezien de heibel gisteren over wie er met in de buggy mocht stelde ik voor de kinderwagen ook maar mee te nemen.
Waarop F zei: die moet binnenkort ook maar eens op marktplaats. *slik*
wij hadden ook alles verkocht na meneertje twee
[ Bericht 3% gewijzigd door lily op 22-11-2011 13:12:38 ]
ik rammel niet
, en ik ga ook nooit meer rammelen.maar was benieuwd waarom buurvrouw de laatste post had
zwemles, sport, wedstrijden, het gaat echt ten koste van je 'eigen' tijd. Hele zaterdagen gaan op aan die dingen. Zo moet ik nu bijvoorbeeld 4 dagen in de week het eten om 5 uur al klaar hebben omdat er getraind moet worden of gedrumd of toneel gespeeld. Nou en? Denk je dan maar het bepaalt de hele dag. Ik vind babies en dreumi inmiddels ook peanuts. Maar goed wil niemands bubble bursten verder.
Ik vind het nu al af en toe echt heel erg moeilijk.
? Ik weet het niet zo goed meer. Heb mijn derde in ieder geval gekregen toen de oudste al naar school ging, ik was in verwachting toen hij voor het eerst ging. ik vind dat de "last" verschuift. de nadruk van hands on zorg gaat veel meer naar begeleiden. Ze zijn meer weg, het is nu meer een coordinatiefunctie geworden. en dat vind ik vermoeiender, en meer.Wat ik in de baby dreumestijd lastig vond was de continue claim. nu hoef ik eigenlijk niet meer te 'vermaken' daarvoor in de plaats komen dan andere dingen, als begeleiden bij huiswerk, weerbaar maken voor de grote wereld, ze loslaten zonder dat ze in zeven sloten tegelijk lopen. Ook druk, maar anders. niet te vergelijken eigenlijk, maar maakt het hele kleine wel superoverzichtelijk. Toen kon ik gewoon bepalen, dat is er al láng niet meer bij
Mijn zusje heeft ook 3 jongens, en ja het is druk, maar ik geloof niet dat ze het anders zou willen. Ja, nog een vierde misschien
Ik denk dat het heel erg aan jezelf ligt ook: ik zou geen moeder zijn voor 3-4 kinderen, denk ik. Ik zou twee wel de max vinden, maar dat is door wie ik ben.quote:
Ik vind babies en dreumi inmiddels ook peanuts. Maar goed wil niemands bubble bursten verder.
ja nu durf ik niet meer
ik zeg inmiddels, hè. Toen ze klein waren zag ik dat héél anders.quote:
En ik dacht ook altijd dat ik 4 kinderen wilde, en ook wel vier jongens. inmiddels weet ik dat dit voor mij de grens is echt. Nu ben ik soms nog een soort van de baas, bij 4 was er complete anarchie uitgebroken denk ik.Maar goed, ik wil niemand bang of ongerust maken eigenlijk.
ik ben zó blij met onze jongens! ik zou niet anders willen. Het is goed, fijn mooi en geweldig. maar ook een puist werk. maar als ik dan zoals laatst door een museum loop, met die drie om me heen, dan klap ik bijna uitelkaar van geluk. Ach iedereen kan zeggen wat ze willen, ik rammel gewoon lekker door Buurvrouw, dat van die radar das herkenbaar, dat is hier met 2 al het geval: door t leeftijdsverschil gaan ze verschillende routes en dan heef oudste af en toe t rijk alleen of is ie t dorp in zonder dat ik exact weet met wie/wat/waarvoor
Lily, nu herinner ik me weer dat jij dat zei van baby/peuters peanuts
en groteren meer energie ivm gesprekken/begeleiding etc... en idd vooral het niet meer "alles" kunnen bepalen (hoewel binnenshuis ook allerlei krachten spelen / mini's hebben ook skills), de invloed van de buitenwereld is vanaf de basisschool-leeftijd steeds dominanter in mijn beleving... en vraagt andere opvoedings-skills (waar vind ik die *zoekt in hoge hoed* ghegeh)
Miss: over 1 kind, Thomas heeft nooit last gehad van enig kind zijn, ik werd wel af en toe knetter van de toeschrijvingen/aannames omdat ie geen broertje/zusje had: bepaald gedrag werd gekoppeld aan het kinderaantal, en met inmiddels Lucas erbij blijkt dat bewezen onzin te zijn
O en de radar bij 1 kind: soms moest ik m bewust uitzetten van mezelf (maar pas toen ie al groter was, daarvoor vind ik t niet nodig ivm mijn controle-behoefte
)en bovendien als ze straks op school zit dan gebeurt daar ook van alles wat je niet weet/ziet/merkt, en das toch ook goed?
Maar persoonlijk vind ik t bizar dat ik eerst 1 kind mijn max vond (ik was gevloerd door dat ene prinsje), toen een craving voor de tweede en nu die er door een wonder gelukkig is... rammel ik zoals ik nog nooit gerammeld heb...
vooral icm verstand klopt er iets niet
BE: knuppel/hoenderhok-spuit elf: wij hadden alles verkocht/weggegeven na nr 1 en ik ben nu nog steeds alles aan t weggeven ivm "nr 2 is er toch uitgegroeid" .....
maarrrrr.... het trainingsfietsje van thomas heb ik altijd bewaard, als een soort gelukskoekje .... Estrys, lekker rammelen joh!
Heb een beetje hetzelfde, heel veel mensen om mij heen proberen zwanger te worden, zijn zwanger of net bevallen. Mijn vriend geniet nog teveel van zijn vrijheid... dus we praten er maar niet meer overquote:Op zondag 20 november 2011 22:53 schreef smurfinnetje78 het volgende:
Nou ik wil toch gaan proberen hier actief mee te schrijven!
Die eierstokken hier rammelen flink. En al een tijdje. En vooral als je hoort dat iedereen om je heen zwanger aan het raken is. Dan wordt het er zeker niet minder van
Wij hebben beiden een kinderwens, dus dat is niet direct het probleem gelukkig. Maar we willen eerst trouwen voordat we aan kinderen willen beginnen.
Dus voorlopig ga ik proberen hier wat meer mee te schrijven en iedereen een beetje te leren kennen
Jammer dat je vriend nog niet zo ver is. Maar dat komt vanzelf wel. Lekker genieten van de kindjes om je heenquote:
[..]
Heb een beetje hetzelfde, heel veel mensen om mij heen proberen zwanger te worden, zijn zwanger of net bevallen. Mijn vriend geniet nog teveel van zijn vrijheid... dus we praten er maar niet meer over
En je vriend kom vanzelf wel over de brug en anders kun je het over een tijdje nog eens aanhalen hoe lief die andere kindjes wel niet zijn in je omgeving ;-)Herkenbaar, mijn vriend wil het er ook eigenlijk niet eens over hebben. Snap ik ook wel, maar het er niet over praten maakt het soms bijna ergerquote:
[..]
Heb een beetje hetzelfde, heel veel mensen om mij heen proberen zwanger te worden, zijn zwanger of net bevallen. Mijn vriend geniet nog teveel van zijn vrijheid... dus we praten er maar niet meer over
Ik krijg de indruk dat er dan meer dingen zullen zijn die niet bespreekbaar zijn en dat werkt toch niet
Zo van als ik er niet over praat dan verdwijnt het vanzelf wel ofzo
Maar nu is mn baas zwanger, en dan begint het weer hoor! Mn baas runt een gezinshuis, dus daar wonen nu al 4 kinderen en dit wordt nummer 5. Heerlijk om er weer een echte kleine bij te hebben (andere kinderen zijn 13, 11, 9 en net 3). En hoewel mijn oppaswerk in dat gezinshuis natuurlijk helemaal niet te vergelijken is met het dagelijks opvoeden van meerdere kinderen vind ik wel dat je in een bepaald ritme komt. Je raakt eraan gewend dat je ogen in je achterhoofd moet hebben om alles en iedereen in de gaten te houden. De kinderen wonen niet voor niets niet meer thuis dus dat maakt het allemaal wat extra uitdagend natuurlijk. En de kleinere dingen duren ook allemaal wat langer. Je wilt niet weten hoe lang het duurt om de was te sorteren!
Maar goed, ik rammer lekker met haar zwangerschap mee
Ik spreek even vanuit mijn leefwereld, maar ik vermoed dat iedereen wel met zijn partner kan praten over zijn/haar kinderwens, maar dat je soms merkt dat het even genoeg isquote:
misschien gooi ik nou een knuppel in het hoenderhok, maar het feit dat je niet met je partner over iets kan praten dat zou ik écht een groot probleem vinden.
Ik krijg de indruk dat er dan meer dingen zullen zijn die niet bespreekbaar zijn en dat werkt toch niet
Zo van als ik er niet over praat dan verdwijnt het vanzelf wel ofzo
Mijn man weet van mijn gerammel (en hoe ) maar ik kan me wel voorstellen dat hij het af en toe fijn vindt dat ik hier eens kom rammelen zodat ik niet nog eens bij hem over hetzelfde onderwerp begin. Hier is het alvast niet dat ik er niet met hem kan over praten, maar dat het misschien soms beter is dat ik het even niet doe
(moeilijk ) Gewoon om hem ook wat rust te geven en hem te laten wennen aan het idee.Althans, hier is het toch het geval
Aah, precies dat hadden schaap en ik ook al besproken: dat we haar soms de kans moeten geven om onder de radar te verdwijnen. En inderdaad, als ze naar school gaat, gebeurt dat automatischquote:
Miss: over 1 kind, Thomas heeft nooit last gehad van enig kind zijn, ik werd wel af en toe knetter van de toeschrijvingen/aannames omdat ie geen broertje/zusje had: bepaald gedrag werd gekoppeld aan het kinderaantal, en met inmiddels Lucas erbij blijkt dat bewezen onzin te zijn
O en de radar bij 1 kind: soms moest ik m bewust uitzetten van mezelf (maar pas toen ie al groter was, daarvoor vind ik t niet nodig ivm mijn controle-behoefte
en bovendien als ze straks op school zit dan gebeurt daar ook van alles wat je niet weet/ziet/merkt, en das toch ook goed?
Interessant om te lezen! Ik vind het verschil tussen omgaan met een 1- en 2-jarige al een wereld van verschil.quote:
Wat ik in de baby dreumestijd lastig vond was de continue claim. nu hoef ik eigenlijk niet meer te 'vermaken' daarvoor in de plaats komen dan andere dingen, als begeleiden bij huiswerk, weerbaar maken voor de grote wereld, ze loslaten zonder dat ze in zeven sloten tegelijk lopen. Ook druk, maar anders. niet te vergelijken eigenlijk, maar maakt het hele kleine wel superoverzichtelijk. Toen kon ik gewoon bepalen, dat is er al láng niet meer bij
Ik denk dat het idd grotendeels is zoals jij het beschrijft Leonieke. Althans zo ging het bij mij in het begin ook. Liever hier of bij vriendinnen rammelen dan hem gek maken met mijn gezever over babies.quote:
[..]
Ik spreek even vanuit mijn leefwereld, maar ik vermoed dat iedereen wel met zijn partner kan praten over zijn/haar kinderwens, maar dat je soms merkt dat het even genoeg is
Hier is het alvast niet dat ik er niet met hem kan over praten, maar dat het misschien soms beter is dat ik het even niet doe
Althans, hier is het toch het geval
Gelukkig kan ik er wel goed over praten met hem en heeft hij ook een kinderwens. En als het aan hem lag zouden we misschien nu wel zwanger kunnen zijn, maar ik wil eerst trouwen
Ja zoiets ben ik ook wel van plan.. heb nog maar om een nieuwe puppy gevraagd. maar ook 1 hond vond hij wel genoegquote:
[..]
Jammer dat je vriend nog niet zo ver is. Maar dat komt vanzelf wel. Lekker genieten van de kindjes om je heen
Ja het kan soms inderdaad behoorlijk frustrerend zijn. maar ik denk dat het wat betreft mijn vriend en ik beter is als we het even laten rusten. Ik kan natuurlijk niet voor jouw situatie pratenquote:
[..]
Herkenbaar, mijn vriend wil het er ook eigenlijk niet eens over hebben. Snap ik ook wel, maar het er niet over praten maakt het soms bijna erger
Wat dat betreft ben ik het weer eens met onderstaandequote:
misschien gooi ik nou een knuppel in het hoenderhok, maar het feit dat je niet met je partner over iets kan praten dat zou ik écht een groot probleem vinden.
Ik krijg de indruk dat er dan meer dingen zullen zijn die niet bespreekbaar zijn en dat werkt toch niet
Zo van als ik er niet over praat dan verdwijnt het vanzelf wel ofzo
Ik kan heel goed met mijn vriend praten alleen soms is het gewoon genoeg zoals ik eerder bovenaan al zei quote:
[..]
Ik spreek even vanuit mijn leefwereld, maar ik vermoed dat iedereen wel met zijn partner kan praten over zijn/haar kinderwens, maar dat je soms merkt dat het even genoeg is
Hier is het alvast niet dat ik er niet met hem kan over praten, maar dat het misschien soms beter is dat ik het even niet doe
Althans, hier is het toch het geval
Inderdaad. Maar misschien ook niet teveel want ik denk dat het vooral voor mezelf er voorlopig afstand van te houden omdat ik dan misschien mezelf er te gek mee maak..quote:
Ja idem, met het 'er niet over willen hebben' bedoelde ik ook meer 'het er niet steeds/continu over willen hebben'. Ik snap het ook wel, als je die wens niet hebt ís het ook gewoon niet leuk om er continu over te praten. Dan leg je er alleen maar meer dwang op en is het later misschien ook geen leuk onderwerp meer. Dat wil ik helemaal niet, en ik vind het zelf ook beter om nog een aantal jaar te wachten. Maar toch, is het soms leuk om over te praten, dan maar met iemand anders
En agh anders gooi ik het er hier af en toe wel uit
Stond las te zwijmelen bij een mega schattig pakje Oh help echt mega erg.Tja dan kan je man er echt niet meer omheen natuurlijk ;-)quote:
Weet je wat Thomas trouwens wil van Sinterklaas? Een baby
Ik had vandaag geen geluk. Dit zou mijn laatste rammeldag zijn. Afspraak bij gyn. Krijgt ze mn spiraal er niet uit!? Nu moet ik wachten tot een ander ziekenhuis me belt voor een afspraak! Grr ben niet blij!
Oi! Da's niet tof! Auw ook! Of niet?
Ik heb mezelf maar even verwend met een stuk of 10 chocotoffs
Hoe kan dat nou? Waren de touwtjes te kort, dat ze er niet bij kon?quote:
goed kado idee van thomas! Dan kan je man er niet meer omheen
Ik had vandaag geen geluk. Dit zou mijn laatste rammeldag zijn. Afspraak bij gyn. Krijgt ze mn spiraal er niet uit!? Nu moet ik wachten tot een ander ziekenhuis me belt voor een afspraak! Grr ben niet blij!
verkapt ik wil eigenlijk ook in dit topic posten
ze kon de touwtjes niet vinden. Wellicht naar binnen verschoven ofzo. Ik hoor het wel bij de volgende afspraak. Ik hoop alleen dat ik snel terecht kan...
Waarschijnlijk moet mijn hele buik eerst nog open voor we verder mogenquote:
Hopelijk zorgt de endometriose niet voor te veel problemen bij jou om zwanger te worden! Moet je dan eerst op doktersgoedkeuring wachten voordat je er aan mag beginnen?
(Beide eierstokken verkleefd). In januari krijg ik de eerste vervolgstap te horen! Spannend!In mijn omgeving is ook de een na de ander zwanger, en dat frustreert mij soms enorm! Vooral als ik dan hoor van een ander, dat onze klas wel erg vruchtbaar is. Daar kan ik dan best jaloers en verdrietig om worden.
@Nytar: balen zeg! Hopelijk heb je snel weer een nieuwe datum voor spiraalverwijdering en mag je verder! En dat je dan maar snel zwanger mag worden!
Hier wordt ik gek van mijn eigen gerammel en ik heb ook echt het idee dat iedereen het kan horen, Ik zou het liefst met een vingerknip de situatie ideaal maken en dan aan baby's maken beginnen!
Ik droom zelfs over baby's van mij en mijn lief, en dan wordt ik wakker like : echt stom! Ik wil gewoon een lief klein wondertje!! quote:
Hier wordt ik gek van mijn eigen gerammel en ik heb ook echt het idee dat iedereen het kan horen, Ik zou het liefst met een vingerknip de situatie ideaal maken en dan aan baby's maken beginnen!
hier rupsjenooitgenoeg
de buren horen me rammelen 
En toch in oud blijven lurken en foto's van pasgeboren babies kijken he :-P
quote:
[..]
hier rupsjenooitgenoeg
Ja inderdaad! omdat ik het heerlijk vind om te lezen over het wel en wee van die meiden maar als er dan weer verse baby's zijn, dan rammel ik helemaal de pan uit!quote:
En hier nog zo'n een die over babies droomt, en dan verdrietig wakker wordt.. word af en toe zo gek van mezelf!
En toch in oud blijven lurken en foto's van pasgeboren babies kijken he :-P
Het allerergste was een droom dat ik een tweeling had gekregen(zit in de familie) en ik was helemaal gelukkig, en toen werd ik wakker en dacht ik mn kindjes!! maar er was natuurlijk niks! heel de dag door van de kaart geweest! Maar vriend is niet over te halen, hij wil geen kinderen in dit huisje!
En een dikke knuffel voor alle andere rammelaars!
Dat is wel heftig zeg. Mijn zus heeft het ook, dusdanig erg dat het ook op haar darmen enzo zit. Maar ik heb geen contact meer met haar dus weet niet wat de gevolgen nog allemaal zijn voor haar. Behalve dat ze nu gedwongen in de overgang zit.quote:
[..]
Waarschijnlijk moet mijn hele buik eerst nog open voor we verder mogen
In mijn omgeving is ook de een na de ander zwanger, en dat frustreert mij soms enorm! Vooral als ik dan hoor van een ander, dat onze klas wel erg vruchtbaar is. Daar kan ik dan best jaloers en verdrietig om worden.
@Nytar: balen zeg! Hopelijk heb je snel weer een nieuwe datum voor spiraalverwijdering en mag je verder! En dat je dan maar snel zwanger mag worden!
Bij mij heb ik wel al een (kort) medisch traject achter de rug om draagsterschap van een genetische ziekte uit te sluiten. En dat was voor mij allemaal positief dus geen draagster van de ziekte in de familie. Dus met een bijna gerust hart kan ik iig wel natuurlijk zwanger worden. Ik zag dat ik hier ook al eerder had gepost rond die periode
En alle dromende rammelende dames... Meer dan geduld kun je helaas niet opbrengen. Wel sterkte en succes want het kan best frustrerend zijn natuurlijk. Zo graag willen maar de andere helft is er nog niet klaar voor..
En ik zag in Z&G dat cooki er ook voor gaat? Leuk!
ik mag me melden in wachten op tweede streepjes topic*O* we gaan voor een derde
alleen gaan we daar niet weer 8,5 jaar over doen... (limiet moet nog bepaald worden
)stuiterdestuiter...
voor hier: succes voor alle rammelaars! ik hoop dat jullie ook snel naar tweedestreepjes topic verhuzen zodra t kan enzo..
dan ga ik je natuurlijk wel volgen in het wachten op topic!
mijn vent liep vandaag in de bart smit, allemaal dingen op te noemen die hij zou kopen voor ons kindje, dus ik wilde spijkers met koppen slaan maar nee
Leuk nieuws Cooki! Kan me voorstellen dat je nu helemaal hyper bent.
gewoonmezelf87: dit ken ik! Mijn vent maakt er ook grapjes van! Laatst in de kruidvat stonden we bij de medicijnen, drukt hij een zwangerschapstest in m'n hand "dan heb je hem alvast in huis". Dus ik zei "pas maar op of ik koop foliumzuur!" Na een "doe je toch niet" van vent ligt er dus nu een potje foliumzuur in de kast...(overigens ongebruikt, want ben vorige maand pas gestopt met pil en niet nu gelijk kindjes...)
SupremeEvil, met foliumzuur moet je eiegnlijk al beginnen voordat je zwanger bent
Samen in zwangerschap&geboorte straks. Deal?!
[ Bericht 7% gewijzigd door DustinHenderson op 26-11-2011 17:41:38 ]
Ik ben maar beperkt houdbaar he, dus als jij dan wel ff opschiet zeg maar: 2012 moet t hier gebeuren (zwanger worden) Doe maar zo tegen april. Want dan kan ik jou moreel (en fysiek) komen ondersteunenquote:
Poppejans, das een prima deal!
Ja weet ik, maar dat is weer nét een stapje verder, als we beslissen dat we er echt voor gaanquote:Op zaterdag 26 november 2011 16:12 schreef Asyniur het volgende:
Cooki, wat leuk!
SupremeEvil, met foliumzuur moet je eiegnlijk al beginnen voordat je zwanger bent
Komt nog wel, eerst ontpillen... Weet dat het geen kwaad kan om nu al te beginnen, maar voor mn gevoel gaat dat dan ineens te snel ofzo. Kan het niet zo goed uitleggen
Maar iedereen redeneert (gelukkig) weer anders
dat morele deel doe je nu al hoorquote:
[..]
Doe maar zo tegen april. Want dan kan ik jou moreel (en fysiek) komen ondersteunen
en fysiek: ja.. hoe zeggen ze dat verderop op fok? ik heb n hoge pijngrens
...april: das n mooi verjaardagskadootje he...
maar als je t niet erg vindt, dan probeer ik t daarvoor ook n paar keer, als je t goed vindt
Das zeker een deal want qua opschieten; ik verwacht midden dec mn eerste menstruatie, heb er midden nov net de laatste pilbloeding opzitten.Dus hier ook aan t foliumzuur inmiddelsquote:
Poppejans, das een prima deal!
ik had al een aanzoek gekregen maar we hadden nog geen datum en nu dus wel! en dan kan ik dus serieus gaan nadenken over jurken ed!
Ooh wat leuk!quote:
oke! even jompelen voor mezelf, mijn lief wil eerst een ander huisje (en ik stiekem ook) en eigenlijk wil hij ook eerst trouwen, nu kreeg ik vandaag een kaartje van hem waar hij de volgende vraag op had geschreven: lieve schat wil jij op 13-09-2013 mijn vrouw worden?!
ik had al een aanzoek gekregen maar we hadden nog geen datum en nu dus wel! en dan kan ik dus serieus gaan nadenken over jurken ed!
Van harte gefeliciteerd!
woehie... nou dan gaan we mooi gelijk op! dit is mn eerste ronde... 12 dec NOD, dus samen voor de kerstballen-bingoquote:
Das zeker een deal want qua opschieten; ik verwacht midden dec mn eerste menstruatie, heb er midden nov net de laatste pilbloeding opzitten.Dus hier ook aan t foliumzuur inmiddels
Ik jompel met je mee! klinkt lief! (maar ook ver wegquote:
oke! even jompelen voor mezelf, mijn lief wil eerst een ander huisje (en ik stiekem ook) en eigenlijk wil hij ook eerst trouwen, nu kreeg ik vandaag een kaartje van hem waar hij de volgende vraag op had geschreven: lieve schat wil jij op 13-09-2013 mijn vrouw worden?!
2013?)... maar jij hebt vast dat geduld wel ons lievelingsgetal is 13 en we willen graag op vrijdag de 13e trouwen en hij vond vrijdag de 13e in 2013 een mooie dag! en ik ook! en nu kunnen we nog sparen en hopenlijk ook nog een ander huisje vinden! maar goed ik ben blij en het 1e trouwmagazine is binnenquote:
[..]
woehie... nou dan gaan we mooi gelijk op! dit is mn eerste ronde... 12 dec NOD, dus samen voor de kerstballen-bingo
[..]
Ik jompel met je mee! klinkt lief! (maar ook ver weg
Fijn! een beetje een datum hebben isquote:
[..]
ons lievelingsgetal is 13 en we willen graag op vrijdag de 13e trouwen en hij vond vrijdag de 13e in 2013 een mooie dag! en ik ook! en nu kunnen we nog sparen en hopenlijk ook nog een ander huisje vinden! maar goed ik ben blij en het 1e trouwmagazine is binnen
(vond ik tenminste) dan heb je lekker wat om naar toe te leven en naar uit te kijken!zo ervaar ik het inderdaad ook, en ik kan nu gewoon zeggen dat ik in 2013 ga trouwen!quote:
[..]
Fijn! een beetje een datum hebben is
en waarschijnlijk hoopt mijn lief dat ik nu niet meer teveel aan kindjes denk maar dat is natuurlijk ijdele hoop!
en ik moet cookie en poppejans volgen voor vers babyvlees! ik duim voor jullie dames dat het maar snel raak mag zijn Oeh, daar houd ik van: datum met een verhaal! superleuk! en als je van 1987 heb je zeeen van tijdquote:
[..]
ons lievelingsgetal is 13 en we willen graag op vrijdag de 13e trouwen en hij vond vrijdag de 13e in 2013 een mooie dag! en ik ook! en nu kunnen we nog sparen en hopenlijk ook nog een ander huisje vinden! maar goed ik ben blij en het 1e trouwmagazine is binnen
eerst maar ns een mooie jurk uitkiezen en gewoon lekker doorrammelen gheghe.. je lief die hoopt dat je niet teveel aan kindjes denkt..
als t eenmaal in je hoofd/hart zit, is er geen ontkomen aan he anyway: proficiat!
je klinkt blij! En poppejans die er samen met cooki ervoor gaat, leuk!
Ga je bij vrienden een filmpje kijken, krijg je een zielige baby van een half jaar in je handen gedrukt die het heeeeerlijk vind om op zn ruggetje en buikje te worden gewreven, en zich in je trui begraafd als je daarmee stopt.. RAMMEL!!
Oh dat kan ik me zo voorstellen! zo'n kleine hummel! ik heb dat met het dochtertje van mijn beste vrienden al 2.5 jaar! ze spreekt mijn naam ook zo schattig uit! en als ze dan komt "kjoelen" RAMMEL!quote:
Gewoonmezelf, wat gaaf! Congrats!
En poppejans die er samen met cooki ervoor gaat, leuk!
Ga je bij vrienden een filmpje kijken, krijg je een zielige baby van een half jaar in je handen gedrukt die het heeeeerlijk vind om op zn ruggetje en buikje te worden gewreven, en zich in je trui begraafd als je daarmee stopt.. RAMMEL!!
! hij snapt t gewoon niet! De mijne deed zoiets terwijl we op een familiefeest waren.. van zijn familie! En iedereen viel daarna stil..
Maar dat kjoelen, cute!
). Ik krijg van zijn pa wel elke week de vraag wanneer er een tweede komt. Mijn reactie is na x aantal keer geworden: "doe maar ne keer een klapke met jouw zoon". Maar het heeft dus niet geholpen want hij blijft het vragen (al denk ik dat hij het soms express doet ) Ik gun jullie allemaal net zo'n reactie als die van mij. Gisteren zaten we in een restaurant te praten en ineens zie ik hem zwaaien naar iemand. Hij stoot mij aan en ik moet van hem omdraaien. Zit hij naar een dreumes te zwaaien. En toen zei hij: oooh die wil ik ook!
Mijn vent rammelt! Alleen is de situatie nu niet goed...
Och, wat een lieve reactiequote:
Pffff dat zijn niet leuke reacties van jullie mannen! (En schoonvader)
Ik gun jullie allemaal net zo'n reactie als die van mij. Gisteren zaten we in een restaurant te praten en ineens zie ik hem zwaaien naar iemand. Hij stoot mij aan en ik moet van hem omdraaien. Zit hij naar een dreumes te zwaaien. En toen zei hij: oooh die wil ik ook!
Mijn vent rammelt! Alleen is de situatie nu niet goed...
Wel jammer dat de situatie er nu niet naar is.. maar in de tussentijd maar gewoon lekker hier blijven posten, das hartstikke gezellig!
En zo erg is mn vriend nou ook weer niet, hij flapt er gewoon snel dingen uit, wat niet altijd even tactisch is.. verder is het een schat
@ leonieke, je schoonvader moet idd maar 's gaan babbelen met zn zoon, als hij zo graag nog een kleinkind erbij wil.. volgens mij ben jij zo over te halen wat dat betreft
wel leuk om te lezen hoe iedereen erop reageert!
dat van de situatie herken ik wel hoor rammeltje, helaas maakt dat het rammelen niet minder!
Dan kan 'ie wel samendoen met mn vriend, die vindt juist de eerste jaren het leukste / het minste gedoe..quote:
mijn man wil.op zich wel kinderen maar dan vanaf 4 jaar, die babytijd wil hij overslaan.... tsja
Poeh moet wel zeggen dat ik toch echt wel heel hard aan het rammelen ben...
Volgende week mag ik op kraamvisite bij vrienden. Vrees dat het dan alleen maar erger wordt!
Ik had eerst ook de allergoedkoopste verzekering die er was. Nu ga ik mijzelfvvoor komend jaar omhoog schroeven m.n. aanvullend voor kraamzorg zodat ik de eigen bijdrage per uur vergoed krijg en pijnbestrijding bij bevalling.
Misschien dat ik nog wel zwanger ga/kan raken in 2012 (zou een mooi streven zijn ;-) ) maar bevallen zal er niet inzitten ;-) En dan komt het wel een jaartje later. Dus kan je er verder nog niet bij helpen zoeperzazke!
Leuk Twinkle. Dus jij kunt ook al op korte termijn doorschuiven naar het volgende topic ;-) Mooi vooruitzicht!
ach, eerst maar eens zorgen dat we samen rammelen. zodra ik zwanger zou zijn ben ik ook mn baan kwijt (mag wettelijj niet maar ze bedenken wel wat) en dat maakt het ook niet makkelijker.
Ik heb wat dat betreft wel een erg fijne werkgever en heel erg flexibele werktijden. Beetje afhankelijk van de drukte.
Ik ben vanuit mijzelf al uitgebreid verzekerd dus daar zit wel genoeg in mocht het toch gebeuren. maar die kans acht ik echt zo enorm klein dat ik mij er geen zorgen om maak. Vooral omdat ik wrs pas vanaf einde van het jaar op zn vroegst een poging ga wagen met zwanger worden.
Ik heb nu delta lloyd met de start aanvullende verzekering. Die kost ook weinig extra per maand maar vergoedt wel de zaken als eigen bijdrage kraamzorg, extra echo, lactatiekundig consult en zelfs ¤200,- voor een zwangerschapscursus/gym.
Heb van de week met F. gesproken en hoewel hij nog steeds veel meer naar 'nee' neigt dan naar 'ja' heb ik iig aan hem gevraagd of we de definitieve beslissing uit kunnen stellen tot volgend jaar augustus. Dat is wat ik in mijn hoofd heb als uitsterste 'we doen het wel/we doen het niet'- moment. Ik ben dan 37 en ervanuitgaande dat ik niet meteen in één keer zwanger zou raken vind ik dat wel oud genoeg zeg maar.
En dat vond F. prima. Ik heb hem gezegd dat hij dan nog steeds nee mag zeggen als hij dat wil, maar dat ik het nodig heb het idee te hebben dat we nog een paar maandjes wachten voor we de knoop doorhakken.
Mss hou ik mezelf wel vreselijk voor de gek, maar toch...
Hij vroeg mij daarop wel, terecht, of ik dan wat minder zou willen hinten richting een derde etc. etc. Deal dus...
Maar wel moeilijk want ik rammel me dus echt helemaal suf op het moment!
En dus... @(#$*&@(#*U($*
Hebben jullie mensen met drie kids in jullie omgeving? Wij nl best wel wat en dat heeft bij ons denk ik wel geholpen. Dat meneer ziet dat het leven daar ook gewoon doorgaat
Ja, helaas telt 'nee' in dit soort gevallen vaak net iets zwaarder, maar goed, liever zo dan een kind wat niet helemaal 100% gewenst is.
En dan moet ik nog steeds voor mezelf uitmaken hoe zwaar ik het praktische bezwaar laat wegen van het feit dat ik toch wel regelmatig genoeg op reis ben voor mijn werk om me bezwaard te voelen de opa's en oma's te vragen op drie kinderen te passen zo af en toe.
Maar iedereen verzekert me dat dat iets is dat zichzelf wel regelt mocht het ooit zo ver komen. En dat minder over hebben, da's idd wel lastig. Ik kan bijv. op het moment helemaal opgaan in hoe de jongste heel goed praat en echt aan het kletsen is. Dan smelt ik en ontglipt me een: 'Wat is ie leuk he? Daar wil je er toch zeker wel nog eentje van?' nog wel eens.
Goede afspraak in ieder geval, BE! Geeft nog wat ruimte en straks duidelijkheid. Ik hoop voor je dat hij dan ook een derde wil.
Dat doet Nils als bij twee.quote:
Mensen met drie kinderen in je omgeving kan ook averechts werken. SChaap verzucht tenminste regelmatig dat ie blij is dat we er maar één hebben als we weer bij mensen met 3 kinderen zijn geweest
Goede afspraak in ieder geval, BE! Geeft nog wat ruimte en straks duidelijkheid. Ik hoop voor je dat hij dan ook een derde wil.
Ik vind het qau drukte wel meevallen. Het is denk ik net wat je gewent bent. Onze jongens kunnen zich goed vermaken en ik kan overdag normaal gesproken ook gewoon mijn ding doen. Boekje lezen, beetje computeren, opruimen. Als ik weer kijk bij mijn nicht die ook 3 jongens heeft, zou ik helemaal gek worden. Wat een drukte. Continu ruzie en gezeur met elkaar. Niemand kan samen spelen, ze maken rommel van hier tot er met!! Maar mijn nicht vind het zelf wel meevallen. Ze is niet anders gewend. Die zegt weer: Maar bij die en die daar is het pas druk....
Ik hoop dat die termijn "tot augustus" je de nodige rust kan geven. Een aantal jaar geleden kon ik het rammelen op die manier wat inperken.
Jeetje BE, dat is mooi maar lastig. ik hoop dat er een besluit valt waar jullie beide vrede mee kunnen hebben.
Herkenbaar, al hou ik de rem erop, en had mijn vriend vorige maand zoiets van kom maar op met die tweede, die kan er wel bij.... Maar we wachten nog wel eventjes, eerst ook zien hoe dit financieel uitpakt, en hoeveel extra een volgende zou kosten aan opvang ed..quote:
Be, wat lief, dat 'wat is-ie leuk hè'... Herkenbaar, ook al is mijn knul nog niet eens 5 maanden. Ik vind hem zo leuk, lief, knap, perfect en de combinatie van tijd met hem, werk en alle andere dingen die ik doe gaat zo goed dat ik denk, daar wil ik er nog wel een van. Het is dat ik per se 9 maanden wil ontzwangeren en, o ja, dat mijn vriend keek alsof-ie water zag branden toen ik het zei, dat ik de wens voorlopig opzij zet. Mijn vriend durft niet zo goed. Alles gaat nu goed en hij wil koesteren wat we hebben. Ik snap die gedachtengang ook wel.
Hij wil gewoon niet, snap dat dan. Afijn, hij is wel weer een tijd van het gezeik af, dat is ook wel fijn.quote:
#*&#$*$&^#*(@O$@(&*^!*(@&#%^(!@*&#
Heb van de week met F. gesproken en hoewel hij nog steeds veel meer naar 'nee' neigt dan naar 'ja' heb ik iig aan hem gevraagd of we de definitieve beslissing uit kunnen stellen tot volgend jaar augustus. Dat is wat ik in mijn hoofd heb als uitsterste 'we doen het wel/we doen het niet'- moment. Ik ben dan 37 en ervanuitgaande dat ik niet meteen in één keer zwanger zou raken vind ik dat wel oud genoeg zeg maar.
En dat vond F. prima. Ik heb hem gezegd dat hij dan nog steeds nee mag zeggen als hij dat wil, maar dat ik het nodig heb het idee te hebben dat we nog een paar maandjes wachten voor we de knoop doorhakken.
Mss hou ik mezelf wel vreselijk voor de gek, maar toch...
Hij vroeg mij daarop wel, terecht, of ik dan wat minder zou willen hinten richting een derde etc. etc. Deal dus...
Maar wel moeilijk want ik rammel me dus echt helemaal suf op het moment!
En dus... @(#$*&@(#*U($*
6, 3 en een half jaar!! Dus bijna zelfde als de miijne. Die zijn 5, 2 en bijna 3 maand!!quote:Op dinsdag 6 december 2011 21:40 schreef debuurvrouw het volgende:
euh, MeNicole, hoe oud zijn die kinderen van je nicht?
Jeetje BE, dat is mooi maar lastig. ik hoop dat er een besluit valt waar jullie beide vrede mee kunnen hebben.
Ik snap dat volledig.quote:
[..]
Hij wil gewoon niet, snap dat dan. Afijn, hij is wel weer een tijd van het gezeik af, dat is ook wel fijn.
Maar ik wil wel. En daar heb ik toch ook recht op? Dat mogen willen? Net als dat hij recht heeft op niet willen?
En ja, hij is een tijdje van het gezeik af en ik heb nog heel even respijt.
En als hij echt niet meer zou willen had hij wel de grote mond van 'de week nadat de tweede geboren is gaat er een knip in, nee niet een knip, minstens 2cm er tussenuit zodat het niet meer aan kan groeien!' uitgevoerd.
Ja want gewoon je zin doordrukken is echt goed voor je relatie...quote:
Tuurlijk heb je daar recht op, maar wat heb je aan een recht als je iets toch niet gaat krijgen. Laat je dan buiten de deur bezwangeren ofzo of haal die spiraal eruit.
Ik snap BE heel goed, dat als je heel graag wilt dat het dan gewoon shit is dat de ander er de rem op houdt, maar niet meer dan onwijs verstandig dat ze niet gewoon de neukfrequentie opvoert en dan zegt sorry schat...
Dat snap ik wel...quote:
Het is zelfs mijn grootste angst, nu per ongeluk zwanger raken omdat ik zo bang zou zijn dat F. me nooit meer zou vertrouwen. Ik geloof dat ik zelfs zo ver zou gaan dat ik het dan weg zou laten halen.
Niemand geeft je de garantie dat hij het dan opeens wel wilt. Zit je dan, getrouwd 2 kinderen en 1 op komst die door 1 partij gewoon niet gewenst is...
Ik zou ff passen.
Ik.wil ook graag, M zegt nog geen nee maar ook nog geen ja. Iig niet nu...
Ik zou nooit express per ongeluk zwanger worden.. Ik ga niet mijn huwelijk ervoor op het spel zetten.
Ik blijf (on)gedudig afwachten.
Nee serieus, bij een tweede wordt de overweging tijd-geld-toekomst etc volgens mij wel al wat complexer. Laat staan bij een derde of vierde.
Ik. Wil. Een. Baby.
En ik ga er wel mijn bruidsjurk voor op het spel zetten
het model kan namelijk niet vermaakt worden als ik tussen nu en april in verwachting raak. Wat ik heel raar vind is dat toen mijn beste vriendin zwanger was ik totaal geen last van emobuien had,maar nu ik sinds een week weet dat mijn broertje voor de 3e keer vader word ik enorm jaloers ben en emo. En dat wil ik niet want ik gun het ze zo! Lichamelijk werk ik er hard aan om zover te zijn dat ik zwanger mag worden en dan voor de kleine zelf kan zorgen. Alleen tikt de klok nu wel heel snel...
En dan gisteren en vandaag, dan zie ik zo'n heel klein, ontzettend mooi, lief en compleet kindje, mijn kindje, en dan mis ik dat zo erg, dat kindje tegen me aan, dat leven in mijn buik, voeden, slapen, die geur.. En dan voelt het zo ontzettend leeg en dan kan ik de gedachte dat ik dat nooit zal hebben gewoon niet aan, dan weet ik gewoon echt niet hoe ik in vredesnaam ooit zal kunnen stoppen met het nastreven van deze wens. Het verlangen naar dat kindje in ons leven is er alleen maar immens groot en niet te negeren van geworden.. En dan vertel ik dat aan mijn lief, en aan de verloskundige, en dan begrijpen ze me volledig zeggen ze, en dan moet ik mijn gevoel volgen, dit een plekje geven en dan ervoor gaan als ik het zo voel, maar ze snappen het niet, want ik wil NU! Ik wil het snotverdorie gewoon zó graag.. En ik weet dat we de tijd moeten nemen, dat ik nu éigenlijk/waarschijnlijk gewoon aan het proberen ben de leegte die ik voel te vullen met datgene dat ik zo wens en blablabla.. Maar ik weet gewoon niet hoe ik hiermee moet omgaan, hoe ik het uit moet leggen, hoe ik nu het verschil kan weten tussen 'opvullen van de leegte' en de 'daadwerkelijke wens'. Ik ben ook heel benieuwd, ik zie bij zowel Miss Jones als Klumsy bijvoorbeeld terug (of denk terug te zien) hoe ik me voel: alsof de wens zo vreselijk veel intenser is geworden en ik nooit meer compleet kan zijn zonder daadwerkelijk dat kindje -gezond en wel- vast te houden.
Nouja, ik blaat maar raak en weet eigenlijk niet zo goed wat ik hier nou mee wil.. Misschien denk ik overmorgen weer 'nóóit meer!', hoewel in het boekje van het ziekenhuis over het verliezen van een kind wel staat dat veruit de meeste ouders juist een nog grotere wens krijgen wanneer zij een kind verliezen.
Dus.
quote:
Ik kan mijn situatie niet met die van jou vergelijken, maar ik herken wel iets in wat je zegt over het verschil tussen het 'opvullen van de leegte' en de 'daadwerkelijke wens'. Mijn vader overleed in juli 2008 en ineens was er mijn kinderwens. Tijdens onze vakantie in augustus hebben we het voor het eerst gehad over het krijgen van kinderen en bij het aanbreken van 2009 waren we eruit en raakte ik meteen zwanger.
Ik vond het verstandelijk een fijn idee dat mijn lief me er indirect toe dwong om te wachten; hij moest er zelf over nadenken en wist nog niet of hij kinderen wilde. Maar voor mij had het niet gehoeven. Ik was het liefst meteen zwanger geraakt. Het is het verdrietigste wat ik ooit heb meegemaakt, mijn vader verliezen, maar het heeft me ook ineens doen beseffen hoe mooi het moest zijn om een gezin te hebben. Ik dacht veel terug aan mijn eigen jeugd en wou het ook voor mezelf, het ouderschap, de overweldigende liefde voor je kind, het onuitgesproken begrip. Ik wou het zo ontzettend graag.
Gek genoeg heb ik er zelf eigenlijk geen twijfels over gehad. Het voelde voor mij niet als het opvullen van een leegte. Ik heb wel gedacht dat anderen het zouden denken, en ik heb argumenten bedacht om een mogelijk verwijt te weerleggen, maar dat was zuiver voor de vorm. En weet je, toen Ivan er net was had ik het meteen weer. En een paar maanden later was ik zwanger van Lena. Veel mensen zullen er het hunne van gedacht hebben, maar ik twijfelde niet aan mijn motieven. Ik ging gewoon op mijn gevoel af.
Ik weet niet wat ik hiermee wil zeggen, maar ik wou het gewoon met je delen. Wat moet het ontzettend moeilijk zijn dat je jezelf wéér kwetsbaar maakt als je voor nog een kindje gaat. Alles van waarde is weerloos.
Maar of het nu een opvullen van leegte is of een daadwerkelijke wens, het kindje is toch hartstikke gewenst? Daar gaat het dan toch om?
ik herken een puntje in je "rammelaars" verhaal:
ik stuurde je dit ook via pm ivm heel persoonlijk en geen behoefte aan mogelijk commentaar van andere users, maar na Claudia's verhaal
waag ik de sprong..iig hele dikke knuffel voor jou!
na de geboorte van thomas heeft t bijna 8,5 jaar geduurd voordat ik weer een kindje kreeg.
thomas is van 2001, toen ik iets van 6 jaar proberen plotseling toch zwanger was van onze 2e, was ik "thuis" .. t was gelukt! helaas was t na 7wk al over.. mk...
ik was toen 40 en de hele wereld om me heen zei dat t ms nu maar ns over moest zijn.. 40 is een leeftijd om t af te sluiten..
voor mij werkte t zo anders: juist doordat ik zwanger was geworden, merkte ik dat ik t nog liever wilde... de drang werd steeds groter...
ten koste van een ontspannen gezinsleven... ik moest nog een kind!
op mn bijna 43e is lucas geboren.. en pas nu kan ik de oerdrang n beetje loslaten...
maar nog steeds niet helemaal...
mn herkenning ligt dus in jouw "oerbehoefte" naar een kindje.. terwijl de wereld om je heen op een andere golflengte vibreert...
t heeft mij geholpen om te luisteren naar mn oerdrang, mijn wensen en behoeften... ik hoop dat jij je weg er ook in vindt!
Mijn broer heeft twee kinderen verloren: een jongen direct na de geboorte, een meisje van twee. Beide keren werd mijn schoonzus vrij snel weer zwanger: ze hebben nu twee gezonde jongens en een meisje (dat meisje kwam nadat hun dochtertje net een jaar was overleden). Ik weet zeker dat het krijgen van de andere kinderen hen heeft geholpen in het verlies. Ze kunnen hun liefde helemaal richten op de drie die er zijn, terwijl de andere twee er in gedachten uiteraard ook zijn. Maar door de bezigheden in het gezin overheerst het verlies niet, maar overheerst wat er wel is. Het is natuurlijk nooit zo dat een 'nieuw' kind het kind dat je verloren hebt, kan vervangen en daarin dus een leegte opvult. Misschien dat het denken aan een kind je nu een gevoel van troost geeft en dat is goed. Maar het andere kind vervangen of iets opvullen kan een nieuw kind niet. Hoe rot ook, die leegte blijft.
Je zit nog zo midden in de achtbaan van zwanger zijn en je kindje verliezen.. maar natuurlijk wil je NU!
Wat hierboven al gezegd werd, klopt helemaal... Je wens was er toch al, die is toch niet ineens nu ontstaan. Sterkte Dat was precies wat ik wilde gaan posten, en toen stond het er al. Ik zou me niet teveel zorgen maken over je motieven, Inca!quote:
En weet je? Een kindje vult altijd een 'leegte' op. Het is namelijk een wens van de ouders, iets dat je mist en graag zou hebben.
+1quote:
En weet je? Een kindje vult altijd een 'leegte' op. Het is namelijk een wens van de ouders, iets dat je mist en graag zou hebben.
Houd moed en luister naar je hart!
Ik ben trouwens 4 weken terug gestopt met de nuvaring, om eerst eens te kijken of mijn lichaam mijn cyclus terug oppakt. Ik denk het wel, maar ik zou nu dus 27 dagen na mijn laatste (stopweek)menstruatie zitten en ben benieuwd wanneer ik nu ongesteld wordt, hoop van harte dat het niet zo'n drama wordt als voordat ik aan de pil begon 11 jaar geleden.
Nog niet de bedoeling om al ergens voor te gaan hoor, maar ik denk dat het wel zo slim is om je cyclus alweer te kennen als je eenmaal wilt beginnen, dus ik ga het merken. Vroegah was het altijd zo'n 31-32 dagen.
En thnx
Ik vind het wel een goeie om 'vooruit te stoppen op zich, ik merkte toen ik met de pil stopte pas wat die hormonen allemaal met mijn lijf deden.. Maar de nuvaring heeft wel minder hormonen meen ik. Nouja, ik hoop voor je dat je lichaam vlot alles op poten heeft en dat de menstruaties meevallen. Bij mij is het minder erg dan voor de pil.
quote:
Stiekem hoor alst aan 
ligt duurt het nog even, maar ik rammel... Ik hoop dat het bij mij mee gaat vallen, ik ben aan de pil gegaan toen ik 13 was omdat mijn menstruaties niet draaglijk waren, ik herinner me de pijn nog steeds, ik was gewoon van de wereld, diarree, overgeven, te beroerd om te bewegen... dus ben wel wat huiverig, maar het zal toch moeten en misschien valt het nu ook wel mee....
Ik ook van wat jij schreef, bij gebrek aan woorden alleen eenquote:
Thnx girls, moet er een beetje van snotteren.
Haha stiekum toch welkom danquote:
[..]
Ik hoop dat het bij mij mee gaat vallen, ik ben aan de pil gegaan toen ik 13 was omdat mijn menstruaties niet draaglijk waren, ik herinner me de pijn nog steeds, ik was gewoon van de wereld, diarree, overgeven, te beroerd om te bewegen... dus ben wel wat huiverig, maar het zal toch moeten en misschien valt het nu ook wel mee....
En ik kreeg de pil op mijn 12e, dezelfde reden.. 14 dagen ongesteld en dan vaak na een week alweer opnieuw en elke ongesteldheid een paar dagen in bed i.v.m. niet kunnen lopen. Er is dus hoop Nu heb ik wel hevige menstruaties qua bloeding en vaak ook flink krampen, maar wel met normale cyclusduur en draaglijke pijn..Thnx, lief van jequote:
[..]
Ik ook van wat jij schreef, bij gebrek aan woorden alleen een
M'n hele lijf, elke vezel schrééuwt om een kindje.
SPOILEREind september was ik een week overtijd. Ik deed een zwangerschapstest, met het idee dat m'n ongesteldheid wel uit zou blijven door stress. Ik was net aan een nieuwe baan begonnen en ik vond het allemaal nogal spannend. Als ik dan een negatieve test zou zien, zou m'n menstruatie wel snel komen. Dat ik wel eens echt zwanger zou kunnen zijn was niet eens in me opgekomen - we gebruikten netjes elke keer een condoom en m'n vriend was geen enkele keer onbeschermd in me geweest, laat staan in me klaargekomen. Toch verscheen er een tweede streepje. Ik heb m'n vriend gebeld, die op dat moment bij familie op bezoek was, op anderhalf uur rijden. Hij was er binnen een uur. Ik heb hem nog nooit zo overstuur gezien.
Om een lang verhaal iets korter te maken, we besloten abortus te laten plegen. Het leek de meest verstandige keuze: net een jaar bij elkaar, we wonen niet samen (m'n vriend had net een huis gekocht waarin we nog wel met z'n tweeën zouden kunnen wonen, maar zeker niet met z'n drieën), ik heb nog geen vast contract, het salaris van m'n vriend is niet genoeg om drie mensen van te onderhouden, en vooral was m'n vriend er heel erg niet aan toe. Op het moment van de abortus (eigenlijk een overtijdbehandeling, ik was 15 dagen overtijd) was ik 6 weken en 1 dag zwanger. Het deed veel pijn en er kwam lichamelijk nog even best wat ongemak achteraan, maar ik stond achter onze keuze.
Inmiddels ben ik daar echt niet meer zo zeker van. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan dit alles terug denk. Dat ik een kindje in m'n buik had kunnen hebben. Dat we al een echo zouden hebben gehad. Dat we volgend jaar kerst met z'n drieën onder de kerstboom zouden kunnen zitten. Ik denk al na over namen, bedenk op welke momenten we het blijde nieuws aan familie hadden kunnen vertellen, richt in gedachten het huis van m'n vriend opnieuw zodat er misschien tóch ergens plek is voor een wiegje.
Het liefst zou ik zo snel mogelijk weer zwanger willen zijn. Ik rammel al zes jaar en het was even zo dichtbij. Maar we willen verstandig zijn. Eerst samen gaan wonen. Een vast contract voor mij. Nog een paar verre reizen maken. Samen een groter huis kopen. En dan pas een kindje.
Maar tot die tijd hoop ik dat het aantal keren dat ik 's ochtends huilend onder de douche sta door het gemis, sterk afneemt...
Och Elf. Wat verdrietigquote:
Ja, ik ben een kloon, en ja, ik heb eerder onder m'n gewone account in dit topic gepost. Maar ik wilde dit verhaal liever niet zo open en bloot onder die naam hier hebben staan.
M'n hele lijf, elke vezel schrééuwt om een kindje.SPOILEREind september was ik een week overtijd. Ik deed een zwangerschapstest, met het idee dat m'n ongesteldheid wel uit zou blijven door stress. Ik was net aan een nieuwe baan begonnen en ik vond het allemaal nogal spannend. Als ik dan een negatieve test zou zien, zou m'n menstruatie wel snel komen. Dat ik wel eens echt zwanger zou kunnen zijn was niet eens in me opgekomen - we gebruikten netjes elke keer een condoom en m'n vriend was geen enkele keer onbeschermd in me geweest, laat staan in me klaargekomen. Toch verscheen er een tweede streepje. Ik heb m'n vriend gebeld, die op dat moment bij familie op bezoek was, op anderhalf uur rijden. Hij was er binnen een uur. Ik heb hem nog nooit zo overstuur gezien.
Om een lang verhaal iets korter te maken, we besloten abortus te laten plegen. Het leek de meest verstandige keuze: net een jaar bij elkaar, we wonen niet samen (m'n vriend had net een huis gekocht waarin we nog wel met z'n tweeën zouden kunnen wonen, maar zeker niet met z'n drieën), ik heb nog geen vast contract, het salaris van m'n vriend is niet genoeg om drie mensen van te onderhouden, en vooral was m'n vriend er heel erg niet aan toe. Op het moment van de abortus (eigenlijk een overtijdbehandeling, ik was 15 dagen overtijd) was ik 6 weken en 1 dag zwanger. Het deed veel pijn en er kwam lichamelijk nog even best wat ongemak achteraan, maar ik stond achter onze keuze.
Inmiddels ben ik daar echt niet meer zo zeker van. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan dit alles terug denk. Dat ik een kindje in m'n buik had kunnen hebben. Dat we al een echo zouden hebben gehad. Dat we volgend jaar kerst met z'n drieën onder de kerstboom zouden kunnen zitten. Ik denk al na over namen, bedenk op welke momenten we het blijde nieuws aan familie hadden kunnen vertellen, richt in gedachten het huis van m'n vriend opnieuw zodat er misschien tóch ergens plek is voor een wiegje.
Het liefst zou ik zo snel mogelijk weer zwanger willen zijn. Ik rammel al zes jaar en het was even zo dichtbij. Maar we willen verstandig zijn. Eerst samen gaan wonen. Een vast contract voor mij. Nog een paar verre reizen maken. Samen een groter huis kopen. En dan pas een kindje.
Maar tot die tijd hoop ik dat het aantal keren dat ik 's ochtends huilend onder de douche sta door het gemis, sterk afneemt...
Rationeel hebben jullie volgens mij een wijs besluit genomen, ook in het belang van een eventueel kindje. Want je wil je kindje het beste kunnen bieden, voorbereid, veilig, met een buffer, en dan snap ik heel goed dat jullie dat risico nu niet wilden nemen. Maar dat moet pijn doen ja.
Ik kan me niet anders voorstellen dan dat je een supermama wordt. Maar dan straks, op het juiste moment.
Tot die tijd hoop ik dat de hormonen snel uit je lijf zijn en je vrede kunt hebben met je overweging. Ik denk dat ieder ander het zal snappen, nou jij zelf nog.
Sterkte
^^quote:
[..]
Och Elf. Wat verdrietig
Rationeel hebben jullie volgens mij een wijs besluit genomen, ook in het belang van een eventueel kindje. Want je wil je kindje het beste kunnen bieden, voorbereid, veilig, met een buffer, en dan snap ik heel goed dat jullie dat risico nu niet wilden nemen. Maar dat moet pijn doen ja.
Ik kan me niet anders voorstellen dan dat je een supermama wordt. Maar dan straks, op het juiste moment.
Tot die tijd hoop ik dat de hormonen snel uit je lijf zijn en je vrede kunt hebben met je overweging. Ik denk dat ieder ander het zal snappen, nou jij zelf nog.
Sterkte
Ik hoop dat je verdriet slijt
. Professionele hulp zoeken is ook geen schande, het is allemaal niet niks. Ik hoop dat je er in ieder geval met iemand over kan praten. PM'en mag natuurlijk altijd, maar ik begrijp ook dat ik op dit moment waarschijnlijk niet de meest geschikte persoon ben.
Maar dat maakt het voor je gevoel nu niet minder heftig en pijnlijk natuurlijk..
Hoe kun je aan iemand uitleggen hoe het voelt om iets zo vreselijk graag te willen dat het pijn doet?
Nogmaals, dank, dames.
.Hier heb ik zelf een beslissing genomen,manlief is het er nog niet helemaal mee eens.13 januari krijg ik nieuwe injecties als die goed aan slaan en ik weer beneden kan leven gaan we er voor,want ik word 39 en 40 is voor mij toch een grens,daar is het punt waar wij het oneens zijn,manlief zegt zolang je niet id overgang zit blijven we kans hebben. Hij weet hoe groot mijn wens is al jaren en ziet de pijn van het gemis. Misschien heeft hij wel gelijk. Maar voorlopig is voor mijn gevoel 13 januari mijn laatste kans op weer kunnen leven en nog een zwangerschap. Met alles duim ik dat het gaat lukken
Ik ben nu 29 jaar en inderdaad de eierstokken rammelen een beetje en schijnbaar rammelt het ook volop bij mijn vriend. Dus dat is in ieder geval een positief iets.
We dachten er al een tijdje over maar vervelende omstandigheden hebben ons gedwongen om toch eens goed alles op en rijtje te zetten. Mijn moeder is namelijk net herstellende van een operatie vanwege darmkanker. Hoewel de uitslag redelijk positief zijn (geen uitzaaingen, alleen wel cellen in de darmlympf gevonden) heeft het er wel toe geleid dat we pas op de plaats hebben gemaakt en kritisch hebben gekeken naar wat we echt belangrijk vinden.
Gisteren een goed gesprek erover gehad en we willen er beide voorgaan. Alleen nu nog niet.
Want ik wil nog wachten of ik ergens de komende maand een vast contract krijg. Maar ook wil ik dat mijn vriend een goede baan eerst krijgt zodat we niet alleen emotioneel maar ook financieel deze beslissing goed kunnen maken.
Dus tot die tijd rammel ik nog even door.
Anitra, heel veel succes gewenst!quote:
Hier heb ik zelf een beslissing genomen,manlief is het er nog niet helemaal mee eens.13 januari krijg ik nieuwe injecties als die goed aan slaan en ik weer beneden kan leven gaan we er voor,want ik word 39 en 40 is voor mij toch een grens,daar is het punt waar wij het oneens zijn,manlief zegt zolang je niet id overgang zit blijven we kans hebben. Hij weet hoe groot mijn wens is al jaren en ziet de pijn van het gemis. Misschien heeft hij wel gelijk. Maar voorlopig is voor mijn gevoel 13 januari mijn laatste kans op weer kunnen leven en nog een zwangerschap. Met alles duim ik dat het gaat lukken
Ik herken denk ik de jarenlange wens en de pijn van het gemis
(6 jaar gewacht op tweede , geboren 1 maand voor mn 43e...
)Hier was manlief degene die zei dat ik niet door moest gaan tot de overgang
ik duim met je mee
Lieve Elf, wat een verdrietquote:
M'n hele lijf, elke vezel schrééuwt om een kindje.
ik hoop voor je dat t slijt... heel veel sterkte gewenst Het stomme is dat ik tijdje geleden tegen iemand anders zei dat leeftijd geen grens moet zijn als de wens er is en nu doe ik het zelfquote:
[..]
Anitra, heel veel succes gewenst!
Ik herken denk ik de jarenlange wens en de pijn van het gemis
(6 jaar gewacht op tweede , geboren 1 maand voor mn 43e...
Hier was manlief degene die zei dat ik niet door moest gaan tot de overgang
ik duim met je mee
Maar mijn gevoel is zo sterk dat ik alles ga proberen denk ik
En ik heb goed gesprek gehad met schoonzus en bleek dat zij na de 2e niet meer begonnen was aan de pil en nu 4 jaar later pas zwanger is. Geen jaloerse gevoelens meer van mijn kant,super trots dat ik weer tante word!
Anitra! Ik duim mee dat de injecties aan gaan slaan
ik kan door praktisch te blijven denken mn gerammel best wat onderdrukken, maar nu we echt aan het puinruimen zijn wordt het wel even wat moeilijker, we zijn véél aan het wegdoen, maar zo ook wat doen we met de maxi cosi, de box, kleertjes die ik echt leuk vind?
En de slaapkamer worden allemaal anders hoe moet dat dan als we wel nog?! (komt tijd komt raad I know maar toch...)
Ik zou zo graag nog eens willen, nu en niet over 2 a 3 jr pas....
*zucht* Dat zou wel mooi zijn
die van mij laat het nu aan mij wanneerquote:
Zou 2012 trouwens het overtuig-je-partner-jaar of het alles-valt-op-z'n-plooi-en-we-kunnen-er-dus-aan-beginnen-jaar worden?
Dat zou wel mooi zijn
En eigenlijk heb ik het gewoon heel erg nodig dat hij zegt: ja NU. Anders ga ik weer teveel erover nadenken.Mijn pm-box staat altijd voor je open
Maar door het aan jou over te laten, wil hij er toch helemaal voor gaan? Althans, P. zou het nooit aan mij overlaten als hij niet 100% overtuigd was
Maar dan zou ik, denk ik, direct bellen om een afspraak vast te leggen (daar zit sowieso toch nog een paar maand tussen) en in die periode zou ik waarschijnlijk ook twijfelen of we er wel goed aan doen want "van 1 naar 2" schijnt toch een pak zwaarder te zijn dan van "geen naar 1".
Maar, als ik er dan eens goed en rustig over nadenk, weet ik wel dat het is wat we allebei eigenlijk zo graag willen en geloof ik wel dat het goed zou komen