Dat kan het ook zijn idd, hormonen..maar wel heel heel heeeeeeeeeel sterkquote:Op vrijdag 28 oktober 2011 10:21 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Misschien gaat het nog over Kleurdoos. Ik heb bij beide kindjes de eerste maanden na de geboorte zo ongelooflijk hard gerammeld. Achteraf denk ik dat dat gewoon de rose-wolk-hormonen waren. Bij S verdween dat met een maand of 6 een beetje en kwam het met 10 maanden weer in alle hevigheid terug . Bij R verdween dat ook langzaamaan en is het tot op de dag van vandaag nog niet heel wezenlijk terug.
Ow, is dat normaal? Ik heb dat ook dus, en ik denk dat het ook wel weer zal overgaan.quote:Op vrijdag 28 oktober 2011 10:21 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Misschien gaat het nog over Kleurdoos. Ik heb bij beide kindjes de eerste maanden na de geboorte zo ongelooflijk hard gerammeld. Achteraf denk ik dat dat gewoon de rose-wolk-hormonen waren. Bij S verdween dat met een maand of 6 een beetje en kwam het met 10 maanden weer in alle hevigheid terug . Bij R verdween dat ook langzaamaan en is het tot op de dag van vandaag nog niet heel wezenlijk terug.
quote:Op zondag 13 november 2011 11:47 schreef leonieke het volgende:
Heb ik onlangs al eens gezegd dat ik aan het rammelen ben?
Thuis alleszins al te vaak de laatste tijd
Ik heb dus maar met mezelf afgesproken dat ik er tot het einde van het jaar niet meer zal over spreken. Dat wordt natuurlijk een gigantische fail maar dan heb ik het toch geprobeerd (en die nieuwe job van P. helpt natuurlijk helemaal niet )
Die afspraak hadden vriendlief en ik samen gemaakt, want hij werd gek van mij met mijn gerammel, 1!!! dag later, legt HIJ zijn hand op mijn buik, en zegt, Hoe is het met onze liefdesbaby??quote:Op zondag 13 november 2011 11:47 schreef leonieke het volgende:
Heb ik onlangs al eens gezegd dat ik aan het rammelen ben?
Thuis alleszins al te vaak de laatste tijd
Ik heb dus maar met mezelf afgesproken dat ik er tot het einde van het jaar niet meer zal over spreken. Dat wordt natuurlijk een gigantische fail maar dan heb ik het toch geprobeerd (en die nieuwe job van P. helpt natuurlijk helemaal niet )
ik heb in 5 jaar 3 kinderen gekregen, waarvan ik de eerste 3 jaar heb gewerkt. En ik herken me niet in dit verhaal. Ik heb de meeste (douche)stress ervaren bij de eerste. Mijn hemel, die eerste weken was een planmatige nachtmerrie. Kwam deels doordat mijn oudste niet aan slapen deed. Maar met de tweede erbij ( niet zo dicht op elkaar als bij Claudia, maar op 6 weken na 2 jaar) ging het heel anders. Gewoon mee in de vaart der volkeren. Al gaf ik geen borstvoeding meer. Maar goed, ik ging ook niet uitgebreid tafel dekken. Een boterham smeren en aan tafel zitten met z'n allen. Speelgoed was de avond tevoren opgeruimd en er was geen tijd om het overhoop te halen. Het is ook maar net hoe je met je ochtend omgaat denk ik dan.quote:Op dinsdag 18 oktober 2011 21:56 schreef Estrys het volgende:
Ja maar Claudia, ik heb er 'maar' eentje he. Die slaapt door. Maar wat jij schetst is voor ons een reden om te wachten met een tweede. Nu gaat het redelijk soepel allemaal, hebben nu net een redelijk ritme.
Dat laatste herken ik heel goed. Zo zit P. ook al de hele tijd te zeggen dat we toch eens al die spullen (park, kleren waar Thomas is uitgegroeid, alle babyspullen die we nu niet meer gebruiken, ...) moeten terug geven aan mijn zus. Van haar mogen we ze nog lang houden (ze staan daar in de weg ), maar P. wil ze naar mijn gevoel té graag wegquote:Op zondag 20 november 2011 12:46 schreef Brighteyes het volgende:
Hier stampte manlief me even op mijn hart net.
We gaan zo even met de trein weg, en gezien de heibel gisteren over wie er met in de buggy mocht stelde ik voor de kinderwagen ook maar mee te nemen.
Waarop F zei: die moet binnenkort ook maar eens op marktplaats. *slik*
En hoewel hij regelmatig zegt dat ik het maar uit mijn hoofd moet zetten blijf ik stiekem toch hopen...
Buurvrouw, heb jij "tekst" over de keuze voor / de komst van een derde kind?quote:Op vrijdag 18 november 2011 07:52 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
ik heb in 5 jaar 3 kinderen gekregen, waarvan ik de eerste 3 jaar heb gewerkt. En ik herken me niet in dit verhaal. Ik heb de meeste (douche)stress ervaren bij de eerste. Mijn hemel, die eerste weken was een planmatige nachtmerrie. Kwam deels doordat mijn oudste niet aan slapen deed. Maar met de tweede erbij ( niet zo dicht op elkaar als bij Claudia, maar op 6 weken na 2 jaar) ging het heel anders. Gewoon mee in de vaart der volkeren.
Druk! Ja! Maar of dat nou jongens is? Ik heb geen vergelijk natuurlijk. Drie kinderen is wellicht gewoon sowieso druk? Al zijn jongens, zeker tot een jaar of 7, een stuk fysieker aanwezig. wat mij voornamelijk opvalt is dat je met drie kinderen in de 'zespersoons categorie'valt. Voorverpakte dingen gaan voor 4 of 6. Vakantiehuisjes, een auto met drie goede en veilige zitplaatsen...quote:Op maandag 21 november 2011 19:24 schreef Cooki het volgende:
[..]
Buurvrouw, heb jij "tekst" over de keuze voor / de komst van een derde kind?
Mijn zus heeft 3 jongens en vindt het echt druk... nou ben ik ns benieuwd naar de ervaring/mening van een andere triple-boys-moeder
knuppel en hoenderhok enzoquote:Op zondag 20 november 2011 12:46 schreef Brighteyes het volgende:
Hier stampte manlief me even op mijn hart net.
We gaan zo even met de trein weg, en gezien de heibel gisteren over wie er met in de buggy mocht stelde ik voor de kinderwagen ook maar mee te nemen.
Waarop F zei: die moet binnenkort ook maar eens op marktplaats. *slik*
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |