Voortkomend uit Ex from Hell een topic over de ergste (h-)ex van 2011.
Vertel hier je ergste ervaring qua relatiebreuk en vergeet vooral niet te vermelden - indien van toepassing - hoe het 'naspel' van je ex geweest is.
Voor de duidelijkheid: het is NIET de bedoeling dat je:
- hier gaat natrappen naar je ex;
- toespelingen maakt of zoveel prijs geeft dat je (h)-ex herkenbaar kan zijn voor anderen;
- gaat speculeren over ziektebeelden of psychische gestoordheid
Ben benieuwd hoe erg het kan zijn. Om een aftrap te geven:
Na een relatie van een dik jaar maakte ze het van de ene op de andere dag uit door middel van een mailtje. Geen kwestie van doof of blind voor signalen zijn van mijn kant, sterker nog; onze relatie was juist de laatste maanden veel beter geworden en de "je bent een onderdeel van me" smsjes en ook andere liefdesbetuigingen waren niet van de lucht. Zelfs nog 24uur voordat de bewuste mail binnenkwam.
De mail die ik kreeg had een Word-doc als bijlage met drie blz beschuldigingen/zwartmakerij waar de honden geen brood van lustten. Daar zaten ook heel zware beschuldigingen tussen. Ineens was alles verkeerd aan me en het startte met "Eigenlijk had ik al vanaf dag 1 mijn bedenkingen over onze relatie....".
Vanaf dat moment verbood (wtf?) ze me alle contact met haar. Natuurlijk belde ik toch maar dat werd opzettelijk direct weggedrukt. Sms werd niet beantwoord. Op de mails die ik stuurde volgen haatmails retour. Ik zag het allemaal verkeerd.
Na een paar weken stopte ik ermee. Het sloeg nergens op. Imo was ze compleet de weg kwijt en dat werd me door omstanders bevestigd. Met haar moeder of zus kon ik geen contact maken, die waren door haar dusdanig bewerkt met zwarte modder over mij dat ze dat niet wilden.
Na een maand begon ze me weer mails te sturen. Ca 350 stuks in 4 weken. Zich voordoende als een ander maar ik wist dat alleen zij dat kon zijn. Ik reageerde wel. Zich voordoende als een ander was ze niet hatelijk maar ze speelde een toneelstukje van heb ik jou daar. Ik zag het als een mogelijkheid dat ze mss wakker aan het worden was of zoiets. Na vier weken was ik dit beu en maakte haar duidelijk dat ik wist dat ze me met die alter-ego niet voor de gek kon houden.
Toen startte het sms-circus en ontving ik ca 1200 (!!!) smsjes in een maand tijd. Allemaal respectloze haatsmsjes. Er was geen touw aan vast te knopen en het ging van vreemd naar gek naar bizar.
Dit is mijn aftrap
[ Bericht 2% gewijzigd door Catbert op 20-06-2011 09:26:36 ]
Nee, dat geloof ik graag, lijkt me ook ongezond om je vriendin niet te geloven. Maar er moet sowieso geen reden zijn om er zelf aan onderdoor te gaan. Woede is wel heel erg logisch.quote:Op maandag 20 juni 2011 01:03 schreef Catbert het volgende:
Je hebt wel een punt, maar je kan er met je hoofd niet bij dat iemand je zo hard voorliegt. Dat gaat zo tegen je gevoel in dat je het gewoon niet voor kunt stellen. Als je er dan achter komt wordt je ook enorm kwaad. Zulke vrouwen spelen met vuur, als mijn ex een slechtere had getroffen had ze wel eens gewond kunnen raken. M.i. nieteens zo onterecht ook.
Als er totaal geen waarde wordt gehecht aan je steun en hulp, dan moet je daar toch mee ophouden? Waarom iets opdringen wat een ander niet wil. Dat is hetzelfde als achteraf klagen over je ex dat je zoveel goeds voor haar/hem deed en dat je zomaar gedumpt bent. Ik snap de frustratie heel goed, maar als jij uit jezelf iets doet voor een ander, wil dat niet zeggen dat je daar iets voor terug kunt eisen.quote:
Als beide personen stabiel zijn dan klopt het wat je zegt, dat is logisch, maar wanneer er totaal geen waarde wordt gehecht aan je steun en hulp door de persoon van wie je houdt, dan denk je als man/vrouw ''ik doe waarschijnlijk niet genoeg'' en probeer je MEER te doen voor haar en MEER, maar nog steeds wordt je ''gebruikt'' en natuurlijk ga je eronder lijden. Een verkrachting is niet zomaar iets ''ergs'' het is iets wat je hele leven verandert.
Een andere rol wat hierbij speelde was dat ik geen ervaring had met manipulerende vrouwen, dus ik heb het op zo een manier moeten leren.
Mannen kunnen net zo goed manipuleren, je ouders en je vrienden ook. Jij hebt je lesje op hele harde wijze moeten leren, hopelijk laat je het een volgende keer niet meer zo ver komen. Hoe gek je ook op een ander bent, het kan gewoon niet de bedoeling zijn dat je er zelf zo verschrikkelijk aan onder door gaat.
En waarom je ex die leugen vertelde, ik denk serieus dat ze zelf niet eens de echte reden weet. Waarschijnlijk aandacht en als je dan ziet hoe de reacties van je omgeving zijn, wordt het alleen maar moeilijker om het wel op te biechten. Dat is gewoon het verrotte van liegen.
Ik begrijp wat je bedoelt en ben het met je eens, maar je kan niet zomaar met opgeheven hoofd doen alsof er niets is gebeurd in zo een situatie, dit is geen ruzie over een nieuwe koelkast of kleding. Dit is iets extreems, het is je vriendin, je verwacht niet dat ze je in de maling neemt.quote:
Als er totaal geen waarde wordt gehecht aan je steun en hulp, dan moet je daar toch mee ophouden? Waarom iets opdringen wat een ander niet wil.
Zie boven.quote:Dat is hetzelfde als achteraf klagen over je ex dat je zoveel goeds voor haar/hem deed en dat je zomaar gedumpt bent. Ik snap de frustratie heel goed, maar als jij uit jezelf iets doet voor een ander, wil dat niet zeggen dat je daar iets voor terug kunt eisen.
Inderdaad, twee keer mijn hoofd tegen dezelfde steen stoten zal ik in iedere geval niet doen.quote:Mannen kunnen net zo goed manipuleren, je ouders en je vrienden ook. Jij hebt je lesje op hele harde wijze moeten leren, hopelijk laat je het een volgende keer niet meer zo ver komen. Hoe gek je ook op een ander bent, het kan gewoon niet de bedoeling zijn dat je er zelf zo verschrikkelijk aan onder door gaat.
Dat zou best kunnen, wel een psychische zieke manier van aandacht vragen.quote:En waarom je ex die leugen vertelde, ik denk serieus dat ze zelf niet eens de echte reden weet. Waarschijnlijk aandacht en als je dan ziet hoe de reacties van je omgeving zijn, wordt het alleen maar moeilijker om het wel op te biechten. Dat is gewoon het verrotte van liegen.
Vrouwen zijn ook de ergste exenquote:Op maandag 20 juni 2011 01:40 schreef kastanova het volgende:
Wordt zo wel een beetje een woman-issues topic hé?
Guilty as chargedquote:
Wordt zo wel een beetje een woman-issues topic hé?
Dat hebben de vrouwtjes dan vaak zelf uitgelokt met hun wantrouwige, labiele gedrag.quote:
Mannen kunnen net zo erg zijn! Meestal gaan ze vreemd, of zijn agressief.
Ja, meestal... alle mannenquote:
Mannen kunnen net zo erg zijn! Meestal gaan ze vreemd, of zijn agressief.
Je moet vrouwen eens bezig zien soms.quote:
Mannen kunnen net zo erg zijn! Meestal gaan ze vreemd, of zijn agressief.
Zo werkt dat toch niet als je echt van iemand houdt, dan doe je toch alles wat je kan en meer. Ookal gaat dat ten koste van jezelf soms. Alleen maar petje af dat hij er zo voor gegaan is, weet wat voor hel hij door gegaan moet zijn.quote:
[..]
Als er totaal geen waarde wordt gehecht aan je steun en hulp, dan moet je daar toch mee ophouden? Waarom iets opdringen wat een ander niet wil. Dat is hetzelfde als achteraf klagen over je ex dat je zoveel goeds voor haar/hem deed en dat je zomaar gedumpt bent. Ik snap de frustratie heel goed, maar als jij uit jezelf iets doet voor een ander, wil dat niet zeggen dat je daar iets voor terug kunt eisen.
Mannen kunnen net zo goed manipuleren, je ouders en je vrienden ook. Jij hebt je lesje op hele harde wijze moeten leren, hopelijk laat je het een volgende keer niet meer zo ver komen. Hoe gek je ook op een ander bent, het kan gewoon niet de bedoeling zijn dat je er zelf zo verschrikkelijk aan onder door gaat.
En waarom je ex die leugen vertelde, ik denk serieus dat ze zelf niet eens de echte reden weet. Waarschijnlijk aandacht en als je dan ziet hoe de reacties van je omgeving zijn, wordt het alleen maar moeilijker om het wel op te biechten. Dat is gewoon het verrotte van liegen.
En nee ik ben het met je eens dat je het soms niet zo ver moet laten komen maar dat kan je pas weten als je voor zo'n keuze komt te staan.
@JB: Blijft heftig, destijds in R&P wel eens het een en ander laten doorschemeren maar damn... Wat een mongool, blijft heftig dat sommige mensen zo kunnen zijn.... Nu gelukkig wel een geweldige vriend
Jij hebt duidelijk problemen...quote:
Mannen kunnen net zo erg zijn! Meestal gaan ze vreemd, of zijn agressief.
quote:
[..]
Zo werkt dat toch niet als je echt van iemand houdt, dan doe je toch alles wat je kan en meer. Ookal gaat dat ten koste van jezelf soms. Alleen maar petje af dat hij er zo voor gegaan is, weet wat voor hel hij door gegaan moet zijn.
En nee ik ben het met je eens dat je het soms niet zo ver moet laten komen maar dat kan je pas weten als je voor zo'n keuze komt te staan.
@JB: Blijft heftig, destijds in R&P wel eens het een en ander laten doorschemeren maar damn... Wat een mongool, blijft heftig dat sommige mensen zo kunnen zijn.... Nu gelukkig wel een geweldige vriend
En als ik die verhalen en het commentaar zo lees, had ik dus kennelijk een relatie met een vrouw.
manipulatief en gemeen. quote:Op maandag 20 juni 2011 08:20 schreef JaniesBrownie het volgende:
[..]
En als ik die verhalen en het commentaar zo lees, had ik dus kennelijk een relatie met een vrouw.
Zou dat het zijn wat we verkeerd deden?Het "deel 2" was al vrij duidelijk, maargoed.quote:
@Catbert; kun je de OP nog even aanpassen svp. Nu lijkt het alsof jij de TS bent
Hij heeft zich echt zo ongelovelijk achtelijk gedragen... dat is gelijk te herkennen
Op een of andere manier hebben al mijn exen zich altijd wel raar gedragen, voornamelijk denk ik omdat ik degene ben geweest die de relatie beeindigde. Wel altijd na heel veel zoeken om problemen binnen de relatie op te lossen en duidelijk aangeven wat het probleem was.
Geen problemen dus voor de heren om te dreigen met zichzelf van kant te gaan maken, te gaan cyberstalken, zielig gaan lopen doen in de hoop dat ik ze terug wil, proberen van hun probleem mijn probleem te maken etc. etc. Ik durf de rest van de shit niet eens op te noemen
Enige leuke is dat een ex daarna wel een lieve brief heeft geschreven waarin hij zich verontschuldigde voor zijn gedrag en schreef wat hij allemaal in mij gewaardeerd had.
Te zien aan de vele ervaringen en reacties van herkenning bij de mensen die het meegemaakt hebben zullen er ook genoeg ex'en zijn die zich mogelijk herkennen in achterlijk gedragquote:
Ik durf vanwege de evt. herkenbaarheid hier niet te posten over mijn ex
Op een of andere manier hebben al mijn exen zich altijd wel raar gedragen, voornamelijk denk ik omdat ik degene ben geweest die de relatie beeindigde. Wel altijd na heel veel zoeken om problemen binnen de relatie op te lossen en duidelijk aangeven wat het probleem was.
Geen problemen dus voor de heren om te dreigen met zichzelf van kant te gaan maken, te gaan cyberstalken, zielig gaan lopen doen in de hoop dat ik ze terug wil, proberen van hun probleem mijn probleem te maken etc. etc. Ik durf de rest van de shit niet eens op te noemen
Enige leuke is dat een ex daarna wel een lieve brief heeft geschreven waarin hij zich verontschuldigde voor zijn gedrag en schreef wat hij allemaal in mij gewaardeerd had.
Ik mag in mn handen klappen dat mijn ervaring gelukkig bij 1 is blijven steken qua bizarre ex'en. Als je bij jezelf een bepaalde trend ontdekt kan het zijn dat je tot die mensen behoort die er - helaas - altijd in slagen precies de verkeerde uit te zoeken.... Herken je mss iets gemeenschappelijks in je ex'en?
(en nee; abnormaal gedrag is niet standaard als je het uitmaakt
)[ Bericht 0% gewijzigd door Wanderingwhy op 20-06-2011 10:34:37 ]
Ja, ik zag het, net de vorige reeks gelezen. OMG... het valt mee aan mijn kant moet ik nu eerlijk toegevenquote:
[..]
Te zien aan de vele ervaringen en reacties van herkenning bij de mensen die het meegemaakt hebben zullen er ook genoeg ex'en zijn die zich mogelijk herkennen in achterlijk gedrag
Nee, er is weinig gemeenschappelijks in de ex-en behalve dat ze het allemaal heel moeilijk ermee hadden dat de relatie verbroken werd. Niet iedereen gaat even goed om met verdriet... Sommige hebben het een jaar volgehouden, anderen slechts een paar weken/maanden.quote:
Ik mag in mn handen klappen dat mijn ervaring gelukkig bij 1 is blijven steken qua bizarre ex'en. Als je bij jezelf een bepaalde trend ontdekt kan het zijn dat je tot die mensen behoort die er - helaas - altijd in slagen precies de verkeerde uit te zoeken.... Herken je mss iets gemeenschappelijks in je ex'en?
(en nee; abnormaal gedrag is niet standaard als je het uitmaakt
Ik weet dat het niet standaard is om je abnormaal te gedragen bij een break-up, aangezien ik mij zelf altijd wel normaal gedraag. Afspraken netjes nakomen, spullen netjes teruggeven en niet achter iemands rug om gaan lullen over wat er zich in de relatie heeft afgespeeld.
Kennelijk kunnen sommigen dat niet (of zoals bij m'n ene ex) pas nadat het verdriet een beetje gesleten is... natuurlijk heb ik dan geen behoefte meer aan contact/vriendschap... bekijk het even
Edit: Ik las ook heel veel verhalen waarbij de 'exen' tijdens de relatie al extreem gedrag vertoonden, maar het gaat bij mij enkel om het gedeelte daarna.
Je hebt gelijk hoor. Sommige mensen sporen nou eenmaal niet. Ik ken er ook wel een paar waarvan het me niet zou verbazen als ik ze over 10 jaar ergens in een TBS-kliniek aantref.quote:
[..]
Ik vind dat een lastige. Sommige mensen zijn gewoon niet goed bij hun hoofd.
Ik heb altijd heel erg de neiging gehad om dingen bij mezelf te zoeken, ik kon tijdens onze relatie heel onzeker doen en daar kon mijn ex niet tegen. ik kon er dan weer niet tegen dat hij me geen knuffel wilde geven als ik zó'n bui had. Ik kon erg doorgaan over dingen en daar ging ik echt wel ooit te ver in. Wat er gebeurde tijdens onze relatie heb ik altijd fout gevonden van ons beiden.
Ik kan echter zonder blikken of blozen zeggen dat ik ná onze relatie niets meer heb gedaan wat zijn gedrag ook maar enigszins zou kunnen rechtvaardigen. Voor mij was het over en dan ben ik niet lastig. (wel naar een andere ex toe omdat ik moeite had met begrijpen waarom hij me gedumpt hadveel bellen enzo)
Ik begrijp dingen graag, zoek overal een verklaring voor, ik kon er echter geen vinden voor zijn gedrag.
Vooral idd het zwartmaken bij mijn moeder, mijn baas, huisarts en dreigen de kinderen iets aan te doen waren voor mij totaal onbegrijpelijk... Mij fysiek pijn doen, ok, dat was ik 'gewend' maar als je het idee hebt dat iemand je constant in de gaten houdt, je het leven zuur maakt en lastig valt...
Ik heb overspannen thuis gezeten en sliep met een klauwhamer onder mijn bed uit angst.
Ik zou dus niet perse kunnen zeggen dat er een andere kant móet zijn... (mijn ex had volgens de psycholoog psychopatische (!) en narcistisch trekken btw)
Daarnaast is het natuurlijk goed om naar je eigen aandeel te kijken, maar je moet ook weer niet teveel schuld bij jezelf leggen. Soms kun je alleen maar concluderen dat je eerder weg had moeten gaan.
In het voorbeeld wat jij noemt, kan ik me bijvoorbeeld best voorstellen dat het frustrerend voor je ex was als jij een onzekere bui had. Maar dat rechtvaardigt in geen enkel geval dat hij fysiek geweld tegen je heeft gebruikt en je kinderen heeft bedreigd (etc. etc.). Ik kan het echt alleen maar ziek noemen als iemand dat soort dingen doet.
Dat neemt natuurlijk niet weg dat we hier verhalen vanuit één perspectief lezen en dat er soms wel snel wordt geroepen dan die ex dan wel een gestoorde borderliner zal zijn.
Dit.quote:
[..]
Je hebt gelijk hoor. Sommige mensen sporen nou eenmaal niet. Ik ken er ook wel een paar waarvan het me niet zou verbazen als ik ze over 10 jaar ergens in een TBS-kliniek aantref.
Daarnaast is het natuurlijk goed om naar je eigen aandeel te kijken, maar je moet ook weer niet teveel schuld bij jezelf leggen. Soms kun je alleen maar concluderen dat je eerder weg had moeten gaan.
In het voorbeeld wat jij noemt, kan ik me bijvoorbeeld best voorstellen dat het frustrerend voor je ex was als jij een onzekere bui had. Maar dat rechtvaardigt in geen enkel geval dat hij fysiek geweld tegen je heeft gebruikt en je kinderen heeft bedreigd (etc. etc.). Ik kan het echt alleen maar ziek noemen als iemand dat soort dingen doet.
Dat neemt natuurlijk niet weg dat we hier verhalen vanuit één perspectief lezen en dat er soms wel snel wordt geroepen dan die ex dan wel een gestoorde borderliner zal zijn.
Het viel me pas achteraf op dat - voor zover ik last had van onzekerheid - dat voor een groot deel groeide in-/door de relatie met deze ex.
De achteraf weirdo dingen. Soms heel klein, soms heel groot waardoor je ging twijfelen.
Zoals totaal geen reactie krijgen als ik mn ex smste, maar veelal pas 1 a 1,5 dag later. Kreeg ik eens een sms van haar dan volgde er al heel snel een tweede als ik niet binnen een paar minuten reageerde.
Of een brief krijgen de avond voor je verjaardag waarin ze aangaf dat ze hevig twijfelde aan de relatie... Op mn verjaardag alleen een gefeliciteerd-sms en het weekend twee dagen later was ze ineens alles vergeten en was ik weer haar soulmate....
Vanwege de absurde breuk (en daarna) heb ik een psych geraadpleegd. Ik dacht nml dat ze in een soort van psychose oid was geknald. Ze draaide alles om en het was bizar om mee te maken. Haar redenaties waren onvolgbaar en als je duidelijk kon maken wat ze deed gaf ze je doodleuk aan dat niet zij, maar ik dat deed
De psych was wel nuttig omdat je dan een boel dingen wat beter kunt verwerken (zoals je erbij neerleggen dat bepaalde dingen gewoon niet te begrijpen zijn).
Het enige wat soms nog een beetje wringt is dat ze in de kern een lieve meid is die haar eigen probleem ontkent en anderen ermee voor kortere of langere tijd opzadelt.
Je hebt gelijk dat alles vanuit één perspectief hier gegeven wordt. In mijn geval zal mn ex ook iets héél anders zeggen dan ik want ja.....ik ging o.a. vreemd omdat ik haar rondslingerende tampons opgeruimd had en haar had willen verbergen voor anderen volgens haar....
Het maakt me inmiddels niet meer uit welk etiketje ze heeft.
SPOILERBerichten over herkenbare Heaven-exen horen hier zeker niet?
[ Bericht 98% gewijzigd door Re op 20-06-2011 13:21:16 ]
Die wil ik wel horen exen van heaven!quote:Op maandag 20 juni 2011 11:46 schreef El_Matador het volgende:
Ik heb gelukkig niet zulke erge exen. Met de meeste gewoon geen contact meer en zo extreem erg was het niet. Maar Cat, kutverhaal man.SPOILERBerichten over herkenbare Heaven-exen horen hier zeker niet?
Kijk dat werpt dus echt een heel ander licht op de zaak. Jij vuile tamponverduisteraar!quote:
[..]
Je hebt gelijk dat alles vanuit één perspectief hier gegeven wordt. In mijn geval zal mn ex ook iets héél anders zeggen dan ik want ja.....ik ging o.a. vreemd omdat ik haar rondslingerende tampons opgeruimd had en haar had willen verbergen voor anderen volgens haar....
Maar serieuzer:
Best heftig als je zelf een psych nodig hebt gehad. Al scoort het je natuurlijk wel punten in de ergste ex verkiezing.
Zie die psych als een tolk/vertaler. Ik begreep geen reet van wat er aan de hand was met mn ex en vermoedde een psychose. Ik trachtte met hem 'n beetje door te dringen tot haar maar er was geen doorkomen aanquote:Op maandag 20 juni 2011 16:50 schreef Mry het volgende:
[..]
Kijk dat werpt dus echt een heel ander licht op de zaak. Jij vuile tamponverduisteraar!
Maar serieuzer:
Best heftig als je zelf een psych nodig hebt gehad. Al scoort het je natuurlijk wel punten in de ergste ex verkiezing.
(maar toegegeven; die psych vond ik zelf ook wel prettig af en toe.,....
)Dat kun je ook omkeren. Welke issues hebben mannen dat er zo'n grote aantrekkingskracht uitgaat van labiele dramaqueens? Ik vind het bijna fascinerend dat mannen kennelijk toch zo veel toelaten, terwijl zij al vroeg in de relatie allemaal alarmbelletjes hoorden afgaan.quote:
Wordt zo wel een beetje een woman-issues topic hé?
Wat mijn ergste exen betreft kom ik niet verder dan een ex die mijn sleutel niet terug wilde geven en die zijn moeder inschakelde om mij telefonisch herhaaldelijk verrot te schelden.
En een ex die me nog lang per mail bleef lastig vallen met allerhande huis-tuin-en keuken analyses van mijn persoonlijkheid. Iedere keer schreef hij hoeveel onze ''relatie'', die maar liefst drie maanden duurde, voor hem betekend had. Hoe veel ik nog steeds voor hem betekende en hoe intens zijn liefde was. Na iedere mail was het weer een poosje rustig en net als ik dacht: hij heeft het opgegeven, kreeg ik weer een mail. Hij heeft dit 5 jaar vol gehouden (en dat op een ''relatie'' van 3 maanden). Het is nu alweer een paar jaar stil.
*Mailbox checkt*
Zelf gelukkig niet echt zo iets ''ergs'' meegemaakt, wel de standaard plagerijtjes van een ex die het met mij uitmaakte en vervolgens nog een keer bij mij thuis was en achter de computer zat, en zei :Jiggy kom eens kijken, en vervolgens foto's ging laten zien van haar met andere jongens op vakantie
Vind het overigens wel een beetje jammer om hier zovaak trots terug te lezen van users dat het toch vaak zijzelf waren die de relatie beeindigde... Zoiets stap je toch samen in waarom ben je dan trots als je het zelf uitmaakt :S
Trots? Dat lees ik niet hoor.quote:
Vind het overigens wel een beetje jammer om hier zovaak trots terug te lezen van users dat het toch vaak zijzelf waren die de relatie beeindigde... Zoiets stap je toch samen in waarom ben je dan trots als je het zelf uitmaakt :S
Soms werkt het gewoon niet en dan moet iemand toch de stap zetten?
Feit is gewoon dat veel mensen (ook irl) vol hartstocht verkondigen dat het toch meestal zijzelf zijn die de relatie beeindigen...
Dan lijken ze altijd even te vergeten dat ze er zelf ook ooit met goede moed in zijn gestapt. Natuurlijk moet iemand die stap nemen, maar ga dit niet stoer lopen verkondigen (vind ik )
Lees jij weleens in R&P?quote:
Niet in dit topic zozeer, meer in R&P in het algemeen...
Feit is gewoon dat veel mensen (ook irl) vol hartstocht verkondigen dat het toch meestal zijzelf zijn die de relatie beeindigen...
Dan lijken ze altijd even te vergeten dat ze er zelf ook ooit met goede moed in zijn gestapt. Natuurlijk moet iemand die stap nemen, maar ga dit niet stoer lopen verkondigen (vind ik )
Want deze uitspraak heeft niets met de realiteit in R&P te maken.
Maar het zal er ook wel mee te maken hebben dat ik zelf gedumpt ben en dat mijn ex daar ook heel trots op was toen, terwijl ze kennelijk is vergeten dat het ook zij was die het initiatief nam voor de relatie...
Had de betreffende ex die ik hier opdraag zich maar in de eerste maanden laten kennen als een labiele dramaqueen, dan was ik er trots op geweest het uitgemaakt te hebbenquote:Op maandag 20 juni 2011 20:25 schreef Xennia het volgende:
[..]
Dat kun je ook omkeren. Welke issues hebben mannen dat er zo'n grote aantrekkingskracht uitgaat van labiele dramaqueens? Ik vind het bijna fascinerend dat mannen kennelijk toch zo veel toelaten, terwijl zij al vroeg in de relatie allemaal alarmbelletjes hoorden afgaan.
Wat mijn ergste exen betreft kom ik niet verder dan een ex die mijn sleutel niet terug wilde geven en die zijn moeder inschakelde om mij telefonisch herhaaldelijk verrot te schelden.
En een ex die me nog lang per mail bleef lastig vallen met allerhande huis-tuin-en keuken analyses van mijn persoonlijkheid. Iedere keer schreef hij hoeveel onze ''relatie'', die maar liefst drie maanden duurde, voor hem betekend had. Hoe veel ik nog steeds voor hem betekende en hoe intens zijn liefde was. Na iedere mail was het weer een poosje rustig en net als ik dacht: hij heeft het opgegeven, kreeg ik weer een mail. Hij heeft dit 5 jaar vol gehouden (en dat op een ''relatie'' van 3 maanden). Het is nu alweer een paar jaar stil.
*Mailbox checkt*
Dramaqueen? Doet me wel denken aan een reeks van 3 dates met een meid die een soort van haarfetish had. Als er een haar- of lok verkeerd zat raakte ze in paniek. Toen ik een keertje plagerig mijn hand door d'r haren haalde ontstak ze in woede en schopte me keihard tegen mijn scheenbeen met een flinke scheldpartij als toetje. Ik was direct genezen
Noem eens voorbeelden waar mensen 'stoer' verkondigen dat ze het uitmaken? Dat je in deze verhalen over horrorexen uiteindelijk leest dat mensen het op den duur uitmaken lijkt me niet meer dan logisch.quote:
Dan lijken ze altijd even te vergeten dat ze er zelf ook ooit met goede moed in zijn gestapt. Natuurlijk moet iemand die stap nemen, maar ga dit niet stoer lopen verkondigen (vind ik )
Ik denk zelf dat je het woordje stoer eerder in opgelucht kan veranderen.quote:
[..]
Noem eens voorbeelden waar mensen 'stoer' verkondigen dat ze het uitmaken? Dat je in deze verhalen over horrorexen uiteindelijk leest dat mensen het op den duur uitmaken lijkt me niet meer dan logisch.
Dat zijn dan met name 'the ladies'......
Wat doet het er dan nog toe of je wel of niet 'stoer' een relatie hebt beeindigd met een horror-ex. In mijn situatie heb ik niet de relatie beeindigd omdat de horror pas kwam na de opzegging per mail.
Ik vraag het me af of ik er eigenlijk niet goed mee weggekomen ben. Een beetje psycho-terror lijkt me nog altijd beter te verteren dan een bult agressie en stalkgedrag van de mannelijke exen....
Ik vind sommige verhalen vrij gedetailleerd, dat kan ik ook wel doen, maar alleen van het droog opsommen van het rijtje word ik al niet vrolijk. (en dat is dan nog niet alles)quote:
Wat me opvalt is dat een aantal mensen het niet aan durven om hier hun verhaal over een horror ex neer te zetten
Dat zijn dan met name 'the ladies'......
Details zijn gewoon als ik kijk naar mijn situatie niet echt leuk om op te schrijven.
Het is allemaal welbekend hier.quote:
Ik vind jou behoorlijk gedetailleerd hoor.quote:
[..]
Ik vind sommige verhalen vrij gedetailleerd, dat kan ik ook wel doen, maar alleen van het droog opsommen van het rijtje word ik al niet vrolijk. (en dat is dan nog niet alles)
Details zijn gewoon als ik kijk naar mijn situatie niet echt leuk om op te schrijven.
Het is een opsomming van dingen die gebeurd zijn, ik bedoel dat ik niet ga vertellen hoe ze gebeurd zijn enzo.quote:
[..]
Ik vind jou behoorlijk gedetailleerd hoor.
Wat kasta bv wel heel mooi doet
De vrouwen zijn hier inderdaad minder goed vertegenwoordigt dan de mannen..quote:
Wat me opvalt is dat een aantal mensen het niet aan durven om hier hun verhaal over een horror ex neer te zetten
Dat zijn dan met name 'the ladies'......
Wat doet het er dan nog toe of je wel of niet 'stoer' een relatie hebt beeindigd met een horror-ex. In mijn situatie heb ik niet de relatie beeindigd omdat de horror pas kwam na de opzegging per mail.
Ik vraag het me af of ik er eigenlijk niet goed mee weggekomen ben. Een beetje psycho-terror lijkt me nog altijd beter te verteren dan een bult agressie en stalkgedrag van de mannelijke exen....
Maar goed mijn ex ging alleen maar vreemd en probeerde daarna het zelfde te flikken en liep me zwart te maken.. Het is mijn ergste ex, maar hij past hier echt niet binnen al jullie horrorverhalen..
Nou ja...je zegt "Try me"......Mag ik je uitdagen? Het is vaak de "hoe" dingen gebeurd zijn die extra duidelijk maken dat er echt iets krankjorum isquote:
[..]
Het is een opsomming van dingen die gebeurd zijn, ik bedoel dat ik niet ga vertellen hoe ze gebeurd zijn enzo.
Wat kasta bv wel heel mooi doet
ik vind dat lijstje krankjorem genoegquote:
[..]
Nou ja...je zegt "Try me"......Mag ik je uitdagen? Het is vaak de "hoe" dingen gebeurd zijn die extra duidelijk maken dat er echt iets krankjorum is
En gedetailleerd genoeg, je kunt natuurlijk altijd een voorbeeld geven van dat opnemen van gesprekken bv en hoe dat uit de hand liep, of wat hij mn moeder precies verteld heeft over me, maar. Ik ben niet zo goed in daar n mooi verhaal van maken EN het zijn nou geen dingen waar ik vrolijk van word.
Al moet ik zeggen dat het wel prettig is om weer eens iets van te zeggen. Ik merk toch dat ik er soms wel aan denk, maar niet zozeer over praat omdat t allemaal al n hele tijd geleden is. (3 /3,5 jaar)
Ja, nu wachten we op de stormvloed aan ergste mannelijke ex'enquote:
Nu er ook vrouwen hebben gepost is het opeens heel stil in dit topic
Haha nou wie weet komt die nog! Al zal het niet zo spectaculair zijn als de vrouwlijke exenquote:
[..]
Ja, nu wachten we op de stormvloed aan ergste mannelijke ex'en
Dit topic is dus gedoemd om ten onder te gaan aan zijn eigen succes...
Na da's dan knap klote. Had juist gehoopt als TS dat ik nog wat gedeelde smart kon ophalen hier. Gelukkig dat er toch nog een aantal het verder dan mij schopten, alhoewel 'gelukkig' dan wel het verkeerde woord is want een worst case ex gun je niemandquote:Op zaterdag 25 juni 2011 22:57 schreef bioloogje het volgende:
Ik denk meer dat het is omdat er nu zulke vreselijke verhalen hebben gestaan, dat de rest daarbij in het niet valt... Dus iedereen heeft nu zoiets, ja die ex was vreselijk maar als ik dit zo lees, viel het allemaal wel mee en ik zal het er dus ook maar niet neerzetten.
Dit topic is dus gedoemd om ten onder te gaan aan zijn eigen succes...
Maar goed, met deze verse posts wordt het topic weer omhoog geschopt en mss rolt er nog een kersverse ergste ex uit
Misschien had het niet op de "ergste" gegooid moeten worden. Want als er al een erger verhaal dan dat van jou bijstaat, hoef je jouw verhaal niet meer te posten. Dat is dan toch geen kanshebber voor de ergste.quote:
[..]
Na da's dan knap klote. Had juist gehoopt als TS dat ik nog wat gedeelde smart kon ophalen hier. Gelukkig dat er toch nog een aantal het verder dan mij schopten, alhoewel 'gelukkig' dan wel het verkeerde woord is want een worst case ex gun je niemand
Maar goed, met deze verse posts wordt het topic weer omhoog geschopt en mss rolt er nog een kersverse ergste ex uit
Er is altijd een ergere. Ben ff zn nick vergeten....maar in mn slaap tegen mn hoofd geschopt worden en zijn ex daar nog ff speciaal haar schoenen voor aantrekken? Nuh.....zoooo errug was de mijne ook weer nietquote:
[..]
Misschien had het niet op de "ergste" gegooid moeten worden. Want als er al een erger verhaal dan dat van jou bijstaat, hoef je jouw verhaal niet meer te posten. Dat is dan toch geen kanshebber voor de ergste.
Precies... Dus stel dat ik een ex heb, waar ik het niet zo goed mee kan vinden, dan zou ik haar hier neer kunnen zetten. Maar ja ze is niet erger dan Kastanova's ex. Dus ja ergste gaat ze niet worden. en aangezien het zo is gelanceerd als wedstrijd ben ik bij voorbaat kansloos. Dus zet ik het maar niet neer, en dat kost je een verhaal.quote:
[..]
Er is altijd een ergere. Ben ff zn nick vergeten....maar in mn slaap tegen mn hoofd geschopt worden en zijn ex daar nog ff speciaal haar schoenen voor aantrekken? Nuh.....zoooo errug was de mijne ook weer niet
(Maar: Weet niet of mensen echt zo denken maar ik kan het me wel voorstellen.)
(Maar 2: Ik heb geen erge ex, dus heb sowieso geen verhaal)
Ik denk dat je daar wel gelijk in hebt je.. Dat sommige inderdaad niet posten omdat zijn/haar ex niet zo erg is als de verhalen die hier al staan..quote:
[..]
Precies... Dus stel dat ik een ex heb, waar ik het niet zo goed mee kan vinden, dan zou ik haar hier neer kunnen zetten. Maar ja ze is niet erger dan Kastanova's ex. Dus ja ergste gaat ze niet worden. en aangezien het zo is gelanceerd als wedstrijd ben ik bij voorbaat kansloos. Dus zet ik het maar niet neer, en dat kost je een verhaal.
(Maar: Weet niet of mensen echt zo denken maar ik kan het me wel voorstellen.)
(Maar 2: Ik heb geen erge ex, dus heb sowieso geen verhaal)
Kijk mijn ex bezorgt me na 7 maanden nog steeds slapeloze nachten blijkt wel.. Maar als ik hier opschrijf wat hij heeft geflikt is het lang niet zo erg als de rest.. Terwijl het voor mij echt wel de ergste ex is..
Van mij mag je het van je afschrijven hoor, als je daar behoefte aan hebt...quote:
[..]
Ik denk dat je daar wel gelijk in hebt je.. Dat sommige inderdaad niet posten omdat zijn/haar ex niet zo erg is als de verhalen die hier al staan..
Kijk mijn ex bezorgt me na 7 maanden nog steeds slapeloze nachten blijkt wel.. Maar als ik hier opschrijf wat hij heeft geflikt is het lang niet zo erg als de rest.. Terwijl het voor mij echt wel de ergste ex is..
Naja de behoefte om er over te praten is er zeker weer de laatste dagen, alleen ik heb zo'n idee dat het niets helpt. Na 7 maanden zit ik er nog meer.. Nu is er in de 7 maanden ook wel het een en ander gebeurt maar goed..quote:
[..]
Van mij mag je het van je afschrijven hoor, als je daar behoefte aan hebt...
Na een relatie van iets meer als een jaar maakte mijn ex het uit.. Out of the blue, via msn.. En er moet ook even bij gezegd worden dat hij tijdens het verlossende woord ook nog moest gaan eten dus dat ik 3 kwartier als een spook voor mijn laptop heb gezeten.. Nadat hij terug kwam van het eten zei hij toch echt dat onze relatie meer op vriendschap begon te lijken en er dus een punt achter wilde zetten.
Dat was half november ongeveer. 2 weken daarvoor merkte ik al dat het niet lekker liep, meerdere malen naar gevraagd, maar nee dat kwam gewoon door zijn werk, hij had te horen gekregen dat hij ontslagen zou worden binnen 2 jaar door een reorganisatie. Naja goede reden dacht ik dus dat klopt wel.
Hij wilde wel graag vrienden blijven want hij hield nog echt wel van me, en ik was super voor hem.. En dat wilde hij niet kwijt..
Ik was kapot. Want ik zag echt een toekomst met hem voor me. Ik zou zo verhuizen, en mijn baan opzeggen om dichter bij hem te gaan wonen als we wat langer iets zouden hebben.
Dit werd allemaal op een woensdag gezegd.. En de ochtend daarop.. Keek ik zo als gewoonlijk op mijn twitter.. en zijn twitter.. Meneer zou eindelijk haar weer zien. Naja ik was natuurlijk heel erg kwaad toen ik dat las.. Ik dacht wat is dit.. Dus ik bel hem op, wetende dat hij onder weg is naar zijn werk en smiddags een bedrijfsuitje zou hebben.. Hij had natuurlijk de meest geweldige verklaring weer klaar ja hij ging een oude collega opzoeken die hij heel lang niet meer had gezien en heel veel voor hem had betekend.. En zij woonde in de zelfde plaats als waar het bedrijfsuitje was dus dat kon hij dan mooi combineren.. Toen hij smiddags onderweg was belde hij me op en hebben we nog een uur gepraat.. Zo gingen we nog ander halve week door. Bellen, smsen.. Ga maar door..
Toen kwam ik er achter via hyves dat hij een nieuw vriendinnetje had.. En die had hij al een maand.. Toen barste de boom bij mij, als ik ergens niet tegen kan is dat iemand niet eerlijk is tegen me.
Een paar dagen daarvoor kreeg ik nog een berichtje van hem dat hij me mijn geld nog niet kon terug geven want zijn auto was kapot en anders kon hij dat niet betalen, naja prima geef het dan volgende maand maar. Naja toen ik een beetje afgekoeld was belde ik hem op dat ik wilde dat hij per direct het geld over zou storten en dat ik helemaal klaar was met zijn leugens.. En dat hij nu echt dacht dat ik zo dom was dat ik er niet achter zou komen.
Maar nee dat was pas sinds dit weekend (naja door goed speurwerk, helaas ben ik daar goed in, wist ik dat dit niet waar was.).
Op een weekend zei hij (toen we nog iets hadden) dat hij moest werken in belgie, want daar lag het systeem plat en moesten hun gaan helpen.. Naja ok.. Weinig contact dat weekend.. Wel een berichtje op zijn tijd.. En elke dag 1 keer gebeld. Blijkt nu dus dat hij dat weekend al bij dat meisje was. En dat hij dat weekend ervoor tegen haar had gezegd dat hij toen in belgie zat, terwijl hij dus bij mij zat.
Pff het word wel een heel lang verhaal zo.. En ik weet dat het af en toe niet lekker wegleest sorry daarvoor!
Naja het meisje waarmee hij was vreemdgegaan, en dus zijn vriendinnetje was op dat moment kwam hier ook allemaal achter, en heb ik hyvescontact mee gehad.. Zij wilde weten wat er aan de hand was, en ik natuurlijk ook.. Naja samen kwamen we er achter dat hij gewoon flink aan het liegen en bedriegen was. Zij wist wel van mij af maar volgens hem zou het al 8 maanden uit zijn en zou ik een verschrikkelijk mens zijn, dat superjaloers was.. Ik zou teveel op mijn moeder beginnen te lijken en hij schaamde zich voor me..
Mijn ex was heel erg boos op me en heeft me voor alles en nog wat uitgemaakt omdat ik zijn nieuwe relatie naar de knoppen zou helpen.. Waarom ik zei dat hij dat toch echt zelf had gedaan..
Dat meisje bleef contact met mij zoeken en dingen aan mij vragen, omdat zij aanvoelde dat er dingen niet klopte tussen hem en haar.. Terwijl hij met haar had was hij dus met nog meer meiden bezig..
Uiteindelijk wilde dat meisje mij wel eens in het echt zien en dan met mijn ex erbij, ik had daar opzich geen problemen mee, het zou voor mij wel een goede manier zijn om het een en ander duidelijk te krijgen en het af te sluiten (ik had hem tenslotte niet gezien tijdens de breuk)..
Naja op een zaterdag was het dan zo ver.. Ik had een brief opgesteld voor wanneer ik niet uit mijn woorden zou komen, waarin ik mijn laatste vragen kon stellen aan hem. Het enigste wat hij kon antwoorden was ja sorry ik weet dat ik fout was en ik had het niet moeten doen.. Dat zinnetje was het enige wat hij kon zeggen. Waarop ik heel erg gefrusteerd werd en boos begon te worden.. Zijn vriendinnetje heeft hem nog een kans gegeven ondanks alles wat ze wist (sekscontact met andere meiden, vreemdgaan, liegen etc.)
In maart is dit uitgegaan en ik heb van december tot aan april geen contact met hem gehad. Daarna kwam het contact weer op gang.. Eerst over koetjes en kalfjes, toen kreeg ik zijn excuses, en daarna naief als ik was was er weer normaal contact.. Dat contact werd ook weer intiemer, hij wilde weer eens afspreken gewoon als vrienden zodat we weer een goed konden praten, naja ik had daar geen problemen mee zolang hij maar naar mij toe zou komen..
Daarna begon meneer weer te daten.. Hij was hier heel eerlijk over en ik ook.. Want ik was ook begonnen met daten.. Uiteindelijk zei hij dat het allemaal niets was.. En bleef hij vragen of we weer eens konden afspreken.. Omdat hij mij zou missen en er misschien toch nog wel wat gevoel zat aan zijn kant hij zei dat hij nog steeds van me hield.. Ondertussen kwam ik er achter dat hij op dat moment alweer een vriendin had, en hij bleef maar contact zoeken bij mij en bleef maar zeggen dat hij gevoel had voor me..
Uiteindelijk heb ik al het contact geblokkeerd.. En kreeg ik anderhalve week nadat ik dat had gedaan een smsje van hem (nu 2 weken geleden denk ik) waarom ik niets meer liet horen wat er aan de hand was en dat hij me miste..
Daarop heb ik geantwoord dat hij me met rust moet laten, dat ik geen zin heb dat hij me een 2e keer pijn zou doen en ik helemaal klaar was met zijn leugens..
Ik heb niets meer gehoord daarna, dat is niets voor hem, dus diep van binnen wacht ik denk ik nog steeds op antwoord.. Maar dat krijg ik niet, en daar moet ik me bij neerleggen.
Mijn ex heeft heel mijn zelfvertrouwen naar het nulpunt gebracht en erger nog, ik sta niet meer open op dit moment voor een nieuwe jongen in mijn leven, want ik heb heel veel wantrouwen opgebouwd..
Ik hoop dat het te lezen viel
Het viel prima te lezen, wat een klootzak die vent. Gewoon meerdere vrouwen erop na houden, en als het dan uitkomt, even "sorry, dat had ik niet moeten doen" zeggen. Om vervolgens weer door te gaan met andere meiden... Echt als man heb ik plaatsvervangende schaamte voor dit soort figuren.quote:
En dan heb ik het nog geen eens gehad over hoe hij binnen de relatie wasquote:
[..]
Het viel prima te lezen, wat een klootzak die vent. Gewoon meerdere vrouwen erop na houden, en als het dan uitkomt, even "sorry, dat had ik niet moeten doen" zeggen. Om vervolgens weer door te gaan met andere meiden... Echt als man heb ik plaatsvervangende schaamte voor dit soort figuren.
Ik kan me voorstellen dat hij niet zo geweldig is idd. Egoïstisch en manipulatief is hij wel. Daarbij liegt en bedriegt hij zo makkelijk dat hij vast iets denkt van voor jou 10 anderen. Dus hij zal wel de touwtjes in handen willen hebben gok ik zo? Hij zal Iig niet het lieve vriendje zijn wat je verdiend...quote:
[..]
En dan heb ik het nog geen eens gehad over hoe hij binnen de relatie was
Naja als ik kijk naar hoe hij binnen de relatie was.. Dan is dat inderdaad egoistisch.. En manipulatief, wat ik geloofde het als hij zij dat dat ene meisje gewoon een vriendin was..quote:
[..]
Ik kan me voorstellen dat hij niet zo geweldig is idd. Egoïstisch en manipulatief is hij wel. Daarbij liegt en bedriegt hij zo makkelijk dat hij vast iets denkt van voor jou 10 anderen. Dus hij zal wel de touwtjes in handen willen hebben gok ik zo? Hij zal Iig niet het lieve vriendje zijn wat je verdiend...
Verder had hij geen interesse in mijn vriendschappen, zagen we elkaar wanneer het hem uit kwam, vaak ging ik dan ook naar hem toe (Hij woonde zo'n 2 uur van mij vandaan met de auto)
Op sommige punten was hij ook goed voor me, toen ik hem leerde kennen durfde ik nergens tegen in te gaan, en hij heeft me wel gestimuleerd om dat vaker te doen. Maar goed dat is 1 positief punt en daar staan bij hem weer 3 negatieve punten tegenover..
Ben blij dat ik niets meer met hem te maken heb, maar het is heel lastig want ik heb ontzettend veel van hem gehouden.. En heb ook dingen met hem meegemaakt die ik nu weer de eerste keer moet meemaken waarbij ik toch wel steeds aan hem denk, bijvoorbeeld mij opa die is overleden.. Ik was samen met hem op de crematie, automatisch denk ik dan op die dag aan hem..
Maar goed uiteindelijk laat ik hem wel los
het duurt alleen even 
Even een intro:
Ik heb zelf in 2005 een ongeluk gehad wat ervoor gezorgd heeft dat mijn rechtbeen uiteindelijk geamputeerd moest worden. Ik heb met het ongeluk zelf relatief weinig problemen gehad (lichte angst voor vrachtwagens die te dicht langsrijden). In schooljaar 2009-2010 ben ik van VMBO naar HAVO gegaan om vervolgens dat jaar in de vierde klas te blijven zitten, jaar daarop doorgegaan (dit schooljaar 2010-2011) met HAVO tot omstreeks Kerst 2010. Doordat ik me steeds meer zorgen begon te maken over de gevolgen van mijn amputatie (mogelijke problemen voor werk, prothese, rijbewijs, onbegrip van anderen en het ergste van alles: anderen die denken dat als je je slecht voelt het altijd aan je ongeluk ligt) en een leraar die door dingen te verdraaien en veel dingen op mijn ongeluk te betrekken - kwam ik in een depressie terecht. Alá het verhaal.
Ik had op het moment dat mijn depressie -ongeveer- begon acht maanden een relatie, opa van mijn ex- was net overleden en die twee gecombineerd zorgde voor veel stress bij mij en veel pogingen om haar te helpen zichzelf weer wat beter te voelen -wat uiteindelijk lukte- was het van haar kant een beetje beter geworden. Ik had echter door die periode zoveel problemen opgekropt om haar te helpen dat ik me zwaar ongelukkig voelde en heb op een gegeven moment tegen haar gezegd (rond Februari '11) dat ik op het moment niet alles kon hebben en mezelf op het uit mijn depressie komen wilde focussen - waarbij ik vertelde dat de relatie iets meer in haar handen kwam te liggen. Dit was begrijpelijk en geen enkel probleem.
Geregeld (door onbegrip en het niet kunnen hebben van het hebben van haar ongelijk én doordat ik mij meer bezighield met mezelf en ik eenmaal niet erg vergefelijk ben) hadden we ruzies, steeds vaker tot bijna vier á vijf keer per week - veelal praatten we dat uit maar dat werd altijd gevolgd door 's avonds (Oh ja, ik slaap ook slecht.) een vloedgolf aan smsjes waarom ik iets op welke manier deed en waaruit bleek dat ze toch niet geheel het eens was met de uitkomst, waarna zij rustig in slaap viel -incidenteel een nachtmerrie- en ik tot een uur of zes/zeven 's ochtends wakker lag.
In de periode van mijn depressie deed ik ook veel dingen om mezelf beter te voelen, ik sprak met vrienden af of mensen die ik al tijden niet gezien had - ik ben nu eenmaal minder snel bevriend met jongens/mannen dus zijn het vooral meiden/dames waar ik mee om ga, al voor de relatie overigens - wat allemaal goed was en allemaal mocht. Echter de dagen daarvoor kwamen opmerkingen als "Oh, nee - ga maar naar je hoertjes toe" of "Mag ik dan met een neger afspreken?", ging ik naar mijn beste vriend toe was het prima, als ik bleef logeren liet ik 'haar alleen wel in de steek' en was er altijd 'iets aan de hand wat ik haar niet wilde vertellen' - verschillende pogingen om dit te laten ophouden (vriendelijk vragen, rollen omdraaien, ge-agiteerd reageren) werkten tijdelijk, zoals al onze ruzies eigenlijk, drie dagen lang was het goed - daarna hield het op en was het weer vanouds.
Op een gegeven moment wilde ze naar een sponsordag van onze school (beginnende bandjes, opbrengst ging naar goed doel), waar ik ook die leraar weer zou zien - iets wat mij totaal niet aansprak en wat ik liever niet wilde. Echter was haar beste vriend daar aan het optreden dus ging ik -voor haar- toch mee. Toen ik me echter ongemakkelijker voelde doordat de leraar die mij in eerste instantie al een depressie in hielp steeds dichterbij kwam en mij voortdurend aankeek (overigens, dit is een beleving - zou nog best mee kunnen vallen, maar goed) werd ik steeds banger en nerveuzer, waartoe ik uiteindelijk mijn vriendin met tranen in mijn ogen en schuddend van angst vroeg of we alsjeblieft konden gaan. Gelukkig stemde ze daarmee in en gingen we naar mijn brommobiel om naar huis te kunnen. Toen ik haar eenmaal af wilde zetten bleef ze nog een goed half uur in de auto; huilend, verdrietig over mijn verdriet - boos omdat ik haar niet troostte tegen haar verdriet over het mijne. Uiteindelijk zorgde dit ervoor dat ik haar 'nooit vertelde waar ik last van had' (een onderwerp wat tijdenlang hetzelfde was, blijkbaar moest ik daar keer op keer hetzelfde over zeggen, vaak was het dan ook niet goed omdat ik wat 'achterhield') en woedend en huilend rende ze de brommobiel uit. Verbaasd en geschokt bleef ik daar vijf minuten geparkeerd en reed ik vervolgens naar huis, na de eerste smsjes 'Sorry' zette ik mijn telefoon uit voor rust -later belde ze mijn moeder om te kijken of ik wel thuis was gekomen- ik ging datzelfde weekend op stap met wat vrienden van vakantie en de maandag daarop wilde ik met haar praten - na een heel weekend niets van me te laten horen.
Ik meldde toen dat ik nu een relatie niet kon hebben, dat we er maar even mee moesten stoppen. Ze was d'r al op voorbereid en verweet me wel dat als ik echt van haar hield dit nooit zo gelopen zou zijn. Eenmaal thuis na vele scheldsmsjes waarin ik een klootzak bleek te zijn is het op een of andere rare manier toen weer zo gelopen dat we weer bij elkaar waren, die rust die ik wilde heb ik nooit gekregen en ik werd vrijwel direct weer in het oude schuitje geworpen.
Nu werd het erger, ik moest -nog steeds met depressie- meer voor haar doen, alles wat ik haar aangedaan had goedmaken, ik had haar nooit zo mogen negeren en ik had direct naar haar toe moeten komen na die dag dat ze wegliep om met haar erover te praten. Rust was niet nodig want zij was er toch om met me te praten? Steeds meer tijd ging in haar zitten en momenten dat ik voor mezelf wat wilde doen (afspreken (gemiddeld 2x per maand), gamen, trainen (3x per week)) waren niet goed en ze wilde me nog vaker zien - ergens lief, maar ontzettend beklemmend. Tegelijkertijd was ze nog steeds zo onvoorspelbaar als wat, als ik A deed - moest ik B doen, deed ik B was het niet goed of 'deed ik het alleen maar voor haar' - ik werd alsmaar onzekerder en kreeg steeds minder het idee dat ik nog wat goed kon doen. Wat tot vele discussies uitliep en waar vaak uit kwam dat ze er mee zou ophouden en meer rekening zou houden -wat drie dagen lukte-.
Ik wist dat ik het niet fijn had, maar mede door het mooie uitleggen van situaties door haar legde ik dat op mijn depressie. Ik realiseerde het me pas echt dat er iets fout zat toen ik en mijn ex- zouden afspreken/logeren op een zaterdag, mijn ouders wilde voor mijn stiefzusje als verjaardagscadeau uit eten - iets wat ze pas drie dagen van te voren zeiden, maar ik mocht mijn vriendin wel uitnodigen, dus dat deed ik. Mijn vriendin moest alleen op haar zusje passen omdat die anders alleen thuis was - en dat kon niet, ik zei natuurlijk dat ik direct na het eten naar haar toe zou komen maar dat hoefde niet meer.
Tijdens het eten kreeg ik smsjes als 'En, is het leuk?' en 'Fijn dat je me zo in de steek laat' - toen ik na het eten haar smste met 'Sorry, maar ik kan toch moeilijk mijn familie helemaal laten stikken? Je mocht notabene mee!' was haar reactie 'Wij hadden eerder een afspraak, laat maar, kom maar niet meer.' het goede vriendje dat ik ben/was kwam ik dus ook niet, wat de dag daarna tot nieuwe ruzies leidde en een enorme vloedgolf van problemen meenam.
Ruzies bleven vaak gebeuren, ik voelde me steeds slechter tot er op een gegeven moment onze laatste ruzie kwam:
Ze kwam bij ons, en at mee, ik haal vooral plezier uit het aan het lachen maken van anderen - schijnbaar heb ik toen iets verkeerds gezegd want mijn ex- draaide zich van me weg, waarop mijn moeder dat zag en reageerde met de opmerking 'Kijk uit, zo jaag je d'r nog weg!'. Eenmaal boven op mijn kamer mocht ik aanhoren dat ze het niet leuk vond dat ik haar belachelijk maakte ('Wat zei ik dan?' 'Weet ik niet meer, maar je deed het wel!') en dat mijn moeder zich tegen haar keerde, ik zei tegen haar dat dat allemaal best meeviel en dat voordat ze zich in een slachtofferrol zou werpen ze eerst met argumenten moest komen waardoor ik me zou kunnen bedenken wat ik precies fout deed, haar reactie was dat ik niet zo'n aandachtshoer moest zijn.
Een opmerking die bij mij redelijk hard aankwam, gezien op dat/dit moment dat nog een van de weinige dingen was/is waar ik in mijn leven plezier uit haalde/haal. Na die opmerking bleven we een tijd stil, maar na twee uur werd het teveel en raakte ik emotioneel - het speet haar en ze zei het alleen zei omdat 'ze zichzelf niet meer kon verdedigen met argumenten' - met andere woorden, ze deed me bewust pijn om niet van me 'te verliezen'.
Ik vroeg zes keer of ze weg wilde gaan, de zevende keer (twee uur na mijn eerste vraag) ging ze pas weg. Ze smste me direct dat als er wat was ik met d'r moest praten, ik reageerde met de opmerking dat ik nu niet van plan was met haar te praten na wat ze zei en dat ik met rust gelaten wilde worden. Dit laatste heb ik meerdere keren moeten zeggen omdat ze bleef smsen, ik reageerde bewust niet op 'Hoe gaat het' en dat soort geneuzel - behalve dus dat ik met rust gelaten wilde worden.
Twee dagen daarna smste ik 'Ik hou wel ontzettend veel van je, kom je straks?" - waarop een boze reactie volgde met 'Oh nu ineens wel' - na een korte ruzie per sms (bellen vond ze niet fijn - opmerkingen waren onder andere 'Ik reken helemaal nergens meer op' nadat ik haar vertelde geen excuses aan te bieden voor het feit dat ze zich gekwetst voelde door mijn geplaatste opmerkingen die ze niet meer kon herinneren) meldde ik dat ik anders mijn huissleutel en kleding wel kwam halen, dit hoefde niet en na een uur stilte kwam er vervolgens een sms met 'Ik kom je spullen nu brengen'.
Toen ze aankwam was ik boven en kwam ze naar me toe, met de mededeling dat mijn spullen 'hier' waren en dat ze wilde praten - ik meldde dat ik dacht dat praten weinig zin had als je nergens meer op rekent. Toen ik zei dat we het maar gewoon uit moeten maken omdat ik geen zin had in vijfmaal per week ruzie, mijn depressie voorrang had en het feit dat ze d'r zelf al mee kwam werd mij gemeld dat het alleen maar een test was van haar kant uit.
Toen maakte ik het uit, een kwartier later kreeg ik een sms dat ze door emotie haar benen niet meer voelde en was gevallen op de fiets, of ik haar thuis kon brengen. Ik reed direct naar d'r toe en hielp haar in de brommobiel en zette haar fiets tegen een muur zodat die later opgehaald kon worden. Toen ik zei dat ze d'r gordel om moest doen vond ze dat niet nodig want 'dan was ze meteen van alle pijn af'... voor haar huis kwam nog meer tafereel, ze zou niet weggaan voordat ik zou zeggen dat we het nog eens zouden proberen, ze zou alles beter doen - ik werd uitgescholden voor egoïst, dat ik toch nooit meer zo iemand kon krijgen als haar en weet ik veel wat. Na drie kwartier stapte ze eindelijk uit en kon ik wegrijden.
Daarna smste ze me dat ze wel wilde praten en me niet direct uit d'r leven kwijt wilde, ik heb moeten aanhoren dat ik een klootzak ben en dat ze plannen heeft gesmeed om mijn brommobiel -enige manier van vrijheid- te vernietigen, dat ze beter af was zonder mij, dat ik een egoïst ben, dat ik nog lang niet van mijn depressie af ben en dat zonder haar er ook nooit vanaf zal komen, ze begon over ziekenhuizen gespecialiseerd in liefdesverdriet, dat het lichamelijk kan uiten, dat er hartklachten van komen en dat ik haar nu ook een depressie in help. Uiteindelijk heb ik na 7 uur telefoon in een week gezegd dat ik met haar wil praten, maar niet wil aanhoren wat voor een klootzak ik ben en dat ze dat soort dingen beter met vrienden kon overleggen.
Misschien is dit niet het ergste wat iemand kan overkomen, maar dit is voor mij wel een toppunt geweest. Vooral omdat ik ook echt heel veel van haar heb gehouden en ik haar tot op de dag van vandaag (oké, nog geen maand uit - daar niet van) nog elke dag mis. Ik voel me nog dagelijks misbruikt, gemanipuleerd en voor lul gezet tegenover mijn familie en vrienden - terwijl ik aan de andere kant ook haar lieve momenten mis.
Overigens, als dit te persoonlijk is, verwijder dan maar - vond het wel even goed om dit te typen.
Op maandag 27 juni 2011 03:25 schreef Len93 het volgende:Nofi, maar ik kan, zelfs als verder volledig onwetende buitenstaander zijnde, de schuld toch niet geheel bij haar leggen, integendeel.SPOILERquote:Ik heb wel een verhaaltje, weet alleen wel dat mijn ex- dus mijn FOK! account kent en dat dit nagelezen kan worden. Maar goed, zolang er geen namen genoemd worden wordt ze ook niet bekend bij jullie.
Even een intro:
Ik heb zelf in 2005 een ongeluk gehad wat ervoor gezorgd heeft dat mijn rechtbeen uiteindelijk geamputeerd moest worden. Ik heb met het ongeluk zelf relatief weinig problemen gehad (lichte angst voor vrachtwagens die te dicht langsrijden). In schooljaar 2009-2010 ben ik van VMBO naar HAVO gegaan om vervolgens dat jaar in de vierde klas te blijven zitten, jaar daarop doorgegaan (dit schooljaar 2010-2011) met HAVO tot omstreeks Kerst 2010. Doordat ik me steeds meer zorgen begon te maken over de gevolgen van mijn amputatie (mogelijke problemen voor werk, prothese, rijbewijs, onbegrip van anderen en het ergste van alles: anderen die denken dat als je je slecht voelt het altijd aan je ongeluk ligt) en een leraar die door dingen te verdraaien en veel dingen op mijn ongeluk te betrekken - kwam ik in een depressie terecht. Alá het verhaal.
Ik had op het moment dat mijn depressie -ongeveer- begon acht maanden een relatie, opa van mijn ex- was net overleden en die twee gecombineerd zorgde voor veel stress bij mij en veel pogingen om haar te helpen zichzelf weer wat beter te voelen -wat uiteindelijk lukte- was het van haar kant een beetje beter geworden. Ik had echter door die periode zoveel problemen opgekropt om haar te helpen dat ik me zwaar ongelukkig voelde en heb op een gegeven moment tegen haar gezegd (rond Februari '11) dat ik op het moment niet alles kon hebben en mezelf op het uit mijn depressie komen wilde focussen - waarbij ik vertelde dat de relatie iets meer in haar handen kwam te liggen. Dit was begrijpelijk en geen enkel probleem.
Geregeld (door onbegrip en het niet kunnen hebben van het hebben van haar ongelijk én doordat ik mij meer bezighield met mezelf en ik eenmaal niet erg vergefelijk ben) hadden we ruzies, steeds vaker tot bijna vier á vijf keer per week - veelal praatten we dat uit maar dat werd altijd gevolgd door 's avonds (Oh ja, ik slaap ook slecht.) een vloedgolf aan smsjes waarom ik iets op welke manier deed en waaruit bleek dat ze toch niet geheel het eens was met de uitkomst, waarna zij rustig in slaap viel -incidenteel een nachtmerrie- en ik tot een uur of zes/zeven 's ochtends wakker lag.
In de periode van mijn depressie deed ik ook veel dingen om mezelf beter te voelen, ik sprak met vrienden af of mensen die ik al tijden niet gezien had - ik ben nu eenmaal minder snel bevriend met jongens/mannen dus zijn het vooral meiden/dames waar ik mee om ga, al voor de relatie overigens - wat allemaal goed was en allemaal mocht. Echter de dagen daarvoor kwamen opmerkingen als "Oh, nee - ga maar naar je hoertjes toe" of "Mag ik dan met een neger afspreken?", ging ik naar mijn beste vriend toe was het prima, als ik bleef logeren liet ik 'haar alleen wel in de steek' en was er altijd 'iets aan de hand wat ik haar niet wilde vertellen' - verschillende pogingen om dit te laten ophouden (vriendelijk vragen, rollen omdraaien, ge-agiteerd reageren) werkten tijdelijk, zoals al onze ruzies eigenlijk, drie dagen lang was het goed - daarna hield het op en was het weer vanouds.
Op een gegeven moment wilde ze naar een sponsordag van onze school (beginnende bandjes, opbrengst ging naar goed doel), waar ik ook die leraar weer zou zien - iets wat mij totaal niet aansprak en wat ik liever niet wilde. Echter was haar beste vriend daar aan het optreden dus ging ik -voor haar- toch mee. Toen ik me echter ongemakkelijker voelde doordat de leraar die mij in eerste instantie al een depressie in hielp steeds dichterbij kwam en mij voortdurend aankeek (overigens, dit is een beleving - zou nog best mee kunnen vallen, maar goed) werd ik steeds banger en nerveuzer, waartoe ik uiteindelijk mijn vriendin met tranen in mijn ogen en schuddend van angst vroeg of we alsjeblieft konden gaan. Gelukkig stemde ze daarmee in en gingen we naar mijn brommobiel om naar huis te kunnen. Toen ik haar eenmaal af wilde zetten bleef ze nog een goed half uur in de auto; huilend, verdrietig over mijn verdriet - boos omdat ik haar niet troostte tegen haar verdriet over het mijne. Uiteindelijk zorgde dit ervoor dat ik haar 'nooit vertelde waar ik last van had' (een onderwerp wat tijdenlang hetzelfde was, blijkbaar moest ik daar keer op keer hetzelfde over zeggen, vaak was het dan ook niet goed omdat ik wat 'achterhield') en woedend en huilend rende ze de brommobiel uit. Verbaasd en geschokt bleef ik daar vijf minuten geparkeerd en reed ik vervolgens naar huis, na de eerste smsjes 'Sorry' zette ik mijn telefoon uit voor rust -later belde ze mijn moeder om te kijken of ik wel thuis was gekomen- ik ging datzelfde weekend op stap met wat vrienden van vakantie en de maandag daarop wilde ik met haar praten - na een heel weekend niets van me te laten horen.
Ik meldde toen dat ik nu een relatie niet kon hebben, dat we er maar even mee moesten stoppen. Ze was d'r al op voorbereid en verweet me wel dat als ik echt van haar hield dit nooit zo gelopen zou zijn. Eenmaal thuis na vele scheldsmsjes waarin ik een klootzak bleek te zijn is het op een of andere rare manier toen weer zo gelopen dat we weer bij elkaar waren, die rust die ik wilde heb ik nooit gekregen en ik werd vrijwel direct weer in het oude schuitje geworpen.
Nu werd het erger, ik moest -nog steeds met depressie- meer voor haar doen, alles wat ik haar aangedaan had goedmaken, ik had haar nooit zo mogen negeren en ik had direct naar haar toe moeten komen na die dag dat ze wegliep om met haar erover te praten. Rust was niet nodig want zij was er toch om met me te praten? Steeds meer tijd ging in haar zitten en momenten dat ik voor mezelf wat wilde doen (afspreken (gemiddeld 2x per maand), gamen, trainen (3x per week)) waren niet goed en ze wilde me nog vaker zien - ergens lief, maar ontzettend beklemmend. Tegelijkertijd was ze nog steeds zo onvoorspelbaar als wat, als ik A deed - moest ik B doen, deed ik B was het niet goed of 'deed ik het alleen maar voor haar' - ik werd alsmaar onzekerder en kreeg steeds minder het idee dat ik nog wat goed kon doen. Wat tot vele discussies uitliep en waar vaak uit kwam dat ze er mee zou ophouden en meer rekening zou houden -wat drie dagen lukte-.
Ik wist dat ik het niet fijn had, maar mede door het mooie uitleggen van situaties door haar legde ik dat op mijn depressie. Ik realiseerde het me pas echt dat er iets fout zat toen ik en mijn ex- zouden afspreken/logeren op een zaterdag, mijn ouders wilde voor mijn stiefzusje als verjaardagscadeau uit eten - iets wat ze pas drie dagen van te voren zeiden, maar ik mocht mijn vriendin wel uitnodigen, dus dat deed ik. Mijn vriendin moest alleen op haar zusje passen omdat die anders alleen thuis was - en dat kon niet, ik zei natuurlijk dat ik direct na het eten naar haar toe zou komen maar dat hoefde niet meer.
Tijdens het eten kreeg ik smsjes als 'En, is het leuk?' en 'Fijn dat je me zo in de steek laat' - toen ik na het eten haar smste met 'Sorry, maar ik kan toch moeilijk mijn familie helemaal laten stikken? Je mocht notabene mee!' was haar reactie 'Wij hadden eerder een afspraak, laat maar, kom maar niet meer.' het goede vriendje dat ik ben/was kwam ik dus ook niet, wat de dag daarna tot nieuwe ruzies leidde en een enorme vloedgolf van problemen meenam.
Ruzies bleven vaak gebeuren, ik voelde me steeds slechter tot er op een gegeven moment onze laatste ruzie kwam:
Ze kwam bij ons, en at mee, ik haal vooral plezier uit het aan het lachen maken van anderen - schijnbaar heb ik toen iets verkeerds gezegd want mijn ex- draaide zich van me weg, waarop mijn moeder dat zag en reageerde met de opmerking 'Kijk uit, zo jaag je d'r nog weg!'. Eenmaal boven op mijn kamer mocht ik aanhoren dat ze het niet leuk vond dat ik haar belachelijk maakte ('Wat zei ik dan?' 'Weet ik niet meer, maar je deed het wel!') en dat mijn moeder zich tegen haar keerde, ik zei tegen haar dat dat allemaal best meeviel en dat voordat ze zich in een slachtofferrol zou werpen ze eerst met argumenten moest komen waardoor ik me zou kunnen bedenken wat ik precies fout deed, haar reactie was dat ik niet zo'n aandachtshoer moest zijn.
Een opmerking die bij mij redelijk hard aankwam, gezien op dat/dit moment dat nog een van de weinige dingen was/is waar ik in mijn leven plezier uit haalde/haal. Na die opmerking bleven we een tijd stil, maar na twee uur werd het teveel en raakte ik emotioneel - het speet haar en ze zei het alleen zei omdat 'ze zichzelf niet meer kon verdedigen met argumenten' - met andere woorden, ze deed me bewust pijn om niet van me 'te verliezen'.
Ik vroeg zes keer of ze weg wilde gaan, de zevende keer (twee uur na mijn eerste vraag) ging ze pas weg. Ze smste me direct dat als er wat was ik met d'r moest praten, ik reageerde met de opmerking dat ik nu niet van plan was met haar te praten na wat ze zei en dat ik met rust gelaten wilde worden. Dit laatste heb ik meerdere keren moeten zeggen omdat ze bleef smsen, ik reageerde bewust niet op 'Hoe gaat het' en dat soort geneuzel - behalve dus dat ik met rust gelaten wilde worden.
Twee dagen daarna smste ik 'Ik hou wel ontzettend veel van je, kom je straks?" - waarop een boze reactie volgde met 'Oh nu ineens wel' - na een korte ruzie per sms (bellen vond ze niet fijn - opmerkingen waren onder andere 'Ik reken helemaal nergens meer op' nadat ik haar vertelde geen excuses aan te bieden voor het feit dat ze zich gekwetst voelde door mijn geplaatste opmerkingen die ze niet meer kon herinneren) meldde ik dat ik anders mijn huissleutel en kleding wel kwam halen, dit hoefde niet en na een uur stilte kwam er vervolgens een sms met 'Ik kom je spullen nu brengen'.
Toen ze aankwam was ik boven en kwam ze naar me toe, met de mededeling dat mijn spullen 'hier' waren en dat ze wilde praten - ik meldde dat ik dacht dat praten weinig zin had als je nergens meer op rekent. Toen ik zei dat we het maar gewoon uit moeten maken omdat ik geen zin had in vijfmaal per week ruzie, mijn depressie voorrang had en het feit dat ze d'r zelf al mee kwam werd mij gemeld dat het alleen maar een test was van haar kant uit.
Toen maakte ik het uit, een kwartier later kreeg ik een sms dat ze door emotie haar benen niet meer voelde en was gevallen op de fiets, of ik haar thuis kon brengen. Ik reed direct naar d'r toe en hielp haar in de brommobiel en zette haar fiets tegen een muur zodat die later opgehaald kon worden. Toen ik zei dat ze d'r gordel om moest doen vond ze dat niet nodig want 'dan was ze meteen van alle pijn af'... voor haar huis kwam nog meer tafereel, ze zou niet weggaan voordat ik zou zeggen dat we het nog eens zouden proberen, ze zou alles beter doen - ik werd uitgescholden voor egoïst, dat ik toch nooit meer zo iemand kon krijgen als haar en weet ik veel wat. Na drie kwartier stapte ze eindelijk uit en kon ik wegrijden.
Daarna smste ze me dat ze wel wilde praten en me niet direct uit d'r leven kwijt wilde, ik heb moeten aanhoren dat ik een klootzak ben en dat ze plannen heeft gesmeed om mijn brommobiel -enige manier van vrijheid- te vernietigen, dat ze beter af was zonder mij, dat ik een egoïst ben, dat ik nog lang niet van mijn depressie af ben en dat zonder haar er ook nooit vanaf zal komen, ze begon over ziekenhuizen gespecialiseerd in liefdesverdriet, dat het lichamelijk kan uiten, dat er hartklachten van komen en dat ik haar nu ook een depressie in help. Uiteindelijk heb ik na 7 uur telefoon in een week gezegd dat ik met haar wil praten, maar niet wil aanhoren wat voor een klootzak ik ben en dat ze dat soort dingen beter met vrienden kon overleggen.
Misschien is dit niet het ergste wat iemand kan overkomen, maar dit is voor mij wel een toppunt geweest. Vooral omdat ik ook echt heel veel van haar heb gehouden en ik haar tot op de dag van vandaag (oké, nog geen maand uit - daar niet van) nog elke dag mis. Ik voel me nog dagelijks misbruikt, gemanipuleerd en voor lul gezet tegenover mijn familie en vrienden - terwijl ik aan de andere kant ook haar lieve momenten mis.
Overigens, als dit te persoonlijk is, verwijder dan maar - vond het wel even goed om dit te typen.
Ik ben namelijk zelfs enigszins bang dat je jezelf meer in de slachtofferrol plaatst dan je zelf beseft, hoe terecht dat na een dergelijke impact op je leven ook moge zijn.
Ik bedoel, bij alle wissewasjes waar (volgens jou) de schuld bij haar ligt, is zij in jouw ogen de ongevoelige feeks die geen rekening met jóu houdt terwijl jij gepijnigd en vol onbegrip van de zijlijn toe staat te kijken.
Echter, bij alle zaken waar jij toch degene bent die (onnodig) vrij moeilijk lijkt te doen, kom je vervolgens ook direct met een reden die je gedrag volledig zou moeten rechtvaardigen, er dus niet eens meer een kwestie is van een eventuele schuldvraag en waarbij je vrijwel alles ook direct (waarschijnlijk onbewust) herleidt naar je ongeluk/depressie.
Voorbeelden?
Je hebt te weinig aandacht voor haar door dat je veel met anderen afspreekt en aan het gamen bent. Lijkt mij een vrij valide argument van haar kant en is ook iets wat in een groot deel van de relaties voor komt. Echter, in dit geval => Niet jouw schuld, dat is immers de enige afleiding die je op dit moment nog hebt en dat mag je dus niet afgenomen worden. Pogingen daartoe zijn zelfs egocentrisch in jouw ogen.
Je maakt, terwijl ze nota bene bij jóuw familie (blijft toch altijd een beetje een vreemde en dus ongemakkelijke omgeving) zit een voor haar lullige opmerking. En niet alleen in de ogen van je vriendin een verkeerde opmerking, maar gezien de reactie van je moeder beschouwde iedereen het als een opmerking die te ver ging. Doe ik zelf ook regelmatig, maar dan rest me ook niets anders dan een excuus. Hoe reageer jij echter? => Ook niet jouw schuld, dergelijke opmerkingen en gedrag is immers het enige waar je nog een beetje plezier uit haalt en hoe kan ze je dat nu misgunnen?
Als ik eerlijk ben en tussen jouw regels en subjectieve beschrijvingen door lees, had je een vriendin die godsgruwelijk veel van je hield, zichzelf regelmatig weggecijferd heeft omdat ze zag hoeveel moeite je nog met je huidige situatie had en ondanks dat alles er zoveel mogelijk voor je heeft willen zijn.
Als ik je dan ook een advies zou mogen geven, is het om even flink bij jezelf te rade gaan of je wel écht zo redelijk bent geweest als je zelf denkt of dat je misschien toch teveel in een waas van zelfmedelijden bent blijven hangen en haar daarmee niet altijd even redelijk behandeld hebt.
Persoonlijk ben ik namelijk van mening dat je je handjes dicht mag knijpen met een ex die, ondanks dat het ongeluk ook de nodige invloed op haar gehad zal hebben, je toch in deze mate en voor zo'n lange tijd onvoorwaardelijk is blijven steunen. Bedenk namelijk dat ook zij de nodige moeite met dit alles (en dus ook de omslag van jouw persoonlijkheid) moet hebben gehad, ondanks dat toch altijd haar best is blijven doen voor je en het nu overkomt alsof je dat continu weggewoven hebt als zijnde vanzelfsprekend. En dat heeft het waarschijnlijk uiteindelijk alleen nog maar zwaarder voor haar gemaakt.
En voor het geval het zo over mocht komen, dit is geenszins als aanval op jouw persoon bedoeld, maar puur even vanuit een objectief perspectief bekeken. Ik denk namelijk dit zonde van de relatie is geweest. Zowel voor jou als voor haar.
Ze woonde op dat moment nog in België, in een soort sloppenwijk. Ze durfde niet meer alleen op straat te komen in het donker, en haar kinderen waren te bang om buiten te spelen. Ze bracht een bezoek aan Nederland voor een maand, wat ze wel leuk vond door de veiligheid en mensen om mee te praten etc. Ze sprak alleen geen Nederlands, wel Frans en Vietnamees, maar dat was niet zo een probleem wanneer de kinderen in Nederland op school zouden komen. Ze was heel erg aardig, heb een paar keer met haar gesproken. Echt een vrouw waar je je welkom bij voelt, zeg maar.
Ze hadden dus afgesproken om haar weer terug naar Belgie te laten gaan, om de kinderen daar van school af te halen en naar Nederland te laten gaan, dingen aanvragen om in Nederland te mogen verblijven. Blijkbaar had iemand haar ex verteld dat ze op het punt stond om weg te gaan. Hij kwam haar weer bedreigen en was dronken, daarna vertrok hij weer, verder heeft ze er niets over gezegd.
Ongeveer een maand voordat ze weer terug zou komen ging ze haar kinderen ophalen op de fiets en is ze door haar ex vermoord met een pistool, ergens dichtbij de school. De kinderen zitten nu nog steeds in die sloppenwijk bij hun grootouders. Familielid mocht niet naar de begravenis van haar, die hem de schuld van haar dood gaven. Hij is toen een lange tijd depressief geweest en heeft continu gedronken. Hij weet ook niet of die ex is gevonden etc.
Dit is wel al een tijd geleden, maar het is toch een raar gevoel dat de vriendin van iemand in je familie is vermoord.
en ik dacht dat die van mij erg was.... Lijkt echt helemaal niets in vergelijking met deze verhalen (ook het vorige topic gelezen)Vertel?quote:
Wow, wat een verhalen allemaal
Beetje gestalkt, maar goed had het ook op een erg lullige manier uitgemaakt.quote:
Details graag....quote:
[..]
Beetje gestalkt, maar goed had het ook op een erg lullige manier uitgemaakt.
Oke, maar verwacht er niet te veel van.quote:
Ik had dus 'relatie' met meisje, alles goed enzo. Op een gegeven moment vond ik haar niet meer leuk, ze was heel aanhankelijk en de hele tijd van 'ik hou van je', vrijwel onmogelijk om een normaal gesprek te voeren zonder dit soort dingen.
Dus ik maakte het uit, via de mail
(ze woonde nog al een eindje van me vandaan). Toen tijdje internetstalking gehad, uiteindelijk maar geblokkeerd, geen aandacht meer aan besteed.
Zoals ik al zei, niets ergs.
Ben blij dat je zelf inziet dat het nogal een lullige manier is om het zo uit te maken..quote:
[..]
Oke, maar verwacht er niet te veel van.
Ik had dus 'relatie' met meisje, alles goed enzo. Op een gegeven moment vond ik haar niet meer leuk, ze was heel aanhankelijk en de hele tijd van 'ik hou van je', vrijwel onmogelijk om een normaal gesprek te voeren zonder dit soort dingen.
Dus ik maakte het uit, via de mail
Toen tijdje internetstalking gehad, uiteindelijk maar geblokkeerd, geen aandacht meer aan besteed.
Zoals ik al zei, niets ergs.
Haha daarom snapte ik het stalken ook wel, vind het nu nogsteeds lullig, kan ik mezelf niet nomineren?quote:
[..]
Ben blij dat je zelf inziet dat het nogal een lullige manier is om het zo uit te maken..
Nou mijn ex wint het makkelijk van je dus nee ik zou je niet laten nominerenquote:
[..]
Haha daarom snapte ik het stalken ook wel, vind het nu nogsteeds lullig, kan ik mezelf niet nomineren?
Mja klopt. Echt zware shit met al die exen hier... Dan val ik en die ander ook zeker mee, echt heel veel. Maar goed, wat verwacht je voor een week 'relatie' (en ja, ik ben pas 16 ja, toen was ik 13). Ik hoop dat mensen het niet erg vinden als ik hier lees en probeer te helpen, want ik ben pas jong, dus weet er niet zoveel van.quote:
[..]
Nou mijn ex wint het makkelijk van je dus nee ik zou je niet laten nomineren
Het zo ook wel erg zijn als je op je 16e dit zou hebben meegemaakt.. Maak je borst maar nat voor wat komen gaat..quote:
[..]
Mja klopt. Echt zware shit met al die exen hier... Dan val ik en die ander ook zeker mee, echt heel veel. Maar goed, wat verwacht je voor een week 'relatie' (en ja, ik ben pas 16 ja, toen was ik 13). Ik hoop dat mensen het niet erg vinden als ik hier lees en probeer te helpen, want ik ben pas jong, dus weet er niet zoveel van.
Ik zou bijna zeggen, blijf voor altijd alleen
Hahaha, ik hoop het niet :pquote:
[..]
Het zo ook wel erg zijn als je op je 16e dit zou hebben meegemaakt.. Maak je borst maar nat voor wat komen gaat..
Ik zou bijna zeggen, blijf voor altijd alleen
Jij hebt toch ook wel goede relaties gehad, mag ik hopen...
Oh, ik ben ook niet van mening dat ik een geweldige vriend ben geweest - overigens is het voor mij misschien wel verstandig om aan te geven dat ik door de dingen die voorgevallen zijn in mijn hoofd ben blijven zitten, dat is natuurlijk grotendeels aan mezelf te verwijten - al is dat er natuurlijk niet zomaar gekomen. Echter heb ik wel meerdere keren aangegeven dat het wellicht verstandig was om even een pauze in te lassen, zodat ik haar de aandacht kon geven die ze verdient/verdiende.quote:
Je hebt te weinig aandacht voor haar door dat je veel met anderen afspreekt en aan het gamen bent. Lijkt mij een vrij valide argument van haar kant en is ook iets wat in een groot deel van de relaties voor komt. Echter, in dit geval => Niet jouw schuld, dat is immers de enige afleiding die je op dit moment nog hebt en dat mag je dus niet afgenomen worden. Pogingen daartoe zijn zelfs egocentrisch in jouw ogen.
Je maakt, terwijl ze nota bene bij jóuw familie (blijft toch altijd een beetje een vreemde en dus ongemakkelijke omgeving) zit een voor haar lullige opmerking. En niet alleen in de ogen van je vriendin een verkeerde opmerking, maar gezien de reactie van je moeder beschouwde iedereen het als een opmerking die te ver ging. Doe ik zelf ook regelmatig, maar dan rest me ook niets anders dan een excuus. Hoe reageer jij echter? => Ook niet jouw schuld, dergelijke opmerkingen en gedrag is immers het enige waar je nog een beetje plezier uit haalt en hoe kan ze je dat nu misgunnen?
Als ik eerlijk ben en tussen jouw regels en subjectieve beschrijvingen door lees, had je een vriendin die godsgruwelijk veel van je hield, zichzelf regelmatig weggecijferd heeft omdat ze zag hoeveel moeite je nog met je huidige situatie had en ondanks dat alles er zoveel mogelijk voor je heeft willen zijn.
Als ik je dan ook een advies zou mogen geven, is het om even flink bij jezelf te rade gaan of je wel écht zo redelijk bent geweest als je zelf denkt of dat je misschien toch teveel in een waas van zelfmedelijden bent blijven hangen en haar daarmee niet altijd even redelijk behandeld hebt.
Persoonlijk ben ik namelijk van mening dat je je handjes dicht mag knijpen met een ex die, ondanks dat het ongeluk ook de nodige invloed op haar gehad zal hebben, je toch in deze mate en voor zo'n lange tijd onvoorwaardelijk is blijven steunen. Bedenk namelijk dat ook zij de nodige moeite met dit alles (en dus ook de omslag van jouw persoonlijkheid) moet hebben gehad, ondanks dat toch altijd haar best is blijven doen voor je en het nu overkomt alsof je dat continu weggewoven hebt als zijnde vanzelfsprekend. En dat heeft het waarschijnlijk uiteindelijk alleen nog maar zwaarder voor haar gemaakt.
En voor het geval het zo over mocht komen, dit is geenszins als aanval op jouw persoon bedoeld, maar puur even vanuit een objectief perspectief bekeken. Ik denk namelijk dit zonde van de relatie is geweest. Zowel voor jou als voor haar.
De bewoording 'zelfmedelijden' is ietswat te groot, maar inderdaad - ik heb periodes meer aan mezelf gedacht. Zoals ik ook al aangaf in het oorspronkelijke bericht; ik heb al die dingen gewild (vrienden opzoeken, gamen etc.) alleen kwam dat er haast nooit van doordat mijn ex- mijn aandacht op eiste. Dat had meerdere redenen waaronder het feit dat ze zelf niet het nut zag in haar vrienden zien en dat voor onze relatie al haast nooit deed, naast werken en haar verzorgpaard tweemaal per week was ik het enige waar tijd naar uit ging.
Ik moet er ook even bij vermelden dat ik pas vanaf April 2010 een relatie met haar had, niet al voor het ongeluk zelf. Onduidelijkheid van mijn kant, excuus.
Overigens geloof ik ook dat ze ontzettend veel van me hield/houdt, alleen liggen we qua opvoeding, humor, gedachtegang en persoonlijkheid ietswat te ver uit elkaar.
Jawel heb ook wel leuke vriendjes gehad hoor, maar nooi serieus.. Dit was de eerste jongen waardat ik echt een toekomst mee zag, en ook met die toekomst bezig was..quote:
[..]
Hahaha, ik hoop het niet :p
Jij hebt toch ook wel goede relaties gehad, mag ik hopen...
1 ding ik zal me nooit meer zo laten gebruiken, dus ik heb mijn lesje wel geleerd
Mijn ex (nu 3 jaar geleden) is nogal extreem onzeker en wantrouwend.. Als je hem leert kennen is het een extreme flirt (ik was dus ook gelijk weg van hem..), maar zodra het officieel was, werd hij een wandelende ramp. Zijn exen hebben het allemaal maximaal een week volgehouden met hem, mij is het 3 maanden gelukt (aangezien ik steeds hoopte dat hij zou veranderen..)
Ik mocht niet uitgaan, niet met jongens om gaan (zelfs niet met mijn beste vriend, die zo ongeveer homo is) en al helemaal niet over mijn exen praten.
Uiteindelijk, in de laatste paar weken van de relatie, hadden we alleen maar ruzie. Hij woonde best ver weg, dus dat was altijd via de telefoon/msn/sms. Op een gegeven moment hadden we via de telefoon ruzie (hij belde mij op mn mobiel, met de huistelefoon) en zei ik dat hij maar moest ophangen, omdat dit veel te veel geld kost. Toen maakte hij de opmerking; Je hebt me sowieso al te veel geld gekost. Dat was voor mij de druppel en toen heb ik er een punt achter gezet, zo laat ik me gewoon niet behandelen. Hij had er gelijk spijt van, belde me de volgende dag huilend op, dat hij naar me toe wilde komen, me zou laten zien dat ik bij hem hoor, bla bla bla.
Nu, 3 jaar later, is hij nog steeds niet over me heen. Ik heb al 2,5 jaar een geweldige vriend (die gelukkig dichtbij woont). Een paar maanden geleden begon hij weer tegen me, dat ik maar naar hem toe moest komen, zodat hij me zou laten zien dat hij een beter vriendje is dan mijn huidige vriend. Ik had zoiets van 'het zal wel, gewoon laten lullen en negeren'. Een week daarna bleef hij mijn vriend beledigen en uiteindelijk beweerde hij dat hij een lijst kon opstellen met redenen waarom hij een betere vriend is voor mij, dan mijn vriend. Na dat gelezen te hebben (en doorgestuurd naar mn vriend, die er commentaar op heeft geleverd) heb ik mijn ex even goed uitgelegd dat het nóóit meer iets zou kunnen worden. Hij houdt zich nu rustig, maar hij vergelijkt nog steeds ieder meisje dat hij leuk vindt, met mij. Dit laatste hoor ik steeds van gemeenschappelijke vrienden.
Op zich is mijn ex niet heel erg, eerder een beetje sneu..
Trieste gast zeg.quote:
Oke, ik doe ook mee.
Mijn ex (nu 3 jaar geleden) is nogal extreem onzeker en wantrouwend.. Als je hem leert kennen is het een extreme flirt (ik was dus ook gelijk weg van hem..), maar zodra het officieel was, werd hij een wandelende ramp. Zijn exen hebben het allemaal maximaal een week volgehouden met hem, mij is het 3 maanden gelukt (aangezien ik steeds hoopte dat hij zou veranderen..)
Ik mocht niet uitgaan, niet met jongens om gaan (zelfs niet met mijn beste vriend, die zo ongeveer homo is) en al helemaal niet over mijn exen praten.
Uiteindelijk, in de laatste paar weken van de relatie, hadden we alleen maar ruzie. Hij woonde best ver weg, dus dat was altijd via de telefoon/msn/sms. Op een gegeven moment hadden we via de telefoon ruzie (hij belde mij op mn mobiel, met de huistelefoon) en zei ik dat hij maar moest ophangen, omdat dit veel te veel geld kost. Toen maakte hij de opmerking; Je hebt me sowieso al te veel geld gekost. Dat was voor mij de druppel en toen heb ik er een punt achter gezet, zo laat ik me gewoon niet behandelen. Hij had er gelijk spijt van, belde me de volgende dag huilend op, dat hij naar me toe wilde komen, me zou laten zien dat ik bij hem hoor, bla bla bla.
Nu, 3 jaar later, is hij nog steeds niet over me heen. Ik heb al 2,5 jaar een geweldige vriend (die gelukkig dichtbij woont). Een paar maanden geleden begon hij weer tegen me, dat ik maar naar hem toe moest komen, zodat hij me zou laten zien dat hij een beter vriendje is dan mijn huidige vriend. Ik had zoiets van 'het zal wel, gewoon laten lullen en negeren'. Een week daarna bleef hij mijn vriend beledigen en uiteindelijk beweerde hij dat hij een lijst kon opstellen met redenen waarom hij een betere vriend is voor mij, dan mijn vriend. Na dat gelezen te hebben (en doorgestuurd naar mn vriend, die er commentaar op heeft geleverd) heb ik mijn ex even goed uitgelegd dat het nóóit meer iets zou kunnen worden. Hij houdt zich nu rustig, maar hij vergelijkt nog steeds ieder meisje dat hij leuk vindt, met mij. Dit laatste hoor ik steeds van gemeenschappelijke vrienden.
Op zich is mijn ex niet heel erg, eerder een beetje sneu..
Mijn ex leerde ik via een forum kennen, (niet FOK) en toevallig was hij een keer in de buurt en dronken we iets. Dat werd al snel een soort verkering. Het leek in het begin alsof ik een engel had gevonden, hij was lief, zorgzaam, een beetje stoer en goed in bed.
Na 3 weken was het oud-en-nieuw en had hij teveel gedronken. Ik trouwens net zo goed en op een moment ging ik over mijn nek. Iemand anders moest daarom lachen en hij vloog als een dolle hond erop af, hij heeft flink gevochten. Ik heb toen meteen een taxi gebeld en we zijn naar huis gegaan. Onderweg zei hij dat hij nooit meer voor me op zou komen toen ik aangaf dat ik zijn reactie overdreven vond.
Thuis aangekomen werd hij agressief, sloeg zijn halve woonkamer in puin en gaf zijn konijn een trap en dreigde mij ook in elkaar te slaan als ik zijn moeder niet zou bellen. Ik heb dat vervolgens maar gedaan en haar gevraagd te komen. Hij ging vervolgens op de grond liggen huilen tot zijn moeder er was en hij kalmeerde. We hebben hem in bed gelegd en ik ben er naast gaan liggen op advies van zijn moeder. De volgende dag heb ik de eerste trein terug naar huis genomen.
Een paar dagen later stond ie voor de deur, huilend en vol spijt. We hebben toen gepraat en met zijn charisma wist hij mij weer in te pakken dus hadden we weer verkering. Een paar weken was hij weer die fantastische vriend en toen begon het gesodemieter. Nare opmerkingen maken, de telefoon dagen niet opnemen etcetera.
Maar omdat het zo afwisselde en hij me steeds inpakte (en ik dat liet gebeuren) besloten we dat het een goed idee was om samen te gaan wonen
. Ik baan gezocht in zijn omgeving en spullen verhuisd. Op de eerste avond was hij al meteen niet thuis, terwijl ik juist graag samen met hem wilde zijn. Hij vond dat ik niet moest zeiken. In de anderhalve week dat we hebben samengewoond gedroeg hij zich echt bizar, bleef avonden weg, lag snachts te smsen (ging vreemd kwam ik later achter), vond dat ik het huishouden moest doen en dat ik teveel toiletpapier gebruikte. Ik mocht hem ook niet meer aanraken, dat kon hij niet hebben. De laatste dag had ik een migraineaanval, ik heb m half gesmeekt ergens pijnstillers te gaan halen maar dat wilde hij niet. Uiteindelijk heeft ie dat toch gedaan en toen het weer ging wilde hij alleen zijn want ik had m al de hele dag lastiggevallen volgens hem. 's Nachts lag hij de hele tijd te smsen terwijl ik probeerde te slapen. In de ochtend barstte de bom en hem ik alle frustraties van de afgelopen week eruit gegooid en vroeg m of hij zich soms expres zo gedroeg. Zijn antwoord was 'ja' en vervolgens heb ik m een lel gegeven. Hij heeft me toen letterlijk de deur uitgezet.
Het was uit maar de kous was daarmee niet af. Ik moest mijn spullen bij hem wegkrijgen, daar deed hij heel moeilijk over en dat heb ik via zijn moeder kunnen regelen. Vervolgens was mijn pinkpop kaartje ineens weg, t lag in de la van zijn bureau. Er was niet met hem over te praten en hij begon op een moment me zelfs te bedreigen. Via zijn moeder heb ik t geld teruggekregen.
Daarna heeft hij een tijdje stalkneigingen gehad, inloggen op mijn mail om mijn adres te achterhalen, opduiken op dat ene forum terwijl hij al veel eerder vertrokken was, inloggen op mijn msn, later heeft ie me eens naar huis gevolgd met de auto. Heel creepy allemaal. Gelukkig heeft ie me nooit iets aangedaan maar ik ben daar wel een lange tijd heel bang voor geweest.
Het ergst vind ik nog dat hij mijn kat iets aangedaan heeft in de paar dagen dat het beest bij hem zat toen het uit was. Van de ene op de andere dag was het beest ineens schuw en bang voor iedereen, ik weet niet wat hij gedaan heeft met m maar er moet iets gebeurd zijn want het was altijd een heel vrolijk beest.
Korte toevoeging: in die tijd wilde ik heeeeeeeeel graag een relatie, ik was erg eenzaam en in plaats van na oud en nieuw hem direct uit te bannen ben ik dus bij hem gebleven. Deels is dit dus mijn eigen schuld, ik had kunnen weten dat dit niet goed af zou lopen.
Een 'niet zo erge bijdrage'? Dat hij je gaat bedreigen en dieren loopt te mishandelen vind ik anders behoorlijk ver gaan. Ook dat van die pijnstillers, kom op zeg.quote:
Vergeleken met dat verhaal van die duizenden smsjes vind ik dit meevallen. T was destijds best heftig allemaal, ik ben er zelfs voor naar een psycholoog geweest om weer een beetje mens te worden want die jongen heeft me psychisch echt half afgebroken. T bizarste aan hem vond ik de blik in zijn ogen die hij soms had, ijskoud en helemaal zonder gevoel en dan was hij daarvoor echt lief geweest, dat kon zomaar omslaan.quote:
[..]
Een 'niet zo erge bijdrage'? Dat hij je gaat bedreigen en dieren loopt te mishandelen vind ik anders behoorlijk ver gaan. Ook dat van die pijnstillers, kom op zeg.
Ik vind een konijn en kat mishandelen erger dan 1000 smsjes.quote:
[..]
Vergeleken met dat verhaal van die duizenden smsjes vind ik dit meevallen. T was destijds best heftig allemaal, ik ben er zelfs voor naar een psycholoog geweest om weer een beetje mens te worden want die jongen heeft me psychisch echt half afgebroken. T bizarste aan hem vond ik de blik in zijn ogen die hij soms had, ijskoud en helemaal zonder gevoel en dan was hij daarvoor echt lief geweest, dat kon zomaar omslaan.
Het een is eigenlijk ook lastig met het ander te vergelijken. Het is gewoon diep triest om dat verhaal over je kat te lezen. We weten idd niet wat er precies gebeurd is, maar van vrolijk naar schuw en bang voor iedereen in de paar dagen bij hem? Dan hoef je geen Sherlock Holmes te zijn. Hopelijk gaat het weer wat beter met je kat en ben je inmiddels zelf ook weer over deze ex?quote:
[..]
Vergeleken met dat verhaal van die duizenden smsjes vind ik dit meevallen. T was destijds best heftig allemaal, ik ben er zelfs voor naar een psycholoog geweest om weer een beetje mens te worden want die jongen heeft me psychisch echt half afgebroken. T bizarste aan hem vond ik de blik in zijn ogen die hij soms had, ijskoud en helemaal zonder gevoel en dan was hij daarvoor echt lief geweest, dat kon zomaar omslaan.
Het is niet niets en je zou bijna het naast jou liggen sms'en met anderen gaan vergeten vanwege al dat fysiek en psychisch geweld
Wanneer speelde dit?
Bij die duizend smsjes werden er geen dieren mishandeld en dat jij hoofdpijn hebt en hij te lam is om even pillen te halen vind ik niet normaal.quote:
[..]
Vergeleken met dat verhaal van die duizenden smsjes vind ik dit meevallen. T was destijds best heftig allemaal, ik ben er zelfs voor naar een psycholoog geweest om weer een beetje mens te worden want die jongen heeft me psychisch echt half afgebroken. T bizarste aan hem vond ik de blik in zijn ogen die hij soms had, ijskoud en helemaal zonder gevoel en dan was hij daarvoor echt lief geweest, dat kon zomaar omslaan.
Ja, dat is eigenlijk ook wel zo. Ik had in mijn hoofd dat dat andere verhaal echt ook vreselijk was.quote:
[..]
Ik vind een konijn en kat mishandelen erger dan 1000 smsjes.
Dat denk ik ook. Het gaat weer goed met mijn kat, hij heeft een tijdje bij een vriendin gelogeerd die hem heel voorzichtig weer uit zijn schulp heeft weten te krijgen. Daarna heb ik een ander baasje voor hem gezocht, en daar is hij weer helemaal de oude geworden. Ik had in die tijd zelf geen vaste woon/verblijfplek en het zou even duren voor ik dat weer had. Ik wilde hem het geleur niet aandoen.quote:
[..]
Het een is eigenlijk ook lastig met het ander te vergelijken. Het is gewoon diep triest om dat verhaal over je kat te lezen. We weten idd niet wat er precies gebeurd is, maar van vrolijk naar schuw en bang voor iedereen in de paar dagen bij hem? Dan hoef je geen Sherlock Holmes te zijn. Hopelijk gaat het weer wat beter met je kat en ben je inmiddels zelf ook weer over deze ex?
Het is niet niets en je zou bijna het naast jou liggen sms'en met anderen gaan vergeten vanwege al dat fysiek en psychisch geweld
Ik ben er zelf weer helemaal overheen, met hulp van een fijne psychologe. In latere relaties heb ik me wel eens onzeker gevoeld als mijn partner vriendschappelijk met een andere dame omging maar gelukkig kan ik dat wel bespreekbaar maken en weet ik dat het mijn dingetje is.
Het is nu inmiddels 4 jaar geleden.
Iedereen maakt fouten. Heeft geen zin om over eigen schuld te praten. Je hebt er van geleerd zullen we maar zeggen. Bijna iedereen die verliefd is doet af en toe dingen waar je met je verstand niet bij kunt.quote:
-knip-
Korte toevoeging: in die tijd wilde ik heeeeeeeeel graag een relatie, ik was erg eenzaam en in plaats van na oud en nieuw hem direct uit te bannen ben ik dus bij hem gebleven. Deels is dit dus mijn eigen schuld, ik had kunnen weten dat dit niet goed af zou lopen.
Maarja verliefdheid en verstand heeft dan ook niet zoveel met elkaar te maken.
T is niet dat ik de schuld bij mezelf leg, hij is degene die al die rotzooi uitgehaald heeft. Het is vooral dat ik me besef dat ik het heb laten gebeuren en ik me daar bewust van ben. Ik zal het niet nog een keer accepteren dat iemand me zo behandelt.quote:
[..]
Iedereen maakt fouten. Heeft geen zin om over eigen schuld te praten. Je hebt er van geleerd zullen we maar zeggen. Bijna iedereen die verliefd is doet af en toe dingen waar je met je verstand niet bij kunt.
Maarja verliefdheid en verstand heeft dan ook niet zoveel met elkaar te maken.
ik kwam ook wel eens een leuke meid tegen , uiteindelijk heeft zij het uitgemaakt . ( na 1 jaar )
voelde het niet echt aankomen behalve dat er toen een binnenbrand was die ik zo heldhaftig heb geblust bij haar in huis . waardoor ik mn armen 2e graads verbrand heb ( best flink ) , zat de nacht erna onder zware pijnstillers en kreeg te horen dat we toch niet zo bij elkaar pasten . nog aantal jaren last gehad van trillingen in mn armen wegens beschadigde pezen ofzo . inmiddels is alles wel weer ok gelukkig .
grappige was ook dat toen ze haar ouders belde , dat ze eerst vroegen hoe het met haar was ( logisch ) daarna of dat de meubels nog heel waren
.En jij denkt dat dit maar "wat" is?quote:
iedereen heeft wel eens wat .
ik kwam ook wel eens een leuke meid tegen , uiteindelijk heeft zij het uitgemaakt . ( na 1 jaar )
voelde het niet echt aankomen behalve dat er toen een binnenbrand was die ik zo heldhaftig heb geblust bij haar in huis . waardoor ik mn armen 2e graads verbrand heb ( best flink ) , zat de nacht erna onder zware pijnstillers en kreeg te horen dat we toch niet zo bij elkaar pasten . nog aantal jaren last gehad van trillingen in mn armen wegens beschadigde pezen ofzo . inmiddels is alles wel weer ok gelukkig .
grappige was ook dat toen ze haar ouders belde , dat ze eerst vroegen hoe het met haar was ( logisch ) daarna of dat de meubels nog heel waren
Kun/wil je er meer over vertellen? Vind het nogal shocking, en zeker ook dat je aan niets kon merken dat ze er al mee bezig was. (Of had ze geen zin om je dankjewel te zeggen en was uitmaken makkelijker voor haar )Heaven+quote:
we liepen snel naar boven om wat leuks voor ons samen op internet op te zoeken .
ik had net de startpagina open toen brandalarm afging . tegen de tijd dat ik beneden was stond er een kolom van vuur die tegen het plafond op kroop .
toen heb ik met mn eigenwijze kop mn handen in handoeken en theedoeken gewikkeld spul beetgepakt en naar buiten gedonderd .
( brandblusser had ze zo handig genoeg geplaatst in meterkast waar een jassenrek voor stond en stapels met schoenen )
Na een hele tijd niks te hebben gehoord kreeg ik opeens na Koninginnedag een sms dat ik een klootzak was etc. Ze had mij denk ik dus gezien dat ik met een andere meid zoende. Er was weer een periode van stilte tot vandaag ... Ik wilde lekker boodschappen doen, kom ik bij de kassa bleek ik geen saldo te hebben. Gelukkig had ik wel wat cash. Toen heel snel naar huis gegaan om te kijken hoe het zat. En ja hoor, er was dus voor enkele honderden euro's van mij rekening afgeschreven door vakantieveiling.nl.
Na wat gebel hebben de mensen van vakantieveiling.nl mij kunnen vertellen dat een persoon erachter zat met de naam toevallig ook die van mijn ex was. Volgens ING kon ik het geld niet storneren en volgens vakantieveiling.nl moet ik aangifte doen. Dus dat ga ik ook doen.
Hoe kan zij iets zo makkelijk bestellen op jouw kosten?quote:
Ik denk dat ik kan zeggen dat ik de ergste ex heb. Het is al sinds november 2010 uit ( relatie van 2 jaar ). Ik had het uitgemaakt omdat ze vreemd ging en uiteindelijk dus ook bi bleek te zijn ..
Na een hele tijd niks te hebben gehoord kreeg ik opeens na Koninginnedag een sms dat ik een klootzak was etc. Ze had mij denk ik dus gezien dat ik met een andere meid zoende. Er was weer een periode van stilte tot vandaag ... Ik wilde lekker boodschappen doen, kom ik bij de kassa bleek ik geen saldo te hebben. Gelukkig had ik wel wat cash. Toen heel snel naar huis gegaan om te kijken hoe het zat. En ja hoor, er was dus voor enkele honderden euro's van mij rekening afgeschreven door vakantieveiling.nl.
Na wat gebel hebben de mensen van vakantieveiling.nl mij kunnen vertellen dat een persoon erachter zat met de naam toevallig ook die van mijn ex was. Volgens ING kon ik het geld niet storneren en volgens vakantieveiling.nl moet ik aangifte doen. Dus dat ga ik ook doen.
Het blijkt dus dat je via vakantieveiling alleen een rekeningnummer, naam en adres gegevens nodig hebt ( ze had mn geboortedatum & huisnummer fout maar dat ter zijde ). Dan kan je kiezen voor een eenmalige machtiging. Ik wist ook niet dat het zo makkelijk ging.quote:
[..]
Hoe kan zij iets zo makkelijk bestellen op jouw kosten?
Heb een ex die werkt nu in een discotheek waar ik vaak kom.
Ik met mijn dronken kop naar de bar en bij haar (dom dom dom) drinken bestellen.
Zei schenkt drinken voor mij in en ik neem een flinke slok, beetje vreemde smaak maar opzich prima.
half uur later.....
KOTSEN, NIET NORMAAL.
Weet niet wat ze in m'n drank heeft gedaan maar ze heeft wraak genomen op mijn Spaanse escapades.
Dergelijke machtigingen zijn toch incasso opdrachten? Die kun je gewoon terughalen, probleem is alleen dat ze dan gaan proberen het geld alsnog te krijgen en toon jij maar aan dat je het niet zelf hebt besteldquote:
[..]
Het blijkt dus dat je via vakantieveiling alleen een rekeningnummer, naam en adres gegevens nodig hebt ( ze had mn geboortedatum & huisnummer fout maar dat ter zijde ). Dan kan je kiezen voor een eenmalige machtiging. Ik wist ook niet dat het zo makkelijk ging.
En omdat het een "veiling" is telt zeker de wet koop op afstand niet?quote:
[..]
Dergelijke machtigingen zijn toch incasso opdrachten? Die kun je gewoon terughalen, probleem is alleen dat ze dan gaan proberen het geld alsnog te krijgen en toon jij maar aan dat je het niet zelf hebt besteld
Aangifte doen van misbruik lijkt me de enige weg. Dat is in feite wat er is gebeurd.quote:
[..]
En omdat het een "veiling" is telt zeker de wet koop op afstand niet?
Ik zei al dat het geld storneren waarschijnlijk meer problemen op zou leveren.
Vakantieveiling heeft mij verteld dat ze mijn ex zouden bellen met dat zij het moet betalen en dat ik aangifte heb gedaan. En als ik mijn aangifte naar vakantieveiling verstuur, dat ik dan mijn geld terug krijg. Ik heb het laten storneren door middel van een webformulier in te vullen van ING, want via "MijnING" lukte dat niet.quote:
[..]
Dergelijke machtigingen zijn toch incasso opdrachten? Die kun je gewoon terughalen, probleem is alleen dat ze dan gaan proberen het geld alsnog te krijgen en toon jij maar aan dat je het niet zelf hebt besteld
Mijn leuke ex:
Ontmoet op mijn werk. Het was een hele lieve rustige zachtaardige jongen. Hij vertelde me vrijwel meteen dat het net uit was met zijn ex, en dat hij een kind met haar had. Het kind was pas 3 maanden oud, maar zijn ex was helemaal geflipt, extreem jaloers enz, waardoor het niet meer ging samen. Hij mocht het kind ook niet meer zien van haar. Ze bleek echt een raar wijf te zijn, alleen maar op zijn geld uit. Hij huilde vaak dat hij zijn kind niet meer zag. Ik had echt medelijden met hem.
In het begin was alles leuk, hij was erg lief voor me.
Hij vertelde veel over zijn verleden, hij had in het leger gezeten bij de luchtmacht. Was in Afghanistan geweest, veel dingen gezien, veel meegemaakt. Na die periode wou hij meer rust, dus is hij beland bij zijn huidige werk, waar ik ook werkte. Het klikte geweldig, dus na een tijdje zijn we gaan samenwonen.
En toen begon de ellende.
Hij kon van het ene op het andere moment ineens omslaan. Zijn ogen werden dan zelfs zwart (ipv bruin), hij kon me dan zó ontzettend kwaad en indringend aankijken dat ik vaak bang voor hem was. Hij sloeg dan opeens tegen een deur terwijl hij schreeuwde "VERDOMME BLOSSOM!!!!!!!" Ik schrok me dan rot, omdat ik niet wist wat er was.
We waren bijvoorbeeld een keer oude kleren aan het uitzoeken om weg te gooien. Ik zag een oud tshirtje van hem liggen die nogal uitgelubberd was, dus ik vroeg 'kan deze ook weg?'. Hij ontplofte zowat!!!! Keek me zo kil en koud en kwaad aan, schold me uit, liep woedend het huis uit met de hond, mij verward achterlatend.
Later kwam hij terug, begon te huilen, verweet mij dat ik over hem heen walste en dat ik een hekel had aan zijn moeder. Bleek dat hij dat shirt van zijn moeder had gekregen, en dat het enorme sentimentele waarde had (was gewoon een zwart simpel shirt, zijn moeder leeft nog).
Zo hadden we vaak ruzies, waarin hij alles verdraaide en mij overal de schuld van gaf. Hij praatte mij allerlei psychische aandoeningen aan. Ik werd heel onzeker en bang om dingen fout te doen, waarvan hij boos kon worden. Ik liep thuis continu op mijn tenen. Ik dacht dat het kwam door het leger, misschien was het wel heel erg geweest daar.
Hij was soms ook heel gewelddadig tegen zijn hond. De hond kon weleens zeuren, soms werd mijn ex dan zo kwaad dat hij de hond keihard aan zijn riem omhoog trok, waardoor het arme beest ging piepen. Of hij drukte hem hard tegen de grond.
Als ik dit typ krijg ik alweer kippenvel en tranen in mijn ogen, bah.
Hij maakte ook vaak hele rare enge opmerkingen. Ik wou bijvoorbeeld graag ooit een siamees (kat), maar die mauwen nogal hard. Hij zei toen een keer dat als hij zo'n kat in huis zou hebben hij die zo hard tegen zijn kop aan zou schoppen tot het zou bloeden. Later zei hij dat het natuurlijk een grapje was, wat dacht ik wel niet? Ik was echt ziek in mijn hoofd dat ik dacht dat hij dat meende... zo draaide hij alles om.
We zijn nog op vakantie geweest, in een behoorlijk afgelegen huisje. Ik was die vakantie alleen maar bang dat hij me iets aan zou doen. Steeds die rare buien, zomaar woedend worden, mij aankijken alsof hij me dood wou hebben.
Op een gegeven moment begon hij ook ons jonge katje pijn te doen. Kleine katjes zijn soms stout, hij ging bijvoorbeeld vaak aan de bladeren van de plant hangen. Die plant had mijn ex ook van zijn moeder gekregen, en was dus heilig, dus meerdere keren duwde hij de kat weg bij die plant.
Op een gegeven moment zag ik dat hij de kat echt hard wegsloeg, en toen knapte er iets bij mij. Ik ben woedend het huis uit gevlucht, mijn kleine katje achterlatend. Kan nog huilen als ik er aan denk.
Ik durfde niet op een normale manier bij hem weg te gaan, dus ik heb 1 nacht bij mijn ouders geslapen en ben toen terug gegaan, net alsof gedaan dat ik het weer wou proberen.
Ondertussen regelde ik een woning en verhuizers.
In die week ben ik zijn oude telefoons en computer gaan doorspitten en is mij veel duidelijk geworden. Ik vond veel smsjes van zijn ex, dat zij niet meer tegen zijn agressie kon en dat ze hem niet in de buurt wou hebben omdat ze bang was dat hij weer ineens kwaad zou worden, en dat hij dat tegen het kind zou afreageren.
Ook vond ik mailtjes van hun eerste contacten, hij heeft haar verteld dat hij de pabo heeft gedaan. Geen woord over het leger.
Via mijn werk kon ik destijds iemands werkverleden opvragen, en ik kwam er toen achter dat hij nooit in het leger heeft gezeten. Hij heeft ook geen pabo gedaan.
Allemaal leugens. (hij had na de middelbare school in een winkel gewerkt, daarna op het werk beland waar ik hem van kende).
Afijn, een week later ging hij bij zijn moeder op bezoek, ik belde de hulptroepen, en ik ben samen met mijn katje verhuisd. Heb hem daarna gebeld dat ik weg was. Hij beschuldigde me van vreemdgaan, jankte en was woedend, maar dat was dat.
Ik heb spijt dat ik de dieren niet beter heb kunnen beschermen, de hond kon ik ook niet meenemen.
Sorry, lang verhaal geworden.
Helaas heel herkenbaar. Zie mijn verhaal als TS deel 1 en overgenomen in de OP deel 2.quote:
Herkenbare verhalen, vooral van Mevrouw_voor_jou.
Mijn leuke ex:
- knip -
Afijn, een week later ging hij bij zijn moeder op bezoek, ik belde de hulptroepen, en ik ben samen met mijn katje verhuisd. Heb hem daarna gebeld dat ik weg was. Hij beschuldigde me van vreemdgaan, jankte en was woedend, maar dat was dat.
Ik heb spijt dat ik de dieren niet beter heb kunnen beschermen, de hond kon ik ook niet meenemen.
Sorry, lang verhaal geworden.
Je gaat bijna aan jezelf twijfelen als je ex je gaat uitmaken voor dingen die ze zelf doen. Waar ikzelf nog het meeste moeite mee had was dat m'n ex echt boos werd (!) als ik niet inging op haar beschuldigingen of ontkende. Dan was ze vreselijk teleurgesteld. Wtf?
(Later pas ga je begrijpen dat ze echt geloven wat ze denken, waarheden worden simpelweg geboren door de enkele gedachte die ze hebben en daar 'zoeken' ze dan wel iets bij om dat te onderbouwen).
Wat ook erg grappig was is dat ze een paar dagen daarvoor probeerde om mijn broer te versieren om wraak te nemen.
Volgens mij was ik al die keren daarvoor de ergste ex. Ik had namelijk de insteek om de vrouw het uit te laten maken als ik zeker wist dat ik er geen toekomst in zag (gedrag om dat uit te lokken moest echter niet kwetsend zijn en had dus zo zijn grenzen). Dan wist je zeker dat het meteen afgehandeld was. Op de één of andere manier vinden veel mensen die gedumpt zijn de ex-partner nog interessanter worden.
Nee hoor; je hoort maar 1 kant van het verhaal.quote:
Oh méhn, die exen zijn stuk voor stuk echte rampen
Die van mij was gewoon niet goed snik, anders verzin je geen verhaal dat je vriendin vermoord is. Kun jij wel lopen beweren dat je haar kant niet gehoord heeft, maar haar kant is ook weinig waard aangezien ze alles bijmekaar liegt.quote:Op donderdag 30 juni 2011 08:43 schreef El_Matador het volgende:
Nee hoor; je hoort maar 1 kant van het verhaal.
Wat Catbert al zegt; je gaat er daarbij vanuit dat je met twee volwassen mensen te maken hebt die beiden naar waarheid hun verhaal willen vertellen. Die vlieger gaat niet altijd op.quote:
[..]
Nee hoor; je hoort maar 1 kant van het verhaal.
Devil's Advocate.quote:
[..]
Wat Catbert al zegt; je gaat er daarbij vanuit dat je met twee volwassen mensen te maken hebt die beiden naar waarheid hun verhaal willen vertellen. Die vlieger gaat niet altijd op.
Gelukkig zijn niet alle exen erg.
Maar waarom heb je verdomme niet de dierenbescherming gebeld over de hond?quote:
Herkenbare verhalen, vooral van Mevrouw_voor_jou.
Mijn leuke ex:
Ontmoet op mijn werk. Het was een hele lieve rustige zachtaardige jongen. Hij vertelde me vrijwel meteen dat het net uit was met zijn ex, en dat hij een kind met haar had. Het kind was pas 3 maanden oud, maar zijn ex was helemaal geflipt, extreem jaloers enz, waardoor het niet meer ging samen. Hij mocht het kind ook niet meer zien van haar. Ze bleek echt een raar wijf te zijn, alleen maar op zijn geld uit. Hij huilde vaak dat hij zijn kind niet meer zag. Ik had echt medelijden met hem.
In het begin was alles leuk, hij was erg lief voor me.
Hij vertelde veel over zijn verleden, hij had in het leger gezeten bij de luchtmacht. Was in Afghanistan geweest, veel dingen gezien, veel meegemaakt. Na die periode wou hij meer rust, dus is hij beland bij zijn huidige werk, waar ik ook werkte. Het klikte geweldig, dus na een tijdje zijn we gaan samenwonen.
En toen begon de ellende.
Hij kon van het ene op het andere moment ineens omslaan. Zijn ogen werden dan zelfs zwart (ipv bruin), hij kon me dan zó ontzettend kwaad en indringend aankijken dat ik vaak bang voor hem was. Hij sloeg dan opeens tegen een deur terwijl hij schreeuwde "VERDOMME BLOSSOM!!!!!!!" Ik schrok me dan rot, omdat ik niet wist wat er was.
We waren bijvoorbeeld een keer oude kleren aan het uitzoeken om weg te gooien. Ik zag een oud tshirtje van hem liggen die nogal uitgelubberd was, dus ik vroeg 'kan deze ook weg?'. Hij ontplofte zowat!!!! Keek me zo kil en koud en kwaad aan, schold me uit, liep woedend het huis uit met de hond, mij verward achterlatend.
Later kwam hij terug, begon te huilen, verweet mij dat ik over hem heen walste en dat ik een hekel had aan zijn moeder. Bleek dat hij dat shirt van zijn moeder had gekregen, en dat het enorme sentimentele waarde had (was gewoon een zwart simpel shirt, zijn moeder leeft nog).
Zo hadden we vaak ruzies, waarin hij alles verdraaide en mij overal de schuld van gaf. Hij praatte mij allerlei psychische aandoeningen aan. Ik werd heel onzeker en bang om dingen fout te doen, waarvan hij boos kon worden. Ik liep thuis continu op mijn tenen. Ik dacht dat het kwam door het leger, misschien was het wel heel erg geweest daar.
Hij was soms ook heel gewelddadig tegen zijn hond. De hond kon weleens zeuren, soms werd mijn ex dan zo kwaad dat hij de hond keihard aan zijn riem omhoog trok, waardoor het arme beest ging piepen. Of hij drukte hem hard tegen de grond.
Als ik dit typ krijg ik alweer kippenvel en tranen in mijn ogen, bah.
Hij maakte ook vaak hele rare enge opmerkingen. Ik wou bijvoorbeeld graag ooit een siamees (kat), maar die mauwen nogal hard. Hij zei toen een keer dat als hij zo'n kat in huis zou hebben hij die zo hard tegen zijn kop aan zou schoppen tot het zou bloeden. Later zei hij dat het natuurlijk een grapje was, wat dacht ik wel niet? Ik was echt ziek in mijn hoofd dat ik dacht dat hij dat meende... zo draaide hij alles om.
We zijn nog op vakantie geweest, in een behoorlijk afgelegen huisje. Ik was die vakantie alleen maar bang dat hij me iets aan zou doen. Steeds die rare buien, zomaar woedend worden, mij aankijken alsof hij me dood wou hebben.
Op een gegeven moment begon hij ook ons jonge katje pijn te doen. Kleine katjes zijn soms stout, hij ging bijvoorbeeld vaak aan de bladeren van de plant hangen. Die plant had mijn ex ook van zijn moeder gekregen, en was dus heilig, dus meerdere keren duwde hij de kat weg bij die plant.
Op een gegeven moment zag ik dat hij de kat echt hard wegsloeg, en toen knapte er iets bij mij. Ik ben woedend het huis uit gevlucht, mijn kleine katje achterlatend. Kan nog huilen als ik er aan denk.
Ik durfde niet op een normale manier bij hem weg te gaan, dus ik heb 1 nacht bij mijn ouders geslapen en ben toen terug gegaan, net alsof gedaan dat ik het weer wou proberen.
Ondertussen regelde ik een woning en verhuizers.
In die week ben ik zijn oude telefoons en computer gaan doorspitten en is mij veel duidelijk geworden. Ik vond veel smsjes van zijn ex, dat zij niet meer tegen zijn agressie kon en dat ze hem niet in de buurt wou hebben omdat ze bang was dat hij weer ineens kwaad zou worden, en dat hij dat tegen het kind zou afreageren.
Ook vond ik mailtjes van hun eerste contacten, hij heeft haar verteld dat hij de pabo heeft gedaan. Geen woord over het leger.
Via mijn werk kon ik destijds iemands werkverleden opvragen, en ik kwam er toen achter dat hij nooit in het leger heeft gezeten. Hij heeft ook geen pabo gedaan.
Allemaal leugens. (hij had na de middelbare school in een winkel gewerkt, daarna op het werk beland waar ik hem van kende).
Afijn, een week later ging hij bij zijn moeder op bezoek, ik belde de hulptroepen, en ik ben samen met mijn katje verhuisd. Heb hem daarna gebeld dat ik weg was. Hij beschuldigde me van vreemdgaan, jankte en was woedend, maar dat was dat.
Ik heb spijt dat ik de dieren niet beter heb kunnen beschermen, de hond kon ik ook niet meenemen.
Sorry, lang verhaal geworden.
Wil je daar echt antwoord op hebben? Mmh...verplaats je dan eens wat beter in de situatie op dat moment van Blossem86quote:
[..]
Maar waarom heb je verdomme niet de dierenbescherming gebeld over de hond?
Heb geen moment na kunnen genieten van me reis omdat ik gelijk in deze tyfuszooi terecht kwam
) en na een maand of twee trok ik heel tactisch op oudejaarsavond de stekker eruit. Het was namelijk niets wat ik in een relatie zocht (ik moest haar vertrouwen verdienen, en als ik door iemand anders gekrabbeld werd op hyves flipte ze helemaal).Toen begon het! Na weken tientallen keren per dag bellen, hatelijke mails sturen, gevolgt door lieve mails, stond ze opeens huilend op mijn oprit (schreeuwend). Toen heb ik nog even een klap geincasseerd omdat ik een ander had gezoend (twee maanden nadat het uitging). Ik moet wel zeggen dat die klap nog meeviel als ik het vergelijk met de tikken die ik van d'r vrienden heb gekregen
."...de tikken van d'r vrienden..." ? Lijkt me een langer verhaal dan datgene dat je hierboven post? ;')quote:
Mijn ex vond het leuk om van stemming te wisselen. Het vlotte eigenlijk vanaf het begin al niet (het was mijn eerste vriendin, dus ik wist uberhaupt niet waar de fuck ik aan begon
Toen begon het! Na weken tientallen keren per dag bellen, hatelijke mails sturen, gevolgt door lieve mails, stond ze opeens huilend op mijn oprit (schreeuwend). Toen heb ik nog even een klap geincasseerd omdat ik een ander had gezoend (twee maanden nadat het uitging). Ik moet wel zeggen dat die klap nog meeviel als ik het vergelijk met de tikken die ik van d'r vrienden heb gekregen
[ Bericht 95% gewijzigd door TheHolyTiamat op 08-07-2011 01:01:02 ]
Inmiddels is het ook al weer een paar maanden terug, en ik ben met de dag blijer dat het over is.
het heeft maar 7 maanden geduurd, maar toch 7 maanden te lang.
wat heeft tie gedaan? tijdens de relatie:
-mij en mijn moeder bedreigd
- zo vaak tegen me gelogen dat ik niet meer weet wanneer hij iets verteld dat wel klopt
- mij een Legacy (testament) toegestuurd van maar liefst 88 bladzijdes (geschreven ten tijde dat hij zelfmoord wilde plegen) de legacy staat vol zelfmedelijden en verwijten naar zijn familie/vrienden. Hij dacht dat werkelijk iedereen op deze aardbol tegen hem was. Ook staat er in dat hij contact had gezocht met de duivel en zin kreeg om mensen te vermoorden.
- hij zei me dat vreemde mensen op een station (geen idee meer welke plaats) voor hem gingen buigen, hij geloofde namelijk dat hij een soort van messenger was.
- ik heb hem 1 keer gezegd geen zin te hebben in sex en toen was meneer zwaar beledigd, ik had een hekel aan hem en tastte hem aan in zijn mannelijkheid. Zelf heeft hij mij zo vaak nee verkondigd omdat hij te moe was.
-mij zwart gemaakt bij zijn vrienden
Na de relatie:
Ik had hem gezegd zijn spullen op te halen en de sleutel op tafel achter te laten.
kwam ik thuis had hij overal briefjes achter gelaten met TRUT, ik hield echt van je. Hij had mijn vibrators verstopt (daar had hij altijd al frustraties van). En hij had een fotolijst die ik zelf gekocht had gestolen (hij noemde het alleen: toe-eigenen).
Inmiddels schrijft hij mails met verwijten naar mijn moeder en mij. Hij geeft iedereen de schuld, behalve zichzelf.
Ergens vind ik het heel erg zielig ook nog, want ik denk dat hij echt ziek is. Het jammere is nu wel dat onze reis naar disneyland parijs (5 augustus) niet door gaat. Maar ergens wil ik ook helemaal niet in Parijs zitten met zo'n zieke man.