De ergste ex van 2011 verkiezingen: deel 2

Ik denk meer dat het is omdat er nu zulke vreselijke verhalen hebben gestaan, dat de rest daarbij in het niet valt... Dus iedereen heeft nu zoiets, ja die ex was vreselijk maar als ik dit zo lees, viel het allemaal wel mee en ik zal het er dus ook maar niet neerzetten.

Dit topic is dus gedoemd om ten onder te gaan aan zijn eigen succes...

quote:

Op zaterdag 25 juni 2011 22:57 schreef bioloogje het volgende:
Ik denk meer dat het is omdat er nu zulke vreselijke verhalen hebben gestaan, dat de rest daarbij in het niet valt... Dus iedereen heeft nu zoiets, ja die ex was vreselijk maar als ik dit zo lees, viel het allemaal wel mee en ik zal het er dus ook maar niet neerzetten.

Dit topic is dus gedoemd om ten onder te gaan aan zijn eigen succes...

Na da's dan knap klote. Had juist gehoopt als TS dat ik nog wat gedeelde smart kon ophalen hier. Gelukkig dat er toch nog een aantal het verder dan mij schopten, alhoewel 'gelukkig' dan wel het verkeerde woord is want een worst case ex gun je niemand

Maar goed, met deze verse posts wordt het topic weer omhoog geschopt en mss rolt er nog een kersverse ergste ex uit

quote:

Op zaterdag 25 juni 2011 23:01 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Na da's dan knap klote. Had juist gehoopt als TS dat ik nog wat gedeelde smart kon ophalen hier. Gelukkig dat er toch nog een aantal het verder dan mij schopten, alhoewel 'gelukkig' dan wel het verkeerde woord is want een worst case ex gun je niemand

Maar goed, met deze verse posts wordt het topic weer omhoog geschopt en mss rolt er nog een kersverse ergste ex uit

Misschien had het niet op de "ergste" gegooid moeten worden. Want als er al een erger verhaal dan dat van jou bijstaat, hoef je jouw verhaal niet meer te posten. Dat is dan toch geen kanshebber voor de ergste.

quote:

Op zaterdag 25 juni 2011 23:04 schreef bioloogje het volgende:

[..]

Misschien had het niet op de "ergste" gegooid moeten worden. Want als er al een erger verhaal dan dat van jou bijstaat, hoef je jouw verhaal niet meer te posten. Dat is dan toch geen kanshebber voor de ergste.

Er is altijd een ergere. Ben ff zn nick vergeten....maar in mn slaap tegen mn hoofd geschopt worden en zijn ex daar nog ff speciaal haar schoenen voor aantrekken? Nuh.....zoooo errug was de mijne ook weer niet

quote:

Op zaterdag 25 juni 2011 23:06 schreef Wanderingwhy het volgende:

[..]

Er is altijd een ergere. Ben ff zn nick vergeten....maar in mn slaap tegen mn hoofd geschopt worden en zijn ex daar nog ff speciaal haar schoenen voor aantrekken? Nuh.....zoooo errug was de mijne ook weer niet

Precies... Dus stel dat ik een ex heb, waar ik het niet zo goed mee kan vinden, dan zou ik haar hier neer kunnen zetten. Maar ja ze is niet erger dan Kastanova's ex. Dus ja ergste gaat ze niet worden. en aangezien het zo is gelanceerd als wedstrijd ben ik bij voorbaat kansloos. Dus zet ik het maar niet neer, en dat kost je een verhaal.

(Maar: Weet niet of mensen echt zo denken maar ik kan het me wel voorstellen.)
(Maar 2: Ik heb geen erge ex, dus heb sowieso geen verhaal)

quote:

Op zaterdag 25 juni 2011 23:11 schreef bioloogje het volgende:

[..]

Precies... Dus stel dat ik een ex heb, waar ik het niet zo goed mee kan vinden, dan zou ik haar hier neer kunnen zetten. Maar ja ze is niet erger dan Kastanova's ex. Dus ja ergste gaat ze niet worden. en aangezien het zo is gelanceerd als wedstrijd ben ik bij voorbaat kansloos. Dus zet ik het maar niet neer, en dat kost je een verhaal.

(Maar: Weet niet of mensen echt zo denken maar ik kan het me wel voorstellen.)
(Maar 2: Ik heb geen erge ex, dus heb sowieso geen verhaal)

Ik denk dat je daar wel gelijk in hebt je.. Dat sommige inderdaad niet posten omdat zijn/haar ex niet zo erg is als de verhalen die hier al staan..

Kijk mijn ex bezorgt me na 7 maanden nog steeds slapeloze nachten blijkt wel.. Maar als ik hier opschrijf wat hij heeft geflikt is het lang niet zo erg als de rest.. Terwijl het voor mij echt wel de ergste ex is..

quote:

Op zondag 26 juni 2011 07:39 schreef J0ycie88 het volgende:

[..]

Ik denk dat je daar wel gelijk in hebt je.. Dat sommige inderdaad niet posten omdat zijn/haar ex niet zo erg is als de verhalen die hier al staan..

Kijk mijn ex bezorgt me na 7 maanden nog steeds slapeloze nachten blijkt wel.. Maar als ik hier opschrijf wat hij heeft geflikt is het lang niet zo erg als de rest.. Terwijl het voor mij echt wel de ergste ex is..

Van mij mag je het van je afschrijven hoor, als je daar behoefte aan hebt...

quote:

Op zondag 26 juni 2011 09:24 schreef bioloogje het volgende:

[..]

Van mij mag je het van je afschrijven hoor, als je daar behoefte aan hebt...

Naja de behoefte om er over te praten is er zeker weer de laatste dagen, alleen ik heb zo'n idee dat het niets helpt. Na 7 maanden zit ik er nog meer.. Nu is er in de 7 maanden ook wel het een en ander gebeurt maar goed..

Na een relatie van iets meer als een jaar maakte mijn ex het uit.. Out of the blue, via msn.. En er moet ook even bij gezegd worden dat hij tijdens het verlossende woord ook nog moest gaan eten dus dat ik 3 kwartier als een spook voor mijn laptop heb gezeten.. Nadat hij terug kwam van het eten zei hij toch echt dat onze relatie meer op vriendschap begon te lijken en er dus een punt achter wilde zetten.
Dat was half november ongeveer. 2 weken daarvoor merkte ik al dat het niet lekker liep, meerdere malen naar gevraagd, maar nee dat kwam gewoon door zijn werk, hij had te horen gekregen dat hij ontslagen zou worden binnen 2 jaar door een reorganisatie. Naja goede reden dacht ik dus dat klopt wel.

Hij wilde wel graag vrienden blijven want hij hield nog echt wel van me, en ik was super voor hem.. En dat wilde hij niet kwijt..
Ik was kapot. Want ik zag echt een toekomst met hem voor me. Ik zou zo verhuizen, en mijn baan opzeggen om dichter bij hem te gaan wonen als we wat langer iets zouden hebben.

Dit werd allemaal op een woensdag gezegd.. En de ochtend daarop.. Keek ik zo als gewoonlijk op mijn twitter.. en zijn twitter.. Meneer zou eindelijk haar weer zien. Naja ik was natuurlijk heel erg kwaad toen ik dat las.. Ik dacht wat is dit.. Dus ik bel hem op, wetende dat hij onder weg is naar zijn werk en smiddags een bedrijfsuitje zou hebben.. Hij had natuurlijk de meest geweldige verklaring weer klaar ja hij ging een oude collega opzoeken die hij heel lang niet meer had gezien en heel veel voor hem had betekend.. En zij woonde in de zelfde plaats als waar het bedrijfsuitje was dus dat kon hij dan mooi combineren.. Toen hij smiddags onderweg was belde hij me op en hebben we nog een uur gepraat.. Zo gingen we nog ander halve week door. Bellen, smsen.. Ga maar door..

Toen kwam ik er achter via hyves dat hij een nieuw vriendinnetje had.. En die had hij al een maand.. Toen barste de boom bij mij, als ik ergens niet tegen kan is dat iemand niet eerlijk is tegen me.
Een paar dagen daarvoor kreeg ik nog een berichtje van hem dat hij me mijn geld nog niet kon terug geven want zijn auto was kapot en anders kon hij dat niet betalen, naja prima geef het dan volgende maand maar. Naja toen ik een beetje afgekoeld was belde ik hem op dat ik wilde dat hij per direct het geld over zou storten en dat ik helemaal klaar was met zijn leugens.. En dat hij nu echt dacht dat ik zo dom was dat ik er niet achter zou komen.
Maar nee dat was pas sinds dit weekend (naja door goed speurwerk, helaas ben ik daar goed in, wist ik dat dit niet waar was.).
Op een weekend zei hij (toen we nog iets hadden) dat hij moest werken in belgie, want daar lag het systeem plat en moesten hun gaan helpen.. Naja ok.. Weinig contact dat weekend.. Wel een berichtje op zijn tijd.. En elke dag 1 keer gebeld. Blijkt nu dus dat hij dat weekend al bij dat meisje was. En dat hij dat weekend ervoor tegen haar had gezegd dat hij toen in belgie zat, terwijl hij dus bij mij zat.

Pff het word wel een heel lang verhaal zo.. En ik weet dat het af en toe niet lekker wegleest sorry daarvoor!

Naja het meisje waarmee hij was vreemdgegaan, en dus zijn vriendinnetje was op dat moment kwam hier ook allemaal achter, en heb ik hyvescontact mee gehad.. Zij wilde weten wat er aan de hand was, en ik natuurlijk ook.. Naja samen kwamen we er achter dat hij gewoon flink aan het liegen en bedriegen was. Zij wist wel van mij af maar volgens hem zou het al 8 maanden uit zijn en zou ik een verschrikkelijk mens zijn, dat superjaloers was.. Ik zou teveel op mijn moeder beginnen te lijken en hij schaamde zich voor me..
Mijn ex was heel erg boos op me en heeft me voor alles en nog wat uitgemaakt omdat ik zijn nieuwe relatie naar de knoppen zou helpen.. Waarom ik zei dat hij dat toch echt zelf had gedaan..

Dat meisje bleef contact met mij zoeken en dingen aan mij vragen, omdat zij aanvoelde dat er dingen niet klopte tussen hem en haar.. Terwijl hij met haar had was hij dus met nog meer meiden bezig..

Uiteindelijk wilde dat meisje mij wel eens in het echt zien en dan met mijn ex erbij, ik had daar opzich geen problemen mee, het zou voor mij wel een goede manier zijn om het een en ander duidelijk te krijgen en het af te sluiten (ik had hem tenslotte niet gezien tijdens de breuk)..

Naja op een zaterdag was het dan zo ver.. Ik had een brief opgesteld voor wanneer ik niet uit mijn woorden zou komen, waarin ik mijn laatste vragen kon stellen aan hem. Het enigste wat hij kon antwoorden was ja sorry ik weet dat ik fout was en ik had het niet moeten doen.. Dat zinnetje was het enige wat hij kon zeggen. Waarop ik heel erg gefrusteerd werd en boos begon te worden.. Zijn vriendinnetje heeft hem nog een kans gegeven ondanks alles wat ze wist (sekscontact met andere meiden, vreemdgaan, liegen etc.)

In maart is dit uitgegaan en ik heb van december tot aan april geen contact met hem gehad. Daarna kwam het contact weer op gang.. Eerst over koetjes en kalfjes, toen kreeg ik zijn excuses, en daarna naief als ik was was er weer normaal contact.. Dat contact werd ook weer intiemer, hij wilde weer eens afspreken gewoon als vrienden zodat we weer een goed konden praten, naja ik had daar geen problemen mee zolang hij maar naar mij toe zou komen..
Daarna begon meneer weer te daten.. Hij was hier heel eerlijk over en ik ook.. Want ik was ook begonnen met daten.. Uiteindelijk zei hij dat het allemaal niets was.. En bleef hij vragen of we weer eens konden afspreken.. Omdat hij mij zou missen en er misschien toch nog wel wat gevoel zat aan zijn kant hij zei dat hij nog steeds van me hield.. Ondertussen kwam ik er achter dat hij op dat moment alweer een vriendin had, en hij bleef maar contact zoeken bij mij en bleef maar zeggen dat hij gevoel had voor me..

Uiteindelijk heb ik al het contact geblokkeerd.. En kreeg ik anderhalve week nadat ik dat had gedaan een smsje van hem (nu 2 weken geleden denk ik) waarom ik niets meer liet horen wat er aan de hand was en dat hij me miste..
Daarop heb ik geantwoord dat hij me met rust moet laten, dat ik geen zin heb dat hij me een 2e keer pijn zou doen en ik helemaal klaar was met zijn leugens..

Ik heb niets meer gehoord daarna, dat is niets voor hem, dus diep van binnen wacht ik denk ik nog steeds op antwoord.. Maar dat krijg ik niet, en daar moet ik me bij neerleggen.

Mijn ex heeft heel mijn zelfvertrouwen naar het nulpunt gebracht en erger nog, ik sta niet meer open op dit moment voor een nieuwe jongen in mijn leven, want ik heb heel veel wantrouwen opgebouwd..

Ik hoop dat het te lezen viel

quote:

Op zondag 26 juni 2011 09:56 schreef J0ycie88 het volgende:

-knip, want lang verhaal -

Het viel prima te lezen, wat een klootzak die vent. Gewoon meerdere vrouwen erop na houden, en als het dan uitkomt, even "sorry, dat had ik niet moeten doen" zeggen. Om vervolgens weer door te gaan met andere meiden... Echt als man heb ik plaatsvervangende schaamte voor dit soort figuren.

quote:

Op zondag 26 juni 2011 10:29 schreef bioloogje het volgende:

[..]

Het viel prima te lezen, wat een klootzak die vent. Gewoon meerdere vrouwen erop na houden, en als het dan uitkomt, even "sorry, dat had ik niet moeten doen" zeggen. Om vervolgens weer door te gaan met andere meiden... Echt als man heb ik plaatsvervangende schaamte voor dit soort figuren.

En dan heb ik het nog geen eens gehad over hoe hij binnen de relatie was

quote:

Op zondag 26 juni 2011 10:30 schreef J0ycie88 het volgende:

[..]

En dan heb ik het nog geen eens gehad over hoe hij binnen de relatie was

Ik kan me voorstellen dat hij niet zo geweldig is idd. Egoïstisch en manipulatief is hij wel. Daarbij liegt en bedriegt hij zo makkelijk dat hij vast iets denkt van voor jou 10 anderen. Dus hij zal wel de touwtjes in handen willen hebben gok ik zo? Hij zal Iig niet het lieve vriendje zijn wat je verdiend...

quote:

Op zondag 26 juni 2011 10:36 schreef bioloogje het volgende:

[..]

Ik kan me voorstellen dat hij niet zo geweldig is idd. Egoïstisch en manipulatief is hij wel. Daarbij liegt en bedriegt hij zo makkelijk dat hij vast iets denkt van voor jou 10 anderen. Dus hij zal wel de touwtjes in handen willen hebben gok ik zo? Hij zal Iig niet het lieve vriendje zijn wat je verdiend...

Naja als ik kijk naar hoe hij binnen de relatie was.. Dan is dat inderdaad egoistisch.. En manipulatief, wat ik geloofde het als hij zij dat dat ene meisje gewoon een vriendin was..

Verder had hij geen interesse in mijn vriendschappen, zagen we elkaar wanneer het hem uit kwam, vaak ging ik dan ook naar hem toe (Hij woonde zo'n 2 uur van mij vandaan met de auto)

Op sommige punten was hij ook goed voor me, toen ik hem leerde kennen durfde ik nergens tegen in te gaan, en hij heeft me wel gestimuleerd om dat vaker te doen. Maar goed dat is 1 positief punt en daar staan bij hem weer 3 negatieve punten tegenover..

Ben blij dat ik niets meer met hem te maken heb, maar het is heel lastig want ik heb ontzettend veel van hem gehouden.. En heb ook dingen met hem meegemaakt die ik nu weer de eerste keer moet meemaken waarbij ik toch wel steeds aan hem denk, bijvoorbeeld mij opa die is overleden.. Ik was samen met hem op de crematie, automatisch denk ik dan op die dag aan hem..

Maar goed uiteindelijk laat ik hem wel los het duurt alleen even

Uitmaken via msn. Dat wens ik m'n ergste vijand nog niet eens toe.

Ik heb wel een verhaaltje, weet alleen wel dat mijn ex- dus mijn FOK! account kent en dat dit nagelezen kan worden. Maar goed, zolang er geen namen genoemd worden wordt ze ook niet bekend bij jullie.

Even een intro:
Ik heb zelf in 2005 een ongeluk gehad wat ervoor gezorgd heeft dat mijn rechtbeen uiteindelijk geamputeerd moest worden. Ik heb met het ongeluk zelf relatief weinig problemen gehad (lichte angst voor vrachtwagens die te dicht langsrijden). In schooljaar 2009-2010 ben ik van VMBO naar HAVO gegaan om vervolgens dat jaar in de vierde klas te blijven zitten, jaar daarop doorgegaan (dit schooljaar 2010-2011) met HAVO tot omstreeks Kerst 2010. Doordat ik me steeds meer zorgen begon te maken over de gevolgen van mijn amputatie (mogelijke problemen voor werk, prothese, rijbewijs, onbegrip van anderen en het ergste van alles: anderen die denken dat als je je slecht voelt het altijd aan je ongeluk ligt) en een leraar die door dingen te verdraaien en veel dingen op mijn ongeluk te betrekken - kwam ik in een depressie terecht. Alá het verhaal.

Ik had op het moment dat mijn depressie -ongeveer- begon acht maanden een relatie, opa van mijn ex- was net overleden en die twee gecombineerd zorgde voor veel stress bij mij en veel pogingen om haar te helpen zichzelf weer wat beter te voelen -wat uiteindelijk lukte- was het van haar kant een beetje beter geworden. Ik had echter door die periode zoveel problemen opgekropt om haar te helpen dat ik me zwaar ongelukkig voelde en heb op een gegeven moment tegen haar gezegd (rond Februari '11) dat ik op het moment niet alles kon hebben en mezelf op het uit mijn depressie komen wilde focussen - waarbij ik vertelde dat de relatie iets meer in haar handen kwam te liggen. Dit was begrijpelijk en geen enkel probleem.

Geregeld (door onbegrip en het niet kunnen hebben van het hebben van haar ongelijk én doordat ik mij meer bezighield met mezelf en ik eenmaal niet erg vergefelijk ben) hadden we ruzies, steeds vaker tot bijna vier á vijf keer per week - veelal praatten we dat uit maar dat werd altijd gevolgd door 's avonds (Oh ja, ik slaap ook slecht.) een vloedgolf aan smsjes waarom ik iets op welke manier deed en waaruit bleek dat ze toch niet geheel het eens was met de uitkomst, waarna zij rustig in slaap viel -incidenteel een nachtmerrie- en ik tot een uur of zes/zeven 's ochtends wakker lag.

In de periode van mijn depressie deed ik ook veel dingen om mezelf beter te voelen, ik sprak met vrienden af of mensen die ik al tijden niet gezien had - ik ben nu eenmaal minder snel bevriend met jongens/mannen dus zijn het vooral meiden/dames waar ik mee om ga, al voor de relatie overigens - wat allemaal goed was en allemaal mocht. Echter de dagen daarvoor kwamen opmerkingen als "Oh, nee - ga maar naar je hoertjes toe" of "Mag ik dan met een neger afspreken?", ging ik naar mijn beste vriend toe was het prima, als ik bleef logeren liet ik 'haar alleen wel in de steek' en was er altijd 'iets aan de hand wat ik haar niet wilde vertellen' - verschillende pogingen om dit te laten ophouden (vriendelijk vragen, rollen omdraaien, ge-agiteerd reageren) werkten tijdelijk, zoals al onze ruzies eigenlijk, drie dagen lang was het goed - daarna hield het op en was het weer vanouds.

Op een gegeven moment wilde ze naar een sponsordag van onze school (beginnende bandjes, opbrengst ging naar goed doel), waar ik ook die leraar weer zou zien - iets wat mij totaal niet aansprak en wat ik liever niet wilde. Echter was haar beste vriend daar aan het optreden dus ging ik -voor haar- toch mee. Toen ik me echter ongemakkelijker voelde doordat de leraar die mij in eerste instantie al een depressie in hielp steeds dichterbij kwam en mij voortdurend aankeek (overigens, dit is een beleving - zou nog best mee kunnen vallen, maar goed) werd ik steeds banger en nerveuzer, waartoe ik uiteindelijk mijn vriendin met tranen in mijn ogen en schuddend van angst vroeg of we alsjeblieft konden gaan. Gelukkig stemde ze daarmee in en gingen we naar mijn brommobiel om naar huis te kunnen. Toen ik haar eenmaal af wilde zetten bleef ze nog een goed half uur in de auto; huilend, verdrietig over mijn verdriet - boos omdat ik haar niet troostte tegen haar verdriet over het mijne. Uiteindelijk zorgde dit ervoor dat ik haar 'nooit vertelde waar ik last van had' (een onderwerp wat tijdenlang hetzelfde was, blijkbaar moest ik daar keer op keer hetzelfde over zeggen, vaak was het dan ook niet goed omdat ik wat 'achterhield') en woedend en huilend rende ze de brommobiel uit. Verbaasd en geschokt bleef ik daar vijf minuten geparkeerd en reed ik vervolgens naar huis, na de eerste smsjes 'Sorry' zette ik mijn telefoon uit voor rust -later belde ze mijn moeder om te kijken of ik wel thuis was gekomen- ik ging datzelfde weekend op stap met wat vrienden van vakantie en de maandag daarop wilde ik met haar praten - na een heel weekend niets van me te laten horen.

Ik meldde toen dat ik nu een relatie niet kon hebben, dat we er maar even mee moesten stoppen. Ze was d'r al op voorbereid en verweet me wel dat als ik echt van haar hield dit nooit zo gelopen zou zijn. Eenmaal thuis na vele scheldsmsjes waarin ik een klootzak bleek te zijn is het op een of andere rare manier toen weer zo gelopen dat we weer bij elkaar waren, die rust die ik wilde heb ik nooit gekregen en ik werd vrijwel direct weer in het oude schuitje geworpen.

Nu werd het erger, ik moest -nog steeds met depressie- meer voor haar doen, alles wat ik haar aangedaan had goedmaken, ik had haar nooit zo mogen negeren en ik had direct naar haar toe moeten komen na die dag dat ze wegliep om met haar erover te praten. Rust was niet nodig want zij was er toch om met me te praten? Steeds meer tijd ging in haar zitten en momenten dat ik voor mezelf wat wilde doen (afspreken (gemiddeld 2x per maand), gamen, trainen (3x per week)) waren niet goed en ze wilde me nog vaker zien - ergens lief, maar ontzettend beklemmend. Tegelijkertijd was ze nog steeds zo onvoorspelbaar als wat, als ik A deed - moest ik B doen, deed ik B was het niet goed of 'deed ik het alleen maar voor haar' - ik werd alsmaar onzekerder en kreeg steeds minder het idee dat ik nog wat goed kon doen. Wat tot vele discussies uitliep en waar vaak uit kwam dat ze er mee zou ophouden en meer rekening zou houden -wat drie dagen lukte-.

Ik wist dat ik het niet fijn had, maar mede door het mooie uitleggen van situaties door haar legde ik dat op mijn depressie. Ik realiseerde het me pas echt dat er iets fout zat toen ik en mijn ex- zouden afspreken/logeren op een zaterdag, mijn ouders wilde voor mijn stiefzusje als verjaardagscadeau uit eten - iets wat ze pas drie dagen van te voren zeiden, maar ik mocht mijn vriendin wel uitnodigen, dus dat deed ik. Mijn vriendin moest alleen op haar zusje passen omdat die anders alleen thuis was - en dat kon niet, ik zei natuurlijk dat ik direct na het eten naar haar toe zou komen maar dat hoefde niet meer.
Tijdens het eten kreeg ik smsjes als 'En, is het leuk?' en 'Fijn dat je me zo in de steek laat' - toen ik na het eten haar smste met 'Sorry, maar ik kan toch moeilijk mijn familie helemaal laten stikken? Je mocht notabene mee!' was haar reactie 'Wij hadden eerder een afspraak, laat maar, kom maar niet meer.' het goede vriendje dat ik ben/was kwam ik dus ook niet, wat de dag daarna tot nieuwe ruzies leidde en een enorme vloedgolf van problemen meenam.

Ruzies bleven vaak gebeuren, ik voelde me steeds slechter tot er op een gegeven moment onze laatste ruzie kwam:

Ze kwam bij ons, en at mee, ik haal vooral plezier uit het aan het lachen maken van anderen - schijnbaar heb ik toen iets verkeerds gezegd want mijn ex- draaide zich van me weg, waarop mijn moeder dat zag en reageerde met de opmerking 'Kijk uit, zo jaag je d'r nog weg!'. Eenmaal boven op mijn kamer mocht ik aanhoren dat ze het niet leuk vond dat ik haar belachelijk maakte ('Wat zei ik dan?' 'Weet ik niet meer, maar je deed het wel!') en dat mijn moeder zich tegen haar keerde, ik zei tegen haar dat dat allemaal best meeviel en dat voordat ze zich in een slachtofferrol zou werpen ze eerst met argumenten moest komen waardoor ik me zou kunnen bedenken wat ik precies fout deed, haar reactie was dat ik niet zo'n aandachtshoer moest zijn.

Een opmerking die bij mij redelijk hard aankwam, gezien op dat/dit moment dat nog een van de weinige dingen was/is waar ik in mijn leven plezier uit haalde/haal. Na die opmerking bleven we een tijd stil, maar na twee uur werd het teveel en raakte ik emotioneel - het speet haar en ze zei het alleen zei omdat 'ze zichzelf niet meer kon verdedigen met argumenten' - met andere woorden, ze deed me bewust pijn om niet van me 'te verliezen'.

Ik vroeg zes keer of ze weg wilde gaan, de zevende keer (twee uur na mijn eerste vraag) ging ze pas weg. Ze smste me direct dat als er wat was ik met d'r moest praten, ik reageerde met de opmerking dat ik nu niet van plan was met haar te praten na wat ze zei en dat ik met rust gelaten wilde worden. Dit laatste heb ik meerdere keren moeten zeggen omdat ze bleef smsen, ik reageerde bewust niet op 'Hoe gaat het' en dat soort geneuzel - behalve dus dat ik met rust gelaten wilde worden.

Twee dagen daarna smste ik 'Ik hou wel ontzettend veel van je, kom je straks?" - waarop een boze reactie volgde met 'Oh nu ineens wel' - na een korte ruzie per sms (bellen vond ze niet fijn - opmerkingen waren onder andere 'Ik reken helemaal nergens meer op' nadat ik haar vertelde geen excuses aan te bieden voor het feit dat ze zich gekwetst voelde door mijn geplaatste opmerkingen die ze niet meer kon herinneren) meldde ik dat ik anders mijn huissleutel en kleding wel kwam halen, dit hoefde niet en na een uur stilte kwam er vervolgens een sms met 'Ik kom je spullen nu brengen'.
Toen ze aankwam was ik boven en kwam ze naar me toe, met de mededeling dat mijn spullen 'hier' waren en dat ze wilde praten - ik meldde dat ik dacht dat praten weinig zin had als je nergens meer op rekent. Toen ik zei dat we het maar gewoon uit moeten maken omdat ik geen zin had in vijfmaal per week ruzie, mijn depressie voorrang had en het feit dat ze d'r zelf al mee kwam werd mij gemeld dat het alleen maar een test was van haar kant uit.

Toen maakte ik het uit, een kwartier later kreeg ik een sms dat ze door emotie haar benen niet meer voelde en was gevallen op de fiets, of ik haar thuis kon brengen. Ik reed direct naar d'r toe en hielp haar in de brommobiel en zette haar fiets tegen een muur zodat die later opgehaald kon worden. Toen ik zei dat ze d'r gordel om moest doen vond ze dat niet nodig want 'dan was ze meteen van alle pijn af'... voor haar huis kwam nog meer tafereel, ze zou niet weggaan voordat ik zou zeggen dat we het nog eens zouden proberen, ze zou alles beter doen - ik werd uitgescholden voor egoïst, dat ik toch nooit meer zo iemand kon krijgen als haar en weet ik veel wat. Na drie kwartier stapte ze eindelijk uit en kon ik wegrijden.

Daarna smste ze me dat ze wel wilde praten en me niet direct uit d'r leven kwijt wilde, ik heb moeten aanhoren dat ik een klootzak ben en dat ze plannen heeft gesmeed om mijn brommobiel -enige manier van vrijheid- te vernietigen, dat ze beter af was zonder mij, dat ik een egoïst ben, dat ik nog lang niet van mijn depressie af ben en dat zonder haar er ook nooit vanaf zal komen, ze begon over ziekenhuizen gespecialiseerd in liefdesverdriet, dat het lichamelijk kan uiten, dat er hartklachten van komen en dat ik haar nu ook een depressie in help. Uiteindelijk heb ik na 7 uur telefoon in een week gezegd dat ik met haar wil praten, maar niet wil aanhoren wat voor een klootzak ik ben en dat ze dat soort dingen beter met vrienden kon overleggen.

Misschien is dit niet het ergste wat iemand kan overkomen, maar dit is voor mij wel een toppunt geweest. Vooral omdat ik ook echt heel veel van haar heb gehouden en ik haar tot op de dag van vandaag (oké, nog geen maand uit - daar niet van) nog elke dag mis. Ik voel me nog dagelijks misbruikt, gemanipuleerd en voor lul gezet tegenover mijn familie en vrienden - terwijl ik aan de andere kant ook haar lieve momenten mis.

Overigens, als dit te persoonlijk is, verwijder dan maar - vond het wel even goed om dit te typen.

Op maandag 27 juni 2011 03:25 schreef Len93 het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.