R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Op kamers gaan is inderdaad heel spannend. Voor mij is het al weer meer dan een jaar geleden.quote:Op maandag 27 juni 2011 20:09 schreef cafpow het volgende:
[..]
leuk, verlate verjaardagscadeau's..cadeau's zijn altijd welkom, toch?
Hier gaat het wel, op irritaties na, die weer zorgen veroorzaken. Zorgen waar ik me nu nog niet eens zorgen om hoef te maken.
Wat wel duidelijk is dat ik als ik weer begin te studeren goed ga moeten zitten rekenen met mijn financieen. Want ik wil graag op mezelf gaan maar de vraag is of dat haalbaar is, met de doelen die ik heb en de middelen. Want op kamers gaan en douche/wc/keuken delen met een vreemden dat lijkt me echt zo walgelijk..en vooral aangezien ik nogal een pietje precies ben kwa schoonmaak enzo
Maar ik begin me daar nu helemaal druk over te maken terwijl ik nog ruim 3 maanden heb..en eer ik iets betaalbaars vindt enz.
het probleem nu is dat ik teveel wil...
verder heb ik momenteel wat meer energie, blijkt dat ik een enorme bloedarmoede had, mijn bloed moet op 7,5 zitten en met wat geluk zat ik op 5.9..dus nu gaat het wel wat beter Maar de irritaties blijven oplopen en heb er steeds meer last van.
Maar met dit weer zoek ik veel de straat op en dan kom ik grotendeels tot rust en kunnen de irritaties ook al is het maar voor even verdwijnen
Ik werkte fulltime en kon dat geld goed gebruiken.
Ik woonde op een kamer bij een man in huis. Keuken delen vond ik het ergste.
Ik kon gewoon niet koken als hij thuis was
En dus at ik niet meer! Gelukkig heb ik daar maar 3 maanden gewoond. Daarna ging ik samen wonen met mijn vriend en een vriend van hem.
Dat was ook niet ideaal want ik miste mijn privacy enorm. Nu hebben we lekker ons eigen huisje gekocht en wonen we met zijn 2en.
Als je op jezelf gaat wonen moet je een knop omzetten. Bij mij ging het makkelijk.
Je kan ineens niet meer doen en laten waar je zin in hebt. Je kan je geld niet meer uitgeven aan leuke dingen. Je moet eerst zorgen dat je eten in huis hebt.
Gaan je ouders je helpen? Want dat kan wel schelen. Al ben ik blij dat mijn ouders dat niet hebben gedaan. Ik was pats boem helemaal zelfstandig en kon niet terugvallen op mijn ouders. (Al sliep ik daar minstens 2 keer per week en ging ik minstens 3 keer per week daar eten
)
Op dinsdag 20 september 2011 14:48 schreef Daywalk3r het volgende:
Ik werk bij MissVanity en neem wel eens een onderwerp mee.
Ik bedoel, zij wijkt er toch vanaf.
Ik werk bij MissVanity en neem wel eens een onderwerp mee.
Ik bedoel, zij wijkt er toch vanaf.
Als op jezelf gaan al spannend is voor een "normaal" iemand stel je voor hoe het is voor iemand met een vorm van autisme hahahaquote:
[..]
Op kamers gaan is inderdaad heel spannend. Voor mij is het al weer meer dan een jaar geleden.
Ik werkte fulltime en kon dat geld goed gebruiken.
Ik woonde op een kamer bij een man in huis. Keuken delen vond ik het ergste.
Ik kon gewoon niet koken als hij thuis was
En dus at ik niet meer! Gelukkig heb ik daar maar 3 maanden gewoond. Daarna ging ik samen wonen met mijn vriend en een vriend van hem.
Dat was ook niet ideaal want ik miste mijn privacy enorm. Nu hebben we lekker ons eigen huisje gekocht en wonen we met zijn 2en.
Als je op jezelf gaat wonen moet je een knop omzetten. Bij mij ging het makkelijk.
Je kan ineens niet meer doen en laten waar je zin in hebt. Je kan je geld niet meer uitgeven aan leuke dingen. Je moet eerst zorgen dat je eten in huis hebt.
Gaan je ouders je helpen? Want dat kan wel schelen. Al ben ik blij dat mijn ouders dat niet hebben gedaan. Ik was pats boem helemaal zelfstandig en kon niet terugvallen op mijn ouders. (Al sliep ik daar minstens 2 keer per week en ging ik minstens 3 keer per week daar eten
En ik wil gewoon kijken of ik het kan regelen om een studiotje ofzo te vinden..en ik ga het gewoon zo simpel mogelijk houden met weinig meubels
om kosten te besparen.En ook al zou mijn ouder mee willen helpen, dat gaat niet lukken, op het feit dat ik soms wat zou kunnen lenen van haar en zonder rente terugbetalen.
Maar als ik maximaal zou lenen als uitwonende bij de ib-groep dan ontvang ik nog meer dan mijn ma...
En tja, financieel moet het te doen zijn, ik leef nu van 700¤(woon thuis), maar geef bijna niks uit, en spaar per maand 400 euro..dus zolang ik nog thuiszit blijf ik gewoon zo veel mogelijk sparen en als ik op mezelf ga, acht dan ben ik het krapzitten al een beetje gewend, maar als het goed is ga ik hier ook met depsycholoog over hebben kijken of ik ergens bij begeleid zelfstandig wonen terecht kan
En thuiseten zou ik niet zo vaak doen, want mijn doel om uit te gaan is juist meer rust te krijgen, en dan ik een overbezorgde moeder die me gaan uithoren over wat ik wel en niet eet niet echt gebruiken..maar wel 1 a 2x in de week op bezoek en evt. kleren wassen hahaha
Goed, hier is het eend rukke week, en dan nog deze ongeloofelijke hitte erbij is niet goed voor mij.
Vandaag een gesprek met een decaan op een (mogelijke) toekomstige school en op het feit na dat we iedere 3 minuten gestoord werden. Heb ik er echt 0 aan positiviteit overgehouden.
Ik ging ivm. studeren en mijn beperking(PDD-NOS) en echt...het hele gesprek ben ik gewezen op nadelen, en dat ik mogelijk de verkeerde studie kies, en ze begon mijn psycholoog eigenlijk nog eens in een minder goed daglicht te zetten.
En alleen omdat ik een autistische beperking heb zou ik de opleiding mogelijk niet goed kunnen afronden.
Echt ik vraag me af, wie kent mij beter (op mezelf na) de psycholoog waar ik al bijna 2 jaar ga, of een decaan die ik een half uur heb gesproken.
Morgen weer naar het CWI om bewijs te geven dat ik echt bezig ben met het regelen van opleiding enz.
En vrijdag nog eens een bruiloft...volgende week ga ik echt de halve week knock-out op bed liggen
En we proberen ook nog eens een "illegale" vakantie in te plannen
dus ik ben momenteel helemaal hyper net een stuiterbal wat wel positief is dat ik volgende week maandag gelijk een gesprek bijd e psycholoog heb, wat wel fijn is na zoveel drukte, en dan kan alles even geanalyseerd worden en knelpunten bekeken worden
Ik zie opeens dit topic voorbijkomen. Na een burnout had ik veel last van depressies en angst. Ik kan je het natuurlijk supplement phosphatidylserine (hele mond vol) aanraden. Het onderdrukt stresshormonen 's nachts en zorgt ervoor dat je veel kalmer bent in het algemeen. Geen piekeren meer. Ik zal geen reclame maken, maar Google er eens op. Het middel is echt geweldig.
Wat een verhaal! ik heb pas een huis gekocht. Voor 3000 euro hadden we het helemaal ingerichtquote:
[..]
Als op jezelf gaan al spannend is voor een "normaal" iemand stel je voor hoe het is voor iemand met een vorm van autisme hahaha
En ik wil gewoon kijken of ik het kan regelen om een studiotje ofzo te vinden..en ik ga het gewoon zo simpel mogelijk houden met weinig meubels
En ook al zou mijn ouder mee willen helpen, dat gaat niet lukken, op het feit dat ik soms wat zou kunnen lenen van haar en zonder rente terugbetalen.
Maar als ik maximaal zou lenen als uitwonende bij de ib-groep dan ontvang ik nog meer dan mijn ma...
En tja, financieel moet het te doen zijn, ik leef nu van 700¤(woon thuis), maar geef bijna niks uit, en spaar per maand 400 euro..dus zolang ik nog thuiszit blijf ik gewoon zo veel mogelijk sparen en als ik op mezelf ga, acht dan ben ik het krapzitten al een beetje gewend, maar als het goed is ga ik hier ook met depsycholoog over hebben kijken of ik ergens bij begeleid zelfstandig wonen terecht kan
En thuiseten zou ik niet zo vaak doen, want mijn doel om uit te gaan is juist meer rust te krijgen, en dan ik een overbezorgde moeder die me gaan uithoren over wat ik wel en niet eet niet echt gebruiken..maar wel 1 a 2x in de week op bezoek en evt. kleren wassen hahaha
Goed, hier is het eend rukke week, en dan nog deze ongeloofelijke hitte erbij is niet goed voor mij.
Vandaag een gesprek met een decaan op een (mogelijke) toekomstige school en op het feit na dat we iedere 3 minuten gestoord werden. Heb ik er echt 0 aan positiviteit overgehouden.
Ik ging ivm. studeren en mijn beperking(PDD-NOS) en echt...het hele gesprek ben ik gewezen op nadelen, en dat ik mogelijk de verkeerde studie kies, en ze begon mijn psycholoog eigenlijk nog eens in een minder goed daglicht te zetten.
En alleen omdat ik een autistische beperking heb zou ik de opleiding mogelijk niet goed kunnen afronden.
Echt ik vraag me af, wie kent mij beter (op mezelf na) de psycholoog waar ik al bijna 2 jaar ga, of een decaan die ik een half uur heb gesproken.
Morgen weer naar het CWI om bewijs te geven dat ik echt bezig ben met het regelen van opleiding enz.
En vrijdag nog eens een bruiloft...volgende week ga ik echt de halve week knock-out op bed liggen
En we proberen ook nog eens een "illegale" vakantie in te plannen
wat wel positief is dat ik volgende week maandag gelijk een gesprek bijd e psycholoog heb, wat wel fijn is na zoveel drukte, en dan kan alles even geanalyseerd worden en knelpunten bekeken worden
Dus veel geld heb je niet nodig om een kleiner plekje in te richten. Het is maar hoe gek je het zelf maakt. En door de jaren heen ga je het toch opbouwen. Dat komt helemaal goed 
Wel heel goed dat je een opleiding wilt gaan volgen. Ik ben een paar jaar geleden gestopt omdat het echt niet ging icm de depressie. Ik heb er nog steeds spijt van
Je moet je niet teveel aantrekken van die decaan. Luister naar jezelf en je psycholoog.
Jullie weten het toch beter. Laat je niet bestempelen door die man.
Geen twee mensen zijn gelijk. Wat de ene niet kan, kan de ander wel!
Op dinsdag 20 september 2011 14:48 schreef Daywalk3r het volgende:
Ik werk bij MissVanity en neem wel eens een onderwerp mee.
Ik bedoel, zij wijkt er toch vanaf.
Ik werk bij MissVanity en neem wel eens een onderwerp mee.
Ik bedoel, zij wijkt er toch vanaf.
Wie ik?quote:
Heb je ooit magnesium geprobeerd? PS heb ik boven al genoemd. Inositol helpt ook.
Ik denk dat ik het deze week maar met mn behandelaar ga bespreken ipv zelf dokteren...
Fake it till you make it...
Het lijkt toch wel op reclamequote:
Ik zie opeens dit topic voorbijkomen. Na een burnout had ik veel last van depressies en angst. Ik kan je het natuurlijk supplement phosphatidylserine (hele mond vol) aanraden. Het onderdrukt stresshormonen 's nachts en zorgt ervoor dat je veel kalmer bent in het algemeen. Geen piekeren meer. Ik zal geen reclame maken, maar Google er eens op. Het middel is echt geweldig.
Op dinsdag 20 september 2011 14:48 schreef Daywalk3r het volgende:
Ik werk bij MissVanity en neem wel eens een onderwerp mee.
Ik bedoel, zij wijkt er toch vanaf.
Ik werk bij MissVanity en neem wel eens een onderwerp mee.
Ik bedoel, zij wijkt er toch vanaf.
beetje wel ja...
Hier is het ff weer terug bij af, al heel de week moe en aan het piekeren, eigenlijk weet ik niet eens zo goed waarover... vanochtend ineens opgestaan met de gedachte dat ik zoveel was veranderd in 5 jaar dat ik mezelf niet terug herkende. Ik zou graag weer zijn zoals toen.
Iets anders: de vakantie is geregeld en grotendeels betaald, maw we kunnen nu echt gaan!
(ik kijk er niet naar uit, nee echt niet
)
Hier is het ff weer terug bij af, al heel de week moe en aan het piekeren, eigenlijk weet ik niet eens zo goed waarover... vanochtend ineens opgestaan met de gedachte dat ik zoveel was veranderd in 5 jaar dat ik mezelf niet terug herkende. Ik zou graag weer zijn zoals toen.
Iets anders: de vakantie is geregeld en grotendeels betaald, maw we kunnen nu echt gaan!
(ik kijk er niet naar uit, nee echt niet
)
Lekker vooruitzicht S-kitten. Moet je nog lang wachten?
Ik kijk echt niet uit naar vakantie, maar meestal als we er zijn dan is het wel ok... Gelukkig gaan we zo dichtbij dat we ook zo weer terug zijn als het niet bevalt
Ik kijk echt niet uit naar vakantie, maar meestal als we er zijn dan is het wel ok... Gelukkig gaan we zo dichtbij dat we ook zo weer terug zijn als het niet bevalt
Fake it till you make it...
Spacekitten, ach liever nu piekeren dan straks op vakantiequote:
beetje wel ja...
Hier is het ff weer terug bij af, al heel de week moe en aan het piekeren, eigenlijk weet ik niet eens zo goed waarover... vanochtend ineens opgestaan met de gedachte dat ik zoveel was veranderd in 5 jaar dat ik mezelf niet terug herkende. Ik zou graag weer zijn zoals toen.
Iets anders: de vakantie is geregeld en grotendeels betaald, maw we kunnen nu echt gaan!
(ik kijk er niet naar uit, nee echt niet
Bovenstaande herken ik echt. OP dit moment wil ik dolgraag met vakantie richting de zon/strand vooral dat ik zelf bereid ben 20 uur met de bus te reizen(wat waarschijnlijk niet gaat gebeurenquote:
Lekker vooruitzicht S-kitten. Moet je nog lang wachten?
Ik kijk echt niet uit naar vakantie, maar meestal als we er zijn dan is het wel ok... Gelukkig gaan we zo dichtbij dat we ook zo weer terug zijn als het niet bevalt
)Maar zodra alles geregeld is dan sla ik meestal om, naar echt een motivatie van 0.0 en dan begin ik onbewust maar bewust de hele boel te saboteren enz.. Maar eenmaal daar sla ik weer om..en uiteindelijk wil ik meestal gewoon niet terug
Hier zelf ook bezig met het uitzoeken van vakanties, en het word als we gaan nu laatste weekjes van Juli, maar we zitten met een niet te ruim budget
En ik word nu echt helemaal hyper, deze week in totaal denk ik 10 uurtjes achter de pc gezeten terwijl het er normaal halverwege meer dan 20 zijn...en morgen van alles voorbereiden en vrijdag dan een bruiloft, waar ik niet al te veel zin in heb.
Aangezien ik in zo'n grote omgeving nog niet helemaal mezelf durf te zijn, en ma dan weer mijn gesprekken gaat voeren
goed nu bedtijd
Las de titel van dit topic en was toch wel erg benieuwd. Krijg de laatste tijd steeds meer de illusie dat ik alleen ben.. Natuurlijk wordt dit versterkt door het feit dat ik bij mijn moeder moet logeren, omdat ik mijn ex het huis nog niet uit heb gekregen en omdat het me nu kraakhelder wordt dat ik geen daginvulling heb.
Ben bezig met het regelen van een jobcoach en doe vrijwilligerswerk voor een avond in de week. Als iemand dit herkent, zou ik het enorm fijn vinden om misschien wat tips te krijgen:)
Ben bezig met het regelen van een jobcoach en doe vrijwilligerswerk voor een avond in de week. Als iemand dit herkent, zou ik het enorm fijn vinden om misschien wat tips te krijgen:)
Nog een weekje werken en dan is het al zo ver, dus nee niet lang meerquote:
Lekker vooruitzicht S-kitten. Moet je nog lang wachten?
Ik kijk echt niet uit naar vakantie, maar meestal als we er zijn dan is het wel ok... Gelukkig gaan we zo dichtbij dat we ook zo weer terug zijn als het niet bevalt
Fijn dat je snel terug kunt, soms is het gewoon fijner thuis te zijn, maar ik hoop voor je dat het toch leuk wordt! Even weg van alles kan soms zo verhelderend werken
Haha ja dat zekerquote:
[..]
Spacekitten, ach liever nu piekeren dan straks op vakantie
Voor mij is het uitzoeken en regelen de grootste stress, en de dag dat we echt vertrekken, maar ik weet dat ik het leuk ga vinden, het moet maar!quote:[..]
Bovenstaande herken ik echt. OP dit moment wil ik dolgraag met vakantie richting de zon/strand vooral dat ik zelf bereid ben 20 uur met de bus te reizen(wat waarschijnlijk niet gaat gebeuren
Maar zodra alles geregeld is dan sla ik meestal om, naar echt een motivatie van 0.0 en dan begin ik onbewust maar bewust de hele boel te saboteren enz.. Maar eenmaal daar sla ik weer om..en uiteindelijk wil ik meestal gewoon niet terug
Hier zelf ook bezig met het uitzoeken van vakanties, en het word als we gaan nu laatste weekjes van Juli, maar we zitten met een niet te ruim budget
En ik word nu echt helemaal hyper, deze week in totaal denk ik 10 uurtjes achter de pc gezeten terwijl het er normaal halverwege meer dan 20 zijn...en morgen van alles voorbereiden en vrijdag dan een bruiloft, waar ik niet al te veel zin in heb.
Aangezien ik in zo'n grote omgeving nog niet helemaal mezelf durf te zijn, en ma dan weer mijn gesprekken gaat voeren
goed nu bedtijd
Pff een bruiloft, dat zou ik nu ook even niet aankunnen, sterkte vast!! (ik mag morgen naar een afstudeergeval)
Hoi Daphne1901, ik herken het helaas niet helemaal, maar wens je toch vast sterkte met alles
ach, ik zou me niet zo druk maken. Het komt wel goed, bedenk maar dat dit tijdelijk is, en je al op goede weg bent... en jezelf ook tijd moet gunnen.quote:
Las de titel van dit topic en was toch wel erg benieuwd. Krijg de laatste tijd steeds meer de illusie dat ik alleen ben.. Natuurlijk wordt dit versterkt door het feit dat ik bij mijn moeder moet logeren, omdat ik mijn ex het huis nog niet uit heb gekregen en omdat het me nu kraakhelder wordt dat ik geen daginvulling heb.
Ben bezig met het regelen van een jobcoach en doe vrijwilligerswerk voor een avond in de week. Als iemand dit herkent, zou ik het enorm fijn vinden om misschien wat tips te krijgen:)
Hier ben ik aan het stressen en heb net een gigantische ruziek gehad ivm. de bruiloft morgen en mijn kleding. Ik heb geen enkele officiele rol ofzo, dus dacht gewoon een broek(geen spijkerbroek) met een polo of een beetje casual blouse aan te trekken, maar mijn ma vond dat niet geschikt en bla bla...en toen ging het fout.
Nu mag ik uiteindelijk zelf mijn kleding bepalen maar als het aan mij zou liggen zou ik gewoon niet gaan
maar ja, de bruid beschouwd ons als familie(hoewel ik hun als vreemden zie)..maar goed, morgen ben ik ervanaf
he bah, hier gaat het opeens heel fout. Ik probeer mijn tegenzin te disimuleren, en dat lukt redelijk maar van binnen ga ik nu echt helemaal kapot.
Precies morgen komt als het goed is een pakketje aan wat ik al meer dan 1 week verwacht. En ik zou het liefst thuisblijven om dat pakketje te ontvangen. Dat is voor mij belangerijker dan die stomme bruiloft...maar vertel aan iemand dat je liever thuisblijft om een jas te ontvangen..nou ik zou er niet aan beginnen.
De zenuwen zijn te groot en hoop eigenlijk dat ik morgen doodziek wakker word om niet te hoeven gaan. Ik heb er echt totaal geen zin, en ben eigenlijk zelfs bang..en volgens mij ben ik nerveuzer dan de bruid zelf..en ik kan dit nergens kwijt...behalve uit frustratie weer te halen en weer down te wordne.
Ik durf mezelf niet te zijn in een hele grote groep mensen(oa. door autisme) en ik voel me op verjaardagen daar al niet op mijn gemak. Dus laat staan als ik de hele dag met die mensen moet zijn.
En ik ben bang voor wat er gaat gebeuren..vooral na het eten. Dan komt het feest, en ik wil niet naar het feest maar MOET.
En ik hou niet van feesten waar mijn moeder bij is, en met andere personen waar ik mij niet op mijn gemak voel, en dan word je verplicht te dansen en ik wil niet dansen...ik vind dansen prima in een disco met mensen van mijn eigen leeftijd want dan is het lol trappen en gek doen.
Maar ik wil niet dansen op een bruiloft...en nog meer met en bij mensen die ik niet ken en vertrouw.
En ik ben bang voor wat er gaat gebeuren,want mensen gaan toch willen dat ik dans..en ik wil niet en oke mensen kunnen mij er niet tot verplichten maar dan gaan ze weer druk op me zetten.
En ik vind het nog erger omdat het allemaal zo ver is, er is niet eens OV in de buurt.
En in mijn hoofd zoek ik constant het conflict met mijn moeder op..waarin ik gewoon tegen haar schreeuw dat ik alleen ga omdat het moet, maar ik anders echt niet zou gaan.
En ik heb geen zin om mensen te zien die eigenlijk niks voor me betekenen maar toch aardig te moeten zijn.
Zonder het slecht te bedoelen ik vind het maar een stelletje hypocryte mensen...2 personen uit die hele familie beschouwen mij als familie, maar ik beschouw hun als bekende vreemden. Ik bedoel, ze kunnen mijn part overgereden worden en mijn reactie zou dan o, wat jammer..balen..beterschap en meer niet. Ik heb geen band met ze...dus voel ik me ook een hypocriet doordat ik uberhaubt naar die bruiloft ga..
Bleh, ik ben het momenteel gewoon zo zat...ik zou het liefst in bed kruipen tot mijn studie begint en ik uiteindelijk op mezelf kan..dan ben ik van die stomme verplichtingen af!
Precies morgen komt als het goed is een pakketje aan wat ik al meer dan 1 week verwacht. En ik zou het liefst thuisblijven om dat pakketje te ontvangen. Dat is voor mij belangerijker dan die stomme bruiloft...maar vertel aan iemand dat je liever thuisblijft om een jas te ontvangen..nou ik zou er niet aan beginnen.
De zenuwen zijn te groot en hoop eigenlijk dat ik morgen doodziek wakker word om niet te hoeven gaan. Ik heb er echt totaal geen zin, en ben eigenlijk zelfs bang..en volgens mij ben ik nerveuzer dan de bruid zelf..en ik kan dit nergens kwijt...behalve uit frustratie weer te halen en weer down te wordne.
Ik durf mezelf niet te zijn in een hele grote groep mensen(oa. door autisme) en ik voel me op verjaardagen daar al niet op mijn gemak. Dus laat staan als ik de hele dag met die mensen moet zijn.
En ik ben bang voor wat er gaat gebeuren..vooral na het eten. Dan komt het feest, en ik wil niet naar het feest maar MOET.
En ik hou niet van feesten waar mijn moeder bij is, en met andere personen waar ik mij niet op mijn gemak voel, en dan word je verplicht te dansen en ik wil niet dansen...ik vind dansen prima in een disco met mensen van mijn eigen leeftijd want dan is het lol trappen en gek doen.
Maar ik wil niet dansen op een bruiloft...en nog meer met en bij mensen die ik niet ken en vertrouw.
En ik ben bang voor wat er gaat gebeuren,want mensen gaan toch willen dat ik dans..en ik wil niet en oke mensen kunnen mij er niet tot verplichten maar dan gaan ze weer druk op me zetten.
En ik vind het nog erger omdat het allemaal zo ver is, er is niet eens OV in de buurt.
En in mijn hoofd zoek ik constant het conflict met mijn moeder op..waarin ik gewoon tegen haar schreeuw dat ik alleen ga omdat het moet, maar ik anders echt niet zou gaan.
En ik heb geen zin om mensen te zien die eigenlijk niks voor me betekenen maar toch aardig te moeten zijn.
Zonder het slecht te bedoelen ik vind het maar een stelletje hypocryte mensen...2 personen uit die hele familie beschouwen mij als familie, maar ik beschouw hun als bekende vreemden. Ik bedoel, ze kunnen mijn part overgereden worden en mijn reactie zou dan o, wat jammer..balen..beterschap en meer niet. Ik heb geen band met ze...dus voel ik me ook een hypocriet doordat ik uberhaubt naar die bruiloft ga..
Bleh, ik ben het momenteel gewoon zo zat...ik zou het liefst in bed kruipen tot mijn studie begint en ik uiteindelijk op mezelf kan..dan ben ik van die stomme verplichtingen af!
Hoe oud ben je dan? Op een gegeven moment moet jezelf daar keuzes in maken of je wel of niet ergens heen gaat. En verder zullen er waarschijnlijk meer mensen zijn die er ook niet heel veel zin in hebben. Iedereen richt zn aandacht op het bruidspaar dat zie je zelf ook al in.
En als je niet zelf hoeft te rijden neem dan een paar drankjes..
Ik had dr zelf ook een enorme hekel aan overgens om op zulke dingen te verschijnen.
En als je niet zelf hoeft te rijden neem dan een paar drankjes..
Ik had dr zelf ook een enorme hekel aan overgens om op zulke dingen te verschijnen.
Toen ik jonger was (14/15 ofzo) heb ik in gevallen van nood wel vaker een griepje oid gesimuleerd om onder een bruiloft uit te komen. Tegenwoordig ga ik alleen als ik er zin in heb of een echte band heb met die mensen.
Drinken kan ik niet met mijn ma erbij...dat is denk ik het grootste probleem dat mijn ma er is en bij haar kan ik mezelf niet zijn en word ik bij wijze gedwongen om te zijn wie zij wilt..en kan niet tegen me ma ingaan omdat ze het altijd wint.quote:
Hoe oud ben je dan? Op een gegeven moment moet jezelf daar keuzes in maken of je wel of niet ergens heen gaat. En verder zullen er waarschijnlijk meer mensen zijn die er ook niet heel veel zin in hebben. Iedereen richt zn aandacht op het bruidspaar dat zie je zelf ook al in.
En als je niet zelf hoeft te rijden neem dan een paar drankjes..
Ik had dr zelf ook een enorme hekel aan overgens om op zulke dingen te verschijnen.
En ik ben 24 maar ja hoe doe je het als de bruid het al heel erg vind als je wat later bent.
Maar goed er grootste probleem is eigenlijk dat ik niks voor het bruidspaar voel en zij mij als familie zien.
Maar goed ik ga maar slapen en hopelijk word ik morgen iets positiever wakker!
Mag je als 24-jarige van je ma niet een paar wijntjes oid drinken? Het spijt me, maar dat klinkt best ziekelijk.
Tja ik heb ongeveer 2 weken geleden al een griepje gesimuleer voor een verjaardag bij die personen.quote:Op vrijdag 1 juli 2011 00:17 schreef Absurditeit het volgende:
Toen ik jonger was (14/15 ofzo) heb ik in gevallen van nood wel vaker een griepje oid gesimuleerd om onder een bruiloft uit te komen. Tegenwoordig ga ik alleen als ik er zin in heb of een echte band heb met die mensen.
En hoe doe ik het dan om conflicten thuis te vermijden want als ik morgen zeg dat ik niet ga vanwege zg verkoudheid nou dan kan ik beter onderdak regelen tenzij ik geslacht wil worden ( overdreven natuurlijk)
Hier zit een heel verhaal achter een belofteet mijzelf op mijn 14e nooit te drinken omdat wie dronk imo alcoholist was. En mijn ma neemt alles te letterlijk en serieus en is er van overtuigd dat ik niet drink...maar ik heb nooit echt de ruimte ervoor gekregen( en ik ben nogal bang voor haar reactie) want de laatste tijd praat ze heel veel over drinken ivm nrgativiteit erover.quote:
Mag je als 24-jarige van je ma niet een paar wijntjes oid drinken? Het spijt me, maar dat klinkt best ziekelijk.
Meisje toch!quote:Op vrijdag 1 juli 2011 00:27 schreef cafpow het volgende:
[..]
Hier zit een heel verhaal achter een belofteet mijzelf op mijn 14e nooit te drinken omdat wie dronk imo alcoholist was. En mijn ma neemt alles te letterlijk en serieus en is er van overtuigd dat ik niet drink...maar ik heb nooit echt de ruimte ervoor gekregen( en ik ben nogal bang voor haar reactie) want de laatste tijd praat ze heel veel over drinken ivm nrgativiteit erover.
Dat is een vreselijk lastige situatie! Ik herken het wel.
Niet zo heftig als jij het hebt. Maar ik heb ook echt een hekel aan dat soort dingen.
En dan inderdaad mensen die je proberen te dwingen dingen te doen die jij niet wilt.
Ik zou zeggen: drink een wijntje. Je moet echt leren je niet zo veel van je moeder aan te trekken. Je bent oud en wijs genoeg om je eigen beslissingen te nemen. En zij heeft dat maar te respecteren. Ik weet dat het heel moeilijk is. Maar probeer bij je moeder toch jezelf te zijn. Ze is je moeder dus ze houdt als het goed is van je no matter what!
Ik ben ook al mijn hele leven bezig met te zijn wie mijn ouders willen dat ik ben.
Maar ik word daar heel erg ongelukkig van. Ik ben nu langzaam bezig met uitvinden wat ik wil. Ik hecht heel veel waarde aan wat mijn ouders vinden. En kom er nu achter dat ik dat niet moet doen. Hoe hard ik ook mijn best doe. Ze zeggen elke week hetzelfde tegen me. Elke week moet ik aanhoren dat ik te dik ben, dat ik me te dik opmaak. Dat ik er goed uit zou kunnen zien als ik zou afvallen en me anders zou opmaken. Ik moet leren om me hier voor af te sluiten. En het gaat beter! Mijn vader had twee weken geleden door dat ik het niet op prijs stelde dat mijn moeder zat te zeiken dat ik er vreselijk uitzag! Ik was zo trots.
En over die bruiloft... Soms moet je dingen doen die je niet wilt. Dat hoort nou eenmaal bij het leven. Maak duidelijke afspraken met je moeder. Probeer te onderhandelen dat jullie vroeg weer weggaan. Zet je allermooiste glimlach op en bedenk maar hoe gelukkig het bruidje is. Als het voorbij is denk je waarschijnlijk: Zo erg was het niet. Heb ik me daar nou zo druk om gemaakt??! Gewoon jezelf er doorheen slepen. Komt goed meisje!
Op dinsdag 20 september 2011 14:48 schreef Daywalk3r het volgende:
Ik werk bij MissVanity en neem wel eens een onderwerp mee.
Ik bedoel, zij wijkt er toch vanaf.
Ik werk bij MissVanity en neem wel eens een onderwerp mee.
Ik bedoel, zij wijkt er toch vanaf.
Tja ik denk dat heel veel mensen ermee kampen..met dit soort dingen. Alleen er heerst bij mij en de psycholoog het vermoeden dat mijn ma borderliner is..en dat zorgt ervoor dat de comunicatie heel lastig is. Want als we het hebben over hoe ik me voel mbt bepaalde dingen dat eindigt het altijd over het effect dat mijn gedrag heeft op haar..en hoe zij het ervaart enz.quote:
[..]
Meisje toch!
Dat is een vreselijk lastige situatie! Ik herken het wel.
Niet zo heftig als jij het hebt. Maar ik heb ook echt een hekel aan dat soort dingen.
-------knip---------
Maar verder tja, ik ben op de goede weg, omdat ik weet dat ik thuis nooit helemaal mezelf ga kunnen zijn. Wil ik binnenkort op mijzelf in een soort studio met eigen keuken/douche enzo. En ik heb al wat redelijke gezien alleen eerst wil ik weer tijd hebben om te wennen aan weer naar school gaan.
En als ik mezelf ben, tja dan gaat veel in de relatie met mijn ma veranderen..het wordt anders dan nu. Ze is dan minder mijn ma.
Maar goed de bruiloft is nu achter de rug, op zich viel het mee op het feest na. Dat vond ik niks..veel te druk en te klein. En de muziek daar werd ik bijna histerisch van...het leukste was de ceremonie(ik speelde fotograaf) en het etentje, met een heel select groepje
hoewel het vlees een beetje te rauw was 
maar wat niet rauw was had een goede smaak Maar het feest dat zijn we naar 1,5 uurtje vertrokken
om vervolgens thuis (na 45 min. reizen) weer terug te moeten omdat de sleutels bij het bruidspaar thuis lag uiteindelijk lag ik pas rond 2 uur in mijn nest Goed nu van de week een gesprek met de psycholoog en moest de dingen waar ik moeite mee had noteren om deze te kunnen bespreken en een soort actieplan op te stellen voor soortgelijke situaties
Gelukkig dat het toch wel mee viel! Dat van je moeder lijkt me echt lastig, ik hoop voor je dat je snel op je eigen kan, het zal een hoop gaan schelen
Hier een leuke dag gehad en eindelijl een keer alles goed volgehouden. Ga nu nog ff een stukje film kijken en dan lekker na bed
Hier een leuke dag gehad en eindelijl een keer alles goed volgehouden. Ga nu nog ff een stukje film kijken en dan lekker na bed
Nog even uithouden!quote:
kleine kick
nog een weekje werken en dan (hopelijk) wat rust!
Hier gaat het op zich wel redelijk. Probeer nog steeds bij te komen van vorige week die over het algemeen super druk was. En ik kan gewoon niet tot rust komen.
En nu ben ik nog onrustig door het gedoe rondom wel of niet vakantie: we zitten met een redelijk krap budget duw super veel keus hebben we niet.
En we hadden een super goede lastminite gevonden, en waren van plan te boeken. Maar toen kwam er een officiële brief ivm. Documenten die afkeurd zijn en nieuwe nodig zijn, die mij. Pa vanuit Spanje moet sturen. En totdat dat geregeld is kunnen we niet gaan. Dus zit ik met alle onzekerheid, en ik moet me nog inschrijven voor de opleiding wat ik dus helemaal gepland had wanneer voor mij het beste moment was ervoor.
En tussendoor zit ik gewoon met zoveel onrust dat ik obsessief ga doen met activiteiten en anders de neiging heb tot teveel eten of drinken. maar over het algemeen blijft het wel binnen normaliteit.
Hee iedereen,
Weet niet zo goed waar ik dit moet vragen, dus vandaar ff hier gedaan en geen topic gestart. Hoe kom je eigenlijk bij een psycholoog voor een gesprek? Moet je eerst naar de huisarts en vertellen dat je je depri voelt + bijbehorende zaken, óf kun je zelf direct naar een psycholoog?
Weet niet zo goed waar ik dit moet vragen, dus vandaar ff hier gedaan en geen topic gestart. Hoe kom je eigenlijk bij een psycholoog voor een gesprek? Moet je eerst naar de huisarts en vertellen dat je je depri voelt + bijbehorende zaken, óf kun je zelf direct naar een psycholoog?
Je hebt voor zover bekend bij een verwijzing van de ha nodig. En je hebt ook particulieren maar daar mag je alles compleet uit eigen zak betalen.quote:
Hee iedereen,
Weet niet zo goed waar ik dit moet vragen, dus vandaar ff hier gedaan en geen topic gestart. Hoe kom je eigenlijk bij een psycholoog voor een gesprek? Moet je eerst naar de huisarts en vertellen dat je je depri voelt + bijbehorende zaken, óf kun je zelf direct naar een psycholoog?
Je moet dus gewoon naar de ha en vertellen wat er is en dan krijg je een verwijsbrief naar een psycholoog, en daar krijg je dan eerst een intake.
Bedankt voor de info.quote:
[..]
Je hebt voor zover bekend bij een verwijzing van de ha nodig. En je hebt ook particulieren maar daar mag je alles compleet uit eigen zak betalen.
Je moet dus gewoon naar de ha en vertellen wat er is en dan krijg je een verwijsbrief naar een psycholoog, en daar krijg je dan eerst een intake.
Pfft, daar zou ik ook zwaar onrustig van worden. En waarschijnlijk kun je je dan dus ook nergens op concentreren, tenminste dat heb ik dan.quote:
[..]
Nog even uithouden!
Hier gaat het op zich wel redelijk. Probeer nog steeds bij te komen van vorige week die over het algemeen super druk was. En ik kan gewoon niet tot rust komen.
En nu ben ik nog onrustig door het gedoe rondom wel of niet vakantie: we zitten met een redelijk krap budget duw super veel keus hebben we niet.
En we hadden een super goede lastminite gevonden, en waren van plan te boeken. Maar toen kwam er een officiële brief ivm. Documenten die afkeurd zijn en nieuwe nodig zijn, die mij. Pa vanuit Spanje moet sturen. En totdat dat geregeld is kunnen we niet gaan. Dus zit ik met alle onzekerheid, en ik moet me nog inschrijven voor de opleiding wat ik dus helemaal gepland had wanneer voor mij het beste moment was ervoor.
En tussendoor zit ik gewoon met zoveel onrust dat ik obsessief ga doen met activiteiten en anders de neiging heb tot teveel eten of drinken. maar over het algemeen blijft het wel binnen normaliteit.
Kun je niet (weer) een stuk gaan fietsen, dan moet je wel ff aan iets anders denken?
Tja, fietsen helpt bij mij, zolang ik een doel heb. Als ik gewoon rond ga fietsen dan komen alle gedachten juist nog meer terug. Dus dan ontspan ik nog niet. Gelukkig weet ik altijd wel wat te verzinnen.quote:
[..]
Pfft, daar zou ik ook zwaar onrustig van worden. En waarschijnlijk kun je je dan dus ook nergens op concentreren, tenminste dat heb ik dan.
Kun je niet (weer) een stuk gaan fietsen, dan moet je wel ff aan iets anders denken?
EN zowieso fiets ik iedere dag wel 10 minuten minimaal, richting centrum of post controleren voor een bekende. Alleen woon ik er veel te centraal
Maar goed, ik probeer dus de vakantie uit mijn hoofd te zetten voor even, maar dat lukt neit helemaal. En ben net een stuiterbal.
Nu heb ik dus weer als doel gesteld om de lyrics toe te voegen aan mijn liedjes waar ik wel even zoet mee ben
slim idee!
Ik stuiter ook lichtelijk rond, lijkt erop dat ik alles rustig kan afronden voor mijn vakantie op t werk en heb daardoor meer rust in mn hoofd. Langzaamaan begin ik al te bedenken wat we nog moeten halen voor de vakantie, gelukkig heb ik nog een week voor we weggaan!
Ik stuiter ook lichtelijk rond, lijkt erop dat ik alles rustig kan afronden voor mijn vakantie op t werk en heb daardoor meer rust in mn hoofd. Langzaamaan begin ik al te bedenken wat we nog moeten halen voor de vakantie, gelukkig heb ik nog een week voor we weggaan!
hebben jullie ervaring hier mee?
door mijn medicatie (denk ik) maak ik veel makkelijker contact met leuke meisjes. iets waar ik heel blij mee ben.
maar nu het probleem mijn libido is ongeveer met 75% gezakt. nu zou je zeggen 25% is toch genoeg maar het probleem is dat een erectie zeer lastig te behouden is dus ik heb er niks aan!
ik gebruik nu ongeveer 6 weken antidepressiva.
ben begonnen met 30mg citalopram mar dit was duidelijk teveel (hele erge bijwerkingen) en nu sinds 2 weken terug naar 20mg.
mijn libido was met 30mg totaal niet aanwezig maar ik ben bang dat dit lage libido blijft en als ik het zo bekijk zal ik toch wel 6 maanden door moeten gaan maar dat zie ik op deze manier echt niet zitten!
ik heb namelijk eerder antidepressiva gebruikt en daar had ik dit probleem dus 6 maanden lang maar toen had ik daar veel minder problemen mee.
ik ben wel van plan dit te overleggen met mijn psychiater maar ik ben bang dat hij gaat zeggen dat het maar een kleine bijwerking is maar zo zie ik het totaal niet!
of dat de enige oplossing stoppen is. (maar dat lijkt mij ook weer niet handig.)
[ Bericht 4% gewijzigd door fespo op 07-07-2011 00:43:44 ]
door mijn medicatie (denk ik) maak ik veel makkelijker contact met leuke meisjes. iets waar ik heel blij mee ben.
maar nu het probleem mijn libido is ongeveer met 75% gezakt. nu zou je zeggen 25% is toch genoeg maar het probleem is dat een erectie zeer lastig te behouden is dus ik heb er niks aan!
ik gebruik nu ongeveer 6 weken antidepressiva.
ben begonnen met 30mg citalopram mar dit was duidelijk teveel (hele erge bijwerkingen) en nu sinds 2 weken terug naar 20mg.
mijn libido was met 30mg totaal niet aanwezig maar ik ben bang dat dit lage libido blijft en als ik het zo bekijk zal ik toch wel 6 maanden door moeten gaan maar dat zie ik op deze manier echt niet zitten!
ik heb namelijk eerder antidepressiva gebruikt en daar had ik dit probleem dus 6 maanden lang maar toen had ik daar veel minder problemen mee.
ik ben wel van plan dit te overleggen met mijn psychiater maar ik ben bang dat hij gaat zeggen dat het maar een kleine bijwerking is maar zo zie ik het totaal niet!
of dat de enige oplossing stoppen is. (maar dat lijkt mij ook weer niet handig.)
[ Bericht 4% gewijzigd door fespo op 07-07-2011 00:43:44 ]
Er is ook een medicatie topic, misschien kan je het daar ook eens vragen.
Ik zou gewoon overleggen met de psychiater en zeggen dat het voor jou wel een heel vervelende bijwerking is... Misschien kan je een ander middel proberen of nog wat verlagen?
Ik zou gewoon overleggen met de psychiater en zeggen dat het voor jou wel een heel vervelende bijwerking is... Misschien kan je een ander middel proberen of nog wat verlagen?
Fake it till you make it...
dit dus, ik zou gewoon aangeven dat jij deze medicatie niks vind en of niet een andere optie is.quote:
Er is ook een medicatie topic, misschien kan je het daar ook eens vragen.
Ik zou gewoon overleggen met de psychiater en zeggen dat het voor jou wel een heel vervelende bijwerking is... Misschien kan je een ander middel proberen of nog wat verlagen?
Pfft het is weer even een lekkere chaos in mijn hoofd, het zit gewoon vol geloof ik, Ik heb het ontzettend druk met de laatste dingen regelen voor mijn zus haar bruiloft volgende week, En ik heb daar wel veel zin in, maar het vreet ook energie, Ik zie ook wel op tegen de lange dag, Half 7 opstaan en doorgaan tot na middernacht, Terwijl ik nu normaal even 1.5 uur rust tussen de middag omdat ik anders de dag niet doorkom!
Verder zit ik nog ontzettend in de ontkenning van de burn-out, Ik weet het wel maar ik wil er niet aan, Ik wil niet horen dat ik rustig aan moet doen, en ik wil niet horen dat ik op mijzelf moet letten, ik wil niet horen dat het goed komt, Ik wil dat het goed is! En om dat te bewerstelligen, ren ik gewoon door alsof er niks aan de hand is, Ik zit in de ziektewet maar probeer mijn dag zo vol mogelijk te proppen, Met gevolg dat ik aan het einde van de dag ziek ben van vermoeidheid en niet meer verder kan! lekker handig! Ik heb zelfs bloed laten prikken om te kijken of ik geen bloedarmoede had, want dat zo de moeheid wel kunnen verklaren Niet dus, alles is goed, en dus zal ik langzaam aan toch toe moeten gaan geven dat het niet zo goed gaat, en dat ik toch echt aan mijn rust moet denken, De laatste dagen huil ik ook weer om alles, Mijn vriend zou vandaag komen, maar er kwam iets tussen en nu komt hij morgen, op zich niks aan de hand, maar ik werd er helemaal verdrietig van, en kon het niet handelen, Ik had gelijk waanideeen dat hij niet bij mij wilde zijn enz enz enz, terwijl die jongen mij ten huwelijk heeft gevraagd, en echt met mij verder wil! Het slaat allemaal nergens op! Sorry voor deze egopost!
Verder zit ik nog ontzettend in de ontkenning van de burn-out, Ik weet het wel maar ik wil er niet aan, Ik wil niet horen dat ik rustig aan moet doen, en ik wil niet horen dat ik op mijzelf moet letten, ik wil niet horen dat het goed komt, Ik wil dat het goed is! En om dat te bewerstelligen, ren ik gewoon door alsof er niks aan de hand is, Ik zit in de ziektewet maar probeer mijn dag zo vol mogelijk te proppen, Met gevolg dat ik aan het einde van de dag ziek ben van vermoeidheid en niet meer verder kan! lekker handig! Ik heb zelfs bloed laten prikken om te kijken of ik geen bloedarmoede had, want dat zo de moeheid wel kunnen verklaren
Niet dus, alles is goed, en dus zal ik langzaam aan toch toe moeten gaan geven dat het niet zo goed gaat, en dat ik toch echt aan mijn rust moet denken, De laatste dagen huil ik ook weer om alles, Mijn vriend zou vandaag komen, maar er kwam iets tussen en nu komt hij morgen, op zich niks aan de hand, maar ik werd er helemaal verdrietig van, en kon het niet handelen, Ik had gelijk waanideeen dat hij niet bij mij wilde zijn enz enz enz, terwijl die jongen mij ten huwelijk heeft gevraagd, en echt met mij verder wil! Het slaat allemaal nergens op! Sorry voor deze egopost!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Gewoonmezelf; is geen egopost!!! soms moet je dingen gewoon kwijt.
Helaas snap ik even heel goed waar je het over hebt. Je wil gewoon weer verder kunnen, maar je lichaam zegt eigenlijk dat het niet kan. Heel frustrerend. Probeer gewoon een keer een dagje thuis te blijven en dan lekker in je pyjama op de bank te hangen en flauwe films te kijken of zoiets!
Hier is het dus ook chaos ten top, een enorm hetische werkweek gehad en het is nu zo erg dat ik me gewoon eigenlijk ziek voel. Het enige waardoor ik het nu nog ff trek, is dat ik dadelijk vakantie heb. Zelfs mijn collega begint er doorheen te raken en die kan echt wel wat hebben. Ben ook bang dat ik na mijn vakantie heel snel weer terug bij af ben als het zo doorgaat. Maar goed, eerst alle zorgen opzij na morgen en genieten en hopen dat daardoor alle hardkloppingen en overslagen even wegblijven.
Helaas snap ik even heel goed waar je het over hebt. Je wil gewoon weer verder kunnen, maar je lichaam zegt eigenlijk dat het niet kan. Heel frustrerend. Probeer gewoon een keer een dagje thuis te blijven en dan lekker in je pyjama op de bank te hangen en flauwe films te kijken of zoiets!
Hier is het dus ook chaos ten top, een enorm hetische werkweek gehad en het is nu zo erg dat ik me gewoon eigenlijk ziek voel. Het enige waardoor ik het nu nog ff trek, is dat ik dadelijk vakantie heb. Zelfs mijn collega begint er doorheen te raken en die kan echt wel wat hebben. Ben ook bang dat ik na mijn vakantie heel snel weer terug bij af ben als het zo doorgaat. Maar goed, eerst alle zorgen opzij na morgen en genieten en hopen dat daardoor alle hardkloppingen en overslagen even wegblijven.
Gewoonmezelf, gewoon van je afschrijven hoor.
Je ziet zelf dat je het doet, dat is al heel wat. Je bent nu natuurlijk heel druk bezig met die bruiloft en zolang je door blijft gaan lukt het misschien ook nog wel.
Hopelijk kan je na de bruiloft wat meer rust vinden...
Spacekitten, hopelijk geeft de vakantie je wat rust!
Je ziet zelf dat je het doet, dat is al heel wat. Je bent nu natuurlijk heel druk bezig met die bruiloft en zolang je door blijft gaan lukt het misschien ook nog wel.
Hopelijk kan je na de bruiloft wat meer rust vinden...
Spacekitten, hopelijk geeft de vakantie je wat rust!
Fake it till you make it...
Ik besef dat het makkelijk gezegd is dan gedaan, maar zo nu en dan is het goed om te beseffen wat het alternatief van rustiger aan doen is op de lange termijn. Als je maar door en door gaat terwijl je van alle kanten signalen krijgt dat het niet goed is, dan maak je jezelf op den duur kapot. En het is dan een stuk lastiger om weer terug te komen. Probeer te doen wat je aankunt en waarsch. over een tijd kun je al weer een stuk meer. In alle opzichten beter dan nu doorrennen en op den duur echt 'instorten'.quote:
Verder zit ik nog ontzettend in de ontkenning van de burn-out, Ik weet het wel maar ik wil er niet aan, Ik wil niet horen dat ik rustig aan moet doen, en ik wil niet horen dat ik op mijzelf moet letten, ik wil niet horen dat het goed komt, Ik wil dat het goed is! En om dat te bewerstelligen, ren ik gewoon door alsof er niks aan de hand is,
Helemaal mee eens!
Nog een ding van mij en dan is het genoeg voor vandaag, net heerlijk met mijn zus aan de lijn gehangen, ze heeft zelf in soort gelijke situatie gezeten als ik en steunt me enorm, al kan ze niet veel doen, moet t toch zelf doen uiteindelijk, is het heerlijk dat ze me gewoon aanhoord, zonder me voor een of andere gek uit te maken, gewoon omdat ze weet hoe het is en hoe zwaar het is eruit te komen.
Nog een ding van mij en dan is het genoeg voor vandaag, net heerlijk met mijn zus aan de lijn gehangen, ze heeft zelf in soort gelijke situatie gezeten als ik en steunt me enorm, al kan ze niet veel doen, moet t toch zelf doen uiteindelijk, is het heerlijk dat ze me gewoon aanhoord, zonder me voor een of andere gek uit te maken, gewoon omdat ze weet hoe het is en hoe zwaar het is eruit te komen.
Het lijkt misschien vanzelfsprekend, maar toch wel respect voor jouw zusje. Vrij veel mensen - zelfs familieleden en vrienden - horen het liefst niets van andermans (psychische) problemen. Ook omdat ze vaak niet weten hoe erop te reageren. Jouw zusje weet uit eigen ervaring hoe fijn het kan zijn om gewoon even bij iemand je verhaal kwijt te kunnen en o.a. daarom denk ik dat ze zich wel zo opstelt. In tegenstelling tot bepaalde mensen die ineens iemand gaan ontlopen als ze weten dat er problemen zijn.quote:
Helemaal mee eens!
Nog een ding van mij en dan is het genoeg voor vandaag, net heerlijk met mijn zus aan de lijn gehangen, ze heeft zelf in soort gelijke situatie gezeten als ik en steunt me enorm, al kan ze niet veel doen, moet t toch zelf doen uiteindelijk, is het heerlijk dat ze me gewoon aanhoord, zonder me voor een of andere gek uit te maken, gewoon omdat ze weet hoe het is en hoe zwaar het is eruit te komen.
spacekitten, dat is wel heel fijn! Ik heb dat "gelukkig" met mijn vriend en moeder en zus, ze snappen alle 3 waar ik doorheen ga, en vinden mij ook geen zeur als ik mijn hart uitstort, en wat betreft mijn vriend, die blijft gewoon herhalen dat ie mij de mooiste en liefste vind, en dat hij echt met mij verder wil, en met mij wil trouwen en kindjes wil enz enz enz, en dat dan echt op de momenten dat ik denk dat hij weg wil, of als ik vind dat hij maar moet gaan, want wat moet je nu met iemand met een burn-out, hij kan dan ook wel boos worden maar goed, dat snap ik ook! Ik ben nooit zo geweest maar tegenwoordig herken ik mezelf af en toe niet eens!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Dat zou ook wel erg kortzichtig en slap zijn als hij zo zou denken. Als het goed is, is jouw probleem van tijdelijke aard. Zeker als jullie al zo lang samen zijn, zou hij het zo moeten bekijken.quote:
spacekitten, dat is wel heel fijn! Ik heb dat "gelukkig" met mijn vriend en moeder en zus, ze snappen alle 3 waar ik doorheen ga, en vinden mij ook geen zeur als ik mijn hart uitstort, en wat betreft mijn vriend, die blijft gewoon herhalen dat ie mij de mooiste en liefste vind, en dat hij echt met mij verder wil, en met mij wil trouwen en kindjes wil enz enz enz, en dat dan echt op de momenten dat ik denk dat hij weg wil, of als ik vind dat hij maar moet gaan, want wat moet je nu met iemand met een burn-out, hij kan dan ook wel boos worden maar goed, dat snap ik ook! Ik ben nooit zo geweest maar tegenwoordig herken ik mezelf af en toe niet eens!
Ik zou dat al wat meer begrijpen als je een persoonlijkheidsstoornis had of een ernstige psychische ziekte als schizofrenie en jullie elkaar net kenden.
Nou we hebben nu bijna 1.5 jaar een relatie en er is een hoop turbulentie geweest, van mijn kant maar ook van zijn kant, ik kan het mij wel voorstellen dat je dat op een bepaald moment zat bent! Maar gelukkig kunnen we goed praten met elkaar en ook voldoende ventileren, Het is voor mij gewoon de perfecte vent!quote:
[..]
Dat zou ook wel erg kortzichtig en slap zijn als hij zo zou denken. Als het goed is, is jouw probleem van tijdelijke aard. Zeker als jullie al zo lang samen zijn, zou hij het zo moeten bekijken.
Ik zou dat al wat meer begrijpen als je een persoonlijkheidsstoornis had of een ernstige psychische ziekte als schizofrenie en jullie elkaar net kenden.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
ok. Blijkbaar heb ik vandaag heel wat gemist hier.
maar even in het kort, het is normaal om soms zo'n "egocentrische" visie te hebben. Iedereen heeft dat wel eens, en soms is dat nodig. Zolang het maar niet altijd zo is is het goed.
@ spacekitten, wat fijn dat je zo goed met je zus kunt praten. Je hart luchten helpt, mischien niet op lang termijn, maar het zorgt er wel voor dat je er even tegen kan.
Nu een updatje van mijn kant, ik ben nog behoorlijk onrustig, en de psych zelf merkte het ook. toen ik vandaag binnenkwam en ze vroeg van hoe gaat het? Zei ik vaag, vreemd, onrustig en toen kwam de opmerking dat zie ik aan je...ik zat constant te friemelen en was vrij druk(verbaal en kwa gefriemel) en ze zei dat ze dat al een tijdje merkte. Maar goed het zijn turbulente tijden geweest. En als alles goed gaat kan ik over ongeveer 2 weken al mijn drukte kwijt op vakantie.
Want waarschijnlijk gaan we iets later en langer dan gepland weg. Maar ik kan het wel gebruiken. Wel wat duurder dan gepland, maar goed na terugkeer moet ik maar even flink bezuinigen Maar nog steeds is er niks definitief..en dat is toch best irritant
Verder probeer ik mijn onrust en drukte kwijt in het toevoegen van alle teksten aan mijn liedjes en het zijn meer dan 1500 liedjes in totaal. en sommigen luister ik zelfs tig keer, en typ tegelijk de tekst mee. En het helpt wel, ik wordt er wel moe van(mentaal) maar het is beter om een bezigheid te hebben voor mij.
En verder komt er zowieso nog wat meer drukte bij kwa inschrijven, dingen regelen, spullen voor school kopen. enz. Maar goed, het is allemaal uitiendelijk voor mijn toekomst.
Verder vondt mijn psych wel dat er in 3 weken tijd enorm veel is gebeurd en ik over zeer veel dingen keuzes heb gemaakt..die ik al tijden probeerde te maken.
En zoals altijd heb ik zonder het te weten keuzes gemaakt...want des te meer ik me focus op iets des te minder lukt het.
En nog minder op momenten waar ik emotioneel ben
maar even in het kort, het is normaal om soms zo'n "egocentrische" visie te hebben. Iedereen heeft dat wel eens, en soms is dat nodig. Zolang het maar niet altijd zo is is het goed.
@ spacekitten, wat fijn dat je zo goed met je zus kunt praten. Je hart luchten helpt, mischien niet op lang termijn, maar het zorgt er wel voor dat je er even tegen kan.
En dit is dus helemaal waar. En dan kan ik zeggen uit ervering. Heb zelf in mijn mbo periode een burn out en bore out gehad. mede doordat de opleiding zelf inhoudelijk te makkelijk was, maar het moeilijk was om mee te komen in het systeem(Competentiegericht). En dan is het beter een stap terug te doen om daarna 2 stappen vooruit te doen.quote:
[..]
Ik besef dat het makkelijk gezegd is dan gedaan, maar zo nu en dan is het goed om te beseffen wat het alternatief van rustiger aan doen is op de lange termijn. Als je maar door en door gaat terwijl je van alle kanten signalen krijgt dat het niet goed is, dan maak je jezelf op den duur kapot. En het is dan een stuk lastiger om weer terug te komen. Probeer te doen wat je aankunt en waarsch. over een tijd kun je al weer een stuk meer. In alle opzichten beter dan nu doorrennen en op den duur echt 'instorten'.
Nu een updatje van mijn kant, ik ben nog behoorlijk onrustig, en de psych zelf merkte het ook. toen ik vandaag binnenkwam en ze vroeg van hoe gaat het? Zei ik vaag, vreemd, onrustig en toen kwam de opmerking dat zie ik aan je...ik zat constant te friemelen en was vrij druk(verbaal en kwa gefriemel) en ze zei dat ze dat al een tijdje merkte. Maar goed het zijn turbulente tijden geweest. En als alles goed gaat kan ik over ongeveer 2 weken al mijn drukte kwijt op vakantie.
Want waarschijnlijk gaan we iets later en langer dan gepland weg. Maar ik kan het wel gebruiken. Wel wat duurder dan gepland, maar goed na terugkeer moet ik maar even flink bezuinigen
Maar nog steeds is er niks definitief..en dat is toch best irritant Verder probeer ik mijn onrust en drukte kwijt in het toevoegen van alle teksten aan mijn liedjes en het zijn meer dan 1500 liedjes in totaal. en sommigen luister ik zelfs tig keer, en typ tegelijk de tekst mee. En het helpt wel, ik wordt er wel moe van(mentaal) maar het is beter om een bezigheid te hebben voor mij.
En verder komt er zowieso nog wat meer drukte bij kwa inschrijven, dingen regelen, spullen voor school kopen. enz. Maar goed, het is allemaal uitiendelijk voor mijn toekomst.
Verder vondt mijn psych wel dat er in 3 weken tijd enorm veel is gebeurd en ik over zeer veel dingen keuzes heb gemaakt..die ik al tijden probeerde te maken.
En zoals altijd heb ik zonder het te weten keuzes gemaakt...want des te meer ik me focus op iets des te minder lukt het.
En nog minder op momenten waar ik emotioneel ben
Voor het eerst dat ik in deze reeks reageer.
Ik heb dit hele topic doorgelezen en bepaalde dingen zijn best herkenbaar.
Even een korte versie van mijn problemen met depressie en angst:
Ik heb OCD en McDD.
Ik zit op de maximale dosering van Fluoxetine, namelijk 60mg per dag, maar nog steeds voel ik me zwaar klote (maar meestal wordt dat gevoel overschaduwd door de depersonalisatie).
Heel erg veel last van dwangklachten en ben er dus elke dag, letterlijk, uren mee bezig. En dat is niet overdreven.
Volledig arbeidsongeschikt door de problematiek.
Veel last van smetvrees. Ik kan veel dingen niet aanraken en bepaalde huishoudelijke taken dus niet uitvoeren. Dus komen mijn moeder of vader één keer in de zoveel tijd om die te doen.
Want ik vind sommige dingen echt walgelijk, maar zelfs met handschoenen aan en twee wegwerpdoekjes op elkaar, kan ik sommige dingen niet schoonmaken.
En dan wordt het nog viezer en walg ik er nog meer van. En zo gaat het dus door.
Ik gebruik sinds een jaar alleen nog maar wegwerpdoekjes. Gewone doekjes kan ik niet in de wasmachine stoppen als ze vies zijn, omdat er dan allemaal viezigheid in de wasmachine achterblijft (is natuurlijk niet zo, maar ik kan het niet van me afzetten).
Ze zelf onder de kraan schoonmaken is ook niet te doen, zelfs niet met handschoenen aan.
Computeren en spelletjes spelen is ook niet erg ontspannend, want dan moet ik altijd met de muis op een bepaalde manier over het scherm gaan en bij spelletjes moeten poppetjes altijd op een bepaalde manier lopen.
Net als in het echte leven. Zoveel stappen met m'n rechterbeen in de zon en dan evenveel stappen met m'n linkerbeen in de zon. Het aantal stappen in dezelfde kamer/de zon/de schaduw mag nooit deelbaar zijn door 4.
En als ik m'n linkerbeen bijvoorbeeld met een kracht van 10kg neerzet en m'n rechterbeen met een kracht van 6kg, moet ik daarna zorgen dat het aantal kg gelijk wordt. Dus dan met m'n linkerbeen bijv. 8kg en met m'n rechterbeen 12kg. En als het dan nog niet gelijk is, kan ik eeuwig door blijven gaan.
Voor zover jullie er nog iets van snappen.
En er zijn nog wel wat dingen waar ik last van heb, maar die zijn te bizar voor woorden en vertel ik dus alleen aan de psycholoog.
Ik heb nog steeds afspraken bij een psycholoog, maar het werkt totaal niet.
Ik ben naar de gespecialiseerde psychiatrie gestuurd, omdat mijn problematiek voor de GGZ te ingewikkeld was. Maar zelfs zij weten niet hoe ze kunnen helpen, omdat tot nu toe niks heeft geholpen.
De huisarts vond een jaar geleden al dat ik (opnieuw) moest worden opgenomen, maar de psycholoog ziet het nut daar niet van in, omdat een opname alleen zin heeft als ze weten hoe ze je kunnen helpen.
Op een positievere noot: ik heb al 1,5 jaar geen zelfmoordpoging meer gedaan.
Ik vraag mezelf heel vaak af hoe ik het volhoud ... ik heb eigenlijk geen idee hoe ik het doe.
[ Bericht 1% gewijzigd door Madame_Paon op 08-07-2011 03:36:55 ]
Ik heb dit hele topic doorgelezen en bepaalde dingen zijn best herkenbaar.
Even een korte versie van mijn problemen met depressie en angst:
Ik heb OCD en McDD.
Ik zit op de maximale dosering van Fluoxetine, namelijk 60mg per dag, maar nog steeds voel ik me zwaar klote (maar meestal wordt dat gevoel overschaduwd door de depersonalisatie).
Heel erg veel last van dwangklachten en ben er dus elke dag, letterlijk, uren mee bezig. En dat is niet overdreven.
Volledig arbeidsongeschikt door de problematiek.
Veel last van smetvrees. Ik kan veel dingen niet aanraken en bepaalde huishoudelijke taken dus niet uitvoeren. Dus komen mijn moeder of vader één keer in de zoveel tijd om die te doen.
Want ik vind sommige dingen echt walgelijk, maar zelfs met handschoenen aan en twee wegwerpdoekjes op elkaar, kan ik sommige dingen niet schoonmaken.
En dan wordt het nog viezer en walg ik er nog meer van. En zo gaat het dus door.
Ik gebruik sinds een jaar alleen nog maar wegwerpdoekjes. Gewone doekjes kan ik niet in de wasmachine stoppen als ze vies zijn, omdat er dan allemaal viezigheid in de wasmachine achterblijft (is natuurlijk niet zo, maar ik kan het niet van me afzetten).
Ze zelf onder de kraan schoonmaken is ook niet te doen, zelfs niet met handschoenen aan.
Computeren en spelletjes spelen is ook niet erg ontspannend, want dan moet ik altijd met de muis op een bepaalde manier over het scherm gaan en bij spelletjes moeten poppetjes altijd op een bepaalde manier lopen.
Net als in het echte leven. Zoveel stappen met m'n rechterbeen in de zon en dan evenveel stappen met m'n linkerbeen in de zon. Het aantal stappen in dezelfde kamer/de zon/de schaduw mag nooit deelbaar zijn door 4.
En als ik m'n linkerbeen bijvoorbeeld met een kracht van 10kg neerzet en m'n rechterbeen met een kracht van 6kg, moet ik daarna zorgen dat het aantal kg gelijk wordt. Dus dan met m'n linkerbeen bijv. 8kg en met m'n rechterbeen 12kg. En als het dan nog niet gelijk is, kan ik eeuwig door blijven gaan.
Voor zover jullie er nog iets van snappen.
En er zijn nog wel wat dingen waar ik last van heb, maar die zijn te bizar voor woorden en vertel ik dus alleen aan de psycholoog.
Ik heb nog steeds afspraken bij een psycholoog, maar het werkt totaal niet.
Ik ben naar de gespecialiseerde psychiatrie gestuurd, omdat mijn problematiek voor de GGZ te ingewikkeld was. Maar zelfs zij weten niet hoe ze kunnen helpen, omdat tot nu toe niks heeft geholpen.
De huisarts vond een jaar geleden al dat ik (opnieuw) moest worden opgenomen, maar de psycholoog ziet het nut daar niet van in, omdat een opname alleen zin heeft als ze weten hoe ze je kunnen helpen.
Op een positievere noot: ik heb al 1,5 jaar geen zelfmoordpoging meer gedaan.
Ik vraag mezelf heel vaak af hoe ik het volhoud ... ik heb eigenlijk geen idee hoe ik het doe.
[ Bericht 1% gewijzigd door Madame_Paon op 08-07-2011 03:36:55 ]
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Ik kan me denk ik maar een beetje voorstellen hoe vermoeiend het is om met dergelijke psychische problematiek te leven, maar vermoeiend lijkt het me zeker.quote:
Hoewel je het vrij helder uitlegt, kan ik me bij sommige dingen ook nauwelijks iets voorstellen. Meer hoe het je gedrag direct beinvloedt. Ik besef dat het erg als 'ramptoerisme' klinkt, maar het lijkt me van de ene kant erg interessant om jou een middag bezig te zien met die zaken als het tellen van stappen en hoe je dingen vastpakt etc.
Als je het zou zien, zou je echt denken dat ik volledig gestoord was.quote:
[..]
Ik kan me denk ik maar een beetje voorstellen hoe vermoeiend het is om met dergelijke psychische problematiek te leven, maar vermoeiend lijkt het me zeker.
Hoewel je het vrij helder uitlegt, kan ik me bij sommige dingen ook nauwelijks iets voorstellen. Meer hoe het je gedrag direct beinvloedt. Ik besef dat het erg als 'ramptoerisme' klinkt, maar het lijkt me van de ene kant erg interessant om jou een middag bezig te zien met die zaken als het tellen van stappen en hoe je dingen vastpakt etc.
Maar ik ben ook een beetje gestoord. Maar ik zeg altijd maar: het is beter om te weten dat je gestoord bent dan om gestoord te zijn, zonder het door te hebben.
Die dwanghandelingen komen allemaal door angst, onzekerheid en eigenlijk zelfhaat. Angst van nature, door m'n MCDD, maar ook angst door gebeurtenissen uit het verleden en het heden.
Ik ben dit jaar zelfs op mijn verjaardag (!) naar de huisartsenpost gegaan omdat ik heel slecht kon ademen, een brok in de keel had en een extreem koud gevoel in m'n longen had.
Bleek het dus een aanval van hyperventilatie te zijn ... alweer.
Heel snel gestresst (altijd eigenlijk), maar soms is het zo erg dat ik het letterlijk in mijn vingers voel.
Ook zwaar klote dat ik VWO heb gedaan (niet af kunnen maken), maar nu niet eens een MBO-opleiding aankan.
Ik kan zelfs amper in een restaurant eten.
Tv kijken gaat ook met moeite ... om bepaalde redenen.
Al met al veel dingen die het leven zo ongeveer onmogelijk maken.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Het voordeel als je weet dat je een bepaalde stoornis hebt, is vaak dat je eraan kunt werken of er iig mee leren omgaan, maar helaas voor jou lijkt tot op heden weinig te helpen. Uiteindelijk hoop je dan toch dat een bepaalde therapie helpt.. Het lijkt me idd erg frustrerend dat normale dingen als een restaurantbezoek al zoveel problemen met zich meebrengen. Zelfde geldt voor het feit dat je 'zelfs' een mbo-opleiding niet kunt volgen. Uiteraard niets met intelligentie te maken.quote:
[..]
Als je het zou zien, zou je echt denken dat ik volledig gestoord was.
Maar ik ben ook een beetje gestoord. Maar ik zeg altijd maar: het is beter om te weten dat je gestoord bent dan om gestoord te zijn, zonder het door te hebben.
Die dwanghandelingen komen allemaal door angst, onzekerheid en eigenlijk zelfhaat. Angst van nature, door m'n MCDD, maar ook angst door gebeurtenissen uit het verleden en het heden.
Ik ben dit jaar zelfs op mijn verjaardag (!) naar de huisartsenpost gegaan omdat ik heel slecht kon ademen, een brok in de keel had en een extreem koud gevoel in m'n longen had.
Bleek het dus een aanval van hyperventilatie te zijn ... alweer.
Heel snel gestresst (altijd eigenlijk), maar soms is het zo erg dat ik het letterlijk in mijn vingers voel.
Ook zwaar klote dat ik VWO heb gedaan (niet af kunnen maken), maar nu niet eens een MBO-opleiding aankan.
Ik kan zelfs amper in een restaurant eten.
Tv kijken gaat ook met moeite ... om bepaalde redenen.
Al met al veel dingen die het leven zo ongeveer onmogelijk maken.
Heftig...
Hier gaat het wel. Moet zo naar een openingsfeestje van een bedrijf.
Ik zie er heel erg tegenop...
Hier gaat het wel. Moet zo naar een openingsfeestje van een bedrijf.
Ik zie er heel erg tegenop...
Op dinsdag 20 september 2011 14:48 schreef Daywalk3r het volgende:
Ik werk bij MissVanity en neem wel eens een onderwerp mee.
Ik bedoel, zij wijkt er toch vanaf.
Ik werk bij MissVanity en neem wel eens een onderwerp mee.
Ik bedoel, zij wijkt er toch vanaf.
Waarom zie je er tegenop?quote:
Heftig...
Hier gaat het wel. Moet zo naar een openingsfeestje van een bedrijf.
Ik zie er heel erg tegenop...
Vanwege de drukte, de mensen, de nieuwe omgeving, ... ?
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Ja dat dus en mijn grootste geheim kan ik misschien niet verbergen...quote:
[..]
Waarom zie je er tegenop?
Vanwege de drukte, de mensen, de nieuwe omgeving, ... ?
Het klinkt heel suf maar ik heb er echt heel veel last van en schaam me dood.
Maar ik zweet overmatig. Zeker als ik me ongemakkelijk voel.
Ik ben bang dat mensen het zien. En als ik ze een handje moet geven voelen ze het.
Mijn hele leven draait om verbergen dat ik zoveel zweet.
Het gaat zelfs zo ver dat ik niks meer doe. Ik zit alleen maar thuis.
Op dinsdag 20 september 2011 14:48 schreef Daywalk3r het volgende:
Ik werk bij MissVanity en neem wel eens een onderwerp mee.
Ik bedoel, zij wijkt er toch vanaf.
Ik werk bij MissVanity en neem wel eens een onderwerp mee.
Ik bedoel, zij wijkt er toch vanaf.
Heb je het al eens voorgelegd aan de huisarts of een middel als antizweet-vloeistof FNA geprobeerd? Schijnt te kunnen helpen.quote:
[..]
Ja dat dus en mijn grootste geheim kan ik misschien niet verbergen...
Het klinkt heel suf maar ik heb er echt heel veel last van en schaam me dood.
Maar ik zweet overmatig. Zeker als ik me ongemakkelijk voel.
Ik ben bang dat mensen het zien. En als ik ze een handje moet geven voelen ze het.
Mijn hele leven draait om verbergen dat ik zoveel zweet.
Het gaat zelfs zo ver dat ik niks meer doe. Ik zit alleen maar thuis.
tja, zoals absurditeit zegt zou je idd naar de ha kunnen. en geloof me ik heb er zelf ook wel last van. Niet super gigantisch veel, maar toch aardig wat. En ik veeg me handen altijd voor het groeten af aan mijn broek..quote:
[..]
Ja dat dus en mijn grootste geheim kan ik misschien niet verbergen...
Het klinkt heel suf maar ik heb er echt heel veel last van en schaam me dood.
Maar ik zweet overmatig. Zeker als ik me ongemakkelijk voel.
Ik ben bang dat mensen het zien. En als ik ze een handje moet geven voelen ze het.
Mijn hele leven draait om verbergen dat ik zoveel zweet.
Het gaat zelfs zo ver dat ik niks meer doe. Ik zit alleen maar thuis.
Ik ben al meerdere malen bij de ha geweest. Ze kunnen er niks aan doen.
Volgens mijn therapeut komt het door mijn angsten.
Misschien als het beter gaat met de angsten dat het zweten ook stopt.
*Kruist vingers*
Volgens mijn therapeut komt het door mijn angsten.
Misschien als het beter gaat met de angsten dat het zweten ook stopt.
*Kruist vingers*
Op dinsdag 20 september 2011 14:48 schreef Daywalk3r het volgende:
Ik werk bij MissVanity en neem wel eens een onderwerp mee.
Ik bedoel, zij wijkt er toch vanaf.
Ik werk bij MissVanity en neem wel eens een onderwerp mee.
Ik bedoel, zij wijkt er toch vanaf.
En ook omdat je bang bent om te zweten, ga je weer meer zwetenquote:
Ik ben al meerdere malen bij de ha geweest. Ze kunnen er niks aan doen.
Volgens mijn therapeut komt het door mijn angsten.
Misschien als het beter gaat met de angsten dat het zweten ook stopt.
*Kruist vingers*
. Hopelijk verdwijnen die angsten wat meer en waarsch. wordt het zweten dan ook al een stuk minder.
Ja... Dat werkt ook niet mee. Vervolgens ga ik me schamen en dan wordt het nog ergerquote:
[..]
En ook omdat je bang bent om te zweten, ga je weer meer zweten
Ik weet het wel. Maar kan er niks aan doen.
Op dinsdag 20 september 2011 14:48 schreef Daywalk3r het volgende:
Ik werk bij MissVanity en neem wel eens een onderwerp mee.
Ik bedoel, zij wijkt er toch vanaf.
Ik werk bij MissVanity en neem wel eens een onderwerp mee.
Ik bedoel, zij wijkt er toch vanaf.
ach, zie het voorlopig gewoon als iets natuurlijks. Want ook des te meer je je gaat focussen op het zweten des te meer je juist zweet.quote:
[..]
Ja... Dat werkt ook niet mee. Vervolgens ga ik me schamen en dan wordt het nog erger
Ik weet het wel. Maar kan er niks aan doen.
Hier ben ik nu iets rustiger. Vandaag was niet mijn dag. Momenteel leef ik van de WIJ(als overbrugging tot september) En ik had ergens begin juni een belastingteruggaaf aangevraagd en nu had ik berekend dat ze er ongeveer 3 maanden over doen, dus ik zou pas eind augustus antwoord krijgen.
Maar nu heb ik het geld al binnen..iedereen zou nu dolblij zijn
, maar ik niet. Want nu loop ik de kans dat ze het gaat korten op mijn bijstand van deze maand .Dus heb ik vandaag snel me ingeschreven bij de opleiding en studiefinanciering aangevraagd in de hoop dat ze daardoor toch iets flexibeler zullen zijn. En nu krijg ik binnenkort een brief van de uitkeringsinstantie met een afspraak voor in augustus om deafronding van de WIJ te regelen.
Maar goed, daarna ik naar de bank sprinten om het geld ergens anders te storten(helemaal hyper en druk) vergeet ik het pasje van waar ik moet storten. Daarna moet ik ergens iets vragen ivm. huurverhogingsbrief die niet aangekomen is, en zijn ze gesloten.
Ik terug naar huis pasje halen en naar de bank om te storten en dan hebben ze storing.
Bleh...dit soort dagen heb ik de laatste tijd regelmatig. EN ik ben totaal verstrooid, weet niet waar ik mee bezig ben, en tussendoor het vakantiedrama...wat telkens vast lijkt te lopen en dan toch doorgaat
Ik draai hier echt door. EN ik weet dus echt niet wat te doen om tot rust te komen behalve slapen
Nou.
Ik ben dus laatst weer ingestort, voor het eerst in een hele lange tijd.
Ik zag het echt niet meer zitten en ben zelfs naar de huisartsenpost gebracht en die heeft weer de crisisdienst gebeld.
De huisarts vond dat ik moest worden opgenomen, maar de crisisdienst zei dat mijn problemen daar waarschijnlijk alleen maar erger van zouden worden ...
Leuk.
Nu gaat het wel weer.
Ik ben dus laatst weer ingestort, voor het eerst in een hele lange tijd.
Ik zag het echt niet meer zitten en ben zelfs naar de huisartsenpost gebracht en die heeft weer de crisisdienst gebeld.
De huisarts vond dat ik moest worden opgenomen, maar de crisisdienst zei dat mijn problemen daar waarschijnlijk alleen maar erger van zouden worden ...
Leuk.
Nu gaat het wel weer.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
ach, het is allemaal lastig. Ik kan mischien een beetje "raar" overkomen. Maar waar heb je eigenlijk last van, ja de stoornissen die je eerder genoemd hebt. Hoe beinvloeden die je leven en wat kan je doen om het je leven minder te laten beinvloeden.quote:
Nou.
Ik ben dus laatst weer ingestort, voor het eerst in een hele lange tijd.
Ik zag het echt niet meer zitten en ben zelfs naar de huisartsenpost gebracht en die heeft weer de crisisdienst gebeld.
De huisarts vond dat ik moest worden opgenomen, maar de crisisdienst zei dat mijn problemen daar waarschijnlijk alleen maar erger van zouden worden ...
Leuk.
Nu gaat het wel weer.
Want jezelf voor altijd opsluiten zou leuk zijn, als er een mens zou zijn die dat kan uithouden, en dat lijkt mij erger dan tegen je angsten in te gaan.
en sorry voor deze vraag maar wat is MCDD precies. En als je al zegt dat je onzekerheid en angst een groot punt zijn die veel obsesieve handelingen veroorzaken is het mischien handig om te kijken waar die onzekerheid en angst vandaan komen om daar wat aan te doen en kijken of de obsesieve handelingen minder worden.
Hier gaat het wel, drukke week. Van alles regelen, heb me ingeschreven voor een opleiding, en allerlei rompslomp bij de DUO die er oko een zooitje van maken. Maar alles komt goed, nu nog even uithouden en daarna even rust en mezelf vervreemden van alles
Volgens mij heeft zij laatst nog redelijk uitvoering beschreven wat het o.a. voor haar inhoudt in het dagelijks leven en ook dat er (vooralsnog?) vrij weinig helpt.quote:
[..]
ach, het is allemaal lastig. Ik kan mischien een beetje "raar" overkomen. Maar waar heb je eigenlijk last van, ja de stoornissen die je eerder genoemd hebt. Hoe beinvloeden die je leven en wat kan je doen om het je leven minder te laten beinvloeden.
Want jezelf voor altijd opsluiten zou leuk zijn, als er een mens zou zijn die dat kan uithouden, en dat lijkt mij erger dan tegen je angsten in te gaan.
Ik zou het met je eens zijn als het simpelweg een keuze is. Maar in zo'n vrij ernstige vorm is het meer een onvermogen dan onwil. Het is niet altijd zo simpel dat je maar even kan besluiten om tegen je angsten in te gaan.
Ik begrijp ook dat het in dit geval niks met willen te maken heeft. Maar er moet toch iets mogelijk zijn? Als het niet kan met gewone terapie dan mischien medicatie.quote:
[..]
Volgens mij heeft zij laatst nog redelijk uitvoering beschreven wat het o.a. voor haar inhoudt in het dagelijks leven en ook dat er (vooralsnog?) vrij weinig helpt.
Ik zou het met je eens zijn als het simpelweg een keuze is. Maar in zo'n vrij ernstige vorm is het meer een onvermogen dan onwil. Het is niet altijd zo simpel dat je maar even kan besluiten om tegen je angsten in te gaan.
Deel begrijp ik het wel, want zelf heb ik soms te kampen met obsessieve handelingen, alleen Is het toch lastig om mij in haar geval te denken, daar ben ik eerlijk in.
Verder is het even ter verduidelijking totaal niet slecht bedoel hoor
Even gekopieerd uit een ander topic:
Samenvatting: kut.quote:McDD bestaat uit drie onderdelen: stoornissen in het denken, in de emotie en in de sociale omgang.
Stoornissen in het denken kunnen zijn: van de hak op de tak springen, psychotische verschijnselen en een risico op een psychotische ontwikkeling, realiteit en fantasie door elkaar halen, anhedonie, makkelijk in de war raken, concentratieproblemen.
Problemen met de emoties kunnen zijn: woedeaanvallen, paniekaanvallen, verstoorde emotieregulatie, men wordt niet eerst boos maar meteen woedend en wordt niet eerst angstig maar raakt meteen volledig in paniek, paranoia, (hypo)manische kenmerken, depersonalisatie, depressie.
Stoornissen in de sociale omgang/autistische kenmerken kunnen zijn: een gebrek aan empathie, desinteresse voor sociale contacten, preoccupatie, dwangmatigheid, te letterlijk denken, slechte motoriek.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Hey allemaal,
Ik had nooit gedacht dat ik hier zou posten maar mijn vader heeft last van een zware depressie. Het begon eigenlijk heel lichtjes, hij was anders, een stuk rustiger en veel minder spraakzaam dan normaal. Vervolgens zat hij dagen lang alleen maar voor zich uit te kijken en was hij eigenlijk niet aanspreekbaar. Als wij tegen hem praatte kreeg je geen of veel later antwoord.
Uiteindelijk is hij naar de dokter gegaan en deze verwees hem direct door naar en psycholoog. Vanaf dit moment is het ook een stuk erger geworden, er is geconstateerd dat hij een zware depressie heeft met psychose en hij loopt nu bij een psychiater.
Omdat hij erg achterdochtig werd is hem antidepressiva voorgeschreven. hij denkt bijvoorbeeld dat hij afgeluisterd wordt en bedenkt het ene complot tegen ons/hem na het andere (hoe onwerkelijk ook) Hij vindt het een verschrikkelijk medicijn maar neemt het wel allemaal netjes elke dag in. Hij ziet ook in dat het niet goed is wat hij denkt, maar hij blijft er wel in geloven.
Mijn moeder heb ik nog nog nooit zo gezien. Het zal me niets verbazen als ze binnenkort ook instort. Het is nu de 2e week dat hij antidepressiva gebruikt, de psychiater zegt ook dat het allemaal weer goed komt, maar zoals het er nu voorstaat vind ik dat moeilijk om te geloven. Er is ook gekozen voor een bepaald traject, waarbij er gekozen is voor eerst medicatie en daarna praten.
Hij heeft zo zijn heldere momenten, maar het ene moment lijkt het alsof hij elk moment in huilen kan uitbarsten en het andere moment staan zijn ogen weer vol met angst. Ik vind het moeilijk om hem zo te zien en ik moest dit even van me af schrijven.
Ik had nooit gedacht dat ik hier zou posten maar mijn vader heeft last van een zware depressie. Het begon eigenlijk heel lichtjes, hij was anders, een stuk rustiger en veel minder spraakzaam dan normaal. Vervolgens zat hij dagen lang alleen maar voor zich uit te kijken en was hij eigenlijk niet aanspreekbaar. Als wij tegen hem praatte kreeg je geen of veel later antwoord.
Uiteindelijk is hij naar de dokter gegaan en deze verwees hem direct door naar en psycholoog. Vanaf dit moment is het ook een stuk erger geworden, er is geconstateerd dat hij een zware depressie heeft met psychose en hij loopt nu bij een psychiater.
Omdat hij erg achterdochtig werd is hem antidepressiva voorgeschreven. hij denkt bijvoorbeeld dat hij afgeluisterd wordt en bedenkt het ene complot tegen ons/hem na het andere (hoe onwerkelijk ook) Hij vindt het een verschrikkelijk medicijn maar neemt het wel allemaal netjes elke dag in. Hij ziet ook in dat het niet goed is wat hij denkt, maar hij blijft er wel in geloven.
Mijn moeder heb ik nog nog nooit zo gezien. Het zal me niets verbazen als ze binnenkort ook instort. Het is nu de 2e week dat hij antidepressiva gebruikt, de psychiater zegt ook dat het allemaal weer goed komt, maar zoals het er nu voorstaat vind ik dat moeilijk om te geloven. Er is ook gekozen voor een bepaald traject, waarbij er gekozen is voor eerst medicatie en daarna praten.
Hij heeft zo zijn heldere momenten, maar het ene moment lijkt het alsof hij elk moment in huilen kan uitbarsten en het andere moment staan zijn ogen weer vol met angst. Ik vind het moeilijk om hem zo te zien en ik moest dit even van me af schrijven.
Anti-depressiva beginnen vaak pas na 3 weken te werken dus wacht het rustig af Het komt vast wel weer goed met je vader.
En help je moeder maar af en toe eens met de afwas, ze kan vast wat hulp gebruiken nu
Het komt vast wel weer goed met je vader.En help je moeder maar af en toe eens met de afwas, ze kan vast wat hulp gebruiken nu
bedankt, nu snap ik het beter.quote:
Even gekopieerd uit een ander topic:
[..]
Samenvatting: kut.
Ik moet zeggen, dat ik me er deels wel in herken, maar dat ik weet dat het bij mij niet zo is.
Het enige wat wel vastgesteld is bij mij is dat laatste..de autistische kenmerken, en heb dus ook een autistische diagnose.
Vandaar dat mijn posts soms zeer hard of confronteren kunnen zijn
Hmm..lastige situatie.quote:
Hey allemaal,
Ik had nooit gedacht dat ik hier zou posten maar mijn vader heeft last van een zware depressie. Het begon eigenlijk heel lichtjes, hij was anders, een stuk rustiger en veel minder spraakzaam dan normaal. Vervolgens zat hij dagen lang alleen maar voor zich uit te kijken en was hij eigenlijk niet aanspreekbaar. Als wij tegen hem praatte kreeg je geen of veel later antwoord.
Uiteindelijk is hij naar de dokter gegaan en deze verwees hem direct door naar en psycholoog. Vanaf dit moment is het ook een stuk erger geworden, er is geconstateerd dat hij een zware depressie heeft met psychose en hij loopt nu bij een psychiater.
Omdat hij erg achterdochtig werd is hem antidepressiva voorgeschreven. hij denkt bijvoorbeeld dat hij afgeluisterd wordt en bedenkt het ene complot tegen ons/hem na het andere (hoe onwerkelijk ook) Hij vindt het een verschrikkelijk medicijn maar neemt het wel allemaal netjes elke dag in. Hij ziet ook in dat het niet goed is wat hij denkt, maar hij blijft er wel in geloven.
Mijn moeder heb ik nog nog nooit zo gezien. Het zal me niets verbazen als ze binnenkort ook instort. Het is nu de 2e week dat hij antidepressiva gebruikt, de psychiater zegt ook dat het allemaal weer goed komt, maar zoals het er nu voorstaat vind ik dat moeilijk om te geloven. Er is ook gekozen voor een bepaald traject, waarbij er gekozen is voor eerst medicatie en daarna praten.
Hij heeft zo zijn heldere momenten, maar het ene moment lijkt het alsof hij elk moment in huilen kan uitbarsten en het andere moment staan zijn ogen weer vol met angst. Ik vind het moeilijk om hem zo te zien en ik moest dit even van me af schrijven.
Tja, hoe je vader momenteel in elkaar zit, is negatief, maar het is zeer positief dat hij inziet dat dit niet normaal is.
Ik moet zeggen dat het me een beetje aan scizofrenie doet denken. En ik door bkeenden met scizofrenie een beetje een idee kan vormen hoe het zit. Zelf heb ik ook periode mee gemaakt ik mijn depressie(die overigens ook behoorlijk zwaar was) waarin ik ook complotten en onrealistische gedachten had, en ik wist dat onzin was..
maar ik ben er op den duur vanzelf uitgekomen, met hulp van een psycholoog, hoewel het minder erg was.
Verder zou ik dus inderdaad de anti-depressiva eens goed de tijd geven, als er nu al wat vordering te merken is, is het afwachten en hopen dat dat nog meer word.
Verder idd, probeer je ma gewoon een beetje te helpen, het is al zwaar genoeg voor allemaal..en jullie zitten er samen in.
Psychotische depressie waarschijnlijk.quote:
Hey allemaal,
Ik had nooit gedacht dat ik hier zou posten maar mijn vader heeft last van een zware depressie. Het begon eigenlijk heel lichtjes, hij was anders, een stuk rustiger en veel minder spraakzaam dan normaal. Vervolgens zat hij dagen lang alleen maar voor zich uit te kijken en was hij eigenlijk niet aanspreekbaar. Als wij tegen hem praatte kreeg je geen of veel later antwoord.
Uiteindelijk is hij naar de dokter gegaan en deze verwees hem direct door naar en psycholoog. Vanaf dit moment is het ook een stuk erger geworden, er is geconstateerd dat hij een zware depressie heeft met psychose en hij loopt nu bij een psychiater.
Omdat hij erg achterdochtig werd is hem antidepressiva voorgeschreven. hij denkt bijvoorbeeld dat hij afgeluisterd wordt en bedenkt het ene complot tegen ons/hem na het andere (hoe onwerkelijk ook) Hij vindt het een verschrikkelijk medicijn maar neemt het wel allemaal netjes elke dag in. Hij ziet ook in dat het niet goed is wat hij denkt, maar hij blijft er wel in geloven.
Mijn moeder heb ik nog nog nooit zo gezien. Het zal me niets verbazen als ze binnenkort ook instort. Het is nu de 2e week dat hij antidepressiva gebruikt, de psychiater zegt ook dat het allemaal weer goed komt, maar zoals het er nu voorstaat vind ik dat moeilijk om te geloven. Er is ook gekozen voor een bepaald traject, waarbij er gekozen is voor eerst medicatie en daarna praten.
Hij heeft zo zijn heldere momenten, maar het ene moment lijkt het alsof hij elk moment in huilen kan uitbarsten en het andere moment staan zijn ogen weer vol met angst. Ik vind het moeilijk om hem zo te zien en ik moest dit even van me af schrijven.
Alleen antidepressiva zijn niet genoeg; hij zou ook antipsychotica moeten slikken.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Bedankt voor de reacties! Ik help mijn moeder inderdaad veel nu. We doen allemaal in ieder geval veel meer in huis dan normaal.
Bedankt in ieder geval voor jullie snelle reacties
Hij heeft inderdaad meerdere medicijnen, welke allemaal weet ik eigenlijk niet. Antidepressiva bleef me het meeste bij omdat ik daar het meeste over heb gehoord en hier @ fok ook over heb gelezen. Ik weet dat hij ook nog pillen heeft die hij alleen mag gebruiken als hij die echt nodig heeft omdat ze verslavend zijn enzo. Tot nu toe heeft hij die nog niet aangeraakt. Daarnaast heeft hij ook nog medicijnen om te slapen. Ik wil zelf eigenlijk ook nog graag even met de psych praten om te weten hoe ik met bepaalde dingen om moet gaan. Ik ga de volgende keer ook mee denk ik!quote:
Psychotische depressie waarschijnlijk.
Alleen antidepressiva zijn niet genoeg; hij zou ook antipsychotica moeten slikken.
Bedankt in ieder geval voor jullie snelle reacties
Dat zijn waarschijnlijk de zogenaamde "pammetjes", oftewel benzodiazepimen, zoals oxazepam, diazepam, temazepam, clonazepam, lorazepam, etc.quote:
Bedankt voor de reacties! Ik help mijn moeder inderdaad veel nu. We doen allemaal in ieder geval veel meer in huis dan normaal.
[..]
Hij heeft inderdaad meerdere medicijnen, welke allemaal weet ik eigenlijk niet. Antidepressiva bleef me het meeste bij omdat ik daar het meeste over heb gehoord en hier @ fok ook over heb gelezen. Ik weet dat hij ook nog pillen heeft die hij alleen mag gebruiken als hij die echt nodig heeft omdat ze verslavend zijn enzo. Tot nu toe heeft hij die nog niet aangeraakt. Daarnaast heeft hij ook nog medicijnen om te slapen. Ik wil zelf eigenlijk ook nog graag even met de psych praten om te weten hoe ik met bepaalde dingen om moet gaan. Ik ga de volgende keer ook mee denk ik!
Bedankt in ieder geval voor jullie snelle reacties
Die moet je inderdaad zo min mogelijk gebruiken, omdat ze inderdaad verslavend werken en je anders binnen de kortste keren telkens een hogere dosis nodig hebt.
Pammetjes werken kalmerend en/of als slaapmiddel.
Gebruikt je vader ook een antipsychoticum, zoals risperidon (risperdal), quetiapine (seroquel), olanzapine (zyprexa), o.i.d.?
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Pfff. Herkenbaar Gesmoltenkaas. Mijn beste vriend is ook psychotisch.
Hij is nu ook al 2 weken aan de medicatie. En het gaat een stuk beter
Maar we hebben ons wel vreselijke zorgen gemaakt. Iemand die je zo goed kent die zich ineens heel anders gaat gedragen is heel eng om te zien. Gelukkig is het goed te behandelen
Ik wil je graag even heel veel sterkte wensen en je moeder ook natuurlijk.
Hij is nu ook al 2 weken aan de medicatie. En het gaat een stuk beter
Maar we hebben ons wel vreselijke zorgen gemaakt. Iemand die je zo goed kent die zich ineens heel anders gaat gedragen is heel eng om te zien. Gelukkig is het goed te behandelen
Ik wil je graag even heel veel sterkte wensen en je moeder ook natuurlijk.
Op dinsdag 20 september 2011 14:48 schreef Daywalk3r het volgende:
Ik werk bij MissVanity en neem wel eens een onderwerp mee.
Ik bedoel, zij wijkt er toch vanaf.
Ik werk bij MissVanity en neem wel eens een onderwerp mee.
Ik bedoel, zij wijkt er toch vanaf.
Onlangs opgenomen bij Yulius als acuut geval. Psycholoog en dokter hielden mij in het dokter, kreeg ik hier te horen dat ze me gaan screenen op bipolariteit. Tjah.
Zoals hierboven ik kreeg zelf Lormetazepam zodat ik een paar nachten goed kon slapen. Heb nu zo'n 3 jaar absolute minieme slaap, lees zo'n 4 uur per nacht. Krijg alleen een minieme hoeveelheid omdat ik het anders kan gebruiken als zelfmoordmiddel.. fucked.
Zoals hierboven ik kreeg zelf Lormetazepam zodat ik een paar nachten goed kon slapen. Heb nu zo'n 3 jaar absolute minieme slaap, lees zo'n 4 uur per nacht. Krijg alleen een minieme hoeveelheid omdat ik het anders kan gebruiken als zelfmoordmiddel.. fucked.
Zit je daar nu nog?quote:
Onlangs opgenomen bij Yulius als acuut geval. Psycholoog en dokter hielden mij in het dokter, kreeg ik hier te horen dat ze me gaan screenen op bipolariteit. Tjah.
Zoals hierboven ik kreeg zelf Lormetazepam zodat ik een paar nachten goed kon slapen. Heb nu zo'n 3 jaar absolute minieme slaap, lees zo'n 4 uur per nacht. Krijg alleen een minieme hoeveelheid omdat ik het anders kan gebruiken als zelfmoordmiddel.. fucked.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Ik bedoel daarmee opgenomen in hun 'ledenbestand' , niet in een leefgroep of iets in die trant. Mijn fout.
quote:
Ik bedoel daarmee opgenomen in hun 'ledenbestand' , niet in een leefgroep of iets in die trant. Mijn fout.
Maar je krijgt dus wel therapie van hen?
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Jup, dinsdag begin ik. Onderwijl had ik enkele afspraken met hun dokter, wat gesprekken met de acute dienst. En zij hebben wat contact opgenomen met mijn psycholoog.
En ze vermoeden dat je bipolair bent? Type I of type II?
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Geen idee, ik bleef er dusdanig om zeuren omdat ik na zo'n 4 maanden behandeling alleen kreeg te horen dat ''ér naast een zware depressie nog iets speelt', uiteindelijk liet die vallen '' dat er misschien een bipolariteit misschien een vermoeden is maar dat we eerst even gaan kijken''.
Dus tjah, het is alles behalve zeker maar meer een strohalm informatie waar ik me aan vastgrijpt.
Dus tjah, het is alles behalve zeker maar meer een strohalm informatie waar ik me aan vastgrijpt.
Maar het toch nog wel onderzocht worden of je daadwerkelijk bipolair bent?quote:
Geen idee, ik bleef er dusdanig om zeuren omdat ik na zo'n 4 maanden behandeling alleen kreeg te horen dat ''ér naast een zware depressie nog iets speelt', uiteindelijk liet die vallen '' dat er misschien een bipolariteit misschien een vermoeden is maar dat we eerst even gaan kijken''.
Dus tjah, het is alles behalve zeker maar meer een strohalm informatie waar ik me aan vastgrijpt.
En vaak moet je toch zelf achter de dingen aangaan door te zeuren en te blijven zeuren
- Ik meld me hier.
16 jaar. Aardig wat meegemaakt. Veel last gehad van depressie's/gevoelens van somberheid/eenzaamheid. Dankzij goede hulp (psycholoog oa) gaat t stukken beter. Maar nog wel periode's dat de gevoelens weer terugkeren. Questions? Ik ben open genoeg
16 jaar. Aardig wat meegemaakt. Veel last gehad van depressie's/gevoelens van somberheid/eenzaamheid. Dankzij goede hulp (psycholoog oa) gaat t stukken beter. Maar nog wel periode's dat de gevoelens weer terugkeren. Questions? Ik ben open genoeg
welkomquote:
- Ik meld me hier.
16 jaar. Aardig wat meegemaakt. Veel last gehad van depressie's/gevoelens van somberheid/eenzaamheid. Dankzij goede hulp (psycholoog oa) gaat t stukken beter. Maar nog wel periode's dat de gevoelens weer terugkeren. Questions? Ik ben open genoeg
tja, die periodes dat de gevoelens terugkeren dat is vrij normaal, maar zijn het nu ook echt zeg maar "depressies" of gewoon een paar dagen somberheid?
Op dit moment zijn t meer buien. Soms kan ik me 1 middagje weer totaal kapot voelen uit het niets. En soms paar weken achter elkaar...quote:
[..]
welkom
tja, die periodes dat de gevoelens terugkeren dat is vrij normaal, maar zijn het nu ook echt zeg maar "depressies" of gewoon een paar dagen somberheid?
dag allemaal
ik heb mcdd en ben op moment al meer dan een jaar opgenomen en ik voel me al die tijd eigenlijk nog niks veranderd. ik zit sinds 2 weken op een andere afdeling (waar mensen met psychoses enzo zitten) en ik voel me hier totaal ni thuis. dat had ik ook wel op mijn andere afdeling maar hier nog meer. komt er nog eens bij dat ik nu een kamer moet delen met iemand en dat dat voor mij heel stressvol omdat ik dat niet gewoon ben om rekening te houden met andere mensen. op mijn vorige afdeling kon ik rustig alleen aan een tafetlje eten maar hier is het een grote tafel en dat vind ik lastig.
ook op mijn vorige afdeling deed ik geen therapieen meer mee lag ik altijd in m'n bed tot 14:00 en moest je eigenlijk zelf zorgen dat je op tijd was enzo en hier komen ze je altijd halen voor alles dat vind ik wel het enige pluspunt, maar dan nog ben ik selectief en vraag ik altijd of er nog veel mensen gaan bijzijn.
nu begin ik precies hetzelfde ritme van m'n vorige afdeling te herhalen, lang opblijven en lang in bed blijven liggen. futloos geen zin in niks. verder vind ik dat die therapieen op niks trekken dat die mij niet vooruit gaan helpen. sorry maar wat heb ik aan ergo therapie of "youtube kijken met stijn" vind niet dat dat mij gaat helpen voor in de toekomst. ik wil graag alleen gaan wonen maar ik ben daar op het moment nog niet klaar voor. voel nu precies of ik helemaal opnieuw moet beginnen en dat ik hier een jaar voor niks heb gezeten. duurt heel lang voor ik iets kan zeggen tegen mensen. en zoals ik nu denk aan de toekomst enzo word ik daar alleen maar depressief van. geen diploma, geen rijbewijs, geen woonst geen vrienden. ben bang dat ik precies de rest van m'n leven hier vastzit. op m'n vorige afdeling ging ik nooit naar de psycholoog want ik kan niet zo goed praten en dat voelt geforceerd aan, met mijn vorige psychiater klikte het al helemaal niet want 5 jaar geleden was ik gecoloceerd en het duurde heel lang voor ik vrije uitgang kreeg enzo zat op een gesloten afdeling en dan mag je veel minder dan een open afdeling. ik zit nu wel op een open afdeling ook al kom ik weinig uit m'n kamer ik wil toch wel een beetje een gevoel van vrijheid dat ik buiten kan en me niet opgesloten voel.
ben ni zo goed in praten maar in mijn gedachten klonk mijn tekst veel beter
weet niet hoe jullie dat doen om dingen zo van jullie af te schrijven
online praten gaat gelukkig bij mij wel wat beter dan in het echt.
ik heb mcdd en ben op moment al meer dan een jaar opgenomen en ik voel me al die tijd eigenlijk nog niks veranderd. ik zit sinds 2 weken op een andere afdeling (waar mensen met psychoses enzo zitten) en ik voel me hier totaal ni thuis. dat had ik ook wel op mijn andere afdeling maar hier nog meer. komt er nog eens bij dat ik nu een kamer moet delen met iemand en dat dat voor mij heel stressvol omdat ik dat niet gewoon ben om rekening te houden met andere mensen. op mijn vorige afdeling kon ik rustig alleen aan een tafetlje eten maar hier is het een grote tafel en dat vind ik lastig.
ook op mijn vorige afdeling deed ik geen therapieen meer mee lag ik altijd in m'n bed tot 14:00 en moest je eigenlijk zelf zorgen dat je op tijd was enzo en hier komen ze je altijd halen voor alles dat vind ik wel het enige pluspunt, maar dan nog ben ik selectief en vraag ik altijd of er nog veel mensen gaan bijzijn.
nu begin ik precies hetzelfde ritme van m'n vorige afdeling te herhalen, lang opblijven en lang in bed blijven liggen. futloos geen zin in niks. verder vind ik dat die therapieen op niks trekken dat die mij niet vooruit gaan helpen. sorry maar wat heb ik aan ergo therapie of "youtube kijken met stijn" vind niet dat dat mij gaat helpen voor in de toekomst. ik wil graag alleen gaan wonen maar ik ben daar op het moment nog niet klaar voor. voel nu precies of ik helemaal opnieuw moet beginnen en dat ik hier een jaar voor niks heb gezeten. duurt heel lang voor ik iets kan zeggen tegen mensen. en zoals ik nu denk aan de toekomst enzo word ik daar alleen maar depressief van. geen diploma, geen rijbewijs, geen woonst geen vrienden. ben bang dat ik precies de rest van m'n leven hier vastzit. op m'n vorige afdeling ging ik nooit naar de psycholoog want ik kan niet zo goed praten en dat voelt geforceerd aan, met mijn vorige psychiater klikte het al helemaal niet want 5 jaar geleden was ik gecoloceerd en het duurde heel lang voor ik vrije uitgang kreeg enzo zat op een gesloten afdeling en dan mag je veel minder dan een open afdeling. ik zit nu wel op een open afdeling ook al kom ik weinig uit m'n kamer ik wil toch wel een beetje een gevoel van vrijheid dat ik buiten kan en me niet opgesloten voel.
ben ni zo goed in praten maar in mijn gedachten klonk mijn tekst veel beter
weet niet hoe jullie dat doen om dingen zo van jullie af te schrijven
online praten gaat gelukkig bij mij wel wat beter dan in het echt.
Hallo redboyke.
Ik heb ook MCDD.
Ik heb er ooit een topic over aangemaakt: McDD
Welke kenmerken heb je o.a. van MCDD? Want twee mensen met MCDD kunnen heel erg van elkaar verschillen.
Zo ken ik er bijvoorbeeld een die ontzettend veel ADHD-kenmerken heeft .. je wordt al moe als je naar hem kijkt.
Ik heb ook MCDD.
Ik heb er ooit een topic over aangemaakt: McDD
Welke kenmerken heb je o.a. van MCDD? Want twee mensen met MCDD kunnen heel erg van elkaar verschillen.
Zo ken ik er bijvoorbeeld een die ontzettend veel ADHD-kenmerken heeft .. je wordt al moe als je naar hem kijkt.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
hey madame_paon goed dat ik niet de enige ben want hier en op mijn afdeling
was ik de enige lopen er blijkbaar niet zoveel van rond.
angsten
op het ogenblijk is mijn grootste schrik iedere keer naar dat gemeenschappelijk toilet te gaan en niet wetend wat ik daar zal vinden. ik kan niet tegen vieze geuren of vieze dingen dan moet ik al direct kokhalzen. ik loop ook altijd rond met zo'n vicks snuifstaafje maar dat werkt niet echt.
woede uitbarstingen
ik krop alles op en op een moment komt dat er allemaal uit en weten de mensen soms niet waarom ik zo reageer.
heel prikkelbaarzijn voor dingen.
voorbeeldje: als iemand zit te roepen ofzo dan kan ik daar niet tegen.
beginnen mijn armen te tintelen.
teveel fantasy
heb dikwijls het gevoel dat ik hier niet echt zit en in m'n eigen leefwereld zit
of als ik een film heb gekeken ofzo dan blijf ik daar nog op hangen.
en sociale vaardigheden is eigenlijk zo goed als 0
maar dat was wel duidelijk denk ik
emotioneel ben ik ook niet goed in voorbeeld er zijn al verschillende mensen vertrokken op de afdeling en met de paar dat ik het goed mee kon vinden die mis ik voor een dag en daarna is het alsof het me niks doet dat die weg zijn.ook maak ik blijkbaar dingen groter voor dan dat ze zijn voorbeeld dat als ik goeie vriendin heb dat we al direct samen zijn terwijl we gewoon vrienden zijn.
soms heb ik behoefte om niet alleen te zijn maar andere momenten voel ik me ontzettend eenzaam.
ik heb weinig zelfvertrouwen en ik mis de motivatie om te blijven doorgaan.
heb eigenlijk dagelijks zelfmoord gedachten en er zijn hier ook wel paar mensen doodgegaan dit jaar die bij mij op de afdeling zaten en het eerste waar ik aan kon denken was: waarom lukt mij dat niet. ik heb wel paar keer geprobeerd maar het is mislukt.ik automultileers soms als het heel
eigenlijk ben ik een bangerik die dood wil maar die het niet kan. ik denk dat als ik een pistool had gehad dat het dan veel makkelijker voor me had geweest.
ik weet ook als ik kinderen had gehad dat ik dan niet zo egoistische gedachten zou hebben
de laatste tijd begin ik precies ook wat blackouts te krijgen en dat is dan zo kleine dingen zoals niet weten waar ik iets gelegd heb of wakker worden en zien dat ik een paar zakken chips naar binnen heb gespeeld zonder er iets van af te weten.
was ik de enige lopen er blijkbaar niet zoveel van rond.
angsten
op het ogenblijk is mijn grootste schrik iedere keer naar dat gemeenschappelijk toilet te gaan en niet wetend wat ik daar zal vinden. ik kan niet tegen vieze geuren of vieze dingen dan moet ik al direct kokhalzen. ik loop ook altijd rond met zo'n vicks snuifstaafje maar dat werkt niet echt.
woede uitbarstingen
ik krop alles op en op een moment komt dat er allemaal uit en weten de mensen soms niet waarom ik zo reageer.
heel prikkelbaarzijn voor dingen.
voorbeeldje: als iemand zit te roepen ofzo dan kan ik daar niet tegen.
beginnen mijn armen te tintelen.
teveel fantasy
heb dikwijls het gevoel dat ik hier niet echt zit en in m'n eigen leefwereld zit
of als ik een film heb gekeken ofzo dan blijf ik daar nog op hangen.
en sociale vaardigheden is eigenlijk zo goed als 0
maar dat was wel duidelijk denk ik
emotioneel ben ik ook niet goed in voorbeeld er zijn al verschillende mensen vertrokken op de afdeling en met de paar dat ik het goed mee kon vinden die mis ik voor een dag en daarna is het alsof het me niks doet dat die weg zijn.ook maak ik blijkbaar dingen groter voor dan dat ze zijn voorbeeld dat als ik goeie vriendin heb dat we al direct samen zijn terwijl we gewoon vrienden zijn.
soms heb ik behoefte om niet alleen te zijn maar andere momenten voel ik me ontzettend eenzaam.
ik heb weinig zelfvertrouwen en ik mis de motivatie om te blijven doorgaan.
heb eigenlijk dagelijks zelfmoord gedachten en er zijn hier ook wel paar mensen doodgegaan dit jaar die bij mij op de afdeling zaten en het eerste waar ik aan kon denken was: waarom lukt mij dat niet. ik heb wel paar keer geprobeerd maar het is mislukt.ik automultileers soms als het heel
eigenlijk ben ik een bangerik die dood wil maar die het niet kan. ik denk dat als ik een pistool had gehad dat het dan veel makkelijker voor me had geweest.
ik weet ook als ik kinderen had gehad dat ik dan niet zo egoistische gedachten zou hebben
de laatste tijd begin ik precies ook wat blackouts te krijgen en dat is dan zo kleine dingen zoals niet weten waar ik iets gelegd heb of wakker worden en zien dat ik een paar zakken chips naar binnen heb gespeeld zonder er iets van af te weten.
Veel dingen die je opnoemt, zijn best herkenbaar.
Ik heb ook last van smetvrees, depersonalisatie/derealisatie (het gevoel alsof alles een droom is), woedeuitbarstingen (al is dat nu wel minder dan een paar jaar geleden), suïcidaliteit en afstandelijkheid.
Voor de rest heb ik ook OCD (dwangstoornis) en randpsychotische verschijnselen (zoals heel soms iets voelen/proeven/horen/ruiken wat er niet is).
Ik heb ook geen enorm hoog EQ, maar ik ben meestal niet zo bezig met mijn autistische verschijnselen, omdat de angsten, emoties en randpsychotische verschijnselen veel meer invloed hebben op mijn leven.
Dan zijn we samen mislukkelingen: ik heb anderhalf jaar geleden ook een zelfmoorpoging gedaan, maar heb het op miraculeuze wijze overleefd.
Ik ben een aantal jaar geleden opgenomen geweest, en ik zat samen met nog 2 anderen die MCDD hebben op de afdeling: best bijzonder.
Ik weet wel dat er best wel wat als PDD-NOS gediagnosticeerde MCDD'ers rondlopen.
Ik had in het begin ook de diagnose PDD-NOS gekregen.
Met die black-outs, bedoel je daar dissociatie mee?
Ik heb ook last van smetvrees, depersonalisatie/derealisatie (het gevoel alsof alles een droom is), woedeuitbarstingen (al is dat nu wel minder dan een paar jaar geleden), suïcidaliteit en afstandelijkheid.
Voor de rest heb ik ook OCD (dwangstoornis) en randpsychotische verschijnselen (zoals heel soms iets voelen/proeven/horen/ruiken wat er niet is).
Ik heb ook geen enorm hoog EQ, maar ik ben meestal niet zo bezig met mijn autistische verschijnselen, omdat de angsten, emoties en randpsychotische verschijnselen veel meer invloed hebben op mijn leven.
Dan zijn we samen mislukkelingen: ik heb anderhalf jaar geleden ook een zelfmoorpoging gedaan, maar heb het op miraculeuze wijze overleefd.
Ik ben een aantal jaar geleden opgenomen geweest, en ik zat samen met nog 2 anderen die MCDD hebben op de afdeling: best bijzonder.
Ik weet wel dat er best wel wat als PDD-NOS gediagnosticeerde MCDD'ers rondlopen.
Ik had in het begin ook de diagnose PDD-NOS gekregen.
Met die black-outs, bedoel je daar dissociatie mee?
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
wist niet wat het was maar heb het opgezocht(ken eigenlijk al die termen bij naam niet) en daar lijkt het wel op ja.
ik was een maand gestopt met roken en ik had nog een pakje sigaretten bewaard zodat ik altijd kon denken van dat ik minder stress zou hebben omdat ik niet zonder zit. en opeens vond ik een open pakje en was ik dus een sigaret gaan roken. andere mensen hadden me zien roken maar ik wist van niks. dan heb ik maar besloten om terug te gaan roken omdat het geen zin heeft om te stoppen als ik zonder dat ik het weet toch ga roken. heb dat toen uitgelegd aan mijn persoonlijke begleider want ik had schrik dat ik psychotisch ofzo aan het worden ben. en die zei dat ik dat moest zien als dagdromen. als je iets veelvuldig doet dan wordt je op automatische piloot gezet.
en voel je je beter na de opnames? deze is mijn 4de opname. 2de keer op dit domein en nog 2 keer ergens anders. de eerste keer was ik tijdens mijn colocatie gaan lopen omdat ik vond dat die me als een gevangene behandelde. was toen de eerste keer en ik had daar echt schrik voor dat het ging zijn zoals in de amerikaanse films. 3de keer ging ik ook gecoloceerd worden maar heb toen met die mevrouw van de politie gepraat dat ik dat niet wou en die heeft er dan voor gezorgd dat het dan niet was. deze keer ben ik zelf uit vrije wil me laten opnemen omdat ik een tijdje alleen woonde en dat ging me echt niet af fastfood bestellen elke dag voor 26,50 euro en aan huis laten leveren en al mijn spaarcenten erdoor gejaagd op een maand tijd en in de nachtwinkel gaan shoppen enzo omdat mijn dag nacht ritme overhoop lag wat nu eigenlijk nog steeds is.
ik was een maand gestopt met roken en ik had nog een pakje sigaretten bewaard zodat ik altijd kon denken van dat ik minder stress zou hebben omdat ik niet zonder zit. en opeens vond ik een open pakje en was ik dus een sigaret gaan roken. andere mensen hadden me zien roken maar ik wist van niks. dan heb ik maar besloten om terug te gaan roken omdat het geen zin heeft om te stoppen als ik zonder dat ik het weet toch ga roken. heb dat toen uitgelegd aan mijn persoonlijke begleider want ik had schrik dat ik psychotisch ofzo aan het worden ben. en die zei dat ik dat moest zien als dagdromen. als je iets veelvuldig doet dan wordt je op automatische piloot gezet.
en voel je je beter na de opnames? deze is mijn 4de opname. 2de keer op dit domein en nog 2 keer ergens anders. de eerste keer was ik tijdens mijn colocatie gaan lopen omdat ik vond dat die me als een gevangene behandelde. was toen de eerste keer en ik had daar echt schrik voor dat het ging zijn zoals in de amerikaanse films. 3de keer ging ik ook gecoloceerd worden maar heb toen met die mevrouw van de politie gepraat dat ik dat niet wou en die heeft er dan voor gezorgd dat het dan niet was. deze keer ben ik zelf uit vrije wil me laten opnemen omdat ik een tijdje alleen woonde en dat ging me echt niet af fastfood bestellen elke dag voor 26,50 euro en aan huis laten leveren en al mijn spaarcenten erdoor gejaagd op een maand tijd en in de nachtwinkel gaan shoppen enzo omdat mijn dag nacht ritme overhoop lag wat nu eigenlijk nog steeds is.
Colocatie? 
Wat is dat?
Mijn dag-nachtritme is ook volledig verstoord. Ik probeer om 4:00 naar bed te gaan en er om 14:00 uit te gaan, maar dat lukt niet altijd.
Ik ben maar één keer opgenomen geweest. Ondertussen zeggen verschillende huisartsen al meer dan een jaar dat ik opnieuw moet worden opgenomen omdat ik zoveel klachten heb, maar de psychologen zeggen dat het daar alleen maar erger van zal worden.
Ik kan namelijk heel slecht tegen prikkels en daar krijg je heel veel prikkels en moet je samen eten, een douche delen, etc. ... ik walg al bij de gedachte.
Dus nu zit ik al meer dan een jaar constant thuis, omdat een paar uur per week studeren al niet meer te doen was. Gezellig.
Wat is dat?Mijn dag-nachtritme is ook volledig verstoord. Ik probeer om 4:00 naar bed te gaan en er om 14:00 uit te gaan, maar dat lukt niet altijd.
Ik ben maar één keer opgenomen geweest. Ondertussen zeggen verschillende huisartsen al meer dan een jaar dat ik opnieuw moet worden opgenomen omdat ik zoveel klachten heb, maar de psychologen zeggen dat het daar alleen maar erger van zal worden.
Ik kan namelijk heel slecht tegen prikkels en daar krijg je heel veel prikkels en moet je samen eten, een douche delen, etc. ... ik walg al bij de gedachte.
Dus nu zit ik al meer dan een jaar constant thuis, omdat een paar uur per week studeren al niet meer te doen was. Gezellig.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
ik woon in belgie dus weet niet hoe dat dat in nederland genoemd word
colocatie is een verplichte opname dat wordt uitgesproken door de vrederechter.
weet hoe dat je je voelt machteloos je wilt wel veranderen maar weet niet hoe.
[ Bericht 18% gewijzigd door #ANONIEM op 17-07-2011 23:47:54 ]
colocatie is een verplichte opname dat wordt uitgesproken door de vrederechter.
weet hoe dat je je voelt machteloos je wilt wel veranderen maar weet niet hoe.
[ Bericht 18% gewijzigd door #ANONIEM op 17-07-2011 23:47:54 ]
Heet dat niet gewoon een RM (of IBS)?
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
http://nl.wikipedia.org/wiki/Collocatie_%28recht%29
ja blijkbaar IBS in nederland
weet nog toen ik die 40 dagen kreeg en dan 2 maand bij heb gekregen dan moet je terug voor de vrederechter verschijnen en krijg je zo'n akelige bruine envelop 2 weken op voorhand.
[ Bericht 24% gewijzigd door #ANONIEM op 18-07-2011 00:30:18 ]
ja blijkbaar IBS in nederland
weet nog toen ik die 40 dagen kreeg en dan 2 maand bij heb gekregen dan moet je terug voor de vrederechter verschijnen en krijg je zo'n akelige bruine envelop 2 weken op voorhand.
[ Bericht 24% gewijzigd door #ANONIEM op 18-07-2011 00:30:18 ]
Je komt uit België?
Ik heb ook een RM gehad, en kreeg dus te horen dat ik binnen twee weken moest worden opgenomen.
Lekker veel tijd om je voor te bereiden ...
Ik heb ook een RM gehad, en kreeg dus te horen dat ik binnen twee weken moest worden opgenomen.
Lekker veel tijd om je voor te bereiden ...
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
ja ik kom uit belgië nog nooit een belg gezien?
bij mij stond de politie aan de deur en ik moest gelijk vertrekken.
maar ik heb altijd zo'n nood koffertje waar wat kleren enzo inzitten voor het geval ik weer iets impulsief doe. da's toch schrikken ik weet ook liever dingen op voorhand, kan ik me wat mentaal op voorbereiden.
bij mij stond de politie aan de deur en ik moest gelijk vertrekken.
maar ik heb altijd zo'n nood koffertje waar wat kleren enzo inzitten voor het geval ik weer iets impulsief doe. da's toch schrikken ik weet ook liever dingen op voorhand, kan ik me wat mentaal op voorbereiden.
Jawel. Maar ik woon in het noorden van Nederland, en ik ken ook niemand persoonlijk die uit België komt.
Ik heb de politie ook weleens aan de deur gehad ...
Omdat ik gewoon zo boos was.
Dan ben ik zo boos dat ik alleen maar kan schreeuwen en m'n hele huis zo ongeveer verniel.
Maar ik woon in het noorden van Nederland, en ik ken ook niemand persoonlijk die uit België komt.Ik heb de politie ook weleens aan de deur gehad ...
Omdat ik gewoon zo boos was.Dan ben ik zo boos dat ik alleen maar kan schreeuwen en m'n hele huis zo ongeveer verniel.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Ik ben nooit gewelddadig tegen mensen, tenzij ze me doelbewust lopen te treiteren natuurlijk.
De spullen moeten het altijd ontgelden.
Ik heb nog maar een paar keer mensen geslagen in mijn leven, en dat was altijd omdat ze mij eerst sloegen.
Ik ben alleen gevaarlijk voor mezelf en voor spullen.
De spullen moeten het altijd ontgelden.
Ik heb nog maar een paar keer mensen geslagen in mijn leven, en dat was altijd omdat ze mij eerst sloegen.
Ik ben alleen gevaarlijk voor mezelf en voor spullen.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
