Op kamers gaan is inderdaad heel spannend. Voor mij is het al weer meer dan een jaar geleden.quote:Op maandag 27 juni 2011 20:09 schreef cafpow het volgende:
[..]
leuk, verlate verjaardagscadeau's..cadeau's zijn altijd welkom, toch?![]()
Hier gaat het wel, op irritaties na, die weer zorgen veroorzaken. Zorgen waar ik me nu nog niet eens zorgen om hoef te maken.
Wat wel duidelijk is dat ik als ik weer begin te studeren goed ga moeten zitten rekenen met mijn financieen. Want ik wil graag op mezelf gaan maar de vraag is of dat haalbaar is, met de doelen die ik heb en de middelen. Want op kamers gaan en douche/wc/keuken delen met een vreemden dat lijkt me echt zo walgelijk..en vooral aangezien ik nogal een pietje precies ben kwa schoonmaak enzo![]()
Maar ik begin me daar nu helemaal druk over te maken terwijl ik nog ruim 3 maanden heb..en eer ik iets betaalbaars vindt enz.
het probleem nu is dat ik teveel wil...
verder heb ik momenteel wat meer energie, blijkt dat ik een enorme bloedarmoede had, mijn bloed moet op 7,5 zitten en met wat geluk zat ik op 5.9..dus nu gaat het wel wat beter Maar de irritaties blijven oplopen en heb er steeds meer last van.
Maar met dit weer zoek ik veel de straat op en dan kom ik grotendeels tot rust en kunnen de irritaties ook al is het maar voor even verdwijnen
Als op jezelf gaan al spannend is voor een "normaal" iemand stel je voor hoe het is voor iemand met een vorm van autisme hahahaquote:Op dinsdag 28 juni 2011 08:53 schreef MissVanity het volgende:
[..]
Op kamers gaan is inderdaad heel spannend. Voor mij is het al weer meer dan een jaar geleden.
Ik werkte fulltime en kon dat geld goed gebruiken.
Ik woonde op een kamer bij een man in huis. Keuken delen vond ik het ergste.
Ik kon gewoon niet koken als hij thuis was
En dus at ik niet meer! Gelukkig heb ik daar maar 3 maanden gewoond. Daarna ging ik samen wonen met mijn vriend en een vriend van hem.
Dat was ook niet ideaal want ik miste mijn privacy enorm. Nu hebben we lekker ons eigen huisje gekocht en wonen we met zijn 2en.
Als je op jezelf gaat wonen moet je een knop omzetten. Bij mij ging het makkelijk.
Je kan ineens niet meer doen en laten waar je zin in hebt. Je kan je geld niet meer uitgeven aan leuke dingen. Je moet eerst zorgen dat je eten in huis hebt.
Gaan je ouders je helpen? Want dat kan wel schelen. Al ben ik blij dat mijn ouders dat niet hebben gedaan. Ik was pats boem helemaal zelfstandig en kon niet terugvallen op mijn ouders. (Al sliep ik daar minstens 2 keer per week en ging ik minstens 3 keer per week daar eten)
Wat een verhaal! ik heb pas een huis gekocht. Voor 3000 euro hadden we het helemaal ingerichtquote:Op dinsdag 28 juni 2011 18:21 schreef cafpow het volgende:
[..]
Als op jezelf gaan al spannend is voor een "normaal" iemand stel je voor hoe het is voor iemand met een vorm van autisme hahaha![]()
En ik wil gewoon kijken of ik het kan regelen om een studiotje ofzo te vinden..en ik ga het gewoon zo simpel mogelijk houden met weinig meubelsom kosten te besparen.
En ook al zou mijn ouder mee willen helpen, dat gaat niet lukken, op het feit dat ik soms wat zou kunnen lenen van haar en zonder rente terugbetalen.
Maar als ik maximaal zou lenen als uitwonende bij de ib-groep dan ontvang ik nog meer dan mijn ma...![]()
En tja, financieel moet het te doen zijn, ik leef nu van 700¤(woon thuis), maar geef bijna niks uit, en spaar per maand 400 euro..dus zolang ik nog thuiszit blijf ik gewoon zo veel mogelijk sparen en als ik op mezelf ga, acht dan ben ik het krapzitten al een beetje gewend, maar als het goed is ga ik hier ook met depsycholoog over hebben kijken of ik ergens bij begeleid zelfstandig wonen terecht kan![]()
En thuiseten zou ik niet zo vaak doen, want mijn doel om uit te gaan is juist meer rust te krijgen, en dan ik een overbezorgde moeder die me gaan uithoren over wat ik wel en niet eet niet echt gebruiken..maar wel 1 a 2x in de week op bezoek en evt. kleren wassen hahaha![]()
Goed, hier is het eend rukke week, en dan nog deze ongeloofelijke hitte erbij is niet goed voor mij.
Vandaag een gesprek met een decaan op een (mogelijke) toekomstige school en op het feit na dat we iedere 3 minuten gestoord werden. Heb ik er echt 0 aan positiviteit overgehouden.
Ik ging ivm. studeren en mijn beperking(PDD-NOS) en echt...het hele gesprek ben ik gewezen op nadelen, en dat ik mogelijk de verkeerde studie kies, en ze begon mijn psycholoog eigenlijk nog eens in een minder goed daglicht te zetten.
En alleen omdat ik een autistische beperking heb zou ik de opleiding mogelijk niet goed kunnen afronden.
Echt ik vraag me af, wie kent mij beter (op mezelf na) de psycholoog waar ik al bijna 2 jaar ga, of een decaan die ik een half uur heb gesproken.
Morgen weer naar het CWI om bewijs te geven dat ik echt bezig ben met het regelen van opleiding enz.
En vrijdag nog eens een bruiloft...volgende week ga ik echt de halve week knock-out op bed liggen![]()
En we proberen ook nog eens een "illegale" vakantie in te plannendus ik ben momenteel helemaal hyper net een stuiterbal
![]()
wat wel positief is dat ik volgende week maandag gelijk een gesprek bijd e psycholoog heb, wat wel fijn is na zoveel drukte, en dan kan alles even geanalyseerd worden en knelpunten bekeken worden
Wie ik?quote:Op dinsdag 28 juni 2011 18:47 schreef Jongen1981 het volgende:
Heb je ooit magnesium geprobeerd? PS heb ik boven al genoemd. Inositol helpt ook.
Het lijkt toch wel op reclamequote:Op dinsdag 28 juni 2011 18:23 schreef Jongen1981 het volgende:
Ik zie opeens dit topic voorbijkomen. Na een burnout had ik veel last van depressies en angst. Ik kan je het natuurlijk supplement phosphatidylserine (hele mond vol) aanraden. Het onderdrukt stresshormonen 's nachts en zorgt ervoor dat je veel kalmer bent in het algemeen. Geen piekeren meer. Ik zal geen reclame maken, maar Google er eens op. Het middel is echt geweldig.
Spacekitten, ach liever nu piekeren dan straks op vakantiequote:Op woensdag 29 juni 2011 14:58 schreef Spacekitten het volgende:
beetje wel ja...
Hier is het ff weer terug bij af, al heel de week moe en aan het piekeren, eigenlijk weet ik niet eens zo goed waarover... vanochtend ineens opgestaan met de gedachte dat ik zoveel was veranderd in 5 jaar dat ik mezelf niet terug herkende. Ik zou graag weer zijn zoals toen.
Iets anders: de vakantie is geregeld en grotendeels betaald, maw we kunnen nu echt gaan!![]()
(ik kijk er niet naar uit, nee echt niet)
Bovenstaande herken ik echt. OP dit moment wil ik dolgraag met vakantie richting de zon/strand vooral dat ik zelf bereid ben 20 uur met de bus te reizen(wat waarschijnlijk niet gaat gebeurenquote:Op woensdag 29 juni 2011 15:02 schreef Nijna het volgende:
Lekker vooruitzicht S-kitten. Moet je nog lang wachten?
Ik kijk echt niet uit naar vakantie, maar meestal als we er zijn dan is het wel ok... Gelukkig gaan we zo dichtbij dat we ook zo weer terug zijn als het niet bevalt
Nog een weekje werken en dan is het al zo ver, dus nee niet lang meerquote:Op woensdag 29 juni 2011 15:02 schreef Nijna het volgende:
Lekker vooruitzicht S-kitten. Moet je nog lang wachten?
Ik kijk echt niet uit naar vakantie, maar meestal als we er zijn dan is het wel ok... Gelukkig gaan we zo dichtbij dat we ook zo weer terug zijn als het niet bevalt
Haha ja dat zekerquote:Op donderdag 30 juni 2011 00:50 schreef cafpow het volgende:
[..]
Spacekitten, ach liever nu piekeren dan straks op vakantie
Voor mij is het uitzoeken en regelen de grootste stress, en de dag dat we echt vertrekken, maar ik weet dat ik het leuk ga vinden, het moet maar!quote:[..]
Bovenstaande herken ik echt. OP dit moment wil ik dolgraag met vakantie richting de zon/strand vooral dat ik zelf bereid ben 20 uur met de bus te reizen(wat waarschijnlijk niet gaat gebeuren)
Maar zodra alles geregeld is dan sla ik meestal om, naar echt een motivatie van 0.0 en dan begin ik onbewust maar bewust de hele boel te saboteren enz.. Maar eenmaal daar sla ik weer om..en uiteindelijk wil ik meestal gewoon niet terug![]()
Hier zelf ook bezig met het uitzoeken van vakanties, en het word als we gaan nu laatste weekjes van Juli, maar we zitten met een niet te ruim budget![]()
En ik word nu echt helemaal hyper, deze week in totaal denk ik 10 uurtjes achter de pc gezeten terwijl het er normaal halverwege meer dan 20 zijn...en morgen van alles voorbereiden en vrijdag dan een bruiloft, waar ik niet al te veel zin in heb.
Aangezien ik in zo'n grote omgeving nog niet helemaal mezelf durf te zijn, en ma dan weer mijn gesprekken gaat voeren![]()
![]()
goed nu bedtijd
ach, ik zou me niet zo druk maken. Het komt wel goed, bedenk maar dat dit tijdelijk is, en je al op goede weg bent... en jezelf ook tijd moet gunnen.quote:Op donderdag 30 juni 2011 06:14 schreef Daphne1901 het volgende:
Las de titel van dit topic en was toch wel erg benieuwd. Krijg de laatste tijd steeds meer de illusie dat ik alleen ben.. Natuurlijk wordt dit versterkt door het feit dat ik bij mijn moeder moet logeren, omdat ik mijn ex het huis nog niet uit heb gekregen en omdat het me nu kraakhelder wordt dat ik geen daginvulling heb.
Ben bezig met het regelen van een jobcoach en doe vrijwilligerswerk voor een avond in de week. Als iemand dit herkent, zou ik het enorm fijn vinden om misschien wat tips te krijgen:)
Drinken kan ik niet met mijn ma erbij...dat is denk ik het grootste probleem dat mijn ma er is en bij haar kan ik mezelf niet zijn en word ik bij wijze gedwongen om te zijn wie zij wilt..en kan niet tegen me ma ingaan omdat ze het altijd wint.quote:Op vrijdag 1 juli 2011 00:13 schreef Ghostinthemachine het volgende:
Hoe oud ben je dan? Op een gegeven moment moet jezelf daar keuzes in maken of je wel of niet ergens heen gaat. En verder zullen er waarschijnlijk meer mensen zijn die er ook niet heel veel zin in hebben. Iedereen richt zn aandacht op het bruidspaar dat zie je zelf ook al in.
En als je niet zelf hoeft te rijden neem dan een paar drankjes..![]()
Ik had dr zelf ook een enorme hekel aan overgens om op zulke dingen te verschijnen.
Tja ik heb ongeveer 2 weken geleden al een griepje gesimuleer voor een verjaardag bij die personen.quote:Op vrijdag 1 juli 2011 00:17 schreef Absurditeit het volgende:
Toen ik jonger was (14/15 ofzo) heb ik in gevallen van nood wel vaker een griepje oid gesimuleerd om onder een bruiloft uit te komen. Tegenwoordig ga ik alleen als ik er zin in heb of een echte band heb met die mensen.
Hier zit een heel verhaal achter een belofteet mijzelf op mijn 14e nooit te drinken omdat wie dronk imo alcoholist was. En mijn ma neemt alles te letterlijk en serieus en is er van overtuigd dat ik niet drink...maar ik heb nooit echt de ruimte ervoor gekregen( en ik ben nogal bang voor haar reactie) want de laatste tijd praat ze heel veel over drinken ivm nrgativiteit erover.quote:Op vrijdag 1 juli 2011 00:23 schreef Absurditeit het volgende:
Mag je als 24-jarige van je ma niet een paar wijntjes oid drinken? Het spijt me, maar dat klinkt best ziekelijk.
Meisje toch!quote:Op vrijdag 1 juli 2011 00:27 schreef cafpow het volgende:
[..]
Hier zit een heel verhaal achter een belofteet mijzelf op mijn 14e nooit te drinken omdat wie dronk imo alcoholist was. En mijn ma neemt alles te letterlijk en serieus en is er van overtuigd dat ik niet drink...maar ik heb nooit echt de ruimte ervoor gekregen( en ik ben nogal bang voor haar reactie) want de laatste tijd praat ze heel veel over drinken ivm nrgativiteit erover.
Tja ik denk dat heel veel mensen ermee kampen..met dit soort dingen. Alleen er heerst bij mij en de psycholoog het vermoeden dat mijn ma borderliner is..en dat zorgt ervoor dat de comunicatie heel lastig is. Want als we het hebben over hoe ik me voel mbt bepaalde dingen dat eindigt het altijd over het effect dat mijn gedrag heeft op haar..en hoe zij het ervaart enz.quote:Op vrijdag 1 juli 2011 10:02 schreef MissVanity het volgende:
[..]
Meisje toch!
Dat is een vreselijk lastige situatie! Ik herken het wel.
Niet zo heftig als jij het hebt. Maar ik heb ook echt een hekel aan dat soort dingen.
-------knip---------
Nog even uithouden!quote:Op dinsdag 5 juli 2011 16:41 schreef Spacekitten het volgende:
kleine kick
nog een weekje werken en dan (hopelijk) wat rust!
Je hebt voor zover bekend bij een verwijzing van de ha nodig. En je hebt ook particulieren maar daar mag je alles compleet uit eigen zak betalen.quote:Op dinsdag 5 juli 2011 20:16 schreef 3Dino het volgende:
Hee iedereen,
Weet niet zo goed waar ik dit moet vragen, dus vandaar ff hier gedaan en geen topic gestart. Hoe kom je eigenlijk bij een psycholoog voor een gesprek? Moet je eerst naar de huisarts en vertellen dat je je depri voelt + bijbehorende zaken, óf kun je zelf direct naar een psycholoog?
Bedankt voor de info.quote:Op dinsdag 5 juli 2011 20:48 schreef cafpow het volgende:
[..]
Je hebt voor zover bekend bij een verwijzing van de ha nodig. En je hebt ook particulieren maar daar mag je alles compleet uit eigen zak betalen.
Je moet dus gewoon naar de ha en vertellen wat er is en dan krijg je een verwijsbrief naar een psycholoog, en daar krijg je dan eerst een intake.
Pfft, daar zou ik ook zwaar onrustig van worden. En waarschijnlijk kun je je dan dus ook nergens op concentreren, tenminste dat heb ik dan.quote:Op dinsdag 5 juli 2011 18:15 schreef cafpow het volgende:
[..]
Nog even uithouden!
Hier gaat het op zich wel redelijk. Probeer nog steeds bij te komen van vorige week die over het algemeen super druk was. En ik kan gewoon niet tot rust komen.
En nu ben ik nog onrustig door het gedoe rondom wel of niet vakantie: we zitten met een redelijk krap budget duw super veel keus hebben we niet.
En we hadden een super goede lastminite gevonden, en waren van plan te boeken. Maar toen kwam er een officiële brief ivm. Documenten die afkeurd zijn en nieuwe nodig zijn, die mij. Pa vanuit Spanje moet sturen. En totdat dat geregeld is kunnen we niet gaan. Dus zit ik met alle onzekerheid, en ik moet me nog inschrijven voor de opleiding wat ik dus helemaal gepland had wanneer voor mij het beste moment was ervoor.
En tussendoor zit ik gewoon met zoveel onrust dat ik obsessief ga doen met activiteiten en anders de neiging heb tot teveel eten of drinken. maar over het algemeen blijft het wel binnen normaliteit.
Tja, fietsen helpt bij mij, zolang ik een doel heb. Als ik gewoon rond ga fietsen dan komen alle gedachten juist nog meer terug. Dus dan ontspan ik nog niet. Gelukkig weet ik altijd wel wat te verzinnen.quote:Op dinsdag 5 juli 2011 21:56 schreef Spacekitten het volgende:
[..]
Pfft, daar zou ik ook zwaar onrustig van worden. En waarschijnlijk kun je je dan dus ook nergens op concentreren, tenminste dat heb ik dan.
Kun je niet (weer) een stuk gaan fietsen, dan moet je wel ff aan iets anders denken?
dit dus, ik zou gewoon aangeven dat jij deze medicatie niks vind en of niet een andere optie is.quote:Op donderdag 7 juli 2011 11:24 schreef Nijna het volgende:
Er is ook een medicatie topic, misschien kan je het daar ook eens vragen.
Ik zou gewoon overleggen met de psychiater en zeggen dat het voor jou wel een heel vervelende bijwerking is... Misschien kan je een ander middel proberen of nog wat verlagen?
Ik besef dat het makkelijk gezegd is dan gedaan, maar zo nu en dan is het goed om te beseffen wat het alternatief van rustiger aan doen is op de lange termijn. Als je maar door en door gaat terwijl je van alle kanten signalen krijgt dat het niet goed is, dan maak je jezelf op den duur kapot. En het is dan een stuk lastiger om weer terug te komen. Probeer te doen wat je aankunt en waarsch. over een tijd kun je al weer een stuk meer. In alle opzichten beter dan nu doorrennen en op den duur echt 'instorten'.quote:Op donderdag 7 juli 2011 13:05 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Verder zit ik nog ontzettend in de ontkenning van de burn-out, Ik weet het wel maar ik wil er niet aan, Ik wil niet horen dat ik rustig aan moet doen, en ik wil niet horen dat ik op mijzelf moet letten, ik wil niet horen dat het goed komt, Ik wil dat het goed is! En om dat te bewerstelligen, ren ik gewoon door alsof er niks aan de hand is,
Het lijkt misschien vanzelfsprekend, maar toch wel respect voor jouw zusje. Vrij veel mensen - zelfs familieleden en vrienden - horen het liefst niets van andermans (psychische) problemen. Ook omdat ze vaak niet weten hoe erop te reageren. Jouw zusje weet uit eigen ervaring hoe fijn het kan zijn om gewoon even bij iemand je verhaal kwijt te kunnen en o.a. daarom denk ik dat ze zich wel zo opstelt. In tegenstelling tot bepaalde mensen die ineens iemand gaan ontlopen als ze weten dat er problemen zijn.quote:Op donderdag 7 juli 2011 21:34 schreef Spacekitten het volgende:
Helemaal mee eens!
Nog een ding van mij en dan is het genoeg voor vandaag, net heerlijk met mijn zus aan de lijn gehangen, ze heeft zelf in soort gelijke situatie gezeten als ik en steunt me enorm, al kan ze niet veel doen, moet t toch zelf doen uiteindelijk, is het heerlijk dat ze me gewoon aanhoord, zonder me voor een of andere gek uit te maken, gewoon omdat ze weet hoe het is en hoe zwaar het is eruit te komen.
Dat zou ook wel erg kortzichtig en slap zijn als hij zo zou denken. Als het goed is, is jouw probleem van tijdelijke aard. Zeker als jullie al zo lang samen zijn, zou hij het zo moeten bekijken.quote:Op donderdag 7 juli 2011 22:35 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
spacekitten, dat is wel heel fijn! Ik heb dat "gelukkig" met mijn vriend en moeder en zus, ze snappen alle 3 waar ik doorheen ga, en vinden mij ook geen zeur als ik mijn hart uitstort, en wat betreft mijn vriend, die blijft gewoon herhalen dat ie mij de mooiste en liefste vind, en dat hij echt met mij verder wil, en met mij wil trouwen en kindjes wil enz enz enz, en dat dan echt op de momenten dat ik denk dat hij weg wil, of als ik vind dat hij maar moet gaan, want wat moet je nu met iemand met een burn-out, hij kan dan ook wel boos worden maar goed, dat snap ik ook! Ik ben nooit zo geweest maar tegenwoordig herken ik mezelf af en toe niet eens!
Nou we hebben nu bijna 1.5 jaar een relatie en er is een hoop turbulentie geweest, van mijn kant maar ook van zijn kant, ik kan het mij wel voorstellen dat je dat op een bepaald moment zat bent! Maar gelukkig kunnen we goed praten met elkaar en ook voldoende ventileren, Het is voor mij gewoon de perfecte vent!quote:Op donderdag 7 juli 2011 22:39 schreef Absurditeit het volgende:
[..]
Dat zou ook wel erg kortzichtig en slap zijn als hij zo zou denken. Als het goed is, is jouw probleem van tijdelijke aard. Zeker als jullie al zo lang samen zijn, zou hij het zo moeten bekijken.
Ik zou dat al wat meer begrijpen als je een persoonlijkheidsstoornis had of een ernstige psychische ziekte als schizofrenie en jullie elkaar net kenden.
En dit is dus helemaal waar. En dan kan ik zeggen uit ervering. Heb zelf in mijn mbo periode een burn out en bore out gehad. mede doordat de opleiding zelf inhoudelijk te makkelijk was, maar het moeilijk was om mee te komen in het systeem(Competentiegericht). En dan is het beter een stap terug te doen om daarna 2 stappen vooruit te doen.quote:Op donderdag 7 juli 2011 17:07 schreef Absurditeit het volgende:
[..]
Ik besef dat het makkelijk gezegd is dan gedaan, maar zo nu en dan is het goed om te beseffen wat het alternatief van rustiger aan doen is op de lange termijn. Als je maar door en door gaat terwijl je van alle kanten signalen krijgt dat het niet goed is, dan maak je jezelf op den duur kapot. En het is dan een stuk lastiger om weer terug te komen. Probeer te doen wat je aankunt en waarsch. over een tijd kun je al weer een stuk meer. In alle opzichten beter dan nu doorrennen en op den duur echt 'instorten'.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |