Depressie & Angst #7

quote:

Op vrijdag 1 juli 2011 10:02 schreef MissVanity het volgende:

[..]

Meisje toch!
Dat is een vreselijk lastige situatie! Ik herken het wel.
Niet zo heftig als jij het hebt. Maar ik heb ook echt een hekel aan dat soort dingen.

-------knip---------

Tja ik denk dat heel veel mensen ermee kampen..met dit soort dingen. Alleen er heerst bij mij en de psycholoog het vermoeden dat mijn ma borderliner is..en dat zorgt ervoor dat de comunicatie heel lastig is. Want als we het hebben over hoe ik me voel mbt bepaalde dingen dat eindigt het altijd over het effect dat mijn gedrag heeft op haar..en hoe zij het ervaart enz.

Maar verder tja, ik ben op de goede weg, omdat ik weet dat ik thuis nooit helemaal mezelf ga kunnen zijn. Wil ik binnenkort op mijzelf in een soort studio met eigen keuken/douche enzo. En ik heb al wat redelijke gezien alleen eerst wil ik weer tijd hebben om te wennen aan weer naar school gaan.
En als ik mezelf ben, tja dan gaat veel in de relatie met mijn ma veranderen..het wordt anders dan nu. Ze is dan minder mijn ma.

Maar goed de bruiloft is nu achter de rug, op zich viel het mee op het feest na. Dat vond ik niks..veel te druk en te klein. En de muziek daar werd ik bijna histerisch van...het leukste was de ceremonie(ik speelde fotograaf) en het etentje, met een heel select groepje hoewel het vlees een beetje te rauw was maar wat niet rauw was had een goede smaak
Maar het feest dat zijn we naar 1,5 uurtje vertrokken om vervolgens thuis (na 45 min. reizen) weer terug te moeten omdat de sleutels bij het bruidspaar thuis lag uiteindelijk lag ik pas rond 2 uur in mijn nest

Goed nu van de week een gesprek met de psycholoog en moest de dingen waar ik moeite mee had noteren om deze te kunnen bespreken en een soort actieplan op te stellen voor soortgelijke situaties

Gelukkig dat het toch wel mee viel! Dat van je moeder lijkt me echt lastig, ik hoop voor je dat je snel op je eigen kan, het zal een hoop gaan schelen

Hier een leuke dag gehad en eindelijl een keer alles goed volgehouden. Ga nu nog ff een stukje film kijken en dan lekker na bed

kleine kick

nog een weekje werken en dan (hopelijk) wat rust!

quote:

Op dinsdag 5 juli 2011 16:41 schreef Spacekitten het volgende:
kleine kick

nog een weekje werken en dan (hopelijk) wat rust!

Nog even uithouden!

Hier gaat het op zich wel redelijk. Probeer nog steeds bij te komen van vorige week die over het algemeen super druk was. En ik kan gewoon niet tot rust komen.
En nu ben ik nog onrustig door het gedoe rondom wel of niet vakantie: we zitten met een redelijk krap budget duw super veel keus hebben we niet.
En we hadden een super goede lastminite gevonden, en waren van plan te boeken. Maar toen kwam er een officiële brief ivm. Documenten die afkeurd zijn en nieuwe nodig zijn, die mij. Pa vanuit Spanje moet sturen. En totdat dat geregeld is kunnen we niet gaan. Dus zit ik met alle onzekerheid, en ik moet me nog inschrijven voor de opleiding wat ik dus helemaal gepland had wanneer voor mij het beste moment was ervoor.

En tussendoor zit ik gewoon met zoveel onrust dat ik obsessief ga doen met activiteiten en anders de neiging heb tot teveel eten of drinken. maar over het algemeen blijft het wel binnen normaliteit.

Hee iedereen,

Weet niet zo goed waar ik dit moet vragen, dus vandaar ff hier gedaan en geen topic gestart. Hoe kom je eigenlijk bij een psycholoog voor een gesprek? Moet je eerst naar de huisarts en vertellen dat je je depri voelt + bijbehorende zaken, óf kun je zelf direct naar een psycholoog?

quote:

Op dinsdag 5 juli 2011 20:16 schreef 3Dino het volgende:
Hee iedereen,

Weet niet zo goed waar ik dit moet vragen, dus vandaar ff hier gedaan en geen topic gestart. Hoe kom je eigenlijk bij een psycholoog voor een gesprek? Moet je eerst naar de huisarts en vertellen dat je je depri voelt + bijbehorende zaken, óf kun je zelf direct naar een psycholoog?

Je hebt voor zover bekend bij een verwijzing van de ha nodig. En je hebt ook particulieren maar daar mag je alles compleet uit eigen zak betalen.
Je moet dus gewoon naar de ha en vertellen wat er is en dan krijg je een verwijsbrief naar een psycholoog, en daar krijg je dan eerst een intake.

quote:

Op dinsdag 5 juli 2011 20:48 schreef cafpow het volgende:

[..]

Je hebt voor zover bekend bij een verwijzing van de ha nodig. En je hebt ook particulieren maar daar mag je alles compleet uit eigen zak betalen.
Je moet dus gewoon naar de ha en vertellen wat er is en dan krijg je een verwijsbrief naar een psycholoog, en daar krijg je dan eerst een intake.

Bedankt voor de info.

quote:

Op dinsdag 5 juli 2011 18:15 schreef cafpow het volgende:

[..]

Nog even uithouden!

Hier gaat het op zich wel redelijk. Probeer nog steeds bij te komen van vorige week die over het algemeen super druk was. En ik kan gewoon niet tot rust komen.
En nu ben ik nog onrustig door het gedoe rondom wel of niet vakantie: we zitten met een redelijk krap budget duw super veel keus hebben we niet.
En we hadden een super goede lastminite gevonden, en waren van plan te boeken. Maar toen kwam er een officiële brief ivm. Documenten die afkeurd zijn en nieuwe nodig zijn, die mij. Pa vanuit Spanje moet sturen. En totdat dat geregeld is kunnen we niet gaan. Dus zit ik met alle onzekerheid, en ik moet me nog inschrijven voor de opleiding wat ik dus helemaal gepland had wanneer voor mij het beste moment was ervoor.

En tussendoor zit ik gewoon met zoveel onrust dat ik obsessief ga doen met activiteiten en anders de neiging heb tot teveel eten of drinken. maar over het algemeen blijft het wel binnen normaliteit.

Pfft, daar zou ik ook zwaar onrustig van worden. En waarschijnlijk kun je je dan dus ook nergens op concentreren, tenminste dat heb ik dan.
Kun je niet (weer) een stuk gaan fietsen, dan moet je wel ff aan iets anders denken?

quote:

Op dinsdag 5 juli 2011 21:56 schreef Spacekitten het volgende:

[..]

Pfft, daar zou ik ook zwaar onrustig van worden. En waarschijnlijk kun je je dan dus ook nergens op concentreren, tenminste dat heb ik dan.
Kun je niet (weer) een stuk gaan fietsen, dan moet je wel ff aan iets anders denken?

Tja, fietsen helpt bij mij, zolang ik een doel heb. Als ik gewoon rond ga fietsen dan komen alle gedachten juist nog meer terug. Dus dan ontspan ik nog niet. Gelukkig weet ik altijd wel wat te verzinnen.
EN zowieso fiets ik iedere dag wel 10 minuten minimaal, richting centrum of post controleren voor een bekende. Alleen woon ik er veel te centraal
Maar goed, ik probeer dus de vakantie uit mijn hoofd te zetten voor even, maar dat lukt neit helemaal. En ben net een stuiterbal.
Nu heb ik dus weer als doel gesteld om de lyrics toe te voegen aan mijn liedjes waar ik wel even zoet mee ben

slim idee!

Ik stuiter ook lichtelijk rond, lijkt erop dat ik alles rustig kan afronden voor mijn vakantie op t werk en heb daardoor meer rust in mn hoofd. Langzaamaan begin ik al te bedenken wat we nog moeten halen voor de vakantie, gelukkig heb ik nog een week voor we weggaan!

hebben jullie ervaring hier mee?

door mijn medicatie (denk ik) maak ik veel makkelijker contact met leuke meisjes. iets waar ik heel blij mee ben.

maar nu het probleem mijn libido is ongeveer met 75% gezakt. nu zou je zeggen 25% is toch genoeg maar het probleem is dat een erectie zeer lastig te behouden is dus ik heb er niks aan!

ik gebruik nu ongeveer 6 weken antidepressiva.
ben begonnen met 30mg citalopram mar dit was duidelijk teveel (hele erge bijwerkingen) en nu sinds 2 weken terug naar 20mg.
mijn libido was met 30mg totaal niet aanwezig maar ik ben bang dat dit lage libido blijft en als ik het zo bekijk zal ik toch wel 6 maanden door moeten gaan maar dat zie ik op deze manier echt niet zitten!
ik heb namelijk eerder antidepressiva gebruikt en daar had ik dit probleem dus 6 maanden lang maar toen had ik daar veel minder problemen mee.

ik ben wel van plan dit te overleggen met mijn psychiater maar ik ben bang dat hij gaat zeggen dat het maar een kleine bijwerking is maar zo zie ik het totaal niet!
of dat de enige oplossing stoppen is. (maar dat lijkt mij ook weer niet handig.)

[ Bericht 4% gewijzigd door fespo op 07-07-2011 00:43:44 ]

quote:

Op donderdag 7 juli 2011 11:24 schreef Nijna het volgende:
Er is ook een medicatie topic, misschien kan je het daar ook eens vragen.
Ik zou gewoon overleggen met de psychiater en zeggen dat het voor jou wel een heel vervelende bijwerking is... Misschien kan je een ander middel proberen of nog wat verlagen?

dit dus, ik zou gewoon aangeven dat jij deze medicatie niks vind en of niet een andere optie is.

Pfft het is weer even een lekkere chaos in mijn hoofd, het zit gewoon vol geloof ik, Ik heb het ontzettend druk met de laatste dingen regelen voor mijn zus haar bruiloft volgende week, En ik heb daar wel veel zin in, maar het vreet ook energie, Ik zie ook wel op tegen de lange dag, Half 7 opstaan en doorgaan tot na middernacht, Terwijl ik nu normaal even 1.5 uur rust tussen de middag omdat ik anders de dag niet doorkom!

Verder zit ik nog ontzettend in de ontkenning van de burn-out, Ik weet het wel maar ik wil er niet aan, Ik wil niet horen dat ik rustig aan moet doen, en ik wil niet horen dat ik op mijzelf moet letten, ik wil niet horen dat het goed komt, Ik wil dat het goed is! En om dat te bewerstelligen, ren ik gewoon door alsof er niks aan de hand is, Ik zit in de ziektewet maar probeer mijn dag zo vol mogelijk te proppen, Met gevolg dat ik aan het einde van de dag ziek ben van vermoeidheid en niet meer verder kan! lekker handig! Ik heb zelfs bloed laten prikken om te kijken of ik geen bloedarmoede had, want dat zo de moeheid wel kunnen verklaren Niet dus, alles is goed, en dus zal ik langzaam aan toch toe moeten gaan geven dat het niet zo goed gaat, en dat ik toch echt aan mijn rust moet denken, De laatste dagen huil ik ook weer om alles, Mijn vriend zou vandaag komen, maar er kwam iets tussen en nu komt hij morgen, op zich niks aan de hand, maar ik werd er helemaal verdrietig van, en kon het niet handelen, Ik had gelijk waanideeen dat hij niet bij mij wilde zijn enz enz enz, terwijl die jongen mij ten huwelijk heeft gevraagd, en echt met mij verder wil! Het slaat allemaal nergens op! Sorry voor deze egopost!

Gewoonmezelf; is geen egopost!!! soms moet je dingen gewoon kwijt.
Helaas snap ik even heel goed waar je het over hebt. Je wil gewoon weer verder kunnen, maar je lichaam zegt eigenlijk dat het niet kan. Heel frustrerend. Probeer gewoon een keer een dagje thuis te blijven en dan lekker in je pyjama op de bank te hangen en flauwe films te kijken of zoiets!

Hier is het dus ook chaos ten top, een enorm hetische werkweek gehad en het is nu zo erg dat ik me gewoon eigenlijk ziek voel. Het enige waardoor ik het nu nog ff trek, is dat ik dadelijk vakantie heb. Zelfs mijn collega begint er doorheen te raken en die kan echt wel wat hebben. Ben ook bang dat ik na mijn vakantie heel snel weer terug bij af ben als het zo doorgaat. Maar goed, eerst alle zorgen opzij na morgen en genieten en hopen dat daardoor alle hardkloppingen en overslagen even wegblijven.

quote:

Op donderdag 7 juli 2011 13:05 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Verder zit ik nog ontzettend in de ontkenning van de burn-out, Ik weet het wel maar ik wil er niet aan, Ik wil niet horen dat ik rustig aan moet doen, en ik wil niet horen dat ik op mijzelf moet letten, ik wil niet horen dat het goed komt, Ik wil dat het goed is! En om dat te bewerstelligen, ren ik gewoon door alsof er niks aan de hand is,

Ik besef dat het makkelijk gezegd is dan gedaan, maar zo nu en dan is het goed om te beseffen wat het alternatief van rustiger aan doen is op de lange termijn. Als je maar door en door gaat terwijl je van alle kanten signalen krijgt dat het niet goed is, dan maak je jezelf op den duur kapot. En het is dan een stuk lastiger om weer terug te komen. Probeer te doen wat je aankunt en waarsch. over een tijd kun je al weer een stuk meer. In alle opzichten beter dan nu doorrennen en op den duur echt 'instorten'.

Helemaal mee eens!

Nog een ding van mij en dan is het genoeg voor vandaag, net heerlijk met mijn zus aan de lijn gehangen, ze heeft zelf in soort gelijke situatie gezeten als ik en steunt me enorm, al kan ze niet veel doen, moet t toch zelf doen uiteindelijk, is het heerlijk dat ze me gewoon aanhoord, zonder me voor een of andere gek uit te maken, gewoon omdat ze weet hoe het is en hoe zwaar het is eruit te komen.

quote:

Op donderdag 7 juli 2011 21:34 schreef Spacekitten het volgende:
Helemaal mee eens!

Nog een ding van mij en dan is het genoeg voor vandaag, net heerlijk met mijn zus aan de lijn gehangen, ze heeft zelf in soort gelijke situatie gezeten als ik en steunt me enorm, al kan ze niet veel doen, moet t toch zelf doen uiteindelijk, is het heerlijk dat ze me gewoon aanhoord, zonder me voor een of andere gek uit te maken, gewoon omdat ze weet hoe het is en hoe zwaar het is eruit te komen.

Het lijkt misschien vanzelfsprekend, maar toch wel respect voor jouw zusje. Vrij veel mensen - zelfs familieleden en vrienden - horen het liefst niets van andermans (psychische) problemen. Ook omdat ze vaak niet weten hoe erop te reageren. Jouw zusje weet uit eigen ervaring hoe fijn het kan zijn om gewoon even bij iemand je verhaal kwijt te kunnen en o.a. daarom denk ik dat ze zich wel zo opstelt. In tegenstelling tot bepaalde mensen die ineens iemand gaan ontlopen als ze weten dat er problemen zijn.

spacekitten, dat is wel heel fijn! Ik heb dat "gelukkig" met mijn vriend en moeder en zus, ze snappen alle 3 waar ik doorheen ga, en vinden mij ook geen zeur als ik mijn hart uitstort, en wat betreft mijn vriend, die blijft gewoon herhalen dat ie mij de mooiste en liefste vind, en dat hij echt met mij verder wil, en met mij wil trouwen en kindjes wil enz enz enz, en dat dan echt op de momenten dat ik denk dat hij weg wil, of als ik vind dat hij maar moet gaan, want wat moet je nu met iemand met een burn-out, hij kan dan ook wel boos worden maar goed, dat snap ik ook! Ik ben nooit zo geweest maar tegenwoordig herken ik mezelf af en toe niet eens!

quote:

Op donderdag 7 juli 2011 22:35 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
spacekitten, dat is wel heel fijn! Ik heb dat "gelukkig" met mijn vriend en moeder en zus, ze snappen alle 3 waar ik doorheen ga, en vinden mij ook geen zeur als ik mijn hart uitstort, en wat betreft mijn vriend, die blijft gewoon herhalen dat ie mij de mooiste en liefste vind, en dat hij echt met mij verder wil, en met mij wil trouwen en kindjes wil enz enz enz, en dat dan echt op de momenten dat ik denk dat hij weg wil, of als ik vind dat hij maar moet gaan, want wat moet je nu met iemand met een burn-out, hij kan dan ook wel boos worden maar goed, dat snap ik ook! Ik ben nooit zo geweest maar tegenwoordig herken ik mezelf af en toe niet eens!

Dat zou ook wel erg kortzichtig en slap zijn als hij zo zou denken. Als het goed is, is jouw probleem van tijdelijke aard. Zeker als jullie al zo lang samen zijn, zou hij het zo moeten bekijken.

Ik zou dat al wat meer begrijpen als je een persoonlijkheidsstoornis had of een ernstige psychische ziekte als schizofrenie en jullie elkaar net kenden.

quote:

Op donderdag 7 juli 2011 22:39 schreef Absurditeit het volgende:

[..]

Dat zou ook wel erg kortzichtig en slap zijn als hij zo zou denken. Als het goed is, is jouw probleem van tijdelijke aard. Zeker als jullie al zo lang samen zijn, zou hij het zo moeten bekijken.

Ik zou dat al wat meer begrijpen als je een persoonlijkheidsstoornis had of een ernstige psychische ziekte als schizofrenie en jullie elkaar net kenden.

Nou we hebben nu bijna 1.5 jaar een relatie en er is een hoop turbulentie geweest, van mijn kant maar ook van zijn kant, ik kan het mij wel voorstellen dat je dat op een bepaald moment zat bent! Maar gelukkig kunnen we goed praten met elkaar en ook voldoende ventileren, Het is voor mij gewoon de perfecte vent!

ok. Blijkbaar heb ik vandaag heel wat gemist hier.

maar even in het kort, het is normaal om soms zo'n "egocentrische" visie te hebben. Iedereen heeft dat wel eens, en soms is dat nodig. Zolang het maar niet altijd zo is is het goed.

@ spacekitten, wat fijn dat je zo goed met je zus kunt praten. Je hart luchten helpt, mischien niet op lang termijn, maar het zorgt er wel voor dat je er even tegen kan.

quote:

Op donderdag 7 juli 2011 17:07 schreef Absurditeit het volgende:

[..]

Ik besef dat het makkelijk gezegd is dan gedaan, maar zo nu en dan is het goed om te beseffen wat het alternatief van rustiger aan doen is op de lange termijn. Als je maar door en door gaat terwijl je van alle kanten signalen krijgt dat het niet goed is, dan maak je jezelf op den duur kapot. En het is dan een stuk lastiger om weer terug te komen. Probeer te doen wat je aankunt en waarsch. over een tijd kun je al weer een stuk meer. In alle opzichten beter dan nu doorrennen en op den duur echt 'instorten'.

En dit is dus helemaal waar. En dan kan ik zeggen uit ervering. Heb zelf in mijn mbo periode een burn out en bore out gehad. mede doordat de opleiding zelf inhoudelijk te makkelijk was, maar het moeilijk was om mee te komen in het systeem(Competentiegericht). En dan is het beter een stap terug te doen om daarna 2 stappen vooruit te doen.

Nu een updatje van mijn kant, ik ben nog behoorlijk onrustig, en de psych zelf merkte het ook. toen ik vandaag binnenkwam en ze vroeg van hoe gaat het? Zei ik vaag, vreemd, onrustig en toen kwam de opmerking dat zie ik aan je...ik zat constant te friemelen en was vrij druk(verbaal en kwa gefriemel) en ze zei dat ze dat al een tijdje merkte. Maar goed het zijn turbulente tijden geweest. En als alles goed gaat kan ik over ongeveer 2 weken al mijn drukte kwijt op vakantie.
Want waarschijnlijk gaan we iets later en langer dan gepland weg. Maar ik kan het wel gebruiken. Wel wat duurder dan gepland, maar goed na terugkeer moet ik maar even flink bezuinigen Maar nog steeds is er niks definitief..en dat is toch best irritant
Verder probeer ik mijn onrust en drukte kwijt in het toevoegen van alle teksten aan mijn liedjes en het zijn meer dan 1500 liedjes in totaal. en sommigen luister ik zelfs tig keer, en typ tegelijk de tekst mee. En het helpt wel, ik wordt er wel moe van(mentaal) maar het is beter om een bezigheid te hebben voor mij.
En verder komt er zowieso nog wat meer drukte bij kwa inschrijven, dingen regelen, spullen voor school kopen. enz. Maar goed, het is allemaal uitiendelijk voor mijn toekomst.
Verder vondt mijn psych wel dat er in 3 weken tijd enorm veel is gebeurd en ik over zeer veel dingen keuzes heb gemaakt..die ik al tijden probeerde te maken.
En zoals altijd heb ik zonder het te weten keuzes gemaakt...want des te meer ik me focus op iets des te minder lukt het.
En nog minder op momenten waar ik emotioneel ben

Voor het eerst dat ik in deze reeks reageer.
Ik heb dit hele topic doorgelezen en bepaalde dingen zijn best herkenbaar.

Even een korte versie van mijn problemen met depressie en angst:

Ik heb OCD en McDD.
Ik zit op de maximale dosering van Fluoxetine, namelijk 60mg per dag, maar nog steeds voel ik me zwaar klote (maar meestal wordt dat gevoel overschaduwd door de depersonalisatie).
Heel erg veel last van dwangklachten en ben er dus elke dag, letterlijk, uren mee bezig. En dat is niet overdreven.
Volledig arbeidsongeschikt door de problematiek.

Veel last van smetvrees. Ik kan veel dingen niet aanraken en bepaalde huishoudelijke taken dus niet uitvoeren. Dus komen mijn moeder of vader één keer in de zoveel tijd om die te doen.
Want ik vind sommige dingen echt walgelijk, maar zelfs met handschoenen aan en twee wegwerpdoekjes op elkaar, kan ik sommige dingen niet schoonmaken.
En dan wordt het nog viezer en walg ik er nog meer van. En zo gaat het dus door.
Ik gebruik sinds een jaar alleen nog maar wegwerpdoekjes. Gewone doekjes kan ik niet in de wasmachine stoppen als ze vies zijn, omdat er dan allemaal viezigheid in de wasmachine achterblijft (is natuurlijk niet zo, maar ik kan het niet van me afzetten).
Ze zelf onder de kraan schoonmaken is ook niet te doen, zelfs niet met handschoenen aan.

Computeren en spelletjes spelen is ook niet erg ontspannend, want dan moet ik altijd met de muis op een bepaalde manier over het scherm gaan en bij spelletjes moeten poppetjes altijd op een bepaalde manier lopen.
Net als in het echte leven. Zoveel stappen met m'n rechterbeen in de zon en dan evenveel stappen met m'n linkerbeen in de zon. Het aantal stappen in dezelfde kamer/de zon/de schaduw mag nooit deelbaar zijn door 4.
En als ik m'n linkerbeen bijvoorbeeld met een kracht van 10kg neerzet en m'n rechterbeen met een kracht van 6kg, moet ik daarna zorgen dat het aantal kg gelijk wordt. Dus dan met m'n linkerbeen bijv. 8kg en met m'n rechterbeen 12kg. En als het dan nog niet gelijk is, kan ik eeuwig door blijven gaan.
Voor zover jullie er nog iets van snappen.

En er zijn nog wel wat dingen waar ik last van heb, maar die zijn te bizar voor woorden en vertel ik dus alleen aan de psycholoog.
Ik heb nog steeds afspraken bij een psycholoog, maar het werkt totaal niet.
Ik ben naar de gespecialiseerde psychiatrie gestuurd, omdat mijn problematiek voor de GGZ te ingewikkeld was. Maar zelfs zij weten niet hoe ze kunnen helpen, omdat tot nu toe niks heeft geholpen.
De huisarts vond een jaar geleden al dat ik (opnieuw) moest worden opgenomen, maar de psycholoog ziet het nut daar niet van in, omdat een opname alleen zin heeft als ze weten hoe ze je kunnen helpen.

Op een positievere noot: ik heb al 1,5 jaar geen zelfmoordpoging meer gedaan.
Ik vraag mezelf heel vaak af hoe ik het volhoud ... ik heb eigenlijk geen idee hoe ik het doe.

[ Bericht 1% gewijzigd door Madame_Paon op 08-07-2011 03:36:55 ]