Depressie & Angst #7

quote:

Op maandag 27 juni 2011 20:09 schreef cafpow het volgende:

[..]

leuk, verlate verjaardagscadeau's..cadeau's zijn altijd welkom, toch?

Hier gaat het wel, op irritaties na, die weer zorgen veroorzaken. Zorgen waar ik me nu nog niet eens zorgen om hoef te maken.
Wat wel duidelijk is dat ik als ik weer begin te studeren goed ga moeten zitten rekenen met mijn financieen. Want ik wil graag op mezelf gaan maar de vraag is of dat haalbaar is, met de doelen die ik heb en de middelen. Want op kamers gaan en douche/wc/keuken delen met een vreemden dat lijkt me echt zo walgelijk..en vooral aangezien ik nogal een pietje precies ben kwa schoonmaak enzo
Maar ik begin me daar nu helemaal druk over te maken terwijl ik nog ruim 3 maanden heb..en eer ik iets betaalbaars vindt enz.
het probleem nu is dat ik teveel wil...

verder heb ik momenteel wat meer energie, blijkt dat ik een enorme bloedarmoede had, mijn bloed moet op 7,5 zitten en met wat geluk zat ik op 5.9..dus nu gaat het wel wat beter Maar de irritaties blijven oplopen en heb er steeds meer last van.
Maar met dit weer zoek ik veel de straat op en dan kom ik grotendeels tot rust en kunnen de irritaties ook al is het maar voor even verdwijnen

Op kamers gaan is inderdaad heel spannend. Voor mij is het al weer meer dan een jaar geleden.
Ik werkte fulltime en kon dat geld goed gebruiken.
Ik woonde op een kamer bij een man in huis. Keuken delen vond ik het ergste.
Ik kon gewoon niet koken als hij thuis was
En dus at ik niet meer! Gelukkig heb ik daar maar 3 maanden gewoond. Daarna ging ik samen wonen met mijn vriend en een vriend van hem.
Dat was ook niet ideaal want ik miste mijn privacy enorm. Nu hebben we lekker ons eigen huisje gekocht en wonen we met zijn 2en.
Als je op jezelf gaat wonen moet je een knop omzetten. Bij mij ging het makkelijk.
Je kan ineens niet meer doen en laten waar je zin in hebt. Je kan je geld niet meer uitgeven aan leuke dingen. Je moet eerst zorgen dat je eten in huis hebt.
Gaan je ouders je helpen? Want dat kan wel schelen. Al ben ik blij dat mijn ouders dat niet hebben gedaan. Ik was pats boem helemaal zelfstandig en kon niet terugvallen op mijn ouders. (Al sliep ik daar minstens 2 keer per week en ging ik minstens 3 keer per week daar eten )

quote:

Op dinsdag 28 juni 2011 08:53 schreef MissVanity het volgende:

[..]

Op kamers gaan is inderdaad heel spannend. Voor mij is het al weer meer dan een jaar geleden.
Ik werkte fulltime en kon dat geld goed gebruiken.
Ik woonde op een kamer bij een man in huis. Keuken delen vond ik het ergste.
Ik kon gewoon niet koken als hij thuis was
En dus at ik niet meer! Gelukkig heb ik daar maar 3 maanden gewoond. Daarna ging ik samen wonen met mijn vriend en een vriend van hem.
Dat was ook niet ideaal want ik miste mijn privacy enorm. Nu hebben we lekker ons eigen huisje gekocht en wonen we met zijn 2en.
Als je op jezelf gaat wonen moet je een knop omzetten. Bij mij ging het makkelijk.
Je kan ineens niet meer doen en laten waar je zin in hebt. Je kan je geld niet meer uitgeven aan leuke dingen. Je moet eerst zorgen dat je eten in huis hebt.
Gaan je ouders je helpen? Want dat kan wel schelen. Al ben ik blij dat mijn ouders dat niet hebben gedaan. Ik was pats boem helemaal zelfstandig en kon niet terugvallen op mijn ouders. (Al sliep ik daar minstens 2 keer per week en ging ik minstens 3 keer per week daar eten )

Als op jezelf gaan al spannend is voor een "normaal" iemand stel je voor hoe het is voor iemand met een vorm van autisme hahaha
En ik wil gewoon kijken of ik het kan regelen om een studiotje ofzo te vinden..en ik ga het gewoon zo simpel mogelijk houden met weinig meubels om kosten te besparen.
En ook al zou mijn ouder mee willen helpen, dat gaat niet lukken, op het feit dat ik soms wat zou kunnen lenen van haar en zonder rente terugbetalen.
Maar als ik maximaal zou lenen als uitwonende bij de ib-groep dan ontvang ik nog meer dan mijn ma...
En tja, financieel moet het te doen zijn, ik leef nu van 700¤(woon thuis), maar geef bijna niks uit, en spaar per maand 400 euro..dus zolang ik nog thuiszit blijf ik gewoon zo veel mogelijk sparen en als ik op mezelf ga, acht dan ben ik het krapzitten al een beetje gewend, maar als het goed is ga ik hier ook met depsycholoog over hebben kijken of ik ergens bij begeleid zelfstandig wonen terecht kan
En thuiseten zou ik niet zo vaak doen, want mijn doel om uit te gaan is juist meer rust te krijgen, en dan ik een overbezorgde moeder die me gaan uithoren over wat ik wel en niet eet niet echt gebruiken..maar wel 1 a 2x in de week op bezoek en evt. kleren wassen hahaha

Goed, hier is het eend rukke week, en dan nog deze ongeloofelijke hitte erbij is niet goed voor mij.
Vandaag een gesprek met een decaan op een (mogelijke) toekomstige school en op het feit na dat we iedere 3 minuten gestoord werden. Heb ik er echt 0 aan positiviteit overgehouden.
Ik ging ivm. studeren en mijn beperking(PDD-NOS) en echt...het hele gesprek ben ik gewezen op nadelen, en dat ik mogelijk de verkeerde studie kies, en ze begon mijn psycholoog eigenlijk nog eens in een minder goed daglicht te zetten.
En alleen omdat ik een autistische beperking heb zou ik de opleiding mogelijk niet goed kunnen afronden.
Echt ik vraag me af, wie kent mij beter (op mezelf na) de psycholoog waar ik al bijna 2 jaar ga, of een decaan die ik een half uur heb gesproken.
Morgen weer naar het CWI om bewijs te geven dat ik echt bezig ben met het regelen van opleiding enz.
En vrijdag nog eens een bruiloft...volgende week ga ik echt de halve week knock-out op bed liggen
En we proberen ook nog eens een "illegale" vakantie in te plannen dus ik ben momenteel helemaal hyper net een stuiterbal
wat wel positief is dat ik volgende week maandag gelijk een gesprek bijd e psycholoog heb, wat wel fijn is na zoveel drukte, en dan kan alles even geanalyseerd worden en knelpunten bekeken worden

Ik zie opeens dit topic voorbijkomen. Na een burnout had ik veel last van depressies en angst. Ik kan je het natuurlijk supplement phosphatidylserine (hele mond vol) aanraden. Het onderdrukt stresshormonen 's nachts en zorgt ervoor dat je veel kalmer bent in het algemeen. Geen piekeren meer. Ik zal geen reclame maken, maar Google er eens op. Het middel is echt geweldig.

Heb je ooit magnesium geprobeerd? PS heb ik boven al genoemd. Inositol helpt ook.

quote:

Op dinsdag 28 juni 2011 18:21 schreef cafpow het volgende:

[..]

Als op jezelf gaan al spannend is voor een "normaal" iemand stel je voor hoe het is voor iemand met een vorm van autisme hahaha
En ik wil gewoon kijken of ik het kan regelen om een studiotje ofzo te vinden..en ik ga het gewoon zo simpel mogelijk houden met weinig meubels om kosten te besparen.
En ook al zou mijn ouder mee willen helpen, dat gaat niet lukken, op het feit dat ik soms wat zou kunnen lenen van haar en zonder rente terugbetalen.
Maar als ik maximaal zou lenen als uitwonende bij de ib-groep dan ontvang ik nog meer dan mijn ma...
En tja, financieel moet het te doen zijn, ik leef nu van 700¤(woon thuis), maar geef bijna niks uit, en spaar per maand 400 euro..dus zolang ik nog thuiszit blijf ik gewoon zo veel mogelijk sparen en als ik op mezelf ga, acht dan ben ik het krapzitten al een beetje gewend, maar als het goed is ga ik hier ook met depsycholoog over hebben kijken of ik ergens bij begeleid zelfstandig wonen terecht kan
En thuiseten zou ik niet zo vaak doen, want mijn doel om uit te gaan is juist meer rust te krijgen, en dan ik een overbezorgde moeder die me gaan uithoren over wat ik wel en niet eet niet echt gebruiken..maar wel 1 a 2x in de week op bezoek en evt. kleren wassen hahaha

Goed, hier is het eend rukke week, en dan nog deze ongeloofelijke hitte erbij is niet goed voor mij.
Vandaag een gesprek met een decaan op een (mogelijke) toekomstige school en op het feit na dat we iedere 3 minuten gestoord werden. Heb ik er echt 0 aan positiviteit overgehouden.
Ik ging ivm. studeren en mijn beperking(PDD-NOS) en echt...het hele gesprek ben ik gewezen op nadelen, en dat ik mogelijk de verkeerde studie kies, en ze begon mijn psycholoog eigenlijk nog eens in een minder goed daglicht te zetten.
En alleen omdat ik een autistische beperking heb zou ik de opleiding mogelijk niet goed kunnen afronden.
Echt ik vraag me af, wie kent mij beter (op mezelf na) de psycholoog waar ik al bijna 2 jaar ga, of een decaan die ik een half uur heb gesproken.
Morgen weer naar het CWI om bewijs te geven dat ik echt bezig ben met het regelen van opleiding enz.
En vrijdag nog eens een bruiloft...volgende week ga ik echt de halve week knock-out op bed liggen
En we proberen ook nog eens een "illegale" vakantie in te plannen dus ik ben momenteel helemaal hyper net een stuiterbal
wat wel positief is dat ik volgende week maandag gelijk een gesprek bijd e psycholoog heb, wat wel fijn is na zoveel drukte, en dan kan alles even geanalyseerd worden en knelpunten bekeken worden

Wat een verhaal! ik heb pas een huis gekocht. Voor 3000 euro hadden we het helemaal ingericht Dus veel geld heb je niet nodig om een kleiner plekje in te richten. Het is maar hoe gek je het zelf maakt. En door de jaren heen ga je het toch opbouwen. Dat komt helemaal goed
Wel heel goed dat je een opleiding wilt gaan volgen. Ik ben een paar jaar geleden gestopt omdat het echt niet ging icm de depressie. Ik heb er nog steeds spijt van
Je moet je niet teveel aantrekken van die decaan. Luister naar jezelf en je psycholoog.
Jullie weten het toch beter. Laat je niet bestempelen door die man.
Geen twee mensen zijn gelijk. Wat de ene niet kan, kan de ander wel!

quote:

Op dinsdag 28 juni 2011 18:23 schreef Jongen1981 het volgende:
Ik zie opeens dit topic voorbijkomen. Na een burnout had ik veel last van depressies en angst. Ik kan je het natuurlijk supplement phosphatidylserine (hele mond vol) aanraden. Het onderdrukt stresshormonen 's nachts en zorgt ervoor dat je veel kalmer bent in het algemeen. Geen piekeren meer. Ik zal geen reclame maken, maar Google er eens op. Het middel is echt geweldig.

Het lijkt toch wel op reclame

beetje wel ja...

Hier is het ff weer terug bij af, al heel de week moe en aan het piekeren, eigenlijk weet ik niet eens zo goed waarover... vanochtend ineens opgestaan met de gedachte dat ik zoveel was veranderd in 5 jaar dat ik mezelf niet terug herkende. Ik zou graag weer zijn zoals toen.

Iets anders: de vakantie is geregeld en grotendeels betaald, maw we kunnen nu echt gaan!
(ik kijk er niet naar uit, nee echt niet )

quote:

Op woensdag 29 juni 2011 14:58 schreef Spacekitten het volgende:
beetje wel ja...

Hier is het ff weer terug bij af, al heel de week moe en aan het piekeren, eigenlijk weet ik niet eens zo goed waarover... vanochtend ineens opgestaan met de gedachte dat ik zoveel was veranderd in 5 jaar dat ik mezelf niet terug herkende. Ik zou graag weer zijn zoals toen.

Iets anders: de vakantie is geregeld en grotendeels betaald, maw we kunnen nu echt gaan!
(ik kijk er niet naar uit, nee echt niet )

Spacekitten, ach liever nu piekeren dan straks op vakantie

quote:

Op woensdag 29 juni 2011 15:02 schreef Nijna het volgende:
Lekker vooruitzicht S-kitten. Moet je nog lang wachten?

Ik kijk echt niet uit naar vakantie, maar meestal als we er zijn dan is het wel ok... Gelukkig gaan we zo dichtbij dat we ook zo weer terug zijn als het niet bevalt

Bovenstaande herken ik echt. OP dit moment wil ik dolgraag met vakantie richting de zon/strand vooral dat ik zelf bereid ben 20 uur met de bus te reizen(wat waarschijnlijk niet gaat gebeuren )
Maar zodra alles geregeld is dan sla ik meestal om, naar echt een motivatie van 0.0 en dan begin ik onbewust maar bewust de hele boel te saboteren enz.. Maar eenmaal daar sla ik weer om..en uiteindelijk wil ik meestal gewoon niet terug
Hier zelf ook bezig met het uitzoeken van vakanties, en het word als we gaan nu laatste weekjes van Juli, maar we zitten met een niet te ruim budget
En ik word nu echt helemaal hyper, deze week in totaal denk ik 10 uurtjes achter de pc gezeten terwijl het er normaal halverwege meer dan 20 zijn...en morgen van alles voorbereiden en vrijdag dan een bruiloft, waar ik niet al te veel zin in heb.
Aangezien ik in zo'n grote omgeving nog niet helemaal mezelf durf te zijn, en ma dan weer mijn gesprekken gaat voeren
goed nu bedtijd

Las de titel van dit topic en was toch wel erg benieuwd. Krijg de laatste tijd steeds meer de illusie dat ik alleen ben.. Natuurlijk wordt dit versterkt door het feit dat ik bij mijn moeder moet logeren, omdat ik mijn ex het huis nog niet uit heb gekregen en omdat het me nu kraakhelder wordt dat ik geen daginvulling heb.

Ben bezig met het regelen van een jobcoach en doe vrijwilligerswerk voor een avond in de week. Als iemand dit herkent, zou ik het enorm fijn vinden om misschien wat tips te krijgen:)

quote:

Op woensdag 29 juni 2011 15:02 schreef Nijna het volgende:
Lekker vooruitzicht S-kitten. Moet je nog lang wachten?

Ik kijk echt niet uit naar vakantie, maar meestal als we er zijn dan is het wel ok... Gelukkig gaan we zo dichtbij dat we ook zo weer terug zijn als het niet bevalt

Nog een weekje werken en dan is het al zo ver, dus nee niet lang meer
Fijn dat je snel terug kunt, soms is het gewoon fijner thuis te zijn, maar ik hoop voor je dat het toch leuk wordt! Even weg van alles kan soms zo verhelderend werken

quote:

Op donderdag 30 juni 2011 00:50 schreef cafpow het volgende:

[..]

Spacekitten, ach liever nu piekeren dan straks op vakantie

Haha ja dat zeker

quote:

[..]

Bovenstaande herken ik echt. OP dit moment wil ik dolgraag met vakantie richting de zon/strand vooral dat ik zelf bereid ben 20 uur met de bus te reizen(wat waarschijnlijk niet gaat gebeuren )
Maar zodra alles geregeld is dan sla ik meestal om, naar echt een motivatie van 0.0 en dan begin ik onbewust maar bewust de hele boel te saboteren enz.. Maar eenmaal daar sla ik weer om..en uiteindelijk wil ik meestal gewoon niet terug
Hier zelf ook bezig met het uitzoeken van vakanties, en het word als we gaan nu laatste weekjes van Juli, maar we zitten met een niet te ruim budget
En ik word nu echt helemaal hyper, deze week in totaal denk ik 10 uurtjes achter de pc gezeten terwijl het er normaal halverwege meer dan 20 zijn...en morgen van alles voorbereiden en vrijdag dan een bruiloft, waar ik niet al te veel zin in heb.
Aangezien ik in zo'n grote omgeving nog niet helemaal mezelf durf te zijn, en ma dan weer mijn gesprekken gaat voeren
goed nu bedtijd

Voor mij is het uitzoeken en regelen de grootste stress, en de dag dat we echt vertrekken, maar ik weet dat ik het leuk ga vinden, het moet maar!

Pff een bruiloft, dat zou ik nu ook even niet aankunnen, sterkte vast!! (ik mag morgen naar een afstudeergeval)

Hoi Daphne1901, ik herken het helaas niet helemaal, maar wens je toch vast sterkte met alles

Dank je wel Spacekitten! En have fun op vakantie!

quote:

Op donderdag 30 juni 2011 06:14 schreef Daphne1901 het volgende:
Las de titel van dit topic en was toch wel erg benieuwd. Krijg de laatste tijd steeds meer de illusie dat ik alleen ben.. Natuurlijk wordt dit versterkt door het feit dat ik bij mijn moeder moet logeren, omdat ik mijn ex het huis nog niet uit heb gekregen en omdat het me nu kraakhelder wordt dat ik geen daginvulling heb.

Ben bezig met het regelen van een jobcoach en doe vrijwilligerswerk voor een avond in de week. Als iemand dit herkent, zou ik het enorm fijn vinden om misschien wat tips te krijgen:)

ach, ik zou me niet zo druk maken. Het komt wel goed, bedenk maar dat dit tijdelijk is, en je al op goede weg bent... en jezelf ook tijd moet gunnen.

Hier ben ik aan het stressen en heb net een gigantische ruziek gehad ivm. de bruiloft morgen en mijn kleding. Ik heb geen enkele officiele rol ofzo, dus dacht gewoon een broek(geen spijkerbroek) met een polo of een beetje casual blouse aan te trekken, maar mijn ma vond dat niet geschikt en bla bla...en toen ging het fout.
Nu mag ik uiteindelijk zelf mijn kleding bepalen maar als het aan mij zou liggen zou ik gewoon niet gaan maar ja, de bruid beschouwd ons als familie(hoewel ik hun als vreemden zie)..
maar goed, morgen ben ik ervanaf

Succes cafpow!

Ben me toch een partij moe ineens :s dacht tog dat ik goed had geslapen

he bah, hier gaat het opeens heel fout. Ik probeer mijn tegenzin te disimuleren, en dat lukt redelijk maar van binnen ga ik nu echt helemaal kapot.

Precies morgen komt als het goed is een pakketje aan wat ik al meer dan 1 week verwacht. En ik zou het liefst thuisblijven om dat pakketje te ontvangen. Dat is voor mij belangerijker dan die stomme bruiloft...maar vertel aan iemand dat je liever thuisblijft om een jas te ontvangen..nou ik zou er niet aan beginnen.

De zenuwen zijn te groot en hoop eigenlijk dat ik morgen doodziek wakker word om niet te hoeven gaan. Ik heb er echt totaal geen zin, en ben eigenlijk zelfs bang..en volgens mij ben ik nerveuzer dan de bruid zelf..en ik kan dit nergens kwijt...behalve uit frustratie weer te halen en weer down te wordne.

Ik durf mezelf niet te zijn in een hele grote groep mensen(oa. door autisme) en ik voel me op verjaardagen daar al niet op mijn gemak. Dus laat staan als ik de hele dag met die mensen moet zijn.
En ik ben bang voor wat er gaat gebeuren..vooral na het eten. Dan komt het feest, en ik wil niet naar het feest maar MOET.
En ik hou niet van feesten waar mijn moeder bij is, en met andere personen waar ik mij niet op mijn gemak voel, en dan word je verplicht te dansen en ik wil niet dansen...ik vind dansen prima in een disco met mensen van mijn eigen leeftijd want dan is het lol trappen en gek doen.
Maar ik wil niet dansen op een bruiloft...en nog meer met en bij mensen die ik niet ken en vertrouw.
En ik ben bang voor wat er gaat gebeuren,want mensen gaan toch willen dat ik dans..en ik wil niet en oke mensen kunnen mij er niet tot verplichten maar dan gaan ze weer druk op me zetten.
En ik vind het nog erger omdat het allemaal zo ver is, er is niet eens OV in de buurt.

En in mijn hoofd zoek ik constant het conflict met mijn moeder op..waarin ik gewoon tegen haar schreeuw dat ik alleen ga omdat het moet, maar ik anders echt niet zou gaan.
En ik heb geen zin om mensen te zien die eigenlijk niks voor me betekenen maar toch aardig te moeten zijn.
Zonder het slecht te bedoelen ik vind het maar een stelletje hypocryte mensen...2 personen uit die hele familie beschouwen mij als familie, maar ik beschouw hun als bekende vreemden. Ik bedoel, ze kunnen mijn part overgereden worden en mijn reactie zou dan o, wat jammer..balen..beterschap en meer niet. Ik heb geen band met ze...dus voel ik me ook een hypocriet doordat ik uberhaubt naar die bruiloft ga..

Bleh, ik ben het momenteel gewoon zo zat...ik zou het liefst in bed kruipen tot mijn studie begint en ik uiteindelijk op mezelf kan..dan ben ik van die stomme verplichtingen af!

Hoe oud ben je dan? Op een gegeven moment moet jezelf daar keuzes in maken of je wel of niet ergens heen gaat. En verder zullen er waarschijnlijk meer mensen zijn die er ook niet heel veel zin in hebben. Iedereen richt zn aandacht op het bruidspaar dat zie je zelf ook al in.
En als je niet zelf hoeft te rijden neem dan een paar drankjes..
Ik had dr zelf ook een enorme hekel aan overgens om op zulke dingen te verschijnen.

Toen ik jonger was (14/15 ofzo) heb ik in gevallen van nood wel vaker een griepje oid gesimuleerd om onder een bruiloft uit te komen. Tegenwoordig ga ik alleen als ik er zin in heb of een echte band heb met die mensen.

quote:

Op vrijdag 1 juli 2011 00:13 schreef Ghostinthemachine het volgende:
Hoe oud ben je dan? Op een gegeven moment moet jezelf daar keuzes in maken of je wel of niet ergens heen gaat. En verder zullen er waarschijnlijk meer mensen zijn die er ook niet heel veel zin in hebben. Iedereen richt zn aandacht op het bruidspaar dat zie je zelf ook al in.
En als je niet zelf hoeft te rijden neem dan een paar drankjes..
Ik had dr zelf ook een enorme hekel aan overgens om op zulke dingen te verschijnen.

Drinken kan ik niet met mijn ma erbij...dat is denk ik het grootste probleem dat mijn ma er is en bij haar kan ik mezelf niet zijn en word ik bij wijze gedwongen om te zijn wie zij wilt..en kan niet tegen me ma ingaan omdat ze het altijd wint.

En ik ben 24 maar ja hoe doe je het als de bruid het al heel erg vind als je wat later bent.

Maar goed er grootste probleem is eigenlijk dat ik niks voor het bruidspaar voel en zij mij als familie zien.

Maar goed ik ga maar slapen en hopelijk word ik morgen iets positiever wakker!

Mag je als 24-jarige van je ma niet een paar wijntjes oid drinken? Het spijt me, maar dat klinkt best ziekelijk.

quote:

Op vrijdag 1 juli 2011 00:17 schreef Absurditeit het volgende:
Toen ik jonger was (14/15 ofzo) heb ik in gevallen van nood wel vaker een griepje oid gesimuleerd om onder een bruiloft uit te komen. Tegenwoordig ga ik alleen als ik er zin in heb of een echte band heb met die mensen.

Tja ik heb ongeveer 2 weken geleden al een griepje gesimuleer voor een verjaardag bij die personen.
En hoe doe ik het dan om conflicten thuis te vermijden want als ik morgen zeg dat ik niet ga vanwege zg verkoudheid nou dan kan ik beter onderdak regelen tenzij ik geslacht wil worden ( overdreven natuurlijk)

quote:

Op vrijdag 1 juli 2011 00:23 schreef Absurditeit het volgende:
Mag je als 24-jarige van je ma niet een paar wijntjes oid drinken? Het spijt me, maar dat klinkt best ziekelijk.

Hier zit een heel verhaal achter een belofteet mijzelf op mijn 14e nooit te drinken omdat wie dronk imo alcoholist was. En mijn ma neemt alles te letterlijk en serieus en is er van overtuigd dat ik niet drink...maar ik heb nooit echt de ruimte ervoor gekregen( en ik ben nogal bang voor haar reactie) want de laatste tijd praat ze heel veel over drinken ivm nrgativiteit erover.

quote:

Op vrijdag 1 juli 2011 00:27 schreef cafpow het volgende:

[..]

Hier zit een heel verhaal achter een belofteet mijzelf op mijn 14e nooit te drinken omdat wie dronk imo alcoholist was. En mijn ma neemt alles te letterlijk en serieus en is er van overtuigd dat ik niet drink...maar ik heb nooit echt de ruimte ervoor gekregen( en ik ben nogal bang voor haar reactie) want de laatste tijd praat ze heel veel over drinken ivm nrgativiteit erover.

Meisje toch!
Dat is een vreselijk lastige situatie! Ik herken het wel.
Niet zo heftig als jij het hebt. Maar ik heb ook echt een hekel aan dat soort dingen.
En dan inderdaad mensen die je proberen te dwingen dingen te doen die jij niet wilt.
Ik zou zeggen: drink een wijntje. Je moet echt leren je niet zo veel van je moeder aan te trekken. Je bent oud en wijs genoeg om je eigen beslissingen te nemen. En zij heeft dat maar te respecteren. Ik weet dat het heel moeilijk is. Maar probeer bij je moeder toch jezelf te zijn. Ze is je moeder dus ze houdt als het goed is van je no matter what!
Ik ben ook al mijn hele leven bezig met te zijn wie mijn ouders willen dat ik ben.
Maar ik word daar heel erg ongelukkig van. Ik ben nu langzaam bezig met uitvinden wat ik wil. Ik hecht heel veel waarde aan wat mijn ouders vinden. En kom er nu achter dat ik dat niet moet doen. Hoe hard ik ook mijn best doe. Ze zeggen elke week hetzelfde tegen me. Elke week moet ik aanhoren dat ik te dik ben, dat ik me te dik opmaak. Dat ik er goed uit zou kunnen zien als ik zou afvallen en me anders zou opmaken. Ik moet leren om me hier voor af te sluiten. En het gaat beter! Mijn vader had twee weken geleden door dat ik het niet op prijs stelde dat mijn moeder zat te zeiken dat ik er vreselijk uitzag! Ik was zo trots.
En over die bruiloft... Soms moet je dingen doen die je niet wilt. Dat hoort nou eenmaal bij het leven. Maak duidelijke afspraken met je moeder. Probeer te onderhandelen dat jullie vroeg weer weggaan. Zet je allermooiste glimlach op en bedenk maar hoe gelukkig het bruidje is. Als het voorbij is denk je waarschijnlijk: Zo erg was het niet. Heb ik me daar nou zo druk om gemaakt??! Gewoon jezelf er doorheen slepen. Komt goed meisje!