Depressie & Angst #7

Momenteel gelukkig nergens last van.

quote:

Op vrijdag 8 juli 2011 03:29 schreef Madame_Paon het volgende:
Indrukwekkend verhaal.

Ik kan me denk ik maar een beetje voorstellen hoe vermoeiend het is om met dergelijke psychische problematiek te leven, maar vermoeiend lijkt het me zeker.

Hoewel je het vrij helder uitlegt, kan ik me bij sommige dingen ook nauwelijks iets voorstellen. Meer hoe het je gedrag direct beinvloedt. Ik besef dat het erg als 'ramptoerisme' klinkt, maar het lijkt me van de ene kant erg interessant om jou een middag bezig te zien met die zaken als het tellen van stappen en hoe je dingen vastpakt etc.

quote:

Op vrijdag 8 juli 2011 03:43 schreef Absurditeit het volgende:

[..]

Ik kan me denk ik maar een beetje voorstellen hoe vermoeiend het is om met dergelijke psychische problematiek te leven, maar vermoeiend lijkt het me zeker.

Hoewel je het vrij helder uitlegt, kan ik me bij sommige dingen ook nauwelijks iets voorstellen. Meer hoe het je gedrag direct beinvloedt. Ik besef dat het erg als 'ramptoerisme' klinkt, maar het lijkt me van de ene kant erg interessant om jou een middag bezig te zien met die zaken als het tellen van stappen en hoe je dingen vastpakt etc.

Als je het zou zien, zou je echt denken dat ik volledig gestoord was.
Maar ik ben ook een beetje gestoord. Maar ik zeg altijd maar: het is beter om te weten dat je gestoord bent dan om gestoord te zijn, zonder het door te hebben.

Die dwanghandelingen komen allemaal door angst, onzekerheid en eigenlijk zelfhaat. Angst van nature, door m'n MCDD, maar ook angst door gebeurtenissen uit het verleden en het heden.
Ik ben dit jaar zelfs op mijn verjaardag (!) naar de huisartsenpost gegaan omdat ik heel slecht kon ademen, een brok in de keel had en een extreem koud gevoel in m'n longen had.
Bleek het dus een aanval van hyperventilatie te zijn ... alweer.

Heel snel gestresst (altijd eigenlijk), maar soms is het zo erg dat ik het letterlijk in mijn vingers voel.
Ook zwaar klote dat ik VWO heb gedaan (niet af kunnen maken), maar nu niet eens een MBO-opleiding aankan.
Ik kan zelfs amper in een restaurant eten.
Tv kijken gaat ook met moeite ... om bepaalde redenen.
Al met al veel dingen die het leven zo ongeveer onmogelijk maken.

quote:

Op vrijdag 8 juli 2011 03:50 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Als je het zou zien, zou je echt denken dat ik volledig gestoord was.
Maar ik ben ook een beetje gestoord. Maar ik zeg altijd maar: het is beter om te weten dat je gestoord bent dan om gestoord te zijn, zonder het door te hebben.

Die dwanghandelingen komen allemaal door angst, onzekerheid en eigenlijk zelfhaat. Angst van nature, door m'n MCDD, maar ook angst door gebeurtenissen uit het verleden en het heden.
Ik ben dit jaar zelfs op mijn verjaardag (!) naar de huisartsenpost gegaan omdat ik heel slecht kon ademen, een brok in de keel had en een extreem koud gevoel in m'n longen had.
Bleek het dus een aanval van hyperventilatie te zijn ... alweer.

Heel snel gestresst (altijd eigenlijk), maar soms is het zo erg dat ik het letterlijk in mijn vingers voel.
Ook zwaar klote dat ik VWO heb gedaan (niet af kunnen maken), maar nu niet eens een MBO-opleiding aankan.
Ik kan zelfs amper in een restaurant eten.
Tv kijken gaat ook met moeite ... om bepaalde redenen.
Al met al veel dingen die het leven zo ongeveer onmogelijk maken.

Het voordeel als je weet dat je een bepaalde stoornis hebt, is vaak dat je eraan kunt werken of er iig mee leren omgaan, maar helaas voor jou lijkt tot op heden weinig te helpen. Uiteindelijk hoop je dan toch dat een bepaalde therapie helpt.. Het lijkt me idd erg frustrerend dat normale dingen als een restaurantbezoek al zoveel problemen met zich meebrengen. Zelfde geldt voor het feit dat je 'zelfs' een mbo-opleiding niet kunt volgen. Uiteraard niets met intelligentie te maken.

Heftig...
Hier gaat het wel. Moet zo naar een openingsfeestje van een bedrijf.
Ik zie er heel erg tegenop...

quote:

Op vrijdag 8 juli 2011 17:02 schreef MissVanity het volgende:
Heftig...
Hier gaat het wel. Moet zo naar een openingsfeestje van een bedrijf.
Ik zie er heel erg tegenop...

Waarom zie je er tegenop?
Vanwege de drukte, de mensen, de nieuwe omgeving, ... ?

quote:

Op vrijdag 8 juli 2011 17:19 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Waarom zie je er tegenop?
Vanwege de drukte, de mensen, de nieuwe omgeving, ... ?

Ja dat dus en mijn grootste geheim kan ik misschien niet verbergen...
Het klinkt heel suf maar ik heb er echt heel veel last van en schaam me dood.
Maar ik zweet overmatig. Zeker als ik me ongemakkelijk voel.
Ik ben bang dat mensen het zien. En als ik ze een handje moet geven voelen ze het.
Mijn hele leven draait om verbergen dat ik zoveel zweet.
Het gaat zelfs zo ver dat ik niks meer doe. Ik zit alleen maar thuis.

quote:

Op vrijdag 8 juli 2011 17:24 schreef MissVanity het volgende:

[..]

Ja dat dus en mijn grootste geheim kan ik misschien niet verbergen...
Het klinkt heel suf maar ik heb er echt heel veel last van en schaam me dood.
Maar ik zweet overmatig. Zeker als ik me ongemakkelijk voel.
Ik ben bang dat mensen het zien. En als ik ze een handje moet geven voelen ze het.
Mijn hele leven draait om verbergen dat ik zoveel zweet.
Het gaat zelfs zo ver dat ik niks meer doe. Ik zit alleen maar thuis.

Heb je het al eens voorgelegd aan de huisarts of een middel als antizweet-vloeistof FNA geprobeerd? Schijnt te kunnen helpen.

quote:

Op vrijdag 8 juli 2011 17:24 schreef MissVanity het volgende:

[..]

Ja dat dus en mijn grootste geheim kan ik misschien niet verbergen...
Het klinkt heel suf maar ik heb er echt heel veel last van en schaam me dood.
Maar ik zweet overmatig. Zeker als ik me ongemakkelijk voel.
Ik ben bang dat mensen het zien. En als ik ze een handje moet geven voelen ze het.
Mijn hele leven draait om verbergen dat ik zoveel zweet.
Het gaat zelfs zo ver dat ik niks meer doe. Ik zit alleen maar thuis.

tja, zoals absurditeit zegt zou je idd naar de ha kunnen. en geloof me ik heb er zelf ook wel last van. Niet super gigantisch veel, maar toch aardig wat. En ik veeg me handen altijd voor het groeten af aan mijn broek..

Ik ben al meerdere malen bij de ha geweest. Ze kunnen er niks aan doen.
Volgens mijn therapeut komt het door mijn angsten.
Misschien als het beter gaat met de angsten dat het zweten ook stopt.
*Kruist vingers*

quote:

Op vrijdag 8 juli 2011 20:36 schreef MissVanity het volgende:
Ik ben al meerdere malen bij de ha geweest. Ze kunnen er niks aan doen.
Volgens mijn therapeut komt het door mijn angsten.
Misschien als het beter gaat met de angsten dat het zweten ook stopt.
*Kruist vingers*

En ook omdat je bang bent om te zweten, ga je weer meer zweten . Hopelijk verdwijnen die angsten wat meer en waarsch. wordt het zweten dan ook al een stuk minder.

quote:

Op vrijdag 8 juli 2011 20:38 schreef Absurditeit het volgende:

[..]

En ook omdat je bang bent om te zweten, ga je weer meer zweten . Hopelijk verdwijnen die angsten wat meer en waarsch. wordt het zweten dan ook al een stuk minder.

Ja... Dat werkt ook niet mee. Vervolgens ga ik me schamen en dan wordt het nog erger
Ik weet het wel. Maar kan er niks aan doen.

quote:

Op vrijdag 8 juli 2011 20:40 schreef MissVanity het volgende:

[..]

Ja... Dat werkt ook niet mee. Vervolgens ga ik me schamen en dan wordt het nog erger
Ik weet het wel. Maar kan er niks aan doen.

ach, zie het voorlopig gewoon als iets natuurlijks. Want ook des te meer je je gaat focussen op het zweten des te meer je juist zweet.


Hier ben ik nu iets rustiger. Vandaag was niet mijn dag. Momenteel leef ik van de WIJ(als overbrugging tot september) En ik had ergens begin juni een belastingteruggaaf aangevraagd en nu had ik berekend dat ze er ongeveer 3 maanden over doen, dus ik zou pas eind augustus antwoord krijgen.
Maar nu heb ik het geld al binnen..iedereen zou nu dolblij zijn , maar ik niet. Want nu loop ik de kans dat ze het gaat korten op mijn bijstand van deze maand .
Dus heb ik vandaag snel me ingeschreven bij de opleiding en studiefinanciering aangevraagd in de hoop dat ze daardoor toch iets flexibeler zullen zijn. En nu krijg ik binnenkort een brief van de uitkeringsinstantie met een afspraak voor in augustus om deafronding van de WIJ te regelen.
Maar goed, daarna ik naar de bank sprinten om het geld ergens anders te storten(helemaal hyper en druk) vergeet ik het pasje van waar ik moet storten. Daarna moet ik ergens iets vragen ivm. huurverhogingsbrief die niet aangekomen is, en zijn ze gesloten.
Ik terug naar huis pasje halen en naar de bank om te storten en dan hebben ze storing.

Bleh...dit soort dagen heb ik de laatste tijd regelmatig. EN ik ben totaal verstrooid, weet niet waar ik mee bezig ben, en tussendoor het vakantiedrama...wat telkens vast lijkt te lopen en dan toch doorgaat Ik draai hier echt door.

EN ik weet dus echt niet wat te doen om tot rust te komen behalve slapen

Nou.
Ik ben dus laatst weer ingestort, voor het eerst in een hele lange tijd.
Ik zag het echt niet meer zitten en ben zelfs naar de huisartsenpost gebracht en die heeft weer de crisisdienst gebeld.
De huisarts vond dat ik moest worden opgenomen, maar de crisisdienst zei dat mijn problemen daar waarschijnlijk alleen maar erger van zouden worden ...
Leuk.

Nu gaat het wel weer.

quote:

Op dinsdag 12 juli 2011 22:32 schreef Madame_Paon het volgende:
Nou.
Ik ben dus laatst weer ingestort, voor het eerst in een hele lange tijd.
Ik zag het echt niet meer zitten en ben zelfs naar de huisartsenpost gebracht en die heeft weer de crisisdienst gebeld.
De huisarts vond dat ik moest worden opgenomen, maar de crisisdienst zei dat mijn problemen daar waarschijnlijk alleen maar erger van zouden worden ...
Leuk.

Nu gaat het wel weer.

ach, het is allemaal lastig. Ik kan mischien een beetje "raar" overkomen. Maar waar heb je eigenlijk last van, ja de stoornissen die je eerder genoemd hebt. Hoe beinvloeden die je leven en wat kan je doen om het je leven minder te laten beinvloeden.
Want jezelf voor altijd opsluiten zou leuk zijn, als er een mens zou zijn die dat kan uithouden, en dat lijkt mij erger dan tegen je angsten in te gaan.

en sorry voor deze vraag maar wat is MCDD precies. En als je al zegt dat je onzekerheid en angst een groot punt zijn die veel obsesieve handelingen veroorzaken is het mischien handig om te kijken waar die onzekerheid en angst vandaan komen om daar wat aan te doen en kijken of de obsesieve handelingen minder worden.

Hier gaat het wel, drukke week. Van alles regelen, heb me ingeschreven voor een opleiding, en allerlei rompslomp bij de DUO die er oko een zooitje van maken. Maar alles komt goed, nu nog even uithouden en daarna even rust en mezelf vervreemden van alles

quote:

Op dinsdag 12 juli 2011 22:40 schreef cafpow het volgende:

[..]

ach, het is allemaal lastig. Ik kan mischien een beetje "raar" overkomen. Maar waar heb je eigenlijk last van, ja de stoornissen die je eerder genoemd hebt. Hoe beinvloeden die je leven en wat kan je doen om het je leven minder te laten beinvloeden.
Want jezelf voor altijd opsluiten zou leuk zijn, als er een mens zou zijn die dat kan uithouden, en dat lijkt mij erger dan tegen je angsten in te gaan.

Volgens mij heeft zij laatst nog redelijk uitvoering beschreven wat het o.a. voor haar inhoudt in het dagelijks leven en ook dat er (vooralsnog?) vrij weinig helpt.

Ik zou het met je eens zijn als het simpelweg een keuze is. Maar in zo'n vrij ernstige vorm is het meer een onvermogen dan onwil. Het is niet altijd zo simpel dat je maar even kan besluiten om tegen je angsten in te gaan.

quote:

Op dinsdag 12 juli 2011 22:47 schreef Absurditeit het volgende:

[..]

Volgens mij heeft zij laatst nog redelijk uitvoering beschreven wat het o.a. voor haar inhoudt in het dagelijks leven en ook dat er (vooralsnog?) vrij weinig helpt.

Ik zou het met je eens zijn als het simpelweg een keuze is. Maar in zo'n vrij ernstige vorm is het meer een onvermogen dan onwil. Het is niet altijd zo simpel dat je maar even kan besluiten om tegen je angsten in te gaan.

Ik begrijp ook dat het in dit geval niks met willen te maken heeft. Maar er moet toch iets mogelijk zijn? Als het niet kan met gewone terapie dan mischien medicatie.
Deel begrijp ik het wel, want zelf heb ik soms te kampen met obsessieve handelingen, alleen Is het toch lastig om mij in haar geval te denken, daar ben ik eerlijk in.
Verder is het even ter verduidelijking totaal niet slecht bedoel hoor

Even gekopieerd uit een ander topic:

quote:

McDD bestaat uit drie onderdelen: stoornissen in het denken, in de emotie en in de sociale omgang.

Stoornissen in het denken kunnen zijn: van de hak op de tak springen, psychotische verschijnselen en een risico op een psychotische ontwikkeling, realiteit en fantasie door elkaar halen, anhedonie, makkelijk in de war raken, concentratieproblemen.

Problemen met de emoties kunnen zijn: woedeaanvallen, paniekaanvallen, verstoorde emotieregulatie, men wordt niet eerst boos maar meteen woedend en wordt niet eerst angstig maar raakt meteen volledig in paniek, paranoia, (hypo)manische kenmerken, depersonalisatie, depressie.

Stoornissen in de sociale omgang/autistische kenmerken kunnen zijn: een gebrek aan empathie, desinteresse voor sociale contacten, preoccupatie, dwangmatigheid, te letterlijk denken, slechte motoriek.

Samenvatting: kut.

Hey allemaal,

Ik had nooit gedacht dat ik hier zou posten maar mijn vader heeft last van een zware depressie. Het begon eigenlijk heel lichtjes, hij was anders, een stuk rustiger en veel minder spraakzaam dan normaal. Vervolgens zat hij dagen lang alleen maar voor zich uit te kijken en was hij eigenlijk niet aanspreekbaar. Als wij tegen hem praatte kreeg je geen of veel later antwoord.

Uiteindelijk is hij naar de dokter gegaan en deze verwees hem direct door naar en psycholoog. Vanaf dit moment is het ook een stuk erger geworden, er is geconstateerd dat hij een zware depressie heeft met psychose en hij loopt nu bij een psychiater.

Omdat hij erg achterdochtig werd is hem antidepressiva voorgeschreven. hij denkt bijvoorbeeld dat hij afgeluisterd wordt en bedenkt het ene complot tegen ons/hem na het andere (hoe onwerkelijk ook) Hij vindt het een verschrikkelijk medicijn maar neemt het wel allemaal netjes elke dag in. Hij ziet ook in dat het niet goed is wat hij denkt, maar hij blijft er wel in geloven.

Mijn moeder heb ik nog nog nooit zo gezien. Het zal me niets verbazen als ze binnenkort ook instort. Het is nu de 2e week dat hij antidepressiva gebruikt, de psychiater zegt ook dat het allemaal weer goed komt, maar zoals het er nu voorstaat vind ik dat moeilijk om te geloven. Er is ook gekozen voor een bepaald traject, waarbij er gekozen is voor eerst medicatie en daarna praten.

Hij heeft zo zijn heldere momenten, maar het ene moment lijkt het alsof hij elk moment in huilen kan uitbarsten en het andere moment staan zijn ogen weer vol met angst. Ik vind het moeilijk om hem zo te zien en ik moest dit even van me af schrijven.

Anti-depressiva beginnen vaak pas na 3 weken te werken dus wacht het rustig af Het komt vast wel weer goed met je vader.

En help je moeder maar af en toe eens met de afwas, ze kan vast wat hulp gebruiken nu

quote:

Op dinsdag 12 juli 2011 23:22 schreef Madame_Paon het volgende:
Even gekopieerd uit een ander topic:

[..]

Samenvatting: kut.

bedankt, nu snap ik het beter.
Ik moet zeggen, dat ik me er deels wel in herken, maar dat ik weet dat het bij mij niet zo is.
Het enige wat wel vastgesteld is bij mij is dat laatste..de autistische kenmerken, en heb dus ook een autistische diagnose.
Vandaar dat mijn posts soms zeer hard of confronteren kunnen zijn

quote:

Op dinsdag 12 juli 2011 23:25 schreef Gesmoltenkaas het volgende:
Hey allemaal,

Ik had nooit gedacht dat ik hier zou posten maar mijn vader heeft last van een zware depressie. Het begon eigenlijk heel lichtjes, hij was anders, een stuk rustiger en veel minder spraakzaam dan normaal. Vervolgens zat hij dagen lang alleen maar voor zich uit te kijken en was hij eigenlijk niet aanspreekbaar. Als wij tegen hem praatte kreeg je geen of veel later antwoord.

Uiteindelijk is hij naar de dokter gegaan en deze verwees hem direct door naar en psycholoog. Vanaf dit moment is het ook een stuk erger geworden, er is geconstateerd dat hij een zware depressie heeft met psychose en hij loopt nu bij een psychiater.

Omdat hij erg achterdochtig werd is hem antidepressiva voorgeschreven. hij denkt bijvoorbeeld dat hij afgeluisterd wordt en bedenkt het ene complot tegen ons/hem na het andere (hoe onwerkelijk ook) Hij vindt het een verschrikkelijk medicijn maar neemt het wel allemaal netjes elke dag in. Hij ziet ook in dat het niet goed is wat hij denkt, maar hij blijft er wel in geloven.

Mijn moeder heb ik nog nog nooit zo gezien. Het zal me niets verbazen als ze binnenkort ook instort. Het is nu de 2e week dat hij antidepressiva gebruikt, de psychiater zegt ook dat het allemaal weer goed komt, maar zoals het er nu voorstaat vind ik dat moeilijk om te geloven. Er is ook gekozen voor een bepaald traject, waarbij er gekozen is voor eerst medicatie en daarna praten.

Hij heeft zo zijn heldere momenten, maar het ene moment lijkt het alsof hij elk moment in huilen kan uitbarsten en het andere moment staan zijn ogen weer vol met angst. Ik vind het moeilijk om hem zo te zien en ik moest dit even van me af schrijven.

Hmm..lastige situatie.
Tja, hoe je vader momenteel in elkaar zit, is negatief, maar het is zeer positief dat hij inziet dat dit niet normaal is.
Ik moet zeggen dat het me een beetje aan scizofrenie doet denken. En ik door bkeenden met scizofrenie een beetje een idee kan vormen hoe het zit. Zelf heb ik ook periode mee gemaakt ik mijn depressie(die overigens ook behoorlijk zwaar was) waarin ik ook complotten en onrealistische gedachten had, en ik wist dat onzin was..
maar ik ben er op den duur vanzelf uitgekomen, met hulp van een psycholoog, hoewel het minder erg was.

Verder zou ik dus inderdaad de anti-depressiva eens goed de tijd geven, als er nu al wat vordering te merken is, is het afwachten en hopen dat dat nog meer word.

Verder idd, probeer je ma gewoon een beetje te helpen, het is al zwaar genoeg voor allemaal..en jullie zitten er samen in.

quote:

Op dinsdag 12 juli 2011 23:25 schreef Gesmoltenkaas het volgende:
Hey allemaal,

Ik had nooit gedacht dat ik hier zou posten maar mijn vader heeft last van een zware depressie. Het begon eigenlijk heel lichtjes, hij was anders, een stuk rustiger en veel minder spraakzaam dan normaal. Vervolgens zat hij dagen lang alleen maar voor zich uit te kijken en was hij eigenlijk niet aanspreekbaar. Als wij tegen hem praatte kreeg je geen of veel later antwoord.

Uiteindelijk is hij naar de dokter gegaan en deze verwees hem direct door naar en psycholoog. Vanaf dit moment is het ook een stuk erger geworden, er is geconstateerd dat hij een zware depressie heeft met psychose en hij loopt nu bij een psychiater.

Omdat hij erg achterdochtig werd is hem antidepressiva voorgeschreven. hij denkt bijvoorbeeld dat hij afgeluisterd wordt en bedenkt het ene complot tegen ons/hem na het andere (hoe onwerkelijk ook) Hij vindt het een verschrikkelijk medicijn maar neemt het wel allemaal netjes elke dag in. Hij ziet ook in dat het niet goed is wat hij denkt, maar hij blijft er wel in geloven.

Mijn moeder heb ik nog nog nooit zo gezien. Het zal me niets verbazen als ze binnenkort ook instort. Het is nu de 2e week dat hij antidepressiva gebruikt, de psychiater zegt ook dat het allemaal weer goed komt, maar zoals het er nu voorstaat vind ik dat moeilijk om te geloven. Er is ook gekozen voor een bepaald traject, waarbij er gekozen is voor eerst medicatie en daarna praten.

Hij heeft zo zijn heldere momenten, maar het ene moment lijkt het alsof hij elk moment in huilen kan uitbarsten en het andere moment staan zijn ogen weer vol met angst. Ik vind het moeilijk om hem zo te zien en ik moest dit even van me af schrijven.

Psychotische depressie waarschijnlijk.
Alleen antidepressiva zijn niet genoeg; hij zou ook antipsychotica moeten slikken.

Bedankt voor de reacties! Ik help mijn moeder inderdaad veel nu. We doen allemaal in ieder geval veel meer in huis dan normaal.

quote:

Op dinsdag 12 juli 2011 23:52 schreef Madame_Paon het volgende:

Psychotische depressie waarschijnlijk.
Alleen antidepressiva zijn niet genoeg; hij zou ook antipsychotica moeten slikken.

Hij heeft inderdaad meerdere medicijnen, welke allemaal weet ik eigenlijk niet. Antidepressiva bleef me het meeste bij omdat ik daar het meeste over heb gehoord en hier @ fok ook over heb gelezen. Ik weet dat hij ook nog pillen heeft die hij alleen mag gebruiken als hij die echt nodig heeft omdat ze verslavend zijn enzo. Tot nu toe heeft hij die nog niet aangeraakt. Daarnaast heeft hij ook nog medicijnen om te slapen. Ik wil zelf eigenlijk ook nog graag even met de psych praten om te weten hoe ik met bepaalde dingen om moet gaan. Ik ga de volgende keer ook mee denk ik!

Bedankt in ieder geval voor jullie snelle reacties

quote:

Op dinsdag 12 juli 2011 23:56 schreef Gesmoltenkaas het volgende:
Bedankt voor de reacties! Ik help mijn moeder inderdaad veel nu. We doen allemaal in ieder geval veel meer in huis dan normaal.

[..]

Hij heeft inderdaad meerdere medicijnen, welke allemaal weet ik eigenlijk niet. Antidepressiva bleef me het meeste bij omdat ik daar het meeste over heb gehoord en hier @ fok ook over heb gelezen. Ik weet dat hij ook nog pillen heeft die hij alleen mag gebruiken als hij die echt nodig heeft omdat ze verslavend zijn enzo. Tot nu toe heeft hij die nog niet aangeraakt. Daarnaast heeft hij ook nog medicijnen om te slapen. Ik wil zelf eigenlijk ook nog graag even met de psych praten om te weten hoe ik met bepaalde dingen om moet gaan. Ik ga de volgende keer ook mee denk ik!

Bedankt in ieder geval voor jullie snelle reacties

Dat zijn waarschijnlijk de zogenaamde "pammetjes", oftewel benzodiazepimen, zoals oxazepam, diazepam, temazepam, clonazepam, lorazepam, etc.
Die moet je inderdaad zo min mogelijk gebruiken, omdat ze inderdaad verslavend werken en je anders binnen de kortste keren telkens een hogere dosis nodig hebt.
Pammetjes werken kalmerend en/of als slaapmiddel.

Gebruikt je vader ook een antipsychoticum, zoals risperidon (risperdal), quetiapine (seroquel), olanzapine (zyprexa), o.i.d.?

Pfff. Herkenbaar Gesmoltenkaas. Mijn beste vriend is ook psychotisch.
Hij is nu ook al 2 weken aan de medicatie. En het gaat een stuk beter
Maar we hebben ons wel vreselijke zorgen gemaakt. Iemand die je zo goed kent die zich ineens heel anders gaat gedragen is heel eng om te zien. Gelukkig is het goed te behandelen
Ik wil je graag even heel veel sterkte wensen en je moeder ook natuurlijk.

Onlangs opgenomen bij Yulius als acuut geval. Psycholoog en dokter hielden mij in het dokter, kreeg ik hier te horen dat ze me gaan screenen op bipolariteit. Tjah.

Zoals hierboven ik kreeg zelf Lormetazepam zodat ik een paar nachten goed kon slapen. Heb nu zo'n 3 jaar absolute minieme slaap, lees zo'n 4 uur per nacht. Krijg alleen een minieme hoeveelheid omdat ik het anders kan gebruiken als zelfmoordmiddel.. fucked.

quote:

Op vrijdag 15 juli 2011 14:06 schreef zwartemarktplaats het volgende:
Onlangs opgenomen bij Yulius als acuut geval. Psycholoog en dokter hielden mij in het dokter, kreeg ik hier te horen dat ze me gaan screenen op bipolariteit. Tjah.

Zoals hierboven ik kreeg zelf Lormetazepam zodat ik een paar nachten goed kon slapen. Heb nu zo'n 3 jaar absolute minieme slaap, lees zo'n 4 uur per nacht. Krijg alleen een minieme hoeveelheid omdat ik het anders kan gebruiken als zelfmoordmiddel.. fucked.

Zit je daar nu nog?

Ik bedoel daarmee opgenomen in hun 'ledenbestand' , niet in een leefgroep of iets in die trant. Mijn fout.

quote:

Op vrijdag 15 juli 2011 15:22 schreef zwartemarktplaats het volgende:
Ik bedoel daarmee opgenomen in hun 'ledenbestand' , niet in een leefgroep of iets in die trant. Mijn fout.

Maar je krijgt dus wel therapie van hen?

Jup, dinsdag begin ik. Onderwijl had ik enkele afspraken met hun dokter, wat gesprekken met de acute dienst. En zij hebben wat contact opgenomen met mijn psycholoog.