Er op die manier een eind aan maken?
Is het echt mogelijk om geen uitweg meer te zien zodat alleen deze manier over blijft om van alles in één keer af te zijn?
Velen zeggen: 'maar de familie, vrienden en partner dan? dat doe je ze toch niet aan?', maar waarom zou het lijden van een individu, het blijkbaar voor die persoon ondragelijk lijden, ondergeschikt zijn aan het verdriet van 'de groep'. Dat zij met meer zijn betekent niet dat de 'lijder' maar door moet lijden om zo 'de groep' tevreden te houden...
Velen zeggen: 'maar hoe weet je nou dat het nooit beter wordt? Zoek hulp, blijf hulp zoeken en vragen, je komt er wel bovenop!' of zelfs 'stel je niet aan, er zijn altijd mensen die het erger hebben dan jij'. Bagatelliseren, het is zó makkelijk. Zeker als je je met geen mogelijkheid in het hoofd van iemand kunt begeven. Ja, wellicht was er ooit een lichtpunt gekomen, maar wellicht ook niet.
Het is treurig voor de achterblijvers, voor de mensen die voelen/denken dat ze tekort hebben geschoten. Maar iemand bij zich willen houden die niet meer wil is wellicht net zo egoïstisch als datgene dat zij als egoïstisch bestempelen..
[ Bericht 10% gewijzigd door #ANONIEM op 06-05-2011 17:26:44 ]
zeker, maar er zijn ook mensen die in complete mysterie het leven verlaten... dus...quote:Op vrijdag 6 mei 2011 17:24 schreef motorbloempje het volgende:
Velen zeggen: 'maar hoe weet je nou dat het nooit beter wordt? Zoek hulp, blijf hulp zoeken en vragen, je komt er wel bovenop!' of zelfs 'stel je niet aan, er zijn altijd mensen die het erger hebben dan jij'. Bagatelliseren, het is zó makkelijk. Zeker als je je met geen mogelijkheid in het hoofd van iemand kunt begeven. Ja, wellicht was er ooit een lichtpunt gekomen, maar wellicht ook niet.
Hoe bedoel je?quote:
[..]
zeker, maar er zijn ook mensen die in complete mysterie het leven verlaten... dus...
Dat wil niet zeggen dat er niks aan de hand was. Sommigen zijn heel goed in mooi weer spelen, maar ondertussen..quote:
[..]
zeker, maar er zijn ook mensen die in complete mysterie het leven verlaten... dus...
Dan kan je ze nergens mee helpen... terwijl het wel een mogelijkheid zou zijn.quote:
Dus wellicht is het egoistisch om je vrienden niet te laten weten van je problemen, je vrienden je niet laten helpen...
is dat dan niet egoistisch?
Nee, dat is overmoedig en té aardig, omdat je mensen niet met jouw problemen wilt opzadelen.quote:
[..]
Dan kan je ze nergens mee helpen... terwijl het wel een mogelijkheid zou zijn.
Dus wellicht is het egoistisch om je vrienden niet te laten weten van je problemen, je vrienden je niet laten helpen...
is dat dan niet egoistisch?
Is het niet egoistischer om je vrienden te belasten met jouw problemen?quote:
[..]
Dan kan je ze nergens mee helpen... terwijl het wel een mogelijkheid zou zijn.
Dus wellicht is het egoistisch om je vrienden niet te laten weten van je problemen, je vrienden je niet laten helpen...
is dat dan niet egoistisch?
zeer zwaar ONEENSquote:
[..]
Nee, dat is overmoedig en té aardig, omdat je mensen niet met jouw problemen wilt opzadelen.
mensen niet met je problemen op willen zadelen en zelfmoord plegen om diezelfde reden is naar mijn mening velen malen egoistischer, hoewel ik denk dat het persoon dat zelfmoord pleegde wellicht niet aan de optie gedacht heeft...
Dat vind ik een zeer rare gedachtengang, maargoed, het is je goed recht om dat zo te zien.quote:
[..]
zeer zwaar ONEENS
mensen niet met je problemen op willen zadelen en zelfmoord plegen om diezelfde reden is naar mijn mening velen malen egoistischer, hoewel ik denk dat het persoon dat zelfmoord pleegde wellicht niet aan de optie gedacht heeft...
Wel ben ik van mening dat veel mensen het doen die geholpen hadden kunnen worden, in een soort opwelling.
zou je dat willen toelichten, want wellicht zit ik hier hele rare dingen te denken...quote:
[..]
Dat vind ik een zeer rare gedachtengang, maargoed, het is je goed recht om dat zo te zien.
Je bekijkt het teveel vanuit een gezond en normaal perspectief. Je moet denken vanuit iemand ie al depressief is, en zichzelf al als een last voor andere ziet. Dat er geen mogelijkheid meer is, geen hulp je meer kan helpen, dat je alleen op de wereld staat en het zelf zal moeten doen.quote:
[..]
zeer zwaar ONEENS
mensen niet met je problemen op willen zadelen en zelfmoord plegen om diezelfde reden is naar mijn mening velen malen egoistischer, hoewel ik denk dat het persoon dat zelfmoord pleegde wellicht niet aan de optie gedacht heeft...
daarom staat er ook in de laatste zin:quote:Op vrijdag 6 mei 2011 17:35 schreef Myraela het volgende:
[..]
Je bekijkt het teveel vanuit een gezond en normaal perspectief. Je moet denken vanuit iemand ie al depressief is, en zichzelf al als een last voor andere ziet. Dat er geen mogelijkheid meer is, geen hulp je meer kan helpen, dat je alleen op de wereld staat en het zelf zal moeten doen.
''hoewel ik denk dat het persoon dat zelfmoord pleegde wellicht niet aan de optie gedacht heeft...''
je bedoelt mijn post?quote:
dat is een weerlegging op mijn eigen post, dus het is niet egoistisch als je niet aan die optie denkt
Te aardig my ass. Mensen die zelf uit het leven stappen kunnen op geen enkele manier op ook maar 1 greintje respect van mij rekenenquote:
[..]
Nee, dat is overmoedig en té aardig, omdat je mensen niet met jouw problemen wilt opzadelen.
1 uitzondering en dat is als je ongeneselijk ziek zou zijn en bv nog max een half jaar te leven hebt in helse pijn. Dan kan ik me er nog iets bij voorstellen, maar mensen die psychisch in de knoop zitten met zichzelf en daarom eruit stappen, nouja, die moeten dat vooral doen
ik denk dat mensen die psychisch in de knoop zitten nog veel meer lijden dan ongeneeslijk zieken met al die morfine die ze toegediend krijgen...quote:Op vrijdag 6 mei 2011 17:40 schreef vosss het volgende:
[..]
Te aardig my ass. Mensen die zelf uit het leven stappen kunnen op geen enkele manier op ook maar 1 greintje respect van mij rekenen
1 uitzondering en dat is als je ongeneselijk ziek zou zijn en bv nog max een half jaar te leven hebt in helse pijn. Dan kan ik me er nog iets bij voorstellen, maar mensen die psychisch in de knoop zitten met zichzelf en daarom eruit stappen, nouja, die moeten dat vooral doen
Eens.quote:
[..]
Te aardig my ass. Mensen die zelf uit het leven stappen kunnen op geen enkele manier op ook maar 1 greintje respect van mij rekenen
1 uitzondering en dat is als je ongeneselijk ziek zou zijn en bv nog max een half jaar te leven hebt in helse pijn. Dan kan ik me er nog iets bij voorstellen, maar mensen die psychisch in de knoop zitten met zichzelf en daarom eruit stappen, nouja, die moeten dat vooral doen
Ik begrijp het niet en misschien wil ik het ook helemaal niet begrijpen. Zelfmoord is gewoon mind blowing. Ik snap er niets van.
wees blij dat je er niets van snapt, ik snap niet dat ik bij een redelijk goede vriend nooit wat gehoord heb voordat hij zelfmoord heeft gepleegd, noch enig andere vriend.quote:
Ik word gewoon naar in me hoofd als ik dit soort dingen lees.
Ik begrijp het niet en misschien wil ik het ook helemaal niet begrijpen. Zelfmoord is gewoon mind blowing. Ik snap er niets van.
quote van myraela:
''zichzelf al als een last voor andere ziet. Dat er geen mogelijkheid meer is, geen hulp je meer kan helpen, dat je alleen op de wereld staat en het zelf zal moeten doen.''
is dus niet van toepassing op mijn ''praktijkervaring'' (dat woord klinkt stom in deze context.)
Ik ben helemaal niet depressief en nog nooit aan zelfmoord gedacht, zal ik ook nooit doen. Maar ik vind dan ook ik best een aardig leven heb en zie genoeg perspectief voor de toekomst. Als men dat ook niet heeft, plus een negatief zelfbeeld/andere problemen, kan ik goed begrijpen dat iemand zelfmoord zou plegen.
Daar zou ik als ik jou was heel blij om zijn, dan ken jij die hele donkere dagen dus niet.quote:
Ik word gewoon naar in me hoofd als ik dit soort dingen lees.
Ik begrijp het niet en misschien wil ik het ook helemaal niet begrijpen. Zelfmoord is gewoon mind blowing. Ik snap er niets van.
Welcome to the internet.quote:
Als iemand zelfmoord pleegt, moet die persoon zich wel héél erg kut voelen. Waarom altijd zo hard oordelen, wij weten niet wat die persoon heeft doorgemaakt, hoe die persoon zich heeft gevoeld, wat voor trauma's die persoon misschien heeft.. En waarom doorleven als je toch weet dat je er geen plezier meer in hebt en gaat krijgen.. en de hulpverlening (misschien) geen zin meer heeft omdat het allemaal zo diep in je zit?
Ik heb 'm even opgezocht
Waarom pleegt iemand zelfmoord ?
Mensen kunnen soms die intense strijd niet snappen en zeggen dat het egoistisch is.
Bij een vriend van me stond na zijn zelfmoord in de krant bij de familie , als leven zo'n strijd is, dan komt de dood als een verlossing en dat vat voor mij samen hoe het voor hem was en hoe hij tot zijn einde kwam.
Soms kan iemand gewoon niet meer en ziet die de dood als een verlossing.
Ik had deze reactie van jou niet verwacht. Mee eens.quote:
Als iemand zelfmoord pleegt, moet die persoon zich wel héél erg kut voelen. Waarom altijd zo hard oordelen, wij weten niet wat die persoon heeft doorgemaakt, hoe die persoon zich heeft gevoeld, wat voor trauma's die persoon misschien heeft.. En waarom doorleven als je toch weet dat je er geen plezier meer in hebt en gaat krijgen.. en de hulpverlening (misschien) geen zin meer heeft omdat het allemaal zo diep in je zit?
Veroordelen mag best, maar zo hard altijd....het blijft een gevoelig onderwerp.
Sterker nog: Het is mijn grootste nachtmerrie om ooit in een situatie te belanden waarin ik geen controle meer heb over mijn eigen leven/dood (bv. in een gevangenis)
En ja, je ziet gewoon echt geen andere oplossing meer en gaat je daar op focussen.
Net of zij erom geven wat kortzichtige idioten van hen denken.quote:
Te aardig my ass. Mensen die zelf uit het leven stappen kunnen op geen enkele manier op ook maar 1 greintje respect van mij rekenen
[ Bericht 0% gewijzigd door so_what_ op 06-05-2011 22:52:29 ]
Als je zeer depressief bent,geen toekomst meer ziet, misschien altijd pijn hebt ....
(En voor de mensen die denken dat ze nooit depressief zullen worden.......het kan IEDEREEN overkomen óók U)
Yep, helemaal waarquote:
(En voor de mensen die denken dat ze nooit depressief zullen worden.......het kan IEDEREEN overkomen óók U)
En wanneer zelfs de mensen waarvan je het meest houdt je niet voldoende positieve energie meer kunnen geven om tegen het bovenstaande op te wegen.
Het is ook niet perse een verlangen naar de dood, meer een wens dat de pijn stopt. Het effect dat zo'n beslissing op anderen heeft weegt op sommige momenten niet eens meer mee, daar ben je dan echt te ziek voor. Het is overleven, overleven, overleven, totdat je niet meer kan. En als je zo ver bent, dan maak je geen einde aan je leven, je maakt een einde aan je lijden.
Te diep in schulden
9 tot 5 baan
Geen relatie kunnen krijgen
Geen dierbaren meer
Vroeger gepest op school
Niemand die jou begrijpt
Erge dingen gezien
Iedereen die tegen je is in je gezin
Mishandeling door ouders/opa oma/broer/zus
Trauma's opgelopen op werk of ergens anders
Het kan vanalles zijn
En soms hoeft het geen van het al van hierboven genoemd te zijn.quote:
Pshychische problemen
Te diep in schulden
9 tot 5 baan
Geen relatie kunnen krijgen
Geen dierbaren meer
Vroeger gepest op school
Niemand die jou begrijpt
Erge dingen gezien
Iedereen die tegen je is in je gezin
Mishandeling door ouders/opa oma/broer/zus
Trauma's opgelopen op werk of ergens anders
Het kan vanalles zijn
Goede jeugd, leuke baan, en meer van al dat "goeds", maar toch constant een zwart gevoel.
En de mensen die in helse psychische pijn moeten maar lekker blijven lijden, volgens jou? Volgens mij maakt dat jou de egoïst, omdat je niet met hun verdriet opgezadeld wilt zitten.quote:
[..]
Te aardig my ass. Mensen die zelf uit het leven stappen kunnen op geen enkele manier op ook maar 1 greintje respect van mij rekenen
1 uitzondering en dat is als je ongeneselijk ziek zou zijn en bv nog max een half jaar te leven hebt in helse pijn. Dan kan ik me er nog iets bij voorstellen, maar mensen die psychisch in de knoop zitten met zichzelf en daarom eruit stappen, nouja, die moeten dat vooral doen
True. Antonie Kamerling was hier wel een "mooi" voorbeeld van. In de ogen van veel mensen had hij een geweldig leven (leuke baan, geld, mooi gezin etc.), maar inmiddels weten we wel beter. Voor bijv. een depressie is lang niet altijd een aanwijsbare oorzaak. In principe heb je het over mensen die gewoon levensbedreigend ziek zijn. Bipolaire stoornissen, depressie etc...quote:
En soms hoeft het geen van het al van hierboven genoemd te zijn.
Goede jeugd, leuke baan, en meer van al dat "goeds", maar toch constant een zwart gevoel.
Als iemand het punt bereikt heeft dat hij zichzelf en zijn leven geen waarde meer vind hebt dan zal hij er niet tegen anderen over beginnen, vanuit het idee anderen niet tot last te mogen zijn met zichzelf, het is een onderdeel van de depressie waar iemand inzit.quote:
[..]
Dan kan je ze nergens mee helpen... terwijl het wel een mogelijkheid zou zijn.
Dus wellicht is het egoistisch om je vrienden niet te laten weten van je problemen, je vrienden je niet laten helpen...
is dat dan niet egoistisch?
Een hoop veroordeling en doen alsof jij weet waar iemand dan wel of niet allemaal aan gedacht heeft, zoals al gezegd wordt, jij bekijkt het vanuit jouw perspectief en veroordeelt een ander (je weet misschien wel dat de enige reden waarom mensen een ander veroordelen op wat voor manier dan is om zichzelf (eventjes) beter te voelen?) alsof jou manier van tegen dingen aankijken beter of juister is dan dat van een ander, en dat klopt niet.quote:
[..]
zeer zwaar ONEENS
mensen niet met je problemen op willen zadelen en zelfmoord plegen om diezelfde reden is naar mijn mening velen malen egoistischer, hoewel ik denk dat het persoon dat zelfmoord pleegde wellicht niet aan de optie gedacht heeft...
Als mensen anderen wilde helpen en dat ook konden, zouden er minder zelfmoorden zijn. Er is vanuit de samenleving juist een grote druk om zo probleemloos mogelijk te zijn. Na een zelfmoord vraagt men zich af waarom iemand daar niets over heeft gezegd. Het is antwoord is dat niemand daarop zit te wachten. Hier op FOK! krijg je een permban als het waagt om het te noemen.quote:
[..]
Dan kan je ze nergens mee helpen... terwijl het wel een mogelijkheid zou zijn.
Dus wellicht is het egoistisch om je vrienden niet te laten weten van je problemen, je vrienden je niet laten helpen...
is dat dan niet egoistisch?
[ Bericht 2% gewijzigd door deelnemer op 07-05-2011 10:41:17 ]
Dat gezegd, ik heb zelf ook een (zware) depressie gehad. Ik had vooral sterk het gevoel dat, hoewel mijn familie er verdriet van zou hebben, ze alsnog beter af zouden zijn zonder mij omdat ik toch maar waardeloos was.
Op het moment dat je in een depressie zit, worden al je gedachten gekleurd door negativiteit. Wat er dan ook gebeurd of gezegd word (ook dingen die bedoeld zijn om je te helpen), kan jij als depressief persoon alleen het negatieve van zien. Alleen al iets simpels: als iemand naar je kijkt op straat kan je denken: 'Oh diegene vindt dat ik er leuk uitzie!', terwijl ik tijdens mijn depressie zou hebben gedacht 'Diegene kijkt naar me omdat ik er raar/lelijk uitzie.' Veel mensen zullen dan denken dat je zomaar de knop om kan zetten en positiever moet gaan denken, maar dat kan dus niet als je in een depressie zit.
Ik vind dat altijd zo'n rare benaming, een ziekte. Als er een duidelijke onbalans van bepaalde stofjes in het lichaam is kun je dat stellen, maar iemand die depressief is door ervaringen en een bepaalde kijk op de wereld vind ik raar om dat een ziekte te noemen. Psychische verstoorde manier van denken wel, maar ziekte klinkt zo....tja, kan ook aan mij liggen, maar dan klinkt het als iets lichamelijks.quote:
Ik denk dat je ook voorop moet stellen dat een depressie ook een ziekte is, dus je kan de denkwijze van een depressief persoon niet vergelijken met iemand die die ziekte niet heeft.
ik ben het hiermee eensquote:
Zelfmoord plegen lijkt me eerder een eenzame daad dan een egoïstische.
Als je zeer depressief bent,geen toekomst meer ziet, misschien altijd pijn hebt ....
(En voor de mensen die denken dat ze nooit depressief zullen worden.......het kan IEDEREEN overkomen óók U)
Als je je gewoon bedenkt dat een ziekte zowel lichamelijk als geestelijk kan zijn, is het niet zo vreemd lijkt me. Wat in dit geval zoveel betekent als dat de manier van denken, het beleven van emoties etc. verstoord zijn en anders dan 'normaal'.quote:
[..]
Ik vind dat altijd zo'n rare benaming, een ziekte. Als er een duidelijke onbalans van bepaalde stofjes in het lichaam is kun je dat stellen, maar iemand die depressief is door ervaringen en een bepaalde kijk op de wereld vind ik raar om dat een ziekte te noemen. Psychische verstoorde manier van denken wel, maar ziekte klinkt zo....tja, kan ook aan mij liggen, maar dan klinkt het als iets lichamelijks.
Een depressie is duidelijk te meten aan bepaalde stoffen die in de hersens worden aangemaakt, het is een natuurlijke lichamelijk reactie van je psychische immuunsysteem wat op deze manier in werking kan treden na traumatische gebeurtenissen.quote:
Ik vind dat altijd zo'n rare benaming, een ziekte. Als er een duidelijke onbalans van bepaalde stofjes in het lichaam is kun je dat stellen, maar iemand die depressief is door ervaringen en een bepaalde kijk op de wereld vind ik raar om dat een ziekte te noemen. Psychische verstoorde manier van denken wel, maar ziekte klinkt zo....tja, kan ook aan mij liggen, maar dan klinkt het als iets lichamelijks.
Als je het zo schrijft, lijkt het net alsof iemand pas een depressie kan krijgen na een traumatische ervaring / traumatische ervaringen.quote:
[..]
Een depressie is duidelijk te meten aan bepaalde stoffen die in de hersens worden aangemaakt, het is een natuurlijke lichamelijk reactie van je psychische immuunsysteem wat op deze manier in werking kan treden na traumatische gebeurtenissen.
Oke, dankjewel.quote:
[..]
Een depressie is duidelijk te meten aan bepaalde stoffen die in de hersens worden aangemaakt, het is een natuurlijke lichamelijk reactie van je psychische immuunsysteem wat op deze manier in werking kan treden na traumatische gebeurtenissen.
Hmm, daar heb je ook een punt.quote:
[..]
Als je het zo schrijft, lijkt het net alsof iemand pas een depressie kan krijgen na een traumatische ervaring / traumatische ervaringen.
Het is ook iets lichamelijks: een depressie kan veroorzaakt worden door een tekort aan neurotransmitters, verschillende stoffen die o.a. je stemming bepalen.quote:
[..]
Ik vind dat altijd zo'n rare benaming, een ziekte. Als er een duidelijke onbalans van bepaalde stofjes in het lichaam is kun je dat stellen, maar iemand die depressief is door ervaringen en een bepaalde kijk op de wereld vind ik raar om dat een ziekte te noemen. Psychische verstoorde manier van denken wel, maar ziekte klinkt zo....tja, kan ook aan mij liggen, maar dan klinkt het als iets lichamelijks.
Klopt, een depressie treedt niet zomaar op, sterker nog er gaat heel wat aan vooraf, ook dingen die voor een ander totaal niet traumatisch zouden zijn of zelfs maar lijken, of dingen die iemand in zijn vroege jeugd verdrongen heeft en diegene vanuit zijn onbewuste heel zijn leven sterk beïnvloed.quote:
[..]
Als je het zo schrijft, lijkt het net alsof iemand pas een depressie kan krijgen na een traumatische ervaring / traumatische ervaringen.
Ze hebben met onderzoeken zelfs volwassen muizen zo weten te behandelen dat ze in een depressie raakten, alleen dan zijn er natuurlijk alleen puur de lichamelijke reacties, terwijl er bij mensen natuurlijk het psychische gedeelte (gedachten etc) ook nog bij komt kijken.
Is een ziekte pas een ziekte als het lichamelijk is? Een depressie komt lang niet altijd door 'ervaringen' overigens, maar dat is al eerder uitgelegd.quote:
[..]
Ik vind dat altijd zo'n rare benaming, een ziekte. Als er een duidelijke onbalans van bepaalde stofjes in het lichaam is kun je dat stellen, maar iemand die depressief is door ervaringen en een bepaalde kijk op de wereld vind ik raar om dat een ziekte te noemen. Psychische verstoorde manier van denken wel, maar ziekte klinkt zo....tja, kan ook aan mij liggen, maar dan klinkt het als iets lichamelijks.
Dat is dan de depressie al, je zet het hier neer alsof het 2 aparte dingen zijn waarvan de 1 de ander veroorzaakt, terwijl het juist allebei hetzelfde is.quote:
[..]
Het is ook iets lichamelijks: een depressie kan veroorzaakt worden door een tekort aan neurotransmitters, verschillende stoffen die o.a. je stemming bepalen.
Zijn er anderen manieren waarop iemand een depressie kan ontwikkelen?quote:
[..]
Als je het zo schrijft, lijkt het net alsof iemand pas een depressie kan krijgen na een traumatische ervaring / traumatische ervaringen.
Natuurlijk, hormonen hebben bijvoorbeeld ook een invloed, kijk maar naar de pre- en postnatale depressie. Een tekort aan serotonine is mogelijk ook van invloed (al zijn ze daar nog niet helemaal uit, dacht ik). Maar je hoeft geen verschrikkelijk leven achter de rug te hebben om een depressie te ontwikkelen.quote:
[..]
Zijn er anderen manieren waarop iemand een depressie kan ontwikkelen?
Dan nog is het hebben gehad van een traumatische ervaring geen voorwaarde om een depressie te krijgen. De aanleg die iemand ervoor heeft en allerlei biologische factoren kunnen al de oorzaak zijn. Wellicht icm het karakter dat iemand heeft zoals veel piekeren etc.quote:
[..]
Klopt, een depressie treedt niet zomaar op, sterker nog er gaat heel wat aan vooraf, ook dingen die voor een ander totaal niet traumatisch zouden zijn of zelfs maar lijken, of dingen die iemand in zijn vroege jeugd verdrongen heeft en diegene vanuit zijn onbewuste heel zijn leven sterk eïnvloed.
Door het woord traumatisch te gebruiken, krijg je alleen maar het misverstand dat er iets ergs gebeurd moet zijn in iemands leven - vroeg of laat - voordat hij depressief kan worden. Inmiddels weten we wel beter en anders bekijk de video eens die ik postte.
Burnout (zakelijk) of een langdurige klote situatie in je prive leven kan ook heeeeeel erg mee wegen.quote:
Hm, het is wel waar wat je zegt, maar ik heb bijvoorbeeld niets traumatisch meegemaakt en toch een depressie gekregen. Het is in mijn geval waarschijnlijk zo dat er biologisch iets niet goed bij mij zit waardoor ik het heb gekregen.
Het belangrijkste daaraan is volgens mij, dat er geen uitzicht is op verandering van de situatie.
Dat kost zoveel energie dat ook daar je serotonine level wel aardig van gaat dalen.
Een traumatische ervaring hoeft niet één gebeurtenis te zijn.
Het kan ook gewoon zijn dat de druk op je te lang te hoog is zonder uitzicht op ontspanning / verandering.
Dat is net zo funest als één hele heftige situatie waardoor je het niet meer ziet zitten.
Er is een kwestie van erfelijkheid, waar aangeeft dat er eerder (generatie(s) ervoor) iets is gebeurd waardoor die erfelijkheid er is. Het hoeft ook niet 1 heel groot traumatisch iets te zijn (terwijl je niet moet onderschatten hoeveel er aan verdrongen pijn uit je jeugd je in je rugzak kan hebben) het kan zich met kleine dingen stapelen, alles wat je kwetst, alles wat je pijn heeft gedaan kan je onder de noemer trauma plaatsenquote:
Hm, het is wel waar wat je zegt, maar ik heb bijvoorbeeld niets traumatisch meegemaakt en toch een depressie gekregen. Het is in mijn geval waarschijnlijk zo dat er biologisch iets niet goed bij mij zit waardoor ik het heb gekregen.
Depressie komt inderdaad veel voor (bij de vrouwen) van de familie. Ik moet zeggen dat het er ook al vrij lang 'aan zat te komen.' Zelfs als kind was ik vaak erg somber, het heeft alleen het hoogtepunt, en de noemer depressie gekregen toen ik wat ouder was.quote:
[..]
Er is een kwestie van erfelijkheid, waar aangeeft dat er eerder (generatie(s) ervoor) iets is gebeurd waardoor die erfelijkheid er is. Het hoeft ook niet 1 heel groot traumatisch iets te zijn (terwijl je niet moet onderschatten hoeveel er aan verdrongen pijn uit je jeugd je in je rugzak kan hebben) het kan zich met kleine dingen stapelen, alles wat je kwetst, alles wat je pijn heeft gedaan kan je onder de noemer trauma plaatsen
Niemand heeft een karakter om veel te piekeren; iemand kan veel piekeren, iemand kan zich identificeren met zijn gepieker, zichzelf een piekeraar noemen maar ook piekeren is een stuk gedrag wat hebt en je gedrag heb je met een reden, als je die reden weet kan je er iets mee doen, het veranderen als je zou willen.quote:
Wellicht icm het karakter dat iemand heeft zoals veel piekeren etc.
Heb nu niet de tijd om em helemaal te kijken maar in de 1e 5 minuten wordt al ''early age experiences'' gezegd en ervaringen uit je vroege jeugd kunnen hele diepe indrukken achter laten, op een manier die je je als volwassene haast niet voor kan stellen.quote:
Door het woord traumatisch te gebruiken, krijg je alleen maar het misverstand dat er iets ergs gebeurd moet zijn in iemands leven - vroeg of laat - voordat hij depressief kan worden. Inmiddels weten we wel beter en anders bekijk de video eens die ik postte.
Het kan wel degelijk een karaktertrek zijn en voor een belangrijk deel ligt dat ook vast en is niet zomaar ff veranderbaar. Net zoals de neiging tot perfectionisme. Dit soort zaken kunnen mede de oorzaak van een depressie zijn, net zoals voor een belangrijk deel de aanleg en allerlei biologische factoren. Natuurlijk kunnen traumatische ervaringen een rol spelen in dit verhaal, maar ze zijn absoluut niet noodzakelijk om iemand depressief te laten worden. En daar ging het volgens mij om.quote:
[..]
Niemand heeft een karakter om veel te piekeren; iemand kan veel piekeren, iemand kan zich identificeren met zijn gepieker, zichzelf een piekeraar noemen maar ook piekeren is een stuk gedrag wat hebt en je gedrag heb je met een reden, als je die reden weet kan je er iets mee doen, het veranderen als je zou willen.
Natuurlijk kunnen ze een belangrijke oorzaak zijn, maar wat ik dus eigenlijk alleen maar zeg: ze zijn geen voorwaarde. Om precies te zijn hier al:quote:
[..]
Heb nu niet de tijd om em helemaal te kijken maar in de 1e 5 minuten wordt al ''early age experiences'' gezegd en ervaringen uit je vroege jeugd kunnen hele diepe indrukken achter laten, op een manier die je je als volwassene haast niet voor kan stellen.
Waarom een einde aan je leven maken.
[ Bericht 4% gewijzigd door Absurditeit op 07-05-2011 16:02:10 ]
Perfectionisme een piekeren zijn hetzelfde, het is het in gedachte en/of met gedrag iets willen voorkomen wat in de beleving van de persoon erg zou zijn als het gebeurde, mensen willen niet zomaar iets voorkomen ze willen iets voorkomen wat ze al eens meegemaakt hebt hebben en wat ze op z'n minst onplezierig vonden maw ze proberen in het heden iets te voorkomen wat in het verleden is gebeurd dat is ook de reden waarom je eindeloos kan piekeren; je kunt het verleden niet veranderen. Dat inzien, uitzoeken wat de achterliggende gedachten en angsten zijn en vervolgens beetje bij beetje het gedrag gaan veranderen zijn manier om daarin verandering aan te brengen.quote:
[..]
Het kan wel degelijk een karaktertrek zijn en voor een belangrijk deel ligt dat ook vast en is niet zomaar ff veranderbaar. Net zoals de neiging tot perfectionisme. Dit soort zaken kunnen mede de oorzaak van een depressie zijn, net zoals voor een belangrijk deel de aanleg en allerlei biologische factoren.
Zeggen ''ik pieker veel; zo ben ik nu eenmaal'' en daar in geloven zal in ieder geval nooit tot een (gewenste) verandering leiden.
Dat is wel een hele simplistische "verklaring" voor een karaktereigenschap - het zit er min of meer ingeslepen - als piekeren. Daarmee ontken je min of meer dat de 1 van nature niet meer de neiging kan hebben tot zoiets als piekeren. En wederom ben ik het er niet mee eens dat er iets (ernstigs) aan vooraf moet zijn gegaan, voordat iemand veel gaat piekeren. Maar zelfs als er wel iets aan vooraf zou moeten gaan, dan nog is het zo dat de ene persoon er zich makkelijker overheen zet dan de ander. Nou precies dat soort verschillen kunnen mede bepalen of iemand sneller depressief wordt.quote:
[..]
Perfectionisme een piekeren zijn hetzelfde, het is het in gedachte en/of met gedrag iets willen voorkomen wat in de beleving van de persoon erg zou zijn als het gebeurde, mensen willen niet zomaar iets voorkomen ze willen iets voorkomen wat ze al eens meegemaakt hebt hebben en wat ze op z'n minst onplezierig vonden maw ze proberen in het heden iets te voorkomen wat in het verleden is gebeurd dat is ook de reden waarom je eindeloos kan piekeren; je kunt het verleden niet veranderen. Dat inzien, uitzoeken wat de achterliggende gedachten en angsten zijn en vervolgens beetje bij beetje het gedrag gaan veranderen zijn manier om daarin verandering aan te brengen.
Zeggen ''ik pieker veel; zo ben ik nu eenmaal'' en daar in geloven zal in ieder geval nooit tot een (gewenste) verandering leiden.
Het betekent niet dat je niet kunt proberen om het enigszins te veranderen, maar in dat opzicht geloof jij imo teveel in de maakbaarheid van de mens. Een beetje het achterhaalde jaren '70 idee.
Ja bij de 1 zal iets een diepere impact hebben dan bij de andere, dat is mede bepalend voor heel veel aspecten van je ontwikkeling, zoals bijv een depressie maar met die stelling alleen al geef je aan dat er iets moet gebeuren waardoor die erfelijkheid naar buiten komt. Iemand kan geboren worden met wat jij noemt een neiging to piekeren en dan kan er iets gebeuren waardoor het piekeren een manier wordt om met zaken om te gaan. Voorwaarde nog steeds dat er iets gebeurd waardoor dat naar buiten komtquote:
[..]
Dat is wel een hele simplistische "verklaring" voor een karaktereigenschap - het zit er min of meer ingeslepen - als piekeren. Daarmee ontken je min of meer dat de 1 van nature niet meer de neiging kan hebben tot zoiets als piekeren. En wederom ben ik het er niet mee eens dat er iets (ernstigs) aan vooraf moet zijn gegaan, voordat iemand veel gaat piekeren. Maar zelfs als er wel iets aan vooraf zou moeten gaan, dan nog is het zo dat de ene persoon er zich makkelijker overheen zet dan de ander. Nou precies dat soort verschillen kunnen mede bepalen of iemand sneller depressief wordt.
Het betekent niet dat je niet kunt proberen om het enigszins te veranderen, maar in dat opzicht geloof jij imo teveel in de maakbaarheid van de mens. Een beetje het achterhaalde jaren '70 idee.
Ik bedoel het zeker niet simplistisch, het is juist ingewikkeld omdat het geen karakter eigenschap is zoals jij het neerzet, het is een stuk(je) gedrag wat je (onbewust) ontwikkelt om met dingen om te gaan, als coping, het zijn niet de werkelijke dingen die in het heden gebeuren die ervoor zorgen dat je gaat piekeren, het is het aangeleerd hebben om er zo mee om te gaan, zoals voor miljoenen dingen hebben geleerd om er op een bepaalde manier mee om te gaan. En als je leert en inzicht krijgt waarom je het zo bent gaan doen kan je daarna kiezen of je er iets aan wilt veranderen. Tegen iemand die veel piekert zeggen ''je moet niet piekeren'' zal niks uithalen, je zegt namelijk dat iets wat is, niet zou moeten zijn.
Als jij gelooft dat gedrag zo goed als niet te veranderen is heb jij (vind ik) daar een behoorlijk negatief beeld van en zal je wat je ziet wat hiermee te maken heeft ook negatiefs interpreteren, het idee dat je niet in staat zou zijn om je gedrag te veranderen past meer bij een slachtoffer houding ''ik kan er niks aan doen, het overkomt me allemaal maar, zo ben ik'' zo in het leven staan is nog een reden om niet te geloven dat een mens in staat is te veranderen, het zou namelijk betekenen dat je eraan zou moeten gaan werken om niet langer vanuit een slachtofferrol te handelen maar op een manier waarop jij volle verantwoordelijkheid neemt voor hoe je je gedraagt en hoe je leven eruit ziet, wanneer je dat doet heb in ieder geval een hoop meer opties dan je maar bij je situatie neer te leggen.
Jij hebt het over een ''achterhaald jaren '70 idee'' ik kan je verzekeren dat er niks uit de jaren 70 is wat mijn zienswijze omtrent dit onderwerp beïnvloed, ik was toen nog lang niet geboren en heb nooit iets wat uit de jaren 70 komt over dit onderwerp gelezen, ik denk eerder dat het jouw eigen ongeloof dat je als mens je gedrag kan veranderen is die daar aan het woord is, daar zal je je redenen voor hebben en dat is aan jou, ga alleen niet verwachten dat andere mensen een zelfde negatieve houding aannemen ten aanzien van wat mensen kunnen bereiken, vooral als ze uit ervaring weten wat er allemaal mogelijk is.
Het idee om onder een vrachtwagen te lopen of onder een trein werd aanlokkelijk.
De enige reden waarom ik dat niet deed was omdat mijn toen vriend, nu man bij mij in mijn huis woonden, als mijn officiële erfgenamen hadden gewild, zouden ze hem het huis uit kunnen zetten, en dat gunde ik hem niet.
Na verloop van tijd kwam ik er achter dat de gedachte over zelfmoord het hevigst waren als ik ongesteld was, en besloot daarom dat ik die gedachte daarom niet serieus moest nemen.
Na een aantal jaren leerde ik accepteren dat mijn oude leven voorbij was en nooit meer terug zou komen.
Ik ging weer kleuren zien, kreeg weer gevoelens en werd zonder medicijnen of therapeuten weer IK.
Anders dan dat ik was, maar niet slechter.
En nu na al die jaren, heb ik een heel ander leven opgebouwd. Ik ben geëmigreerd ( wat ik waarschijnlijk nooit had gedaan als ik dat ongeluk niet had gehad) en leef een fantastisch leven.
Zo werd iets heel negatief uiteindelijk toch iets heelpositiefs
En dat bepalen wij.quote:
deze topic is dubbel dus ga maar door in de andere
