Waarom een einde aan je leven maken.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 15:54 schreef Absurditeit het volgende:

[..]

Het kan wel degelijk een karaktertrek zijn en voor een belangrijk deel ligt dat ook vast en is niet zomaar ff veranderbaar. Net zoals de neiging tot perfectionisme. Dit soort zaken kunnen mede de oorzaak van een depressie zijn, net zoals voor een belangrijk deel de aanleg en allerlei biologische factoren.

Perfectionisme een piekeren zijn hetzelfde, het is het in gedachte en/of met gedrag iets willen voorkomen wat in de beleving van de persoon erg zou zijn als het gebeurde, mensen willen niet zomaar iets voorkomen ze willen iets voorkomen wat ze al eens meegemaakt hebt hebben en wat ze op z'n minst onplezierig vonden maw ze proberen in het heden iets te voorkomen wat in het verleden is gebeurd dat is ook de reden waarom je eindeloos kan piekeren; je kunt het verleden niet veranderen. Dat inzien, uitzoeken wat de achterliggende gedachten en angsten zijn en vervolgens beetje bij beetje het gedrag gaan veranderen zijn manier om daarin verandering aan te brengen.

Zeggen ''ik pieker veel; zo ben ik nu eenmaal'' en daar in geloven zal in ieder geval nooit tot een (gewenste) verandering leiden.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 16:07 schreef Canillas het volgende:

[..]

Perfectionisme een piekeren zijn hetzelfde, het is het in gedachte en/of met gedrag iets willen voorkomen wat in de beleving van de persoon erg zou zijn als het gebeurde, mensen willen niet zomaar iets voorkomen ze willen iets voorkomen wat ze al eens meegemaakt hebt hebben en wat ze op z'n minst onplezierig vonden maw ze proberen in het heden iets te voorkomen wat in het verleden is gebeurd dat is ook de reden waarom je eindeloos kan piekeren; je kunt het verleden niet veranderen. Dat inzien, uitzoeken wat de achterliggende gedachten en angsten zijn en vervolgens beetje bij beetje het gedrag gaan veranderen zijn manier om daarin verandering aan te brengen.

Zeggen ''ik pieker veel; zo ben ik nu eenmaal'' en daar in geloven zal in ieder geval nooit tot een (gewenste) verandering leiden.

Dat is wel een hele simplistische "verklaring" voor een karaktereigenschap - het zit er min of meer ingeslepen - als piekeren. Daarmee ontken je min of meer dat de 1 van nature niet meer de neiging kan hebben tot zoiets als piekeren. En wederom ben ik het er niet mee eens dat er iets (ernstigs) aan vooraf moet zijn gegaan, voordat iemand veel gaat piekeren. Maar zelfs als er wel iets aan vooraf zou moeten gaan, dan nog is het zo dat de ene persoon er zich makkelijker overheen zet dan de ander. Nou precies dat soort verschillen kunnen mede bepalen of iemand sneller depressief wordt.

Het betekent niet dat je niet kunt proberen om het enigszins te veranderen, maar in dat opzicht geloof jij imo teveel in de maakbaarheid van de mens. Een beetje het achterhaalde jaren '70 idee.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 16:47 schreef Absurditeit het volgende:

[..]

Dat is wel een hele simplistische "verklaring" voor een karaktereigenschap - het zit er min of meer ingeslepen - als piekeren. Daarmee ontken je min of meer dat de 1 van nature niet meer de neiging kan hebben tot zoiets als piekeren. En wederom ben ik het er niet mee eens dat er iets (ernstigs) aan vooraf moet zijn gegaan, voordat iemand veel gaat piekeren. Maar zelfs als er wel iets aan vooraf zou moeten gaan, dan nog is het zo dat de ene persoon er zich makkelijker overheen zet dan de ander. Nou precies dat soort verschillen kunnen mede bepalen of iemand sneller depressief wordt.

Het betekent niet dat je niet kunt proberen om het enigszins te veranderen, maar in dat opzicht geloof jij imo teveel in de maakbaarheid van de mens. Een beetje het achterhaalde jaren '70 idee.

Ja bij de 1 zal iets een diepere impact hebben dan bij de andere, dat is mede bepalend voor heel veel aspecten van je ontwikkeling, zoals bijv een depressie maar met die stelling alleen al geef je aan dat er iets moet gebeuren waardoor die erfelijkheid naar buiten komt. Iemand kan geboren worden met wat jij noemt een neiging to piekeren en dan kan er iets gebeuren waardoor het piekeren een manier wordt om met zaken om te gaan. Voorwaarde nog steeds dat er iets gebeurd waardoor dat naar buiten komt

Ik bedoel het zeker niet simplistisch, het is juist ingewikkeld omdat het geen karakter eigenschap is zoals jij het neerzet, het is een stuk(je) gedrag wat je (onbewust) ontwikkelt om met dingen om te gaan, als coping, het zijn niet de werkelijke dingen die in het heden gebeuren die ervoor zorgen dat je gaat piekeren, het is het aangeleerd hebben om er zo mee om te gaan, zoals voor miljoenen dingen hebben geleerd om er op een bepaalde manier mee om te gaan. En als je leert en inzicht krijgt waarom je het zo bent gaan doen kan je daarna kiezen of je er iets aan wilt veranderen. Tegen iemand die veel piekert zeggen ''je moet niet piekeren'' zal niks uithalen, je zegt namelijk dat iets wat is, niet zou moeten zijn.

Als jij gelooft dat gedrag zo goed als niet te veranderen is heb jij (vind ik) daar een behoorlijk negatief beeld van en zal je wat je ziet wat hiermee te maken heeft ook negatiefs interpreteren, het idee dat je niet in staat zou zijn om je gedrag te veranderen past meer bij een slachtoffer houding ''ik kan er niks aan doen, het overkomt me allemaal maar, zo ben ik'' zo in het leven staan is nog een reden om niet te geloven dat een mens in staat is te veranderen, het zou namelijk betekenen dat je eraan zou moeten gaan werken om niet langer vanuit een slachtofferrol te handelen maar op een manier waarop jij volle verantwoordelijkheid neemt voor hoe je je gedraagt en hoe je leven eruit ziet, wanneer je dat doet heb in ieder geval een hoop meer opties dan je maar bij je situatie neer te leggen.

Jij hebt het over een ''achterhaald jaren '70 idee'' ik kan je verzekeren dat er niks uit de jaren 70 is wat mijn zienswijze omtrent dit onderwerp beïnvloed, ik was toen nog lang niet geboren en heb nooit iets wat uit de jaren 70 komt over dit onderwerp gelezen, ik denk eerder dat het jouw eigen ongeloof dat je als mens je gedrag kan veranderen is die daar aan het woord is, daar zal je je redenen voor hebben en dat is aan jou, ga alleen niet verwachten dat andere mensen een zelfde negatieve houding aannemen ten aanzien van wat mensen kunnen bereiken, vooral als ze uit ervaring weten wat er allemaal mogelijk is.

Ik was ijzersterk, was tevreden met mijn leven en met mezelf.(eigenlijk was ik wel een beetje trots op mezelf, op wat ik met hard werken en doorzetten had bereikt). En toen kreeg ik een ongeluk. PATS in één dag mijn hele leven 180 graden gedraaid. Ik kon niets meer, niet werken,niet denken, niet consenteren, mijn hobby's.....zelfs de was op hangen ging niet meer.Ik was beland in een grijze zeepbel. Gevoelens had ik niet meer, als mensen tegen me spraken hoorde ik ze wel, maar verstond ze niet.Mijn leven was voorbij, alles grijs , ik was een zombie geworden.

Het idee om onder een vrachtwagen te lopen of onder een trein werd aanlokkelijk.
De enige reden waarom ik dat niet deed was omdat mijn toen vriend, nu man bij mij in mijn huis woonden, als mijn officiële erfgenamen hadden gewild, zouden ze hem het huis uit kunnen zetten, en dat gunde ik hem niet.

Na verloop van tijd kwam ik er achter dat de gedachte over zelfmoord het hevigst waren als ik ongesteld was, en besloot daarom dat ik die gedachte daarom niet serieus moest nemen.

Na een aantal jaren leerde ik accepteren dat mijn oude leven voorbij was en nooit meer terug zou komen.
Ik ging weer kleuren zien, kreeg weer gevoelens en werd zonder medicijnen of therapeuten weer IK.
Anders dan dat ik was, maar niet slechter.

En nu na al die jaren, heb ik een heel ander leven opgebouwd. Ik ben geëmigreerd ( wat ik waarschijnlijk nooit had gedaan als ik dat ongeluk niet had gehad) en leef een fantastisch leven.
Zo werd iets heel negatief uiteindelijk toch iets heelpositiefs

deze topic is dubbel dus ga maar door in de andere