Laatste posts uit het vorige topic:
quote:Op woensdag 23 februari 2011 13:42 schreef Queen_Minny het volgende:
[ afbeelding ]
Prestly
Mn lieve kleine pinnekopje. Ze had een hekel aan op schoot zitten, en aaien hoefde ook niet zo. Maar je lag gewoon in een scheur als je dr zag slijmen als ze wat lekkers wilde. Dan was ze de liefheid zelve.
Vorige maand op een donderdag zag ik dat 2 van de 3 cavia's niet meer wilde eten. Dus met deze 2 naar de dokter. Ze had last van dr darmpjes en moest een nachtje blijven. Die avond kreeg ze een inwendige bloeding en is ze bij de dierenarts overleden. Prestly is 1.5 jaar geworden.
[ afbeelding ]
Elvis.
Een dag later wilde ook deze dame niet meer eten. Ze was de hokgenote van Prestly. Dus ook met Elvisje naar de DA. Er was niks te vinden waar ze last van kon hebben. Dus kreeg ik dwangvoeding mee. De dwangvoeding vond ze heerlijk en ze likte het bakje gewoon schoon. Deze lieve meid likte altijd je hand af, en als ze op je schouder zat je wang ook. Ze was dol op knuffelen en aaien. Zelfs toen ze niet wilde eten drukte ze haar snoet tegen me aan voor een aai, of likte mn hand af als ze wat lekkers wilde. Het leek heel goed met haar te gaan, maar toch vond ik haar zondags dood in haar kooi. Volgens mij overleden omdat ze haar vriendin miste. Ook Elvis is 1.5 jaar geworden.
[ afbeelding ]
En dan was er nog mijn grote speciale vriend. Simply Red.
Simply Red kwam uit een gesloten dierenwinkel. De eigenaar had hem daar gewoon achter gelaten om te verhongeren. Gelukkig kwam er een nieuwe eigenaresse die medelijden had en voor hem een nieuw baasje zocht. Ze kwam mn moeder tegen en gaf hem aan mijn moeder mee. Mijn moeder heeft hem ook zijn naam gegeven. Dit zielige beestje knapte op en werd een echt maatje. Als je verdrietig was haalde hij rare dingen uit om je op te vrolijken, en als je vrolijk was was hij vrolijker. Altijd tijd en zin voor een knuffel en een aai. Toen ik het huis uit ging is hij met me mee verhuist, altijd was hij er voor me.
Simply werd oud. En ook hij stopte met eten, eigenlijk tegelijk met Prestly. Dus hij ook mee naar de DA. Hij had een rotte kies die verwijdert moest worden onder narcose. Maar ja hij was al oud, er zaten risico's aan vast. Maar moet ik hem laten inslapen als het verholpen kan worden? Hem laten verhongeren kon ik ook niet. Dus toch de gok genomen. Deze ouwe taaie kon ik de volgende avond weer ophalen.
[ afbeelding ]
Wankel op zn pootjes, alsnog naar je toe komen waggelen bij de DA alsof ie blij was weer naar huis te mogen. Ook hem moest ik dwangvoeren. En elke dag ging het beter, hij begon weer zelf te eten en was weer alert. Op maandag avond hoorde ik een vreemd gepiep uit zijn kooi komen. Hij had heel veel moeite met ademhalen. Hij had een acute longontsteking opgelopen. Nadat ik het gepiep had opgemerkt is hij binnen 10 minuten ingeslapen.Dit beestje is 8 jaar geworden. Heel oud voor een cavia. Hij kwam als eerste binnen, en ging als laatste weer weg.
Een weekend vol tranen, vooral Simply ging me aan mn hart. Dag lieverds.
Sterkte.quote:
In januarie Wunna moeten laten inslapen, ze is een ruime 12 1/2 jaar geworden...
Nu de nieuwe telg er is is het niet zo naar pijnlijk meer en kan ik er wel over schrijven.
Met oud en nieuw ging het fout, haar achterhand was ineens erg zwak en ze gaf pijnsignalen.
Op dat moment wisten we nog niet hoe ernstig het was, maar na een bezoekje bij de dierenarts bleek ze een hernia te hebben.
Ze moest dus rust en rimadyl, maar ze reageerde niet goed op de rimadyl, kreeg er maag/darm klachten van, alhoewel haar pijn goed onder controle was ermee.
Inmiddels was haar achterhand zo zwak dat ze geholpen moest worden met opstaan en lopen, zitten om haar behoefte te doen kon ze ook nie zonder hulp, maar wilde ze niet met hulp eigenlijk.
Na toch nog een echo om de buik door te zoeken op eventuele oorzaken voor de maag darm klachten zijn we over gegaan op een andere pijnstiller, alles in haar buik was meer dan ok, hart nieren en lever waren als van een jongere hond.
Helaas sloegen de andere pijnstillers niet aan, ze trilde van de pijn, zelfs met een hoge dosis waarvan ze suffer begon te worden.
Ook ging haar achterhand achteruit tot ze die helemaal niet meer gebruikte, alleen maar meesleepde.
Dit alles in een ruime week tijd.
Met de pijn en het achteruit gaan van de achterhand konden we niet anders dan de keuze voor inslapen maken, twaalf en een half jaar is ze mijn trouwe golden meisje geweest en we missen haar nog elke dag.
Voor mijn zoontje was het erg zwaar, Wunna was er al zijn hele leven en er valt gewoon een enorm gat als zo'n belangerijke spil in het gezin wegvalt.
Vanaf mijn 15de jaar is er altijd een golden in huis geweest, met de dood van Wunna eindigde dus een tijdperk, geen golden meer in huis...
Onze laatste, Balou van inmiddels ruim 17, is thuis ingeslapen, geholpen door de dierenarts.
Balou kregen wij ruim 16 jaar geleden samen met zijn eerder ingeslapen zus, 2 verschoppelingen die als kitten door de dierenambulance van straat zijn geplukt.
Balou is altijd een mentaal en lichamelijk sterke kat geweest met, zoals de kattengedragstherapeute ooit zei; "een groter ego dan goed voor hem is"
Balou is nooit makkelijk geweest, zijn wil was wet en hij kon erg goed zijn zin doordrammen.
Door verhuizingen heeft hij meerdere dierenartsen meegemaakt en allemaal waren ze even bang van hem, hij sloeg regelmatig een halve behandelkamer aan puin, zodat uiteindelijk gekozen is om hem standaard bij de dierenarts onder zeil te brengen voor ze ook maar iets konden beginnen.
Ook bij de huidige dierenarts stond hij in de computer als 'oppassen!' en dat is zo gebleven tot zijn laatste jaar, oud maar kranig.
Klaar voor de aanval, hier kreeg hij de hond van mijn schoonmoeder in de gaten, die kan het maar net navertellen.
Hij was niet makkelijk om van te houden maar dat deden we wel, al snel.
We hebben strijd gehad in het begin en ik ben nog steeds niet zeker wie er uiteindelijk gewonnen heeft.
Balou was al enige jaren aan medicijnen voor zijn schildklier, hij was inmiddels stokdoof, zijn gewicht begon flink af te nemen (vorige week al naar 3,4) maar het naarste voor hem en ons was dat hij al enige tijd begonnen was met dementeren.
Hij raakte in de war en kon niet meer tegen verandering van routine en juist dat zorgde ervoor dat we dit besluit moesten nemen, er komen voor ons nl flink wat veranderingen aan en het zou, ook volgens de dierenarts, echt niet wenselijk zijn om hem dat nog mee te laten maken.
Na maanden twijfelen, gevoelsmatig nog tot de laatste minuut toen de dierenarts aanbelde, maar rationeel wetende dat we het juiste deden, was het gisteravond zo ver.
Op schoot, de laatste jaren werd hij een echte schootkat, bij ons althans.
We waren beiden de hele dag thuis, hebben hem volgegooid met tonijn waar hij gek op was, veel aandacht en uiteindelijk rustig tussen ons in, in zijn eigen huis, ingeslapen.
Het is nu doodstil in huis, we zien overal kattebakkorrels en plukjes haar, bij het opstaan is het zo raar dat hij niet naar ons toerent, onder de douche staan we nu alleen (Balou douchte elke ochtend mee, al sinds jaren) en we missen nu echt zijn aanwezigheid.
Voorlopig blijven we even een periode kat-loos, maar daarna komen ze wel weer.
Nu alleen even niet, we missen ze beiden enorm; Coco en Balou, ruim 16 en 17 geworden.
Balou boven, uren kon hij zo zitten, naar sneeuw kijken of de beweging van de bomen in het donker.
Heel veel sterkte voor jullie!
En wat moet het raar zijn om ineens kat-loos te zijn hij kon altijd de woonkamer inlopen met zo'n 'asjemenou' blik, alsof hij de kamer voor het eerst zag, heel grappig.
het verschil van meerdere katten naar steeds minder, naar maar eentje, was een aanzienlijk kleinere overgang dan van 1 kat naar helemaal geen kat.
ik begrijp heel goed dat mensen na overlijden snel weer een nieuw beestje halen, wij doen echt vanwege de omstandigheden even de rest van dit jaar pas op de plaats, maar gevoelsmatig zou ik vandaag nog naar het asiel willen rijden om dat gat in mijn hart te vullen.
Jamie tussen de knuffels
Doosjes waren altijd leuk. Ook al waren ze wat aan de kleine kant
En in een sportieve bui: op Christans sporttas
Dag Jamie, ga de regenboogbrug maar over
En als je van hem houdt, moet je hem laten gaan
Snap ik, ik zou hem ook niet zo laten lijden. Het welzijn van het beestje gaat voor onze eigen gevoelens.quote:
Nee, hij was nog niet zo oud. Vorig jaar had hij een blaasontsteking, toen is hij onder narcose geweest. Daarna merkten we dat hij steeds slechter ging lopen. En dat werd de laatste tijd erger. Hij haalde ook de bak niet altijd meer, en als hij hem haalde kon hij er haast niet in komen. We hadden met liefde nog 3 jaar lang gedweild maar het was voor hemzelf niet leuk meer. Je kon zien dat hij pijn had.
En als je van hem houdt, moet je hem laten gaan
Sterkte WRH en Rewimo en families.Balou was al doof en hoorde het niet, maar misschien begreep hij het wel.
Ja dat is het liefste wat je dan nog voor hem kan doenquote:
Nee, hij was nog niet zo oud. Vorig jaar had hij een blaasontsteking, toen is hij onder narcose geweest. Daarna merkten we dat hij steeds slechter ging lopen. En dat werd de laatste tijd erger. Hij haalde ook de bak niet altijd meer, en als hij hem haalde kon hij er haast niet in komen. We hadden met liefde nog 3 jaar lang gedweild maar het was voor hemzelf niet leuk meer. Je kon zien dat hij pijn had.
En als je van hem houdt, moet je hem laten gaan
WRH ik wens jou ook veel sterkte toequote:
ben van mening dat het rustig en pijnloos laten inslapen het laatste is dat we voor onze beestjes kunnen doen. heb letterlijk bij het inslapen gister tegen Balou gezegd dat dit mijn laatste cadeautje was voor hem, ook al was het voor mijzelf het moeilijkste cadeautje dat ik kon uitkiezen.
Balou was al doof en hoorde het niet, maar misschien begreep hij het wel.
Wat een mooie foto, zoals hij daar lekker op schoot lag Ik vind het zo knap dat je de keuze hebt kunnen maken. Echt! Als een beestje fysiek aftakelt dan is het meestal iets makkelijker. Maar om geestelijke aftakeling te zien, naar de toekomst en de komende veranderingen te kijken en dan de juiste beslissing kunnen nemen... echt knap. Ik weet niet of ik het zou kunnen of dat ik zou blijven proberen om de situatie zo te maken dat hij zich er prettig bij voelde.quote:
ben van mening dat het rustig en pijnloos laten inslapen het laatste is dat we voor onze beestjes kunnen doen. heb letterlijk bij het inslapen gister tegen Balou gezegd dat dit mijn laatste cadeautje was voor hem, ook al was het voor mijzelf het moeilijkste cadeautje dat ik kon uitkiezen.
Balou was al doof en hoorde het niet, maar misschien begreep hij het wel.
Sterkte allemaal
dat dus.quote:
Je groeit ernaar toe, Cat. Op een gegeven moment voel je dat het niet meer gaat. Hoe moeilijk het ook is, dan doe je het.
vond zelf de geestelijke aftakeling inderdaad aanzienlijk zwaarder dan eerder bij Coco en Anton waarbij het lichamelijk was.
In ons geval was Balou nog geregeld super levendig, kon bedelen om snoepjes, was echt nog 'wakker' zeg maar dus het twijfelen deden we elke minuut, ongeveer 3 maanden lang al.
die twijfel duurde letterlijk tot het moment dat de dierenarts daadwerkelijk aanbelde voor de gemaakte afspraak.
lief zei op dat moment echt meteen hardop; jezus, gaan we het echt doen nu?!
dan schrik je je kapot, 2 minuten daarvoor lag hij nog gezellig bij ons, was nog in huis aan de wandel geweest, lekker opgewekt, echt heel moeilijk, doe het niet graag over.
maar tegelijkertijd weet je als personeel van je kat op dat moment ook dat dit het enige juiste is en dat je je eigen gevoel aan de kant moet schuiven, juist voor die kat.
te vroeg is vreselijk voor de baasjes, je zult nooit weten hoeveel te vroeg, te laat echter is vreselijk voor het huisdier, dus je neemt het, je dealt ermee, dit is de verantwoordelijkheid die er bij hoort, de beslissing waar je als huisdiereigenaar mee moet leven.
maar dan doet het nog wel ongelooflijk veel pijn.
Mooi gezegd. En ik heb de keuze ook al een paar keer moeten maken voor mijn katten dus ik weet dat ik het kan. Maar dan was het altijd door een lichamelijke ziekte, waarvan je weet dat je - door niet te kiezen- de kat hooguit een paar weken extra leven lijden zou geven.quote:
[..]
dat dus.
vond zelf de geestelijke aftakeling inderdaad aanzienlijk zwaarder dan eerder bij Coco en Anton waarbij het lichamelijk was.
In ons geval was Balou nog geregeld super levendig, kon bedelen om snoepjes, was echt nog 'wakker' zeg maar dus het twijfelen deden we elke minuut, ongeveer 3 maanden lang al.
die twijfel duurde letterlijk tot het moment dat de dierenarts daadwerkelijk aanbelde voor de gemaakte afspraak.
lief zei op dat moment echt meteen hardop; jezus, gaan we het echt doen nu?!
dan schrik je je kapot, 2 minuten daarvoor lag hij nog gezellig bij ons, was nog in huis aan de wandel geweest, lekker opgewekt, echt heel moeilijk, doe het niet graag over.
maar tegelijkertijd weet je als personeel van je kat op dat moment ook dat dit het enige juiste is en dat je je eigen gevoel aan de kant moet schuiven, juist voor die kat.
te vroeg is vreselijk voor de baasjes, je zult nooit weten hoeveel te vroeg, te laat echter is vreselijk voor het huisdier, dus je neemt het, je dealt ermee, dit is de verantwoordelijkheid die er bij hoort, de beslissing waar je als huisdiereigenaar mee moet leven.
maar dan doet het nog wel ongelooflijk veel pijn.
En ik denk inderdaad ook dat je ook bij geestelijk lijden naar de keuze toegroeit, maar de twijfels zullen zeker niet minder zijn dus... knap en sterk dat jullie de knoop konden doorhakken.
WRH, ook veel sterkte. Inderdaad heel raar geen huisdier meer in huis. Ik heb er lang last van gehad na de dood van onze kat, vaak ook op de vreemste momenten.
Klopt, Katinka, Guus is vorig jaar april overreden, toen ik in het ziekenhuis lagquote:
Rewimo, Qltel en Christan, veel sterkte; gaat trouwens in een rap tempo bij jullie. Overlijden van Guus is toch ook niet zo heel lang geleden?
Alle buurtkatten uit de tuin getimmerd 
en dikke vriendjes met de honden. Ook al woon ik niet meer bij mijn ouders, ik ben er helemaal kapot van 
Sterkte!jeetje, dan schrik je echt.
Afscheid nemen van je maatje, of het nou een muisje, cavia, poesje, kater of hond is, het verdriet zit zó in je keel en in je hart.
Pepper is al dik 5 jaar terug overleden en ondanks dat Lotje er voor "terug" is gekomen blijft het hikken, Pepper ligt in de tuin en elk jaar op haar "geboortedatum" en haar sterfdatum leg ik een bloemetje op haar grafje, sámen met Lot. Het verdriet slijt wel, een beetje maar dat duurt erg lang hoor. Wens jullie allemaal heel veel sterkte..............
Maar de herinneringen blijven, de liefde zéker ook maar het gemis is zó intens
Eén van de vele overpeinzingen die ik schreef na Pepper.
Werllicht beetje troost en herkenbaar voor jullie.
mijn álles
jij en ik
ik en jij
zó samen
Het leek zo
je voerbakje vól
ik die dat vulde
tevreden
en gelukkig
samen spelen
samen wandelen
samen knuffelen
samen slapen
ineens
geen samen meer
geen jij en ik meer
niet meer samen spelen
niet meer samen knuffelen
maar toch wél samen
toen het niet meer ging
thuis, op jouw plekje
was het over
rustig, pijnloos en dan
wegbrengen
naar jouw laatste plekje
dáár waar jij zo graag lag
mijn schatje
mijn alles
we hebben samen alles gedeeld
maar het verdriet
doen baasje en vrouwtje samen
maar toch elk alleen
want jij en ik
en hij en jij
waren samen
met jou één.
Zo'n beestje maakt heel wat los in je. De liefde die je krijgt en geeft. En ineens is dat weg. Dat moet een plekje krijgen.
Dag Jamiequote:
Onze Jamie is er ook niet meer. We hebben hem vanmiddag in laten slapen, omdat hij zoveel pijn had. Hij had artrose en kon niet goed meer lopen. Hij was ruim 12 jaar. Christan is met hem opgegroeid, ze waren echt vriendjes. Hier waren ze nog even groot:
[ afbeelding ]
Jamie tussen de knuffels
[ afbeelding ]
Doosjes waren altijd leuk. Ook al waren ze wat aan de kleine kant
[ afbeelding ]
En in een sportieve bui: op Christans sporttas
[ afbeelding ]
Dag Jamie, ga de regenboogbrug maar over
Zeker herkenbaar. Heel af en toe mis ik mn katten nog steeds.quote:
Wat een verdriet hier allemaal.
Afscheid nemen van je maatje, of het nou een muisje, cavia, poesje, kater of hond is, het verdriet zit zó in je keel en in je hart.
Pepper is al dik 5 jaar terug overleden en ondanks dat Lotje er voor "terug" is gekomen blijft het hikken, Pepper ligt in de tuin en elk jaar op haar "geboortedatum" en haar sterfdatum leg ik een bloemetje op haar grafje, sámen met Lot. Het verdriet slijt wel, een beetje maar dat duurt erg lang hoor. Wens jullie allemaal heel veel sterkte..............
Maar de herinneringen blijven, de liefde zéker ook maar het gemis is zó intens
Eén van de vele overpeinzingen die ik schreef na Pepper.
Werllicht beetje troost en herkenbaar voor jullie.
En mn nieuwe cavia's kneusjes wil ik nog wel eens bij de naam van een van hun 3 voorgangers noemen.
Je raakt zo gewend en gehecht aan die diertjes dat je wel eens vergeet dat ze niet eeuwig mee kunnen.
Filmpje gepikt uit het caviatopic.
http://www.indigo.org/rainbowbridge_ver2.html
quote:
Ik schrok heel erg, wist niet dat hij ziek was
We hebben elkaar ook alweer een tijd niet "gesproken" natuurlijk. Met jouw monsters alles goed?quote:
Ik schrok heel erg, wist niet dat hij ziek was
Elke keer als ik de keuken in kom, verwacht ik een "mauw" uit de mand waar Jamie de laatste tijd zo graag lag
quote:
[..]
We hebben elkaar ook alweer een tijd niet "gesproken" natuurlijk. Met jouw monsters alles goed?
Elke keer als ik de keuken in kom, verwacht ik een "mauw" uit de mand waar Jamie de laatste tijd zo graag lag
Balou is weer thuis, vanochtend opgehaald uit het dierencrematorium. vreemd om te realiseren dat hij geen vachtje meer heeft en nu in een doosje zit.
We hebben hem wel samen met mijn pashmina gecremeerd, vanaf dag 1 had hij die geconfisqeerd, paar keer geprobeerd die weer terug te eisen maar dat was kansloos, dus hij mocht hem meenemen.
We laten hem nu even voor zijn favo plekje staan; uitkijkend over de tuin naar buiten, bewegende vogeltjes en langslopende katjes bekijken.
het is niet leuk thuiskomen zonder een kat die je begroet. alles dat we maar irritant aan hem vonden missen we nu. denk soms echt: graaf asjeblieft nog eens midden in de nacht een wijnkelder in je kattebak, of loop nog eens zwaar irritant tussen mijn benen door terwijl ik een pan met kokend water vastheb en dus over je struikel, maar helaas.
de overgang van meerdere katten naar minder of meer vond ik aanzienlijk minder ingrijpend dan de overgang van de laatste naar geen kat. ben een katteneigenaar zonder kat.
maar voorlopig blijven we dat nog even, in ieder geval de rest van dit jaar.
binnenkort de spullen naar het asiel brengen.
wat een verdriet kan je hebben om een geliefd huisdier.
veel sterkte bij het verwerken van het verdriet en gemis.
hoe is christan eronder?
gala: wat een lekker koppie had elmo
wrh: als ik je verhaal goed lees, had je een hele lekkere stoere kerel van een baloe
dit is absoluut één van de mooiste topics van heel fok en tevens één van de meest verdrietige.
de liefde voor een overleden huisdier spat hier echt van af
Hij mist Jamie, hij is met hem opgegroeid dus hij was er altijd al, voor hem. We missen hem alledrie, het is nog steeds wennen om hem niet meer lekker in zijn mand te zien liggenquote:
jeetje rewimo, ik wist het niet van guus en ik lees het net pas.
wat een verdriet kan je hebben om een geliefd huisdier.
veel sterkte bij het verwerken van het verdriet en gemis.
hoe is christan eronder?
joh, ik lees het nu pas. Wat sneu. Sterkte voor jullie drieen.quote:
[..]
Hij mist Jamie, hij is met hem opgegroeid dus hij was er altijd al, voor hem. We missen hem alledrie, het is nog steeds wennen om hem niet meer lekker in zijn mand te zien liggen
gaan jullie er op termijn toch weer een of twee bijnemen of denk je dat je de laatste kat daar geen plezier mee doet?
doerak is altijd het liefst enig kat geweest, terwijl fransje doodongelukkig was na de verdwijning van dirkje. die is echt opgefleurd toen KC erbij kwam.
En eigenlijk zou ik stiekem wel weer een Brit of Schot willen. Maar dat zien we dan wel.
Lisa 15/5/1998 - 7/3/2011
Gisteren een jaar geleden is Ziggy overleden.
Ik heb haar nooit in dit topic gezet, dus nu maar een klein eerbetoontje aan haar. Ik mis haar nog vaak, maar het was echt tijd voor de kleine dame. Hoewel ik toch wel zat te janken net toen ik haar topic zat te lezen
Wij hebben inmiddels een nieuwe poes (Kitty) die verdacht veel trekjes van Ziggy vertoont
Van het eindeloze keiharde mauwen tot het gezellig onder de dekens slapen 
Dat was ook echt zo'n kat met karakter. Ik heb je verhaal gelezen vanmorgen (ik schoot echt vol), en ik leef met je mee.
En ook voor alle anderen die hun vriendje(s) zijn verloren veel sterkte.
Mijn mevrouw kat komt me hier nu net weer begroeten en ik moet er niet aan denken om dat te moeten missen. Ik kan me het verdriet goed voorstellen.
Wat een mooie poes was ze!Jaquote:Op dinsdag 8 maart 2011 16:36 schreef Cat22 het volgende:
Is het alweer een jaar geleden dat de Zigster overleed?
(ik moest het opzoeken wist wel dat het begin maart was) Ja het was echt een bijzonder poesje
Jordan kwam op zijn 4de bij ons wonen.
Hij ging altijd mee naar de camping en genoot met volle teugen van alle seizoenen.
Hij rende door de sneeuw, blafte naar vogels en zwom heerlijk in de beek in de zomer.
Jordan kreeg op zijn 7de last van zijn heup. Hij bleek reuma te hebben. Hij kreeg pijnstillers en ging weer vrolijk verder. Jordan was een hond waarvan je meteen al hield als je hem aankeek.
Hij beet of blafte nooit, en wilde mijn zusje en mij altijd zo goed mogelijk beschermen.
We namen hem vaak mee naar Bussloo en daar zwom hij uit zichzelf, ook gingen we vaak met Jordan naar het bos. Vond hij helemaal geweldig.
Altijd als ik naar de markt ging nam ik een bot voor hem mee.
Dat was best grappig aan Jordan, ik moest dan eerst een stukje van het bot afsnijden en het hem laten proeven, daarna een stukje opensnijden zodat hij het eraf kon scheuren en dan begon hij er pas aan. Eerder niet.
Jordan was een kruising van een Labrador/ Rotweiler.
Een half tot 3kwart jaar geleden liep Jordan steeds moeilijker en hij kon ook niet zo goed meer poepen.
Wij naar de dierenarts en wij kregen het bericht dat Jordan minstens nog een week te leven had.
Hij kreeg laxeermiddel omdat er een tumor rond zijn anus had gevormd. Ook begonnen zijn nieren steeds minder te werken.
Hij heeft het nog heel lang vol gehouden, en wat ik gehoopt had gebeurde: Jordan kreeg nog een winter te zien met sneeuw waar hij als een puppy doorheen rolde en rende.
2 weken geleden kwam ik net thuis van school. Het was 15.15 en mijn moeder wachtte mij op.
Ze had een afspraak gemaakt voor Jordan voor het laatste bezoek aan de dierenarts. De afspraak zou om 15.45 plaatsvinden en dan was het gebeurd.
Zijn nieren waren er compleet mee opgehouden. Jordan dronk ongeveer 2 grote bakken met water per dag, hij kon niet meer zitten omdat dat hem pijn deed. Ook lagen er bloedvlekken op zijn mat van die kuttumor.
Ik mocht niet mee. Ik heb in de hal beneden Jordan voor het laatst gezien.
Het doet nog steeds pijn.
Jordan is 15 geworden.
Dag lieferd.
[ Bericht 1% gewijzigd door summer2bird op 14-03-2011 16:13:02 ]
Heel veel sterkte Sterkte...
15 jaar is een geweldige leeftijd, maar het is altijd te kort als je van een dier houdt
het was altijd een dikke kat maar al een geruime tijd werd ze slanker en dronk ze veel.
achteraf gezien had ik naar de huisarts gemoeten.
maar ze was altijd zo vrolijk.
de laatste weken lag ze ook te slapen in een schoenendoos, in mijn kast en andere knusse plekjes.
ik weet niet of dat ook verdacht was want dat vond ze altijd wel interessant.
tot ze gister niks meer wilde eten en vanochtend zwak werd gevonden in de tuin van de buren. het is een huiskat dus dat was wel vreemd.
tot ze uiteindelijk in de huiskamer wel heel zwak werd en ingeslapen is bij de dierenarts.
r.i.p. leuk maatje van me
Smook, 11 jaar geworden.
En achteraf is altijd achteraf...als je altijd op het juiste tijdstip zou weten wat je zou moeten doen......tja dat zou wel handig zijn natuurlijk.
Sterkte!
sterkte, hallotekoop
Iedereen kende hem en hij kende iedereen, niemand was bang van hem, en hij was bang voor niemand.
Helaas 16/3/2011 is hebben we hem in moeten laten slapen, mijn maatje.
16 jaar oud is hij geworden.
Het mooie van sammie was altijd alles wat hij deed.
Hij was gigantisch aanhankelijk, iedereen mocht hem aaien en hij hield van aandacht, ging zelfs vrolijk bij de buren op de koffie.
Hij haalde de mafste streken uit zoals in de fruitschaal gaan liggen en op andere plekjes verstoppen.
Slapen kon hij als de beste, maar het liefste bij mij samen in bed, dat vond hij heerlijk.
Maar het ging niet goed, zijn nieren waren te slecht.
Dus vandaag is hij in mijn armen ingeslapen, ik weigerde hem neer te leggen op de tafel omdat ik zoveel van hem hou.
Nu hebben we alleen zijn zus nog, maar ze merkt wel dat dr broer er niet meer is dus ik geef haar wat extra aandacht zoals dat ze nu bij me ligt.
Rust in vrede sammie, je was de beste kat ter wereld, en er is niemand anders zoals jij
Rust zacht Sammie, en veel sterkte Lipjes
Zeker, hij heeft een geweldig leven gehad.quote:
Lipjes. Het klinkt als een mooi leven en een waardige dood.
Heb hem altijd zoveel mogelijk verwend omdat hij er voor me was als ik me rot voelde.
Ik weet het, dat vind ik echt 1 van de beste foto's die ik van hem heb.quote:
Ik moest lachen om die laatste foto
Rust zacht Sammie, en veel sterkte Lipjes
Daar sliep die wel eens toen ik mijn oude crt scherm nog had en hij geen zin had om mee te gamen
Of wadend door een plas
Je modderpoten op de vloer
Rollend door het gras
Je smekende ogen voor de bal
Het kwijlspoor op mijn broek
Je ongeduldig hoge blaf
Je enthousiasme als ik roep
Ik ga je missen oude man
Mijn handen door je vacht
Je plekje op de gang is leeg
Lieve Flynn, slaap zacht
Gisteren Flynn (hond van mijn ouders en natuurlijk ook nog een beetje van mij) laten inslapen. 14 jaar en 3 maanden is een mooie leeftijd maar het doet toch wel pijn
Ben van mijn werk naar huis gesneld en naar Limburg gereden zodat ik erbij kon zijn, heb gelukkig goed afscheid kunnen nemen. Maar ga hem toch wel missen.Hij zat altijd met zijn kont op de onderste traptrede
En zijn tong was te lang waardoor die meestal een cm uitstak De laatste 1,5 jaar was hij blind en doof, maar hij genoot nog altijd van wandelen en was gek op sneeuw. En vroeger gek op balletjes. Het principe apporteren heeft hij nooit begrepen. Hij wilde de ballen nooit afgeven en bleef erop kauwen waardoor je een natgekwijlde bal kreeg. Hij was vooral een erg stoere, koppige hond maar lief 
Flynn gisteren vlak voordat we naar de dierenarts vertrokken. Hij was echt op. Binnen een paar dagen echt compleet afgetakeld.
Laatste foto samen
Vorig jaar kerst
Een paar jaar geleden lekker in de sneeuw
hij heeft een prachtige leeftijd bereikt, maar moeilijk is het altijd.Prachtige foto's heb je geplaatst! Vooral die onderste!
Sterkte Chanty
en idd wat een mooie foto's van Flynn voor iedereen die zijn geliefde huisdier moet missen.vanochtend trof ik 'r dood aan in mijn tuinvijvertje. verdronken
sien, mijn mooie rooie
quote:
van de week zat ik nog op dr te mopperen omdat ze mijn hele bloembed overhoop gooide.
vanochtend trof ik 'r dood aan in mijn tuinvijvertje. verdronken
sien, mijn mooie rooie
Awwquote:
van de week zat ik nog op dr te mopperen omdat ze mijn hele bloembed overhoop gooide.
vanochtend trof ik 'r dood aan in mijn tuinvijvertje. verdronken
sien, mijn mooie rooie
wat sneu. Sterkte, .zal eens kijken of ik het hier kan plaatsen.
en ik vrees dat ik morgen 4 boze kippen heb die tegen het hek geplakt staan.
om herhaling te voorkomen heb ik hun hek dichtgedaan zodat ze de tuin even niet meer inkunnen zolang ik geen hekje om dat vijvertje heb.
een verdronken kip is al teveel.
sientje in volle actie. (foto is klikbaar)
wat een ravage he? zelfs dat solarlampje had ze omgespit
dat ze daar in de kippenhemel ook maar veel tuinen heeft om in rond te schoffelen
Ach wat jammer van Sientje, sterktequote:
van de week zat ik nog op dr te mopperen omdat ze mijn hele bloembed overhoop gooide.
vanochtend trof ik 'r dood aan in mijn tuinvijvertje. verdronken
sien, mijn mooie rooie
Ach nee toch? Hoe kan dat nou joh? Erin gevallen en ze kon er niet meer uit klimmen? Wat naarquote:
van de week zat ik nog op dr te mopperen omdat ze mijn hele bloembed overhoop gooide.
vanochtend trof ik 'r dood aan in mijn tuinvijvertje. verdronken
sien, mijn mooie rooie
Sterkte!ik had haar van de week al weggejaagd toen ze mijn net opkomende anemonen aan het opeten was, maar nu was ze er toch weer naar toe gegaan. ik was al aan het twijfelen om het hek weer dicht te gooien. maar ze hadden het zo naar hun zin met al die ruimte.
nu is het hek toch dicht. gevalletje verdronken kalf en put dempen
Foto gemaakt en hij had heel veel vocht in z'n longen. Spuit gekregen om het vocht via z'n nieren af te voeren, maar het heeft helaas niet geholpen.
Om 01:00 uur heb ik hem in laten slapen omdat hij bezig was te verdinken in z'n eigen vocht.
Ik heb gelukkig 16 jaar plezier van de prutser (zo noemden we Djen altijd) gehad.
maar wat goed dat je zo kortdaad die belangrijke beslissing kon nemen.
16 jaar je dier hebben en dan zo plotseling verliezen. wat zal het stil zijn
sterkte
Heel goed dat je er op tijd bij was. Maar wat zul je hem missen na zoveel jaren. Sterkte.quote:
Gisteravond om 22:30 met spoed naar de dierenarts omdat mijn trouwe Fox heel benauwd was.
Foto gemaakt en hij had heel veel vocht in z'n longen. Spuit gekregen om het vocht via z'n nieren af te voeren, maar het heeft helaas niet geholpen.
Om 01:00 uur heb ik hem in laten slapen omdat hij bezig was te verdinken in z'n eigen vocht.
Ik heb gelukkig 16 jaar plezier van de prutser (zo noemden we Djen altijd) gehad.
[ afbeelding ]
Tot hier dacht ik dat het om een rode kat gingquote:
ik heb van de week nog een filmpje gemaakt van toen ze al bloembollengooiend als een sloopkogel door mijn bloemperk ging.
zal eens kijken of ik het hier kan plaatsen.
en ik vrees dat ik morgen 4 boze kippen heb die tegen het hek geplakt staan.
om herhaling te voorkomen heb ik hun hek dichtgedaan zodat ze de tuin even niet meer inkunnen zolang ik geen hekje om dat vijvertje heb.
een verdronken kip is al teveel.
Maar ik kan me voorstellen dat het bij een kip ook schrikken is en dat je een kip kunt missen.Dat is heel snel gegaan danquote:
Gisteravond om 22:30 met spoed naar de dierenarts omdat mijn trouwe Fox heel benauwd was.
Foto gemaakt en hij had heel veel vocht in z'n longen. Spuit gekregen om het vocht via z'n nieren af te voeren, maar het heeft helaas niet geholpen.
Om 01:00 uur heb ik hem in laten slapen omdat hij bezig was te verdinken in z'n eigen vocht.
Ik heb gelukkig 16 jaar plezier van de prutser (zo noemden we Djen altijd) gehad.
[ afbeelding ]
Maar 16 jaar mag je echt trots op zijn. SterkteDe Berner senner van mijn ouders is vorige week overleden na een maagbloeding en nu mijn hond.
Voor het eerst sinds 1970 zijn we huisdierloos.
Ik zelf neem waarschijnlijk voorlopig geen hond meer omdat ik op het moment geen zekerheid qua werk heb en ik een hond niet 8 uur per dag alleen wil laten.
Klinkt heel hard maar als je van dieren houdt moet je soms zulke beslissingen maken. Hij was gisteren voor het eerst in z'n leven bang en dat was het moment dat ik besloten heb om hem in te laten slapen.quote:
jee dat is dan schrikken zeg
maar wat goed dat je zo kortdaad die belangrijke beslissing kon nemen.
Er was minder dan 5% kans dat hij van de vochtophoping er bovenopkwam en 95% kans dat hij in de komende 24 uur langzaam verdonk in z'n eigen vocht. En dan is het humaner om het op deze manier op te lossen.
Mocht hij er in die paar uur toch bovenop komen dan was het een kwestie van weken hooguit maanden totdat het weer zou gebeuren.
Maar kut is het wel
Helemaal raar om dan huisdierloos te zijn ook
En Lady, wat een toffe kip was ze, en wat jammer dat ze zo aan dr einde gekomen is.
Wij hadden vroeger ook altijd hele tamme kippen en een grote haan van mn vader is ook eens verdronken in de vijver
Het schijnt dat er al langere tijd een kwaadaardige niertumor huishield in Kinga, onze Tervuerense herder. Ze heeft hier nooit wat van gevoeld op de een of andere manier. Ben vorige week nog regelmatig uren met d'r gaan wandelen en ze was helemaal in orde...
22 maart (vorige week dinsdag), op m'n verjaardag nog een lekkere lange wandeling met haar gemaakt.
Zaterdag voelde ze zich niet goed en bleef ze roerloos op dezelfde plek liggen. Omdat ik die avond m'n verjaardag zou houden is ze bij m'n pa gebleven en daar heeft ze heel veel overgegeven... de dag daarna kwam ze terug hierheen en wederom heel veel overgegeven en wou ze ook niet meer naar buiten enzo.
Vanochtend heeft mn ma de dierenarts gebeld voor een acute afspraak en toen we d'r riepen om mee te gaan bleef ze liggen en doorgaan met hijgen. ze keek ons niet eens aan... dat was echt heel erg om te zien.. we hebben haar toen opgetild en in de auto gelegd en naar de dierenarts gebracht.
Daar heeft hij haar onderzocht en later kregen we telefoon dat het die tumor was en die was opengesprongen.. de rotzooi die daaruit kwam heeft een buikvliesontsteking veroorzaakt en dat gaf d'r enorme pijn...
Ze konden opereren, maar dat zou veel pijn kosten en de kans op overleven was klein. Ook was er kans op verdere uitzaaiingen.
Haar blije en glunderende koppie als je d'r riep.
Ergens in het voorjaar van 2007. Toen ze nog niet zo grijs was
Blegh ik mis haar zo
we hebben haar 10 jaar en ruim 5 maanden gehad en we hebben zoveel meegemaakt. Vakanties, de gewone wandelingen, de schildpadden in de tuin waar ze uren naar keek. Ze heeft me ook meerdere keren getroost toen ik liefdesverdriet had. Ze was echt m'n maatje en maakte helemaal deel uit van het gezin.Ben de hele dag al aan het huilen... het is zo onwerkelijk.
Het is ook gewoon niet eerlijk... ze deed echt nooit een vlieg kwaad, nooit ruzie met andere honden en dan overkomt haar deze gruwelzooi.
Ik vond het ook heel eng om haar in te zien slapen. Ze had na enkele minuten nog spiertrekjes bij d'r poot en bij d'r mond. Dat heeft toch wel een beetje een shockerende indruk op me achtergelaten
Rust in vrede lieve Kinga. Zal je nooit vergeten...
17-10-2000 (schatting) - 28-03-2011
[ Bericht 2% gewijzigd door Neo-Mullen op 28-03-2011 18:13:26 ]
het is zwaar als je na zoveel jaren samen je maatje moet missen Mogen al onze dieren maar vrolijk samen spelen achter de regenboogbrug.
He bah komen meteen de tranen hierquote:
Ik voel me hier zo begrepen...
Het schijnt dat er al langere tijd een kwaadaardige niertumor huishield in Kinga, onze Tervuerense herder. Ze heeft hier nooit wat van gevoeld op de een of andere manier. Ben vorige week nog regelmatig uren met d'r gaan wandelen en ze was helemaal in orde...
[ afbeelding ]
22 maart (vorige week dinsdag), op m'n verjaardag nog een lekkere lange wandeling met haar gemaakt.
Zaterdag voelde ze zich niet goed en bleef ze roerloos op dezelfde plek liggen. Omdat ik die avond m'n verjaardag zou houden is ze bij m'n pa gebleven en daar heeft ze heel veel overgegeven... de dag daarna kwam ze terug hierheen en wederom heel veel overgegeven en wou ze ook niet meer naar buiten enzo.
Vanochtend heeft mn ma de dierenarts gebeld voor een acute afspraak en toen we d'r riepen om mee te gaan bleef ze liggen en doorgaan met hijgen. ze keek ons niet eens aan... dat was echt heel erg om te zien.. we hebben haar toen opgetild en in de auto gelegd en naar de dierenarts gebracht.
Daar heeft hij haar onderzocht en later kregen we telefoon dat het die tumor was en die was opengesprongen.. de rotzooi die daaruit kwam heeft een buikvliesontsteking veroorzaakt en dat gaf d'r enorme pijn...
Ze konden opereren, maar dat zou veel pijn kosten en de kans op overleven was klein. Ook was er kans op verdere uitzaaiingen.
[ afbeelding ]
Haar blije en glunderende koppie als je d'r riep.
[ afbeelding ]
Ergens in het voorjaar van 2007. Toen ze nog niet zo grijs was
Blegh ik mis haar zo
Ben de hele dag al aan het huilen... het is zo onwerkelijk.
Het is ook gewoon niet eerlijk... ze deed echt nooit een vlieg kwaad, nooit ruzie met andere honden en dan overkomt haar deze gruwelzooi.
Ik vond het ook heel eng om haar in te zien slapen. Ze had na enkele minuten nog spiertrekjes bij d'r poot en bij d'r mond. Dat heeft toch wel een beetje een shockerende indruk op me achtergelaten
Rust in vrede lieve Kinga. Zal je nooit vergeten...
17-10-2000 (schatting) - 28-03-2011
Als het zo onverwachts is, is het extra moeilijk vind ik altijd. Heel veel sterkte. Prachtige hond overigens.Jeetje .. heftig zo snel ineens. Sterkte!quote:
Ik voel me hier zo begrepen...
Het schijnt dat er al langere tijd een kwaadaardige niertumor huishield in Kinga, onze Tervuerense herder. Ze heeft hier nooit wat van gevoeld op de een of andere manier. Ben vorige week nog regelmatig uren met d'r gaan wandelen en ze was helemaal in orde...
[ afbeelding ]
22 maart (vorige week dinsdag), op m'n verjaardag nog een lekkere lange wandeling met haar gemaakt.
Zaterdag voelde ze zich niet goed en bleef ze roerloos op dezelfde plek liggen. Omdat ik die avond m'n verjaardag zou houden is ze bij m'n pa gebleven en daar heeft ze heel veel overgegeven... de dag daarna kwam ze terug hierheen en wederom heel veel overgegeven en wou ze ook niet meer naar buiten enzo.
Vanochtend heeft mn ma de dierenarts gebeld voor een acute afspraak en toen we d'r riepen om mee te gaan bleef ze liggen en doorgaan met hijgen. ze keek ons niet eens aan... dat was echt heel erg om te zien.. we hebben haar toen opgetild en in de auto gelegd en naar de dierenarts gebracht.
Daar heeft hij haar onderzocht en later kregen we telefoon dat het die tumor was en die was opengesprongen.. de rotzooi die daaruit kwam heeft een buikvliesontsteking veroorzaakt en dat gaf d'r enorme pijn...
Ze konden opereren, maar dat zou veel pijn kosten en de kans op overleven was klein. Ook was er kans op verdere uitzaaiingen.
[ afbeelding ]
Haar blije en glunderende koppie als je d'r riep.
[ afbeelding ]
Ergens in het voorjaar van 2007. Toen ze nog niet zo grijs was
Blegh ik mis haar zo
Ben de hele dag al aan het huilen... het is zo onwerkelijk.
Het is ook gewoon niet eerlijk... ze deed echt nooit een vlieg kwaad, nooit ruzie met andere honden en dan overkomt haar deze gruwelzooi.
Ik vond het ook heel eng om haar in te zien slapen. Ze had na enkele minuten nog spiertrekjes bij d'r poot en bij d'r mond. Dat heeft toch wel een beetje een shockerende indruk op me achtergelaten
Rust in vrede lieve Kinga. Zal je nooit vergeten...
17-10-2000 (schatting) - 28-03-2011
wat een prachtbeest zeg.De rest natuurlijk ook sterkte!
Een dier laten inslapen is het laatste wat je nog voor ze doen kan. Het is vreselijk naar maar je weet dat je niet anders kan...Sterkte allemaal
quote:
Clint en Neo allebei veel sterkte,
quote:
Iedereen heel veel sterkte met het verlies van jullie geliefde diertjes.
Mogen al onze dieren maar vrolijk samen spelen achter de regenboogbrug.
quote:
[..]
He bah komen meteen de tranen hier
quote:
[..]
Jeetje .. heftig zo snel ineens. Sterkte!
De rest natuurlijk ook sterkte!
Dankjulliewel.quote:
Zo onverwacht afscheid nemen maakt het nog moeilijker dan het al is
Sterkte allemaal
Ik heb het er echt moeilijk mee. M'n vader trouwens ook en dat is ook moeilijk om te zien... Ik heb m'n pa nooit echt zien huilen, maar vandaag...
Toen we Kinga vanochtend riepen om mee te gaan en ze niet op d'r naam reageerde en starend voor zich uit bleef kijken en hijgen, hoorde ik m'n ma gewoon in paniek raken "Rens, maak de deur en de auto open, ik til haar op en draag haar naar de auto toe.. snel!". De manier waarop ze die woorden uitsprak... vol paniek en verdriet.
En dan natuurlijk de manier waarop Kinga alleen maar voor zich uitstaarde. Ze keek niet op of om.
Heb vannacht afschuwelijk geslapen en ben nog meerdere keren naar beneden te gaan om met haar te knuffelen. Ik heb toen nog een foto gemaakt maar daar kan ik nu niet naar kijken...
Toen ik rond 4u eindelijk sliep droomde ik over Kinga en dat ze supermager was, omdat ze zoveel deed overgeven...
Wat een kutdag.
Kinga ik mis je...
PS. ik wil iedereen die dit leed met me deelt natuurlijk ook het beste toewensen. Sterkte allemaal!
[ Bericht 3% gewijzigd door Neo-Mullen op 28-03-2011 19:14:30 ]
Sterkte.quote:
Ik voel me hier zo begrepen...
Het schijnt dat er al langere tijd een kwaadaardige niertumor huishield in Kinga, onze Tervuerense herder. Ze heeft hier nooit wat van gevoeld op de een of andere manier. Ben vorige week nog regelmatig uren met d'r gaan wandelen en ze was helemaal in orde...
[ afbeelding ]
22 maart (vorige week dinsdag), op m'n verjaardag nog een lekkere lange wandeling met haar gemaakt.
Zaterdag voelde ze zich niet goed en bleef ze roerloos op dezelfde plek liggen. Omdat ik die avond m'n verjaardag zou houden is ze bij m'n pa gebleven en daar heeft ze heel veel overgegeven... de dag daarna kwam ze terug hierheen en wederom heel veel overgegeven en wou ze ook niet meer naar buiten enzo.
Vanochtend heeft mn ma de dierenarts gebeld voor een acute afspraak en toen we d'r riepen om mee te gaan bleef ze liggen en doorgaan met hijgen. ze keek ons niet eens aan... dat was echt heel erg om te zien.. we hebben haar toen opgetild en in de auto gelegd en naar de dierenarts gebracht.
Daar heeft hij haar onderzocht en later kregen we telefoon dat het die tumor was en die was opengesprongen.. de rotzooi die daaruit kwam heeft een buikvliesontsteking veroorzaakt en dat gaf d'r enorme pijn...
Ze konden opereren, maar dat zou veel pijn kosten en de kans op overleven was klein. Ook was er kans op verdere uitzaaiingen.
[ afbeelding ]
Haar blije en glunderende koppie als je d'r riep.
[ afbeelding ]
Ergens in het voorjaar van 2007. Toen ze nog niet zo grijs was
Blegh ik mis haar zo
Ben de hele dag al aan het huilen... het is zo onwerkelijk.
Het is ook gewoon niet eerlijk... ze deed echt nooit een vlieg kwaad, nooit ruzie met andere honden en dan overkomt haar deze gruwelzooi.
Ik vond het ook heel eng om haar in te zien slapen. Ze had na enkele minuten nog spiertrekjes bij d'r poot en bij d'r mond. Dat heeft toch wel een beetje een shockerende indruk op me achtergelaten
Rust in vrede lieve Kinga. Zal je nooit vergeten...
17-10-2000 (schatting) - 28-03-2011
Maar zit maar niet te veel in over het inslapen, de spiertrekjes zijn heel normaal en ze was daarvoor waarschijnlijk al fijn en rustig ingeslapen.Dat vertelde de dierenarts inderdaad. Maar het is toch akelig om te weten dat ze dood is en je d'r pootje een beetje heen en weer ziet bewegen.quote:Op maandag 28 maart 2011 19:30 schreef boem-dikkie het volgende:
[..]
Sterkte.
Ik was haar net een laatste knuffel aan het geven toen dat begon... ik schrok behoorlijk en vond het echt heel vaag om te zien...
wat goed van je dat je tot het allerlaatste bij haar bent gebleven.
wat was het een prachtig dier
heel veel sterkte voor jullie allemaal
Zo ging het ook bij onze hond, gelukkig hadden we een hele aardige dierenarts. Onze hond was eigenlijk al zo zwak dat hij bij het spuitje waar hij van in slaap moet vallen al ongeveer overleed. Nogmaals sterkte!quote:
[..]
Dat vertelde de dierenarts inderdaad. Maar het is toch akelig om te weten dat ze dood is en je d'r pootje een beetje heen en weer ziet bewegen.
Ik was haar net een laatste knuffel aan het geven toen dat begon... ik schrok behoorlijk en vond het echt heel vaag om te zien...
Gitzwarte kater van een kilo of 10. Vrees van bijna alle gestoffeerde viervoeters uit de wijk. IJzervreter met missende hoektand en hap uit oor. Altijd honger. Superlief, vooral voor kinderen, vreemden en een enkele in het hart gesloten collega-viervoeter. Overleefde ons beider grootste vriend. Had niet het eeuwige leven al komt 21 jaar wel in de richting. Vorig jaar zomer was het gedaan met de Bobcat.
Ik heb nu een kat vier honden en een paard moeten laten inslapen en het is elke keer weer net zo vervelend.
Ik weet dat je er nu niet aan wilt denken, maar ga binnenkort serieus weer op zoek naar een nieuw vriendje. dat helpt echt.
Sterkte
Ik ben 21 en thuiswonend. Het was dan ook niet direct mijn hond, maar ik trok er wel veel mee op.quote:
Neo ik weet niet hoe oud je bent maar het went nooit. Enigste troost die je kan hebben is dat je het juiste doet voor je dier en hem alleen maar helpt. Je kunt ze niet laten lijden.
Ik heb nu een kat vier honden en een paard moeten laten inslapen en het is elke keer weer net zo vervelend.
Ik weet dat je er nu niet aan wilt denken, maar ga binnenkort serieus weer op zoek naar een nieuw vriendje. dat helpt echt.
Sterkte
We hadden vroeger 4 katten, waar er nu nog 1 van over is... ik heb het moeilijk gehad met het verlies van die katten, maar met deze hond is het nog een stuk erger...
Mijn ouders willen geen hond meer, omdat ze vinden dat ze er te weinig tijd voor hebben (zeker als ik binnenkort weg ga voor mn studie).
Woon je in de buurt van Maastricht?
Dankje, en zeker was Kinga een mooi beestjequote:
Ah Neo, heel veel sterkte, wat een mooierd was Kinga
Woon je in de buurt van Maastricht?
Ik woon 25 km ten oosten van Maastricht (Landgraaf) hoezo?
Heb zojuist nog een laatste symbolisch rondje gewandeld. Het rondje dat we altijd met haar wandelden door het park en het bosje. Had bijna de hele tijd tranen in m'n ogen en ik zag haar in m'n gedachten nog steeds rondrennen en rondsnuffelen bij struikjes enzo...
Ik kwam zelfs nog een stok tegen die ik vrijdag de hele tijd met haar heb gegooid, die heb ik nu meegenomen.
Er was alleen niemand aan wie ik een hondenkoekje kon geven na afloop..
En omdat wij de as van haar niet krijgen, ben ik plukjes haar aan 't verzamelen als aandenken...
Nogmaals, het klinkt misschien erg dramatisch, maar ik heb altijd heel veel emotionele moeite met dingen los- en achter me laten.
Als het niet normaal is, dan hebben we samen een afwijking. Ik heb altijd maanden last van het verlies van een van de katten (we hebben er nogal wat, dus er gaat er af en toe eentje). Niet alleen het gemis, maar ook het schuldgevoel omdat ik me volledig verantwoordelijk voel voor mijn dieren. De twijfel of ik het wel goed heb gedaan. En de vurige wens hem of haar nog een keer te zien langslopen. Die dingen snijden me altijd weken, zo niet maanden door mijn ziel. Het trekt na verloop van tijd wel wat bij, maar ik vind het afschuwelijk pijnlijk.quote:
Ik weet niet of het normaal is om het zo zwaar te hebben met t verlies van een huisdier...
Heb zojuist nog een laatste symbolisch rondje gewandeld. Het rondje dat we altijd met haar wandelden door het park en het bosje. Had bijna de hele tijd tranen in m'n ogen en ik zag haar in m'n gedachten nog steeds rondrennen en rondsnuffelen bij struikjes enzo...
Ik kwam zelfs nog een stok tegen die ik vrijdag de hele tijd met haar heb gegooid, die heb ik nu meegenomen.
Er was alleen niemand aan wie ik een hondenkoekje kon geven na afloop..
En omdat wij de as van haar niet krijgen, ben ik plukjes haar aan 't verzamelen als aandenken...
Nogmaals, het klinkt misschien erg dramatisch, maar ik heb altijd heel veel emotionele moeite met dingen los- en achter me laten.
Dus zeg het maar: is het normaal? Geen idee, maar in elk geval heb ik het ook. Pas als je een paar dagen erna nog niet (redelijk) normaal kunt functioneren, dan zou ik wat gaan twijfelen. Maar dat je nu nog verdrietig bent, vind ik erg gezond klinken.
Sterkte
Ik ging al bijna de deur opendoen...
Dat gevoel heb ik ook...quote:
[..]
Als het niet normaal is, dan hebben we samen een afwijking. Ik heb altijd maanden last van het verlies van een van de katten (we hebben er nogal wat, dus er gaat er af en toe eentje). Niet alleen het gemis, maar ook het schuldgevoel omdat ik me volledig verantwoordelijk voel voor mijn dieren. De twijfel of ik het wel goed heb gedaan. En de vurige wens hem of haar nog een keer te zien langslopen. Die dingen snijden me altijd weken, zo niet maanden door mijn ziel. Het trekt na verloop van tijd wel wat bij, maar ik vind het afschuwelijk pijnlijk.
Dus zeg het maar: is het normaal? Geen idee, maar in elk geval heb ik het ook. Pas als je een paar dagen erna nog niet (redelijk) normaal kunt functioneren, dan zou ik wat gaan twijfelen. Maar dat je nu nog verdrietig bent, vind ik erg gezond klinken.
Sterkte
Plus het feit dat ze zaterdagmiddag gewoon een beetje misselijk leek. Daardoor is ze naar m'n vader gegaan omdat ik die avond m'n verjaardag zou vieren met vrienden. Die avond/nacht heeft zij heel veel overgegeven en pijn gehad, terwijl ik feest vierde...
Kon ik de tijd maar terugdraaien, dan was dat hele feest gecanceld en was ik die nacht bij d'r gebleven
Ik vind het niet raar.quote:
Ik weet niet of het normaal is om het zo zwaar te hebben met t verlies van een huisdier...
Heb zojuist nog een laatste symbolisch rondje gewandeld. Het rondje dat we altijd met haar wandelden door het park en het bosje. Had bijna de hele tijd tranen in m'n ogen en ik zag haar in m'n gedachten nog steeds rondrennen en rondsnuffelen bij struikjes enzo...
Ik kwam zelfs nog een stok tegen die ik vrijdag de hele tijd met haar heb gegooid, die heb ik nu meegenomen.
Er was alleen niemand aan wie ik een hondenkoekje kon geven na afloop..
En omdat wij de as van haar niet krijgen, ben ik plukjes haar aan 't verzamelen als aandenken...
Nogmaals, het klinkt misschien erg dramatisch, maar ik heb altijd heel veel emotionele moeite met dingen los- en achter me laten.
Mijn eerste eigen hondje is al 1,5 jaar dood en nog steeds nemen we ( ik en mijn vrienden ) steentjes mee als we gaan wandelen, die gaan in een vaas naast zijn urn.
Eerste vaas was verleden week vol, zijn we toch maar weer aan een nieuwe begonnen
Dat hele erge rauwe verdriet is er wel al lang vanaf hier hoor, maar het gemis blijft toch wel.
Alleen ga je gelukkig steeds meer met een lach terugdenken ipv met een traan
Dat is echt wel normaal hoor. Mijn moeder is ook nog naar het bos gegaan twee keer en moest zelfs janken toen ze een oude drol zag liggen van Flynn. Vergis je niet hoezeer een dier deel uitmaakt van je gezinsleven. Mensen die bv reageren met: het is maar een hond, snappen er werkelijk niks van. Dit verlies heeft echt tijd nodig en de een heeft daar langer voor nodig dan de ander.quote:
Ik weet niet of het normaal is om het zo zwaar te hebben met t verlies van een huisdier...
Heb zojuist nog een laatste symbolisch rondje gewandeld. Het rondje dat we altijd met haar wandelden door het park en het bosje. Had bijna de hele tijd tranen in m'n ogen en ik zag haar in m'n gedachten nog steeds rondrennen en rondsnuffelen bij struikjes enzo...
Ik kwam zelfs nog een stok tegen die ik vrijdag de hele tijd met haar heb gegooid, die heb ik nu meegenomen.
Er was alleen niemand aan wie ik een hondenkoekje kon geven na afloop..
En omdat wij de as van haar niet krijgen, ben ik plukjes haar aan 't verzamelen als aandenken...
Nogmaals, het klinkt misschien erg dramatisch, maar ik heb altijd heel veel emotionele moeite met dingen los- en achter me laten.
Het loslaten van Flynn is voor mij bijvoorbeeld een stuk gemakkelijker omdat ik al lang niet meer thuis woon en al twee jaar ervan uitging elke keer als ik bij mijn ouders kwam, dat het de laatste keer zou zijn dat ik Flynn zou zien.
Maar we hebben twee jaar geleden ook onze 8 maanden oude kitten moeten laten inslapen na een strijd van bijna 2 maanden tegen een onbekende ziekte. We hadden die kat maar zes maanden, maar het heeft een jaar geduurd voordat ik er weer over kon praten zonder tranen in mijn ogen te krijgen en zonder dat het ontzettend veel pijn deed. Omdat het zo plotseling en oneerlijk was, en dat las ik ook in jouw verhaal terug.
Geef het de tijd en schaam je vooral niet ervoor om verdrietig te zijn
elke avond als ik naar de wc ga mis ik hem op de wasmand, keek die altijd op en zodra ik terugkwam van de wc lag die al klaar op mn bed om tegen me aan te liggen.
zijn zus houd het nog steeds vol, best energiek ook maar ze zoekt hem echt.
ze doet ineens alle dingen die sammie deed zoals in de vensterbank zitten.
Zucht wat mis ik die mafketel van me
Neo, jij ook veel sterkte man
Daar kan je je nog jaren schuldig over voelen. Maar dat zou vrij onzinnig zijn. Je moet je schuldig voelen als je haar opzettelijk te kort hebt gedaan. En dat heb je (schat ik zomaar in) beslist niet gedaan. En het had ook al niet geholpen als jij zaterdag de hele avond en nacht was gaan sneuneuzen. Hoewel je het waarschijnlijk anders voelt.quote:
Dat gevoel heb ik ook...
Plus het feit dat ze zaterdagmiddag gewoon een beetje misselijk leek. Daardoor is ze naar m'n vader gegaan omdat ik die avond m'n verjaardag zou vieren met vrienden. Die avond/nacht heeft zij heel veel overgegeven en pijn gehad, terwijl ik feest vierde...
Kon ik de tijd maar terugdraaien, dan was dat hele feest gecanceld en was ik die nacht bij d'r gebleven
Je hebt naar eer en geweten gehandeld. Hebt steeds het beste voor ogen gehad, maar dit kon je niet voorzien. Niemand denk ik. Voel je gerust nog even een beetje schuldig (zou ik ook hebben), maar pijnig jezelf er niet te lang mee. Dat zou niet eerlijk zijn tegenover jezelf.
Maar je kunt de tijd niet terugdraaien en je hebt op dat moment gehandeld naar beste weten. Achteraf (als je alle kennis hebt) is he taltijd makkelijk praten: 'had ik maar dit, of had ik maar dat'.quote:
[..]
Dat gevoel heb ik ook...
Plus het feit dat ze zaterdagmiddag gewoon een beetje misselijk leek. Daardoor is ze naar m'n vader gegaan omdat ik die avond m'n verjaardag zou vieren met vrienden. Die avond/nacht heeft zij heel veel overgegeven en pijn gehad, terwijl ik feest vierde...
Kon ik de tijd maar terugdraaien, dan was dat hele feest gecanceld en was ik die nacht bij d'r gebleven
Maar je zou helderziende moeten zijn om precies te weten hoe het in de toekomst zou gaan lopen en daar je keuzes op af te stemmen. Da's feitelijk onmogelijk en je doet jezelf dan ook tekeort als je je dat gaat verwijten. Verdriet is al erg genoeg, ga er dan niet ook nog een schuldgevoel bij duwen, want dat is echt nergens voor nodig.
Sterkte.
En ik herken het verdriet ook hoor, kan de eerste dagen na het overlijden van een huisdier er niet over praten zonder
, en de maanden erna -soms nu nog, bij voorbeeld bij sommige verhalen in dit topic- nog regelmatig verdriet wegslikken of de tranen laten lopen als niemand het ziet. En heb afgelopen week nog staan janken bij de DA omdat een pasgeboren kitten ingeslpaen moest worden. Ik kende het beestje pas een paar uur maar het is zo verdrietig en oneerlijk, kan ik echt even van de kook van zijn. Maar het leven gaat door en het ene verlies heeft meer impact dan het andere.Ik weet zeker dat je over een poosje ook met een voorzichtige lach kunt terugkijken naar jullie leven samen en ook kunt voelen dat je de juiste keuzes hebt gemaakt.
Ik ontdekte zojuist een blog op internet van m'n moeder waarin ze haar verdriet heeft opgeschreven en heeft verteld over het leven van Kinga bij ons.
Toen moest ik opnieuw huilen en op een gegeven moment hoorde ik Gini achter me miauwen, vervolgens liep ze naar me toe en gaf ze de hele tijd kopjes... alsof ze me wilde troosten want normaal komt ze nooit op m'n kamer voor aandacht. Ben toen op de grond gaan zitten en ze liep de hele tijd heen en weer, gaf me kopjes en spinde ondertussen.
Wat zijn huisdieren toch lief
quote:
Dankjulliewel... jullie zijn echt begripvol en jullie opmerkingen stellen me een stuk meer gerust.
Ik ontdekte zojuist een blog op internet van m'n moeder waarin ze haar verdriet heeft opgeschreven en heeft verteld over het leven van Kinga bij ons.
Toen moest ik opnieuw huilen en op een gegeven moment hoorde ik Gini achter me miauwen, vervolgens liep ze naar me toe en gaf ze de hele tijd kopjes... alsof ze me wilde troosten want normaal komt ze nooit op m'n kamer voor aandacht. Ben toen op de grond gaan zitten en ze liep de hele tijd heen en weer, gaf me kopjes en spinde ondertussen.
Wat zijn huisdieren toch lief
Is heel normaal hoor.quote:
Ik weet niet of het normaal is om het zo zwaar te hebben met t verlies van een huisdier...
Heb zojuist nog een laatste symbolisch rondje gewandeld. Het rondje dat we altijd met haar wandelden door het park en het bosje. Had bijna de hele tijd tranen in m'n ogen en ik zag haar in m'n gedachten nog steeds rondrennen en rondsnuffelen bij struikjes enzo...
Ik kwam zelfs nog een stok tegen die ik vrijdag de hele tijd met haar heb gegooid, die heb ik nu meegenomen.
Er was alleen niemand aan wie ik een hondenkoekje kon geven na afloop..
En omdat wij de as van haar niet krijgen, ben ik plukjes haar aan 't verzamelen als aandenken...
Nogmaals, het klinkt misschien erg dramatisch, maar ik heb altijd heel veel emotionele moeite met dingen los- en achter me laten.
In januari heb ik in 1 weekend alle 3 mn cavias verloren. De oudste was 8, hoogbejaard maar wel mn beste maatje.
De eerste kreeg een bloeding bij de DA en was niet meer te redden. 2 dagen later de 2e, ik vermoed dat ze uit eenzaamheid is gestorven. En weer een dag later mn oudste mannetje.
Mn oudste mannetje heeft wonderbaarlijk genoeg een operatie overleeft. Ik heb hem met de hand gevoerd, water gegeven, handdoeken opgewarmd voor hem. En toen kreeg hij er een longontsteking bovenop die hij niet meer aankon, hij was aan de beterende hand dus de klap was heel hard toen ik hem ook vond. En toch dacht ik toen ook, had ik maar... Wat als... Had ik het eerder moeten zien? enz enz enz.
Je kan het niet altijd voorspellen, dieren zijn meesters in kwaaltjes verbergen. Je kan alleen je best doen, en de juiste beslissing maken voor de diertjes. Meer vragen ze ook niet van je.
Je hebt voor je hond gedaan wat je kon gezien de situatie. Meer had ze ook niet van je gewilt.
Dankjequote:
[..]
Is heel normaal hoor.
In januari heb ik in 1 weekend alle 3 mn cavias verloren. De oudste was 8, hoogbejaard maar wel mn beste maatje.
De eerste kreeg een bloeding bij de DA en was niet meer te redden. 2 dagen later de 2e, ik vermoed dat ze uit eenzaamheid is gestorven. En weer een dag later mn oudste mannetje.
Mn oudste mannetje heeft wonderbaarlijk genoeg een operatie overleeft. Ik heb hem met de hand gevoerd, water gegeven, handdoeken opgewarmd voor hem. En toen kreeg hij er een longontsteking bovenop die hij niet meer aankon, hij was aan de beterende hand dus de klap was heel hard toen ik hem ook vond. En toch dacht ik toen ook, had ik maar... Wat als... Had ik het eerder moeten zien? enz enz enz.
Je kan het niet altijd voorspellen, dieren zijn meesters in kwaaltjes verbergen. Je kan alleen je best doen, en de juiste beslissing maken voor de diertjes. Meer vragen ze ook niet van je.
Je hebt voor je hond gedaan wat je kon gezien de situatie. Meer had ze ook niet van je gewilt.
Ik voel me sinds vanochtend ook een stuk beter. Ik heb namelijk vanochtend de dierenarts gebeld waar we haar lieten inslapen en heb gevraagd of het alsnog mogelijk was om een aparte crematie voor Kinga te regelen en dan de urn thuisgestuurd te krijgen.
Gelukkig bleek Kinga nog niet te zijn opgehaald en was het nog altijd mogelijk om dit om te zetten naar mijn wens
Het crematorium zal later nog contact met m'n moeder opnemen.
Ik lees trouwens dat deze manier door meer mensen zo is uitgevoerd. Is er iemand die me wat meer kan vertellen? Hoe het gebeurt, hoelang het duurt voordat we de urn krijgen enz...
Dat is fijn, dan komt ze toch nog in zekere zin thuis.quote:
[..]
Dankje
Ik voel me sinds vanochtend ook een stuk beter. Ik heb namelijk vanochtend de dierenarts gebeld waar we haar lieten inslapen en heb gevraagd of het alsnog mogelijk was om een aparte crematie voor Kinga te regelen en dan de urn thuisgestuurd te krijgen.
Gelukkig bleek Kinga nog niet te zijn opgehaald en was het nog altijd mogelijk om dit om te zetten naar mijn wens
Het crematorium zal later nog contact met m'n moeder opnemen.
Ik lees trouwens dat deze manier door meer mensen zo is uitgevoerd. Is er iemand die me wat meer kan vertellen? Hoe het gebeurt, hoelang het duurt voordat we de urn krijgen enz...
Ik vind het altijd zo een naar idee om je huisdier achter te laten bij de DA. Ze hoorde zo lang bij je dat ik het altijd fijn vind ze weer mee naar huis te nemen. Al is het dan in een urn.
Mn cavia's liggen in de tuin, op de plek waar ze vorig jaar nog tomaatjes van de tomatenplant afpikten om dan heel onschuldig te kijken met een felrood bekkie. Dit jaar plant ik daar een nieuwe tomatenplant.
Dat hun opvolgertjes er maar veel tomaten mogen afpikken.
Ik heb al mijn katten zelf gebracht nadat ze overleden waren en het ophalen lag een beetje aan de drukte, soms was het de volgende dag soms 3-4 dagen. Ik vind persoonlijk het zelf wegbrengen erg prettig voor het verwerkingsproces maar dat zal voor een ieder anders zijn.quote:
[..]
Dankje
Ik voel me sinds vanochtend ook een stuk beter. Ik heb namelijk vanochtend de dierenarts gebeld waar we haar lieten inslapen en heb gevraagd of het alsnog mogelijk was om een aparte crematie voor Kinga te regelen en dan de urn thuisgestuurd te krijgen.
Gelukkig bleek Kinga nog niet te zijn opgehaald en was het nog altijd mogelijk om dit om te zetten naar mijn wens
Het crematorium zal later nog contact met m'n moeder opnemen.
Ik lees trouwens dat deze manier door meer mensen zo is uitgevoerd. Is er iemand die me wat meer kan vertellen? Hoe het gebeurt, hoelang het duurt voordat we de urn krijgen enz...
Helaas hebben de de afgelopen drie weken drie graven gedolven.
Niet echt bevordelijk voor de omgang met je medemens zeg maar....
En Flynn hebben we vorige week direct vanuit de dierenarts naar het crematorium gebracht zelf. Die zijn speciaal voor ons nog langer open gebleven. Daar cremeren ze maar twee keer per week, dus mam kon hem zaterdag ophalen.
Bij beide crematoriums konden we rustig in een kamertje afscheid nemen. Dat was wel mooi gedaan allemaal.
Maar goed, aangezien het bij jullie via de DA loopt, zal dat wel iets anders gaan allemaal.
quote:
[..]
Dankje
Ik voel me sinds vanochtend ook een stuk beter. Ik heb namelijk vanochtend de dierenarts gebeld waar we haar lieten inslapen en heb gevraagd of het alsnog mogelijk was om een aparte crematie voor Kinga te regelen en dan de urn thuisgestuurd te krijgen.
Gelukkig bleek Kinga nog niet te zijn opgehaald en was het nog altijd mogelijk om dit om te zetten naar mijn wens
Het crematorium zal later nog contact met m'n moeder opnemen.
Ik lees trouwens dat deze manier door meer mensen zo is uitgevoerd. Is er iemand die me wat meer kan vertellen? Hoe het gebeurt, hoelang het duurt voordat we de urn krijgen enz...
Op het moment dat we in de auto stapten om naar het crematorium te rijden kwam net Alive van Pearl Jam op de radio, dat was echt een heel zwaar moment, en dat nr is voor mij ook nooit meer hetzelfde.
Toen we daar kwamen had ze een kamertje klaar met een tafel en kaarsen en vreselijke Italiaanse muziek, en daar werden mn vriendin en ik een beetje giechelig van
Paste zo niet bij mij en Frits
En die vrouw ging heel beschaafd naar buiten en liet ons alleen, liepen wij gelijk te keten daar ( hey, snel, ze is weg, valt dr hier nog iets te pikken of wat?
).Toen ze weer terug kwam moesten we ff papierwerk invullen, ik die dode hond weer op de arm en mee naar het kantoortje, want ik wilde m nog niet laten liggen
Wat ik echt rot vond was toen we hem daar achter moesten laten.
Hij was nog zacht en niet stijf en zo, en zij wilde dat we m op die tafelmetkaarsjes legden en dan zou zij hem in de koeling doen. Dus ik heb m maar in zn dekentje gedaan en gezegd dat ze hem maar meteen in de koeling moest leggen.
Ow ja wat wel echt best stom was was dat ze gezegd had dat ie om 14.00 op woensdag gecremeerd zou worden. Dus ik zat op mn werk te janken met een kaarsje aan
Stond op het certificaat dat bij de urn zat dat ie al om 11 uur gecremeerd was
Dekentje kwam mee terug, dat hadden ze niet mee verbrand, dat mag niet schijnbaar.
Ik heb die deken en wat van zijn spullen in een schoenendoos gedaan en weggelegd.
En als urn gewoon het strooiblikkie van 6 euro want al die meuk die ze verkochten vond ik niet mooi en dit blikkie is heel simpel en eigenlijk mooi zat. Zijn mooiste blingbling halsband zit er omheen nu met zijn naamtag eraan.
Zal afhankelijk zijn van het crematorium en de drukte.
De meeste stoken maar op bepaalde dagen.quote:
Onze hond is vrijdagmiddag heengebracht en kon zaterdagmiddag al weer opgehaald worden.
Zal afhankelijk zijn van het crematorium en de drukte.
Ze waren net klaar toen wij kwamen anders was Frits dr nog ff achteraan gegaan, die hoefde maar heel ff in de oven met zn lichtgewicht
Ach.. de mooie zwarte met hap uit het oor.quote:
Bob.
Gitzwarte kater van een kilo of 10. Vrees van bijna alle gestoffeerde viervoeters uit de wijk. IJzervreter met missende hoektand en hap uit oor. Altijd honger. Superlief, vooral voor kinderen, vreemden en een enkele in het hart gesloten collega-viervoeter. Overleefde ons beider grootste vriend. Had niet het eeuwige leven al komt 21 jaar wel in de richting. Vorig jaar zomer was het gedaan met de Bobcat.
Ik vind dit een lief verhaal. T laat zien hoe veel je om je hond gaf.quote:
Wij hadden bij de da het crematorium gebeld en we konden gewoon terecht tot een bepaalde tijd 's avonds. Dus we konden nog even met Frits naar huis en zo, was wel fijn.
Op het moment dat we in de auto stapten om naar het crematorium te rijden kwam net Alive van Pearl Jam op de radio, dat was echt een heel zwaar moment, en dat nr is voor mij ook nooit meer hetzelfde.
Toen we daar kwamen had ze een kamertje klaar met een tafel en kaarsen en vreselijke Italiaanse muziek, en daar werden mn vriendin en ik een beetje giechelig van
Paste zo niet bij mij en Frits
En die vrouw ging heel beschaafd naar buiten en liet ons alleen, liepen wij gelijk te keten daar ( hey, snel, ze is weg, valt dr hier nog iets te pikken of wat?
Toen ze weer terug kwam moesten we ff papierwerk invullen, ik die dode hond weer op de arm en mee naar het kantoortje, want ik wilde m nog niet laten liggen
Wat ik echt rot vond was toen we hem daar achter moesten laten.
Hij was nog zacht en niet stijf en zo, en zij wilde dat we m op die tafelmetkaarsjes legden en dan zou zij hem in de koeling doen. Dus ik heb m maar in zn dekentje gedaan en gezegd dat ze hem maar meteen in de koeling moest leggen.
Ow ja wat wel echt best stom was was dat ze gezegd had dat ie om 14.00 op woensdag gecremeerd zou worden. Dus ik zat op mn werk te janken met een kaarsje aan
Stond op het certificaat dat bij de urn zat dat ie al om 11 uur gecremeerd was
Dekentje kwam mee terug, dat hadden ze niet mee verbrand, dat mag niet schijnbaar.
Ik heb die deken en wat van zijn spullen in een schoenendoos gedaan en weggelegd.
En als urn gewoon het strooiblikkie van 6 euro want al die meuk die ze verkochten vond ik niet mooi en dit blikkie is heel simpel en eigenlijk mooi zat. Zijn mooiste blingbling halsband zit er omheen nu met zijn naamtag eraan.
Achterlaten bij de dierenarts zou ik nooit doen, dan gaan ze naar zon destructiebedrijf
Zojuist is het ook voor Kinga gebeurd...
M'n ouders lieten haar maandag eerst achter bij de dierenarts, maar dat knaagde aan m'n geweten en woensdagochtend heb ik naar de dierenarts gebeld of het nog mogelijk om een andere bestemming voor Kinga te regelen. Godzijdank bleek ze nog in de koeling van de dierenarts te liggen en was zo'n wijziging dus nog mogelijk. Ik heb toen aangevraagd of ze individueel gecremeerd mocht worden en dat we haar as naderhand krijgen.
Gisteravond heb ik op de website van het crematorium de best passende (bij Kinga) urn gekozen en heb het op die manier doorgegeven. Ik heb ook aangegeven of het mogelijk was om een berichtje te krijgen hoelaat Kinga gecremeerd zou worden.
Om 13:45 kwam dit bericht... ze zou om tussen 14:07 en 14:37 gecremeerd worden.
Om 14:07 heb ik een uitvergrote foto en een kaarsje in haar mand gezet. Ook had ik 2 liedjes opgezet waarop ze altijd deed huilen (vraag me niet waarom, misschien vond ze het mooi ^^).
Ik heb dat half uur voor haar mandje gezeten met betraande ogen en een klein gebedje gedaan.
Ik hoop dat ik het hiermee een beetje beter kan afsluiten. Een mooier eerbetoon kon ik me even niet bedenken en ik hoop dat zij het ook mooi vond... vast wel.
De urn zal binnen een week bij de dierenarts zijn waar we haar lieten inslapen.
Onze 14 jaar oude border collie heeft "iets" gehad vandaag.
Ik denk een hartinfarct of iets in die richting. Hij doet helemaal niks meer, kijkt als je roept, maar staat niet op ofzo.
Mijn man is thuis bij hem, gaat hem vaak aaien en stelt hem gerust. Als ik thuis ben gaan we naar de dierenarts, ik denk dat het daar stopt. Hij is echt op, mijn knuffel!!
Je weet natuurlijk dat hij geen 100 kan worden, maar toch.....
Awww.. heel veel sterktequote:
Zucht......Ik vrees dat we er vandaag ook (weer) aan zullen moeten geloven.
Onze 14 jaar oude border collie heeft "iets" gehad vandaag.
Ik denk een hartinfarct of iets in die richting. Hij doet helemaal niks meer, kijkt als je roept, maar staat niet op ofzo.
Mijn man is thuis bij hem, gaat hem vaak aaien en stelt hem gerust. Als ik thuis ben gaan we naar de dierenarts, ik denk dat het daar stopt. Hij is echt op, mijn knuffel!!
[ link | afbeelding ]
Je weet natuurlijk dat hij geen 100 kan worden, maar toch.....
Wat een goeie foto!quote:
Zucht......Ik vrees dat we er vandaag ook (weer) aan zullen moeten geloven.
Onze 14 jaar oude border collie heeft "iets" gehad vandaag.
Ik denk een hartinfarct of iets in die richting. Hij doet helemaal niks meer, kijkt als je roept, maar staat niet op ofzo.
Mijn man is thuis bij hem, gaat hem vaak aaien en stelt hem gerust. Als ik thuis ben gaan we naar de dierenarts, ik denk dat het daar stopt. Hij is echt op, mijn knuffel!!
[ link | afbeelding ]
Je weet natuurlijk dat hij geen 100 kan worden, maar toch.....
Heel veel sterkte
Bij de dierenarts is het abces opengemaakt en hebben ze hem een middeltje gegeven om te kalmeren en het vocht uit zijn longen te krijgen.
Om 1 uur telefoon, Lenny is niet meer. Vocht in zijn longen is hem fataal geworden, 8 jaar. We gaan hem missen. Lenny in betere dagen: http://yfrog.com/h2fmqmvj
Ken het helaas maar al te goed om zo snel en plotseling en op zo'n relatief jonge leeftijd een dier te verliezen. Lenny was mooi
, mijn lievelingskleur rood (met wit).Onze stoere Henk, een asielzoeker van toen een jaar of drie die negen jaar geleden op moederdag in ons leven kwam, begon een paar weken geleden zomaar overal in huis te plassen.
Na een onderzoek bleek dat hij suikerziekte had die op zich prima onder controle te houden zou zijn en we moesten hem twee maal daags een insulineinjectie geven en wekelijks een test laten doen om de juiste dosis te bepalen.
Maar Henk (die met behoorlijke trauma's via een asiel in Spanje naar een asiel in Nederland kwam) had na een paar keer natuurlijk door dat een injectie niet echt een pretje was en begon erg schuw en angstig te worden, prikken werd dus een trauma voor hem maar zeker ook voor ons. Het arme beestje was al kilo's afgevallen en had totaal geen fut meer. Vanochtend hebben we in overleg met de dierenarts besloten om hem geen insulineinjectie meer te geven en er nog een mooie rustige dag van te maken. Vanmiddag om half vier is Henk, op schoot bij mijn man rustig ingeslapen....
Hij kreeg wat medicijnen en een kalmeringsmiddel zodat hij even lekker kon uitrusten. Ik met dirk mee naar huis, kruikje handwarm/lauw gemaakt, in een handoek gewikkeld en hem daar bovenop met een dekentje in de transport bench op zolder gezet (is daar donker en stil).. Uiteindelijk ga je iedere minuut naar boven om te checken of het goed gaat.. Tegen de avond werd ik opnieuw opgeschrikt door het gegil, onmiddellijk DA gebeld dat dirk weer niet goed gaat en dat ik eraan komt, hij kwam ook direct naar de praktijk. Eenmaal daar aangekomen stonden er 4 mensen me op te wachten. Opnieuw een lichte dosis kalmering. Je ziet het schokkerig ademen en vechten tegen whatever het is. Vrij hectisch allemaal..
Terwijl hij daar lag te vechten en er werd overlegd hoe of wat we gaan doen zie ik plots in me ooghoeken hem als een luchtbedje die lek raakt in elkaar 'zakken', hij lag al op z'n zij maar je zag plots alle spieren ontspannen. Met de stethoscoop werd geconstateerd dat dirk er niet meer was.
Dirk is niet overleden maar gesneuveld tijdens zijn gevecht.
Dirk samen met onze poes tuttie
Ze is beter af zo en we hebben haar nog een paar dagen lijden en ellende kunnen besparen.We zullen haar aanwezigheid en eigenaardigheden missen, maar zijn dankbaar dat ze de afgelopen 15 jaar deel heeft uitgemaakt van ons leven.
Dit was Twister in betere tijden: Filmpjes van je huisdier O+ Deel 1
Brr, word altijd emotioneel van dit topic. Lees het veel minder...maar wil wel (alvast) iedereen die een lieveling moet laten gaan sterkte wensen.
Vind dit moeilijk omdat de dag van mijn oudje zeker steeds dichterbij komt. Over 5 weekjes wordt ze 20. Ben zo trots, maar ook erg bang...
Mja. Sterkte dus iedereen.
quote:Op zaterdag 18 juni 2011 11:08 schreef blup het volgende:
zeker alweer anderhalf jaar terug, fret Dirkkie, Kom thuis en tot me grote schrik hangt dirk aan 1 pootje vast aan zijn mandje, zijn nagel zat klem in een draadje. Hij was gelukkig niet dood maar ik vreesde er wel voor dat hij een aardig tijdje aan dat pootje had gehangen en dat hij lang gevochten heeft om los te komen. Toen ik hem los had gehaald had ik hem even laten slapen tot ik een uutje later word opgeschrikt door een oorverdovend gegil uit de kooi, dirkie gaat niet goed, onmiddelijk naar de dierenarts geracet met driekes waar het vermoeden uitging naar een hersenbeschadiging, dirk was schokte, reageerde slecht en was koud.
Hij kreeg wat medicijnen en een kalmeringsmiddel zodat hij even lekker kon uitrusten. Ik met dirk mee naar huis, kruikje handwarm/lauw gemaakt, in een handoek gewikkeld en hem daar bovenop met een dekentje in de transport bench op zolder gezet (is daar donker en stil).. Uiteindelijk ga je iedere minuut naar boven om te checken of het goed gaat.. Tegen de avond werd ik opnieuw opgeschrikt door het gegil, onmiddellijk DA gebeld dat dirk weer niet goed gaat en dat ik eraan komt, hij kwam ook direct naar de praktijk. Eenmaal daar aangekomen stonden er 4 mensen me op te wachten. Opnieuw een lichte dosis kalmering. Je ziet het schokkerig ademen en vechten tegen whatever het is. Vrij hectisch allemaal..
Terwijl hij daar lag te vechten en er werd overlegd hoe of wat we gaan doen zie ik plots in me ooghoeken hem als een luchtbedje die lek raakt in elkaar 'zakken', hij lag al op z'n zij maar je zag plots alle spieren ontspannen. Met de stethoscoop werd geconstateerd dat dirk er niet meer was.
Dirk is niet overleden maar gesneuveld tijdens zijn gevecht.
[ afbeelding ]
Dirk samen met onze poes tuttie
Fretje....ze zijn niet snel ziek en laten het ook niet makkelijk zien maar als ze dan aangeven dat het fout zit is het meestal ook verschrikkelijk fout. Hoop dat je in de tijd die je met hem had veel van hem hebt genoten. Sterktequote:Op woensdag 22 juni 2011 10:41 schreef Sassie het volgende:
Gisteren hebben we poes Twister (15 jr) in laten slapen. Ze leed aan FIP (na een aantal DA bezoeken en een echo + buikvocht aftappen bleek dat de diagnose) en was al zo ziek dat het het beste was om haar te laten gaan. In 2,5 week was ze afgetakeld van een oudere maar nog wel fitte poes naar een zielig hoopje ellende.
We zullen haar aanwezigheid en eigenaardigheden missen, maar zijn dankbaar dat ze de afgelopen 15 jaar deel heeft uitgemaakt van ons leven.
Dit was Twister in betere tijden: Filmpjes van je huisdier O+ Deel 1
, FIP is een verschrikkelijke ziekte, ben er zelf twee aan verloren en dan denk je, alles mag ze overkomen als het niet anders kan behalve dat verschrikkelijke FIP. 
Mormel
Een mini-kat met tijgermoed.
Ze kwam uit het bos wandelen, keek door het raam, kwam binnen en ging niet meer weg.
Wat was ze een kreng toen ze net bij ons was, schreeuwen tegen onze jongens ( 3 katers) die waren verbijsterd, eten van ze stelen, en van ons als ze de kans kreeg en als ze alleen al dacht dat een van de jongens haar Boefy iets aan wilde doen dan sprong ze er bovenop, dat de jongens 8 a 10 keer zwaarder waren maakte voor haar niets uit.
Toen ze zag dat het veilig bij ons was ging ze Boefy ( waarvan we eerst dachten dat hij haar broertje was maar later bleek hij haar zoon te zijn....) uit het bos halen.
Afijn ik denk dat de meeste hun verhaal wel kennen.
Toen ze eenmaal haar wantrouwen had overwonnen was haar liefde voor ons onvoorwaardelijk.
Helaas heeft ze maar kort van haar geluk mogen genieten.
Overreden
Boefy
Wat was hij ziek dat hij bij ons kwam, en zooooo mager dat je door hem heen kon kijken.
Maar LIEF dat ie was.
Hij deed alles met 110 %. of het nu slapen, ons kroelen jagen of eten was.
Hij liep dansend door het leven,was altijd vrolijk, het zonnetje in huis.
Een maand nadat zijn moeder was overreden, overkwam hem hetzelfde
Nu liggen ze naast elkaar aan de rand van het bos waar ze uit vandaan kwamen.
Ik had ze zo graag een LANG en GELUKKIG leven gegund.
Sterkte.
. Twee beestjes die (ook door de manier waarop je hun verhaal vertelde) veel Fokkersharten hebben gewonnen. Wat jammer zeg.Helaas is de weg geen veilige plek voor een kat, hier in de buurt is een ruime week geleden ook een kat aangereden.
Je hebt Mormel en Boefy iig nog een fijne winter en lente kunnen geven.
Intussen heeft haar urntje, met een grote foto erboven een plaatsje gekregen in onze woonkamer. Zo houden we haar toch nog betrokken bij het gezin.
Veel sterkte. Mormel en Boefy hebben wel een zeer mooi plekje gekregen. Zoveel groen om zich heen.
Neo, maart is ook nog zo dichtbij, zo vers. Sterkte.
Oh bah wat ergquote:
[ afbeelding ]
Mormel
Een mini-kat met tijgermoed.
Ze kwam uit het bos wandelen, keek door het raam, kwam binnen en ging niet meer weg.
Wat was ze een kreng toen ze net bij ons was, schreeuwen tegen onze jongens ( 3 katers) die waren verbijsterd, eten van ze stelen, en van ons als ze de kans kreeg en als ze alleen al dacht dat een van de jongens haar Boefy iets aan wilde doen dan sprong ze er bovenop, dat de jongens 8 a 10 keer zwaarder waren maakte voor haar niets uit.
Toen ze zag dat het veilig bij ons was ging ze Boefy ( waarvan we eerst dachten dat hij haar broertje was maar later bleek hij haar zoon te zijn....) uit het bos halen.
Afijn ik denk dat de meeste hun verhaal wel kennen.
Toen ze eenmaal haar wantrouwen had overwonnen was haar liefde voor ons onvoorwaardelijk.
Helaas heeft ze maar kort van haar geluk mogen genieten.
Overreden
[ afbeelding ]
Boefy
Wat was hij ziek dat hij bij ons kwam, en zooooo mager dat je door hem heen kon kijken.
Maar LIEF dat ie was.
Hij deed alles met 110 %. of het nu slapen, ons kroelen jagen of eten was.
Hij liep dansend door het leven,was altijd vrolijk, het zonnetje in huis.
Een maand nadat zijn moeder was overreden, overkwam hem hetzelfde
[ afbeelding ]
Nu liggen ze naast elkaar aan de rand van het bos waar ze uit vandaan kwamen.
Ik had ze zo graag een LANG en GELUKKIG leven gegund.
Sterkte...Hier hebben jullie kennis kunnen maken met Burnsy en Purrrdy, toen ik ze net had.
Ik sluit het topic af met dit droevige (en ronduit KUTTE!) bericht
-------------------
"Naamloos" is dus destijds vernoemd naar de poes van Nokwanda (Purrrdy - ook echt met 3 rrr'en in het vaccinatieboekje).quote:
En dit is 'naamloos'
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]SPOILEREn wat extra's om verliefd op te worden
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
En Purrrdy is vanochtend aangereden door een auto. Helaas heeft ze het niet overleefd
Maar ze heeft bijna een jaar bij ons gewoond en meer dan een jaar van haar zusje Burnsy kunnen genieten, die nu helaas alleen overblijft...
Rust zacht, lieve Purrr
Katten en auto's, geen goede combinatie weten wij hier ookSterkte!
Bram was vooral bekend om zijn intense liefheid voor andere katten. Daar zijn boeken over te schrijven! Een klein voorbeeld: hij waste Joost altijd schoon als hij een epileptische aanval had gekregen en verwelkomde Guido met een mooie "Prrrr!" toen ik Guido als onzekere zieke rode kater uit het asiel mee naar huis had gebracht (Guido had een jaar praktisch alleen maar in een hokje in het asiel gezeten ivm zijn strenge dieet). Ik zal er over een tijdje hier in dit topic meer over schrijven. Bram is 20 jaar geworden, het is goed zo maar mijn god was mis ik mijn lieve vriend
[ Bericht 1% gewijzigd door Pippi op 27-07-2011 15:56:21 ]
Veel sterkte Pippi en Moira Wat een mooie kat was Bram! Veel sterkte. Ik mis Purretje nog steeds heel erg Pippi, wat een ontzettend mooie kat was Bram! Na 20 jaar was het gewoon zijn tijd om te gaan, ben blij dat hij zo'n mooi lang leven gehad heeft. Sterkte!
Sterkte...
Gisteravond. De bus stopte bij een volgende halte, toen mijn man ineens opsprong en naar voren rende de bus uit. Ik keek uit het raam en daar lag je midden op straat. Ook ik rende naar buiten en de buschauffeur belde de dierenambulance. We stopten de auto's en leidden ze om je heen. Je lag daar, zwaar in shock, je staart van je lichaam gereten, kermend van de pijn. Aangereden, en de dader was gewoon doorgereden...
Niet wetend hoe ernstig je verwondingen waren, hoopten we dat de dierenambulance op tijd zou zijn. Met vier man stonden we naast je en aaiden je zachtjes over je kop. Maar al na een paar minuten stopte je ademhaling en werd het stil op straat. Uiteindelijk hebben we je in de berm gelegd, bloed stroomde uit je bekkie. Het duurde een half uur voor de dierenambulance arriveerde. Gelukkig heb je niet zo lang hoeven lijden.
Geen halsbandje, geen chip. Hopelijk is er iemand die je zoekt en je terugvindt, zodat je mee naar huis mag. In ieder geval hier een laatste woord voor een anonieme kat die ik nooit zal vergeten...
Ik word er echt naar van
Dat werden wij ook, zo erg om te zien en je kunt gewoon niks doen op zo'n moment. Ben zo blij dat die van ons veilig binnen zijn. Mijn grootste angst is wat ik afgelopen nacht heb gezien. Dat je beestje niet meer thuis komt en je niet weet wat ermee is gebeurdquote:
Ah gadver, wat een akelig verhaal.
Ik word er echt naar van
Hou de komende weken in ieder geval amivedi en de buurt in de gaten mocht er een oproep van vermissing komen...Tranen springen in mijn ogen bij het lezen van je verhaal.quote:
[..]
Dat werden wij ook, zo erg om te zien en je kunt gewoon niks doen op zo'n moment. Ben zo blij dat die van ons veilig binnen zijn. Mijn grootste angst is wat ik afgelopen nacht heb gezien. Dat je beestje niet meer thuis komt en je niet weet wat ermee is gebeurd
Ik ben toch zo blij dat die van mij ook lekker binnen en in de tuin rondwandelen. Maar, mocht er ooit eentje ontsnappen en een auto tegenkomen, dan hoop ik dat er iemand als jij is die hem bijstaat. Hier ook alleen binnenkatten en na dit soort verhalen ben ik ook echt blij dat ze niet op straat lopen.quote:
[..]
Dat werden wij ook, zo erg om te zien en je kunt gewoon niks doen op zo'n moment. Ben zo blij dat die van ons veilig binnen zijn. Mijn grootste angst is wat ik afgelopen nacht heb gezien. Dat je beestje niet meer thuis komt en je niet weet wat ermee is gebeurd
Om zelf ooit een kat aan te rijden, dat lijkt me ook echt vreselijk.
"Gelukkig" is deze poes wel geaaid tot het einde, hopelijk heeft ie zich daardoor toch een beetje veilig gevoeld
Wat een vreselijk verhaal. Maar fijn dat jullie er voor hem waren.quote:
Ter nagedachtenis aan een anonieme kat
Gisteravond. De bus stopte bij een volgende halte, toen mijn man ineens opsprong en naar voren rende de bus uit. Ik keek uit het raam en daar lag je midden op straat. Ook ik rende naar buiten en de buschauffeur belde de dierenambulance. We stopten de auto's en leidden ze om je heen. Je lag daar, zwaar in shock, je staart van je lichaam gereten, kermend van de pijn. Aangereden, en de dader was gewoon doorgereden...
Niet wetend hoe ernstig je verwondingen waren, hoopten we dat de dierenambulance op tijd zou zijn. Met vier man stonden we naast je en aaiden je zachtjes over je kop. Maar al na een paar minuten stopte je ademhaling en werd het stil op straat. Uiteindelijk hebben we je in de berm gelegd, bloed stroomde uit je bekkie. Het duurde een half uur voor de dierenambulance arriveerde. Gelukkig heb je niet zo lang hoeven lijden.
Geen halsbandje, geen chip. Hopelijk is er iemand die je zoekt en je terugvindt, zodat je mee naar huis mag. In ieder geval hier een laatste woord voor een anonieme kat die ik nooit zal vergeten...
).Dit seizoen nog weinig aangereden dieren gezien op m'n woonwerk-route, maar vorig jaar genoeg aangereden boerderijkatten en zelfs een ree en grote hond zien liggen.
Toch wel "fijn" dat ze ergens geregistreerd worden en van de weg gehaald
maar goed dat hij niet alleen was toen hij stierfIk snap echt niet waarom mensen hun katten rond willen laten lopen, het lijkt me zo afschuwelijk alleen al wetend dat er elk moment zoiets kan gebeuren.
Aww bahquote:
Ter nagedachtenis aan een anonieme kat
Gisteravond. De bus stopte bij een volgende halte, toen mijn man ineens opsprong en naar voren rende de bus uit. Ik keek uit het raam en daar lag je midden op straat. Ook ik rende naar buiten en de buschauffeur belde de dierenambulance. We stopten de auto's en leidden ze om je heen. Je lag daar, zwaar in shock, je staart van je lichaam gereten, kermend van de pijn. Aangereden, en de dader was gewoon doorgereden...
Niet wetend hoe ernstig je verwondingen waren, hoopten we dat de dierenambulance op tijd zou zijn. Met vier man stonden we naast je en aaiden je zachtjes over je kop. Maar al na een paar minuten stopte je ademhaling en werd het stil op straat. Uiteindelijk hebben we je in de berm gelegd, bloed stroomde uit je bekkie. Het duurde een half uur voor de dierenambulance arriveerde. Gelukkig heb je niet zo lang hoeven lijden.
Geen halsbandje, geen chip. Hopelijk is er iemand die je zoekt en je terugvindt, zodat je mee naar huis mag. In ieder geval hier een laatste woord voor een anonieme kat die ik nooit zal vergeten...
. Arme kat.Mijn kat loopt ook buiten, maar hoop dat dit nooit zal gebeuren
.Vind het trouwens wel altijd bizar hoelang de dierenambulance erover doet. Heb wel eens 45 minuten moeten wachten,
.Zolang er geen geld is voor voldoende ambu's en betaalde krachten zal het wel zo blijven denk ik.quote:
[..]
Aww bah
Mijn kat loopt ook buiten, maar hoop dat dit nooit zal gebeuren
Vind het trouwens wel altijd bizar hoelang de dierenambulance erover doet. Heb wel eens 45 minuten moeten wachten,
Haaaai Ing, het werd tijd.
Tja, dat zal wel een rol spelen ja.quote:
[..]
Zolang er geen geld is voor voldoende ambu's en betaalde krachten zal het wel zo blijven denk ik.
Haaaai Ing, het werd tijd.
Maargoed, OT.SPOILERVan mij krijgen ze ook niks; teveel falende praktijken en dingen meegemaakt. Bijvoorbeeld, mij is wel eens verteld 'niet meer te bellen' omdat het toch maar een vogel was
Ik vind het wel supertriest voor die kat
moet er echt niet aan denken dat mijn eigen kat dat overkomt.In dit geval heeft het beestje nog maar 5 minuten geleefd dus die had het nooit kunnen redden (we vermoeden dat hij flinke inwendige bloedingen had aangezien zijn borstkas er ook raar uitzag en er viel bloed uit zijn bekkie liep toen we hem optilden). Maar denk dat het inderdaad een financiele kwestie is. Weinig materieel en personeel...quote:
[..]
Aww bah
Mijn kat loopt ook buiten, maar hoop dat dit nooit zal gebeuren
Vind het trouwens wel altijd bizar hoelang de dierenambulance erover doet. Heb wel eens 45 minuten moeten wachten,
Ohh ja dat weet ik nog.quote:
[ afbeelding ]
Mormel
Een mini-kat met tijgermoed.
Ze kwam uit het bos wandelen, keek door het raam, kwam binnen en ging niet meer weg.
Wat was ze een kreng toen ze net bij ons was, schreeuwen tegen onze jongens ( 3 katers) die waren verbijsterd, eten van ze stelen, en van ons als ze de kans kreeg en als ze alleen al dacht dat een van de jongens haar Boefy iets aan wilde doen dan sprong ze er bovenop, dat de jongens 8 a 10 keer zwaarder waren maakte voor haar niets uit.
Toen ze zag dat het veilig bij ons was ging ze Boefy ( waarvan we eerst dachten dat hij haar broertje was maar later bleek hij haar zoon te zijn....) uit het bos halen.
Afijn ik denk dat de meeste hun verhaal wel kennen.
Toen ze eenmaal haar wantrouwen had overwonnen was haar liefde voor ons onvoorwaardelijk.
Helaas heeft ze maar kort van haar geluk mogen genieten.
Overreden
[ afbeelding ]
Boefy
Wat was hij ziek dat hij bij ons kwam, en zooooo mager dat je door hem heen kon kijken.
Maar LIEF dat ie was.
Hij deed alles met 110 %. of het nu slapen, ons kroelen jagen of eten was.
Hij liep dansend door het leven,was altijd vrolijk, het zonnetje in huis.
Een maand nadat zijn moeder was overreden, overkwam hem hetzelfde
[ afbeelding ]
Nu liggen ze naast elkaar aan de rand van het bos waar ze uit vandaan kwamen.
Ik had ze zo graag een LANG en GELUKKIG leven gegund.
16 jaar geleden kregen we ons eerste hondje. Een jack Russel Terrier. Door velen gezien als kuttelikkertjes
. We kregen haar toen ze 3 maanden oud was. De vorige eigenaar was er zogenaamd allergies voor oid. Bullshit dus. Haar naam was Tappie. Genoemd naar een Tappie uit de kroeg. Toen we haar kregen heette ze al zo en dat hebben we altijd zo gehouden.Na anderhalf jaar besloten we om een nestje met haar temaken. Alles geregeld via een erkende Jack Russel fokker. Ze kreeg daar 3 puppies uit. 1 reu en 2 teefjes. Van dat nestje hebben we 1 teefje zelf gehouden en de rest verkocht aan hele goede/lieve mensen. We gingen altijd bij de toekomste baasjes thuis kijken, vragen wat er allemaal nodig was voor een hond e.d. Als het niet goed voelde verkochten we ze ook niet.
Van dat eerste nestje hebben we er 1 gehouden zoals ik al zei. Haar noemde we Belleke.
Alles ging voorspoedig totdat ze op haar 2de leeftijdsjaar een ongeluk kreeg. Me moeder ging boodschappen doen. Ik was de auto aan het wassen, honden loopten altijd buiten als wij ook buiten bezig waren. Ze is toen ontsnapt van onze aandacht en achter me moeder aan gerend de dijk op. Helaas reed daar een auto die haar aanreed. Ze heeft het overleefd maar wel met kleerscheuren. Het tandvlees van haar bovenkaak was los gerukt van haar tanden. DA heeft alles netjes gehecht en ze ging in herstel. Wat voorspoedig verliep.
Toen ze ongveer 3.5 jaar was besloten we ook een nestje met haar temaken. Laten dekken bie dezelfde fokker waar we de eerste keer waren geweest. Alles ging goed tot de bevalling. Het liep gecompliceerd. Er werden 2 dode pups geboren en 2 levend. Die 2 puppies noemde we Spott en Ginger.
We besloten om ze alle 2 tehouden. Dus we hadden nu 4 Jack Russels in huis. Wat een drukte
Spott en Ginger zijn dus 2 zusjes. De opvoeding van Spott en Ginger ging niet heel goed. Ginger was een huil puppie, wou niet zelf drinken. We hebben haar met de fles op moeten voeden. Daar waren we mee bezig toen ze ineens heel erg weild werd. Ze glipte uit me moeder der hand en viel met de kopje op de grond. Dat heeft haar een hersen beschadiging opgeleverd. Dit was het moment om ze alle 2 tehouden. Er waren mensen komen kijken maar dat voelde niet goed om ze daaraan weg tedoen.
Spott kon dus lekker alle melk drinken die er was
. Daardoor werd ze wat forser dan normaal. Ginger werd een hond met een gebruiksaanwijzing, een flinke ook.Soms ging ze ineens tegen je grommen als ze naast je lag. Je kon der ook niet altijd aaien want dan kon ze wel in je vingers bijten. Daar hebben we allemaal mee moeten leren leven. Het was toch nog een schat van een beessie.
Nu zijn ze er alle 4 niet meer. Het is stil in huis. Niemand meer die je kon knuffelen als je het moeilijk had. Niemand meer die je kwam begroeten als je thuis kwam uit werk.
R.I.P mijn lieve hondjes. Tappie, Belleke, Spott en Ginger. Ik zal jullie 4 missen. Veel plezier met z;n 4tjes in de honden hemel
Hier volgen een aantal foto's
Dit is Tappie. Ze is 15 geworden.
r.i.p 6-12-2010
Belleke. Ze is 9 geworden
r.i.p 2-5-2007
Dit is Spott. Ze is 10 geworden
r.i.p. 18-2-2011
Dit is Ginger. Ze is 11 geworden
r.i.p. 9-9-2011
Rust zacht mijn lieve hondjes. Jullie zitten voor altijd diep in mijn hart. Ik heb van jullie genoten.
Jullie zijn veel te snel heen gegaan met verschillende redenen. Ik ben blij dat ik jullie heb mogen opvoeden
Vaarwel
[ Bericht 3% gewijzigd door ElisaB op 11-09-2011 21:09:13 ]
Sterkte aan iedereen die ooit een beestje heeft moeten laten gaan
nogmaals veel sterkte met het verlies van je hondjes. wat een leuke foto's en wat waren ze mooi.
echt lekkere schoffies, lijkt me
.Het waren hondjes met gebreken. Ze hadden alle 4 wel iets. Maar dat maakte ze ook zo speciaal
. Ze konden heel erg kroelen met je, maar ook de draak steken als je niet oplette. Als ik ooit laten een hond neem in huis. Wordt het absoluut een Jack Russel.Done! Ik heb alle foto's vervangen door kleinere versies. Ik heb er erg mijn best op gedaan precies dezelfde foto's op de zelfde plek terug te zetten. Als ik het ergens mis heb gedaan, trek me dan alsjeblieft aan mijn vestjequote:Op zondag 11 september 2011 20:06 schreef pl4kkie het volgende:
De foto's zijn een beetje erg groot. Daar word aan gewerkt zodat dit topic niet helemaal vast loopt. Dank aan ElisaB
Hartelijk dank. Alle foto's staan goedquote:
[..]
Done! Ik heb alle foto's vervangen door kleinere versies. Ik heb er erg mijn best op gedaan precies dezelfde foto's op de zelfde plek terug te zetten. Als ik het ergens mis heb gedaan, trek me dan alsjeblieft aan mijn vestje
ik vind dat zelf nog het moeilijkste gedeelte eigenlijk, het wennen aan niets meer.
van 3 katten ben ik zelf recentelijk naar nul katten gegaan en nog steeds schrik ik als ergens de deur open staat en roep ik hardop naar lief waar de katten zijn.
hij zelf ook, als we samen een dag op pad gaan wil hij eerst checken of er genoeg voer en water staat, terwijl we de bakjes allang al aan het asiel gegeven hebben.
het is meer dan wennen, je leven zonder beestjes is niet alleen zonder beestjes, je hebt opeens een heel ander soort leven, best zwaar eigenlijk.
ik hoop dat je snel went maar dat je in ieder geval het gevoel kunt hebben dat je ze een mooi leven gegeven hebt.
En dat je weet dat haar tijd is gekomen maakt het niet minder verdrietig...
Veel sterkte voor jullie, trovey.
Wat een mooie meid, Trovey.quote:
Na een ziekbed van FIP(vastgesteld door de dierenarts) is vandaag om half 6 vanmiddag poesje Trico hier in huis overleden. Ze is rustig op schoot ingeslapen nadat begin van de middag duidelijk werd dat haar lichaampje het ging opgeven. Gelukkig heb ik haar de laatste gang naar de dierenarts zo kunnen besparen omdat ze altijd doodsbang was voor het vervoer. Ondanks het feit dat het een kwestie van tijd was voordat dit ging gebeuren blijft het moeilijk als het dan eindelijk zover. Ik ben echter blij dat ze rustig en op mijn schoot haar laatste adem heeft uitgeblazen want op schoot zitten want haar lievelingsbezigheid. Ze ligt nu in de woonkamer zodat de andere katten nog afscheid van haar kunnen nemen en morgen breng ik haar dan zelf naar het dierencrematorium heen. We zullen haar allemaal missen met haar lieve kittenkopje en grote groene ogen, ze is 13 jaar oud geworden.
[ afbeelding ]
Is ze lang merkbaar ziek geweest? En hebben je andere katten nu ook gevaar gelopen?
en wat was Trico een mooie poes quote:
Trico was een beauty
En dat je weet dat haar tijd is gekomen maakt het niet minder verdrietig...
Veel sterkte voor jullie, trovey.
Bedanktquote:
Veel sterkte Trovey
, Trico was inderdaad een mooie poes, hele grote groene ogen en nog steeds een kittengezichtje want ze was nooit helemaal goed uitgegroeid nadat ze niesziekte kreeg toen ze net 1 maand oud was. We zullen haar missen en ik hoop dat haar volle broer Tickel er goed mee zal omgaan, ze zijn hun hele leven samen geweest en nu moet de held op sokken zonder zijn zusje verder, hopelijk gaat het goed.Ze is inderdaad al langere tijd ziek geweest, helaas is ze nu de tweede achter elkaar die hier aan FIP komt te overlijden, een paar maanden geleden is Bearke hier overleden maar die had duidelijke natte FIP, Trico had blijkbaar de droge vorm.quote:
[..]
Wat een mooie meid, Trovey.
Is ze lang merkbaar ziek geweest? En hebben je andere katten nu ook gevaar gelopen?
Er loopt nu nog 1 kater (Solvfaks)rond (halfbroer van Bearke) die ook al een hele lange tijd tekenen vertoont dat hij ook wel eens tegen FIP kan zittten vechten (slecht door de winterwacht heenkomen en steeds weer mager en dikker worden) maar het zal pas duidelijker worden als hij meer verschijnselen zal gaan vertonen die op FIP kunnen wijzen, de dierenarts weet er in ieder geval al wel vanaf dat ik het vermoeden heb dat er nog eentje niet 100% is. De rest is Hollands welvaren hier, OK wat ouderdomskwaaltjes maar verder geen tekenen van FIP. Het blijft een ongrijpbare en mysterieuze ziekte, zeker als je het bij binnenkatten krijgt en het blijft nu afwachten of er nog eentje de ziekte gaat ontwikkelen of dat ze uiteindelijk gewoon van ouderom hier zullen sterven.
wat hoor je dat veel, de laatste tijd, FIP
veel sterkte trovey, met het verlies van je geliefde dier.
wat heerlijk dat ze op schoot is ingeslapen. wat een fijne plek voor haar om je los te laten
Ik las laatst dat 80 to 90% van de katten het coronavirus heeft, maar dat er slechts een klein percentage ziek van wordt. Hier hadden we toen het vermoeden dat Spice het had, maar geen van de andere katten vertoonde of vertoont tekenen van zoekte.quote:
[..]
[..]
Bedankt
[..]
Ze is inderdaad al langere tijd ziek geweest, helaas is ze nu de tweede achter elkaar die hier aan FIP komt te overlijden, een paar maanden geleden is Bearke hier overleden maar die had duidelijke natte FIP, Trico had blijkbaar de droge vorm.
Er loopt nu nog 1 kater (Solvfaks)rond (halfbroer van Bearke) die ook al een hele lange tijd tekenen vertoont dat hij ook wel eens tegen FIP kan zittten vechten (slecht door de winterwacht heenkomen en steeds weer mager en dikker worden) maar het zal pas duidelijker worden als hij meer verschijnselen zal gaan vertonen die op FIP kunnen wijzen, de dierenarts weet er in ieder geval al wel vanaf dat ik het vermoeden heb dat er nog eentje niet 100% is. De rest is Hollands welvaren hier, OK wat ouderdomskwaaltjes maar verder geen tekenen van FIP. Het blijft een ongrijpbare en mysterieuze ziekte, zeker als je het bij binnenkatten krijgt en het blijft nu afwachten of er nog eentje de ziekte gaat ontwikkelen of dat ze uiteindelijk gewoon van ouderom hier zullen sterven.
Ik hoop voor je dat de rest het niet heeft en dat je er nog jaaaaaren van kan genieten.
En sterkte met het verlies van Trico
Ze is inderdaad heel rustig gegaan, strekken van het kopje, een paar diep zuchten en ze was weg, gelukkig maar want ik heb het helaas ook wel eens anders mogen ervaren en dat zijn beelden die je helaas nooit meer kwijtraakt.quote:
wat een prachtig poesje was trico
wat hoor je dat veel, de laatste tijd, FIP
veel sterkte trovey, met het verlies van je geliefde dier.
wat heerlijk dat ze op schoot is ingeslapen. wat een fijne plek voor haar om je los te laten
quote:
[..]
Ik las laatst dat 80 to 90% van de katten het coronavirus heeft, maar dat er slechts een klein percentage ziek van wordt. Hier hadden we toen het vermoeden dat Spice het had, maar geen van de andere katten vertoonde of vertoont tekenen van zoekte.
Ik hoop voor je dat de rest het niet heeft en dat je er nog jaaaaaren van kan genieten.
En sterkte met het verlies van Trico
Klopt inderdaad dat het grootste gedeelte van de katten dat virus bij zich draagt in de darmen. Wat precies de oorzaken zijn dat het virus gaat muteren naar FIP bij de ene kat en bij de andere kat niet is nog steeds niet duidelijk. Dingen als stress (als er iemand niet stressig was was het Trico wel
) is wel een medeveroorzaker maar helemaal duidelijk is het allemaal nog niet. Wel is het duidelijk geworden dat het gelukkig niet zo extreem besmettelijk is als men vroeger dacht . De enige manier om het straks defintief uit huis te krijgen is dat na dat de laatste kat hier is overleden, ik voorlopig (half tot een jaar) geen katten in huis moet nemen, zal moeilijk zijn t.z.t. maar alles is beter dan voor altijd met deze ziekte door te moeten gaan. FIP is zo'n vreselijke ziekte. Twee jaar geleden zijn mijn twee katten een maand na elkaar overleden aan FIP, de ene de natte vorm, de ander de droge. De droge vorm is nog vreselijker dan de natte Heel fijn dat Trico op jouw schoot is ingeslapen waar ze zich zo prettig voelde. Sterkte!
Wat een mooi beestje was ze
Afscheid nemen is altijd zo moeilijk, gelukkig was ze heel dicht bij je toen ze ging... ) maar ik ben wel blij dat het op zo'n rustige manier is gegaan, zonder angst en stress. Hopelijk blijft het hier nu weer even rustig op huisdierengebied want dat kan ik wel weer even gebruiken na deze twee katten dit jaar. FIP is en blijft een rotziekte en zeker de droge vorm, er blijft echt niets over van je eens zo mooie beestje. Ik heb Trico vanmiddag naar het crematorium gebracht en vrijdag kan ik haar daar weer ophalen...weer een potje erbij en een kat minder op schoot. Pagan en StregaBedankt voor jullie medeleven.quote:
Sterkte met het verlies van Trico. Wat is FIP toch een rotziekte.
FIP is en blijft de naarste ziekte die de kat en de eigenaar kan overkomen, zo ongrijpbaar en zo slopend.
Mijn Karel.
Carlos Negro Desierto del Perro.
11-4-2000 * 30-10-2011
Zondagmiddag zomaar zonder enige aanleiding doodgebeten door een bordeauxdog op het losloopgebied. Mijn supersociale lieve echte hond chihuahua. Voor mn ogen gegrepen en in mn armen gestorven. We missen hem zo
Wat een mooi beertje Enorm veel sterkte
quote:
[ afbeelding ]
Mijn Karel.
Carlos Negro Desierto del Perro.
11-4-2000 * 30-10-2011
Zondagmiddag zomaar zonder enige aanleiding doodgebeten door een bordeauxdog op het losloopgebied. Mijn supersociale lieve echte hond chihuahua. Voor mn ogen gegrepen en in mn armen gestorven. We missen hem zo
[ afbeelding ]
Jezus wat verschrikkelijk dat lieve Karel aan zo'n eind moet komen. Genoot altijd veel van je foto's in het honden topic waar hij lekker rond aan het rennen was met die tong uit z'n bek. Heel veel sterkte.
Veel sterkte oh-oh.
prachtig beestje was Kareltje.
Karelquote:
[ afbeelding ]
Mijn Karel.
Carlos Negro Desierto del Perro.
11-4-2000 * 30-10-2011
Zondagmiddag zomaar zonder enige aanleiding doodgebeten door een bordeauxdog op het losloopgebied. Mijn supersociale lieve echte hond chihuahua. Voor mn ogen gegrepen en in mn armen gestorven. We missen hem zo
[ afbeelding ]
..... Heel veel sterkte oh oh
, wat een verschrikkelijke manier om hem zo te verliezen, de nachtmerrie van elke kleine hondjes eigenaar. Lees net het verhaal in de SC (met tranen in de ogen)...wat een horror.
[ Bericht 5% gewijzigd door trovey op 01-11-2011 11:18:33 ]
(Ik ben er nog steeds niet overheen. Het toppic wat ik over mijn illegaaltjes heb geschreven kan ik nog steeds niet herlezen.Toch zie ik het toppic als een ode aan mijn super moedige Mormel en haar super lieve zoontje Boefy. Wat me wél goed doet is dat, ondanks dat het toppic al een tijd gesloten is, er nog steeds mensen zijn die het lezen. Ze hebben niet voor niets geleefd!)
wat een manier om het leven te verliezenoh-oh wat gruwelijk om daar getuige van te zijn. wat zal hij bang geweest zijn.
tranen staan in mijn ogen
heel, heel veel sterkte om daar overheen te komen
ik heb idd achteraf het hele verhaal van boefy en mormel gelezen. dat was ook al zo'n mooi verhaal met een verdrietig einde.quote:
Ik wil iedereen die zijn/haar dier verwacht of onverwachts is kwijtgeraakt sterkte wensen in de strijd van het verwerken.
(Ik ben er nog steeds niet overheen. Het toppic wat ik over mijn illegaaltjes heb geschreven kan ik nog steeds niet herlezen.Toch zie ik het toppic als een ode aan mijn super moedige Mormel en haar super lieve zoontje Boefy. Wat me wél goed doet is dat, ondanks dat het toppic al een tijd gesloten is, er nog steeds mensen zijn die het lezen. Ze hebben niet voor niets geleefd!)
en nee ze hebben absoluut niet voor niets geleefd
Maar toch even een knuffel en veel sterkte voor iedereen die afscheid heeft moeten nemen.
En Oh-Oh, ik las het net in SC: wat vreselijk!
Heel veel sterkte gewenst.
(En meer weet ik even niet te zeggen....ben een beetje lamgeslagen)
drie maanden geleden is mijn manneke van mij weg gegaan.
hij is vermoedelijk achter een konijn aangegaan en onder een auto gekomen.
de chauffeur is doorgereden en ik kwam er pas de volgende ochtend achter na de hele nacht gezocht te hebben.
mijn maatje mijn allesje. mijn leven vervlochten met het zijne. eigen nest met de hand gevoed en opgevoed. drie en een half jaar is ons gegund geweest. god wat mis ik hem!
Winterstorm`s Yuma. ik hoop dat je bij je mams en je broertjes bent over de regenboogbrug.
en geef een kusje aan kareltje als je hem ziet.
Al kijkend in jouw ogen,
Verdwaal ik in een wereld,
Een wereld vol geluk,
Waar angst en pijn niet meer bestaan,
Al kijkend in jouw ogen,
Verdrink ik in liefde,
Liefde die oneindig is,
En altijd zal bestaan,
Al kijkend in jouw ogen,
Gevangen in een vriendschapsband,
Een band zo diep en eerlijk,
Die nooit meer zal vergaan,
Al kijkend in jouw ogen,
Geraakt door iets ontastbaars,
Iets dat diep van binnen zit,
Dat door niets kapot zal gaan,
En als die ogen zullen sluiten,
En ik er niet meer in kijken kan,
Dan sluit ik de mijne,
En verdwaal opnieuw in die wereld,
Samen met jou....
, veel te jong en ook al zo onverwacht. Bullie pas dood en dat afschuwelijke nieuws van Karel
En jouw liefie Trovey.
Vreselijk
Mooi, maar ook zo verdrietigquote:
Winterstorm`s Yuma 14-12-2007 14-08-2011
drie maanden geleden is mijn manneke van mij weg gegaan.
hij is vermoedelijk achter een konijn aangegaan en onder een auto gekomen.
de chauffeur is doorgereden en ik kwam er pas de volgende ochtend achter na de hele nacht gezocht te hebben.
mijn maatje mijn allesje. mijn leven vervlochten met het zijne. eigen nest met de hand gevoed en opgevoed. drie en een half jaar is ons gegund geweest. god wat mis ik hem!
Winterstorm`s Yuma. ik hoop dat je bij je mams en je broertjes bent over de regenboogbrug.
en geef een kusje aan kareltje als je hem ziet.
Al kijkend in jouw ogen,
Verdwaal ik in een wereld,
Een wereld vol geluk,
Waar angst en pijn niet meer bestaan,
Al kijkend in jouw ogen,
Verdrink ik in liefde,
Liefde die oneindig is,
En altijd zal bestaan,
Al kijkend in jouw ogen,
Gevangen in een vriendschapsband,
Een band zo diep en eerlijk,
Die nooit meer zal vergaan,
Al kijkend in jouw ogen,
Geraakt door iets ontastbaars,
Iets dat diep van binnen zit,
Dat door niets kapot zal gaan,
En als die ogen zullen sluiten,
En ik er niet meer in kijken kan,
Dan sluit ik de mijne,
En verdwaal opnieuw in die wereld,
Samen met jou....
Sterkte!!quote:
[ afbeelding ]
Mijn Karel.
Carlos Negro Desierto del Perro.
11-4-2000 * 30-10-2011
Zondagmiddag zomaar zonder enige aanleiding doodgebeten door een bordeauxdog op het losloopgebied. Mijn supersociale lieve echte hond chihuahua. Voor mn ogen gegrepen en in mn armen gestorven. We missen hem zo
[ afbeelding ]
och meis ik weet niet wat ik moet zeggen.
wat een tragedie!
dikke knuffel
Gini is een Europese korthaar (lapjeskat) en is momenteel 12 jaar.
11 jaar geleden haalden we haar uit het asiel de Reddingsboei uit Geleen waar ze als heel mager kittentje binnenkwam. Ook bij ons was ze heel mager en at ze alles wat voor haar neerkwam: komkommer, tomaat, kaas... Als het perongeluk op de grond viel at ze het voordat we het weg konden pakken. Zulke dingen heeft ze dan ook altijd lekker gevonden.
Na enkele weken van een opbouwend dieet begin ze langzamerhand te spelen (kon ze eerst niet vanwege haar uithongering).
Ze klom overal op, ook ons tuinhek beklom ze als een militair. Ze was altijd heel speels en energiek, niets was haar te gek. Ook vocht ze altijd met onze zwarte kater Baghera (is er helaas niet meer) die veel sterker was dan haar, maar ze liet zich niet kennen. En dat ze zich niet liet kennen hebben we in haar hele leven terug gezien.
In 2005 kreeg ze last van haar rechter oog. Verschillende medicatie hielp niet en toen vast werd gesteld dat het kanker was hebben we haar oogje eruit laten halen. Daar wist ze in no-time heel goed mee te leven.
Kort daarna verschenen er allemaal bulten op haar rug en we dachten dat het gezwellen waren als gevolg van uitzaaiingen. Gelukkig trokken deze bulten weg en had ze nergens meer last van.
Dit jaar kreeg ze last van haar andere oog. Hetzelfde leek te gebeuren... oogdruppels en andere medicatie hielpen wederom niet en haar oog werd rood van de bloeduitstortingen. Uiteindelijk besloten we ook dat oogje eruit te laten halen. Het betrof gelukkig geen kanker, maar wel een zware ontsteking in haar oog.
Ook hiermee leerde ze heel snel leven. Ze kon overal de weg in huis vinden, kwam vaak voor haar knuffeltje op de bank en sprong er moeiteloos weer vanaf.
Na een bijna fatale hongersnood, gezwel in haar oog, rare gezwellen in haar rug en de ontsteking in haar andere oog die ervoor zorgde dat ze als blinde kat door het leven moest, kunnen we stellen dat Gini een heel taai beestje is en niet opgeeft.
Maar ongeveer 2 a 3 maanden geleden merken we dat ze zwaarder ging ademen. Toen dit aan bleef houden gingen we ermee naar de dierenarts en die wist niet wat hij zag: op de röntgenfoto bleek dat zij een enorme hoeveelheid vocht had in haar borstkas en dat het wonderbaarlijk was dat ze uberhaupt nog levendig overkwam.
Ze kreeg een acute plasspuit en plastabletten mee om haar te doen verlossen van haar overtollige vocht. Het hielp erg goed, ze plaste veel en haar klachten werden minder.
Maar naarmate de tijd vorderde kwamen de klachten in volgende beweging terug waardoor de dosis plasmedicatie verhoogd werd.
Intussen ademt ze heel zwaar, eet weinig en komt minder gelukkig over in haar doen en laten: haar tijd is gekomen. Sterke Gini verliest het gevecht tegen de hoeveelheid vocht die zich ophoopt en haar organen kunnen het niet meer afvoeren...
Over precies 2 dagen laten we haar inslapen en ik kan niet bij d'r zijn vanwege school. Ik zie haar pas weer in de loop van vrijdag. En dan de gewaarwording van de tijd die langzaam naar 18:30 tikt (de tijd van haar inslapen).
Ik ga haar zo missen..
Gini in 2007
Maar ik vraag me wel af waarom jullie nog 2 dagen wachten als ik dit lees:
Lijkt me niet dat je poes blij maakt door hier langer mee te wachten.quote:Intussen ademt ze heel zwaar, eet weinig en komt minder gelukkig over in haar doen en laten: haar tijd is gekomen. Sterke Gini verliest het gevecht tegen de hoeveelheid vocht die zich ophoopt en haar organen kunnen het niet meer afvoeren...
Ik snap je vraag en ik hoop dat ik je kan uitleggen dat het geen plotslinge achteruitgang is wat haar toestand betreft. Ze komt wel nog voor haar aaitje en knuffeltje. Het is niet dat ze echt pijnlijdt. Vrijdag kunnen we gezamelijk afscheid nemen van haar, omdat iedereen er dan bij is.quote:
Sterkte Neo
Maar ik vraag me wel af waarom jullie nog 2 dagen wachten als ik dit lees:
[..]
Lijkt me niet dat je poes blij maakt door hier langer mee te wachten.
De dierenarts bevestigde dat ze momenteel niet met tegenzin leeft (kon ie aan d'r gedrag opmaken), maar dat we dit niet langer dan een week in stand moeten houden.
Het zal vast heel vaag klinken, maar ik hoop dat je het begrijpt.
Ik begrijp het nietquote:
[..]
Ik snap je vraag en ik hoop dat ik je kan uitleggen dat het geen plotslinge achteruitgang is wat haar toestand betreft. Ze komt wel nog voor haar aaitje en knuffeltje. Het is niet dat ze echt pijnlijdt. Vrijdag kunnen we gezamelijk afscheid nemen van haar, omdat iedereen er dan bij is.
De dierenarts bevestigde dat ze momenteel niet met tegenzin leeft (kon ie aan d'r gedrag opmaken), maar dat we dit niet langer dan een week in stand moeten houden.
Het zal vast heel vaag klinken, maar ik hoop dat je het begrijpt.
maar het is dan ook jouw dier en jouw keuze.Zal nog een poging wagen. Wil namelijk niet overkomen als iemand die zijn huisdier onnodig laat lijden uit egoďsme: ze ademt moeilijk, maar komt wel voor haar knuffel en aaitje en heeft buiten het moeilijke ademen geen pijn. Ook eet ze nog wel, maar minder. We kiezen voor vrijdag, omdat iedereen dan erbij kan zijn en afscheid kan nemen. Het gaat al een tijdje bergaf met haar dus het gaat er vroeg of laat van komen.quote:
[..]
Ik begrijp het niet
We kunnen de euthenasie uitstellen, maar uiteindelijk zal ze wel pijn gaan krijgen op haar borst en dat willen we niet afwachten.
Jij en de dierenarts kunnen het beste bepalen of dat nog gaat, die twee dagenquote:
[..]
Zal nog een poging wagen. Wil namelijk niet overkomen als iemand die zijn huisdier onnodig laat lijden uit egoďsme: ze ademt moeilijk, maar komt wel voor haar knuffel en aaitje en heeft buiten het moeilijke ademen geen pijn. Ook eet ze nog wel, maar minder. We kiezen voor vrijdag, omdat iedereen dan erbij kan zijn en afscheid kan nemen. Het gaat al een tijdje bergaf met haar dus het gaat er vroeg of laat van komen.
We kunnen de euthenasie uitstellen, maar uiteindelijk zal ze wel pijn gaan krijgen op haar borst en dat willen we niet afwachten.
En als jullie allebei vinden van wel, dan is vrijdag een goede keuze. Heel veel sterkte alvast, het afscheid zal zwaar zijn maar het is de juiste keuze zo te lezen
Ik moet er niet aan denken zo bewust te kiezen voor het inslapen van mijn poezels... Hoop het nog lang niet te hoeven.
Vanaf het moment dat ik wakker werd was ik me heel goed bewust hoe de dag zou eindigen. Na 2 uurtjes school ben met de trein naar huis gegaan om nog enkele uren afscheid van onze Gini te kunnen nemen.
Toen ik thuiskwam lag ze in de armen van m'n broertje die haar aan t aaien was. Het was door de jaren heeft echt zijn kat geworden waar hij enorm aan gehecht is geraakt.
Toen ik haar op een gegeven moment aaide voelde ik hoe mager ze was. Ik schrok ervan en wist dit we de juiste keuze maakten..
Ik heb haar opgepakt en heb een uur met haar op de bank gezeten en geaaid. Van het klokkijken werd ik niet vrolijker, je telt steeds af hoelang je haar nog 'hebt'.
Op een gegeven moment was het 18:15 en toen hebben we haar opgepakt en heeft m'n broertje haar de hele tijd vasthouden. Eenmaal bij de dierenarts was het erg emotioneel. Gini was de grote liefde van mijn broertje en hij moest permanent afscheid nemen. Dat feit raakte me diep, bovenop het feit dat ik ook ontzettend veel van haar hield... Ze kreeg haar spuitje en na een minuut ging ze liggen alsof ze ging slapen. Enkele minuten laten ademde ze steeds langzamer en je voelde haar, terwijl je dr aaide, steeds meer ontspannen...
Ontspannen, geen moeilijke ademhaling meer, onderweg naar haar eeuwige rust.
Lieve Gini, we missen je
sterktequote:
Vandaag was de dag...
Vanaf het moment dat ik wakker werd was ik me heel goed bewust hoe de dag zou eindigen. Na 2 uurtjes school ben met de trein naar huis gegaan om nog enkele uren afscheid van onze Gini te kunnen nemen.
Toen ik thuiskwam lag ze in de armen van m'n broertje die haar aan t aaien was. Het was door de jaren heeft echt zijn kat geworden waar hij enorm aan gehecht is geraakt.
Toen ik haar op een gegeven moment aaide voelde ik hoe mager ze was. Ik schrok ervan en wist dit we de juiste keuze maakten..
Ik heb haar opgepakt en heb een uur met haar op de bank gezeten en geaaid. Van het klokkijken werd ik niet vrolijker, je telt steeds af hoelang je haar nog 'hebt'.
Op een gegeven moment was het 18:15 en toen hebben we haar opgepakt en heeft m'n broertje haar de hele tijd vasthouden. Eenmaal bij de dierenarts was het erg emotioneel. Gini was de grote liefde van mijn broertje en hij moest permanent afscheid nemen. Dat feit raakte me diep, bovenop het feit dat ik ook ontzettend veel van haar hield... Ze kreeg haar spuitje en na een minuut ging ze liggen alsof ze ging slapen. Enkele minuten laten ademde ze steeds langzamer en je voelde haar, terwijl je dr aaide, steeds meer ontspannen...
Ontspannen, geen moeilijke ademhaling meer, onderweg naar haar eeuwige rust.
Lieve Gini, we missen je
[ afbeelding ]
wat een mooie vachtkleuren had ze.
en dat aftellen op de dag zelf... ik herken van de dag dat we afscheid gingen nemen van de kat van mijn moeder, die die avond een spuitje ging krijgen.
het onwerkelijke gevoel, het aftellen.... vreselijk naar
nogmaals, heel veel sterkte, ook voor je broer
quote:
Dankjulliewelquote:
heel veel sterkte met het verlies van je kat.
wat een mooie vachtkleuren had ze.
en dat aftellen op de dag zelf... ik herken van de dag dat we afscheid gingen nemen van de kat van mijn moeder, die die avond een spuitje ging krijgen.
het onwerkelijke gevoel, het aftellen.... vreselijk naar
nogmaals, heel veel sterkte, ook voor je broer
Topics als deze zijn zo fijn, omdat je zo goed begrepen wordt.
Maar het besef dat Gini (zo levendig als ze nog steeds in gedachte zit) weg is, voelt zo onnatuurlijk en onwerkelijk..
ik snap wel dat jullie kiezen voor een dag dat je er allemaal bij kunt zijn.
kon het niet thuis gebeuren? vind dat zelf altijd het prettigste.
vond vooral het hele gevoel zo naar, een poezel die dan opeens heel slap en zwaar in je armen ligt ipv levendig.
ik heb trouwens van al mijn poezels nog een plukje haar, het plukje vacht dat de dierenarts wegscheert voor de prikjes, heb je dat ook gehouden?
ongetwijfeld heel sentimenteel, maar het voelt achteraf heel fijn om, in de doosjes met de as, ook een plukje van het vachtje te hebben.
quote:
Sterkte....afscheid nemen van je huisdier is zwaar klote
quote:
quote:
Dankjulliequote:
sterkte.
ik snap wel dat jullie kiezen voor een dag dat je er allemaal bij kunt zijn.
kon het niet thuis gebeuren? vind dat zelf altijd het prettigste.
vond vooral het hele gevoel zo naar, een poezel die dan opeens heel slap en zwaar in je armen ligt ipv levendig.
ik heb trouwens van al mijn poezels nog een plukje haar, het plukje vacht dat de dierenarts wegscheert voor de prikjes, heb je dat ook gehouden?
ongetwijfeld heel sentimenteel, maar het voelt achteraf heel fijn om, in de doosjes met de as, ook een plukje van het vachtje te hebben.
intussen gaat het wel weer wat beter, maar op stille momenten denk je alleen maar aan het verlies van het beestje En m'n broertje heeft inderdaad een plukje haar van Gini gevonden en bewaard. Ook laten we Gini apart cremeren en krijgen we haar urntje, die komt naast die van Kinga (onze tervuerense herder die eind maart dit jaar van ons heenging(zie vorig topic uit deze reeks)) te staan.
Ze werd niet goed sprong op iets laag maar viel er ook gelijk af. Ze bleef ook mauwen(pijn) en liet op een gegeven moment(thuis, maar vooral bij de dierenarts alles lopen) hoogstwaarschijnlijk een attac . Ik troost me met de gedachte dat ze een goed leven bij mij heeft gehad. Ze was eenkennig en kwam dan ook alleen bij mij op schoot. Dan kon ze zo lekker snorren. Bij mijn zusje Annemarie heeft ze 6 weken gelogeerd toen ik aan mijn heup ben geopereerd (nieuwe heup)Bij Annemarie ging ze ook op schoot liggen. Later als ze Annemarie weer bij mij zag schoot ze weg, zoals ze bij iedereen wegschoot, behalve bij mijn moeder omdat ze wist "die wil niets met mij" tot mijn verbazing ging ze ook dicht bij haar liggen. Afijn ze is nu bij haar leef generatie Lazerus , Pien, Gajes en Dinges in The Rainbow Bridge. Bedankt voor de fijne tijd meisje.
Ik ben blij dat het topic weer een pagina verder is, ik haat de vorige pagina, ik vond het vreselijk om langs die foto's van Karel te moeten scrollen telkens, die had hier verdikkeme helemaal niet moeten staan
Ik heb trouwens ook de as op de kast, en van Karel plukjes haar, daar moet ik nog iets mee doen, en we hebben twee grote vazen vol met stenen, die we rapen als we ergens wandelen en aan de pokkepestwawaatjes denken, Thessa doet het, veel van mn vrienden doen het, en ik raap zelf ook trouw
Ik knip altijd standaard wat haar af van een overleden dier, gaat dan in een zakje bij de urn met de as.quote:
[..]
[..]
[..]
[..]
Dankjullie
En m'n broertje heeft inderdaad een plukje haar van Gini gevonden en bewaard. Ook laten we Gini apart cremeren en krijgen we haar urntje, die komt naast die van Kinga (onze tervuerense herder die eind maart dit jaar van ons heenging(zie vorig topic uit deze reeks)) te staan.
Is er nog wat uit de aangifte gekomen oh-oh? Moet nog regelmatig denken aan het voorval als ik zo'n zelfde soort hond richting mijn chi's zie komen, blijft toch hangen zoiets.quote:
Neo-Mullen en Maril, veel sterkte
Ik ben blij dat het topic weer een pagina verder is, ik haat de vorige pagina, ik vond het vreselijk om langs die foto's van Karel te moeten scrollen telkens, die had hier verdikkeme helemaal niet moeten staan
Ik heb trouwens ook de as op de kast, en van Karel plukjes haar, daar moet ik nog iets mee doen, en we hebben twee grote vazen vol met stenen, die we rapen als we ergens wandelen en aan de pokkepestwawaatjes denken, Thessa doet het, veel van mn vrienden doen het, en ik raap zelf ook trouw
Het kwam erop neer dat ik gewoon pech had dat mijn hond klein was en die hond groot
Fijn weerquote:
Nou die hond heeft een muilkorfgebod gekregen, als ie in NL is, maar ja, dat is niet te checken natuurlijk. Verder was de inhoud van de mail van die animal cops vrij stuitend, vond ik persoonlijk...
Het kwam erop neer dat ik gewoon pech had dat mijn hond klein was en die hond groot
Hopelijk kunt je het verlies een plekje geven. Oh wat blijft dit toch kut.quote:
Nou die hond heeft een muilkorfgebod gekregen, als ie in NL is, maar ja, dat is niet te checken natuurlijk. Verder was de inhoud van de mail van die animal cops vrij stuitend, vond ik persoonlijk...
Het kwam erop neer dat ik gewoon pech had dat mijn hond klein was en die hond groot
Maril, heel veel sterkte het blijft moeilijkquote:
heb hier van alle poezels zo'n doosje waar de as inzit zodat we het kunnen uitstrooien (maar dat moet nog steeds, doen we pas in het volgende huis) en daar hebben we van allemaal een plukje haar.
de eerste paar weken rook dat ook echt nog naar de kat zelf, dat ging er helaas wel uiteindelijk vanaf, maar bij het verwerken vond ik dat wel heel prettig even.
Ik begrijp dat best als ik het verhaal van jou heb gelezen over je hondje. Sterkte ermee.quote:
Neo-Mullen en Maril, veel sterkte
Ik ben blij dat het topic weer een pagina verder is, ik haat de vorige pagina, ik vond het vreselijk om langs die foto's van Karel te moeten scrollen telkens, die had hier verdikkeme helemaal niet moeten staan
Ik heb trouwens ook de as op de kast, en van Karel plukjes haar, daar moet ik nog iets mee doen, en we hebben twee grote vazen vol met stenen, die we rapen als we ergens wandelen en aan de pokkepestwawaatjes denken, Thessa doet het, veel van mn vrienden doen het, en ik raap zelf ook trouw
wat een dooddoener (letterlijk zelfsquote:
Nou die hond heeft een muilkorfgebod gekregen, als ie in NL is, maar ja, dat is niet te checken natuurlijk. Verder was de inhoud van de mail van die animal cops vrij stuitend, vond ik persoonlijk...
Het kwam erop neer dat ik gewoon pech had dat mijn hond klein was en die hond groot
)
Overleden op de leeftijd van twee jaar en negen maanden aan auto immune hemolytische anemie.
Keihard geknokt, maar niet gewonnen.
Dag lief meisje.
P&S
Heel veel sterkte jullie
Rinske was zo intens lief, voor kinderen, voor andere honden.
Voor de kleine hondjes ging ze altijd liggen om te spelen.
Ze heeft nog aan het infuus gelegen bij de dierenarts, een week lang met een hoge dosis prednison.
Vrijdag begon ze weer te drinken zelf en zaterdag ging ze ook eten.
Zondag mocht het infuus eraf.
Maandagmiddag, op tweede kerstdag is ze overleden.
Zo oneerlijk, beestjes mogen pas gaan als ze echt hoogbejaard zijnquote:
Ik ging zaterdag bij haar zitten, ze kroop tegen me aan en zuchtte diep.
Ze was toen al afscheid aan het nemen.
Het is stil daar, zonder Rinske.
Sterkte met het verlies. Veel sterkte!veel sterkte dm
Sterkte DM!
(en ook nog sterkte aan alle anderen die in de loop der tijd een beestje zijn 'verloren'..)
Ach DM, ik vind het toch zo triest. Dat lieve koppie, nog geen drie...quote:
Rinske: 19-03-2009 - 26-12-2011
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Overleden op de leeftijd van twee jaar en negen maanden aan auto immune hemolytische anemie.
Keihard geknokt, maar niet gewonnen.
Dag lief meisje.
Kan verder weinig doen dan je sterkte wensen en je vader en moeder natuurlijk ook.
Laat je een beetje troosten door Jip en je 2 hondjes.
Ik lees het nu pas in het hondentopic, wat vreselijk zo jongquote:
Rinske: 19-03-2009 - 26-12-2011
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Overleden op de leeftijd van twee jaar en negen maanden aan auto immune hemolytische anemie.
Keihard geknokt, maar niet gewonnen.
Dag lief meisje.
, mooie Rinske... Ik keek altijd zo graag naar de foto's die je postte van haar. Ik was ook zo gek op die krullies en dat lieve koppie. Potver dat moet gewoon niet op zo'n jonge leeftijd. Heel veel sterkte en een dikke knuffel. meestal ben je dan meer thuis en merk je het ook dubbel.
gaan hier nu straks de eerste keer oudejaarsavond in compleet zonder beestjes, vind ik een heel erg gek idee.
afgelopen 15 jaar was het toch altijd even oppassen; waar zijn de poezels,eentje was bang voor knallen dus die altijd even naar boven sturen,dat vond ze dan prettiger, tot het weer rustig was.
de ander deed altijd heel veel moeite om juist op dat moment naar buiten te ontsnappen, vond het heen en weer lopen naar buiten nl mateloos interessant.
en dit jaar,tja,dit jaar hoeven we totaal niet op te passen met lawaai, of de voordeur open laten staan, of om 12 uur een knuffel en ze nog een jaartje toewensen.
we zijn volkomen beestjesloos, voor het eerst in 15 jaar, heel raar.
Dat is toch vreselijk om dat mooie meissie op zo jonge leeftijd te moeten missenquote:
Rinske: 19-03-2009 - 26-12-2011
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Overleden op de leeftijd van twee jaar en negen maanden aan auto immune hemolytische anemie.
Keihard geknokt, maar niet gewonnen.
Dag lief meisje.
Heel veel sterkte hoor .DanceMacabre
.Rinske was echt intens lief.
Sterkte...
Sterkte
Sterkte!
Ik ga je zo missen...
Gelukkig ben je nu van de pijn af..
quote:
Vaarwel lieve Koof.
Ik ga je zo missen...
Gelukkig ben je nu van de pijn af..
Veel sterkte! Ze heeft wel een heel mooie leeftijd bereikt.En sterkte Netsplitter.
Hier wil ik me bij aansluiten en alle baasjes sterkte wensen die dit jaar een huisgenoot zijn kwijtgeraaktquote:
Sterkte iedereen en hopelijk is het jullie gegeven om in 2012 geen huisdier te verliezen...fijne jaarwisseling.
Ik ook, allemaal de beste wensen voor 2012 en ook voor alle beestjes.quote:Op zaterdag 31 december 2011 23:55 schreef indaha het volgende:
[..]
Hier wil ik me bij aansluiten en alle baasjes sterkte wensen die dit jaar een huisgenoot zijn kwijtgeraakt
wat is er met James gebeurt?
Bijna 3 dagen geleden vermist geraakt, bleek te zijn doodgereden.
Wat jammer dat dit topic weer in gebruik is .quote:
Helaas moet ik jullie teleurstellen: Eindbaas is dood.
[ afbeelding ]
Bijna 3 dagen geleden vermist geraakt, bleek te zijn doodgereden.
Een prachtig beestje was Eindbaas, veel sterkte
Sterkte!quote:
Helaas moet ik jullie teleurstellen: Eindbaas is dood.
[ afbeelding ]
Bijna 3 dagen geleden vermist geraakt, bleek te zijn doodgereden.