In Memoriam #3

quote:

Op woensdag 23 februari 2011 13:42 schreef Queen_Minny het volgende:
[ afbeelding ]

Prestly

Mn lieve kleine pinnekopje. Ze had een hekel aan op schoot zitten, en aaien hoefde ook niet zo. Maar je lag gewoon in een scheur als je dr zag slijmen als ze wat lekkers wilde. Dan was ze de liefheid zelve.
Vorige maand op een donderdag zag ik dat 2 van de 3 cavia's niet meer wilde eten. Dus met deze 2 naar de dokter. Ze had last van dr darmpjes en moest een nachtje blijven. Die avond kreeg ze een inwendige bloeding en is ze bij de dierenarts overleden. Prestly is 1.5 jaar geworden.

[ afbeelding ]

Elvis.

Een dag later wilde ook deze dame niet meer eten. Ze was de hokgenote van Prestly. Dus ook met Elvisje naar de DA. Er was niks te vinden waar ze last van kon hebben. Dus kreeg ik dwangvoeding mee. De dwangvoeding vond ze heerlijk en ze likte het bakje gewoon schoon. Deze lieve meid likte altijd je hand af, en als ze op je schouder zat je wang ook. Ze was dol op knuffelen en aaien. Zelfs toen ze niet wilde eten drukte ze haar snoet tegen me aan voor een aai, of likte mn hand af als ze wat lekkers wilde. Het leek heel goed met haar te gaan, maar toch vond ik haar zondags dood in haar kooi. Volgens mij overleden omdat ze haar vriendin miste. Ook Elvis is 1.5 jaar geworden.

[ afbeelding ]

En dan was er nog mijn grote speciale vriend. Simply Red.
Simply Red kwam uit een gesloten dierenwinkel. De eigenaar had hem daar gewoon achter gelaten om te verhongeren. Gelukkig kwam er een nieuwe eigenaresse die medelijden had en voor hem een nieuw baasje zocht. Ze kwam mn moeder tegen en gaf hem aan mijn moeder mee. Mijn moeder heeft hem ook zijn naam gegeven. Dit zielige beestje knapte op en werd een echt maatje. Als je verdrietig was haalde hij rare dingen uit om je op te vrolijken, en als je vrolijk was was hij vrolijker. Altijd tijd en zin voor een knuffel en een aai. Toen ik het huis uit ging is hij met me mee verhuist, altijd was hij er voor me.

Simply werd oud. En ook hij stopte met eten, eigenlijk tegelijk met Prestly. Dus hij ook mee naar de DA. Hij had een rotte kies die verwijdert moest worden onder narcose. Maar ja hij was al oud, er zaten risico's aan vast. Maar moet ik hem laten inslapen als het verholpen kan worden? Hem laten verhongeren kon ik ook niet. Dus toch de gok genomen. Deze ouwe taaie kon ik de volgende avond weer ophalen.
[ afbeelding ]
Wankel op zn pootjes, alsnog naar je toe komen waggelen bij de DA alsof ie blij was weer naar huis te mogen. Ook hem moest ik dwangvoeren. En elke dag ging het beter, hij begon weer zelf te eten en was weer alert. Op maandag avond hoorde ik een vreemd gepiep uit zijn kooi komen. Hij had heel veel moeite met ademhalen. Hij had een acute longontsteking opgelopen. Nadat ik het gepiep had opgemerkt is hij binnen 10 minuten ingeslapen.Dit beestje is 8 jaar geworden. Heel oud voor een cavia. Hij kwam als eerste binnen, en ging als laatste weer weg.

Een weekend vol tranen, vooral Simply ging me aan mn hart. Dag lieverds.

quote:

Op woensdag 23 februari 2011 14:14 schreef erodome het volgende:
In januarie Wunna moeten laten inslapen, ze is een ruime 12 1/2 jaar geworden...
Nu de nieuwe telg er is is het niet zo naar pijnlijk meer en kan ik er wel over schrijven.

Met oud en nieuw ging het fout, haar achterhand was ineens erg zwak en ze gaf pijnsignalen.
Op dat moment wisten we nog niet hoe ernstig het was, maar na een bezoekje bij de dierenarts bleek ze een hernia te hebben.
Ze moest dus rust en rimadyl, maar ze reageerde niet goed op de rimadyl, kreeg er maag/darm klachten van, alhoewel haar pijn goed onder controle was ermee.
Inmiddels was haar achterhand zo zwak dat ze geholpen moest worden met opstaan en lopen, zitten om haar behoefte te doen kon ze ook nie zonder hulp, maar wilde ze niet met hulp eigenlijk.

Na toch nog een echo om de buik door te zoeken op eventuele oorzaken voor de maag darm klachten zijn we over gegaan op een andere pijnstiller, alles in haar buik was meer dan ok, hart nieren en lever waren als van een jongere hond.
Helaas sloegen de andere pijnstillers niet aan, ze trilde van de pijn, zelfs met een hoge dosis waarvan ze suffer begon te worden.
Ook ging haar achterhand achteruit tot ze die helemaal niet meer gebruikte, alleen maar meesleepde.
Dit alles in een ruime week tijd.

Met de pijn en het achteruit gaan van de achterhand konden we niet anders dan de keuze voor inslapen maken, twaalf en een half jaar is ze mijn trouwe golden meisje geweest en we missen haar nog elke dag.
Voor mijn zoontje was het erg zwaar, Wunna was er al zijn hele leven en er valt gewoon een enorm gat als zo'n belangerijke spil in het gezin wegvalt.

Vanaf mijn 15de jaar is er altijd een golden in huis geweest, met de dood van Wunna eindigde dus een tijdperk, geen golden meer in huis...

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 17:20 schreef WRH het volgende:
ben van mening dat het rustig en pijnloos laten inslapen het laatste is dat we voor onze beestjes kunnen doen. heb letterlijk bij het inslapen gister tegen Balou gezegd dat dit mijn laatste cadeautje was voor hem, ook al was het voor mijzelf het moeilijkste cadeautje dat ik kon uitkiezen.
Balou was al doof en hoorde het niet, maar misschien begreep hij het wel.

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 17:39 schreef WRH het volgende:

[..]

dat dus.
vond zelf de geestelijke aftakeling inderdaad aanzienlijk zwaarder dan eerder bij Coco en Anton waarbij het lichamelijk was.
In ons geval was Balou nog geregeld super levendig, kon bedelen om snoepjes, was echt nog 'wakker' zeg maar dus het twijfelen deden we elke minuut, ongeveer 3 maanden lang al.
die twijfel duurde letterlijk tot het moment dat de dierenarts daadwerkelijk aanbelde voor de gemaakte afspraak.
lief zei op dat moment echt meteen hardop; jezus, gaan we het echt doen nu?!
dan schrik je je kapot, 2 minuten daarvoor lag hij nog gezellig bij ons, was nog in huis aan de wandel geweest, lekker opgewekt, echt heel moeilijk, doe het niet graag over.
maar tegelijkertijd weet je als personeel van je kat op dat moment ook dat dit het enige juiste is en dat je je eigen gevoel aan de kant moet schuiven, juist voor die kat.

te vroeg is vreselijk voor de baasjes, je zult nooit weten hoeveel te vroeg, te laat echter is vreselijk voor het huisdier, dus je neemt het, je dealt ermee, dit is de verantwoordelijkheid die er bij hoort, de beslissing waar je als huisdiereigenaar mee moet leven.
maar dan doet het nog wel ongelooflijk veel pijn.

quote:

Op dinsdag 1 maart 2011 18:53 schreef Rewimo het volgende:

[..]

We hebben elkaar ook alweer een tijd niet "gesproken" natuurlijk. Met jouw monsters alles goed?

Elke keer als ik de keuken in kom, verwacht ik een "mauw" uit de mand waar Jamie de laatste tijd zo graag lag