F&F Flora & Fauna
Beesten in het nieuws, vragen over roerende en onroerende organismen, foto's en al het andere met betrekking op de levende have: hier kun je het kwijt...
Sterkte. Fijn dat jullie zulke goede vrienden zijn geweest voor zoveel jaar.quote:Op donderdag 22 mei 2025 23:56 schreef LPFAN het volgende:
Afgelopen dinsdag mijn grote vriendin Chi-Chi moeten laten inslapen.
Ze is 16 geworden en was helemaal op. Het ging niet meer.
Mijn mooie tuttebol, ze is bij me gekomen samen met haar zusje toen ze een half jaar oud waren. Haar zusje is overleden toen ze 4 jaar was, sindsdien was ze alleen.
Mijn grote knuffel, waar ik was, was zij.
Ze had duidelijk een stem en vond het heerlijk om die te gebruiken dus nu is het heel stil in huis.
Tot op het laatst was ze sterk, ze ging pas toen ik zei dat het goed was.
Het is ook goed zo maar wat doet dit toch zeer.
Dag mijn mooie meid
[ link | afbeelding ]
Emotionele exclusiviteit monogamie-adept
Heel oud gewordenquote:
Afgelopen dinsdag mijn grote vriendin Chi-Chi moeten laten inslapen.
Ze is 16 geworden en was helemaal op. Het ging niet meer.
Mijn mooie tuttebol, ze is bij me gekomen samen met haar zusje toen ze een half jaar oud waren. Haar zusje is overleden toen ze 4 jaar was, sindsdien was ze alleen.
Mijn grote knuffel, waar ik was, was zij.
Ze had duidelijk een stem en vond het heerlijk om die te gebruiken dus nu is het heel stil in huis.
Tot op het laatst was ze sterk, ze ging pas toen ik zei dat het goed was.
Het is ook goed zo maar wat doet dit toch zeer.
Dag mijn mooie meid
[ link | afbeelding ]
wat vertel je mooi over haar. Sterkte.
Kierkegaard: Life Can Only Be Understood Backwards, But It Must Be Lived Forwards
Thanks allemaal
Het was ook echt mijn meisje.
Heb haar net weer kunnen ophalen bij de dierenarts weg. Ze is nu dus gelukkig weer thuis.
Het was ook echt mijn meisje.
Heb haar net weer kunnen ophalen bij de dierenarts weg. Ze is nu dus gelukkig weer thuis.
Kom een kijkje nemen op onze facebookpagina van Stichting Queri.
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
Dikke knuffelquote:
Afgelopen dinsdag mijn grote vriendin Chi-Chi moeten laten inslapen.
Ze is 16 geworden en was helemaal op. Het ging niet meer.
Mijn mooie tuttebol, ze is bij me gekomen samen met haar zusje toen ze een half jaar oud waren. Haar zusje is overleden toen ze 4 jaar was, sindsdien was ze alleen.
Mijn grote knuffel, waar ik was, was zij.
Ze had duidelijk een stem en vond het heerlijk om die te gebruiken dus nu is het heel stil in huis.
Tot op het laatst was ze sterk, ze ging pas toen ik zei dat het goed was.
Het is ook goed zo maar wat doet dit toch zeer.
Dag mijn mooie meid
[ link | afbeelding ]
Werewolf
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Een agressieve bacteriële infectie…
De onderste op deze foto kreeg vandaag een spuitje
Voor de andere is er nog hoop. Die krijgt antibiotica.
Heel veel sterkte met het verlies van je lieve mooie vriendinnetje. Na 18 jaar zal het een gat in je leven, en je hart, slaan. 
quote:Op vrijdag 27 juni 2025 21:55 schreef Domnivoor het volgende:
Duimen voor je kleine vriendje die het wel kan redden.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Een agressieve bacteriële infectie…
De onderste op deze foto kreeg vandaag een spuitje
Voor de andere is er nog hoop. Die krijgt antibiotica.
quote:Wat verdrietig! Heel veel sterkte! Ik ga duimen voor de andere schildpad 🤞🏻SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Een agressieve bacteriële infectie…
De onderste op deze foto kreeg vandaag een spuitje
Voor de andere is er nog hoop. Die krijgt antibiotica.
In juli 2009 vertrok ik naar de VS (alvast sorry voor het willekeurige Engels van termen die ik alleen in het Engels ken). Een paar weken later verschenen er 2 kittens in m'n leven. We noemden ze Bo en Peep, kwamen als broer (Peep) en zus (Bo) uit hetzelfde nest.
Twee totaal verschillende persoonlijkheden. Peep is denk ik het meest beleefde huisdier dat ik ooit heb meegemaakt. Deed geen vlieg kwaad, maakte praktisch niks kapot, op 1 tafelpoot na. Die moest kapot gekrabt worden. Meneer was ook van van alles bang. Bij een flinke regenstorm kwam hij je al opzoeken, want wij zijn veilig.
Bo daarentegen ging het liefst wanneer er een tornado warning af ging in het raam zitten. Deed me wel bij vlagen aan mezelf denken terug in NL waar uit een dakraam hing tijdens onweer.
Peep hield niet van verandering. Toen we waren verhuisd heeft hij zich een dag of 2 verstopt voordat hij eindelijk eens uit een slaapkamer kwam. Bo daarentegen was constant aan het verkennen. "So much room for activities!"
In 2020 begon Peep's gezondheid te kwakkelen. Mysterieuze diarree, maar telkens was het na 1 of 2 keer weer over. At hij iets wat hij niet had moeten eten? Geen idee. Naar de dierenarts geweest, tests laten doen, konden niks vinden. Laten we probiotica proberen. Warempel, dat hielp! Totdat het een paar weken later niet hielp. Opnieuw naar de dierenarts, ditmaal een turbo probiotica pasta. Hielp wederom. En toen ging het de laatste paar weken heel snel. Hij viel snel af, had minder eetlust, totdat we op 20 september wakker werden en hij compleet slap op de grond lag. Wat slijm overgegeven, maar er zat helemaal niks in. Hij probeerde nog wel te lopen, maar het was een hoop gestrompel met omvallen. De dierenarts gebeld en die zei dat we naar de spoeddierenarts moesten gaan want er was nog niemand bij de normale dierenarts. Daar naartoe gegaan, en het was het COVID tijdperk, dus we mochten niet naar binnen. Na een paar telefoontjes liet de dierenarts weten dat de kans op wat voor herstel dan ook in de single digits lag. Konden we afscheid nemen? Ja, dat kon. Maar helaas was het koud en steriel en medisch en druk. Hij lag op een bedje met van alles en nog wat in en aan hem. Daar ter plekke, tussen alle andere honden en katten, afscheid genomen en zijn de injecties gegeven. Of we nog even wat tijd alleen met hem wilden. Ja, dat wilden we wel. Wederom een redelijk nare ruimte, maar we waren even alleen. Uiteindelijk heb ik daar destijds wel iets over willen schrijven, maar is het er nooit van gekomen, vanwege eigenlijk alle omstandigheden.
Nu hadden we alleen Bo. Bij een jaarlijkse controle hoordde haar gebruikelijke dierenarts een hartruis. Was geclassificeerd als 1, dus het laagste van het laagste. Maar toch. Volgende controle, haar gebit moest schoon worden gemaakt. Maar dan kan alleen onder narcose. En die hartruis dan? We vertrouwden haar dierenarts, en uiteindelijk moesten zelfs haar hoektanden uit haar onderkaak worden getrokken. Maar zoals haar dierenarts zei "she's a trooper!" en alles verliep zonder problemen. Op 1 ding na. De 3 (!!) dagen na deze behandeling heeft ze letterlijk geen seconde geslapen. Zorbium was de pijstiller die ze had gekregen en in plaats van bezorgd de dierenarts te bellen vanwege complicaties belden we nu vanwege... enorme pupillen en een kat die al 72 uur compleet wakker is?!
Een paar jaar later kwam er uit wat tests naar voor dat ze hypertheroïde (hyperthyroidism) had. Gelukkig konden ze daar een zalfje voor maken wat in haar oor kon worden gesmeerd. Een test kostte wel bijna $400, maar ze is het waard.
Een flinke tijd ging alles goed, tot 2024 waar ze plots seizures (beroertes?) kreeg. Het was allemaal super mild en ze duurden niet langer dan 1-2 seconden, maar het waren clusters, dus zo snel mogelijk weer naar de dierenarts. De normale dierenarts kon wel wat voorschrijven, maar adviseerde ons naar een specialist te gaan. Dus maar zo snel mogelijk met de specialist, een neuroloog, contact op genomen. We moesten langskomen zodat ze haar konden observeren. Oh, ze wilden haar graag de volgende 24 uur in het dierenziekenhuis houden ter observatie om te zorgen dat ze geen seizures meer zou hebben. Okay, okay, laten we dat maar doen. Wacht, wat? $2,500?! Nou ja, gelukkig hebben we pet insurance. Een dag later konden we haar ophalen. Ze was stabiel, en hier een recept om medicijnen te halen. En gelukkig kregen we een bak geld terug.
Uiteindelijk werkte dat, maar na een paar weken zaten we een paar weken later weer bij de specialist, want weer cluster seizures. Wat kan dit toch veroorzaken? Nou ja, de neuroloog stelt een onderzoek voor. Voor nog meer geld haar door een MRI halen. Oh, de MRI kwaliteit was niet goed, dus hebben ze maar een andere scan gedaan. CT geloof ik. Ook onwaarschijnlijk duur, maar uiteindelijk is er een hoop niet in rekening gebracht.
Wat was het? Idiopathic epilepsy. Ook wel "epilepsie, maar we hebben geen flauw idee waarom".
Wat nu? Okay, laten we een extra medicatie toevoegen. Nu heeft ze methimazole voor haar hyperthyroidism, en keppra en phenobarbital voor haar seizures. Phenobarbital hielp even, maar weer zijn we terug bij af. In plaats van phenobarbital nu maar zonisamide proberen.
Dit leek de perfecte combinatie. We hebben midazolam als spoed medicatie gehad, en bij een paar clusters heeft dit geholpen en was Bo uiteindelijk weer gewoon Bo.
Tot dit weekend. Ik had wat dagen vrij genomen om naar een 3 daags muziek festival te gaan. De eerste dag zou ook mijn vrouw mee gaan. Donderdagmiddag waren we klaar om te vertrekken, ik zat al in de auto en Bo besloot om voor de deur naar de garage te gaan liggen. Alsof ze m'n vrouw probeerde te vertellen "Nee, blijf hier", want ze heeft altijd een hekel gehad aan alleen zijn, zelfs toen haar broer er nog was.
We kwamen later die avond terug, en ze was blij om ons te zien en deed al het gebruikelijke. Knuffelen, spinnen, met haar nagels aan van alles en nog wat trekken, het was gewoon Bo.
De volgende ochtend hoorde ik haar overgeven. Dit was niet heel bijzonder, want we wisten van haar nier waardes en ze dronk af en toe te snel. En soms vergat ze ook te eten waardoor ze ook alleen maar water overgaf. Maar ditmaal klonk het anders. Nu klonk het anders en alsof het van dieper kwam. Stap 1: waar heeft ze overgegeven, want kwam van de andere kant van te huis. Gevonden! Een hoop water en wat droogvoer? Maar ze klonk alsof ze zich helemaal niet lekker voelde. Wat blikvoer gegeven, maar dat kwam er ook direct weer uit. En een stel seizures op rij, maar in plaats van focal (alleen in haar gezicht), is het nu haar hele lichaampje en ook nog eens met flink gehuil. Bezoek #2849 aan de spoeddierenarts en neuroloog. Wederom geadviseerd om haar 24 te laten blijven. Okay, goed, ze is ons beste vriendje, helaas is haar pet insurance is verlopen omdat die vanwege haar leeftijd en pre-existing conditions nu tig keer zoveel kost.
Fingers crossed, elke keer kwam ze er weer bovenop. Dit zou eigenlijk haar knuffel dag worden van Bo met m'n vrouw en ik ga weer bands zien. Maar helaas is Bo nu in het dierenziekenhuis.
De volgende ochtend, 26 juli, bellen we de dierenarts. De eerste spoeddierenarts had m'n vrouw laten weten dat ze 2 seizures had gehad maar het stabiel leek. De volgende dierenarts verteldde ons dat ze er nog een paar had gehad, maar nu dof uit haar ogen keek en weinig interactie had. Ze konden meer onderzoek doen, de neurologen erbij halen, etc. of... wellicht moeten we vanwege haar leeftijd euthanasie overwegen. En dit hebben we al eens vanwege alles besproken.
Wanneer is het tijd? Vandaag (26 juli) was het tijd. Maar we wilden het thuis laten doen, en gelukkig was Lap of Love beschikbaar om langs te komen. We hebben haar opgehaald en hebben de laatste paar uur bij elkaar gezeten. Bo being Bo vond het belangrijker om naast haar water fonteintje te liggen ook al was ze zonked up on medicatie. Uiteindelijk wilde ze in 1 van haar tentjes liggen. Toen was het tijd. De dierenarts kwam langs en legde alles uit. Ze kwam zelf uit haar tentje en was aan het spinnen. Het was compleet het tegenovergestelde als met haar broer, ze was thuis met al haar dingetjes, speeltjes, en mensen die van haar houden. De eerste injectie om haar te laten slapen. De tweede injectie om haar te laten gaan. Ze had zo weinig nodig, het was tijd, haar lichaampje was op.
En zelfs voor dit was het al duidelijk aan het worden. Twee keer per dag zalfjes in allebei haar oren en met spuitje oraal 3x per dag de andere medicatie geven. Zij was er bij vlagen klaar mee, en het was enorm stressvol voor ons allemaal. Maar ze kwam altijd een paar minuten later naar me toe zodat ik haar kon aaien.
Maar nu is het klaar. Over. Alle gezondheidsproblemen zijn over. Geen arthritis, hartruis, epilepsie, hyperthyroidism, etc meer.
Bedankt voor 16 jaar, Bo. We missen je.
Ik ben verre van gelovig, maar mocht er zoiets als the rainbow bridge bestaan, dan hoop ik daar m'n dierenvriendjes ooit weer te zien.
Twee totaal verschillende persoonlijkheden. Peep is denk ik het meest beleefde huisdier dat ik ooit heb meegemaakt. Deed geen vlieg kwaad, maakte praktisch niks kapot, op 1 tafelpoot na. Die moest kapot gekrabt worden. Meneer was ook van van alles bang. Bij een flinke regenstorm kwam hij je al opzoeken, want wij zijn veilig.
Bo daarentegen ging het liefst wanneer er een tornado warning af ging in het raam zitten. Deed me wel bij vlagen aan mezelf denken terug in NL waar uit een dakraam hing tijdens onweer.
Peep hield niet van verandering. Toen we waren verhuisd heeft hij zich een dag of 2 verstopt voordat hij eindelijk eens uit een slaapkamer kwam. Bo daarentegen was constant aan het verkennen. "So much room for activities!"
In 2020 begon Peep's gezondheid te kwakkelen. Mysterieuze diarree, maar telkens was het na 1 of 2 keer weer over. At hij iets wat hij niet had moeten eten? Geen idee. Naar de dierenarts geweest, tests laten doen, konden niks vinden. Laten we probiotica proberen. Warempel, dat hielp! Totdat het een paar weken later niet hielp. Opnieuw naar de dierenarts, ditmaal een turbo probiotica pasta. Hielp wederom. En toen ging het de laatste paar weken heel snel. Hij viel snel af, had minder eetlust, totdat we op 20 september wakker werden en hij compleet slap op de grond lag. Wat slijm overgegeven, maar er zat helemaal niks in. Hij probeerde nog wel te lopen, maar het was een hoop gestrompel met omvallen. De dierenarts gebeld en die zei dat we naar de spoeddierenarts moesten gaan want er was nog niemand bij de normale dierenarts. Daar naartoe gegaan, en het was het COVID tijdperk, dus we mochten niet naar binnen. Na een paar telefoontjes liet de dierenarts weten dat de kans op wat voor herstel dan ook in de single digits lag. Konden we afscheid nemen? Ja, dat kon. Maar helaas was het koud en steriel en medisch en druk. Hij lag op een bedje met van alles en nog wat in en aan hem. Daar ter plekke, tussen alle andere honden en katten, afscheid genomen en zijn de injecties gegeven. Of we nog even wat tijd alleen met hem wilden. Ja, dat wilden we wel. Wederom een redelijk nare ruimte, maar we waren even alleen. Uiteindelijk heb ik daar destijds wel iets over willen schrijven, maar is het er nooit van gekomen, vanwege eigenlijk alle omstandigheden.
Nu hadden we alleen Bo. Bij een jaarlijkse controle hoordde haar gebruikelijke dierenarts een hartruis. Was geclassificeerd als 1, dus het laagste van het laagste. Maar toch. Volgende controle, haar gebit moest schoon worden gemaakt. Maar dan kan alleen onder narcose. En die hartruis dan? We vertrouwden haar dierenarts, en uiteindelijk moesten zelfs haar hoektanden uit haar onderkaak worden getrokken. Maar zoals haar dierenarts zei "she's a trooper!" en alles verliep zonder problemen. Op 1 ding na. De 3 (!!) dagen na deze behandeling heeft ze letterlijk geen seconde geslapen. Zorbium was de pijstiller die ze had gekregen en in plaats van bezorgd de dierenarts te bellen vanwege complicaties belden we nu vanwege... enorme pupillen en een kat die al 72 uur compleet wakker is?!
Een paar jaar later kwam er uit wat tests naar voor dat ze hypertheroïde (hyperthyroidism) had. Gelukkig konden ze daar een zalfje voor maken wat in haar oor kon worden gesmeerd. Een test kostte wel bijna $400, maar ze is het waard.
Een flinke tijd ging alles goed, tot 2024 waar ze plots seizures (beroertes?) kreeg. Het was allemaal super mild en ze duurden niet langer dan 1-2 seconden, maar het waren clusters, dus zo snel mogelijk weer naar de dierenarts. De normale dierenarts kon wel wat voorschrijven, maar adviseerde ons naar een specialist te gaan. Dus maar zo snel mogelijk met de specialist, een neuroloog, contact op genomen. We moesten langskomen zodat ze haar konden observeren. Oh, ze wilden haar graag de volgende 24 uur in het dierenziekenhuis houden ter observatie om te zorgen dat ze geen seizures meer zou hebben. Okay, okay, laten we dat maar doen. Wacht, wat? $2,500?! Nou ja, gelukkig hebben we pet insurance. Een dag later konden we haar ophalen. Ze was stabiel, en hier een recept om medicijnen te halen. En gelukkig kregen we een bak geld terug.
Uiteindelijk werkte dat, maar na een paar weken zaten we een paar weken later weer bij de specialist, want weer cluster seizures. Wat kan dit toch veroorzaken? Nou ja, de neuroloog stelt een onderzoek voor. Voor nog meer geld haar door een MRI halen. Oh, de MRI kwaliteit was niet goed, dus hebben ze maar een andere scan gedaan. CT geloof ik. Ook onwaarschijnlijk duur, maar uiteindelijk is er een hoop niet in rekening gebracht.
Wat was het? Idiopathic epilepsy. Ook wel "epilepsie, maar we hebben geen flauw idee waarom".
Wat nu? Okay, laten we een extra medicatie toevoegen. Nu heeft ze methimazole voor haar hyperthyroidism, en keppra en phenobarbital voor haar seizures. Phenobarbital hielp even, maar weer zijn we terug bij af. In plaats van phenobarbital nu maar zonisamide proberen.
Dit leek de perfecte combinatie. We hebben midazolam als spoed medicatie gehad, en bij een paar clusters heeft dit geholpen en was Bo uiteindelijk weer gewoon Bo.
Tot dit weekend. Ik had wat dagen vrij genomen om naar een 3 daags muziek festival te gaan. De eerste dag zou ook mijn vrouw mee gaan. Donderdagmiddag waren we klaar om te vertrekken, ik zat al in de auto en Bo besloot om voor de deur naar de garage te gaan liggen. Alsof ze m'n vrouw probeerde te vertellen "Nee, blijf hier", want ze heeft altijd een hekel gehad aan alleen zijn, zelfs toen haar broer er nog was.
We kwamen later die avond terug, en ze was blij om ons te zien en deed al het gebruikelijke. Knuffelen, spinnen, met haar nagels aan van alles en nog wat trekken, het was gewoon Bo.
De volgende ochtend hoorde ik haar overgeven. Dit was niet heel bijzonder, want we wisten van haar nier waardes en ze dronk af en toe te snel. En soms vergat ze ook te eten waardoor ze ook alleen maar water overgaf. Maar ditmaal klonk het anders. Nu klonk het anders en alsof het van dieper kwam. Stap 1: waar heeft ze overgegeven, want kwam van de andere kant van te huis. Gevonden! Een hoop water en wat droogvoer? Maar ze klonk alsof ze zich helemaal niet lekker voelde. Wat blikvoer gegeven, maar dat kwam er ook direct weer uit. En een stel seizures op rij, maar in plaats van focal (alleen in haar gezicht), is het nu haar hele lichaampje en ook nog eens met flink gehuil. Bezoek #2849 aan de spoeddierenarts en neuroloog. Wederom geadviseerd om haar 24 te laten blijven. Okay, goed, ze is ons beste vriendje, helaas is haar pet insurance is verlopen omdat die vanwege haar leeftijd en pre-existing conditions nu tig keer zoveel kost.
Fingers crossed, elke keer kwam ze er weer bovenop. Dit zou eigenlijk haar knuffel dag worden van Bo met m'n vrouw en ik ga weer bands zien. Maar helaas is Bo nu in het dierenziekenhuis.
De volgende ochtend, 26 juli, bellen we de dierenarts. De eerste spoeddierenarts had m'n vrouw laten weten dat ze 2 seizures had gehad maar het stabiel leek. De volgende dierenarts verteldde ons dat ze er nog een paar had gehad, maar nu dof uit haar ogen keek en weinig interactie had. Ze konden meer onderzoek doen, de neurologen erbij halen, etc. of... wellicht moeten we vanwege haar leeftijd euthanasie overwegen. En dit hebben we al eens vanwege alles besproken.
Wanneer is het tijd? Vandaag (26 juli) was het tijd. Maar we wilden het thuis laten doen, en gelukkig was Lap of Love beschikbaar om langs te komen. We hebben haar opgehaald en hebben de laatste paar uur bij elkaar gezeten. Bo being Bo vond het belangrijker om naast haar water fonteintje te liggen ook al was ze zonked up on medicatie. Uiteindelijk wilde ze in 1 van haar tentjes liggen. Toen was het tijd. De dierenarts kwam langs en legde alles uit. Ze kwam zelf uit haar tentje en was aan het spinnen. Het was compleet het tegenovergestelde als met haar broer, ze was thuis met al haar dingetjes, speeltjes, en mensen die van haar houden. De eerste injectie om haar te laten slapen. De tweede injectie om haar te laten gaan. Ze had zo weinig nodig, het was tijd, haar lichaampje was op.
En zelfs voor dit was het al duidelijk aan het worden. Twee keer per dag zalfjes in allebei haar oren en met spuitje oraal 3x per dag de andere medicatie geven. Zij was er bij vlagen klaar mee, en het was enorm stressvol voor ons allemaal. Maar ze kwam altijd een paar minuten later naar me toe zodat ik haar kon aaien.
Maar nu is het klaar. Over. Alle gezondheidsproblemen zijn over. Geen arthritis, hartruis, epilepsie, hyperthyroidism, etc meer.
Bedankt voor 16 jaar, Bo. We missen je.
Ik ben verre van gelovig, maar mocht er zoiets als the rainbow bridge bestaan, dan hoop ik daar m'n dierenvriendjes ooit weer te zien.
"Bleach is healthy. It's mostly water. And we are mostly water. Therefore, we are bleach."
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |