In Memoriam #3

Ah gadver, wat een akelig verhaal.
Ik word er echt naar van

quote:

Op zondag 14 augustus 2011 17:44 schreef Ingetje79 het volgende:
Ah gadver, wat een akelig verhaal.
Ik word er echt naar van

Dat werden wij ook, zo erg om te zien en je kunt gewoon niks doen op zo'n moment. Ben zo blij dat die van ons veilig binnen zijn. Mijn grootste angst is wat ik afgelopen nacht heb gezien. Dat je beestje niet meer thuis komt en je niet weet wat ermee is gebeurd Hou de komende weken in ieder geval amivedi en de buurt in de gaten mocht er een oproep van vermissing komen...

quote:

Op zondag 14 augustus 2011 17:47 schreef Chanty het volgende:

[..]

Dat werden wij ook, zo erg om te zien en je kunt gewoon niks doen op zo'n moment. Ben zo blij dat die van ons veilig binnen zijn. Mijn grootste angst is wat ik afgelopen nacht heb gezien. Dat je beestje niet meer thuis komt en je niet weet wat ermee is gebeurd Hou de komende weken in ieder geval amivedi en de buurt in de gaten mocht er een oproep van vermissing komen...

Hier ook alleen binnenkatten en na dit soort verhalen ben ik ook echt blij dat ze niet op straat lopen.
Om zelf ooit een kat aan te rijden, dat lijkt me ook echt vreselijk.

"Gelukkig" is deze poes wel geaaid tot het einde, hopelijk heeft ie zich daardoor toch een beetje veilig gevoeld

Het was toch het enige wat we op dat moment konden doen. Zorgen dat er niet nog eens iemand overheen reed en niet alleen laten sterven. Maar je voelt je zo machteloos... En hoop inderdaad niet dat ik zelf ooit een beestje aanrijd. Je kunt er niet altijd iets aan doen maar ik zou het mezelf niet kunnen vergeven denk ik.

quote:

Op zondag 14 augustus 2011 17:38 schreef Chanty het volgende:
Ter nagedachtenis aan een anonieme kat

Gisteravond. De bus stopte bij een volgende halte, toen mijn man ineens opsprong en naar voren rende de bus uit. Ik keek uit het raam en daar lag je midden op straat. Ook ik rende naar buiten en de buschauffeur belde de dierenambulance. We stopten de auto's en leidden ze om je heen. Je lag daar, zwaar in shock, je staart van je lichaam gereten, kermend van de pijn. Aangereden, en de dader was gewoon doorgereden...

Niet wetend hoe ernstig je verwondingen waren, hoopten we dat de dierenambulance op tijd zou zijn. Met vier man stonden we naast je en aaiden je zachtjes over je kop. Maar al na een paar minuten stopte je ademhaling en werd het stil op straat. Uiteindelijk hebben we je in de berm gelegd, bloed stroomde uit je bekkie. Het duurde een half uur voor de dierenambulance arriveerde. Gelukkig heb je niet zo lang hoeven lijden.

Geen halsbandje, geen chip. Hopelijk is er iemand die je zoekt en je terugvindt, zodat je mee naar huis mag. In ieder geval hier een laatste woord voor een anonieme kat die ik nooit zal vergeten...

Wat een vreselijk verhaal. Maar fijn dat jullie er voor hem waren.

Ik heb net het nummer van de Dierenambu eindelijk in m'n telefoon gezet (hoi Cat ).
Dit seizoen nog weinig aangereden dieren gezien op m'n woonwerk-route, maar vorig jaar genoeg aangereden boerderijkatten en zelfs een ree en grote hond zien liggen.
Toch wel "fijn" dat ze ergens geregistreerd worden en van de weg gehaald

Wat erg, maar goed dat hij niet alleen was toen hij stierf

He bah, wat naar om mee te maken.
Ik snap echt niet waarom mensen hun katten rond willen laten lopen, het lijkt me zo afschuwelijk alleen al wetend dat er elk moment zoiets kan gebeuren.

quote:

Op zondag 14 augustus 2011 17:38 schreef Chanty het volgende:
Ter nagedachtenis aan een anonieme kat

Gisteravond. De bus stopte bij een volgende halte, toen mijn man ineens opsprong en naar voren rende de bus uit. Ik keek uit het raam en daar lag je midden op straat. Ook ik rende naar buiten en de buschauffeur belde de dierenambulance. We stopten de auto's en leidden ze om je heen. Je lag daar, zwaar in shock, je staart van je lichaam gereten, kermend van de pijn. Aangereden, en de dader was gewoon doorgereden...

Niet wetend hoe ernstig je verwondingen waren, hoopten we dat de dierenambulance op tijd zou zijn. Met vier man stonden we naast je en aaiden je zachtjes over je kop. Maar al na een paar minuten stopte je ademhaling en werd het stil op straat. Uiteindelijk hebben we je in de berm gelegd, bloed stroomde uit je bekkie. Het duurde een half uur voor de dierenambulance arriveerde. Gelukkig heb je niet zo lang hoeven lijden.

Geen halsbandje, geen chip. Hopelijk is er iemand die je zoekt en je terugvindt, zodat je mee naar huis mag. In ieder geval hier een laatste woord voor een anonieme kat die ik nooit zal vergeten...

Aww bah . Arme kat.

Mijn kat loopt ook buiten, maar hoop dat dit nooit zal gebeuren .
Vind het trouwens wel altijd bizar hoelang de dierenambulance erover doet. Heb wel eens 45 minuten moeten wachten, .

quote:

Op zondag 14 augustus 2011 18:21 schreef Cat22 het volgende:

[..]

Zolang er geen geld is voor voldoende ambu's en betaalde krachten zal het wel zo blijven denk ik.

_{Haaaai Ing, het werd tijd.}

Tja, dat zal wel een rol spelen ja.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Maargoed, OT.

Ik vind het wel supertriest voor die kat moet er echt niet aan denken dat mijn eigen kat dat overkomt.

quote:

Op zondag 14 augustus 2011 18:19 schreef ChipsZak. het volgende:

[..]

Aww bah . Arme kat.

Mijn kat loopt ook buiten, maar hoop dat dit nooit zal gebeuren .
Vind het trouwens wel altijd bizar hoelang de dierenambulance erover doet. Heb wel eens 45 minuten moeten wachten, .

In dit geval heeft het beestje nog maar 5 minuten geleefd dus die had het nooit kunnen redden (we vermoeden dat hij flinke inwendige bloedingen had aangezien zijn borstkas er ook raar uitzag en er viel bloed uit zijn bekkie liep toen we hem optilden). Maar denk dat het inderdaad een financiele kwestie is. Weinig materieel en personeel...

quote:

Op zondag 10 juli 2011 13:27 schreef KarinJ. het volgende:
[ afbeelding ]

Mormel

Een mini-kat met tijgermoed.
Ze kwam uit het bos wandelen, keek door het raam, kwam binnen en ging niet meer weg.
Wat was ze een kreng toen ze net bij ons was, schreeuwen tegen onze jongens ( 3 katers) die waren verbijsterd, eten van ze stelen, en van ons als ze de kans kreeg en als ze alleen al dacht dat een van de jongens haar Boefy iets aan wilde doen dan sprong ze er bovenop, dat de jongens 8 a 10 keer zwaarder waren maakte voor haar niets uit.
Toen ze zag dat het veilig bij ons was ging ze Boefy ( waarvan we eerst dachten dat hij haar broertje was maar later bleek hij haar zoon te zijn....) uit het bos halen.
Afijn ik denk dat de meeste hun verhaal wel kennen.
Toen ze eenmaal haar wantrouwen had overwonnen was haar liefde voor ons onvoorwaardelijk.
Helaas heeft ze maar kort van haar geluk mogen genieten.
Overreden

[ afbeelding ]

Boefy

Wat was hij ziek dat hij bij ons kwam, en zooooo mager dat je door hem heen kon kijken.
Maar LIEF dat ie was.
Hij deed alles met 110 %. of het nu slapen, ons kroelen jagen of eten was.
Hij liep dansend door het leven,was altijd vrolijk, het zonnetje in huis.
Een maand nadat zijn moeder was overreden, overkwam hem hetzelfde

[ afbeelding ]

Nu liggen ze naast elkaar aan de rand van het bos waar ze uit vandaan kwamen.

Ik had ze zo graag een LANG en GELUKKIG leven gegund.

Ohh ja dat weet ik nog.

Vrijdag 9-9-2011 hebben we ons 4de en laatste hondje in laten slapen. Ik wil hierbij een herinnerings topic maken van mijn hondjes.

16 jaar geleden kregen we ons eerste hondje. Een jack Russel Terrier. Door velen gezien als kuttelikkertjes . We kregen haar toen ze 3 maanden oud was. De vorige eigenaar was er zogenaamd allergies voor oid. Bullshit dus. Haar naam was Tappie. Genoemd naar een Tappie uit de kroeg. Toen we haar kregen heette ze al zo en dat hebben we altijd zo gehouden.

Na anderhalf jaar besloten we om een nestje met haar temaken. Alles geregeld via een erkende Jack Russel fokker. Ze kreeg daar 3 puppies uit. 1 reu en 2 teefjes. Van dat nestje hebben we 1 teefje zelf gehouden en de rest verkocht aan hele goede/lieve mensen. We gingen altijd bij de toekomste baasjes thuis kijken, vragen wat er allemaal nodig was voor een hond e.d. Als het niet goed voelde verkochten we ze ook niet.

Van dat eerste nestje hebben we er 1 gehouden zoals ik al zei. Haar noemde we Belleke.
Alles ging voorspoedig totdat ze op haar 2de leeftijdsjaar een ongeluk kreeg. Me moeder ging boodschappen doen. Ik was de auto aan het wassen, honden loopten altijd buiten als wij ook buiten bezig waren. Ze is toen ontsnapt van onze aandacht en achter me moeder aan gerend de dijk op. Helaas reed daar een auto die haar aanreed. Ze heeft het overleefd maar wel met kleerscheuren. Het tandvlees van haar bovenkaak was los gerukt van haar tanden. DA heeft alles netjes gehecht en ze ging in herstel. Wat voorspoedig verliep.

Toen ze ongveer 3.5 jaar was besloten we ook een nestje met haar temaken. Laten dekken bie dezelfde fokker waar we de eerste keer waren geweest. Alles ging goed tot de bevalling. Het liep gecompliceerd. Er werden 2 dode pups geboren en 2 levend. Die 2 puppies noemde we Spott en Ginger.
We besloten om ze alle 2 tehouden. Dus we hadden nu 4 Jack Russels in huis. Wat een drukte

Spott en Ginger zijn dus 2 zusjes. De opvoeding van Spott en Ginger ging niet heel goed. Ginger was een huil puppie, wou niet zelf drinken. We hebben haar met de fles op moeten voeden. Daar waren we mee bezig toen ze ineens heel erg weild werd. Ze glipte uit me moeder der hand en viel met de kopje op de grond. Dat heeft haar een hersen beschadiging opgeleverd. Dit was het moment om ze alle 2 tehouden. Er waren mensen komen kijken maar dat voelde niet goed om ze daaraan weg tedoen.
Spott kon dus lekker alle melk drinken die er was . Daardoor werd ze wat forser dan normaal. Ginger werd een hond met een gebruiksaanwijzing, een flinke ook.
Soms ging ze ineens tegen je grommen als ze naast je lag. Je kon der ook niet altijd aaien want dan kon ze wel in je vingers bijten. Daar hebben we allemaal mee moeten leren leven. Het was toch nog een schat van een beessie.

Nu zijn ze er alle 4 niet meer. Het is stil in huis. Niemand meer die je kon knuffelen als je het moeilijk had. Niemand meer die je kwam begroeten als je thuis kwam uit werk.

R.I.P mijn lieve hondjes. Tappie, Belleke, Spott en Ginger. Ik zal jullie 4 missen. Veel plezier met z;n 4tjes in de honden hemel

Hier volgen een aantal foto's

Dit is Tappie. Ze is 15 geworden.
r.i.p 6-12-2010








Belleke. Ze is 9 geworden
r.i.p 2-5-2007






Dit is Spott. Ze is 10 geworden
r.i.p. 18-2-2011






Dit is Ginger. Ze is 11 geworden
r.i.p. 9-9-2011






Rust zacht mijn lieve hondjes. Jullie zitten voor altijd diep in mijn hart. Ik heb van jullie genoten.
Jullie zijn veel te snel heen gegaan met verschillende redenen. Ik ben blij dat ik jullie heb mogen opvoeden
Vaarwel

[ Bericht 3% gewijzigd door ElisaB op 11-09-2011 21:09:13 ]

Ik kende dit topic nog niet maar ik schiet er helemaal vol van. Het doet je zo beseffen dat je je beestjes weer een keer af moet geven. Ik hoop dat mijn katten nog lang bij me mogen zijn en dat ik ze als hun tijd daar is een rustig en liefdevol einde mag geven.
Sterkte aan iedereen die ooit een beestje heeft moeten laten gaan

ah, daar ben je dan pl4kkie.

nogmaals veel sterkte met het verlies van je hondjes. wat een leuke foto's en wat waren ze mooi.
echt lekkere schoffies, lijkt me

De foto's zijn een beetje erg groot. Daar word aan gewerkt zodat dit topic niet helemaal vast loopt. Dank aan ElisaB .

Het waren hondjes met gebreken. Ze hadden alle 4 wel iets. Maar dat maakte ze ook zo speciaal . Ze konden heel erg kroelen met je, maar ook de draak steken als je niet oplette. Als ik ooit laten een hond neem in huis. Wordt het absoluut een Jack Russel.

quote:

Op zondag 11 september 2011 20:06 schreef pl4kkie het volgende:
De foto's zijn een beetje erg groot. Daar word aan gewerkt zodat dit topic niet helemaal vast loopt. Dank aan ElisaB .

Done! Ik heb alle foto's vervangen door kleinere versies. Ik heb er erg mijn best op gedaan precies dezelfde foto's op de zelfde plek terug te zetten. Als ik het ergens mis heb gedaan, trek me dan alsjeblieft aan mijn vestje

quote:

Op zondag 11 september 2011 21:10 schreef ElisaB het volgende:

[..]

Done! Ik heb alle foto's vervangen door kleinere versies. Ik heb er erg mijn best op gedaan precies dezelfde foto's op de zelfde plek terug te zetten. Als ik het ergens mis heb gedaan, trek me dan alsjeblieft aan mijn vestje

Hartelijk dank. Alle foto's staan goed

wat een lieve koppies, dat moet heel naar zijn om nu in een heel stil huis thuis te komen.
ik vind dat zelf nog het moeilijkste gedeelte eigenlijk, het wennen aan niets meer.
van 3 katten ben ik zelf recentelijk naar nul katten gegaan en nog steeds schrik ik als ergens de deur open staat en roep ik hardop naar lief waar de katten zijn.
hij zelf ook, als we samen een dag op pad gaan wil hij eerst checken of er genoeg voer en water staat, terwijl we de bakjes allang al aan het asiel gegeven hebben.
het is meer dan wennen, je leven zonder beestjes is niet alleen zonder beestjes, je hebt opeens een heel ander soort leven, best zwaar eigenlijk.
ik hoop dat je snel went maar dat je in ieder geval het gevoel kunt hebben dat je ze een mooi leven gegeven hebt.

Na een ziekbed van FIP(vastgesteld door de dierenarts) is vandaag om half 6 vanmiddag poesje Trico hier in huis overleden. Ze is rustig op schoot ingeslapen nadat begin van de middag duidelijk werd dat haar lichaampje het ging opgeven. Gelukkig heb ik haar de laatste gang naar de dierenarts zo kunnen besparen omdat ze altijd doodsbang was voor het vervoer. Ondanks het feit dat het een kwestie van tijd was voordat dit ging gebeuren blijft het moeilijk als het dan eindelijk zover. Ik ben echter blij dat ze rustig en op mijn schoot haar laatste adem heeft uitgeblazen want op schoot zitten want haar lievelingsbezigheid. Ze ligt nu in de woonkamer zodat de andere katten nog afscheid van haar kunnen nemen en morgen breng ik haar dan zelf naar het dierencrematorium heen. We zullen haar allemaal missen met haar lieve kittenkopje en grote groene ogen, ze is 13 jaar oud geworden.

Trico was een beauty

En dat je weet dat haar tijd is gekomen maakt het niet minder verdrietig...
Veel sterkte voor jullie, trovey.

quote:

Op zondag 9 oktober 2011 18:34 schreef trovey het volgende:
Na een ziekbed van FIP(vastgesteld door de dierenarts) is vandaag om half 6 vanmiddag poesje Trico hier in huis overleden. Ze is rustig op schoot ingeslapen nadat begin van de middag duidelijk werd dat haar lichaampje het ging opgeven. Gelukkig heb ik haar de laatste gang naar de dierenarts zo kunnen besparen omdat ze altijd doodsbang was voor het vervoer. Ondanks het feit dat het een kwestie van tijd was voordat dit ging gebeuren blijft het moeilijk als het dan eindelijk zover. Ik ben echter blij dat ze rustig en op mijn schoot haar laatste adem heeft uitgeblazen want op schoot zitten want haar lievelingsbezigheid. Ze ligt nu in de woonkamer zodat de andere katten nog afscheid van haar kunnen nemen en morgen breng ik haar dan zelf naar het dierencrematorium heen. We zullen haar allemaal missen met haar lieve kittenkopje en grote groene ogen, ze is 13 jaar oud geworden.

[ afbeelding ]

Wat een mooie meid, Trovey.
Is ze lang merkbaar ziek geweest? En hebben je andere katten nu ook gevaar gelopen?

Veel sterkte Trovey en wat was Trico een mooie poes

quote:

Op zondag 9 oktober 2011 18:40 schreef CartWOman het volgende:
Trico was een beauty

En dat je weet dat haar tijd is gekomen maakt het niet minder verdrietig...
Veel sterkte voor jullie, trovey.

quote:

Op zondag 9 oktober 2011 18:54 schreef indaha het volgende:
Veel sterkte Trovey en wat was Trico een mooie poes

Bedankt , Trico was inderdaad een mooie poes, hele grote groene ogen en nog steeds een kittengezichtje want ze was nooit helemaal goed uitgegroeid nadat ze niesziekte kreeg toen ze net 1 maand oud was. We zullen haar missen en ik hoop dat haar volle broer Tickel er goed mee zal omgaan, ze zijn hun hele leven samen geweest en nu moet de held op sokken zonder zijn zusje verder, hopelijk gaat het goed.

quote:

Op zondag 9 oktober 2011 18:50 schreef nokwanda het volgende:

[..]

Wat een mooie meid, Trovey.
Is ze lang merkbaar ziek geweest? En hebben je andere katten nu ook gevaar gelopen?

Ze is inderdaad al langere tijd ziek geweest, helaas is ze nu de tweede achter elkaar die hier aan FIP komt te overlijden, een paar maanden geleden is Bearke hier overleden maar die had duidelijke natte FIP, Trico had blijkbaar de droge vorm.
Er loopt nu nog 1 kater (Solvfaks)rond (halfbroer van Bearke) die ook al een hele lange tijd tekenen vertoont dat hij ook wel eens tegen FIP kan zittten vechten (slecht door de winterwacht heenkomen en steeds weer mager en dikker worden) maar het zal pas duidelijker worden als hij meer verschijnselen zal gaan vertonen die op FIP kunnen wijzen, de dierenarts weet er in ieder geval al wel vanaf dat ik het vermoeden heb dat er nog eentje niet 100% is. De rest is Hollands welvaren hier, OK wat ouderdomskwaaltjes maar verder geen tekenen van FIP. Het blijft een ongrijpbare en mysterieuze ziekte, zeker als je het bij binnenkatten krijgt en het blijft nu afwachten of er nog eentje de ziekte gaat ontwikkelen of dat ze uiteindelijk gewoon van ouderom hier zullen sterven.

wat een prachtig poesje was trico
wat hoor je dat veel, de laatste tijd, FIP
veel sterkte trovey, met het verlies van je geliefde dier.
wat heerlijk dat ze op schoot is ingeslapen. wat een fijne plek voor haar om je los te laten

quote:

Op zondag 9 oktober 2011 19:04 schreef trovey het volgende:

[..]

[..]

Bedankt , Trico was inderdaad een mooie poes, hele grote groene ogen en nog steeds een kittengezichtje want ze was nooit helemaal goed uitgegroeid nadat ze niesziekte kreeg toen ze net 1 maand oud was. We zullen haar missen en ik hoop dat haar volle broer Tickel er goed mee zal omgaan, ze zijn hun hele leven samen geweest en nu moet de held op sokken zonder zijn zusje verder, hopelijk gaat het goed.

[..]

Ze is inderdaad al langere tijd ziek geweest, helaas is ze nu de tweede achter elkaar die hier aan FIP komt te overlijden, een paar maanden geleden is Bearke hier overleden maar die had duidelijke natte FIP, Trico had blijkbaar de droge vorm.
Er loopt nu nog 1 kater (Solvfaks)rond (halfbroer van Bearke) die ook al een hele lange tijd tekenen vertoont dat hij ook wel eens tegen FIP kan zittten vechten (slecht door de winterwacht heenkomen en steeds weer mager en dikker worden) maar het zal pas duidelijker worden als hij meer verschijnselen zal gaan vertonen die op FIP kunnen wijzen, de dierenarts weet er in ieder geval al wel vanaf dat ik het vermoeden heb dat er nog eentje niet 100% is. De rest is Hollands welvaren hier, OK wat ouderdomskwaaltjes maar verder geen tekenen van FIP. Het blijft een ongrijpbare en mysterieuze ziekte, zeker als je het bij binnenkatten krijgt en het blijft nu afwachten of er nog eentje de ziekte gaat ontwikkelen of dat ze uiteindelijk gewoon van ouderom hier zullen sterven.

Ik las laatst dat 80 to 90% van de katten het coronavirus heeft, maar dat er slechts een klein percentage ziek van wordt. Hier hadden we toen het vermoeden dat Spice het had, maar geen van de andere katten vertoonde of vertoont tekenen van zoekte.

Ik hoop voor je dat de rest het niet heeft en dat je er nog jaaaaaren van kan genieten.
En sterkte met het verlies van Trico

quote:

Op zondag 9 oktober 2011 19:16 schreef lady-wrb het volgende:
wat een prachtig poesje was trico
wat hoor je dat veel, de laatste tijd, FIP
veel sterkte trovey, met het verlies van je geliefde dier.
wat heerlijk dat ze op schoot is ingeslapen. wat een fijne plek voor haar om je los te laten

Ze is inderdaad heel rustig gegaan, strekken van het kopje, een paar diep zuchten en ze was weg, gelukkig maar want ik heb het helaas ook wel eens anders mogen ervaren en dat zijn beelden die je helaas nooit meer kwijtraakt.

quote:

Op zondag 9 oktober 2011 19:16 schreef nokwanda het volgende:

[..]

Ik las laatst dat 80 to 90% van de katten het coronavirus heeft, maar dat er slechts een klein percentage ziek van wordt. Hier hadden we toen het vermoeden dat Spice het had, maar geen van de andere katten vertoonde of vertoont tekenen van zoekte.

Ik hoop voor je dat de rest het niet heeft en dat je er nog jaaaaaren van kan genieten.
En sterkte met het verlies van Trico

Klopt inderdaad dat het grootste gedeelte van de katten dat virus bij zich draagt in de darmen. Wat precies de oorzaken zijn dat het virus gaat muteren naar FIP bij de ene kat en bij de andere kat niet is nog steeds niet duidelijk. Dingen als stress (als er iemand niet stressig was was het Trico wel ) is wel een medeveroorzaker maar helemaal duidelijk is het allemaal nog niet. Wel is het duidelijk geworden dat het gelukkig niet zo extreem besmettelijk is als men vroeger dacht . De enige manier om het straks defintief uit huis te krijgen is dat na dat de laatste kat hier is overleden, ik voorlopig (half tot een jaar) geen katten in huis moet nemen, zal moeilijk zijn t.z.t. maar alles is beter dan voor altijd met deze ziekte door te moeten gaan.

Aaah Trovey wat shit van Trico FIP is zo'n vreselijke ziekte. Twee jaar geleden zijn mijn twee katten een maand na elkaar overleden aan FIP, de ene de natte vorm, de ander de droge. De droge vorm is nog vreselijker dan de natte
Heel fijn dat Trico op jouw schoot is ingeslapen waar ze zich zo prettig voelde. Sterkte!