In Memoriam #3

Gisteren hebben we poes Twister (15 jr) in laten slapen. Ze leed aan FIP (na een aantal DA bezoeken en een echo + buikvocht aftappen bleek dat de diagnose) en was al zo ziek dat het het beste was om haar te laten gaan. In 2,5 week was ze afgetakeld van een oudere maar nog wel fitte poes naar een zielig hoopje ellende. Ze is beter af zo en we hebben haar nog een paar dagen lijden en ellende kunnen besparen.

We zullen haar aanwezigheid en eigenaardigheden missen, maar zijn dankbaar dat ze de afgelopen 15 jaar deel heeft uitgemaakt van ons leven.

Dit was Twister in betere tijden: Filmpjes van je huisdier O+ Deel 1

Veel sterkte.

Brr, word altijd emotioneel van dit topic. Lees het veel minder...maar wil wel _(alvast) iedereen die een lieveling moet laten gaan sterkte wensen.
Vind dit moeilijk omdat de dag van mijn oudje zeker steeds dichterbij komt. Over 5 weekjes wordt ze 20. Ben zo trots, maar ook erg bang...

Mja. Sterkte dus iedereen.

Is toch wel erg, Als ik al die berichten lees moet ik er gewoon zelf van huilen.. Sterkte iedereen.

quote:

Op zaterdag 18 juni 2011 11:08 schreef blup het volgende:
zeker alweer anderhalf jaar terug, fret Dirkkie, Kom thuis en tot me grote schrik hangt dirk aan 1 pootje vast aan zijn mandje, zijn nagel zat klem in een draadje. Hij was gelukkig niet dood maar ik vreesde er wel voor dat hij een aardig tijdje aan dat pootje had gehangen en dat hij lang gevochten heeft om los te komen. Toen ik hem los had gehaald had ik hem even laten slapen tot ik een uutje later word opgeschrikt door een oorverdovend gegil uit de kooi, dirkie gaat niet goed, onmiddelijk naar de dierenarts geracet met driekes waar het vermoeden uitging naar een hersenbeschadiging, dirk was schokte, reageerde slecht en was koud.
Hij kreeg wat medicijnen en een kalmeringsmiddel zodat hij even lekker kon uitrusten. Ik met dirk mee naar huis, kruikje handwarm/lauw gemaakt, in een handoek gewikkeld en hem daar bovenop met een dekentje in de transport bench op zolder gezet (is daar donker en stil).. Uiteindelijk ga je iedere minuut naar boven om te checken of het goed gaat.. Tegen de avond werd ik opnieuw opgeschrikt door het gegil, onmiddellijk DA gebeld dat dirk weer niet goed gaat en dat ik eraan komt, hij kwam ook direct naar de praktijk. Eenmaal daar aangekomen stonden er 4 mensen me op te wachten. Opnieuw een lichte dosis kalmering. Je ziet het schokkerig ademen en vechten tegen whatever het is. Vrij hectisch allemaal..
Terwijl hij daar lag te vechten en er werd overlegd hoe of wat we gaan doen zie ik plots in me ooghoeken hem als een luchtbedje die lek raakt in elkaar 'zakken', hij lag al op z'n zij maar je zag plots alle spieren ontspannen. Met de stethoscoop werd geconstateerd dat dirk er niet meer was.

Dirk is niet overleden maar gesneuveld tijdens zijn gevecht.

[ afbeelding ]
Dirk samen met onze poes tuttie

Fretje....ze zijn niet snel ziek en laten het ook niet makkelijk zien maar als ze dan aangeven dat het fout zit is het meestal ook verschrikkelijk fout. Hoop dat je in de tijd die je met hem had veel van hem hebt genoten.

quote:

Op woensdag 22 juni 2011 10:41 schreef Sassie het volgende:
Gisteren hebben we poes Twister (15 jr) in laten slapen. Ze leed aan FIP (na een aantal DA bezoeken en een echo + buikvocht aftappen bleek dat de diagnose) en was al zo ziek dat het het beste was om haar te laten gaan. In 2,5 week was ze afgetakeld van een oudere maar nog wel fitte poes naar een zielig hoopje ellende. Ze is beter af zo en we hebben haar nog een paar dagen lijden en ellende kunnen besparen.

We zullen haar aanwezigheid en eigenaardigheden missen, maar zijn dankbaar dat ze de afgelopen 15 jaar deel heeft uitgemaakt van ons leven.

Dit was Twister in betere tijden: Filmpjes van je huisdier O+ Deel 1

Sterkte , FIP is een verschrikkelijke ziekte, ben er zelf twee aan verloren en dan denk je, alles mag ze overkomen als het niet anders kan behalve dat verschrikkelijke FIP.

Mormel

Een mini-kat met tijgermoed.
Ze kwam uit het bos wandelen, keek door het raam, kwam binnen en ging niet meer weg.
Wat was ze een kreng toen ze net bij ons was, schreeuwen tegen onze jongens ( 3 katers) die waren verbijsterd, eten van ze stelen, en van ons als ze de kans kreeg en als ze alleen al dacht dat een van de jongens haar Boefy iets aan wilde doen dan sprong ze er bovenop, dat de jongens 8 a 10 keer zwaarder waren maakte voor haar niets uit.
Toen ze zag dat het veilig bij ons was ging ze Boefy ( waarvan we eerst dachten dat hij haar broertje was maar later bleek hij haar zoon te zijn....) uit het bos halen.
Afijn ik denk dat de meeste hun verhaal wel kennen.
Toen ze eenmaal haar wantrouwen had overwonnen was haar liefde voor ons onvoorwaardelijk.
Helaas heeft ze maar kort van haar geluk mogen genieten.
Overreden



Boefy

Wat was hij ziek dat hij bij ons kwam, en zooooo mager dat je door hem heen kon kijken.
Maar LIEF dat ie was.
Hij deed alles met 110 %. of het nu slapen, ons kroelen jagen of eten was.
Hij liep dansend door het leven,was altijd vrolijk, het zonnetje in huis.
Een maand nadat zijn moeder was overreden, overkwam hem hetzelfde



Nu liggen ze naast elkaar aan de rand van het bos waar ze uit vandaan kwamen.

Ik had ze zo graag een LANG en GELUKKIG leven gegund.

Je hebt ze in elk geval een aantal prachtige maanden gegeven. Nog net op tijd, want volgens mij liepen ze op hun tandvlees. Maar wat is het zonde dat het maar zo kort geduurd heeft

Dat verhaal begon zo goed, maar eindigde zo snel en sad.

Sterkte.

Aww wat jammer/triest. Sterkte, .

ik kende hun verhaal niet, maar wat ik zo in het kort lees, hebben ze bij jou de kattenhemel-op-aarde gevonden. wat jammer dat ze er maar zo kort van konden genieten

Ah gos, nu ook Boefy. Wat jammer zeg.
Helaas is de weg geen veilige plek voor een kat, hier in de buurt is een ruime week geleden ook een kat aangereden.

Je hebt Mormel en Boefy iig nog een fijne winter en lente kunnen geven.

Dit topic doet me weer helemaal denken aan het verdriet van mijn hond Kinga die we eind maart lieten inslapen
Intussen heeft haar urntje, met een grote foto erboven een plaatsje gekregen in onze woonkamer. Zo houden we haar toch nog betrokken bij het gezin.

Brr, zo kort na elkaar twee katten verliezen. Veel sterkte.
Mormel en Boefy hebben wel een zeer mooi plekje gekregen. Zoveel groen om zich heen.

Neo, maart is ook nog zo dichtbij, zo vers. Sterkte.

quote:

Op zondag 10 juli 2011 13:27 schreef KarinJ. het volgende:
[ afbeelding ]

Mormel

Een mini-kat met tijgermoed.
Ze kwam uit het bos wandelen, keek door het raam, kwam binnen en ging niet meer weg.
Wat was ze een kreng toen ze net bij ons was, schreeuwen tegen onze jongens ( 3 katers) die waren verbijsterd, eten van ze stelen, en van ons als ze de kans kreeg en als ze alleen al dacht dat een van de jongens haar Boefy iets aan wilde doen dan sprong ze er bovenop, dat de jongens 8 a 10 keer zwaarder waren maakte voor haar niets uit.
Toen ze zag dat het veilig bij ons was ging ze Boefy ( waarvan we eerst dachten dat hij haar broertje was maar later bleek hij haar zoon te zijn....) uit het bos halen.
Afijn ik denk dat de meeste hun verhaal wel kennen.
Toen ze eenmaal haar wantrouwen had overwonnen was haar liefde voor ons onvoorwaardelijk.
Helaas heeft ze maar kort van haar geluk mogen genieten.
Overreden

[ afbeelding ]

Boefy

Wat was hij ziek dat hij bij ons kwam, en zooooo mager dat je door hem heen kon kijken.
Maar LIEF dat ie was.
Hij deed alles met 110 %. of het nu slapen, ons kroelen jagen of eten was.
Hij liep dansend door het leven,was altijd vrolijk, het zonnetje in huis.
Een maand nadat zijn moeder was overreden, overkwam hem hetzelfde

[ afbeelding ]

Nu liggen ze naast elkaar aan de rand van het bos waar ze uit vandaan kwamen.

Ik had ze zo graag een LANG en GELUKKIG leven gegund.

Oh bah wat erg Sterkte...

Leuke naam voor schattige kitten(s)?

Hier hebben jullie kennis kunnen maken met Burnsy en Purrrdy, toen ik ze net had.
Ik sluit het topic af met dit droevige (en ronduit KUTTE!) bericht

-------------------

quote:

Op zondag 1 augustus 2010 17:30 schreef Moira. het volgende:
En dit is 'naamloos'

[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

"Naamloos" is dus destijds vernoemd naar de poes van Nokwanda (Purrrdy - ook echt met 3 rrr'en in het vaccinatieboekje).

En Purrrdy is vanochtend aangereden door een auto. Helaas heeft ze het niet overleefd
Maar ze heeft bijna een jaar bij ons gewoond en meer dan een jaar van haar zusje Burnsy kunnen genieten, die nu helaas alleen overblijft...

Rust zacht, lieve Purrr

Zucht, ik leef met je mee Moira

Ah bah

Hè bah, wat akelig Katten en auto's, geen goede combinatie _{weten wij hier ook}

Sterkte!

Thank you guys!

Lieve Bram is er niet meer. Bram werd afgelopen maandagavond opeens ziek: spugen, koorts, apathische blik in de ogen. Gelukkig kon ik toch (hoewel de kliniek al eigenlijk dicht was) gelijk bij mijn dierenarts terecht. Het was onduidelijk wat er nu precies aan de hand was: lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek en urineonderzoek wees weinig uit. Zijn hart klonk nog krachtig. Omdat hij afgevallen was en wat uitgedroogd was kreeg hij infuus en ging ik met pillen tegen misselijkheid en pillen die de eetlust bevorderen naar huis. Hij bleef echter spugen en ik zag hem steeds meer in zichzelf keren. Hij lag in zijn stoffen mandje met zijn neusje die weggescholen in een hoekje van het mandje. Ik zag echt dat hij het opgaf, het hoefde niet meer van hem. Die nacht van maandag op dinsdag heb ik bij Bram gewaakt. Dinsdag 26 juli vroeg in de morgen heb zijn poezemaatjes Joost (21 jaar) en Guido (asielkat van waarschijnlijk 12 jaar) afscheid van 'm laten nemen. Vooral Guido reageerde heel aandoenlijk (Guido en Bram waren dan ook echte vrienden). Ze hebben elkaar echt afgesnuffeld. Bram is na de eerste spuit snel weggegleden in een diepe slaap... nog geen 5 minuten later was Bram er niet meer
Bram was vooral bekend om zijn intense liefheid voor andere katten. Daar zijn boeken over te schrijven! Een klein voorbeeld: hij waste Joost altijd schoon als hij een epileptische aanval had gekregen en verwelkomde Guido met een mooie "Prrrr!" toen ik Guido als onzekere zieke rode kater uit het asiel mee naar huis had gebracht (Guido had een jaar praktisch alleen maar in een hokje in het asiel gezeten ivm zijn strenge dieet). Ik zal er over een tijdje hier in dit topic meer over schrijven. Bram is 20 jaar geworden, het is goed zo maar mijn god was mis ik mijn lieve vriend











[ Bericht 1% gewijzigd door Pippi op 27-07-2011 15:56:21 ]

Sterkte, hij was mooi van uiterlijk en innerlijk.

Veel sterkte Pippi en Moira

Agos Wat een mooie kat was Bram! Veel sterkte.

Thanks oh-oh Ik mis Purretje nog steeds heel erg

Pippi, wat een ontzettend mooie kat was Bram! Na 20 jaar was het gewoon zijn tijd om te gaan, ben blij dat hij zo'n mooi lang leven gehad heeft. Sterkte!

Sterkte voor jullie.

Sterkte Moira en Pipi.

Wat een mooierd
Sterkte...

Wat een mooie jongen was Bram veel sterkte

Ter nagedachtenis aan een anonieme kat

Gisteravond. De bus stopte bij een volgende halte, toen mijn man ineens opsprong en naar voren rende de bus uit. Ik keek uit het raam en daar lag je midden op straat. Ook ik rende naar buiten en de buschauffeur belde de dierenambulance. We stopten de auto's en leidden ze om je heen. Je lag daar, zwaar in shock, je staart van je lichaam gereten, kermend van de pijn. Aangereden, en de dader was gewoon doorgereden...

Niet wetend hoe ernstig je verwondingen waren, hoopten we dat de dierenambulance op tijd zou zijn. Met vier man stonden we naast je en aaiden je zachtjes over je kop. Maar al na een paar minuten stopte je ademhaling en werd het stil op straat. Uiteindelijk hebben we je in de berm gelegd, bloed stroomde uit je bekkie. Het duurde een half uur voor de dierenambulance arriveerde. Gelukkig heb je niet zo lang hoeven lijden.

Geen halsbandje, geen chip. Hopelijk is er iemand die je zoekt en je terugvindt, zodat je mee naar huis mag. In ieder geval hier een laatste woord voor een anonieme kat die ik nooit zal vergeten...

Ah gadver, wat een akelig verhaal.
Ik word er echt naar van

quote:

Op zondag 14 augustus 2011 17:44 schreef Ingetje79 het volgende:
Ah gadver, wat een akelig verhaal.
Ik word er echt naar van

Dat werden wij ook, zo erg om te zien en je kunt gewoon niks doen op zo'n moment. Ben zo blij dat die van ons veilig binnen zijn. Mijn grootste angst is wat ik afgelopen nacht heb gezien. Dat je beestje niet meer thuis komt en je niet weet wat ermee is gebeurd Hou de komende weken in ieder geval amivedi en de buurt in de gaten mocht er een oproep van vermissing komen...

quote:

Op zondag 14 augustus 2011 17:47 schreef Chanty het volgende:

[..]

Dat werden wij ook, zo erg om te zien en je kunt gewoon niks doen op zo'n moment. Ben zo blij dat die van ons veilig binnen zijn. Mijn grootste angst is wat ik afgelopen nacht heb gezien. Dat je beestje niet meer thuis komt en je niet weet wat ermee is gebeurd Hou de komende weken in ieder geval amivedi en de buurt in de gaten mocht er een oproep van vermissing komen...

Hier ook alleen binnenkatten en na dit soort verhalen ben ik ook echt blij dat ze niet op straat lopen.
Om zelf ooit een kat aan te rijden, dat lijkt me ook echt vreselijk.

"Gelukkig" is deze poes wel geaaid tot het einde, hopelijk heeft ie zich daardoor toch een beetje veilig gevoeld

Het was toch het enige wat we op dat moment konden doen. Zorgen dat er niet nog eens iemand overheen reed en niet alleen laten sterven. Maar je voelt je zo machteloos... En hoop inderdaad niet dat ik zelf ooit een beestje aanrijd. Je kunt er niet altijd iets aan doen maar ik zou het mezelf niet kunnen vergeven denk ik.

quote:

Op zondag 14 augustus 2011 17:38 schreef Chanty het volgende:
Ter nagedachtenis aan een anonieme kat

Gisteravond. De bus stopte bij een volgende halte, toen mijn man ineens opsprong en naar voren rende de bus uit. Ik keek uit het raam en daar lag je midden op straat. Ook ik rende naar buiten en de buschauffeur belde de dierenambulance. We stopten de auto's en leidden ze om je heen. Je lag daar, zwaar in shock, je staart van je lichaam gereten, kermend van de pijn. Aangereden, en de dader was gewoon doorgereden...

Niet wetend hoe ernstig je verwondingen waren, hoopten we dat de dierenambulance op tijd zou zijn. Met vier man stonden we naast je en aaiden je zachtjes over je kop. Maar al na een paar minuten stopte je ademhaling en werd het stil op straat. Uiteindelijk hebben we je in de berm gelegd, bloed stroomde uit je bekkie. Het duurde een half uur voor de dierenambulance arriveerde. Gelukkig heb je niet zo lang hoeven lijden.

Geen halsbandje, geen chip. Hopelijk is er iemand die je zoekt en je terugvindt, zodat je mee naar huis mag. In ieder geval hier een laatste woord voor een anonieme kat die ik nooit zal vergeten...

Wat een vreselijk verhaal. Maar fijn dat jullie er voor hem waren.

Ik heb net het nummer van de Dierenambu eindelijk in m'n telefoon gezet (hoi Cat ).
Dit seizoen nog weinig aangereden dieren gezien op m'n woonwerk-route, maar vorig jaar genoeg aangereden boerderijkatten en zelfs een ree en grote hond zien liggen.
Toch wel "fijn" dat ze ergens geregistreerd worden en van de weg gehaald

Wat erg, maar goed dat hij niet alleen was toen hij stierf

He bah, wat naar om mee te maken.
Ik snap echt niet waarom mensen hun katten rond willen laten lopen, het lijkt me zo afschuwelijk alleen al wetend dat er elk moment zoiets kan gebeuren.

quote:

Op zondag 14 augustus 2011 17:38 schreef Chanty het volgende:
Ter nagedachtenis aan een anonieme kat

Gisteravond. De bus stopte bij een volgende halte, toen mijn man ineens opsprong en naar voren rende de bus uit. Ik keek uit het raam en daar lag je midden op straat. Ook ik rende naar buiten en de buschauffeur belde de dierenambulance. We stopten de auto's en leidden ze om je heen. Je lag daar, zwaar in shock, je staart van je lichaam gereten, kermend van de pijn. Aangereden, en de dader was gewoon doorgereden...

Niet wetend hoe ernstig je verwondingen waren, hoopten we dat de dierenambulance op tijd zou zijn. Met vier man stonden we naast je en aaiden je zachtjes over je kop. Maar al na een paar minuten stopte je ademhaling en werd het stil op straat. Uiteindelijk hebben we je in de berm gelegd, bloed stroomde uit je bekkie. Het duurde een half uur voor de dierenambulance arriveerde. Gelukkig heb je niet zo lang hoeven lijden.

Geen halsbandje, geen chip. Hopelijk is er iemand die je zoekt en je terugvindt, zodat je mee naar huis mag. In ieder geval hier een laatste woord voor een anonieme kat die ik nooit zal vergeten...

Aww bah . Arme kat.

Mijn kat loopt ook buiten, maar hoop dat dit nooit zal gebeuren .
Vind het trouwens wel altijd bizar hoelang de dierenambulance erover doet. Heb wel eens 45 minuten moeten wachten, .

quote:

Op zondag 14 augustus 2011 18:21 schreef Cat22 het volgende:

[..]

Zolang er geen geld is voor voldoende ambu's en betaalde krachten zal het wel zo blijven denk ik.

_{Haaaai Ing, het werd tijd.}

Tja, dat zal wel een rol spelen ja.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Maargoed, OT.

Ik vind het wel supertriest voor die kat moet er echt niet aan denken dat mijn eigen kat dat overkomt.

quote:

Op zondag 14 augustus 2011 18:19 schreef ChipsZak. het volgende:

[..]

Aww bah . Arme kat.

Mijn kat loopt ook buiten, maar hoop dat dit nooit zal gebeuren .
Vind het trouwens wel altijd bizar hoelang de dierenambulance erover doet. Heb wel eens 45 minuten moeten wachten, .

In dit geval heeft het beestje nog maar 5 minuten geleefd dus die had het nooit kunnen redden (we vermoeden dat hij flinke inwendige bloedingen had aangezien zijn borstkas er ook raar uitzag en er viel bloed uit zijn bekkie liep toen we hem optilden). Maar denk dat het inderdaad een financiele kwestie is. Weinig materieel en personeel...

quote:

Op zondag 10 juli 2011 13:27 schreef KarinJ. het volgende:
[ afbeelding ]

Mormel

Een mini-kat met tijgermoed.
Ze kwam uit het bos wandelen, keek door het raam, kwam binnen en ging niet meer weg.
Wat was ze een kreng toen ze net bij ons was, schreeuwen tegen onze jongens ( 3 katers) die waren verbijsterd, eten van ze stelen, en van ons als ze de kans kreeg en als ze alleen al dacht dat een van de jongens haar Boefy iets aan wilde doen dan sprong ze er bovenop, dat de jongens 8 a 10 keer zwaarder waren maakte voor haar niets uit.
Toen ze zag dat het veilig bij ons was ging ze Boefy ( waarvan we eerst dachten dat hij haar broertje was maar later bleek hij haar zoon te zijn....) uit het bos halen.
Afijn ik denk dat de meeste hun verhaal wel kennen.
Toen ze eenmaal haar wantrouwen had overwonnen was haar liefde voor ons onvoorwaardelijk.
Helaas heeft ze maar kort van haar geluk mogen genieten.
Overreden

[ afbeelding ]

Boefy

Wat was hij ziek dat hij bij ons kwam, en zooooo mager dat je door hem heen kon kijken.
Maar LIEF dat ie was.
Hij deed alles met 110 %. of het nu slapen, ons kroelen jagen of eten was.
Hij liep dansend door het leven,was altijd vrolijk, het zonnetje in huis.
Een maand nadat zijn moeder was overreden, overkwam hem hetzelfde

[ afbeelding ]

Nu liggen ze naast elkaar aan de rand van het bos waar ze uit vandaan kwamen.

Ik had ze zo graag een LANG en GELUKKIG leven gegund.

Ohh ja dat weet ik nog.

Vrijdag 9-9-2011 hebben we ons 4de en laatste hondje in laten slapen. Ik wil hierbij een herinnerings topic maken van mijn hondjes.

16 jaar geleden kregen we ons eerste hondje. Een jack Russel Terrier. Door velen gezien als kuttelikkertjes . We kregen haar toen ze 3 maanden oud was. De vorige eigenaar was er zogenaamd allergies voor oid. Bullshit dus. Haar naam was Tappie. Genoemd naar een Tappie uit de kroeg. Toen we haar kregen heette ze al zo en dat hebben we altijd zo gehouden.

Na anderhalf jaar besloten we om een nestje met haar temaken. Alles geregeld via een erkende Jack Russel fokker. Ze kreeg daar 3 puppies uit. 1 reu en 2 teefjes. Van dat nestje hebben we 1 teefje zelf gehouden en de rest verkocht aan hele goede/lieve mensen. We gingen altijd bij de toekomste baasjes thuis kijken, vragen wat er allemaal nodig was voor een hond e.d. Als het niet goed voelde verkochten we ze ook niet.

Van dat eerste nestje hebben we er 1 gehouden zoals ik al zei. Haar noemde we Belleke.
Alles ging voorspoedig totdat ze op haar 2de leeftijdsjaar een ongeluk kreeg. Me moeder ging boodschappen doen. Ik was de auto aan het wassen, honden loopten altijd buiten als wij ook buiten bezig waren. Ze is toen ontsnapt van onze aandacht en achter me moeder aan gerend de dijk op. Helaas reed daar een auto die haar aanreed. Ze heeft het overleefd maar wel met kleerscheuren. Het tandvlees van haar bovenkaak was los gerukt van haar tanden. DA heeft alles netjes gehecht en ze ging in herstel. Wat voorspoedig verliep.

Toen ze ongveer 3.5 jaar was besloten we ook een nestje met haar temaken. Laten dekken bie dezelfde fokker waar we de eerste keer waren geweest. Alles ging goed tot de bevalling. Het liep gecompliceerd. Er werden 2 dode pups geboren en 2 levend. Die 2 puppies noemde we Spott en Ginger.
We besloten om ze alle 2 tehouden. Dus we hadden nu 4 Jack Russels in huis. Wat een drukte

Spott en Ginger zijn dus 2 zusjes. De opvoeding van Spott en Ginger ging niet heel goed. Ginger was een huil puppie, wou niet zelf drinken. We hebben haar met de fles op moeten voeden. Daar waren we mee bezig toen ze ineens heel erg weild werd. Ze glipte uit me moeder der hand en viel met de kopje op de grond. Dat heeft haar een hersen beschadiging opgeleverd. Dit was het moment om ze alle 2 tehouden. Er waren mensen komen kijken maar dat voelde niet goed om ze daaraan weg tedoen.
Spott kon dus lekker alle melk drinken die er was . Daardoor werd ze wat forser dan normaal. Ginger werd een hond met een gebruiksaanwijzing, een flinke ook.
Soms ging ze ineens tegen je grommen als ze naast je lag. Je kon der ook niet altijd aaien want dan kon ze wel in je vingers bijten. Daar hebben we allemaal mee moeten leren leven. Het was toch nog een schat van een beessie.

Nu zijn ze er alle 4 niet meer. Het is stil in huis. Niemand meer die je kon knuffelen als je het moeilijk had. Niemand meer die je kwam begroeten als je thuis kwam uit werk.

R.I.P mijn lieve hondjes. Tappie, Belleke, Spott en Ginger. Ik zal jullie 4 missen. Veel plezier met z;n 4tjes in de honden hemel

Hier volgen een aantal foto's

Dit is Tappie. Ze is 15 geworden.
r.i.p 6-12-2010








Belleke. Ze is 9 geworden
r.i.p 2-5-2007






Dit is Spott. Ze is 10 geworden
r.i.p. 18-2-2011






Dit is Ginger. Ze is 11 geworden
r.i.p. 9-9-2011






Rust zacht mijn lieve hondjes. Jullie zitten voor altijd diep in mijn hart. Ik heb van jullie genoten.
Jullie zijn veel te snel heen gegaan met verschillende redenen. Ik ben blij dat ik jullie heb mogen opvoeden
Vaarwel

[ Bericht 3% gewijzigd door ElisaB op 11-09-2011 21:09:13 ]

Ik kende dit topic nog niet maar ik schiet er helemaal vol van. Het doet je zo beseffen dat je je beestjes weer een keer af moet geven. Ik hoop dat mijn katten nog lang bij me mogen zijn en dat ik ze als hun tijd daar is een rustig en liefdevol einde mag geven.
Sterkte aan iedereen die ooit een beestje heeft moeten laten gaan

ah, daar ben je dan pl4kkie.

nogmaals veel sterkte met het verlies van je hondjes. wat een leuke foto's en wat waren ze mooi.
echt lekkere schoffies, lijkt me

De foto's zijn een beetje erg groot. Daar word aan gewerkt zodat dit topic niet helemaal vast loopt. Dank aan ElisaB .

Het waren hondjes met gebreken. Ze hadden alle 4 wel iets. Maar dat maakte ze ook zo speciaal . Ze konden heel erg kroelen met je, maar ook de draak steken als je niet oplette. Als ik ooit laten een hond neem in huis. Wordt het absoluut een Jack Russel.

quote:

Op zondag 11 september 2011 20:06 schreef pl4kkie het volgende:
De foto's zijn een beetje erg groot. Daar word aan gewerkt zodat dit topic niet helemaal vast loopt. Dank aan ElisaB .

Done! Ik heb alle foto's vervangen door kleinere versies. Ik heb er erg mijn best op gedaan precies dezelfde foto's op de zelfde plek terug te zetten. Als ik het ergens mis heb gedaan, trek me dan alsjeblieft aan mijn vestje

quote:

Op zondag 11 september 2011 21:10 schreef ElisaB het volgende:

[..]

Done! Ik heb alle foto's vervangen door kleinere versies. Ik heb er erg mijn best op gedaan precies dezelfde foto's op de zelfde plek terug te zetten. Als ik het ergens mis heb gedaan, trek me dan alsjeblieft aan mijn vestje

Hartelijk dank. Alle foto's staan goed