R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi allemaal,
Ik ben benieuwd naar of er mensen zijn met een alcoholist in hun directe omgeving en hoe zijn ermee omgaan.
Voor mij is dit actueel omdat mijn moeder alcoholist is. Dit heeft mijn hele leven invloed gehad op mij en op het gezin, en dan met name dat ik en mijn broertje en zus behoorlijk verwaarloosd werden. Ik ben zelf mede daarom op mijn 14e uit huis gegaan.
Ik heb een tijd geen contact gehad met mijn moeder, later is dat beter geworden. Nu ben ik pas met haar op vakantie geweest (naïef als ik was) en toen is ze helemaal los gegaan. Na de vakantie heb ik haar een e-mail geschreven waarin ik (in vrij nette bewoording) duidelijk heb gemaakt dat ik niet wil dat ze me nog kwetst, en dat dat zolang zij haar probleem niet gaat oplossen niet anders kan dan door geen contact meer te hebben.
Inmiddels ben ik twee weken verder en ondanks dat deze keus me een hoop rust geeft roept het ook best veel verdriet en frustratie op. Soms ben ik gewoon boos omdat ik geen normale moeder heb, en soms ook verdrietig omdat ze me erg heeft gekwetst door op vakantie te kiezen voor alcohol in plaats van voor een gezellige week met mij.
Daarom mijn vragen. Hoe gaan jullie hiermee om? Heb je nog contact? Of juist niet?
Heb je ook last van die frustraties en verdriet?
[ Bericht 0% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 08-12-2010 16:25:35 (typefoutje) ]
Ik ben benieuwd naar of er mensen zijn met een alcoholist in hun directe omgeving en hoe zijn ermee omgaan.
Voor mij is dit actueel omdat mijn moeder alcoholist is. Dit heeft mijn hele leven invloed gehad op mij en op het gezin, en dan met name dat ik en mijn broertje en zus behoorlijk verwaarloosd werden. Ik ben zelf mede daarom op mijn 14e uit huis gegaan.
Ik heb een tijd geen contact gehad met mijn moeder, later is dat beter geworden. Nu ben ik pas met haar op vakantie geweest (naïef als ik was) en toen is ze helemaal los gegaan. Na de vakantie heb ik haar een e-mail geschreven waarin ik (in vrij nette bewoording) duidelijk heb gemaakt dat ik niet wil dat ze me nog kwetst, en dat dat zolang zij haar probleem niet gaat oplossen niet anders kan dan door geen contact meer te hebben.
Inmiddels ben ik twee weken verder en ondanks dat deze keus me een hoop rust geeft roept het ook best veel verdriet en frustratie op. Soms ben ik gewoon boos omdat ik geen normale moeder heb, en soms ook verdrietig omdat ze me erg heeft gekwetst door op vakantie te kiezen voor alcohol in plaats van voor een gezellige week met mij.
Daarom mijn vragen. Hoe gaan jullie hiermee om? Heb je nog contact? Of juist niet?
Heb je ook last van die frustraties en verdriet?
[ Bericht 0% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 08-12-2010 16:25:35 (typefoutje) ]
Heb ik wel gehad, het was een kennis van een kennis en die was volledig het spoor bijster. Ik heb me er ook maar buiten gelaten en me vooral niet ingelaten met die persoon.
En een tante van mij is alcoholist. Daar hoor ik nu niet veel meer van maar het laatste wat ik hoorde was dat ze door haar verslaving het gas, water en licht niet meer kon betalen en dus in het donker zat.
Het lijkt me niet verstandig om met dat soort mensen om te gaan, helpen kun je ze niet en meestal stappen ze zo over je heen door hun verslaving.
En een tante van mij is alcoholist. Daar hoor ik nu niet veel meer van maar het laatste wat ik hoorde was dat ze door haar verslaving het gas, water en licht niet meer kon betalen en dus in het donker zat.
Het lijkt me niet verstandig om met dat soort mensen om te gaan, helpen kun je ze niet en meestal stappen ze zo over je heen door hun verslaving.
With my pack on my back, down the road I will stray.
Bij mijn moeder is op dit moment de wil er niet, ze ziet niet dat ze een probleem heeft. Wat ik lastig vind is dat het mijn moeder is, ik kan niet even naar de winkel een andere kopen, of zoals bij vrienden, andere vrienden zoeken.
Hoe reageerde zij toen je haar duidelijk maakte dat jij het toch wel echt als een probleem ziet en dat het jullie relatie stuk maakt?quote:Op woensdag 8 december 2010 17:55 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Bij mijn moeder is op dit moment de wil er niet, ze ziet niet dat ze een probleem heeft. Wat ik lastig vind is dat het mijn moeder is, ik kan niet even naar de winkel een andere kopen, of zoals bij vrienden, andere vrienden zoeken.
Een piercing? Nee als ik metaal in mijn lichaam wil, dan ga ik wel in het leger
Alcoholist zijn staat niet gelijk aan dom zijn, natuurlijk weet ze dat.quote:
[..]
Hoe reageerde zij toen je haar duidelijk maakte dat jij het toch wel echt als een probleem ziet en dat het jullie relatie stuk maakt?
Zit hier met een vader waar per dag wel een fles wijn ingaat. Maakt niet uit wat ik en mijn moeder tegen hem aanpraten hij blijft doordrinken. Kan mij het gevoel van hopeloosheid van TS goed voorstellen...
Als jij al je vrienden mee neemt kom ik ook alleen
Nou zij zegt dat de moeder niet door dat ze een probleem heeft. Als zij zich dit niet realiseerd hoe kan je haar dan helpen?quote:
[..]
Alcoholist zijn staat niet gelijk aan dom zijn, natuurlijk weet ze dat.
Zit hier met een vader waar per dag wel een fles wijn ingaat. Maakt niet uit wat ik en mijn moeder tegen hem aanpraten hij blijft doordrinken. Kan mij het gevoel van hopeloosheid van TS goed voorstellen...
Een piercing? Nee als ik metaal in mijn lichaam wil, dan ga ik wel in het leger
Ik kreeg een mailtje vol gif en beschuldigingen terug.quote:
[..]
Hoe reageerde zij toen je haar duidelijk maakte dat jij het toch wel echt als een probleem ziet en dat het jullie relatie stuk maakt?
Kort samengevat vond ze dat ik niet wist hoe de wereld in elkaar stak, zij helemaal niet gedronken had en dat iemand die we hadden leren kennen op vakantie tegen haar had zitten stoken.
Dat terwijl ze wel degelijk behoorlijk veel gezopen heeft, en de persoon waar ze het over heeft zich heel vriendelijk heeft opgesteld, maar haar wel een keer heel redelijk op haar gedrag heeft aangesproken.
Ik denk dat mijn moeder het inderdaad wel weet, maar niet wil beseffen dat er iets mis is, misschien is dat gewoon te moeilijk voor haar en ontkent ze het daarom. |Maar ik kan niet in haar hoofd kijken. En ik heb niet het idee dat ik haar kan helpen, ze moet zichzelf helpen.quote:
[..]
Alcoholist zijn staat niet gelijk aan dom zijn, natuurlijk weet ze dat.
Zit hier met een vader waar per dag wel een fles wijn ingaat. Maakt niet uit wat ik en mijn moeder tegen hem aanpraten hij blijft doordrinken. Kan mij het gevoel van hopeloosheid van TS goed voorstellen...
Mijn moeder is ook verslaafd aan alcohol. Ik ben 19, mijn zusje 16 maar wij zijn nooit verwaarloosd of mishandeld. Mijn moeder is heel lief, zorgzaam, maar dit kan ook totaal omslaan naar aggressief of juist extreem onverschillig. Het is soms net of ze 3 of 4 persoonlijkheden heeft.
Het probleem van mijn moeder zorgt voor een verpeste sfeer hier in huis. Mijn ouders maken redelijk vaak ruzie en de alcoholverslaving van mijn moeder is daar meestal de oorzaak van. Er verdwijnt veel meer geld hier in huis dan dat er aan eten/boodschappen terugkomt. Als hiernaar gevraagd wordt, schiet ze in een soort ontken-absoluut-alles-modus, terwijl allang duideijk is hoet laat het is. Er staan soms overal bierblikjes op/onder/tussen. Mijn moeder komt door dit probleem niet veel buiten om contact te maken met mensen en gedraagt zich erg panisch in situaties waar zij de controle verliest.
Ze is van nature een heel sociaal mens die iedereen op kan schieten. Ik ben soms echt jaloers op haar talent om super makkelijk contact te leggen met mensen. Hoewel ze het goed probeert te verbergen, zie ik haar soms om kwart over 8 's ochtends al beginnen met drinken...
Aan de ene kant ben ik boos op haar en wil ik niks met haar te maken hebben. Ze wil hier niks aan doen, dan bekijkt ze het maar. Aan de andere kant is en blijft het mijn moeder, ik hou natuurlijk nog steeds van haar (klinkt corny, ik weet het).
We hebben haar allemaal al eens geconfronteerd met het feit dat ze hulp moet zoeken om dit op te lossen. Hoewel ze prima doorheeft dat ze een probleem heeft, vindt zij het wel best zo. Wij kunnen dus niks doen, helaas.
Ik heb verder nooit gewenst dat ik een normale moeder had, want voor mij is dit normaal. "Normaal" is ook een woord waar iedereen zijn eigen betekenis aan geeft. Als ik soms verhalen over andere ouders hoor, ben ik toch maar wat blij dat ik mijn ouders heb. Ze zijn niet perfect maar ze staan wel klaar als ik ergens weeeeeerrr een bende van gemaakt heb
Ik hoef geen brave perfecte burgerlullen als ouders die hun gazonnetje bijhouden en stoepjes vegen.
Het probleem van mijn moeder zorgt voor een verpeste sfeer hier in huis. Mijn ouders maken redelijk vaak ruzie en de alcoholverslaving van mijn moeder is daar meestal de oorzaak van. Er verdwijnt veel meer geld hier in huis dan dat er aan eten/boodschappen terugkomt. Als hiernaar gevraagd wordt, schiet ze in een soort ontken-absoluut-alles-modus, terwijl allang duideijk is hoet laat het is. Er staan soms overal bierblikjes op/onder/tussen. Mijn moeder komt door dit probleem niet veel buiten om contact te maken met mensen en gedraagt zich erg panisch in situaties waar zij de controle verliest.
Ze is van nature een heel sociaal mens die iedereen op kan schieten. Ik ben soms echt jaloers op haar talent om super makkelijk contact te leggen met mensen. Hoewel ze het goed probeert te verbergen, zie ik haar soms om kwart over 8 's ochtends al beginnen met drinken...
Aan de ene kant ben ik boos op haar en wil ik niks met haar te maken hebben. Ze wil hier niks aan doen, dan bekijkt ze het maar. Aan de andere kant is en blijft het mijn moeder, ik hou natuurlijk nog steeds van haar (klinkt corny, ik weet het).
We hebben haar allemaal al eens geconfronteerd met het feit dat ze hulp moet zoeken om dit op te lossen. Hoewel ze prima doorheeft dat ze een probleem heeft, vindt zij het wel best zo. Wij kunnen dus niks doen, helaas.
Ik heb verder nooit gewenst dat ik een normale moeder had, want voor mij is dit normaal. "Normaal" is ook een woord waar iedereen zijn eigen betekenis aan geeft. Als ik soms verhalen over andere ouders hoor, ben ik toch maar wat blij dat ik mijn ouders heb. Ze zijn niet perfect maar ze staan wel klaar als ik ergens weeeeeerrr een bende van gemaakt heb
Ik hoef geen brave perfecte burgerlullen als ouders die hun gazonnetje bijhouden en stoepjes vegen.
Erg herkenbaar, zo ging het bij mij thuis vroeger ook. Mijn moeder vergat daarbij dan wel ook de opvoeding en er was ook altijd geld tekort doordat ze ook met periodes veel gokte.quote:
Mijn moeder is ook verslaafd aan alcohol. Ik ben 19, mijn zusje 16 maar wij zijn nooit verwaarloosd of mishandeld. Mijn moeder is heel lief, zorgzaam, maar dit kan ook totaal omslaan naar aggressief of juist extreem onverschillig. Het is soms net of ze 3 of 4 persoonlijkheden heeft.
Het probleem van mijn moeder zorgt voor een verpeste sfeer hier in huis. Mijn ouders maken redelijk vaak ruzie en de alcoholverslaving van mijn moeder is daar meestal de oorzaak van. Er verdwijnt veel meer geld hier in huis dan dat er aan eten/boodschappen terugkomt. Als hiernaar gevraagd wordt, schiet ze in een soort ontken-absoluut-alles-modus, terwijl allang duideijk is hoet laat het is. Er staan soms overal bierblikjes op/onder/tussen. Mijn moeder komt door dit probleem niet veel buiten om contact te maken met mensen en gedraagt zich erg panisch in situaties waar zij de controle verliest.
Ze is van nature een heel sociaal mens die iedereen op kan schieten. Ik ben soms echt jaloers op haar talent om super makkelijk contact te leggen met mensen. Hoewel ze het goed probeert te verbergen, zie ik haar soms om kwart over 8 's ochtends al beginnen met drinken...
Aan de ene kant ben ik boos op haar en wil ik niks met haar te maken hebben. Ze wil hier niks aan doen, dan bekijkt ze het maar. Aan de andere kant is en blijft het mijn moeder, ik hou natuurlijk nog steeds van haar (klinkt corny, ik weet het).
We hebben haar allemaal al eens geconfronteerd met het feit dat ze hulp moet zoeken om dit op te lossen. Hoewel ze prima doorheeft dat ze een probleem heeft, vindt zij het wel best zo. Wij kunnen dus niks doen, helaas.
Ik heb verder nooit gewenst dat ik een normale moeder had, want voor mij is dit normaal. "Normaal" is ook een woord waar iedereen zijn eigen betekenis aan geeft. Als ik soms verhalen over andere ouders hoor, ben ik toch maar wat blij dat ik mijn ouders heb. Ze zijn niet perfect maar ze staan wel klaar als ik ergens weeeeeerrr een bende van gemaakt heb
Ik hoef geen brave perfecte burgerlullen als ouders die hun gazonnetje bijhouden en stoepjes vegen.
Ieder gezin heeft wel iets, maar wat ik vooral mis aan mijn moeder is iemand die oprecht is. Dus niet mij op vakantie meenemen om eens lekker ongecontroleerd aan de zuip te kunnen gaan, maar omdat ze het leuk vind met mij op vakantie te gaan.
Ik ben bang dat mijn enige ervaring met alcolisme ophoud bij een kennis die ik daardoor zo veel meidde, heel veeel sterkte TS 
Een piercing? Nee als ik metaal in mijn lichaam wil, dan ga ik wel in het leger
Sterkte ermee TS, heb zelf ook iemand in mijn familie met alcoholverslaving en kan je zeggen, het verpest echt heel veel. Enorm veel problemen zijn hieraan te danken en verwaarlozing van meerdere mensen was dagelijkse kost.
Dat is echt jammer inderdaad...quote:
[..]
Erg herkenbaar, zo ging het bij mij thuis vroeger ook. Mijn moeder vergat daarbij dan wel ook de opvoeding en er was ook altijd geld tekort doordat ze ook met periodes veel gokte.
Ieder gezin heeft wel iets, maar wat ik vooral mis aan mijn moeder is iemand die oprecht is. Dus niet mij op vakantie meenemen om eens lekker ongecontroleerd aan de zuip te kunnen gaan, maar omdat ze het leuk vind met mij op vakantie te gaan.
je hebt in ieder geval je best gedaan en laten zien dat jij bereid. bent om haar in jouw leven te blijven betrekken. Dat is echt heel knap, aangezien je genoeg redenen zou hebben om haar te vermijden. Het is hier lang niet zo erg als wat jij hebt meegemaakt maar het is lastig.
Er zijn dagen dat mijn moeder niet bereikbaar is. Ze zit/ligt dan de hele dag t.v. te kijken + de gebruikelijke drank. We hoeven dan ook niet te vertellen hoe onze dag was, want mijn moeder geeft geen zinnige reactie en laat duidelijk merken dat ze geen zin heeft om te praten. Ik neem ook niet zo heel vaak mensen mee hier naartoe, want ik weet nooit wat ik nou weer van mijn moeder kan verwachten als ik thuiskom. Wat dat betreft zou een eigen kamer wel erg fijn zijn
Ik heb er zelf inmiddels voor gekozen geen contact meer te hebben. Ik weet niet of ik dat in de toekomst zo laat of dat ik toch weer contact ga zoeken. Maar voorlopig even niet.quote:
[..]
Dat is echt jammer inderdaad...
Het is hier lang niet zo erg als wat jij hebt meegemaakt maar het is lastig.
Er zijn dagen dat mijn moeder niet bereikbaar is. Ze zit/ligt dan de hele dag t.v. te kijken + de gebruikelijke drank. We hoeven dan ook niet te vertellen hoe onze dag was, want mijn moeder geeft geen zinnige reactie en laat duidelijk merken dat ze geen zin heeft om te praten. Ik neem ook niet zo heel vaak mensen mee hier naartoe, want ik weet nooit wat ik nou weer van mijn moeder kan verwachten als ik thuiskom. Wat dat betreft zou een eigen kamer wel erg fijn zijn
Op zich wordt jij ook verwaarloosd, niet zozeer qua verzorging, maar wel emotioneel denk ik.
Ik ben er zelf achter gekomen dat dat voor mij de grootste problemen heeft opgeleverd toen ik op mezelf ging wonen en relaties kreeg. Pas toen ging ik merken dat ik in mijn opvoeding een aantal dingen niet mee heb gekregen; simpele dingen als dankjewel zeggen als iemand iets voor je doet, of contact zoeken met de ouders van mijn partners (in mijn ogen waren alle ouders rotzakken), maar ook met grenzen had ik altijd veel moeite, want bij mij thuis waren eigenlijk geen grenzen. Het zorgde ervoor dat ik helemaal niet kon plannen en moeilijk maat kon houden met bijvoorbeeld eten of geld uitgeven. Inmiddels heb ik die dingen wel aangeleerd en dat is wel fijn want ik heb me daardoor altijd best onzeker gevoeld. Juist ook door het leren grenzen aan te geven kan ik nu afstand nemen van mijn moeder.
Pas nu merk ik eigenlijk ook wat een grote invloed dit altijd op mijn leven heeft gehad, en wat het nu nog heeft. Aan de ene kant wil ik me daar niet gek mee maken, ik wil gewoon een fijn leven leiden en heb dat ook redelijk op orde, school, werk gaan goed, ik heb fijne vrienden en ik kom vanzelf ook wel weer iemand tegen met wie ik een liefdesrelatie aan wil gaan. Maar ondanks dat maakt het me wel regelmatig verdrietig of gefrustreerd.
Ik vond sinterklaas bijvoorbeeld best moeilijk omdat ik door deze situatie niet meedeed, en met kerst zal ik ook niet thuis zijn. Nu organiseer ik wel al jaren een feest op 2e kerstdag met vrienden, dus het wordt geen eenzame kerst, maar stiekem zou ik het liefst kerst vieren met een fijn gezin.
Wat drinkt jouw moeder dan vooral?
Volstaat het niet te zien dat een tuin mooi is zonder ook te moeten geloven dat er ook nog feeën in wonen?
Enig idee in welke mate? Ik neem aan dat je praat over liters per dag?quote:
[..]
Wijn, t liefst witte en soms ook rode. En dan gewone huiswijn of uit pakken.
Volstaat het niet te zien dat een tuin mooi is zonder ook te moeten geloven dat er ook nog feeën in wonen?
Ik heb dit ook gehad. Mijn moeder was alcoholist, vanaf vrij jong in mijn leven, waardoor ik er regelmatig als 6-jarig hummeltje op uit werd gestuurd om boodschappen te doen bijvoorbeeld. Ze is dit geweest tot mijn 23e levensjaar. Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat dit met ups en downs ging. Het is niet zo dat dit mijn complete jeugd zo is geweest, integendeel, ik had alles wat mijn hartje begeerde. Het ging het ene moment soms beter dan het andere. Daarnaast had mijn vader in een groot gedeelte van die periode een eigen bedrijf, en heeft dit in 2002 na 12 jaar goed verkocht. Maar feit is wel dat hij in die 12 jaar 70-80 uur per week aan het werk was, en dus weinig aandacht aan het gezin heeft kunnen besteden. Hier heeft hij overigens wel spijt van gehad, en heeft dit na de verkoop ruimschoots goedgemaakt door WEL interesse in ons te tonen en allerlei dingen met ons te ondernemen.
Tja hoe ging ik hier mee om... tot m'n 22e nam ik het eigenlijk allemaal voor lief zegmaar, ik begon het (schandalig genoeg) zelfs normaal te vinden. Maar als je regelmatig sterke drank voor je moeder moet halen begin je na te denken, tot je erover gaat piekeren en tot de conclusie komt dat ze echt niet meer zonder kan. Mijn vader had dat toen ook al wel in de gaten, maar durfde op de een of andere manier niks te ondernemen, misschien uit angst haar kwijt te raken oid, ik weet het niet goed. Feit is (en ik wil mezelf niet op de borst kloppen nu, laat dat voorop staan) dat er bij mij op een gegeven moment iets geknapt is, en ik weigerde nog maar een druppel alcohol voor haar te halen. Ik heb mijn vader toen opgebeld, en gezegd: "Pa, dit werkt zo niet meer, ma heeft professionele hulp nodig, dit moet opgelost gaan worden want ik werk hier niet meer aan mee."
Daar was hij het eigenlijk volkomen mee eens, een wakker schud momentje zegmaar. Daarop hebben we eea in gang gezet, ze is op de PAAS afdeling terecht gekomen, heeft daar veel, ERG veel tijd doorgebracht en is daar sterker uitgekomen dan ooit. Ze drinkt geen druppel alcohol meer, en ik ben gewoon super trots op haar. Ze heeft dit uiteindelijk ruim 6 jaar geleden goed afgesloten (al werkt ze er nog dagelijks aan) en het gaat nu prima met haar
Tja hoe ging ik hier mee om... tot m'n 22e nam ik het eigenlijk allemaal voor lief zegmaar, ik begon het (schandalig genoeg) zelfs normaal te vinden. Maar als je regelmatig sterke drank voor je moeder moet halen begin je na te denken, tot je erover gaat piekeren en tot de conclusie komt dat ze echt niet meer zonder kan. Mijn vader had dat toen ook al wel in de gaten, maar durfde op de een of andere manier niks te ondernemen, misschien uit angst haar kwijt te raken oid, ik weet het niet goed. Feit is (en ik wil mezelf niet op de borst kloppen nu, laat dat voorop staan) dat er bij mij op een gegeven moment iets geknapt is, en ik weigerde nog maar een druppel alcohol voor haar te halen. Ik heb mijn vader toen opgebeld, en gezegd: "Pa, dit werkt zo niet meer, ma heeft professionele hulp nodig, dit moet opgelost gaan worden want ik werk hier niet meer aan mee."
Daar was hij het eigenlijk volkomen mee eens, een wakker schud momentje zegmaar. Daarop hebben we eea in gang gezet, ze is op de PAAS afdeling terecht gekomen, heeft daar veel, ERG veel tijd doorgebracht en is daar sterker uitgekomen dan ooit. Ze drinkt geen druppel alcohol meer, en ik ben gewoon super trots op haar. Ze heeft dit uiteindelijk ruim 6 jaar geleden goed afgesloten (al werkt ze er nog dagelijks aan) en het gaat nu prima met haar
Je hoeft geen liters te drinken per dag om alcoholist te zijn. Het gaat om de intentie, en ik kan je verzekeren dat mijn moeder niet een wijntje voor het lekker pakt.quote:
[..]
Enig idee in welke mate? Ik neem aan dat je praat over liters per dag?
Maar om je vraag te beantwoorden: ik woon niet meer thuis dus heb daar geen zicht erop en daarnaast drinkt ze ook stiekem waardoor de werkelijke aantallen hoger liggen dan wat ik er van zie. Tijdens de vakantie heb ik er eerst niet erg op gelet, het viel me op dat ze veel dronk in vrij kort tijdsbestek, en vermoedde dat ze snel meer dronk als ik even uit de buurt was, toen ik erop ging letten merkte ik dat ze minimaal 6 glazen wijn dronk in mijn bijzijn, maar het was meer, dat hoorde ik van anderen terug. Op 1 avond heeft ze na al het nodige gedronken te hebben nog in een tijdsbestek van een half uur een fles rode wijn achterover geslagen.
Wat fijn om te horen dat het bij jou goed is gekomen en dat je zo op je strepen hebt kunnen gaan staan.quote:
Ik heb dit ook gehad. Mijn moeder was alcoholist, vanaf vrij jong in mijn leven, waardoor ik er regelmatig als 6-jarig hummeltje op uit werd gestuurd om boodschappen te doen bijvoorbeeld. Ze is dit geweest tot mijn 23e levensjaar. Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat dit met ups en downs ging. Het is niet zo dat dit mijn complete jeugd zo is geweest, integendeel, ik had alles wat mijn hartje begeerde. Het ging het ene moment soms beter dan het andere. Daarnaast had mijn vader in een groot gedeelte van die periode een eigen bedrijf, en heeft dit in 2002 na 12 jaar goed verkocht. Maar feit is wel dat hij in die 12 jaar 70-80 uur per week aan het werk was, en dus weinig aandacht aan het gezin heeft kunnen besteden. Hier heeft hij overigens wel spijt van gehad, en heeft dit na de verkoop ruimschoots goedgemaakt door WEL interesse in ons te tonen en allerlei dingen met ons te ondernemen.
Tja hoe ging ik hier mee om... tot m'n 22e nam ik het eigenlijk allemaal voor lief zegmaar, ik begon het (schandalig genoeg) zelfs normaal te vinden. Maar als je regelmatig sterke drank voor je moeder moet halen begin je na te denken, tot je erover gaat piekeren en tot de conclusie komt dat ze echt niet meer zonder kan. Mijn vader had dat toen ook al wel in de gaten, maar durfde op de een of andere manier niks te ondernemen, misschien uit angst haar kwijt te raken oid, ik weet het niet goed. Feit is (en ik wil mezelf niet op de borst kloppen nu, laat dat voorop staan) dat er bij mij op een gegeven moment iets geknapt is, en ik weigerde nog maar een druppel alcohol voor haar te halen. Ik heb mijn vader toen opgebeld, en gezegd: "Pa, dit werkt zo niet meer, ma heeft professionele hulp nodig, dit moet opgelost gaan worden want ik werk hier niet meer aan mee."
Daar was hij het eigenlijk volkomen mee eens, een wakker schud momentje zegmaar. Daarop hebben we eea in gang gezet, ze is op de PAAS afdeling terecht gekomen, heeft daar veel, ERG veel tijd doorgebracht en is daar sterker uitgekomen dan ooit. Ze drinkt geen druppel alcohol meer, en ik ben gewoon super trots op haar. Ze heeft dit uiteindelijk ruim 6 jaar geleden goed afgesloten (al werkt ze er nog dagelijks aan) en het gaat nu prima met haar
Ik heb zelf trouwens ook aan mijn vader aangegeven dat het zo niet meer gaat. Alleen heb ik niet zoveel hoop dat het goed gaat komen, er is al meerdere malen op haar ingepraat om hulp te gaan zoeken en dat weigert ze.
Natuurlijk niet, maar het beeld dat jij schetst van jouw moeder - al dan niet overdreven - past niet bij iemand die 2 wijntjes per dag drinkt. En zowel: dan is de verwaarlozing die je beschrijft ook totaal niet te wijten aan de drank opzich.quote:
Je hoeft geen liters te drinken per dag om alcoholist te zijn. Het gaat om de intentie, en ik kan je verzekeren dat mijn moeder niet een wijntje voor het lekker pakt.
Volstaat het niet te zien dat een tuin mooi is zonder ook te moeten geloven dat er ook nog feeën in wonen?
Daar heb je gelijk in, naar ik weet drinkt ze in periodes veel. Onze vakantie was zo'n uitwas. Maar ik denk dat er bij haar wel wat meer speelt dan alleen alcoholisme, ik denk dat het meer een symptoom is van iets anders dan een oorzaak. Ook omdat ze in het verleden ook andere verslavingen heeft gehad.Volgens mij is dit trouwens bij de meeste alcoholisten zo.quote:
[..]
Natuurlijk niet, maar het beeld dat jij schetst van jouw moeder - al dan niet overdreven - past niet bij iemand die 2 wijntjes per dag drinkt. En zowel: dan is de verwaarlozing die je beschrijft ook totaal niet te wijten aan de drank opzich.
Nou ja, dat op m'n strepen staan heeft wel even geduurd, ik bedoel: Als zoon pak je je moeder niet heel snel aan opzich. Iig niet serieus, laten we het zo zeggen. Maar er was natuurlijk een punt waarop ik dacht: "ze wordt te dun, ze ziet er niet goed uit, ze kan niet meer zonder, ze gaat hier aan onderdoor". Ik was (zeker toendertijd) niet assertief genoeg om dat meteen aan te pakken, maar er is dus wel een moment geweest waarop ik vond dat het niet meer kon en dat heb ik dus ook aangegeven.quote:
[..]
Wat fijn om te horen dat het bij jou goed is gekomen en dat je zo op je strepen hebt kunnen gaan staan.
Ik heb zelf trouwens ook aan mijn vader aangegeven dat het zo niet meer gaat. Alleen heb ik niet zoveel hoop dat het goed gaat komen, er is al meerdere malen op haar ingepraat om hulp te gaan zoeken en dat weigert ze.
Maar ik begrijp je situatie... ik gaf het aan bij m'n vader en die pakte het meteen vrij serieus op en de molen werd in gang gezet. Ik zeg niet dat je vader laks of makkelijk is, maar iedereen gaat hier anders mee om en daarbij komt dat dit niet bepaald makkelijke materie is...
Ik wens je iig alle sterkte in deze situatie, want makkelijk is het zeker niet! Ik ben misschien wel ervaringsdeskundige op dit gebied maar zeker geen expert. Maar als je vragen hebt, stel ze gerust
Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar wat jouw rol is geweest in het helingsproces van je moeder. Werd er op jou ook beroep gedaan toen ze in therapie was?quote:
[..]
Nou ja, dat op m'n strepen staan heeft wel even geduurd, ik bedoel: Als zoon pak je je moeder niet heel snel aan opzich. Iig niet serieus, laten we het zo zeggen. Maar er was natuurlijk een punt waarop ik dacht: "ze wordt te dun, ze ziet er niet goed uit, ze kan niet meer zonder, ze gaat hier aan onderdoor". Ik was (zeker toendertijd) niet assertief genoeg om dat meteen aan te pakken, maar er is dus wel een moment geweest waarop ik vond dat het niet meer kon en dat heb ik dus ook aangegeven.
Maar ik begrijp je situatie... ik gaf het aan bij m'n vader en die pakte het meteen vrij serieus op en de molen werd in gang gezet. Ik zeg niet dat je vader laks of makkelijk is, maar iedereen gaat hier anders mee om en daarbij komt dat dit niet bepaald makkelijke materie is...
Ik wens je iig alle sterkte in deze situatie, want makkelijk is het zeker niet! Ik ben misschien wel ervaringsdeskundige op dit gebied maar zeker geen expert. Maar als je vragen hebt, stel ze gerust
een vriend van mij dronk zijn problemen weg... na een tijdje was hij echt alleen maar dronken en een enorme egoist.. ik heb hem er op aangesproken maar het mocht niet baten, dus heb hem sindsdien niet meer gesproken.
Ik ben idd wel eens opgeroepen bij de PAAS afdeling toen ze nog volop in therapie was, om over de hele situatie te praten. Samen met m'n broertje en vader. Ik kan niet goed vertellen wat er toen allemaal precies besproken is, gek genoeg weet ik niet alles meer. Ik heb dus wel meegeholpen in het helingsproces, ook nadat ze weer thuis was.quote:
[..]
Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar wat jouw rol is geweest in het helingsproces van je moeder. Werd er op jou ook beroep gedaan toen ze in therapie was?
Op dit moment wordt er weinig (zeg maar geen) beroep op me gedaan, maar dat is eigenlijk toch wel vooral omdat het goed met haar gaat. De enige therapie die ze nog heeft is een soort "handenarbeid" 1 keer in de week, en dat helpt toch ook erg goed
Een echte vriendquote:
een vriend van mij dronk zijn problemen weg... na een tijdje was hij echt alleen maar dronken en een enorme egoist.. ik heb hem er op aangesproken maar het mocht niet baten, dus heb hem sindsdien niet meer gesproken.
Ik ben nu niet zo heel nuchter meer... Maar als je geen rede hebt om te stoppen met drinken dan wordt het heel zwaar
Maar als je geen rede hebt om te stoppen met drinken dan wordt het heel zwaar
Je levenswerk is gesloten..quote:
Mischien kan de AA je moeder wel helpen ts Ik weet niet wat de oorzaak van haar probleem
Tuurlijk is dat er, je doet zoiets niet voor niks. En ook bij een kleine tegenslag hoef je niet perse naar de fles te grijpen, er moet echt wel eea gebeurd zijn. Maar ik heb weinig zin om hier uit te wijden over wat er precies gebeurd is, en het doet er verder ook niet toe. Het gaat nu goed met haar en daar ben ik trots opquote:
Er zal vast wel een rede zijn voor je moeder haar drank misbruik
Ik merkte de eerste weken van mijn relatiebreuk (het is sinds ruim 6 weken voorbij met mijn vriendin, na een relatie van 8 jaar) dat ik nu ook doordeweeks wel eens wat biertjes nam, om iig maar rustig te slapen. Tuurlijk helpt dat wel, maar gezien het voorbeeld wat ik gehad heb dacht ik toch wel heel rap: Kappen ermee. En daar ben ik blij mee. Tuurlijk, in het weekend neem ik er heus wel wat (en tijdens stappen misschien wat meer
) maar doordeweeks weer lekker aan het fris of water
*meldt!
Mijn vader is een alcoholist, al al hij dat zelf altijd ontkennen, Al zolang ik mij kan herrinneren drinkt mijn vader, en ook op alle foto's waar mijn pa op staat vind je ook een fles bier, Als klein meisje heb je niet het idee dat het iets raars is dat je vader zoveel drinkt maar als je ouder wordt gaat het opvallen dat andere vaders dat niet doen, Sinds mijn puberteit heb ik er ook enorm tegenaan lopen trappen en had ik bij vlagen het idee dat ik hem wel even kom redden, maar zo werkt het natuurlijk niet! uiteindelijk heb ik zelf hulp gezocht voor mij, omdat ik er aan onderdoor dreigde te gaan, het voelde als falen dat ik hem niet kon helpen, Inmiddels heb ik zoiets van prima, als jij wilt zuipen is dat jouw keuze maar ik ga mij er niet meer druk om maken, Ik heb me erbij neegelegd dat hij het doet en zelf niet in de gaten heeft hoeveel hij drinkt, Ik realiseer mij dat mijn vader waarschijnlijk geen 100 zal worden, maar dat is dan zo! Mijn vader werkt overdag gewoon en begint zodra hij thuis is te drinken, en drinkt dan iedere avond in tijd van max 3 uurtjes bijna een hele krat leeg, per week gaan er hier minstens 6 kratten doorheen, Daarna is hij of chagrijnig of zwaarmoedig of bemoeizuchtig, gelukkig is hij nooit agressief (geweest) maar hem s'avonds iets belangrijks vertellen heeft geen zin want dat onthoudt hij niet en dan volgt al snel het verwijt dat het hem niet verteld is.
Waar ik wel benieuwd naar ben is hoe jullie vroeger omgingen met vriendjes en vriendinnetjes mee naar huis nemen, en dan vooral in de puberteit, Ik had daar wel moeite mee want mijn vader dronk veel en stonk daardoor ook, terwijl hij altijd heel gezellig was als er mensen waren en heb ik ook vaak de opmerking: jouw vader is echt heel grappig' gehoord!
Ja je zou hem eens een week mee moeten maken!
Een ander moeilijk punt was het alcoholmisbruik melden aan mijn vriend, ik had daar echt moeite mee, ondanks dat hij er geen issue van maakte, en er verder weinig aandacht aan besteed.
Mijn moeder heeft altijd een gevoel van bescherming tegenover mijn vader gehad, onder het mom van de vuile was hang je niet buiten werd er niet over gesproken, Ik heb dat gelukkig een stuk minder tegenwoordig, Ik kan er niks aan doen dat hij drinkt maar het is wel een deel van mij en mijn verleden, en het heeft mij deels gemaakt tot wie ik ben.
Een forum waar ik veel aan gehad heb is www.drankjewel.nl, daar is een onderdeel voor kinderen van alcoholisten, veel herkenning en een plek waar je je verhaal kwijt kan bij mensen die direct snappen waar je het over hebt.
Mijn vader is een alcoholist, al al hij dat zelf altijd ontkennen, Al zolang ik mij kan herrinneren drinkt mijn vader, en ook op alle foto's waar mijn pa op staat vind je ook een fles bier, Als klein meisje heb je niet het idee dat het iets raars is dat je vader zoveel drinkt maar als je ouder wordt gaat het opvallen dat andere vaders dat niet doen, Sinds mijn puberteit heb ik er ook enorm tegenaan lopen trappen en had ik bij vlagen het idee dat ik hem wel even kom redden, maar zo werkt het natuurlijk niet! uiteindelijk heb ik zelf hulp gezocht voor mij, omdat ik er aan onderdoor dreigde te gaan, het voelde als falen dat ik hem niet kon helpen, Inmiddels heb ik zoiets van prima, als jij wilt zuipen is dat jouw keuze maar ik ga mij er niet meer druk om maken, Ik heb me erbij neegelegd dat hij het doet en zelf niet in de gaten heeft hoeveel hij drinkt, Ik realiseer mij dat mijn vader waarschijnlijk geen 100 zal worden, maar dat is dan zo! Mijn vader werkt overdag gewoon en begint zodra hij thuis is te drinken, en drinkt dan iedere avond in tijd van max 3 uurtjes bijna een hele krat leeg, per week gaan er hier minstens 6 kratten doorheen, Daarna is hij of chagrijnig of zwaarmoedig of bemoeizuchtig, gelukkig is hij nooit agressief (geweest) maar hem s'avonds iets belangrijks vertellen heeft geen zin want dat onthoudt hij niet en dan volgt al snel het verwijt dat het hem niet verteld is.
Waar ik wel benieuwd naar ben is hoe jullie vroeger omgingen met vriendjes en vriendinnetjes mee naar huis nemen, en dan vooral in de puberteit, Ik had daar wel moeite mee want mijn vader dronk veel en stonk daardoor ook, terwijl hij altijd heel gezellig was als er mensen waren en heb ik ook vaak de opmerking: jouw vader is echt heel grappig' gehoord!
Ja je zou hem eens een week mee moeten maken!Een ander moeilijk punt was het alcoholmisbruik melden aan mijn vriend, ik had daar echt moeite mee, ondanks dat hij er geen issue van maakte, en er verder weinig aandacht aan besteed.
Mijn moeder heeft altijd een gevoel van bescherming tegenover mijn vader gehad, onder het mom van de vuile was hang je niet buiten werd er niet over gesproken, Ik heb dat gelukkig een stuk minder tegenwoordig, Ik kan er niks aan doen dat hij drinkt maar het is wel een deel van mij en mijn verleden, en het heeft mij deels gemaakt tot wie ik ben.
Een forum waar ik veel aan gehad heb is www.drankjewel.nl, daar is een onderdeel voor kinderen van alcoholisten, veel herkenning en een plek waar je je verhaal kwijt kan bij mensen die direct snappen waar je het over hebt.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Hoe reageren je ouders dan als je ze confronteert met hun gedrag ? Onverschillig ? Boos ? Verdrietig ?
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
ik heb in een supermarkt gewerkt en dan zag ik bepaalde mensen altijd drank halen. Vaak biertjes of een fles wijn. De bierdrinkers zag je altijd heel vaak terugkomen. Die kochten wat en zopen dat op en als het dan op was dan haalden ze opnieuw.
Van eentje wist ik dat ze moeder was en haar zoon kwam ook altijd bij ons bier halen voor het slapen gaan. Die moeder kwam altijd heel wazig over...en dan was ze niet eens dronken.(die zoon draaide ploegendiensten en kon dan niet slapen als het al licht begon te worden) Vooral met die 2 had ik best wel medelijden, maar wat kan je doen?
Ik werkte ook wel eens in een ander filiaal en daar is t allemaal 10 keer erger. wat je daar aan drank verkoopt is niet normaal. en de goedkoopste zijn als eerste op en dan steeds meer halen en ze zijn naarmate de dag vordert steeds verder heen. Ze kwamen soms ook om lange vloei vragen
gewoon zielig, dat was ook nogal een slechte wijk.
Van eentje wist ik dat ze moeder was en haar zoon kwam ook altijd bij ons bier halen voor het slapen gaan. Die moeder kwam altijd heel wazig over...en dan was ze niet eens dronken.(die zoon draaide ploegendiensten en kon dan niet slapen als het al licht begon te worden) Vooral met die 2 had ik best wel medelijden, maar wat kan je doen?
Ik werkte ook wel eens in een ander filiaal en daar is t allemaal 10 keer erger. wat je daar aan drank verkoopt is niet normaal. en de goedkoopste zijn als eerste op en dan steeds meer halen en ze zijn naarmate de dag vordert steeds verder heen. Ze kwamen soms ook om lange vloei vragen
gewoon zielig, dat was ook nogal een slechte wijk.
Mijn beste maat is een alcoholist, heeft een paar weken geleden een ongeluk veroorzaakt. Moet nu 20.000 euro betalen en zuipt gewoon verder. Hij heeft zichzelf niet helemaal onder controle meer, ene moment begint ie te flippen over alle problemen. Zo sprong ie vorige week nog uit een rijdende auto.
Maarja alle vrienden van ons proberen 'm er natuurlijk van af te helpen.
Ik begrijp het wel dat het makkelijk is om zo ff niet aan de wereld te denken maar om altijd zo te zijn dat kan natuurlijk gewoon niet.
Maarja alle vrienden van ons proberen 'm er natuurlijk van af te helpen.
Ik begrijp het wel dat het makkelijk is om zo ff niet aan de wereld te denken maar om altijd zo te zijn dat kan natuurlijk gewoon niet.
rice rice baby tututututedudududum
Ik nam vroeger ook nooit vrienden mee naar huis, sprak altijd ergens anders af vanwege mijn moeder, maar ook omdat het huis altijd een zwijnenstal was.quote:
*meldt!
Mijn vader is een alcoholist, al al hij dat zelf altijd ontkennen, Al zolang ik mij kan herrinneren drinkt mijn vader, en ook op alle foto's waar mijn pa op staat vind je ook een fles bier, Als klein meisje heb je niet het idee dat het iets raars is dat je vader zoveel drinkt maar als je ouder wordt gaat het opvallen dat andere vaders dat niet doen, Sinds mijn puberteit heb ik er ook enorm tegenaan lopen trappen en had ik bij vlagen het idee dat ik hem wel even kom redden, maar zo werkt het natuurlijk niet! uiteindelijk heb ik zelf hulp gezocht voor mij, omdat ik er aan onderdoor dreigde te gaan, het voelde als falen dat ik hem niet kon helpen, Inmiddels heb ik zoiets van prima, als jij wilt zuipen is dat jouw keuze maar ik ga mij er niet meer druk om maken, Ik heb me erbij neegelegd dat hij het doet en zelf niet in de gaten heeft hoeveel hij drinkt, Ik realiseer mij dat mijn vader waarschijnlijk geen 100 zal worden, maar dat is dan zo! Mijn vader werkt overdag gewoon en begint zodra hij thuis is te drinken, en drinkt dan iedere avond in tijd van max 3 uurtjes bijna een hele krat leeg, per week gaan er hier minstens 6 kratten doorheen, Daarna is hij of chagrijnig of zwaarmoedig of bemoeizuchtig, gelukkig is hij nooit agressief (geweest) maar hem s'avonds iets belangrijks vertellen heeft geen zin want dat onthoudt hij niet en dan volgt al snel het verwijt dat het hem niet verteld is.
Waar ik wel benieuwd naar ben is hoe jullie vroeger omgingen met vriendjes en vriendinnetjes mee naar huis nemen, en dan vooral in de puberteit, Ik had daar wel moeite mee want mijn vader dronk veel en stonk daardoor ook, terwijl hij altijd heel gezellig was als er mensen waren en heb ik ook vaak de opmerking: jouw vader is echt heel grappig' gehoord!
Een ander moeilijk punt was het alcoholmisbruik melden aan mijn vriend, ik had daar echt moeite mee, ondanks dat hij er geen issue van maakte, en er verder weinig aandacht aan besteed.
Mijn moeder heeft altijd een gevoel van bescherming tegenover mijn vader gehad, onder het mom van de vuile was hang je niet buiten werd er niet over gesproken, Ik heb dat gelukkig een stuk minder tegenwoordig, Ik kan er niks aan doen dat hij drinkt maar het is wel een deel van mij en mijn verleden, en het heeft mij deels gemaakt tot wie ik ben.
Een forum waar ik veel aan gehad heb is www.drankjewel.nl, daar is een onderdeel voor kinderen van alcoholisten, veel herkenning en een plek waar je je verhaal kwijt kan bij mensen die direct snappen waar je het over hebt.
Tegenover partners ben ik wel altijd eerlijk geweest, ook omdat het fijn is als je partner je kan steunen als je het er even moeilijk mee hebt. Maar meestal merken die er niks van want als er bezoek komt wordt het huis ineens opgeruimd en alles pico bello verzorgd en vooral doen of er niks aan de hand is.
Wat dat betreft wilde mijn vader vroeger ook dat ik het binnenshuis hield, maar net als jij heb ik ook gekozen om er juist wel met mensen over te praten omdat het ook mijn leven beïnvloedt.
Mijn moeder wordt boos, ontkent en geeft dan mij de schuld van alles.quote:Op donderdag 9 december 2010 23:16 schreef Stokstaart het volgende:
Hoe reageren je ouders dan als je ze confronteert met hun gedrag ? Onverschillig ? Boos ? Verdrietig ?
Mijn vader schrikt ervan, en gaat daarna verder met eromheen leven.
Ik zou daar zelf erg tegenop zien. Maar dat is vooral omdat ik niet erg therapeutisch verantwoord zou kunnen omgaan met haar. Het liefst zou ik haar een vertellen wat ze allemaal kapot heeft gemaakt met haar gedrag en wat een pijn me dat gedaan heeft. Maar ik denk dat dat niet echt zou bijdragen aan haar helingsproces.quote:
[..]
Ik ben idd wel eens opgeroepen bij de PAAS afdeling toen ze nog volop in therapie was, om over de hele situatie te praten. Samen met m'n broertje en vader. Ik kan niet goed vertellen wat er toen allemaal precies besproken is, gek genoeg weet ik niet alles meer. Ik heb dus wel meegeholpen in het helingsproces, ook nadat ze weer thuis was.
Op dit moment wordt er weinig (zeg maar geen) beroep op me gedaan, maar dat is eigenlijk toch wel vooral omdat het goed met haar gaat. De enige therapie die ze nog heeft is een soort "handenarbeid" 1 keer in de week, en dat helpt toch ook erg goed
Weet niet of je moeder zelf blij is met haar gedrag, maar mocht het echt een extreme uitweg zijn en jouw mening de druppel zou zijn, hoe erg zou je het dan vinden mocht je moeder zichzelf wat aandoen? Of is het nog niet zover?quote:
[..]
Ik zou daar zelf erg tegenop zien. Maar dat is vooral omdat ik niet erg therapeutisch verantwoord zou kunnen omgaan met haar. Het liefst zou ik haar een vertellen wat ze allemaal kapot heeft gemaakt met haar gedrag en wat een pijn me dat gedaan heeft. Maar ik denk dat dat niet echt zou bijdragen aan haar helingsproces.
Ik kan niet in haar hoofd kijken, ik denk alleen dat ze waarschijnlijk niet erg gelukkig is met haar leven zoals het nu is. Ik weet het niet, aan de ene kant zou het (ik weet dat het kut klinkt) wel prettig zijn als ze dood zou gaan omdat het gesodemieter dan eindelijk eens stopt. En ik zou mezelf ook kunnen vergeven omdat zij die keuze zelf gemaakt heeft. Maar aan de andere kant gun ik het haar wel om er bovenop te komen en wat van haar leven te maken.quote:
[..]
Weet niet of je moeder zelf blij is met haar gedrag, maar mocht het echt een extreme uitweg zijn en jouw mening de druppel zou zijn, hoe erg zou je het dan vinden mocht je moeder zichzelf wat aandoen? Of is het nog niet zover?
Ik stelde die vraag naar aanleiding van mijn eigen situatie. Nu heb ik totaal geen zin om dat allemaal hier te gaan posten maar zelf bemoei ik mij zeer weinig met het alcohol probleem van 1 van mijn ouders, ben er totaal klaar mee en na jaren lang (lees: 10+ jaar) heb ik de hoop opgegeven.quote:
[..]
Ik kan niet in haar hoofd kijken, ik denk alleen dat ze waarschijnlijk niet erg gelukkig is met haar leven zoals het nu is. Ik weet het niet, aan de ene kant zou het (ik weet dat het kut klinkt) wel prettig zijn als ze dood zou gaan omdat het gesodemieter dan eindelijk eens stopt. En ik zou mezelf ook kunnen vergeven omdat zij die keuze zelf gemaakt heeft. Maar aan de andere kant gun ik het haar wel om er bovenop te komen en wat van haar leven te maken.
Gelukkig woon ik gewoon lekker op mijzelf, maar ben stiekem totaal niet blij dat het zo is, het heeft zoveel kapot gemaakt. Sterkte iig met jouw situatie, hopelijk een betere toekomst.
Ik woon gelukkig ook op mezelf. Zit er dus niet meer middenin. Maar ik ben nu bezig met loslaten en afstand nemen.quote:
[..]
Ik stelde die vraag naar aanleiding van mijn eigen situatie. Nu heb ik totaal geen zin om dat allemaal hier te gaan posten maar zelf bemoei ik mij zeer weinig met het alcohol probleem van 1 van mijn ouders, ben er totaal klaar mee en na jaren lang (lees: 10+ jaar) heb ik de hoop opgegeven.
Gelukkig woon ik gewoon lekker op mijzelf, maar ben stiekem totaal niet blij dat het zo is, het heeft zoveel kapot gemaakt. Sterkte iig met jouw situatie, hopelijk een betere toekomst.
Ik ken het gevoel. Heb dat ook zo. Ben blij met de afstand, maar de reden waarom is gewoon kut.
Hoe doe jij het met vrienden en collega's e.d.?quote:
[..]
Ik woon gelukkig ook op mezelf. Zit er dus niet meer middenin. Maar ik ben nu bezig met loslaten en afstand nemen.
Ik ken het gevoel. Heb dat ook zo. Ben blij met de afstand, maar de reden waarom is gewoon kut.
Nu komen de feestdagen eraan en als iemand mij vraagt wat ik ga doen en vertel dat ik niet bij mijn ouders ga eten vraagt iedereen waarom, vertel je dan of een leugen of de halve waarheid of de gehele waarheid?
Een aantal vrienden weten ervan en die gaan er heel okay mee om. Op mijn werk weten 2 collega's ervan omdat ik t niet helemaal droog hield toen ze me vroegen hoe de vakantie was geweest. Maar dat zijn 2 mensen die ik daarmee echt vertrouw.quote:
[..]
Hoe doe jij het met vrienden en collega's e.d.?
Nu komen de feestdagen eraan en als iemand mij vraagt wat ik ga doen en vertel dat ik niet bij mijn ouders ga eten vraagt iedereen waarom, vertel je dan of een leugen of de halve waarheid of de gehele waarheid?
Ik kom ook al lang niet meer thuis met kerst, vrienden weten waarom, en daarbuiten komt het weinig ter sprake en ik breng het zelf ook niet op. Ik geef wel zelf altijd een feest op tweede kerstdag, ik wil namelijk ook een leuke kerst, ook al is dat zonder mijn ouders.
Zowel mijn biologische als mijn pleegouders zijn alcoholisten. Mijn pleegouders konden het alleen beter verbergen dan mijn biologische ouders. Nou ja, ik heb met geen allen nog een band om over naar huis te schrijven, al kom ik eens in de zoveel tijd nog wel eens langs om te zien hoe het gaat.
De gevolgen waren eigenlijk niet te overzien. Altijd gezeik, altijd ruzie... Met mijn ouders moet ik ook niet meer dan eens in het jaar een paar uur zijn, anders krijg ik geheid ruzie met ze. Mijn vaders zijn overigens beiden al dood, mijn moeders leven nog. Wel elke dag dronken, dat dan weer wel. Maar goed, het is niet anders.
De gevolgen waren eigenlijk niet te overzien. Altijd gezeik, altijd ruzie... Met mijn ouders moet ik ook niet meer dan eens in het jaar een paar uur zijn, anders krijg ik geheid ruzie met ze. Mijn vaders zijn overigens beiden al dood, mijn moeders leven nog. Wel elke dag dronken, dat dan weer wel. Maar goed, het is niet anders.
Mijn oom heeft zichzelf doodgedronken (hersenbloeding), ondanks interventies van mijn ouders, zijn vader en moeder, opnames in een afkickkliniek. Er waren wel periodes van nuchterheid, maar hij viel altijd terug.
Mijn advies zou zijn dat je af moet van het idee dat je een alcoholist van zijn of haar verslaving af kunt helpen. Dat is iets wat ze alleen zelf kunnen volhouden, maar vaak is die wil er niet.
Als ik zo het verhaal hoor ben ik bang dat je moeder nooit zal ophouden met drinken, of er moet een enorme omslag in haar leven plaatsvinden, maar die kun jij waarschijnlijk niet veroorzaken. De vraag die je jezelf daarom moet stellen is (en dit klinkt wellicht hard, maar is zeker een realiteit): als je moeder overlijdt als gevolg van haar verslaving, hoe wil je dan op je eigen rol terugkijken? Kun je met jezelf leven als je alle banden verbreekt en het misgaat, of ga je je daar later schuldig over voelen? Of wil je er voor haar zijn, zodat je later in ieder geval voor jezelf weet dat jou niets te verwijten valt?
Het is in beide gevallen een keuze voor jezelf en je toekomst, want de kans dat een van beide opties niet leidt tot het onvermijdelijke is minimaal.
Mijn advies zou zijn dat je af moet van het idee dat je een alcoholist van zijn of haar verslaving af kunt helpen. Dat is iets wat ze alleen zelf kunnen volhouden, maar vaak is die wil er niet.
Als ik zo het verhaal hoor ben ik bang dat je moeder nooit zal ophouden met drinken, of er moet een enorme omslag in haar leven plaatsvinden, maar die kun jij waarschijnlijk niet veroorzaken. De vraag die je jezelf daarom moet stellen is (en dit klinkt wellicht hard, maar is zeker een realiteit): als je moeder overlijdt als gevolg van haar verslaving, hoe wil je dan op je eigen rol terugkijken? Kun je met jezelf leven als je alle banden verbreekt en het misgaat, of ga je je daar later schuldig over voelen? Of wil je er voor haar zijn, zodat je later in ieder geval voor jezelf weet dat jou niets te verwijten valt?
Het is in beide gevallen een keuze voor jezelf en je toekomst, want de kans dat een van beide opties niet leidt tot het onvermijdelijke is minimaal.
Ach ja, stoppen met drinken. Hoevaak vooral mijn biologische moeder niet heeft geroepen dat ze was gestopt. Nou ja, nog wel af en toe een wijntje naturlijk..... De whiskey was dan nooit meer dan een paar dagen verwijderd.quote:Op zaterdag 11 december 2010 23:46 schreef Xessive het volgende:
Mijn oom heeft zichzelf doodgedronken (hersenbloeding), ondanks interventies van mijn ouders, zijn vader en moeder, opnames in een afkickkliniek. Er waren wel periodes van nuchterheid, maar hij viel altijd terug.
Mijn advies zou zijn dat je af moet van het idee dat je een alcoholist van zijn of haar verslaving af kunt helpen. Dat is iets wat ze alleen zelf kunnen volhouden, maar vaak is die wil er niet.
Zelfs borstkanker heeft bij haar niet kunnen leiden tot de omslag die nodig is.
ik heb helaas niet het idee dat mijn pa ooit gaat stoppen, tenzij hij dood is, dat klinkt hard maar zo is het wel, inmiddels 4 jaar geleden is mijn beste vriendin haar vader verloren door drankmisbruik en daar was ie wel van geschrokken, en ik ook want je wordt wel even met je neus op de feiten gedrukt,huilend heb ik hem uitgelegd dat ik bang was dat mij en hem hetzelfde zou overkomen, toen hebben we een week verbetering gehad, want hij zag het zelf in, maar een week later was het weer precies hetzelfde liedje, dus de hoop op verbetering heb ik een paar jaar geleden al opgegeven, en ga er eigenlijk dus een soort van uit dat mijn vader uiteindelijk op relatief jonge leeftijd zal overlijden door zijn eigen gezuip
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Ik heb niet de illusie dat mijn moeder ooit gaat stoppen met drinken, of vooral, dat ze de problemen waardoor het komt ooit zal aanpakken.quote:
Mijn oom heeft zichzelf doodgedronken (hersenbloeding), ondanks interventies van mijn ouders, zijn vader en moeder, opnames in een afkickkliniek. Er waren wel periodes van nuchterheid, maar hij viel altijd terug.
Mijn advies zou zijn dat je af moet van het idee dat je een alcoholist van zijn of haar verslaving af kunt helpen. Dat is iets wat ze alleen zelf kunnen volhouden, maar vaak is die wil er niet.
Als ik zo het verhaal hoor ben ik bang dat je moeder nooit zal ophouden met drinken, of er moet een enorme omslag in haar leven plaatsvinden, maar die kun jij waarschijnlijk niet veroorzaken. De vraag die je jezelf daarom moet stellen is (en dit klinkt wellicht hard, maar is zeker een realiteit): als je moeder overlijdt als gevolg van haar verslaving, hoe wil je dan op je eigen rol terugkijken? Kun je met jezelf leven als je alle banden verbreekt en het misgaat, of ga je je daar later schuldig over voelen? Of wil je er voor haar zijn, zodat je later in ieder geval voor jezelf weet dat jou niets te verwijten valt?
Het is in beide gevallen een keuze voor jezelf en je toekomst, want de kans dat een van beide opties niet leidt tot het onvermijdelijke is minimaal.
Je vraag is er een waar ik mee aan het stoeien ben. Aan de ene kant heb ik zo enorm genoeg van haar gedrag. Ze heeft me erg gekwetst door toch weer aan de zuip te gaan in plaats van een leuke vakantie met mij te vieren en zou ik het liefst het contact permanent verbreken zodat ze me niet meer kan kwetsen. Aan de andere kant heb ik maar 1 moeder. Ik weet niet of ik spijt van mijn keuze zou hebben als ze dood zou zijn, maar daar ben ik ook niet echt mee bezig. De situatie houdt nu ook in dat ik mijn vader en broertje amper zie, en daarnaast blijft het mijn moeder, ondanks dat ze zo verrot is heb ik wel gevoelens voor haar.
Nu heb ik denk ik vooral tijd nodig, om wat dingen te overdenken over mezelf, en hoe ik met haar om wil gaan in de toekomst. En tot die tijd wil ik geen contact hebben met haar.
Ik geef dit topic even een kick omdat een vriend van mij een drankprobleem aan het ontwikkelen is (denk ik). Mijn kameraad is 22 jaar en drinkt 4 flesjes bier op een gewone dag. Daarnaast gaat hij ook ongeveer 2x in de week uit. Dan gaat er natuurlijk enorm veel bier doorheen. Hij heeft mij in vertrouwen gezegd dat hij bang is alcoholist te worden. Zo had hij een dag niet gedronken. De volgende dag voelde hij zich raar, hij voelde dat er iets niet klopte. Toen bedacht hij dat hij niet had gedronken, snel naar de AH to Go gegaan en heeft 2 halve liters en een baco gekocht om in de bus op te drinken 
. Ik schrok hiervan. Dit is natuurlijk niet goed. Hij weet dat hij een probleem heeft maar doet er niks aan. Ik maak me zorgen om hem. Wat is het beste wat ik kan doen voor hem?
. Ik schrok hiervan. Dit is natuurlijk niet goed. Hij weet dat hij een probleem heeft maar doet er niks aan. Ik maak me zorgen om hem. Wat is het beste wat ik kan doen voor hem?
Utereg, me stadje daar gebeurt van allerhand
`t bruis an alle kant, in `t hartje van `t land
de Sterrenwijk, `t Houtplein en `t lange Rozendaal
Utereg, `t mooist van allemaal
`t bruis an alle kant, in `t hartje van `t land
de Sterrenwijk, `t Houtplein en `t lange Rozendaal
Utereg, `t mooist van allemaal
Ik denk dat je maar heel weinig kan doen, behalve er voor hem zijn. Hij moet zelf besluiten om er wat aan te doen en op het moment dat hij zover is zal hij je hulp hard nodig hebben.
Een kleine update van mijn kant: ik heb inmiddels 4 maanden geen contact gehad met mijn moeder. Ik ben niet meer zo boos en teleurgesteld, ik begin te accepteren dat ik een moeder heb die alcoholist is en dus nooit een echte moeder zal kunnen zijn.
Daarnaast merk ik dat het me enorm veel rust geeft, ik hoef niet meer. Er is een last van mijn schouders gevallen. Voor mezelf ben ik een heel stuk verder in het acceptatieproces en ik ben aan het nadenken over contact en wat voor contact dat zou moeten zijn. Wel heb ik als voorwaarde dat zij de eerste stap moet zetten en excuses moet maken.
Ik weet dat ze een paar keer op het punt heeft gestaan dat te doen maar dat niet heeft gedaan. Gek genoeg raakt dat me niet echt. Het lijkt wel of ik een stuk hiervan echt heb afgesloten en ze me ook daarmee niet meer raken kan.
Ik heb ook nagedacht en gestoeid met de vraag 'wat als ze komt te overlijden voordat het goed komt tussen ons'. Ik voel me daar nu niet ongemakkelijk bij. Eigenlijk voel ik daar weinig bij, heb het idee dat als het contact niet meer komt dat bij haar ligt. Ik heb voor mijn gevoel in het verleden alles gegeven om de band goed te houden.
Een kleine update van mijn kant: ik heb inmiddels 4 maanden geen contact gehad met mijn moeder. Ik ben niet meer zo boos en teleurgesteld, ik begin te accepteren dat ik een moeder heb die alcoholist is en dus nooit een echte moeder zal kunnen zijn.
Daarnaast merk ik dat het me enorm veel rust geeft, ik hoef niet meer. Er is een last van mijn schouders gevallen. Voor mezelf ben ik een heel stuk verder in het acceptatieproces en ik ben aan het nadenken over contact en wat voor contact dat zou moeten zijn. Wel heb ik als voorwaarde dat zij de eerste stap moet zetten en excuses moet maken.
Ik weet dat ze een paar keer op het punt heeft gestaan dat te doen maar dat niet heeft gedaan. Gek genoeg raakt dat me niet echt. Het lijkt wel of ik een stuk hiervan echt heb afgesloten en ze me ook daarmee niet meer raken kan.
Ik heb ook nagedacht en gestoeid met de vraag 'wat als ze komt te overlijden voordat het goed komt tussen ons'. Ik voel me daar nu niet ongemakkelijk bij. Eigenlijk voel ik daar weinig bij, heb het idee dat als het contact niet meer komt dat bij haar ligt. Ik heb voor mijn gevoel in het verleden alles gegeven om de band goed te houden.
Om redenen die ik niet wens te zeggen heb ik mij ook een tijd geleden in alcoholisme verdiept. Wat mij opviel was dat veel literatuur die erover te vinden was erg karig is. Ik heb na zoeken wel een boek gevonden wat in mijn ogen een interessante nieuwe invalshoek geeft, en met name bij mij voor meer empathie heeft gezorgd naar alcoholisten toe.
Goodbye Mr Wonderful is een boek geschreven door een alcoholist, Chris Mccully, en vertelt op zeer interessante wijze de beleving van de alcoholist zelf. Als je niet slecht bent in Engels is dit zeker een aanrader. Hier ook een link naar het boek op google.
http://books.google.com/b(...)#v=onepage&q&f=false
Goodbye Mr Wonderful is een boek geschreven door een alcoholist, Chris Mccully, en vertelt op zeer interessante wijze de beleving van de alcoholist zelf. Als je niet slecht bent in Engels is dit zeker een aanrader. Hier ook een link naar het boek op google.
http://books.google.com/b(...)#v=onepage&q&f=false
Wat als je zelf de alcoholist bent?quote:
Ik ben benieuwd naar of er mensen zijn met een alcoholist in hun directe omgeving en hoe zijn ermee omgaan.
Ik voldoe in ieder geval aan de DSM-IV definitie:quote:
Bronquote:De DSM-IV spreekt niet van alcoholisme maar van afhankelijkheid. Je bent afhankelijk wanneer je aan 3 of meer van de onderstaande symptomen voldoet.
* Vaker en meer gebruiken dan je van plan bent.
* Mislukte pogingen om het gebruik in de hand te houden.
* Veel tijd besteden aan gebruik of aan bijkomen van gebruik.
* Gebruiken ondanks het feit dat je belangrijke dingen moet doen. Beperking van hobby's, sociale activiteiten of zelfs werk.
* Voortdurend gebruik, ondanks dat je weet dat het schade oplevert.
* Tolerantie (= meer nodig hebben om effect nog te voelen).
* Het optreden van onthoudingsverschijnselen bij stoppen.
Vraag is wel of dit zoveel zegt. De enigen die zeurden over m'n alcoholgebruik waren m'n exen. Dat beschouw ik meer als vrouwengezeik slash manipulatie dan als een serieuze klacht.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 22-03-2011 22:53:10 ]
Als je het zelf begint door te krijgen kun je maar beter hulp gaan zoeken denk ik.quote:
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
Het ligt aan je exen denk ik, aan hoe zij in de wereld staan. Maar als je alcoholist bent denk ik dat het weinig uitmaakt wat je partner ervan vind, je moet voor jezelf besluiten of je er iets aan wil doen of niet en pas dan kun je er wat mee.quote:
[..]
Ik voldoe in ieder geval aan de DSM-IV definitie:
[..]
Bron
Vraag is wel of dit zoveel zegt. De enigen die zeurden over m'n alcoholgebruik waren m'n exen. Dat beschouw ik meer als vrouwengezeik slash manipulatie dan als een serieuze klacht.
Nou ja, mijn post was ook meer bedoeld om de discussie te ontlokken wat alcoholisme nu eigenlijk precies is. Is dat gewoon veel bier drinken? Afhankelijkheid? Ik kan makkelijk in zo'n hokje geduwd worden terwijl ik me verder eigenlijk wel prima voel.quote:
[..]
Het ligt aan je exen denk ik, aan hoe zij in de wereld staan. Maar als je alcoholist bent denk ik dat het weinig uitmaakt wat je partner ervan vind, je moet voor jezelf besluiten of je er iets aan wil doen of niet en pas dan kun je er wat mee.
Alcoholisme is om welke reden dan ook afhankelijk zijn van drank.
Of je het gebruikt om te slapen, om te ontspannen of gewoon om je wat beter te doen voelen is geloof ik niet eens zo relevant.
Net als af en toe heel veel drinken je ook geen alcoholist maakt.
Of je het gebruikt om te slapen, om te ontspannen of gewoon om je wat beter te doen voelen is geloof ik niet eens zo relevant.
Net als af en toe heel veel drinken je ook geen alcoholist maakt.
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
Ik zou het heel vervelend vinden als ik nooit meer zou mogen drinken de rest van mijn leven. Ik heb het nodig. Ben ik afhankelijk?quote:Op dinsdag 22 maart 2011 23:33 schreef Stokstaart het volgende:
Alcoholisme is om welke reden dan ook afhankelijk zijn van drank.
Je zegt zelf dat je het nodig hebt dus dan lijkt me dat een ja.quote:
[..]
Ik zou het heel vervelend vinden als ik nooit meer zou mogen drinken de rest van mijn leven. Ik heb het nodig. Ben ik afhankelijk?
Maar ik been geen dokter of zo
Dat was wel wat mijn huisarts letterlijk zei toen ik me bij hem meldde omdat ik (zo nu en dan) ook flink dronk vanwege slaapproblemen.Elke mate van afhankelijkheid hoe gering ook maakt jou een alcoholist. Aldus meneer Bergsma.
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
Als je dergelijke logica doorzet kun je jezelf ook afvragen of mensen 'verslaafd' zijn aan hun partners. Ik zou diep bedroefd zijn als mijn (hypothetische) partner zou te komen overlijden. Ik ben 'emotioneel' afhankelijk van haar. Ben ik nu dan ook verslaafd aan haar?quote:
[..]
Je zegt zelf dat je het nodig hebt dus dan lijkt me dat een ja.
Maar ik been geen dokter of zo
Elke mate van afhankelijkheid hoe gering ook maakt jou een alcoholist. Aldus meneer Bergsma.
nee mijn vader was al verslaafd voor mijn geboorte
zijn Lever was al "Kapot" ver voordat ik ter wereld zou komen
dus daar heb je niks aan
niks om te delen met jou
het spijt me
zijn Lever was al "Kapot" ver voordat ik ter wereld zou komen
dus daar heb je niks aan
niks om te delen met jou
het spijt me
In feite heb je gelijk ja. Sowieso bestaan er tal van verslavingen (elk mens schijnt er minstens 3 te hebben, van nagelbijten tot heroïne en van sporten tot seks)quote:
[..]
Als je dergelijke logica doorzet kun je jezelf ook afvragen of mensen 'verslaafd' zijn aan hun partners. Ik zou diep bedroefd zijn als mijn (hypothetische) partner zou te komen overlijden. Ik ben 'emotioneel' afhankelijk van haar. Ben ik nu dan ook verslaafd aan haar?
Probleem met (veel) drank is dat het enorm schadelijk is en men er dus daarom er een punt van maakt.
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
Hoeveel en wanneer drink je dan? Een wijntje na het werk en voor je het weet heb je 3/4 fles in je eentje achter de kiezen? Maar dat wel elke dag doen onder het mom van gezellig en even uitblussen. Zoiets?quote:
[..]
Ik zou het heel vervelend vinden als ik nooit meer zou mogen drinken de rest van mijn leven. Ik heb het nodig. Ben ik afhankelijk?
Inderdaad, dat overkomt me vaak genoeg. Dat ik een paar biertjes drink en voor ik het weet ben ik een halve krat verder. Het is geen maat kunnen houden in iets. Maar eigenlijk merk ik daar verder niet zoveel van. M'n studie, werk, sociale contacten, nevenactiviteiten en dergelijke verlopen allemaal wel prima. Iedereen weet dat ik veel drink.quote:
[..]
Hoeveel en wanneer drink je dan? Een wijntje na het werk en voor je het weet heb je 3/4 fles in je eentje achter de kiezen? Maar dat wel elke dag doen onder het mom van gezellig en even uitblussen. Zoiets?
1+1=2 voor hem, maar voor hetzelfde geld heeft het rare gevoel een heel andere oorzaak en heeft 'ie zichzelf een placebo toegediend. Het feit dat hij denkt dat het aan de alcohol ligt is wel wat zorgelijker dan de hoeveelheid die hij drinkt, want die hoeveelheid drink ik ook ongeveer.quote:
Ik geef dit topic even een kick omdat een vriend van mij een drankprobleem aan het ontwikkelen is (denk ik). Mijn kameraad is 22 jaar en drinkt 4 flesjes bier op een gewone dag. Daarnaast gaat hij ook ongeveer 2x in de week uit. Dan gaat er natuurlijk enorm veel bier doorheen. Hij heeft mij in vertrouwen gezegd dat hij bang is alcoholist te worden. Zo had hij een dag niet gedronken. De volgende dag voelde hij zich raar, hij voelde dat er iets niet klopte. Toen bedacht hij dat hij niet had gedronken, snel naar de AH to Go gegaan en heeft 2 halve liters en een baco gekocht om in de bus op te drinken
Probeer maar eens een volledige maand niets te drinken. Wedden dan je afkickverschijnselen krijgt van die 4 biertjes?quote:
[..]
1+1=2 voor hem, maar voor hetzelfde geld heeft het rare gevoel een heel andere oorzaak en heeft 'ie zichzelf een placebo toegediend. Het feit dat hij denkt dat het aan de alcohol ligt is wel wat zorgelijker dan de hoeveelheid die hij drinkt, want die hoeveelheid drink ik ook ongeveer.
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
Ik zeg dat omdat ik uit je verhaal opmaak dat jij het type drinker bent dat je vaak ziet in hogeropgeleide kringen.quote:
[..]
Inderdaad, dat overkomt me vaak genoeg. Dat ik een paar biertjes drink en voor ik het weet ben ik een halve krat verder. Het is geen maat kunnen houden in iets. Maar eigenlijk merk ik daar verder niet zoveel van. M'n studie, werk, sociale contacten, nevenactiviteiten en dergelijke verlopen allemaal wel prima. Iedereen weet dat ik veel drink.
Ik noem mijn vader. Eigen zaak, veel stress, een gezellige drinker van huis uit. Elke dag ging er wel op zijn minst 3/4 fles wijn door heen, gezellig toch, neem ook een wijntje! Of 5 halve liters bier. Als er niks was dan was hij toch wel behoorlijk gepikeerd tegen mijn moeder dat ze niets gehaald had. En dan werden wij naar het benzinestation gestuurd of dronk hij haar fles sherry op waar ie helemaal niet van hield. Je moet toch wat drinken hè. Maar meestal werden wij voor hij thuiskwam nog even naar de supermarkt gestuurd om wat wijn of bier te halen. Ik heb de man serieus in mijn hele leven geen avond zonder drankje gezien.
En dan viel hij of in slaap op de bank of hij begon van die halflamme discussies bij voorkeur over politiek, het koningshuis of religie. En dan ging hij je provoceren, zodat je lang met hem bleef discussiëren en hij nog lekker lang door kon drinken. Of al zijn zakelijke problemen vertellen. Dat ik naar school moest de volgende dag dat kwam niet eens in hem op. Luisteren naar wat wij zeiden deed hij niet. Maar mijn vader is op het oog een joviale man met veel humor dus dat duurt lang voordat je dat echt door hebt.
Soms had hij een agressieve dronk. Dan ging hij ruzie zoeken. Etteren. Veel drama en een enkele keer een klap. Hij reed ook rustig auto met drank op en de kinderen achterin, je moet toch gewoon een wijntje kunnen drinken in het restaurant of niet?
Terwijl hij gewoon 60 uur per week werkte in zijn eigen bedrijf, leuk huis, getrouwd, 2 kinderen die het op het oog goed deden, ziet er goed uit, geen grote bierbuik. Een man waar je mee kan lachen vinden zijn keurig nette vrienden van de tennisclub, want sporten deed hij ook gewoon. Nou, wat hebben we gelachen... Ik zie hem nog maar zelden.
Ik zou dus nooit samen kunnen zijn met een man met de drinkgewoontes als Friek. Ook al lijkt het nu nog onschuldig in je studententijd, hou in de gaten of je geen mensen te kort doet om je heen. Je hoeft geen verslonsde, wandelende bierbuik zonder werk te zijn om een problematische alcoholverslaving te hebben. In het geval van mijn vader niet problematisch voor hemzelf, wel voor zijn kinderen.
Hmm, herkenbaar verhaal. Ik moet toegeven dat ik het zo had kunnen zijn.
Punt is wel dat ik nu vrijwel geen verantwoordelijkheden heb. Zodra ik kinderen krijg vind ik mijn leven toch wel iets behoorlijk anders. Student zijn betekent veel studeren en zelf invullen, maar niet echt een strak ritme. Kinderen en een vrouw betekenen allebei dat je jezelf voor iets in moet zetten en niet meer puur kan denken aan je eigen gedrink. Dat is gewoon egoïstisch.
Maar ja, je verhaal zet me toch aan het denken. Zal ik ook stoppen met veel drinken als mijn verantwoordelijkheid dat eist? Dat is wel een vraag.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 23-03-2011 01:49:13 ]
Punt is wel dat ik nu vrijwel geen verantwoordelijkheden heb. Zodra ik kinderen krijg vind ik mijn leven toch wel iets behoorlijk anders. Student zijn betekent veel studeren en zelf invullen, maar niet echt een strak ritme. Kinderen en een vrouw betekenen allebei dat je jezelf voor iets in moet zetten en niet meer puur kan denken aan je eigen gedrink. Dat is gewoon egoïstisch.
Maar ja, je verhaal zet me toch aan het denken. Zal ik ook stoppen met veel drinken als mijn verantwoordelijkheid dat eist? Dat is wel een vraag.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 23-03-2011 01:49:13 ]
Waarom nou weer alleen alcohol?
Mn pa is verslaafd aan nicotine, en nu gaat natuurlijk de Fok! rooklobby lekker steigeren.
Prima, zeik maar over anti-rokers.
Maar mensen die op vakantie bij 5 treden omhoog lopen 10 minuten moeten uithijgen voor ze verder kunnen, 's ochtends 2 bakken slijm ophoesten en dan nog stug doorroken zijn nogal verslaafd. Bij de laatste vakantie heb ik zijn sigaretten in beslag genomen.Hij verziekte ONZE vakantie door geen klap te kunnen wat verergerderd werd door roken. Ik ben paleisje in, paleisje uit zonder hem geweest. En dan zogenaamd stug volhouden dat het best leuk is zo, want hij genoot van de maaltijden
Het erge is dat roken zo ingeburgerd is, dat hij gewoon mensen van het hotel sigaretten kon laten halen. Het was in Marokko en daar wordt nog stevig gepaft door de meeste mensen.
Dit speelde eind 2010, zijn conditie werd nog belabberder en hij blijkt nu een vorm van kanker te hebben. Grotendeels veroorzaakt door roken. Hij is pas in de 60. . Nu heeft hij helemaal zoiets van: holadiejee, roken maar mn laatste levensdagen
En het lijkt zo onschuldig roken. "Ach ik stop wel een keer". Maar vriend van mij is na 2x gestopt ook alweer begonnen. "Ja ik stop wel als ik ga samenwonen."
Nicotineverslaving is omdat het veel minder effect heeft op je gedrag en overal verkrijgbaar veel minder direct van invloed op je leven. Tot het je gezondheid aantast en dan blijkt het toch een verslavende drug te zijn. Ik heb ook van diverse andere mensen gehoord die rokend het graf ingingen ondanks diverse stoppogingen. Vaak door kanker maar ook door longziekten of een hartaanval.
Mn pa is verslaafd aan nicotine, en nu gaat natuurlijk de Fok! rooklobby lekker steigeren.
Prima, zeik maar over anti-rokers.
Maar mensen die op vakantie bij 5 treden omhoog lopen 10 minuten moeten uithijgen voor ze verder kunnen, 's ochtends 2 bakken slijm ophoesten en dan nog stug doorroken zijn nogal verslaafd. Bij de laatste vakantie heb ik zijn sigaretten in beslag genomen.Hij verziekte ONZE vakantie door geen klap te kunnen wat verergerderd werd door roken. Ik ben paleisje in, paleisje uit zonder hem geweest. En dan zogenaamd stug volhouden dat het best leuk is zo, want hij genoot van de maaltijden
Het erge is dat roken zo ingeburgerd is, dat hij gewoon mensen van het hotel sigaretten kon laten halen. Het was in Marokko en daar wordt nog stevig gepaft door de meeste mensen.
Dit speelde eind 2010, zijn conditie werd nog belabberder en hij blijkt nu een vorm van kanker te hebben. Grotendeels veroorzaakt door roken. Hij is pas in de 60. . Nu heeft hij helemaal zoiets van: holadiejee, roken maar mn laatste levensdagen
En het lijkt zo onschuldig roken. "Ach ik stop wel een keer". Maar vriend van mij is na 2x gestopt ook alweer begonnen. "Ja ik stop wel als ik ga samenwonen."
Nicotineverslaving is omdat het veel minder effect heeft op je gedrag en overal verkrijgbaar veel minder direct van invloed op je leven. Tot het je gezondheid aantast en dan blijkt het toch een verslavende drug te zijn. Ik heb ook van diverse andere mensen gehoord die rokend het graf ingingen ondanks diverse stoppogingen. Vaak door kanker maar ook door longziekten of een hartaanval.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Een gast die ik ken uit Rusland (hij woont nu in Fryslan) was ook alcoholist, een hele zware alcoholist. Ik had altijd een hekel aan hem en nam vaak de telefoon niet op als hij belde. Hij was irritant en vaak agressief.
Op gegeven moment is hij zich bezig gaan houden met iets heel mysterieus, waarvan ik zelf ook nog steeds niet begrijp wat het is, kryon.
Hij is enorm veranderd sinds meer dan een jaar drinkt hij niet meer, is gestopt met roken, zelfs met koffie. Hij is veranderd naar iemand met enorme humor, een hele goede vriend, het is mijn beste vriend geworden.
Wat dat Kryon nu precies is, ik moet het hem nog steeds een keer vragen, maar hij adviseert me altijd zelf het boek te lezen, helaas is het niet in het Nederlands verkrijgbaar, dus ik kan geen kennis ervan nemen.
Trouwens af en toe een biertje (mits goed en lekker bier, Staropramen bijvoorbeeld) is prima.
Wat ik wil zeggen is, iedereen kan elk moment veranderen. Deze gast was echt heel ver heen en dronk soms meer dan 2 flessen wodka alleen op een dag en sloeg dan de boel kort en klein. Ik haatte hem op een gegeven moment.
Nu is het mijn beste vriend en is het iemand die heel erg wijs is geworden en een voorbeeld voor me. Iedereen kan elk moment veranderen en de parel die in ieder mens zit vinden.
Deze gast was echt ver heen, had kanker en heeft zichzelf door meditatie zonder arts genezen. Deze gast heeft geen verblijfsvergunning dus als hij niet werkt, eet hij niet. Dus enorm veel stress. hij heeft gevochten in een burgeroorlog in een sovjet-staat, hij heeft kameraden voor zijn ogen zien sneuvelen.
En hij heeft de draad toch opgepakt en is veranderd van een irritante zuipschuit die iedereen het leven zuur maakte tot een geweldige persoonlijkheid.
Als hij het kan, kan iedereen het.
Op gegeven moment is hij zich bezig gaan houden met iets heel mysterieus, waarvan ik zelf ook nog steeds niet begrijp wat het is, kryon.
Hij is enorm veranderd sinds meer dan een jaar drinkt hij niet meer, is gestopt met roken, zelfs met koffie. Hij is veranderd naar iemand met enorme humor, een hele goede vriend, het is mijn beste vriend geworden.
Wat dat Kryon nu precies is, ik moet het hem nog steeds een keer vragen, maar hij adviseert me altijd zelf het boek te lezen, helaas is het niet in het Nederlands verkrijgbaar, dus ik kan geen kennis ervan nemen.
Trouwens af en toe een biertje (mits goed en lekker bier, Staropramen bijvoorbeeld) is prima.
Wat ik wil zeggen is, iedereen kan elk moment veranderen. Deze gast was echt heel ver heen en dronk soms meer dan 2 flessen wodka alleen op een dag en sloeg dan de boel kort en klein. Ik haatte hem op een gegeven moment.
Nu is het mijn beste vriend en is het iemand die heel erg wijs is geworden en een voorbeeld voor me. Iedereen kan elk moment veranderen en de parel die in ieder mens zit vinden.
Deze gast was echt ver heen, had kanker en heeft zichzelf door meditatie zonder arts genezen. Deze gast heeft geen verblijfsvergunning dus als hij niet werkt, eet hij niet. Dus enorm veel stress. hij heeft gevochten in een burgeroorlog in een sovjet-staat, hij heeft kameraden voor zijn ogen zien sneuvelen.
En hij heeft de draad toch opgepakt en is veranderd van een irritante zuipschuit die iedereen het leven zuur maakte tot een geweldige persoonlijkheid.
Als hij het kan, kan iedereen het.
Mijn ervaring met alcoholisten is dat ze zelf niet inzien dat ze geen probleem hebben en kinderen "hebben hun mond te houden" en daardoor komt er nooit een oplossing.
Sterkte, kan ik je geven.
Sterkte, kan ik je geven.
The only limit is your own imagination
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Mijn maat ziet wel in dat hij te veel drinkt. Ik zal hem vanmiddag even opbellen. Anders zit ik mijzelf zo op te vreten.
Utereg, me stadje daar gebeurt van allerhand
`t bruis an alle kant, in `t hartje van `t land
de Sterrenwijk, `t Houtplein en `t lange Rozendaal
Utereg, `t mooist van allemaal
`t bruis an alle kant, in `t hartje van `t land
de Sterrenwijk, `t Houtplein en `t lange Rozendaal
Utereg, `t mooist van allemaal
Een kennis kreeg van de dokter te horen dat als ze door zou blijven roken er een grote kans zou zijn dat ze over een jaar of twee misschien niet meer leeft. En toch bleef ze stug doorroken, ik ben geen anti-roker maar waar ben je dan mee bezig?quote:
Waarom nou weer alleen alcohol?
Mn pa is verslaafd aan nicotine, en nu gaat natuurlijk de Fok! rooklobby lekker steigeren.
Prima, zeik maar over anti-rokers.
Maar mensen die op vakantie bij 5 treden omhoog lopen 10 minuten moeten uithijgen voor ze verder kunnen, 's ochtends 2 bakken slijm ophoesten en dan nog stug doorroken zijn nogal verslaafd. Bij de laatste vakantie heb ik zijn sigaretten in beslag genomen.Hij verziekte ONZE vakantie door geen klap te kunnen wat verergerderd werd door roken. Ik ben paleisje in, paleisje uit zonder hem geweest. En dan zogenaamd stug volhouden dat het best leuk is zo, want hij genoot van de maaltijden
Het erge is dat roken zo ingeburgerd is, dat hij gewoon mensen van het hotel sigaretten kon laten halen. Het was in Marokko en daar wordt nog stevig gepaft door de meeste mensen.
Dit speelde eind 2010, zijn conditie werd nog belabberder en hij blijkt nu een vorm van kanker te hebben. Grotendeels veroorzaakt door roken. Hij is pas in de 60. . Nu heeft hij helemaal zoiets van: holadiejee, roken maar mn laatste levensdagen
En het lijkt zo onschuldig roken. "Ach ik stop wel een keer". Maar vriend van mij is na 2x gestopt ook alweer begonnen. "Ja ik stop wel als ik ga samenwonen."
Nicotineverslaving is omdat het veel minder effect heeft op je gedrag en overal verkrijgbaar veel minder direct van invloed op je leven. Tot het je gezondheid aantast en dan blijkt het toch een verslavende drug te zijn. Ik heb ook van diverse andere mensen gehoord die rokend het graf ingingen ondanks diverse stoppogingen. Vaak door kanker maar ook door longziekten of een hartaanval.
With my pack on my back, down the road I will stray.
De vader van een vroegere vriend van me is alcoholist, ouders hadden geen contact meer met elkaar en hij woonde bij zijn moeder. Zitten we een keer met z'n allen daar belt die vader dreigend op dat ie langs zal komen, overduidelijk dronken. Politie gebeld en wij klaarzitten voor als ie langs komt. Blijkt dat ie vlakbij het huis al tegen een boom was gereden .
Verder gelukkig geen ervaringen mee. Behalve mezelf misschien, ik ben een gelegenheidsalcoholist.
.Verder gelukkig geen ervaringen mee
. Behalve mezelf misschien, ik ben een gelegenheidsalcoholist.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Zowel mijn moeder als mijn (stief)vader zijn/waren alcoholist. Mijn vader is inmiddels overleden. Mijn ouders dronken altijd al erg veel maar waren nog wel in staat om bijvoorbeeld te gaan werken. Na het overlijden van mijn vader is mijn moeder nog veel meer gaan drinken (een slokje voor mij en een slokje voor hem), op een bepaald moment ging er 3 liter jenever en 12 flessen wijn in een week doorheen. Ik woonde toen nog thuis, was net 18 en had geen idee wat ik moest doen. Ik heb, zoals denk ik elke dochter, geprobeerd haar te helpen, ben ontzettend boos geweest, heb beloftes gedaan dat ik dit of dat als zij minder zou gaan drinken, maar dat haalde uiteindelijk niets uit.
Toen mijn moeder op een avond een epileptische aanval kreeg door de hoeveelheid alcohol heb ik in paniek 112 gebeld. Die waren erg snel ter plaatse en daarna is er hulp aangevraagd, zowel voor haar als voor mij. Ziekenhuis opname omdat ze ondervoed was, een hulpverlener van de Breijder stichting die wekelijks langs kwam, gespecialiseerde thuiszorg, psychologen...
Inmiddels is mijn moeder 23 keer opgenomen bij de Breijder stichting. Zowel lange als korte opnames. Die korte opnames duren 5 dagen, de zogenaamde crisisopvang, na die 5 dagen mocht mijn moeder naar huis, met de bus. De bus stopt naast de Gall&Gall...
De langere opnames duurde soms 3 maanden of langer, maar altijd komt ze weer thuis met een fles wijn.
Inmiddels woon ik niet meer thuis, daardoor kan ik er beter mee omgaan dat zij verslaafd is en kan ik het ook beter met haar vinden. Ze woont vlak bij me dus ik heb de gelegenheid om vrij vaak kort langs te komen. Ik heb voor mezelf besloten dat ik een keer of 2 á 3 per week bij haar langs ga. Als ze gedronken heeft blijf ik niet, dan gebruik ik een smoes dat ik alleen even iets kom brengen of halen, heb dus altijd iets voor haar in mijn tas zitten of een plan om iets bij haar mee naar huis te nemen. Als ze niet gedronken heeft blijf ik langer, kopje koffie, een praatje.
Mijn moeder en ik kunnen het goed met elkaar vinden als ze niet gedronken heeft, en dat doet pijn. Als ze wel gedronken heeft is ze zó anders, inmiddels ben ik 25 en moet ik hier dus al 7 jaar mee omgaan, maar het blijft ontzettend moeilijk.
Contact verbreken heb ik ook een aantal keer tijdelijk gedaan, ik hou dat nooit echt lang vol, ze is mijn moeder en bovendien de enige familie die ik heb.
Toen mijn moeder op een avond een epileptische aanval kreeg door de hoeveelheid alcohol heb ik in paniek 112 gebeld. Die waren erg snel ter plaatse en daarna is er hulp aangevraagd, zowel voor haar als voor mij. Ziekenhuis opname omdat ze ondervoed was, een hulpverlener van de Breijder stichting die wekelijks langs kwam, gespecialiseerde thuiszorg, psychologen...
Inmiddels is mijn moeder 23 keer opgenomen bij de Breijder stichting. Zowel lange als korte opnames. Die korte opnames duren 5 dagen, de zogenaamde crisisopvang, na die 5 dagen mocht mijn moeder naar huis, met de bus. De bus stopt naast de Gall&Gall...
De langere opnames duurde soms 3 maanden of langer, maar altijd komt ze weer thuis met een fles wijn.
Inmiddels woon ik niet meer thuis, daardoor kan ik er beter mee omgaan dat zij verslaafd is en kan ik het ook beter met haar vinden. Ze woont vlak bij me dus ik heb de gelegenheid om vrij vaak kort langs te komen. Ik heb voor mezelf besloten dat ik een keer of 2 á 3 per week bij haar langs ga. Als ze gedronken heeft blijf ik niet, dan gebruik ik een smoes dat ik alleen even iets kom brengen of halen, heb dus altijd iets voor haar in mijn tas zitten of een plan om iets bij haar mee naar huis te nemen. Als ze niet gedronken heeft blijf ik langer, kopje koffie, een praatje.
Mijn moeder en ik kunnen het goed met elkaar vinden als ze niet gedronken heeft, en dat doet pijn. Als ze wel gedronken heeft is ze zó anders, inmiddels ben ik 25 en moet ik hier dus al 7 jaar mee omgaan, maar het blijft ontzettend moeilijk.
Contact verbreken heb ik ook een aantal keer tijdelijk gedaan, ik hou dat nooit echt lang vol, ze is mijn moeder en bovendien de enige familie die ik heb.
En ze leefde nog lang en... Nou gewoon met ups en downs.
Met betrekking tot contact verbreken moet je niet vergeten dat alcoholisme een ziekte is, eentje waarmee het heel moeilijk omgaan is da's uiteraard waar, maar een ziekte desalniettemin.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Alcohol- en nicotineverslaafden vergelijken.. het wordt steeds armoediger op fok 
Gevolgen zijn niet te vergelijken. Een klein kind heeft liever een pa als sigarettenjunk dan een pa die elke ochtend om 10 uur met een fles wodka laveloos op de bank ligt. Bij wijze van.
Enge van alcoholisme is dat het karakter zo erg kan veranderen van personen. Idd met veel verwijten strooien maar ook veel liegen.
Denk dat het wel een onderschat probleem is, vooral voor de (jonge) kinderen die in zulke situaties opgroeien.
Gevolgen zijn niet te vergelijken. Een klein kind heeft liever een pa als sigarettenjunk dan een pa die elke ochtend om 10 uur met een fles wodka laveloos op de bank ligt. Bij wijze van.
Enge van alcoholisme is dat het karakter zo erg kan veranderen van personen. Idd met veel verwijten strooien maar ook veel liegen.
Denk dat het wel een onderschat probleem is, vooral voor de (jonge) kinderen die in zulke situaties opgroeien.
Inderdaad waar zijn we mee bezig, waarom bied die specialist haar niet meer zorg aanquote:
[..]
Een kennis kreeg van de dokter te horen dat als ze door zou blijven roken er een grote kans zou zijn dat ze over een jaar of twee misschien niet meer leeft. En toch bleef ze stug doorroken, ik ben geen anti-roker maar waar ben je dan mee bezig?
wegsturen met bovenstaande boodschap is voor 75% genoeg om niet meer te roken en die andere 25% hebben dus andere aanpak nodig....misschien 
Nee.. beter blijven we roepen: Ik kan het dus ik zie niet in waarom jij het niet zou kunnen punt en ga maar weer naar huis. 
quote:
Je moeder kan trots zijn op zo'n dochter Kan alleen maar alle lof geven, de manier hoe je het oplost om het voor jezelf hanteerbaar te houden.
Probeer mezelf ook voor te houden dat ze trots zou zijn als ze door zou hebben wat ik allemaal doe en gedaan heb. Dat is het kutte aan alcoholisme. Ze zien niet dat je ze wil helpen, ze zien niet wat je voor ze doet of hoe je je daarbij voelt. En in de spaarzame momenten dat ze het wél ziet doet het haar zo veel pijn om dat te zien dat ze gaat drinken om dat weer te vergetenquote:
[..]
Inderdaad waar zijn we mee bezig, waarom bied die specialist haar niet meer zorg aan
[..]
Kan alleen maar alle lof geven, de manier hoe je het oplost om het voor jezelf hanteerbaar te houden.
En ze leefde nog lang en... Nou gewoon met ups en downs.
Daarom doe je het ook zo goed, ik bedoel je accepteerd het steeds meer (niet te verwarren met het toejuichen)
Jij hebt ook een leven die geleefd moet worden en door jezelf zo op te stellen heb en houd je daar de ruimte die je nodig hebt om zelf verder te groeien.
Je moeder heeft haar lot geaccepteerd niet uit egoisme maar haar leven is zo verlopen en berust zich daar in, haar lichaam en denken zijn ingesteld op alcohol dat is gezien wat jij gepost hebt wel duidelijk. Maak er verder mooie momenten van door zo als nu door te gaan en jezelf voorop te blijven zetten
Jij hebt ook een leven die geleefd moet worden en door jezelf zo op te stellen heb en houd je daar de ruimte die je nodig hebt om zelf verder te groeien.
Je moeder heeft haar lot geaccepteerd niet uit egoisme maar haar leven is zo verlopen en berust zich daar in, haar lichaam en denken zijn ingesteld op alcohol dat is gezien wat jij gepost hebt wel duidelijk. Maak er verder mooie momenten van door zo als nu door te gaan en jezelf voorop te blijven zetten
Zowel mijn vader als mijn moeder zijn grootgebruikers in drank. Alcoholisten mag je ze niet noemen, dan gaan ze uit hun dak ( een grotere belediging om een alcoholist een alcoholist te noemen bestaat niet ). Hun sociale contacten zijn inmiddels tot het minimum beperkt, terwijl ze beiden sociale mensen zijn. Echter bellen ze meestal als ze een slok op hebben, dus neem ik na acht uur 's avonds, wanneer ze bellen, de telefoon niet meer op.
Ook lichamelijk gaat het niet al te best. Beide kampen met overgewicht, diabetes type II en een cholesterol gehalte waarmee je de A1 volledig kan laten dichtslibben. Mijn vader valt langzaam doch gestaag af, dat gaat de goede kant op. Mijn moeder lijkt die kilo's over te nemen, zij komt vooral aan. Het is echt verontrustend om dat aan te zien.
Inmiddels zijn mijn zusje en ik gestopt met aanbieden van hulp, gesprekken en zulks. Gewoonweg omdat niet mogelijk is. Na de eerste zeven woorden ( " Ik maak mij zorgen om jullie drankgebruik" ) krijg je het ja-maar-dat-is-niet-zo-verhaal terug. Alhoewel de één zegt dat de ander soms te veel drinkt, wordt het steevast ontkent als het op eigen gebruik aankomt. Ondanks dat ik mij af en toe grote zorgen maak, heb ik het contact geminimaliseerd. Ik weiger nog verder mijn leven te laten beïnvloeden hierdoor. Echter heb ik de genen van mijn ouders wel geërfd: Ik ben zelf ook nogal verslavingsgevoelig. Maar omdat ik het weet, zorg ik er voor dat mij dit niet gebeurt.
Ook lichamelijk gaat het niet al te best. Beide kampen met overgewicht, diabetes type II en een cholesterol gehalte waarmee je de A1 volledig kan laten dichtslibben. Mijn vader valt langzaam doch gestaag af, dat gaat de goede kant op. Mijn moeder lijkt die kilo's over te nemen, zij komt vooral aan. Het is echt verontrustend om dat aan te zien.
Inmiddels zijn mijn zusje en ik gestopt met aanbieden van hulp, gesprekken en zulks. Gewoonweg omdat niet mogelijk is. Na de eerste zeven woorden ( " Ik maak mij zorgen om jullie drankgebruik" ) krijg je het ja-maar-dat-is-niet-zo-verhaal terug. Alhoewel de één zegt dat de ander soms te veel drinkt, wordt het steevast ontkent als het op eigen gebruik aankomt. Ondanks dat ik mij af en toe grote zorgen maak, heb ik het contact geminimaliseerd. Ik weiger nog verder mijn leven te laten beïnvloeden hierdoor. Echter heb ik de genen van mijn ouders wel geërfd: Ik ben zelf ook nogal verslavingsgevoelig. Maar omdat ik het weet, zorg ik er voor dat mij dit niet gebeurt.
burgerweeshuis
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
@Pien: Respect voor hoe je ermee omgaat, ik weet dat het niet makkelijk voor je is geweest.
Mijn ervaring met een alcoholiste:
Rond mijn 17e had ik een vriend, het was behoorlijk serieus. Ik woonde niet meer thuis in die tijd en mijn kamer was eigenlijk te klein om met 2 personen veel tijd in door te brengen. Ik sliep dus heel vaak bij hem en zijn (BOM) moeder. Zij was een zware alcoholiste. Mijn ex is ermee opgegroeid en hij was er dus min of meer aan gewend. Ik stond er dan ook anders tegenover dan hij, zo moesten we regelmatig pakken wijn voor haar halen bij de supermarkt. Hij had zoiets van: ik ga me daar niet meer druk over maken, terwijl ik het eigenlijk niet wilde doen.
Ik had toen het idee dat ze maar 'gewoon' moest stoppen met drinken. Inmiddels weet ik wel dat het lang zo simpel niet is. Ze zocht regelmatig ruzie als ze genoeg op had, ik heb haar zelfs een keer een duw gegeven waardoor ze omviel (ze wilde maar niet uit onze kamer gaan en bleef tegen me blèren, dus ik probeerde haar fysiek de kamer uit te zetten).
Een jaar later heeft ze zelfmoord gepleegd, een paar weken nadat ik het uit had gemaakt met mijn ex. In haar afscheidsbrief stond geloof ik iets in de trant van dat hij, nu hij 18 en dus volwassen was, ze 'klaar' was met opvoeden. We hebben samen de crematie geregeld, er was niemand anders om het te doen. Mijn ex (met wie ik nog steeds bevriend ben) was opgelucht dat ze dood was. Ik kon dat eerst niet goed bevatten, maar inmiddels snap ik dat wel. Het kon een aardige vrouw zijn, maar ze had zelf zoveel problemen dat het beter was geweest als ze nooit moeder was geworden. Mijn ex weet dat hij moet oppassen met alcohol, hij drinkt dan ook zelden. Maar als hij drinkt is hij niet te stoppen.
Verder: mijn vader drinkt elke avond, maar dat deed hij niet in de tijd dat ik nog thuis woonde. Hij functioneert verder prima en voor zover ik weet heeft het nooit problemen opgeleverd. Hij drinkt wat sterke drank (hoeveel weet ik niet, ik schat een kwart liter) en gaat dan slapen. Verder leeft hij gezond; hij eet goed, sport veel en werkt met veel plezier in zijn eigen bedrijf. Ik denk dat zijn drankgebruik ontstaan is na zijn burn-out, zo'n 10 jaar geleden. Dat heeft hem voorgoed veranderd en mentaal is hij nooit meer de oude geworden. Aangezien zijn drankgebruik niet problematisch is ben ik niet van plan hem hier op aan te spreken o.i.d.
Mijn ervaring met een alcoholiste:
Rond mijn 17e had ik een vriend, het was behoorlijk serieus. Ik woonde niet meer thuis in die tijd en mijn kamer was eigenlijk te klein om met 2 personen veel tijd in door te brengen. Ik sliep dus heel vaak bij hem en zijn (BOM) moeder. Zij was een zware alcoholiste. Mijn ex is ermee opgegroeid en hij was er dus min of meer aan gewend. Ik stond er dan ook anders tegenover dan hij, zo moesten we regelmatig pakken wijn voor haar halen bij de supermarkt. Hij had zoiets van: ik ga me daar niet meer druk over maken, terwijl ik het eigenlijk niet wilde doen.
Ik had toen het idee dat ze maar 'gewoon' moest stoppen met drinken. Inmiddels weet ik wel dat het lang zo simpel niet is. Ze zocht regelmatig ruzie als ze genoeg op had, ik heb haar zelfs een keer een duw gegeven waardoor ze omviel (ze wilde maar niet uit onze kamer gaan en bleef tegen me blèren, dus ik probeerde haar fysiek de kamer uit te zetten).
Een jaar later heeft ze zelfmoord gepleegd, een paar weken nadat ik het uit had gemaakt met mijn ex. In haar afscheidsbrief stond geloof ik iets in de trant van dat hij, nu hij 18 en dus volwassen was, ze 'klaar' was met opvoeden. We hebben samen de crematie geregeld, er was niemand anders om het te doen. Mijn ex (met wie ik nog steeds bevriend ben) was opgelucht dat ze dood was. Ik kon dat eerst niet goed bevatten, maar inmiddels snap ik dat wel. Het kon een aardige vrouw zijn, maar ze had zelf zoveel problemen dat het beter was geweest als ze nooit moeder was geworden. Mijn ex weet dat hij moet oppassen met alcohol, hij drinkt dan ook zelden. Maar als hij drinkt is hij niet te stoppen.
Verder: mijn vader drinkt elke avond, maar dat deed hij niet in de tijd dat ik nog thuis woonde. Hij functioneert verder prima en voor zover ik weet heeft het nooit problemen opgeleverd. Hij drinkt wat sterke drank (hoeveel weet ik niet, ik schat een kwart liter) en gaat dan slapen. Verder leeft hij gezond; hij eet goed, sport veel en werkt met veel plezier in zijn eigen bedrijf. Ik denk dat zijn drankgebruik ontstaan is na zijn burn-out, zo'n 10 jaar geleden. Dat heeft hem voorgoed veranderd en mentaal is hij nooit meer de oude geworden. Aangezien zijn drankgebruik niet problematisch is ben ik niet van plan hem hier op aan te spreken o.i.d.
Op dinsdag 1 september 2009 17:55 schreef Graseter het volgende:
Sinceria is de liefste user van FOK!
Sinceria is de liefste user van FOK!
Ik denk dat er onder de ouderen, onder ons heel veel anoniem alcoholmisbruik problematiek speelt, daar heb je gelijk in, als ik alleen al in mijn omgeving rondkijk bij hoeveel alcohol inmiddels een isseu is geworden....maakt mij niet vrolijker nee.quote:
Zowel mijn vader als mijn moeder zijn grootgebruikers in drank. Alcoholisten mag je ze niet noemen, dan gaan ze uit hun dak ( een grotere belediging om een alcoholist een alcoholist te noemen bestaat niet ). Hun sociale contacten zijn inmiddels tot het minimum beperkt, terwijl ze beiden sociale mensen zijn. Echter bellen ze meestal als ze een slok op hebben, dus neem ik na acht uur 's avonds, wanneer ze bellen, de telefoon niet meer op.
Ook lichamelijk gaat het niet al te best. Beide kampen met overgewicht, diabetes type II en een cholesterol gehalte waarmee je de A1 volledig kan laten dichtslibben. Mijn vader valt langzaam doch gestaag af, dat gaat de goede kant op. Mijn moeder lijkt die kilo's over te nemen, zij komt vooral aan. Het is echt verontrustend om dat aan te zien.
Inmiddels zijn mijn zusje en ik gestopt met aanbieden van hulp, gesprekken en zulks. Gewoonweg omdat niet mogelijk is. Na de eerste zeven woorden ( " Ik maak mij zorgen om jullie drankgebruik" ) krijg je het ja-maar-dat-is-niet-zo-verhaal terug. Alhoewel de één zegt dat de ander soms te veel drinkt, wordt het steevast ontkent als het op eigen gebruik aankomt. Ondanks dat ik mij af en toe grote zorgen maak, heb ik het contact geminimaliseerd. Ik weiger nog verder mijn leven te laten beïnvloeden hierdoor. Echter heb ik de genen van mijn ouders wel geërfd: Ik ben zelf ook nogal verslavingsgevoelig. Maar omdat ik het weet, zorg ik er voor dat mij dit niet gebeurt.
En blijf je erfelijkheid erkennen, ook al is de maatschappelijke druk nog zo groot
Je neemt risico's om aan te nemen dat het jou niet/nooit zal overkomen.
quote:
@Pien: Respect voor hoe je ermee omgaat, ik weet dat het niet makkelijk voor je is geweest.
Mijn ervaring met een alcoholiste:
Rond mijn 17e had ik een vriend, het was behoorlijk serieus. Ik woonde niet meer thuis in die tijd en mijn kamer was eigenlijk te klein om met 2 personen veel tijd in door te brengen. Ik sliep dus heel vaak bij hem en zijn (BOM) moeder. Zij was een zware alcoholiste. Mijn ex is ermee opgegroeid en hij was er dus min of meer aan gewend. Ik stond er dan ook anders tegenover dan hij, zo moesten we regelmatig pakken wijn voor haar halen bij de supermarkt. Hij had zoiets van: ik ga me daar niet meer druk over maken, terwijl ik het eigenlijk niet wilde doen.
Ik had toen het idee dat ze maar 'gewoon' moest stoppen met drinken. Inmiddels weet ik wel dat het lang zo simpel niet is. Ze zocht regelmatig ruzie als ze genoeg op had, ik heb haar zelfs een keer een duw gegeven waardoor ze omviel (ze wilde maar niet uit onze kamer gaan en bleef tegen me blèren, dus ik probeerde haar fysiek de kamer uit te zetten).
Een jaar later heeft ze zelfmoord gepleegd, een paar weken nadat ik het uit had gemaakt met mijn ex. In haar afscheidsbrief stond geloof ik iets in de trant van dat hij, nu hij 18 en dus volwassen was, ze 'klaar' was met opvoeden. We hebben samen de crematie geregeld, er was niemand anders om het te doen. Mijn ex (met wie ik nog steeds bevriend ben) was opgelucht dat ze dood was. Ik kon dat eerst niet goed bevatten, maar inmiddels snap ik dat wel. Het kon een aardige vrouw zijn, maar ze had zelf zoveel problemen dat het beter was geweest als ze nooit moeder was geworden. Mijn ex weet dat hij moet oppassen met alcohol, hij drinkt dan ook zelden. Maar als hij drinkt is hij niet te stoppen.
Verder: mijn vader drinkt elke avond, maar dat deed hij niet in de tijd dat ik nog thuis woonde. Hij functioneert verder prima en voor zover ik weet heeft het nooit problemen opgeleverd. Hij drinkt wat sterke drank (hoeveel weet ik niet, ik schat een kwart liter) en gaat dan slapen. Verder leeft hij gezond; hij eet goed, sport veel en werkt met veel plezier in zijn eigen bedrijf. Ik denk dat zijn drankgebruik ontstaan is na zijn burn-out, zo'n 10 jaar geleden. Dat heeft hem voorgoed veranderd en mentaal is hij nooit meer de oude geworden. Aangezien zijn drankgebruik niet problematisch is ben ik niet van plan hem hier op aan te spreken o.i.d.
voor jou ook ....ook jij ziet inmiddels hoe het werkt in het leven Ooit was ik ook zo'n strijdster had verkering met een schat van een jongen en daar kwam de dag van voorstellen.....kan me de details nog steeds herinneren (en ondanks alles schatten van mensen). Allebei de ouders zijn inmiddels overleden 1 aan de drank en de ander helaas aan een ziekte........helaas is de jongen toch uiteindelijk ook alcoholist geworden
terwijl, toen wij verkering hadden hij niet 1 druppel ooit dronk of gedronken had.Het sluipt er in denk ik.
Toen ik 6 was, was mijn vader al alcoholist. Nooit iets van gemerkt. Van de scheiding ook niks gemerkt. Woonden na de scheiding bij m'n moeder.
Toen ik 10 was met m'n moeder en broertje (3 jaar jonger) naar Duitsland verhuisd, want had een nieuwe iemand ontmoet en wilden heel graag samen wonen. (3 uur rijden met de auto)
In de vakanties was ik altijd in Nederland. Vond het best fijn in Duitsland maar wilde altijd al terug naar Nederland, vanwege m'n oudere broers (10 en 12 jaar ouder) die hier wonen, en onderwijs beter was.
Plus het feit dat het in Duitsland niet heel geweldig was thuis.
Dus ik en m'n broertje na 4,5 jaar in Duitsland gewoond te hebben terug naar Nederland. Gingen toen bij m'n vader en stiefmoeder (die ik al sinds m'n 6e ken, en een erg goede band mee heb) wonen.
Ging in het begin eigenlijk best goed.
Waren gewoon gewend dat m'n vader 's middags al een biertje dronk etc etc.
Na mate van tijd werd dit steeds erger, hij ging steeds meer drinken. Spande tegen alles en iedereen een rechtzaak aan. Maakt niet uit, al was het het UWV.. had ook maar tijdelijke baantjes. Niet iets vast.
Ergens rond mijn 16/17de was m'n vader gewoon elke dag dronken. Hij gebruikte nooit geweld, maar ik was altijd angstig, wat gaat er gebeuren als ik thuis kom uit school. Is hij weg? Of is hij weer dronken... Echt vreselijk gevoel was dat altijd. Ook een aantal keren bij hem in de auto gezeten terwijl hij gedronken had.
Toen vond mijn stiefmoeder en wij het eigenlijk wel genoeg. Praten praten praten... als ik 1 ding geleerd heb is het wel dat mensen niet zomaar meer veranderen en mensen met verslaving alles ontkennen en zeggen dat het niet waar is.
Mijn stiefmoeder heb ik echt zoveel aan gehad. Ze was er altijd voor ons. En heeft ook samen met ons geregeld dat hij het huis uit ging. Had een nieuwe vriendin gevonden. Eerst nog wel contact. Kwam altijd van hem omdat hij ons miste. Maar wij moesten hem echt niet meer.
Dus heb ik nu al in 2 jaar tijd 2 keer gesproken (huwelijk van m'n broer en begrafenis van m'n oom).
Voor mij is het nu goed dat ik hem niet meer spreek. Voelt een stuk beter.
Alleen vlak nadat hij uit huis was en ik geen angst meer hoefden te hebben als ik thuis kwam van school, had ik het juist erg moeilijk. Heb ook lichaamstherapie gedaan, en blijf ik voorlopig ook nog steeds 1 keer in de 6 weken volgen. Helpt mij namelijk erg goed.
Heb nog steeds veel vrienden en heb eigenlijk een best druk en prettig leven. Ben nu 24 afgestudeerd, heb een fulltime baan, woon nog bij m'n stiefmoeder en m'n broertje, maar ga over een half jaartje als ik een vast contract heb op mezelf wonen.
Dus heb een best bewogen jeugd gehad maar door veel hulp en vooral veel praten met, maakt niet uit wie, kom je er wel.
Toen ik 10 was met m'n moeder en broertje (3 jaar jonger) naar Duitsland verhuisd, want had een nieuwe iemand ontmoet en wilden heel graag samen wonen. (3 uur rijden met de auto)
In de vakanties was ik altijd in Nederland. Vond het best fijn in Duitsland maar wilde altijd al terug naar Nederland, vanwege m'n oudere broers (10 en 12 jaar ouder) die hier wonen, en onderwijs beter was.
Plus het feit dat het in Duitsland niet heel geweldig was thuis.
Dus ik en m'n broertje na 4,5 jaar in Duitsland gewoond te hebben terug naar Nederland. Gingen toen bij m'n vader en stiefmoeder (die ik al sinds m'n 6e ken, en een erg goede band mee heb) wonen.
Ging in het begin eigenlijk best goed.
Waren gewoon gewend dat m'n vader 's middags al een biertje dronk etc etc.
Na mate van tijd werd dit steeds erger, hij ging steeds meer drinken. Spande tegen alles en iedereen een rechtzaak aan. Maakt niet uit, al was het het UWV.. had ook maar tijdelijke baantjes. Niet iets vast.
Ergens rond mijn 16/17de was m'n vader gewoon elke dag dronken. Hij gebruikte nooit geweld, maar ik was altijd angstig, wat gaat er gebeuren als ik thuis kom uit school. Is hij weg? Of is hij weer dronken... Echt vreselijk gevoel was dat altijd. Ook een aantal keren bij hem in de auto gezeten terwijl hij gedronken had.
Toen vond mijn stiefmoeder en wij het eigenlijk wel genoeg. Praten praten praten... als ik 1 ding geleerd heb is het wel dat mensen niet zomaar meer veranderen en mensen met verslaving alles ontkennen en zeggen dat het niet waar is.
Mijn stiefmoeder heb ik echt zoveel aan gehad. Ze was er altijd voor ons. En heeft ook samen met ons geregeld dat hij het huis uit ging. Had een nieuwe vriendin gevonden. Eerst nog wel contact. Kwam altijd van hem omdat hij ons miste. Maar wij moesten hem echt niet meer.
Dus heb ik nu al in 2 jaar tijd 2 keer gesproken (huwelijk van m'n broer en begrafenis van m'n oom).
Voor mij is het nu goed dat ik hem niet meer spreek. Voelt een stuk beter.
Alleen vlak nadat hij uit huis was en ik geen angst meer hoefden te hebben als ik thuis kwam van school, had ik het juist erg moeilijk. Heb ook lichaamstherapie gedaan, en blijf ik voorlopig ook nog steeds 1 keer in de 6 weken volgen. Helpt mij namelijk erg goed.
Heb nog steeds veel vrienden en heb eigenlijk een best druk en prettig leven. Ben nu 24 afgestudeerd, heb een fulltime baan, woon nog bij m'n stiefmoeder en m'n broertje, maar ga over een half jaartje als ik een vast contract heb op mezelf wonen.
Dus heb een best bewogen jeugd gehad maar door veel hulp en vooral veel praten met, maakt niet uit wie, kom je er wel.
Die bood al alle verzorging die ze kon hebben, ze had thuis al beademingsapparatuur staan en een soort gasmasker die ze mee kon nemen als ze weg ging, om haar luchtwegen vrij te maken. Tegen de dokter beloven dat ze zal stoppen en toen ze het ziekenhuis uit was: "Als die vent maar niet denkt dat ik stop."quote:
Inderdaad waar zijn we mee bezig, waarom bied die specialist haar niet meer zorg aan
Zo achterlijk.
With my pack on my back, down the road I will stray.
Mijn ouders drinken erg veel alcohol , heb me er nog nooit druk om gemaakt en zal dat ook niet doen. Zolang ze gewoon functioneren ; werk, huishouden etc.. heb ik er geen probleem mee.
Alcoholisme wordt ook zo vaak overdreven.
Alcoholisme wordt ook zo vaak overdreven.
My pessimism extends to the point of even suspecting the sincerity of the pessimists.
Ik weet dat ik er zeker gevoelig voor ben. Zo af en toe gaat het ook mis. Dan sta ik in de kroeg en gaan er ongemerkt te veel biertjes door heen. Zoiets blijft moeilijk in de hand te houden.quote:
[..]
Ik denk dat er onder de ouderen, onder ons heel veel anoniem alcoholmisbruik problematiek speelt, daar heb je gelijk in, als ik alleen al in mijn omgeving rondkijk bij hoeveel alcohol inmiddels een isseu is geworden....maakt mij niet vrolijker nee.
En blijf je erfelijkheid erkennen, ook al is de maatschappelijke druk nog zo groot
Je neemt risico's om aan te nemen dat het jou niet/nooit zal overkomen.
Dat is ook het grootste gevaar vind ik. Het sluipt er in en je bent vaak te laat er achter gekomen dat het te ver gaat.quote:Ooit was ik ook zo'n strijdster had verkering met een schat van een jongen en daar kwam de dag van voorstellen.....kan me de details nog steeds herinneren (en ondanks alles schatten van mensen). Allebei de ouders zijn inmiddels overleden 1 aan de drank en de ander helaas aan een ziekte........helaas is de jongen toch uiteindelijk ook alcoholist geworden
Het sluipt er in denk ik.
burgerweeshuis
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
Dan nog kun je wel een alcoholist zijn. Een high functioning alcoholist.quote:
[..]
Inderdaad, dat overkomt me vaak genoeg. Dat ik een paar biertjes drink en voor ik het weet ben ik een halve krat verder. Het is geen maat kunnen houden in iets. Maar eigenlijk merk ik daar verder niet zoveel van. M'n studie, werk, sociale contacten, nevenactiviteiten en dergelijke verlopen allemaal wel prima. Iedereen weet dat ik veel drink.
Opzich als ik het zo lees is het net zo erg als welke verslaving dan ook idd, Ik denk wel eens zelfmoord is hier verboden, maar als je het heel langzaam doet mag het welquote:
[..]
Die bood al alle verzorging die ze kon hebben, ze had thuis al beademingsapparatuur staan en een soort gasmasker die ze mee kon nemen als ze weg ging, om haar luchtwegen vrij te maken. Tegen de dokter beloven dat ze zal stoppen en toen ze het ziekenhuis uit was: "Als die vent maar niet denkt dat ik stop."
Zo achterlijk.
Gelukkig en mede door het internet is er nu veel info over en denkt men er ook maatschappelijk gezien steeds beter over na en begrijpt het eea ook sneller, maar het is nog lang niet klaar.
Het leven moet natuurlijk ook wel wat spanning en sensatie hebben...moeilijk blijft het wel.
Thnx.quote:
Ooit was ik ook zo'n strijdster had verkering met een schat van een jongen en daar kwam de dag van voorstellen.....kan me de details nog steeds herinneren (en ondanks alles schatten van mensen). Allebei de ouders zijn inmiddels overleden 1 aan de drank en de ander helaas aan een ziekte........helaas is de jongen toch uiteindelijk ook alcoholist geworden
Het sluipt er in denk ik.
Dat is jammer, van die jongen. Hoewel alcoholisme zeker een ziekte is, is het er wel een die vaak zulke grote gevolgen heeft voor de kinderen van alcoholisten. Dat is zo zonde... de impact die het heeft op zulke kinderen, ik kan me daar nauwelijks iets bij voorstellen. De ambivalentie van gevoelens die bestaan in de relatie met de ouders lijkt me ontzettend moeilijk om mee om te gaan.
Op dinsdag 1 september 2009 17:55 schreef Graseter het volgende:
Sinceria is de liefste user van FOK!
Sinceria is de liefste user van FOK!
Mijn oom was altijd een heel nuchter iemand(nuchter alsin gedrag) maar was zwaar alcoholist en dat is helemaal mis gegaan van de een op andere dag.
Helemaal de weg kwijt, vergeetachtig als een hoog bejaarde, geen flauw idee waar hij is, verzorgd zich zelf niet meer, eet niet meer etc.
Conclusie, lever doet t nog voor 15%, en hij heeft Korsakof/blijvende hersenschade. Het zal nooit beter worden ook al stopt hij met drinken.. Gaat hij door word hij niet oud.
Hij weet ook dondersgoed dat het slecht is enzo maar stoppen lukt niet. Hij is nu opgenomen in een gesloten instelling voor verslaafde.
Ik voelde het wel allemaal wel aankomen maar het omslagpunt van een normaal denkend volwassen persoon naar hulpbehoefende demente verslaafde was binnen enkele dagen, dat was wel gek.Ik maakte me vooral zorgen omdat hij ook gewoon auto reed terwijl hij knetter bezopen was..
Het loopt al lang, ik weet niet wat ik er mee moet, en ik wist ook lang niet alles.. het was altijd mijn suikeroompje zo vertelde me moeder laatst. Mijn 2e naam is naar hem vernoemd en zo hadden we een 'band', Hij had een of andere vriendin heeft die AL dat geld afhandig heeft gemaakt en knetterhard misbruik heeft gemaakt van zijn problemen.. Dat laatste kan ik me het meest kwaad om maken, misbruik maken van een ander. Me moeder vertelde me laatst pas dat ik op zijn testament sta voor al zijn spaargeld.. (en dat was een hele hoop (5 nullen..)).. Dat maakte de situatie nog zuurder dan het al was. Het gaat me nog niet eens om de erfenis die ik niet zal krijgen, maar gewoon dat hij van zijn spaarcenten nooit die mooie auto kon gaan kopen voor zn oude dag.
[ Bericht 46% gewijzigd door blup op 23-03-2011 13:05:56 ]
Helemaal de weg kwijt, vergeetachtig als een hoog bejaarde, geen flauw idee waar hij is, verzorgd zich zelf niet meer, eet niet meer etc.
Conclusie, lever doet t nog voor 15%, en hij heeft Korsakof/blijvende hersenschade. Het zal nooit beter worden ook al stopt hij met drinken.. Gaat hij door word hij niet oud.
Hij weet ook dondersgoed dat het slecht is enzo maar stoppen lukt niet. Hij is nu opgenomen in een gesloten instelling voor verslaafde.
Ik voelde het wel allemaal wel aankomen maar het omslagpunt van een normaal denkend volwassen persoon naar hulpbehoefende demente verslaafde was binnen enkele dagen, dat was wel gek.Ik maakte me vooral zorgen omdat hij ook gewoon auto reed terwijl hij knetter bezopen was..
Het loopt al lang, ik weet niet wat ik er mee moet, en ik wist ook lang niet alles.. het was altijd mijn suikeroompje zo vertelde me moeder laatst. Mijn 2e naam is naar hem vernoemd en zo hadden we een 'band', Hij had een of andere vriendin heeft die AL dat geld afhandig heeft gemaakt en knetterhard misbruik heeft gemaakt van zijn problemen.. Dat laatste kan ik me het meest kwaad om maken, misbruik maken van een ander. Me moeder vertelde me laatst pas dat ik op zijn testament sta voor al zijn spaargeld.. (en dat was een hele hoop (5 nullen..)).. Dat maakte de situatie nog zuurder dan het al was. Het gaat me nog niet eens om de erfenis die ik niet zal krijgen, maar gewoon dat hij van zijn spaarcenten nooit die mooie auto kon gaan kopen voor zn oude dag.
[ Bericht 46% gewijzigd door blup op 23-03-2011 13:05:56 ]
Er zijn lotgenoten bijeenkomsten maak daar gebruik vanquote:
[..]
Ik weet dat ik er zeker gevoelig voor ben. Zo af en toe gaat het ook mis. Dan sta ik in de kroeg en gaan er ongemerkt te veel biertjes door heen. Zoiets blijft moeilijk in de hand te houden.
[..]
Dat is ook het grootste gevaar vind ik. Het sluipt er in en je bent vaak te laat er achter gekomen dat het te ver gaat.
Ach, het is inmiddels alweer een man geworden en hij leeft nog steeds dus ook tegenwoordig met de zorg en een beetje maatschappelijke opvang houd hij het wel vol nogquote:
[..]
Thnx.
Dat is jammer, van die jongen. Hoewel alcoholisme zeker een ziekte is, is het er wel een die vaak zulke grote gevolgen heeft voor de kinderen van alcoholisten. Dat is zo zonde... de impact die het heeft op zulke kinderen, ik kan me daar nauwelijks iets bij voorstellen. De ambivalentie van gevoelens die bestaan in de relatie met de ouders lijkt me ontzettend moeilijk om mee om te gaan.
sws kinderen die in een ongelijke situatie moeten opgroeien
Preventie en nog eens preventie. Het zet je iig tot nadenken over het probleem
En hulp aanbieden daar waar nodig, waarom moeder en kind scheiden als er ook met het kind gewerkt kan worden op school en via het amw
door dit kind weerbaarder te maken met een vangnet indien het nodig is. Ondanks alles(het leventje moet geen gevaar lopen natuurlijk) houd het kind van de ouder, maar deze kan niet de gewenste en nodige opvoeding/structuur bieden meer, maar er zijn duizenden die dit wel kunnen ,zonder het gezin uit elkaar te hoeven trekken. Daarom is het ook zo belangrijk dat ouders zich voegen naar de hulpverlening zodat het kind niet zo beschadigd raakt in de jonge o zo belangrijke jaren.
Echt waar bakken met geld zijn er naar de rekening van FosterParrents gegaan en gaat nog, maar onze Nederlandse kinderen worden over het hoofd gezien..
....het blijft me verbazen en verbazen.Jij succes met je Pa......die komt er wel
De meeste drinkers roken ook dus ik denk dat de mensen hier dat best herkennen. Het versterkt elkaar. Maar juist dat gedragsveranderende aspect is wat drinken zo vervelend maakt voor de omgeving.quote:
Waarom nou weer alleen alcohol?
Mn pa is verslaafd aan nicotine, en nu gaat natuurlijk de Fok! rooklobby lekker steigeren.
Maar is het een probleem als ik het geen probleem vind en mijn omgeving ook niet? Ik wil best een bepaalde stempel dragen of in een hokje geduwd worden als men dat zo graag wil, maar of het nu zoveel bijdraagt..quote:
[..]
Dan nog kun je wel een alcoholist zijn. Een high functioning alcoholist.
alcoholisten zien maar 1 ding uiteindelijk en dat is helaas de fles. eenmaal op dat punt gekomen is het een hele moeilijke weg om daaruit te komen. niks van hun problemen zijn waar als je ze ermee confronteert, agressiviteit is ruimschoots aanwezig. mijn ex heeft gekampt met een alcohol en drugsverslaving. weliswaar was de alcoholverslaving voor mijn tijd maar het heeft behoorlijk wat effect gehad in onze relatie en stress veroorzaakt. voor mijn tijd is hij opgenomen geweest in een alcohol/drugs kliniek om af te kicken. dit was in eerste instantie een gedwongen opname maar werd uiteindelijk vrijwillig omdat hij uiteindelijk wel in wilde zien dat hij niet goed bezig was. in de relatie met mij viel hij uiteindelijk ook terug in zijn alcoholverslaving (zijn drugs had hij redelijk onder controle, is daar uiteindelijk ook helemaal mee gekapt). zijn vader overleed binnen 1 1/2 maand aan kanker, zijn moeder op een gegeven moment weer een nieuwe relatie die haar seksueel en lichamelijk misbruikte, aangezien mijn ex ADHD heeft kon hij moeilijk omgaan met gevoelens en greep hij uiteindelijk weer naar de fles om maar eventjes steeds niks te hoeven voelen. dit was ontzettend moeilijk en heeft voor de nodige stress, ruzies en agressiviteit gezorgd. hij was op het moment dat hij gedronken had ook niet voor rede vatbaar, bleef 1 of 2 nachten weg van huis zonder dat ik wist waar hij was en als ik daar naar vroeg had ik er niks mee te maken (hij had dan alweer gedronken als hij dat zei) we hebben 2 kinderen en ik heb er zo goed en zo kwaad als dat soms kon ervoor willen zorgen dat zij er niet teveel mee in aanraking kwamen. nu weet ik natuurlijk niet wat die kleintjes (ze waren toen 3,5 en 1 jaar oud) allemaal mee hebben gekregen als ze in bed lagen maar mocht het overdag gebeuren dat hij dronken was dan ging ik met ze de deur uit, als ik dan terug kwam was hij vaak weg en kon ik eerst in alle rust de kids naar bed brengen voordat hij weer een keer thuis kwam. ik heb ze er nooit over gehoord in ieder geval. ik heb de kans gegrepen toen hij nuchter was om een duidelijk gesprek met hem aan te gaan en hem voor de keuze gezet of die alcohol eruit of ik en de 2 kids zijn weg. dat heeft hem toen aan het denken gezet en is op eigen houtje gestopt met de alcohol en kreeg dat weer onder controle. het vertrouwen is op dat moment weg en je hebt steeds het idee o nee wanneer gaat het weer loos maar het ging niet meer loos wat ik erg knap van hem vind.
een alcoholist confronteren met wat hij doet zal nooit in goede aarde vallen, maar mijn ervaring is als je dat wel blijft doen maar dan op de nuchtere momenten (want dan hebben ze vaak spijt van wat er gebeurt is en kun je enigszins tot hen doordringen) en sterk genoeg bent om dat vol te houden (want dat is het 2e, het vergt een heleboel van je eigen energie) kan het lukken om iemand bij zinnen te brengen. maar ik zeg al dat is mijn ervaring hierin.
overigens wil ik nog wel even zeggen dat mijn ex en ik nu een heel goed contact hebben met elkaar en dat deze hele gebeurtenis niet de reden is geweest dat wij uit elkaar zijn gegaan. hij heeft zijn leventje nu weer aardig op de rit (dus compleet van alle drugs, alcohol en medicatie af) en zorgt goed voor de kinderen als ze daar zijn, ze gaan ook graag naar hem toe
een alcoholist confronteren met wat hij doet zal nooit in goede aarde vallen, maar mijn ervaring is als je dat wel blijft doen maar dan op de nuchtere momenten (want dan hebben ze vaak spijt van wat er gebeurt is en kun je enigszins tot hen doordringen) en sterk genoeg bent om dat vol te houden (want dat is het 2e, het vergt een heleboel van je eigen energie) kan het lukken om iemand bij zinnen te brengen. maar ik zeg al dat is mijn ervaring hierin.
overigens wil ik nog wel even zeggen dat mijn ex en ik nu een heel goed contact hebben met elkaar en dat deze hele gebeurtenis niet de reden is geweest dat wij uit elkaar zijn gegaan. hij heeft zijn leventje nu weer aardig op de rit (dus compleet van alle drugs, alcohol en medicatie af) en zorgt goed voor de kinderen als ze daar zijn, ze gaan ook graag naar hem toe
Hou je bek man, je weet niet waar je het over hebt.quote:
Alcohol- en nicotineverslaafden vergelijken.. het wordt steeds armoediger op fok
Gevolgen zijn niet te vergelijken. Een klein kind heeft liever een pa als sigarettenjunk dan een pa die elke ochtend om 10 uur met een fles wodka laveloos op de bank ligt. Bij wijze van.
Enge van alcoholisme is dat het karakter zo erg kan veranderen van personen. Idd met veel verwijten strooien maar ook veel liegen.
Denk dat het wel een onderschat probleem is, vooral voor de (jonge) kinderen die in zulke situaties opgroeien.
Nicotineverslaafden die zijn uiteindelijk net zo manipulatief als ze eigenlijk moeten stoppen.
Verwijten, liegen. "Dit is echt mijn laatste sigaret!"."Ach eentje nu voor de gezelligheid kan toch wel, ik ben nu al 3 maanden gestopt
". "Nee ik heb echt geen sigaret gerookt. Wat jullie ruiken is van de buurvrouw!".Het is te zielig voor woorden echt. En het heeft qua gedrag minder invloed, tot je hem of haar de nicotine onthoudt. Dan worden het zeurderige, kinderachtige, vervelende mensen die niet tegen de ontwenningsverschijnselen kunnen en zeer manipulatief worden in het verkijgen van die ene dosis nicotine (roken bij een vage nooduitgang op het vliegveld bijvoorbeeld, na een vlucht van 6 uur).
Maar rook jij maar lekker de tering, ik spreek je wel, als je 50 bent en aan longkanker overlijdt. Succes.
Even OT wb alcohol.
Ik heb 2 vrienden en die hebben/hadden problemen met alcohol. De 1 was een medehuisgenoot die een zeer negatief zelfbeeld had. Hij was negatief over het mislukken van zijn studie en het niet kunnen krijgen van mijn toenmalige vriendin. Depressie en alcoholisme kwam ook in zijn familie voor. Ik trof hem 's avonds altijd aan met een halve liter blik bier.Tot diep in de nacht en dan kon hij vervelend worden dronken. Mensen beledigen enzo. Uiteindelijk ging hij bij zijn ouders wonen maar dat maakte de depressie erger. Opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis maar het mocht niet baten. Hij sprong uiteindelijk voor de trein.
De andere vriend leeft nog wel. Die is geen alcoholverslaafde maar wel probleemdrinker. Met name alleen of in de weekends drinkt hij grote hoeveelheden whisky of bier. Echt dronken is hij snel geirriteerd. Hij heeft al enkele malen op het politiebureau doorgebracht in de cel. Hij bestrijdt zijn katers niet met alcohol dus doordeweeks vind je hem wel vaak nuchter maar tegen de weekends is hij steevast dronken.
Ik denk dat alcoholgebruik dat problemen oplevert net zo erg is als verslaafd eraan zijn.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
We kunnen iig concluderen dat drank echt veel kapot maakt in het eigen lichaam en de directe omgeving van de verlaafde en dat ook een rookverslaving dit kan doen, bijvoorbeeld de angst dat de dierbare rokende komt te overlijden b.v. kan voor kinderen van ouders die roken heel aangrijpend zijn en een eigen leventje gaan leiden, hoewel ik zelf wel beetje geneigd ben de problematiek rondom alcohol zwaarder te laten wegen.
Maar eigenlijk gaan alle verslavingen uiteindelijk ten koste van jezelf en je naasten.
Maar eigenlijk gaan alle verslavingen uiteindelijk ten koste van jezelf en je naasten.
Precies ,niet alle verslavingsverhalen hoeven slecht af te lopen gelukkigquote:
overigens wil ik nog wel even zeggen dat mijn ex en ik nu een heel goed contact hebben met elkaar en dat deze hele gebeurtenis niet de reden is geweest dat wij uit elkaar zijn gegaan. hij heeft zijn leventje nu weer aardig op de rit (dus compleet van alle drugs, alcohol en medicatie af) en zorgt goed voor de kinderen als ze daar zijn, ze gaan ook graag naar hem toe
Nou, het gaat denk ik om de vraag die je jezelf eerder stelde: kan je stoppen als je verantwoordelijkheden daarom vragen?quote:
[..]
Maar is het een probleem als ik het geen probleem vind en mijn omgeving ook niet? Ik wil best een bepaalde stempel dragen of in een hokje geduwd worden als men dat zo graag wil, maar of het nu zoveel bijdraagt..
En liefst zonder dat het zover moet komen dat je naasten keihard tegen je moeten zeggen dat ze er onder lijden (wat kinderen niet snel doen want die groeien op denkende dat dit de normale situatie is).
Nou ja, als er kinderen in het spel komen vind ik het wel nogal serious business. Komt omdat je dan dermate grote verantwoordelijkheden hebt dat je er niet meer onderuit komt. Dan is het niet meer een kwestie van kiezen of je doorgaat ermee of niet: je moet het dan simpelweg niet meer doen.quote:
[..]
Nou, het gaat denk ik om de vraag die je jezelf eerder stelde: kan je stoppen als je verantwoordelijkheden daarom vragen?
En liefst zonder dat het zover moet komen dat je naasten keihard tegen je moeten zeggen dat ze er onder lijden (wat kinderen niet snel doen want die groeien op denkende dat dit de normale situatie is).
Maar als 'naasten eronder lijden'.. tsja, ik weet het niet. Vrouwen hebben er ook een ontzettend handje van om het grote manipulatieve spel te spelen waarin alles gevormd moet worden naar hun ideaalbeeld.
Dat is natuurlijk geen objectief feit dat vrouwen zo zijn. Het kan net zo goed een slap excuus van jou zijn om niet te hoeven stoppen met drinken.
Je vriendinnen hoeven het dus niet tegen je te zeggen want dat zijn maar zeurwijven. Vrienden zoek je zelf uit en houden waarschijnlijk ook wel van een borrel. Zelf zie je geen probleem. Nou prima dan. In jouw situatie is het nog onschuldig.
Maar ik hoop wel dat je je realiseert dat alcohol jouw "drug of choice" is ter ontspanning en waarschijnlijk ook als stress relief. Dat zal dus ook zo zijn als je een stressvolle baan en gezin hebt straks. Je gaat echt niet ineens magisch veranderen op het moment dat de zwangerschapstest 2 streepjes laat zien. Hopelijk heb je tegen die tijd iets meer zelfkritiek ontwikkelt en heb je dan meer inzicht in het effect van jouw "high functioning" alcohol-afhankelijkheid op je omgeving.
Je vriendinnen hoeven het dus niet tegen je te zeggen want dat zijn maar zeurwijven. Vrienden zoek je zelf uit en houden waarschijnlijk ook wel van een borrel. Zelf zie je geen probleem. Nou prima dan. In jouw situatie is het nog onschuldig.
Maar ik hoop wel dat je je realiseert dat alcohol jouw "drug of choice" is ter ontspanning en waarschijnlijk ook als stress relief. Dat zal dus ook zo zijn als je een stressvolle baan en gezin hebt straks. Je gaat echt niet ineens magisch veranderen op het moment dat de zwangerschapstest 2 streepjes laat zien. Hopelijk heb je tegen die tijd iets meer zelfkritiek ontwikkelt en heb je dan meer inzicht in het effect van jouw "high functioning" alcohol-afhankelijkheid op je omgeving.
Daar heb je wel gelijk in. Er zijn genoeg stevige drinkers die ik geen alcoholist zou noemen. Persoonlijk vind ik dat het ligt aan de reden waarom je drinkt, en of je ook zonder alcohol kan. Je hebt een lichamelijke verslaving, die kun je ook opbouwen door regelmatig stevig te drinken, maar ik denk dat de psychische verslaving, en het typische gedrag dat daarbij hoort iemand tot alcoholist maakt.quote:
[..]
Nou ja, mijn post was ook meer bedoeld om de discussie te ontlokken wat alcoholisme nu eigenlijk precies is. Is dat gewoon veel bier drinken? Afhankelijkheid? Ik kan makkelijk in zo'n hokje geduwd worden terwijl ik me verder eigenlijk wel prima voel.
Beetje loze opmerking. Wat is dat wel? Deze opmerking?quote:
Dat is natuurlijk geen objectief feit dat vrouwen zo zijn. Het kan net zo goed een slap excuus van jou zijn om niet te hoeven stoppen met drinken.
Veel vrouwen vind ik zeurwijven. Geeneens enkel op gebied van alcoholconsumptie. Al vind ik veel vrouwen op gebied van genotsmiddelen sowieso maar kortzichtig.quote:Je vriendinnen hoeven het dus niet tegen je te zeggen want dat zijn maar zeurwijven.
Ik gebruik geen alcohol om mijn stress te verminderen, daar ik vrijwel geen stress heb in m'n leven. Ik drink omdat ik het lekker vind na een dag werken/studeren. En voordat ik kinderen krijg zal ik toch eerst een vriendin moeten krijgen. Maar wat zijn dat grotendeels? Juist, zeurwijven. Cirkel rond. Er zal dus nog bijzonder veel moeten gebeuren voordat ik uberhaupt in dergelijke situaties terecht kom.quote:Vrienden zoek je zelf uit en houden waarschijnlijk ook wel van een borrel. Zelf zie je geen probleem. Nou prima dan. In jouw situatie is het nog onschuldig.
Maar ik hoop wel dat je je realiseert dat alcohol jouw "drug of choice" is ter ontspanning en waarschijnlijk ook als stress relief. Dat zal dus ook zo zijn als je een stressvolle baan en gezin hebt straks. Je gaat echt niet ineens magisch veranderen op het moment dat de zwangerschapstest 2 streepjes laat zien. Hopelijk heb je tegen die tijd iets meer zelfkritiek ontwikkelt en heb je dan meer inzicht in het effect van jouw "high functioning" alcohol-afhankelijkheid op je omgeving.
Bij mij heeft op zich de dronkenschap van mijn moeder in mijn jeugd zelf nooit zo heel veel impact gehad. Het is klote om als je 10 bent je moeder laveloos in bed te moeten leggen, maar daar kom je wel overheen. Het is vooral de bijkomende problematiek die voor de problemen zorgde. Een groot stuk verwaarlozing zowel emotioneel als in de verzorging. En daarnaast was de thuissituatie altijd erg onveilig, ik kon niet van mijn moeder op aan, sterker nog, ze stal geld voor drank, loog en bedroog en wist altijd alles zo te draaien dat het niet haar schuld was.
Mijn moeder doet er alles aan om te kunnen ontkennen dat ze een probleem heeft en heeft daar heel veel mee kapot gemaakt. Maar ook haar persoonlijkheid heeft heel veel schade gehad van haar drankgebruik. Het is denk ik ook meer een probleem met haar persoonlijkheid waardoor ze drinkt dan dat ze drinkt.
Mijn moeder doet er alles aan om te kunnen ontkennen dat ze een probleem heeft en heeft daar heel veel mee kapot gemaakt. Maar ook haar persoonlijkheid heeft heel veel schade gehad van haar drankgebruik. Het is denk ik ook meer een probleem met haar persoonlijkheid waardoor ze drinkt dan dat ze drinkt.
Ik zal niet zeggen dat het een slechter is dan het andere, maar dit topic heb ik geopend om het over alcoholverslaving te hebben met mensen. Als je t graag over nicotineverslaving wil hebben kun je daar toch zelf een topic over openen? Maar fijn dat je ook OT reageertquote:
[..]
Hou je bek man, je weet niet waar je het over hebt.
Nicotineverslaafden die zijn uiteindelijk net zo manipulatief als ze eigenlijk moeten stoppen.
Verwijten, liegen. "Dit is echt mijn laatste sigaret!"."Ach eentje nu voor de gezelligheid kan toch wel, ik ben nu al 3 maanden gestopt
Het is te zielig voor woorden echt. En het heeft qua gedrag minder invloed, tot je hem of haar de nicotine onthoudt. Dan worden het zeurderige, kinderachtige, vervelende mensen die niet tegen de ontwenningsverschijnselen kunnen en zeer manipulatief worden in het verkijgen van die ene dosis nicotine (roken bij een vage nooduitgang op het vliegveld bijvoorbeeld, na een vlucht van 6 uur).
Maar rook jij maar lekker de tering, ik spreek je wel, als je 50 bent en aan longkanker overlijdt. Succes.
Dank je!
Er bestaan praatgroepen voor kinderen van ouders met psychische problematiek. Het gaat dus vooral om hoe een psychisch of verslavingsprobleem van de ouders het leven van kinderen ontwricht. Je ontmoet daar wel lotgenoten en denk dat dat altijd helpt om dingen voor jezelf in perspectief te plaatsen. En vooral, er is ruimte voor wat jij nodig hebt en niet wat jouw moeder allemaal nodig heeft.
De moeder van een goede vriendin is een tijd lang alcoholist geweest. Als we daar lunchten in de schoolpauze (wij 8 jaar) stond er al een fles wijn op het aanrecht. Na schooltijd was de tweede vaak al aangebroken. Later in de pubertijd ging het helemaal mis en kwamen er allerlei psychische problemen van de moeder bij kijken. Mijn vriendin moest vaak haar moeder in het gareel houden omdat ze anders burenruzie zou schoppen etc. Later is de moeder psychotisch en suicidaal geworden. Nogal een belasting op je kind die je dus geen kind laat zijn.
Na jaren geen contact hebben ze nu sporadisch contact, meeste via email. Ik denk dat het belangrijk is te accepteren dat je haar niet zal kunnen veranderen en vooral jezelf niet opzij zetten voor je moeder. Je moeder zal altijd je hulp nodig blijven hebben en dat kan je uitputten. Bedenk dus voor jezelf waar je grens ligt en vergeet je eigen behoeften niet.
De moeder van een goede vriendin is een tijd lang alcoholist geweest. Als we daar lunchten in de schoolpauze (wij 8 jaar) stond er al een fles wijn op het aanrecht. Na schooltijd was de tweede vaak al aangebroken. Later in de pubertijd ging het helemaal mis en kwamen er allerlei psychische problemen van de moeder bij kijken. Mijn vriendin moest vaak haar moeder in het gareel houden omdat ze anders burenruzie zou schoppen etc. Later is de moeder psychotisch en suicidaal geworden. Nogal een belasting op je kind die je dus geen kind laat zijn.
Na jaren geen contact hebben ze nu sporadisch contact, meeste via email. Ik denk dat het belangrijk is te accepteren dat je haar niet zal kunnen veranderen en vooral jezelf niet opzij zetten voor je moeder. Je moeder zal altijd je hulp nodig blijven hebben en dat kan je uitputten. Bedenk dus voor jezelf waar je grens ligt en vergeet je eigen behoeften niet.
met panceta!
Ik vind dit wel een beetje kort door de bocht.quote:
Dat is natuurlijk geen objectief feit dat vrouwen zo zijn. Het kan net zo goed een slap excuus van jou zijn om niet te hoeven stoppen met drinken.
Je vriendinnen hoeven het dus niet tegen je te zeggen want dat zijn maar zeurwijven. Vrienden zoek je zelf uit en houden waarschijnlijk ook wel van een borrel. Zelf zie je geen probleem. Nou prima dan. In jouw situatie is het nog onschuldig.
Maar ik hoop wel dat je je realiseert dat alcohol jouw "drug of choice" is ter ontspanning en waarschijnlijk ook als stress relief. Dat zal dus ook zo zijn als je een stressvolle baan en gezin hebt straks. Je gaat echt niet ineens magisch veranderen op het moment dat de zwangerschapstest 2 streepjes laat zien. Hopelijk heb je tegen die tijd iets meer zelfkritiek ontwikkelt en heb je dan meer inzicht in het effect van jouw "high functioning" alcohol-afhankelijkheid op je omgeving.
Er is nogal een grens tussen alcoholgebruik, problematisch alcoholgebruik en alcoholverslaving.
Er zijn mensen die af en toe 2 wijntjes drinken, er zijn mensen die 1x/ week dronken worden er zijn mensen die 1x/week dronken worden en dan de boel kort en klein slaan. En er zijn de mensen die elke ochtend met een biertje beginnen.
De 1e 2 mensen hebben niet direkt een probleem, de laatste 2 wel.
En ik kan nou niet meteen stellen dat Friek_ meteen een potentieel alcoholist is. Ik geloof dat hij studeert ? en af en toe dus een halve krat wegdrinkt. Het is ook meer dat vrienden dan meedrinken. Maar eenmaal werkend doen de meesten dat minder.
Ik kan voorstellen dat als je inderdaad alcoholverslaving van dichtbij gezien hebt, dat je dan sowieso van alcohol niets moet hebben. Maar om dan iedereen maar over 1 kam te scheren gaat mij wat te ver...
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Hij geeft op pagina 1 zelf aan dat hij het als mogelijk probleem ziet. En dan ga ik er op door en dan is dat kort door de bocht. Ik zeg toch ook dat het nu in zijn situatie onschuldig is.
Tsja, ik wil graag wel rekening houden met de toekomst en wil daarnaast graag het niet uit de hand laten lopen, want volgens veel definities ben ik in feite alcoholist. Als jij dan aan komt zetten met het de insinuatie dat ik niet voldoende kritisch ben naar mezelf.. beetje makkelijk scoren. "Je bagatelliseert het probleem!" is een beetje suffe uitspraak, want wat kun je er tegenin brengen?quote:Op donderdag 24 maart 2011 02:13 schreef Vandaag... het volgende:
Hij geeft op pagina 1 zelf aan dat hij het als mogelijk probleem ziet. En dan ga ik er op door en dan is dat kort door de bocht. Ik zeg toch ook dat het nu in zijn situatie onschuldig is.
Het is een beetje hetzelfde als zeggen dat iemand niet goed tegen kritiek kan en vervolgens zijn geïrriteerde/boze reactie gebruiken als argument voor die stelling.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 24-03-2011 07:12:27 ]
Waar is je pa precies in dit verhaal? Je hebt hem al een paar keer genoemd, maar hoe zit dat precies? Zijn je ouders gescheiden?quote:Op woensdag 23 maart 2011 23:51 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Bij mij heeft op zich de dronkenschap van mijn moeder in mijn jeugd zelf nooit zo heel veel impact gehad. Het is klote om als je 10 bent je moeder laveloos in bed te moeten leggen, maar daar kom je wel overheen. Het is vooral de bijkomende problematiek die voor de problemen zorgde. Een groot stuk verwaarlozing zowel emotioneel als in de verzorging. En daarnaast was de thuissituatie altijd erg onveilig, ik kon niet van mijn moeder op aan, sterker nog, ze stal geld voor drank, loog en bedroog en wist altijd alles zo te draaien dat het niet haar schuld was.
Mijn moeder doet er alles aan om te kunnen ontkennen dat ze een probleem heeft en heeft daar heel veel mee kapot gemaakt. Maar ook haar persoonlijkheid heeft heel veel schade gehad van haar drankgebruik. Het is denk ik ook meer een probleem met haar persoonlijkheid waardoor ze drinkt dan dat ze drinkt.
Nou, nou, nou...quote:
[..]
Hou je bek man, je weet niet waar je het over hebt.
Nicotineverslaafden die zijn uiteindelijk net zo manipulatief als ze eigenlijk moeten stoppen.
Verwijten, liegen. "Dit is echt mijn laatste sigaret!"."Ach eentje nu voor de gezelligheid kan toch wel, ik ben nu al 3 maanden gestopt
Het is te zielig voor woorden echt. En het heeft qua gedrag minder invloed, tot je hem of haar de nicotine onthoudt. Dan worden het zeurderige, kinderachtige, vervelende mensen die niet tegen de ontwenningsverschijnselen kunnen en zeer manipulatief worden in het verkijgen van die ene dosis nicotine (roken bij een vage nooduitgang op het vliegveld bijvoorbeeld, na een vlucht van 6 uur).
Maar rook jij maar lekker de tering, ik spreek je wel, als je 50 bent en aan longkanker overlijdt. Succes.
Ik denk dat alcoholgebruik dat problemen oplevert net zo erg is als verslaafd eraan zijn.
Alsnog voor een gemiddelde thuissituatie met kinderen zeg ik alleen dat echte alcoholverslaafden littekens veroorzaken op deze kinderen. Daarnaast zie ik dat hun karakter verandert, hoe lief en bezorgdzaam hij/zij toen was, daar is weinig nog van over. Dat zal bij iemand die een sigaret opsteekt niet snel gebeuren.
De gevolgen (voor kinderen) zijn niet te vergelijken. Vandaar dat ik die opmerking maakte.
Verder ga ik me niet eens verdedigen
OT
Ik vind het echt een onderschat probleem, wanneer een ouder liever het geld uitgeeft aan drank om 09:30 bij de gall&gall dan dat er eten in huis wordt gehaald. Van opvoeden is er dan weinig sprake en de kinderen worden te snel volwassen. De verstopte wodkaflessen, geld dat opeens kwijt is, verloedering en loze beloftes zullen velen wel herkennen, desondanks blijft die hunker naar alcohol voor ze bestaan. Ik vind de dienstverlening ook te matig, zowel de verslavings- als jeugdzorg. Of heeft iemand hier wel positieve ervaringen mee?
Thnx.quote:
Jij succes met je Pa......die komt er wel
Ik maak me er niet druk om; het is voor hem een manier om 's avonds te ontspannen. Ik ga me er niet mee bemoeien als alles verder gewoon goed met hem gaat. Als dit voor hem werkt moet 'ie dat gewoon doen. Wie ben ik om daar een waardeoordeel over te vellen? Wellicht verkort het zijn leven iets, maar kennelijk maakt het het leven voor hem aangenamer of beter verdraagbaar. Als hij korter maar gelukkiger leeft kan ik daar beter mee leven dan wanneer dat andersom zou zijn.
Op dinsdag 1 september 2009 17:55 schreef Graseter het volgende:
Sinceria is de liefste user van FOK!
Sinceria is de liefste user van FOK!
Mijn ouders zijn nog steeds getrouwd samen. Mijn vader heeft op deze situatie wel geprobeerd mijn moeder weer in het gareel te krijgen. Alleen doet hij dat op de 'botte boer' methode en daardoor zit mijn moeder meteen op de kast en is er geen gesprek meer mee te voeren. Vroeger hadden ze heel vaak ruzie weet ik nog, mijn vader was altijd erg gespannen en barstte regelmatig uit, ook naar mij, mijn zus en broertje toe en dan vielen er klappen.quote:
[..]
Waar is je pa precies in dit verhaal? Je hebt hem al een paar keer genoemd, maar hoe zit dat precies? Zijn je ouders gescheiden?
Tegenwoordig is de situatie wel wat veranderd, mijn vader is minder gespannen en ik woon al lang niet meer thuis. Maar hij praat nog steeds op dezelfde manier met mijn moeder en dat lost niks op. Ik weet niet hoe hij het volhoudt met haar, misschien houdt hij genoeg van mijn moeder, misschien is het ook wel dat hij het niet aandurft om echt stappen te ondernemen uit angst voor verandering. Ik durf dat niet te zeggen, en eigenlijk vind ik dat ook mijn zaak niet.
Mijn vader heeft een paar jaar geleden eens gezegd dat hij nooit zo gezien heeft hoe slecht het eigenlijk ging en dat hij wel spijt heeft van een aantal zaken.
Ervaring mee ja. Is niet zo makkelijk, maar het enige wat voor mij het beste was, was deze mensen uit je leven verwijderen. Ik heb al lange tijd geen contact meer met meerdere familieleden, waaronder mijn vader, en daar heb ik ook geen behoefte aan.
Zelfde verhaal bij drugsverslavingen. Hoewel dat voor mijn gevoel toch nog wel iets verder gaat, of in ieder geval vond ik dat moeilijker, misschien omdat ik al de nodige 'ervaring' met alcoholisten had en niet met drugsverslaafden. Gelukkig is mijn broer op dit moment weer clean en mijn vrienden van vroeger, die langzaam allemaal junks werden zie ik ook nooit meer.
Verder niet te veel over nadenken, dan valt er prima mee te leven.
Zelfde verhaal bij drugsverslavingen. Hoewel dat voor mijn gevoel toch nog wel iets verder gaat, of in ieder geval vond ik dat moeilijker, misschien omdat ik al de nodige 'ervaring' met alcoholisten had en niet met drugsverslaafden. Gelukkig is mijn broer op dit moment weer clean en mijn vrienden van vroeger, die langzaam allemaal junks werden zie ik ook nooit meer.
Verder niet te veel over nadenken, dan valt er prima mee te leven.
Trouwens, op de momenten dat ik het lastig mee heb luister ik vaak naar Let's Pretend van Life of Agony. Het helpt me accepteren.
But sometimes I like to pretend, that she holds me!quote:
Trouwens, op de momenten dat ik het lastig mee heb luister ik vaak naar Let's Pretend van Life of Agony. Het helpt me accepteren.
Mooi nummer idd, had alleen akoestische gitaar of piano moeten zijn, iets wat Keith Caputo ooit beaamde
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Gast, reageer eens normaal...quote:
[..]
Hou je bek man, je weet niet waar je het over hebt.
Nicotineverslaafden die zijn uiteindelijk net zo manipulatief als ze eigenlijk moeten stoppen.
Verwijten, liegen. "Dit is echt mijn laatste sigaret!"."Ach eentje nu voor de gezelligheid kan toch wel, ik ben nu al 3 maanden gestopt
Het is te zielig voor woorden echt. En het heeft qua gedrag minder invloed, tot je hem of haar de nicotine onthoudt. Dan worden het zeurderige, kinderachtige, vervelende mensen die niet tegen de ontwenningsverschijnselen kunnen en zeer manipulatief worden in het verkijgen van die ene dosis nicotine (roken bij een vage nooduitgang op het vliegveld bijvoorbeeld, na een vlucht van 6 uur).
Maar rook jij maar lekker de tering, ik spreek je wel, als je 50 bent en aan longkanker overlijdt. Succes.
Even OT wb alcohol.
Ik heb 2 vrienden en die hebben/hadden problemen met alcohol. De 1 was een medehuisgenoot die een zeer negatief zelfbeeld had. Hij was negatief over het mislukken van zijn studie en het niet kunnen krijgen van mijn toenmalige vriendin. Depressie en alcoholisme kwam ook in zijn familie voor. Ik trof hem 's avonds altijd aan met een halve liter blik bier.Tot diep in de nacht en dan kon hij vervelend worden dronken. Mensen beledigen enzo. Uiteindelijk ging hij bij zijn ouders wonen maar dat maakte de depressie erger. Opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis maar het mocht niet baten. Hij sprong uiteindelijk voor de trein.
De andere vriend leeft nog wel. Die is geen alcoholverslaafde maar wel probleemdrinker. Met name alleen of in de weekends drinkt hij grote hoeveelheden whisky of bier. Echt dronken is hij snel geirriteerd. Hij heeft al enkele malen op het politiebureau doorgebracht in de cel. Hij bestrijdt zijn katers niet met alcohol dus doordeweeks vind je hem wel vaak nuchter maar tegen de weekends is hij steevast dronken.
Ik denk dat alcoholgebruik dat problemen oplevert net zo erg is als verslaafd eraan zijn.
hij heeft hem ook akoestisch opgenomen. Dat is echt een kippenvelversie. Ik kan m helaas niet op youtube vinden.quote:
[..]
But sometimes I like to pretend, that she holds me!
Mooi nummer idd, had alleen akoestische gitaar of piano moeten zijn, iets wat Keith Caputo ooit beaamde
|
|
