Alcoholisme in je omgeving

Mijn oom heeft zichzelf doodgedronken (hersenbloeding), ondanks interventies van mijn ouders, zijn vader en moeder, opnames in een afkickkliniek. Er waren wel periodes van nuchterheid, maar hij viel altijd terug.

Mijn advies zou zijn dat je af moet van het idee dat je een alcoholist van zijn of haar verslaving af kunt helpen. Dat is iets wat ze alleen zelf kunnen volhouden, maar vaak is die wil er niet.

Als ik zo het verhaal hoor ben ik bang dat je moeder nooit zal ophouden met drinken, of er moet een enorme omslag in haar leven plaatsvinden, maar die kun jij waarschijnlijk niet veroorzaken. De vraag die je jezelf daarom moet stellen is (en dit klinkt wellicht hard, maar is zeker een realiteit): als je moeder overlijdt als gevolg van haar verslaving, hoe wil je dan op je eigen rol terugkijken? Kun je met jezelf leven als je alle banden verbreekt en het misgaat, of ga je je daar later schuldig over voelen? Of wil je er voor haar zijn, zodat je later in ieder geval voor jezelf weet dat jou niets te verwijten valt?

Het is in beide gevallen een keuze voor jezelf en je toekomst, want de kans dat een van beide opties niet leidt tot het onvermijdelijke is minimaal.

quote:

Op zaterdag 11 december 2010 23:46 schreef Xessive het volgende:
Mijn oom heeft zichzelf doodgedronken (hersenbloeding), ondanks interventies van mijn ouders, zijn vader en moeder, opnames in een afkickkliniek. Er waren wel periodes van nuchterheid, maar hij viel altijd terug.

Mijn advies zou zijn dat je af moet van het idee dat je een alcoholist van zijn of haar verslaving af kunt helpen. Dat is iets wat ze alleen zelf kunnen volhouden, maar vaak is die wil er niet.

Ach ja, stoppen met drinken. Hoevaak vooral mijn biologische moeder niet heeft geroepen dat ze was gestopt. Nou ja, nog wel af en toe een wijntje naturlijk..... De whiskey was dan nooit meer dan een paar dagen verwijderd.

Zelfs borstkanker heeft bij haar niet kunnen leiden tot de omslag die nodig is.

ik heb helaas niet het idee dat mijn pa ooit gaat stoppen, tenzij hij dood is, dat klinkt hard maar zo is het wel, inmiddels 4 jaar geleden is mijn beste vriendin haar vader verloren door drankmisbruik en daar was ie wel van geschrokken, en ik ook want je wordt wel even met je neus op de feiten gedrukt,huilend heb ik hem uitgelegd dat ik bang was dat mij en hem hetzelfde zou overkomen, toen hebben we een week verbetering gehad, want hij zag het zelf in, maar een week later was het weer precies hetzelfde liedje, dus de hoop op verbetering heb ik een paar jaar geleden al opgegeven, en ga er eigenlijk dus een soort van uit dat mijn vader uiteindelijk op relatief jonge leeftijd zal overlijden door zijn eigen gezuip

Ik geef dit topic even een kick omdat een vriend van mij een drankprobleem aan het ontwikkelen is (denk ik). Mijn kameraad is 22 jaar en drinkt 4 flesjes bier op een gewone dag. Daarnaast gaat hij ook ongeveer 2x in de week uit. Dan gaat er natuurlijk enorm veel bier doorheen. Hij heeft mij in vertrouwen gezegd dat hij bang is alcoholist te worden. Zo had hij een dag niet gedronken. De volgende dag voelde hij zich raar, hij voelde dat er iets niet klopte. Toen bedacht hij dat hij niet had gedronken, snel naar de AH to Go gegaan en heeft 2 halve liters en een baco gekocht om in de bus op te drinken . Ik schrok hiervan. Dit is natuurlijk niet goed. Hij weet dat hij een probleem heeft maar doet er niks aan. Ik maak me zorgen om hem. Wat is het beste wat ik kan doen voor hem?

Om redenen die ik niet wens te zeggen heb ik mij ook een tijd geleden in alcoholisme verdiept. Wat mij opviel was dat veel literatuur die erover te vinden was erg karig is. Ik heb na zoeken wel een boek gevonden wat in mijn ogen een interessante nieuwe invalshoek geeft, en met name bij mij voor meer empathie heeft gezorgd naar alcoholisten toe.

Goodbye Mr Wonderful is een boek geschreven door een alcoholist, Chris Mccully, en vertelt op zeer interessante wijze de beleving van de alcoholist zelf. Als je niet slecht bent in Engels is dit zeker een aanrader. Hier ook een link naar het boek op google.

http://books.google.com/b(...)#v=onepage&q&f=false

quote:

Op dinsdag 22 maart 2011 22:33 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Wat als je zelf de alcoholist bent?

Als je het zelf begint door te krijgen kun je maar beter hulp gaan zoeken denk ik.

Alcoholisme is om welke reden dan ook afhankelijk zijn van drank.
Of je het gebruikt om te slapen, om te ontspannen of gewoon om je wat beter te doen voelen is geloof ik niet eens zo relevant.
Net als af en toe heel veel drinken je ook geen alcoholist maakt.

quote:

Op dinsdag 22 maart 2011 23:45 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Ik zou het heel vervelend vinden als ik nooit meer zou mogen drinken de rest van mijn leven. Ik heb het nodig. Ben ik afhankelijk?

Je zegt zelf dat je het nodig hebt dus dan lijkt me dat een ja.
Maar ik been geen dokter of zo Dat was wel wat mijn huisarts letterlijk zei toen ik me bij hem meldde omdat ik (zo nu en dan) ook flink dronk vanwege slaapproblemen.

Elke mate van afhankelijkheid hoe gering ook maakt jou een alcoholist. Aldus meneer Bergsma.

nee mijn vader was al verslaafd voor mijn geboorte
zijn Lever was al "Kapot" ver voordat ik ter wereld zou komen
dus daar heb je niks aan
niks om te delen met jou

het spijt me

quote:

Op dinsdag 22 maart 2011 23:54 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Als je dergelijke logica doorzet kun je jezelf ook afvragen of mensen 'verslaafd' zijn aan hun partners. Ik zou diep bedroefd zijn als mijn (hypothetische) partner zou te komen overlijden. Ik ben 'emotioneel' afhankelijk van haar. Ben ik nu dan ook verslaafd aan haar?

In feite heb je gelijk ja. Sowieso bestaan er tal van verslavingen (elk mens schijnt er minstens 3 te hebben, van nagelbijten tot heroïne en van sporten tot seks)
Probleem met (veel) drank is dat het enorm schadelijk is en men er dus daarom er een punt van maakt.

quote:

Op dinsdag 22 maart 2011 23:45 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Ik zou het heel vervelend vinden als ik nooit meer zou mogen drinken de rest van mijn leven. Ik heb het nodig. Ben ik afhankelijk?

Hoeveel en wanneer drink je dan? Een wijntje na het werk en voor je het weet heb je 3/4 fles in je eentje achter de kiezen? Maar dat wel elke dag doen onder het mom van gezellig en even uitblussen. Zoiets?

quote:

Op dinsdag 22 maart 2011 21:09 schreef Ragboer het volgende:
Ik geef dit topic even een kick omdat een vriend van mij een drankprobleem aan het ontwikkelen is (denk ik). Mijn kameraad is 22 jaar en drinkt 4 flesjes bier op een gewone dag. Daarnaast gaat hij ook ongeveer 2x in de week uit. Dan gaat er natuurlijk enorm veel bier doorheen. Hij heeft mij in vertrouwen gezegd dat hij bang is alcoholist te worden. Zo had hij een dag niet gedronken. De volgende dag voelde hij zich raar, hij voelde dat er iets niet klopte. Toen bedacht hij dat hij niet had gedronken, snel naar de AH to Go gegaan en heeft 2 halve liters en een baco gekocht om in de bus op te drinken . Ik schrok hiervan. Dit is natuurlijk niet goed. Hij weet dat hij een probleem heeft maar doet er niks aan. Ik maak me zorgen om hem. Wat is het beste wat ik kan doen voor hem?

1+1=2 voor hem, maar voor hetzelfde geld heeft het rare gevoel een heel andere oorzaak en heeft 'ie zichzelf een placebo toegediend. Het feit dat hij denkt dat het aan de alcohol ligt is wel wat zorgelijker dan de hoeveelheid die hij drinkt, want die hoeveelheid drink ik ook ongeveer.

quote:

Op woensdag 23 maart 2011 00:48 schreef Mankatans het volgende:

[..]

1+1=2 voor hem, maar voor hetzelfde geld heeft het rare gevoel een heel andere oorzaak en heeft 'ie zichzelf een placebo toegediend. Het feit dat hij denkt dat het aan de alcohol ligt is wel wat zorgelijker dan de hoeveelheid die hij drinkt, want die hoeveelheid drink ik ook ongeveer.

Probeer maar eens een volledige maand niets te drinken. Wedden dan je afkickverschijnselen krijgt van die 4 biertjes?

quote:

Op woensdag 23 maart 2011 00:30 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Inderdaad, dat overkomt me vaak genoeg. Dat ik een paar biertjes drink en voor ik het weet ben ik een halve krat verder. Het is geen maat kunnen houden in iets. Maar eigenlijk merk ik daar verder niet zoveel van. M'n studie, werk, sociale contacten, nevenactiviteiten en dergelijke verlopen allemaal wel prima. Iedereen weet dat ik veel drink.

Ik zeg dat omdat ik uit je verhaal opmaak dat jij het type drinker bent dat je vaak ziet in hogeropgeleide kringen.

Ik noem mijn vader. Eigen zaak, veel stress, een gezellige drinker van huis uit. Elke dag ging er wel op zijn minst 3/4 fles wijn door heen, gezellig toch, neem ook een wijntje! Of 5 halve liters bier. Als er niks was dan was hij toch wel behoorlijk gepikeerd tegen mijn moeder dat ze niets gehaald had. En dan werden wij naar het benzinestation gestuurd of dronk hij haar fles sherry op waar ie helemaal niet van hield. Je moet toch wat drinken hè. Maar meestal werden wij voor hij thuiskwam nog even naar de supermarkt gestuurd om wat wijn of bier te halen. Ik heb de man serieus in mijn hele leven geen avond zonder drankje gezien.

En dan viel hij of in slaap op de bank of hij begon van die halflamme discussies bij voorkeur over politiek, het koningshuis of religie. En dan ging hij je provoceren, zodat je lang met hem bleef discussiëren en hij nog lekker lang door kon drinken. Of al zijn zakelijke problemen vertellen. Dat ik naar school moest de volgende dag dat kwam niet eens in hem op. Luisteren naar wat wij zeiden deed hij niet. Maar mijn vader is op het oog een joviale man met veel humor dus dat duurt lang voordat je dat echt door hebt.
Soms had hij een agressieve dronk. Dan ging hij ruzie zoeken. Etteren. Veel drama en een enkele keer een klap. Hij reed ook rustig auto met drank op en de kinderen achterin, je moet toch gewoon een wijntje kunnen drinken in het restaurant of niet?

Terwijl hij gewoon 60 uur per week werkte in zijn eigen bedrijf, leuk huis, getrouwd, 2 kinderen die het op het oog goed deden, ziet er goed uit, geen grote bierbuik. Een man waar je mee kan lachen vinden zijn keurig nette vrienden van de tennisclub, want sporten deed hij ook gewoon. Nou, wat hebben we gelachen... Ik zie hem nog maar zelden.

Ik zou dus nooit samen kunnen zijn met een man met de drinkgewoontes als Friek. Ook al lijkt het nu nog onschuldig in je studententijd, hou in de gaten of je geen mensen te kort doet om je heen. Je hoeft geen verslonsde, wandelende bierbuik zonder werk te zijn om een problematische alcoholverslaving te hebben. In het geval van mijn vader niet problematisch voor hemzelf, wel voor zijn kinderen.