Alcoholisme in je omgeving

alcoholisten zien maar 1 ding uiteindelijk en dat is helaas de fles. eenmaal op dat punt gekomen is het een hele moeilijke weg om daaruit te komen. niks van hun problemen zijn waar als je ze ermee confronteert, agressiviteit is ruimschoots aanwezig. mijn ex heeft gekampt met een alcohol en drugsverslaving. weliswaar was de alcoholverslaving voor mijn tijd maar het heeft behoorlijk wat effect gehad in onze relatie en stress veroorzaakt. voor mijn tijd is hij opgenomen geweest in een alcohol/drugs kliniek om af te kicken. dit was in eerste instantie een gedwongen opname maar werd uiteindelijk vrijwillig omdat hij uiteindelijk wel in wilde zien dat hij niet goed bezig was. in de relatie met mij viel hij uiteindelijk ook terug in zijn alcoholverslaving (zijn drugs had hij redelijk onder controle, is daar uiteindelijk ook helemaal mee gekapt). zijn vader overleed binnen 1 1/2 maand aan kanker, zijn moeder op een gegeven moment weer een nieuwe relatie die haar seksueel en lichamelijk misbruikte, aangezien mijn ex ADHD heeft kon hij moeilijk omgaan met gevoelens en greep hij uiteindelijk weer naar de fles om maar eventjes steeds niks te hoeven voelen. dit was ontzettend moeilijk en heeft voor de nodige stress, ruzies en agressiviteit gezorgd. hij was op het moment dat hij gedronken had ook niet voor rede vatbaar, bleef 1 of 2 nachten weg van huis zonder dat ik wist waar hij was en als ik daar naar vroeg had ik er niks mee te maken (hij had dan alweer gedronken als hij dat zei) we hebben 2 kinderen en ik heb er zo goed en zo kwaad als dat soms kon ervoor willen zorgen dat zij er niet teveel mee in aanraking kwamen. nu weet ik natuurlijk niet wat die kleintjes (ze waren toen 3,5 en 1 jaar oud) allemaal mee hebben gekregen als ze in bed lagen maar mocht het overdag gebeuren dat hij dronken was dan ging ik met ze de deur uit, als ik dan terug kwam was hij vaak weg en kon ik eerst in alle rust de kids naar bed brengen voordat hij weer een keer thuis kwam. ik heb ze er nooit over gehoord in ieder geval. ik heb de kans gegrepen toen hij nuchter was om een duidelijk gesprek met hem aan te gaan en hem voor de keuze gezet of die alcohol eruit of ik en de 2 kids zijn weg. dat heeft hem toen aan het denken gezet en is op eigen houtje gestopt met de alcohol en kreeg dat weer onder controle. het vertrouwen is op dat moment weg en je hebt steeds het idee o nee wanneer gaat het weer loos maar het ging niet meer loos wat ik erg knap van hem vind.

een alcoholist confronteren met wat hij doet zal nooit in goede aarde vallen, maar mijn ervaring is als je dat wel blijft doen maar dan op de nuchtere momenten (want dan hebben ze vaak spijt van wat er gebeurt is en kun je enigszins tot hen doordringen) en sterk genoeg bent om dat vol te houden (want dat is het 2e, het vergt een heleboel van je eigen energie) kan het lukken om iemand bij zinnen te brengen. maar ik zeg al dat is mijn ervaring hierin.

overigens wil ik nog wel even zeggen dat mijn ex en ik nu een heel goed contact hebben met elkaar en dat deze hele gebeurtenis niet de reden is geweest dat wij uit elkaar zijn gegaan. hij heeft zijn leventje nu weer aardig op de rit (dus compleet van alle drugs, alcohol en medicatie af) en zorgt goed voor de kinderen als ze daar zijn, ze gaan ook graag naar hem toe

quote:

Op woensdag 23 maart 2011 09:43 schreef Cornerman het volgende:
Alcohol- en nicotineverslaafden vergelijken.. het wordt steeds armoediger op fok
Gevolgen zijn niet te vergelijken. Een klein kind heeft liever een pa als sigarettenjunk dan een pa die elke ochtend om 10 uur met een fles wodka laveloos op de bank ligt. Bij wijze van.
Enge van alcoholisme is dat het karakter zo erg kan veranderen van personen. Idd met veel verwijten strooien maar ook veel liegen.
Denk dat het wel een onderschat probleem is, vooral voor de (jonge) kinderen die in zulke situaties opgroeien.

Hou je bek man, je weet niet waar je het over hebt.

Nicotineverslaafden die zijn uiteindelijk net zo manipulatief als ze eigenlijk moeten stoppen.
Verwijten, liegen. "Dit is echt mijn laatste sigaret!"."Ach eentje nu voor de gezelligheid kan toch wel, ik ben nu al 3 maanden gestopt ". "Nee ik heb echt geen sigaret gerookt. Wat jullie ruiken is van de buurvrouw!".

Het is te zielig voor woorden echt. En het heeft qua gedrag minder invloed, tot je hem of haar de nicotine onthoudt. Dan worden het zeurderige, kinderachtige, vervelende mensen die niet tegen de ontwenningsverschijnselen kunnen en zeer manipulatief worden in het verkijgen van die ene dosis nicotine (roken bij een vage nooduitgang op het vliegveld bijvoorbeeld, na een vlucht van 6 uur).

Maar rook jij maar lekker de tering, ik spreek je wel, als je 50 bent en aan longkanker overlijdt. Succes.

Even OT wb alcohol.

Ik heb 2 vrienden en die hebben/hadden problemen met alcohol. De 1 was een medehuisgenoot die een zeer negatief zelfbeeld had. Hij was negatief over het mislukken van zijn studie en het niet kunnen krijgen van mijn toenmalige vriendin. Depressie en alcoholisme kwam ook in zijn familie voor. Ik trof hem 's avonds altijd aan met een halve liter blik bier.Tot diep in de nacht en dan kon hij vervelend worden dronken. Mensen beledigen enzo. Uiteindelijk ging hij bij zijn ouders wonen maar dat maakte de depressie erger. Opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis maar het mocht niet baten. Hij sprong uiteindelijk voor de trein.

De andere vriend leeft nog wel. Die is geen alcoholverslaafde maar wel probleemdrinker. Met name alleen of in de weekends drinkt hij grote hoeveelheden whisky of bier. Echt dronken is hij snel geirriteerd. Hij heeft al enkele malen op het politiebureau doorgebracht in de cel. Hij bestrijdt zijn katers niet met alcohol dus doordeweeks vind je hem wel vaak nuchter maar tegen de weekends is hij steevast dronken.

Ik denk dat alcoholgebruik dat problemen oplevert net zo erg is als verslaafd eraan zijn.

We kunnen iig concluderen dat drank echt veel kapot maakt in het eigen lichaam en de directe omgeving van de verlaafde en dat ook een rookverslaving dit kan doen, bijvoorbeeld de angst dat de dierbare rokende komt te overlijden b.v. kan voor kinderen van ouders die roken heel aangrijpend zijn en een eigen leventje gaan leiden, hoewel ik zelf wel beetje geneigd ben de problematiek rondom alcohol zwaarder te laten wegen.

Maar eigenlijk gaan alle verslavingen uiteindelijk ten koste van jezelf en je naasten.

quote:

Op woensdag 23 maart 2011 14:15 schreef Delan het volgende:

overigens wil ik nog wel even zeggen dat mijn ex en ik nu een heel goed contact hebben met elkaar en dat deze hele gebeurtenis niet de reden is geweest dat wij uit elkaar zijn gegaan. hij heeft zijn leventje nu weer aardig op de rit (dus compleet van alle drugs, alcohol en medicatie af) en zorgt goed voor de kinderen als ze daar zijn, ze gaan ook graag naar hem toe

Precies ,niet alle verslavingsverhalen hoeven slecht af te lopen gelukkig

quote:

Op woensdag 23 maart 2011 14:14 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Maar is het een probleem als ik het geen probleem vind en mijn omgeving ook niet? Ik wil best een bepaalde stempel dragen of in een hokje geduwd worden als men dat zo graag wil, maar of het nu zoveel bijdraagt..

Nou, het gaat denk ik om de vraag die je jezelf eerder stelde: kan je stoppen als je verantwoordelijkheden daarom vragen?

En liefst zonder dat het zover moet komen dat je naasten keihard tegen je moeten zeggen dat ze er onder lijden (wat kinderen niet snel doen want die groeien op denkende dat dit de normale situatie is).

Dat is natuurlijk geen objectief feit dat vrouwen zo zijn. Het kan net zo goed een slap excuus van jou zijn om niet te hoeven stoppen met drinken.

Je vriendinnen hoeven het dus niet tegen je te zeggen want dat zijn maar zeurwijven. Vrienden zoek je zelf uit en houden waarschijnlijk ook wel van een borrel. Zelf zie je geen probleem. Nou prima dan. In jouw situatie is het nog onschuldig.
Maar ik hoop wel dat je je realiseert dat alcohol jouw "drug of choice" is ter ontspanning en waarschijnlijk ook als stress relief. Dat zal dus ook zo zijn als je een stressvolle baan en gezin hebt straks. Je gaat echt niet ineens magisch veranderen op het moment dat de zwangerschapstest 2 streepjes laat zien. Hopelijk heb je tegen die tijd iets meer zelfkritiek ontwikkelt en heb je dan meer inzicht in het effect van jouw "high functioning" alcohol-afhankelijkheid op je omgeving.

Er bestaan praatgroepen voor kinderen van ouders met psychische problematiek. Het gaat dus vooral om hoe een psychisch of verslavingsprobleem van de ouders het leven van kinderen ontwricht. Je ontmoet daar wel lotgenoten en denk dat dat altijd helpt om dingen voor jezelf in perspectief te plaatsen. En vooral, er is ruimte voor wat jij nodig hebt en niet wat jouw moeder allemaal nodig heeft.

De moeder van een goede vriendin is een tijd lang alcoholist geweest. Als we daar lunchten in de schoolpauze (wij 8 jaar) stond er al een fles wijn op het aanrecht. Na schooltijd was de tweede vaak al aangebroken. Later in de pubertijd ging het helemaal mis en kwamen er allerlei psychische problemen van de moeder bij kijken. Mijn vriendin moest vaak haar moeder in het gareel houden omdat ze anders burenruzie zou schoppen etc. Later is de moeder psychotisch en suicidaal geworden. Nogal een belasting op je kind die je dus geen kind laat zijn.

Na jaren geen contact hebben ze nu sporadisch contact, meeste via email. Ik denk dat het belangrijk is te accepteren dat je haar niet zal kunnen veranderen en vooral jezelf niet opzij zetten voor je moeder. Je moeder zal altijd je hulp nodig blijven hebben en dat kan je uitputten. Bedenk dus voor jezelf waar je grens ligt en vergeet je eigen behoeften niet.

quote:

Op woensdag 23 maart 2011 23:28 schreef Vandaag... het volgende:
Dat is natuurlijk geen objectief feit dat vrouwen zo zijn. Het kan net zo goed een slap excuus van jou zijn om niet te hoeven stoppen met drinken.

Je vriendinnen hoeven het dus niet tegen je te zeggen want dat zijn maar zeurwijven. Vrienden zoek je zelf uit en houden waarschijnlijk ook wel van een borrel. Zelf zie je geen probleem. Nou prima dan. In jouw situatie is het nog onschuldig.
Maar ik hoop wel dat je je realiseert dat alcohol jouw "drug of choice" is ter ontspanning en waarschijnlijk ook als stress relief. Dat zal dus ook zo zijn als je een stressvolle baan en gezin hebt straks. Je gaat echt niet ineens magisch veranderen op het moment dat de zwangerschapstest 2 streepjes laat zien. Hopelijk heb je tegen die tijd iets meer zelfkritiek ontwikkelt en heb je dan meer inzicht in het effect van jouw "high functioning" alcohol-afhankelijkheid op je omgeving.

Ik vind dit wel een beetje kort door de bocht.

Er is nogal een grens tussen alcoholgebruik, problematisch alcoholgebruik en alcoholverslaving.

Er zijn mensen die af en toe 2 wijntjes drinken, er zijn mensen die 1x/ week dronken worden er zijn mensen die 1x/week dronken worden en dan de boel kort en klein slaan. En er zijn de mensen die elke ochtend met een biertje beginnen.
De 1e 2 mensen hebben niet direkt een probleem, de laatste 2 wel.

En ik kan nou niet meteen stellen dat Friek_ meteen een potentieel alcoholist is. Ik geloof dat hij studeert ? en af en toe dus een halve krat wegdrinkt. Het is ook meer dat vrienden dan meedrinken. Maar eenmaal werkend doen de meesten dat minder.

Ik kan voorstellen dat als je inderdaad alcoholverslaving van dichtbij gezien hebt, dat je dan sowieso van alcohol niets moet hebben. Maar om dan iedereen maar over 1 kam te scheren gaat mij wat te ver...

Hij geeft op pagina 1 zelf aan dat hij het als mogelijk probleem ziet. En dan ga ik er op door en dan is dat kort door de bocht. Ik zeg toch ook dat het nu in zijn situatie onschuldig is.

quote:

Op woensdag 23 maart 2011 14:18 schreef Godshand het volgende:

[..]

Hou je bek man, je weet niet waar je het over hebt.

Nicotineverslaafden die zijn uiteindelijk net zo manipulatief als ze eigenlijk moeten stoppen.
Verwijten, liegen. "Dit is echt mijn laatste sigaret!"."Ach eentje nu voor de gezelligheid kan toch wel, ik ben nu al 3 maanden gestopt ". "Nee ik heb echt geen sigaret gerookt. Wat jullie ruiken is van de buurvrouw!".

Het is te zielig voor woorden echt. En het heeft qua gedrag minder invloed, tot je hem of haar de nicotine onthoudt. Dan worden het zeurderige, kinderachtige, vervelende mensen die niet tegen de ontwenningsverschijnselen kunnen en zeer manipulatief worden in het verkijgen van die ene dosis nicotine (roken bij een vage nooduitgang op het vliegveld bijvoorbeeld, na een vlucht van 6 uur).

Maar rook jij maar lekker de tering, ik spreek je wel, als je 50 bent en aan longkanker overlijdt. Succes.

Ik denk dat alcoholgebruik dat problemen oplevert net zo erg is als verslaafd eraan zijn.

Nou, nou, nou...
Alsnog voor een gemiddelde thuissituatie met kinderen zeg ik alleen dat echte alcoholverslaafden littekens veroorzaken op deze kinderen. Daarnaast zie ik dat hun karakter verandert, hoe lief en bezorgdzaam hij/zij toen was, daar is weinig nog van over. Dat zal bij iemand die een sigaret opsteekt niet snel gebeuren.
De gevolgen (voor kinderen) zijn niet te vergelijken. Vandaar dat ik die opmerking maakte.
Verder ga ik me niet eens verdedigen

OT
Ik vind het echt een onderschat probleem, wanneer een ouder liever het geld uitgeeft aan drank om 09:30 bij de gall&gall dan dat er eten in huis wordt gehaald. Van opvoeden is er dan weinig sprake en de kinderen worden te snel volwassen. De verstopte wodkaflessen, geld dat opeens kwijt is, verloedering en loze beloftes zullen velen wel herkennen, desondanks blijft die hunker naar alcohol voor ze bestaan. Ik vind de dienstverlening ook te matig, zowel de verslavings- als jeugdzorg. Of heeft iemand hier wel positieve ervaringen mee?

quote:

Op woensdag 23 maart 2011 13:10 schreef zusterclivia het volgende:
Jij succes met je Pa......die komt er wel

Thnx. Ik maak me er niet druk om; het is voor hem een manier om 's avonds te ontspannen. Ik ga me er niet mee bemoeien als alles verder gewoon goed met hem gaat. Als dit voor hem werkt moet 'ie dat gewoon doen. Wie ben ik om daar een waardeoordeel over te vellen? Wellicht verkort het zijn leven iets, maar kennelijk maakt het het leven voor hem aangenamer of beter verdraagbaar. Als hij korter maar gelukkiger leeft kan ik daar beter mee leven dan wanneer dat andersom zou zijn.

Ervaring mee ja. Is niet zo makkelijk, maar het enige wat voor mij het beste was, was deze mensen uit je leven verwijderen. Ik heb al lange tijd geen contact meer met meerdere familieleden, waaronder mijn vader, en daar heb ik ook geen behoefte aan.
Zelfde verhaal bij drugsverslavingen. Hoewel dat voor mijn gevoel toch nog wel iets verder gaat, of in ieder geval vond ik dat moeilijker, misschien omdat ik al de nodige 'ervaring' met alcoholisten had en niet met drugsverslaafden. Gelukkig is mijn broer op dit moment weer clean en mijn vrienden van vroeger, die langzaam allemaal junks werden zie ik ook nooit meer.
Verder niet te veel over nadenken, dan valt er prima mee te leven.

quote:

Op vrijdag 25 maart 2011 16:09 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Trouwens, op de momenten dat ik het lastig mee heb luister ik vaak naar Let's Pretend van Life of Agony. Het helpt me accepteren.

But sometimes I like to pretend, that she holds me!
Mooi nummer idd, had alleen akoestische gitaar of piano moeten zijn, iets wat Keith Caputo ooit beaamde

quote:

Op woensdag 23 maart 2011 14:18 schreef Godshand het volgende:

[..]

Hou je bek man, je weet niet waar je het over hebt.

Nicotineverslaafden die zijn uiteindelijk net zo manipulatief als ze eigenlijk moeten stoppen.
Verwijten, liegen. "Dit is echt mijn laatste sigaret!"."Ach eentje nu voor de gezelligheid kan toch wel, ik ben nu al 3 maanden gestopt ". "Nee ik heb echt geen sigaret gerookt. Wat jullie ruiken is van de buurvrouw!".

Het is te zielig voor woorden echt. En het heeft qua gedrag minder invloed, tot je hem of haar de nicotine onthoudt. Dan worden het zeurderige, kinderachtige, vervelende mensen die niet tegen de ontwenningsverschijnselen kunnen en zeer manipulatief worden in het verkijgen van die ene dosis nicotine (roken bij een vage nooduitgang op het vliegveld bijvoorbeeld, na een vlucht van 6 uur).

Maar rook jij maar lekker de tering, ik spreek je wel, als je 50 bent en aan longkanker overlijdt. Succes.

Even OT wb alcohol.

Ik heb 2 vrienden en die hebben/hadden problemen met alcohol. De 1 was een medehuisgenoot die een zeer negatief zelfbeeld had. Hij was negatief over het mislukken van zijn studie en het niet kunnen krijgen van mijn toenmalige vriendin. Depressie en alcoholisme kwam ook in zijn familie voor. Ik trof hem 's avonds altijd aan met een halve liter blik bier.Tot diep in de nacht en dan kon hij vervelend worden dronken. Mensen beledigen enzo. Uiteindelijk ging hij bij zijn ouders wonen maar dat maakte de depressie erger. Opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis maar het mocht niet baten. Hij sprong uiteindelijk voor de trein.

De andere vriend leeft nog wel. Die is geen alcoholverslaafde maar wel probleemdrinker. Met name alleen of in de weekends drinkt hij grote hoeveelheden whisky of bier. Echt dronken is hij snel geirriteerd. Hij heeft al enkele malen op het politiebureau doorgebracht in de cel. Hij bestrijdt zijn katers niet met alcohol dus doordeweeks vind je hem wel vaak nuchter maar tegen de weekends is hij steevast dronken.

Ik denk dat alcoholgebruik dat problemen oplevert net zo erg is als verslaafd eraan zijn.

Gast, reageer eens normaal...