De kunst van het loslaten van je ex #125

Vrouwen houden van die emotionele achtbaan. Ga er niet in mee, laat haar lekker stikken, of neuk haar kapot en laat dr dan stikken. Wees rationeel en neem gewoon afstand.

@ catkiller:
Ik kan niet boos zijn. Ze wist zeker dat ik nog hoop had en zij heeft ook heel vaak geprobeerd om er nog wat van te maken. Alleen elke keer dat het voor mijn gevoel de goede kant op begon te gaan krabbelde ze terug en raakte ze in paniek. Waarom weet ik niet. Wat ik wel weet zijn de redenen waarom ze niet met mij verder wilt, al vind ik die redenen ongegrond. Ik heb zo vaak laten zien dat ik er wel voor wilde gaan en dat ik het echt serieus nam, maar jah, tevergeefs.

En wanneer is het verboden om met iemand te zoenen? Het was al uit en ze wist er geen raad meer mee. Op een gegeven moment houdt het dan ook op en waarom is het dan nog een schande om met iemand te zoenen die je leuk lijkt.

In jouw geval echter is het wel echt een kut-streek. Het is altijd gissen naar de reden waarom ze dat deed. Wellicht op zoek naar wat spanning. Drie jaar een relatie is best lang en dan kan de spanning wel wat zakken. Dan is het eigenlijk aan haar geweest om dat aan te geven en om er samen aan te werken.

Maar ik kan gewoon geen fout van jouw kant herkennen in je verhaal. Zij maakte een afspraak met die kerel en zij maakt het uit. Dat is echt kut voor je zelfvertrouwen, waardoor je de schuld bij je zelf gaat zoeken, maar je hebt gewoon niks fout gedaan.

Maar ja.. Je houdt van iemand. Dan wil je daar wel voor vechten. Ik zou een slippertje wel kunnen vergeven als zij maar duidelijk maakt dat het haar spijt en ook echt laat merken dat dit niet meer gebeurd. Het zou wel kut voelen, maar waarom zo maar weg gooien, probeer er nog wat van te maken zeg maar.

In jou geval plaatst ze een botte bijl in je hart en gooit ze zo maar alles over de brug. Als of het niks is geweest. Dan kan ik niks anders bedenken dat ze echt een probleem heeft of gewoon geen geweten.

Maar goed, heel moralistisch allemaal. Ik ben zelf ook zo een eikel geweest en zo is mijn relatie dus ook naar de klote gegaan. Voordeel is wel dat ik me nu wel weet te gedragen en ook de minder goede kant van me zelf te weten ben gekomen. Dat het daarom niet meer wilt lukken met mijn ex is dan ook kut, maar begrijpelijk.

Als ik jou was zou ik het zo laten kerel. Als zij jou terug wilt dan laat ze dat wel horen en zo niet dan is het over. Valt moeilijk te verkroppen, maar zo is het wel.

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 00:53 schreef MOD het volgende:
@ catkiller:
Ik kan niet boos zijn. Ze wist zeker dat ik nog hoop had en zij heeft ook heel vaak geprobeerd om er nog wat van te maken. Alleen elke keer dat het voor mijn gevoel de goede kant op begon te gaan krabbelde ze terug en raakte ze in paniek. Waarom weet ik niet. Wat ik wel weet zijn de redenen waarom ze niet met mij verder wilt, al vind ik die redenen ongegrond. Ik heb zo vaak laten zien dat ik er wel voor wilde gaan en dat ik het echt serieus nam, maar jah, tevergeefs.

En wanneer is het verboden om met iemand te zoenen? Het was al uit en ze wist er geen raad meer mee. Op een gegeven moment houdt het dan ook op en waarom is het dan nog een schande om met iemand te zoenen die je leuk lijkt.

Nou boos hoef je niet te zijn dan, maar het was toch niet zo tactisch van haar om jou dan nog te blijven voeden?

Overigens heb ik uit het vorige topic twee posts gelezen die mij toen echt aan het twijfelen maakten ook al waren ze niet aan mij gericht En aangezien waarschijnlijk het onderste aan de gang is/was en het bovenste over zo'n verwaarloosbare reden ging, al zal ze niet vreemd zijn gegaan of misschien ook wel, boeit mij het ook nog Bedankt

quote:

Op maandag 4 oktober 2010 04:18 schreef Friek_ het volgende:
Niet om lullig te doen trouwens, maar als meisjes het plots uitmaken betekent dit meestal dat ze zijn vreemdgegaan. Nadat ze zijn vreemdgegaan biechten ze dit niet op maar maken ze het juist om een te verwaarlozen reden uit. Dit zodat het leek alsof de relatie al op zijn eind zat terwijl zij diegene is die niet langer het schuldgevoel aankan.

Beetje psychologie van de koude grond dit, maar heb datzelfde scenario wel vaker meegemaakt.

quote:

Op donderdag 7 oktober 2010 01:08 schreef goofy_goober het volgende:
Als ze nu al aankomt met die 'just friends' praatjes lijkt het erop alsof zij al veel langer bezig is met het afsluiten. Zoals je zelf al zegt zou ik een tijdje helemaal niets afspreken. 'Just friends' gaat gewoon niet werken als de één nog gevoelens heeft voor de ander.

En om maar gelijk die cliché-deur open te trappen: er is geen ander in het spel van haar kant? Het komt regelmatig voor dat wanneer vriend- of vriendinlief met zo'n boodschap komt er een ander in het spel is (ook al hoeft er nog niks concreets aan de hand te zijn op dat moment).

Men ex smst me dat hij het jammer vind dat het niet meer goed komt tussen ons. En dat hij alles zo gaat missen.
Jongen 2 heeft me voorgelogen dus en had nooit gedacht dat ik er achter zou komen. Mensen krijgen een 2e kans ofcourse, maar ik weet gewoon niet wat ik moet doen

Ik voelde me eerst super goed, maar nu is het toch wat minder door het smsje, want dat wil ik gewoon niet horen. En door wat jongen 2 heeft gedaan.

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 06:58 schreef GeelSuperKuiken het volgende:
Men ex smst me dat hij het jammer vind dat het niet meer goed komt tussen ons. En dat hij alles zo gaat missen.
Jongen 2 heeft me voorgelogen dus en had nooit gedacht dat ik er achter zou komen. Mensen krijgen een 2e kans ofcourse, maar ik weet gewoon niet wat ik moet doen

Ik voelde me eerst super goed, maar nu is het toch wat minder door het smsje, want dat wil ik gewoon niet horen. En door wat jongen 2 heeft gedaan.

Als je jongen 2 een tweede kans wil geven, moet je hem wel weer je hele vertrouwen willen geven. Anders heeft dat ook geen zin.

En je ex.. Ik vind het een beetje een trap na dat hij dat smst. Daar bereikt ie niets mee en heb jij ook niks aan.

Hier gaat het eindelijk best wel goed denk steeds minder aan haar en ik zit niet eens meer te zoeken naar wat ze doet!

Hoop dat het zo blijft!

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 10:20 schreef Fellows het volgende:
Hier gaat het eindelijk best wel goed denk steeds minder aan haar en ik zit niet eens meer te zoeken naar wat ze doet!

Hoop dat het zo blijft!

zelfde hier
nog even en we gaan zelfs weer aan daten denken

Whaaa ik voel me in eens zo kei goed en zo! Dan denk ik, vandaag veel huiswerk maken en ff mn best doen voor de beoordelingen op school en alles. Heb er zin in. Binnenkort ff weekje vakantie whoohoo! Dan gaan we naar de dierentuin.

Oh jah.. wacht.. De dierentuin.. ga ik daar echt nog heen met mn ex? Wat zou ze nu aan het doen zijn? Mist ze me?

En waarschijnlijk wilt ze dat niet ivm gevoelens en zo, maar dan denk ik. Is het echt zo moeilijk om gewoon een middagje naar de dierentuin te gaan en gewoon weer eens gezellig te doen zonder alle drama. Omdat dat ook gewoon een keer leuk kan zijn?

Bijna 4 maanden verder lijkt het allemaal wel wat constanter te gaan, maar ik ken nog steeds wel mijn dieptepuntjes allemaal..

Wanneer ik mezelf vertel dat we over twee maanden al een half jaar uit elkaar zijn, doet dat me wel pijn op de een of andere manier. Time goes on maar het lijkt soms net of ik zelf stil ben blijven staan...

GELUKKIG ben ik niet langer jaloers op alles wat zij doet/onderneemt. Enerzijds komt dat doordat ik haar niet meer check op hyves/msn ed, dat helpt wel echt. Daarnaast komt het ook doordat er in mijn eigen leven een aantal dingen drastisch zijn veranderd in positieve zin. Zie mijn vrienden nu echt heel vaak, op kamers in een gezellig huis.
Mijn leven ziet er eigenlijk op het hebben van een vriendin ( of toch alleen mijn ex ) na perfect uit. Een aantal ''dromen'' die ik afgelopen jaar had zijn uitgekomen, maar toch lijkt het alsof ik er nog niet volledig van kan genieten...

Ben nog erg vaak gespannen terwijl er eigenlijk niets aan de hand is. Zelf denk ik dat het komt doordat ik weet dat me nog iets kuts te wachten staat, namelijk een nieuwe liefde in het leven van mijn ex. En ik denk dat dit geen kwestie van maanden meer is haar kennende.

Soms praat ik mezelf nog wel eens moed in door te denken aan dingen die ze ooit tegen me heeft gezegd. Dat het met mij anders was, dat ze nog nooit zoveel voor iemand heeft gevoeld als voor mij. Dan denk ik wie weet krijg ik mijn tweede kans nog als ze ziet dat ik vast hou aan mijn gedachte dat ik haar terug wil en we een tijdje geen contact hebben gehad. Maar mijn verstand weet heus wel dat dit niet zal gebeuren, en dat de dingen die ze ooit tegen me zei nu niet meer vindt...

Ja dat is moeilijk. En het is heel fijn en gezellig om met je ex nog dingen te doen maar de situatie blijft hetzelfde en waarschijnlijk heb je uiteindelijk enkel jezelf er mee. Ik wou ook dolgraag dat mijn ex langs kwam, het ging zo ver dat ik zei kom we gaan op vakantie en ik betaal, en het voelde goed als ze bij me was, maar elke keer komt het op hetzelfde neer en dat is dat ze naar huis gaat en ze nog steeds niet is wat jij wilt dat ze van je is.

Je moet het zelf weten, heel misschien heb jij dit probleem wel niet, en als je het wel hebt dan zie je het hopelijk snel in en doe je het jezelf niet meer aan.

Hier gaat het goed. Niets meer gehoord van mijn ex sinds dat smsje zaterdag en dat vind ik eigenlijk wel prima zo. Ik ben lekker druk. Komende week niet in Nederland voor zaken en morgen heerlijk vrij, moet alleen nog inpakken en nog even wat dingen inleveren vrijdag. Gaat wel goed dus.

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 15:09 schreef Bartinhoo het volgende:
Ben nog erg vaak gespannen terwijl er eigenlijk niets aan de hand is. Zelf denk ik dat het komt doordat ik weet dat me nog iets kuts te wachten staat, namelijk een nieuwe liefde in het leven van mijn ex. En ik denk dat dit geen kwestie van maanden meer is haar kennende.

Ik zou hier niet al te zwaar over in zitten. Natuurlijk gaat het op het moment zelf wel kut zijn, maar dan is het wel gelijk echt heel definitief. Juist doordat het zo definitief is kan je je er hopelijk ook makkelijker overheen gaan zetten dan nu het geval is. Gaat allemaal goed komen hoor

@ MOD,
Ik weet niet hoe lang het uit is en dergelijke, maar als het nog maar net uit is zou ik niet een dergelijke activiteit met haar ondernemen. Überhaupt eigenlijk geen activiteit ondernemen met haar, als je er tenminste overheen wil komen.

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 15:19 schreef Tegan het volgende:
Hier gaat het goed. Niets meer gehoord van mijn ex sinds dat smsje zaterdag en dat vind ik eigenlijk wel prima zo. Ik ben lekker druk. Komende week niet in Nederland voor zaken en morgen heerlijk vrij, moet alleen nog inpakken en nog even wat dingen inleveren vrijdag. Gaat wel goed dus.

goed zo meisje

Ja zeker heb ik een plaat voor mijn kop. Maar contact met je ex moet je wel in de juiste context plaatsen. Dus niet afspreken in de hoop dat je weer kan aanpappen. En de break-up is nou om te zeggen niet bepaald vers dus ik weet wat mij te wachten staat. Nou schreeuwde zij dat ze zo bang was om dingen kapot te maken (wat mij betreft valt er nie veel meer kapot te maken.) Dus dan vind ik dat, nu alles uitgesproken is, er gewerkt kan worden aan iets waar je wel wat aan heb.

Het zou ook wel dom zijn om nu na de vijfde keer een néé op mijn bord gehad te hebben het nóg een keer te proberen. Mijn doel op de dierentuin is dan ook geen poging om nieuwe start te maken maar om gewoon een middagje gezellig te zijn, zoals ik al zo vaak geopperd heb tegen over haar, ipv dat eindeloze drama de hele tijd.

Moet kunnen imo. Maar daar moet ik ws nog achter komen volgens sommige.

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 15:09 schreef Bartinhoo het volgende:
Bijna 4 maanden verder lijkt het allemaal wel wat constanter te gaan, maar ik ken nog steeds wel mijn dieptepuntjes allemaal..

Wanneer ik mezelf vertel dat we over twee maanden al een half jaar uit elkaar zijn, doet dat me wel pijn op de een of andere manier. Time goes on maar het lijkt soms net of ik zelf stil ben blijven staan...

Ik had dat laatste vooral de eerste weken/maanden. Ik was me zo bewust van elke minuut/uur dat ik niet meer bij hem was. Een soort alles verterend verdriet. Echt elke dag dacht ik 'Ik heb hem nu zoveel dagen/weken niet meer gezien.' Heel vermoeiend. De weken kan ik me nu niet meer herinneren, alhoewel het vandaag weer een 'rond' getal moet zijn aangezien het op een donderdag eindigde. Weet natuurlijk nog wel precies de datum, en dat is over 3 dagen alweer 4 maanden. En nu ik het zo typ, denk ik: Wooow, vier maanden? Adem ik al vier maanden zonder hem? Heel gek, omdat ik eerst het liefste altijd bij hem was, en me geen wereld zonder hem kon voorstellen. Er is een leven na hém, een leeg, stil leven. Maar er is een leven. En het liefste zou ik ondanks alles gewoon zijn hoofd in mijn handen willen nemen, en hem vast willen pakken, en intens veel van hem houden. Maar dat zal allemaal nooit meer gebeuren..

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 08:53 schreef Amede het volgende:

[..]

Als je jongen 2 een tweede kans wil geven, moet je hem wel weer je hele vertrouwen willen geven. Anders heeft dat ook geen zin.

En je ex.. Ik vind het een beetje een trap na dat hij dat smst. Daar bereikt ie niets mee en heb jij ook niks aan.

Jawel dat wil ik wel, het is niet iets groots ofzo, maar het zat zo. Jongen 2 had ik dus mee gezoend 25 september en daarna had hij ook nog met een ander gezoend. Vind ik niet erg want we hadden niets. Maar toen kreeg ik dus een waarschuwing van een vriend van mij. Die bleek het meisje te kennen waar hij mee gezoend had. Maar goed vond ik niet erg maar ik vroeg dus aan die jongen of hij de waarheid wilde vertellen.. En steeds meer hints geven, maar hij wilde niets zeggen Tot ik het vertelde en toen gaf hij pas toe. (ik denk niet dat hij verwacht had dat ik ze zou kennen zitten overigens ook op fok allemaal & wonen allemaal ver uit elkaar vandaan

Mja k vond het ook nogal van "wat moet ik daar nou mee "

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 11:18 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Maar wat heeft jongen 2 gedaan dan?

_{Antwoord kan via pm als het te privé is}

Zie hierboven!
Ik laat hier niet alles achter nee haha.
Maar t ging dus nergens over maar jongen 2 durfde niet eerlijk te zijn en dacht dat ik er niet achter zou komen Maar de wereld is toch klein

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 19:01 schreef MOD het volgende:
Ja zeker heb ik een plaat voor mijn kop. Maar contact met je ex moet je wel in de juiste context plaatsen. Dus niet afspreken in de hoop dat je weer kan aanpappen. En de break-up is nou om te zeggen niet bepaald vers dus ik weet wat mij te wachten staat. Nou schreeuwde zij dat ze zo bang was om dingen kapot te maken (wat mij betreft valt er nie veel meer kapot te maken.) Dus dan vind ik dat, nu alles uitgesproken is, er gewerkt kan worden aan iets waar je wel wat aan heb.

Het zou ook wel dom zijn om nu na de vijfde keer een néé op mijn bord gehad te hebben het nóg een keer te proberen. Mijn doel op de dierentuin is dan ook geen poging om nieuwe start te maken maar om gewoon een middagje gezellig te zijn, zoals ik al zo vaak geopperd heb tegen over haar, ipv dat eindeloze drama de hele tijd.

Moet kunnen imo. Maar daar moet ik ws nog achter komen volgens sommige.

Ah ok, nou het is je goed recht om het te proberen, maar ben je dan niet bang dat als het wél ouderwets leuk/gezellig is dat je dan in de dagen/weken/maanden wel weer pogingen wil ondernemen om haar terug te winnen?

Overigens, klinkt als een zeer solide persoon om iets mee te beginnen GSK. NOT.

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 19:03 schreef Purdey het volgende:

[..]

Ik had dat laatste vooral de eerste weken/maanden. Ik was me zo bewust van elke minuut/uur dat ik niet meer bij hem was. Een soort alles verterend verdriet. Echt elke dag dacht ik 'Ik heb hem nu zoveel dagen/weken niet meer gezien.' Heel vermoeiend. De weken kan ik me nu niet meer herinneren, alhoewel het vandaag weer een 'rond' getal moet zijn aangezien het op een donderdag eindigde. Weet natuurlijk nog wel precies de datum, en dat is over 3 dagen alweer 4 maanden. En nu ik het zo typ, denk ik: Wooow, vier maanden? Adem ik al vier maanden zonder hem? Heel gek, omdat ik eerst het liefste altijd bij hem was, en me geen wereld zonder hem kon voorstellen. Er is een leven na hém, een leeg, stil leven. Maar er is een leven. En het liefste zou ik ondanks alles gewoon zijn hoofd in mijn handen willen nemen, en hem vast willen pakken, en intens veel van hem houden. Maar dat zal allemaal nooit meer gebeuren..

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 19:33 schreef Stefka het volgende:


Overigens, klinkt als een zeer solide persoon om iets mee te beginnen GSK. NOT.

Wat bedoel je daar mee?

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 19:43 schreef MOD het volgende:

[..]

Wat bedoel je daar mee?

Dat gaat over mij ..
Maar wat betekent solide ? En wat bedoel je er precies mee?

Het was inderdaad niet voor jou bedoeld MOD

Dat je vindt dat hij met anderen mag zoenen zolang jullie niets officieels hebben kan ik nog inkomen, maar als hij dat na duidelijk aandringen nog niet eens wil vertellen lijkt het me niet een erg betrouwbaar type. Natuurlijk weet ik niet wat voor type je in een relatie zoekt, maar ik zou er nog even over nadenken

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 19:47 schreef Stefka het volgende:
Het was inderdaad niet voor jou bedoeld MOD

Dat je vindt dat hij met anderen mag zoenen zolang jullie niets officieels hebben kan ik nog inkomen, maar als hij dat na duidelijk aandringen nog niet eens wil vertellen lijkt het me niet een erg betrouwbaar type. Natuurlijk weet ik niet wat voor type je in een relatie zoekt, maar ik zou er nog even over nadenken

naja ik ken hem nog niet zo goed en het is een verlegen typje. Ik heb hem gezegd dat als we elkaar zien dat hij het dan goed moet maken en dat ik mijn bek niet open trek. Gaat lastig worden voor hem dat weet ik wel, maar ik vertik het. Hij moet moeite doen er voor nu

En sowieso iedereen is wel is niet betrouwbaar geweest..

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 19:49 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Je post van 2 dagen geleden klonk anders behoorlijk melodramatisch. Je gaat mij niet vertellen dat je er nu al overheen bent. Is dat bezoekje aan de dierentuin niet gewoon een ultieme lijmpoging van je?
[..]

Ja ik was dronken toen ik dat postte. Nee maar er zit wel een kern van waarheid in. Maar nee ik ben er niet over heen, ik ben constant bezig met rationaliseren en mn gevoel er naar praten. En het gaat best wel goed eik nu.

Maar ws ben ik ook tegen me zelf in aan het lullen, whatever. Het boeit me niet. Het is sowieso geen lijmpoging, dat is wat zeker is. Maar ik hoor het van haar nog wel.

Edit:

Dit wilde ik eigenlijk zeggen:

Terug gaan kan niet, moet voor uit. Feiten zijn duidelijk, voorwaartse progressie maken, vooruitgang boeken. Dus er ook zo naar gaan handelen om als nog een lijmpoging te gaan ondernemen. Ik zit nou al zo lang in de knoop met dit gebeuren maar het is nu een keer duidelijk. Ze was zelf bang om het kapot te maken, dan vind ik dat we dan ook maar er aan moeten werken om iets te vinden om wel goed met elkaar om te gaan. En dat kan wat mij betreft best twee weken na dat het voor de vijfde keer is uitgegaan. Wat is er nog nieuw weet je wel?

[ Bericht 25% gewijzigd door MOD op 14-10-2010 20:12:44 ]

Hehe, draai nu The City van The Chariot en heb zin om alles kapot te slaan/schoppen etc. Zo'n mood heb ik nu. Lekker agressief! Ik mis wat we hadden, ik mis haar niet. We hebben geen ruzie, maar ik weet dat het nooit weer iets wordt. En mocht die kans er zijn, dan weet ik ook dat het toch niet lang stand houdt, om verschillende redenen. Dat voelt op zich wel goed, helpt bij het verwerken. Ben ook gewoon lekker aan het flirten met andere meiden, alleen nog geen ONS e.d. voor mij.

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 20:20 schreef goofy_goober het volgende:
Ook dronken toevallig?

Nee joh, fase 2 !

Goofy, is het je vriendinnetje nu

Met mij gaat het goed, ik zit weer lekker in m'n vel!

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 19:03 schreef Purdey het volgende:

[..]

Ik had dat laatste vooral de eerste weken/maanden. Ik was me zo bewust van elke minuut/uur dat ik niet meer bij hem was. Een soort alles verterend verdriet. Echt elke dag dacht ik 'Ik heb hem nu zoveel dagen/weken niet meer gezien.' Heel vermoeiend. De weken kan ik me nu niet meer herinneren, alhoewel het vandaag weer een 'rond' getal moet zijn aangezien het op een donderdag eindigde. Weet natuurlijk nog wel precies de datum, en dat is over 3 dagen alweer 4 maanden. En nu ik het zo typ, denk ik: Wooow, vier maanden? Adem ik al vier maanden zonder hem? Heel gek, omdat ik eerst het liefste altijd bij hem was, en me geen wereld zonder hem kon voorstellen. Er is een leven na hém, een leeg, stil leven. Maar er is een leven. En het liefste zou ik ondanks alles gewoon zijn hoofd in mijn handen willen nemen, en hem vast willen pakken, en intens veel van hem houden. Maar dat zal allemaal nooit meer gebeuren..

Hoe herkenbaar allemaal...vooral die laatste zin... Vanuit een bepaalde hoek gezien lijkt het gewoon soms net alsof diegene waarvan je het meeste hield is overleden oid Heel apart gevoel...

Zag haar net bij de kassa staan op mn werk... Moest voor het eerst sinds tijden weer met een van haar beste vriendinnen tegelijkertijd werken. Meteen hoopte ik weer dat die vriendin mijn ex had ge sms' t dat ik aan het werk was, en dat ze daarom ff langskwam in de hoop me te zien. Natuurlijk een belachelijk idee, maar zit constant allerlei constructies te bedenken over hoe sommige dingen met elkaar in verband zouden moeten staan....

Ik herinner me qua datums alleen nog de 9e, de datum waarop het aanging... Dan denk ik het is inmiddels alweer .... maanden geleden, elke maand weer. Herkennen jullie ook dat gevoel dat het lijkt alsof het toen een heel andere wereld was waarin je leefde toen het nog aan was? Ik heb dat soms als ik in bepaalde ruimtes kom waar ik een tijdje niet geweest ben. Dan denk ik alles is nog precies hetzelfde / niets is veranderd. Stel je niet zo aan life goes on zoveel is er niet veranderd in je leven, beetje aparte gedachte kan het niet echt uitleggen

Er is eigenlijk nog maar een gedachte waar ik gewoon maar niet overheen kom. Ze was zo gek op mij, en stelde zich zo afhankelijk van me op. Elk ruzie tje dat we hadden was voor haar heel emotioneel, ze was zo bang me kwijt te raken. Hoe kan ze dan nu zonder (ogenschijnlijke) moeite gewoon weken lang geen contact met me opnemen* Bartinhoo negeren en doen alsof er niets meer aan de hand is terwijl ik er nog elke dag mee opsta en de hele dag mee in mn hoofd zit

Een van mn beste vrienden is voor de ogen van zijn fucking vriendin vreemd gegaan met haar beste vriendin. Het lijkt erop dat hij nu een tweede kans gaat krijgen. Op dat soort momenten vind ik het leven zo fucking oneerlijk, zoiets zou ik echt nooit bij mijn vriendin gedaan hebben waarom krijg ik mijn tweede kans niet

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 21:27 schreef Bartinhoo het volgende:

[..]
lange post

Ik herken het wel wat je zegt, dat het een heel andere wereld leek toen. Maarja dat is bij mij ook zo want ik werkte toen ipv studeren, en er is nog wel meer veranderd Dus ja het was een héél andere wereld

Het is denk ik ogenschijnlijk dat je ex er geen moeite mee lijkt te hebben. Afstandelijkheid is de enige manier lijkt het wel om de pijn te verzachten, maar die pijn zal er ongetwijfeld zitten. Ik ervaar hetzelfde bij mijn ex, en zij ook vast andersom.

Maar er gaat nog steeds geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk. Bedacht me vanochtend dat het nu 2 maanden geleden is al sinds het uitging, tijd vliegt enorm.

Jah jouw ex zal ook wel erg veel aan je denken en er veel moeite mee hebben, maar het verschil is nu dat je beide in een aparte wereld leeft en verwerk je het beide op een andere manier. Jij kan bijvoorbeeld over een half jaar nog steeds enorm veel aan haar denken waarbij zij dus misschien al een ander heeft. En ook dan denkt ze aan je, maar dat is dan weer het verleden. De tijd gaat door en je ex zal er dan ook alles aan doen om zijn of haar leven in te richten zonder jou er in. Ook al doet het pijn en is het vervelend voor beide.

De eerste periode gaat gepaard met zo veel emoties en moodswings dat je er gek van kan worden. Kwaad en dan weer hoopvol en dan weer depressief. Uiteindelijk hou je er wel een bepaald gevoel aan over en dan jah.. Na een tijd heb je er geen erg meer in.

Ik zoek nog steeds naar een manier om uit deze sleur te komen en probeer alles dat wat met mijn ex te maken heeft zo ver van me vandaan te houden als mogelijk. Dat ik er maar niet aan herinnerd wordt.

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 20:20 schreef goofy_goober het volgende:
Ook dronken toevallig?

Dronken? Juist niet! Dan was ik een stuk melancholischer geweest. Ik zit in fase 2 idd
Maar ik heb alleen nog maar fases 1 en 2 gekend. Fases 3, 4 en 5 lopen vlot in elkaar over/verlopen tegelijk als het ware. Misschien is het ditmaal anders, maar we zien wel. Kan er nu in ieder geval beter mee omgaan dan de eerste 3 a 4 weken.

Heb net even 2 seconde er aan gedacht om haar een sms'je te doen met de vraag alles goed maar waarom zou ik in godsnaam dat doen het gaat nu eindelijk goed en stabiel dus dat gaan we maar mooi niet doen

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 23:23 schreef Fellows het volgende:
Heb net even 2 seconde er aan gedacht om haar een sms'je te doen met de vraag alles goed maar waarom zou ik in godsnaam dat doen het gaat nu eindelijk goed en stabiel dus dat gaan we maar mooi niet doen

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 23:23 schreef Fellows het volgende:
Heb net even 2 seconde er aan gedacht om haar een sms'je te doen met de vraag alles goed maar waarom zou ik in godsnaam dat doen het gaat nu eindelijk goed en stabiel dus dat gaan we maar mooi niet doen

Grammaticaal gaat het nog niet zo goed.

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 21:27 schreef Bartinhoo het volgende:

[..]

Hoe herkenbaar allemaal...vooral die laatste zin... Vanuit een bepaalde hoek gezien lijkt het gewoon soms net alsof diegene waarvan je het meeste hield is overleden oid Heel apart gevoel...

Zag haar net bij de kassa staan op mn werk... Moest voor het eerst sinds tijden weer met een van haar beste vriendinnen tegelijkertijd werken. Meteen hoopte ik weer dat die vriendin mijn ex had ge sms' t dat ik aan het werk was, en dat ze daarom ff langskwam in de hoop me te zien. Natuurlijk een belachelijk idee, maar zit constant allerlei constructies te bedenken over hoe sommige dingen met elkaar in verband zouden moeten staan....

Het is ook een beetje alsof hij/zij is overleden. Hij/Zij maakt geen deel meer uit van jou leven. Je gaat door en soort rouwproces, een proces van verlies, omdat je diegene kwijt bent. Het is heel vergelijkbaar. Alleen duikt diegene af en toe nog steeds op. En als je maag dan omdraait, en je een brok in je keel voelt, en totaal in de war raakt, dan wordt je even heel klein.

Zo'n belachelijk idee van die sms is dat helemaal niet hoor. Ik heb mijn ex inmiddels pas twee keer gezien in dé 4 maanden. De laatste keer was afgelopen maandag toen ik in m'n auto reed en hij aan de andere kant van de weg voorbij reed. Onze blikken flitsten even langs elkaar, en daarna weet ik niks meer. Ik weet niet meer hoe ik op de plek van bestemming ben gekomen. Ik weet alleen dat ik als een waanzinnige ben gaan rijden, en geen idee meer had wat er om me heen gebeurde. Ergens diep van binnen heb jij, en heeft iedereen de hoop dat het goedkomt, dat alles weer wordt zoals het ooit was. Dus op het moment dat jij werkt, en zij langs komt, zou dat dat express is, ook het eerste in mij opkomen. Uiteindelijk, als ze jou niet wil zien, moet ze naar een andere winkel gaan.

Ik merk aan mezelf dat ik heel erg de behoefte heb om hem steeds op te zoeken, maar ik heb me daar altijd van weten te weerhouden. Aangezien hij een beroep heeft waar ik van weet waar hij ongeveer is, is dat heel verleidelijk. Maar ik schiet er totaal niks mee op. Ik raak ervan in paniek, en in de war. En uiteindelijk gaat er niks meer veranderen aan de situatie.

quote:

Op donderdag 14 oktober 2010 23:29 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Kappen nou he?

Ik ga het ook niet doen was gewoon een klein momentje dat ik haar miste!

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 09:00 schreef Fellows het volgende:

[..]

Ik ga het ook niet doen was gewoon een klein momentje dat ik haar miste!

je doet het goed!

Hier gaat het heerlijk, eergister was voor mij alles zo helder, alleen reageerde mijn ex er dus op een best wel kinderachtige manier op.
Daar heb ik hem over aangesproken, dat viel niet in goede aard ofzo want het werd alleen triester
Heb geprobeerd om op een normale manier een gesprek met hem te voeren, ik dacht: IK ben er klaar voor hij allang (had ik dus mis) en heb hem gebeld.
Maar ach hij is er nog niet klaar voor dus laat ik hem maar weer met rust. Die echte afsluiting via een normaal gesprek word voor mij ook steeds minder belangrijk. Maar dat komt meer doordat hij zich zo laat kennen, de grootste afknapper die er is!

Welke fase is dit dan: je ziet opeens de echte ex ipv de roze brillen ex? Had ie zich maar eerder zo laten kennen ipv dat mind fucken van hem, die liefdesverdriet is echt zonde van mn tijd geweest

Hoe dan ook,
ohja en sterkte iedereen, ik hoop dat jujllie ook snel het licht zien

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 09:00 schreef Purdey het volgende:

[..]

Het is ook een beetje alsof hij/zij is overleden. ...

Hmm op de een of andere manier zou ik juist blij zijn als ze niet meer in de winkel zou komen omdat ze me niet meer wil zien..
Dat klinkt misschien raar, maar het zou in ieder geval betekenen dat ik nog anders ben voor haar, dan wel niet in negatieve zin... Dat haar gevoelens voor mij in ieder geval anders zijn dan voor een willekeurig persoon..

De laatste tijd krijg ik het idee dat ik in slechts 4 maandjes tijd ben afgezakt in haar rangorde naat de status van ''zomaar iemand'' om het zo maar even te zeggen. Dat lijkt me nog het meest pijnlijke. Of dat echt zo is weet ik niet, maar zo gedraagt ze zich in ieder geval wel. Totaal geen behoefte meer aan contact etc. Via via ( in het verleden vooral hyves ) wist ik altijd wel waar ze zich mee bezig hield.

Ik ben helemaal niet zo van het posten van prive dingen op netwerksites dus ik kan me niet voorstellen dat zij uberhaupt kan weten wat ik allemaal doe/gedaan heb de afgelopen maanden. Maar ze vraagt er ook niet naar, nooit eens een sms' je hoe gaat het oid, zoals zovelen onder jullie wel krijgen. Mijn logische conclusie is dan gewoon een totaal gebrek aan interesse

Dat lijkt me wel apart trouwens wat jij beschrijft. Jullie zijn uit elkaar gegaan en hebben elkaar sindsdien nog 2 keer bij toeval getroffen? Dat lijken me inderdaad spannende momenten. Denk je dat jullie elkaar ooit nog eens op een normale manier zullen spreken/afspreken of zit dat er niet meer in ?

Ik merk dat ik veel bezig ben met het plaatsen van haar gedrag in een bepaalde context.
Waarom geen contact meer en waarom geen interesse etc..

Naar gelang de tijd verstrijkt krijg ik antwoord op mijn vraag en is het gewoon zo dat de relatie voorbij is en dat het dus ook echt afgelopen is met de pret. Het is dan wel een persoon waar je zo veel mee heb gedeeld, maar het is niet meer van die tijd.

Langzamerhand begin ik er geen erg meer in te krijgen over hoe zij naar mij kijkt en waarmee ze bezig is. Ze is simpelweg niet meer in mijn leven dus ik heb er ook geen baat bij om me daar nog mee bezig te houden.

En zo zal zij ook wel denken. Met misschien wel de zelfde vragen en alles, maar het is gewoon klaar, dus doe je er niks meer mee. Hoe kut en tegenstrijdig dat ook voelt.

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 11:06 schreef MOD het volgende:
Ik merk dat ik veel bezig ben met het plaatsen van haar gedrag in een bepaalde context.
Waarom geen contact meer en waarom geen interesse etc..

Naar gelang de tijd verstrijkt krijg ik antwoord op mijn vraag en is het gewoon zo dat de relatie voorbij is en dat het dus ook echt afgelopen is met de pret. Het is dan wel een persoon waar je zo veel mee heb gedeeld, maar het is niet meer van die tijd.

Langzamerhand begin ik er geen erg meer in te krijgen over hoe zij naar mij kijkt en waarmee ze bezig is. Ze is simpelweg niet meer in mijn leven dus ik heb er ook geen baat bij om me daar nog mee bezig te houden.

En zo zal zij ook wel denken. Met misschien wel de zelfde vragen en alles, maar het is gewoon klaar, dus doe je er niks meer mee. Hoe kut en tegenstrijdig dat ook voelt.

Tja dat is de best mogelijke manier om alles te beschouwen wanneer je er ech zo snel mogelijk overheen wilt komen...

Op de een of andere manier wil ( kan ) ik daar alleen nog niet op die manier over denken. Ten eerste wonen we vlak bij elkaar, daarnaast zijn we regelmatig in dezelfde kroeg te vinden. Elkaar tegenkomen zullen we dus voorlopig nog wel denk ik...

Verder vind ik gewoon niet dat het altijd zo hoeft te zijn dat je een persoon waar je zo veel mee hebt gedeeld geheel uit je leven moet verbannen. ( tenzij je natuurlijk slechte dingen mee hebt gemaakt als mishandeling/misbruik oid ) . Misschien wil ik hier zelf nog niet aan hoor, maar momenteel zie ik de noodzaak van het elkaar verbannen uit je leven nog niet zo.. ( behalve in de periode waarin ikzelf nu zit, waar de gevoelens nog meespelen )

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 13:17 schreef goofy_goober het volgende:
Dat zou juist een periode moeten zijn waar je elkaar uit het leven bant. In ieder geval totdat je je gevoelens een beetje onder controle kan houden en niet dat je straks de kroeg kort en klein slaat en haar voor hoer uitscheldt wanneer ze met een andere gozer zoent.

En zoals zo vaak het geval is heb je na die periode ook helemaal geen behoefte meer om vriendjes te blijven. Dan kan ze de hoogste boom in, ook al heb je nog zoveel meegemaakt. Dat heet het verleden met je ex loslaten.

Dat hoeft niet altijd hoor , dat jouw ervaring anders is wil niet altijd zeggen dat het voor iedereen geld.
Je hebt namelijk ook mensen die later beste vrienden zijn met hun ex maar ik denk ook dat het komt doordat je elkaar de ruimte gunt om het los te laten en niet alle contact forceert.
Wel denk ik dat als je heel erg probeert vrienden te blijven met je ex dat je dan verkeerd zit, soms groeit het gewoon zo, maar is niet zo van nu is het uit nu moeten we vriendjes blijven.

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 13:35 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Dat hoeft niet altijd hoor , dat jouw ervaring anders is wil niet altijd zeggen dat het voor iedereen geld.
Je hebt namelijk ook mensen die later beste vrienden zijn met hun ex maar ik denk ook dat het komt doordat je elkaar de ruimte gunt om het los te laten en niet alle contact forceert.
Wel denk ik dat als je heel erg probeert vrienden te blijven met je ex dat je dan verkeerd zit, soms groeit het gewoon zo, maar is niet zo van nu is het uit nu moeten we vriendjes blijven.

Ben ik het mee eens. Alhoewel ik dat nog nooit meegemaakt heb. Maar ik wel op een normale manier met ze om. Hangt ook een beetje af van de relatie die je gehad hebt met elkaar, wat er is voorgevallen tijdens en na de relatie. En inderdaad, gun je elkaar de ruimte om het los te laten of ben je elkaar constant aan het mindfucken.

Overigens denk ik niet dat ik beste vrienden met een ex zou kunnen worden.

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 13:17 schreef goofy_goober het volgende:
Dat zou juist een periode moeten zijn waar je elkaar uit het leven bant. In ieder geval totdat je je gevoelens een beetje onder controle kan houden en niet dat je straks de kroeg kort en klein slaat en haar voor hoer uitscheldt wanneer ze met een andere gozer zoent.

En zoals zo vaak het geval is heb je na die periode ook helemaal geen behoefte meer om vriendjes te blijven. Dan kan ze de hoogste boom in, ook al heb je nog zoveel meegemaakt. Dat heet het verleden met je ex loslaten.

Ja dat bedoelde ik ook..
De periode waar in ik (en misschien ook zij) nu zitten is ook een periode waarin we elkaar uit elkaars leven bannen. Ook weet ik dat de contactstilte die wij op het moment hebben ook niet per definitie de manier is waarop zij met ex' en omgaat..

Haar vriend ( voor mij ) was ook een dorpsgenootje van mij, en ze sms' te hem nog regelmatig gewoon als ze iets leuks te vertellen had oid. Toen ze een nieuwe auto had zijn we die zelfs nog samen aan hem gaan laten zien Klein detail is echter wel dat zij onze relatie heeft uitgemaakt, en hij die van hun 2 destijds weet niet in hoeverre dat uitmaakt maargoed te toekomst zal het leren!

Maar je hebt wel gelijk met wat je zegt. Als ik haar op dit moment onder mijn neus zou zien zoenen met een andere vent dan zou ik dat wel als enorm provocerend ervaren. Ben verder totaal niet agressief aangelegd oid maar zou me wel enorm gekrenkt voelen. Zover ben ik dus nog niet, dus ook niet voor een normale vriendschap denk ik zo...

Vrienden zou ik ook niet kunnen zijn en daar ben ik ook nog helemaal niet mee bezig..

Vandaag ging wel goed, wel veel aan hem gedacht, maar had bijna een soort van openbaring toen ik over hem aan het praten was met een vriendin. Misschien wil ik hem wel niet terug en is het wel beter zo.. Hij heeft best wel onaardig en respectloos gedaan en dat ben ik helemaal niet waard! Jammer alleen dat ik dat gevoel inmiddels weer kwijt ben en nu alleen nog kan denken hoe klote dit wel niet is, hoe erg ik hem mis. Ik zie weer eens alleen maar die mooie momenten

Morgen ben ik jarig. Mijn eerste verjaardag in 6 jaar zonder hem, geen knuffel om 12 uur precies en hij zal niet de eerste zijn die me feliciteert. Een kutmoment dus. Gelukkig heb ik morgen veel te doen, komt er de hele dag door familie en ga ik lekker uit met een grote groep vrienden en vriendinnen. Alleen wat had ik graag gewild dat hij er bij was... Ik weet zeker dat hij nog wat laat horen of belt, dus daar zie ik ook al tegenop. Had juist het contact verbroken, ben net weer gewend dat ik zijn stem al een poosje niet gehoord heb

[ Bericht 0% gewijzigd door Amede op 15-10-2010 18:21:37 ]

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 18:14 schreef Amede het volgende:
Vrienden zou ik ook niet kunnen zijn en daar ben ik ook nog helemaal niet mee bezig..

Vandaag ging wel goed, wel veel aan hem gedacht, maar had bijna een soort van openbaring toen ik over hem aan het praten was met een vriendin. Misschien wil ik hem wel niet terug en is het wel beter zo.. Hij heeft best wel onaardig en respectloos gedaan en dat ben ik helemaal niet waard! Jammer alleen dat ik dat gevoel inmiddels weer kwijt ben en nu alleen nog kan denken hoe klote dit wel niet is, hoe erg ik hem mis. Ik zie weer eens alleen maar die mooie momenten

Morgen ben ik jarig. Mijn eerste verjaardag in 6 jaar zonder hem, geen knuffel om 12 uur precies en hij zal niet de eerste zijn die me feliciteert. Een kutmoment dus. Gelukkig heb ik morgen veel te doen, komt er de hele dag door familie en ga ik lekker uit met een grote groep vrienden en vriendinnen. Alleen wat had ik graag gewild dat hij er bij was... Ik weet zeker dat hij nog wat laat horen of belt, dus daar zie ik ook al tegenop. Had juist het contact verbroken, ben net weer gewend dat ik zijn stem al een poosje niet gehoord heb

Wow, 6 jaar. Dat is heel lang inderdaad. Hoop voor je dat je het gevoel wat je eerder vandaag had weer terug krijgt

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 18:28 schreef artelligence het volgende:

[..]

Wow, 6 jaar. Dat is heel lang inderdaad. Hoop voor je dat je het gevoel wat je eerder vandaag had weer terug krijgt

Het was inderdaad lang.. En het is pas anderhalve week uit, dus nog allemaal lekker vers. (hoewel het de 2e keer is dat het uit is binnen een half jaar)

Na 6 jaar ben je zo met elkaar verbonden.. We zijn samen 'opgegroeid' en hebben zoveel meegemaakt en gedeeld. Ik mis niet alleen mijn grote liefde, maar ook mijn allerallerallerbeste vriend die mij beter kende dan wie dan ook op deze wereld.

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 18:48 schreef Amede het volgende:

[..]

Het was inderdaad lang.. En het is pas anderhalve week uit, dus nog allemaal lekker vers. (hoewel het de 2e keer is dat het uit is binnen een half jaar)

Na 6 jaar ben je zo met elkaar verbonden.. We zijn samen 'opgegroeid' en hebben zoveel meegemaakt en gedeeld. Ik mis niet alleen mijn grote liefde, maar ook mijn allerallerallerbeste vriend die mij beter kende dan wie dan ook op deze wereld.

dat voelde ik ook zo, het gemis van een maatje naast liefde
maar een maatje zu me niet zoveel verdriet gedaan hebben en me zo hebben laten vallen denk ik nu
voel me opzich top alleen een beetje het gevoel dat de relatie een grote nep relatie was

vandaag er even over gehad met iemand, en daar kwam uit dat tijdens mijn liefdesverdriet ik hem nog enorm door een roze bril heb bekeken en hij heel hoog stond. Daarna tot positieve gekomen en hij is in een keer geheel naar beneden gedenderd.
Misschien dat als alles wat normaler is en wat minder vers dat hij dan weer mooi op een middenlijntje komt en we toch nog tot het maatjes gevoel terug komen!?

geen idee voor nu zie ik dat even niet zitten, maar vorige week zag ik ook niet zitten dat ik echt even contactloos wilde zijn en hem zelfs bijna kon uitspugen

* Nero22 pleurt in fase 1

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 11:16 schreef Bartinhoo het volgende:

[..]

Tja dat is de best mogelijke manier om alles te beschouwen wanneer je er ech zo snel mogelijk overheen wilt komen...

Op de een of andere manier wil ( kan ) ik daar alleen nog niet op die manier over denken. Ten eerste wonen we vlak bij elkaar, daarnaast zijn we regelmatig in dezelfde kroeg te vinden. Elkaar tegenkomen zullen we dus voorlopig nog wel denk ik...

Verder vind ik gewoon niet dat het altijd zo hoeft te zijn dat je een persoon waar je zo veel mee hebt gedeeld geheel uit je leven moet verbannen. ( tenzij je natuurlijk slechte dingen mee hebt gemaakt als mishandeling/misbruik oid ) . Misschien wil ik hier zelf nog niet aan hoor, maar momenteel zie ik de noodzaak van het elkaar verbannen uit je leven nog niet zo.. ( behalve in de periode waarin ikzelf nu zit, waar de gevoelens nog meespelen )

Ik denk dat als jij, heel nuchter gezien, dat gene wat je voor haar nog voelt, voor je zelf houdt en dat een plekje geeft en haar keuzes en gedrag tegen over jou respecteert, het wellicht wederzijds is. Je moet zulke dingen te tijd geven.

Jij leeft nu in je eigen wereld en het is wel goed dat je zo over je ex denkt. Ik heb ook geen reden om mijn ex te haten en ik kan daar eigenlijk ook niet over denken al hou ik dat wel in mijn achterhoofd.

Maar zo lang je alle gevoelens en omstandigheden in de juiste context plaats en dus gaat handelen naar de situatie zal zij ook respect voor jou krijgen. Ergo, als jij achter haar reet aan blijft lopen en met je gevoelens gaat pushen zal er van vriendschap weinig terecht komen. Geef het dus gewoon een plek en laat het bezinken.

Contact met je ex (als in tegen komen etc..) zal in het begin wat onwennig zijn maar dat loopt wel los allright.

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 20:08 schreef Nero22 het volgende:
* Nero22 pleurt in fase 1

Welcome to the club

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 19:26 schreef Duimelot het volgende:

[..]


dat voelde ik ook zo, het gemis van een maatje naast liefde
maar een maatje zu me niet zoveel verdriet gedaan hebben en me zo hebben laten vallen denk ik nu
voel me opzich top alleen een beetje het gevoel dat de relatie een grote nep relatie was

vandaag er even over gehad met iemand, en daar kwam uit dat tijdens mijn liefdesverdriet ik hem nog enorm door een roze bril heb bekeken en hij heel hoog stond. Daarna tot positieve gekomen en hij is in een keer geheel naar beneden gedenderd.
Misschien dat als alles wat normaler is en wat minder vers dat hij dan weer mooi op een middenlijntje komt en we toch nog tot het maatjes gevoel terug komen!?

geen idee voor nu zie ik dat even niet zitten, maar vorige week zag ik ook niet zitten dat ik echt even contactloos wilde zijn en hem zelfs bijna kon uitspugen

Lijkt me op zich wel fijn, als je echt even weer met beide benen op de grond komt te staan.. Goed bezig, meisje

Inderdaad, een echte beste vriend zou je nooit zo pijn gedaan hebben, maar dat neem ik hem niet echt kwalijk. We zouden nooit uit elkaar kunnen gaan anders. Het is een soort van onvermijdelijk iets als je uit elkaar gaat. Ik zie niet dat we ooit nog de beste vrienden worden, zoals ik al eerder zei: dat zou ik niet kunnen. Moet ik dan aan horen dat hij nieuwe meisjes ontmoet..?

Het is een dag vol emoties. De dingen die je de laatste tijd hebt opgekropt komen nu naar buiten. Het lijkt wel alsof alles wat je ziet of hoort je ergens aan doet denken. En elke keer roept het ook weer gevoelens bij je op. Probeer het niet tegen te houden, maar laat het gewoon over je heen komen. Morgen zul je weer meer ontspannen kunnen zijn. Als je wilt dat bepaalde dingen jou niet overkomen, doe ze dan ook een ander niet aan. Het is een oude wijsheid, maar die klopt als een bus.

Mijn horoscoop van vandaag like wtf?
Het is nog waar ook.

Ik zit aangeschoten op een festival en heb voor het eerst sinds 2 maanden écht de neiging om men ex te smsen dat ik haar mis doe het niet omdat ze er toch niks mee op schiet... en ik ook niet echt denk ik. geniet niet echt...

OMG, deze overwinning moet ik even met jullie delen.

Mijn ex belde net rond 12en voor m'n verjaardag om me toch als 1 van de eersten te feliciteren. Gesprek was oke, beetje akward, afstandelijk etc. Maar...

Ik voelde er zo weinig bij! Ik stelde me voor dat ik er tegenop zou zien om zijn stem te horen, dat het allemaal prima met hem ging etc.. Maar het deed me serieus niet zoveel.

Ik snap nu wat Duimelot bedoelde met van je roze wolk aftuimelen. Ik zag alles zo mooi en lief en ik miste hem, maar hell, ik was even vergeten hoe hij was geloof ik. Dat gezeur van hem, dat gemanipuleer dat alles altijd mijn schuld is (en ik dan sorry zeg voor iets wat HIJ doet), die arrogante toon wanneer hij denkt dat hij de touwtjes in handen heeft.
Ik wil hem niet terug, ik wil niet zijn vriendin zijn en ik wil niet meer zo behandeld worden.

Tuurlijk vond ik het fijn zijn stem te horen, maar ik kon oprecht alleen maar denken dat ik het zo relaxt vind dat ik dat gezeur van hem niet meer heb. Dat ik me niet meer onder de voet laat lopen, zijn bevestiging nodig heb dat ik echt wel leuk, mooi & lief ben en gewoon lekker mezelf ben. Ik voel me zelfverzekerd, ik zie wel weer dat vrijgezel zijn zo zijn voordelen heeft, dat dit inderdaad een goede beslissing was en ik door moet gaan.

Ik weet niet welke fase dit zou moeten zijn, maar het voelt zo bevrijdend...

Klinkt kut Cocktailprikker, niet doen, houd vol!

Klinkt goed Amede, hoewel ik vrees dat je toch in fase 2 zit, maar de boosheid enigszins kan verhullen Maargoed, hou deze gedachten maar lekker vast.

Vandaag heb ik een van de laatste stappen wel gemaakt denk ik. Ik heb mijn ex namelijk nu ook van mijn sociale netwerken verwijderd/geblokkeerd. Ik vind het fijner om gewoon zowat helemaal niet meer geconfronteerd te worden met haar bestaan. Het kan me ook eigenlijk niet zoveel meer interesseren wat ze allemaal uitvoert. Ik heb haar nu alleen nog op msn, maar we praten niet en dat wil ik graag zo houden.

Het begint beetje bij beetje binnen te sijpelen wat er nou eigenlijk aan de hand is. Na dat ik het heb uitgemaakt hebben we nog anderhalf jaar aangekloot omdat zij geen afscheid durfde te nemen en ik haar niet wilde laten gaan en haar voor mij wilde herwinnen.

Ze heeft nooit de stap durven zetten naar mij maar wilde me ook niet kwijt raken omdat ik nog zo veel voor haar betekende.

Na anderhalf jaar begint het steeds minder te worden en heeft inmiddels ook een compleet leven zonder mij aangenomen. Ze schaamt zich voor haar vrienden dat ze nog met mij optrekt.

Haar vriendin begon ondertussen tegen haar op te bitchen dat ze eens moest kappen met mij omdat ik zo een grote lul was en niet geschikt voor haar was.

Ondertussen gaat het leven gewoon door en begint ze door te krijgen dat het zo niet langer kan.

Op een verjaardag van die vriendin komt ze mensen tegen waarmee ze eerder al op vakantie geweest is en dat waren toch wel leuke mensen. Besluit er mee te zoenen.

Volgende dag roept ze in paniek dat ze met een andere gast gezoend heeft, vele tranen later komt ze met de opmerking dat ze een meer volwassen persoon nodig heeft, dat ik beter af ben met iemand die wel voor mij kan zorgen (wtf??) Het toch al niet leuk meer gaat worden vanwege anderhalf jaar rompslomp etc... En tegelijkertijd meldt ze er bij dat ze bang is mij kwijt te raken, hoopt dat ze na deze contactstop mij zo enorm gaat missen en ik haar ook en dat we dan na een tijd wel verder kunnen kijken, ze zo enorm veel van me houdt, ze het zo super fijn vind met mij..

Op mij komt het zo over:

Anderhalf jaar aankloten. Liefdesverdriet is nu echt verdwenen. Komt een nieuwe gast tegen. Ziet in dat er zooo veel beter is dan ik alleen. Zoent met hem en om mij nog een trap na te geven, vertelt ze dat en meldt ze er bij dat het dan ook echt klaar is.

Das mooi. Anderhalf jaar compassie tonen en me dan aan de kant schuiven door mij ff de grond in te boren.

En NOG he.. NOG ben ik in staat dit allemaal te vergeten, doen als of er niks aan de hand is en te wachten tot ze dadelijk met hangende pootjes terug komt naar mij omdat ze zo bang is me kwijt te raken en zo veel van me houdt. Ben ik dan zo kanker dom? Ja dat zal wel? Ben ik wanhopig? Nee dat denk ik niet. Idealiseer ik haar? Waarschijnlijk wel.

Maar kerel. Het is voor iedereen kut. Liefdesverdriet. Maar ik zie haar echt als mijn echtgenoot. Zij is gewoon zo de eerste waar ik op een zo natuurlijke wijze naar toe gegroeid ben, waar ik mij kwetsbaar durfde op te stellen en met wie ik zo iets heb durven delen.

Heeft er iemand alsjeblieft een enorme hamer om die damwand voor mijn smoel weg te beuken, haar in dr gezicht te spugen en er voor eens en altijd klaar mee te zijn?

Ik geloof me zelf gewoon niet meer. Laat het maar lekker rusten voorlopig. Ik zie d'r nog wel een keer op school.

Als ik zelf van de woede bekeerd ben, zal een normaal gesprek er wel van af kunnen me dunkt. En vriendschap geloof ik zelfs ook nog wel in.

Enkel omdat we in die anderhalf jaar wel veel drama gehad hebben, we waren wel altijd op zoek naar een oplossing. Dus eigenlijk geloof ik haar ook wel weer. Of ben ik nu weer naief?

quote:

Op zaterdag 16 oktober 2010 00:54 schreef Amede het volgende:
OMG, deze overwinning moet ik even met jullie delen.

Mijn ex belde net rond 12en voor m'n verjaardag om me toch als 1 van de eersten te feliciteren. Gesprek was oke, beetje akward, afstandelijk etc. Maar...

Ik voelde er zo weinig bij! Ik stelde me voor dat ik er tegenop zou zien om zijn stem te horen, dat het allemaal prima met hem ging etc.. Maar het deed me serieus niet zoveel.

Ik snap nu wat Duimelot bedoelde met van je roze wolk aftuimelen. Ik zag alles zo mooi en lief en ik miste hem, maar hell, ik was even vergeten hoe hij was geloof ik. Dat gezeur van hem, dat gemanipuleer dat alles altijd mijn schuld is (en ik dan sorry zeg voor iets wat HIJ doet), die arrogante toon wanneer hij denkt dat hij de touwtjes in handen heeft.
Ik wil hem niet terug, ik wil niet zijn vriendin zijn en ik wil niet meer zo behandeld worden.

Tuurlijk vond ik het fijn zijn stem te horen, maar ik kon oprecht alleen maar denken dat ik het zo relaxt vind dat ik dat gezeur van hem niet meer heb. Dat ik me niet meer onder de voet laat lopen, zijn bevestiging nodig heb dat ik echt wel leuk, mooi & lief ben en gewoon lekker mezelf ben. Ik voel me zelfverzekerd, ik zie wel weer dat vrijgezel zijn zo zijn voordelen heeft, dat dit inderdaad een goede beslissing was en ik door moet gaan.

Ik weet niet welke fase dit zou moeten zijn, maar het voelt zo bevrijdend...

zo een fijn gevoel als je dat inziet he
natuurlijk heb je nog wel eens dipjes, maar die zijn vanaf nu heel anders en veel korter en relativeren is weer mogelijk
Gefeliciteerd met je nieuw behaalde fase

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 23:47 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ik zit aangeschoten op een festival en heb voor het eerst sinds 2 maanden écht de neiging om men ex te smsen dat ik haar mis doe het niet omdat ze er toch niks mee op schiet... en ik ook niet echt denk ik. geniet niet echt...

ben benieuwd of je het hebt gelaten
ik gok erop dat je dat wel kan

Hij staat nog in concepten...

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 21:03 schreef MOD het volgende:

[..]

Ik denk dat als jij, heel nuchter gezien...

Daar heb je inderdaad gelijk in. Het enige juiste dat ik momenteel uberhaupt nog kan doen is gewoon geen contact opnemen. Alle andere opties zou een eventuele normale omgang met elkaar in de toekomst alleen maar in de weg staan...

En wederzijds... tsja ik vind dat echt heel moeilijk om in te schatten. Heb gisteren eens een tijdje zitten denken hoe het voor haar geweest zou zijn. Ik ben absoluut niet slecht voor haar geweest, en kon vaak ook lief voor haar zijn. Maar over het algeheel gezien was mijn houding naar haar toe vrij ongeinteresseerd en afstandelijk.

Waarom ik dat heb gedaan? Geen idee. Ik hield ( en hou eigenlijk nog steeds ) super veel van die meid. Maar nu is het te laat en what comes around goes around. Maar toen ik mij dus in haar schoenen plaatste realiseerde ik pas echt hoe over het is. In haar geval had ik er goed klaar mee geweest. Wel is er een keerzijde. Ik weet wel dat, mocht ik haar ooit nog terug krijgen, de inzet mijnerzijds veel groter zou zijn dan dan deze ooit is geweest. Of dit ook op de lange termijn zo zou zijn weet ik natuurlijk niet..

Maargoed veel zin heeft het denk ik allemaal niet meer. Soms denk ik wel eens dat zij het er ook zwaar mee heeft. Wanneer ik zie dat ze geforceerd een weekendje limburg met haar vriendinnen plant, haar weekendjes volplant. Of ze wil haar weekendjes volplannen om mij te vergeten, of ze geniet nu pas echt van het leven en is blij dat ze van me af is. Waarschijnlijk het laatste,,,,

Toch denk ik dan weer van true love vergaat niet en misschien krijg ik nog een kans.. foute gedachte

Heeft er iemand een idee hoe ik die gedachtes gewoon de hele tijd uit mijn hoofd krijg? Of is het gewoon een kwestie van dingen doen?

Als ik mijn post van gister bekijk zie ik nu hoe fucking dramatisch ik er over doe. Hoe ik denk. Ik wil er niet zo over denken. Zij heeft die dingen gezegd om mij er van te overtuigen dat het gewoon niet meer gaat werken.

Ik kan dat zien als een persoonlijke aanval en het niet geloven en er nog zo keihard boos om zijn.
Maar het is wel HAAR denkwereld. Zij ziet die dingen zo en daarom wilt ZIJ niks meer met me beginnen.

En dat snap ik ook allemaal wel. Dus dat is voor dat.

Maar ik voel me nu zo in eens zo fucking kansloos.
Nu zit ik me echt in eens weer af te vragen, hoe ik deze dagen door ga komen.
Ik heb een shitload aan werk liggen dat ik af moet maken, nog het een en ander te regelen voor komende vakantie etc.

Maar heb daar zo geen zin meer in hee.
Ik heb genoeg te doen, maar het enige waar het om draait is ex ex ex. En ik betrap me zelf er de hele tijd op, dat hoe zij deed daar op dat bankje, zo enorm in tweestrijd. Dat er nog genoeg hoop uit te putten valt.

Maar ik wil niet zo tering dom zijn.

En Bartinhoo.

Ik snap je volledig. Ook herkenbaar en zo. Ik deed ook altijd maar half geïnteresseerd en liet haar achter mij aan lopen terwijl ze zo verliefd was. En ik deed ook veel voor haar. Maar over de lange lijn gezien niet genoeg. Ik was nooit 100% aanwezig.

We waren min of meer elkaars eerste. Ik was haar echte eerste en zij was mijn eerste, waarbij het allemaal zo gegroeid is waarbij ik het gevoel heb dat ik me nooit meer zo liefdevol kan toewijden aan een ander, ooit.

En dat moet ik dan ook weer laten bezinken en zo. Maar het is zo gaar. Moet ik straks weer met iemand anders zo iets gaan opbouwen en zo. Weer op nieuw beginnen.

Dan zou die persoon zowaar tweede rang worden en dan twijfel ik of ik echt weer zo gelukkig kan worden.

Bla. Dus jah. Of mijn ex zich er zo enorm kut om voelt of niet, dat weet ik niet. De enige hoop die ik nog heb is dat ze zo enorm veel spijt krijgt en me gaat missen. Ik hoop het echt. Maar uiteindelijk krijg ik daar toch niks meer van te zien. Want zij kan zich nu toewijden aan iemand anders.

Dude ga iets doen. Niet alleen maar schrijven in zwelgen in je gedachten. Ga sporten had bij mij het snelste effect

quote:

Op zaterdag 16 oktober 2010 16:32 schreef Cocktailprikker het volgende:
Dude ga iets doen. Niet alleen maar schrijven in zwelgen in je gedachten. Ga sporten had bij mij het snelste effect

Ja dat klopt als een bus. Heb ook geen zin om me te gaan verzwelgen in zelfmedelijden. Terwijl dat wel het makkelijkste is om dan zo hier alles neer te kwakken en roepen hoe zielig ik wel niet ben. Blabla. Ik heb daar gewoon geen zin in. Ik voelde me zo trots de laatste tijd na alles wat er gebeurd is en zo zelfverzekerd. Dat dat nu weer van me af gepakt is. Dat haat ik.

Ik wil me trots voelen en zeker zijn van mijn zaakje. Mijn mannetje staan etc. Gewoon dikke schijt hebben.

Op dat kleine sprankeltje hoop wat je nog had na is er helemaal niks weg