Wat als je kind zwaar gehandicapt is?

quote:

Op maandag 6 september 2010 11:23 schreef Lentilka het volgende:

[..]

Daarom moet je ook niet zo'n idioot zijn en thuis willen bevallen. Ik zou standaard naar het ziekenhuis gaan en een keizersnede eisen mocht het niet goed gaan.

En tsja, dan is het maar egoistisch, maar wat nog egoistischer is, is het kind opvoeden zodat ik dan goed overkom op de buitenwereld. daar heeft geen van beiden wat aan.

Ook als je in het ziekenhuis bevalt kan het tijdens de bevalling nog misgaan hoor, ook als het al te laat is voor een keizersnede dus. Zo heb ik aan zuurstoftekort bij mijn geboorte een hersenbeschadiging opgelopen. Gelukkig kan ik normaal functioneren maar heb er wel complicaties aan opgelopen. Toch functioneer ik verder als ieder ander. Maar als je dan na de geboorte een bepaalde diagnose hoort zou je een geval als mij ook afgestaan hebben ter adoptie.

Ook kan een ogenschijnlijk gezond kind later blijken (zwaar) autistisch te zijn ofzo.

quote:

Op maandag 6 september 2010 11:23 schreef Lentilka het volgende:

[..]

Daarom moet je ook niet zo'n idioot zijn en thuis willen bevallen. Ik zou standaard naar het ziekenhuis gaan en een keizersnede eisen mocht het niet goed gaan.

En tsja, dan is het maar egoistisch, maar wat nog egoistischer is, is het kind opvoeden zodat ik dan goed overkom op de buitenwereld. daar heeft geen van beiden wat aan.

Iemand mag me verbeteren als ik er naast zit, maar Nederland heeft zo'n beetje het hoogste cijfer thuisbevallingen van de westerse wereld. En voor dat we die golf van tienerzwangerschappen kregen ook een van de laagste complicaties/sterfte bij zwangerschap. Lijkt me dus dat die twee niets met elkaar te maken hebben.

En verder, zoals al werd gezegd, het gaat niet om egoisme tegenover de schijn ophouden, maar om je verantwoordgelijkheid te nemen,

quote:

Op zondag 5 september 2010 19:46 schreef Olga het volgende:

[..]


Maar wat zie jij als mislukt? Iemand met down? Iemand die een ontwikkelingsachterstand van een aantal jaar heeft, iemand die geen benen/armen heeft? etc etc

Mislukt vind ik het verkeerde woord, maar het feit dat van dde downers er maar zeer weinig zijn die ooit voor zichzelf leren zorgen zegt denk ik genoeg.

Overigens is het ieder zijn/haar keus. Maar kan me goed voorstellen dat al je vooraf weet dat ee kind een dergelijke afwijking heeft, je kiest voor abortus.

Als je een kind dat zeer zwaar gehandicapt is'houdt' maak je ook een statement. Kinderen met een IQ van 15 die zonder enorm veel medische zorg niet in leven blijven toch in leven houden, terwijl die zorg ook aan anderen met meer kansen besteed kunnen worden... moeilijke discussie.

Ik zou het niet kunnen om een gehandicapt kind op te voeden, daarvoor heb ik het geduld gewoonweg niet voor. Het zou beter voor mij en het kind zijn om het niet te doen. Dus of abortus of opgeven voor adoptie.

quote:

Op maandag 6 september 2010 17:50 schreef Lentilka het volgende:

[..]

Ja, ook afstaan. Ik wil mijn hele l;even niet opgeven voor zo'n geval. Het is cru, het is gemeen, maar altijd nog beter dan het kind mishandelen ofzo.

Dat vind ik dan weer wel te ver gaan. Je hebt dan al een sterke band met het kind. Zou je je moeder ook wegdoen als ze haar heup zou breken?

quote:

Op maandag 6 september 2010 17:50 schreef Lentilka het volgende:

[..]

Ja, ook afstaan. Ik wil mijn hele l;even niet opgeven voor zo'n geval. Het is cru, het is gemeen, maar altijd nog beter dan het kind mishandelen ofzo.

omg... Ik kon je redenen eerder in dit topic an sich nog wel begrijpen, maar dit is echt te idioot voor woorden.

ikke ikke ikke ikke en de rest kan stikken...

quote:

Op maandag 6 september 2010 17:50 schreef Lentilka het volgende:

[..]

Ja, ook afstaan. Ik wil mijn hele l;even niet opgeven voor zo'n geval. Het is cru, het is gemeen, maar altijd nog beter dan het kind mishandelen ofzo.

Dus als jij ziek wordt op mid leeftijd van bijvoorbeeld parkinson of lyme, mag ik jou dan doodmaken?

Ook lekker kort door de bocht.

quote:

Op maandag 6 september 2010 17:50 schreef Lentilka het volgende:

[..]

Ja, ook afstaan. Ik wil mijn hele l;even niet opgeven voor zo'n geval. Het is cru, het is gemeen, maar altijd nog beter dan het kind mishandelen ofzo.

WTF!

quote:

Op maandag 6 september 2010 17:50 schreef Lentilka het volgende:

[..]

Ja, ook afstaan. Ik wil mijn hele l;even niet opgeven voor zo'n geval. Het is cru, het is gemeen, maar altijd nog beter dan het kind mishandelen ofzo.

Ja maar ik maak alleen dezelfde kromme vergelijking die jij maakte.

quote:

Op maandag 6 september 2010 18:38 schreef Lentilka het volgende:
Ik zeg nergens dat ik ze dood zou maken, tering hé.

maar ik wil niet voor een soort elephant man kind zorgen, dat kan ik psychisch gewoon niet aan.

Dan moet je maar helemaal niet aan kinderen beginnen, want de kans dat je een "elephant man kind" krijgt is aanwezig. En dat zul je moeten accepteren.

Ik zou mijn moeder's liefde echt op prijs stellen als ik erachter kom dat ze mijn oudere broer aan de kant heeft gezet omdat z'n neus de verkeerde kant op stond.

Ze zouden je gewoon moeten steriliseren, TS. Mensen zoals jij zouden zich niet eens voort mogen planten

quote:

Op zondag 5 september 2010 12:14 schreef Lentilka het volgende:
Ik doel vooral op geestelijk, maar ook lichamelijk kan hierbij betrokken worden. Ik had het er laatst over met mijn vriend en we waren allebei van mening dat we zoiets niet zouden willen opvoeden. Als ik een zwaar gehandicapt kind zou krijgen en ze zien dat in de echo, wil ik een abortus. Anders sta ik het meteen af bij de geboorte. Ik leef toch ook maar 1 keer... Een kleine afwijking, zelfs het missen van een arm of been of in een rolstoel moeten zitten kan ik allemaal aan. Maar als het een iq van een steen heeft of lijkt op Julianna Wetmore ... nee.... doe maar niet.

Je hebt gewoon helemaal gelijk. Helaas is dit in deze maatschappij meestal niet op normale wijze bespreekbaar.

Aan de ene kant moet je als ouders al teleurgesteld zijn als je kind niet naar het VWO kan, maar dat 'slechts' Havo wordt. Aan de andere kant vindt iedereen het doodnormaal dat jij een kind moet accepteren en liefhebben met minder actieve hersencellen dan een koe.

Nederland is hypocriet. Voor mij is de bottom line: zou ik zelf willen leven zoals dat? Zo niet, dan maar een abortus.

Verder vind ik dat mensen die onmiddellijk in de 'het is zo lief stuip' schieten, zich wel eens wat meer de financiële consequenties van hun keuze bewust gemaakt zou kunnen worden.

De kosten van een kind met een grote afwijking worden nu wel erg gemakkelijk op de maatschappij afgewend. Het zou beter zijn als die kosten primair bij de ouders komen te liggen die bewust hebben gekozen voor dit kind.

quote:

Op maandag 6 september 2010 19:24 schreef Sakit-Gede het volgende:

[..]

Je hebt gewoon helemaal gelijk. Helaas is dit in deze maatschappij meestal niet op normale wijze bespreekbaar.

Aan de ene kant moet je als ouders al teleurgesteld zijn als je kind niet naar het VWO kan, maar dat 'slechts' Havo wordt. Aan de andere kant vindt iedereen het doodnormaal dat jij een kind moet accepteren en liefhebben met minder actieve hersencellen dan een koe.

Nederland is hypocriet. Voor mij is de bottom line: zou ik zelf willen leven zoals dat? Zo niet, dan maar een abortus.

Verder vind ik dat mensen die onmiddellijk in de 'het is zo lief stuip' schieten, zich wel eens wat meer de financiële consequenties van hun keuze bewust gemaakt zou kunnen worden.

De kosten van een kind met een grote afwijking worden nu wel erg gemakkelijk op de maatschappij afgewend. Het zou beter zijn als die kosten primair bij de ouders komen te liggen die bewust hebben gekozen voor dit kind.

Ik vind helemaal niet dat je daar teleurgesteld over moet zijn. Je moet trots zijn op dat je kind het beste uitzichzelf haalt wat er in zit. En of dat HAVO is, een eigen loodgietersbedrijfje met een TL opleiding, of een parttime baan in een sociale werkplaats maakt dan niet uit.

Ik heb liever 10 downers die plezier hebben in het leven en onder leiding van een sociaal pedagogisch werker (of weet ik veel wie je daarvoor in wilt huren) een restaurantje runnen (en ja die zijn er!), dan 1 "wonderkind" dat zichzelf zo slim vindt (aangemoedigd door zijn/haar ouders) dat ze naast hun schoenen gaan lopen en niets meer presteren. Of zelfs als ze wel wat presteren maar op kosten van de staat zichzelf gaan bezatten, zoals menig korpsballetje doet.

Hoe ziet een persoon met Down syndroom zijn eigen leven dan?

Beseft die wel dat die bestaat en een nut heeft in zn leven?
Of snappen ze niet dat ze leven of een beperking hebben?
Wat mij opvalt is dat ze (bijna) altijd vrolijk zijn

Als mijn meid zon kind krijgt hou ik dat kind gewoon maar ik wil dan wel extra zorg erbij zodat ik ook mijn eigen rust kan krijgen en een flinke mep geld zodat ik alles voor t kindje kan regelen en kopen want zon kind is 10x duurder dan een noem maar *normaal* kind
.
Of af en toe een weekje geen kind om tot rust te komen en op te laden zodat je er weer tegenaan kan.

quote:

Op maandag 6 september 2010 19:33 schreef Tanin het volgende:

[..]

Ik vind helemaal niet dat je daar teleurgesteld over moet zijn. Je moet trots zijn op dat je kind het beste uitzichzelf haalt wat er in zit. En of dat HAVO is, een eigen loodgietersbedrijfje met een TL opleiding, of een parttime baan in een sociale werkplaats maakt dan niet uit.

Ik heb liever 10 downers die plezier hebben in het leven en onder leiding van een sociaal pedagogisch werker (of weet ik veel wie je daarvoor in wilt huren) een restaurantje runnen (en ja die zijn er!), dan 1 "wonderkind" dat zichzelf zo slim vindt (aangemoedigd door zijn/haar ouders) dat ze naast hun schoenen gaan lopen en niets meer presteren. Of zelfs als ze wel wat presteren maar op kosten van de staat zichzelf gaan bezatten, zoals menig korpsballetje doet.

Ik heb er problemen mee dat ik <via de belastingen> de rekening krijg gepresenteerd van die 10 'vrolijke downers' en de sociaal pedagogisch werker.

In het geval dat de ouders geen keuze mogelijkheid hebben dan zit ik er niet mee, maar dat is nu vaak niet meer het geval. Veel a.s. ouders hebben wel een keuze mogelijkheid.

Prima! Maar laat ze dan ook de rekening betalen die bij hun keus hoort.

Dat zijn hele normale "eisen" Zwolsboy, en daar zijn idd vakantiehuizen en rugzakjes (met geld, zo heet dat) voor.

En nee, ze zijn niet allemaal vrolijk, sommigen, misschien zelfs wel velen, zijn zich we van bewust dat ze anders zijn. Maar het feit dat er zoveel downers wel vrolijk zijn maakt dat ik het niet eerlijk vind bij voorbaat een foetus weg te halen omdat het down syndroom heeft. Het kan dan namelijk, net als een "gewoon" kind gelukkig en ongelukkig worden.

De enige persoon met down die ik gekend heb pleegde zelfmoord voordat hij 30 werd.

Zijn pech was dat hij net slim genoeg was om te beseffen wat zijn probleem was.

Ik gooi mezelf even in de herhaling aangezien ik toch benieuwd ben naar de mening van TS en andere die denken dat kinderen met down niks kunnen.

Past dit meisje in het beeld wat jij hebt van mensen met down?

http://www.leraar24.nl/video/1390/downsyndroom-in-het-vmbo

Of deze.

http://www.eenvandaag.nl/(...)n_haalt_vmbo_diploma

Wat het verschil is met nu en vroeger is dat als je mensen met down een kans geeft ze best wat kunnen bereiken, maar door de kortzichtige gedachtegang die je hier nu ook veel ziet krijgen ze de kans niet.
De reden dat er maar weinig kinderen met down op regulier onderwijs zitten is omdat scholen het niet altijd toelaten, uit angst en onbegrip.

Ja, een kind met down kan een ernstige achterstand hebben, maar dat hoeft niet perse, er is zelfs een jongen met down die afgestudeerd is, dat wat jij zo belangrijk vind.

http://en.wikipedia.org/wiki/Pablo_Pineda

Mensen moeten eens leren om mensen met down als mensen te zien, en ze dus ook kansen te geven en ze niet bij voorbaat al af te schrijven dat ze niks kunnen, als je dat maar lang genoeg zegt zullen ze het ook gaan geloven inderdaad, maar als je ze stimuleert en motiveert kunnen ze nog heel wat bereiken.

Doet mij denken aan mijn neef, die is autistisch geboren, doktoren zeiden tegen mijn oom en tante dat ze hem in een tehuis moesten stoppen aangezien hij toch nooit iets zou kunnen.
Hij is nu 24, heeft een relatie, rijdt in een auto en is zelfstandig ondernemer.
Als ze hem in een tehuis hadden gestopt zonder enige motivatie en stimulatie was hij waarschijnlijk inderdaad zo geweest als ze hadden voorspelt

quote:

Op maandag 6 september 2010 19:59 schreef Sakit-Gede het volgende:
De enige persoon met down die ik gekend heb pleegde zelfmoord voordat hij 30 werd.

Zijn pech was dat hij net slim genoeg was om te beseffen wat zijn probleem was.

Er zijn zoveel mensen die gezond zijn die zelfmoord plegen.

Mensen met down plegen zelden zelfmoord, net als dat ze zelden aan de drugs raken of alcoholist worden.
Ja het kan gebeuren, maar in veel mindere mate als bij mensen die wel gezond zijn.

Mensen met down kunnen niet voor zich zelf zorgen en bezorgen de maatschappij erg veel kosten.

Mensen die er bewust voor kiezen om een kind met down op de wereld te zetten zouden de rekening hiervoor ook mogen betalen.