Wat als je kind zwaar gehandicapt is?

quote:

Op zondag 5 september 2010 23:26 schreef 08gnoT. het volgende:

[..]

Dan heb je het over een mens, over een volgroeid kindje, na 9 maanden zwangerschap hoor je inderdaad gewoon de rest van je leven klaar te staan voor hem of haar. Als bij een embryo van een paar weken, waar dit topic in de OP over ging, een zware ongeneeslijke handicap ontdekt wordt, hoe denk je er dan over?

Ik zou, hoe moeilijk ook, de zwangerschap laten afbreken. Ik zou nooit bewust kiezen een zwaar gehandicapt kind op de wereld te zetten en mogelijk zelfs niet eens een licht gehandicapt kind afhankelijk van de duur van de zwangerschap. Daar doe je je kind geen plezier mee en bovendien heb je dan nog de keus. Ik kan me ook heel goed voorstellen dat ouders die keus maken zodra ze dit horen nog tijdens de zwangerschap.Sterker nog ik kan me slecht inleven in ouders die een kind met een aangeboren ernstige afwijking toch geboren laten worden.

Er is niet voor niets prenatale screening. Waar mijn comment op sloeg naar de TS toe is dat je niet standaard wordt getest. Slechts risicogroepen krijgen de kans de tests als een nekplooimeting (11 weken) of vruchtwaterpunctie(15/16 weken) uit te voeren en zelfs na beide testen krijg je slechts een kansberekening (waarbij onder de 1 op 250 kans hoog is) en dan heb je het nog niet eens over de gevallen die niet ontdekt worden doordat er niet voldoende is gescreend of doordat de afwijking nog niet prenataal gediagnosticeerd kan worden.

De kans is gewoon aanwezig, klein maar wel aanwezig, dat zodra je kiest voor kinderen er ook iets met het kind kan zijn wat niet tijdens of vlak na de geboorte zichtbaar is. Je kunt de kans verkleinen, maar zelfs als je een gezond kind op de wereld zet kan er wat mee gebeuren en dat lijkt me minstens een even grote zorg als een kind op de wereld zetten met een aangeboren afwijking.

Zonder twijfel abortus plegen. En als mn vrouw niet zou meewerken, meteen verlaten.

quote:

Op zondag 5 september 2010 23:45 schreef Tomatenboer het volgende:

[..]


[..]

Het ligt eraan wat je als zware handicaps kwalificeert en naar mijn mening is de kijk op wat een waardig leven is aan inflatie onderhevig. Leg je de grens bij het syndroom van down, of als je kind levenslang in een rolstoel zal komen te zitten? Of alleen als het als een kasplantje door het leven zal moeten?

Wanneer het kind vermoedelijk veel pijn gaat hebben en zich ongelukkig gaat voelen. Of dat nu is vanwege een ernstige botafwijking waardoor het kind 90% van de tijd in het ziekenhuis ligt of omdat hij/zij geestelijk enorm ingeperkt is (sorry, ik ken geen goede voorbeelden bij naam van aandoeningen), doet er dan niet toe.

quote:

Op zondag 5 september 2010 23:26 schreef 08gnoT. het volgende:

[..]

Dan heb je het over een mens, over een volgroeid kindje, na 9 maanden zwangerschap hoor je inderdaad gewoon de rest van je leven klaar te staan voor hem of haar. Als bij een embryo van een paar weken, waar dit topic in de OP over ging, een zware ongeneeslijke handicap ontdekt wordt, hoe denk je er dan over?

Meestal pas bij de 20weken echo worden zulke handicaps vastgesteld. Dan heb je het niet over een embryo, maar over een kindje van 25 cm met hoofdhaar

Ok ts, jij krijgt een gezond kind.

Niks aan de hand etc. Maar goed je kind valt van de commode of van de trap en is voor het leven gehandicapt, stel je eens voor, wat doe je dan?
Ongeluk zit in een klein hoekje toch.

quote:

Op zondag 5 september 2010 23:56 schreef BoDee het volgende:
Ok ts, jij krijgt een gezond kind.

Niks aan de hand etc. Maar goed je kind valt van de commode of van de trap en is voor het leven gehandicapt, stel je eens voor, wat doe je dan?
Ongeluk zit in een klein hoekje toch.

Afgezien van dat het een kromme vergelijking is, zou hij alleen maar in het voordeel van de pro-abortus gedachte spreken.

Immers, elke ouder zal ten allen tijde proberen te voorkomen dat zijn kind een ongeluk krijgt en gemankeerd door het leven moet gaan.

quote:

Op zondag 5 september 2010 23:56 schreef La_Vita het volgende:

[..]

Meestal pas bij de 20weken echo worden zulke handicaps vastgesteld. Dan heb je het niet over een embryo, maar over een kindje van 25 cm met hoofdhaar

Oke, dan wordt het een ander verhaal inderdaad Al heeft het kind dan nog steeds geen bewustzijn of besef, het is in ieder geval wel al een mensje dan.

quote:

Op zondag 5 september 2010 23:58 schreef Flashwin het volgende:

[..]

Afgezien van dat het een kromme vergelijking is, zou hij alleen maar in het voordeel van de pro-abortus gedachte spreken.

Immers, elke ouder zal ten allen tijde proberen te voorkomen dat zijn kind een ongeluk krijgt en gemankeerd door het leven moet gaan.

Zo krom vind ik hem dus niet.
Heel vroeger kreeg je een kind of het nu wel of niet gezond was, daar had je als mens niets over te zeggen. Nu kan dat wel. Maar ts doet net alsof het een puppy is die je eventjes weg doet en dan neem je een nieuwe.
Het is nooit gezegd dat een kind dat wel gezond geboren wordt het ook altijd blijft natuurlijk.
Denkt ts dan ook dan doe ik het kind weg?

quote:

Op maandag 6 september 2010 00:15 schreef 08gnoT. het volgende:

[..]

Oke, dan wordt het een ander verhaal inderdaad Al heeft het kind dan nog steeds geen bewustzijn of besef, het is in ieder geval wel al een mensje dan.

Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf -als vrouwzijnde- spreken. Maar wanneer je een grote kinderwens hebt, en je bij 20 weken te horen krijgt dat je kind gehandicapt is, lijkt me dat een van de moeilijkste beslissingen van je leven. Een kind dat alleen als kasplantje kan leven, is waarschijnlijk beter af om niet geboren te worden. Maar veel geestelijk of lichamelijk gehandicapte kinderen worden gewoon gelukkige mensen. Wie ben ik dan om dat kind te laten aborteren omdat ik zelf liever een doorsnee kindje zou willen. Eerlijk is eerlijk, ik heb nooit voor die keuze gestaan, en dan is het altijd makkelijk praten. Maar ik zou mezelf denk ik dan niet meer recht in de spiegel aan kunnen kijken.

quote:

Op zondag 5 september 2010 23:56 schreef BoDee het volgende:
Ok ts, jij krijgt een gezond kind.

Niks aan de hand etc. Maar goed je kind valt van de commode of van de trap en is voor het leven gehandicapt, stel je eens voor, wat doe je dan?
Ongeluk zit in een klein hoekje toch.

Men komt vaak met deze vergelijking omdat ze denken dat niemand op deze planeet zo wreed is om het kind dan te dumpen.

Maar niets is minder waar, ik weet het niet voor TS maar op mijn oude stage had ik op de groep 1 persoon die is afgestaan omdat hij met 2 jaar op zijn hoofd viel en daardoor gehandicapt raakte.

En een pools meisje die met 3 jaar naar Nederland is gehaald en met 5 is gedumpt door haar adoptie ouders die duidelijk aangaven dat ze er geen zin in hadden. Als ze hadden geweten dat ze gehandicapt was hadden ze haar nooit geadopteerd zeiden ze nog.

Persoonlijk zou ik een vrucht van 11 weken wel aborteren, het idee dat ik mijn veertigjarige zoon op zijn kop moet geven omdat hij in de winkel loopt te huilen omdat ik geen mentos voor hem wil kopen maakt me niet vrolijk.

Of het leed die je zou kunnen voorkomen:
Zo'n man op mijn oude stage had bijvoorbeeld de drang om veel te lopen. Op een gegeven moment waren zijn voeten gewoon kapot ( met bloed, blaren en alles) maar hij kon niet stilzitten. Liet je hem te lang zitten dan begon hij te bijten, te schoppen en te slaan. maar lopen deed hem ook weer zoveel pijn dat hij vanzelf weer agressief werd en dan genazen zijn wonden niet. Tot de dag van vandaag is deze situatie niet opgelost ( fixeren en drogeren gaat niet want het was een antroposofische instelling) Moraal van dit verhaal: in al is de kans 1 op 1000 dat mijn vrucht die al het down syndroom heeft zichzelf zo zal pijnigen dan is dat voor mij genoeg reden om het te aborteren.

[ Bericht 0% gewijzigd door sweetlady-o op 06-09-2010 01:59:54 ]

quote:

Op maandag 6 september 2010 00:51 schreef La_Vita het volgende:

[..]

Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf -als vrouwzijnde- spreken. Maar wanneer je een grote kinderwens hebt, en je bij 20 weken te horen krijgt dat je kind gehandicapt is, lijkt me dat een van de moeilijkste beslissingen van je leven. Een kind dat alleen als kasplantje kan leven, is waarschijnlijk beter af om niet geboren te worden. Maar veel geestelijk of lichamelijk gehandicapte kinderen worden gewoon gelukkige mensen. Wie ben ik dan om dat kind te laten aborteren omdat ik zelf liever een doorsnee kindje zou willen. Eerlijk is eerlijk, ik heb nooit voor die keuze gestaan, en dan is het altijd makkelijk praten. Maar ik zou mezelf denk ik dan niet meer recht in de spiegel aan kunnen kijken.

Daar zeg je iets heel belangrijks ja, kinderwens. Dat maakt alle beslissingen anders. Ik ben nu 19 en heb die beslissing dus al gemaakt vóór de hormonen beginnen op te spelen. Gelukkig heb ik zelf dus ook nooit in een gelijkwaardige situatie gezeten, want op het moment zelf lijkt het me echt heel moeilijk ja. En dan kan ik me ook voorstellen dat je het sowieso houdt, 'want stel...'.

Ah dus hier was de vergadering van moraalridders

quote:

Op maandag 6 september 2010 02:03 schreef Dribbel_ het volgende:
Ah dus hier was de vergadering van moraalridders

Ja, we waren alvast zonder je begonnen

Ja sorry m'n paard wou niet starten

Voor de mensen die vergelijkingen met huisdieren maken: een hond of kat of zelfs cavia, behoor je ook niet te nemen puur voor je eigen plezier, om als er iets mis mee is "hem/haar weg te doen en een nieuwe te nemen". Daarbij heb je het nl. ook over een levend wezen dat liefde etc verdient. Dieren zijn geen spullen.

quote:

Op maandag 6 september 2010 02:35 schreef Dribbel_ het volgende:
Ja sorry m'n paard wou niet starten

Geef hem de volgende keer een hengst

quote:

Op maandag 6 september 2010 00:15 schreef 08gnoT. het volgende:

[..]

Oke, dan wordt het een ander verhaal inderdaad Al heeft het kind dan nog steeds geen bewustzijn of besef, het is in ieder geval wel al een mensje dan.

Daar vergis je je in, de hersenen werken al, de baby heeft zenuwen en kan dus voelen en ervaren.
De baby kan zelfs dromen met 20 weken.
Het ervaart licht en donker, het kan duimen, bewegen, zelfs gapen.
Zelfbewustzijn is er inderdaad nog niet, maar dat hebben pasgeboren baby's ook nog niet, dat komt later pas.

De baby die op zijn vroegst is geboren en het heeft overleefd is met 22 weken geboren.

Foto.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Wil hiermee niet zeggen dat abortus of een vroegtijdige beindiging van de zwangerschap niet goed is.

quote:

Op zondag 5 september 2010 23:56 schreef BoDee het volgende:
Ok ts, jij krijgt een gezond kind.

Niks aan de hand etc. Maar goed je kind valt van de commode of van de trap en is voor het leven gehandicapt, stel je eens voor, wat doe je dan?
Ongeluk zit in een klein hoekje toch.

Denk dat ts hem nog een keer zou laten vallen / gooien.

laten we de abortus eetc discussie gewoon houden in de daarvoor bestemde topics...

quote:

Op zondag 5 september 2010 22:06 schreef Lentilka het volgende:
Vroeger hé, toen werden zwaargehandicapte kinderen gewoon aan hun lot over gelaten en stierven al snel. Zo regelde de natuur het, alleen gezonde babies overleefden zo. Er is een reden dat dit gebeurde, de natuur heeft niks aan een kwijlende retard die zich voorplant. Is slecht voor de soort.

Vroeger hè, waren er ook geen manieren om mensen die op natuurlijke wijze geen kinderen konden krijgen, zich te laten voortplanten, tegenwoordig wel, ik ga er vanuit dat jij daar, om principiële redenen, nooit gebruik van zult maken.

Vroeger hè, konden ze mensen ook niet onvruchtbaar maken, tegenwoordig wel, en sommige mensen zouden daar per direct gebruik van moeten maken, de permanente versie graag.

quote:

Op zondag 5 september 2010 22:45 schreef Tanin het volgende:
[..]
de vraag is: kun je ver van te voren zien dat ze "niks bijdragen en alleen maar een heleboel geldkosten"?

Ik denk van niet

Willem Holleeder draagt ook niet echt veel bij aan de maatschappij, en kost ook handen vol geld.... die heeft de maatschappij waarschijnlijk al meer gekost dan een stuk of tien zwaar gehandicapten.

Het feit dat iemand gezond is wil niet automatisch zeggen dat hij wel bijdraagt en de maatschappij niets kost.

quote:

Op zondag 5 september 2010 23:52 schreef Jolene22 het volgende:
Er is niet voor niets prenatale screening. Waar mijn comment op sloeg naar de TS toe is dat je niet standaard wordt getest. Slechts risicogroepen krijgen de kans de tests als een nekplooimeting (11 weken) of vruchtwaterpunctie(15/16 weken) uit te voeren en zelfs na beide testen krijg je slechts een kansberekening (waarbij onder de 1 op 250 kans hoog is) en dan heb je het nog niet eens over de gevallen die niet ontdekt worden doordat er niet voldoende is gescreend of doordat de afwijking nog niet prenataal gediagnosticeerd kan worden.

Er is een verschil tussen prenatale screening en prenatale testen....
NT-meting is een vorm van prenatale screening en geeft een kansberekening, en of een kans van groter dan 1 op 250 hoog is hangt vooral af van de leeftijd van de moeder, voor iemand van boven de 40 is een kans van 1 op 250 kleiner dan "normaal" voor die leeftijd.

De vlokkentest en vruchtwaterpunctie zijn vormen van prenataal testen, deze zijn invasief en geven geen kansberekening maar een feitelijke uitslag, er wordt immers weefsel afgenomen en onderzocht.

Overigens kun je altijd zelf kiezen voor een NT-meting, je moet het alleen zelf betalen als je niet in een van de risicogroepen valt, als de uitslag van de meting en het bloedonderzoek van de moeder een grotere kans geeft dan 1 op 250 wordt het prenataal testen vervolgens ook vergoed door de zorgverzekeraar.

quote:

Op zondag 5 september 2010 12:14 schreef Lentilka het volgende:
Ik doel vooral op geestelijk, maar ook lichamelijk kan hierbij betrokken worden. Ik had het er laatst over met mijn vriend en we waren allebei van mening dat we zoiets niet zouden willen opvoeden. Als ik een zwaar gehandicapt kind zou krijgen en ze zien dat in de echo, wil ik een abortus. Anders sta ik het meteen af bij de geboorte. Ik leef toch ook maar 1 keer... Een kleine afwijking, zelfs het missen van een arm of been of in een rolstoel moeten zitten kan ik allemaal aan. Maar als het een iq van een steen heeft of lijkt op Julianna Wetmore ... nee.... doe maar niet.

Ach misschien moet je dan maar geen kinderen nemen. Er zijn ook zat geestelijke en lichamelijke handicappen die ontstaan / terug te leiden zijn naar de bevalling. Dat jij het er niet snel genoeg uitperst bijvoorbeeld, omdat het zo'n 'pijn' doet. Een incompetente verlos(on)kundige die je niet op tijd doorstuurt naar het ziekenhuis.

Abortus moet je natuurlijk zelf voor kunnen kiezen als jij het niet wil. Maar alsnog ter wereld brengen en dan afgeven omdat het niet voldoet aan jou verwachtingspatroon, vind ik een beetje egoïstisch. Jij wil dat kind dan voed je het ook maar op, of betaal je voor het volle pond. Anders moet je er niet aan beginnen, dan kan je beter adopteren.

quote:

Op maandag 6 september 2010 11:23 schreef Lentilka het volgende:

[..]

Daarom moet je ook niet zo'n idioot zijn en thuis willen bevallen. Ik zou standaard naar het ziekenhuis gaan en een keizersnede eisen mocht het niet goed gaan.

En tsja, dan is het maar egoistisch, maar wat nog egoistischer is, is het kind opvoeden zodat ik dan goed overkom op de buitenwereld. daar heeft geen van beiden wat aan.

Het opvoeden/onderhouden van dat kind heeft niks met egoïsme te maken, meer met het nemen van je verantwoordelijkheid. Ookal heeft het kind straks een iq van een steen, het zal toch liefde willen, soms een knuffel, uiteindelijk willen weten wie zijn ouders zijn en een internetconnectie om op fok te kunnen.

Het kan zomaar gebeuren dat je een gezond kind op de wereld zet die op zijn vijfde van de glijbaan af pleurt en voor de rest van zijn leven er als de olifantenman uit ziet en alleen maar bumba wil kijken. Dan ook afstaan? Postnatale abortus?